Ακροδεξιοί μητροπολίτες: Ομοφυλοφιλία και υποκριτική «ομοφοβία»

[Ηλείας Αθανάσιος: Ιλαροτραγωδία της χουντικής ελληνορθόδοξης υπαίθρου]

Του Αναγνώστη Λασκαράτου
Με την ευκαιρία της εδώ πρόσφατης αναφοράς μας στον «φιλάνθρωπο» μητροπολίτη Γιάννη Παρασκευόπουλο (Γερμανό) της Ηλείας (που κατέβηκε στο λιμάνι με παρέα γνωστών φιλανθρώπων κλπ) και της δικαστικής προσφυγής τριών μητροπολιτών (οι μητροπόλεις των δυο από αυτούς-Πειραιώς, Κυθήρων-έχουν πρωταγωνιστήσει σε ομοφυλοφιλικά σκάνδαλα των προκατόχων τους Καλλινίκου και Ιακώβου) κατά του σύμφωνου συμβίωσης,  γίνεται το παρακάτω αφιέρωμα, το οποίο νομίζω αποδεικνύει την απόλυτη ξεδιαντροπιά της Ιεραρχίας, η οποία δέχθηκε αποφάσεις του συνοδικού δικαστηρίου το οποίο αθώωσε και τους κατήγορους, φορτικότατα και επιθετικότατα παρενοχλούμενους υφισταμένους, ομοφυλόφιλου μητροπολίτη-δυνάστη τους και τον καταγγελλόμενο.

Θα μιλήσουμε για τον χουντικό μακαρίτη άγιο Αθανάσιο της Ηλείας (στο εξής Θανάση), για τον οποίο η ιστοσελίδα της μητρόπολης, αισθάνεται την ανάγκη, προκειμένου να διασκεδάσει τις φήμες για τις συνθήκες του θανάτου του (σε ξενοδοχείο της Φλωρεντίας), να παραθέσει στη βιογραφία του, στα καλά καθούμενα, αφού δεν εξηγεί το γιατί, και τα ακόλουθα: «Ο Μητροπολίτης Αθανάσιος την 16ην Αυγούστου του 1981, μετά από ένα κοπιώδες Δεκαπενταύγουστο (σημ.Λ.: θέλει να πει έναν κοπιώδη), ανεχώρησε με μηνιαίαν κανονικήν άδειαν δια την Ιταλίαν δια ποσιοθεραπεία, …Την νύκτα της 1_ης πρός 2_αν Σεπτεμβρίου, επιστρέφων εις Ελλάδα, εκοιμήθη εν Κυρίω εις την Φλωρεντίαν της Ιταλίας από καρδιακόν έμφραγμα. Το Ελληνικόν Προξενείον του … «πιστοποιεί ότι εκ του συνημμένου σε Φωτοστατικό αντίγραφο Πιστοποιητικού Νοσοκομείου Φλωρεντίας, Ινστιτούτου Ιατροδικαστικής, της 03-09-1981, …)«. Το γιατί γίνεται εν αιθρία αυτή η ολότελα ασυνήθιστη και εκ πρώτης όψης αχρείαστη και ξεκάρφωτη αναφορά στο ιατρικό πιστοποιητικό, χωρίς παραπέρα ενοχλητικές εξηγήσεις, θα το δούμε παρακάτω.

Η Μητρόπολη δεν φείδεται επαίνων για το Θανάση, όμως ο προσεκτικός αναγνώστης , μπορεί να διαβάσει, πίσω από τις γραμμές των επαίνων, την εθνικοφροσύνη του αγίου, την ιερή αλίευσή του ως πάμφτωχου νεαρού από το κοινωνικό περιθώριο και κάποια αδυναμία του προς τη νεότητα. Ο Θανάσης Βασιλόπουλος, πρώην μητροπολίτης Δουνέικων, Ζαχάρως, Λεχαινών και Μανολάδας, παρουσιάζεται ως εξής (διατηρώ ορθογραφία και σύνταξη): «Γεννήθηκε .. την 27-1-1923 ….Σε ηλικία 13 ετών έγινε μαθητευόμενος σαγματοποιός και έπειτα βοηθός σε κατάστημα αποικιακών στην Αμαλιάδα. Αργότερα βρέθηκε υπάλληλος σε πιλοποιείον στην Πάτρα και στην Γερμανική κατοχή επιστρέφει στο Χάβαρι. Το 1945 είναι εφημεριδοπώλης στην Αθήνα και το 1946 ιεροσπουδαστής της (σημ.Λασκ. πολύ κακόφημης, έκλεισε) Εκκλησιαστικής Σχολής Κορίνθου, προστατευόμενος του Μητροπολίτου Κορίνθου Μιχαήλ….. Το 1949-1952 υπηρετεί την Πατρίδα ως έφεδρος Υπαξιωματικός. …Εις το Λονδίνο ίδρυσε τις οργανώσεις ΣΤΕΓΗ ΝΕΟΤΗΤΟΣ του Καθεδρικού Ναού ..Η μεγάλη προσφορά του αειμνήστου ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ εις την Μητρόπολιν Ηλείας θα γραφή ασφαλώς με χρυσά γράμματα εις την ιστορίαν της Τοπικής Εκκλησίας και την ιστορία της Εκκλησίας της Ελλάδος … Ο αείμνηστος ετόνωσε το θρησκευτικό και εθνικό αίσθημα των κατοίκων…». Πόση θρασύτητα κρύβεται πίσω από αυτούς τους ύμνους, θα το δούμε αμέσως.
Το 1968 η Χούντα μέσω του εγκάθετού της αρχιεπίσκοπου Ιερώνυμου Α΄, διόρισε πραξικοπηματικά τον Θανάση μητροπολίτη Ηλείας και Ωλένης, σε αντικατάσταση του προκατόχου του, ο οποίος διώχθηκε αντικανονικά με νόμο της Χούντας, που εκθρόνιζε πολλούς παλιούς Ιεράρχες. Τρία κακά υπάρχουν στην Ηλεία, διηγείτο με αυτοσαρκαστική διάθεση, μεταφέροντας τοπικό αστείο, ο εξαιρετικά πνευματώδης και καλλιεργημένος πρώην αριστερός εξόριστος, μετά υπουργός του Κέντρου και μετά και της ΝΔ, αείμνηστος καθηγητής Αθανάσιος Κανελλόπουλος: «Ο Θανάσης (εννοούσε τον εαυτό του), ο Θανάσης (τον δεσπότη) και ο Θανάσης (χαρτοπαίγνιο, που έδινε και έπαιρνε στην αγνή ελληνική επαρχία). Η πρώτη αναφορά ασφαλώς ήταν μια υπερβολή, όχι όμως και οι άλλες δυο. Ο Θανάσης Βασιλόπουλος έδειξε πολύ γρήγορα τον χαρακτήρα του, μη διστάζοντας να βλασφημεί δημόσια την Παναγία, με τρόπο ανάλογο με αυτόν του Θεσσαλονίκης Λεωνίδα και του Κιλκισίου Χαρίτωνα («Χριστιανική», 31.8.’74), που τη σύγκριναν με τη Δέσποινα Παπαδοπούλου. Ο Πυργιώτης συνένοχός τους, την παρομοίαζε με την «χαϊδευτικώς όπως την ονομάζομεν εμείς οι δικοί της Καιτούλαν»,  σύζυγο του Υφυπουργού Εσωτερικών και Περιφερειακού Διοικητή Πελοποννήσου και Δυτικής Στερεάς πραξικοπηματία αντισυνταγματάρχη Αντώνη Λέκκα, ενώ ζητούσε από τους ιερείς του να καρφώνουν τους αγωνιστές του Π.Α.Κ. της αντιστασιακής οργάνωσης του Ανδρέα Παπανδρέου (Γ.Καρανικόλα, «Ρασοφόροι συμφορά του Έθνους»-1976).
Πνευματικό τέκνο του Αγίου αυτού είναι σήμερα ο αντικανονικός και παράνομος βοηθός επίσκοπος Ωλένης Θανάσης Μπαχός και πρωτοσύγκελός του υπήρξε ο νυν «φιλάνθρωπος» δεσπότης Γιάννης Παρασκευόπουλος, που την φιλανθρωπία του παρουσιάσαμε πρόσφατα.

Όμως ο Θανάσης είχε ατυχήσει και βρέθηκε να είναι μια από τις πολλές δημόσιες ντροπές της αυτοαποκαλούμενης φιλάδελφης (=κουκουλωματικής) Ιεραρχίας, η οποία δεν μπόρεσε να τον καλύψει απόλυτα, όσο κι αν το προσπάθησε. Το 1976, το πνευματικό του τέκνο, ο αρχιμανδρίτης Αθανάσιος Κολλάς (αδελφός του μετέπειτα προέδρου του σωματείου ΙΣΚΕ των παπάδων, συνδικαλιστή παπά Στάθη Κολλά, που κάποτε ξεσπάθωσε δημόσια λέγοντας «Γεμίσαμε ομοφυλόφιλους μητροπολίτες»- 17/1/2007), τον κατηγόρησε ότι του έκανε επίμονα ανήθικες προτάσεις. Την ίδια κατηγορία εξέφρασε και ο διάκος Χαράλαμπος Κ. για σεξουαλική παρενόχληση. «Μην είσαι βλάκας, όλοι έτσι κάνουν…Αν δεν κοιμηθούμε μαζί θα σκάσω» ήταν ένα στιγμιότυπο από την πολιορκία που υφίστατο ο πρώτος μάρτυρας όπως την κατέθεσε στο Τριμελές Εφετείο Πάτρας, ενώ στην ίδια αίθουσα ο δεύτερος είπε «Και σε μένα ζήτησε ο αδιάντροπος σώμα (sic). Πόσες ψυχές κατέστρεψε;». Eίχα παρακολουθήσει, πολύ νέος τότε, περαστικός από την πόλη στιγμιότυπα από τη δίκη και είχα παραδεχτεί τον πρόεδρο για τον υποτιμητικό τρόπο που καλούσε τον μητροπολίτη που πηγαινοερχόταν νευρικά στους διαδρόμους του δικαστικού μεγάρου, ανάμεσα στο συγκεντρωμένο πλήθος,  χτυπώντας στα πατώματα τη ράβδο του: «Βασιλόπουλοοοος!». Ο άγιος διαμαρτυρόταν επισείοντας τους τίτλους του, αλλά ο Πρόεδρος δεν πτοείτο. Να σημειώσω εδώ πως ο Θανάσης δεν είχε τολμήσει να μηνύσει την «Ελευθεροτυπία» για όσα, μέσω του Σπ.Καρατζαφέρη, επίμονα του έσουρνε, προτίμησε να τα βάλει με τοπικό δημοσιογράφο, που ασφαλώς ήταν πολύ ευκολότερος στόχος.

Ο δεσπότης παρά την μεγάλη δημοσιότητα που είχε πάρει το θέμα και παρά την προφανή ενοχή του αθωώθηκε από το Συνοδικό Δικαστήριο με ψήφους 8-4. Αυτό θα ήταν το λιγότερο, γιατί το προκλητικότερο ήταν πως ταυτόχρονα οι δυο κατήγοροί του κρίθηκε πως έλεγαν την αλήθεια (!!!), πως δεν είναι συκοφάντες, διατήρησαν το σχήμα τους και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Μεταξύ των αθωωτικών ψήφων και αυτή του Άνθιμου, τότε Τουρκοφάγου Αλεξανδρουπόλεως και νυν-με αντικανονική μετάθεση-Μακεδονομάχου Θεσσαλονίκης, που τάχα «αγανακτεί» για την «πορνεία» του πολιτικού γάμου και για το gay parade, τη στιγμή που στην Μητρόπολη του έχουν εμφανιστεί κάποια αγκάθια της παιδεραστίας, ατιμώρητα βεβαίως. (Πρόκειται προφανώς για έναν ιεράρχη με σταθερή πολιτική στα ζητήματα αυτά αφού ανάλογη στάση συγκάλυψης τήρησε και στις παρόμοιες περιπτώσεις των Πρεβέζης, Λήμνου, Αττικής και Διδυμοτείχου).

Ο Σπ. Καρατζαφέρης, δημοσιογράφος τότε της μαχητικής «Ελευθεροτυπίας», που επιτίθετο συστηματικά στους δεσποτάδες (εκδίδοντας μετά τα ρεπορτάζ του σε δυο πολύκροτα βιβλία, «Φάκελος Εκκλησία» και «Βίοι Αγίων»), ρώτησε σχετικά τον Περιστερίου Αλέξανδρο, τον από Φιλίππων, εκκλησιαστικό ανακριτή στην υπόθεση του Ηλείας και πήρε μια απίστευτη απάντηση: «Δεν υπάρχει όμως μια μεγάλη αντίφαση; Και ο μητροπολίτης αθώος και ο αρχιμανδρίτης παμψηφεί αθώος, που κατηγόρησε έναν…αθώο ιεράρχη;». «Υπάρχει βρέ παιδάκι μου, αλλά πρώτη φορά συμβαίνουν αυτά τα πράγματα;» (Σ.Καρατζαφέρη «Φάκελλος Εκκλησία»). Την ίδια εποχή ο Θανάσης για να σώσει το τομάρι του τρομοκρατούσε τους χωρικούς με το κοντάρι του Αη Γιώργη, με γλώσσα χυδαία: «Με προστατεύει από παιδάκι, όποιος τολμήσει να με μαυρίσει (sic)…θα τον τρυπήσω όπως εκείνος τρύπησε το φίδι». Ο Καρατζαφέρης είχε στριμώξει τον υποκριτή «ανακριτή» δεσπότη, αποκαλύπτοντας ότι στις ανακρίσεις που διενεργούσε με έδρα ξενοδοχείο του Πύργου, είχε επιτρέψει στο δεσπότη να είναι σε διπλανό δωμάτιο, ώστε να επηρεάζει με την παρουσία του τους μάρτυρες, οι οποίοι βέβαια, ιδιαίτερα οι τοπικοί παράγοντες, δεν είχαν την παραμικρή διάθεση να συγκρουστούν μαζί του.

Για να αντιληφθεί κανείς τι ποιότητας ήταν και ο ίδιος ο «ανακριτής» Περιστερίου, αντικανονικός δεσπότης με μετάθεση (1974) από την Καβάλα, προκάτοχος του σημερινού μητροπολίτη ΣΔΟΕ και μεγαλοκαταθετών ιερέων, Χρυσόστομου, αν και συνεργάστηκε στενά με την Χούντα, διαφημίζοντας μάλιστα το Σύνταγμά της ως το «πλέον δημοκρατικόν και φιλελεύθερον», λανσαρίστηκε μεταπολιτευτικά ως δημοκρατικός, αρθρογραφώντας μάλιστα με προοδευτικό ύφος τακτικά στο «ΒΗΜΑ», και σε ανάλογο ερώτημα του Γ.Γκίνη (Ιούλιος ’77, «Ιεράρχες διάκονοι της Χούντας») γιατί συνεργάστηκε με τη Χούντα απάντησε: «…ήταν μια ανθρώπινη αδυναμία, πέστε το δειλία την οποία όμως κατά την συνείδησίν μου την βρίσκω σωστή γιατί έπρεπε η Εκκλησία…να επιβιώσει». Ο δημοσιογράφος τον ρωτά γιατί δεν παραιτήθηκε. «Οι άλλοι επίσκοποι τι έκαναν; Γιατί να παραιτηθώ εγώ και να πάρουν αυτοί την θέση μου;» (Φάκελλλοι της ντροπής: Εγκύκλιοι, ομιλίες, ευχές, απόρρητα έγγραφα-εκδ. Βασδέκης, 1981 237 σελ.). Για να συμπληρώσω το πορτραίτο του καταφεύγω σε έναν ξεχωριστό ιεράρχη, τον Ελευθερουπόλεως Αμβρόσιο, που έγραψε για τον «ανακριτή»: «…ο Σεβ. κ.Αλέξανδρος, ναυαγήσας οικτρώς εις την αποστολικήν έδραν της Μητροπόλεως Φιλίππων, δράττεται (αληθής σανίς σωτηρίας…) της ευκαιρίας και εγκαθίσταται εις Περιστέριον, ένθα και πολλά νεκροταφεία…»(εννοεί τα εξ αυτών «τυχερά»).

Το 1981 o Θανάσης βρέθηκε νεκρός σε ξενοδοχείο της Φλωρεντίας. «Φήμες κυκλοφορούν ακόμη στην Ηλεία για «συναλλαγές με μαφιόζους», για «μπλεξίματα με τον υπόκοσμο» και για σκηνοθετημένο θάνατο» (Δ.Μιχαηλίδης, «Πρώτο Θέμα», 20.3.2005). Αυτή είναι και η αιτία που η Μητρόπολη παραθέτει ιατρικά πιστοποιητικά. Δεν ξέρω τι γύρευε ο δεσπότης στην Ιταλία, όμως οι σχετικές φήμες, όσο ανακριβείς κι αν είναι, δείχνουν σε τι υπόληψη τον είχε ο κόσμος.

Για την ιστορία να πω πως μιλώντας στον Σπύρο Καρατζαφέρη της «Ελευθεροτυπίας» ο ανακριτής Αλέξανδρος, ευρισκόμενος σε κρίση ειλικρίνειας, ομολόγησε μιλώντας για τον τότε χουντικό και αναξιότατο Αρχιεπίσκοπο: «..αυτή τη στιγμή δεν βλέπω αντικαταστάτη του Σεραφείμ. Χειρότερους βλέπω, καλύτερους δεν βλέπω. Μακάρι να είχαμε ένα φωτεινό πρόσωπο, που να ήταν δυνατό να εκλεγεί. Γιατί τα φωτεινά πρόσωπα δεν μπορούν να εκλεγούν. Πρέπει να είσαι θολός άνθρωπος για να σε εκλέγουν οι σκοτεινοί». Λίγο μετά (1978) πέθανε κι αυτός απροσδόκητα.

*
ΥΓ

«Όταν μαλώνουν χρησιμοποιούν γυναικεία ονόματα»...

Είδαμε πως ο Θανάσης, παρενοχλώντας τον υφιστάμενο του, του είπε: «Όλοι έτσι κάνουν». Όλοι; Δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Πολλοί, πάρα πολλοί αν κρίνουμε από τα πολλά δημοσιοποιημένα  κρούσματα και από την προσφερόμενη συγκάλυψη των υπολοίπων, σίγουρα ναι.   Ένα σοκαριστικό ρεπορτάζ, για άλλη Μητρόπολη, του αντιφατικού Σπύρου Καρατζαφέρη, με συγκλονιστικές λεπτομέρειες, για όποιον αντέχει να τις διαβάσει: Από τα άπλυτα της δεσποτικής ομοφυλοφιλίας των υποκριτών. Συνοδεύεται και από επίσης σοκαριστικό βίντεο, με ζωντανές μαρτυρίες δυο ιερέων, στο οποίο δημοσιογραφεί και ο Χρυσαυγίτης πολιτευτής, δημοσιογράφος Άρης Σπίνος της «Ακρόπολης» που έχει κατηγορηθεί για εκβιασμό. Μπορεί ο καθένας να έχει τις απόλυτα δικαιολογημένες ενστάσεις του για τα κίνητρα των αποκαλύψεων κάποιων δημοσιογράφων, όμως τα ντοκουμέντα που προκύπτουν από τη συγκεκριμένη δημοσιογραφική  δουλειά τους δεν έχουν αμφισβητηθεί.

«….Μέσα στό ιερό τήν Εκκλησίας λοιπόν, τού εν λόγω ρασοφόρου, “ξεκατινιάζονταν” ο Αρχιμανδρίτης μέ τόν Διάκο του φωνασκούντες μαινόμενοι και αποκαλώντας ό ένας στόν άλλον (ή “η μιά στήν άλλη) ώς “Κατίνα”… “μωρή τρελή”… “μωρή παλαβή” κ.λ.π. και ο Μητροπολίτης παρών, αντί νά τούς (ή “”νά τις”) καθησυχάσει, γέλαγε μέ τά καμώματά τους δείχνοντας νά απολάμβανε τό θέατρο τού παραλόγου.
Μιλάμε γιά μιά μητρόπολη οικονομικά ανθηρή. Μέχρι καί 1 εκατομμύριο δραχμές τόν μήνα είχε έσοδα τό παγκάρι τότε, από τούς αφελείς πιστούς.
Οικονομικές ατασθαλίες απεδείχθησαν όπου και καταγγέλθηκαν δημόσια στήν παρούσα εκπομπή. Ακούγονται γιά ποσά έως καί 200 εκατομμύρια τήν εποχή εκείνη, και ο νούς τού ανθρώπου δέν μπορεί νά τό χωρέσει…».