O σ. Κοτζιάς δέσμευσε τους τραπεζικούς λογαριασμούς της Athens Review of Books

[Ο αριστερός σύνδροφος Κοτζιάς: Ένας υπέρμαχος της Ελευθερίας του Λόγου]

Κοτζιάς vs Athens Review of Books: Ένας βιασμός της ελευθερίας του λόγου

[«Η απόφαση προδίδει αδιανόητη και εξόφθαλμη έλλειψη λογικής, θλιβερή αμάθεια και έλλειψη στοιχειωδών γνώσεων ιστορίας» (Ν. Διαμαντούρος). «Αριστούργημα ιστορικής αμάθειας και ακρισίας που απάδει σε δικαστές» (Γ. Β. Δερτιλής)]

 

του ©Νάσου Βαγενά στο Βήμα
Όπως σωστά διακηρύσσει ο κ. Πολάκης, οι δικαστικές αποφάσεις δεν είναι υπεράνω κριτικής, δεν βρίσκονται «στο απυροβόλητο». Όμως το πρόβλημα με τη διακήρυξη αυτή είναι ότι η κυβέρνηση περιορίζει τη χρήση αυτού του δικαιώματος μόνο στις περιπτώσεις που οι δικαστικές αποφάσεις δεν είναι της αρεσκείας της (ακόμη και όταν αυτές υπαγορεύονται από το υπέρτερο αγαθό της τήρησης του Συντάγματος). Κι αυτό, ενώ την ίδια στιγμή τηρεί υποκριτική (για την ακρίβεια, αναίσχυντη) σιωπή σε εκείνες τις περιπτώσεις που εξωφρενικά άδικες δικαστικές αποφάσεις ευνοούν την πολιτική της ή συγκεκριμένα κυβερνητικά στελέχη, ακόμη και όταν αυτές έρχονται σε αντίθεση με θεμελιώδη ζητήματα δημοκρατίας και ελευθερίας του λόγου, για τα οποία οι κυβερνώντες σήμερα κόπτονται.

Δύο κυρίως είναι οι λόγοι για τους οποίους ένας δικαστής μπορεί να οδηγηθεί ενσυνειδήτως σε μια φιλοκυβερνητική άδικη απόφαση: η ισχυρή φιλοδοξία ανόδου στην κλίμακα της δικαστικής ιεραρχίας, σε συνδυασμό – συνήθως – με την έλλειψη καλλιέργειας, που τον καθιστά ανασφαλή και ευάλωτο σε κυβερνητικές πιέσεις. Διαβάζοντας το πρόσφατο σκεπτικό με το οποίο οι δικαστές του Αρείου Πάγου επικύρωσαν την απόφαση των δικαστών του Εφετείου Αθηνών, σύμφωνα με την οποία οι υπεύθυνοι του περιοδικού The Athens Review of Books διέπραξαν το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμισης του νυν υπουργού Εξωτερικών Νίκου Κοτζιά

Όταν ο Υπουργός μαγνητοφωνεί τον πρωθυπουργό…

[Ο tempora o mores!]

Άλλο ένα τρυφερό τετ α τετ μελών της μεγάλης παλιοπαρέας που μετά αλληλομισήθηκαν

Μπλογκ Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Θεωρούμε τη συμπεριφορά του Γιάνις Βαρουφάκηνα μαγνητοσκοπεί τον πρωθυπουργό του, ως πράξη απόλυτα ευτελή και ύπουλη, που δείχνει ότι μεταξύ τους δεν υπήρχε εκτίμηση και εμπιστοσύνη. Σε αυτήν την περίπτωση κάθε σοβαρός υπουργός όφειλε να έχει παραιτηθεί. Μας προκαλεί όμως εντύπωση και η αναξιοπρεπέστατη πρωθυπουργική σιωπή για τις υπουργικές υποκλοπές και οι φτηνιάρικοι εξυπνακισμοί που δόθηκαν ως απάντηση από τον ΣΥΡΙΖΑ, προς ένα λαμπερό πρόσωπο και πρώην συναγωνιστή, που είχε ενθουσιάσει τον σοφό λαό, όντας η «ελπιδοφόρα» επιλογή του αιώνιου έφηβου αρχηγού του και η αιχμή του δόρατος στην υποτιθέμενη έφοδο ανατροπής στην Κουτοφραγκία, την οποία είχε επωμισθεί με εντολή της πανέξυπνης Ελλάδας ο Αλέξης Μεσσίας. Αυτά ισοδυναμούν με ομολογία ενοχής. Δίνεται η εντύπωση ότι ο ναρκισσευόμενος τ.υπουργός, απειλεί με προειδοποιητικές βολές και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ φοβάται τα στοιχεία που έχει στα χέρια του ή καλύτερα στο «κινητό» του. Βεβαίως αν δεχθούμε πως οι συνομιλίες αποκαλύπτουν πρωθυπουργικές εγκληματικές ενέργειες ή έστω προθέσεις, πιθανόν η ποταπή αυτή υπουργική πράξη, να μην είναι και παράνομη, αφού κατά τη διάταξη του άρθρου 177 παρ.2 ΚΠΔ μπορεί να αξιολογηθεί νόμιμα αυτό το αποδεικτικό υλικό, «αν πρόκειται για κακουργήματα που απειλούνται με απειλή (sic, νομίζω η περίπτωση Ζαχόπουλου, έκανε το νόμο τόσο αυστηρό στην αποδοχή αυτού του αποδεικτικού υλικού) ισόβιας κάθειρξης και εκδοθεί για το ζήτημα αυτό ειδικά αιτιολογημένη απόφαση του δικαστηρίου». Ασφαλώς σε μια τέτοια περίπτωση ο κάτοχός των στοιχείων που υποκλάπηκαν, δεν τα χρησιμοποιεί προς ίδιον όφελος, αλλά τα στέλνει στον Εισαγγελέα και τα θέτει (όλα όμως, άμεσα και όχι σε δόσεις) στην κρίση των πολιτών. Στη χώρα μας οι αποκαλύψεις αυτές που έχουν προφανή ποινική διάσταση και για τον υποκλέψαντα, εμφανίστηκαν στον Τύπο απότομα, δυο μήνες μετά τη δημοσίευσή τους στην Αγγλία. Δεν μπορούμε να κάνουμε εικασίες για αυτήν την περίεργη καθυστέρηση, εκτός κι αν δεν είχαν συμπεριληφθεί στο αγγλικό κείμενο. Ίσως πάλι τα Αγγλικά των δημοσιογράφων μας να είναι σαν κι αυτά του Τσίπρα.

Λειτουργία Κυριακής: ο Γιάνης κι η ερασιτεχνική κυβερνητική (αστεία) συμμορία

[(Α)Πίστευτοι διάλογοι Τσίπρα-Βαρουφάκη για Γουδί, Grexit και τα 16 δις ευρώ της ΕΚΤ, το «καυτό» καλοκαίρι του 2015]

Αποκαλυπτικοί είναι οι διάλογοι που είχε με τον ίδιο τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ο Γιάνης Βαρουφάκης κατά τη διάρκεια της πρώτης περιόδου διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και της διαπραγμάτευσης του «καυτού» καλοκαιριού του 2015, όπως τους περιγράφει ο ίδιος ο πρώην υπουργός Οικονομικών στο βιβλίο του «Adults in the Room», που δημοσιεύονται ταυτόχρονα την Κυριακή στο «Πρώτο Θέμα», το «Βήμα» και την «Καθημερινή».

Σύμφωνα μάλιστα με όσα αναφέρει ο ίδιος ο κ. Βαρουφάκης, όλοι οι διάλογοι που παρατίθενται είναι καταγεγραμμένοι με το κινητό του και δεν μπορούν να αμφισβητηθούν.

Και μέσα σε αυτούς αποκαλύπτεται το σχέδιο και τι είχε στο μυαλό του ο πρωθυπουργός για το καλοκαίρι του 2015, όταν η χώρα κρεμόταν σε μία κλωστή. Θέλει να πάρει τα 16 δισ της ΕΚΤ και να «φορτώσει», όπως λέει, τα ΑΤΜ.

Μία απάντηση σε παράλογη και επικίνδυνη τοποθέτηση συντάκτη του Βήματος

[Η πάταξη της εγκληματικότητας, δεν μπορεί να γίνει μέσω της υποστήριξης καταστάσεων που τη γεννούν]

του Αναγνώστη Λασκαράτου
Ευτυχώς είμαστε στην Ε.Ε. (προς μεγάλη θλίψη των ακροδεξιών και των «αγανακτισμένων» Αριστερών) και το πελατειακό Κράτος των αλληλοσυγκρουόμενων Μαφιών δεν είναι ολότελα ασύδοτο και απάνθρωπο. Έτσι «Υψηλόβαθμοι αξιωματικοί της ΕΛ.ΑΣ. με τους οποίους επικοινώνησε «Το Βήμα» μιλούν για «σεμινάρια που γίνονται στο πλαίσιο σχετικών προγραμμάτων του Συμβουλίου της Ευρώπης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης». Και προσθέτουν ότι «τα δικαιώματα όλων των πολιτών πρέπει να είναι σεβαστά. Κι ούτε πρέπει να υπάρχει στοχοποίηση όλων των Ρομά και λανθασμένες γενικεύσεις». Ομολογώ πως αυτή η αυτονόητη δήλωση είναι για εμένα ευχάριστη έκπληξη και νομίζω πως σηματοδοτεί μια κάποια προσπάθεια μεγάλης αλλαγής στην Αστυνομία (μακάρι να είχαμε κι άλλες παρόμοιες) και οφείλουμε να την πιστώσουμε όχι μόνο στην εκπολιτιστική επιρροή της Ε.Ε. αλλά και στην πολιτική διοίκηση των Σωμάτων Ασφαλείας, η οποία έχει δώσει κι άλλα πρόσφατα δείγματα πολιτισμένης συμπεριφοράς, αδιανόητης παλιότερα («O πρώτος ανοιχτά gay Έλληνας αστυνομικός μιλά στο LIFO»), αν και ποτέ δεν μας ήταν συμπαθής και δεν το κρύψαμε: «Λιβάνης και Τσίπρας κατά νεΟποτισμού» («…Ήδη στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας μπήκε στην εκλόγιμη 5η θέση ο ανδρεοπαπανδρεϊκός απόστρατος στρατηγός των τεθωρακισμένων κ.Νίκος Τόσκας, τ. επικεφαλής του Γραφείου του πρώην υπουργού Άμυνας κ. Π. Μπεγλίτη,  εκ των βασικών συντακτών του προγράμματος στρατιωτικών του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009, στέλεχος τώρα της πατριωτικής κίνησης «Πράττω», του πρώην συνεργάτη του ΓΑΠ και προέδρου του ΙΣΤΑΜΕ κ.Ν.Κοτζιά…»). Αυτά γράφαμε (13/01/2015) προεκλογικά για τον άνθρωπο που θα γινόταν μετά Υπουργός Αστυνομίας, αλλά δεν μας εμποδίζουν να αναγνωρίσουμε κάθε θετικό βήμα του, όπως αυτό που έγινε στα πλαίσια μιας νέας κυβερνητικής πολιτικής πολύ καλών μέτρων που ανακοινώθηκαν μετά την τραγωδία στο Μενίδι και μένει να δούμε τι από αυτά θα υλοποιηθεί.

Στη χώρα της Κατουρημένης Ποδιάς: Εισηγήτρια του Αρείου Πάγου καταψηφίζει την εισήγησή της

[Και ύστερα θα έρθουν οι επενδυτές]

του ©Διονύση Γουσέτη στην Καθημερινή
Σ​​τις 30/6 ο κ. Τσίπρας κάλεσε τους επενδυτές να αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες που προσφέρει η χώρα.

Οι πολιτικοί «γκαουλάιτερ» της Δικαιοσύνης

Παρακαλούμε θερμά κοινοποιήστε το. [Άρθρο κόλαφος της «Εφημερίδας των Συντακτών» για την κουφότητα (στην καλύτερη περίπτωση) των δικαστών που καταδίκασαν την Athens Review of Books και δικαίωσαν τον Κοτζιά, για την έκφραση «γκαουλάιτερ του σταλινισμού». Ο Δημήτρης Ψαρράς παρουσιάζει τη χρήση της λέξης από τις σελίδες του «Ριζοσπάστη» όχι την περίοδο που το ίδρυσε ο Κοτζιάς (1924) μαζί με άλλους, σύμφωνα με τους κούφους και αναίσχυντους δικαστές, αλλά την περίοδο της… ωριμότητάς του, όταν ήταν ιδεολογικός καθοδηγητής και επικεφαλής της προπαγάνδας, δηλαδή μετά το 1974]

Όσο οι πολιτικοί θα συνεχίζουν να πολιτεύονται μέσω δικαστηρίων τόσο θα απαξιώνεται η πολιτική αλλά, δυστυχώς, και η Δικαιοσύνη

του ©Δημήτρη Ψαρρά στην Εφημερίδα των Συντακτών
Η πρώτη αντίδραση του Αδώνιδος Γεωργιάδη, μόλις διαπίστωσε ότι η διοίκηση του «Ντυνάν» τον δικαιώνει για τις συναλλαγές του αδελφού του με το νοσοκομείο, ήταν να τουιτάρει προς τον εκδότη Κώστα Βαξεβάνη: «ξεκίνα να μετράς αποζημίωση».

Το πρώτο που σκέφτηκε δηλαδή ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας δεν ήταν να κοινοποιήσει την πληροφορία, αλλά να γνωστοποιήσει την απειλή.

Μπορεί ο κ. Γεωργιάδης να φημίζεται για τις επιδόσεις του σε εξώδικα και αγωγές, αλλά δεν είναι καθόλου μόνος του στην άσκηση πολιτικής μέσω δικογράφων.

Το φαινόμενο είναι γενικευμένο και αφορά όλες τις πτέρυγες της Βουλής. Γιατί αυτό είναι το μέτρο της σύγχρονης πολιτικής: όσο περισσότερες αγωγές έχεις κερδίσει (ή, τουλάχιστον, όσο περισσότερες έχεις καταθέσει) τόσο πιο επιτυχημένος πολιτικός θεωρείσαι.

Και σε όσο λιγότερες εξεταστικές επιτροπές έχεις καταφέρει να εμπλακεί το όνομά σου τόσο το καλύτερο για την καριέρα σου.

Το αστικό και το κοινοβουλευτικό δίκαιο αποφασίζουν για όσα θα έπρεπε να αποφασίζει η ψήφος των πολιτών.

Η ευθύνη, όμως, γι’ αυτή την εξέλιξη δεν ανήκει στον δικαστικό μηχανισμό.