[Έφυγε για το Υπερπέραν, ένας Γίγας της Μεταφυσικής Επιστήμης]
του Αναγνώστη Λασκαράτου
Ανεχώρησε δια τας αιωνίας μονάς ο καθηγητής της θεολογικής επιστημονικής αληθείας, που ευτύχησε να δει άρθρα του να δημοσιεύονται στους εβδομαδιαίους «Νέους Ανθρώπους» του εφευρέτη και εισηγητή του «πρωκτόμετρου» των οπισθίων των μητροπολιτών κ.Γρ.Μιχαλόπουλου (ο επιστημονικός όρος του οργάνου είναι εύρημα του εκδότου-9χρονη φυλάκιση για απόπειρες εκβιασμών επιχειρηματιών-ο τότε δεσπότης Ζακύνθου τον είχε κατηγορήσει για εκβιασμούς σε βάρος μητροπολιτών) και παλαιός κήρυξ της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού μέσω των τηλεοπτικών παραθύρων, πρωτοπρεσβύτερος Γιώργος Μεταλληνός, αφήνοντας πίσω του τεράστιο κενό.
Τιμής ένεκεν παραθέτω τους τίτλους των πρωτοσέλιδων των εγκυρότερων εντύπων της υψηλής και ευσεβούς ρωμέικης δημοσιογραφίας, η οποία γνωρίζει μεταξύ ακαταλλήλων φωτογραφιών, τολμηρών εκφράσεων ή ακροδεξιών απόψεων, να παραθέτει εικόνες αγίων, να αποκαλύπτει θαύματα λειψάνων και να ξεδιπλώνει σοφές ρήσεις μεγάλων κληρικών:
«Μακελειό»: «Εφυγε ο τελευταίος πολεμιστής της μασονίας, της ομοφυλοφιλίας και του οικουμενισμού».
“Espresso”: «Έσβησε ο φάρος της Ορθοδοξίας»
Star: «Σημαντική απώλεια για την Ορθοδοξία».
«δημοκρατία»: «ΕΚΟΙΜΗΘΗ Ο ΜΕΓΙΣΤΟΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ»
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΑ
«Οι πονηριές του κ. +Γιώργου Μεταλληνού+ (14/12/2011) … απέναντι στον Βασίλη Ραφαηλίδη και αλλού».
«Για τον παπα-Ρωμανίδη, «προφήτη της Ρωμιοσύνης» (14/01/2016). Aπό τις περιπέτειες του κ.Γιώργου Μεταλληνού».
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Aφελληνιζόμεθααααααααααααααααααα
Καρμπόν:
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ
https://www.elora.gr/portal/arxeio/4557-ekoimithi-o-p-georgios-metallinos
Εκοιμήθη σήμερα 19 Δεκεμβρίου,ο π. Γεώργιος Μεταλληνός, μία μεγάλη μορφή της ορθοδοξίας που αφήνει πίσω του μεγάλη πνευματική παρακαταθήκη
https://idimokratia.gr/ekoimithi-19-dekemvrioy-o-patir-georgios-metallinos-mia-megali-morfi-tis-orthodoxias-poy-afinei-piso-toy-megali-pneymatiki-parakatathiki/
Εκοιμήθη 19 Δεκεμβρίου, ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός, μία μεγάλη μορφή της ορθοδοξίας που αφήνει πίσω του μεγάλη πνευματική παρακαταθήκη.
Ο μύθος για τη δήλωση Κίσινγκερ
Posted by sarant στο 12 Νοεμβρίου, 2009
Και το κακό τριτώνει
Ο π. Μεταλληνός, προσκαλεσμένος σε τηλεοπτική εκπομπή το 2003, δήλωσε ότι όχι μόνο υπάρχει η δήλωση Κίσινγκερ, αλλά και την άκουσε ο ίδιος με τ’ αυτιά του (αυτήκοος, που λέμε). Τον Σεπτέμβριο του 1974, διηγείται, άκουσε τον Παύλο Μπακογιάννη στην ελληνική του εκπομπή από το Μόναχο (όχι τη Ντόιτσε Βέλε) να αναφέρει ότι ο Κίσινγκερ την προηγούμενη μέρα είχε πει αυτά κι αυτά στο Εμποροβιομηχανικό Επιμελητήριο Νέας Υόρκης.
Με όλο τον σεβασμό προς τον π. Μεταλληνό, και παρά τον θαυμασμό για το μνημονικό του, η μαρτυρία του μάλλον αποδυναμώνει την αληθοφάνεια του μύθου. Διότι όταν ο ένας λέει 1973, ο άλλος 1974 και ο άλλος 1994, το συμπέρασμα είναι ή ότι ο Κίσινγκερ έβγαινε συνέχεια και έκανε άγαρμπες δηλώσεις (και καλά, το τρις εξαμαρτείν;) ή ότι και η πιο καλοπροαίρετη μνήμη ξεγελιέται –αφήνω ότι δεν θεωρώ όλους τους εμπλεκόμενους καλοπροαίρετους.
Ο π. Μεταλληνός υπήρξε μέγας πολέμιος του παπισμού κατηγορώντας τον κυρίως με κουτσομπολίστικο τρόπο παρά με ιδεολογικό. Για την ανηθικότητα της παπικής ιεραρχίας και του κλήρου. Καλά έκανε, ψέμματα δεν ήταν, απλά όταν τα ίδια κάνει και η Ορθοδοξία και τα κρύβεις κάτω από το χαλί, εκεί υπάρχει ένα θεματάκι για την δική σου ειλικρίνεια και αξιοπιστία ως χαρακτήρας.
Θα ήθελα τέλος κάποιος να επαληθεύσει ή να διαψεύσει κάτι που είχα ακούσει πριν χρόνια, ότι δηλαδή η μητέρα του ήταν καθολική και ο ίδιος είχε σπουδάσει στο εξωτερικό με υποτροφία (χρήματα) του Βατικανού εκμεταλλευόμενος τις καλές σχέσεις ορθοδόξων και καθολικών, τον οικουμενικό διάλογο που μόλις είχε ξεκινήσει, και ο ίδιος, πτυχιούχος πλέον, τα απέρριπτε ως επικίνδυνα για τον ελληνισμό και την ορθοδοξία….
Διαβάζουμε στο αόριστο βιογραφικό του, διάσπαρτο στο διαδίκτυο, ότι «Μετὰ τὴν ἐκπλήρωση τῆς στρατιωτικῆς του θητείας, ὡς ἁπλὸς στρατιώτης (1963-1965), διορίστηκε ἐπιστημονικὸς βοηθὸς στὴν ἕδρα Πατρολογίας καὶ τὸ 1969 μετέβη γιὰ μεταπτυχιακὲς σπουδὲς στὴν τότε Δ. Γερμανία (Βόννη καὶ Κολωνία), (ΣΕ ΠΟΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ?) ὅπου ἔμεινε μέχρι τὸ 1975. Ἐνδιάμεσα ἔκανε σπουδὲς καὶ ἔρευνες ἀρχειακὲς στὴν Ἀγγλία. (ΠΟΥ?) Τὸ 1971 εἰσῆλθε στὶς τάξεις τοῦ κλήρου στὴ Γερμανία καὶ ἔγινε διδάκτωρ Θεολογίας (Ἀθήνα) καὶ Φιλοσοφίας – Ἱστορίας (Κολωνία) (ΠΟΥ?).»
Επιγραμματικά, σε μια δική του φράση, συνοψίζεται το έργο του, ως κοσμήτορας σχολής κρατικού πανεπιστημίου ευρωπαικής πρωτεύουσας: «Στην Ευρώπη του διαφωτισμού και της Γαλλικής Επαναστάσεως, δεν χωρά η Ορθόδοξη Ελλάδα»….
Στα εκεί πανεπιστήμια Βόννης και Κολωνίας.
Βέβαια καλό θα ήταν να δίνονταν λεπτομέρειες για τις έδρες κλπ, καθολικές, προτεσταντικές. Για τους ζηλωτές Ορθόδοξους, αυτό συνιστά συμβιβασμό με την αίρεση.
Bεβαίως τον ενοχλούσε η ομοφυλοφιλία και η παιδεραστία στη δυτική ιερωσύνη για το μαύρο χάλι της Ορθόδοξης παιδεραστίας δεν έτυχε να ακούσει ποτέ, αφού ποτέ του δεν διαμαρτυρήθηκε για τις συνεχες συγκαλύψεις ιερών σκανδάλων και κακουργημάτων, αυτός ο Γίγας της Ορθοδοξίας, ο Επιστήμων, ο πανεπιστημιακός καθηγητής και πρωτοπρεσβύτεριος, ο προβεβλημένος, ο αγωνιών δια το Έθνος και την Εκκλησίαν, ο καλεσμένος των καναλιών, ο υμνούμενος από τόσα εκλεκτά, λίγο παρδαλά, έντυπα.
Εις μνήμην των επιλεκτικών του ευαισθησιών:
Επιτέλους να πάρουν φανερά, όσοι μητροπολίτες θέλουν, τα γυναικεία τους ονόματα
17/02/2019
[Με αφορμή τη δήλωση Ιερώνυμου στη Βουλή: «Παιχνιδίσματα για να σκορπάμε την ώρα μας», για το νομοσχέδιο της ταυτότητας φύλου]
Δεν θα έγραφα το παρόν,αν δεν υπήρχε μια έκρηξη υποκρισίας από την κρατική Εκκλησία γύρω από το Νομοσχέδιο αλλαγής φύλου, σε βάρος δυστυχισμένων αθώων ανθρώπων, που η φύση τους αιχμαλώτισε σε λάθος σώματα. Η Εκκλησία έχει ορθάνοιχτες τέτοιες πληγές στο σώμα του κλήρου της και είναι η τελευταία σε αυτήν την κοινωνία που δικαιούται να μιλάει για αυτά. Για πολλοστή φορά η ίδια και οι συμφεροντολόγοι εγκάθετοί της, προσπαθούν να σηκώσουν εμπόδια στον εξανθρωπισμό της κοινωνίας. Δεν αρκούσαν οι μητροπολίτες, ηθικολόγησε και η προδοτική ναζιστική εγκληματική συμμορία των Εωσφοριστών.
…………………..
Β. Μαρτυρία του Βασίλη Α. Λαμπρόπουλου, φίλου και συνεργάτη του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ, μέλους της ΕΣΗΕΑ, μέλους της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, του Συνδέσμου Ιστορικών Συγγραφέων, δημοσιογράφου από το 1964 ως το 1992 στις εφημερίδες ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, ΑΘΗΝΑΪΚΗ, ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ, στο περιοδικό ΕΠΙΚΑΙΡΑ και στους ραδιοτηλεοπτικούς σταθμούς ΕΡΤ, ΥΕΝΕΔ, Αθήνα 9,84 και ‘Ωχ FM’, ειδικού συμβούλου του υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, του ΟΤΕ, της Τράπεζας Αθηνών, της Γενικής Γραμματείας Δασών και Περιβάλλοντος, της Αρχιεπισκοπής Αθηνών και μέλους της Συνοδικής Επιτροπής Τύπου της Εκκλησίας της Ελλάδος: «Σκάνδαλα, Εκκλησία της Ελλάδος»-Kalami.net. «..Μερικά ερωτήματα που δεν έχουν πάρει απάντηση…. Όσο για τα λεγόμενα ροζ σκάνδαλα από τις εκκλησιαστικές σχολές τα παιδιά «εκπαιδεύονται» στην αρσενοκοιτία! Πηγαίνετε σε μία εκκλησιαστική σχολή και δείτε μαζεμένα τα παιδιά. Είναι εύκολο να διαπιστώσετε πόσα απ΄ αυτά είναι κουνιστοί. Τα παιδιά αυτά οδηγούνται στην ιεροσύνη και στις κρεβατοκάμαρες υψηλόβαθμων στελεχών της Εκκλησίας, είτε για παθητική είτε για ενεργητική ομοφυλοφιλία. Ως παλαιός, και επί 28 χρόνια, εκκλησιαστικός συντάκτης, που παρακολουθεί και τα τωρινά τεκταινόμενα έχουμε να πούμε ότι: Τίποτε απ΄ αυτά δεν ήταν άγνωστα στο εσωτερικό της Εκκλησίας. Όλα είναι γνωστά και τα συζητούσανε μεταξύ τους οι μητροπολίτες. Όλοι ξέρανε για την Μπέμπα Μπλάνς, την Κάλας, τη Σούλα, τη Λέλα, τη Ρίτα, το Χωροφύλακα κ.λπ. ..».
………………………………….
_________________
Γενικά πρέπει να έπασχε από πρεσβυωπία νομίζω.
Δεν έβλεπε κοντά
To σάπιο ιερό βασίλειο της Δανιμαρκίας
25/02/2012
Γρηγόρη Μιχαλόπουλου (Ομολογητή), άνθη ευλαβείας
Μέρος 1ο
………….
Ο συγγραφέας-εκδότης-δημοσιογράφος, ακροδεξιών, και αποκρυφιστικών βιβλίων, εφημερίδων («Ελεύθερη Ώρα»-«Ε.Ω», «Νέοι Άνθρωποι»-«Ν.Α.», «Ορθόδοξη Κατάθεση»), μικροκαναλάρχης παλιότερα και αρχηγός της μακαρίτισσας της ακροδεξιάς «Εθνικής Συμμαχίας» (0,21%), εκφωνητής του επικήδειου του δικτάτορα Παπαδόπουλου (χοροστατούντος του πρόσφατα δολοφονημένου, από άγνωστο «γνωστό» του, επισκόπου Νύσσης) είναι πολυγραφότατος, με στυλ που δεν υποτάσσεται πάντα στους κανόνες της Γραμματικής και του Συντακτικού, αθυρόστομος σε βαθμό χυδαιότητας, διώκτης των ομοφυλόφιλων κληρικών, για να καταλήξει στον εισαγγελέα με κατηγορίες για εκβιασμούς επιχειρηματιών (καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 18 και από το Εφετείο σε 9 χρόνια φυλάκιση) και καταγγελίες για εκβιασμούς κληρικών με στοιχεία της ιδιωτικής τους ζωής (απαλλάχτηκε), όντας ταυτόχρονα εκκλησιαστικός μεγαλοτιτλούχος και εξ απορρήτων άσπονδος φίλος των επισκόπων.
…………………..
Η πρωτοσέλιδη φωτογραφία δυο αρχιμανδριτών νησιώτικης μητρόπολης με κόκκινα τολμηρά εσώρουχα, να χαριεντίζονται πάνω σ’ένα κρεβάτι, δεν απέτρεψε ιερές δημοσιογραφικές συνεργασίες. Άρθρα του κ.Γιώργου Μεταλληνού, συνεντευξιαζόμενου παράλληλα και στο αδελφό κανάλι «Τηλέ Τώρα» φιλοξενήθηκαν μαζί με ατελείωτες συνέχειες, πονήματος του δεσπότη Σιατίστης Αντώνη Κόμπου
……………
03/03/2012
Γρηγόρη Μιχαλόπουλου (Ομολογητή), άνθη ευλαβείας.
Μέρος 2ο
……………
Με αφορμή τις καταγγελίες που δημοσιεύτηκαν κατά του κ.Μιχαλόπουλου για εκβιασμό επιχειρηματιών, ο «Αδ.Τύπος» Ρίζου (23-1-2003) ισχυριζόταν πως εκβιαζόντουσαν 20 μητροπολίτες και η «Ελευθεροτυπία», αποκαλύπτει: «Χρυσός Σταυρός πατριαρχείου Αλεξανδρείας, μεγαλόσταυρος πατριαρχείου Ιεροσολύμων, μέγας λογοθέτης τσεχικής και σλοβακικής εκκλησίας…πρόεδρος του τάγματος Αγίου ……Κι όμως Πολλά πρωτοσέλιδα…είχαν για πρωταγωνιστές ομοφυλόφιλους ιεράρχες» (Φ.Παπούλιας, 19-1-2003). Η εφημερίδα αγνοούσε πως το πατριαρχείο Ιεροσολύμων έχει τιμήσει τον εκδότη και με την «ανώτατη διάκριση του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Παναγίου Τάφου» (Ν.Α. 16-5-’03). Ο Θηβών έδωσε στον ανακριτή «ονόματα, ποσά και μερικά προειδοποιητικά δημοσιεύματα» (Χ.Ζέρβα, «Κ.Ελευθερ», 2-2-2003), ο Ζακύνθου, κατήγγειλε: «Σε ζωγράφιζε και στη συνέχεια όταν πήγαινες και του έλεγες πάρε αυτά, από Μπουμπουλίνα σε έκανε Παπαφλέσσα ή αν αργούσες από Παπαφλέσσα σε έκανε Μπουμπουλίνα» («Έθνος», 26-1-2003). Ταυτόχρονα για το ίδιο θέμα ο «Αδ.Τύπος» (Μήτση), έγραφε «Σιγήν ιχθύος τηρεί η Εκκλησία…», η «Καθημερινή» σημείωνε πως «Σε δεινή θέση έναντι της Ελληνικής κοινωνίας έχει περιέλθει…η διοικούσα Εκκλησία…», ενώ ο Χουντόδουλος παρίστανε τον ψύχραιμο και συμβούλευε: «Μη παρασύρεστε από διάφορες φημολογίες….από αυτά που ακούτε ούτε τα μισά να πιστεύετε…προσπαθούν να γκρεμίσουν την Εκκλησία…»(«Ελευθεροτυπία», 27-1-2003). O Ζακύνθου υποστήριξε πως ο Χριστόδουλος γνώριζε τα τεκταινόμενα και πως όλοι οι μητροπολίτες και οι πατριάρχες έπεσαν θύμα εκβιασμού. Επεσήμανε επίσης, όπως και ο Θηβών, πως ο Χριστόδουλος είχε πάρει τον κ.Μιχαλόπουλο μαζί του στο ταξίδι του στη Μόσχα. Σε δηλώσεις του μάλιστα στην «Ημέρα τση Ζάκυθος» (30.3.’03), γίνεται πιο σαφής: «ο Αρχιεπίσκοπος δήλωσε ότι δεν ήξερε, δεν είδε, δε διάβασε τίποτα περί εκβιασμών. Πώς γίνεται να μην ξέρει τίποτα, για τη δράση τού κ. Μιχαλόπουλου, τα τελευταία 30 χρόνια;…… Αν τον έπαιρνε μαζί με τους άλλους δημοσιογράφους, θα έλεγα πάει κι ένας από την «Ελ. Ώρα». Οι δημοσιογράφοι, όμως, πήγαν στη Μόσχα, με το αεροπλάνο της γραμμής, ενώ ο Mιχαλόπουλος πήγε με το αεροπλάνο του Αρχιεπισκόπου! Οι πολλοί πήγαν με τη γραμμή και οι εκλεκτοί με το Falcon!».
…………………
Να προσθέσω οτι κάνοντας μια αναζήτηση στο διαδίκτυο, σε καμία πλήρη βιβλιογραφία του π. Γεώργιου Μεταλληνού δεν βρήκα καμία από τις δύο διατριβές με τις οποίες την ίδια χρονιά (!!!!!) το 1971 έγινε Διδάκτωρ Θεολογίας στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Διδάκτωρ Φιλοσοφίας και Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας.
Γιατί παραλείπονται?
Επίσης το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας έχει Φιλοσοφική Σχολή και όχι Φιλοσοφική – Ιστορική.
Λήμμα της Wikpedia στα αγγλικά για τον π. Μεταλληνό
https://en.wikipedia.org/wiki/George_Metallinos
Εθνικό Αρχείο Διδακτορικών Διατριβών (από το 1950 και μετά)
https://www.didaktorika.gr/eadd/
Βιβλιογραφία π. Μεταλληνού
http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/tributes/gewrgios_metallhnos/bibliography.htm
Φιλοσοφική Σχολή Πανεπιστημίου Κολωνίας
https://phil-fak.uni-koeln.de/
Κατάλογος Βιβλίων του που κοσμούν την Γερμανική Εθνική Βιβλιοθήκη η οποία αγνοεί τον Διδακτορικό του τίτλο από το Πανεπιστήμιο της Κολωνίας
http://d-nb.info/gnd/103417435
Φυσικά άνθρωπος – φαινόμενο με δύο διδακτορικές διατριβές μέσα σε ένα έτος, δεν θα μπορούσε να λείπει από σοβαρή εκπομπή με παρουσιαστή τον κουβαρντά μπουζουκτζη υπουργό Ευάγγελο Γιαννόπουλο
Και η χριστιανή ορθόδοξη κουμμουνίστρια Λιάνα Κανέλλη, μετά τις επιτυχίες της με τον Βούδα Ιεροσολύμων και την δύο φορές καλεσμένη μέντιουμ Κουιμτζή (?), δεν μπορούσε να μην έχει καλεσμένο και τον αποθανόντα ιερωμένο
«Η αγία σκέπη του Έθνους μας», άνω αριστερά
«Το χρέος μας για το Έθνος», κάτω αριστερά
Δεν διαθέτω στοιχεία για τις τεράστιες σπουδές του. Ομολογώ πως μιλούσε τόσο απλά-για να τον καταλαβαίνει ο λαός του ορθόδοξου θεού, που οι σπουδές του δεν φαίνονταν, τις έκρυβε από ιερατική σεμνότητα ή πάλι δεν ήθελε να θυμάται πως σπούδασε στην αιρετική μισελληνική και αντιορθόδοξη προτεσταντοκαθολική Γερρρμανία, που μας έχει σήμερα «υπό Κατοχή και σε διαδικασία αφελληνισμού», διότι ήταν ιδιαίτερα ορθόδοξος και ελληνοεθνοπρεπής.
Η σεμνότητά του ήταν μεγάλη.
Υπερασπιζόταν τους αδύνατους και τους αθώους.
Στο παρακάτω βίντεο υπερασπίζεται τον αθώο φτωχό και ακτήμονα καλόγερο Εφραίμ που τόλμησαν άδικα να προφυλακίσουν.
Φυσικά η κοίμηση του π.Μεταλληνού δεν θα μπορούσε να λείψει από ένα αναλόγου επιπέδου site:
Ανάμεσα σε άλλες σημαντικές ειδήσεις όπως:
Τζούλια Νόβα. Παραμονή Χριστουγέννων στο κρεβάτι χωρίς εσώρουχα-Φωτό
Ατρόμητη ηθοποιός. Έκανε ρεβεγιόν χωρίς σουτιέν και… προκάλεσε συζητήσεις
GNTM. Τα γλωσσόφιλα της Κεϊσι στον Δημήτρη της
Μαρία Κορινθίου. Τα έδειξε όλα μπροστά στο Χριστουγεννιάτικο δέντρο
διαβάζουμε και:
Νεκρός πρίν απο λίγο ένας υπέροχος Ιερέας. Ο Πατέρας Γεώργιος Μεταλληνός
Είχα την τύχη να τον γνωρίσω στην αρχή της καριέρας μου. Ένας πολύ απλός άνθρωπος με μια αύρα μια μαγεία που σε κέρδιζε. Μετρημένος και σοφός.
Απο τους λίγους Ρασοφόρους που “έπαιζε” σωστά την τηλεόραση χωρίς κανέναν φόβο. Μετέφερε τον λόγο του Θεού με ένα πολύ πρωτοποριακό τρόπο για την εποχή του.
Σε ηλικία 79 ετών εφυγε σήμερα, Πέμπτη 19 Δεκεμβρίου ο π. Γεώργιος Μεταλληνός. Ο π. Γεώργιος υπήρξε σπουδαίος Καθηγητής Θεολογίας και συγγραφέας δεκάδων θεολογικών βιβλίων.
https://nassosblog.gr/2019/12/%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%81%CF%8C%CF%82-%CF%80%CF%81%CE%AF%CE%BD-%CE%B1%CF%80%CE%BF-%CE%BB%CE%AF%CE%B3%CE%BF-%CE%AD%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%AD%CF%81%CE%BF%CF%87%CE%BF%CF%82-%CE%B9%CE%B5%CF%81/
http://www.makeleio.gr/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CE%BF%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/%CE%A4%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CF%8C%CE%BA%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%8C%CE%B4%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%85-%CE%94/
09|11|2019 16:37/ENIMEROTIS /16 ΣΧΟΛΙΑ/10288 VIEWS
Τρίζουν τα κόκκαλα του Χριστόδουλου: Δεσποτάδες συνευρίσκονται με λαθρεπιβήτορες σε κόκκινα ξενοδοχεία – Πόσο πάει η ταρίφα… (ΒΙΝΤΕΟ)
Ο πατέρας Γεώργιος Μεταλληνός για την ομοφυλοφιλία κ.ά. (14/4/17)
π. Γ. Μεταλληνός: Ομιλία για τον Μεγα Κωνσταντίνο
11.658 προβολές•20 Μαΐ 2014
ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΛΛΗΝΑΣ
https://terrapapers.com/o-megas-emocharis-konstantinos/
Ο «Μέγας» Αιμοχαρής Κωνσταντίνος
Άγιοι της Χριστιανικής Εκκλησίας: Άγριοι, Αιμοσταγείς και Δολοφόνοι
(…)
«Μέγας» Κωνσταντίνος και «Αγία» Ελένη
Εξολοθρευτές και τύραννοι λαών, βάρβαροι και διαφθαρμένοι.
Μετά τον «Μέγα» Αλέξανδρο που αιματοκύλησε τον τότε γνωστό κόσμο, τον νεκροθάφτη του κλασσικού ελληνισμού και της δημοκρατίας, έρχεται ο «Μέγας» Κωνσταντίνος που η βασιλεία του υπήρξε η δεύτερη μετά την αλεξανδρινή, αιμοσταγής, βάρβαρη και ζοφερή περίοδος της αρχαιότητας. Όχι μόνο εξαιτίας των πολύνεκρων εμφυλίων που ο ίδιος προκάλεσε για την κατάκτηση της μονοκρατορίας των βαρβαροτήτων, των ειδεχθών εγκλημάτων, της αντιλαϊκής, καταπιεστικής, τυραννικής και ληστρικής πολιτικής του αλλά κυρίως εξαιτίας της διπροσωπίας και της απάτης απέναντι στον χριστιανισμό. Διέφθειρε το χριστιανικό ιερατείο παραχωρώντας του (πέρα από κάθε φαντασία) πλούτη και προνόμια κι εμφανιζόταν, διαμέσου των αυλοκολάκων και τις προπαγάνδας, ως οπαδός της νέας θρησκείας με μυθοπλασίες, ψεύδη και «θαύματα» για την προσέλκυση των μαζών.
Το χειρότερο δε: με την εκκοσμίκευση του χριστιανικού ιερατείου και την συμμετοχή της εκκλησίας στην εξουσία της αυτοκρατορίας – συμμαχία με την μοναρχία στην Ανατολή, ανταγωνισμοί και πόλεμοι στην Δύση- νοθεύτηκε κι εκφυλίστηκε η ευαγγελική διδασκαλία με ολέθριες συνέπειες για τον δημόσιο και κοινωνικό βίο και τις δύο μεταχριστιανικές χιλιετίες. Αιματοβαμμένος, στιγματισμένος με αναρίθμητες κακουργίες κι απάτες ο Κωνσταντίνος. Αλλά η χριστιανική εκκλησία τον ανακήρυξε «άγιο» ενώ δεν ασπάσθηκε τον χριστιανισμό (το ότι στο νεκροκρέβατο του έγινε χριστιανός είναι μια πολύ βολική προπαγάνδα-απάτη του χριστιανικού διεφθαρμένου ιερατείου) κι από τους χριστιανούς ιστορικούς αποκαλείται «Μέγας». Θεωρείται μάλιστα ως ο πρώτος βυζαντινός αυτοκράτορας, αν και παρέμεινε ως το τέλος της ζωής του ρωμαίος και ήταν ξένος κι εχθρός προς κάθε τι Ελληνικό.
Τα περισσότερα αρχαία κείμενα που αναφέρονται στον βίο και την πολιτεία του Κωνσταντίνου διαστρέφουν σκοπίμως την ιστορική πραγματικότητα. Πρόκειται για προπαγανδιστικές αναφορές, έργα αυλοκολάκων και διεφθαρμένων παρατρεχάμενων. Χρειάζεται επομένως εξονυχιστική διερεύνηση των πηγών, λεπτομερής ανάλυση και διασταύρωση του ιστορικού υλικού. Όλες σχεδόν οι μαρτυρίες είναι σαθρές κι απατηλές. Δεν επισημαίνεται κανένας αυτόπτης των γεγονότων που αναφέρονται στα τεχνάσματα και στις ραδιουργίες της θρησκευτικής πολιτικής του Κωνσταντίνου. Όλα τα «στοιχεία» υποτάσσουν την ιστορική αλήθεια σε προσωπικά συμφέροντα και πολιτικές σκοπιμότητες. Μεγαλύτερη αξιοπιστία έχουν οι εξωφιλολογικές πηγές: επιγραφές, χαράγματα νομισμάτων, έργα τέχνης κ.α.
Οι νεώτεροι ιστορικοί ωστόσο (κι υπολογίζονται σε χιλιάδες τα αναφερόμενα στον Κωνσταντίνο και την εποχή του τα κείμενα που κυκλοφορούν) αντλούν πληροφορίες από τα ψεύτικα υμνητικά κείμενα, τα παγιδευτικά δοξολογήματα και τους απεχθείς λιβανωτούς των διεφθαρμένων αυλοκολάκων. Ακριβώς όπως και για τον Αλέξανδρο. Αυτά τα προπαγανδιστικά κείμενα -που εκπαιδεύουν και τους μαθητές- είναι απλώς ένα λιβανωτός για τους μονάρχες και την κάθε αυταρχική κι αντιεπιβιωτική εξουσία κι αποτελούν μαύρες σελίδες στην ιστορία της ανθρωπότητος –πλαστογραφίες, διαστρεβλώσεις, μυθεύματα, ψεύδη. Από την «Κύρου Παιδεία» του Ξενοφώντος και την πραγματεία του Πλουτάρχου «Περί της Αλεξάνδρου τύχης ή αρετής» ως τα υμνολογήματα των χριστιανών αυλικών του Κωνσταντίνου, του Ευσέβιου επισκόπου Καισαρείας (!!!) και τους πανηγυρικούς των Λατίνων ειδωλολατρών.
Στους αιώνες της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η διαδοχή στον θρόνο συνοδευόταν πάντοτε από αιματοχυσίες, συνομωσίες, αλληλοεξόντωση κληρονόμων, πραξικοπήματα κι ανθρωποσφαγές απαράλλακτα όπως στην μακεδονική δυναστεία επί Φιλίππου κι Αλέξανδρου και στις ηγεμονίες της ελληνιστικής εποχής, κατά τον μεσαίωνα ακόμη και στους νεώτερους χρόνους στις Αυλές των μοναρχών. Συχνά οι νόμιμοι κληρονόμοι του θρόνου θανατώνονταν, πριν αναρριχηθούν στο πατρικό αξίωμα. Τον πρώτο ρόλο στην διαδοχή τον είχε ο στρατός και κυρίως η αυτοκρατορική φρουρά, οι πραιτωριανοί, που αναγόρευαν Αύγουστο τον δικό τους εκλεκτό, έναν αγροίκο συνήθως στρατιωτικό που τους εξασφάλιζε, την εύνοια τους με υποσχέσεις πλουτισμού, δύναμης και δόξας.
Το πέρασμα τον Δ’ αιώνα του Κωνσταντίνου έγινε με αυτόν τον τρόπο, φονικούς αλληλοσπαραγμούς, βίαιες ανατροπές, διαγκωνισμούς, συμφορές. Τον αυτοκρατορικό θρόνο τον κέρδισε με πολυαίμακτες συρράξεις, εξολόθρευση των ανταγωνιστών και φρικαλέα εγκλήματα. Όταν πέθανε ο Κωνσταντίνος Χλωρός το 306 π.κ.ε. η αυτοκρατορική φρουρά έσπευσε να ανεβάσει στον θρόνο τον νόθο γιό του Κωνσταντίνο, από την παλλακίδα Ελένη, προσδοκώντας ως συνήθως πλούσιες λεηλασίες και παροχές.
Η Ελένη ήταν μια ξενοδόχα (stabularia)
(….)
Oι υγιείς δυνάμεις της Ωρθωδωξήας και του Αίθνους πενθούν
https://www.stoxos.gr/2019/12/blog-post_901.html
Εκοιμήθη ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός, μία μεγάλη μορφή της ορθοδοξίας…
ΣΤΟΧΟΣ – 19 Δεκεμβρίου – 0
Ήτο ο Χριστός Έλλην;
Ομιλούσε Ελληνικά;
Μέγα επιστημονικόν ερώτημα.
Ο πατήρ Γεώργιος αρθρογραφούσε συνεντευξιαζόταν με τις κορυφές των Ελλήνων Δημοσιογράφων πάντοτε στα εγκυρότερα έντυπα, εκπομπές και κανάλια με υψηλό επίπεδο θεμάτων και προβληματισμού
https://www.efsyn.gr/politiki/201547_blasfimo-biblio-toy-belopoyloy
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 28.06.2019, 17:01
Το «βλάσφημο» βιβλίο του Βελόπουλου
ΕΦ. ΣΥΝ.
Ο Κυριάκος Βελόπουλος κήρυξε μόνος του «απαγορευμένο» το βιβλίο του «Ιησούς και Δίας, Ορθοδοξία ή Δωδεκάθεο», στο οποίο αντιγράφει διάφορες απόπειρες συνδυασμού του Χριστιανισμού και του Δωδεκάθεου ● Ο συγγραφέας είχε ματαιώσει κακήν κακώς την παρουσίαση του βιβλίου του υπό τον φόβο ότι θα αντιδρούσαν αγανακτισμένα μέλη παραεκκλησιαστικών ομάδων -το ίδιο το κοινό του δηλαδή- ύστερα και από τον χαρακτηρισμό που του απέδωσε η Espresso: «Το βλασφημότερο βιβλίο που έχει γραφτεί ποτέ».
[….]
Το πιο ενδιαφέρον σημείο αυτής της ιστορίας είναι ότι ο κεντρικός πυρήνας του προβληματισμού για την ελληνική καταγωγή του Ιησού έχει σαφή ιστορική προέλευση και βεβαρημένο πολιτικό περιεχόμενο. Η προσπάθεια να «αποκαθαρθεί» η προσωπικότητα του Ιησού από τα εβραϊκά στοιχεία της καταγωγής του είναι το Αγιο Δισκοπότηρο της Ακροδεξιάς, εδώ και πάνω από έναν αιώνα. Είναι αναμενόμενο. Πώς είναι δυνατόν να συγκεράσει κάποιος τα αντισημιτικά του αισθήματα με το ότι ο Θεάνθρωπος στον οποίο πιστεύει υπήρξε Εβραίος; Στον αγώνα αυτόν δεν είναι μόνος του ο Βελόπουλος. Στη χώρα μας έχουν ήδη προηγηθεί ο Γεώργιος Γεωργαλάς, ο Κώστας Πλεύρης, ο Κώστας Μπαρμπής και ο Αγγελος Σακκέτος και άλλοι με παρόμοιους προβληματισμούς.
Το ρεύμα αυτό έχει περιγράψει ο θεολόγος Δημήτριος Ουλής στο επίσημο περιοδικό της Εκκλησίας [«Η “ελληνοποίηση” του Ιησού ως παράδειγμα “μετανεωτερικού” Εθνικισμού», περ. «Θεολογία», τ. 82 (2011), τχ. 3, σ. 291-313]. Κεντρικό ρόλο στην προσπάθεια αυτή παίζει ο Ευάγγελος Λ. Τρίγκας, ο οποίος στο βιβλίο του «Ο Χριστός ήταν Ελληνας» ισχυρίζεται ότι, μετά την έρευνά του στα γενεαλογικά δένδρα του Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά, ανακάλυψε ότι και ο Χριστός ήταν Ελληνας και το πραγματικό του όνομα ήταν Ιάσων Πανδίρας. […]
Ο Τρίγκας, βέβαια, δεν κρύβει τους λόγους που τον απασχολεί η «εθνική καταγωγή» του Ιησού: «Ισως εδώ είναι η κατάλληλη ευκαιρία να αποκαλυφθεί στους ανυποψίαστους γιατί όλα τα κράτη της Ευρώπης είναι εχθρικά προς τη μάνα τους, την Ελλάδα. Διότι απλούστατα οι πολιτικές ηγεσίες και εν πολλοίς και οικονομικές ηγεσίες των ευρωπαϊκών κρατών δυστυχώς είναι όλες εβραϊκές. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι όλοι Εβραίοι. Η Ευρώπη έχει ευνουχισθεί και υποδουλωθεί στους Εβραίους.
http://www.bookoffers.gr/index.php/frontend/campaigns/single/458/-
ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ ΚΑΙ ΕΞΩΓΗΙΝΑ ΟΝΤΑ
ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΣ
Ένας τόμος , 555 σελίδες , σχήμα 14 Χ21 εκ. Εκδόσεις Σακκέτου 2009
Γιά πρώτη φορά σε ένα βιβλίο , απαντήσεις σε θέματα μεταφυσικής και υπερφυσικού από την Αγία Γραφή και τα ιερά κείμενα της Ορθοδοξίας , από τον διεκριμμένο μελετητή ΑΓΓΕΛΟ ΣΑΚΚΕΤΟ !
Τι είναι το όραμα του Ιεζεκιήλ ;
Πώς έγινε η διάβαση της Νεκράς Θάλασσας ;
Πώς συνέβη η ανάληψη του Προφήτη Ηλία στονουρανό;
Τι ακριβώς είναι οι καλλικάντζαροι ;
Με αυθεντικές παραπομπές και τεράστια βιβλιογραφία ένα βιβλίο που θα σας συγκλονίσει !
Αποκτήστε το τώρα μόνον με 12 ΕΥΡΩ !!!
Δωρεάν τα έξοδα αποστολής σε όλη την Ελλάδα !
https://macedonianancestry.wordpress.com/tag/%CF%83%CE%B1%CE%BA%CE%BA%CE%AD%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%AC%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%BF%CF%82/
Ο Όσιος Σισώης και ο Μέγας Αλέξανδρος!..
25/11/2012 macedonianancestry
Ο Όσιος Σισώης στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Ποιος είναι ο άγιος της Εκκλησίας μας, που θρήνησε, ως Έλληνας, μπροστά στον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, για τον χαμό του θρυλικού Στρατηλάτη!…
[….]
ΟΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΤΗΣ ΛΙΑΝΑΣ ΣΟΥΒΑΛΤΖΗ
Πάντα ταύτα, την ώρα που η γνωστή Ελληνίδα αρχαιολόγος κα Λιάνα Σουβαλτζή, μέσα στο βιβλίο της «Ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην όαση της Σίουα», θυμίζει σ’ όλους μας τον μεγάλο ασκητή της ερήμου, τον Αββά Σισώη (4ος αι. μ.Χ.), πού είχε δει τον τάφο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έλεγε: «Ορών σε, τάφε, δειλιώ σου την θέαν και καρδιοστάλακτον δάκρυον χέω, χρέος το κοινόφλητον είς νουν λαμβάνων, πως ουν μέλλω διελθείν πέρας τοιούτον Αι, αι, θάνατε, τις δύναται φυγείν σε».
[….]
Πηγή: Σακκέτος Άγγελος
https://www.news247.gr/reportaz/ta-tileoptika-kanalia-ton-90s-poy-den-einai-pia-mazi-mas.6346953.html
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
Τα τηλεοπτικά κανάλια των 90s που δεν είναι πια μαζί μας
Χρήστος Δεμέτης
08 Μαΐου 2015 08:41
[…..]
ΤΗΛΕΤΩΡΑ
Άνοιξε από τον εκδότη της «Ελεύθερης Ώρας» Γρηγόρη Μιχαλόπουλο, ο οποίος σχολίαζε κάθε βράδυ την τρέχουσα επικαιρότητα αμέσως μετά τις βραδυνές ειδήσεις ενώ ταυτόχρονα είχε και το δικό του talk show λίγο πριν τα μεσάνυχτα στις αρχές του 92. Εξέπεμπε από την συχνότητα 23.
Είχε και εκπομπές σαν αυτή. Γιόγκα και δαιμονισμός:
Σταμάτησε να εκπέμπει το 1999. Είχε προβολή σε Αττική, Εύβοια, Βοιωτία, Κέα, Άνδρο και Κορινθία.
Ο ιδρυτής και ιδιοκτήτης του καναλιού, Γρηγόρης Μιχαλόπουλος είχε δικιά του εκπομπή για οκτώ ολόκληρα χρόνια όπως αναφέραμε, μέχρι τη στιγμή που ο σταθμός πωλήθηκε το 2000 και μετονομάστηκε σε Polis TV. Το 2003 μετονομάστηκε σε TV Cosmopolis (TVC) και το 2005 μετονομάστηκε σε Channel 9.
Ο Μιχαλόπουλος ήταν αντιπρόεδρος του POLIS μέχρι να αναλάβει το Channel 9 ο Κοντομηνάς. Σημειώνεται ότι ο Γρηγόρης Μιχαλόπουλος είχε φυλακιστεί το 2000 για εκβιασμό επιχειρηματιών.
Από το ΤΗΛΕΤΩΡΑ είχαν περάσει η Ρίτσα Μπιζόγλη και η Εύη Φραγκάκη, μεταξύ άλλων δημοσιογράφων και παρουσιαστών της εποχής.
+++++++++++++++++++++
Ήτο ο Χριστός Έλλην;
Ομιλούσε Ελληνικά;
Μέγα επιστημονικόν ερώτημα.
Εσυζητήθη εις το ΤΗΛΕΤΩΡΑ
http://elbi.evolution-isa.gr/article/xronografimata/diafora/sunenteukseis/i-sunenteuksi-tou-p-georgiou-metallinou-gia-tin-ellinikotita-i-mi-tou-iisou-xristou/4629
Η συνέντευξη του π. Γεωργίου Μεταλληνού για την ελληνικότητα ή μη του Ιησού Χριστού!
Κωδικός Πόρου: 00285-114629-2451
Συγγραφέας ή Δημιουργός: Σακκέτος Άγγελος
Ημερομηνία Δημιουργίας: 16/04/12 18:22
Εκδότης: Ελληνική λέσχη βιβλίου
Η συνέντευξη του π. Γεωργίου Μεταλληνού για την ελληνικότητα ή μη του Ιησού Χριστού!
Περιγραφή:
Η συνέντευξη του π. Γεωργίου Μεταλληνού προς τον Άγγελο Π. Σακκέτο για την ελληνικότητα ή μη του Ιησού Χριστού!
Διαβάστε τη απομαγνητοσκοπημένη συνέντευξη που παραχώρησε ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος (σήμερα) Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στον Άγγελο Π. Σακκέτο και συγκεκριμένα εις την εκπομπή : «Το Ντοκουμέντο της εβδομάδος» της 22ας Νοεμβρίου 1998 με θέμα : «Η ελληνικότητα ή μη του Ιησού Χριστού»!..
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΤΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΑΚΚΕΤΟ
« ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΑΚΚΕΤΟΣ.: – «Ερευνάτε τας γραφάς και η αλήθεια ελευθερώσι υμάς».
Αξιότιμοι Κυρίες και κύριοι, φίλοι και φίλες της ΤΗΛΕΤΩΡΑ,
Η θεόπνευστος Βίβλος μας προτρέπει:«Ερεύνησον και ίδε».
Μέσα στο πέρασμα των αιώνων «Τύχη Αγαθή» έφερε και τον ομιλούντα έμπροσθεν των θυρών της ερεύνης όχι μόνον για να ικανοποιήσει κάποια περιέργεια του, αλλά κυρίως για να αναζητήσει την από αιώνων ενταφιασθείσαν αλήθειαν επί πολλών θεμάτων και ασφαλώς, για να ανταποκριθεί εις την σφοδράν επιθυμίαν των αναγνωστών των εφημερίδων του δημοσιογραφικού συγκροτήματος Γρ. Μιχαλόπουλου και πολλών τηλεθεατών του «ΤΗΛΕΤΩΡΑ». Αυτοί ζητούσαν στοιχεία από τον ομιλούντα για την καταγωγή, την γλώσσα και την γραφή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μετά από σχετικές με το θέμα τηλεοπτικές εκπομπές, όπως ακόμη και μετά από μία συνέντευξη με τον αγαπητό μου φίλο και πανάξιο Έλληνα δημοσιογράφο κ. Θεόδωρο Χατζηγώγο. Αυτή δημοσιεύθηκε στην «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ» (21 και 22-9-1998) στην εφημερίδα «ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ» ,στο περιοδικό «ΕΛΛΟΠΙΑ» (τεύχος Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου 1998) σε άρθρο μου ακόμη στην εφημερίδα «Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΙΩΣ» (30-10-1998).
Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας θα τεθούν προ των οφθαλμών των τηλεθεατών αυτής της εκπομπής προς κρίσιν και απαρχήν παρομοίων συζητήσεων για την αναζήτηση της αλήθειας και την ασφαλή τεκμηρίωσή της, αφού επί αιώνες έμεινε στα συρτάρια μαζί με ορισμένα άλλα σχετικά θέματα κρυμμένη και άγνωστη.
Έχομε απόψε ως προσκεκλημένο έναν από τους πιο φωτισμένους ιερωμένους του τόπου μας, για τον οποίο πιστεύω ότι οι ιστορικοί του μέλλοντος θα τον χαρακτηρίσουν «Φώτιο του 20ου αιώνα». Είμαι ευτυχής, το επαναλαμβάνω, που ζω στον ίδιο με αυτόν αιώνα, με ένα ογκόλιθο της θεολογικής σκέψης, ίσως με τον πιο διαβασμένο άνθρωπο του τόπου μας, τον κοσμαγάπητο πατέρα Γιώργο Μεταλληνό.
Τρία πράγματα επισημαίνω εξ αρχής από την μέχρι σήμερα έρευνά μου:
Πρώτον: Το μελαγχολικό συμπέρασμα από την αδήριτη ανάγκη που πρέπει να φέρει γύρω από ένα τραπέζι όλους τους επιστήμονες του τόπου, για να λάβουν επιτέλους αποφάσεις με πνεύμα νηφάλιο, ήπιο και πράο, ενόψει των κοσμογονικών εξελίξεων, λόγω της αλματώδους ανάπτυξης της Τεχνολογίας. Να λάβουν νέες αποφάσεις «ουχί κατά μόνας». Δεν μπορούν, επί παραδείγματι, οι θεολόγοι να βγάζουν θεολογικά συμπεράσματα χωρίς να λαμβάνουν υπόψη των τις αρχαιολογικές έρευνες, γιατί οδηγούνται έτσι όχι σε τραγικά αλλά σε κωμικά αδιέξοδα. Το ίδιο ισχύει και για όλους τους άλλους επιστήμονες.
Δεύτερον: Η σιωπή των αιώνων, είτε το θέλουμε, είτε δεν το θέλουμε, πολύ σύντομα θα αποτελεί παρελθόν.Η ηλεκτρονική διαδικτύωση των νέων ανθρώπων μέσω της λεωφόρου της Πληροφορικής, όπως είναι το ΙΝΤΕRΝΕΤ, τους παρέχει το δικαίωμα να έχουν πληθώρα συγκλονιστικών στοιχείων προ της οθόνης των υπολογιστών έτσι, ώστε οι όποιες, ας μου επιτραπεί, αντιφάσεις της Βίβλου να μη μένουν πλέον αναπάντητες.
Εμείς που στηρίζουμε τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία και ενώ το καράβι της ιστορικής μας πορείας ταξιδεύει μέσα στο πέλαγος των αιώνων, κάπου αντιλαμβανόμεθα αυτό που λέει ο λαός ότι «το πλοίο μπάζει νερά» γι’ αυτό δεν έχουμε δικαίωμα στον εφησυχασμό. Ναυαγοσώστες δεν μπορούμε να γίνουμε, διότι θα μας παρασύρουν τα κύματα. Το λιγότερο, λοιπόν, που μπορούμε να κάνουμε είναι να κλείσουμε τις τρύπες…«Προφητείαν ελάλησα, αμαρτίαν ουκ έχω».
Και τρίτον: Δεν υιοθετώ κατ’ ανάγκην τα όσα λέγουν οι διάφοροι ιστορικοί και ερευνητές περί καταγωγής, γλώσσης και γραφής του Ιησού Χριστού. Όμως λόγοι καθαρά δημοσιογραφικής συνειδήσεως με αναγκάζουν απόψε να υποβάλλω τις ερωτήσεις μου προς τον κοσμαγάπητο πατέρα Γεώργιο Μεταλληνό, με την βεβαιότητα ότι δεν έχω μπροστά μου ένα «ιεροεξεταστή» που θα με στείλει στην πυρά, αλλά ένα φωτισμένο άνθρωπο, που πραγματικά τον φώτισε ο Θεός, για να καθοδηγεί και εμάς τα «άκακα αρνία».
Πατέρα Γεώργιε Μεταλληνέ, με μεγάλη χαρά και συγκίνηση, σας υποδέχομαι στην εκπομπή «ΤΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ».
π. Γ. Μ. – Κύριε Σακκέτο, θα ήθελα να πω και εγώ ότι είναι εξίσου μεγάλη χαρά μου και τιμή. Πραγματικά πιστέψτε με, είσαστε ένα από τα λίγα πρόσωπα σε μία από τις εκπομπές εκείνες που μου περιποιούν ιδιαίτερη τιμή, όταν με προσκαλούν για να συζητήσω, να καταθέσω και εγώ κάποιο λόγο θεολογικό.
Σας ευχαριστώ πολύ και εύχομαι να συνεχίσετε αυτή την ωραία προσπάθεια. Δεν πρόκειται όμως, περί «ιεράς εξετάσεως», «άπαγε της βλασφημίας» θα έλεγα, και επί πλέον αισθάνομαι την ανάγκη να το πω:
Θα πρέπει σε όσα είπατε για το πρόσωπό μου να εφαρμόσουμε εκείνη τη συμβολαιογραφική αρχή: «διαγράφονται λέξεις τόσαι…» Έτσι θα είμαστε μέσα στα πράγματα. Εσείς τα είδατε μέσα από την αγάπη σας, η οποία αγάπη πάντα υπερβάλλει, αλλά εγώ ξέρω ποιος είμαι και τι μπορώ να κάνω και τι κάνω με τη χάρη του Θεού.
Α.Σ. – Επειδή θα θέλατε να διορθώσω, εγώ θα επαναλάβω: είμαι ευτυχής που ζω στον αιώνα του πατρός Γεωργίου Μεταλληνού.
π.Γ.Μ. – Αυτό ισχύει και για μένα ως προς το πρόσωπο σας.
Α.Σ. Πατέρα Γεώργιε, αν και ονομάζομαι «Άγγελος» ας μου επιτραπεί να κάνω «τον συνήγορο του διαβόλου» και να σας κάνω μια ερωτησούλα: Γιατί πιστεύετε ότι ο άνθρωπος Ιησούς γεννήθηκε στην Εγγύς Ανατολή με λίγα λόγια εκεί που βρίσκονται σήμερα οι Ιουδαίοι; Πως το σχολιάζετε αυτό;
π.Γ.Μ. – Δεν είμαι ειδικός παλαιοδιαθηκολόγος ούτε ειδικός καινοδιαθηκολόγος, αλλά επειδή ασχολούμεθα, θέλοντας και μη, με το έργο της Απολογητικής, με την έννοια όχι ενός ξηρού απολογητισμού, αλλά στην προσπάθεια «δούναι λόγον παντί τω αιτούντι», μελετώ και εγώ συχνά – πυκνά τα θέματα αυτά και θα ήθελα ευθύς εξ’ αρχής να παραπέμψω σε ένα καταπληκτικό βιβλίο, το οποίο μελετά με πολλή επιστημοσύνη τα προβλήματα. Αυτό, γιατί είπατε ότι «δεν λαμβάνουμε εμείς οι θεολόγοι υπόψη» αφού υπάρχουν και θεολόγοι, οι οποίοι λαμβάνουν υπόψη, τα δεδομένα των άλλων επιστημών.
Α.Σ. – Υπάρχουν, βέβαια, εξαιρέσεις στον κανόνα.
π. Γ. Μ. – Αναφέρομαι επ’ αυτού στο βιβλίο του Νικολάου Βαμβακίδη για την Αρχαιολογία της Παλαιάς Διαθήκης, ένα ογκώδες βιβλίο με σαφείς απαντήσεις τεκμηριωμένες επιστημονικά. Από ότι ξέρω, αν και ένας παλαιοδιαθηκολόγος θα χειριζόταν καλύτερα το θέμα, όταν λέμε ότι η ζωή ενεφανίσθη και, οι πρώτες ανθρώπινες κοινωνίες αναπτύχθηκαν στη Μέση Ανατολή, δεν εννοούμε συγκεκριμένα τον χώρο του Ισραήλ ή τον χώρο των Εβραίων. Οι Εβραίοι έχουν και αυτοί την ιστορία τους. Ξεκινούν κάποια στιγμή από την πόλη Ουρ της Μεσοποταμίας, αλλά δεν είναι ο μοναδικός λαός που μπορεί να διεκδικήσει τα δεδομένα αυτά.
Α.Σ. – Εδώ μας λένε ότι ο κόσμος έχει ζωή 5.759 ετών, κάποιοι σε περιοδικά τους, που γνωρίζετε πατέρα Γεώργιε, και δεν ξέρω αν συμφωνείτε μαζί τους όταν λέγουν ο κόσμος έχει ζωή 5.759 ετών.
π.Γ.Μ. – Κοιτάξτε στην αρχαία πατερική γραμματεία οι υπολογισμοί που γίνονται βάσει του κειμένου της Μεταφράσεως των εβδομήκοντα, του ελληνικού, δηλαδή, κειμένου της Παλαιάς Διαθήκης, για την γέννηση του Χριστού μας δίνουν το έτος 5508 από κτίσεως κόσμου. Αυτά όμως όλα είναι συμβατικά και όχι αυστηρά επιστημονικά.
Α.Σ. – Μάλιστα, συμβατικά.
π. Γ.Μ. – Οι Εβραίοι στο εβραϊκό κείμενο δέχονται 4.000 τόσα χρόνια, αλλά εγώ απλώς επαναλαμβάνω: Αυτό έχει συμβατικό μόνο χαρακτήρα.
Α.Σ – Αυτά όλα γιατί ξέρουμε ότι ο Αδάμ έζησε 930 χρόνια και στην αρχή της Βίβλου, στην Γένεση, βλέπουμε ότι ο Θεός κάνει πρώτα δύο ανθρώπους, τον Αδάμ και την Εύα και μετά τους τοποθετεί στον Παράδεισο. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτά τα 930 χρόνια είναι μια χιλιετία, πατέρα Γεώργιε, πάντοτε με βάση την Βίβλο, δεν ξέρουμε από πού έφυγε τελικά ο Αδάμ και αν πήγε στον Παράδεισο αυτόν που εννοούν οι Εβραίοι ή αυτά που εννοούν οι θεολόγοι μέσα στα βιβλικά κείμενα.
π. Γ. Μ.- Την ημέρα της Τυρινής, έχουμε την μνήμη της εξώσεως από τον Παράδεισο και αυτό που παρουσιάζουμε είναι: Το ζεύγος των Πρωτοπλάστων να θρηνεί έξω από του Παραδείσου. Πάντως δεν είναι της παρούσης στιγμής να εξετάσουμε τι είναι παράδεισος, δηλαδή κάποιος τόπος. Είναι τρόπος ζωής.
Α.Σ. – Δεν ξέρουμε όμως από πού έφυγε ο πρώτος άνθρωπος και αν πήγε σ’ αυτόν τον Παράδεισο ή τουλάχιστον αν γεννήθηκε μέσα στη γη του Ισραήλ. Γιατί το λέγω αυτό; Υπάρχουν ανθρωπολόγοι, υπάρχουν παλαιοντολόγοι, υπάρχουν αρχαιολόγοι, με λίγα λόγια υπάρχει η αρχαιολογική σκαπάνη και ας αναφερθούμε μόνον στον Άρη Πουλιανό που μας έχει μιλήσει για τον άνθρωπο της Τρίγλιας Χαλκιδικής ηλικίας 750.000 χρόνων ή 250.000 κατ’ άλλους επιστήμονες, όχι όμως και 5.000 χρόνων, που μας λένε οι Εβραίοι.
π.Γ.Μ. – Μα σας είπα για τα επιστημονικά θέματα είναι συμβατικό βιβλίο η Αγία Γραφή.
Α.Σ. – Αλλού θέλω να καταλήξω, πατέρα Γεώργιε… σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κάποιοι λέγουν, ότι κάπου αλλού γεννήθηκε ο πρώτος άνθρωπος, σας παραθέτω ένα έντυπο που μόλις προχθές έλαβα από την κοινότητα Κάψια, κοντά στην Τρίπολη, όπου βρέθηκε και σπήλαιο με δείγματα ανθρώπινης παρουσίας και το Πανεπιστήμιο Αθηνών ανακοίνωσε ότι θα μελετηθεί, θα ερευνηθεί, για να δούμε τι συμβαίνει εκεί συγκεκριμένα…
π. Γ. Μ. – Ευλογία Θεού!
Α.Σ. – Παράλληλα θα δούμε και σχετική βιντεοσκόπηση του μέρους που λέγουν ότι γεννήθηκε ο πρώτος άνθρωπος και σας παρακαλώ να το σχολιάσετε (ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΙΝΤΕΟ).
Συνεχίζεται..
http://elbi.evolution-isa.gr/article/xronografimata/diafora/sunenteukseis/i-sunenteuksi-tou-p-georgiou-metallinou-gia-tin-ellinikotita-i-mi-tou-iisou-xristou-5o-kai-teleutaio/4625
Η συνέντευξη του π. Γεωργίου Μεταλληνού για την ελληνικότητα ή μη του Ιησού Χριστού! (5ο και τελευταίο)
Κωδικός Πόρου: 00285-114625-2493
Συγγραφέας ή Δημιουργός: Σακκέτος Άγγελος
Ημερομηνία Δημιουργίας: 24/04/12 19:08
Περιγραφή:
Η συνέντευξη του π. Γεωργίου Μεταλληνού για την ελληνικότητα ή μη του Ιησού Χριστού! (5ο και τελευταίο)
Διαβάστε το τελευταίο μέρος της απομαγνητοσκοπημένης συνέντευξης, που παραχώρησε ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος (σήμερα) Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στον Άγγελο Π. Σακκέτο και συγκεκριμένα εις την εκπομπή : «Το Ντοκουμέντο της εβδομάδος» της 22ας Νοεμβρίου 1998 με θέμα : «Η ελληνικότητα ή μη του Ιησού Χριστού»!.
Από τον αρχαιοελληνικό ναό στην Σεπφώριδα (ή Σεπφωρίδα), την πρωτεύουσα της Γαλιλαίας, περίπου 4.000 μ. από τη Ναζαρέτ, την ιδιαίτερη πατρίδα του Ιησού…
Συνέχεια από το προηγούμενο…
ΤΙ ΑΝΑΦΕΡΕΙ Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΜΠΑΡΤΟΝ ΜΑΚ ΓΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ – ΧΡΙΣΤΟ
[…..]
Α.Σ. – Πατέρα Γεώργιε, εν ολίγοις ο Μπάρτον Μακ νομίζει ότι ο Ιησούς δεν προήλθε από την ιουδαϊκή παράδοση και ότι από αλλού προέρχεται η θεώρηση που έχουμε για τον Ιησού. Ισχυρίζεται ότι η διττή φύση του Ιησού ως ανθρώπου και Θεού ξεκινά από την ελληνική παράδοση της θεϊκότητας του Μ. Αλεξάνδρου που συνεχίστηκε με την θεοποίηση των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων.
π.Γ.Μ. – Κοιτάξτε ένα βασικό κεφάλαιο εις την μελέτη της χριστιανικής λατρείας είναι οι ιουδαϊκές επιδράσεις από την μια πλευρά και οι ελληνιστικές επιδράσεις από την άλλη. Μην ξεχνάμε ότι η Εκκλησία διαμορφώνεται ουσιαστικά μέσα εις ένα ελληνικό, ελληνιστικό περιβάλλον και ότι τα εκφραστικά μέσα που χρησιμοποιεί (γλώσσα και σύμβολα) είναι όλα ελληνικά. Το πρόβλημα εδώ είναι η πραγματική φύση του Ιησού Χριστού. Ή είναι Θεάνθρωπος, το λέγω πάλι, ή δεν είναι. Δεν πρόκειται για απόδοση εις τον Χριστόν ιδιοτήτων που απαντούσαν εις άλλους. Εμείς όλα αυτά τα βλέπουμε ως προετοιμασία του ανθρωπίνου γένους και του Ελληνισμού και προσδοκία που έρχεται και γίνεται πραγματικότητα. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Αλέξανδρος με όλη τη μεγαλοσύνη του ούτε «έπαθε» για τη σωτηρία μας, ούτε διεξεδίκησε ποτέ ότι ήταν Θεάνθρωπος, ούτε ανέστη. Γι’ αυτό ο Απόστολος Παύλος θεμελιώνει την χριστιανική πραγματικότητα την ανάσταση του Χριστού: «Η Χριστός ουκ εγήγερται ματαία η πίστις ημών». Στα εκφραστικά μέσα, ακόμη και την Υμνολογία μας μάλιστα από τον 4ο αιώνα, με την «μυστηριολογική» όπως λέγεται «ευσέβεια» θα εισέλθουν στοιχεία του εθνικού κόσμου. Αυτό όμως δεν σημαίνει μεταφορά ανυπάρκτων ιδιοτήτων στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού.
Α.Σ. – Πρώτα ο Θεός, θα κάνουμε εκπομπή συμπληρωματική μια άλλη φορά.
π.Γ.Μ. – Εδώ τίθεται θέμα εμπερίας, το αντιλαμβάνομαι. Ο καθένας μπορεί να το δεχτεί αυτό όπως θέλει, δεν μπορώ να πείσω κανέναν.
Α.Σ. – Δύο ακόμη θέματα έχουμε να εξετάσουμε. Την γλώσσα του Ευαγγελίου και αν ο Χριστός ωμιλούσε και αν έγραφε ελληνικά.
π. Γ. Μ. – Είναι το γνωστό πρόβλημα της επιστολής προς Άβγαρον.
Α.Σ. – Τι σημαίνει και το γεγονός, όταν είδε ο Χριστός τον Ανδρέα και τον Φίλιππο με τους Έλληνες που τον επλησίασαν και είπε: «Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του ανθρώπου» και ακόμη τι δείχνει η ύπαρξη ελληνικών λέξεων στα χείλη του Χριστού όπως «διψώ», «τετέλεσται» μαζί με την παρούσα μελέτη καθηγητή Πανεπιστημίου που αναφέρει ότι ο Χριστός ωμιλούσε ελληνικά;
π. Γ.Μ. – Παρακαλώ, δεν χρειαζόμεθα καμία περαιτέρω μαρτυρία. Η Γαλιλαία ήταν ελληνική, ελληνοκρατούμενη πολιτιστικά, οι μαθηταί του Χριστού μιλούσαν ελληνικά, τα ονόματά τους επίσης Ανδρέας, το εξελληνισμένο Πέτρος μαρτυρούν αυτό, όπως και των 7 διακόνων Στέφανος, Τίμων, Παρμενάς, Νικόλαος κ.λ.π. δείχνουν την σχέση τους με το ελληνικό πολιτισμό.. Στο 12ο κεφ. του Ιωάννου, ως προς τους Έλληνες διαπράττεται το λάθος. Δεν ξέρουμε εάν αυτοί είναι από την Πελοπόννησο ή την Κέρκυρα, αφού όλος ο κόσμος από τον 3ο π.Χ. αιώνα ονομάζονται Έλληνες. Εγώ πάντως δέχομαι ότι ήσαν όλοι…από την Αθήνα. Τους φέρνουν οι Απόστολοι να μιλήσουν με τον Ιησού, διότι ομιλούσε οπωσδήποτε ελληνικά. Η γλώσσα του Χριστού δεν ντο μόνο η εβραϊκή, η αραμαϊκή ήταν και η ελληνική.
Α.Σ. – Μιλούσε λοιπόν ελληνικά.
π.Γ.Μ. – Ως προς το κείμενο αυτό του Αβγάρου το οποίο γνωρίζω και για τα οποίο έχετε γράψει, έγινε κάποια αστοχία με την διατύπωση ότι ο πατήρ Μεταλληνός λέει: «Κύριε Σακκέτο δεν γνωρίζω αν υπάρχει παρόμοια επιστολή».
Α.Σ. – Αλλά μου είπατε σε τηλεφωνική συνομιλία μας ότι: «Αν υπάρχει, θα είναι γραμμένη στα ελληνικά, διότι ο Χριστός μιλούσε και έγραφε ελληνικά».
π.Γ.Μ. – Το είπα κάπως διαφορετικά: «Η επιστολή αυτή αν υπάρχει θα είναι γραμμένη στα ελληνικά. Μόνο στα ελληνικά θα μπορούσε να έχε γραφτεί».
Α.Σ. – Κάποιοι επιστήμονες δέχονται ότι έχει μεταφρασθεί από τα συριακά, είναι οι περίφημες Πράξεις του Αποστόλου Θαδδαίου.
π.Γ. Μ. – Το ξέρω αυτό το θέμα, διότι από το δεύτερο ήδη έτος των σπουδών ου στην Θεολογική Σχολή το διδαχτήκαμε από τον μακαρίτη καθηγητή – Ακαδημαϊκό κ. Μπόνη στο μάθημα της Πατρολογίας. Στο 1,13 ο Ευσέβιος παραθέτει το ελληνικό κείμενο και σας το λέω και το επαναλαμβάνω τώρα, διότι τότε ίσως δεν εξεφράσθην καλώς, ότι η Επιστολή αυτή κατά 99-100% πρέπει να είναι γραμμένη στα ελληνικά, διότι ο Χριστός γνώριζε ελληνικά. Η γνησιότης όμως αυτής της Επιστολής είναι ένα πρόβλημα.
Πνευματική επιστημονική πρωτιπορία του Ελληνισμού, της Ρωμιοσύνης και της Ορθοδοξίας
Η πνευματική συνάντησις των Αγγέλου Σακκέτου και πατρός Γεωργίου Μεταλληνού.
http://elbi.evolution-isa.gr/article/xronografimata/kritikes/kritiki-biblion/kritikes-gia-to-ergo-iisous-xristos-ellinismos-xristianismos/3790
Κριτικές για το έργο «Ιησούς Χριστός: Ελληνισμός-Χριστιανισμός»!..
Ο συγγραφέας, όπως γράφει ο π. Μεταλληνός στον πρόλογο του βιβλίου, «δεν ακροβατεί αυτοσχεδιάζοντας, ούτε επιβάλλει ανομολόγητους και αθεμελίωτους στοχασμούς του. Μένει με συγκινητική πιστότητα στις πηγές. Ανατρέχει φιλότιμα στην επιστημονική βιβλιογραφία και επικαλείται τις γνώμες των ειδικών, περιβάλλοντας τις με απεριόριστο σεβασμό. Ολα αυτά γίνονται βέβαια για να αποδειχτεί η αδιάσειστη ενότητα Ελληνισμού και Χριστιανικής Ορθοδοξίας». (Εφημερίδα «Αδέσμευτος Τύπος», 4 Ιουνίου 2000, σελίδα 57).
Ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός, αυτός ο πνευματικός κολοσσός και ο Κων. Γεωργακόπουλος, καθηγητής Ιστορίας της Επιστήμης, προλογίζουν το ως άνω βιβλίο, με ιδιαιτέραν θέρμη!
Ένα σύντομο σημείωμα δεν δύναται, λόγω χώρρυ, να εισέλθει εις την καρδιά του περιεχομένου του πνευματικού δημιουργήματος του Σακκέ-του, αυτό όμως συνέβη προχθές από την τηλεοπτική μου εκπομπή, που ο συγγραφεύς με ετίμησε με την παρουσία του…
1) Πού εγεννήθη ο πρώτος άνθρωπος
2) Η ελληνική διείσδυσις εις την Παλαιστίνην
3) Η προσδοκία του αναμενόμενου Μεσσία
4) Ομοιότητες Ελληνισμού – Χριστιανισμού
5) Η ιστορικότης του ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ
6) Η καταγωγή του Χριστού
7) Μιλούσε ο Χριστός Ελληνικά;
8) Εγραφε ο Χριστός Ελληνικά;
…..
Ο Σακκέτος ήδη έχει κλείσει το δικό του ραντεβού με την Ιστορία, όπως έλεγε προ 20 ετών, δι’ άλλους λόγους ο Ανδρέας! («ΕΝ ΤΑΥΡΟΙΣ…».
Του ΗΛΙΑ Ι. ΚΑΒΑΛΛΙΕΡΟΥ, Εφημερίδα «Αυριανή», Δευτέρα 8 Μαΐου 2000, σελ. 8)
……
Ένα αξιόλογο βιβλίο
Κύριε Διευθυντά,
Με πολύ ενδιαφέρον διάβασα το αξιόλογο βιβλίο του Άγγελου Σακκέτου «Ιησούς Χριστός Ελληνισμός Χριστιανισμός».
Το βιβλίο αυτό το προλογίζουν δυο διακεκριμένοι επιστήμονες, ο πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός…..
Με τιμή,
ΠΑΝΟΣ ΚΑΓΙΟΥΛΗΣ
(Εφημερίδα «Αυριανή», Δευτέρα, 22 Μαΐου 2000, σελ. 8)
……
ΒΙΒΛΙΟ – ΡΑΠΙΣΜΑ ΣΤΟΥΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΥΣ
………….
(ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΟΤΑΜΙΑΝΟΣ, Εφημερίδα «ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ», Παρασκευή 16 Ιουνίου 2000, σελίδα 18).
ΑΓΓΕΛΟΥ ΠΑΝ. ΣΑΚΚΕΤΟΥ:
«ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ: ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ – ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ»
Απάντησις – κόλαφος στον γκουρού της Παγκοσμιοποιήσεως Σάμουελ Χάντινγκτον που θέλει την Ορθοδοξία ξεριζωμένη απ’ τον Χριστιανισμό!.
(ΦΑΝΗΣ ΜΑΜΑΛΗΣ, Εφημερίδα»Ελεύθερη Ώρα της Κυριακής», 21 Μαΐου 2000, σελίδα 8)
Εκπομπή της «Τηλετώρα» («Το Ντοκουμέντο της Εβδομάδος»)
https://orthodoxoegolpio.blogspot.com/2015/09/blog-post_880.html?m=0
Κυριακή, 27 Σεπτεμβρίου 2015
Η συνέντευξη του π. Γεωργίου Μεταλληνού για την ελληνικότητα ή μη του Ιησού Χριστού!
Διαβάστε τη απομαγνητοσκοπημένη συνέντευξη που παραχώρησε ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Γεώργιος Μεταλληνός, Ομότιμος (σήμερα) Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στον Άγγελο Π. Σακκέτο και συγκεκριμένα εις την εκπομπή : «Το Ντοκουμέντο της εβδομάδος» της 22ας Νοεμβρίου 1998 με θέμα : «Η ελληνικότητα ή μη του Ιησού Χριστού»!..
Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΙΣ ΤΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΤΑΛΛΗΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΑΚΚΕΤΟ
« ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΑΚΚΕΤΟΣ.: – «Ερευνάτε τας γραφάς και η αλήθεια ελευθερώσι υμάς».
Αξιότιμοι Κυρίες και κύριοι, φίλοι και φίλες της ΤΗΛΕΤΩΡΑ,
Η θεόπνευστος Βίβλος μας προτρέπει:«Ερεύνησον και ίδε».
Μέσα στο πέρασμα των αιώνων «Τύχη Αγαθή» έφερε και τον ομιλούντα έμπροσθεν των θυρών της ερεύνης όχι μόνον για να ικανοποιήσει κάποια περιέργεια του, αλλά κυρίως για να αναζητήσει την από αιώνων ενταφιασθείσαν αλήθειαν επί πολλών θεμάτων και ασφαλώς, για να ανταποκριθεί εις την σφοδράν επιθυμίαν των αναγνωστών των εφημερίδων του δημοσιογραφικού συγκροτήματος Γρ. Μιχαλόπουλου και πολλών τηλεθεατών του «ΤΗΛΕΤΩΡΑ». Αυτοί ζητούσαν στοιχεία από τον ομιλούντα για την καταγωγή, την γλώσσα και την γραφή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μετά από σχετικές με το θέμα τηλεοπτικές εκπομπές, όπως ακόμη και μετά από μία συνέντευξη με τον αγαπητό μου φίλο και πανάξιο Έλληνα δημοσιογράφο κ. Θεόδωρο Χατζηγώγο. Αυτή δημοσιεύθηκε στην «ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΩΡΑ» (21 και 22-9-1998) στην εφημερίδα «ΝΕΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ» ,στο περιοδι
……
Α.Σ. – Δεν ξέρουμε όμως από πού έφυγε ο πρώτος άνθρωπος και αν πήγε σ’ αυτόν τον Παράδεισο ή τουλάχιστον αν γεννήθηκε μέσα στη γη του Ισραήλ. Γιατί το λέγω αυτό; Υπάρχουν ανθρωπολόγοι, υπάρχουν παλαιοντολόγοι, υπάρχουν αρχαιολόγοι, με λίγα λόγια υπάρχει η αρχαιολογική σκαπάνη και ας αναφερθούμε μόνον στον Άρη Πουλιανό που μας έχει μιλήσει για τον άνθρωπο της Τρίγλιας Χαλκιδικής ηλικίας 750.000 χρόνων ή 250.000 κατ’ άλλους επιστήμονες, όχι όμως και 5.000 χρόνων, που μας λένε οι Εβραίοι.
π.Γ.Μ. – Μα σας είπα για τα επιστημονικά θέματα είναι συμβατικό βιβλίο η Αγία Γραφή.
Α.Σ. – Αλλού θέλω να καταλήξω, πατέρα Γεώργιε… σε συνδυασμό με το γεγονός ότι κάποιοι λέγουν, ότι κάπου αλλού γεννήθηκε ο πρώτος άνθρωπος, σας παραθέτω ένα έντυπο που μόλις προχθές έλαβα από την κοινότητα Κάψια, κοντά στην Τρίπολη, όπου βρέθηκε και σπήλαιο με δείγματα ανθρώπινης παρουσίας και το Πανεπιστήμιο Αθηνών ανακοίνωσε ότι θα μελετηθεί, θα ερευνηθεί, για να δούμε τι συμβαίνει εκεί συγκεκριμένα…
π. Γ. Μ. – Ευλογία Θεού!
Α.Σ. – Παράλληλα θα δούμε και σχετική βιντεοσκόπηση του μέρους που λέγουν ότι γεννήθηκε ο πρώτος άνθρωπος και σας παρακαλώ να το σχολιάσετε (ΠΡΟΒΟΛΗ ΒΙΝΤΕΟ).
Συνεχίζεται..
Αναρτήθηκε: 16/04/12 18:22
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Ελεύθερη Ώρα και Νέοι Άνθρωποι
Εφημερίς ημερησία και εφημερίς εβδομαδιαία του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου
https://www.kathimerini.gr/344824/article/epikairothta/politikh/oi-dyo-erwtikes-epistoles-toy-kwnstantinoy-tsatsoy
ΠΟΛΙΤΙΚΗ 31.12.2008
Οι δύο ερωτικές επιστολές του Κωνσταντίνου Τσάτσου
Τους Βρετανούς διπλωμάτες στην Αθήνα απασχολεί και ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος. Ο Τσάτσος υποβάλλεται σε εγχείρηση προστάτη στις 11 Νοεμβρίου 1978:
«Ο κ. Βακαλόπουλος, ο ιδιαίτερος γραμματέας του, μου είπε ότι ένας Αγγλος χειρουργός ονόματι Ράιτ έκανε την εγχείρηση και αναισθησιολόγος ήταν κάποιος Γκρέγκορι κι αυτός ήρθε στην Αθήνα από το Λονδίνο» (επιστολή Ιαν Σάδερλαντ προς Φόρεϊν Οφις, 16 Νοεμβρίου 1978).
Την ίδια μέρα κυκλοφόρησε το περιοδικό «Νέοι Ανθρωποι», «ένα άσημο περιοδικό», που οι διπλωμάτες μεταφράζουν τον τίτλο ως «Νέοι Ανδρες», με δύο ερωτικές επιστολές που είχε γράψει στην ερωμένη του, όταν ήταν υπουργός Πολιτισμού το 1974:
«Οι επιστολές -τη μετάφραση των οποίων σας εσωκλείω- συνιστούν μία ζωηρή σύνθεση. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είναι γνήσιες.
Επί παντός επιστητού. Πολυπράγμων..
Μεταλληνός για Ρεπούση και «Σκοπιανούς»
https://www.orthodoxianewsagency.gr/sinenteykseis/p-georgios-metallinos-an-imoun-to-prosopo-pou-milise-gia-synostismo-sti-smyrni-tha-frontiza-na-eksafanisto-apo-tin-ellada-deite-ti-synenteyksi/
16 Ιουνίου, 2019
π. Γεώργιος Μεταλληνός «Αν ήμουν το πρόσωπο που μίλησε για συνωστισμό στη Σμύρνη θα φρόντιζα να εξαφανιστώ από την Ελλάδα»- Δείτε τη συνέντευξη
Αυτά δεν ήθελε να τα ξέρει ο Μεταλληνός:
Αν η Ρεπούση πρέπει να εξαφανιστεί, η εθνική κρατική Εκκλησία που ευλόγησε τις σφαγές, που δεν τις καταδίκασε ποτέ, που δεν ζήτησε ποτέ συγνώμη, και οι παπάδες της τι πρέπει να κάνουν;
https://www.efsyn.gr/themata/fantasma-tis-istorias/164388_i-mayri-biblos-toy-gioynan-asker
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ 16.09.2018, 09:57
Η Μαύρη Βίβλος του «Γιουνάν ασκέρ»
Τάσος Κωστόπουλος
Ουσάκ, Φιλαδέλφεια (Alaşehir), Μαγνησία (Manisa). Τα ερείπια που άφησε πίσω του ο ελληνικός στρατός, φωτογραφημένα τον Ιανουάριο του 1923 από το Αρχείο Αλμπέρ Καν
MUSÉE ALBERT KAHN
«Ολα του κάμπου τα χωριά καίονται από το υποχωρούν Γιουνάν-ασκέρ»
Νίκος Βασιλικός, πολεμικό ημερολόγιο (4/9/1921)
Τα ιστορικά ντοκουμέντα κρύβουν πολύ συχνά εκπλήξεις. Ο καλοπροαίρετος συμπολίτης μας που θα ξεφυλλίσει την πολυσυζητημένη συνθήκη της Λωζάννης, την ειρηνευτική δηλαδή συμφωνία που υπογράφηκε στις 24 Ιουλίου 1923 μεταξύ της νεοσύστατης Τουρκικής Δημοκρατίας, επτά συμμαχικών χωρών κι εξακολουθεί μέχρι σήμερα ν’ αποτελεί τον πυλώνα των ελληνοτουρκικών σχέσεων, θα μείνει μάλλον άναυδος διαβάζοντας το άρθρο 59, το σχετικό με την εκκαθάριση των εκκρεμοτήτων του μικρασιατικού πολέμου που προηγήθηκε.
Το πλήρες κείμενό του έχει ως εξής:
«Η Ελλάς αναγνωρίζει την υποχρέωσιν αυτής όπως επανορθώση τας προξενηθείσας εν Ανατολία ζημίας εκ πράξεων του ελληνικού στρατού ή της ελληνικής διοικήσεως αντιθέτων προς τους νόμους του πολέμου. Εξ άλλου η Τουρκία, λαμβάνουσα υπʹ όψιν την οικονομικήν κατάστασιν της Ελλάδος, ως αύτη προκύπτει εκ της παρατάσεως του πολέμου και των συνεπειών αυτού, παραιτείται οριστικώς πάσης απαιτήσεως κατά της Ελληνικής Κυβερνήσεως περί επανορθώσεων».
Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: η Ελλάδα, διά χειρός του αντιπροσώπου της Ελευθερίου Βενιζέλου, παραδέχεται με κάθε επισημότητα ότι τα στρατεύματά της διέπραξαν εγκλήματα πολέμου στη Μικρασία κι αναλαμβάνει την ευθύνη για καταβολή αποζημιώσεων στην Τουρκία· έστω και συμβολικά μόνο, αφού η Αγκυρα αποποιείται με τη σειρά της κάθε αποζημίωση, χάριν της περίθαλψης των ελληνορθόδοξων τέως υπηκόων της που κατέκλυζαν ως πρόσφυγες το καταχρεωμένο ελληνικό βασίλειο.
Η σημασία αυτής της παραδοχής ενισχύεται από το γεγονός ότι το παραπάνω άρθρο είναι το μόνο, σε σύνολο 143, όπου γίνεται λόγος για εγκλήματα πολέμου.
Ούτε οι σφαγές των ελληνικών πληθυσμών από τους κεμαλικούς, που η ελληνική Βουλή αναγόρευσε μάλιστα το 1998 σε «γενοκτονία», ούτε καμιά άλλη βιαιότητα απ’ όσες διαπράχθηκαν στο πλαίσιο εκείνης της πολύπλευρης σύρραξης αξιώθηκε παρόμοια διεθνή νομική αναγνώριση.
Η πολιτική διάσταση αυτής της μονομέρειας είναι βέβαια οφθαλμοφανής. Αντανακλά όχι μόνο τον περιφερειακό συσχετισμό δύναμης την επαύριο της πανωλεθρίας των ελληνικών όπλων, αλλά και τις επικρατούσες τότε νομικές αντιλήψεις περί εθνικής κυριαρχίας, σύμφωνα με τις οποίες εγκλήματα πολέμου διαπράττονταν αποκλειστικά και μόνο σε βάρος ξένων υπηκόων.
Η διαπίστωση αυτή δεν αναιρεί, παρ’ όλα αυτά, το πραγματικό σκέλος της παραδοχής: για ποιες ακριβώς ενέργειες του ελληνικού στρατού, «αντίθετες προς τους νόμους του πολέμου», ανέλαβε την ευθύνη η χώρα μας;
Μαρτυρίες βετεράνων
Απάντηση στο τελευταίο αυτό ερώτημα δεν δίνεται φυσικά από την επίσημη εθνική ιστοριογραφία ή τις ακόμη ορθότερες εθνικά εκλαϊκεύσεις της στο πεδίο της «δημόσιας ιστορίας», που ως συνήθως επικεντρώνονται αποκλειστικά στα ανομήματα της απέναντι πλευράς.
Τα σχετικά τεκμήρια ωστόσο κάθε άλλο παρά σπανίζουν. Δεν αναφερόμαστε στην (αναμενόμενη) πτωματολογία της κεμαλικής προπαγάνδας ούτε στις εκθέσεις που συντάχθηκαν κατά τη διάρκεια της σύρραξης από διάφορους τρίτους παρατηρητές (Διασυμμαχικές Επιτροπές, Διεθνή Ερυθρό Σταυρό, Ευρωπαίους αυτόπτες).
Η γλαφυρότερη περιγραφή των πεπραγμένων του ελληνικού στρατού στη Μικρασία προέρχεται από τους ίδιους τους φαντάρους και τους αξιωματικούς του, τα ημερολόγια και τα απομνημονεύματά τους.
Οσο κι αν οι πηγές αυτές δεν είναι πάντοτε απαλλαγμένες από τη συνήθη σ’ αυτές τις περιπτώσεις αυτοπροστατευτική ωραιοποίηση κι αυτολογοκρισία, παραμένουν ωστόσο αρκετά αποκαλυπτικές για την πραγματική φύση της εθνικής εξόρμησης που κατέληξε στην πολύνεκρη τραγωδία της Σμύρνης.
Από το περιεχόμενό τους καθίσταται επίσης προφανές πως οι πρακτικές του ελληνικού στρατού στη διάρκεια της μικρασιατικής εκστρατείας πέρασαν από τρεις διαφορετικές φάσεις, με κοινό χαρακτηριστικό την κλιμάκωση κάθε φορά της κατοχικής βίας.
Η διαρκής αυτή σκλήρυνση οφειλόταν σε τρεις βασικούς παράγοντες:
◼ Την επέκταση της ζώνης των επιχειρήσεων σε περιοχές κατοικούμενες σχεδόν αποκλειστικά από Τουρκομουσουλμάνους.
◼ Τον σταδιακό εκβαρβαρισμό των πολεμιστών εξαιτίας του πολύχρονου εγκλωβισμού τους σ’ ένα πολεμικό θέατρο μακριά από τις εστίες τους, δίχως ορατή διέξοδο.
◼ Την αντικατάσταση της αρχικής βενιζελικής διοίκησης, που αντιλαμβανόταν λίγο πολύ τα όρια της εντολής της, από μια απροκάλυπτα ρατσιστική ηγεσία γύρω από τον βασιλιά Κωνσταντίνο. Για το παρανοϊκό «αλυτρωτικό» όραμα αυτού του τελευταίου αποκαλυπτική είναι μια επιστολή του από την Κιουτάχεια προς την ερωμένη του πριγκίπισσα Πάολα (9/8/1921), σύμφωνα με την οποία είχε φτάσει πια η «ώρα να επιστρέψουν οι Τούρκοι στα ενδότερα της Ασίας, απ’ όπου ήρθαν» («A King’s private letters», Λονδίνο 1925, σ.191).
Η «αποικιακή» φάση
Η πρώτη φάση του πολέμου ξεκινά με την απόβαση του ελληνικού στρατού στη Σμύρνη (2/5/1919), ως αστυνομικής δύναμης υπό συμμαχική επίβλεψη και διοίκηση, και διαρκεί μέχρι την αλλαγή κυβερνητικής φρουράς στην Αθήνα, μετά την εκλογική ήττα του Βενιζέλου τον Νοέμβριο του 1920 και την παλινόρθωση του Κωνσταντίνου.
Στο μεσοδιάστημα η ελληνική ζώνη κατοχής επεκτάθηκε τον Ιούνιο του 1920 προς τα βορειοανατολικά σαν μαξιλάρι προστασίας των βρετανικών στρατιωτικών θέσεων γύρω από τα Στενά και την Κωνσταντινούπολη.
Μολονότι επίσημα εμφανιζόταν ως εγχείρημα εθνικής απελευθέρωσης, στην πραγματικότητα ακόμη κι αυτή η πρώτη φάση της εκστρατείας πραγματοποιούνταν σε εδάφη τα οποία, στην καλύτερη των περιπτώσεων, περιλάμβαναν εξίσου πολλούς εχθρούς όσο και αλύτρωτους αδελφούς.
Σύμφωνα με την επίσημη ελληνική στατιστική, η ζώνη κατοχής της Σμύρνης, που παραχωρήθηκε προσωρινά στην Ελλάδα από τη Συνθήκη των Σεβρών (10/8/1920), κατοικούνταν από ισοδύναμους πληθυσμούς ελληνορθόδοξων (46,3%) και μουσουλμάνων (48,6%).
Οι απόρρητες υπηρεσιακές απογραφές της ελληνικής διοίκησης σκιαγραφούν ωστόσο μια αρκετά διαφορετική πραγματικότητα, με τους ελληνορθόδοξους λιγότερους από 40%.
Το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα βρέθηκε έτσι ευθύς εξαρχής αντιμέτωπο με μια ένοπλη αντίσταση εκ μέρους των Τούρκων εθνικιστών, η οποία απολάμβανε την ανοιχτή ή συγκαλυμμένη υποστήριξη της πλειοψηφίας του τοπικού πληθυσμού.
Για την καταστολή αυτού του αντιστασιακού κινήματος, κάτω από τη στενή επίβλεψη της Ανώτατης Συμμαχικής Διοίκησης, ο ελληνικός στρατός κατέφυγε στις κλασικές μεθόδους αντιεξέγερσης: χτένισμα της υπαίθρου σε αναζήτηση «συμμοριτών», συστηματικά βασανιστήρια για την απόσπαση πληροφοριών σχετικά με τις κινήσεις και τα δίκτυα υποστήριξης του αντάρτικου, αιματηρά αντίποινα για κάθε επίθεση εναντίον του στρατού κατοχής και καταστροφή κάθε οικισμού που πρόβαλλε αντίσταση στην προέλασή του.
Σπονδυλική στήλη αυτής της στρατηγικής ήταν επίσης η άσκηση πίεσης στον ντόπιο μουσουλμανικό πληθυσμό, προκειμένου το αντάρτικο των κεμαλικών να στερηθεί το «νερό» μέσα στο οποίο κινούνταν σαν το ψάρι.
Οταν μια ελληνική εφοδιοπομπή δέχτηκε πυρά ανταρτών τον Αύγουστο του 1920, σημειώνει λ.χ.ο Στυλιανός Γονατάς στα απομνημονεύματά του, «εστείλαμεν δυο Τούρκους εις τα απέναντι χωρία να τα ειδοποιήσουν ότι, αν επαναληφθή το τοιούτον, θα πυρπολήσωμεν τα χωρία των» (Γονατάς 1958, σ.147).
Ο τότε λοχαγός και μετέπειτα στρατηγός Στέφανος Σαράφης θυμάται πάλι πως όταν κόπηκαν οι τηλεφωνικές γραμμές της μονάδας του, συνέλαβε και ξυλοφόρτωσε παραδειγματικά «κάμποσους Τούρκους χωριάτες» που «ήταν ξαπλωμένοι και λιάζονταν σε μια πλαγιά» εκεί κοντά· διευκρινίζει δε πως, όχι μόνο δεν ξανάγινε σαμποτάζ, αλλά οι κάτοικοι του γειτονικού χωριού «ώρισαν και φύλακες της γραμμής» (Σαράφης 1980, σ.182).
Στο περιθώριο των εκκαθαριστικών επιχειρήσεων σημειώνονται φυσικά και ατομικές ή ομαδικές παρεκτροπές όπως λεηλασίες ή και βιασμοί.
Το πρώτο αντιμετωπίζεται συνήθως από την ιεραρχία με ανοχή, σαν παράπλευρη κάλυψη των χρόνιων αδυναμιών της επίσημης επιμελητείας.
Οι δεύτεροι θεωρούνται φυσικά τιμωρητέο έγκλημα, έστω κι αν οι αξιωματικοί συχνά προτιμούν να κλείσουν τα μάτια παρά να παραπέμψουν τους υφισταμένους τους στο στρατοδικείο.
Σε γενικές πάντως γραμμές η κατοχική διοίκηση προσπαθεί να περιορίσει αυτές τις καταχρήσεις εξουσίας, έχοντας επίγνωση του αντιστρέψιμου των κατακτήσεων: «Στρατηγοί, ε στρατηγοί! Δίνουμε εξετάσεις. Κι αν έρθουμε μεταξεταστέοι, τη χάσαμε τη Σμύρνη» θυμίζει ο Ηρακλειώτης ύπατος αρμοστής Αριστείδης Στεργιάδης στους επικεφαλής του εκστρατευτικού σώματος, την επαύριο μιας ταραγμένης νύχτας στη συνοικία Μπασμαχανέ της Σμύρνης (Χατζήμπεης 1965, σ.62).
Δύο παράγοντες που επιδρούν σοβαρά στη συμπεριφορά των Ελλήνων φαντάρων σ’ αυτή την πρώτη φάση είναι (α) οι αγριότητες που διαπράττουν οι κεμαλικοί αντάρτες σε βάρος αιχμαλώτων στρατιωτικών ή ελληνορθόδοξων αμάχων, και (β) η συμπεριφορά του ντόπιου χριστιανικού πληθυσμού απέναντι στους μουσουλμάνους.
Στην πρώτη περίπτωση ο ελληνικός στρατός βρίσκεται αντιμέτωπος με μια κλασική πτυχή του ανταρτοπόλεμου: ανίσχυροι ν’ αναμετρηθούν μετωπικά μαζί του, οι Τούρκοι «συμμορίτες» (τσέτες) προσπαθούν να υπονομεύσουν το ηθικό του με παραδειγματικές βαρβαρότητες σε βάρος μεμονωμένων στόχων.
Τα κατασταλτικά μέτρα που πυροδοτούνται απ’ αυτές τις ενέργειες θέτουν έτσι σε κίνηση ένα φαύλο κύκλο βίας, που αποκόβει πλήρως τα κατοχικά στρατεύματα από τους κατακτημένους.
Στη δεύτερη περίπτωση ένα μίγμα αντεκδικήσεων για παλιότερα βάσανα (ανθελληνικοί διωγμοί του 1914, εκτοπίσεις Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου) και εκμετάλλευσης των ευκαιριών που άνοιγε η ανατροπή των παραδοσιακών σχέσεων κυριαρχίας πολλαπλασίασε τα βίαια επεισόδια που το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα καλούνταν να «ειρηνεύσει». Οπως ήταν αναμενόμενο, οι επεμβάσεις του κατέληγαν συνήθως σε υποστήριξη των «ομογενών» σε βάρος των «αλλοφύλων».
Οι πρώτες ελληνικές μονάδες δεν είχαν καλά καλά προλάβει ν’ αποβιβαστούν στη Σμύρνη και η σύζευξη των δύο αυτών παραγόντων οδήγησε σε αλλεπάλληλα αιματηρά επεισόδια στην ίδια την πρωτεύουσα της Ιωνίας, στη Μενεμένη και κυρίως στο Αϊδίνι −ενταφιάζοντας μια και καλή τα σχέδια του Βενιζέλου για μια πρότυπη αποικιακή διακυβέρνηση.
«Η θέσις μας εν Σμύρνη από ημέρας εις ημέρας καθίσταται πολιτικώς επισφαλεστέρα εκ των παρεκτροπών του στρατού μας» εκτιμά έτσι στις 18/7/1919 ο πρωθυπουργός, προειδοποιώντας ότι αν «οι στρατιωτικοί μας δεν συνέλθουν εκ της μέθης εις ήν φαίνονται ευρισκόμενοι, και δεν προλάβουν πάσαν νέαν παρεκτροπήν, θα καταντήσωμεν να εξωσθώμεν εκ Σμύρνης κακήν κακώς, εξηυτελισμένοι και ταπεινωμένοι».
Οι αφηγήσεις των φαντάρων είναι συνήθως αρκετά λακωνικές κατά την περιγραφή παρόμοιων περιστατικών. Μετά την ανακατάληψη του Αϊδινίου τον Ιούνιο του 1919, διαβάζουμε π.χ. στο ημερολόγιο ενός τσολιά από τη Βοιωτία, «ο διοικητής μας Γεώργιος Κονδύλης μας δίνει το δικαίωμα να πράξουμε ό,τι βαστάει η ψυχή μας. Πράγματι, μερικοί φαντάροι άρχισαν να κάνουν πολλά έκτροπα σ’ αντίποινα» (Καραγιάννης 1976, σ.134-5).
Η πρώτη έκδοση του «Νούμερο 31328» ήταν η μόνη που περιέγραψε με σαφήνεια το έργο των ελληνικών «Συνεργείων Αντιποίνων»
Τ. ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ «ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ» (2007)
Διαφωτιστικότερος αποδεικνύεται εδώ ο Μικρασιάτης Ηλίας Βενέζης στην πρώτη έκδοση του βιβλίου του «Το νούμερο 31328» (και μόνο σ’ αυτή, καθώς στις επόμενες η επίμαχη παράγραφος κρίθηκε προτιμότερο ν’ απαλειφθεί): «Στην κατοχή, όξω από την Πέργαμο βρέθηκαν τα πτώματα, καμιά σαρανταριά φαντάροι δικοί μας, σφαγμένοι και πεταλωμένοι. Υστερα πήγε εκεί το 4ο Σύνταγμα. Εγινε ένα “Συνεργείο Αντιποίνων”. Τοποθετήθηκε ένα νέο παιδί, Μυτιληνιός. Ηταν μάνα. Σκαρφίζουνταν ένα σωρό πράματα: το κρανίο κόβεται σιγά σιγά με το πριόνι, ένα κύκλο γύρω, τα χέρια λιανίζουνται με μια βαριά, δυο μάτια βγαίνουν εύκολα με ό,τι νάναι. Οι εχτροί κουβανιούνταν στην παράγκα του Συνεργείου, βλέπαν και περιμέναν σειρά» (Μυτιλήνη 1931, σ.62-3).
Εκτός από την πάταξη της τουρκικής αντίστασης, παρόμοιες μέθοδοι μπορούσαν φυσικά ν’ αξιοποιηθούν και για την ικανοποίηση ατομικών επιδιώξεων.
Το πιστοποιούν οι αναμνήσεις ενός Ρωμιού από τη Χηλή της Βιθυνίας σχετικά με τη δραστηριότητα του Ελληνα υπαξιωματικού και των «λιποτακτών» που είχαν διοριστεί φύλακες της ιδιαίτερης πατρίδας του: «Πήγαιναν στα χωριά, τάχα πως γυρεύαν τουφέκια, πιάναν κανέναν πλούσιο Τούρκο, τον κρεμούσαν ανάποδα κι άναβαν χόρτα από κάτω, για να μαρτυρήσει πού έχουν όπλα, κι ύστερα πήγαινε ένας Χηλήτης και του ’λεγε “δώσε εκατό λίρες να σε γλυτώσουμε”» (Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών, «Η έξοδος», τ.Α΄, Αθήνα 1980, σ.343).
Πόλεμος εξόντωσης
Η δεύτερη φάση ξεκινά με τη μεγάλη ελληνική επίθεση του Μαρτίου του 1921 και κορυφώνεται με την άκαρπη προέλαση του ίδιου καλοκαιριού προς την Αγκυρα· μετά την αναδίπλωσή του από τον Σαγγάριο στην προωθημένη αμυντική γραμμή Εσκί Σεχίρ-Αφιόν Καραχισάρ, όπου θα παραμείνει έναν ολόκληρο χρόνο, το εκστρατευτικό σώμα κατέχει μια έκταση εφτά φορές μεγαλύτερη από τη ζώνη των Σεβρών και ίση με το 70% του ελληνικού κράτους.
Στις συνθήκες αυτές η αστυνόμευση αποικιακού τύπου παραχωρεί αρκετά γρήγορα τη θέση της σ’ έναν αμείλικτο πόλεμο εξόντωσης, όπου στο στόχαστρο μπαίνουν όχι μόνο οι αντίπαλες στρατιωτικές δυνάμεις, αλλά και σύμπας ο άμαχος μουσουλμανικός πληθυσμός.
Τα τουρκικά χωριά κατά μήκος της προέλασης του ελληνικού στρατού παραδίδονται συστηματικά στις φλόγες βάσει εντολής του στρατηγείου, προκειμένου να στερηθούν οι αντάρτες τις βάσεις λογιστικής υποστήριξής τους· σε περίπτωση αντίστασης η καταστροφή συμπληρώνεται με σποραδικές σφαγές κατοίκων.
Η συμπεριφορά των εισβολέων επιδεινώνεται από το γεγονός ότι, σε αντίθεση με τη μικτή εθνολογική σύνθεση των παραλίων, η ενδοχώρα κατοικούνταν σχεδόν ολοκληρωτικά από Τουρκομουσουλμάνους.
«Βδομάδες ολόκληρες προχωρούσε ο ελληνικός στρατός και χρόνια ολόκληρα παρέμεινε σε έδαφος ξένο και εχθρικό, που μόνο η αρχαιολογική ικανότητα των Ελλήνων δημοσιογράφων απεκάλυπτε πως όχι μονάχα ήτανε αλλά και είναι ελληνικό» διαβάζουμε σε μία από τις πιο εύστοχες αναλύσεις των αμέσως επόμενων χρόνων. «Ούτε μια τηλεφωνική γραμμή δε μπορούσε να εγκαταστήση στο απελευθερωμένο αυτό έδαφος, χωρίς κίνδυνο. Δεν συναντούσε παρά ξένο κόσμο με κρυφές ή φανερές εχθρικές διαθέσεις» (Σεραφείμ Μάξιμος, «Κοινοβούλιο ή δικτατορία;», Αθήνα 1975 [π.έ. 1930], σ.19-20).
Από δω και πέρα οι μαρτυρίες των φαντάρων για την πραγματική φύση της εκστρατείας κάθε άλλο παρά σπανίζουν.
Τα αποσπάσματα που παραθέτουμε αποτελούν μόνο ελάχιστο μέρος του διαθέσιμου υλικού.
«Η φάλαγξ μας εσυνέχισε την πορείαν της προς Παζαρτζίκ, όπερ κατελάβομεν κατόπιν μικράς αντιστάσεως του εχθρού και το οποίον ο στρατός μας επυρπόλησε» διαβάζουμε π.χ. στο ημερολόγιο ενός Ρεθυμνιώτη υπολοχαγού (30/6/1921).
«Ητο κωμόπολις 3.500 κατοίκων περίπου, εις άκρον πλουσία και ωραία, ως εκ του τρόπου δε κατασκευής των οικιών του από σανίδας και ξύλα, κατεστράφη τελείως εκ της πυρκαϊάς εις διάστημα ολίγων μόνον ωρών. Οι κάτοικοι είχον εγκαταλείψει το χωρίον ευθύς ως αντελήφθησαν προελαύνοντα τα τμήματά μας, πλην ελαχίστων γερόντων τους οποίους ηναγκάσθησαν να αφήσουν εκεί λόγω του δυσχερούς της μεταφοράς των»· τι απέγιναν αυτοί οι τελευταίοι, δεν είναι καθόλου δύσκολο να το φανταστούμε (Πρινιωτάκις 1998:120-1).
«Φθάνομε εις χωρίον Σιμωσίν και παραμένομε έξω αυτού» σημειώνει ένας άλλος φαντάρος στο δικό του ημερολόγιο την ίδια ακριβώς μέρα. «Αίφνης μετ’ ολίγον δεχόμεθα πυρά, αμέσως εις τα όπλα, ανακαλύπτονται κρυμμένοι ‘τσέτες’ εντός του χωριού, φονεύονται αρκετοί και εν τέλει φωτιά στο χωριό, επιτρέποντας να εξέλθουν του χωριού τα γυναικόπαιδα μόνον» (Αργυρόπουλος 1985, σ.57).
Εξίσου εύγλωττος είναι ένας Αγρινιώτης λοχίας όσον αφορά τα «αντίποινα» για τον φόνο δύο φαντάρων σε κάποια ενέδρα: «Τα χωρία εκάησαν αφού διερπάγησαν καταλλήλως. Αι δε Χανούμ και οι Τούρκοι, οίτινες προσεπάθουν να περισώσωσι ό,τι ηδύναντο να περισωθή εκ των φλογών, ετυφεκίζοντο!» (Πολίτης 2009, σ.94).
Δύο μήνες μετά, κατά την αναδίπλωση από τον Σαγγάριο (4/9/1921), «τα υποχωρούντα τμήματα του στρατού μας θέτουν πυρ εις χωρία εξ ων διερχόμεθα και εις τα εν αφθονία ευρισκόμενα ακόμη εις τους αγρούς σιτηρά. Οι κάτοικοι των διαφόρων χωρίων, περίτρομοι, συγκεντρωμένοι εις τας παρυφάς των χωρίων των, περίλυποι αλλά και μη τολμώντες ουδέν να πράξωσι, παρακολουθούσι το θέαμα. Δυστυχώς, δεν έλειψαν και παρεκτροπαί και βιαιότητες των στρατιωτών μας» (Πρινιωτάκις, σ.144).
Γλαφυρότερος είναι για το ίδιο βράδυ στο δικό του ημερολόγιο ένας στρατευμένος φοιτητής: «Οταν το σκοτάδι εμουτζούρωσε τα πάντα, ως άλλοι Νέρωνες από του ύψους γιγανταίου βράχου αποθαυμάζομεν αγρίας μεγαλοπρεπείας θέαμα. Ολα του κάμπου τα χωριά καίονται από το υποχωρούν Γιουνάν-ασκέρ το οποίον μεταλαμπαδεύει, επ’ ευκαιρία της διαβάσεώς του, τα πραγματικά φώτα του πολιτισμού».
Σύμφωνα με επίσημη διαταγή της στρατιάς, εξηγεί, «πρέπει το παν να καίεται εφ’ όσον δεν είναι δυνατόν να μετακομισθή» (Βασιλικός 1992, σ.108-9).
Την εικόνα ολοκληρώνουν οι αναμνήσεις του Γονατά από την επόμενη νύχτα: «Εφοβήθημεν ότι οι σκορπισμένοι παντού Τούρκοι, κάτοικοι των πυρπολουμένων χωρίων των, θα μας εφόνευον και δικαίως, εκδικούμενοι τους ημετέρους εμπρηστάς» (σ.180).
Οσοι επιχείρησαν κάτι τέτοιο, το πλήρωσαν πάντως ακριβά· αν όχι οι ίδιοι, τουλάχιστον οι συγχωριανοί τους. Τα αντίποινα για την εξόντωση της στρατιωτικής φρουράς ενός μουσουλμανικού οικισμού κάνουν έτσι να ωχριά η δική μας Κάνδανος: «Μετά που φτάσαν οι δικές μας στρατιωτικές δυνάμεις, βάλαν φωτιά στο χωριό και σήμερα που φτάσαμε και μεις ακόμα καίγεται. Οι κάτοικοι που είχαν μείνει ζωντανοί είναι όλοι συγκεντρωμένοι σ’ ένα αρχαίο φρούριο, που είναι στη διάθεση των φαντάρων. Ο,τι τους βαστάει η ψυχή τους, άλλοι σκοτώνουνε τούρκους χωρικούς γι’ αντίποινα, άλλοι ατιμάζουνε κορίτσια και γυναίκες» (Καραγιάννης 1976, σ.258).
Το δάσος που κλαίει
Την εικόνα συμπληρώνουν δυο ειδικές επιχειρήσεις που διεξήχθησαν κάτω από ιδιάζουσες συνθήκες.
Η πρώτη είναι η συστηματική εθνοκάθαρση της χερσονήσου της Νικομήδειας, απέναντι από την Κωνσταντινούπολη, μέσα στο πρώτο εξάμηνο του 1921. Εκκαθάριση που τεκμηριώθηκε σχεδόν αμέσως με κάθε λεπτομέρεια, χάρη στην παρουσία ξένων παρατηρητών όπως ο ιστορικός Αρνολντ Τόινμπι, μια Διασυμμαχική Επιτροπή κι ένας απεσταλμένος του ΔΕΣ.
Το έναυσμα για τη συστηματική βία που ασκήθηκε το τρίμηνο Απριλίου-Ιουνίου πάνω στους εκεί μουσουλμάνους από τον ελληνικό στρατό και τους παραστρατιωτικούς συνεργάτες του δόθηκε από την εισήγηση του Συμμαχικού Συμβουλίου (12/2/1921) για «αντικειμενική έρευνα των πληθυσμιακών δεδομένων στην Ανατολική Θράκη και τη Σμύρνη» ως προϋπόθεση για την τελική απόδοσή τους στην Ελλάδα.
Μολονότι απορρίφθηκε ομόφωνα από την ελληνική Βουλή, η πρόταση αυτή λειτούργησε ως κίνητρο για την εσπευσμένη εθνοκάθαρση των στρατηγικά κρίσιμων εδαφών μεταξύ Βασιλεύσουσας και Δυτικού Πόντου.
Η βρομοδουλειά διεκπεραιώθηκε από «ιδιώτες» παραστρατιωτικούς και επισφραγίστηκε από τον τακτικό στρατό και το ναυτικό μ’ ένα λουτρό αίματος που θυμίζει έντονα, αν και σε σαφώς μικρότερη κλίμακα, όσα έμελλε ν’ ακολουθήσουν την επόμενη χρονιά στην προκυμαία της Σμύρνης.
Η έκταση και η ένταση των αγριοτήτων ήταν ωστόσο τέτοια που όχι μόνο υπονόμευσαν τις ελληνικές θέσεις στη διεθνή κοινή γνώμη, αλλά προκάλεσαν και την πανικόβλητη φυγή του ντόπιου χριστιανικού πληθυσμού.
Η δεύτερη επιχείρηση ήταν η άγρια καταστολή, την άνοιξη του 1922, μιας αγροτικής εξέγερσης στην ορεινή περιοχή του Σιμάβ. Αγανακτισμένοι από τις υπερβολικές επιτάξεις της ελληνικής επιμελητείας και καθοδηγούμενοι από τους κεμαλικούς αντάρτες που παρεπιδημούσαν εκεί από καιρό, οι εξεγερμένοι εξολόθρευσαν σε ενέδρα μια στρατιωτική φάλαγγα, για να υποστούν ταχύτατα την πιο παραδειγματική τιμωρία.
Σύμφωνα με την επίσημη ιστορία του ΓΕΣ, «η παραμονή των χωρικών μετά των γυναικοπαίδων εις τα όρη και χαράδρας, όπου υφίσταντο τα πάνδεινα, προεκάλεσε την γενικήν αγανάκτησιν κατά των πρωταιτίων του κινήματος» και προσωρινή ειρήνευση της περιοχής.
Τι ακριβώς περιλάμβαναν αυτά «τα πάνδεινα», μας το εξηγεί ο τσολιάς από τη Βοιωτία που μετείχε στην εκκαθάριση: «Οι φωνές και τα κλάματα των γυναικών και των παιδιών δεν παύουνε μέρα νύχτα. Ολο το δάσος, και ιδίως τα πιο κλειστά μέρη, είναι γεμάτα κόσμο και ρουχισμό. Κάθε γυναίκα, κάθε παιδί και κάθε αδύνατο μέρος είναι στη διάθεση του κάθε Ελληνα στρατιώτη. […] Δεν έχουν τελειωμό οι διηγήσεις των φαντάρων τι είδανε και τι κάνανε σ’ αυτό το διάστημα. […] Συνάντησαν, λένε, ολόκληρες οικογένειες, πολλές γυναίκες, όμορφες κι άσκημες. Αλλες κλαίγανε, άλλες θρηνούσανε τον άντρα τους, την τιμή τους».
Ο επικεφαλής των τιμωρών, συνταγματάρχης Παλαιολόγος, είχε δώσει στους άντρες του το ελεύθερο «να πράξουν ό,τι η συνείδηση κι η ψυχή τους βαστάει».
Η εκστρατεία ολοκληρώθηκε με το κάψιμο κάθε κατοικημένου χώρου, ενίοτε μαζί με τους ηλικιωμένους κατοίκους (Καραγιάννης 1976, σ.290-7). Σε αντίθεση με τη Νικομήδεια, τούτη τη φορά δεν υπήρξαν πάντως εξωτερικοί παρατηρητές.
Οι πύλες της Κόλασης
Η τρίτη και τελευταία φάση, απείρως αγριότερη από τις προηγούμενες, είχε πολύ διαφορετικό χαρακτήρα: δεν επρόκειτο πια για στοχευμένα ή παράπλευρα εγκλήματα στο πλαίσιο κατασταλτικών δραστηριοτήτων, αλλά για το ανεξέλεγκτο ξέσπασμα ενός διαλυμένου στρατού μετά την τελική επίθεση του Κεμάλ στις 15 Αυγούστου 1922.
Η συλλογική άρνηση των Ελλήνων φαντάρων να παραμείνουν στη Μικρασία («απεργία πολέμου» την αποκαλούν ουκ ολίγα απομνημονεύματα, ανεξαρτήτως ιδεολογίας του εκάστοτε συντάκτη) και η απεγνωσμένη φυγή τους προς τη θάλασσα συνοδεύτηκαν από ένα όργιο λεηλασιών, εμπρησμών και φόνων σε βάρος τόσο του μουσουλμανικού όσο και -σπανιότερα- του χριστιανικού πληθυσμού.
Οχι μόνο χωριά και κωμοπόλεις, αλλά και μεγάλα αστικά κέντρα όπως το Αφιόν Καραχισάρ, το Ουσάκ, η Φιλαδέλφεια, ο Κασαμπάς, η Μάνισα και η Πάνορμος μετατράπηκαν έτσι σε στάχτη από τους πανικόβλητους «απεργούς».
Η έκταση της καταστροφής ήταν τέτοια, που δεν αφήνει και πολλά περιθώρια υπεκφυγής, ακόμη και στις λακωνικότερες περιγραφές: «Τις καταστροφές στις πόλεις και τα χωριά απ’ όπου περάσαμε, τους εμπρησμούς και τις άλλες ασχημίες, δεν είμαι ικανός να περιγράψω και προτιμώ να μείνουν στη λήθη» γράφει χαρακτηριστικά ένας αξιωματικός, υπουργός Εσωτερικών αργότερα της κυβέρνησης Τσολάκογλου (Δεμέστιχας 2002, σ.104).
Οι περισσότεροι δεν διστάζουν πάντως να πουν τα πράγματα με το όνομά τους. Τυπικό δείγμα: «Το Ουσάκ καίεται. Ολα τα γύρω χωριά παραδίδονται εις τας φλόγας. Φωτιά, παντού φωτιά. […] Μετά πορείαν δώδεκα συνεχών ωρών φθάνομεν εις το χωρίον Εϋνέκ, κείμενον εντός χαράδρας, φωτιζομένης με αγρίαν μεγαλοπρέπειαν από τας φλόγας του καιομένου χωρίου. […] Φθάνομεν εις τον Κασαμπά, ο οποίος καίεται απ’ άκρου εις άκρον. Το παμφάγον πυρ γλείφει με τας πυρίνας γλώσσας του αδιακρίτως τα κωδωνοστάσια των Εκκλησιών καθώς και τους μιναρέδες των τζαμιών» (Βασιλικός 1922, σ.182 & 187).
Ο τυφλός χαρακτήρας του ξεσπάσματος επανέρχεται στις περισσότερες αφηγήσεις: «Διερχόμεθα διά Φιλαδελφείας, η οποία καίεται απ’ άκρου εις άκρον. Η λύσσα της καταστροφής και της λεηλασίας δεν κάμνει διάκρισιν εθνικοτήτων. Καίεται η ελληνική συνοικία Φιλαδελφείας και λεηλατούνται αι ελληνικαί οικίαι, όπως και αι τουρκικαί» (Γονατάς 1958, σ.209).
Λίγο παρακάτω ο ίδιος μάς πληροφορεί πως «η Μαγνησία, κατοικουμένη υπό 80 χιλ. κατοίκων και μένεα πνέουσα διά την πυρπόλησίν της, δεν ήτο ακίνδυνος» για τους υποχωρούντες.
Η Σμύρνη στις φλόγες
Ο επίλογος αυτής της ιστορίας υπήρξε εξαιρετικά θλιβερός. «Οι γενναίοι Ελληνες στρατιώται παραδίδονται κατ’ αγέλας, αι δε πόλεις και αι οδοί αι οποίαι τους εθαύμασαν διερχομένους υψαύχενας νικητάς, τους βλέπουν ήδη ρακενδύτους αιχμαλώτους, επιδιδομένους εις την επισκευήν εκείνων τα οποία οι ίδιοι εις στιγμήν παραφροσύνης κατέστρεψαν» σημειώνει στο κλασικό σύγγραμμά του για τη στρατιωτική ψυχολογία ο συνταγματάρχης Φεσσόπουλος, μελλοντικός διευθυντής των πρώτων ελληνικών υπηρεσιών πληροφοριών («Η ψυχολογία εν τω στρατώ», Εν Αθήναις 1924, σ.121).
Εκατοντάδες αιχμάλωτοι λιντσάρονται στα πρόθυρα των πυρπολημένων πόλεων από εξαγριωμένα πλήθη κατοίκων· όσοι σωθούν, το οφείλουν συχνά σε κατευναστικές παρεμβάσεις των αξιωματικών που τους συνοδεύουν.
«Ο Κατσαμπάς ήταν μια μεγάλη και πολύ εύφορη πόλις, αλλά κατά την οπισθοχώρησιν των ελληνικών στρατευμάτων επυρπολήθη και κατεστράφη ολοσχερώς» διαβάζουμε λ.χ. στις αναμνήσεις ενός επιζήσαντα. «Πριν μπούμε στην πόλη, επροπορεύθησαν οι [Τούρκοι] αξιωματικοί και δεν ξεύρω πώς, έπεισαν τον συσσωρευθέντα εκεί τουρκικόν πληθυσμόν να μην μας πειράξουν» (Ανδρούτσος 1997, σ.91).
Εξαίρεση σ’ αυτό το όργιο βίας, λόγω του μεγέθους αλλά και της πληθυσμιακής σύνθεσής της, αποτέλεσε η ίδια η Σμύρνη.
Λίγες μέρες μετά την αποχώρηση των ελληνικών στρατευμάτων θα πυρποληθεί ωστόσο κι αυτή, από τους κεμαλικούς τούτη τη φορά· χιλιάδες άνθρωποι, ντόπιοι και πρόσφυγες, θα χαθούν με τη σειρά τους στις φλόγες.
Με τη συνήθη επιλεκτικότητά της η εθνική συλλογική μνήμη απ’ όλο το μακελειό της τριετίας θα κρατήσει τελικά μόνο αυτή την τελευταία εικόνα…
Διαβάστε
……………………………………..
Zητάτε από τους παπάδες κρατικούς υπαλλήλους να καταδικάσουν τα εγκλήματα πολέμου του ελληνικού στρατού;
Τρελαθήκατε;
Τι τους περάσατε; για Χριστιανούς;
«Των εχθρών τα φουσάτα περνούσαν/σαν το λίβα που καίει τα σπαρτά», υπυνθυμίζει ένα παλιό στρατιωτικό εμβατήριο, πριν μας διαβεβαιώσει πως «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει». Όμως και τα δικά μας φουσάτα διέπραξαν ουκ ολίγα στο πέρασμά τους, σε πόλεις και χωριά με «εθνολογική σύσταση» πολύ διαφορετική απ’ ό,τι υποστήριζαν οι κήρυκες της Μεγάλης Ιδέας. Από τα Γιαννιτσά και το Κιλκίς του 1912-13 μέχρι τη Βόρειο Ήπειρο του 1914 και την ενδοχώρα της Μικρασίας το 1919-22, η δράση του ελληνικού στρατού και των παραστρατιωτικών ομάδων που τον συνόδευαν (ή τον υποκαθιστούσαν) σημαδεύτηκε από αγριότητες, ελάχιστα διαφορετικές απ’ όσα διέπραξαν το ίδιο διάστημα οι αντίπαλοί του.
[…]
Η καταγραφή αυτής της σκοτεινής πλευράς των πολέμων της «ένδοξης δεκαετίας» αποτελεί το αντικείμενο του παρόντος βιβλίου. Για τη συγγραφή του χρησιμοποιήθηκαν κυρίως ημερολόγια κι απομνημονεύματα ελλήνων στρατιωτικών, σε συνδυασμό με αδημοσίευτο ή δημοσιευμένο αρχειακό υλικό. Σε ειδικά παραρτήματα σκιαγραφούνται, τέλος, ζητήματα όπως η τραγωδία του Πόντου, οι σφαγές των Τουρκοκρητικών το 1897 ή τα θύματα της βουλγαρικής κατοχής της Ανατολικής Μακεδονίας στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου
Θεόδωρος Χατζηγώγος
https://www.efsyn.gr/ellada/dikaiosyni/34114_hadi-stoys-aytonomoys-ethnikistes
7.07.2015, 17:20
Χάδι στους Αυτόνομους Εθνικιστές
Γιάννης Μπασκάκης
«Αυτόνομοι Εθνικιστές». Ντοκουμέντο από την επίθεση στην Πανόρμου
Καταδικαστική ήταν η απόφαση για την υπόθεση των «Αυτόνομων Εθνικιστών» που τον Ιανουάριο του 2010, φορώντας κουκούλες και κράνη, επιτέθηκαν με κοντάρια και στειλιάρια σε αντιφασιστική συγκέντρωση στην Πανόρμου. Ομως, από τους 32 κατηγορουμένους τελικά καταδικάστηκαν μόνο οι 8, ενώ οι ποινές που τους επιβλήθηκαν ήταν σε αναντιστοιχία με την εισαγγελική πρόταση.
Το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων αποφάσισε ποιους κατηγορουμένους θα καταδικάσει με βάση το καινοφανές κριτήριο της αναγνώρισής τους από τουλάχιστον δύο μάρτυρες. Με αυτή τη λογική απάλλαξε σχεδόν όλους (με μία εξαίρεση) όσους είχαν αναγνωριστεί από έναν μάρτυρα και όσους δεν αναγνωρίστηκαν καθόλου, δηλαδή την πλειονότητα των κατηγορουμένων.
(……)
Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου, δημοσιογράφος της «Ελεύθερης Ωρας» και αρχισυντάκτης του «Ελεύθερου Κόσμου», όπου ήταν για χρόνια εκδότης ο πρώην υπαρχηγός της Χρυσής Αυγής Δ. Ζαφειρόπουλος, προέβαλε έναν άλλον ισχυρισμό. Είπε ότι βρισκόταν στο σημείο της επίθεσης με την ιδιότητα του δημοσιογράφου, όμως –όπως παρατήρησε ο Δ. Ζώτος– είχε αφήσει το μηχανάκι του στην πλατεία Αγ. Δημητρίου, στο σημείο δηλαδή απ’ όπου ξεκίνησε η συντεταγμένη ομάδα των «Αυτόνομων Εθνικιστών».
Ο Παπαγεωργίου, ο οποίος έχει στο ενεργητικό του ήδη μια καταδίκη για συμμετοχή σε χρυσαυγίτικη επίθεση (10/1/2001), παραδέχτηκε ότι μέχρι το 2005 ήταν μέλος της Χρυσής Αυγής, όπως και ο δεύτερος κατηγορούμενος, Γιάννης Κόλλιας, που ομολόγησε τις ρατσιστικές του ιδέες και το γεγονός ότι έφυγε από τη Χρυσή Αυγή το 2008.
http://skeftomasteellhnika.blogspot.com/2010/06/blog-post_80.html
Δευτέρα, 21 Ιουνίου 2010
Συνέντευξη Τύπου για την αποφυλάκιση του Δ. Παπαγεωργίου
Πάνω από διακόσιες είναι οι υπογραφές συμπολιτών μας, μεταξύ των οποίων και γνωστές προσωπικότητες της που συγκροτούν την Επιτροπή για την αποφυλάκιση του Δημήτρη Παπαγεωργίου, ο οποίος βρίσκεται προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό για πολιτικούς λόγους και ενώ το μόνο του έγκλημα ήταν ότι έκανε την δουλειά του ως δημοσιογράφος.
Την Τρίτη 22 Ιουνίου 2010 η Επιτροπή για την αποφυλάκιση του Δημήτρη Παπαγεωργίου θα παραθέσει συνέντευξη Τύπου στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου, Ακαδημίας 23, στις 12:00 το μεσημέρι. (Πληροφορίες: 210 3641960)
Οι πρώτοι 200 πολίτες που συγκροτούν την επιτροπή είναι οι ακόλουθοι:
Χατζηγώγος Θόδωρος, δημοσιογράφος
ΚΟΙΝΟΣ ΝΟΥΣ Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016 (3η εκπομπή)
1.431 προβολές•Ζωντανή μετάδοση στις 4 Σεπ 2016
Stoxos Radio
1,1 χιλ. συνδρομητές
Η 3η εκπομπή «Κοινός Νούς» του Θεόδωρου Χατζηγώγου από το Ραδιόφωνο του «Στόχου». Η ζωντανή μετάδοσις έγινε το βράδυ της Κυριακής 4 Σεπτεμβρίου 2016 , από τις 10.24 μέχρι τις 11.11 μ.μ.
https://www.e-grammes.gr/%CE%9F%CE%B9-%CE%B1%CE%B3%CF%8E%CE%BD%CE%B5%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF%CE%B9-%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-1941-49
Παρουσιάσθηκε με μεγάλη επιτυχία στο ξενοδοχείο President στην Αθήνα στις 29 Μαρτίου, το βιβλίο του ιστορικού Κώστα Μπαρμπή «1941-1949: Έτη αγώνων, θυσιών και αίματος» από τις εκδόσεις «Πελασγός».
Ο στρατηγός Ιωάννης Αντωνακέας αναφέρθηκε στους αγώνες του ελληνικού στρατού το 1940-41, στην ηγεσία του Ιωάννη Μεταξά, στον εγκληματικό ρόλο του ΚΚΕ την περίοδο της εθνικής αντιστάσεως, καθώς και στην 5η ολομέλεια του ΚΚΕ, η οποία χάριζε την Μακεδονία στους Σλάβους.
Ο εκδότης του «Ελευθέρου Κόσμου» Δημήτρης Ζαφειρόπουλος τόνισε …..
Το μέλος της Κ.Ε. του ΛΑ.Ο.Σ. Χρήστος Χαρίτος……
Παρόντες στην παρουσίαση, μεταξύ άλλων, ήταν ο βουλευτής Σερρών του ΛΑ.Ο.Σ. Ηλίας Πολατίδης, ο θεατράνθρωπος Κώστας Πρέκας, τα στελέχη του ΛΑ.Ο.Σ. Μιχάλης Βάρδας και Παναγιώτης Αποστόλου και ο δημοσιογράφος Θεόδωρος Χατζηγώγος.
Θεόδωρος Χατζηγώγος: “Κοινός Νους” – Το Τι Γράφει Για Τους Εβραίους, Δεν Περιγράφεται……! (Photo)
Posted by Der Kamerad on 2018-09-29
Στώμεν καλώς
Ο πατήρ Μεταλληνός συνομιλεί με τον κον Θεόδωρον Χατζηγώγον
http://panaitolion.blogspot.com/2010/01/blog-post_02.html
Σάββατο, 2 Ιανουαρίου 2010
«Η Νέα Τάξη θέλει να καταργήσει τα Χριστούγεννα».
Συνέντευξη στον Θεόδωρο ΧΑΤΖΗΓΩΓΟ από τον Πατέρα Μεταλληνό.
Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007
(…..)
Τα τελευταία χρόνια, ο 67χρονος πατήρ Μεταλληνός έχει την δική του τηλεοπτική εκπομπή, κάθε Τρίτη στις 5.45 μμ. στο κανάλι «High», όπου επί μία ώρα απολαμβάνουμε υψηλής στάθμης μαθήματα Ελληνοορθοδοξίας.
Με την ευκαιρία των Αγίων Ημερών ο «Ελεύθερος Κόσμος» σκέφτηκε ότι ο παπά-Γιώργης είναι το πλέον κατάλληλο πρόσωπο για να μας μιλήσει για τα Χριστούγεννα και τον Αϊ Βασίλη.
http://ethnomedenismos.blogspot.com/2009/03/blog-post.html
Σάββατο, 28 Φεβρουαρίου 2009
Πατήρ Γεώργιος Μεταλληνός:Η Νέα Τάξη θέλει να καταργήσει τα Χριστούγεννα
στον Θεόδωρο ΧΑΤΖΗΓΩΓΟ.
Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007
αναδημοσίευση από το Παναιτώλιο
(…….)
Τα τελευταία χρόνια, ο 67χρονος πατήρ Με¬ταλληνός έχει την δική του τηλεοπτική εκπομπή, κάθε Τρίτη στις 5.45 μμ. στο κανάλι «High», όπου επί μία ώρα απολαμβάνουμε υψηλής στάθμης μαθήματα Ελληνοορθοδοξίας.
Με την ευκαιρία των Αγίων Ημερών ο «Ελεύθερος Κόσμος» σκέφτηκε ότι ο παπά-Γιώργης είναι το πλέον κατάλληλο πρόσωπο για να μας μιλήσει για τα Χριστούγεννα και τον Αϊ Βασίλη.
(…..)
[[[[Με την ευκαιρία των Αγίων Ημερών ο «Ελεύθερος Κόσμος» σκέφτηκε ότι ο παπά-Γιώργης είναι το πλέον κατάλληλο πρόσωπο για να μας μιλήσει για τα Χριστούγεννα και τον Αϊ Βασίλη.]]]]
Ποιόν Ελεύθερο Κόσμο καλέ;
Του Σάββα Κωνσταντόπουλου;;;;
τούτονε δω;;;
Από εσάς βρήκα αυτό και το καταθέτω ως χρήσιμο
Ο αποκαλούμενος από την εφημερίδα «ογκόλιθος της Θεολογίας» κ. Μεταλληνός με επιστολή του στους «Νέους Ανθρώπους.» (22-6-2001-Θ.Χατζηγώγος), του καταδικασμένου για εκβιασμούς Μεγάλου Οφφικιάλιου της Ορθοδοξίας Γ. Μιχαλόπουλου εξηγεί: «Οι Έλληνες Χριστιανοί, κυρίως στην μητροπολιτική Ελλάδα, δεν κατέστρεφαν τους αρχαίους Ναούς, αλλά τους καθαγίαζαν και τους μετέτρεπαν σε χριστιανικούς«. Με τον ίδιο τρόπο λοιπόν ο Πορθητής καθαγίασε την αγ. Σοφία, μετατρέποντάς την από άντρο του αμαρτωλού επισκοπάτου σε ισλαμικό τέμενος .
https://tvxs.gr/news/biblio/o-aforismenos-laskaratos-kai-o-protopresbyteros-metallinos
Ο αφορισμένος Λασκαράτος και ο πρωτοπρεσβύτερος Μεταλληνός
13:43 | 24 Φεβ. 2017Τελευταία ανανέωση 17:49 | 08 Μαρ. 2017
Βαγγέλης Σακκάτος
Με ρωτάνε πολλοί, γιατί ασχολήθηκα με τον αφορισμό του Λασκαράτου, απ’ αφορμή την έκδοση του νέου βιβλίου μου: «Ο αφορισμός του Ανδρέα Λασκαράτου και η αμφισβήτησή του από τον πρωτοπρεσβύτερο Γ.Δ. Μεταλληνό», εκδόσεις «ΔΡΟΜΩΝ» Αθήνα, 2017. Έτσι μου δίνεται η ευκαιρία να απαντήσω διεξοδικότερα ως προς τη σχέση μου με το Λασκαράτειο θέμα.
……………………….
Την αφορμή για το τελευταίο βιβλίο μου, μου την έδωσε ο πρωτοπρεσβύτερος Μεταλληνός και το από πάσης απόψεως απαράδεκτο αντιλασκαράτειο πόνημά του: «Από τη “Φάρσα” στο “Φιάσκο”. Ο “αφορισμός” του Ανδρέα Λασκαράτου και η άρση του», Αθήνα, 2012.
Για τη σύγχρονη κοινωνία μας, η διάδοση τέτοιων μεσαιωνικών αντιλήψεων από έναν ιερωμένο, ομότιμο καθηγητή της Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και ακαδημαϊκό πολίτη σημαίνει πως σε τέτοιες εποχές ιστορικής και κοινωνικοπολιτικής οπισθοδρόμησης, τέτοιες αντιλήψεις ευδοκιμούνε, ως αποτέλεσμα γενικότερης υπερσυντηρητικής στροφής, τόσο εθνικά, όσο και στις παγκόσμιες πολιτικές εξελίξεις.
Τα αστικά κομματικά επιτελεία έχουνε τα περισσότερα, σχεδόν όλα, καταρρεύσει και διαλύσει. Στην ουσία, σε καμιά χώρα δεν υπάρχει αξιόλογη αστική πολιτική εκπροσώπηση και ηγεσία. Αλλά λόγω και έλλειψης οργανωμένου ισχυρού διεθνούς εργατικού κινήματος, που να αποτελεί εναλλακτική λύση για την ανθρωπότητα και να εγγυάται προοδευτικές λύσεις σε κάθε χώρα και σοσιαλιστική λύση της κρίσης παγκόσμια, έχουμε τα κατεστραμμένα μεσαία κοινωνικά στρώματα και τις μάζες των άνεργων προλετάριων να «στήνουνε αυτί» στη φασιστική δημαγωγία και κινδυνεύουν να γίνουνε βορά της κοινωνικής δημαγωγίας του φασισμού και της ακροδεξιάς (εθνικισμός, φυλετισμός, ρατσισμός, αντικομμουνισμός, αντισημιτισμός).
Οι κίνδυνοι επομένως για την ανθρωπότητα είναι σοβαροί και άμεσοι.
Σ’ αυτές λοιπόν τις ιστορικές κοινωνικές οπισθοδρομήσεις έχουμε και ανάλογες πνευματικές. Έτσι βρίσκουν εύκολα έδαφος, η αναμονή της εξ ύψους σωτηρίας, ο παραλογισμός και η φυγή από την πραγματικότητα, η ευκολοπιστία και η αγυρτεία. Και ο Λασκαράτος είναι ένα σύμβολο ενάντια στο μεσαίωνα. Ένα ιστορικό και πνευματικό σύμβολο. Πρέπει λοιπόν, με κάθε τρόπο, να απαξιωθεί.
…………………………
Αλλά ο πρωτ. Γ.Δ. Μεταλληνός επεκτείνεται και σε άλλα επίπεδα.
Έχει συστήσει «Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας» (oode.gr). Δεν ξέρω κατά πόσον είναι Ομάδα ή ατομική αυτοονομασία.
Εκεί λοιπόν, σε 14σέλιδο κείμενο κατά του Λασκαράτου, για τον οποίο υπάρχει και η «αντίθετη άποψη», όπως δηλώνει στον τίτλο του, και που στη δεύτερη σελίδα του τον αποκαλεί «δωσίλογο της Επτανήσου», στην ίδια σελίδα αναφέρεται και σε κάποιον που χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Βολτέρος, δεν αναφέρει πού το διάβασε για να μην τον εκθέσει (!) και φροντίζει να μας «πληροφορήσει» τι σημαίνει το ψευδώνυμο που επέλεξε αυτός «ο δυστυχής» γράφοντας:
«Ξαφνικά όμως, ο δυστυχής μαθαίνει (από πού;) ότι ο περίφημος φιλόσοφος που διακρίνεται για τη «δικαιοσύνη» και την «ανθρωπιά» του, έγινε ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στη χώρα του, επενδύοντας τα χρήματα του στο απάνθρωπο δουλεμπόριο των λιμανιών της Γαλλίας και κάθε φορά που τα πλοία-φέρετρα έρχονταν γεμάτα με αλυσοδεμένους, μισοπεθαμένους μαύρους, ο Βολτέρος γέμιζε τα σεντούκια του με ζεστό χρήμα!».
Η παράθεση είναι απόλυτα ακριβής. Είναι η δεύτερη παράγραφος από τα επάνω, της δεύτερης σελίδας του προαναφερόμενου κειμένου της… oode.gr. Του 14σέλιδου κειμένου που δηλώνεται στο τέλος του πως είναι το πρώτο μέρος. Και μάλιστα τόσο ακριβής, που δεν βάλαμε ούτε τον δεύτερο τόνο που λείπει από τη λέξη «τα χρήματά του». Αυτά γράφει εκεί ο πρωτ. Γ.Δ. Μεταλληνός για τον Βολτέρο, τον πρόδρομο της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης του 1789, που έβγαλε την ανθρωπότητα από το Μεσαίωνα, αυτήν την «πανευρωπαϊκή πνευματική προσωπικότητα και βασικό διαμορφωτή του Διαφωτισμού», σύμφωνα και με το «Λεξικό των Κοινωνικών Επιστημών» τόμος 3ος, σελίδες 1336-1339, εκδόσεις «Πλούταρχος».
Εκεί τα βάζει και με τον Ροΐδη, το Λούθηρο και το Θέμο Κορνάρο, τον οποίο αποκαλεί «ασήμαντο λογοτέχνη», φθάνοντας μέχρι και τον Ανώνυμο Έλληνα της Ελληνικής Νομαρχίας!
Τέλος, όπως είναι γνωστό, η Ιερά Μητρόπολις Κεφαλληνίας, έχει τυπώσει σε βιβλίο τις «Σημειώσεις» του υποπλοιάρχου του Ρωσικού Στόλου Γιεγκόρ Μεταξά «Η Ρωσική Ναυτική Μοίρα στα Ιόνια Νησιά 1798 – 1799», Αργοστόλι 2016, βιβλίο που παρουσιάστηκε και στην Αθήνα στις 22.11.2016 στη Στρατιωτική Λέσχη, και μεταξύ άλλων ομιλητών ήταν και ο πρωτ. Γεώργιος Μεταλληνός. Είχα λάβει πρόσκληση για την οποία ευχαριστώ, αλλά λόγοι υγείας δεν μου επέτρεψαν να παραβρεθώ.
Το βιβλίο δεν το έχω δει ακόμα, αλλά με πληροφόρησαν από την Κεφαλονιά, ότι το προλογίζει ο πρωτ. Γ.Δ. Μεταλληνός και ότι μεταξύ άλλων στον πρόλογο γράφει:
«Παρά την στιλπνότητα των διακηρύξεών τους γρήγορα φανέρωσαν τον αληθινό εαυτό τους ως γνήσιων τέκνων του διαφωτισμού». (Η υπογράμμιση δική μου. Β.Σ.). «Γρήγορα έτσι ο ενθουσιασμός άρχισε να μετριάζεται, ώσπου τελικά να σβήσει στην πλειονότητα του πληθυσμού».
Πρόκειται για τους Γάλλους του Ναπολέοντα στα Επτάνησα, που τα καταλάβανε μετά την κατάλυση της Ενετικής θαλασσοκράτειρας «Δημοκρατίας».
Με την έλευση των Γάλλων στα Επτάνησα, και παρά το ναπολεόντειο θεμιδώρ, ο πληθυσμός τους τους είδε σαν φορείς των απελευθερωτικών ιδεών της Μεγάλης Γαλλικής Επανάστασης και έκαιγε μαζί τους στις πλατείες τα Libro D’Oro της… αριστοκρατίας, οργάνου των ξένων κυρίαρχων, που τα ξανααποκαταστήσανε και τα ξανατυπώσανε οι Άγγλοι το 1803.
Ο πρωτοπρεσβύτερος, μ’ αυτή του τη διατύπωση φαίνεται πως θεωρεί πολύ κακό πράγμα το Διαφωτισμό. Μα το αντίθετό του είναι το σκοτάδι και ο Μεσαίωνας. Κι ακόμα, ο Ρώσικος στόλος δεν ήλθε μόνος του τότε στα Επτάνησα, αλλά μαζί με τον Τούρκικο. Και σε συνέχεια, σε συνεργασία και με τον Αγγλικό ιμπεριαλισμό, ιδρύσανε την περίφημη Πολιτεία των Επτά Ηνωμένων Νήσων, ή Ιονικό Κράτος (το σωστό θα ήταν Ιόνιο Κράτος), που μετά το 1815 κατάληξε στην Αγγλική «προστασία», δηλαδή κατοχή, που διατηρήθηκε ως το 1864.
O Bαγγέλης Σακκάτος γεννήθηκε το 1930 στο Nιοχώρι του Kαλού Όρους της Kεφαλονιάς. Aπό το 1946 ως το 1960 έζησε στην Αθήνα οπότε μετανάστευσε στη Γερμανία. Διακρίθηκε για την αντιδικτατορική του δράση. Εκεί έζησε 32 χρόνια. Καθιέρωσε τη συνεργασία Ελληνικών Κοινοτήτων με γερμανικά Λαϊκά Πανεπιστήμια, στον τομέα της Λαϊκής Επιμόρφωσης. Κεντρικός ήταν ο ρόλος του στον αντιδικτατορικό αγώνα, ως πρόεδρος της Πανελλήνιας Αντιδικτατορικής Ένωσης περιοχής Ρήνου – Βούππερ και Λεβερκούζεν και ως εκδότης της αντιδικτατορικής εφημερίδας «Ελληνικός Εργατικός Τύπος». Είναι μέλος της Ένωσης Γερμανών Δημοσιογράφων, της Διεθνούς Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων και της Ομοσπονδίας Γερμανών Συγγραφέων, του Συνδικάτου ΜΜΕ, σήμερα VER.DI, μέλος του Δ.Σ. της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Εξελεγκτικής Επιτροπής του Ινστιτούτου Μελέτης Ελληνικής Σύγχρονης Μελέτης Ελληνικής Σύγχρονης Ιστορίας (ΙΜΕΣΙ). Βιβλία, άρθρα και διηγήματά του έχουν μεταφραστεί, δημοσιευτεί και εκδοθεί στα ιταλικά, γερμανικά, γαλλικά και αγγλικά.