Το κατά Ζουράριν Ευαγγέλιο: Η νύφη της Κανά ήταν πόρνη;

[…και μια αποτυχημένη προσπάθειά του να ξεπλύνει τον Αρχιεπίσκοπο]

Συστεγαζόμενος με τον Νέο Ευαγγελιστή Ζουράρι

του Αναγνώστη Λασκαράτου
Υπάρχει η πόρνη του Ευαγγελίου, «γυνή εν τη πόλει ήτις ήν αμαρτωλός», που έπλυνε τα πόδια του Χριστού. Ευτυχώς γι’αυτήν δεν ζούσε στην Κούβα του Κάστρο, όπου η φυλακή που θα της επεφύλασσε το πουριτανικό καθεστώς του δικτάτορα που εκμεταλλευόταν τη θέση του για να βρίσκει ερωμένες, θα ήταν εφιαλτική. Δεν σώζεται κανείς διάλογός της με τον Χριστό και δεν αναφέρεται κάποια σχέση της με την Κανά. Ο Ζουράρις όμως αναφέρθηκε σε «διάλογο του Χριστού με την πόρνη στην Κανά» (Η Αυγή , 29.11.2016). Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα 5ο Ευαγγέλιο.

Σχετικά λοιπόν με την πόρνη του Ευαγγελίου, ο Χριστός ήταν ο μόνος που μίλησε σε αυτήν την πολύ συγκινητική και πολυσήμαντη συνάντηση, την οποία αναφέρει ο Λουκάς (7, 37) και ευλόγησε την πόρνη «ότι ηγάπησε πολύ»: «αφέωνταί σου αι αμαρτίαι….η πίστις σου σέσωκέ σε, πορεύου εις ειρήνην». Ο Κάστρο εκπροσωπείται σε αυτήν την ιστορία από τον Φαρισαίο οικοδεσπότη Σίμωνα, που απορεί με την καλοσύνη του Χριστού προς την πόρνη, είναι υποκριτής και σκληρόκαρδος όπως ο Κουβανός τύραννος, αυτός που δεν ντράπηκε να τον υμνήσει χτες ο καθ’έξιν φιλοτύραννος Γλέζος, ένας ευσεβής άθεος, θαυμαστής των «ποιημάτων» του αρχιχασάπη Κάραζιτς, που δεν μπορεί να απαλλαγεί από τα αμαρτωλά του χούγια, παριστάνοντας αυτήν τη φορά ότι δεν έχει ακούσει πως «Στην Κούβα δεν διαβάζουν και δεν γράφουν ποίηση».

Άλλη πόρνη δεν αναφέρεται να συναντιέται με τον Χριστό, υπάρχει μόνο η μοιχαλίδα που ο Χριστός έσωσε από το λιθοβολισμό με το περίφημο εκείνο: «ο αναμάρτητος υμών πρώτος επ’ αυτήν βαλέτω λίθον». Η γυναίκα αυτή δεν ήταν πόρνη και το περιστατικό δεν συνέβη στην Κανά. Η μοναδική ευαγγελική αναφορά σε αυτήν την πόλη γίνεται με αφορμή το γνωστό γάμο των συγγενών της Μαρίας της Ναζαρέτ. Πουθενά όμως δεν αναφέρεται εκεί διάλογος του Χριστού με γυναίκα, εκτός από την αυστηρή παρατήρηση που κάνει στην μητέρα του, που τόσο βλάσφημα το ορθόδοξο παπαδαριό την ονόμασε στο Βυζάντιο «Θεοτόκο» και τόσο ξεδιάντροπα την παρουσιάζει ως αειπάρθενο, περιφρονώντας κατάφωρα το Ευαγγέλιο, που την θέλει φυσιολογική γυναίκα («Και ουκ εγίνωσκεν αυτήν, έως ου έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον»-Μθ 1,25). Στην κουβέντα αυτή ο Χριστός της μιλάει απότομα, όπως μιλούν συχνά οι γιοί που θέλουν να ξεφύγουν από τα φουστάνια της μάνας τους και «τη βάζει στη θέση της». Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος καταλαβαίνει το προσβλητικό της φράσης του, «τί εμοί και σοι γύναι;» και προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα: «Ου τοίνυν απαυθαδιαζομένου προς την μητέρα ταύτα τα ρήματα ην».

Να εννοεί ο πλάνης (μεταξύ ΚΚΕ, ΚΚΕ-ες, ΝΔ και Ακροδεξιάς) και αντάξιος του πρωθυπουργού του «ημιμαθής προχειρολόγος κύριος Ζουράρις» , πως η Μαρία στην Κανά αντιμετωπίστηκε από το γιό της ως πόρνη; Δεν το νομίζω πως είναι άξιος για τέτοια πλάνη και συκοφαντία, αλλά και αν το πίστευε, μέσα στην παχυλή πλην επηρμένη του άγνοια, που συναγωνίζεται αυτήν του κ.Τσίπρα, δεν θα τολμούσε ποτέ να το πει δημόσια. Απλά δεν ξέρει τα στοιχειώδη του Ευαγγελίου και ασφαλώς όσο κι αν υποδύεται τον ευσεβή, είναι πιο άθεος και από τον πρωθυπουργό του και από τον προσωρινό (για αυτήν την πολιτική σαιζόν) αρχηγό του τον Καμμένο, ακόμη και από τον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο. Ο παλαιοημερολογίτης (Εσφιγμενίτης παρακαλώ) και νεοημερολογίτης και Σαλαμινομάχος Καμμένος, είναι τόσο άσχετος κι αυτός, που αν και υπήρξε ιδρυτικό μέλος της άτυπης Διακομματικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής «για Θέματα Ελληνισμού και Ορθοδοξίας», στα διαδικτυακά βιογραφικά του δηλώνεται εσφαλμένα ως Πατριαρχείο, η Εκκλησία της Τσεχίας, η οποία τον έχει τιμήσει (έχει τιμήσει και άλλον έναν αντισημίτη και ευλαβή ακροδεξιό, τον εκβιαστή Γρ.Μιχαλόπουλο, μην απορείτε, βλ. «Τα εξώγαμα τέκνα ενός Αρχιεπισκόπου»). Έτσι άσχετος και μπουρδολόγος που είναι ο υφυπουργός του Υπουργείου της Παιδείας του ενός Θρησκεύματος, δεν δίστασε να βρίσει κι όλας, με το λεξιλόγιο της Χρυσής Αυγής και του συνηγόρου της του Προέδρου Βούτση, όσους πιστεύουν στη Δημοκρατία και στα ανθρώπινα δικαιώματα: «Μαλάκες όσοι λένε τον Κάστρο δικτάτορα», για να προσθέσει με θράσος που θα ζήλευε και ο αμεσοδημοκράτης σταλινικός Γλέζος: «Ε, ήταν άλλο το σύστημα εκεί, ήταν ένα σύστημα άμεσης δημοκρατίας, βεβαίως με ελαττώματα…».

Με την ευκαιρία να επισημάνω άλλο ένα κατόρθωμά του στην ίδια συνέντευξη. Είπε εκεί και κάτι αυτονόητο, αποκαλώντας τον Χρυσαυγίτη Αμβρόσιο «φασισταριό». Ξέχασε όμως να επικρίνει τον πρωθυπουργό του, που όταν ο Αρχιερέας του Σκότους τον πρόσβαλε δημόσια, ο τότε αρχηγός της αντιπολίτευσης τον είχε υπακούσει σαν μαθητούδι, στο μνημόσυνο των θυμάτων του Ναζισμού στο οποίο ο υμνητής («γλυκιά ελπίδα η Χρυσή Αυγή») της «σποράς των νικημένων του ’45» είχε χοροστατήσει (ως εκπρόσωπος του Χίτλερ;). Τα είχαμε επισημάνει από τότε (24/12/2012) αυτά τα άκρως προκλητικά και ενδεικτικά των ηθών Τσίπρα (βλ.: Ο κ.Τσίπρας ντροπιάζει την Αριστερά – Δουλικός προς χουντικό Χρυσαυγίτη μητροπολίτη»). Αργότερα ο κ.Τσίπρας, δέχτηκε μια δεύτερη δημόσια προσβολή, χειρότερη από την πρώτη, από τον δεσπότη που κήδεψε και ύμνησε τον φονιά Ντερτιλή: «»Γειά σου, Πρωθυπουργέ κ. Τσίπρα λεβέντη! Βάλε πια μια τελεία και παύλα, στις μονομερείς και εθνοκτόνες υποχωρήσεις μας! Ο Χριστός μαζί Σου! Η Παναγιά μας στο πλευρό Σου! Καλή επιτυχία για το καλό της Ελλάδος!» (5.2.2015). Την κατάπιε σιωπηρά κι αυτήν, ευτελίζοντας άλλη μια φορά τον θεσμό που εκπροσωπούσε, ο οποίος δεν του επιτρέπει να δέχεται αδιαμαρτύρητα επαίνους από φασίστες, που θαύμαζαν την προσπάθειά του «για το καλό της Ελλάδος». Να σύρει δηλαδή την πατρίδα μας χρεοκοπημένη έξω από την Ε.Ε., να την κάνει ένα νέο προσωποπαγές για την αφεντιά του και την οικογένειά του, Σουλτανάτο σαν του Κάστρο ή του Μαδούρο, στην αγκαλιά του αναδυόμενου «ευρασιατικού» ρωσικού Ναζισμού, που προς το παρόν, έχει για βάση του εδώ την Χ.Α. το Άγιο Όρος και κύκλους των ΣΥΡΙΖΕΛ, που συνδέονται με Ρώσους ολιγάρχες.

Στη συνέχεια, θέλοντας να πουλήσει εκδούλευση στον Αρχιεπίσκοπο, πιο πρόθυμος ακόμη και από τον κόλακα όλων των Αρχιεπισκόπων Μανώλη Γλέζο, είπε: «Ο Αρχιεπίσκοπος τον στήριξε γιατί είναι γεροντάκι ο Αιγιαλείας, είναι μητροπολίτης και μπορεί να του ξεφεύγει και να λέει και κανένα σωστό…». Αντιπαρέρχομαι εκείνο το κουτοπόνηρο «και κανένα σωστό…», για να θυμίσω πως ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Β΄, πνευματικό τέκνο των χουντικών αρχιερέων Ιερώνυμου Α΄ και Θηβών Νικόδημου, υποστήριξε σθεναρά και απροκάλυπτα τον Χωροφύλακα και υμνητή των βασανιστών της Χούντας, ως ομοϊδεάτης και παλιός συνθαλαμίτης σε οικοτροφείο της ακροδεξιάς φαρισαϊκής «αδελφότητας» «Ζωή» (Βλ. Ιερώνυμος – Αμβρόσιος: Η σχέση… «ζωής» ), μιας σκοτεινής αδελφότητας που την ξετίναξε για τα καλά ο συντηρητικός Θεολόγος καθηγητής Γιανναράς στο «Καταφύγιο Ιδεών» του, ο οποίος κατάφερε νέος, να το σκάσει από τα νύχια της (Βλ. ε δ ώ): «Ζούσαμε σε ένα μονόφυλο κόσμο, στεγανό… Απαγορευόταν ακόμα και να κοιτάμε προς τη μεριά των κοριτσιών. …». Είπε λοιπόν ο Ιερώνυμος πράγματα που διαψεύδουν την κολακεία του Ζουράρι: «Ο Αμβρόσιος επειδή είναι γνωστός μου, μαζί μεγαλώσαμε, σπουδάσαμε κλπ, δεν κάνει λάθος. Αυτά που επισημαίνει δεν είναι λάθη, είναι ο τρόπος με τον οποίο τα λέει και αυτό που του λένε. Αν ψάξουμε τα κείμενα και τα ψηλαφίσουμε και τα δούμε για το θέμα το κεντρικό που θίγει, δεν κάνει λάθος. Αλλά δεν είναι αυτός ο τρόπος ο κατάλληλος που μπορεί να ενεργήσει ένας ποιμένας».