[Ας συμφιλιωθούμε με τον Δαρβίνο -Ας συμφιλιωθούμε με τη φύση μας και με τη Φύση –Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης]
Η Αντιγνωμία για την καταγωγή του ανθρώπου επιμένει εδώ και ενάμιση αιώνα. Πως μπορεί Ο Νεοδαρβινισμός να συμφιλιώσει πολιτισμό και φύση;
Περιγραφή
Η εξέλιξη της ζωής είναι γεγονός. Ο νεοδαρβινισμός –η θεωρία που το ερμηνεύει– έχει για τη βιολογία και για τις συναφείς επιστήμες την ίδια ερμηνευτική ισχύ που η θεωρία της Κβαντομηχανικής έχει για τη Φυσική. Ποιος λοιπόν ο λόγος για μια αντιγνωμία που συνεχίζεται αμείωτη επί 150 χρόνια; Η απάντηση είναι απλή: ο Δαρβίνος απομυθοποίησε τον άνθρωπο, τον έβαλε μέσα στον φυσικό κόσμο, τον έκανε αντικείμενο της επιστημονικής προσέγγισης – και αυτό είναι κάτι που πολλοί από εμάς δεν θέλουμε να δεχτούμε… Το βιβλίο επιχειρεί να δείξει ότι η άρνηση της ιδέας της εξέλιξης είναι κατάλοιπο της ιστορίας μας που σήμερα δεν εξυπηρετεί κανέναν σκοπό, ούτε καν τη συντήρηση της ιδέας μιας μεταφυσικής δύναμης. Ότι λειτουργεί ως τροχοπέδη στην καλλιέργεια μιας πανανθρώπινης αντίληψης για τον άνθρωπο και μιας αρμονικής συνύπαρξής του με τον πλανήτη. Ότι, αντίθετα, η παραδοχή πως είμαστε κι εμείς ένα προϊόν της ίδιας διαδικασίας με την οποία δημιουργήθηκε κάθε άλλη μορφή ζωής είναι, πέρα από την επιστημονική της ορθότητα, η αληθινή πηγή ταπεινότητας και συνυπευθυνότητας μπροστά στο κοινό μέλλον μας… Η απληστία υπονομεύει τη βάση της βιολογικής μας υπόστασης, το φυσικό μας περιβάλλον. Ο φανατισμός υπονομεύει τη βάση της κοινωνικής μας υπόστασης, την πολιτισμική μας διαφορετικότητα. Μέσα από τη θεωρία της εξέλιξης μπορούμε να δούμε ολοκάθαρα ποιες ήταν οι δυνάμεις που μας έφεραν στο σημείο που είμαστε, να τις κατανοήσουμε και να τις τιθασεύσουμε.
Παρουσίαση
Δύσκολα θα βρεθεί έργο που να έχει ξεσηκώσει τόσο ενθουσιασμό αλλά και αντίστοιχης έντασης πολεμικές όπως το «Περί της Καταγωγής των Ειδών» του Κάρολου Δαρβίνου. Παρά το ότι, μέσω του νεοδαρβινισμού, η θεωρία της Εξέλιξης έχει παγιωθεί ως κυρίαρχη ερμηνευτική προσέγγιση του φυσικού κόσμου, ο Δαρβίνος και οι επίγονοί του αντιμετωπίζονται συχνά με καχυποψία, τόσο από μαχητικές θρησκευτικές ομάδες που αντιπαρατάσσουν τη… Βίβλο όσο και από ορισμένες εκδοχές της Αριστεράς πουμέσω ενός κοινωνικού αναγωγισμού- είδαν στον φυσικό ανταγωνισμό μια απόπειρα επιστημονικής εδραίωσης του φιλελευθερισμού και της καπιταλιστικής κοινωνίας.
Ο ομότιμος καθηγητής Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης Λευτέρης Ζούρος, με ακαδημαϊκή καριέρα σε ποικίλα ιδρύματα ανά τον κόσμο, λέει απλά και σταράτα σε αυτό το γλαφυρό σύγγραμμα υψηλής εκλαΐκευσης ότι η εξέλιξη της ζωής είναι αδιαμφισβήτητο επιστημονικό γεγονός τουλάχιστον μέχρι τη διάψευσή της από μια άλλη επαρκέστερη ή έστω ακριβέστερη θεωρία- αυτό άλλωστε είναι κατά Πόπερ το κριτήριο της επιστημονικότητας.
Ο νεοδαρβινισμός έχει για τη Βιολογία και τις συναφείς επιστήμες την ίδια ερμηνευτική ισχύ που η θεωρία της Κβαντομηχανικής έχει για τη Φυσική, γράφει ο Ζούρος. Ποιος λοιπόν ο λόγος για μια αντιγνωμία που συνεχίζεται αμείωτη επί τουλάχιστον 150 χρόνια; Η απάντηση είναι κατά τον συγγραφέα απλή: ο Δαρβίνος απομυθοποίησε τον άνθρωπο, τον τοποθέτησε εντός του φυσικού κόσμου, τον έκανε αντικείμενο επιστημονικής προσέγγισης και αυτό είναι κάτι που πολλοί δεν θέλουν να δεχθούν.
Το βιβλίο επιχειρεί να δείξει ότι η άρνηση της εξελικτικής θεωρίας είναι κατάλοιπο της ιστορίας των ιδεών που δεν εξυπηρετεί πλέον κανέναν σκοπό, ούτε καν τη συντήρηση της ιδέας μιας μεταφυσικής δύναμης. Ότι λειτουργεί ως τροχοπέδη στην καλλιέργεια μιας οικουμενικής αντίληψης για τον άνθρωπο και την αρμονική συνύπαρξή του με τη φύση. Ότι αντίθετα, η παραδοχή πως είμαστε κι εμείς προϊόν της ίδιας διαδικασίας με την οποία δημιουργήθηκε κάθε άλλη μορφή ζωής είναι, πέρα από την επιστημονική της ορθότητα, πηγή ταπεινότητας και υπευθυνότητας μπροστά στο κοινό μας μέλλον.
Η απληστία υπονομεύει το φυσικό περιβάλλον- τη βάση της βιολογικής μας υπόστασης. Ο φανατισμός υπονομεύει τη βάση της κοινωνικής μας υπόστασης την πολιτισμική ποικιλότητα. Μέσω της θεωρίας της εξέλιξης μπορούμε να κατανοήσουμε και να τιθασεύσουμε τις δυνάμεις που μας έφεραν στο σημείο όπου είμαστε σήμερα. Αυτονόμηση από τη φύση και πλήρης ανατροπή των οικολογικών ισορροπιών έχουν τις ρίζες τους στην ιδεολογία της διαρκούς ανάπτυξης που βασίζεται στη βιβλική ρήση «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την γην». Ο Δαρβίνος και οι επίγονοι, κατά τον συγγραφέα, μπορούν ακόμη σήμερα να μας εξοπλίσουν με τα απαραίτητα εργαλεία για την επανένταξή μας στη φύση. Άλλωστε η εξ αποκαλύψεως αλήθεια οφείλει, σύμφωνα με τον Στέφεν Γκουλντ, να διαχωριστεί από την εμπράγματη γνώση. [energia.gr]
***
σχετικές αναρτήσεις του «Ροΐδη Εμμονές» κατά το παρελθόν
– Η διδασκαλία της Εξέλιξης (1). Πότε ουσιαστικά στα σχολεία;
– Η διδασκαλία της Εξέλιξης (2): Δαρβίνος και η Eκκλησία που πιστεύει στο DNA
– Η διδασκαλία της Εξέλιξης (3): «Η δίκη του πιθήκου»
– Η διδασκαλία της Εξέλιξης (4): Η Ελλαδική Εκκλησία και η Εκπαίδευση
– Η διδασκαλία της Εξέλιξης (5): η επιστολή που δεν στάλθηκε ποτέ
– Βιβλίο: Ernst Mayr, «Τι είναι η Εξέλιξη»
– Περί Εξέλιξης: «…σαν να μη διδάσκονται τα παιδιά ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο»
– Δαρβίνος 2009: Η εξοικείωση και ενημέρωση του κοινού
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Πώς μπορεί ο Νεοδαρβινισμός …………
Δεν είναι η απομυθοποίηση του ανθρώπου, κατά την γνώμη μου, που προκαλεί την επιθετικότητα χριστιανικών ομάδων και όχι μόνο, εναντίον του Δαρβίνου. Η απομυθοποίηση του, έχει ήδη επιτευχθεί εδώ και πολύ καιρό, μέσα από την χριστιανική θεωρία, κατά την οποία ο Θεός κατασκευάζει το Σύμπαν, με στόχο να δημιουργήσει το τελειότερο πλάσμα του, τον άνθρωπο. Πρόκειται για μια δόλια επινόηση, μέσω της οποίας, ο τελικός νικητής έναντι του ανθρώπου, είναι ο Θεός, που τίποτα δεν έγινε χωρίς αυτόν και τίποτα δεν θα γίνει χωρίς την άδεια του. Συνεπώς, ο άνθρωπος οφείλει να υπακούει στις εντολές του και χωρίς αυτόν, δεν είναι σε θέση να δράσει, να έχει την ευθύνη της μοίρας του.
Στην περίφημη θεωρία της μεγάλης έκρηξης, η εκκλησία αντέδρασε αποδεχόμενη την θεωρία, προσθέτοντας ότι πίσω απ’ αυτήν βρίσκεται ο νους του Θεού. Ισως, στο μέλλον να πράξει το ίδιο και με την θεωρία του Δαρβίνου, αν διαπιστώσει ότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Θα έλεγα ότι η θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου βοηθάει στο να τοποθετηθεί ξανά ο άνθρωπος, στο «κέντρο».
Ο Ηράκλειτος λέει πως «μία είναι η σοφία, να γνωρίζεις την ιδέα που κυβερνάει τα πάντα μέσα από τα πάντα». Δηλαδή, ο κόσμος αποτελεί μια ενότητα που βρίσκεται σε μία διαδικασία συνεχούς αλλαγής (δις εις τον αυτόν ποταμόν ουκ αν εμβαίεις), που περιλαμβάνει όλα τα έμβια αλλά και τον ανόργανο κόσμο. Αυτό σημαίνει, ότι δεν υπάρχουν όρια στην φύση και ο ίδιος ο άνθρωπος, αποτελώντας μέρος της συνεχούς αλλαγής και εξέλιξης, βρίσκεται εκ της φυσικής τάξης, σε κατάσταση ελευθερίας, να εξελίσσεται, να ερευνά την φύση, να αντιλαμβάνεται την αιώνια αναγκαιότητα της, τον αιώνιο νόμο του «τα πάντα ρει», ώστε να κατανοήσει την βαθύτερη ουσία που βρίσκεται πίσω απ’ όλα αυτά και κυβερνάει τα πάντα (άρα και τον άνθρωπο), μέσα από τα πάντα. Αλλά με αυτήν φιλοσοφική αντίληψη ο άνθρωπος καθίσταται ο πρωταγωνιστής, κατά την έννοια ότι είναι το μοναδικό πλάσμα που μπορεί να συμμετέχει συνειδητά, εν πλήρη γνώση, μέσα στην αέναη αλλαγή και εξέλιξη του κόσμου.
Αυτήν την γνώση ότι ο άνθρωπος, μπορεί να γίνει ο πρωταγωνιστής, να αντιληφθεί την μόνη ελευθερία που μπορεί να κατέχει και που ταυτίζεται με την ευθύνη του να δημιουργεί σαν μοναδική έλλογος οντότητα, είναι νομίζω που τους φοβίζει. Ελευθερία, πρόσωπο (άτομο), εξέλιξη, φύση, δεν συμβαδίζουν με την εξουσία.
Μια συνεχής ροική κατάσταση, δεν εξυπηρετεί καθόλου την εξουσία, το αντίθετο την θέτει υπό σοβαρή αμφισβήτηση. Αλλη μια φορά ο Ηράκλειτος: «Μεταβάλλον αναπαύεται και κάματος έστι τοις αυτοίς μοχθείν και άρχεσθαι = μεγάλος κόπος είναι να προσπαθεί κάποιος για τους ίδιους άρχοντες και να εξουσιάζεται συνεχώς από τους ίδιους. Και αυτοί θέλουν να εξουσιάζουν για πάντα..
Πράγματι, η επιθυμία για «αυτονόμηση από την φύση» έχει την απαρχή της στην βιβλική ρήση «αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε αυτήν» και αποτελεί την χειρότερη ύβρι, κάτι που θέτει σε κίνδυνο το ανθρώπινο είδος, διότι η φύση είναι ανίκητη. Επανένταξη, λοιπόν στην φύση, γιατί είμαστε μέρος της. Η θεωρεία του Δαρβίνου, προκαλεί οργή και αντιδράσεις, επειδή είναι ένα ισχυρό εργαλείο που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε ότι ζούμε σ’ ένα κόσμο εξελισσόμενο και όχι στάτους κβό (εξουσία) και να αντιληφθούμε την ενότητα μας και την συγγένεια μας με τα υπόλοιπα είδη του πλανήτη. Η γνώση ότι μοιραζόμαστε περίπου το ίδιο γενετικό υλικό με άλλα όντα αλλά και με τον φυτικό κόσμο, είναι συναρπαστική και μας βοηθάει να απομυθοποιήσουμε και να αμφισβητήσουμε, τα πάσης «φύσεως» δόγματα. .
Ο Δαρβίνος στα 75 του είπε ότι έκανε λάθος στη “θεωρία” του περί εξέλιξης, το κατεστημένο της εποχής του επειδή το βόλευε ο Δαρβινισμός είπε ότι λόγω ηλικίας τα έχει χάσει ο Δαρβίνος. Ο Πυθαγόρα στα Έπη του (61-64) αναφέρει ότι οι άνθρωποι προέρχονται από Ιερά φύση (και όχι από πιθήκους). Οι πάσης φύσης σημερινοί ειδικοί με τίτλους πανεπιστημίου έχουν μεσάνυχτα από την διδασκαλεία των Ελλήνων κλασικών (εξωτερική διδασκαλεία/φιλοσοφία, η εσωτερική έχει τα πέπλα της Ισιδος), αρκούνται στις υλικές διατριβές αμφιλεγόμενων προσώπων. Διαβάστε τους κλασικούς, όταν τους τελειώσετε, ξαναδιαβάστε τους να ξεστραβωθείτε πνευματικά.
κλασική ένσταση που έχει απαντηθεί, δείτε τα λινκ κάτω από την ανάρτηση.
δεν υπάρχει βιολογία ως επιστήμη δίχως την Εξέλιξη των Ειδών.
Που ζείτε.
Περί υλικής σημερινής επιστήμης ενα μόνο σχόλιο:
——————–
Σε γενικές γραμμές μπορώ να δηλώσω μετά από 40 χρόνια έρευνας ότι η σύγχρονη επιστήμη, που ιδρύθηκε σε παραινέσεις και αρχές που πηγαίνουν πίσω ως τον Μωυσή, ήταν είτε ένα τραγικό λάθος ή μια εσκεμμένη παραποίηση, προκειμένου να διατηρηθεί η ευρεία μάζα της ανθρωπότητας σε μια κατάσταση άγνοιας, γιατί μόνο οι ηλίθιοι και οι άνευ όρων εξαρτημένοι κυβερνιούνται εύκολα.
Viktor Schauberger(1885-1958)
—————————-
Βάϊος
Αυτή η ρήση του Βίκτωρα Σαουμπέργκερ, αφορά στη χρήση της Επιστήμης και των Επιστημόνων από ολκληρωτικά ή διεφθαρμένα καθεστώτα. Δεν αφορά ολωσδιόλου τον κυνηγημένο και φοβισμένο Δαρβίνο, που δεν ήταν όργανο κανενός.
Αγαπητέ Ελευθερίου
Καθόλου δεν μου αρέσει να είμαι «αντικειμενικός». Είμαι με τον άνθρωπο, δηλαδή προσπαθώ να είμαι με την λογική. Η αντίληψη ότι είναι αδύνατον ό άνθρωπος να μοιράζεται με τον πίθηκο, τον ίδιο πρόγονο, ξεκινάει από την πεποίθηση ότι το ανθρώπινο είδος αποτελεί τον τελικό στόχο και σκοπό μέσω του οποίου θα ανακαλυφθούν προυπάρχουσες αλήθειες. Βρίσκουμε το είδος μας όμορφο, ευφυές και πνευματικό και την ίδια στιγμή τους πίθηκους, άσχημους, κουτούς σε σχέση με εμάς και πρωτόγονους. Αλλά, ποιος ξέρει πώς μας βλέπουν οι πίθηκοι; Ισως, άσχημους και αντιπαθητικούς ή ίσως, ένα ακόμα πλάσμα. Η πεποίθηση, ότι είμαστε η κορωνίδα της δημιουργίας της φύσης ή του Θεού, αποτέλεσε αφετηρία για δόγματα, βίαια ιδεολογήματα και βίαιες πρακτικές. Στους περασμένους αιώνες, διάφοροι φανατικοί θρησκόληπτοι εξαπέλυσαν ένα αδυσώπητο κυνήγι εναντίον των γοριλών, που τους εύρισκαν πρωτόγονους και διαβολικά πλάσματα, με αποτέλεσμα να μειωθεί επικίνδυνα ο πληθυσμός τους. Αν για κάποιον λόγο εξαφανίζονταν το ανθρώπινο είδος και αυτό των πιθήκων, η μητέρα φύση θα «λυπόταν» το ίδιο και για τα δύο και θα τα αντικαθιστούσε με άλλα. Όλα τα όντα βρίσκονται στον ίδιο βαθμό «τελειότητας» και κάθε πλάσμα όταν ζει και δρα στο φυσικό του περιβάλλον, εκπέμπει πνευματικότητα. Είμαστε εδώ, ως μέρος της εξέλιξης και ζούμε σε ένα συνεχώς μεταβαλλόμενο και εξελισσόμενο περιβάλλον και αυτό είναι η μόνη αναλλοίωτη αλήθεια. Αυτή η γνώση προάγει έναν υγιή ανθρωποκεντρισμό, με τον οποίο ο άνθρωπος οφείλει να υπηρετήσει χωρίς αλαζονικές φαντασιώσεις, την αλήθεια του «τα πάντα ρει». Ή ζωή στην γη, θα συνεχίσει να υπάρχει -μάλλον για ΄μεγάλο χρονικό διάστημα- ακόμα και όταν θα έχει εξαφανιστεί το είδος μας.
«Με τη μέρα μας θνητή που η αψευδής γνώση για τη μοίρα μας τηνε κάνει σχεδόν αθάνατη».
Παράθεμα: [βιβλίο] Λευτέρης Ζούρος, Ας συμφιλιωθούμε με τον Δαρβίνο [2] | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Αρκετά μπερδέψαμε το γράμματα και τις έννοιες, εξέλιξη των ειδών, όχι μεταμόρφωση.
Ο άνθρωπος γεννάτε με τη νόηση της γλώσσας (Ελληνική, Γερμανική, …. Νόαμ Τσόμσκι), τα ζώα δεν έχουν νόηση και γλωσσική αυτάρκεια, αν κάποιος από τους «ειδικούς» Δαρβινιστές αποδείξει ότι η νόηση και η γλώσσα εξελιχθήκαν από κάποιο ζώο θα αναδειχθεί σύγχρονος Πυθαγόρας!
Καλό το διάβασμα αλλά να υπάρχει και κρίση.
Γνώμη έχουν όλοι, γνώση;
Βάϊος
Dr Mesmer, άφησε σε παρακαλώ τον Viktor Schauberger και το τι εννοεί στους αναγνώστες του.
Ο ιδρυτής της θεωρίας της εξέλιξης του ανθρώπου ήταν ο Λαμάρκ, (Jean-Baptiste Lamarck 1744 – 1829) 60 χρόνια πριν τον Δαρβίνο, αλλά τα γραπτά του και οι έρευνές του δεν
βόλευαν την εκκλησία και τον «θάψανε» μαζί με τις μελέτες του.
(Mayr 1976, “Evolution and the Diversity of Life” page 227)
Αν εσύ (και οποιοσδήποτε άλλος) θεωρείς ότι είσαι απόγονος του πίθηκα ή άλλου ζώο, μάλλον σας αξίζει ο τίτλος.
Τελος με το Δαρβίνο και τους αγαπητικούς του.
Iστορική η στιγμή κύριε Βάιε.
Επιγραμματικά, με τρόπο επιστημονικό θέσατε τέλος στη μάστιγα του Δαρβίνου και των αγαπητικών του.
Επιτέλους αρκετά μας βασανίσανε.
Δεν συγγενεύω με πιθήκους εγώ.
Είμαι απόγονος του Κρο Μανιόν κα του Νεάντερταλ.
Προπάππους μου ήταν ο Αδάμ και ο Μέγας Αλέξανδρος.
Σας οφείλεται Νόμπελ.
διαβάστε λοιπόν αγαπητέ σοβαρά το βιβλίο που μας αναφέρετε, από τον σπουδαίο Mayr, “Evolution and the Diversity of Life”…
και θα δείτε πως ναι μεν του Jean-Baptiste Lamarck δεν βόλευαν τον κλήρο, αλλά εκεί θα διαβάσετε επίσης, γιατί είναι ο Δαρβίνος (και λίγο ο Wallace) αυτός που προσέφερε στην ανθρωπότητα τη μεγαλύτερη επανάσταση στη Γνώση.
Τα γράφει όλα ο σημαντικός Ernst Mayr…
Χαιρετώ σας.