Σελίδες από το Χριστιανορθόδοξο αντισημιτισμό

Επί τη προσχωρήσει Τσεκουράτου και Μπουμπούκου στη ΝΔ  

Γράμμα από το Ληξούρι:  Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Στις 6.3. δημοσιεύθηκε στην ισραηλινή  «Haaretz» κείμενο του γεννημένου στην Ελλάδα Sabby Mionis που τώρα κατοικεί στο Ισραήλ.  Το μετέφρασε στα ελληνικά και δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του ο Ζάν Κοέν:

Μεταφέρω  αποσπάσματα, στα οποία γίνεται αναφορά σε τέσσερα ευσεβή πρώην και νυν στελέχη του Ορθόδοξου συναγερμού: «…ο αρχηγός του εθνικιστικού κόμματος ΛΑΟΣ Γ. Καρατζαφέρης, μετείχε στην κυβέρνηση …. είναι ένας πολιτικός διαβόητος για τα αντισημιτικά ξεσπάσματά του και τα σχόλια άρνησης του Ολοκαυτώματος, κάποιος που κατά τη διάρκεια της Ισραηλινής Επιχείρησης Συμπαγές Μολύβι το 2008 διακήρυττε ότι «ο Εβραίος μυρίζει αίμα». Όσον αφορά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου ισχυρίστηκε ότι  «4.000 Εβραίοι που εργάζονταν στους Δίδυμους Πύργους δεν πήγαν στη δουλειά την ημέρα της επίθεσης» ενώ έχει μιλήσει ζωντανά στην τηλεόραση για «όλες αυτές τις ιστορίες του Άουσβιτς και του Νταχάου».… δύο άλλοι Βουλευτές του ΛΑΟΣ κλήθηκαν να μετάσχουν στο κόμμα του Αντώνη Σαμαρά, αρχηγού του δεξιού κόμματος ….Κατά τη διάρκεια των σχολικών εκλογών, ο Βορίδης απειλούσε βίαια όχι μόνο τους Εβραίους μαθητές που αντιτίθονταν στη φασιστική ομάδα του αλλά και τις οικογένειές τους. Μετά την αποφοίτησή του, ο Βορίδης συγκρότησε μια φασιστική ομάδα στη Νομική Σχολή της Αθήνας και έγινε ενεργό στέλεχος νεοναζιστικών οργανώσεων νέων. Στη δεκαετία του 1990 και ακολουθώντας τα βήματα του μέντορά του, Λεπέν ίδρυσε το Εθνικό  Μέτωπο, ένα κόμμα κατά των μεταναστών. …. ο δεύτερος από τους δύο Βουλευτές του ΛΑΟΣ, Άδωνις Γεωργιάδης, έχει επίσης ένα μακρύ ιστορικό αντισημιτισμού. Αυτό περιλαμβάνει επιθέσεις κατά των Εβραίων μέσω της τηλεοπτικής του εκπομπής και της παρουσίας του ως μάρτυρα κατηγορίας ενάντια στους ηγέτες της Ελληνο-Εβραϊκής κοινότητας που είναι σε δίκη για τη δυσφήμηση του Κ.Πλεύρη, ενός αυτοαποκαλούμενου Ναζιστή και αντισημίτη του οποίου το βιβλίο χαρακτηρίστηκε από το Κεντρικό Συμβούλιο των Εβραϊκών Κοινοτήτων της Ελλάδας ως ένα «δυσφημιστικό, αντισημιτικό βιβλίο στο οποίο οι Εβραίοι αποκαλούνται ‘υπάνθρωποι’ και απειλούνται άμεσα με αφανισμό». Ο ίδιος ο Πλεύρης δικάστηκε για υποκίνηση αλλά αθωώθηκε και στη συνέχεια μήνυσε τους ηγέτες της Εβραϊκής κοινότητας. Ο Πλεύρης είναι εξάλλου ο πατέρας του Θ.Πλεύρη, ενός ακόμη μέλους της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΛΑΟΣ. Ο Σαμαράς νομιμοποίησε ένα νεοναζί και αντισημίτη του χειρίστου είδους όταν προσκάλεσε τον Βορίδη να ενταχθεί στο κόμμα του. …Η συμμετοχή ακροδεξιών σε μια ελληνική κυβέρνηση ή την αντιπολίτευσή της αποτελεί ένα επικίνδυνο προηγούμενο. …..».

Κύριε Ροΐδη,
Η συμμετοχή στην κυβέρνηση, αλλά και στο κόμμα του (ευσεβή ρουσφετολόγου, μνημοσυνιάρχη του Μελιγαλά,  Μακεδονομάχου, Μυστικονδυλιάρχη)  κ.Σαμαρά, αντισημιτών, θα έπρεπε να είχε προκαλέσει τεράστιο σάλο, δεδομένου ότι η Ελλάδα και πρώτιστα η Εκκλησία της είναι ήδη ιστορικά υπόλογες για αντισημιτισμό, που έχει εκδηλωθεί με βιαιότητες μιας μεγάλης μερίδας του πληθυσμού της, όπως βέβαια και σε όλες τις χώρες της Δύσης, με τη διαφορά πως εδώ το θέμα καλύπτεται και αυτοκριτική δεν γίνεται. Δεν πάει καιρός που η ακυρώθηκε η παρουσίαση του «Ματχάουζεν», του αρχηγού της «Ελλάδας» (Γκλέτσος-Γλέζος-Κασιμάτης), τ.υπουργού της ΝΔ κ.Μίκη Θεοδωράκη, με απόφαση της προέδρου της αυστριακής Βουλής, με το αιτιολογικό πως «έχει κάνει επανειλημµένες αντισηµιτικές δηλώσεις στο παρελθόν, µε τις οποίες άφησε άσχηµες εντυπώσεις».

Κύριε Ροΐδη,
Στο πρόσωπο των δυο υπουργών του κ.Σαμαρά, συναντιούνται δυο αντισημιτικές παραδόσεις, η βυζαντινή ορθόδοξη και η ακροδεξιά. Ο φανατισμός της πρώτης υποδαυλίστηκε  από τα μεσαιωνικά κείμενα του δικέφαλου (η Ορθόδοξη  Εκκλησία εμπορεύεται  δυο κρανία του) Σύρου πατριάρχη της Νέας Ρώμης Ι.Χρυσόστομου και στους νεότερους χρόνους από τον αμαθή  μάντη Κοσμά Αιτωλό, φίλο του Αλή πασά και διακινητή της άποψης πως η οθωμανική κατοχή ήταν θεόσταλτη. Θα είναι όμως άδικο να θεωρήσουμε την Ελλάδα ως κύρια κοιτίδα και πεδίο δράσης το ορθόδοξου αντισημιτισμού. Αυτός γιγαντώθηκε κυρίως στη Ρουμανία και στη Ρωσία, με οργανωμένες συμμορίες ευσεβών ακροδεξιών δολοφόνων όπως οι η «Σιδηρά φρουρά» και οι «Μαύρες Εκατονταρχίες», υποκινούμενες από άγια καθάρματα όπως ο θαυμαστής του Ρασπούτιν άγιος Ιωάννης πρωθιερέας της Κροστάνδης. Οι «Εκατονταρχίες» τον Σεπτέμβρη του 1905 καλυμμένες κάτω από την ονομασία «Συμμαχία του ρωσικού λαού», ζήτησαν και πήραν την ευλογία του ώστε να εκπροσωπηθούν στη Δούμα ως υπερασπιστές του ορθόδοξου τσάρου. Παράλληλα, ο Αρχιεπίσκοπος του Αρχάγγελου Νίκων (Rozhdestvensky) υπερασπίστηκε τη δήθεν γνησιότητα των πλαστών «Πρωτόκολλων των Σοφών της Σιών».

Κύριε Ροΐδη,
Στη χώρα μας πέπλο σιωπής καλύπτει τους διωγμούς που εξαπέλυσε η Ορθόδοξη Εκκλησία κατά των Εβραίων. Το Πάσχα του 1891 στην Κέρκυρα (τους πιστούς της οποίας έβοσκε ο μητροπολίτης Ευστάθιος Βουλισμάς),  η δολοφονία της Εβραιοπούλας Ρουβίνας Σάρδα, η οποία με το έτσι θέλω  θεωρήθηκε χριστιανή ονομαζόμενη Μαρία (Δεν είναι κρίμα κι άδικο, δεν είναι κι αμαρτία, σε κοιμητήριο οβρέϊκο να κείτεται η Μαρία;»), ξεσήκωσε το όχλο των ορθόδοξων πιστών οι οποίοι θεωρώντας πως σύμφωνα με τις Διδαχές του μέντιουμ Κοσμά Αιτωλού, δολοφονήθηκε για να της πιουν οι Εβραίοι το αίμα,  έκαναν βανδαλισμούς σε βάρος εβραϊκών περιουσιών και κατακρεούργησαν περίπου πενήντα ανθρώπους, αν και ο ακριβής αριθμός δεν έγινε γνωστός λόγω της λογοκρισίας που επέβαλαν οι αρχές. Σαν να μην έφτανε αυτό, επιβλήθηκε αποκλεισμός και πείνα στην εβραϊκή συνοικία.  Ανάλογες βιαιότητες ξέσπασαν και στη Ζάκυνθο τη Μ. Παρασκευή στη διάρκεια της περιφοράς του Επιτάφιου (οπότε παραδοσιακά το αντιεβραϊκό μίσος των ορθοδόξων κορυφώνεται υποδαυλισμένο και από τις αισχρές βρισιές των «ιερών» κειμένων), με συνέπεια 5 νεκρούς και βανδαλισμούς σε εβραϊκές ιδιοκτησίες, πράγμα που έκανε πολλούς Εβραίους να εγκαταλείψουν το νησί. Στη Λευκάδα οι αρχές περιόρισαν τον εβραϊκό πληθυσμό στο Φρούριο, κάτω από τρομερές συνθήκες, για να τον προστατεύσουν από την κτηνωδία του όχλου των ευσεβών. Η νεοελληνική βαρβαρότητα προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση και ευρωπαϊκοί στόλοι κατέπλευσαν για να αποκλείσουν τα νησιά. Από τους 5.000 εβραίους της Κέρκυρας, σχεδόν οι μισοί εγκατέλειψαν το νησί για πάντα.

Το 1997 το μυθιστόρημα του Βασίλη Μπούτου «Η συκοφαντία του αίματος» που ασχολήθηκε με το θέμα του διωγμού των Εβραίων από την Κέρκυρα προκάλεσε την οργή Κερκυραίων που αναγνώρισαν σε ήρωες του βιβλίου φυσιογνωμίες της εποχής και στράφηκαν δικαστικά κατά του μυθιστορήματος. Υπάρχουν όμως και τίμιοι άνθρωποι στο χώρο της Αριστεράς που λένε την αλήθεια: «Δύο μόνο μήνες πριν φύγουν οι Γερμανοί από την Κέρκυρα ο Δήμαρχος χειροκροτούμενος από …το Μητροπολίτη Μεθόδιο, εξέφραζε «τας ζωηράς ευχαριστίας» του στο Γερμανό στρατιωτικό διοικητή … Την ίδια ώρα 1800 Κερκυραίοι Εβραίοι εξοντώνονται στο στρατόπεδο του Αουσβιτς….Τέλος, δύο μαρτυρίες σχετικά με τη λεηλασία των εβραϊκών σπιτιών: Ο Μητροπολίτης Μεθόδιος στο βιβλίο του (σελ. 442) καταχωρεί μιά επιστολή του προς το Νομάρχη Κομιανό με την οποία παραπονείται σ’ αυτόν γιατί δεν έδωσε κάποια βοήθεια στους παπάδες και σημειώνει ότι μετά την κατάσχεση των εμπορικών καταστημάτων και των αποθηκών των Εβραίων παρουσιάζεται «νέα περίπτωσις προς εξοικονόμισιν των αναγκών των Ιερέων, εφ’ όσον μάλιστα ως πληροφορούμεθα υπάρχει αφθονία υφασμάτων καταλλήλων προς εξωτερικήν ενδυμασίαν αυτών, τα οποία, ως πληροφορούμεθα, κατήντησαν να πωλούνται εις τας οδούς, αγνοούμεν πώς». Προσθέτει ότι, πάλι κατά τις πληροφορίες τους, «υπάρχει και αφθονία υφασμάτων καταλλήλων προς κατασκευήν Ιερατικών στολών τελετουργίας» και παρακαλεί το νομάρχη-διαχειριστή της λείας να του δώσει υφάσματα γιά ράσα και Ιερά άμφια». (Βασίλης Άνθης-απόσπασμα από το βιβλίο του «Ενα ταξίδι μιά ζωή»).

Για όσους δεν τον ξέρουν, ο συγγραφέας είναι Ακροναυπλιώτης, γραμματέας της Οργάνωσης Κερκύρας του ΚΚΕ κατά την Κατοχή. Να προσθέσω πως ο διπρόσωπος Μεθόδιος παρουσιαζόταν και ως υπερασπιστής των Εβραίων.

Η «συκοφαντία του αίματος» ήταν διαδεδομένη στον ορθόδοξο κόσμο. Την προωθούσε και ο πανσλαβιστής επίσκοπος Πορφύριος Ουσπένσκι, κλέφτης χειρογράφων στην Ελλάδα. Τη μετέφερε στον κινηματογράφο  η ταινία  (1968) «Τhe  Fixer» («Ο άνθρωπος από το Κιεβο»), βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Β.Malamud. Πρωταγωνιστής της υπόθεσης ο Εβραίος Menahem Mendel Beilis (στο φίλμ ο Άλαν Μπέϊτς) που συκοφαντήθηκε ότι δολοφόνησε (Κίεβο-Πάσχα 1913) ένα μικρό χριστιανόπουλο (Andrey Yushchinsky, στη φωτ-3, νεκρός σε προπαγανδιστικά αντισημητικά τρυκ) για να του πιεί το αίμα.  Πίσω από την κατηγορία ήταν κατά την ταινία κάποιος φανατικός ορθόδοξος αρχιμανδρίτης Αναστάσιος (πιθανόν πρόσωπο φανταστικό που εκπροσωπεί τον ορθόδοξο αντισημιτικό κλήρο, φωτ 2-Mike Pratt) και ο καθολικός Λιθουανός  παπάς Ιουστίνος Μποναβεντούρα Πραναϊτης (ιστορικό πρόσωπο, επαγγελματίας εκβιαστής), καθηγητής στη «Αυτοκρατορική Καθολική Θεολογική Ακαδημία της Πετρούπολης» και συγγραφέας του «Ταλμούδ χωρίς μάσκα», ενός συκοφαντικού αντισημιτικού βιβλίου που εκδόθηκε το 1892. Το παπαδαριό με πρωτοστάτη τον καθηγητή πρωτοπρεσβύτερο Τιμόθεο Ιβάνοβιτς Μπουτκέβιτς πρωταγωνιστούσε στον άδικο διωγμό. Από τον ορθόδοξο κλήρο τιμητική εξαίρεση υπήρξε ο φιλόσοφος και καθηγητής του θεολογικού σεμιναρίου του Κίεβου Αλέξανδρος Γλαγκόλεφ που απέδειξε τα ψεύδη του αθεολόγητου Κοσμά του Αιτωλού και των Ρώσων επιγόνων του, με την απλή υπενθύμιση  πως ο Μωσαϊκός Νόμος απαγορεύει τη βρώση και πόση οποιασδήποτε αιματηρής τροφής, ακόμη και από αίμα ζώου. Δυστυχώς ο καλός αυτός παπάς εκτελέστηκε από τους Μπολσεβίκους (1937).

…
ΥΓ1
Η μητρόπολη Σπάρτης ασχημονεί ξεδιάντροπα με ρατσιστικό λόγο που θα έπρεπε να είχε επισύρει εισαγγελική επέμβαση:

«Στη Σπάρτη ο Όσιος ανέπτυξε αξιόλογη δράση, ενώ την απήλλαξε και από τη μάστιγα των Ισραηλιτών, που με την άσχημη διαγωγή τους επηρέαζαν τον πληθυσμό και αποτελούσαν εμπόδιο στην ηθικοπλαστική προσπάθεια που έκανε ο Νίκων».

ΥΓ2
Ο άνθρωπος από το Κίεβο: Στο τέλος του βίντεο (8:33)  ο ιερέας Ιουστίνος (στην ταινία φέρεται ως έκφυλος επίσκοπος) επισκέπτεται με κουστωδία βασανιστών στο κελί του τον φυλακισμένο και παθαίνει κρίση υστερίας, όταν τον βλέπει να φοράει εβραϊκά σύμβολα.