Το μεγάλο Πατριωτικό φαγοπότι [1]

Όταν ξεστομίζεις την πραγματικότητα που ζεις, αποκαλείσαι ηθικολόγος, όταν τα βλέπεις και δεν βγάζεις άχνα διότι φταίει γενικώς κι αορίστως ο…προσωρινός  καπιταλισμός και σκοπό έχεις μόνο το όραμα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού, θεωρείσαι αντισυστημικός, επαναστάτης, μαρξιστής, μα κυρίως… Τίμιος Αριστερός.

Το μεγάλο φαγοπότι με τα € 90 δισ.

Πώς χάθηκε το τρένο της ανάπτυξης παρά τον πακτωλό χρημάτων που έλαβε η χώρα μας από την ΕΕ με τα τρία ΚΠΣ την τελευταία 20ετία

Οι επενδύσεις που προσδοκώνται μέσω των ιδιωτικοποιήσεων και η απορρόφηση των κοινοτικών κονδυλίων ύψους 20,4 δισ. ευρώ είναι δύο από τις σημαντικότερες πηγές ανάπτυξης για την ελληνική οικονομία τα επόμενα χρόνια.

Σε μια συγκυρία σαν τη σημερινή, που οι αποκρατικοποιήσεις είναι ιδιαίτερα δύσκολες και χρονοβόρες – ο στόχος για το 2012 ήταν 3,2 δισ. ευρώ και είναι ζήτημα εάν τελικά τα έσοδα για όλο το έτος θα ξεπεράσουν το 1 δισ. – λόγω και της απαξίωσης της περιουσίας του Δημοσίου, το βάρος πέφτει εξ ανάγκης στην ουσιαστική αξιοποίηση των κοινοτικών κονδυλίων.

Τα τελευταία 20 χρόνια, όπως δείχνει και η έρευνα των «ΝΕΩΝ», η Ελλάδα εισέπραξε από τα διάφορα διαρθρωτικά ταμεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης γύρω στα 90 δισ. ευρώ. Πολλά έργα έγιναν που μεταμόρφωσαν την εικόνα της χώρας, ωστόσο και τεράστια ποσά σπαταλήθηκαν σε πολιτικές άσχετες με την αναπτυξιακή διαδικασία – σε «δικά μας παιδιά», σε ημετέρους, μεσάζοντες και επιτηδείους. Αν τα κοινοτικά αυτά χρήματα είχαν επενδυθεί με περισσότερη σύνεση και οικονομική λογική, η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας θα ήταν διαφορετική σήμερα. Τα λάθη του παρελθόντος πρέπει να γίνουν για όλους μας διδάγματα.

Ένα μικρό παράδειγμα

Κατά τη διάρκεια των δύο προηγούμενων δεκαετιών η Ελλάδα έλαβε πάνω από 90 δισεκατομμύρια ευρώ κοινοτικό χρήμα για να αναπτύξει υποδομές, να εφαρμόσει την κοινή αγροτική πολιτική, να συγκλίνει στα ευρωπαϊκά στάνταρ.

Και «εγένοντο» δρόμοι, γέφυρες, λιμάνια, υδρευτικά δίκτυα και αποχετεύσεις, σχολεία και νοσοκομεία και φυσικά ενισχύθηκαν τα αγροτικά εισοδήματα.

Δύσκολα πλέον μπορεί να βρει κανείς κάτι μεγάλο στην Ελλάδα που να μην έχει στο DNA του κοινοτικά κονδύλια. Μαζί όμως με το χρήμα ήρθαν και οι έλεγχοι και τα πορίσματα των ελεγκτών. Και επειδή ποτέ άλλοτε οι επιδοτήσεις της ΕΕ δεν ήταν τόσο σημαντικές όσο σήμερα, «ΤΑ ΝΕΑ» πραγματοποίησαν έρευνα για το πώς χάθηκε πολύτιμο χρήμα για ανάπτυξη από το 1989 και μετά, στα τρία Κοινοτικά Πλαίσια Στήριξης πριν από το ΕΣΠΑ.

Συνέβη στο Αργος τη δεκαετία του 1990 και κυκλοφορεί σαν ανέκδοτο ανάμεσα στους ελεγκτές ακόμα και σήμερα: Η αρχική απόφαση της Κομισιόν προέβλεπε συνολικό κόστος ύψους 751.000 ευρώ για την τοποθέτηση 20 χιλιομέτρων αγωγών ύδρευσης. Τα χρήματα δεν ήταν πολλά – με μέσο κόστος 38 ευρώ ανά μέτρο, τα κονδύλια από το Ταμείο Συνοχής θα έδιναν μια μικρή αναπτυξιακή ανάσα στην περιοχή με ένα νέο υδρευτικό δίκτυο.

Λίγο καιρό αργότερα υπήρξε η πρώτη τροποποίηση στην αρχική απόφαση: με επιπλέον επένδυση 130.000 ευρώ θα μπορούσε να φτιαχτεί και ένας ταμιευτήρας, ενώ το συνολικό μήκος των αγωγών θα μειωνόταν στο μισό. Έτσι το μέσο κόστος ανά μέτρο δικτύου ανέβηκε στα 62 ευρώ. Τα σχέδια όμως άλλαξαν και πάλι. Με δεύτερη τροποποίηση, το μήκος των αγωγών αυξήθηκε στα 72 χλμ., το συνολικό κόστος πλησίασε το 1 εκατομμύριο ευρώ και το μέσο κόστος δικτύου, ενώ είχε σχεδόν διπλασιαστεί σε σχέση με την αρχική τιμή, έπεσε κάθετα στα 14 ευρώ! Τελικά το Ευρωπαϊκό Ταμείο Συνοχής πλήρωσε για το έργο σχεδόν 1,4 εκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 19 ευρώ ανά μέτρο δικτύου. Και έτσι οι αρμόδιοι συνέταξαν την τελική τεχνική έκθεση στην οποία φαινόταν ότι 72 χλμ. παλαιού δικτύου ύδρευσης είχαν αντικατασταθεί.

Με αυτήν ακριβώς την έκθεση στα χέρια τους οι Ευρωπαίοι έπειτα από επιτόπιους ελέγχους στα τέλη της δεκαετίας του 1990 θα ανακάλυπταν ότι τα πράγματα δεν ήταν όπως φαίνονταν στα χαρτιά: το δίκτυο είχε τελικά 60 χλμ. μήκος. Επίσης, υπήρχε θέμα και με τον σταθμό άντλησης ύδατος: ενώ η σχετική έκθεση ανέφερε ότι όλα είχαν πάει κατ’ ευχήν, κατά την επίσκεψη των ελεγκτών αποκαλύφθηκε ότι ούτε λειτουργικός ήταν, ούτε είχε ολοκληρωθεί ως έργο. Οι Ευρωπαίοι υποστηρίζουν ότι η συγκεκριμένη ιστορία περικλείει όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά που δείχνουν τι δεν πήγε καλά με ένα μέρος των ευρωπαϊκών κονδυλίων στην Ελλάδα: κακός σχεδιασμός, ελλιπής εκτέλεση, παραποιημένα στοιχεία. Αυτό βέβαια δεν ισχύει για όλα τα έργα.

«Τα Νέα 16.07.12» του Χάρη Καρανίκα…