Φασίστες ορθόδοξοι κληρικοί [2]

2. Ο «αντίχριστος» δεσπότης Σύρου Φιλάρετος

To 1^ο μέρος: Αρχιμανδρίτης Γυάρου Προκόπιος της Ζούρτσας

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Μαρτύριο κομμουνιστών με τις ευλογίες των Φιλάρετου Σύρου, Κορνάρου Πρεβέζης και αρχιμανδρίτη Προκόπη Παπαθεοδώρου. Το «δέσιμο στη συκιά», σχέδιο του πολιτικού κρατούμενου ζωγράφου Ασαντούρ Μπαχαριάν. Κατά τον Προκόπη: «…είναι θέλημα του Θεού να υποφέρετε γιατί ακόμα δεν ξεπλύθηκαν οι αμαρτίες σας. Το ξύλο κουράζει μεν και ταλαιπωρεί το σώμα, αλλά καθαρίζει την ψυχή» (‘Ριζοσπάστης’ 11.7.1998).

Κύριε Ροΐδη,
Ο μητροπολίτης Σύρου Φιλάρετος ήταν αυτό που ο λαός λέει μαυρόψυχος. Δεν είχε 5 χρόνια δεσπότης στη Σύρο και άρχισε τις αγυρτίες: «Στη θέση Βαπόρια, στις 25 Μαΐου 1936, με όραμα στον Μανούσο Πελέκη, βρέθηκε η Εικόνα του Αγ.Δημητρίου. Στον τόπο της ευρέσεως, ο Μητροπολίτης Σύρου Φιλάρετος έκτισε μεγαλοπρεπή πέτρινο Ναό»-syrostoday.gr/…..».

Η Εκκλησία της Ελλάδος στη σελίδα «Αρχιερείς κοιμηθέντες το 1961» κάτω από το βιογραφικό του συνεργάτη των Ναζίδων μητροπολίτη Μεσολογγίου Ιερόθεου (Βλ. Θέμου Κορνάρου :   «Αγύρτες και κλέφτες στην εξουσία»), γνωστού και από το «παρούσα» που φώναξε στην Ιεραρχία και που πήγε κι αυτός στην Κόλαση την ίδια χρονιά, βιογραφεί ή μάλλον λογοκρίνει το βίο του Φιλάρετου: «Ο κατά κόσμον Χριστόδουλος Ιωαννίδης γεννήθηκε στη Σάμο στις 5 Αυγούστου 1886. …. Στις 21 Ιουνίου 1923 χειροτονήθηκε Επίσκοπος Σικάγου…. Διετέλεσε τοποτηρητής της Επισκοπής Αγίου Φραγκίσκου από το 1923 μέχρι το 1928. Στις 17 Μαρτίου 1931 εξελέγη Μητροπολίτης Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μήλου. ..»

Γιατί ο οικονομικός μετανάστης στις ΗΠΑ Φιλάρετος (φωτ.3) επέστρεψε το 1928 στο χωριό του;  Το πιθανότερο είναι πως το έσκασε ως βασιλόφρων και αντιβενιζελικός, όπως έγινε με πολλούς αρχιερείς στην Αμερική που έπεσαν θύματα των σκληρών συγκρούσεων στις τάξεις των Ελλήνων μεταναστών ακόμη και με ξυλοκόπημα κληρικών μέσα στους ναούς, που εξευτέλισαν κι άλλο τους υψηλής εγκληματικότητας Έλληνες μετανάστες στα μάτια των Αμερικανών (Βλ. Charles Jarvis: «Τhe tyrants»-1977, εικ.2, όπου εξιστορούνται οι περιπέτειες του τυχοδιώκτη «επίσκοπου Μαρτύριου»). Οι βασιλόφρονες αρχιερείς στην Ελλάδα είχαν φτάσει να αναθεματίσουν το Βενιζέλο με βάση το βυζαντινό  κανόνα Γ’ της Συνόδου της «Αγίας Σοφίας» (879), που είχε εκδοθεί εναντίον εκείνων, που επιβουλεύονταν «τα βασιλικά προστάγματα». Έτσι κι αλλιώς οι ορθόδοξοι μετανάστες των ΗΠΑ με τους εθνικούς, πολιτικούς και ημερολογιακούς καυγάδες τους,  έγιναν πολλές φορές ρεντίκολο στα μάτια των αυτοχθόνων.

Η βασιλοφροσύνη του τον κάνει να νομίζει πως και ο ίδιος είναι πρίγκηπας, όπως γράφει (1998) στην «Ελευθεροτυπία» ο Κώστας Μπέης (σήμερα ιερέας): «πρίγκιπες της Eκκλησίας» είχα ακούσει πριν από πολλά χρόνια να χαρακτηρίζει εαυτόν και τους αδελφούς του ο μακαριστός Σύρου Φιλάρετος (βλ.hri.org-29/04/1998)».

Αγύρτης, βασιλόφρονας και μισαλλόδοξος. Από το βιβλίο του Ἀρχιμανδρίτη Θεοκλήτου Στράγκα: «Ιστορία Εκκλησίας Ελλάδος εκ πηγών αψευδών» (Τόμος Γ’ σελ. 2140-41, Αθήναι 1971) αντιγράφω από τα πρακτικά της Συνόδου της Ιεραρχίας την πρότασή του για δυο παλαιοημερολογίτες αρχιερείς για τους οποίους ζητά μέτρα από τον Καίσαρα: «Δια τους Καρπαθάκην και Βαρυκόπουλον ουδεμίαν ἐπιείκειαν θέλω….να εξορισθώσι καί απομονωθώσιν υπό του Κράτους». Να σημειωθεί πως για τον δεύτερο είχε εκτοξευθεί από δεσπότη που προηγήθηκε και η κατηγορία: «και κομμουνιστήν ακόμη ανεγνωρισμένoν εχειροτόνησεν εις ιερέα.
Για το μίσος και τη δράση του Φιλάρετου κατά των κομμουνιστών που πολέμησαν τον κατακτητή, υπάρχουν αδιάψευστα ντοκουμέντα. Tα σκάγια παίρνουν και το εθνικό μας ταμπού, τον ένοχο για πολλά Μακάριο της Κύπρου. Αντιγράφω από τον ‘Ριζοσπάστη’ (Κυριακή 28 Ιούνη 1998- https://www.rizospastis.gr/story.do?id=3731650): «Η επίσημη Εκκλησία υπήρξε συνεργός και στο έγκλημα, το τεραστίων διαστάσεων έγκλημα, της Μακρονήσου. Δίπλα στους αρχιδήμιους … έδρασαν οι εντεταλμένοι από την Αρχιεπισκοπή αρχιμανδρίτες, όπως οι περιβόητοι Βαλληνδράς και Κορνάρος, ο μετέπειτα γνωστός ως μητροπολίτης Πρεβέζης. Φυσικά δεν ήταν μόνο αυτοί, αλλά και ο προϊστάμενός τους, ο μητροπολίτης Σύρου Φιλάρετος, στη μητροπολιτική δικαιοδοσία του οποίου υπαγόταν η Μακρόνησος. Και βέβαια δεν είναι πλατιά γνωστό ότι και ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος,που την εποχή της Μακρονήσου τον βρίσκουμε επίσκοπο Κιτίου, «ήταν από τους πρώτους που μας είχανε επισκεφτεί στο ΑΕΤΟ, για να δώσει και εκείνος το «παρών» και να εκτιμήσει ότι «εις τη Μακρόνησον συντελείται τεράστιον έργον αναβαπτίσεως και εθνικής αναγεννήσεως»» (Στ. Αβδούλου: «Το φαινόμενο Μακρόνησος», σελ. 215).
Aπό τον ‘Ριζοσπάστη’ πάλι (12.8.2000-«Κράτος και Εκκλησία πάνε αντάμα»-Μαρία Κυριακίδου: https://www.rizospastis.gr/story.do?id=396260): «Στις 29-10-48 μας επισκέφθηκε ο επίσκοπος Κυκλάδων, Φιλάρετος, με το βοηθό τους αρχιμανδρίτη Κορνάρο. Επετέθηκε στους κρατούμενους εντελώς ανοιχτά. Είπε: «’Η θ’ αλλάξετε μυαλό, ή θα περάνετε – ο κομμουνισμός έσβησε». Και παρακάτω: «Αν έρθει ο κομμουνισμός στην Ελλάδα, εγώ πρώτος θα γίνω κομμουνιστής». Μας αποκάλεσε Σλάβους, εγκληματίες και μας κάλεσε να μετανοήσουμε ειλικρινά και έμπραχτα, αλλιώς θα ρημάξουμε στις φυλακές κλπ, κλπ. Ο επίσκοπος Φιλάρετος, ο πατήρ Προκόπιος, ο αρχιμανδρίτης Κορνάρος, οι θρησκευτικοί επισκέπτες μας, ούτε και αυτοί δεν ήλθαν ποτέ σ’ αυτό τον άξενο βράχο, κοντά μας, με λίγο ενδιαφέρον πραγματικό, με πόνο ή συμπάθεια στους συνανθρώπους τους. Δε μας είπαν ούτε δύο λόγια «παρηγορίας», τίποτε το ανθρωπιστικό, το χριστιανικό. Μόνο με τις επιθέσεις τους, την επίθεση των άλλων, κάναν τον πόνο μας πιο βαθύ και ολοκλήρωναν το μαρτύριό μας….».

Ο πρώην βουλευτής του ΚΚΕ Ν.Κεπέσης (Kυρ.«Ριζοσπάστης» 19.8.1998-«‘Θεοφιλέστατοι’ λειτουργοί») καταθέτει τη δική του μαρτυρία: «Για τον μητροπολίτη Φιλάρετο τώρα, δε χρειάζονται πολλά. Τον είδα και τον άκουσα, όταν ήμουν κρατούμενος στη Γιούρα, στην εμφυλιοπολεμική περίοδο. Ηλθε να μας βγάλει κήρυγμα χριστιανοσύνης και αυτά που ακούσαμε απ’ το στόμα του, πάνω από δέκα χιλιάδες κρατούμενοι, ήταν ανατριχιαστικά (Ν. Κεπέσης «Θα νικήσουμε» «Σ. Εποχή», Β έκδοση σ. 150): «Εσάς, δεν μπορεί να σας συγχωρέσει ούτε ο Θεός». ….Εμάς, που πολεμήσαμε για την πατρίδα, την ελευθερία, την πρόοδο, δεν μπορεί ο θεός του Φιλάρετου να μας συγχωρέσει. Κλείνοντας, αναφέρω ακόμη το πιο τρομερό και φοβερό που εκστόμισε ο Φιλάρετος, απευθυνόμενος σε μας: «Και αν ακόμα σας συγχωρέσει, δε θα είναι τότε Θεός…». Σωστός αντίχριστος ο Φιλάρετος, που ήθελε το Θεό κατ’ εικόνα και ομοίωση δική του, ….».

Ο Φιλάρετος οργίασε και μέσω και της κακόφημης βιομηχανίας θαυμάτων «Παναγία Τήνου ΕΠΕ και μέσω των χαφιέδων παπάδων του. Αντιγράφω από τη 15θήμερη εφημερίδα Σύρου «Άποψη» (20.6.2007): «ΜΙΧΑΛΗ ΜΙΧΕΛΗ, Μεγαλόχαρη Τήνου, ιστορία για «Αγ(ρ)ίους» B’ Μέρος: ‘Η ασθένεια του Μεταξά, κι η ραγδαία επιδείνωση της υγείας του, οδήγησαν τη Λούλα Μεταξά, στη απόφαση να μεταφερθεί η εικόνα της Μεγαλόχαρης στην Αθήνα. Όμως το πλοίο δεν πρόφτασε να παραλάβει την εικόνα, γιατί πρόλαβε τον πρωθυπουργό ο θάνατος (29 Ιανουαρίου 1941)…..Ο  περιβόητος Νικόλαος Λούβαρης, που ήταν ο ιθύνον νους, της τηνιακής παροικίας των Αθηνών, έγινε από το 1943, μέχρι την απελευθέρωση της Ελλάδας 12 Οκτωβρίου 1944, υπουργός Παιδείας στην κυβέρνηση του δοσίλογου Ιωάννη Ράλλη. Μετά τον πόλεμο καταδικάστηκε, αλλά ανεστάλη η ποινή του. Για να τιμηθεί το όλο συγγραφικό και εθνικό (!) έργο του, τον ανακήρυξαν Ακαδημαϊκό)…..Η μεταπολεμική εμφύλια πολιτική διαμάχη που είχε πέσει τότε στην Ελλάδα, παρέσυρε και τους επικεφαλής του Ιδρύματος του Ευαγγελισμού της Τήνου, σ’ ένα σκληρό αντικομμουνιστικό ντελίριο. Ακόμα και ο πρώην βουλευτής των Φιλελευθέρων Κ. Αλαβάνος, εντάχθηκε με τους συντηρητικούς (Κόμμα Εθνικοφρόνων) και στήριξε την επιστροφή  του βασιλιά! (Κάποτε ωρύονταν εναντίον του). Στα δύσκολα χρόνια 1945-1949, δεν ήταν λίγες οι φορές, που οι «πολιτικάντηδες της Παναγίας», σε πύρινους λόγους τους, καταδίκασαν τους αριστερούς, ως εχθρούς της πατρίδας και του Θεού, «που θέλουν να γκρεμίσουν τις εκκλησίες, όπως έκαναν στη Ρωσία» (πλήρης η αρθρογραφία στις αθηναϊκές εφημερίδες  της εποχής εκείνης. Στο νησί, ο «Κήρυξ της Τήνου»). Αυτό φυσικά, ήταν κατάστηθη μαχαιριά, για τους αδαείς και φοβισμένους ντηνιακούς, που μάθαιναν τις παραποιημένες ειδήσεις από το κρατικό ραδιόφωνο, τον έντυπο τύπο και από τις συζητήσεις του καφενέ. Πολλοί αριστεροί, χωρίς επιλήψιμη δράση, αναγκάστηκαν να φύγουν «νύχτα» από το νησί, για να μην συλληφθούν από τους πρώην συνεργούς των δυνάμεων κατοχής, που μετά τον πόλεμο, είχαν γίνει υπέρ-πατριώτες, υπέρ-θρησκευόμενοι και κυνηγούσαν «τα μιάσματα» της Τήνου. Ήταν αρκετές οι περιπτώσεις, που φανατισμένοι παπάδες, έδωσαν στην αστυνομία στοιχεία για την κατάδοση αριστερών, χρησιμοποιώντας κατά αισχρό τρόπο ως πειστήρια, τα λόγια της ανυποψίαστης πιστής που τους εξομολογείτο, για το τι είχε δει, τι είχε ακούσει και τι γίνονταν στο σπίτι της. (Ακόμα και στο χωριό των δημοκρατικών πεποιθήσεων τον Πύργο της Τήνου, ο νεαρός τότε παπα-Δημητράκης Μαυρομαράς, καταγγέλθηκε για τέτοιες πράξεις. Το σωφρονισμό των αντιφρονούντων, τον είχε αναλάβει ο «κέρβερος» χωροφύλακας Λεβέντης με τον βούρδουλα και με μια αλυσίδα, που την κτύπαγε στις πλάτες των συλληφθέντων. Που έκανε να «ραγίσουν» κι οι τοίχοι του αστυνομικού σταθμού, από τα βασανιστήρια)! Στο πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου του 1950, ο πρωθυπουργός Πλαστήρας δίνει από την Τήνο, το μήνυμα ότι θα σταματήσουν οι εκτελέσεις των κομουνιστών, (ζητούσε τη διακοπή της θανατικής καταδίκης και τη μετατροπή της ποινής σε ισόβια). Ο μητροπολίτης Φιλάρετος, διακηρύσσει την αντίθεσή του, στις πράξεις επιείκειας. «Η παροχή συγνώμης» είπε, «δεν δίνεται από την Εκκλησία σε οργανωμένα σύνολα, όπως οι κομουνιστές, αλλά μόνο ατομικώς σε παραπλανηθέντα και αληθώς μετανοημένα άτομα». (Εφημ. «Ελευθερία» 17/8/1950). Αμέσως μετά ξεσπά κυβερνητική κρίση. Ο Σοφ.Βενιζέλος, που στήριζε την κυβέρνηση κατηγορεί τον πρωθυπουργό για ενδοτισμό στους κομουνιστές, αποσύρει την ψήφο εμπιστοσύνης και προκηρύσσονται εκλογές».

Η ανίερη αυτή ενέργεια του Φιλάρετου (βλ.βίντεο), εκπροσωπούσε σύσσωμη την Ιεραρχία. Κανείς επίσκοπος δεν διαμαρτυρήθηκε για το ότι ένας μητροπολίτης διψούσε για αίμα αθώων πατριωτών. Μάλιστα, το 1995 ένας δεσπότης τον υποστήριξε χωρίς ντροπή. Ήταν ο Τίτος, οικονομικός μετανάστης (μητροπολίτης) από κάποιο χωριό της Λακωνίας στο Σουδάν χωρίς να ξέρει ούτε τη γλώσσα της χώρας αυτής, που είχε σπεύσει στο Λονδίνο ως εκπρόσωπος του ρατσιστικού πατριαρχείου της Αλεξάνδρειας για να παντρέψει τον Παύλο Ντεγκρέτσια. Ο Τίτος το 2000 κατακρεουργήθηκε από 25χρονο άντρα (οικείο του, όχι για οικονομικούς ή πολιτικούς λόγους όπως ανακοινώθηκε): «Δεν θα καλύψουμε τα αίτια της δολοφονίας του Τίτου», είχε ανακοινώσει το πατριαρχείο (in.gr, 9/8/2000). Κι όμως τίποτα δεν ξαναδημοσιεύτηκε στον ελληνικό Τύπο, εκτός από τις βρισιές του Εντιμότατου Άρχοντα Οφφικιάλιου των πατριαρχείων κ.Γρ.Μιχαλόπουλου (φυλακές Κορυδαλλού, για απόπειρα εκβιασμού), που ισχυρίστηκε πως δολοφονήθηκε για “να του κλείσουν το στόμα για κάποιες ατασθαλίες που ανακάλυψε” και έγραψε με το γνωστό λεξιλόγιό του, για “κουφάλες και χαμούρες” που είχαν μιλήσει για ληστεία, για “κοράκλες κληρικούς που έσπευσαν να πουν τα δικά τους από μίσος για τον ξεχωριστό Ιεράρχη”, για κληρικούς που δεν άφησαν “καμία μπανάνα αδοκίμαστη” οι οποίοι “προτιμούν τα καλυβιώτικα αγγούρια” (“Νέοι Άνθρωποι”, 17-11-2000).

Αυτός ο Τίτος λοιπόν καυχήθηκε στην “Καθημερινή” (23-6-1995) πως ο Φιλάρετος συνετέλεσε στο να πέσει η δημοκρατική κυβέρνηση Πλαστήρα. Ο Τίτος έγραψε ψέματα πως το ακροατήριο “έμεινε έκπληκτο” από την επιείκεια του Πλαστήρα, αλλά την πάτησε. Ο επιζών παλιός κεντρώος βουλευτής Ε.Ζαπάρτας, παρών στο περιστατικό, διέψευσε τον Τίτο με επιστολή του (6-7-1995) στην οποία σημειώνει πως το ακροατήριο εξεπλάγη όχι από τη χριστιανική συμπεριφορά του Πλαστήρα, αλλά από την κακία του Φιλάρετου.

Για τον Φιλάρετο σώζονται τουλάχιστον δυο βίντεο από παλιά «επίκαιρα»: « … παρουσία του Υπουργού … πραγματοποιείται η καθέλκυση του φορτηγού πλοίου «Νεώριον». …. Ο Μητροπολίτης Φιλάρετος … ραντίζει με το αγίασμα το πλοίο. Η σύζυγος του Γ. Ανδριανόπουλου σπάζει φιάλη σαμπάνιας …»

«… καταφθάνουν ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης και ο Υφυπουργός Ναυτικών …. Ασθενείς πιστοί ξαπλώνουν στο έδαφος για να περάσει από πάνω τους η θαυματουργή εικόνα, την οποία μεταφέρουν άνδρες του Βασιλικού Ναυτικού. …. ομιλεί ο Μητροπολίτης Φιλάρετος…».

Έχουμε γράψει πολλές φορές για το αίσχος της επιτρόπευσης μικρών ορφανών από ρασοφόρους σε αδελφότητες και εκκλησιαστικά ιδρύματα, μακριά από τη φυσιολογική κοινωνία. Ο Φιλάρετος (εικ.4) υπήρξε συνένοχος στην ίδρυση σχολείου για ορφανά κορίτσια με δασκάλες καλόγριες (!!!), ενός σχολείου που λειτούργησε αρχικά παράνομα σε ακατάλληλους χώρους χάρις στα μέσα που διέθετε και συγκεκριμένα τον τότε ακροδεξιό αρχιεπίσκοπο Σπύρο Βλάχο!

…

ΥΓ1:

Ο πανάθλιος Φιλάρετος τιμάται από την Εκκλησία. Τον έντιμο Ιωακείμ Χίου (ΕΑΜ), αρνείται επίμονα ο αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος να τον αποκαταστήσει.

…

ΥΓ2:

Ανήμερα της Παναγίας στην Τήνο, ο δεσπότης Φιλάρετος επιτίθεται στον πρωθυπουργό Πλαστήρα. Απαιτεί εκτελέσεις κομμουνιστών. Από την ταινία «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» του Ν.Τζίμα (1980) που έσπασε τα ταμεία.