[Η θεσμική Αριστερά παρεμβαίνει μαχητικά υπέρ της εν διωγμώ Εκκλησίας]
κλικ στην εικόνα για πανοραμική άποψη
του Αναγνώστη Λασκαράτου
Μετά τον Αλαβάνο της περιφοράς των Επιταφίων και του Αβάτου του Άθωνα, τη λαφαζανική Iskra υπέρμαχο της Θείας Κοινωνίας εν μέσω πανδημίας, την padiera του «Νέου Αριστερού Ρεύματος» (ΝΑΡ), προστάτιδα των ανοιχτών ναών («Αριστερά», Ν.Μ.Κ..-21η Απριλίου), η εκλεκτή του ΣΥΡΙΖΑ για την ηγεσία της Δικαιοσύνης ενεφανίσθη εις τον αριστερόν άμβωνα.
Είναι αυτή για την οποία ο κ.Τσίπρας ισχυρίστηκε πως είναι υπεράνω του Συντάγματος και θα έπρεπε η θητεία της ως Προέδρου του Ανωτάτου Δικαστηρίου να παραταθεί κι ας είχε ξεπεράσει το συνταγματικά ρητά προβλεπόμενο ανώτατο όριο ηλικίας, αυτή η οποία διετέλεσε και υπηρεσιακή πρωθυπουργός επί ΣΥΡΙΖΑ, αυτή η οποία διορίστηκε από τον κ. Τσίπρα στο νομικό γραφείο του Πρωθυπουργού, την επομένη ακριβώς της λήξης της θητείας της στον Άρειο Πάγο, αυτή η οποία διορίστηκε από τον ίδιο πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Σήμερα η κυρία Θάνου έχοντας αποσυρθεί από τη δημόσια ζωή, δέχτηκε τη θεία φώτιση και εξελίχθηκε σε Ομολογήτρια της Πίστεως και Απολογήτρια της Ορθοδοξίας.
Από την ιερή Ρομφαία (14/05 12:12) αντιγράφω:
«Βαρυσήμαντο και αιχμηρό άρθρο της πρώην Πρωθυπουργού και πρώην Προέδρου του Αρείου Πάγου Βασιλικης Θάνου δημοσιεύει σήμερα η εφημερίδα Ορθόδοξη Αλήθεια, με σχετικό πρωτοσέλιδο. Η κυρία Θάνου αναφέρεται στο κλείσιμο των Εκκλησιών και σε πιθανή καταπάτηση των νόμων. Η παρέμβαση της αναμένεται να συζητηθεί».
Από τα άρρητα ρήματα της δικαστικής Ηγερίας της Αριστεράς (του γυναικωνίτου, της ανδρώας πτέρυγος καλυπτομένης από τον κ.Παπαγγελόπουλον): «…Γιατί υπήρξε τόση έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους εκπροσώπους της Εκκλησίας και προς τους πιστούς, ενώ ειδικώς οι κατηγορίες αυτές των πολιτών, όπως και οι περισσότεροι πολίτες ασφαλώς, διαθέτουν και συνείδηση και ενδιαφέρον για να προστατεύσουν την υγεία των συνανθρώπων τους και τους εαυτού τούς; Ήταν αναγκαίο και αναλογικό για την αποτροπή της εξάπλωσης του κορονοϊού ή, αντίθετα, ήταν υπερβολικό και μη αναγκαίο το μέτρο της απαγόρευσης της κωδωνοκρουσίας και των μεγαφώνων στις εκκλησίες ή της απαγόρευσης της λιτάνευσης του Επιταφίου ή της εικόνας μόνο από τους ιερείς και τους ιεροψάλτες, ώστε οι πιστοί να παρακολουθούν από τα μπαλκόνια τους και τα παράθυρα των σπιτιών τους; Εκείνοι που δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν την ομολογουμένως κατά υποδειγματικό τρόπο (σημ.Λ. με ακραίο συνωστισμό πριν και μετά τη συγκέντρωση) πραγματοποιηθείσα συγκέντρωση των εργαζομένων την ημέρα της Πρωτομαγιάς επικαλέσθηκαν το επιχείρημα ότι η πολιτική συνάθροιση δεν περιλαμβάνεται στα έκτακτα μέτρα. Δηλαδή, κατά την άποψη αυτή, μόνο η θρησκευτική ειρηνική συνάθροιση των πιστών και δη των χριστιανών στον αύλειο χώρο του ιερού ναού και με τήρηση των ενδεδειγμένων μέτρων ευνοεί τη διάδοση του κορονοϊού. Παραγνωρίζεται ότι τόσο το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΔΕΕ) όσο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) εφαρμόζουν πολύ αυστηρό έλεγχο της αναλογικότητας και της δίκαιης ισορροπίας στον περιορισμό του δικαιώματος της συνάθροισης (προφανώς, όχι μόνο της πολιτικής). Οι πολίτες πρέπει να επαγρυπνούμε ώστε η επανάκαμψη του κορονοϊού να μην αποτελέσει το πρόσχημα για την καταπάτηση των ατομικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων και να μη χρησιμοποιηθεί ως “εργαλείο” για τη φίμωση της αντίθετης άποψης και τις διώξεις των διαφωνούντων».
Ατυχώς η παρέμβασίς της πέρασε απαρατήρητος φροντίδι του Εωσφόρου, τρομοκρατηθέντος από την έκρηξη της αριστερής θρησκευτικότητας. Όμως η κα Θάνου φρονώ πως δεν έχει πει την τελευταία της λέξη. Είναι όργανον της Θείας Προνοίας σε μία Αριστερά που είναι έτοιμη να συμμαχήσει με την Αγία Εκκλησία προκειμένου να υπερασπιστεί πολιτικά, ατομικά και εργασιακά δικαιώματα.
Ανάγνωθι:
H πουτινική Λαφαζανιάδα προπαγανδίζει ανοιχτούς ναούς-μικροβιοκτόνο «Θ. Κοινωνία»
Μας απέκλεισαν από το facebook (υπαίτιος το Ελληνικό ΥΠΕΞ επί σ. Κοτζιά) χωρίς καμία ειδοποίηση. Εσείς, οι χιλιάδες αναγνώστες μας, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε: Μπορείτε να ανεβάσετε μέσω του ατομικού σας λογ/μού στο facebook, την κάθε ανάρτησή μας, ή κάντε ΚΛΙΚ στο εικονίδιο του facebook, κάτω από κάθε ανάρτησή μας. Ξέρουμε ότι το κάνετε ήδη, και σας Ευχαριστούμε
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
https://www.athensvoice.gr/politics/363174_o-petros-tatsopoylos-fotografizei-diorismo-tis-vasilikis-thanoy-sto-pleyro-toy-alexi
1.07.2017 | 09:25
Ο Πέτρος Τατσόπουλος «φωτογραφίζει» το διορισμό της Βασιλικής Θάνου στο πλευρό του Αλέξη Τσίπρα (εικόνες)
Συνέβη σε μια βάφτιση «το ετήσιο μνημόσυνο της Διάκρισης των Εξουσιών»
Πλούσιο το φωτογραφικό ρεπορτάζ από το ετήσιο μνημόσυνο της Διάκρισης των Εξουσιών (να ζήσουμε, να την θυμόμαστε)», γράφει με σκωπτική διάθεση ο συγγραφέας Πέτρος Τατσόπουλος στην προσωπική σελίδα του στο Facebook.
Στις φωτογραφίες που «αλίευσε» ο κ. Τατσόπουλος πρωταγωνιστεί η απελθούσα πρόεδρος του Αρείου Πάγου, Βασιλική Θάνου – Χριστοφίλου, η οποία αναλαμβάνει σύντομα προϊσταμένη του Νομικού Γραφείου της Γενικής Γραμματείας Πρωθυπουργού. Η επιλογή, 10 μόλις ημέρες μετά τη συνταξιοδότηση της προέδρου, προκάλεσε αίσθηση και αντιδράσεις. Η ίδια δικαστικός λειτουργός έχει διατελέσει υπηρεσιακή πρωθυπουργός το καλοκαίρι του 2015.
Τις σχέσεις και τις φιλίες της κ. Θάνου με τα στελέχη της κυβέρνησης και της πολιτείας «φωτογραφίζει» ο κ. Τατσόπουλος σε μια διαφωτιστική βάφτιση. «Στις πρώτες δύο φωτογραφίες βλέπουμε την πρώην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου (συμπλήρωσε προ ημερών το συνταξιοδοτικό όριο ηλικίας) στα βαφτίσια της κόρης του διαχειριστή της διαβόητης ιστοσελίδας Olympia.gr (ειδικευμένης σε character assassination πολιτικών αντιπάλων) και διακεκριμένου συμβούλου του υπουργού Εθνικής Άμυνας, μαζί με δύο εξίσου διακεκριμένους ομοφοβικούς ακροδεξιούς βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου.
Τα ίδια βαφτίσια τίμησε με την παρουσία του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας (τρίτη φωτογραφία).
Στην τελευταία φωτογραφία βλέπουμε πάλι την πρώην Πρόεδρο του Αρείου Πάγου να αναλαμβάνει σήμερα καθήκοντα ως επικεφαλής της Νομικής Υπηρεσίας του Πρωθυπουργού. Προφανώς τα γεγονότα είναι παντελώς άσχετα μεταξύ τους και κάθε συσχετισμός οφείλεται αποκλειστικά στην αχαλίνωτη φαντασία μας. Ευτυχείτε», καταλήγει η ανάρτηση-σχόλιο για το διορισμό της κ. Θάνου.
https://www.athensvoice.gr/politics/646800_aristeri-antipoliteysi
Αριστερή αντιπολίτευση
Η μικρόψυχη αριστερή αντιπολίτευση δεν στηρίζεται αποκλειστικά στην έλλειψη φιλότιμου· στηρίζεται σε μια ανεστραμμένη εικόνα του κόσμου.
Σώτη Τριανταφύλλου
Σοβιετικό μνημείο του Λένιν
Η Σώτη Τριανταφύλλου γράφει για τους λόγους που κάνουν την αριστερή αντιπολίτευση πεισματική, μικρόψυχη και εμπαθή.
Πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται γιατί η αριστερή αντιπολίτευση είναι πεισματική, μικρόψυχη και εμπαθής: γιατί δεν συμφωνεί σε τίποτα με τις κυβερνήσεις ακόμα και στις σπάνιες περιπτώσεις που προτείνουν κάτι λογικό και ωφέλιμο. Ας μπούμε όμως στη θέση της: ας φανταστούμε ότι ζούμε σε ένα σοσιαλιστικό σύστημα σοβιετικού τύπου όπου κάποια δήθεν αντιπροσωπευτικά όργανα νομοθετούν και μια ψευτοδημοκρατική κυβέρνηση φροντίζει για τη διαιώνιση του σοβιετικού κράτους: για την εξισωτική πολιτική, για την υπεροχή του κομμουνιστικού κόμματος, για τη διάδοση της μαρξιστικολενινιστικής ιδεολογίας. Ακόμα και στη φανταστική περίπτωση που είχαμε το δικαίωμα να εκφράσουμε τη γνώμη μας, θα επικροτούσαμε άραγε ορισμένες από τις αποφάσεις αυτού του καθεστώτος; Μάλλον όχι· θα κάναμε τα πάντα για να το απομυθοποιήσουμε, για να διαρρήξουμε τη συναίνεση που το συντηρεί και για να αναδείξουμε το σύστημα που πιστεύουμε πως είναι δικαιότερο.
Θέλω να πω: η μικρόψυχη αριστερή αντιπολίτευση δεν στηρίζεται αποκλειστικά στην έλλειψη φιλότιμου· στηρίζεται σε μια ανεστραμμένη εικόνα του κόσμου. Αφού πιστεύει ότι ο καπιταλισμός, ακόμα και ο υβριδικός με τη μεικτή οικονομία και τους σοσιαλδημοκρατικούς θεσμούς, πρέπει να γκρεμιστεί, είναι φυσικό να μην μπορεί να αποδεχθεί οτιδήποτε τον βελτιώνει. Το πρώτο στοιχείο της ιδεολογίας που καθορίζει την αριστερή αντιπολίτευση είναι ότι ο καπιταλισμός έχει φάει τα ψωμιά του ήδη από τα μέσα του 19ου αιώνα, κι ότι έκτοτε παρακμάζει και επιδεινώνεται ώσπου να καταρρεύσει, συμφώνως προς τη νομοτέλεια, δίνοντας τη θέση του στον σοσιαλισμό. Η αριστερή ανάγνωση του κόσμου και του συγκεκριμένου συστήματος παραγωγής με το περίπλοκο εποικοδόμημα που το συνοδεύει είναι ένα όραμα Αποκάλυψης: για να αποκτά νόημα αυτό το όραμα –καταστροφή, οικοδόμηση νέου συστήματος– πρέπει ο καπιταλισμός και η δυτική δημοκρατία να αποδοκιμάζονται διαρκώς· κι αν προοδεύουν, η πρόοδός τους να παρουσιάζεται σαν βιτρίνα, σαν μια λεία επιφάνεια που κρύβει την εσωτερική σαπίλα. Με λίγα λόγια, το πρώτο στοίχημα της αριστεράς είναι να απεικονίζει τον κόσμο χειρότερο από ό,τι είναι πραγματικά, κι όταν αυτή η εικόνα δεν είναι πειστική στις μάζες, να τη ρυπαίνει η ίδια: είναι χαρακτηριστική η έλλειψη πολιτοφροσύνης εκ μέρους της· κάνει ό,τι μπορεί για να επιδεινώνει τις συνθήκες, να οξύνει τις αντιθέσεις, να βαθαίνει την ανθρώπινη δυστυχία προκειμένου να δημιουργεί εστίες ανυπακοής και εξέγερσης.
Αν και η αριστερά εμφανίζεται σε πολλές παραλλαγές, το θεμέλιο της ιδεολογίας και της πολιτικής πρακτικής που προκύπτει από αυτή είναι το ίδιο. Το εικονογραφεί το δεύτερο στοιχείο που ορίζει την αντιπολίτευση: το μίσος προς τα πρόσωπα που ενσαρκώνουν τον μισητό καπιταλισμό· τα μέλη της «αστικής τάξης» και τους προδότες της εργατικής· τους αστικοποιημένους, τους ξεπουλημένους, τους χαμερπείς πράκτορες του κεφαλαίου και των ξένων δυνάμεων, τους διεφθαρμένους δωρολήπτες πολιτικάντηδες. Έχοντας τέτοια εικόνα για τους πολιτικούς της αντιπάλους –την οποία τροφοδοτεί μέσα από την κατασκευή ιστορικής μυθολογίας– δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά: αν πρόκειται για μέλη της «αστικής τάξης» τους μισεί και ταυτοχρόνως τους φθονεί· αν πρόκειται για τους άλλους, για τα ανδράποδα, τους περιφρονεί. Η συμπεριφορά της στα κοινοβουλευτικά όργανα και στα ΜΜΕ διέπεται από αυτή την ανάλυση και από τα αισθήματα που επισύρει. Δεν πρόκειται μόνο για πολιτική μυωπία, ή για άγνοια· πρόκειται κυρίως για μια επίμονη και επαναλαμβανόμενη ιδέα που καταλήγει σε μια δέσμη ψευδών εικόνων και στερεοτύπων. Μια από τις αιτίες της ιστορικής πολυδιάσπασης της αριστεράς είναι ο βαθμός, η ένταση, της εν λόγω ιδεοληψίας.
Το τρίτο στοιχείο της αριστερής αντιπολίτευσης είναι βεβαίως, όπως σε όλες τις παρατάξεις, η ευθυγράμμιση με το κοινό της. Μεγάλο μέρος των αριστερών πολιτών, αν και όχι το σύνολό τους, έχουν ανάγκη από μια αντιπολίτευση που να ανταποκρίνεται στο ταξικό μίσος και στην καχυποψία έναντι οποιασδήποτε πράξης του ταξικού εχθρού, ακόμα κι αν φαίνεται προς το συμφέρον όλων (διότι, απλούστατα, δεν υπάρχει συμφέρον «όλων» στο εσωτερικό της ταξικής κοινωνίας). Άρα, ακόμα κι αν η αριστερή αντιπολίτευση μπορεί να διακρίνει κάτι θετικό μέσα στο εν λόγω εκμεταλλευτικό σύστημα, είναι απρόθυμη να το παραδεχτεί. Έτσι, καταλήγει σ’ έναν αρνητισμό που περνιέται για ασυμβίβαστη στάση, ο οποίος εντέλει βλάπτει εκείνους που υποτίθεται ότι υπερασπίζεται κατά προτεραιότητα.
Το τέταρτο στοιχείο είναι ότι κραδαίνει τη διαφορά της ταυτότητάς της από τα συστημικά κόμματα και τις παρατάξεις με ενδυματολογικές και γλωσσικές ακρότητες. Ακριβώς όπως όταν είμαστε έφηβοι και θέλουμε να ξεχωρίσουμε από τους ενηλίκους επιδεικνύοντας διαφορετικό στιλ ντυσίματος και διαφορετικό, συχνά δυσνόητο ή μαλλιαρό, γλωσσικό ιδίωμα. Αλλά βεβαίως δεν είναι όλοι οι έφηβοι κακότροποι όπως οι άνθρωποι που ασκούν την αριστερή αντιπολίτευση.
Τέλος, επιστρέφω σ’ αυτό που φαίνεται σαν μικροψυχία. Η αντιπολίτευση ελέγχει την κυβέρνηση και επισημαίνει τα λάθη της: αυτή είναι, μεταξύ άλλων, η αποστολή της. Αλλά, στην αριστερή σκέψη, δεν υπάρχει ποτέ «λάθος» της δεξιάς: όλα όσα συμβαίνουν οφείλονται με ένα μαγικό τρόπο, σε εσκεμμένη δολιότητα· η δεξιά και το κεφάλαιο δεν σφάλλουν ποτέ· προωθούν τα συμφέροντά τους με μανιώδη συνέπεια. Μπροστά σε τόσο αδίστακτα άτομα, ιδέες και θεσμούς που υποτίθεται ότι φτιάχτηκαν για να εξυπηρετούν συγκεκριμένα σκοτεινά συμφέροντα, η αριστερά εξεγείρεται· δεν αντέχει να αναπνέει τον ίδιο αέρα με τους αντιπάλους της. Γι’ αυτό βρίζει και συκοφαντεί· γι’ αυτό εύχεται όλες μας οι δοκιμασίες να καταλήξουν σε αποτυχία. Οι αποτυχίες επιβεβαιώνουν πως τίποτα καλό δεν μπορεί να συμβεί χωρίς τον σοσιαλισμό και, κυρίως, χωρίς την ίδια.
Ωραίοι, άνετοι και σύμμαχοι
Ρωσία Σερβία Ορθοδοξία
Όποτε μας συμφέρει
Δημοκρατική
Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη είναι θαύμα;
Επιστημονική
Λαϊκή φιλορωσική
https://www.lifo.gr/articles/opinions/282441/syriza-apo-to-nai-se-ola-ksana-sto-oxi-se-ola
Βασιλική Σιούτη ΣΥΡΙΖΑ: Από το «ναι σε όλα», ξανά στο «όχι σε όλα» Παρότι ως κυβέρνηση κατηγορήθηκε ότι ακολούθησε κι αυτός την πολιτική του «ναι σε όλα», ως αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αποφασίσει να πολιτεύεται με το «όχι σε όλα».
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
Η υποχώρηση του ΣΥΡΙΖΑ στις δημοσκοπήσεις τούς έχει προβληματίσει, αλλά εκτιμούν ότι από δω και πέρα ο χρόνος θα κυλάει υπέρ τους. «Η πανδημία είναι ακόμα εδώ και οι συνέπειες θα μεγαλώνουν. Πέρα από τον υπαρκτό κίνδυνο να χάσουν τον έλεγχο και στο υγειονομικό, είναι βέβαιο ότι την οικονομική ζημιά δεν θα μπορέσουν να την ελέγξουν» αναφέρουν. «Επειδή η κυβέρνηση τα πήγε καλά στην πρώτη φάση, αυτό δεν σημαίνει ότι θα τα πάει καλά και στη συνέχεια. Στην πρώτη φάση μπορεί να ήταν και τυχερή. Τώρα θα καταλάβει ο κόσμος τις συνέπειες. Ήδη στην παιδεία έχουν ξεσηκώσει τους εκπαιδευτικούς εναντίον τους».
https://www.makeleio.gr/%ce%b5%ce%be%cf%89%cf%86%cf%85%ce%bb%ce%bb%ce%bf/%ce%a4%ce%9f%ce%9d-%ce%a3%ce%99%ce%a7%ce%91%ce%98%ce%97%ce%9a%ce%95-%ce%9f%ce%9b%ce%97-%ce%97-%ce%a7%ce%a9%ce%a1%ce%91-%ce%91%ce%a0%ce%99%ce%a3%ce%a4%ce%95%ce%a5%ce%a4%ce%97-%ce%94%ce%97%ce%9b%ce%a9/
17|05|2020 20:08/
ΤΟΝ ΣΙΧΑΘΗΚΕ ΟΛΗ Η ΧΩΡΑ! ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΧΑΡΔΑΛΙΑ: “ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΜΑΣ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ…”
Μετά τον δίμηνο διωγμό της Ορθοδοξίας και των πιστών με προσαγωγές, συλλήψεις και πρόστιμα, σήμερα οι ναοί άνοιξαν τις πύλες τους με όλα τα περιοριστικά μέτρα που προβλέπονται.
Όλα αυτό τον καιρό, ο σερίφης Χαρδαλιάς με το αυστηρό ύφος προειδοποιούσε τους Ορθόδοξους να τηρήσουν τα μέτρα με τις εικόνες καταστολείς να ακολουθούν και έχουν μείνει χαραγμένες σε όλους μας. Δεν το έκανε σήμερα όμως για τους μουσουλμάνους που εξακολουθούν να απολαμβάνουν ασυλίας. “Αγαπητοί συμπολίτες μας μουσουλμάνοι”, είπε ο υφυπουργός και προκάλεσε την αγανάκτηση των Ελλήνων.
Ο λόγος που αναφέρθηκε στους μουσουλμάνους είναι για το Ραμαζάνι και τον τρόπο που θα το εορτάσουν οι λ@θροεισβολείς. Τέτοια επίθεση αγάπης για πρώτη φορά από τον κ. Χαρδαλιά.
5 ΣΧΟΛΙΑ
Ο/ΗΦρυνη17|05|2020 στις 23:00
Τωρα θυμηθηκε, το Ραμαζανι; Τωρα, που τελειωνει; Αν δεν απατωμαι, αρχισε 23 Απριλιου και τελειωνει, κατα τις 26 Μαιου!
Ο/ΗFrang94817|05|2020 στις 22:34
Τον Δεκαπενταυγουστο θα μας κλείσουν πάλι μέσα. Πως θα πάμε στην Τήνο.;;; ΑΥΤΌ ΕΊΝΑΙ ΤΟ ΣΧΈΔΙΟ.!!!!
Ο/Ηteo418|05|2020 στις 00:32
Να δεις τα Χριστούγεννα τι θα γίνει.Εχουμε να κάνουμε Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά μακρυά από αγαπημένα πρόσωπα και την εκκλησία.
Ο/ΗΝικ17|05|2020 στις 21:43
Σκορδαλιά τραβά να δεις τι γίνεται σε ολα τα τεμένη .Ο ένας πάνω στον άλλο είναι .Αστα θέατρα .Μονο στους Χριστιανούς έκοψες τα παντα .Στα ισλαμοπιθηκια κανείς τη πάπια .Νομιζα ότι είσαστε καλύτεροι από το Πινόκιο ,αλλά είστε χειρότεροι !
Ο/ΗΠαστουρματζης Λεωνιδαα17|05|2020 στις 21:38
Δεν είναι παράξενη η συμπεριφορά του χαρδαλια, αφού έχει γεμίσει η πατρίδα μας από προδότες και,τσιράκια των σιωνιστών , λίγα τα ψωμάκια τους θα είναι ,,,μέσα σε μια νύχτα θα εξαφανιστούν τα λαμόγια από την Ελλάδα μας,
Πρόεδρος ΣΥΡΙΖΑ
https://www.news247.gr/politiki/sakellaropoyloy-oi-diakriseis-kata-ton-loatki-atomon-plittoyn-tin-anthropini-axioprepeia.7643539.html
Σακελλαροπούλου: Οι διακρίσεις κατά των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων πλήττουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια
Μήνυμα για την ημέρα κατά της Ομοφοβίας, Αμφιβοβίας και Τρανσφοβίας έστειλε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Οσία Δήμητρα της Εκάλης
https://www.sportime.gr/extratime/politiki/liani-agnoristi-ti-ipe-gia-ti-thia-kinonia/
Σύμφωνα με ανάρτηση του πνευματικού της, πατέρα Τιμόθεου, στο Facebook, η κυρία Λιάνη πήγε απροειδοποίητα και κάποιοι δε δίστασαν να τη ρωτήσουν για τη γνώμη που έχει σχετικά με τη θεία κοινωνία με αφορμή τον σάλο που προκλήθηκε τις ημέρες της καραντίνας για τον κορωνοϊό, με την ίδια να απαντά: «Η Πίστη σώζει και στην Πίστη δεν κάνουμε εκπτώσεις».
Η κυρία Λιάνη θαύμασε, σύμφωνα με τον ιερέα, και το νεοανεγειρόμενο γήπεδο της ΑΕΚ.
Έγραψε ο πατέρας Τιμόθεος:
«Ήρθε απροειδοποίητα στην δεύτερη θεία Λειτουργία στην Αγία Τριάδα Ν. Φιλαδέλφειας και μετάλαβε των Αχράντων Μυστηρίων η κ. Δήμητρα Παπανδρέου δεν θα αποτελούσε βέβαια αυτό λόγο για δημοσίευση αν δεν ζητούσε κάποιος από τους παρευρισκομένους την άποψή της για όσα λέγονται τελευταία σχετικά με την Θεία Μετάληψη, ” Η Πίστη σώζει και στην Πίστη δεν κάνουμε εκπτώσεις ούτε αμφιβόλους λογισμούς” ήταν η απάντησή της. Στη συνέχεια ξεναγήθηκε στον Ναό και στάθηκε για αρκετή ώρα κοιτάζοντας το ανεγειρόμενο γειτονικό γήπεδο της Α.Ε.Κ.».
Κομμουνιστική οργάνωση Ελλάδας ΚΟΕ
Πρώην μαοϊκή συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, υπέρμαχος της κτηνώδους κινεζικής πολιτιστικής Επανάστασης, πιστή στη σχετική γραμμή Τσίπρα
https://edromos.gr/exei-axia-h-politistikh-epanastash-shmera/
Έχει αξία η Πολιτιστική Επανάσταση σήμερα; | Δρόμος της Αριστεράς
……
__________
εκπροσωπούμενη από βουλευτή (Δημήτρη Κοδέλα της Αργολίδας, που φιλούσε χέρια παπάδων σε αγιασμούς σχολείων
και καθόταν στο ίδιο τραπέζι με τον τοπικό βουλευτή Γαλέο της Χ.Α.
και από άλλο βουλευτή Φθιώτιδος (Βασίλη Κυριακάκη) που υπέβαλε συχνά τα σέβη του μαζί με άλλους τοπικούς βουλευτές τιυ ΣΥΡΙΖΑ στον τοπικό φιλοχρυσαυγίτη μητροπολίτη.
Φέτος τον Απρίλη, υπερασπίστηκε στην επίσημη ιστοσελίδα της τον εορτασμό του Πάσχα εν μέσω πανδημίας, με φρασεολογία Αγιορείτη ηγούμενου
https://edromos.gr/na-katargithei-epitelous-afto-to-molysmatiko-pascha/
Να καταργηθεί, επιτέλους, αυτό το μολυσματικό Πάσχα!
Από Σύνταξη -18 Απριλίου, 2020
του Νίκου Σταθόπουλου
Ο αθεϊσμός και η «επιστημονικότητα» είναι το πρόσχημα. Η ουσία βρίσκεται στον δείκτη δραστικότητας των μορφών κοινωνικού ελέγχου.Tο Πάσχα στριμώχνεται στα «ανθυγιεινά», αφού το «μήνυμά» του ακυρώνει τον μετανεωτερικό μηδενισμό: ο μετανεωτερικός άνθρωπος θέτει ως οντολογικό του στόχο να ξεπεράσει τον θάνατο τον οποίο βιώνει ως το απόλυτο άγχος. Αυτό το «απόλυτο άγχος» πλέον εντάσσεται στις τελειοποιημένες στρατηγικές ενσωμάτωσης.
O «άνθρωπος της Σίλικον Βάλευ», αυτός ο μανιακός της «αιώνιας νιότης» και της «αθανασίας», γίνεται ανελεύθερος εθελοντής του απόλυτου ευνουχισμού μέσω της ιατρικοποιημένης «κοινωνικοποίησης» του θανάτου. Μιας «κοινωνικοποίησης» που, βέβαια, διατηρεί την ταξική της διαφοροποίηση, καθώς τα «νούμερα» των επίκαιρων στατιστικών δείχνουν ότι είναι «οι κάτω» που καταβάλλουν τον φόρο αίματος. Σιγά, τώρα, μην εγκριθούν θρησκευτικές παραστάσεις που ταυτίζουν το Θεό με τους «κάτω»…
ΤΟ ΦΕΤΙΝΟ ΠΑΣΧΑ, χυδαία αποϊεροποιημένο ως το μεδούλι, τρέπεται σε σημειολογικό κόμβο μιας ολόκληρης και ολοκληρωτικής εποχής. Της εποχής που σηματοδοτείται από την «απόλυτη μέριμνα επιβίωσης» ως αποϊδεολογικοποιημένης ιδεολογίας της λειτουργικής ενσωμάτωσης. Μέσω της «κοινωνικοποίησης δια του κορωνοϊού» μεταβαίνουμε από την επιφανειακή «Μαζική Δημοκρατία του Ωσαννά» στην «Μαζική Κατάσταση Εξαίρεσης τού Άρον-άρον σταύρωσον ημάς».
H Λαμπρή του ελληνικού λαού, καταδικάζεται ως «εστία μόλυνσης» και όλο το ιστορικό αγαπητικό φορτίο της αφορίζεται ως «επικίνδυνο»: επιτρέπεται το «επιθυμιακό φιλί» αλλά όχι το Φιλί της Αγάπης, αφού η αναστάσιμη μεγάλη αγκαλιά συντηρεί την «κοινοτική αρχή», άρα δεν πληροί τις προδιαγραφές της βολικής αποξένωσης. Η Λαμπρή γεννά ένθεα πλάσματα της αλληλεγγύης και του σωστικού δεσμού, αλλά ο παρών κόσμος του Μ. Γκέητς, της κας Λαγκάρντ και του Ν. Τραμπ, θέλει μια «κανονικότητα» με μάσκα και γάντια που θα εναλλάσσει τους χρήσιμους κοινωνικούς ρόλους καθ’ υπαγόρευσιν των «εποπτών της επιβίωσης».
Η Παράδοση (η συνείδηση ρίζας σε χώρο και χρόνο) και η Μεταφυσική (η προβολή της προσδοκίας πολύ πέρα από τα στενά γήινα όρια του εμπορευματικού πολιτισμού) είναι ουσιώδεις προϋποθέσεις καλλιέργειας αντιστασιακής ψυχολογίας βάθους ενάντια σε έναν κόσμο αποχαλινωμένου υπερτεχνολογικού νεομυστικισμού. Η απόλυτη εργαλειοποίηση του Ορθού Λόγου, που έχει, ας πούμε, καταργήσει της ανθρώπινες γενιές από «γενιές» κινητών, αντικειμενοποιώντας πλήρως τη ζωή, απαιτεί αντικειμενικώς την «ολική διαγραφή» του Πάσχα. Και τούτο διότι αυτό αναπαράγεται, με χαρούμενη μαζική συναίνεση, ως το Μείζον Παράδοξο δια του οποίου ο ατελής χοϊκός άνθρωπος ενώ εκτινάσσεται στα ουράνια ταυτόχρονα αυτοβιώνεται ως συλλογικό σώμα με ουτοπία ριζικής ανακαίνισης.
Το Πάσχα είναι ο απόλυτος εκμηδενισμός του εργαλειακού ορθολογισμού. Είναι το Θαύμα που νιώθεται οικείο σαν μια απλή χειρονομία, άρα είναι η βεβαιότητα ότι στον Κόσμο της Πτώσης όλα είναι δυνατά όταν η ανθρώπινη βούληση διεκδικεί την ελευθερία της και τη δικαιοσύνη. Εδώ ευδοκιμούν οι «πτωχοί τω πνεύματι» που όταν δεν τους προδίδει η Πολιτική, τότε γίνονται οι οιονεί Πληβείοι της Απελευθέρωσης.
Το φετινό Πάσχα είναι βίαια προσαρμοσμένο σε μια επιλογή αποξένωσης από την παράδοση μέσω ενός «εκσυγχρονισμού» της εμπειρίας: όλα είναι «ίσα κι όμοια», όλα είναι διαρκώς επικαιροποιούμενα απότοκα της αμετάκλητης παγκοσμιοποίησης, όλα είναι ένα «επικίνδυνο γήινο» άρα ένα διαρκές «επείγον» που κάνει «ρεαλιστικό» ακόμα και το όραμα κοινωνικής αλλαγής
Το Πάσχα είναι η ριζική αντιπαλότητα στον μίζερο κοσμάκη του ανταγωνισμού, του μίσους, της επίδειξης: είναι ο πλήρης «ρομαντισμός» της Αυτοθυσίας, δηλαδή η άρνηση της «ζωής ως πρότζεκτ», η άρνηση της εγωκεντρικής ευτέλειας. Η Λαμπρή, ως κύκλος παραδόσεων, συνέχει κεντρικά τη συλλογική μας ταυτότητα, και ως Πίστη, γεφυρώνει γη και ουρανό με την καθημερινοποίηση της «ηθικής του δώρου». Είναι η νίκη επί του θανάτου με όρους υπαρξιακής πληρότητας, δηλαδή «μορφώνει» ακέραιο άνθρωπο χωρίς εμφυτευμένους χειραγωγήσιμους ψυχολογισμούς.
Το Πάσχα στερείται δια νόμου της λυτρωτικής μεταφυσικής του και, έτσι, εκπίπτει σε σχετικοποιημένο κοσμικό δρώμενο που υπάγεται στις νομοτέλειες των πολιτικών συστημάτων. Όπως ακριβώς η σοσιαλιστική Ουτοπία, μέσω των ιστορικών αποτυχιών και των «χειρουργείων» της Πολιτικής Επιστήμης, χάνει την ορμή του αρχέγονου μύθου και καταντά κατακερματισμένη προγραμματικότητα υπό διαρκή ανάθεση. Πτυχή του παρόντος χρέους μας, είναι να διασώσουμε το «ανορθολογικό» της λαϊκής ψυχής, το χλευαζόμενο «απίθανο» της επιλογής του απελευθερωτικού θανάτου από έναν «γιο μαραγκού», δηλαδή από τον οιονεί Απροσάρμοστο που με χίλια τεχνάσματα θέλουν να εξαφανίσουν από την εμπειρία.
Σε όλα τα επίπεδα της εμπειρίας θα οργανωθεί ο φενακισμός: το σύστημα που διέλυσε τα εθνικά συστήματα υγείας, στοχοποιώντας με εξοργιστική χυδαιότητα τον δημόσιο τομέα, τώρα προσφέρει στον κοινό απεγνωσμένο θαυμασμό τους νοσοκομειακούς «πολεμιστές της πρώτης γραμμής», ακριβώς για να απολυτοποιηθεί το έσχατο πεδίο κοινωνικού αναστοχασμού, ο θάνατος. Κι αυτό θα επεκταθεί σε όλα τα επιμέρους πεδία. Δεν είναι μια «συνωμοσία», αλλά η αναπαραγωγική διαχείριση μιας δυναμικής καταστροφής που χαρακτηρίζει τον σύγχρονο καπιταλισμό και που πλέον τρέπεται σε κεντρική σημασία του συλλογικού φαντασιακού.
ΥΠΟ ΤΟΝ ΜΕΙΖΟΝΑ ΤΡΟΜΟ του θανάτου, όλα αποκτούν μια «λογική βάση» αφού πλέον διαχέεται, ακόμα και με ηθική αναγωγή, η αντίληψη της «αποτελεσματικότητας». Για να πιάσει τόπο το «τιμητικό χειροκρότημα», πρέπει ο σικέ ηρωισμός να έχει χαρακτήρα οργανωμένης επικουρίας, άρα πρέπει να μην υφίσταται «αίρων τα αμαρτίας» αφού αυτές πρέπει να βιωθούν ως «συστημικές αστοχίες» και να ανασκευάζονται με αναγωγή στο γενικώς ανθρώπινο. Ο Ιησούς καθιστά την αδικία οντολογικό θέμα ζωής ή θανάτου και ως εκ τούτου δεν αφήνει περιθώρια διαχείρισης : στην περίπτωσή του ο θάνατος είναι ή Μηδέν ή Ελευθερία. Η εμπορικίστικη και διοικητική «μεσότης» δεν έχει εύφορο έδαφος εδώ. Μόνο μια τέτοια «σαλή» πίστη μπορούσε να γεννήσει «αποκοτιές» όπως το ‘21 και το ‘40. Και μέσω της πολυσύνθετης Λαμπρής ενηλικιωθήκαμε ως υποκείμενα «αντιστασιακού φρονήματος». Τώρα, με την ευλογοφάνεια της πρόληψης, επιβάλλεται η «σωφροσύνη», ο κατακερματισμός στη θέση της αγαπητικής ενότητας.
Η «στρατηγική της θανατοκεντρικής συναίνεσης», εκθετικά εφαρμοζόμενη μέσω επαναλαμβανόμενων μαζικών νοσήσεων, επιβάλλει μια κατάσταση αυτοεκπληρούμενης προφητείας: υποφέρουμε σε συνθήκες τυπικού και άτυπου εγκλεισμού, απειλούμενοι θανάσιμα από έναν κίνδυνο που εκκολάπτεται εκάστοτε από την αποξενωμένη αδράνεια του περίκλειστου ιδιωτικού. Ο θάνατος αξιοποιείται πλέον ως λειτουργική παράμετρος σε μια πλατιά αποδοχή της εθελοδουλίας. Ο θάνατος, ο πυρήνας του ορθόδοξου Πάσχα, γίνεται η πλαστογράφηση της ειδικής αξίας του.
Όπως κάθε εξουσιαστικό σύστημα που μόνο μια εξωφρενική μεταφυσική το δικαιολογεί, έτσι και το παρόν, αυτό το μόρφωμα του ρευστού μετανεωτερικού καπιταλισμού: μπορεί να εκλογικευτεί μόνο με καθαρούς ψυχαναγκασμούς: «αν δεν υπακούσετε, θα πεθάνετε από δεινά που τα απελευθέρωσε η υπακοή σας…». Ενώ το Πάσχα είναι η θητεία στον πόνο που προκαλεί η ολική ρήξη με την αμαρτία (δηλαδή με τις διαφθορές που εκτρέφει ο εξουσιαστικός και αλλοτριωτικός Κόσμος της Πτώσης), και μέσω αυτού η επανοικείωση της άνοιξης, άρα η εξέγερση κατά του θανάτου: σήμερα, ο στιγματισμός της πίστης και η αποθέωση της «θετικής οπτικής», καθιστούν «εύλογη» και την οικολογική αποδόμηση και την ιατρική/παθολογική μετασυνείδηση, άρα νομιμοποιούν την απόλυτη οργανωτική συστημικότητα και μετουσιώνουν τη φθαρτότητα σε ρυθμιστή της πολιτικής.
Το φετινό Πάσχα είναι σιωπηλό, ιδιωτικό, μετρήσιμο, αντιποιητικό, θεσμικό, χωρίς καμπάνες και βαρελότα, χωρίς μαζικές ιερές πορείες και συγκεντρωμένη διαχυτικότητα χαρούμενων ψυχών, χωρίς διάφανο πένθος σαν σύγκορμη αίσθηση μιας απόλυτης απώλειας, χωρίς έμμετρα ξεσπάσματα μιας αρχέγονης θλίψης ενώπιον της συνείδησης του «και όμως μπορεί να συμβεί!», συσκευασμένο σε ορισμούς και προβλέψεις και συναρτήσεις. Είναι ατιμασμένο το φετινό Πάσχα, από μια ηθική και πνευματική αφασία που με την αλαζονεία της «κατάρτισης» ανοίγει όλες τις Κερκόπορτες…
Το φετινό Πάσχα είναι βίαια προσαρμοσμένο σε μια επιλογή αποξένωσης από την παράδοση μέσω ενός «εκσυγχρονισμού» της εμπειρίας: όλα είναι «ίσα κι όμοια», όλα είναι διαρκώς επικαιροποιούμενα απότοκα της αμετάκλητης παγκοσμιοποίησης, όλα είναι ένα «επικίνδυνο γήινο» άρα ένα διαρκές «επείγον» που κάνει «ρεαλιστικό» ακόμα και το όραμα κοινωνικής αλλαγής. Όσο υπάρχει η ριζική παραδοξότητα του Πάσχα, που δια της πίστης γίνεται καθοριστικό υπόστρωμα των φίλτρων πρόσληψης της ζωής, τόσο η καθεστωτική Λογική θα γίνεται μόνο σχετικώς δεκτή. «Εξορθολογίζοντας» το Πάσχα, δίνουν απόλυτο κύρος στον κοσμικό μυστικισμό, δηλαδή εξοικειώνουν με το «ανεξήγητο» που μόνο κατασταλτικά το αντιμετωπίζεις.
Το φετινό Πάσχα είναι μια πικρή ήττα της τρυφερότητας που ανέκαθεν υποβάσταζε τους πολέμους ενάντια στις τυραννικές μορφές του «κόσμου τούτου». Η μοναξιά επισημοποιείται, και ο πραγματισμός ενθρονίζεται στο απόλυτο κύρος. Όλα γίνονται ασαφή και προς αναθεώρησιν, ενώ η Μεγάλη Εβδομάδα ανέκαθεν ήταν η συναισθηματική εγγύηση των σημείων αναφοράς του Πάθους.
ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΕΙΡΩΜΕΝΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ, τι θέση και αίγλη έχει το καταματωμένο σώμα ενός Αλλόκοτου εκτεθειμένου στην παθολογία ενός πλήθους; Πρέπει να εξοικειωθούμε με το μαζικό, ακόμα και ως είδος θανάτου! Η μοναξιά του Ιησού στο Σταυρό, το διακριτό του νεκρό Σώμα, δεν συνάδει με την εικονικότητα του «ατόμου» και την απτότητα της ισοπεδωτικής του εξομοίωσης. Μια πικρή ήττα της προσωπικής εαρινής λύπης, δηλαδή μια ολέθρια υπονόμευση της βιωματικότητας που προϋποτίθεται σε μια Επανάσταση.
Η λεηλατημένη φύση γεννά πολλαπλασιαστικά θανατηφόρους ιούς. Πώς να γίνει ανεκτό το «Ω γλυκύ μου έαρ!», αυτή η απόλυτη εξομοίωση του Θεού-Ανθρώπου με τη Φύση-Ύλη, από έναν αφανιστικό πολιτισμό που η «πρόοδός» του απαιτεί την εξαφάνιση του φυσικού; Η Ορθοδοξία δεν αφήνει περιθώρια ειδωλολατρικών απομιμήσεων, άρα δε μπορεί να υπαχθεί σε πρότζεκτ τεχνητότητας.
Συμπέρασμα : η Λαμπρή «πρέπει» να εκλείψει
________________________________
Το άρθρο αναπαράχτηκε σε αρκετούς ορθόδοξους ιστότοπους
https://antifono.gr/%CE%BD%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%B3%CE%B7%CE%B8%CE%B5%CE%AF-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AD%CE%BB%CE%BF%CF%85%CF%82-%CE%B1%CF%85%CF%84%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%83/
Να καταργηθεί, επιτέλους, αυτό το μολυσματικό Πάσχα!
από Νίκος Σταθόπουλος -23 Απριλίου 2020
Βασιλική προς Ζαν Κλοντ:
«Η ιστορία και ο πολιτισμός της Ελλάδας (οι αρχαιότεροι στην Ευρώπη) αποδεικνύουν ότι ο ελληνικός λαός είναι λαός αξιοπρεπής, υπερήφανος, δραστήριος και δημιουργικός»
Στις 13 Φεβρουαρίου του 2015 η Βασιλική Θάνου με την ιδιότητα της προέδρου των Δικαστών και Εισαγγελέων της Ελλάδας απέστειλε ειδική επιστολή στον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ
Αξιότιμε κ. Πρόεδρε,
Ο ελληνικός λαός στηρίζει την ελληνική κυβέρνηση στον αγώνα της κατά της λιτότητας. Τα εξοντωτικά οικονομικά μέτρα, τα οποία επιβλήθηκαν στους Έλληνες πολίτες (μείωση των μισθών και των συντάξεων, μέχρι 50%, αύξηση της φορολόγησης, απολύσεις εργαζομένων κ.λπ.), είχαν ως αποτέλεσμα τη φτωχοποίηση, το κλείσιμο των καταστημάτων και των επιχειρήσεων, την ανεργία, την ύφεση της οικονομίας και τη δυστυχία του μεγαλύτερου μέρους του ελληνικού λαού, ο οποίος ουδεμία ευθύνη έχει για τη σπατάλη του δημοσίου χρήματος, από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και για την εσφαλμένη φορολογική πολιτική, η οποία εφαρμόστηκε, μετά την υπογραφή του μνημονίου και κάτω από την επίβλεψη της τρόικας. Τα ανωτέρω μέτρα αποδείχθηκαν ανεπιτυχή, αφού η ύφεση συνεχίζεται, όπως επίσης, συνεχίζεται η φοροδιαφυγή των πλουσίων.
Η ελληνική κυβέρνηση και ο ελληνικός λαός ζητούν να εξευρεθεί λύση, η οποία, μπορεί να φέρει ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, μία λύση η οποία μπορεί να σταματήσει τη φτωχοποίηση και τη δυστυχία.
Η ιστορία και ο πολιτισμός της Ελλάδας (οι αρχαιότεροι στην Ευρώπη) αποδεικνύουν ότι ο ελληνικός λαός είναι λαός αξιοπρεπής, υπερήφανος, δραστήριος και δημιουργικός.
Εκτιμούμε πολύ κ. Πρόεδρε τις θετικές προσπάθειές σας για την εξεύρεση λύσης.
Εμείς, οι Έλληνες δικαστικοί λειτουργοί, ως τμήμα του ελληνικού λαού, σας παρακαλούμε να παρέμβετε προς τα άλλα θεσμικά ευρωπαϊκά όργανα και προς τις κυβερνήσεις των άλλων ευρωπαϊκών κρατών, υπέρ των προτάσεων της ελληνικής κυβέρνησης για να εξευρεθεί λύση, η οποία, θα εξασφαλίσει την ανάπτυξη, χωρίς την παράταση του μνημονίου, χωρίς μέτρα λιτότητας, μία λύση η οποία θα επιτρέψει στον ελληνικό λαό να ξαναβρεί την αξιοπρέπειά του.
Όλοι οι Ευρωπαίοι εταίροι πρέπει να καταλάβουν ότι η λύση στο ελληνικό ζήτημα θα ωφελήσει όχι μόνο τον ελληνικό λαό, θα ωφελήσει επίσης και ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Με εκτίμηση
Η πρόεδρος Βασιλική Θάνου – Χριστοφίλου
Αντιπρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου».
Λίγους μήνες μετά
Το υπουργικό συμβούλιο στις 2:30 μετά τα μεσάνυχτα τη διόρισε πρόεδρο του Αρείου Πάγου, ττέταρτη αντιπρόεδρο κατά σειρά αρχαιότητας, χωρίς ταυτόχρονα να καλύψει τις αντίστοιχες κενές θέσεις προέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας, του Ελεγκτικού Συνεδρίου και των αντιπροέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων.
Πατριώτες-Τουρκοφάγοι, αλλά και Ορθόδοξοι Έλληνες
Οι Ομολογητές της ΚΟΕ-μέρος 2ο
(το 1ο μέρος εδώ: https://roides.wordpress.com/2020/05/17/17may20/#comment-123005)
https://edromos.gr/to-pascha-tis-pandimias/
Το Πάσχα της πανδημίας
Ο ακρωτηριασμός μιας γιορτής από την καραντίνα και η κοινωνία που αντιστέκεται και αυτοπροστατεύεται
Από Νίκος Ταυρής -18 Απριλίου, 2020
FacebookTwitterEmailPrintPinterest
Ηφετινή Κυριακή του Πάσχα θα είναι διαφορετική, όπως ήταν και η Μεγάλη Βδομάδα. Σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή δεν θα υπάρχει καν η περιφορά του επιταφίου, ενώ αύριο η Ανάσταση θα είναι βουβή και χωρίς κόσμο. Το Πάσχα θα πραγματοποιηθεί με όλους μας, αποχωρισμένους από τα έθιμά μας, μακριά από το χωριό ή όπου αλλού γιορτάζει ο καθένας από εμάς, σε απόσταση από τις οικογένειες μας, τους συγγενείς και τους φίλους μας. Αν προσθέσουμε και την αγωνία για το πώς θα εξελιχτεί η πανδημία, τα οικονομικά προβλήματα που συσσωρεύονται για την πλειοψηφία της κοινωνίας και την ανησυχία για το αβέβαιο μέλλον που διαφαίνεται να έρχεται, φτάνουμε στο συμπέρασμα ότι το φετινό Πάσχα θα είναι λιγότερο εορταστικό και λιγότερο εξωστρεφές απ’ ότι συνήθως. Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι δεν παύει να είναι μια γιορτή και καλό θα είναι να προσπαθήσουμε σαν τέτοια να τη ζήσουμε, ειδικά μέσα στις δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε.
Το Πάσχα είναι μια γιορτή πολύ ιδιαίτερη. Είναι δεμένη με τη ζωή των ανθρώπων, δεν είναι απλά ένα ακόμα τριήμερο. Μπορεί να συνδυάζεται με στιγμές ξεκούρασης και χαλάρωσης αλλά δεν είναι μόνο αυτό για την ελληνική κοινωνία. Δεν είναι ούτε μόνο ολιγοήμερες διακοπές αλλά ούτε μόνο ένα μεγάλο οικογενειακό φαγοπότι. Είναι όλα αυτά μαζί, αλλά είναι συγχρόνως και μια ευκαιρία για να γυρίσουν οι άνθρωποι στα χωριά τους, να βιώσουνε τη ζωή της κοινότητας από όπου κατάγονται μέσα από τα έθιμά της, να βρεθούν με τους δικούς τους ανθρώπους, να «ζήσουν» οι πιστοί την εσωτερικότητα της Μεγάλης Εβδομάδας και την ανύψωση της Ανάστασης, να συγχωρέσουν και να συγχωρεθούν οι παρευρισκόμενοι στο πασχαλινό τραπέζι, να ανανεώσουν τους δεσμούς που τους ενώνουν, να αφήσουν πίσω ό,τι τους χωρίζει και να γιορτάσουν. Όλα τα παραπάνω, ίσως και κάποια ακόμα που ξεχνιούνται, συμπυκνώνονται στη γιορτή του Πάσχα.
Και να γιορτάσουμε, όσο μπορούμε να γιορτάσουμε. Να βρούμε τρόπους να γιορτάσουμε τα έθιμα μας χωρίς να βάλουμε σε κίνδυνο τους συνανθρώπους μας, να σκεφτούμε πώς θα μιλήσουμε, πώς θα έρθουμε πιο κοντά, με τις οικογένειες μας, με τους φίλους μας, με όσους θα μας λείψουν αυτό το Πάσχα. Να βάψουμε αβγά, κόκκινα, στο χρώμα της ζωής και της ελπίδας, να τσουγκρίσουμε, να ευχηθούμε, να γελάσουμε. Να δούμε, ακόμα και μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες του εγκλεισμού, πώς μπορούμε να περάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα. Θα είναι και αυτό άλλη μια μικρή νίκη, που την έχουμε πολύ ανάγκη…
Αυτή η γιορτή και το συναίσθημα που δημιουργεί στις ψυχές των ανθρώπων ακρωτηριάζεται φέτος. Η καραντίνα, έτσι και αλλιώς, φορτίζει ιδιότροπα τους ανθρώπους και αυτό το φαινόμενο θα οξυνθεί τις μέρες του Πάσχα. Οι μόνοι συνάνθρωποί μας μάλλον θα νιώθουν πιο μόνοι, και συνολικά για όλη την κοινωνία τα προβλήματα, ιδιαίτερα τα οικογενειακά και τα οικονομικά, θα φαίνονται πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμα. Η έλλειψη αγγίγματος και επαφής μεταξύ των ανθρώπων θα μεγεθυνθεί, τα φιλιά, οι αγκαλιές, ακόμα και οι απλές χειραψίες θα λείψουν ακόμα περισσότερο. Είναι σίγουρο ότι, με τον ένα τρόπο ή τον άλλο, θα μετρήσει σημαντικά στις συνειδήσεις των ανθρώπων ο ακρωτηριασμός της πασχαλινής γιορτής. Γιατί οι άνθρωποι δεν νιώθουν ότι απλά χάνουν κάποιες διακοπές, αλλά ότι χάνεται μια ιδιαίτερη στιγμή της ζωής τους. Χάνεται, προσωρινά αλλά χάνεται, η άκρη ενός νήματος που συνδέει τις ρίζες τους με τη ζωή τους, νιώθουν ότι αποκόβονται από κάτι που τους δίνει δύναμη και κουράγιο για να παλεύουν την καθημερινότητα.
Την ίδια στιγμή η ελληνική κοινωνία αντιστέκεται σ’ αυτόν τον ακρωτηριασμό. Ψάχνει τρόπους να αναπληρώσει τις ουσιαστικές πλευρές της γιορτής, αναζητάει την κοινότητα και ό,τι προσφέρει η σχέση μαζί της. Και το προσπαθεί με υπευθυνότητα και διάθεση προσφοράς προς τον διπλανό. Αυτό είναι και ένα από τα πιο αισιόδοξα μηνύματα του καιρού μας. Ότι η ελληνική κοινωνία δεν το βάζει κάτω παρά τις αντιξοότητες, συνεχίζει να αντιστέκεται και να αυτοπροστατεύεται, και θα καταφέρει να γιορτάσει, με όλη τη σημασία της λέξης, και αυτό το Πάσχα.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ…
«Καλή Ανάσταση». Με αυτή την ευχή υποδέχεται ο λαός μας την Μεγάλη Εβδομάδα. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα η ευχή «Καλή Λαμπρή, Καλή Ανάσταση». Έτσι είναι χαραγμένη η μέρα της Ανάστασης και του Πάσχα στο λαϊκό υποσυνείδητο. Σαν η λαμπρή μέρα που νικιέται ο Θάνατος, σαν η ξεχωριστή μέρα που υποχωρεί το Σκοτάδι που περιβάλει τις ζωές των απλών ανθρώπων. Η μέρα του Πάσχα ήταν και είναι, πάντα, ξεχωριστή και ελπιδοφόρα. Συνοδεύεται εδώ και αιώνες από ένα κόκκινο αβγό, κάτι που είχαν πάντα ακόμα και οι πιο φτωχές οικογένειες και συμβολίζει τη Ζωή. Βαμμένο με το κόκκινο χρώμα, γιατί είναι γιορτινό και ξορκίζει το Κακό.
Το φετινό Πάσχα μπορεί να είναι διαφορετικό αλλά, για ακόμα μια φορά, διαδραματίζεται παράλληλα και τέμνεται με αυτό που βιώνουμε. Μπορεί η Μ. Εβδομάδα να είχε το δικό της βουβό χαρακτήρα φέτος αλλά το «θείο» δράμα της ταυτίστηκε με το δράμα της ανθρωπότητας μέσα στην πανδημία. Και η αναμονή της Ανάστασης είναι η αναμονή για ένα καλύτερο αύριο, παρά την αβεβαιότητα, για μια έξοδο από την κρίση την οποία βιώνουμε.
Έτσι και το φετινό Πάσχα κουβαλάει το δικό του ελπιδοφόρο εσωτερικό μήνυμα. Παρόλο που θα είναι λιγότερο γιορτινό, παρόλο που θα είναι περισσότερο εσωστρεφές από κάθε άλλη φορά, παρόλο που θα εγγραφεί σαν ιδιότυπο και στενάχωρο στις καρδιές πολλών ανθρώπων, δεν παύει να μεταφέρει το μήνυμα της νίκης απέναντι στον Θάνατο. Στον Θάνατο που για μήνες τώρα περιβάλλει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Θα φωτίσει η μέρα της Λαμπρής, με ένα ειδικό και ιδιαίτερο τρόπο τις ψυχές των ανθρώπων. Των ανθρώπων που παλεύουν, μένοντας σπίτι, το Σκοτάδι.
Μπορεί να βιώνουμε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, μπορεί η έξοδος από την πανδημία να φέρει μια σειρά από άλλα προβλήματα και δύσκολες καταστάσεις ‒κοινωνικές, οικονομικές, πολιτικές‒, μπορεί οι «από πάνω» να απεργάζονται διάφορα σχέδια εις βάρος της κοινωνίας, όμως το πασχαλινό μήνυμα παραμένει δυνατό και επίκαιρο: Η Ζωή θα νικήσει.
Για αυτό το λόγο, μέρες που είναι να οπλιστούμε με το πνεύμα της Λαμπρής: η Σταύρωση εγκυμονεί την Ανάσταση, όπως έλεγε κι ο Κωστής Μοσκώφ. Ας χρησιμοποιήσουμε λοιπόν αυτές τις στιγμές σαν μια ευκαιρία να συλλογιστούμε για όλα όσα που συμβαίνουν γύρω μας, να στοχαστούμε πάνω στο γιατί γεννιέται τόσος θάνατος και καταστροφή γύρω μας, να στοχαστούμε πάνω στο ζήτημα γιατί η ζωή δεν χάνει ευκαιρία να ξεχύνεται από παντού, νικώντας όπου βρίσκει ευκαιρία το σκοτάδι.
Και να γιορτάσουμε, όσο μπορούμε να γιορτάσουμε. Να βρούμε τρόπους να γιορτάσουμε τα έθιμα μας χωρίς να βάλουμε σε κίνδυνο τους συνανθρώπους μας, να σκεφτούμε πως θα μιλήσουμε, πως θα έρθουμε πιο κοντά, με τις οικογένειες μας, με τους φίλους μας, με όσους θα μας λείψουν αυτό το Πάσχα. Να βάψουμε αβγά, κόκκινα, στο χρώμα της ζωής και της ελπίδας, να τσουγκρίσουμε, να ευχηθούμε, να γελάσουμε. Να δούμε, ακόμα και μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες του εγκλεισμού, πώς μπορούμε να περάσουμε όσο το δυνατόν καλύτερα. Θα είναι και αυτό άλλη μια μικρή νίκη, που την έχουμε πολύ ανάγκη. Καλή Λαμπρή, καλή Ανάσταση να έχουμε…
«Κομμουνιστικός» εθνικισμός, λαϊκισμός και πίστη στην εθνική, λαϊκή θρησκευτική παράδοση;
Αυτός είναι ο «δρόμος της Αριστεράς» που προτείνει η ΚΟΕ;
Posted on July 11, 2020 by shadesmag in Απόψεις
Άρθρο άποψης του Λ.
Για την αυτοπροσδιοριζόμενη ως κομμουνιστική, πρώην συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ, που προήλθε από διασπάσεις και μεταμορφώσεις της ΟΜΛΕ, του ΚΚΕ (μ-λ) και της Α/συνέχειας, μπορούν να επισημανθούν πολλά αρνητικά
……………………………………………
Θα αναφερθώ σε δυο άρθρα δυο διαφορετικών μελών ή φίλων της ΚΟΕ-δεν είμαι σε θέση να ξέρω-που δημοσίευσε ο «δρόμος», εν είδει μπαράζ, την ίδια ημέρα 18 Απριλίου, 2020, ανήμερα το Μεγάλο Σάββατο των Ορθοδόξων, που γιορτάστηκε 7 ημέρες μετά από την ίδια γιορτή των υπόλοιπων Χριστιανών του κόσμου, δηλαδή διχαστικά από τη συντριπτική διεθνή χριστιανική πλειοψηφία, η οποία θεωρείται στην Ελλάδα «αιρετική»: «Να καταργηθεί, επιτέλους, αυτό το μολυσματικό Πάσχα», «Το Πάσχα της πανδημίας».
………………………………
«…Σήμερα, Μεγάλη Παρασκευή δεν θα υπάρχει καν η περιφορά του επιταφίου, ενώ αύριο η Ανάσταση θα είναι βουβή…Το Πάσχα θα πραγματοποιηθεί με όλους μας, αποχωρισμένους από τα έθιμά μας, μακριά από το χωριό ή όπου αλλού γιορτάζει ο καθένας από εμάς, …Το Πάσχα είναι μια γιορτή πολύ ιδιαίτερη. Είναι δεμένη με τη ζωή των ανθρώπων,…είναι συγχρόνως και μια ευκαιρία …. να «ζήσουν» οι πιστοί την εσωτερικότητα της Μεγάλης Εβδομάδας και την ανύψωση της Ανάστασης, να συγχωρέσουν και να συγχωρεθούν οι παρευρισκόμενοι στο πασχαλινό τραπέζι, να ανανεώσουν τους δεσμούς που τους ενώνουν, να αφήσουν πίσω ό,τι τους χωρίζει και να γιορτάσουν.
…………………………..
Κάποιος θα πρέπει να πει στον αρθρογράφο, πως έκλεισαν πανεπιστήμια και σχολεία κι αυτός θρηνεί για τους ναούς, πως οι σημερινοί «από πάνω», όπως τους λέει, όπως έκανε και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, χρηματοδοτούν αδρά την Εκκλησία, την φοροαπαλλάσσουν, συναγελάζονται με τους πιο αντιδραστικούς δεσποτάδες της και ανακοίνωσαν προσλήψεις για χάρη της πρόσφατα (3.6.2020) 1000 ανθρώπων της με κρατικό μισθό, σε θέσεις πολιτικού προσωπικού της. Θα κλείσω το παρόν με την διαπίστωση του Βασίλη Ραφαηλίδη («Ιστορία-κωμικοτραγική-του Nεοελληνικού Kράτους, 1830-1974» εκδ.1993): «Ο φασισμός είναι λαϊκισμός -και κάθε λαϊκισμός είναι φασισμός κατά βάσιν και κατ’ ουσίαν»
Παράθεμα: Βασίλειος Ματθαιόπουλος, Αρχηγός Πυροσβεστικής ΣΥΡΙΖΑ-Ομολογητής της Ορθοδοξίας | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Παράθεμα: Να μην απαγγείλει το «Πιστεύω» η Αρχηγός του Κράτους | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
https://www.iefimerida.gr/politiki/thanoy-i-eklekti-toy-tsipra-i-poreia-kai-o-syriza
Βασιλική Θάνου, η εκλεκτή του Τσίπρα -Οι σταθμοί της πορείας της στο πλευρό του ΣΥΡΙΖΑ
Βασιλική Θάνου και Αλέξης Τσίπρας /Φωτογραφία Αρχείου: Intime News
07/08/2019 15:53
Ο Αλέξης Τσίπρας από την αρχή της θητείας του ως πρωθυπουργού έδειξε μια σκανδαλώδη εύνοια στο πρόσωπο της κυρίας Βασιλικής Θάνου. Χάρη σε αυτή την εύνοια έγινε πρόεδρος του Αρείου Πάγου, υπηρεσιακή πρωθυπουργός και στη συνέχεια -ως εκλεκτή του κ. Τσίπρα- επικεφαλής της Επιτροπής Ανταγωνισμού.
«Μας φωτογραφίζουν ως κομματικά πρόσωπα. Δεν είναι λογικά και νομικά βάσιμο να υποστηρίζει κανείς πως αν κάποιος προσέφερε τις υπηρεσίες του σε κάποιο πολιτικό πρόσωπο παίρνει και την κομματική ταμπέλα αυτού του προσώπου», υποστήριξε η κυρία Θάνου, κατά την ακρόαση των φορέων στη συζήτηση του νομοσχεδίου για το επιτελικό κράτος, με διάταξη του οποίου τέθηκε ασυμβίβαστο στη θέση της επικεφαλής της επιτροπής Ανταγωνισμού με θέσεις και αξιώματα του κυβερνητικού επιτελείου.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, δηλαδή, η κ. Θάνου υποστήριξε ότι διαθέτει όλα τα εχέγγυα ανεξαρτησίας για να παραμείνει επικεφαλής μιας τόσο σημαντικής αρχής. Μια ματιά στη διαδρομή της κ. Θάνου αρκεί για να αποδειχθεί το εντελώς αντίθετο.
Η ταύτισή της με τον ΣΥΡΙΖΑ είχε ξεκινήσει ήδη πριν από το 2015
Η κ. Θάνου ορίστηκε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου με απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου την 29η Ιουνίου 2015 στις 2 μετά τα μεσάνυχτα, η οποία ελήφθη δια περιφοράς. Και μάλιστα η επιλογή της έγινε με βαθιά βουτιά στην επετηρίδα των ανώτατων δικαστών -προσπέρασε ούτε έναν, ούτε δύο, αλλά εννιά αρχαιότερους υποψήφιους για τη θέση! Η επιλογή δεν έγινε τυχαία, ούτε επειδή ο κ.Τσίπρας ανακάλυψε τότε τις ικανότητές της. Η ταύτιση της με τον ΣΥΡΙΖΑ, είχε ξεκινήσει ήδη πριν από το 2015, από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση και η ίδια συνδικαλίστρια δικαστικός, οπότε είχε διαπρέψει εκδίδοντας ανακοινώσεις με όχι απλώς πολιτικό χρωματισμό αλλά σαφή πολιτική -αντιμνημονιακή- τοποθέτηση. Ενώ αμέσως με την εκλογή της κυβέρνησης Τσίπρα είχε στείλει επιστολή στον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ ζητώντας του να παρέμβει στα όργανα της Ε.Ε. υπέρ των προτάσεων της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και είχε χαρακτηρίσει την κυβέρνηση Σαμαρά «κυβέρνηση κράτους απολυταρχικού». Όλα αυτά τα εξωφρενικά τα έκανε όντας εν ενεργεία ανώτατη δικαστικός.
Ο διορισμός της στις 27 Αυγούστου 2015 ως υπηρεσιακής πρωθυπουργού
Το δραματικό καλοκαίρι του 2015, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ φρόντισε να αφήσει επί μήνες κενές τις θέσεις των Προέδρων του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ώστε να μην έχει ευχέρεια ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να διορίσει άλλο πρόσωπο ως υπηρεσιακό πρωθυπουργό. Έτσι, χάρη στις μεθοδεύσεις αυτές, όταν οδηγηθήκαμε σε πρόωρες εκλογές, ήταν η κυρία Θάνου που διορίστηκε στις 27 Αυγούστου 2015 υπηρεσιακή πρωθυπουργός.
Η προσπάθεια να αποφύγει την υποχρεωτική συνταξιοδότηση
Στη συνέχεια η κυρία Θάνου, ως πρόεδρος του Αρείου Πάγου, προσπάθησε να κάνει λάστιχο την ερμηνεία της σαφέστατης διάταξης του Συντάγματος για την ηλικία υποχρεωτικής συνταξιοδότησης των δικαστών, μόνο και μόνο για να μπορέσει να παραμείνει η ίδια για λίγο ακόμη στη θέση της- μια κίνηση την οποία αρχικά υποστήριξε και ο κ. Τσίπρας. Αλλά «ο αγώνας δεν δικαιώθηκε». Η κυρία Θάνου δεν τα κατάφερε, καθώς βρήκε αντίθετη σύσσωμη την ολομέλεια του ανωτάτου δικαστηρίου και όλο τον νομικό κόσμο της χώρας. Παρά την αποτυχία της και την προσβολή στο κύρος του θεσμού που εκπροσωπούσε, με την απόπειρά της να επεκτείνει αντισυνταγματικά τη διάρκεια της θητείας της, ο κ. Τσίπρας βρήκε ξανά μια θέση για να την αξιοποιήσει, και μάλιστα μόλις 10 ημέρες μετά την αφυπηρέτησή της από το Δικαστικό Σώμα. Στις 10 Ιουλίου 2017 την τοποθέτησε ως άμισθη προϊσταμένη του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού. Θέση την οποία διατήρησε μέχρι και τον Δεκέμβριο του 2018, οπότε προτάθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη θέση της προέδρου της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Ένα αξίωμα στο οποίο έπρεπε να τοποθετηθεί ένα πρόσωπο που θα όφειλε να πληροί όλα τα εχέγγυα ανεξαρτησίας, ο κ.Τσίπρας επέβαλε την εκλεκτή του. Κι όχι μόνο αυτό. Το «σετ» έδεσε τοποθετώντας στης θέση της αντιπροέδρου της Αρχής τη διευθύντρια του γραφείου του κ. Παππά.
Με όλα τα παραπάνω γίνεται απολύτως αντιληπτό γιατί ο κ. Τσίπρας δίνει μάχες να κρατήσει την κυρία Θάνου επικεφαλής της Επιτροπής. Είναι ξεκάθαρο πως θέλει σε ένα πολύ σημαντικό πόστο, όπως η Επιτροπή Ανταγωνισμού, έναν δικό του άνθρωπο.
Πηγή: iefimerida.gr – https://www.iefimerida.gr/politiki/thanoy-i-eklekti-toy-tsipra-i-poreia-kai-o-syriza
Παράθεμα: «Στα γηροκομεία που ελέγχει η Εκκλησία οι ανεμβολίαστοι εργαζόμενοι» | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Παράθεμα: Αθηνά Λινού, Υπερυπουργός Τσίπρα-Ομολογήτρια της Ορθοδοξίας | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Παράθεμα: Αθηνά Λινού-Ομολογήτρια της Ορθοδοξίας, υποψήφια με τον ΣΥΡΙΖΑ | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Παράθεμα: Η + Aθηνά Λινού+ Τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές