Οι επίσκοποι στην Κατοχή [3]

Απάντηση στους Μ. Γλέζο-Χριστόδουλο

ΜΕΡΟΣ 3ο

(ΚΛΙΚ για μεγαλύτερη απόλαυση) Θεοφιλέστατου Μελετίου επισκόπου Πατάρων προς Χίτλερ Α΄ επιστολή

(Μέρη 1ο – 2ο)

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Ο επίσκοπος Πατάρων Μελέτιος του Οικουμενικού πατριαρχείου, εκπροσωπόντας τον ασθενή δεσπότη Αλεξανδρούπολης προέστη στην υποδοχή «των ενδόξων Γερμανικών Στρατευμάτων», με την φωτογραφία του να κάνει τον γύρο της κατεχόμενης Ευρώπης μέσω του γερμανικού προπαγανδιστικού περιοδικού «Signal». Εκ μέρους δήθεν του λαού της Αλεξανδρούπολης, υπέγραψε κείμενο, «Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Φύρερ…» (Γ.Μουστάκης, «Δαυλός», Απρίλιος 2003), εκφράζοντας «τας ολοψύχους ευχαριστίας και την εις το διηνεκές αναλλοίωτον ευγνωμοσύνην…διά την άκραν ευγένειαν και τον ιπποτισμόν τον οποίον επεδείξαντο απέναντί του τα ηρωικά στρατεύματα της κατοχής» (10/4/41). Το 1961 προήχθη τιμής ένεκεν σε μητροπολίτη. Δεκάδες πατριώτες παπάδες που εντάχθηκαν στις γραμμές του Ε.Α.Μ. καθαιρέθηκαν ενώ κανείς μητροπολίτης που συνεργάστηκε με τον κατακτητή δεν τιμωρήθηκε, με εξαίρεση τον Αγιορείτη και μετέπειτα μητροπολίτη Βασίλειο, ο οποίος όμως καταδικάστηκε (σε δυο χρόνια φυλακή), όχι επειδή το κράτος και η Εκκλησία ήθελν να αποδώσουν Δικαιοσύνη, αλλά επειδή ήταν Ρώσος και επεδίωκε τη Διεθνοποίηση του Αγ.Όρους. Αναγκάστηκε έτσι να φύγει από την Ελλάδα. Στην καταδικαστική απόφαση αναφέρεται πως “ικανοποίει κατά συρροήν…όλας τας ορέξεις των κατακτητών” χαρίζοντάς τους λειτουργικά κειμήλια (Γ.Μουστάκης, «Δαυλός» Απριλίου ‘03). Η καταδίκη αυτή δεν εμπόδισε την προαγωγή του σε μητροπολίτη Βρυξελλών από την εξόριστη ρωσική Εκκλησία, ούτε τις τιμητικές αναφορές στο θεολογικό συγγραφικό του έργο από Έλληνες κληρικούς σήμερα. Επρόκειτο όμως για έναν άθλιο άνθρωπο ο οποίος ειδοποίησε τους Ναζί να διώξουν κυνηγημένα από τους Ταγματασφαλίτες γυναικόπαιδα της Ιερισσού, επειδή παραβίασαν το Άβατο και ζήτησαν το καλοκαίρι του ’44 καταφύγιο στη Μονή Εσφιγμένου. Δείγμα της κατά τον κ. Γλέζο “καθολικότητας” της αντίθεσης του Κλήρου προς τους Ναζί, είναι και η δουλική επιστολή των 20 Αγιορειτών ηγούμενων προς τον Χίτλερ:

“Προς την Αυτού Εξοχότητα τον Αρχικαγκελλάριον του ενδόξου Γερμανικού Κράτους Κύριον Αδόλφον Χίτλερ

 

Βρυξελών Βασίλειος ο Αγιορείτης. Επειδή ήταν Ρώσος δεν κουκουλώθηκε ο δωσιλογισμός του και καταδικάστηκε ως αρχιμανδρίτης από το δικαστήριο δωσιλόγων στην Ελλάδα.

Εξοχότατε,
Οι βαθυσεβάστως υποσημειούμενοι Αντιπρόσωποι των Είκοσιν Ιερών Βασιλικών Πατριαρχικών καί Σταυροπηγιακών Μονών του Αγίου Όρους Άθω, λαμβάνομεν την εξαιρετικήν τιμήν ν’ απευθυνθώμεν προς την Υμετέραν Εξοχότητα καί παρακαλέσωμεν Αυτήν θερμώς, όπως, ευαρεστημένη, αναλάβη υπό την Υψηλήν προσωπικήν Αυτής προστασίαν καί κηδεμονίαν τον Ιερόν τούτον Τόπον, του οποίου Ηγούμενοι καί αντιπρόσωποι τυγχάνομεν, διαδεχομένη εν τούτω τους ιδρυτάς καί Ευεργέτας του Ιερού τούτου Τόπου Βυζαντινούς Αυτοκράτορας καί διαδόχους τούτων. …. Το Αυτονομιακόν τούτο πολίτευμα περιεθριγκώθη δι’ αλλεπαλλήλων τυπικών καί Χρυσοβούλων των ιδρυτών καί ευεργετών των Ιερών μονών Βυζαντινών Αυτοκρατόρων Βασιλείου του Μακεδόνος(882), Ιωάννου Τσιμισκή(972), Κωνσταντίνου Μονομάχου(1046), Στεφάνου Δουσάν(1346) καί άλλων Σλαύων, Ουγγροβλάχων Ηγεμόνων καί των μετέπειτα Σουλτανικών Φιρμανίων ….περιεθριγκώθη τέλος, διά του 62ουάρθρου της Βερολινείου συνθήκης του έτους 1878, έχοντος ούτω, οι μοναχοί του Όρους Άθω οθενδήποτε καί αν κατάγωνται θα διατηρήσωσι τά κτήματα καί τα πρότερα αυτών δικαιώματα καί θ’ απολαύωσιν, άνευ ουδεμιάς εξαιρέσεως, πλήρους ισότητος δικαιωμάτων καί προνομίων. ……… παρακαλούμεν καί ικετεύομεν θερμώς την Υμετέραν Εξοχότητα όπως αναλάβη υπό την υψηλήν προστασίαν καί κηδεμονίαν Αυτής. Τον Βασιλέα των Βασιλευόντων καί Κύριον των Κυριευόντων εξ όλης ψυχής καί καρδίας ικετεύοντες, όπως επιδαψιλεύση τη Υμετέρα Εξοχότητι υγείαν καί μακροημέρευσιν επ’ αγαθώ του ενδόξου Γερμανικού Έθνους. Υποσημειούμεθα βαθυσεβάστως…».

Το Άγιο Όρος είχε δυο λόγους να λατρέψει τον Χίτλερ. Ήταν βαθιά αντικομμουνιστικό, γιατί το τέλος του τσαρισμού στη Ρωσία σήμανε το τέλος των βαρύτιμων βασιλικών δωρεών στους καλόγερους που παραδοσιακά αποσπούσαν από τους Ρώσους και Βλάχους ηγεμόνες και γιατί ήταν βαθιά αντισημητικό ακολουθώντας την εκκλησιαστική παράδοση του Νίκωνα του Μετανοείτε και του μέντιουμ Κοσμά Αιτωλού. Στις 7.6.’44 δημοσιεύτηκε στο λογοκριμένο «Ελεύθερον Βήμα» είδηση στην οποία εξαίρεται η άριστη συνεργασία που είχαν με τους αγιορείτες ηγουμένους οι γερμανικές αρχές και αναφέρεται πως οι μονές δεν πείνασαν «χάρις εις τας μεγάλας εισαγωγάς τροφίμων εκ μέρους

Υπό το βλέμμα του Αδόλφου

του Γερμανικού στρατού εις το Όρος…». Σήμερα ο πολυγραφότατος αγιορείτης Μιχήλ Χατζηαντωνίου που έφυγε από τον Άθω ξεμπροστιάζοντάς τον ως χώρο ψυχοφαρμάκων και κρυφής ομοφυλοφιλίας , εξηγεί: «Από την επίσημη αρχή του Αγίου Όρους, ο Χίτλερ θεωρήθηκε φιλόθεος, αφού κατέτρεχε κι εξόντωνε τους Εβραίους». Ο ίδιος αποκαλύπτει: «Επί πολλά χρόνια στην πανήγυρη μοναστηριού δημιουργείτο μεγάλο πρόβλημα διότι στο αρχονταρίκι υπήρχε τεράστια φωτογραφία του Μεταξά. Στις ενστάσεις πολλών επισκεπτών, ότι πρέπει να τον βγάλουν από εκεί οι μοναχοί απαντούσαν: “Αυτός έσωσε την Ελλάδα και ξάφρισε (sic) τους κομμουνιστές!…υπηρέτησε τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό!”.Mε γράμμα του στον «Δαυλό» (τ. 251, 11.’02), ο τ. δημοτικός σύμβουλος της Αθήνας γνωστός συγγραφέας και θεολόγος Γ.Μουστάκης αποκαλύπτει συγχαρητήρια επιστολή προς τον Χίτλερ της Ι.Επιστασίας των 20 εκλεγμένων αντιπροσώπων των αγιορείτικων μονών, με αφορμή την πτώση του Ζιτομίρ, σοβιετικού οχυρού στην Ουκρανία, στα χέρια των Ναζίστών: «…..αγαλλόμενοι κραυγάζομεν εν θαυμασμώ: Έπεσεν το Ζιτομίρ καί εσώθη η Χριστιανοσύνη…..Κύριος ο Θεός κρατύνη την υμετέραν εξουσίαν εις έτη πλείστα…..». Ο κατοχικός υπουργός Ν. Λούβαρις, καταδικασμένος από το δικαστήριο δωσιλόγων, διαπιστώνει στην “Πύλη του Ουρανού” του, πως “Ο Άθως είναι ίσως το μόνο τμήμα της Χώρaς, όπου εξaκολουθεί να ζή….το εθνικόν ιδεώδες…“.

Πράγματι, ο Μιχαήλ καταθέτει και την μαρτυρία γιατρού του όρους πως αν ψήφιζαν οι αγιορείτες θα έπαιρνε 50% η Ν.Δ. και 50% η Ακροδεξιά. προσθέτοντας για την τελευταία “και λίγο έβαλα“.

Ο αντισημητισμός, ήταν πάντα διάχυτος στη Β. Ελλάδα. Τα μάρμαρα του εβραϊκού νεκροταφείου Θεσσαλονίκης λεηλατήθηκαν την Κατοχή από την Εκκλησία που τα χρησιμοποίσε για πλακόστρωση ναών. Ο φιλομοναρχισμός, ο αντικομμουνισμός, η σύμπλευση με το Ναζισμό (ειδικά πριν εισβάλει ο γερμανικός στρατός στις ορθόδοξες χώρες), υπήρξαν κλασσικά χαρακτηριστικά του βαλκανικού και του ρωσικού ανώτερου ορθόδοξου κλήρου, που έβλεπε στον Χίτλερ τον εχθρό των Εβραίων και των κομμουνιστών και την ελπίδα για την παλινόρθωση του διαδόχου του Βυζαντινού Αυτοκράτορα, του Ρώσου Τσάρου. Σήμερα η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά ιδιαίτερα (2003) ως Άγιο μια μαύρη φιγούρα, τον αντισημίτη Σέρβο επίσκοπο Νικόλαο Βελιμίροβιτς, τον “Νέο Χρυσόστομο”, ιδιαίτερα αγαπητό και στην Ελλάδα, που είχε παρασημοφορηθεί στα 1935 από τον Χίτλερ τον οποίο επαίνεσε ως συνδυάζοντα εθνικισμό με χριστιανική πίστη και τον οποίο παρομοίασε με τον εθνικό Άγιο των Σέρβων πρίγκηπα και Αρχιεπίσκοπο Σάββα. Αργότερα συνέγραψε στο Νταχάου όπου είχε φυλακιστεί ως Σέρβος πατριώτης (σε προνομιακή πτέρυγα) το αντισημητικό σύγγραμμα: “Μεσα από το παράθυρο της φυλακής”, στο οποίο διαπίστωνε πως η Ευρώπη ήταν το πεδίο της μάχης μεταξύ των Εβραίων και του πατέρα τους του Διαβόλου από τη μία και του Θεού από την άλλη. Αμετανόητος υποστήριζε ακόμη και το 1953 τον Σέρβο φασίστα και εγκληματία συνεργάτη του Χίτλερ Δημήτρη Ljotic. Στη φωτογραφία βλέπουμε τον Άγιο με τον καταδικασμένο ως εγκληματία πολέμου ορθόδοξο ιερέα Momcilo Dujic των Σέρβων ορθόδοξων ναζιστών Τσέτνικ. Ο Βελιμίροβιτς πέθανε στις ΗΠΑ όπου είχε καταφύγει γι ανα γλυτώσει από το καθεστώς Τίτο.

Το Άγιο όρος ανέδειξε και τον αντιφατικό ορθόδοξο παπά λόρδο Δημήτριο (Δαυϊδ) Μπάλφουρ, τον γνωστό επί Κατοχής πράκτορα της Ιντέλιντζεντ Σέρβις, που αν και είχε συνείδηση ορθόδοξου ιερωμένου και βαθιά θεολογική κατάρτιση, δρούσε όμως ως κατάσκοπος των Βρεττανών στη χώρα μας προδίδοντας μεταξύ των άλλων και το μυστήριο της εξομολόγησης. Ο αυτοαποσχηματισμός του δεν έλυσε ποτέ το αίνιγμα αυτού του ανθρώπου που τέλεσε πολιτικό γάμο γεγονός που τον εμπόδιζε να επιστρέψει στην ιερωσύνη όπως το επιθυμούσε και που εμπλούτισε τον μακρύ κατάλογο των ορθόδοξων κληρικών, πρακτόρων του Καίσαρα.

Το Άγιο Όρος δεν αποτελούσε όμως μια εξαίρεση, μια παθολογική ομάδα κηφήνων, ψυχοπαθών, και διαστροφικών καλόγερων, χωρίς ίχνος κοινωνικής και πατριωτικής ευθύνης, που μαθημένοι να κολακεύουν και να επωφελούνται από κάθε Ρωμαίο, Σέρβο, Οθωμανό ή Ρώσο δυνάστη έσπευσαν να υμνήσουν και τον Χίτλερ για να σώσουν προνόμια και θησαυρούς. Τέσσερεις τουλάχιστον βορειοελλαδίτες ιεράρχες εκφώνησαν πανηγυρικές ομιλίες κατά την περιφορά της προπαγανδιστικής έκθεσης των κατοχικών στρατευμάτων «ο σοβιετικός παράδεισος», η οποία προσπαθούσε να πείσει τον πληθυσμό για την αναγκαιότητα του αντικομμουνιστικού αγώνα. Ο Σερρών Κωνσταντίνος μίλησε για την «παλαιά ευτυχία των Ρώσων» επί τσάρου διατυπώνοντας την άποψη ότι «ο μπολσεβικισμός δέον να θεωρηθή μία κίνησις παρά κατωτέρω λαώ”. Από κοντά οι Εδέσσης Παντελεήμων: «Ο Ελλην, … τάσσεται παρά το πλευρόν των δυνάμεων αίτινες καταπολεμούν το υλιστικόν τούτο σύστημα και ελπίζει ότι ούτω θα επιτύχη να εξασφαλίση έν ελεύθερον και ευτυχές μέλλον εν τω πλαισίω της νέας Ευρώπης», Φλωρίνης Βασίλειος “Καθώς … η Θεία Πρόνοια, εν τω προσώπω του Μεγάλου Κωνσταντίνου, εθριάμβευσε κατά των διωγμών της ειδωλολατρείας, τοιουτοτρόπως σήμερον, εν τω προσώπω του Μεγάλου Ηγέτου του ενδόξου Γερμανικού έθνους, θα θριαμβεύση … η δόξα του μεγάλου Γερμανικού Έθνους και η προς αυτό ευγνωμοσύνη απάντων των λαών, και ιδιαιτέρως του ελληνικού, θα είναι αιωνία» και Κασσανδρείας Ειρηναίος, που καταγγέλλει τον διεθνή κομμουνισμό σαν «σιωνιστικό προϊόν»: «Ευνόητος η χαρά και ανακούφισις ήν ησθάνθην…όταν ο Μέγας Φύρερ του Γερμανικού Ράιχ εκήρυξε τον κατά των Μπολσεβίκων πόλεμον, προς απαλλαγήν της Αγίας Ορθοδόξου Ρωσίας από των σκληρών και αφορήτων αυτών τυράννων και βασανιστών. Ο κατ’ αυτών πόλεμος είνε φιλάνθρωπος, ευγενής και σωτήριος. … ιλιγγιώμεν…διότι αναντιρρήτως το ήμισυ του…υπάρχοντος παντοδυνάμου χρυσού ευρίσκεται εν ταις χερσί των Εβραίων”.(“Ελευθεροτυπία”- Iός, 9-4-2000)

Ο προειρημένος μάλιστα Μητροπολίτης Σερρών Κωνσταντίνος, μόλις μπήκαν οι Βούλγαροι στην Ανατολική Μακεδονία και Θράκη, κάλεσε τον πληθυσμό να συμμορφωθεί με τις διαταγές τους, παρέχοντάς τους «πάσαν ευκολίαν και περιποίησιν» και ο μητροπολίτης Φθιώτιδος Αμβρόσιος, που θα τον ξαναβρούμε μπροστά μας αργότερα: “με δυο εγκυκλίους του (το 1941 και 1942) προέτρεψε τους κληρικούς της Μητροπόλεώς του να συστήσουν στους πιστούς να παραδώσουν τα όπλα στους Ιταλούς, υποσχόμενος ότι οι εισβολείς θα ανταμείψουν τους εφημέριους – τους εφημέριους, ούτε καν το λαό – με τρόφιμα!”.

Είδαμε τον Σέρβο ναζιστή άγιο Νικόλαο που φυλακίστηκε στο Νταχάου, στα οπλαίσια των αναπόφευκτων παρεξηγήσεων και συγκρούσεων μεταξύ βαλκάνιων και Γερμανών εθνικιστών, όπως μεταξύ Χίτλερ, Μουσολίνι και Μεταξά κλπ. Υπήρξαν και δυο Έλληνες μητροπολίτες που ως απλοί κληρικοί φυλακίστηκαν στο Νταχάου, μάλλον κατά λάθος χωρίς κάποιον εμφανή λόγο, όπως απέδειξε και η μετέπειτα ζωή τους. Ο Κυθήρων Μελέτιος, τότε εφημέριος στο Μόναχο, αργότερα υμνητής της Δικτατορίας και ο Δημητριάδος Δαμασκηνός, που εξαναγκάστηκε εκβιαζόμενος σε παραίτηση το 1968 από τη Χούντα για λόγους “ηθικής”. Ο ίδιος απέδωσε τις κατηγορίες εναντίον του σε πλεκτάνη των ορθόδοξων παρεκκλησιαστικών οργανώσεων και κληροδότησε τη μεγάλη του περιουσία στην οικονόμο του.

Η “ευσεβεστάτη” αιμομίκτρια Φρ.Μπραουνσβάιχ σύζυγος του θείου της Paul Γλύξμπουργκ, μητέρα του άνεργου σήμερα Κώστα Ντεγκρέτσια (στη φωτ.προσεύχονται στην ενθρόνιση του αρχ.Ιερώνυμου Κοτσώνη), μέλος της χιτλερικής Νεολαίας, που υποχρεώθηκε να βαπτιστεί ορθόδοξη για να γίνει βασίλισσα, πρωτοστάτησε μαζί με την Εκκλησία στο παιδομάζωμα, δηλαδή στο μάντρωμα σε στρατόπεδα και στη μύηση στα ελληνοχριστιανικά ιδεώδη, από στρατιωτικούς παπάδες, ανυπεράσπιστων παιδιών μολυσμένων οικογενειακά με τον “κομμουνιστικό ιό”. Πολλά πουλήθηκαν για υιοθεσία σε αμερικανικές οικογένειες. Το έγκλημα αυτό το ευλόγησε ο αρχιεπίσκοπος Σπύρος Βλάχος, παρομοιάζοντας τον ΕΛΑΣ «ως… άλλον Ηρώδη». Ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χ.Θέμελης, που άφησε εποχή ως χωρεπίσκοπος Θαυμακού στην επί χρήμασι τέλεση των θρησκευτικών μυστηρίων (απέκτησε το παρατσούκλι “Γρηγόρης” γιατί έτρεχε φορώντας τα άμφιά του μέσα σε ταξί από γάμο σε κηδεία κλπ), απεφάνθη στη Σύνοδο του Χριστόδουλου (10/2000): «… Το παιδομάζωμα των Ελληνοπαίδων έγινε από τους σύγχρονους εγκληματίες του ξενόδουλου συμμοριτισμού κατά την διάρκειαν του εν Ελλάδι συμμοριτοπολέμου…».

Όμως σε αυτά τα άντρα του ελληνοχριστιανικού πολιτισμού τα παιδάκια υφίσταντο ακόμη και βιασμούς.

…

ΥΓ1:

Οι επίσκοποι τίμησαν τη Μπραουνσβάϊχ πιο πολύ και από την ευλαβική και ενάρετη συγγραφέα Δήμητρα Παπανδρέου. Της έψελναν ειδικό Πολυχρόνιο ακόμη και όταν δεν ήταν βασίλισσα αλλά απλή βασιλομήτωρ. Ο πολυχρονισμός σταμάτησε ύστερα από προδοσία του πρώην αυλικού της αρχιμανδρίτη Ι.Κοτσώνη, ο οποίος εκτέλεσε πειθήνια ως διορισμένος Αρχιεπίσκοπος διαταγή της Δικτατορίας να τον διακόψει. Η μέγαιρα είχε στο μεταξύ ασπαστεί το Βουδισμό.

YΓ2.
Ο Θεολόγος δρ.Γ.Μουστάκης για το Άγιο Όρος και τον Χίτλερ:

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ