Η Κόλαση που λέγεται κρατική Εκκλησία

Τρείς Χρυσόστομοι στην κηδεία του τ.Αττικής

Να ελέγξει το ΣΔΟΕ τα έσοδα του χαριτόβρυτου τοτέμ της Ν.Μάκρης -αν και μάλλον δεν είναι αναγκαίο, είναι φρεσκότατα ολοζώντανος, φανερό άλλωστε.

Του Αναγνώστη Λασκαράτου
Η μητρόπολη Κηφισιάς, που ιδρύθηκε ως Αττικής και Μεγαρίδος το 1936, είναι περιπετειώδης. Ο πρώτος επίσκοπός της Ιάκωβος εκθρονίστηκε από τη Χούντα, μαζί με πολλούς δεσποτάδες ακόμη, ως δραστήριος ομοφυλόφιλος, ο οποίος είχε ήδη απασχολήσει με κωμικοτραγικό τρόπο από το 1961 το πανελλήνιο («…Τα Ανάκτορα καλούν σε ακρόαση τον τότε υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων Γρ.Κασιμάτη. Στις 13 Ιανουαρίου η Ιεραρχία συνεδριάζει κεκλεισμένων των θυρών. Το κτίριο πολιορκείται από χιλιάδες πιστούς-μέλη εκκλησιαστικών οργανώσεων, με την Αστυνομία να προσπαθεί να επιβάλει την τάξη…», ‘ΤΟ ΒΗΜΑ’, 20.2.2005). Ο διάδοχός του Νικόδημος, ήπιε το ίδιο πικρό ποτήρι, εκθρονίστηκε εκδικητικά, μαζί με άλλους 11, λίγο πριν πέσει η Χούντα, χωρίς δίκη από τον επίσης χουντικό Σεραφείμ, με την πρόφαση ότι εκλέχτηκε αντικανονικά. Αργότερα οι φίλοι του Νικόδημου, οι «παρεκκλησιαστικοί», εκδικήθηκαν τον Παντελεήμονα, που είχε στρογγυλοκαθίσει στο θρόνο του πρώτου, βγάζοντας τα ερωτικά του άπλυτά στη φόρα με εκατοντάδες κασέτες.  Όταν οι παρεκκλησιαστικές οργανώσεις στοχοποιήσουν έναν μητροπολίτη, βρίσκουν συνήθως εύκολα στοιχεία εναντίον του. Οι υποκλαπείσες τηλεφωνικές σεξουαλικές συνομιλίες του Παντελεήμονα με φαντάρους δημοσιοποιήθηκαν και ο Αρχιεπίσκοπος Χουντόδουλος και σύσσωμη η Ιεραρχία, παρ’όλο που είχαν αναμεταδοθεί από εκκλησιαστικά έντυπα, (όχι όμως τόσο ευρέως που να δημιουργούν πρόβλημα με την κοινή γνώμη) έκαναν το κορόιδο. Αλλά για κακή τους τύχη υπήρχε κάποιος σκελετός αγνώστου άνδρα ή γυναίκας (φωτ.), ένας γλυκύτατος μπαμπούλας στον οποίο είχε δοθεί αυθαίρετα (ύστερα από ενύπνιο «όραμα» της ‘τυμβωρύχου’ διαχειρίστριας-ιδιοκτήτριάς του, αγράμματης καλόγριας Μακαρίας) το όνομα όσιος Εφραίμ της Ν.Μάκρης και ο Παντελεήμων, που δεσπότευε και εκεί, είχε πολύ σκληρούς αντιπάλους στη μοιρασιά των αφορολόγητων κερδών του με την ηγουμένη. Η μακαρία Μακαρία, που είχε στήσει αρχικά χωρίς την αρωγή της Εκκλησίας, τη φάμπρικα του θαυματουργού βρυκόλακα, (ο πατριάρχης αγιοποίησε το σκελετό πολύ αργότερα, το 2011), είχε συγκροτήσει στην πορεία σύλλογο ευσεβών συμβολαιογράφων-πολιτικών-δικηγόρων «φίλων της Μονής», που δεν κάθισαν άπρακτοι να βλέπουν το δεσπότη να λεηλατεί τα πλούσια παγκάρια του θεσπέσιου σκιάχτρου, όπως είθισται να κάνουν ανενόχλητοι με τις θαυματουργές μονές, πραγματικούς φορολογικούς Παράδεισους με χρυσορρόες Πακτωλούς, οι σεβάσμιοι Αρχιερείς τους, που αποκτούν έτσι (κι αλλιώς) γερό κομπόδεμα για τους ανιψιούς τους και τους «ανιψιούς» τους.

Στο απρόβλεπτο «τσουνάμι» του 2005, που βγήκαν πολλές ιστορίες ιερής διαφθοράς και διαστροφής στη φόρα, οι αντίπαλοι του Παντελεήμονα βρήκαν την ευκαιρία και πυροδότησαν το σκάνδαλο των υψηλών τραπεζικών καταθέσεων του εμπλεκόμενου και σε πολλά άλλα σκάνδαλα φίλου, προστατευόμενου και στενού συνεργάτη του Χουντόδουλου αλλά και του χουντικού Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Ασφαλώς ένα στοιχειώδες «Πόθεν έσχες» και για μητροπολίτες (όχι σαν κι αυτό των βουλευτών, εφοριακών, γιατρών, υπαλλήλων πολεοδομίας, κλπ) θα είχε φέρει το θέμα πολύ νωρίτερα στη φόρα και θα είχε προλάβει περισσότερα, αλλά……

Πολλοί δεσποτάδες είχαν υποστηρίξει φανερά και όχι στα μουλωχτά (όπως ο Χουντόδουλος, ο πατριάρχης και ο Ιερώνυμος), τον Παντελεήμονα, που, αν και καλόγερος πια, κηδεύτηκε τώρα προκλητικά σαν Αρχιερέας, καταστρατηγούμενης έτσι της εκ του νόμου (Ν. 5383/1932, άρθρο 160) διαταγής του Αρείου Πάγου προς τη Δημόσια Υπηρεσία της Εκκλησίας να αποσχηματιστεί. Τον έντυσαν το δύστυχο οι συνάδελφοί του με την προκλητική στολή του βυζαντινού σατράπη, αντί να τον θάψουν σαν απλό καλόγερο, με την ελπίδα πως αν κηδευτεί ταπεινά, ο θεός τους, που κατά τον μητροπολίτη Σπάρτης δεν συγχωρεί αυτούς που έκαναν πολιτικό γάμο (‘πόρνους’ κατά τον Άνθιμο), θα τον συγχωρήσει. Εκτός από τον επικεφαλής της λέσχης των υποστηρικτών του, τον γνωστό ως «τακουνάκια» άγιο Νικόδημο της Ιερισσού (ΤΟ ΒΗΜΑ-ΒΗΜΑτοδότης 17.3.2009), τον υποστήριξαν και άλλοι, μερικούς τους βρίσκουμε στο ‘ΒΗΜΑ’:

«Ο Μητροπολίτης Διδυμοτείχου κ. Νικηφόρος βρέθηκε το 2005 στη δίνη του κυκλώνα που ξέσπασε στη διοίκηση της Εκκλησίας με αφορμή τις καταγγελίες κατά ιεραρχών, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο ίδιος αλλά και ο κ. Παντελεήμων. Ο κ. Νικηφόρος βίωσε..τον διασυρμό από καταγγελίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης, τις οποίες στήριξε μόνο ένας μάρτυρας ενώπιον της Ιεράς Συνόδου. Αντίθετα, τον υποστήριξαν περισσότερα από 500 άτομα και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο» και «Η στάση του Μητροπολίτη Ν. Ιωνίας και Φιλαδελφείας κ. Κωνσταντίνου ήταν αναμενόμενη, καθώς, όπως λένε κληρικοί με πικρόχολη διάθεση, έχουν δύο κοινά με τον κ. Παντελεήμονα. Δεν δηλώνει την ημερομηνία γεννήσεως του στα Δίπτυχα της Εκκλησίας και εναντίον του έχουν καταγραφεί διάφορες κατηγορίες από τον επί μακρό χρονικό διάστημα οδηγό του (σημ.Λασκ.: και από ιερείς του) αλλά ουδέποτε διερευνήθηκαν από την Ιερά Σύνοδο ή κάποιον εκκλησιαστικό ανακριτή….» (Μ.Αντωνιάδου, 15.3.2009).

Πέντε δεσποτάδες τόλμησαν τελικά να πάνε στην αρχιερατική κηδεία του καλόγερου Μπεζενίτη. Αν δεν φοβόντουσαν την κατακραυγή θα πήγαιναν σχεδόν όλοι τους, με πρώτους τον Αρχιεπίσκοπο και τον Πατριάρχη. Οι τρεις από αυτούς, όλοι με το όνομα Χρυσόστομος, είχαν κάποιες ατυχίες που είχαν βγει στη φόρα και που υποθέτω τους έκαναν να δείξουν ιδιαίτερη κατανόηση στο δράμα του συναδέλφου τους ή μάλλον θα ισχύει πως ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται.

1. Ο Περιστερίου είχε συκοφαντηθεί (όπως και άλλοι εννιά δεσποτάδες) πως δήθεν είχε πολύ υψηλές καταθέσεις που ελέγχονταν από την Εφορία, αλλά ευτυχώς το θέμα δεν είχε συνέχεια, μετά από διερευνητική ευτυχή επικοινωνία του κ.Ιερωνύμου με τον Ειδικό Γραμματέα του ΣΔΟΕ.

Αν όμως  η αφεντιά του, που είναι απόρθητο οχυρό της αφιλοχρηματίας και «πατριαρχικός», τη γλύτωσε κι αυτή τη φορά (γιατί είχε συκοφαντηθεί και παλιότερα) εύκολα, δεν είχε την ίδια τύχη και κάποιος κληρικός-τσιράκι του, «που είχε σημαντικό ρόλο στην οικονομική διαχείριση της Μητρόπολης Περιστερίου»  («Ο ιερέας με τα 3 εκατ. ευρώ μετά τον έλεγχο του ΣΔΟΕ. Πολυτελής κατοικία, παγκάρια, περίεργες κλοπές και καταγγελίες για κακοδιαχείριση»-ΤΟ ΒΗΜΑ, Λαμπρόπουλος Β. 21.11.2012), που πιάστηκε στο επιλεκτικό δόκανο της Εφορίας, χωρίς να δημοσιοποιηθεί το όνομά του, τον οποίο όμως η Εκκλησία έχει «ξεχάσει» (ως είθισται άλλωστε) να δικάσει, χωρίς κανείς να απορεί γι’αυτό και έτσι ο ιερωμένος εξακολουθεί να μεταδίδει ανενόχλητος τη Θεία Χάρη, σαν να μην έτρεξε τίποτα, χωρίς ο ενάρετος μητροπολίτης του να έχει ενοχληθεί.

2. Ο Δωδώνης, τ.Ζακύνθου έχει πέσει και πρόσφατα, όπως και παλιότερα, θύμα συκοφαντιών («Τhe Best»: «Το σκάνδαλο με τους ‘νονούς’ της Ζακύνθου και η παραίτηση Χρυσοστόμου – Όλο το παρασκήνιο..Όπως είχε αποκαλύψει το «Πρώτο Θέμα» μέρος των κατοίκων του νησιού συζητούσε μήνες τώρα τη σχέση που είχαν κάποιοι εκ των κατηγορούμενων κακοποιών με τον κ. Χρυσόστομο,..»), που αναδημοσιεύτηκαν και από τον παλιό του εχθρό, το ναζιστικό «Στόχο» (23.8.2011), χωρίς να έχει απαντήσει, εμφορούμενος προφανώς από χριστιανική ταπείνωση. Άλλωστε αν ήταν αλήθεια θα το είχε αποκαλύψει η Αστυνομία μας και θα είχε επιληφθεί η Δικαιοσύνη..

και
3. Ο Μηθύμνης συκοφαντήθηκε πως κάλυπτε μαστροπό παπά:

‘ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ’ – 17/10/2005:

«ΠΑΠΑΣ ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ: Βοούσε η περιοχή της Πέτρας αλλά…Η ΕΛ.ΑΣ. δεν έβλεπε, ο δεσπότης δεν άκουγε

Του ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΑΛΑΣΚΑ
Η δράση του παπα-Κώστα Πνακή ήταν γνωστή. Και όχι μόνο στην τοπική κοινωνία της Πέτρας. Και το σπυρί έσπασε λίγο μετά τα μεσάνυχτα της περασμένης Παρασκευής. Για τον παπα-Κώστα αποδείχθηκε ότι αυτό που οι φήμες έλεγαν ήταν αληθινό. Ο παπάς δεν αρέσκονταν μόνο σε παράνομες σχέσεις με ξένες και επισκέπτριες της τουριστικής Πέτρας. Είχε φτάσει στο σημείο να εκδίδει ξένες σε κατοίκους της Πέτρας και σε επισκέπτες. Μόνον η Αστυνομία του μικρού χωριού δεν ήξερε τίποτα. Όπως αποδεικνύεται και στην Πέτρα, η Αστυνομία είναι σαν τη φρουρά του Πάπα. Διακοσμητική! Διακοσμητικός όμως είναι και ο ρόλος του μητροπολίτη Μηθύμνης. Ο οποίος επανειλημμένα είχε ενημερωθεί γι’ αυτήν και για την άλλη δράση του. Η μπόχα ξεχείλισε το Σαββάτο το μεσημέρι την αίθουσα του δικαστηρίου της Μυτιλήνης, όπου ο παπάς δικάστηκε με τον συνεργό του Γιάννη Παρασκευόπουλο και καταδικάστηκαν σε ποινή φυλάκισης 2,5 ετών και πρόστιμο 2.000 ευρώ ο καθένας, ως μαστροποί κατ’ εξακολούθηση με σκοπό το κέρδος. Στην αίθουσα του δικαστηρίου ήταν παρών να τον στηρίξει ηθικά ο διευθυντής του Λυκείου της Πέτρας! Μαζί του παρόν και όλο το λούμπεν κατεστημένο μιας ιστορικής κοινότητας της Λέσβου σαν την Πέτρα, που γέννησε διανοουμένους πανελλήνιας εμβέλειας και έφτασε να λειτουργεί με όρους μιας τοπικής μαφίας διαπλεκομένης με γνωστά εθνικιστικά στοιχεία στην οποία πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ο παπάς. Ένας άνθρωπος που όπως ο ίδιος ομολόγησε πήγε στο μπαρ όπου και εξέδιδε τις δυο νέες γυναίκες προερχόμενος από τη Λέσχη Αξιωματικών Φρουράς Λέσβου. Ηταν είπε καλεσμένος από τον στρατιωτικό διοικητή της περιοχής. «Πάρε τα κορίτσια και έλα στη λέσχη», κατέθεσε ο μαστροπός ιερέας ότι του είχε πει ο διοικητής τής εκεί στρατιωτικής μονάδας. Ομορφος κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος. Στο δικαστήριο αποδείχθηκε ατράνταχτα ότι ο παπάς επανειλημμένα εξέδιδε τις δυο γυναίκες. Αν και η τοπική κοινωνία της Πέτρας βοά ότι ο παπάς και στο παρελθόν είχε σχέσεις με αλλοδαπές της περιοχής. «Του άρεσε το ωραίο φύλο», είπε μάρτυρας υπεράσπισής του! Που ανενδοίαστα δήλωσε ότι είχε πάει με τις δυο γυναίκες, αλλά δεν είχε δώσει τα λεφτά στον παπά, άρα ο παπάς δεν είναι μαστροπός. «Η μισή Πέτρα είχε πάει με τις δυο γυναίκες», είπε ο συνήγορος υπεράσπισης του παπά, προκαλώντας τις αντιδράσεις των γυναικών δικαστών της έδρας. Εκεί συνίστατο και η υπερασπιστική γραμμή. Οι δυο γυναίκες εκδίδονταν μόνες τους ή από τον άλλο «Ρωσοπόντιο» κατηγορούμενο, ο δε παπάς απλά «βοηθούσε». Ως αμοιβή δε, θα πήγαινε μαζί τους δωρεάν. «Αρα περί διευκόλυνσης σε αλλότρια ακολασία πρόκειται, κύριε πρόεδρε, και όχι για μαστροπεία του ιερέα», ο οποίος αποκλήθηκε επανειλημμένα από τον συνήγορό του «ηλίθιος», «ανόητος» και «βλάκας». Πλην όμως και ευτυχώς το δικαστήριο απεδέχθη ότι ο παπάς δεν ήταν ούτε ηλίθιος ούτε ανόητος ούτε βλάκας. Ηταν απλά και μόνο νταβατζής».

Σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα όλη αυτή η ατελείωτη αλυσίδα των ιερών σκανδάλων,  που αν κάποιος την παρακολουθήσει, ειδικά ως προς το σκέλος του τρόπου με τον οποίο έρχεται κατά κανόνα στη δημοσιότητα και πως αντιμετωπίζεται μετά,  θα βγάλει απελπιστικά συμπεράσματα για μηχανισμούς, πράξεις και πρόσωπα μέσα και γύρω από την κρατική Εκκλησία (αλλά και για το Κράτος και για τα ελεγκτικά ή τα δικαιοδοτικά όργανά του και για τα κόμματα που κάνουν το κορόιδο), θα είχε προκαλέσει κάποια ερωτηματικά και κάποιο σοβαρό δημόσιο έλεγχο. Κάτι σάπιο όμως υπάρχει στο Βασίλειο της Υποκρισίας της Νότιας Δανιμαρκίας, που ‘κανένα στόμα δεν το΄βρε και δεν το’πε ακόμα’.