ΙΣΤΑΜΕ, το μπούνκερ του ΠΑΣΟΚ

“ Το «συμπόσιο» αυτό, με όλα τα παλιά υλικά, απέδειξε ότι η τελευταία (και πραγματική) προσφορά του ΠαΣοΚ στον τόπο είναι να διαλυθεί, να εξαφανιστεί…”   

Του ©Δημήτρη Χαντζόπουλου 4.9.2013

Επιστολή από το Σωτήριο Έτος 1901 μ.Χ. εν μέσω «Ευαγγελικών» επεισοδίων, του Βλάση Γαβριηλίδη*

Τα «παιδιά της Αλλαγής» κάνανε «επιστημονικό [sic] συμπόσιο» στις 3 και 4 Σεπτέμβρη, που οργάνωνε το «επιστημονικό» ίδρυμα του ΠαΣοΚ, το οποίο φέρει το καλόφημο όνομα ΙΣΤΑΜΕ-«Ανδρέας Παπανδρέου» και έχει «επιστημονικό [sic] διευθυντή» τον φιλόσοφο της… προνεωτερικότητας, της νεωτερικότητας και της μετανεωτερικότητας Γιώργο Σιακαντάρη. Ήταν εκεί όλοι οι αγωνιστές πλην του πρώην αναπληρωτή πρωθυπουργού Άκη Τσοχατζόπουλου που είχε ανειλημμένες υποχρεώσεις: ήταν κεντρικός ομιλητής σε άλλο συνέδριο. Τα πιο ενδιαφέροντα «στρογγυλά τραπέζια» ήταν εκείνα που προήδρευαν οι δυνάμεις της ανανέωσης, της προόδου και του σοσιαλισμού Απόστολος Κακλαμάνης & Παναγιώτης Ρήγας, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου & Χρήστος Πρωτόπαπας, Αθηνά Δρέττα & Δημήτρης Κρεμαστινός. (Μη χάσετε το μνημείο πασοκικής αθλιότητας «Ο Ανδρέας που γνώρισα»).
——Θα σχολιάσουμε στο τέλος τις ομιλίες των πρώην αρχηγών του ΠαΣοΚ και τέως πρωθυπουργών Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου, αυτούς που ο στενός συνεργάτης και υπουργός τους Θ. Πάγκαλος αποκάλεσε «αποτυχημένους πρωθυπουργούς». Στο σημείο αυτό όμως πρέπει να τονίσουμε την ανεξίτηλη εντύπωση που έκαναν οι ομιλίες των Κώστα Σκανδαλίδη, Δημήτρη Ρέππα, Γιάννη Σουλαδάκη, Πάρη Κουκουλόπουλου, Αντώνη Βγόντζα, Νίκου Χριστοδουλάκη («Ντροπή, κυρία Μέρκελ»), Ηλία Μόσιαλου (spokesman του Γιωργάκη), Πέτρου Ευθυμίου («να λένε τα μέλη του κόμματος με υπερηφάνεια ότι είναι ΠαΣοΚ»), Βάσως Παπανδρέου και του υπερκινητικού γυρολόγου Νίκου Μπίστη που αυτή την εβδομάδα δεν συμμετείχε στη ΔΗΜΑΡ.
——Το ΠαΣοΚ γιόρταζε τα 39 του χρόνια και θα ήταν ευχής έργο αν καταφέρει να γιορτάσει τα 40 ως εξωκοινοβουλευτικό κόμμα. Από τον «επιστημονικό κόσμο», στη «γιορτή» συμμετείχαν κυρίως διάφοροι φιλόδοξοι λέκτορες ή υποψήφιοι διδάκτορες, και ορισμένοι πασόκοι και πασοκίσαντες καθηγητές, όλοι τους πάντως προχειρογράφοι των εφημερίδων. Για την πασοκαρία, επιστήμονες είναι όσοι γράφουν σε εφημερίδες – αυτούς ξέρει το πασοκαριό, αυτούς εκτιμά. Αλλά πάνω που οι κακομοίρηδες ήλπιζαν στα πέντε λεπτά δημοσιότητας που τους αναλογούν, πέταξε ο Ρέππας την ιδέα να συνεργαστούνε με τον ΣΥΡΙΖΑ και μονοπώλησε τη δημοσιότητα.

——Το «συμπόσιο» αυτό, με όλα τα παλιά υλικά, απέδειξε ότι η τελευταία (και πραγματική) προσφορά του ΠαΣοΚ στον τόπο είναι να διαλυθεί, να εξαφανιστεί (σε άλλη ευκαιρία θα μιλήσουμε για τον άλλο συνυπεύθυνο της Καταστροφής, τη ΝΔ).

——Ο Κ. Σημίτης ο οποίος κρατούσε αποστάσεις και από την ηγεσία Βενιζέλου, έλαβε μέρος στο «συμπόσιο» προκειμένου να αποτραπεί η καταστροφή του ΠαΣοΚ και η κατάρρευση του συστήματος εξουσίας. Με την ομιλία του καταρχήν ζωγράφισε την ιστορία του «Κινήματος» με παστέλ χρώματα. Στη συνέχεια, επέρριψε ευθύνες στους άλλους, στις κυβερνήσεις Καραμανλή και ΓΑΠ. Και στο τέλος έκανε υποδείξεις σωτηρίας με αποκορύφωμα: «Να προχωρήσουµε µε θάρρος, φαντασία, συναίσθηµα ευθύνης όπως το [ΠΑΣΟΚ του] 1974». Τον πιο ακραίο λαϊκισμό του Ανδρέα και των συνεργατών του, την εγκληματική ανευθυνότητα, τα βαφτίζει «συναίσθημα ευθύνης»! Ο Τσίπρας κι ο Λαφαζάνης, μπροστά στα τερατώδη ψέματα του Ανδρέα και του ΠαΣοΚ του 1974, είναι φιλαλήθεις και ρεαλιστές. Και βέβαια ούτε λέξη για την οκταετία του ψεύτικου «Εκσυγχρονισμού», σύνθημα απολύτως ΚΕΝΟ, με το οποίο εξωράιζε την παλαιοκομματική διακυβέρνησή του. Έκανε τάχα «εκσυγχρονισμό» με «εκσυγχρονιστές» τον Άκη Τσοχατζόπουλο, τον Γιάννο Παπαντωνίου, τον Μαντέλη, τον Τσουκάτο, τον Πανταγιά, τον Νεονάκη, τον Βερελή…), τον Β. Βενιζέλο-τον-«Εκσυγχρονιστή» βεβαίως, τον Π. Ευθυμίου, εκσυγχρονιστή και ταυτοχρόνως καντηλανάφτη του Χριστόδουλου, τον εκσυγχρονιστή Παπουτσή, τον πρωτοπόρο εκσυγχρονιστή Φ. Πετσάλνικο και την εκσυγχρονίστρια Φώφη Γεννηματά, τον Ευάγγελο Γιαννόπουλο του Εκσυγχρονισμού των Σκυλάδικων, τους εθνικούς εκσυγχρονιστές-προμηθευτές και τα γνωστά εκσυγχρονιστικά διαπλεκόμενα συμφέροντα. Και μην ξεχνούμε ότι ο Άκης πήγε φυλακή για μίζες ως υπουργός της κυβέρνησης Σημίτη! Μια μεταρρύθμιση για τον εξορθολογισμό του ασφαλιστικού συστήματος επιχείρησε να κάνει ο Γιαννίτσης και την ματαίωσε το 2001 ο πρωθυπουργός του ψευδεπίγραφου εκσυγχρονισμού, αντικαθιστώντας τον με τον Ρέππα. Τέλος, ο Σημίτης δεν είπε ούτε λέξη για το μη-εκσυγχρονισμένο κράτος που παρέδωσε ο ίδιος στον Κ. Καραμανλή, αυτό που επέτρεψε στον τελευταίο να κάνει όσα ανδρεοπαπανδρεϊκά διέπραξε.
——Κατά τη Χαμένη Οκταετία Σημίτη, τότε που υπήρχαν οι καλύτερες και μοναδικές προϋποθέσεις για εκσυγχρονισμό της χώρας, αυτός ο Μικροϋπολογιστής προτίμησε να κάνει τα στραβά μάτια μπροστά στην απίθανη διαφθορά, γιατί τάχα είχε στην ατζέντα του μεγάλους στόχους. (Ένας απ’ αυτούς ήταν και οι Ολυμπιακοί Αγώνες – αυτός ο φάκελος της εξωφρενικής σπατάλης μήπως είναι καιρός ν’ ανοίξει;). Κυβέρνησε με υπουργικά συμβούλια που συγκροτούσαν οι «Σαράντα Κλέφτες». Χρησιμοποίησε ως εργαλείο διακυβέρνησης τη διαφθορά για να έχει στο χέρι τα άλλα στελέχη του ΠαΣοΚ. Αυτά ήταν τα πολιτικά ήθη στην σοσιαληστρική εξουσιαστική ομάδα. Κανέναν εκσυγχρονισμό δεν έκανε αυτός που κυβέρνησε με σύνθημα τον «εκσυγχρονισμό»: άλλωστε, όπως είπε, «αυτή είναι η Ελλάδα!» και δεν έκανε τίποτε για να την αλλάξει. Ούτε καν κάτι από τα πιο στοιχειώδη που σήμερα μας επιβάλουν με το ζόρι. Κι όταν είδε πως θα έχανε τις εκλογές, παρέδωσε –αξιοκρατικά!– το δαχτυλίδι της διαδοχής στον φυσικό κληρονόμο. Έκρινε ότι ήταν ο καταλληλότερος… Συνεπώς, ευθύνεται και για το ότι άνοιξε τον δρόμο στον ΓΑΠ να κυβερνήσει τη χώρα.
——Ο ΓΑΠ από την πλευρά του, στην ομιλία του παρουσίασε μια παιδαριώδη απολογητική τού «λεφτά υπάρχουν» και της αλλοπρόσαλλης διακυβέρνησής του. Μας συγκλόνισε όταν είπε: «Αυτές είναι οι αρχές μου. Αυτά πιστεύω ότι μπορεί η Ελλάδα. (…) Τις ίδιες αρχές, με την ίδια παρρησία θα συνεχίσω να υπερασπίζομαι στην Ευρώπη και παντού στον κόσμο. Θα αφιερώσω όλες μου τις δυνάμεις για να δώσω και να κερδίσω μάχες για τον τόπο μου και την δημοκρατία. Και σε αυτούς που με κατακρίνουν που ταξιδεύω, ένα έχω να πω. Λίγοι είμαστε εκεί έξω! Η Ελλάδα χρειάζεται φωνές.»

——Θα συνεχίσει λοιπόν τον διεθνή τουρισμό με έξοδα των φορολογουμένων, χάριν της Ελλάδος.

——Ας πάμε τώρα στην οργανωτική επιτροπή του «επιστημονικού συμποσίου». Πρόκειται για το κομματικό μαγαζί ΙΣΤΑΜΕ-«Ανδρέας Παπανδρέου» με «επιστημονικό [sic] διευθυντή» τον αμπελοφιλόσοφο των εφημερίδων Γιώργο Σιακαντάρη. Ο τελευταίος μάλιστα περιέγραψε τον «Ανδρέα Παπανδρέου ως τον πολιτικό που ενοποίησε πολιτικά τη χώρα» (λες και δεν ήταν αυτός που πόλωσε, διαίρεσε, δεν ήταν ο επικεφαλής των «δυνάμεων του φωτός» των οποίων ηγείτο ο τότε υπαρχηγός του Μένιος Κουτσόγιωργας) και τον Κώστα Σημίτη «ως τον καλύτερο Πρωθυπουργό, εδώ να με συγχωρέσει ο Μιχάλης Μητσός, όχι μόνο της μεταπολιτευτικής, όπως ο ίδιος υποστήριξε, αλλά της μεταπολεμικής Ελλάδας». Το επαγγελματικό δημόσιο Γλείψιμο και η απροκάλυπτη προπαγάνδα από έναν κρατικοδίαιτο κομματικό υπηρέτη η πασοκαρία μας το πλασάρει σαν επιστημονική εργασία! Ο Σμαραγδής λοιδορήθηκε για το γλείψιμο στον Σαμαρά, αλλά στο απυρόβλητο παραμένει ο κρατικοδίαιτος Γλείφτης του ΙΣΤΑΜΕ που γλείφει 14 φορές την εβδομάδα από έντυπα και ιστοσελίδες. Είχαμε ξαναγράψει άλλωστε από αυτήν εδώ την θέση για το φαινόμενο, με τίτλο «Πόσο μας κοστίζει το «ΙΣΤΑΜΕ-ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Όταν η ασυναρτησία βαφτίζεται φιλοσοφία».
——Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα, η κρατική χρηματοδότηση στα κομματικά «επιστημονικά» ιδρύματα, ανέρχεται σε «ποσό [που] υπολογίζεται περίπου στα 6 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Ιδρύματα-ινστιτούτα έχουν όλα τα κόμματα: η Ν.Δ. το “Κ. Καραμανλής”, το ΠΑΣΟΚ το ΙΣΤΑΜΕ “Α. Παπανδρέου”, ο ΣΥΡΙΖΑ το “Ν. Πουλαντζάς”, το ΚΚΕ το Κέντρο Μαρξιστικών Μελετών, η ΔΗΜΑΡ το “Μ. Παπαγιαννάκης”, ο ΛΑΟΣ το “Ίων Δραγούμης” και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες την “Εθνική Αναδημιουργία”».

——Αλλά μόνο στο ίδρυμα «Ίων Δραγούμης» του θνήσκοντος Λα.Ο.Σ. μπήκε ο ΣΔΟΕ.

____________
[*] Οι αγώνες του Βλάση Γαβριηλίδη για την ελευθερία της έκφρασης είχαν σκληρό τίμημα. Οι επιδρομές των εθνικοφρόνων τραμπούκων της εποχής του δεν τον έκαμψαν όμως, ακόμα κι όταν το 1894 κατέστρεψαν ολοσχερώς τα τυπογραφεία της εφημερίδας του («Ακρόπολις»).