Επειδή ο Μωάμεθ δεν πάει στο βουνό… κι επειδή η δημοσιότητα ασχολείται με σημαντικότερα ζητήματα από μια (κάποια) έκθεση περί… Δαρβινικής Εξέλιξης των Ειδών, μεταφέρω την ίδια την έκθεση και την ουσία της στο «Ροΐδη Εμμονές». Συγχαρητήρια αξίζουν, εκτός από το Βρετανικό Συμβούλιο, και στην οικογένεια Γουλανδρή του Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας που στεγάζει την έκθεση– μια ιδιωτική πρωτοβουλία που τιμά με την ύπαρξή της την ιστορία του τόπου, μέσω της επιστημονικής γνώσης.
Ότι θα αναρτηθεί έχει αντιγραφεί από τον οδηγό της έκθεσης, κανένα κείμενο που αφορά την έκθεση δεν είναι των συντελεστών του ιστολογίου, όλα έχουν παρθεί από βιβλίο της έκθεσης του μουσείου. Θέλουμε τα κείμενα αυτά, να βρίσκονται αυτούσια με τη μορφή του γραπτού λόγου, στο διαδίκτυο, στη διάθεση όλων.
Η Έκθεση
Darwin NOW – Ο Δαρβίνος ΣΗΜΕΡΑ
Η έκθεση « Ο Δαρβίνος ΣΗΜΕΡΑ» είναι η συμβολή του Βρετανικού Συμβουλίου στο διεθνή εορτασμό της διπλής επετείου των 200 χρόνων από τη γέννηση του Δαρβίνου και των 150 χρόνων από τη δημοσίευση του έργου του «Η Καταγωγή των Ειδών».
Οι μελέτες του Κάρολου Δαρβίνου συνεχίζουν να επηρεάζουν τόσο τη Βιολογία όσο και άλλους κλάδους της Επιστήμης μέχρι σήμερα. Το έργο του μας «ανοίγει» μια νέα προοπτική όσον αφορά μερικά από τα σημαντικότερα ερωτήματα του 21ου αιώνα.
Το διεθνές πρόγραμμα δραστηριοτήτων του Βρετανικού Συμβουλίου απασχολεί ανθρώπους από όλο τον κόσμο και παρέχει την ευκαιρία να ερευνηθεί η σχέση μεταξύ της εξέλιξης και της θρησκείας με έναν απροκατάληπτο και «ανοικτό» τρόπο.
Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα υπήρξε μια αλλαγή στον τρόπο σκέψης, της οποίας η απήχηση διαρκεί μέχρι σήμερα. Οι λειτουργίες της φύσης και η ποικιλία της ζωής επαναπροσδιορίστηκαν ώστε να αποτελούν τη βάση της σύγχρονης βιολογίας. Οι ευρείες συνέπειες των ιδεών αυτών προκαλούν ακόμα αντιπαραθέσεις.
Ένας άνθρωπος και ένα βιβλίο, κατέληξαν να συμβολίζουν τη νέα βιολογία της εξέλιξης.
Ο Κάρολος Δαρβίνος ήταν γιος ενός επιτυχημένου γιατρού της επαρχίας Σρούσμπερι, στη μεγάλη αγροτική κομητεία Σροπσάιρ του Ηνωμένου Βασιλείου. Ως παιδί αγαπούσε τη ζωή στη φύση αλλά είχε δυσκολία να αποφασίσει για θέματα καριέρας. Άφησε την Ιατρική σχολή στο Εδιμβούργο και πήγε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ για να γίνει κληρικός.
Στο πανεπιστήμιο ο Δαρβίνος γνώρισε κάποιους από τους πιο λαμπρούς φυσιοδίφες της εποχής και το 1831 απέκτησε μια θέση στο εξερευνητικό πλοίο HMS Beagle, το οποίο θα ταξίδευε στον κόσμο. Κατά τη διάρκεια του πενταετούς ταξιδιού, ο Δαρβίνος κρατούσε επιστημονικό ημερολόγιο με θέματα βιολογίας, γεωλογίας και ανθρωπολογίας με λεπτομερείς σημειώσεις και παρατηρήσεις πάνω σε ζώα, φυτά, πτηνά και έντομα των περιοχών που επισκεπτόταν – μεταξύ άλλων και Βραζιλία, Χιλή, Περού, αρχιπέλαγος Γκαλαπάγκος, Ταϊτή, Νέα Ζηλανδία και Αυστραλία.
Όταν επέστρεψε στο Λονδίνο, και αργότερα στο νέο του σπίτι στο Down House στο Κεντ, άρχισε σταδιακά να αντιλαμβάνεται πώς μπορούν να αλλάζουν τα είδη, πώς μπορεί να λειτουργεί η εξέλιξη – παρόλο που χρειάστηκε πάνω από 20 χρόνια για να
δημοσιεύσει τις ιδέες του.
Κατά την υπόλοιπη ζωή του συνέχισε να εργάζεται – για να υπερασπιστεί τη θεωρία του και να καταλάβει τις επιπτώσεις της, και δημοσίευσε κι άλλα βιβλία – μεταξύ άλλων για ορχιδέες, γαιοσκώληκες και για την έκφραση των συναισθημάτων.
Ο Δαρβίνος έγινε ερημίτης, υπήρξε φιλάσθενος μεσήλικας και πέθανε το 1882. Όμως, στη ζωή του υπήρχε μία σταθερά: η μεγάλη του περιέργεια για τον φυσικό κόσμο.
Ο Δαρβίνος δεν ταξίδεψε ξανά μετά από την ερευνητική εκστρατεία με το Beagle. Ωστόσο, σε όλη του τη ζωή υπήρξε σπουδαίος επιστολογράφος. Με αυτό τον τρόπο διατηρούσε τις επιστημονικές του φιλίες, επιδίωκε συνεργασίες και συνέλεγε παρατηρήσεις.
Με «το ζήτημα των ειδών» να τον βασανίζει, ο Δαρβίνος ήταν πεπεισμένος ότι τα διάφορα είδη μπορούσαν να αρχίσουν από μια πρώτη ποικιλία και να αλλάξουν σε μια άλλη – να μεταλλαχθούν. Αλλά πώς; Μελέτησε δείγματα, εκθέματα σε μουσεία και ζωολογικούς κήπους και τη δουλειά των εκτροφέων ζώων και φυτών. Και διάβαζε – Γεωλογία, Φυσική Ιστορία και Φιλοσοφία.
Καθώς μελετούσε, αλληλογραφούσε με τους συναδέλφους του στον υπόλοιπο κόσμο – τη Βραζιλία, την Ινδία, την Κίνα, τη Βόρεια και Νότια Αμερική, τη Νέα Ζηλανδία και την Τζαμάικα – περιγράφοντας τις ιδέες του, επιχειρηματολογώντας για την υπόθεσή του και ζητώντας πληροφορίες και νέα δείγματα.
Ο Άλφρεντ Ράσελ Γουάλας (1823-1913) διατύπωσε παρόμοιες ιδέες με εκείνες του Δαρβίνου για την καταγωγή των ειδών. Η διατριβή του Γουάλας παρουσιάστηκε παράλληλα με το έργο του Δαρβίνου στην Linnean Society το 1858. © Βιβλιοθήκη Wellcome Library, Λονδίνο.
Όταν είχε ένα περίγραμμα της θεωρίας του, συμβουλευόταν διπλωμάτες, αξιωματικούς του στρατού και άποικους, κηπουρούς, εκτροφείς αλόγων, αγρότες, παγιδευτές- κυνηγούς γούνας και φύλακες του ζωολογικού κήπου καθώς επίσης και βοτανολόγους και φυσιοδίφες.
Οι επιστολές τον κρατούσαν επίσης σε επαφή με τον ταξιδιώτη φυσιοδίφη Άλφρεντ Ράσελ Γουάλας, ο οποίος είχε διατυπώσει παρόμοιες ιδέες. Μια επιστολή του Γουάλας ώθησε τελικά τον Δαρβίνο να δημοσιεύσει τη θεωρία του.
Όταν εμφανίστηκε το βιβλίο του «Η Καταγωγή των Ειδών» το 1859, η επιστολογραφία έφερνε νέες πληροφορίες για ενημέρωση του έργου και για νέες εργασίες. Επίσης, επηρέασε τον τρόπο υποδοχής των ριζοσπαστικών του ιδεών.
Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ: ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ, ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ, ΕΠΙΛΟΓΗ
Ο λόγος για την επιβίωση της θεωρίας του Δαρβίνου στο χρόνο είναι η απλότητά της.
Η θεωρία της εξέλιξης δια της φυσικής επιλογής έχει τρία ουσιαστικά μέρη:
• Όταν τα άτομα σε έναν πληθυσμό αναπαράγονται, η νέα γενιά πρέπει να μοιάζει με τους γονείς της.
• Η ομοιότητα μεταξύ των γενεών πρέπει να είναι μεγάλη, αλλά όχι απόλυτη, έτσι ώστε κάθε γενιά να περιλαμβάνει νέες παραλλαγές στα χαρακτηριστικά.
• Πρέπει να υπάρχει μια σύνδεση ανάμεσα σε κάποιες από αυτές τις νέες παραλλαγές και πιθανότητες ώστε το άτομο να μπορεί να επιβιώσει και να αναπαραχθεί καλύτερα.
Οι παραλλαγές, και οι επιρροές τους, μπορεί να είναι πολύ μικρές. Αν ο κύκλος επαναληφθεί χιλιάδες φορές, τα αποτελέσματα μπορεί να είναι δραματικά.
Εν συντομία: Αυτό που χρειάζεται η εξέλιξη είναι η κληρονομικότητα, η παραλλαγή και η επιλογή.
Στο βιβλίο του «Η Καταγωγή των Ειδών» ο Δαρβίνος παρουσίασε άφθονες αποδείξεις για την εξέλιξη. Όμως, υπήρχαν κενά στην ιστορία του. Ένα από αυτά, το οποίο δεν κατανοείται εύκολα ακόμα και σήμερα, ήταν η προέλευση της ζωής. Ένα άλλο ήταν ότι δεν είχε πειστικές ιδέες για το πώς μεταβιβάζονταν από γενιά σε γενιά οι παραλλαγές στα χαρακτηριστικά.
Οι πρόσφατες επιστημονικές ανακαλύψεις έχουν δώσει κάποιες λεπτομέρειες για τον μηχανισμό της κληρονομικότητας. Κάθε είδος μπορεί να καθοριστεί από τις πληροφορίες των γονιδίων του.
Υπάρχουν μηνύματα γραμμένα στην αλληλουχία των χημικών γραμμάτων στο μόριο του DNA. Τα γονίδια αντιγράφονται και μεταβιβάζονται στους απογόνους κάθε είδους. Αλλά η διαδικασία της αντιγραφής μπορεί να έχει μικρά λάθη, τα οποία οδηγούν σε τυχαίες αλλαγές στην πληροφορία του DNA. Αυτές οι αλλαγές είναι οι μεταλλάξεις που οδηγούν στις παραλλαγές των πληθυσμών. Μερικές μεταλλάξεις φέρουν πλεονεκτήματα, τα οποία κάνουν την αναπαραγωγή πιο πιθανή σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον. Έτσι, και πάλι, υπάρχει κληρονομικότητα, παραλλαγή και επιλογή αλλά αυτή τη φορά μεταξύ των μορίων.
Αύριο η συνέχεια
…
Για περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Ο Δαρβίνος ΣΗΜΕΡΑ» επισκεφθείτε τη σελίδα http://www.gnhm.gr/NewsDetail2.aspx?selArticle=159
© British Council 2008
.
.
Μουσείο Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας- Κέντρο ΓΑΙΑ
Όθωνος 100, Κηφισιά, Αττική. www.gnhm.gr
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Η ΙΔΙΟΦΥΙΑ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ
Το δεύτερο κεφάλαιο της τριλογίας του Richard Dawkins «the genius of Charles Darwin» που εξηγεί τον ρόλο του δαρβινισμού στην κοινωνία(οικονομία, λογική, συναισθήματα, πoλιτική κτλ)
Μέρος 1ο
Μέρος 2ο
Μέρος 3ο
Μέρος 4ο
Μέρος 5ο
Πολύ καλή η πρωτοβουλια και η όλη προσπάθεια. Μακάρι να έρθει και στη θεσσαλονίκη.
Αγαπητοί φίλοι
σας προτείνω ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ το παρακάτω βραβευμένο τηλεοπτικό ντοκουμέντο του αγγλικού Channel 4 :
H ιδιοφυία του Δαρβίνου
Ελπίζω να το εκτιμήσετε και να το απολαύσετε …
YΓ: Είναι με ΕΛΛΗΝΙΚΟΥΣ ΥΠΟΤΙΤΛΟΥΣ !
Aγαπητοί φίλοι,
η Ορθόδοξη Εκκλησία οργανώνει την άμυνά της. Οι πιό καλλιεργημένοι και ευφυείς εκπρόσωποί της όπως ο Ακαδημαϊκός επίσκοπος Ιωάννης της Περγάμου, αντιλαμβανόμενοι πως σε λίγο η θεωρία του Δαρβίνου,επιβεβαιούμενη από ολοένα και νέα ευρήματα θα εδραιωθεί απόλυτα, την αποδέχονται εκόντες άκοντες. Αντίστοιχη προσπάθεια έχει κάνει ο μητροπολίτης Αλέξανδρος Μίλεαντ του Μπουένος Άϊρες
http://www.fatheralexander.org/booklets/english/creation_man_a_mileant_e.htm
Όχι βέβαια πωςς αυτές οι θεολογικές προσεγγίσεις προσφέρουν κάτι στην Επιστήμη η οποία δεν τις χρειάζεται, απλά δείχνουν τον πανικό των ηγετών της Εκκλησίας που έχουν κάποια επαφή με την πραγματικότητα και προσπαθούν να προλάβουν ένα νέο ρεζιλίκι ανάλογο με αυτό της περιστροφής της Γης.
Μερικά στοιχεία από το ΒΗΜΑ:
1998 «Ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Περγάμου Ιωάννης στο έργο “ Κτίσις ως Ευχαριστία” όχι μόνο δεν μέμφεται τον Δαρβινισμό αλλά θεωρεί ότι ωφελεί σημαντικά γεφυρώνοντας τη μεταξύ ζώων και ανθρώπου απόσταση και έτσι βοηθώντας σημαντικά στην επίτευξη στόχων οικολογικών για την προστασία του πλανήτη» 2006 «Ομόθυμη σύμπραξη της Ακαδημίας Αθηνών και άλλων 66 Εθνικών Ακαδημιών Επιστημών στην κοινή δήλωση της 21ης Ιουνίου 2006 υπέρ της διδασκαλίας της Εξέλιξης στα σχολεία».
1936 «Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος καταγγέλλει την περί εξελίξεως από έδρας διδασκαλία από τον Γεώργιο Πανταζή, καθηγητή της Ζωολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ο Πανταζής το 1946 ηρνήθη να συνυπογράψει το κείμενο της Διακήρυξης της Χριστιανικής Ενώσεως Επιστημόνων διότι περιείχε απόσπασμα εναντίον της Εξελικτικής Θεωρίας».
1969 «Σε συνέδριο στους Δελφούς προσεκλήθη ο βαθύτατα θρησκευόμενος Θεοδόσιος Ντομπζάνσκυ. Σε μετέπειτα επιστολή του σημειώνει: “Ο ρόλος μου όπως αφελώς πίστευα ήταν να παρουσιάσω μια αδιαμφισβήτητη έκθεση της ανθρώπινης καταγωγής… Δεν με άφησαν να αντιλέξω και διαμαρτυρήθηκα μόνο υπό τη διπλή μου ιδιότητα ως επιστήμονος και μέλους της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ευτυχώς τη στενόμυαλη ακαμψία του Ελληνικού Τμήματος δεν συμμερίζεται η ολότης της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Ανθρωπος δημιουργήθηκε κατ΄ εικόνα του Θεού διά της εξελικτικής διαδικασίας”».
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=46&ct=33&artid=248200&dt=22/02/2009
Tέκνα μου διαβάσετε παρακαλώ περί Δαρβινισμού και Εκκλησίας. Ιδιαιτέρως δε τα επιστημονικά άρθρα του Καλλινίκου, μεγίστου εκκλησιαστικού πατρός.
Ο Ιός
ΔΑΡΒΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Πίστευε και ψιλοερεύνα
Χαρακτηριστική περίπτωση για την πρόσφατη πολιτική της Εκκλησίας να αποκτήσει ερείσματα στον επιστημονικό κόσμο είναι η ίδρυση του Συνδέσμου Επιστημόνων Πειραιώς (ΣΕΠ). Το σωματείο αυτό -του οποίου το όνομα δεν υποδηλώνει την εκκλησιαστική του διάσταση- συγκροτήθηκε το Νοέμβριο του 1993 υπό την αιγίδα του μητροπολίτη Πειραιά Καλλίνικου. Η ιδρυτική του συνέλευση πραγματοποιήθηκε σε αίθουσα του μητροπολιτικού ναού και τον στελέχωσαν συνεργάτες του μητροπολίτη. Μεταξύ των πρώτων που ανέλαβαν καθήκοντα ξεχωρίζουμε τον τότε πρωτοσύγκελο της μητρόπολης και σημερινό μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνάτιο και τον υπεύθυνο της «επιτροπής κοινωνικών προβλημάτων» κ. Κ. Πετρίδη, διευθυντή του γηροκομείου Πειραιά, του οποίου το όνομα συνδέθηκε με τις πρόσφατες διώξεις στο ίδρυμα.
Ολη η δραστηριότητα του Συνδέσμου ακροβατεί ανάμεσα σε επιστημονικές διαλέξεις, σε πολιτικές δραστηριότητες και συμμετοχή σε εκκλησιαστικές εκδηλώσεις. Ο εμφανής σκοπός είναι να επενδυθούν με «επιστημονικό» μανδύα οι ιδεολογικές τοποθετήσεις της εκκλησίας σε μια σειρά σύγχρονα πολιτικά και θεωρητικά ζητήματα. Μέθοδος που ακολουθείται είναι η όσμωση επιστημονικών ανακοινώσεων με καθαρά λειτουργικές τελετές.
Τον Δεκέμβριο του 1994 ο Σύνδεσμος έγινε μέλος της Ομοσπονδίας Ορθοδόξων Οικογενειακών Οργανώσεων Βαλκανίων και Κύπρου, ώστε να μην υπάρχει πλέον αμφιβολία για τον πραγματικό του χαρακτήρα. Και πιο πρόσφατα (Φεβρουάριο 1997) πραγματοποίησε εκδρομή στο Βόλο για να πραγματοποιήσει «Συνάντηση γνωριμίας και επικοινωνίας με τα μέλη της Ενώσεως Χριστιανών Επιστημόνων Ν. Μαγνησίας». Προφανώς οι δυο πνευματικοί αδελφοί (Καλλίνικος, Χριστόδουλος) έφεραν σε επαφή τα «επιστημονικά» παιδιά τους. Η επίσκεψη ανταποδόθηκε από τους Βολιώτες στους Πειραιώτες τον Νοέμβριο της ίδιας χρονιάς.
Ενδεικτική για τη δραστηριότητα του Συνδέσμου είναι η «εκδήλωση τιμής και αγάπης για τον Μητροπολίτη Πειραιώς κ. Καλλίνικο, με την ευκαιρία της εισόδου του στο 20ό έτος ποιμαντορίας στον Πειραιά», τον Φεβρουάριο του 1997. Από τις υπόλοιπες εκδηλώσεις του σωματείου ξεχωρίζουμε την ημερίδα «Η ορθόδοξη οικογένεια ενώπιον της εθνικής μας και κοινωνικής κρίσεως», και την επίκαιρη συζήτηση με θέμα «Το ανθρώπινο πρόσωπο στην εποχή της πληροφορικής» που διοργανώθηκε στο ιδιόκτητο Συνεδριακό Κέντρο της Χρυσοπηγής, με εισηγητές έναν ιερομόναχο-ιατρό και έναν μοναχό-ηλεκτρολόγο μηχανικό.
Η στρατευμένη ιδεολογική τοποθέτηση του σωματείου μαρτυρείται από την ταύτισή του με το περιβόητο «Δίκτυο 21». Τον Ιούνιο του 1997 φιλοξενήθηκε από τον ΣΕΠ στην Αγία Τριάδα η εκδήλωση «Η πορεία των εθνικών μας θεμάτων και η πρωτοβουλία του Δικτύου 21» με εισηγητές τους Καργάκο, Στοφορόπουλο και Λαζαρίδη, ενώ τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου ανακοινώνεται η «συμμετοχή του ΔΣ και μεγάλης αντιπροσωπείας του ΣΕΠ στην εκδήλωση-δημόσια συζήτηση του Δικτύου 21, κινήσεως πατριωτικής αφυπνίσεως».
Φυσικά είναι δικαίωμα των μητροπολιτών να ιδρύουν τα δικά τους σωματεία. Αναρωτιέται όμως κανείς, πόσο «επιστημονική» μπορεί να είναι η δραστηριότητα αυτών των σωματείων, εφόσον ως ύστατο κριτήριο της γνώσης θέτουν «την πίστη στις γραφές». Γνωρίζουμε ότι στο Μεσαίωνα της Δύσης, αλλά και στο Βυζάντιο της Ανατολής, οι θρησκευτικές ομάδες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην καλλιέργεια ορισμένων επιστημών. Μέχρι πρόσφατα στα ελληνικά σχολεία διδάσκονταν τα παιδιά τη Γεωμετρία των Ιησουϊτών μοναχών. Ομως η δημιουργία των Πανεπιστημίων σήμανε ακριβώς την αποσύνδεση της επιστήμης από την πίστη και την απελευθέρωση των επιστημόνων από τον «ιερό» έλεγχο. Η αυτονομία των Πανεπιστημίων, ακόμα και το πανεπιστημιακό άσυλο εξυπηρετούν αυτή την πρωταρχική ανάγκη της πραγματικά επιστημονικής έρευνας. Η υπόθεση του Γαλιλαίου σηματοδότησε το τέλος της μιας εποχής και την αρχή της άλλης. Η συγκρότηση «επιστημονικών πυρήνων» από την εκκλησία δυστυχώς φαίνεται να μας επιστρέφει αρκετούς αιώνες πίσω.
Το προπατορικό αμάρτημα του Απ. Κακλαμάνη
Στην κατά κράτος ήττα των «πιθηκοφίλων» οδηγήθηκε πριν από χρόνια η τελευταία -προς το παρόν- πράξη της ελληνικής «δίκης των πιθήκων». Στα 1984, η ιδέα του υπουργείου Παιδείας να περιλάβει στην ύλη της Α΄ Λυκείου το βιβλίο «Ιστορία του ανθρώπινου γένους» του ιστορικού Λευτέρη Σταυριανού προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από ένα ευρύ -όσο και ετερόκλητο- φάσμα εχθρών της δαρβινικής θεωρίας. Είναι αλήθεια πως οι αντιδράσεις αυτές δεν οφείλονταν αποκλειστικά στις σύντομες αναφορές του συγγραφέα στη θεωρία της εξέλιξης, αλλά και σε άλλες θέσεις του που υποτίθεται ότι έθιγαν τα ιερά και τα όσια της ελληνορθόδοξης παράδοσης – από το ρόλο του Βυζαντίου έως την ισότητα των φύλων. Το σύνθημα για την επίθεση δόθηκε με άρθρο του Κώστα Γεωργουσόπουλου στο οποίο το πρόβλημα εντοπιζόταν στην υποβάθμιση της ιστορίας του ελληνισμού («Τα Νέα» 17/9/84), πολύ σύντομα όμως τη συζήτηση θα μονοπωλούσε το ζήτημα της καταγωγής του ανθρώπου. Ακολούθησε οργισμένη επερώτηση βουλευτών της ΝΔ (29/11/84), μπαράζ απερίγραπτων δημοσιευμάτων στον δεξιό τύπο, σκληρά υπομνήματα της Ιεράς Συνόδου, «γραφικές» διαμαρτυρίες παραεκκλησιαστικών οργανώσεων και διαδηλώσεις πολυτέκνων με αίτημα να ριχθεί το βιβλίο στην πυρά. Ελάχιστες στάθηκαν τότε οι φωνές που αντιπαρατέθηκαν στο μέτωπο του σκοταδισμού (ανάμεσά τους σημειώνουμε το κείμενο του Δημοσθένη Κούρτοβικ στο περιοδικό «Σχολιαστής», τ. 24, Μάρτιος 1985), ενώ χλιαρές και απολογητικές υπήρξαν και οι αντιδράσεις των κομμάτων της Αριστεράς.
Ολα αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά. Χρόνια προτού ενσκήψει ο κίνδυνος της μη αναγραφής του θρησκεύματος, η επιβίωση της ελληνορθόδοξης ταυτότητας κρεμόταν από την εξουδετέρωση των οπαδών της θεωρίας της εξέλιξης. Στο κλίμα αυτό, όπως προκύπτει από την αλληλογραφία μεταξύ Ιεράς Συνόδου και του τότε υπουργού Παιδείας Απόστολου Κακλαμάνη, το υπουργείο Παιδείας δεν αποδείχθηκε ικανό να υπερασπίσει τις επιλογές του: «Ως προς τη δαρβίνειο θεωρία για την καταγωγή του ανθρώπου», έγραφε ο Α. Κακλαμάνης στον Σεραφείμ στις 20/12/1984, «σημειώνουμε ότι στο βιβλίο της Α΄ Λυκείου γίνεται απλή αναφορά, όπως έχει γίνει και παλιότερα (επί ΝΔ) στα σχολικά εγχειρίδια της ανθρωπολογίας του Γυμνασίου και της βιολογίας του Λυκείου χωρίς η Διαρκής Ιερά Σύνοδος να διαμαρτυρηθεί, ούτε άλλη πλευρά». Και συνέχιζε: «Εξάλλου ο συγγραφέας κάνει διάκριση μεταξύ ανθρώπου και ‘ανθρωπιδών’, αλλά αν υπάρχει στο σημείο αυτό κάποια ασάφεια, όπως γράψαμε ήδη και στην Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων, σε προσεχή έκδοση μπορεί να διευκρινισθεί».
Παρά τη μειλίχια στάση του υπουργού, και παρά τις διαβεβαιώσεις του ότι στόχος του υπουργείου ήταν να «διδάσκονται και να βιώνουν οι νέοι μας την ορθόδοξη πίστη και ζωή», η Ιερά Σύνοδος επανήλθε δριμύτερη με το υπ’ αρ. 648/19/2/1985 υπόμνημά της, ζητώντας ρητά «να καθαρθεί» ή «να αποσυρθεί» το βιβλίο, το οποίο σημειωτέον είχε ήδη υποστεί κάποια πρώτα «στρογγυλέματα». Αυτή τη φορά, η απάντηση που ετοιμάστηκε για τον κ. Κακλαμάνη εντόπιζε το πρόβλημα στην κακόπιστη κριτική που δέχτηκε το βιβλίο και αποτολμούσε μια πιο ευθεία αντιπαράθεση με την Ιεραρχία. Θύμιζε ακόμη ότι θέσεις παρόμοιες με του Σταυριανού είχαν υποστηριχθεί και σε σχολικό βιβλίο βιολογίας του 1970, γραμμένο από στέλεχος του «Σωτήρα». «Γιατί τότε δεν διαμαρτυρήθηκε κανένας;», ακολουθούσε η ρητορική ερώτηση. «Αλλά τότε στόλιζε το βιβλίο εκείνο το όρνιο της 21ης Απριλίου. Τότε όλα ήταν χριστιανικά, τώρα όλα έγιναν αντίχριστα».
Η θαρραλέα υπουργική απάντηση δημοσιεύεται μαζί με όλη τη σχετική αλληλογραφία στο βιβλίο του εκπαιδευτικού Αθανάσιου Νίκα, συντονιστή τότε της Επιτροπής Μελέτης Εκκλησιαστικών Θεμάτων («Εκκλησία και Παιδεία», 1991). Από το ίδιο βιβλίο πληροφορούμαστε μια ακόμη πιο ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια: με εντολή Κακλαμάνη, η επιστολή δεν στάλθηκε ποτέ στους άγιους αποδέκτες της.
ΣΤΑ ΟΡΙΑ
ΔΑΡΒΙΝΟΣ. Ο καημένος ο εισηγητής της θεωρίας της εξέλιξης που έχει συγκεντρώσει τα πυρά του χριστιανικού φονταμενταλισμού επί δύο αιώνες, δήλωνε θρήσκος μέχρι το 1859 που εκδόθηκε το περίφημο «Η καταγωγή των ειδών». Οταν μάλιστα πέθανε, το 1882, η ταφή του έγινε με εθνικές τιμές στο Ουέστμίνστερ. Ομως, όπως αποδεικνύουν οι σημειώσεις και το ημερολόγιό του, ποτέ δεν διανοήθηκε να προδώσει την επιστήμη για λόγους θρησκευτικούς. Ηδη το 1838 έγραφε: «Υπάρχει βέβαια ένα χάσμα μεταξύ ανθρώπου και ζώων, αλλά ποτέ δεν θα παραδεχτώ ότι ο άνθρωπος έχει διαφορετική καταγωγή από εκείνα.»
ΠΑΠΑΣ. Η καθολική εκκλησία, μετά από πολλές περιπέτειες αποφάσισε πολύ πρόσφατα να αφήσει τον Δαρβίνο στην ησυχία του. Ο πάπας Ιωάννης-Παύλος Β’ παραδέχτηκε τον Οκτώβριο του 1996 ότι «οι νεότερες διαπιστώσεις οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η θεωρία της εξέλιξης είναι κάτι περισσότερο από απλή υπόθεση». Φρόντισε βέβαια στην ίδια εγκύκλιο να αντιταχθεί στην «υλιστική ανάγνωση της θεωρίας». Το πρώτο βήμα είχε συντελεστεί το 1950, όταν ο πάπας Πίος ΙΒ’ στην εγκύκλιό του Humani Generis είχε χαρακτηρίσει τη θεωρία της εξέλιξης ως «μια σοβαρή υπόθεση εργασίας».
ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ. Στην προπαγανδιστική μπροσούρα του «Ο άνθρωπος από τον πίθηκο;» ο μητροπολίτης Καλλίνικος επικαλείται τη γνώμη του Αμερικανού Duane Gish και τον εμφανίζει ως διδάκτορα βιοχημείας. Λησμονεί όμως να προσθέσει ότι ο Gish είναι ο αναπληρωτής πρόεδρος του «Ινστιτούτου Ερευνας της Δημιουργίας», δηλαδή επικεφαλής της οργάνωσης των «δημιουργιστών» στις ΗΠΑ και χρηματοδότης όλων όσοι υποστηρίζουν ότι η Βίβλος μπορεί να διαβαστεί και ως επιστημονικό πόνημα φυσικής ιστορίας.
ΝΩΕ. Ο πονοκέφαλος των «δημιουργιστών» είναι, μεταξύ άλλων, να δώσουν και μια πιστευτή διάσταση στην ιστορία της Κιβωτού. Εφόσον αντιλαμβάνονται τον Κατακλυσμό ως ιστορικό γεγονός, σπάνε το κεφάλι τους να εξηγήσουν πώς βρέθηκε χώρος στο ίδιο πλεούμενο για όλα τα ζωντανά της γης. Οι Γερμανοί «δημιουργιστές» υποχρεώθηκαν να συμβιβαστούν με «ολίγη εξέλιξη». Υποστηρίζουν ότι υπάρχει «μικροεξέλιξη», δηλαδή ότι τα είδη εξελίσσονται σε πολύπλοκες παραλλαγές από πολύ λίγα «βασικά» και αμετάβλητα.
ΚΑΝΤΙΩΤΗΣ. Χαρακτηριστική για τον διπλό λόγο της Ιεραρχίας απέναντι στα μείζονα επιστημονικά ζητήματα είναι η εγκύκλιος που απηύθυνε ο τότε μητροπολίτης Φλωρίνης Καντιώτης το 1985, με αφορμή τη διαμάχη για το βιβλίο του Σταυριανού και τη θεωρία του Δαρβίνου. Από τη μια μεριά, ο φονταμενταλιστής μητροπολίτης νουθετεί τους επιστήμονες, κάνοντας χρήση «ορθολογικών» επιχειρημάτων της διεθνούς των δημιουργιστών: «Επειδή πιπιλίζετε την καραμέλα της λεγομένης εξελίξεως και πιστεύετε αυτής σαν αναντίρρητη επιστημονική αλήθεια, θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε: Γνωρίζετε τι πάνω στο θέμα αυτό απεφάνθησαν διαπρεπείς επιστήμονες, βιολόγοι, γενετισταί, εμβρυολόγοι, γεωλόγοι, παλαιοντολόγοι στο Συνέδριο του Σικάγου το 1980 και στο Συνέδριο του Λίβερπουλ το 1982; Αν δεν γνωρίζετε, σας πληροφορούμε, ότι οι επιστήμονες αυτοί απεφάνθησαν, ότι διά της επιστημονικής οδού δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη ο τρόπος της προελεύσεως του ανθρώπου. Η θεωρία της εξελίξεως καταδικάζεται, και τα διάφορα γενεαλογικά δένδρα, αποκυήματα της φαντασίας ορισμένων που τα υποστηρίζουν ανεπιφύλακτα, πρέπει να φύγουν από τα διδακτικά βιβλία». Ο Καντιώτης προτείνει, μάλιστα, και σχετική χριστιανική βιβλιογραφία. Από την άλλη μεριά, στην ίδια εγκύκλιο αναφέρεται με άλλο τρόπο στους πιστούς: «Αγαπητοί μας χριστιανοί, άνδρες, γυναίκες, μαθηταί, μαθήτριες! Μη δίνετε σημασία στους κρωγμούς των αθέων και των απίστων. Να είσθε βέβαιοι ότι τα υλιστικά των κηρύγματα, όσο κι αν εντυπωσιάζουν εκ πρώτης όψεως, θα σβήσουν σαν πυροτεχνήματα…» (εγκύκλιος 403/13-3-1985).
ΔΙΑΒΑΣΤΕ
Καλλίνικου Καρούσου (μητροπολίτου Πειραιώς) «Ο άνθρωπος από τον πίθηκο;» (εκδόσεις Χρυσοπηγή, Αθήνα 1987). Μαχητική μπροσούρα, με αφορμή τη διαμάχη πολιτείας εκκλησίας για τη διδασκαλία του βιβλίου του Σταυριανού «Ιστορία του ανθρώπινου γένους».
http://www.iospress.gr/ios2000/ios20000730b.htm
Εξόριστος από τα σχολεία ο Δαρβίνος
«Ανοικτό» σε τεκμηριωμένες προτάσεις το υπουργείο Παιδείας. Περιμένει και επιφυλάσσεται να κινηθεί ανάλογα η Εκκλησία
ΝΟΤΑ ΤΡΙΓΚΑ | Κυριακή 20 Αυγούστου 2006
Διακόσια χρόνια από τη γέννηση του Κάρολου Δαρβίνου (1809-1882) και 150 χρόνια μετά την έκδοση της «Προέλευσης των ειδών διά της φυσικής επιλογής» και η συζήτηση για τη διδασκαλία της Θεωρίας της Εξέλιξης ανοίγει και στην Ελλάδα… Περισσότεροι από 250 πανεπιστημιακοί, ερευνητές και εκπαιδευτικοί ζητούν με ψήφισμά τους την ουσιαστική διδασκαλία της Θεωρίας της Εξέλιξης στο μάθημα της Βιολογίας στα σχολεία. «Χωρίς τη διδασκαλία της Εξέλιξης ο μαθητής, ο αυριανός πολίτης, κινδυνεύει να μην αντιληφθεί ποτέ τον κόσμο που τον περιβάλλει ως αυτό που πράγματι είναι» αναφέρουν χαρακτηριστικά και προσθέτουν ότι σήμερα η διδασκαλία της Βιολογίας στο σχολείο είναι «λειψή». Από την πλευρά του το υπουργείο Παιδείας επισημαίνει ότι είναι «ανοικτό» σε οποιαδήποτε πρόταση επιστημονικής ένωσης που είναι επαρκώς ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη, ενώ στάση αναμονής τηρεί η Εκκλησία, η οποία στο παρελθόν είχε επιδείξει άρνηση σε μια τέτοια προοπτική.
Το ψήφισμα για τη διδασκαλία της Εξέλιξης στο σχολείο υπογράφουν περισσότεροι από 50 πανεπιστημιακοί, μεταξύ των οποίων ο πρόεδρος του Βιολογικού Τμήματος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου (ΑΠΘ) κ. Ζαχ. Σκούρας, ο ομότιμος καθηγητής Βιοχημείας στο ΑΠΘ κ. I. Γεωργάτσος, ο ομότιμος καθηγητής Βιολογικής Χημείας κ. Ορ. Τσόλας, η ομότιμη καθηγήτρια Βιολογίας κυρία Λυγερή Κουρουνάκη-Χατζηπέτρου, η καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Πατρών κυρία Αγλαΐα Αθανασιάδου, ο καθηγητής του ΑΠΘ κ. M. Αρσενάκης, η καθηγήτρια του ΑΠΘ κυρία Δέσποινα Βώκου, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Πατρών κ. Δ. Δραϊνάς, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Ελ. Ζούρος, η καθηγήτρια του ΑΠΘ κυρία Αντιγόνη Λάζου, ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. N. Μοσχονάς, ο καθηγητής στο ίδιο πανεπιστήμιο κ. N. Πανόπουλος, η καθηγήτρια του Πανεπιστημίου Αθηνών κυρία Φωτεινή Στυλιανοπούλου και δεκάδες άλλοι πανεπιστημιακοί, ερευνητές και εκπαιδευτικοί.
Οπως δήλωσε στο «Βήμα» ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Βιοεπιστημόνων κ. M. Παπαδάκης, η συγκέντρωση υπογραφών για το συγκεκριμένο ψήφισμα είναι «μια προσπάθεια για να υποστηρίξουμε την αναγκαιότητα της διδασκαλίας της Θεωρίας της Εξέλιξης στο σχολείο». Ειδικότερα επισημαίνει ότι στα βιβλία Βιολογίας όπου υπάρχει η Θεωρία της Εξέλιξης αυτή περιλαμβάνεται στη διδακτέα αλλά όχι στην εξεταστέα ύλη. Επίσης, σημειώνει, οι ώρες διδασκαλίας της Βιολογίας στο λύκειο είναι πολύ λίγες, συνολικά τρεις την εβδομάδα για τις δύο τελευταίες τάξεις, ενώ το μάθημα διδάσκεται και από φυσικούς και χημικούς οι οποίοι δεν έχουν διδαχθεί τη Θεωρία της Εξέλιξης.
«Είναι γνωστό σε όλους ότι οι εκπαιδευτικοί ουσιαστικά διδάσκουν την εξεταστέα και όχι τη διδακτέα ύλη λόγω στενότητας χρόνου» λέει ο κ. Παπαδάκης. Και προσθέτει: «Τόσο με τη μοριακή βιολογία όσο και με τη γενετική οι ανακαλύψεις που γίνονται τώρα πιστοποιούν με μεγάλη ακρίβεια τις μεταβολές που έχουν γίνει σε οργανισμούς ώστε να προσαρμόζονται καλύτερα στο περιβάλλον και διαχρονικά να προκύπτουν νέα είδη». Ο ίδιος επισημαίνει ότι «η υποβάθμιση στο ελληνικό σχολείο της επιστημονικής αυτής θεωρίας που πλέον έχει τεκμηριωθεί γίνεται επειδή πιθανόν θίγονται και θρησκευτικά θέματα». Και καταλήγει: «H θρησκεία και η επιστήμη είναι μη συγκρίσιμα ζητήματα. Επομένως δεν είναι συμβατό να αρνούμαστε τη διδασκαλία μιας επιστημονικής θεωρίας για λόγους θρησκευτικούς».
Προς το παρόν εκκλησιαστικοί κύκλοι αποφεύγουν να πάρουν θέση στο συγκεκριμένο ζήτημα, ωστόσο είναι γνωστό ότι στο παρελθόν η Εκκλησία είχε αντιδράσει σημαντικά σε μια τέτοια προοπτική. Οπως επεσήμαναν στο «Βήμα» συνεργάτες του Αρχιεπισκόπου κ. Χριστόδουλου, το όλο ζήτημα αφορά το υπουργείο Παιδείας και αν το υπουργείο το θεωρήσει σημαντικό και το θέσει στην Εκκλησία τότε θα εξετασθεί από την Ιερά Σύνοδο. Από την πλευρά του υπουργείου Παιδείας ο γενικός γραμματέας του κ. Αν. Καραμάνος δήλωσε στο «Βήμα» ότι, αν υπάρξει μια ολοκληρωμένη και τεκμηριωμένη πρόταση από την αρμόδια επιστημονική ένωση, «το υπουργείο θα τη μελετήσει και θα την εξετάσει σε συνεργασία με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο». Σύμφωνα με τον ίδιο, η θεωρία της εξέλιξης είναι σήμερα ένα δεδομένο αλλά «δεν πρέπει να είμαστε παράλληλα και δογματικοί. Με την προσαρμοστικότητα και την εξέλιξη έχουν αναπτυχθεί ορισμένα είδη αλλά ακόμη υπάρχουν και στοιχεία αναπάντητα» προσθέτει.
«Εξέλιξη» α λα ελληνικά
H Θεωρία της Εξέλιξης αποτελούσε πάντα… τελευταίο κεφάλαιο και σπάνια διδασκόμενο στο μάθημα της Βιολογίας. Ειδικότερα η Βιολογία ως μάθημα μπήκε στο ελληνικό σχολείο το 1931 συμπληρωματικά στα υπάρχοντα «Βιολογικά μαθήματα», στο β’ εξάμηνο της Δ’ τάξης του γυμνασίου εκείνης της εποχής.
H πρώτη περίοδος της διδασκαλίας της Βιολογίας άρχισε από το 1931 και διήρκεσε ως το 1976. Σε όλο αυτό το διάστημα εκδόθηκαν διδακτικά εγχειρίδια που περιείχαν ένα κεφάλαιο για την Εξέλιξη.
* To πρώτο εγχειρίδιο «Στοιχεία Γενικής Βιολογίας» περιείχε ως πέμπτο και τελευταίο το κεφάλαιο «H εξέλιξις του οργανικού κόσμου». Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληγε ήταν: «Το πρόβλημα του τρόπου κατά τον οποίον γίνεται η μεταβολή των ειδών παραμένει άλυτον». * Το πρώτο βιβλίο αντικαταστάθηκε το 1952 από τα «Στοιχεία Γενικής Βιολογίας» ως το 1976, οπότε και αντικαταστάθηκε. Ο επίλογος του βιβλίου έκλεινε επίσης με τη φράση: «Και ο κόσμος ολόκληρος μας αποκαλύπτεται ως ένα θαυμάσιον αρμονικόν σύνολον, έργο απαράμιλλον της Θείας Δημιουργίας, η οποία «πάντα εν σοφία εποίησεν»».
H δεύτερη περίοδος για τα αναλυτικά προγράμματα και εγχειρίδια Βιολογίας άρχισε κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, το 1976, και διήρκεσε ως το 1999 και στα εγχειρίδια αυτής της περιόδου παρουσιάζονταν οι επιστημονικές απόψεις για την Εξέλιξη.
* Στα βιβλία που εκδόθηκαν για την Γ´ Γυμνασίου υπήρχε εκτεταμένη ενότητα για την εξέλιξη, όχι όμως για τη Θεωρία της Εξέλιξης του ανθρώπου. * Κεφάλαιο για την Εξέλιξη αλλά και για την εξέλιξη του ανθρώπου, το οποίο αυτή τη φορά δεν ήταν τελευταίο, υπήρχε μόνο στη Βιολογία της B´ δέσμης της Γ´ Λυκείου (1983-99). * Στο διάστημα 1984-85 το βιβλίο «Ιστορία του ανθρώπινου γένους» του ιστορικού Λευτέρη Σταυριανού προκάλεσε πλήθος διαμαρτυριών, οι σημαντικότερες εκ των οποίων επικεντρώθηκαν στο ζήτημα της καταγωγής του ανθρώπου.
Με τις αλλαγές των προγραμμάτων Βιολογίας στην Γ´ Γυμνασίου και στο Λύκειο το 1999 αρχίζει η περίοδος που συνεχίζεται ως σήμερα.
H διακήρυξη των ελλήνων επιστημόνων
«Εμείς που υπογράφουμε το ακόλουθο κείμενο ζητούμε από την Ελληνική Πολιτεία να αναγνωρίσει τη σημασία της διδασκαλίας της Βιολογίας στην εκπαίδευση προχωρώντας στην αναμόρφωση των ωρολογίων προγραμμάτων και των προγραμμάτων σπουδών του Γυμνασίου και του Λυκείου (Ενιαίου και Τεχνικού) σύμφωνα με τα διεθνώς ισχύοντα και τις ανάγκες του έλληνα μαθητή και αυριανού πολίτη για ουσιαστική γνώση και κατανόηση των βιολογικών φαινομένων.
Ιδιαιτέρως ζητούμε στην αναμόρφωση αυτή να περιλαμβάνεται η διδασκαλία της Εξέλιξης, που είτε δεν προβλέπεται (Λύκειο) είτε προβλέπεται και για διάφορους λόγους δεν πραγματοποιείται (Γυμνάσιο), παρά τη σημασία της ως ενοποιητικού πλαισίου της επιστήμης της Βιολογίας και την ανυπολόγιστη παιδαγωγική αξία της.
Χωρίς τη διδασκαλία της Εξέλιξης οι μαθητές μας δεν στερούνται της γνώσης ενός εξειδικευμένου κεφαλαίου της Βιολογίας αλλά της δυνατότητας να κατανοήσουν τα μεγάλα θέματα υγείας και περιβάλλοντος που καθημερινά καταγράφει η τρέχουσα παγκόσμια επικαιρότητα.
Χωρίς τη διδασκαλία της Εξέλιξης οι μαθητές μας δεν μπορούν να κατανοήσουν:
* Γιατί ο ιός της γρίπης των πτηνών μπορεί να εξελιχθεί σε παγκόσμια απειλή. * Γιατί η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών εξασθενίζει το οπλοστάσιό μας έναντι των παθογόνων μικροβίων. * Γιατί είναι απομακρυσμένη χρονικά η δυνατότητα παραγωγής εμβολίου κατά του AIDS. * Πώς δημιουργήθηκαν και γιατί δεν είναι ανεξάντλητα τα ορυκτά καύσιμα. * Πώς διαμορφώθηκε και πώς επηρεάζεται από την ανθρώπινη δραστηριότητα η ατμόσφαιρα και συνεπώς το κλίμα του πλανήτη. * Ποιους κινδύνους εγκυμονεί για το περιβάλλον η απελευθέρωση γενετικά τροποποιημένων οργανισμών.
Συνεπώς δεν είναι σε θέση να πάρουν αποφάσεις και να υιοθετήσουν στάσεις και συμπεριφορές που είναι κρίσιμες για τη διατήρηση του αγαθού της ατομικής και δημόσιας υγείας και για την προστασία του περιβάλλοντος. Τέλος, χωρίς τη διδασκαλία της Εξέλιξης οι μαθητές μας στερούνται από τη γνώση ενός σημαντικού μαθήματος που αφορά τη γνώση του κόσμου στον οποίο ζουν και ταυτόχρονα τη γνώση της βιολογικής υπόστασής τους και της ιστορίας της.
Αυτό το μάθημα βιολογικής αυτογνωσίας μπορεί να κάνει τον νέο μας ικανό να απολαμβάνει και να σέβεται περισσότερο το αγαθό της ζωής, σε όποια μορφή και αν εκδηλώνεται.
Αυτό το μάθημα μπορεί να κάνει τον νέο μας περισσότερο υπεύθυνο ως πολίτη σε έναν κόσμο του οποίου οι ραγδαίες μεταβολές δεν είναι απειλή αλλά προκλήσεις για ατομικές και συλλογικές αποφάσεις που θα τον καταστήσουν περισσότερο δίκαιο, περισσότερο βιώσιμο και ευτυχή».
Abbot convicted in land case
http://www.pokrov.org/display.asp?ds=Article&id=1128
Φίλοι μου, όπως καταλαβαίνετε μιλάμε πλέον για τον Θεό των … κενών !
Eίναι ενδιαφέρουσα η σταθερή, σταδιακή και ξεδιάντροπη υποχώρηση των θεϊστών απο τα αυθαίρετα αντιεπιστημονικά δόγματά τους 🙂
Ο Θεός τους «κατοικοεδρεύει» μόνο μέσα στα κενά της πραγματικότητας, τα οποία προς το παρόν δεν εξηγούνται απο την τρέχουσα επιστημονική γνώση.
Δυστυχώς τα κενά αυτά έχουν πιά στενέψει απελπιστικά !
Το Απόλυτο Δωρεάν Γεύμα
🙂
Τι Δαρβίνοι και κουραφέξαλα μας λες Ροϊδη μου. Εδώ έχουμε σπαρταριστά θαύματα, πτώματα που μυροβολάνε, νεκρούς που σηκώνο νται από τον τάφο να θαυματοποιήσουν
Μπρρρρρρρρρρρρρρρ
Συνεχίζεται η πανελλαδική τουρνέ του Ουκρανικού Τσίρκου του Αγ. Λουκά, MD
Από Stazybο Hοrn 4 Σχόλια
Στον περιοδεύοντα θίασο συμμετέχουν:
ο π. Νεκτάριος Αντωνόπουλος, συγγραφέας της βιογραφίας του ντόκτορα, ήδη στην έβδομη χιλιάδα αντιτύπων.
ο «διακεκριμένος πιανίστας» Ναζάρ Στανιντσένκοφ: πριν 7 χρόνια έπιασα τα δάχτυλά μου στην πόρτα. Μου κόπηκαν οι ονυχοφόροι φάλαγγες. Ο γιατρός με έραψε, κι άλλο τίποτα· μετά πήγαμε στην Συμφερούπολη, προσκυνήσαμε τα λείψανα, πήρα λάδι του Αγίου και κάθε βράδυ τόβαζα στο χέρι μου και προσευχόμουν να ξαναπαίξω πιάνο. Σ’ ένα μήνα ξαναφύτρωσαν τα δάχτυλα και τα νύχια, και ξανάρχισα να παίζω. Πήρα μετά το πρώτο βραβείο στις εξετάσεις… Θαύμα, θαύμα!
Η Τατιάνα, αναισθησιολόγος, δισεγγονή και βαφτιστήρα του Αγ. Λουκά. Οι συνάδελφοί της στα δύσκολα περιστατικά την βάζουν μέσο για τον ντόκτορα εκεί πάνω.
ένα κομμάτι κρέας, από την καρδιά του ντόκτορα, θα σας γελάσω σε τι συσκευασία.
Ο Βαλεντίν Βόϊνο-Γιασενέτσκι πέθανε το 61, και το 96, ανακηρύχτηκε άγιος από το Ρωσικό Πατριαρχείο.
Χειρουργός, αλλά μπορεί και οφθαλμίατρος, ή και τα δυο, αλλά και μελετητής αναισθησιολογίας, χήρος, πολύτεκνος, διωχθείς αλλά και βραβευθείς από το καθεστώς (τι πρωτότυπο!), εκλεγμένος καθηγητής πανεπιστημίου, που προτίμησε το παπαδαριό: παπάς το 21 και επίσκοπος το 23, στην Τασκένδη, και από το 46 διορισμένος από τον Στάλιν αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας. Στα επιτεύγματά του, η πρώτη μεταμόσχευση νεφρού από ζώο σε άνθρωπο (24 στην εξορία) και η ανακάλυψη, παράλληλα με τον Φλέμινγκ, της πενικιλίνης!
Αντέχετε ακόμη; Πάμε στα μαγικά: έκανε ορθή διάγνωση με το που έβλεπε τους ασθενείς, που πιο πριν είχαν βρεθεί υγιείς από άλλους συναδέλφους του. Είχε διορατικό χάρισμα, θεράπευε με την προσευχή, ιδίως όταν δεν έβλεπε πλέον για να χειρουργεί. Στην κηδεία του με ένα σμήνος περιστεριών έκανε επί ώρες κύκλους πάνω από το λείψανο μέχρις ότου η πομπή έφτασε στο νεκροταφείο. Όταν τον ξέφαψαν το 95, βρέθηκαν, υποτίθεται, η καρδιά του, τα μάτια του, και τμήματα του εγκεφάλου του «αδιάφθορα, ενώ άρρητος ευωδία εξερχόταν από τα λείψανά του».
Χαίρετε κ.Ροϊδη. Εδώ στην Αγγλία που σπουδάζω ο Δαρβίνος έχει μεγάλο ειδικό βάρος στη σχολική και βέβαια στην πανεπιστημιακή εκπαίδευση και στα Μουσεία.
Δείτε στο λινκ
http://www.ur.umich.edu/0607/Nov20_06/19.shtml
πληροφορίες για θεατρικό έργο που γραφτηκε από επιστημόνισα του μουσείου Παλαιοντολογίας
Στο κέντρο ο επίσκοπος Wilberforce, πολέμιος του Δαρβίνου.
Παράθεμα: «Ο Δαρβίνος ΣΗΜΕΡΑ». Η έκθεση – Μουσείο Γουλανδρή [3] « Ροΐδη Εμμονές
Παράθεμα: «Ο Δαρβίνος ΣΗΜΕΡΑ». Η έκθεση – Μουσείο Γουλανδρή [2] « Ροΐδη Εμμονές
Παράθεμα: «Ο Δαρβίνος ΣΗΜΕΡΑ». Η έκθεση – Μουσείο Γουλανδρή [4] « Ροΐδη Εμμονές
Παράθεμα: «Ο Δαρβίνος ΣΗΜΕΡΑ». Η έκθεση – Μουσείο Γουλανδρή [5ο -τελευταίο] « Ροΐδη Εμμονές
σε όλα όσα αναφέρεστε, έχει δοθεί η απάντηση, επιβεβαιώνει Δαρβίνο.
βλ. το τελευταίο βιβλίο του Ντώκινς…
θα ανεβάσω ποστ.
αναμείνατε.
Παράθεμα: Εκθεση για το Δαρβίνο στο Μουσείο Γουλανδρή | oraelladas.gr