Γιατί η Εκκλησία δεν θέλει σεξουαλική αγωγή στα σχολειά (1)

(Παρθενία, η «Αμαρτία που την είπαν Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν»)

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Το σεξ είναι μια αδήριτη φυσική ανάγκη. Είναι μια γέφυρα επικοινωνίας των ανθρώπων. Στο κάτω κάτω για τους πιστούς, ο ίδιος ο θεός τους την δημιούργησε. Θα μπορούσε να είχε αποφύγει αν τη θεωρούσε αμαρτία να βάζει τα παιδιά του σε απάνθρωπες μαρτυρικές δοκιμασίες σαν το χειρότερο σαδιστή. Κανείς δεν μπορεί να της ξεφύγει αυτής της ανάγκης και όποιος ισχυρίζεται πως το πέτυχε είναι ή ψεύτης ή ασθενής. Δεν το λέω εγώ, το λέει η επιστήμη και η κοινή εμπειρία. Μεσαιωνικοί κανόνες που θεσπίστηκαν από αφύσικους καλόγερους δαιμονοποιούν τον Έρωτα. Eπιτρέπουν μόνο το συζυγικό σεξ υπό την προϋπόθεση πως κάποιος έμμισθος κρατικός υπάλληλος εκπρόσωπος του θεού, πληρωμένος και με έκτακτη επιπλέον αμοιβή (αφορολόγητη) από το ζευγάρι θα έχει παπαγαλίσει το μαγικό ξόρκι που επιτρέπει την ερωτική συνεύρεση μόνο 100 ημέρες το χρόνο, με την εξαίρεση των υπόλοιπων 260 (Τετάρτες, Παρασκευές, Σαββατοκύριακα, πριν τα Χριστούγεννα, Σαρακοστές, Δεκαπενταύγουστοι και λοιπές νηστείες-Σ. Τρωϊάνου «Τρωιάνος Σπ. «Έρως και Νόμος στο Βυζάντιο στο Έγκλημα και Τιμωρία στο Βυζάντιο», Εκδ. Ιδρ.Γουλανδρή Χορν Αθήνα, 2001).

Είναι συνηθισμένο δυστυχώς, οι άνθρωποι που πάσχουν από κάτι να παρηγορούνται με τη μετάδοση και σε άλλους του δικού τους νοσήματος. Παλιά είχαμε το φαινόμενο των φθισικών που έφτυναν πάνω στα νομίσματα. Ο απόστολος Παύλος, προπαγανδιστής της παρθενίας, είχε κάποιο ακατανόμαστο κουσούρι, το λέει σκόλοπα (αγκάθι) «τη σαρκί, άγγελο Σατάν» έτσι ανατριχιαστικά και αόριστα, και διόλου απίθανο αυτή η σάρκα κι αυτός ο Σατανάς να εννοούν κάτι σεξουαλικό κάποια ανικανότητα, που συχνά τη συναντάμε σε κάθε λογής μισογύνηδες και φανατικούς όπως του λόγου του. Τέτοιας κακής φύσης ανθρώπους, κάποιο σωματικό ή ψυχολογικό πρόβλημα τους κάνει χειρότερους, και έτσι παρουσιάζουν την αδυναμία τους ως αρετή, και μέσω της πνευματικής εξουσίας που ασκούν συμπαρασύρουν και άλλους στη στέρηση και στα επακόλουθά της. Γιατί τι άλλο από διαστροφή είναι η άρνηση της σωματικής και ψυχικής επαφής με κάποιο ποθητό σύντροφο; Ποιος φυσιολογικός άνθρωπος μπορεί ή θέλει να ζει μόνος και βέβαια δεν εννοώ υποχρεωτικά με ετερόφυλο σύντροφο, έχουμε συχνά διευκρινίσει εδώ τον αυτονόητο σεβασμό μας στα πλήρη δικαιώματα των ομοφυλόφιλων. Στον Παύλο χρεώνουν οι ομοφυλόφιλοι τη στοχοποίησή τους, αφού ο Χριστός δεν καταδίκασε την ομοφυλοφιλία. Αλλά ο Παύλος, του οποίου την αίρεση ακολουθεί η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είχε πρόβλημα να βρίσει «άτιμο» τον ίδιο το Χριστό, αν δεχτούμε πως η Ορθόδοξη εικονογραφία που τον αναπαριστά μακρυμάλλη σαν χίπυ, δεν μας κοροϊδεύει: «…ανηρ μεν εαν κομά (=έχει μακριά μαλλιά) ατιμία αυτώ εστίν». Πώς να πάρει λοιπόν κανείς στα σοβαρά τον Ουρανοβάμονα Παύλο που σαν χουντικός Γυμνασιάρχης βρίζει άτιμο τον Χριστό επειδή είχε μακριά μαλλιά; Οι παπάδες όμως όχι, αφού οι περισσότεροι, έχουν μακριά μαλλιά που τα κάνουν και κότσο.

Η διαστροφή λοιπόν της σεξοφοβίας, του Παύλου, επέδρασε στον πολιτισμό του Βυζάντιου. Καρπός της υπήρξαν οι διάφορες σωματικές ποινές όπως η καβλοτομία, ο διαδεδομένος ευνουχισμός, και οι λευκοί γάμοι μιας μικρής μερίδας της άρχουσας τάξης. Τέτοιο συνήψε η φόνισσα αυτοκράτειρα αγία Πουλχερία με τον γέρο θρησκόληπτο στρατηγό της τον Μαρκιανό. Η παρθενία έκανε τη διεστραμμένη αυτή Ασιάτισσα να φθονήσει την ωραία και καλλιεργημένη νύφη της Αθηναϊδα, την κόρη του εθνικού Αθηναίου φιλόσοφου Λεόντιου, καταφέρνοντας να την χωρίσει από τον άντρα της.

Όργανο του Κακού είναι η γυναίκα. Εκ γυναικός τα φαύλα. Ο Παύλος έδωσε το σύνθημα και τα ιερά γεροντοπαλλήκαρα πέφτουν πάνω της να την ξεσκίσουν. Την αποκλείουν από το ιερό, τη στριμώχνουν στο γυναικωνίτη και ενοχοποιούν ακόμη και την έμμηνη ρύση της. Ο ίδιος ο διάβολος αυτοπροσώπως ενδιαφέρεται για τον εκμαυλισμό των παρθένων. Ο μάγος Κυπριανός πριν να γίνει άγιος τον στέλνει στην αθώα Ιουστίνα μεταμφιεσμένο σε γυναίκα να την πείσει να διαφθαρεί, αλλά η κόρη κάνοντας το σημείο του σταυρού τον εξουδετέρωσε. Αυτά τα παιδαριώδη λένε τα συναξάρια στις γριές, που τα έγραψαν οι ορθόδοξοι και καθολικοί καλόγεροι για να νομιμοποιήσουν τα χούγια τους, παρουσιάζοντας τη χωριατοπούλα της Ναζαρέτ ισόβια παρθένα. Ξεπερνούν ακόμη και την ευαγγελική περικοπή που σαφώς λέει πως δεν ήταν αειπάρθενος («..και ουκ εγίγνωσκεν αυτήν ΕΩΣ ΟΥ έτεκε τον υιόν αυτής ΤΟΝ ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΝ», Ματθ. α’ 20-25), και την παρουσιάζουν ως ανώμαλη εγωπαθή ύπαρξη ανίκανη να ικανοποιήσει τις ανάγκες του σώματός της, ανάγκες που ο ίδιος ο θεός τους δημιούργησε. Στη βιασύνη τους ξέχασαν πως ο πρωτότοκος Χριστός είχε αδέλφια («Ουχ ουτός εστίν ο του τέκτονος υιός, ουχί η μήτηρ αυτού λέγεται Μαρία και οι αδελφοί αυτού Ιάκωβος και Ιωσής και Σίμων και Ιούδας, και αι αδελφαί αυτού ουχί πάσαι προς ημάς εισι;»), τα εμφανίζουν όλα ως ετεροθαλή και ούτε που σκέφτηκαν το δόλιο τον Ιωσήφ, ένα παραγωγικό άντρα με τόσα παιδιά που τον εμφανίζουν αν και μνηστευμένο με μια νέα σφριγηλή χωριατοπούλα να ζει ως αιώνιος πλατωνικός μνηστήρας, σαν το Ντόναλντ Ντακ με τη Νταίζη. Εκτός κι αν ο μαραγκός (τέκτων) εδονείτο από Έρωτα υπερκόσμιο όπως οι υπεράνθρωπες μορφές των Πειραιώς Σεραφείμ, Καλαβρύτων Αμβρόσιου, Θεσσαλονίκης Άνθιμου αλλά και του τ.Αττικής Παντελεήμονος, που μπορεί μεν να έβαλε χέρι στα παγκάρια, αλλά η Σύνοδος ουδέποτε τον εθεώρησε ένοχον σεξουαλικών παρεκτροπών και εγώ την πιστεύω. Δεν είναι τυχαίον πως όλοι τους βρέθηκαν στο στόχαστρο ελεεινών κατηγόρων, αφού η ακτινοβολούσα αρετή προκαλεί εχθρότητες. Ο πρώτος στοχοποιήθηκε από τις οργανώσεις των ομοφυλόφιλων. Κι όμως η θαυματουργή συνταγή του, να βλέπει σε μια γυναίκα τον σκελετό και όχι το σώμα της («Τα Νέα»- 21/4/2006), [https://roides.wordpress.com/2008/11/15/15nov08/] θα ενέπνευσε πολλούς νέους να μην αμαρτήσουν με γυναίκες, Ο δεύτερος τον οποίον η σεβάσμια εθνικόφρων χήρα Μερτικοπούλου όρισε εκτελεστή της Διαθήκης της, στοχοποιήθηκε από κάποια ηθοποιό-πολιτικό συγγενή της μακαρίτισσας, ενώ ο τρίτος, ελεγκτής της πορνείας των πολιτικών γάμων, έχει στοχοποιηθεί από τους έκφυλους και για την παρρησία του αυτή και για το υψηλό εθνικό του φρόνημα. Δύσκολοι καιροί για ενάρετους κληρικούς σε μια εποχή πανσεξουαλισμού. Αυτοί όμως είναι λαμπρές εξαιρέσεις. Ας επιστρέψουμε στην θλιβερή πραγματικότητα.

Άργία μήτηρ πάσης κακίας και οι διάφοροι χαραμοφάηδες τεμπελχανάδες αγράμματοι Γεροντάδες, οι ανεκδιήγητοι Πορφύριοι, Παϊσιοι, Φιλόθεοι, Ιάκωβοι κλπ όταν δεν παίζουν το κομποσκοίνι τους, ικανοποιούν τα κενά τους και τον εγωϊσμό τους καθοδηγώντας τα ψυχικά και διανοητικά ναυάγια που προσαράζουν στο κελί των κηφήνων ζητώντας συμβουλές σαν τα κοριτσάκια που στη δεκαετία του ’70 αλληλογραφούσαν με την κ.Ερμίνα του περιοδικού «Φαντάζιο» για το πώς θα βρουν τον άντρα της ζωής τους. Χιλιάδες υπάρξεις χαντακώθηκαν από τους φθονερούς «πνευματικούς» τους και καταδικάστηκαν σε αφόρητη δυστυχία ενοχές, φοβίες, ψυχολογικό ή σωματικό ευνουχισμό, στερήσεις με όλα τα συνακόλουθα. Ρασοφόροι συναισθηματικά καθυστερημένοι ή ανάπηροι, ζηλόφθονοι για τους ερωτικούς ανθρώπους, ψυχικά ανισόρροποι από τη μοναξιά και την απραξία, άδειοι από ενδιαφέροντα και αισθήματα, διαβρωμένοι από τη διαρκή υποκρισία, φορτωμένοι με ανομολόγητες ανικανοποίητες ερωτικές επιθυμίες, που συνήθως τις διδάχτηκαν από ανήλικοι σε κακόφημες ιερές και μυστικοπαθείς αδελφότητες και σε ύποπτα κατηχητικά, στρέφονται έγγαμοι και άγαμοι σε σκοτεινές ατραπούς φτάνοντας με μεγάλη συχνότητα στην κακουργία της παιδεραστίας, που γίνεται ασύλληπτα κτηνώδης όταν ασκείται στα απροστάτευτα ορφανά που η υποκριτική Πολιτεία επιτρέπει να προστατεύονται από βιτσιόζους ιερείς που η Εκκλησία δεν τους καθαιρεί (πρωτοπρεσβύτερος Πέτρος Παπουτσάκης, τεκμήριο ατράνταχτο των ισχυρισμών μου), ή από μητροπολίτες, που ο Παναγιώτατος πατριάρχης τους προάγει σε άλλη μητρόπολη όταν τα ποινικού ενδιαφέροντος καταγγελόμενα ως καμώματά τους δεν μπορεί ούτε το υπουργείο θρησκευμάτων να τα κουκουλώσει στο νησί τους που βουϊζει από τα κουτσομπολιά. [http://www.davlos.gr/webfiles/yearspec.php?id=7490&page=41] – [https://roides.wordpress.com/2007/11/15/ierh6/]

To εκκλησιαστικό σώμα μαθημένο να αποδέχεται και να δικαιολογεί την πιο αισχρή αμαρτία, είτε επειδή και το ίδιο τσαλαβουτά στα ίδια βρώμικα νερά είτε από ηθικό μιθριδατισμό και αδιαφορία συνεργεί στη συγκάλυψη, εναποθέτοντας υποκριτικά στο θεό του την τιμωρία εκείνων των ανομημάτων που δεν θίγουν άμεσα το ίδιο ή τα παιδιά του. Μερικοί πιστοί το παρακάνουν. Με πούλμαν έτρεξαν να υποστηρίξουν τον ιερέα του Ίλιου, ο δεσπότης των Σπάτων έσπευσε στο κελί του να του συμπαρασταθεί (για το θύμα του δεν ακούστηκε να κάνει το ίδιο), κατά δεκάδες έτρεξαν οι πιστοί να στηρίξουν τον πανιερότατο επίσκοπο Νήφωνα της Κερατέας και μόλις προχτές ο αρθογράφος του «Εθνικού Κήρυκα» της Ν.Υόρκης διαπιστώνει πως τον (συχωρεμένο πρόσφατα) παιδεραστή ελληνορθόδοξο ιερέα του Ντάλλας αιδεσιμολογιώτατο Νικόλαο, η Ιεραρχία προστάτευε με ύποπτη επιμονή.

Είναι φανερό πως πολλοί έχουν δει αγιορείτες Γεροντάδες, αγιοταφίτες ηγούμενους και σεβάσμιους δεσποτάδες να έχουν σπιτώσει αγοράκια, όπως μαρτυρεί και ο Άρχων Μέγας Μυρεψός του Οικουμενικού Θρόνου ευλαβέστατος Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης. Στο περιοδικό “Τέταρτο”-Ιούνιος 1985, συζητώντας για το Αγ.Όρος, με άνεση που εκπλήσσει, ρώτησε τον δημοσιογράφο, αν του “ρίχτηκε κανένας καλόγερος” και στην καταφατική απάντηση του συνομιλητή του, παρατήρησε: “Και εγώ είδα πολλούς να έχουν σπιτωμένους νέους, δόκιμους». Έτσι έχουν εθιστεί στη διαστροφή θεωρώντας την εκκλησιαστική παράδοση. Ενώ το ποίμνιο θεωρεί φυσιολογικό να τιμωρείται με θηριωδία από τον θεό του μια δυστυχισμένη πόρνη όπως δείχνει η εικονογράφηση του ναού του Πρόδρομου στην Καστοριά (1727-εικόνα), θεωρούσε εξ ίσου φυσικό να ζητά την ευλογία κάποιου παλιού αρχιεπισκόπου θαμώνα με την εύθυμη παρέα του των «Φορ Σίζονς», που ποτέ του δεν απάντησε στις καταγγελίες της «Αυγής» (29/05/2007) για τη δράση του σε νεαρούς τροφίμους ιδρύματος ούτε στα σχόλια θεολόγου-πανεπιστημιακού της «Καθημερινής»:
«Tον 26χρονο, προκλητικά θηλύγλωσσο κληρικό, που ο αρχιεπίσκοπος κατέστησε προϊστάμενο του 10μελούς προσωπικού του γραφείου, του τον παραχώρησε ή όχι ο ίδιος εκλεκτός του επίσκοπος; Oι λόγοι που οδήγησαν τον θηλύγλωσσο νεαρό να αυτοαποσχηματιστεί επιδεικτικά εγκαταλείποντας το ζηλευτό του αξίωμα, αφήνουν εντελώς αδιάφορη τη Σύνοδο; Δεν την ενδιέφερε ούτε η αυθόρμητη ομολογία του πρώην Iεροσολύμων ότι ο αρχιεπίσκοπος και πάλι ανέθεσε στον φυλακισμένο της Iταλίας και σε οπλοφορούντα κληρικό της αδελφότητας «Xρυσοπηγή» να εκβιάσουν, με μεθόδους υποκόσμου, την εκλογή στον πατριαρχικό θρόνο τού σήμερα καθηρημένου «πρώην»; (Χ. Γιανναράς– 7.8.2005)

«…ένα θλιβερό παιδί 26 χρόνων, θηλύγλωσσο, που εγκατέλειψε την ιερωσύνη όντας διευθυντής (ναι, διευθυντής!) του Iδιαιτέρου Γραφείου του αρχιεπισκόπου Aθηνών. Aν αυτός ο αυτοαποσχηματισμός διερευνηθεί, οι συνέπειες για το αρχιεπισκοπικό περιβάλλον θα είναι δυσμέτρητες. Aνάστημα και επιστήθιος του Θεσσαλιώτιδος, δωρήθηκε στον αρχιεπίσκοπο για να καταλάβει την πιο υπεύθυνη θέση κοντά του. Oι διαψεύσεις που συνόδευσαν την απόπειρα αυτοκτονίας του ήταν ελάχιστα πειστικές, όχι σοβαρές…» (27.2.2005).
http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/4Dcgi/_w_articles_civ_114176622372_07/08/2005_152754
http://news.kathimerini.gr/4Dcgi/_w_articles_civ_141719370451_27/02/2005_135399

Το φαινόμενο δεν αφορά μόνο τους ορθόδοξους. Στο στόχαστρο χριστιανών κληρικών όλων των δογμάτων, μπαίνουν παιδιά απροστάτευτα, έτοιμα να υπκύψουν στα βίτσια του πατρός Ρασπούτιν. «Η οικογένεια, το σχολείο και η εκκλησία, είναι οι τρεις βασικότερες εστίες σεξουαλικής κακοποίησης των παιδιών» («Ελευθεροτυπία», 1-3-2001), όπως αποκάλυψε η κ. Γλύκατζη-Αρβελέρ για την Δύση. Η Καθολική Εκκλησία των ΗΠΑ (ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι θα γίνεται σε εκκλησιαστικά ορφανοτροφεία της Αφρικής) συνταράσσεται από τα σκάνδαλα των παιδεραστών ιερέων της και από τις αποκαλύψεις πως συγκάλυπτε τους δράστες εξαγοράζοντας με τεράστια ποσά την σιωπή των θυμάτων (Τα Νέα-Ταχυδρόμος», 13-4-2002). 4.500 καθολικοί ιερείς και αρχιεπίσκοποι κατηγορούνται για βιασμό 11.000 παιδιών στις ΗΠΑ από το ’50 και μετά (Γ.Ζαχιώτη-«Κ.Ελευθεροτυπία, 22-2-’04). Τον Οκτώβρη του 2005 ξέσπασε το συστηματικά αποκρυπτόμενο έγκλημα παιδεραστίας 21 καθολικών κληρικών της θρησκόληπτης Ιρλανδίας εναντίον 100 παιδιών, ένα από τα οποία αυτοκτόνησε. Η συστηματική και γενικευμένη, εδώ και παντού, προσπάθεια των χριστιανικών ηγεσιών να κουκουλώσουν τα εγκλήματά τους αποδεικνύει την έκταση και το μέγεθος του προβλήματος. Ο ίδιος ο παναγιότατος πάπας έδωσε άσυλο διορίζοντας καρδινάλιο της Σάντα Μαρία Ματζόρε της Ρώμης τον διαβόητο καρδινάλιο Λο, άγιο προστάτη των παιδεραστών.

Με θρασύτητα άλλος επίσκοπος, ένα ισπανικό παγώνι με ουρά (φωτ.) προκάλεσε: «Η έκτρωση είναι χειρότερη από την παιδεραστία».

Η θεσμοθετημένη αγαμία του ανώτερου κλήρου που θεσπίστηκε από τον φονιά άγιο Ιουστινιανό, θεμελιωτή του τεμένους της θεάς Σοφίας και σύζυγο της αρχιπόρνης του Ιππόδρομου της μέγαιρας αγίας Θεοδώρας Α΄, εντείνει το πρόβλημα. Αρχικά υπήρξε αντίσταση στον απάνθρωπο κανόνα τόσο που 150 χρόνια μετά η Πενθέκτη Σύνοδος διατάζει την απομάκρυνση της συζύγου του επισκόπου. Τέτοια παλιανθρωπιά, κατ΄εντολήν του Αγ.Πνεύματος, να πετιέται στο δρόμο μια ανυπεράσπιστη γυναίκα.

Το σεξ είναι μόνιμη εμμονή των στερημένων. Του επιτίθενται σε μια απελπισμένη προσπάθεια να ξορκίσουν τους δαίμονες της σάρκας που δεν τους αφήνουν να κοιμηθούν, σε καταστάσεις που περιγράφονται σε θλιβερά βιτσιόζικα Συναξάρια Αγίων. Ο Δημήτρης Φωτιάδης στον «Όθωνα», αποκαλύπτει για τον αγύρτη καλόγερο Παπουλάκο, έναν αγράμματο χασάπη που ο ρόκερ καθοδηγητής της νεότητος αρχιμανδρίτης Μουλατσιώτης και ο Αυγουστίνος της Φλώρινας ήθελαν να αγιοποιηθεί: «δεν δίσταζε ο θεομπαίχτης να περιγράφει μπροστά σε γυναίκες, άντρες, παιδιά, με τον πιο ξεγυμνωμένο τρόπο, όλα τα ερωτικά βίτσια«. Αυτό προκύπτει από αναφορά του νομάρχη Μεσσηνίας, ο οποίος τον κατηγορεί για «απεραντολογία των πλέον βαναύσων και ανηκούστων αισχρολογιών, αναπτύξας…τα διάφορα είδη των αισχρών ασελγειών».

Ο καθηγητής Γιανναράς, αποκάλυψε στο «Καταφύγιο ιδεών», το δράμα των παρθένων εργένηδων της «Ζωής», που όταν η οργάνωσή τους κατέρρεε λόγω του σχίσματος του «Σωτήρα», «φεύγανε και σε ελάχιστο χρόνο, παντρευόντουσαν. Πρέπει να ήταν μια εμπειρία εφιαλτική….ένας αδυσώπητος τρόμος μπροστά στο κενό….Στα σαράντα, στα πενήντα, στα εξήντα τους χρόνια, άνθρωποι που δεν είχαν κοιτάξει ποτέ τους γυναίκα στα μάτια….βρέθηκαν μέσα από ταχύτατες διαδικασίες με σύζυγο στο κρεββάτι…..πρέπει να παίχτηκαν τραγωδίες φοβερές….και στις ψυχές των γυναικών που ένωσαν τη μοίρα τους μαζί τους….Θυμάμαι έναν προχωρημένο στην ηλικία θεολόγο, που ήρθε να με βρεί… …ήθελε μανιασμένα να παντρευτεί, κόντευε να τρελλαθεί ξαφνικά από τη σεξουαλική ανάγκη…με ρωτούσε…πως ακριβώς είναι το κορμί της γυναίκας και πως οι άνθρωποι κάνουν έρωτα…Έμαθα ότι παντρεύτηκε μέσα σε λίγους μήνες«.

Ο καλός παπα-Φιλόθεος Φάρος καταγγέλει: «Ο συνηθέστερος λόγος για τον οποίο καταδικάζουν τα εκκλησιαστικά δικαστήρια είναι οι ερωτικές παρεκτροπές….οι δικαστές επίσκοποι εκφράζουν τον βαθύτατο αποτροπιασμό τους….υπαινισσόμενοι σαφώς ότι εκείνοι δεν έχουν καμία σχέση με αυτού του είδους την ανθρώπινη ατέλεια…..Κανείς κληρικός….δεν οδηγείται στα εκκλησιαστικά δικαστήρια για την εμπορία της θείας χάριτος που διεξάγεται χωρίς καμία αιδώ….» («Η Εκκλησία ως Σκάνδαλο και ως Σωτηρία»). O ίδιος μιλάει για το κατάντημα των δυστυχισμένων υπάρξεων που έχοντας ανάγκη από κάποιο στήριγμα, πέφτουν στα δίχτυα του «πνευματικού»: «...οι πιό πολλοί, αν όχι όλοι, με την τρομοκρατία που ασκούν στα πνευματικά τους παιδιά…ιδιαίτερα, αν όχι αποκλειστικά με τη σαρκική αμαρτία, καταφέρνουν να την κάνουν μια αποκλειστική, έμμονη ιδέα, που εξασφαλίζει….πτώσεις και στη συνέχεια ένα φαύλο κύκλο από ενοχές και ιεροτελεστικούς εξαγνισμούς, και που οδηγεί αμέτρητους ταλαίπωρους, ιδιαίτερα νέους ανθρώπους, στα όρια της παραφροσύνης, πολύ συχνά μάλιστα και πέραν αυτών. Όλη δε αυτή η διαδικασία της ανατριχιαστικής παθολογίας, δημιουργεί…ανατριχιαστική παθολογική εξάρτηση του πνευματικού τέκνου από τον πνευματικό πατέρα, που ασκεί επάνω του μια επιρροή υπνωτιστική» («Έρωτος φύσις»).

.

Συνεχίζεται. Το 2ο μέρος Δευτέρα 26.07.09