Διαγράφω άρα υπάρχω

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Ο κ. Σημίτης χρημάτισε πρωθυπουργός για 8 χρόνια και νίκησε σε δυο διαδοχικές βουλευτικές εκλογές. Το 2004 βλέποντας πως θα χάσει παραχώρησε την αρχηγία στον απόγονο πρωθυπουργών Γ. Α. Παπανδρέου (ΓΑΠ), με την ελπίδα πως στο σύντομο προεκλογικό χρόνο ο λαός δεν θα αντιλαμβανόταν το πραγματικό μέγεθος του νέου ηγέτη, ο οποίος για χρόνια κρυβόταν ως ΥΠΕΞ εμφανιζόμενος μόνο σε προμελετημένες συνεντεύξεις και καλά σχεδιασμένες εκδηλώσεις. Νομίζω ο παππούς Παπανδρέου είχε πει για τον Γρίβα: «Κρυπτόμενος εδοξάσθη και εμφανιζόμενος εγελοιοποιήθη». Ταιριάζει και στον εγγονό η διαπίστωση.

Ο Γ.Α.Π, εξελέγη και επανεξελέγη με αντιδημοκρατική φιέστα η οποία τον κατέστησε παντοδύναμο αρχηγό που δεν λογοδοτεί σε κάποιο συγκροτημένο σώμα εκλεκτόρων αλλά μόνο στον λαό που τον είχε ψηφίσει, δηλαδή πουθενά. Έχασε πανηγυρικά τις βουλευτικές εκλογές, λόγω και της κακής φήμης του κ. Σημίτη και των κυβερνήσεών του, των οποίων συνυπεύθυνος υπουργός ήταν και ο ίδιος χωρίς να έχει διαχωρίσει κάπου τη θέση του.

Παρά την σκανδαλώδη διαφθορά και τις παραλείψεις του καθεστώτος Σημίτη-ΠΑΣΟΚ, ο τ. πρωθυπουργός έχει να επιδείξει και κάποιο έργο. Για την Ελλάδα αυτό είναι εξαίρεση. Ο nepos Καραμανλής δεν έχει να καυχηθεί για τίποτα: Ο Σημίτης προώθησε κάποιους θεσμούς και μικρομεταρρυθμίσεις όπως «Αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων», «Συνήγορος του πολίτη», απαλοιφή θρησκεύματος από ταυτότητες, έθεσε σε λειτουργία το ΑΣΕΠ, τόλμησε το αυτονόητο να απόσχει από την ενθρόνιση ως αρχιεπισκόπου του από τότε γνωστού ως εθνικιστή και χουντικού Χρ. Παρασκευαϊδη, πέτυχε την είσοδο στην ΟΝΕ, την είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε. και έκανε κάποια μεγάλα δημόσια έργα όπως Μετρό, Γέφυρα Ρίου κλπ. Σε κάθε περίπτωση υπήρξε αυτός που χάρισε στο απαξιωμένο ΠΑΣΟΚ των Ανδρέα και Δήμητρας Παπανδρέου επίφαση σοβαρότητας, εκλογική διείσδυση στην κεντροδεξιά και παράταση εξουσίας, αφού είχε καταφέρει να μείνει μακριά από την αμαρτωλή αυλή του Α.Γ.Π.

Ο Κ. Σημίτης είναι καθηγητής του Πανεπιστημίου και αντιστασιακός. Παραιτήθηκε και από την καθηγητική του σύνταξη υπέρ του Πανεπιστημίου του, άσχετο αν φίλοι του καθηγητές την λεηλάτησαν. Ο ΓΑΠ πριν διορισθεί από τον πατέρα του (με την συναίνεση του αδιόρθωτου κοσμάκη) βουλευτής και υπουργός, ήταν άνεργος. Το μόνο κοινό σημείο που έχουν οι δυο άνδρες είναι τα άθλια ελληνικά τους, αν και ο κ. Σημίτης γνωρίζει να τα γράφει σωστά.

Ο ΓΑΠ θεώρησε πως μπορεί να διαγράψει τον τ. πρωθυπουργό, επειδή του επεσήμανε το αυτονόητο πως δεν είναι σωστό να προτείνει δημοψήφισμα για την ευρωσυνθήκη, τη στιγμή που την ψηφίζει μόνο και μόνο για να τρέξει πίσω από τον Αλαβάνο. Με λίγα λόγια ο ΓΑΠ πατάει σε δυο βάρκες τακτική που εφάρμοζε ο μαιτρ της πολιτικής σκακιέρας πατέρας του με επιτυχία, αλλά «ου παντός πλειν ες Κόρινθον» ή για να μείνουμε και στο κλίμα μας «Τα φαρδομάνικα είναι για τους δεσποτάδες». Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ ούτε ΚΚΕ. Δεν είναι δυνατόν να δρα ως ακτιβιστικό κόμμα της Αριστεράς, αφού τίποτα στις θέσεις του δεν δικαιολογεί κάτι τέτοιο. Ο ΓΑΠ προτείνει δημοψήφισμα έχοντας εξασφαλίσει πως η ΝΔ δεν θα το κάνει. Ψηφίζει την ευρωσυνθήκη μαζί με τη ΝΔ αλλά παράλληλα παριστάνει πως θέλει και τη λαϊκή συναίνεση, αφού δεν του φτάνουν οι 254 βουλευτές των δυο κομμάτων. Είναι απόλυτα βέβαιο πως αν το ΠΑΣΟΚ είχε την εξουσία, δεν θα διακινδύνευε δημοψήφισμα το οποίο δεδομένης της λαϊκής αγανάκτησης και της διόγκωσης του ΣΥΡΙΖΑ, ενδέχεται να έφερνε σε τρομερά δύσκολη θέση την κυβέρνηση με ένα αρνητικό αποτέλεσμα. Η Ιρλανδία κάτι έχει να πει στον ΓΑΠ. Δεν παίζουνε με τη φωτιά μικρέ μας Γιώργο.

Ο κ. Σημίτης για να εμφανισθεί ως ανακόλουθος, συκοφαντήθηκε από τα φερέφωνα του ΓΑΠ πως δήθεν στο παρελθόν είχε ταχθεί υπέρ του δημοψηφίσματος για την Ευρωσυνθήκη, σε μια σκόπιμη σύγχυσή της με το Ευρωσύνταγμα, για την έγκριση του οποίου είχε πράγματι ζητήσει δημοψήφισμα. Η αυτονόητη δημόσια έκφραση της φιλοευρωπαϊκής γνώμης ενός ευρωπαϊστή πρωθυπουργού, που δεν θέλει το κόμμα του να διαφοροποιηθεί από το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα χωρίς λόγο, ούτε η Ελλάδα να εμφανίζεται ευρωσκεπτικιστική, δαιμονοποιήθηκε, καταγγέλθηκε, έγινε επίκεντρο θεωριών συνωμοσίας και οδήγησε στην διαγραφή του. Αν το ΠΑΣΟΚ ήταν κάποιο ανατρεπτικό μεταρρυθμιστικό κόμμα, ο κ. Σημίτης θα είχε άδικο. Όμως το ΠΑΣΟΚ είναι ένα κόμμα συντηρητικό με κάμποσα πολύ δεξιά χαρακτηριστικά (υπερεξοπλισμοί, ενότητα Κράτους Εκκλησίας, ιδιωτικοποιήσεις, τρομονόμος, διαφθορά, διαπλοκή, πατριδοκαπηλία). Ο άκαπνος ΓΑΠ δεν αναγνωρίζει στον πρώην αρχηγό του και πρώην πρωθυπουργό το δικαίωμα της διαφωνίας. Του απευθύνει τον λόγο σε έναν αντιαισθητικό ενικό, παραβλέποντας ακόμη και τα 17 χρόνια ηλικίας που τους χωρίζουν. Οι σύμβουλοί του τον έπεισαν πως διαγράφοντας αυτόν που τον διόρισε αρχηγό, δείχνει πως έχει πυγμή. Στην ουσία έκανε μια τρύπα στο νερό, ανοίγοντας έναν νέο κύκλο εσωστρέφειας στο κόμμα του και σηκώνοντας κι άλλο κύμα φυγής ψηφοφόρων προς ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Οι Ευρωεκλογές του 2009 θα είναι το Βατερλώ του ΠΑΣΟΚ.

Ο κ. Σημίτης θα διαπιστώνει τώρα με πίκρα πόσο μικροί και αχάριστοι είναι οι πρώην βουλευτές του. Ίσως κάνει και αυτοκριτική για τη δική του σιωπή όταν ο ΑΓΠ διέγραφε στελέχη του εν πτήσει. Από τόσους υπουργούς, υφυπουργούς και βουλευτές που ανέδειξε, 3-4 βγήκαν και διαμαρτυρήθηκαν. «Αυτή είναι η Ελλάδα» (του ΠΑΣΟΚ), που θα έλεγε και ο ιδιος. Αλλά τι μπορεί να περιμένει κανείς από τους θαμώνες του ραδιο-«Αυριανή», που έτρεχαν πίσω από τα φουστάνια της Μιμής.