[Επανέρχεται στη δημοσιότητα ένα ψέμα του δημοσιογράφου Μπογιόπουλου, για να «δικαιολογηθεί» και ο Πούτιν]
του Αναγνώστη Λασκαράτου
Σε μια σειρά αριστερών, κομμουνιστικών και ακροδεξιών ιστότοπων επανέκαμψε ο μύθος τα αθώωσης του Μιλοσεβιτς για τις σφαγές χιλιάδων πολιτών (βλ. ενδεικτικά «Λεγόταν Μιλόσεβιτς, τον θυμάστε;», ημερόδρομος-11 Μαρτίου 2022). Η απάντηση σε αυτόν τον απόλυτα ψευδή ισχυρισμό, έχει δοθεί με τεκμηριωμένο τρόπο εκτενέστατα από το γνωστό αντιφασιστικό μπλογκ xyz contagion, από το οποίο είναι τα ακόλουθα αποσπάσματα:
«Το hoax με την ‘Αθώωση Μιλόσεβιτς’» ( Κλέων Ι. 2017/03/15): «Αυτό το σημείωμα δεν είχε ποτέ τις προϋποθέσεις να γίνει ξεχωριστό άρθρο στο XYZ Contagion, και ο λόγος γι’ αυτό ήταν πως από τότε που κάποιοι σκαρφίστηκαν στο εξωτερικό το hoax με την δήθεν ‘αθώση Μιλόσεβιτς‘, κανένα σοβαρό δυτικό μέσο δεν καταδέχτηκε να ασχοληθεί ποτέ με αυτή την ανοησία. Απασχόλησε κυρίως μόνο περιθωριακές ακροδεξιές, φασιστικές, αντισημιτικές σελίδες, αν και ξεκίνησε από ανθρώπους της ψεύτικης ‘αντιιμπεριαλιστικής αριστεράς’. Οι μόνες φορές που υπήρξαν αναφορές σε δυτικά σοβαρά μέσα ήταν για την διάψευση του hoax. Ετσι, το XYZ Contagion προτίμησε να γράψει μία ‘Σημείωση’ (‘Note’) στην σελίδα του στο Facebook, αυτήν, «Για τη δήθεν ‘αθώωση Μιλόσεβιτς’ που διακινείται από ψευτοαριστερούς ψευτοαντιιμπεριαλιστές», για όποιον ήθελε να ενημερωθεί σχετικά, και πέραν αυτού ουδέν. Δεν υπολογίσαμε όμως στη δύναμη του hoax και σε εκείνη την βασική ιδιότητά τους, που λέει ότι αφού ένα hoax είναι κάτι που ευχαριστεί τους αναγνώστες του να το διαβάζουν, αυτό θα επανέρχεται συχνά. Πράγματι, φαίνεται ότι η ψεύτικη είδηση έχει πολλούς κύκλους ζωής, συχνά σε συνδυασμό με επετείους, κι έτσι το ξαναείδαμε πρόσφατα, από τον Νίκο Μπογιόπουλο και τον Ημεροδρόμο. Ο Μπογιόπουλος, στην πραγματικότητα, έχει το ίδιο άρθρο, τις ίδιες σημειώσεις, λ.χ. εδώ στον Ριζοσπάστη το 2009, εδώ στο Press Project τον Σεπτέμβριο του 2016, όταν πήρε είδηση πρώτη φορά το hoax, κι εδώ το πρόσφατο στον Ημεροδρόμο….Λογικά, θα το έχετε δει, και με μεγάλα γράμματα σε πολλά ελληνικά μέσα: ‘Ο Μιλόσεβιτς αθωώθηκε, το κρύβουν, βόμβα μεγατόνων, στα μουλωχτά, ούτε ένα μονόστηλο, διαδώστε‘ κ.λπ. Στο εξωτερικό, κανένα σοβαρό δυτικό μέσο δεν καταδέχτηκε να ασχοληθεί με αυτή την ανοησία.
Στην Ελλάδα, το είπε λ.χ. και η έγκυρη ‘Δημοπρασία‘: Και αφού το λέει και η ναζιστική συμμορία, δε μπορεί, αλήθεια θα είναι:……Ο Μπογιόπουλος πάλι, σε έναν μνημειώδη φιλιππικό χοντροκομμένης πολεμικής τοποθετεί την ‘αθώωση’ τον Αύγουστο του 2016. Αυτό σημαίνει η φράση ‘πριν ένα μήνα’ που γράφει στο άρθρο του στο Press Project. 17/09/2016. Ακόμη και υποτίθεται σοβαρά νομικά σάιτ το διακίνησαν: ‘Στην απόφαση Κάρατζιτς κρύβεται η αθώωση Μιλόσεβιτς‘
Αλήθεια, αναρωτιέται κανείς, ανακοινώθηκε η αθώωση του Μιλόσεβιτς; Και για τις 66 κατηγορίες του αρχικού κατηγορητηρίου; Από ποιον φορέα, ποιο δικαστήριο; ‘Οχι, βέβαια, ουδέποτε συνέβη αυτό. Απλά, κάποιοι ανυπόληπτοι βρήαν ευκαιρία να προσπαθήσουν να μας κοροϊδέψουν πάλι…..Το hoax περί ‘αθώωσης/δικαίωσης’ του Μιλόσεβιτς ξεκίνησε από το ανεπαρκές και μεροληπτικό (στα θέματα Γιουγκοσλαβίας και εθνοκαθάρσεων) CounterPunch των αρνητών της γενοκτονίας της Σρεμπρένιτσα Edward Herman, Diana Johnstone, Michael Parenti, John Pilger, Ramsey Clark και όλων των άλλων ‘προοδευτικών’ δεινόσαυρων που επέζησαν από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, και συγκεκριμένα από τον ρατσιστή αρνητή και συχνά πολύ εκτεθειμένο στο παρελθόν (διότι πρόκειται αποδεδειγμένα περί ενός οργανικά αστοιχείωτου γραφιά) Andy Wilcoxson.
http://www.counterpunch.org/2016/08/01/the-exoneration-of-milosevic-the-ictys-surprise-ruling/
Ο Wilcoxson μαζί με τον πατριάρχη των αρνητών και βασικό τροφοδότη με αναθεωρητικές ανοησίες κάθε συνωμοσιολόγου ακροδεξιού, τον Stefan Karganovic είναι ιδρυτές και ιδιοκτήτες του αναθεωρητικού ψευδοεπιστημονικού ‘Srebrenica Historical Project‘, το οποίο χρηματοδοτείται από την σερβική ακροδεξιά και από τις αρχές της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας (Republika Srpska, RS), αν και πρόσφατα ο Karganovic συνελήφθη για μεγάλα ποσά φοροδιαφυγής από τις δωρεές της κυβέρνησης του Milorad Dodik στον οργανισμό τους αυτόν. Μόλις σταμάτησε η χρηματοδότηση, το ‘Srebrenica Historical Project’ έπαψε να υπάρχει. ……Κανένα δικαστήριο ΔΕΝ ΑΘΩΩΣΕ κανένα Μιλόσεβιτς.
Κάποιος μπορεί να αθωωθεί ή να καταδικαστεί μόνο στη δική του δίκη, και ποτέ κανείς δεν μπορεί να συζητήσει για ‘αθωότητα’ ή ‘ενοχή’ ενός προσώπου Α στη δίκη ενός προσώπου Β. ΟΧΙ στις δίκες άλλων. Αυτά δε γίνονται σε κανένα νομικό σύμπαν, όσο κι αν το επιθυμούν στρεψοδίκες και διαστρεβλωτές, από δεξιά κι αριστερά…..Η δίκη του Μιλόσεβιτς δεν τελείωσε ποτέ, συνεπώς, ούτε αθώος μπορεί να λεχθεί, ούτε ένοχος…….Όσο κι αν φαίνεται περίεργο, στην πραγματικότητα το Δικαστήριο έκανε το αντίθετο από ό,τι ισχυρίζονται οι οπαδοί του hoax: – Έκρινε ότι ο Μιλόσεβιτς πράγματι ήταν μέλος των ‘Joint Criminal Enterprise’ (JCE) που διέπραξαν τα εγκλήματα,–ότι βοήθησε τον Κάρατζιτς, και ότι η Σερβία πράγματι βοήθησε τους Σερβοβόσνιους. Φυσικά, υπήρξαν και διακυμάνσεις στη βοήθεια αυτή, αν και το βασικό συμπέρασμα (και ιστορικά) που διατρέχει ολόκληρη την ετυμηγορία Κάρατζιτς, είναι ένα: Χωρίς τη βοήθεια της Σερβίας, οι Σέρβοι της Βοσνίας και της Κροατίας δεν θα μπορούσαν να κάνουν τις εθνοκαθάρσεις…..Σοβαρά, τώρα, η φράση «δεν βρέθηκαν στοιχεία που να συνηγορούν ότι Μιλόσεβιτς και Κάρατζιτς συμφωνούσαν σε κοινό πλάνο» αποτελεί … αθώωση του Μιλόσεβιτς σε όλες τις (66) κατηγορίες εναντίον του, κατηγορίες που εκτείνονται σε 12 χρόνια και σε 3 πολέμους, όπως φαίνονται εδώ;……Ο Μπογιόπουλος, βέβαια, μεταφράζει την παράγραφο 3460 και μας λέει πως δήθεν γράφει δεν βρέθηκαν επαρκείς αποδείξεις ‘το Συμβούλιο δεν ικανοποιείται από τις ανεπαρκείς αποδείξεις για τον σφαγιασμό των μουσουλμάνων στην Σρεμπρένιτσα‘. Αυτό το έβγαλε απ’ το μυαλό του. Απλά, δεν ξέρει για ποιο πράγμα μιλάει η απόφαση εκεί, και είπε ‘θα βάλω ότι μιλάει για τη Σρεμπρένιτσα’. Ετσι, εν ψυχρώ. Δεν διάβασε την απόφαση. Και είναι εντελώς παρανοϊκό:
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ στην οποία οι αρνητές ισχυρίζονται ότι γράφει πως δήθεν το δικαστήριο αθώωσε τον Μιλόσεβιτς (ψέμα ασφαλώς), ακριβώς στην προηγούμενη πρόταση λέει καθαρά ότι «ο Μιλόσεβιτς βοηθούσε τους καταδικασμένους εγκληματίες με προσωπικό (έμψυχο δυναμικό), προμήθειες και ΟΠΛΑ κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης, για να πραγματοποιήσουν τον στόχο τους, δηλαδή να δημιουργήσουν εθνικά καθαρές περιοχές μέσω της εθνοκάθαρσης των μη Σέρβων». Βρήκαν, λοιπόν, και απομόνωσαν κάποια σημεία στην 2.600 σελίδων ετυμηγορία Κάρατζιτς, στα οποία ο Μιλόσεβιτς, σε μία συγκεκριμένη περίπτωση παρουσιάζεται να κρατάει αποστάσεις……. Δείτε στη συνέχεια όλες τους τις λαθροχειρίες, διότι τους αξίζει μία αποδόμηση στοιχείο-στοιχείο, τόσο αδίστακτοι ψεύτες που είναι.
Το πλήρες παραπάνω κείμενο και η συνέχεια εδώ: «XYZ Contagion»
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Αυτό που δεν αντιλαμβάνονται οι φίλοι των ΚΚΕ-ΣΥΡΙΖΑ-Βαρουφάκη-ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που διακινούν την ψεύτικη είδηση, είναι ότι αν γλύτωσαν το ρεζιλίκι της συστράτευσης με τους Σέρβους Ναζιστές και με τη Χ.Α. στην κατασυκοφάντηση της δυτικής επέμβασης για να σωθούν αθώοι άνθρωποι από τη σφαγή στη Βοσνία, αυτό συνέβη γιατί τότε σχεδόν όλοι οι βουλευτές των ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ακολούθησαν μαζί τους αυτό το ρεύμα που διαμορφώθηκε στην κοινή γνώμη από τη μονομέρεια των ελληνικών ΜΜΕ, που υπέθαλψαν τα φαντασιακά υποσυνείδητα υπέρ των Ορθόδοξων Σέρβων αδελφών ή των πρώην κομουνιστών συντρόφων Σέρβων ή απλά των Σέρβων εχθρών της Δύσης. Όμως στα εγκλήματα του Πούτιν είναι μόνοι, μαζί με τους ακροδεξιούς και τους πιο ακραίους εκκλησιαστικούς και κάθε μέρα που περνάει η κοινή γνώμη θα ανακαλύπτει τις ενοχές της συγκαλυμμένης ουδετερότητάς τους, των μισόλογων, των συμψηφισμών, των γενικολογιών και των υπεκφυγών τους όλο και περισσότερο, αφού και στη Ρωσία πολλοί άνθρωποι ξεσηκώθηκαν κατά του πολέμου, ανάμεσά τους ακόμη και ιερωμένοι, ενάντια στο βδελυρό πατριάρχη τους.
«Όχι, ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς δεν κηρύχθηκε αθώος»
«Αθώος ο Μιλόσεβιτς; Οχι ακριβώς»
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
https://thepressproject.gr/sremprenitsa/
Έλληνες Χρυσαυγίτες δίπλα στους Σέρβους εθνικιστές στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα
Ανάλυση
Σρεμπρένιτσα, Ιούλιος 1995. Η Ευρώπη γράφει μια από τις πιο μαύρες σελίδες της, κι ο εθνικισμός τις πιο λαμπρές του. Δώδεκα χρόνια μετά, το 2007, το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης θα αναγνωρίσει τη σφαγή περίπου 8.000 ανδρών ως γενοκτονία. Η αγκαλιά του σερβικού εθνικισμού φαίνεται πως ήταν αρκετά μεγάλη για να κρατήσει και τους Έλληνες εθνικιστές οι οποίοι είχαν αν μη τι άλλο παρουσιαστεί ως εθελοντές. Συνέντευξη από την εφημερίδα της Χρυσής Αυγής το 1995 φιλοξένησε σε πέντε σελίδες της δύο εξ αυτών, αναφερόμενοι στη βοήθεια των Ελλήνων στη γενοκτονία χιλιάδων ανθρώπων, αλλά και τη συνδρομή της Ελληνικής Εκκλησίας
Αλεξάνδρα Τάνκα
Σάββατο 14 Ιουλίου 2018 Αναρτήθηκε: 14:15:40
86 Σχόλια
της Αλεξάνδρας Τάνκα
Η Σφαγή της Σρεμπρένιτσα αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας, με τους Σέρβους να σκοτώνουν περισσότερους από 8.000 Βόσνιους μουσουλμάνους άνδρες, γέρους και αγόρια, και με τα στρατεύματα του ΟΗΕ να νίπτουν τας χείρας τους υποστηρίζοντας πως δεν μπορούσαν να αμυνθούν όντας λιγότεροι. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη σφαγή στην Ευρώπη μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ένα από τα χειρότερα εγκλήματα εθνικιστών στο οποίο συνέβαλαν και Έλληνες εθνικιστές.
Στις 25 Σεπτεμβρίου του 1995, η εφημερίδα της Χρυσής Αυγής, δημοσιεύει συνέντευξη από δύο Έλληνες εθνικιστές εθελοντές στη Βοσνία, οι οποίοι είχαν πάει «αντιλαμβανόμενοι πως οι Σέρβοι της Βοσνίας, δεν είναι μόνο φύσει και θέση σύμμαχοι μας, αλλά και πως στα κακοτράχαλα βουνά γύρω από το Σαράγεβο κρίνεται και η τύχη της Πατρίδος μας» και που η αγάπη τους για τον πόλεμο φαίνεται ήδη στις πρώτες γραμμές: «Πάντοτε ήθελα να ζήσω την εμπειρία και τις συνθήκες του πολέμου, τον καπνό στο θολό πεδίο της μάχης» αναφέρει στη συνέντευξη ο Έλλην «πατριώτης».
Σε ερώτηση σχετικά με το πόσοι Έλληνες βρίσκονταν στο πεδίο και σε ποιες μονάδες υπηρετούν, ο εθνικιστής εθελοντής γίνεται πολύ συγκεκριμένος: «Όλοι ανήκουν σε μάχιμα τμήματα. Πρόσφατα μάλιστα συγκροτήθηκε και Ελληνική εθελοντική φρουρά αποτελούμενη εξ ολοκλήρου από Έλληνες εθελοντές».
Ο εθνικιστής – εθελοντής αναφέρεται πιθανότατα στην Ελληνική Εθελοντική Φρουρά (ΕΕΦ), μια ομάδα Ελλήνων εθελοντών και οι οποίοι λέγονται ότι ήταν αυτοί που την επόμενη της σφαγής ύψωσαν την Ελληνική σημαία, τη Βυζαντινή, και της Βεργίνας, δίπλα στη Σερβική.
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Το Βήμα» το 2005, μετά την πτώση της πόλης, «οι εθελοντές Αντώνης Μήτκος (ο οποίος ήταν διοικητής της Φρουράς), ο Τρύφωνας Βασιλειάδης (υποδιοικητής), ο Σπύρος Τζανόπουλος και ο Ελληνορουμάνος Αννα Φρορίν είχαν φωτογραφηθεί με σέρβους αξιωματικούς στα ερείπια ορθόδοξης εκκλησίας». Ο Σπύρος Τζανόπουλος, αποτελούσε και στέλεχος της Χ.Α. με το κανάλι MEGA να τον διαφημίζει ως Έλληνα πατριώτη ενάντια στο μουσουλμανικό/ ισλαμικό τόξο «που πάνε να δημιουργήσουν οι Τούρκοι», όπως φαίνετα σε βίντεο που έχει αναρτήσει στο youtube η ιστοσελίδα XYZ Contagion.
Κάθε πόλεμος ωστόσο χρειάζεται και τον ανεφοδιασμό του –και όχι μονάχα όσον αφορά τα όπλα. Σε ερώτηση λοιπόν από πού ενισχύονται με τρόφιμα και φάρμακα αλλά και ηθικά οι Σέρβοι εθνικιστές, ο συνεντευξιαζόμενος απαντά «ενισχύονται μόνο από Έλληνες και την Ελληνική Εκκλησία».
Επίσης, ήδη από το 1995 οι Έλληνες εθνικιστές φαίνεται πως έψαχναν νέους αντιπάλους ως προς το ονοματολογικό, με τους εθνικιστές Σέρβους «να πιστεύουν ότι το κράτος των Σκοπίων είναι αδύνατο να επιβιώσει στο μέλλον. Και γι’ αυτό τον λόγο δεν πρέπει κατ’ ουσία να υφίσταται. Πιστεύουν πως πρέπει να διαλυθεί και να μοιραστεί ανάμεσα στην Ελλάδα και την Σερβία».
Ο Έλληνας εθελοντής μάλιστα αναφέρει με λύπη πως όλοι αναφέρονται στην περιοχή ως «Μακεδονία» καθώς «οι πολιτικοί ‘’ηγέτες’’ της Πατρίδος μας, από την εποχή του Εθνικού κυβερνήτη Ιωάννου Μεταξά έχουν εσκεμμένα κλείσει τα μάτια».
Όμως ποια ακριβώς ήταν η φύση των εθελοντών Ελλήνων; Ήταν στ’ αλήθεια εθνικιστές; Κι αν ναι, κατά πλειοψηφία ή απλώς ένα μικρό κομμάτι;
Στην ερώτηση αυτή έρχεται να απαντήσει ο συνεντευξιαζόμενος: «Θα έλεγα πως η μεγάλη συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων εθελοντών είναι λιγότερο ή περισσότερο συνειδητοποιημένοι Εθνικιστές. Εξαιρούνται δύο τρεις» κι όπως φαίνεται όλοι γνώριζαν για τη Χ.Α. ενώ κάποιοι μάλιστα διάβαζαν και την εφημερίδα, καθώς «στη Βοσνία υπήρχαν και υπάρχουν αρκετοί Χρυσαυγίτες εθελοντές, περισσότεροι από κάθε άλλη οργάνωση ή κόμμα».
Άλλωστε κάποιοι από αυτούς είχαν φωτογραφηθεί να χαιρετάνε και ναζιστικά χαμογελώντας σε μια «αναμνηστική» φωτογραφία.
(Η φωτογραφία έχει αρχικά δημοσιευτεί στον ιστότοπο ΧΥΖ Contagion)
Στη φωτογραφία πρώην και νυν μέλη της Χ.Α.: Μπέλμπας Απόστολος, Μαυρογιαννάκης Μιχάλης, Σωκράτης Κουσουμβρής και ακόμη δύο.
Το 2006, ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης, Αναστάσιος Παπαληγούρας, διέταξε εισαγγελική έρευνα με τη συμμετοχή των Ελλήνων εθελοντών. Ωστόσο 12 χρόνια μετά, οι άνθρωποι αυτοί συνεχίζουν να κυκλοφορούν ακόμα ελεύθεροι.
*Τον Μάρτιο του 2016, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην Γιουγκοσλαβία έκρινε ένοχο τον πρώην ηγέτη των Σερβοβοσνίων Ράντοβαν Κάρατζιτς για τη γενοκτονία και τον καταδίκασε σε κάθειρξη 40 ετών
https://www.dimokratia.gr/ellada/318003/i-athoosi-den-egine-oyte/
https://www.dimokratia.gr/wp-content/uploads/2021/09/logo-white-1.svg
Η αθώωση δεν έγινε ούτε ένα μονόστηλο
9|08|2016 | 11:55
Πώς ο Σλ. Μιλόσεβιτς που χαρακτηρίστηκε «χασάπης των Βαλκανίων» και δικαιώθηκε στη Χάγη έγινε θύμα της δυτικής προπαγάνδας
«Είναι εγκληματίας πολέμου», «προκάλεσε γενοκτονία στη Βοσνία», «είναι φονιάς, είναι ο χασάπης των Βαλκανίων». Αυτοί δεν είναι παρά μερικοί μόνο από τους δεκάδες χαρακτηρισμούς που χρησιμοποιήθηκαν απροκάλυπτα από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης της Δύσης, για τη δαιμονοποίηση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς· ενός απολύτως δημοκρατικά εκλεγμένου ηγέτη, μιας χώρας στην οποία περισσότερα από 20 πολιτικά κόμματα λειτουργούν απολύτως ελεύθερα σεβόμενα τους νόμους και το Σύνταγμα. Ενας ηγέτης τον οποίον όμως οι μεγάλες δυνάμεις της Δύσης με «μακρύ χέρι» το ΝΑΤΟ επιθυμούσαν και κατάφεραν τελικά να τον βγάλουν από τη μέση με απώτερο σκοπό τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας – που ενωμένη μάλλον δεν βόλευε τα δυτικά γεωπολιτικά σχέδια αποσταθεροποίησης των Βαλκανίων.
Τελικά ο «εγκληματίας πολέμου» Μιλόσεβιτς, ο οποίος σύρθηκε στα διεθνή δικαστήρια «για να πληρώσει για τη γενοκτονία στη Βοσνία», κρίθηκε αθώος από το Δικαστήριο της Χάγης, αν και ο ίδιος δεν πρόλαβε να χαρεί την απονομή δικαιοσύνης, καθώς πέθανε στο κελί της φυλακής όπου κρατούνταν πριν από 10 χρόνια. Μια είδηση που πέρασε όμως στα «ψιλά» και δεν έπαιξε στο διεθνές δελτίο ειδήσεων.
Στον Μιλόσεβιτς αναφέρθηκε ωστόσο μέσα από μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανάλυσή του το Ron Paul Institute σχολιάζοντας τον τρόπο με τον οποίον ο πρώην πρόεδρος της Σερβίας αρχικά στοχοποιήθηκε, στη συνέχεια δαιμονοποιήθηκε κι εν τέλει εξοντώθηκε από τη Δύση. «Τα τελευταία 20 τόσα χρόνια σχολιαστές νεοσυντηρητικοί και φιλελεύθεροι, αυθεντίες, έχουν να μας πουν σε κάθε δυνατή ευκαιρία ότι ο Μιλόσεβιτς ήταν ένας δικτάτορας και ευθύνεται για τη γενοκτονία στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990. Η προπαγάνδα του ΝΑΤΟ είπε τα ίδια και σε μια άλλη περίπτωση στο Ιράκ το 2003, με αποτέλεσμα σήμερα στη χώρα να επικρατεί το χάος» τόνιζε η ανάλυση.
Το Ron Paul Institute υπενθύμιζε και τη σπουδή του CNN να χαρακτηρίζει τη δίκη Μιλόσεβιτς ως «πιο σημαντική… ακόμη και από τη Δίκη της Νυρεμβέργης», ενώ υπογράμμιζε ότι «όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τη γραμμή του ΝΑΤΟ ήταν χαρακτηρισμένος υποστηρικτής των εγκλημάτων του Μιλόσεβιτς ή και, ακόμη χειρότερα, αρνητής της γενοκτονίας». Παρ’ όλα αυτά όμως και παρά τη δημοσιότητα γύρω από τη «δίκη του αιώνα», σύντομα φάνηκε ότι η δίωξη είχε πολλά κενά.
Οι μακάβριοι ισχυρισμοί από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους για γενοκτονία αποδείχθηκαν τελικά… ψευδείς. Αντίθετα ο «Σλόμπο» δεν ευθυνόταν για την εθνοκάθαρση που έγινε στη Βοσνία, αλλά στην πραγματικότητα είχε εναντιωθεί.
https://www.lifo.gr/lifoland/mikropragmata/agapiti-efimerida-dimokratia-kalytera-na-allaxeis-onoma
HOME
LIFOLAND
Mικροπράγματα Αγαπητή εφημερίδα Δημοκρατία, καλύτερα να αλλάξεις όνομα
Η πιο απίστευτη προσφορά με αφορμή την επέτειο της χουντικής 21ης Απριλίου
Άρης Δημοκίδης
18.4.2015 | 14:57
https://timeline.gr/ellada/i-efimerida-poy-edine-vivlia-toy-papadopoyloy-milaei-gia-diktatoria-toy-koronoioy/
Η εφημερίδα που έδινε βιβλία του Παπαδόπουλου μιλάει για «δικτατορία» του κορωνοϊού
Η εφημερίδα «Δημοκρατία» έχει διανείμει πολλές φορές βιβλία για τον Παπαδόπουλο
Στις 09:59 – 16 Νοεμβρίου 2020
Στο σημερινό της δημοσίευμα υποστηρίζει ότι η κατάσταση θυμίζει τη χούντα.
Συχνά η εφημερίδα «Δημοκρατία» του κ. Ιωάννη Φιλιππάκη, προσφέρει στους αναγνώστες της, τα βιβλία (σκουπίδια) για το Γεώργιο Παπαδόπουλο.
Η πλήρης ευλογία του Ρώσου Πατριάρχη Κυρίλλου για την εισβολή της Μόσχας στην Ουκρανία διέλυσε την παγκόσμια Ορθόδοξη Εκκλησία και εξαπέλυσε μια εσωτερική εξέγερση που οι ειδικοί λένε ότι είναι άνευ προηγουμένου.
Ο Kύριλλος 75 ετών, στενός σύμμαχος του Ρώσου προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν, βλέπει τον πόλεμο ως προπύργιο ενάντια σε μια Δύση που θεωρεί παρακμιακή, ιδιαίτερα για την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας.
Αυτός και ο Πούτιν μοιράζονται ένα όραμα για τη «Ρωσική Ειρήνη», ή τον «Ρωσικό Κόσμο», που συνδέει την πνευματική ενότητα και την εδαφική επέκταση που στοχεύει σε τμήματα της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, είπαν ειδικοί στο Reuters.
Αυτό που ο Πούτιν βλέπει ως πολιτική αποκατάσταση, ο Κύριλλος το βλέπει ως Σταυροφορία.
https://www.reuters.com/world/europe/ukraine-invasion-splits-orthodox-church-isolates-russian-patriarch-2022-03-14/
Analysis: Ukraine invasion splits Orthodox Church, isolates Russian patriarch
By Philip Pullella
VATICAN CITY, March 14 (Reuters) – Russian Patriarch Kirill’s full-throated blessing for Moscow’s invasion of Ukraine has splintered the worldwide Orthodox Church and unleashed an internal rebellion that experts say is unprecedented.
Kirill, 75, a close ally of Russian President Vladimir Putin, sees the war as a bulwark against a West he considers decadent, particularly over the acceptance of homosexuality.
He and Putin share a vision of the «Russkiy Mir», or «Russian World», linking spiritual unity and territorial expansion aimed at parts of the ex-Soviet Union, experts told Reuters.
What Putin sees as a political restoration, Kirill sees as a crusade.
But the patriarch has sparked a backlash at home as well as among Churches abroad linked to the Moscow Patriarchate.
In Russia, nearly 300 Orthodox members of a group called Russian Priests for Peace signed a letter condemning the «murderous orders» carried out in Ukraine.
«The people of Ukraine should make their choice on their own, not at gunpoint, without pressure from the West or the East,» it read, referring to millions in Ukraine now split between Moscow and Kyiv.
Russia calls its actions in Ukraine a “special operation” that it says is not designed to occupy territory but to destroy its southern neighbour’s military capabilities and capture what it regards as dangerous nationalists.
Reuters has put in an email request to Kirill’s office for comment.
Of 260 million Orthodox Christians in the world, about 100 million are in Russia itself and some of those abroad are in unity with Moscow. But the war has strained those relations.
NO PRAYERS FOR THE PATRIARCH
In Amsterdam, the war convinced priests at St. Nicholas Orthodox parish to stop commemorating Kirill in services.
A Russian bishop in Western Europe visited to try to change their minds but the parish severed ties with the Moscow Patriarchate, calling the decision a «very difficult step (taken) with pain in our hearts».
«Kirill has simply discredited the Church,» said Rev. Taras Khomych, a senior lecturer in theology at Liverpool Hope University and member of Ukraine’s Byzantine-rite Catholic Church. «More people want to speak out in Russia but are afraid,» he told Reuters in telephone interview.
Ukraine has about 30 million Orthodox believers, divided between the Ukrainian Orthodox Church of the Moscow Patriarchate (UOC-MP) and two other Orthodox Churches, one of which is the autocephalous, or independent, Ukrainian Orthodox Church.
Ukraine is of visceral significance to the Russian Orthodox Church because it is seen as the cradle of the Rus’ civilisation, a medieval entity where in the 10th century Byzantine Orthodox missionaries converted the pagan Prince Volodymyr.
Kyiv Metropolitan (Archbishop) Onufry Berezovsky of the UOC-MP appealed to Putin for «an immediate end to the fratricidal war», and another UOC-MP Metropolitan, Evology, from the eastern city of Sumy, told his priests to stop praying for Kirill.
Kirill, who claims Ukraine as an indivisible part of his spiritual jurisdiction, had already severed ties with Bartholomew, the Istanbul-based Ecumenical Patriarch who acts as a first among equals in the Orthodox world and backs the autonomy of Ukraine’s Orthodox Church.
«Some Churches are so angry with Kirill over his position on war that we are facing an upheaval in world Orthodoxy,» Tamara Grdzelidze, professor of Religious Studies at Ilia State University in Georgia and a former Georgian ambassador to the Vatican, told Reuters.
In a joint statement, Orthodox theologians from institutions including the Orthodox Christian Studies Center of Fordham University in New York and the Volos Academy for Theological Studies in Greece condemned those Church leaders «directing their communities to pray in ways that actively encourage hostility».
Other Orthodox leaders who have criticised the war include Patriarch Theodore II of Alexandria and all Africa, Patriarch Daniel of Romania and Archbishop Leo of Finland.
CHASM WITH OTHER CHRISTIANS
Kirill’s stand has also created a chasm between the Russian Orthodox Church and other Christian churches.
The acting Secretary General of the World Council of Churches (WCC), Rev. Ian Sauca, wrote to Kirill asking him to «intervene and mediate with the authorities to stop this war».
Kirill responded that «forces overtly considering Russia to be their enemy came close to its borders» and that the West was involved in a «large-scale geopolitical strategy» to weaken Russia. The WCC released both letters.
After the 1917 Russian revolution, Soviet leaders began liquidating the Russian Orthodox Church. Stalin revived it after Hitler’s invasion of Russia in World War Two to rally society.
«This same idea is being revived now by Putin,» said Olenka Pevny, professor of Slavonic and Ukrainian Studies at the University of Cambridge in the UK and an American of Ukrainian origin.
«As the Russian position in the world and Russian identity began faltering, Putin once again enlisted the Church to help him gather the Russian people under his control and attempted to tie the peoples of independent nations such as Ukraine to Russia by pushing the notion of a unified Russia Orthodox Church so as to deny any religious diversity,» she told Reuters in a telephone interview.
Kirill’s pro-Putin stand also has upended relations with the Vatican.
In 2016, Pope Francis became the first Roman Catholic pontiff to meet a leader of the Russian Orthodox Church since the great schism that split Christianity into Eastern and Western branches in 1054.
A second meeting that both Francis and Kirill said they wanted to hold this year is now virtually impossible, the experts said.
https://publicorthodoxy.org/el/2022/03/13/10845/
ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΠΕΡΙ «ΡΩΣΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ» (RUSSKII MIR)
«Ὑπὲρ τῆς εἰρήνης τοῦ σύμπαντος κόσμου, εὐσταθείας τῶν ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν καὶ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν»
(Θεία Λειτουργία)
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου 2022 αποτελεί ιστορική απειλή ενάντια σε έναν λαό που ανήκει στην ορθόδοξη παράδοση. Ακόμη πιο ανησυχητικό για τους ορθόδοξους πιστούς, ωστόσο, είναι ότι η ιεραρχία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας αρνήθηκε να αναγνωρίσει το γεγονός της εισβολής, εκδίδοντας αντ’ αυτού αόριστες δηλώσεις για την αναγκαιότητα ειρήνης υπό το φως των «γεγονότων» και των «εχθρών» στην Ουκρανία, ενώ τονίζει τον αδελφικό δεσμό μεταξύ του ουκρανικού και ρωσικού λαού ως μέρος της «Αγίας Ρωσίας», κατηγορώντας για τις εχθροπραξίες την κακή «Δύση», προτρέποντας μάλιστα τις κοινότητές τους να προσεύχονται με τρόπους που ενθαρρύνουν ενεργά την εχθρότητα.
Η υποστήριξη πολλών μελών της ιεραρχίας του Πατριαρχείου Μόσχας στον πόλεμο του Προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν κατά της Ουκρανίας έχει τις ρίζες της σε μια μορφή ορθόδοξου εθνοφυλετικού θρησκευτικού φονταμενταλισμού, με χαρακτήρα ολοκληρωτικό, που ονομάζεται «Russkii mir» ή «ρωσικός κόσμος». Πρόκειται για μια ψευδή διδασκαλία που προσελκύει πολλούς στην Ορθόδοξη Εκκλησία και η οποία έχει ακόμη υιοθετηθεί από την Ακροδεξιά, αλλά καιαπό καθολικούς και προτεστάντες φονταμενταλιστές.
Στις ομιλίες τους κατά τα τελευταία 20 χρόνια, ο Βλαντίμιρ Πούτιν και ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος (Gundiaev) έχουν επανειλημμένα επικαλεστεί και αναπτύξει την ιδεολογία αυτού του «ρωσικού κόσμου». Το 2014, όταν η Ρωσία προσάρτησε την Κριμαία και ξεκίνησε έναν πόλεμο δι’ αντιπροσώπων στην περιοχή του Ντονμπάς της Ουκρανίας, μέχρι την έναρξη του πλήρους πολέμου κατά της Ουκρανίας σήμερα αλλά και γενικότερα, ο Πούτιν και ο Πατριάρχης Κύριλλος χρησιμοποίησαν την ιδεολογία του «ρωσικού κόσμου» ως κύρια δικαιολογία για την εισβολή. Η διδασκαλία αναφέρει ότι υπάρχει μια υπερεθνική ρωσική σφαίρα ή πολιτισμός, που ονομάζεται Αγία Ρωσία, που περιλαμβάνει τη Ρωσία, την Ουκρανία και τη Λευκορωσία (και μερικές φορές τη Μολδαβία και το Καζακστάν), καθώς και τους Ρώσους και τους ρωσόφωνους σε όλο τον κόσμο. Υποστηρίζει ότι αυτός ο «ρωσικός κόσμος» έχει ένα κοινό πολιτικό κέντρο (Μόσχα), ένα κοινό πνευματικό κέντρο (το Κίεβο ως «μητέρα όλων των Ρως»), μια κοινή γλώσσα (ρωσικά), μια κοινή Εκκλησία (Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία, Πατριαρχείο Μόσχας) και ένα κοινό πατριάρχη (Πατριάρχης Μόσχας), ο οποίος εργάζεται σε «συμφωνία» με έναν κοινό πρόεδρο/εθνικό ηγέτη (Πούτιν) προκειμένου να κυβερνήσει τον ρωσικό αυτόν κόσμο, υποστηρίζοντας ταυτόχρονα μια κοινή ξεχωριστή πνευματικότητα, ηθική και πολιτισμό.
Σύμφωνα με τη διδασκαλία αυτή, απέναντι στον «ρωσικό κόσμο» στέκεται η διεφθαρμένη Δύση, με επικεφαλής τις Ηνωμένες Πολιτείες και τα δυτικοευρωπαϊκά έθνη, η οποία Δύση έχει συνθηκολογήσει με τον «φιλελευθερισμό», την «παγκοσμιοποίηση», τη «χριστιανοφοβία», τα «δικαιώματα των ομοφυλοφίλων» που προωθούνται στις παρελάσεις των ομοφυλοφίλων και τη «στρατευμένη εκκοσμίκευση». Απέναντι στη Δύση και όλους εκείνους τους Ορθοδόξους που έχουν εκπέσει σε σχίσμα και πλάνη (όπως ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος και άλλες τοπικές Ορθόδοξες Εκκλησίες που τον υποστηρίζουν) στέκεται το Πατριαρχείο Μόσχας, μαζί με τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ως οι πραγματικοί υπερασπιστές της ορθόδοξης διδασκαλίας, την οποία αντιλαμβάνονται με όρους παραδοσιακής ηθικής, αυστηρής και άκαμπτης κατανόησης της παράδοσης και σεβασμού στην Αγία Ρωσία.
Από την ενθρόνιση του Πατριάρχη Κυρίλλου το 2009, οι ηγετικές φυσιογνωμίες του Πατριαρχείου Μόσχας, καθώς και οι εκπρόσωποι του Ρωσικού Κράτους, αρύονται διαρκώς από τις αρχές αυτές, με σκοπό να ανατρέψουν τη θεολογική βάση της ενότητας μεταξύ των Ορθοδόξων. Η αρχή της εθνικής οργάνωσης της Εκκλησίας καταδικάστηκε στη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης το 1872. Η ψευδής διδασκαλία του εθνοφυλετισμού αποτελεί τη βάση για την ιδεολογία του «ρωσικού κόσμου». Εάν θεωρούμε έγκυρες τέτοιες ψευδείς αρχές, τότε η Ορθόδοξη Εκκλησία παύει να είναι η Εκκλησία του Ευαγγελίου του Ιησού Χριστού, των Αποστόλων, του Συμβόλου Πίστεως Νικαίας-Κωνσταντινουπόλεως, των Οικουμενικών Συνόδων και των Πατέρων της Εκκλησίας. Η ενότητα καθίσταται τότε εγγενώς αδύνατη.
Επομένως, απορρίπτουμε την αίρεση του «ρωσικού κόσμου» και τις επαίσχυντες ενέργειες της κυβέρνησης της Ρωσίας για την κήρυξη του πολέμου κατά της Ουκρανίας, κάτι που πηγάζει από αυτήν την ποταπή και αδικαιολόγητη διδασκαλία με τη συμπαιγνία της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, ως βαθιά ανορθόδοξη, μη χριστιανική, στρεφόμενη κατά της ανθρωπότητας, η οποία ανθρωπότητα καλείται να δικαιωθεί… φωτιστεί… και να καθαρθεί «ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ ἐν τῷ Πνεύματι τοῦ Θεοῦ ἡμῶν» (Ακολουθία Βαπτίσματος). Όπως η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία, έτσι και το Πατριαρχείο Μόσχας του Πατριάρχη Κυρίλλου εισέβαλε στην Ορθόδοξη Εκκλησία, για παράδειγμα, στην Αφρική, προκαλώντας διχασμό και διαμάχες, με ανείπωτες απώλειες όχι μόνο στο σώμα, αλλά και στην ψυχή, θέτοντας σε κίνδυνο τη σωτηρία των πιστών.
Ενώπιον της διδασκαλίας του «ρωσικού κόσμου» που καταστρέφει και διχάζει την Εκκλησία, και εμπνεόμενοι από το Ευαγγέλιο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και την Ιερά Παράδοση του Ζώντος Σώματός Του, της Ορθόδοξης Εκκλησίας, διακηρύττουμε και ομολογούμε τις ακόλουθες αλήθειες:
1. «Ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου· εἰ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου ἦν ἡ βασιλεία ἡ ἐμή, οἱ ὑπηρέται ἂν οἱ ἐμοὶ ἠγωνίζοντο, ἵνα μὴ παραδοθῶ τοῖς Ἰουδαίοις· νῦν δὲ ἡ βασιλεία ἡ ἐμὴ οὐκ ἔστιν ἐντεῦθεν» (Ιω. 18, 36) [1].
Πρεσβεύουμε ότι ο θεϊκός σκοπός και η εκπλήρωση της ιστορίας, το τέλος της, είναι ο ερχομός της Βασιλείας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, μια Βασιλεία η οποία διακρίνεται από δικαιοσύνη, ειρήνη και χαρά εν Αγίω Πνεύματι, και η οποία μαρτυρείται από την Αγία Γραφή, όπως ερμηνεύεται αυθεντικά από τους Πατέρες της Εκκλησίας. Αυτή είναι η Βασίλεια της οποίας αποκτούμε πρόγευση σε κάθε Θεία Λειτουργία: «Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων!» (Θεία Λειτουργία). Αυτή η Βασιλεία είναι το μοναδικό θεμέλιο και εξουσία, τόσο για τους Ορθοδόξους όσο και για όλους τους χριστιανούς. Για την Ορθοδοξία ως Σώμα του Ζώντος Χριστού δεν υπάρχει πηγή αποκάλυψης, καμία βάση για κοινότητα, κοινωνία, κράτος, νόμο, προσωπική ταυτότητα και διδασκαλία που να διακρίνεται από ό,τι αποκαλύπτεται από και μέσω του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και του Πνεύματος του Θεού.
Καταδικάζουμε, λοιπόν, ως μη ορθόδοξη και απορρίπτουμε κάθε διδασκαλία που επιδιώκει να αντικαταστήσει τη Βασιλεία του Θεού, που είδαν οι προφήτες, που κηρύχθηκε και εγκαινιάστηκε από τον Χριστό, διδάχτηκε από τους αποστόλους, προσελήφθη ως σοφία από την Εκκλησία, διατυπώθηκε ως δόγμα από τους Πατέρες και βιώθηκε σε κάθε Θεία Λειτουργία, με ένα βασίλειο αυτού του κόσμου, είτε της Αγίας Ρωσίας, είτε του Ιερού Βυζαντίου, είτε οποιουδήποτε άλλου επίγειου βασιλείου, και η οποία σφετερίζεται έτσι την εξουσία του ίδιου του Χριστού να παραδώσει τη Βασιλεία στον Θεό και Πατέρα (Α΄ Κορ. 15, 24) και αρνείται τη δύναμη του Θεού να σκουπίσει κάθε δάκρυ από κάθε μάτι (Αποκ. 21, 4). Καταδικάζουμε απερίφραστα κάθε μορφή θεολογίας που αρνείται ότι οι χριστιανοί είναι μετανάστες και πρόσφυγες σε αυτόν τον κόσμο (Εβρ. 13, 14), δηλαδή το γεγονός ότι «ἡμῶν γὰρ τὸ πολίτευμα ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει, ἐξ οὗ καὶ σωτῆρα ἀπεκδεχόμεθα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν», (Φιλιπ. 3, 20) και ότι οι χριστιανοί «πατρίδας οἱκούσιν ἰδίας, ἀλλ’ ὠς πάροικοι· μετέχουσι πάντων ὠς πολίται, καὶ πάνθ’ ὑπομένουσιν ὠς ξένοι· πᾶσα ξένη πατρίς ἐστίν αὐτῶν, καὶ πᾶσα πατρίς ξένη» (Επιστολή προς Διόγνητον, 5).
2. «Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Ματθ. 22, 21).
Πρεσβεύουμε ότι, εν αναμονή του τελικού θριάμβου της Βασιλείας του Θεού, αναγνωρίζουμε τη μοναδική και απόλυτη εξουσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Κατά τον παρόντα αιώνα, οι επίγειοι άρχοντες παρέχουν ειρήνη, ώστε ο λαός του Θεού να μπορεί να διάγει «ἤρεμον καὶ ἡσύχιον βίον […]ἐν πάσῃ εὐσεβείᾳ καὶ σεμνότητι». (Α΄ Τιμόθ. 2, 2). Ωστόσο, δεν υπάρχει κανένα έθνος, κράτος ή τάξη της ανθρώπινης ζωής που να μπορεί να ασκήσει πάνω μας περισσότερη εξουσία από τον Ιησού Χριστό, στο όνομα του οποίου «πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων» (Φιλιπ. 2, 10).
Καταδικάζουμε, λοιπόν, ως μη ορθόδοξη και απορρίπτουμε κάθε διδασκαλία που θα υπέτασσε τη Βασιλεία του Θεού, η οποία φανερώνεται στη Μία Αγία Εκκλησία του Θεού, σε οποιοδήποτε βασίλειο αυτού του κόσμου, αναζητώντας σε άλλους εκκλησιαστικούς ή κοσμικούς άρχοντες τη δικαίωση και τη λύτρωση. Απορρίπτουμε κατηγορηματικά όλες τις μορφές διακυβέρνησης που θεοποιούν το κράτος (θεοκρατία) και απορροφούν την Εκκλησία, στερώντας από αυτή την ελευθερία της να σταθεί προφητικά ενάντια σε κάθε αδικία. Επιπλήττουμε, επίσης, όλους εκείνους που πρεσβεύουν τον καισαροπαπισμό, αντικαθιστώντας την τελική υπακοή τους στον εσταυρωμένο και αναστημένο Κύριο με εκείνη σε οποιονδήποτε ηγέτη που έχει εξουσία και ισχυρίζεται ότι είναι χρισμένος από τον Θεό, είτε φέρει τον τίτλο του «Καίσαρα», του «Αυτοκράτορα», του Τσάρου» ή του «Προέδρου».
3. «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδὲ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδὲ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καὶ θῆλυ· πάντες γὰρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» (Γαλ. 3, 28).
Πρεσβεύουμε ότι η διαίρεση της ανθρωπότητας σε ομάδες με βάση τη φυλή, τη θρησκεία, τη γλώσσα, την εθνικότητα ή οποιοδήποτε άλλο δευτερεύον χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ύπαρξης συνιστά χαρακτηριστικό αυτού του ατελούς και αμαρτωλού κόσμου. Ακολουθώντας την πατερική παράδοση αυτές οι διακρίσεις χαρακτηρίζονται ως «διακρίσεις τῆς σαρκός» (Αγ. Γρηγόριος Θεολόγος, Λόγος 7, 23). Η διεκδίκηση από μια ομάδα ανωτερότητας έναντι άλλων αποτελεί ένα χαρακτηριστικό κακό τέτοιων διαιρέσεων, οι οποίες είναι εντελώς αντίθετες με το Ευαγγέλιο, όπου όλοι είναι ένα και ίσοι εν Χριστώ, όλοι πρέπει να λογοδοτούν σε αυτόν για τις πράξεις τους και όλοι έχουν πρόσβαση στην αγάπη και τη συγχώρεσή του, όχι ως μέλη συγκεκριμένων κοινωνικών ή εθνοτικών ομάδων, αλλά ως πρόσωπα που δημιουργήθηκαν και γεννήθηκαν ίσα κατ’ εικόνα και ομοίωση του Θεού (Γέν. 1, 26).
Επομένως, καταδικάζουμε ως μη ορθόδοξη και απορρίπτουμε κάθε διδασκαλία που αποδίδει θεϊκή προέλευση ή εξουσία, ιδιαίτερη ιερότητα ή καθαρότητα σε οποιαδήποτε μεμονωμένη τοπική, εθνική ή εθνοτική ταυτότητα ή χαρακτηρίζει οποιονδήποτε συγκεκριμένο πολιτισμό ως ιδιαίτερο ή θεόθεν προορισμένο, είτε πρόκειται για τον ελληνικό, ρουμανικό, ρωσικό, ουκρανικό ή οποιοδήποτε άλλο πολιτισμό.
4. «Ἠκούσατε ὅτι ἐρρέθη, ἀγαπήσεις τὸν πλησίον σου καὶ μισήσεις τὸν ἐχθρόν σου. Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς, ὅπως γένησθε υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. 5, 43-45).
Ακολουθώντας την εντολή του Κυρίου μας, πρεσβεύουμε ότι, όπως δηλώνει ο άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης, «όποιος δεν αγαπάει τους εχθρούς, σ’ αυτόν δεν κατοικεί η χάρη του Θεού» και ότι δεν μπορούμε να γνωρίσουμε την ειρήνη αν δεν αγαπήσουμε τους εχθρούς μας. Ως εκ τούτου, η διεξαγωγή του πολέμου αποτελεί την έσχατη απόδειξη αποτυχίας του νόμου της αγάπης του Χριστού.
Επομένως, καταδικάζουμε ως μη ορθόδοξη και απορρίπτουμε κάθε διδασκαλία που ενθαρρύνει τη διαίρεση, τη δυσπιστία, το μίσος και τη βία μεταξύ των λαών, των θρησκειών, των ομολογιών, των εθνών ή των κρατών. Καταδικάζουμε, περαιτέρω, ως μη ορθόδοξη και απορρίπτουμε κάθε διδασκαλία που δαιμονοποιεί ή ενθαρρύνει τη δαιμονοποίηση εκείνων που ένα κράτος ή μια κοινωνία θεωρεί «άλλους», συμπεριλαμβανομένων των ξένων, των πολιτικών και θρησκευτικών διαφωνούντων, όπως και άλλων κοινωνικών μειονοτήτων που έχουν στιγματιστεί. Απορρίπτουμε κάθε μανιχαϊστική και γνωστική διαίρεση που θα εξύψωνε έναν ιερό ορθόδοξο ανατολικό πολιτισμό και τους ορθόδοξους λαούς του, πάνω από μια ταπεινωμένη και ανήθικη «Δύση». Είναι ιδιαίτερα προσβλητικό να καταδικάζουμε άλλα έθνη μέσω ειδικών λειτουργικών αιτήσεων της Εκκλησίας, εξυψώνοντας τα μέλη της Ορθόδοξης Εκκλησίας και τους πολιτισμούς της ως πνευματικά εξαγιασμένους σε σύγκριση με τους σαρκικούς, κοσμικούς «ετεροδόξους».
5. «Πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστιν ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν. οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλὰ ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Ματθ. 9, 13· πρβλ. Ωσηέ 6, 6 και Ησ. 1, 11-17).
Πρεσβεύουμε ότι ο Χριστός μας καλεί να εξασκήσουμε ως πρόσωπα και ως κοινότητες φιλανθρωπία στους φτωχούς, τους πεινασμένους, τους άστεγους, τους πρόσφυγες, τους μετανάστες, τους ασθενείς και τους πάσχοντες και να αναζητήσουμε δικαιοσύνη για τους κατατρεγμένους, τους αναξιοπαθούντες και τους άπορους. Αν αρνηθούμε το κάλεσμα του πλησίον μας, πραγματικά, εάν αντ’ αυτού χτυπάμε και ληστεύουμε, αφήνοντας τον πλησίον μας αιμόφυρτο και ετοιμοθάνατο στην άκρη του δρόμου (Παραβολή του Καλού Σαμαρείτη, Λουκ. 10, 25-37), τότε δεν συστοιχούμαστε προς την αγάπη του Χριστού καθοδόν προς τη Βασιλεία του Θεού, αλλά έχουμε καταστεί εχθροί του Χριστού και της Εκκλησίας του. Καλούμαστε όχι απλώς να προσευχόμαστε υπέρ της ειρήνης, αλλά να σηκώσουμε το ανάστημά μας ενεργά και προφητικά καταδικάζοντας την αδικία, επιδιώκοντας την ειρήνη ακόμα και με τίμημα την ίδια μας τη ζωή. «Μακάριοι οἱ εἰρηνοποιοί, ὅτι αὐτοὶ υἱοὶ Θεοῦ κληθήσονται» (Ματθ. 5, 9). Η εκ μέρους μας προσφορά της θυσίας της Λειτουργίας και της προσευχής, ενώ την ίδια στιγμή αρνούμαστε να ενεργήσουμε θυσιαστικά, συνιστά θυσία καταδίκης σε αντίθεση προς ό,τι προσφέρεται εν Χριστώ (Ματθ. 5, 22-26 και Α΄ Κορ. 11, 27-32).
Καταδικάζουμε, λοιπόν, ως μη ορθόδοξη και απορρίπτουμε την προώθηση της πνευματικής «απάθειας» (quietism) μεταξύ των πιστών και των κληρικών της Εκκλησίας, από τον Πατριάρχη μέχρι τον πιο απλό λαϊκό. Επιπλήττουμε εκείνους που προσεύχονται υπέρ της ειρήνης, ενώ στην πράξη αποτυγχάνουν να εργαστούν υπέρ της ειρήνης, είτε από φόβο είτε από έλλειψη πίστης.
6. «Ἐὰν ὑμεῖς μείνητε ἐν τῷ λόγῳ τῷ ἐμῷ, ἀληθῶς μαθηταί μού ἐστε, καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» (Ιω. 8, 31-32).
Πρεσβεύουμε ότι ο Ιησούς καλεί τους μαθητές του όχι μόνο να μάθουν την αλήθεια, αλλά και να διακηρύξουν την αλήθεια: «ἔστω δὲ ὁ λόγος ὑμῶν ναὶ ναί, οὒ οὔ· τὸ δὲ περισσὸν τούτων ἐκ τοῦ πονηροῦ ἐστιν» (Ματθ. 5, 37). Μια πλήρους κλίμακας εισβολή σε μια γειτονική χώρα από τη δεύτερη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο δεν είναι απλώς μια «ειδική στρατιωτική επιχείρηση», «γεγονότα» ή «σύγκρουση» ή οποιοσδήποτε άλλος κατ’ ευφημισμόν χαρακτηρισμός που επιλέγεται προκειμένου να αρνηθεί κανείς την ίδια την πραγματικότητα. Πρόκειται, πολύ περισσότερο, για μια πλήρους κλίμακας στρατιωτική εισβολή που έχει ήδη οδηγήσει σε πολλούς θανάτους άμαχων πολιτών και στρατιωτών, τη βίαιη διακοπή της ζωής περισσότερων από σαράντα τεσσάρων εκατομμυρίων ανθρώπων και τον εκτοπισμό και την εξορία άνω των δύο εκατομμυρίων ανθρώπων (σύμφωνα με τα στοιχεία της 13ης Μαρτίου 2022). Η αλήθεια αυτή θα πρέπει να ειπωθεί ανοικτά, όσο οδυνηρή κι αν είναι.
Επομένως, καταδικάζουμε ως μη ορθόδοξη και απορρίπτουμε οποιαδήποτε διδασκαλία ή ενέργεια που αρνείται να πει την αλήθεια ή καταπνίγει ενεργά την αλήθεια για τα δεινά που διαπράττονται κατά του Ευαγγελίου του Χριστού στην Ουκρανία. Καταδικάζουμε απόλυτα κάθε συζήτηση περί «αδελφοκτόνου πολέμου», «επανάληψης της αμαρτίας του Κάιν, που σκότωσε τον ίδιο του τον αδελφό από φθόνο», εάν η συζήτηση αυτή δεν αναγνωρίζει ρητά τη δολοφονική πρόθεση και την υπαιτιότητα της μιας πλευράς έναντι της άλλης (Αποκ. 3, 15-16).
Δηλώνουμε ότι οι αλήθειες που πρεσβεύουμε και τα σφάλματα που καταδικάζουμε και απορρίπτουμε παραπάνω ως μη ορθόδοξα, θεμελιώνονται στο Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού και στην Ιερά Παράδοση της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης. Καλούμε λοιπόν, όλους όσους αποδέχονται αυτή τη διακήρυξη να λάβουν υπ’ όψιν τους αυτές τις θεολογικές αρχές κατά τη λήψη των αποφάσεών τους στην εκκλησιαστική πολιτική. Παρακαλούμε επίσης όλους όσους αφορά αυτή η διακήρυξη να επιστρέψουν στην «ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης» (Εφ. 4, 3).
13 Μαρτίου 2022, Κυριακή της Ορθοδοξίας
Εάν θέλετε να υπογράψετε και να στηρίξετε αυτή τη Διακήρυξη, ακολουθήστε τον σύνδεσμο https://forms.gle/uCBo8YVhTupjafoA6 και προσθέστε το όνομά σας.
Η λίστα των υπογραφών ενημερώνεται άμεσα εδώ: https://bit.ly/3MOq0Le
Τουλάχιστον μια φορά την ημέρα θα ενημερώνονται οι υπογραφές και στο πλήρες κείμενο της Διακήρυξης.
[1] Όλα τα βιβλικά παραθέματα προέρχονται από το πατριαρχικό κείμενο στην έκδοση της Ελληνικής Βιβλικής Εταιρείας.
Ακολουθεί η λίστα των ονομάτων που έχουν υπογράψει την πρωτότυπη αγγλική εκδοχή της διακήρυξης.
Dr. Theofilos Abatzidis (Volos Academy, Greece)
Revd. Dr. Christophe D’Aloisio (Institut Orthodoxe Saint-Jean-le-Théologien & Université catholique de Louvain, Brussels, Belgium)
V. Revd. Robert M. Arida (Boston, MA, USA)
Dr. Antoine Arjakovsky (Collège des Bernardins, Paris, France)
Prof. Susan Ashbrook Harvey (Brown University, RI, USA)
Dr. Nikolaos Asproulis (Volos Academy, Greece)
V. Revd. John Behr (University of Aberdeen, UK)
Dr. Ionut Biliuta (Gh. Sincai Institute, Romanian Academy, Romania)
Dr. Lori Branch (University of Iowa, IA, USA)
Revd. Dr. Radu Bordeianu (Duquesne University, Pittsburgh, PA, USA)
Revd. Dr. Ciprian Burlacioiu (University of Munich, Germany)
Sergei Chapnin (Artos Fellowship, Moscow, Russia)
Revd. Dr. John Chryssavgis (Sydney College of Divinity, Australia)
Dr. Helen Creticos Theodoropoulos (Chicago, IL, USA)
Nayla Debs, M.S., M.A. (France/Lebanon)
Prof. George E. Demacopoulos (Fordham University, New York, NY, USA)
Revd. Dr. Nicholas Denysenko (Valparaiso University, IN, USA)
Dr. Philip Dorroll (Wofford College, SC, USA)
Costis Drygianakis, M.A. (Volos Academy, Greece)
Revd. Dr Brandon Gallaher (University of Exeter, UK)
Prof. Paul Gavrilyuk (Founding President, International Orthodox Theological Association, St. Thomas University, MN, USA)
Dr. Tamara Grdzelidze (Ilia State University, Tbilisi, Georgia)
Rev. Dr. Perry Hamalis (North Central College, Naperville, IL, USA)
Dr. David Bentley Hart (University of Notre Dame, IN, USA)
Archim. Prof. Cyril Hovorun (Stockholm School of Theology, Sweden)
V. Revd. Dr. John A. Jillions (Institute for Orthodox Christian Studies, Cambridge, UK)
Dr. Pantelis Kalaitzidis (Volos Academy, Greece)
Prof. Christos Karakolis (National and Kapodistrian University of Athens, Greece)
Prof. Dr. Assaad Elias Kattan (University of Münster, Germany/Lebanon)
Dr. Nikos Kouremenos (Volos Academy, Greece)
Prof. Paul Ladouceur (Trinity College, University of Toronto, ON, Canada)
Dr. Sr. Vassa Larin (Coffee with Sister Vassa Catechetical Programs, Vienna, Austria)
Dr. Lucian N. Leustean (Aston University, Birmingham, UK)
Inga Leonova (The Wheel, Boston, MA, USA)
Olga Lossky-Laham (Paris, France)
Daniel Lossky (Institut Orthodoxe Saint-Jean-le-Théologien, Brussels, Belgium)
V. Revd. Prof. Andrew Louth, FBA (Durham University, UK and St Irenaeus Orthodox Theological Institute, Radbout University, Nijmegen, Netherlands)
Prof. Vasilios Makrides (University of Erfurt, Germany)
Dr. Ina Merdjanova (Trinity College Dublin, Ireland)
Prof. Paul Micevych (University of California Los Angeles, CA, USA)
Dr. Alexandra de Moffarts (Institut Orthodoxe Saint-Jean-le-Théologien, Brussels, Belgium)
Prof. Dimitrios Moschos (National and Kapodistrian University of Athens, Greece)
Dr. Hermina Nedelescu (Scripps Research, CA, USA)
Prof. Michael Ossorgin (Fordham University, New York, NY, USA)
Dr. Paul Meyendorff (St Vladimir’s Orthodox Theological Seminary, NY, USA).
Prof. Aristotle Papanikolaou (Fordham University, New York, NY, USA)
V. Revd. Prof. Michael Plekon (The City University of New York – Baruch College, NY, USA)
Dr. Ashley Purpura (Purdue University, IN, USA)
Dr. Teva Regule (President, Orthodox Theological Society of America, USA)
V. Revd. Richard René (University of Toronto, ON, Canada)
Prof. Svetoslav Riboloff (Sofia University “St. Kliment of Ochrid”, Bulgaria)
Dr. Sarah Riccardi-Swartz (Arizona State University, AZ, USA)
Revd. Dr. Anthony Roeber (St. Vladimir’s Orthodox Theological Seminary, New York, NY, USA)
Dr. Robert Saler (Christian Theological Seminary, Indianapolis, IN, USA)
Prof. Kerry P. C. San Chirico (Villanova University, PA, USA)
Prof. Stephen J. Shoemaker (University of Oregon, Eugene, OR, USA)
Dr. Constantin Sigov (National University of Kyiv-Mohyla Academy and “Dukh i Litera” [Spirit and Letter] Research and Publishing Association, Kyiv, Ukraine)
Dr. Cyrille Sollogoub (Institut Orthodoxe Saint-Jean-le-Théologien, Brussels, Belgium)
Prof. Katerina Tsalampouni (Aristotle University of Thessaloniki, Greece)
Prof. Lucian Turcescu (Concordia University, Montreal, QC, Canada)
Georgios Vlantis, M.Th. (Volos Academy, Greece/Germany)
Archim. Anton C. Vrame, PhD (Holy Cross Greek Orthodox School of Theology, MA, USA)
Prof. Gayle Woloschak (Northwestern University, Chicago, IL, USA)
Dr. Nathaniel Wood (Fordham University, New York, NY, USA)
Revd. Dr. Victor Yudin (Leuven, Belgium)
http://www.mixanitouxronou.gr/arkan-o-archigos-tis-parastratiotikis-organosis-tigris-pou-diepraxe-egklimata-polemou-i-paranomies-stin-efivia-tou-ta-anamorfotiria-ta-mafiozika-chtipimata-stin-evropi-ke-o-ethnikistikos-chou/
Αρκάν, ο αρχηγός της παραστρατιωτικής οργάνωσης “Τίγρεις”, που διέπραξε εγκλήματα πολέμου.
Οι παρανομίες στην εφηβεία του, τα αναμορφωτήρια, τα μαφιόζικα χτυπήματα στην Ευρώπη και ο εθνικιστικός χουλιγκανισμός.
ΜΗΧΑΝΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Το κείμενο έστειλε ο αναγνώστης μας, Νίκος Χονδρογιάννης, σπουδαστής δημοσιογραφίας
Νοέμβριος 1991.
Ο εμφύλιος στην Γιουγκοσλαβία μόλις είχε αρχίσει.
Οι Σέρβοι αντιστέκονταν στην ανεξαρτητοποίηση της Κροατίας από την ενωμένη Γιουγκοσλαβία, στην περιοχή Βούκοβαρ.
Παραστρατιωτικές ομάδες με επικεφαλής τις Τίγρεις του διαβόητου Ζέλικο Ραζνάτοβιτς, γνωστού ως Αρκάν, εισέβαλαν στην πόλη και αμέσως κατευθύνθηκαν στο νοσοκομείο όπου περίπου 800 κάτοικοι της πόλης είχαν βρει καταφύγιο. Οι «Τίγρεις» υπό την απειλή των όπλων, πήραν τους ανυπεράσπιστους άμαχους και τους οδήγησαν σε αγρόκτημα, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το χωριό. Αφού υπέβαλαν τους πολίτες σε βασανιστήρια, τους εκτέλεσαν εν ψυχρώ με πολυβόλα. Άλλους τους έκαιγαν ζωντανούς.
Η διαδικασία αυτή επαναλαμβανόταν συνεχώς για τις επόμενες ώρες. Σχεδόν κανένας δεν γλίτωσε. Το «πάρτι θανάτου» του Αρκάν ολοκληρώθηκε όταν οι άνδρες του έσκαψαν ομαδικούς τάφους και με μπουλντόζες, πέταξαν μέσα τις σωρούς. Νωρίτερα, οι παραστρατιωτικοί είχαν εκτελέσει άλλους 268 πολίτες, γράφοντας μια από τις πιο μελανές σελίδες του Γιουγκοσλαβικού εμφυλίου. Ήταν ένα από τα πρώτα εγκλήματα πολέμου του Αρκάν, που στα επόμενα χρόνια θα προκαλούσε τον παγκόσμιο αποτροπιασμό με τις πράξεις του.
Ο Αρκάν Ο Ζέλικο Ραζνάτοβιτς γεννήθηκε στις 17 Απριλίου του 1952 από Σέρβους γονείς. Μεγάλωσε σε στενό στρατιωτικό περιβάλλον καθώς ο πατέρας του ήταν συνταγματάρχης και πολιτικός επίτροπος, της Γιουγκοσλαβικής Αεροπορίας. Παρά τις φιλοδοξίες της οικογένειάς του, ο Αρκάν άρχισε αρκετά νωρίς τις «κακές» παρέες. Μόλις στα 14 του συνελήφθη για τη διάρρηξη ενός καπνοπωλείου και οδηγήθηκε σε αναμορφωτήριο στο Νόβισαντ.Το 1969 συνελήφθη ξανά στο Ζάγκρεμπ, ως μέλος μιας τετραμελούς συμμορίας. Έτσι, έζησε για άλλα 3 χρόνια, στο αναμορφωτήριο του Βάλιεβο.
Λίγο μετά την αποφυλάκισή του συλλαμβάνεται ξανά και ως ενήλικας πλέον, οδηγείται για ένα εξάμηνο στις φυλακές. Ο πατέρας του Αρκάν απελπισμένος με την εξέλιξη του γιου του, ζήτησε βοήθεια από τον παιδικό του φίλο Στάνε Ντόλαντς, ο οποίος ήταν αρχηγός της μυστικής αστυνομίας και στενός συνεργάτης του προέδρου της Γιουγκοσλαβίας. Ο νεαρός Ζέλικο όμως, είχε άλλα σχέδια. Πάει αρχικά στην Ιταλία, όπου ηγείται μαφιόζικου μακελειού σε εστιατόριο και ταυτόχρονα συνδέεται και με ένοπλη αντιμαρξιστική ομάδα.
Πριν όμως συλληφθεί από τις αρχές για το χτύπημα στο εστιατόριο, φεύγει για τις σουηδικές πόλεις Στοκχόλμη, Γκέτεμποργκ και Κουνγκλάβ. Το 1975 συλλαμβάνεται στο Βέλγιο και καταδικάζεται σε 10ετή φυλάκιση, για τη συμμετοχή του σε ληστεία τράπεζας. Καταφέρνει όμως να δραπετεύσει και να συνεχίσει τη δράση του στη Γερμανία, την Αγγλία, την Ολλανδία και τη Σουηδία, που ήδη καταζητούνταν. Στις χώρες που ζούσε ο Ζέλικο Ραζνάτοβιτς χρησιμοποιούσε διάφορα ονόματα. Ένα από αυτά ήταν το Αρκάν.
Το ερώτημα όμως ήταν πως έβρισκε διαβατήρια ή χρήματα, αλλά και πως περνούσε χωρίς πρόβλημα από διάφορους ελέγχους. Όταν γύρισε το 1982 στη Γιουγκοσλαβία, άνοιξε ένα ζαχαροπλαστείο στο Βελιγράδι. Έπρεπε να ξαποστάσει με ασφάλεια από το ευρωπαϊκό ανθρωποκυνηγητό εναντίον του. Συνέχισε ωστόσο την εγκληματική του καριέρα, με πολλές παράνομες δραστηριότητες.
Το 1986 οδηγήθηκε σε δίκη και τότε αποκάλυψε ότι, όταν έφυγε πρώτη φορά για το εξωτερικό, είχε ήδη στρατολογηθεί από τις γιουγκοσλαβικές μυστικές υπηρεσίες. Ίσως έτσι να εξηγείται η άνεση, με την οποία αποκτούσε τα προηγούμενα χρόνια, νέες ταυτότητες και ταξιδιωτικά έγγραφα. Ο ηγέτης των χούλιγκαν και των παραστρατιωτικών 1990. Ο Αρκάν αναλαμβάνει τα ηνία των σκληροπυρηνικών χούλιγκαν του Ερυθρού Αστέρα.
Εκτός από τα «ποδοσφαιρικά κατορθώματα» που πρωτοστατεί, φροντίζει να μιλάει για τα πάθη του. Μισούσε τους κομμουνιστές και τους μουσουλμάνους. Σύντομα τα γνωστά και ως «παλικάρια» της ομάδας, άρχισαν να φορούν στρατιωτικά παντελόνια και άρβυλα και να κουρεύονται αντιστοίχως, όπως επιθυμούσε ο αρχηγός. Αυτοί ήταν που σχημάτισαν τις διαβόητες Τίγρεις, που επισήμως ονομάζονταν Σερβική Εθελοντική Φρουρά. Έμειναν γνωστοί από όπου πέρασαν και σκόρπισαν το θάνατο και τον τρόμο, ως Αρκανόφσκι.
Η αρχή της αιματηρής «καριέρας τους», έγινε στο γήπεδο Μαξιμίρ του Ζάγκρεμπ, όταν η τοπική Ντιναμό και ο Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου, βρέθηκαν αντίπαλοι στο «ματς της δεκαετίας». Όχι μόνο γιατί οι δύο ομάδες αγωνίζονταν για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αλλά κυρίως λόγω του «εκρηκτικού» πολιτικού κλίματος. Όταν τα επεισόδια έλαβαν τέλος, 60 οπαδοί είχαν τραυματιστεί ενώ το παιχνίδι δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Τα επεισόδια όμως, ήταν η αρχή των εχθροπραξιών και του εμφυλίου πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Και ο Αρκάν με τις Τίγρεις του είχαν παίξει καθοριστικό ρόλο, όπως θα έκαναν και στη συνέχεια….
https://tvxs.gr/news/ellada/epizontes-tis-sremprenitsa-minyoyn-ti-xrysi-aygi-kai-ellines-parastratiotikoys-gia-ti-ge
Επιζώντες της Σρεμπρένιτσα μηνύουν τη Χρυσή Αυγή και Έλληνες παραστρατιωτικούς για τη γενοκτονία
16:50 | 13 Απρ. 2021Τελευταία ανανέωση 17:41 | 13 Απρ. 2021
Μήνυση στα μέλη της καταδικασμένης πλέον ως εγκληματική οργάνωση Χρυσής Αυγής, και σε όλους τους Έλληνες εθελοντές παραστρατιωτικούς θα καταθέσουν, σύμφωνα με πληροφορίες, οι επιζώντες της γενοκτονίας της Σρεμπρένιτσα διότι συμμετείχαν σε εγκλήματα πολέμου που έλαβαν χώρα στη σερβοβοσνιακή πόλη το 1995.
Σύμφωνα με τις καταγγελίες των επιζώντων της γενοκτονίας, κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, μέλη της Χρυσής Αυγής ήταν μεταξύ των Ελλήνων παραστρατιωτικών εθελοντών που πολέμησαν μαζί με τον Στρατό των Σερβοβοσνίων και μερικοί φέρονται να ήταν παρόντες και στη Σρεμπρένιτσα την περίοδο κατά την οποία δολοφονήθηκε μεγάλος αριθμός Βόσνιων Μουσουλμάνων.
«Υπάρχουν πολλά στοιχεία ότι λειτουργούσαν στη Σρεμπρένιτσα. Υπάρχουν φωτογραφίες που το αποδεικνύουν», δήλωσε η Μούνιρα Σούμπασιτς, επικεφαλής των Mητέρων της Σρεμπρένιτσα, σύμφωνα με το Independet New Balkan Agency. Η Σούμπασιτς έχασε τον γιο και τον σύζυγό της στη γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα και είπε ότι οι Έλληνες εθελοντές που συμμετείχαν στη σφαγή μετά την πτώση της Σρεμπρένιτσα το 1995 δεν προσήλθαν ποτέ στη δικαιοσύνη.
Η επικεφαλής της ένωσης Γυναικών της Σρεμπρένιτσα Νούρα Μπέγκοβιτς, η οποία έχασε 16 μέλη της οικογένειάς της στη γενοκτονία, είπε ότι η Σρεμπρένιτσα είχε ακόμη και «Οδό Ελληνικής Φιλίας» σε κάποιο σημείο. Το 1996, ένα χρόνο μετά το τέλος του πολέμου, η τοπική συνέλευση στην πόλη που περιλάμβανε μόνο Σέρβους έδωσε στον δρόμο το όνομά του, αν και μετονομάστηκε αργότερα το 2000, εξήγησε.
Στην Ελλάδα έχουν υπάρξει πολλά δημοσιεύματα, ντοκουμέντα, μαρτυρίες και πλούσιο οπτικό υλικό, για τη συμμετοχή Ελλήνων ακροδεξιών στις δυνάμεις στων Σερβοβοσνίων.
Καλέ ούλα είναι ψέματα
Ψεματιάρηδες Ρωηδωλασκαρυσμένι
Ούλη η αλίθυα στω Ρυζωσπάστυ
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=2582092
Σάββατο 13 Νοέμβρη 2004
Σελίδα 15
ΔΙΕΘΝΗ
ΣΕΡΒΙΑ
Ποιος έκανε το έγκλημα στη Σρεμπρενίτσα το 1995;
Η βοσνιακή σερβική κυβέρνηση ανακοίνωσε την Τετάρτη ότι οικειοποιείται την εκδοχή κυβερνήσεων των ΗΠΑ και άλλων κρατών του ΝΑΤΟ ότι τους 8.000 Βοσνιοσέρβους μουσουλμάνους πολίτες τους εκτέλεσε τον Ιούλη του 1995 ο βοσνιακο-σερβικός στρατός.
«Οχι! Αυτό δεν είναι αλήθεια», απαντάει η Μίρα Μπέχαμ (Mira Beham), δημοσιογράφος, συντάκτρια του αστικού εβδομαδιαίου περιοδικού ΝΙΝ, επί πολλά χρόνια μέλος της Επιτροπής Εξερεύνησης της αλήθειας για τα γεγονότα της δεκαετίας του 1990. Την Επιτροπή είχε διορίσει ο διάδοχος του Μιλόσεβιτς, Κοστούνιτσα.
Κατά τη γνώμη της Μπέχαμ, που εξέφρασε στον απεσταλμένο της ημερήσιας του Βερολίνου στο Βελιγράδι «Γιούνγκε Βελτ» και δημοσιεύεται στο φύλλο της Παρασκευής (12 Νοέμβρη) αυτή η (τωρινή) εκδοχή είναι υπαγορευμένη από τον Paddy Ashdown, ανώτατο επίτροπο, επικεφαλής της Διεθνούς Διοίκησης, ο οποίος το 2003 απαίτησε τελεσιγραφικά το διορισμό μιας νέας Επιτροπής Εξερεύνησης, δικής του έμπνευσης. Αλλά κι αυτή η Επιτροπή δεν ακολούθησε πιστά τις εντολές του Ashdown και γι’ αυτό αντικατέστησε τον πρόεδρό της Μάρκο Αρσοβιτς. Τελικά ο Ashdown αντικατέστησε τον Βοσνιοσέρβο αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών Dejan Miletic.
Ο Ashdown έθεσε μάλιστα χρονικό όριο εννέα μηνών για να ετοιμάσει την (τωρινή) έκθεση, ενώ η Ολλανδική Επιτροπή που σύνταξε την πρώτη έκθεση είχε στη διάθεσή της 5 χρόνια έρευνας.
Κατά τον απεσταλμένο της «Γιούνγκε Βελτ», η Mira Beham δήλωσε ότι είναι καταφανές ότι η έκθεση συντάχθηκε κατ’ εντολήν, αφού το ένα τρίτο της είναι αντιγραφή από καταδίκες και κατηγορητήριο του Δικαστηρίου της Χάγης εναντίον Βοσνιοσέρβων. Επίσης, ο κατάλογος των δήθεν 8.000 εκτελεσμένων δεν είναι αποτέλεσμα νέων ερευνών, αλλά πάρθηκε αυτούσια από τη λίστα της International Commission for Missing Persons, ένα ίδρυμα του Bob Dole, μέλους του Κογκρέσου των ΗΠΑ.
«Η πρώτη έκθεση του 2002 δεν ήταν σοβαρή. Αλλά αυτή τώρα είναι ακόμη χειρότερη. Είναι άλλη μια χαμένη ευκαιρία να βρεθούμε πλησιέστερα στη διευκρίνιση», δήλωσε η Beham.
https://xyzcontagion.wordpress.com/category/%CF%83%CF%81%CE%B5%CE%BC%CF%80%CF%81%CE%AD%CE%BD%CE%B9%CF%84%CF%83%CE%B1/
Πως ο Μιχαλολιάκος αυτολογοκρίθηκε στο θέμα της συμμετοχής χρυσαβγιτών στη σφαγή της Σρεμπρένιτσα: Ολες οι διαγραμμένες σελίδες
Posted by Κλέων Ι. στο 2018/12/23
Σε επανέκδοση παλαιότερου αυτοβιογραφικού του βιβλίου, ο Φίρερ της Χρυσής Αυγής διέγραψε σελίδες ολόκληρες υμνητικών αναφορών στην Ελληνική Εθελοντική Φρουρά και στο ρόλο της Χρυσής Αυγής στη μεγάλη σφαγή 8.372 αμάχων το 1995 στη Βοσνία