Καθηγητής Γαβρόγλου, ο κλητήρας του Αρχιεπισκόπου…

[…και του μητροπολίτη της (Λερναίας) Ύδρας]

“Στην Αίγινα εόρτασε τα ονομαστήριά του ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ύδρας Σπετσών και Αιγίνης κ.κ. Εφραίμ. Μεταξύ άλλων ευχήθηκε σχετικώς στον Σεβασμιώτατο και ο Εξοχώτατος Υπουργός Παιδείας Ερεύνης και Θρησκευμάτων κ. Κωνσταντίνος Γαβρόγλου. Διαβάστε περισσότερα: Συνάντηση Μητροπολίτη Ύδρας Εφραίμ με τον Υπουργό Παιδείας και συζήτηση για τα Θρησκευτικά” (amen.gr).

του Αναγνώστη Λασκαράτου
Μπορούμε να κατανοήσουμε απολύτως τα καραγκιοζιλίκια του Τσίπρα. Απόδειξη είναι πως τον είχαμε αντιληφθεί από πολύ νωρίς και δεόντως περιποιηθεί. Σχετικά με τη διαπλοκή του με την κρατική Εκκλησία είχε δείξει εξ απαλών πολιτικών ονύχων ότι θα ακολουθούσε τα  χνάρια της πρώην πρωθυπουργού Δήμητρας (Μιμής) Λιάνη Παπανδρέου. Το είχαμε επισημάνει από το 2009, άλλοι είναι αυτοί που το ανακαλύπτουν τώρα: «O Aλέξης Τσίπρας σε Ιεραποστολή» (10.12.2009). Τα νταραβέρια του με τον αρχιεπίσκοπο προοιωνίζονταν σκανδαλώδη και το είχαμε τονίσει:  «Η ανήθικη σχέση του κ.Τσίπρα με τον αρχιεπίσκοπο» (28.11.2012). Ο αμαθής νεαρός κραύγαζε από μίλια μακριά και όσοι στ’αλήθεια δεν το έβλεπαν τι καπνό φούμαρε, καλό θα ήταν να αναρωτηθούν για την επαφή που διατηρούν με την πραγματικότητα.

Το μεγάλο ερώτημα όμως είναι ο Γαβρόγλου και η απάντηση αυτού του ερωτήματος θα εμπλουτίσει την βιβλιογραφία που συνδέει τη σχέση των διανοούμενων της Αριστεράς (όσο μπορεί να το πει κανείς αυτό, για τον συγκεκριμένο) με την πολιτική. Είναι καθηγητής της Ιστορίας των Επιστημών και Φυσικός, δηλαδή κατέχει υποτίθεται την επιστημονική γνώση και κρίση, μαζί με την ανθρωπιστική και ιστορική διάστασή της. Τον Γαβρόγλου τον θεωρούσα σοβαρό άνθρωπο. Είχα διαβάσει κάπου στα 2006, αν το θυμάμαι καλά, το βιβλίο του «Το παρελθόν των επιστημών ως ιστορία», όπου υπήρχαν αξιόλογες σκέψεις και επισημάνσεις πάνω στην επιστημονική Επανάσταση, που έδειχναν άνθρωπο με φιλοσοφική δυνατότητα και με επιστημοσύνη, βαθύ γνώστη του πολέμου που διεξήχθη στη Δύση μεταξύ Καθολικισμού και πρωτοπόρων Επιστημόνων και των επιπτώσεών του στην εξέλιξη του πολιτισμού. Γνωρίζει ο υπουργός την αγωνία του Κοπέρνικου για τις αντιδράσεις της Εκκλησίας στη δημοσίευση του «De Revolutionibus», που έφτασε να εκδοθεί την ημέρα που πέθανε, τα παθήματα του Γαλιλαίου και ασφαλώς και το άγχος του Δαρβίνου που καθυστερούσε την έκδοση της «Καταγωγής των ειδών», κάτω από την απειλή του Αγγλικανού επισκόπου της Οξφόρδης. Το ότι ανέχεται να είναι υπουργός του Τσίπρα και λακές του συνθαλαμίτη του Αμβρόσιου (ή «Χωροφύλακα», στο κτίριο της μεσαιωνικής οργάνωσης «Ζωή»), Γιάννη Λιάπη από τις Στανιάτες, είναι γεγονός που μας γεμίζει με απαισιόδοξες σκέψεις. Διαθέτει την αυτονομία η οποία μπορούσε να του εξασφαλίσει την αξιοπρέπεια και είναι σε θέση ανά πάσαν στιγμήν να πάρει το καπελάκι του και να πάει σπίτι του, μια δυνατότητα που οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αντικειμενικά δεν την διαθέτουν, πολύ απλά και για οικονομικούς λόγους και από έλλειμμα αυτοεκτίμησης. Σε αυτούς παρακαλώ να δείξουμε λίγη κατανόηση. Είναι αξιολύπητοι.

Αντιγράφω από την «Καθημερινή» («Υποχρεωτικά τα Θρησκευτικά», 29.6): «… ο μητροπολίτης Υδρας, Σπετσών και Αιγίνης Εφραίμ, που μετείχε στην επιτροπή διαλόγου για τα Θρησκευτικά, επανέλαβε τις «κόκκινες γραμμές» της Εκκλησίας …. ‘Το υλικό πριν τυπωθεί θα τεθεί στη διάθεση της Εκκλησίας για την απαιτουμένη δογματική παρακολούθηση” δήλωσε ο κ. Ιερώνυμος, προσθέτοντας ότι “εδώ οφείλω να καταθέσω μια δήλωση του υπουργού Κωνσταντίνου Γαβρόγλου προς εμέ προσωπικώς: Αν κάτι προκύψει προβληματικό, είμαστε έτοιμοι οι δύο πλευρές να το αντιμετωπίσουμε”.

Τιμής ένεκεν λοιπόν και ενώ το Βατικανό ξευτελίζεται διεθνώς από το νέο σκάνδαλο παιδεραστίας ενός υψηλού Αυστραλού καρδινάλιου (του τρίτου στην ηγετική ιεραρχία), διώκτη της ομοφυλοφιλίας,  θα αφιερώσω τον σχολιασμό μου στον επίκαιρο άγιο Ύδρας και στον προκάτοχό του Ύδρας Ιερόθεο, για να δείξω το βαθύ ηθικό και λογικό υπόβαθρο των ρασοφόρων που θα έχουν λόγο στα σχολικά βιβλία και στη διαμόρφωση της σκέψης και των ηθών των αυριανών πολιτών. Ο ιερός Εφραίμ λοιπόν (Βαγγέλης Στενάκης για την ακρίβεια, «πρωτότοκος υιός υπερπολυτέκνου δεκαεξαμελούς οικογενείας»!) έχει πιστοποιητικό ανδρισμού, εκδοθέν από τον φόβο και τον τρόμο των μητροπολιτών, τον Άρχοντα Οφφικιάλιο της Ορθοδοξίας, τον καταδικασμένο για εκβιασμούς ακροδεξιό εκδότη της αποκρυφιστικής «Ελεύθερης Ώρας», εφημερίδας που και σήμερα συνεργάζεται με την ‘Αποστολική Διακονία’, Γρηγόρη Μιχαλόπουλο, που έβριζε χυδαιότατα κληρικούς και αυτοί τον εξευμένιζαν με οφίτσια: «Ο ΎΔΡΑΣ, πάνω απ’όλα είναι ΑΝΤΡΑΣ!», (εφημερίδα «Νέοι Άνθρωποι», 19-1-2001). Η ανδρολογική γνωμάτευση εκδόθηκε μια βδομάδα μετά την εκλογή του ως μητροπολίτη. Την προηγούμενη βδομάδα, το ίδιο έντυπο, με αφορμή την επικείμενη τότε πλήρωση του θρόνου της Ύδρας, συμμετείχε στην ατμόσφαιρα της εκλογής και προειδοποιούσε πως θα μιλήσει για «καταχρήσεις και αρπαχτές» και για «Μοναχές» και «προστατευόμενους» και «βαλίτσες» που «όταν κατά λάθος ανοίγουν σκορπίζουν τα δεκαχίλιαρα στη θάλασσα», ενώ παρακάτω απειλούσε πως «Αν μιλήσουν τα τείχη της Ιερουσαλήμ, θα πουν πολλά και ποικίλα για κάποιο ΥΠΟΨΗΦΙΟ!. Αλλά αν βρεθεί και η Ρουμάνα καλόγρια….και τα λοιπά…» (12-1-2001). Δεν ξέρω πόσο αυτές οι βολές συνέτειναν στην εκλογή του Βαγγέλη και στον αποκλεισμό άλλου υποψήφιου, ούτε ποιόν ακριβώς στόχευαν, δείχνουν όμως ένα διαχρονικό νοσηρό κλίμα, που εμφανίζεται τις παραμονές των επισκοπικών εκλογών. Κάθε νοήμων άνθρωπος αναρωτιέται ποιος διόρισε τον Μεγάλο Υβριστή Μιχαλόπουλο μετρητή των ανδρογόνων του Αγίου Ύδρας, γιατί ο τελευταίος δεν διαμαρτυρήθηκε για την διάγνωση, που εδράστηκε αυτή και τι ακριβώς σημαίνει; Οι άλλοι μητροπολίτες δεν είναι άνδρες ή έστω δεν συνηθίζεται να είναι; Ο Άγιος Ύδρας έχει σχέση με γυναίκες; Τι τέλος πάντων σήμαινε αυτός ο αήθης προσδιορισμός, που δεν εμφανίζεται ως τίτλος επισκοπικής αρετής σε κανένα εκκλησιαστικό Συναξάρι και ο οποίος έγινε έτσι αδιαμαρτύρητα ευπρόσδεκτος από τον αποδέκτη του και έμεινε ασχολίαστος από τους υψηλούς ρασοφόρους; Παρεμπιπτόντως να αναφέρω πως ο «ΑΝΤΡΑΣ» παραπέμφθηκε στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Πειραιά, μαζί με την ηγουμένη οσία Ευπραξία της θαυματουργής Μονής Χρυσολεόντισσας Αίγινας, για απιστία σε βαθμό κακουργήματος (Έθνος, 23.8.2015).

Πετάγομαι τώρα σε ένα άλλο κεφάλι της τοπικής εκκλησιαστικής Λερναίας Ύδρας, που έχωσε τα πλοκάμια της στο βιβλίο των Θρησκευτικών. Ο προκάτοχος του δεσπότη Βαγγέλη, ο χουντικός Ιερόθεος (για την ακρίβεια Σπύρος Τσαντίλης), είχε γλυτώσει το 1974 την εκθρόνισή του, που τη σχεδίαζε ο χουντικός Αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ, χάρις στην προσωπική παρέμβαση του δημοσιογράφου της «Καθημερινής» Σπύρου Αλεξίου, που είχε τότε ζητήσει από τον Σεραφείμ να του δείξει τον κατάλογο των 13 υπό καρατόμηση μητροπολιτών. Ο φερόμενος ως διάλογός τους, όχι και τόσο ιεροπρεπής, είναι χαρακτηριστικός:

-«Δες τον ρε Σπύρο»

-«Θα μου κάνεις το χατίρι να βγάλουμε έναν;»

-«Θα στο κάνω ρε Σπυράκο γιατί σ’αγαπώ και μ’αγαπάς και με στηρίζεις. Και ξέρω ποιόν θα βγάλεις. Αλλά στο λέω. Θα το μετανοιώσεις. Θα σε ποτίσει αχαριστία»  («Ν.Α», 14-5-’99).

‘Μηχανή του Χρόνου’ (31.7.2015): «Όπως ήταν αναμενόμενο τον πόλεμο κέρδισε η Εκκλησία. Το λουκέτο δεν άργησε να μπει στο ξενοδοχείο, το οποίο ανέστειλε τη λειτουργία του επ’ αόριστον. Μετά το λουκέτο πολλοί κάτοικοι που πρωτοστατούσαν στις διαδηλώσεις, αναθεώρησαν, καθώς διαπίστωσαν ότι το «άντρο της ακολασίας» ήταν μια σημαντική πηγή εσόδων για ολόκληρη την περιοχή».

Ο Τσαντίλης, που γλύτωσε έτσι την έκπτωση από το θρόνο του, είχε μετά την ευκαιρία να οργανώνει βίαια επεισόδια, ίσως για να δικαιώσει το επώνυμό του. Τον Οκτώβριο του 1983 πολιορκεί κατευθύνοντας με ντουντούκα μαινόμενους οπαδούς του, το μοναστήρι των Αγίων Πάντων Σπετσών,  του αντιπάλου του αρχιμανδρίτη Χρυσόστομου Σπύρου. Στις 16 Μαρτίου 1984 δικαστικός επιμελητής με τη συνοδεία χωροφυλάκων και πολλών οπαδών του Τσαντίλη εισβάλλουν στο μοναστήρι και  με βρισιές και βία μεταφέρουν και εγκαταλείπουν τις καλόγριες σε ερημιά της Κορινθίας. Το 1980 ο Τσαντίλης οργάνωσε διαδηλώσεις κατά των γυμνιστών, με τη συμμετοχή και μερικών μελών της τοπικής οργάνωσης του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, το οποίο πολεμούσε τις δυτικές εκφυλιστικές επιρροές. Το «άντρο της αμαρτίας» Hotel Σαλάντι, έκλεισε λοιπόν κάτω από τις εφόδους του μητροπολίτη (στον οποίο κάποιος παπάς κρατούσε μια ομπρέλα για να αποφύγει την ηλίαση) και του όχλου που τον ακολουθούσε και σήμερα στέκει έρημο σαν σκιάχτρο και μόνο από το χωριό Δίδυμα έχασαν τη δουλειά τους περίπου 160 άνθρωποι.

Από εκείνη την ιλαροτραγωδία της απύθμενης εκκλησιαστικής υποκρισίας είναι και το σχετικό βίντεο, για να μας θυμίζει την εθνική και οικονομική σημασία του Μαθήματος των Θρησκευτικών, που το αναβάθμισε ο ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να βγαίνουν από τα σχολεία μας ισορροπημένοι, ελευθερόφρονες και λογικοί πολίτες: