[Η υποκρισία των αριστερών φίλων της Χαμάς, με αφορμή το θαύμα του ιερού κουβουκλίου]
Ιστιοφόρο ‘Estelle’ 20 Οκτώβρη 2012. Ο τ.βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΕ ο ευσεβής αναρχικός μικροαστός Διαμαντόπουλος, με άλλους «φιλοπαλαιστίνιους ακτιβιστές», μεταξύ των οποίων και ο τ.βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ο ευσεβής Κοδέλας, γνωστός και από την ανοχή του στη Χ.Α., δίνουν παράσταση ανοιχτά της Γάζας. Ο ευρών αποδοκιμασία στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΕ κατά των κακούργων της Χαμάς αμειφθήσεται.
του Αναγνώστη Λασκαράτου
Είχαμε εδώ και χρόνια εκθέσει την υποκρισία των «φιλοπαλαιστινίων» του ΣΥΡΙΖΑ-ΛΑΕ, των οποίων η υποτιθέμενη φιλία προς τον παλαιστινιακό λαό, ξεκινά από εκεί που αρχίζει και ο τυφλός αντισημιτισμός τους (στην ουσία του αντιδυτικισμός, χωρίς θρησκευτικά αίτια όπως συμβαίνει με εκείνον των ακροδεξιών) και σταματάει εκεί που αρχίζουν τα συμφέροντα του ρωμέικου ρατσιστικού πατριαρχείου Ιεροσολύμων, ενός πραγματικού υπόνομου κάθε λογής αισχροτήτων, αθλιοτήτων και βλασφημιών, όπως αυτά έσκασαν λόγω συγκυριών το 2005. Ενός φιλοχουντικού πατριαρχείου Ελλήνων μεταναστών, πραγματικού εκκλησιολογικού σκανδάλου, που περιφρονεί προκλητικά τους πιστούς του, μέσα στην ίδια την πατρίδα τους, και διοικείται πραξικοπηματικά και ολότελα αντιευαγγελικά από ξένη Ιεραρχία, η οποία στρατολογείται κατά κανόνα από ανήλικα αγόρια της αγνής μας υπαίθρου, παρά τις έντονες αντιδράσεις του ποιμνίου της (ενδεικτικά βλ.: «Palestinians push to end Greek ‘occupation’ of patriarchate», 20.1.2015). Το ιστορικό του πραξικοπήματος του 1534 της ανατροπής της ντόπιας Ιεραρχίας, από τυχοδιώκτες Ρωμιούς καλόγερους, με τις πλάτες των Οθωμανών κατακτητών και με αρχικό σκοπό να ελέγχει οικονομικά ο τοποτηρητής του Σουλτάνου στο μιλιέτι των Ρουμ Ορτοντόξ πατριάρχης της Πόλης τα προσκυνήματα και τους πιστούς, μπορούν οι νέοι αναγνώστες μας να διαβάσουν εδώ αναλυτικά («Ο κ. Κουράκης (ΣΥΡΙΖΑ) οι Παλαιστίνιοι και η Εκκλησία»- 26.1.2013), παίρνοντας και μια γεύση πως πλαστογραφείται με αστείο τρόπο στις ελληνικές πηγές αυτή η αντιχριστιανική αθλιότητα, που στην Ελλάδα δεν έχει επικριθεί, με μια μόνο τιμητική εξαίρεση, καθόλου: «Ένα άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» (2.4.2005) του δρ.Θεολογίας και αρχισυντάκτη της ορθόδοξης «Σύναξης» Θανάση Παπαθανασίου, έχει μιλήσει την γλώσσα της αλήθειας: «…παγίως και ομοφώνως το Πατριαρχείο (στην πραγματικότητα όχι μόνο των Ιεροσολύμων) χαρακτηρίζεται…..προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού….Το Πατριαρχείο όντως περισφίγγεται από δαγκάνες….του εθνικισμού και του φυλετισμού. Με ποια θεολογική λογική θεωρείται…προίκα ενός κράτους, ενός έθνους..Πως είναι δυνατόν εκκλησιαστικοί άνδρες να προσδιορίζουν ατιμώρητα ως κύριο προσόν ενός Πατριάρχη το ελληνικό DNA; Πόσο εκκλησιαστικός είναι ο αποκλεισμός των Παλαιστινίων κληρικών από το βαθμό του επισκόπου…Ο εθνικισμός και ο φυλετισμός ..είναι καρκίνος στα σπλάχνα της Ορθοδοξίας..σύρουν τον Σταυρωμένο..φαρμακώνουν την Εκκλησία….». Ο πρώτος λοιπόν Έλληνας πατριάρχης, ο Γερμανός, είχε μάθει τα Αραβικά πολύ καλά στην Αίγυπτο και περνιόταν για Άραβας στα Ιεροσόλυμα, όπου χειροτονήθηκε διάκος του τελευταίου Άραβα πατριάρχη Δωρόθεου Ατάλλα (Bλ. Fr. Dr. Hanna Kildani, “Modern Christianity in the Holy Land”-2010).
Ο Γερμανός κληροδότησε το θρόνο στον ανιψιό του Σωφρόνιο. Οι δυο αθεόφοβοι πειρατές, θέσπισαν την αυθαιρεσία να μην γίνονται μοναχοί οι Άραβες ορθόδοξοι, στους οποίους επέτρεψαν μόνον την έγγαμη ιεροσύνη, κλείνοντάς τους έτσι σχεδόν απόλυτα τον δρόμο προς την αρχιεροσύνη. Ανάλογη κίνηση έγινε και στην Αντιόχεια το 1724, αλλά έληξε άδοξα με εκδίωξη των Ρωμιών Δεσποτάδων το 1898. Οι αναγνώστες μας μπορούν επίσης να βρουν πληροφορίες με πολλές παραπομπές και πολλά χρήσιμα και τεκμηριωμένα σχόλια φίλων μας, με αφορμή της ανακήρυξη του Επαναστάτη της Ν.Ευρώπης σε Ιππότη του Τάφου εδώ, «Αλέξιος, Ιππότης στο Τάγμα των Μεγάλων Σταυροφόρων», όπου ξεδιπλώνεται ο πορφυρούς βυζαντινός μανδύας του αριστεροακροδεξιού Μνημονιοσχίστη, ενός αντάξιου διαδόχου στον τίτλο του Σταυροφόρου, των επίσης απατεώνων Γ.Παπαδόπουλου, Παττακού και Μακαρέζου.
Επειδή ο πρωθυπουργός της Αροισταιρράς, που υπηρετεί με την ίδια συνέπεια και γνώση την Επιστήμη και την Πίστη, νομίζω και την Πολιτική, έσπασε κάθε ρεκόρ (τεσσάρων) επισκέψεων στο αποικοκρατικό αυτό πατριαρχείο, ιδιαίτερα με αφορμή τις αρχιτεκτονικές αναστηλώσεις της ευσεβέστατης (τις σχετικές αναφορές της θα ζήλευε και η θεούσα Λουκά) παλαιάς φίλης του Κοσκωτά («Ο Αλέξης και η Τόνια στον «Πανάγιο Τάφο»), επειδή οι πρωθυπουργοί Κ.Καραμανλής (ο γέρος), Γ.Ράλλης, Α.Παπανδρέου, Κ.Σημίτης, από όσο ξέρω και από όσο βρήκα, δεν επισκέφθηκαν ούτε μια φορά αυτό το άντρο των σκανδάλων (όπως και δεν φόρεσαν ποτέ ως πρωθυπουργοί στρατιωτική στολή, σαν τον αρχιλουφαδόρο του Πενταγώνου, ούτε διέθεσαν πρωθυπουργικό αεροπλάνο-οι δυο πρώτοι ποτέ κανένα αεροπλάνο-για την μεταφορά της απάτης του Αγίου Φωτός), αναρωτιέμαι πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ακόμη ο πρωθυπουργός του Παπαγγελόπουλου και πόσο εξευτελισμό καταπίνουν οι σιωπηλοί επαγγελματίες Αριστεροί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που χώνεψαν ήδη και το κουκούλωμα του Βατοπεδίου, προκειμένου να «ξεπλυθεί» και να επανέλθει ως «Σωτήρ», ο ταβερνόβιος της Ραφήνας, που έχει δηλώσει: «Εγώ τον Τσίπρα τον πάω. Έχει κάτι το φρέσκο» (2013).
Σίγουρα πάντως οι δυο άνδρες έχουν πολύ περισσότερα κοινά από δυο μεγαλοφυείς γυναίκες, με την τόσο πρωτότυπη σε διαδρομή επιστημονική τους καριέρα. Το αξιοθρήνητο μουλωχτό πολιτικό τους ειδύλλιο, που στηρίχτηκε στην προδοσία των παρατάξεών τους, έστησε μια συμμαχία ανίκανων μπουνταλάδων, που θέλουν να δρέψουν τα οφέλη της εξουσίας, πάνω στο πτώμα της πατρίδας τους.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
http://www.smh.com.au/news/Middle-East-Conflict/Jerusalem-land-sale-scandal-rocks-Greek-Orthodox-church/2005/03/24/1111525293481.html
Jerusalem land sale scandal rocks Greek Orthodox church
By Ed O’Loughlin, Herald Correspondent, in Jerusalem
March 25, 2005
What will I have for my children?» … Samir Razzouk says his shop has been in the family for 50 years.
Photo: Ed O’Loughlin
………………….
This week, visiting the Holy Sepulchre in preparation for Easter, Patriarch Irineos felt he needed an Israeli police escort. There are calls for his dismissal.
The affair is also linked to wider revelations of sexual scandals, drug dealing and corruption that have rocked the parent church in Greece, forcing the Greek Government to enter the fray in an attempt to clean the stables.
…………………………..
http://www.iefimerida.gr/news/119273/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CF%86%CE%B8%CE%B7-%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%B6%CE%B7%CF%84%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CF%82-%CF%80%CF%81%CF%8E%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%BC%CF%89%CE%BD
23|08|2013 15:07
Ποιός είναι ο Νίκος Παπαδήμας
«Ο Νικόλας εξαφανίστηκε. Πήρε τα χρήματα του ταμείου και έφυγε». H είδηση είχε σκάσει σαν βόμβα στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων τον Νοέμβριο του 2004 και οι νεότεροι σε ηλικία μοναχοί ανησύχησαν. Οι γηραιότεροι, όμως, που με τα μάτια τους έχουν δει πολλά, αντιμετώπισαν το ζήτημα σκωπτικά και περίμεναν, όπως έλεγαν, να δουν «τι σκαρώνει ο Ειρηναίος». Σύμφωνα με ένα άρθρο του έγκριτου ισραηλινού δημοσιογράφου Ντάνι Ρουμπινστάιν στην εφημερίδα «Χάρετζ», ο κ. Παπαδήμας εξαφανίστηκε ύστερα από ένα περίεργο τροχαίο επειδή φοβήθηκε για τη ζωή του και την ασφάλεια της οικογενείας του.
_________________
Που βρίσκεται δικαστικά η παρακάτω υπόθεση;
https://www.ekirikas.com/%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%B5%CE%BB%CE%AE%CF%86%CE%B8%CE%B7-%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8E%CE%B7%CE%BD-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CF%87%CE%B5%CE%B9/
Συνελήφθη ο πρώην οικονομικός διαχειριστής του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
Antonis Diamataris 25 Αυγούστου, 2013
ΑΘΗΝΑ. (Γραφείο Εθνικού Κήρυκα – «ΔΟΓΜΑ»). Στο αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος» συνελήφθη ο πρώην οικονομικός διαχειριστής του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, Νίκος Παπαδήμας, ο οποίος καταζητούνταν από το 2004 ως κεντρικό πρόσωπο στα γεγονότα που οδήγησαν στην έκπτωση του τότε Πατριάρχη Ειρηναίου.
Οπως αναφέρει το πρακτορείο Εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΔΟΓΜΑ, σύμφωνα με την Αστυνομία, σε βάρος του 40χρονου εκκρεμούσαν ένταλμα σύλληψης από το 13ο Τακτικό Ανακριτικό Τμήμα του Πρωτοδικείου Αθηνών για υπεξαίρεση αντικειμένου μεγάλης αξίας, καθώς και δύο καταδικαστικές αποφάσεις των Πλημμελειοδικείων Αθηνών και Κέρκυρας για κλοπή, πλαστογραφία με χρήση κατ’ εξακολούθηση και απάτη κατ’ εξακολούθηση, με συνολική ποινή φυλάκισης τριάντα ενός μηνών.
Ο Νίκος Παπαδήμας εντοπίστηκε όταν επιχείρησε να εισέλθει στη χώρα μας με διαβατήριο των αρχών του Παναμά, το οποίο είχε αποκτήσει με παράνομο τρόπο, χρησιμοποιώντας στοιχεία ταυτότητας υπηκόου του Παναμά, ο οποίος είχε αποβιώσει το 1992.
Δεξί χέρι του Ειρηναίου, ο Νίκος Παπαδήμας, γιος του εκλιπόντος δημάρχου Αγίου Δημητρίου Ιωαννίνων, καταζητούνταν εδώ και επτά χρόνια από τις Αρχές με την κατηγορία της υπεξαίρεσης και της πώλησης ακινήτων του Πατριαρχείου, κατηγορίες τις οποίες ο ίδιος ουδέποτε αποδέχτηκε.
Ο Νίκος Παπαδήμας ήταν ένα πρόσωπο που για αρκετές εβδομάδες στις αρχές του 2004 μονοπωλούσε το ενδιαφέρον της ελληνικής και της ισραηλινής κοινής γνώμης.
Ηταν ένα από τα πρόσωπα κλειδιά στο σκάνδαλο που συγκλόνισε το Πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ επί ημερών Ειρηναίου με πολλαπλές ίντριγκες, μεθοδεύσεις και παρασκήνια, που παραλίγο να αποφέρει με δραματικό μάλιστα τρόπο την απώλεια της ελληνικότητας του Πατριαρχείου.
Ο Νίκος Παπαδήμας, οικονομικός διαχειριστής του Πατριαρχείου με ιδιόχειρα προσωπικά πληρεξούσια Ειρηναίου για διαχείριση και ανταλλαγές και της ακίνητης περιουσίας, κατηγορήθηκε από την ισραηλινή δικαιοσύνη για την υπεξαίρεση αρκετών εκατομμυρίων δολαρίων του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων τα οποία έβγαλε με… σακούλες από τη χώρα.
Εννιά χρόνια μετά, ο κ. Παπαδήμας συλλαμβάνεται στο αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος» με πτήση απευθείας προερχόμενη από το Ισραήλ και το Τελ Αβίβ και μάλιστα όπως φέρεται από έγκυρες πηγές, δήλωσε μόνιμος κάτοικος Ισραήλ!!!
Στην κατοχή του, σύμφωνα με πληροφορίες του bloko.gr βρέθηκαν και κατασχέθηκαν μία γνήσια ταυτότητα κι ένα γνήσιο διαβατήριο Παναμά, με τα στοιχεία Ziakopoulos -Zanetti Nikolaos- Joan.
Τα στοιχεία αυτά αντιστοιχούν σε Ελληνα υπήκοο Παναμά, ο οποίος είχε… αποβιώσει σε άγνωστο χρόνο του πρόσφατου παρελθόντος.
Τα γνήσια ταξιδιωτικά έγγραφα με τα στοιχεία του θανόντος και τις φωτογραφίες του Παπαδήμα, εκδόθηκαν και τοποθετήθηκαν σε μεταγενέστερο του θανάτου χρόνο.
Είτε από κάποια τοπική αρχή του Παναμά που εντόπισε το… οξύμωρο του πράγματος, είτε από… άλλη αρχή, ενημερώθηκε για την υφαρπαγή η Ιντερπόλ, η οποία έκανε ηλεκτρονική διανομή alert σε όλα τα αεροδρόμια και όλες τις αστυνομικές αρχές της υφηλίου για την περίπτωση που ο εμφανιστείς ταξιδιώτης να χρησιμοποιεί ως πιστοποιητικό της ταυτότητάς του κάποιο από τα δύο έγγραφα Παναμά, με την υπόμνηση της κατεπείγουσας τηλεφωνικής αναφοράς περί διεθνώς διωκόμενου. Κι εδώ ακριβώς ξεκινά η αλληλουχία των παραδοξοτήτων στο θρίλερ αυτό εκκλησιαστικού μυστηρίου και κατασκοπείας.
Πότε και κυρίως πώς μπήκε στο Ισραήλ ο κ. Παπαδήμας και με ποια στοιχεία; Είναι δυνατό να μπήκε κάποιος στο Ισραήλ με πλαστά στοιχεία ακόμη κι αν αυτά αποτελούν τον ύμνο στην τελειότητα της πλαστογραφίας δίχως αυτό να γίνεται αντιληπτό και όταν θεωρητικά σε όλες τις πύλες εισόδου υπάρχει η προ 9 ετών φωτογραφία του;
Πώς πέρασε τον έλεγχο κι επιβιβάστηκε από το αεροδρόμιο του Τελ Αβίβ στην πτήση 929 της Aegean το πρωί με διαβατήριο και κάρτα επιβίβασης στ’ όνομα Ziakopoulos; Είναι δυνατόν να μην χτύπησε το alert της Ιντερπόλ στους Ισραηλινούς, όταν αυτό συνέβη στο «Ελ. Βενιζέλος» αμέσως μόλις μπήκε το διαβατήριο στο σκάνερ;
Μόλις οι Ελληνες αστυνομικοί ενημέρωσαν την Ιντερπόλ, ζητήθηκαν τα αποτυπώματα και μόλις στάλθηκαν, ο κ. Παπαδήμας αποκάλυψε την ταυτότητα του. Τα υπόλοιπα ήταν διαδικαστικά.
Το δελτίο Τύπου
της Αστυνομίας
Συνελήφθη 40χρονος ημεδαπός στο Διεθνή Αερολιμένα Αθηνών «Ελ. Βενιζέλος» σε βάρος του οποίου εκκρεμούσαν ένταλμα σύλληψης για υπεξαίρεση μεγάλης αξίας και δύο καταδικαστικές αποφάσεις για κλοπή, πλαστογραφία και απάτη.
Ο συλληφθείς εντοπίστηκε όταν επιχείρησε να εισέλθει στη χώρα με διαβατήριο των Αρχών του Παναμά. Το συγκεκριμένο διαβατήριο είχε αποκτήσει με απατηλό τρόπο χρησιμοποιώντας στοιχεία ταυτότητας υπηκόου του Παναμά, ο οποίος είχε αποβιώσει το 1992.
Οπως προέκυψε από την αστυνομική έρευνα, σε βάρος του εκκρεμούσαν: ένταλμα σύλληψης από το 13ο Τακτικό Ανακριτικό Τμήμα του Πρωτοδικείου Αθηνών για υπεξαίρεση αντικειμένου μεγάλης αξίας και δύο (2) καταδικαστικές αποφάσεις των Πλημμελειοδικείων Αθηνών και Κέρκυρας για κλοπή, πλαστογραφία με χρήση κατ’ εξακολούθηση και απάτη κατ’ εξακολούθηση, με συνολική ποινή φυλάκισης τριάντα ενός μηνών. Ο συλληφθείς θα οδηγηθεί στους αρμόδιους Εισαγγελείς.
http://www.kathimerini.gr/96780/article/epikairothta/ellada/olo-to-paraskhnio-sta-ierosolyma
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
22.07.2001
Ολο το παρασκήνιο στα Ιεροσόλυμα
Του Γρηγόρη Καλοκαιρινού
Είναι γνωστή σε όλον τον ορθόδοξο κόσμο η περιπέτεια στην οποία έχει εμπλακεί το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων, στην προσπάθειά του να εκλέξει νέο Πατριάρχη. Εχουν περάσει 8 μήνες από την εκδημία του Διοδώρου και ακόμη ο θρόνος μένει κενός. Σε αυτό το χρονικό διάστημα παρατηρείται αφ’ ενός ουσιαστική παρέμβαση των κυβερνήσεων Ισραήλ, Ιορδανίας, Παλαιστίνης και Ελλάδος, ενώ κάτι παραπάνω από εντονότατο εμφανίζεται το ενδιαφέρον της Ρωσίας και της ρωσικής Εκκλησίας. «Παρατηρητές» με ανάλογη «διάθεση» παρεμβάσεως, το Βατικανό και σλαβόφωνες ορθόδοξες Εκκλησίες όπως η Ρουμανία. Κι όλα αυτά, γιατί το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων που είναι ιστορικά ελληνορθόδοξο, το εποφθαλμιούν όλοι, εδώ και αιώνες. Και τώρα τους δίδεται η «χρυσή ευκαιρία» να επιτύχουν τους σκοπούς και στόχους τους. Η εικοσάχρονη Πατριαρχία του Διοδώρου, δυστυχώς αλλά αληθώς, αποδυνάμωσε από κάθε άποψη και πλευρά την Αγιοταφιτική Ελληνορθόδοξη Αδελφότητα, η οποία παρουσιάζεται τώρα ευάλωτη έναντι πιέσεων, πραγματικών ή κατασκευασμένων.
Το γεγονός ότι «κάτι συμβαίνει» στην Εκκλησία της Αγίας Σιών, επιβεβαιώνεται τώρα με τις διαγραφές υποψηφίων από τον κατάλογο των εκλογίμων εκ μέρους του Ισραήλ και συμφωνούντων σιωπηρώς των κυβερνήσεων Αθηνών, Αμμάν και Παλαιστίνης. Στην πραγματικότητα όμως, απλώς, τώρα το πληροφορούνται οι πολλοί. Μέχρι χθες ο «βίος και η πολιτεία» εντός του Πατριαρχείου, ήταν κτήμα των ολίγων. Δεν είναι τυχαίο ότι χώρες με διαφορετικά συμφέροντα και αντίπαλες μεταξύ τους, συμπίπτουν στις διαγραφές των «πέντε», ενώ «εξωγενείς» παράγοντες προσπαθούν να ανατρέψουν τις συγκεκριμένες εξελίξεις.
Μπροστά σε αυτήν την αλήθεια -που τόσο γλαφυρά παρέθεσε με άρθρο του πριν από καιρό στην «K» ο πρώην πρόεδρος του Ελεγκτικού Συνεδρίου και υπουργός κ. Νικόλαος Θέμελης, ανιψιός Πατριάρχου Ιεροσολύμων, ζητώντας κάθαρση- η Αγιοταφιτική Αδελφότητα, αδύναμη, αλληλοσπαράσσεται.
Για να αντιληφθεί όμως ο όποιος ενδιαφερόμενος τη σημερινή πραγματικότητα θα πρέπει να γνωρίσει το «χθες» που τη δημιούργησε. Και αυτό το «χθες», είναι τα 20 χρόνια που κάθησε στον θρόνο ο Διόδωρος. Αυτήν την «εστία» θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε, μέσα από συγκεκριμένα γεγονότα, καταστάσεις και μαρτυρίες. Είναι βέβαιο, ότι η «συνέχεια» θα γίνει αμέσως κατανοητή από τον αναγνώστη, ο οποίος, χωρίς γρίφους πλέον, θα ερμηνεύσει το «προβληματικό σήμερα» του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων.
Η «Πολιτεία» Διόδωρου
Ο Πατριάρχης Διόδωρος -ο επιλεγόμενος «Βούδας» από τους αρχιερείς των ελληνορθοδόξων εκκλησιών- ανέβηκε στον θρόνο το 1981, έπειτα από ένα παζάρι συναλλαγών, πολιτικών και οικονομικών. Ηταν Μητροπολίτης Αμμάν, είχε σώσει λέγεται τη ζωή του μακαρίτη Χουσεΐν της Ιορδανίας και απολάμβανε της υποστηρίξεώς του. Εκτός από τη βοήθεια Χουσεΐν, για να γίνει Πατριάρχης ο Διόδωρος, «έταξε» και αρκετά «πακέτα» δολάρια στους μητροπολίτες. Η επιστολή του Μητροπολίτη Διοκαισαρείας Ιακώβου προς τον Ανδρέα Παπανδρέου, το 1983, αποκαλύπτει πολλά και λέγεται ότι την έχει η κ. Δήμητρα Λιάνη στο αρχείο της.
Διάκονος του Πατριαρχείου, πρώην γνωστός τραγουδιστής -έστειλε έχει πει, μάλιστα και σχετική επιστολή στο Οικουμενικό Πατραρχείο με αποκαλύψεις- πολλές φορές περιέγραψε δημοσίως και σε εκκλησιαστικούς κύκλους, τον καβγά Διοδώρου – Ιακώβου για τα «υπόλοιπα» που χρωστούσε ο πρώτος και τα είχε «ταμένα» στον δεύτερο για να τον ψηφίσει Πατριάρχη. Μόλις, λοιπόν, κάθησε στον θρόνο ο Διόδωρος, φαίνεται να έβαλε δύο στόχους, την συσσώρευση πλούτου και την… καλοπέραση. Περνούσε πολλούς μήνες τον χρόνο στην πατριαρχική βίλα του Αγίου Κωνσταντίνου Καμένων Βούρλων, όπου τον υπηρετούσαν Ρουμάνες καλόγριες. Μία από αυτές είχα μάλιστα, κακό τέλος. Στο μοναδικό προσκύνημα του Τάφου της Παναγίας στη Γεσθημανή ήταν κενή η θέση ηγουμένου. Ο αρχιμανδρίτης Συνέσιος ζητεί την τοποθέτησή του εκεί και ο Διόδωρος δίνει τη συγκατάθεση, έναντι… 80.000 δολαρίων, τα οποία και κατέβαλε ο Συνέσιος (άραγε πού βρίσκουν Αγιοταφίτες μοναχοί τόσο μεγάλα ποσά;). Ομως, ο Πατριάρχης, και τα χρήματα πήρε και τη θέση δεν του έδωσε. Θυμωμένος ο αρχιμανδρίτης, ήλθε στην Ελλάδα, πήγε στη βίλα Καμένων Βούρλων και επειδή γνώριζε «καλά» τα κατατόπια -είχε υπηρετήσει διάκονος εκεί- προσπάθησε να κλέψει χρήματα από το χρηματοκιβώτιο.
Τον αντελήφθη η Ρουμάνα μοναχή Λάικα και εκείνος αναγκάστηκε για να διαφύγει να την χτυπήσει στο κεφάλι με ένα βαρύ αντικείμενο. Οταν διαπίστωσε ότι την είχε σκοτώσει, έβαλε φωτιά για να χαθούν τα ίχνη. Η δολοφονία, όμως, αποκαλύφθηκε και ο Συνέσιος καταδικάστηκε σε φυλάκιση 28 ετών από τα ισραηλινά δικαστήρια. Ο φάκελος «Λάικα» βρίσκεται στα αρχεία της Μοσάντ, ενώ ο Συνέσιος δεν «μίλησε»ποτέ, παρά τις παροτρύνσεις, ακόμη και Ισραηλινών να κάνει αποκαλύψεις.
Οι Ρουμάνες
Φαίνεται ότι ο Διόδωρος είχε ιδιαίτερη αδυναμία στις Ρουμάνες. Λέγεται ότι πήγαιναν στα Ιεροσόλυμα να υπηρετήσουν από μοναστήρια τις πατρίδας τους και πολλές από αυτές το πρωί φορούσαν το σχήμα και προσεύχονταν και το βράδυ «εργάζονταν» σε καμπαρέ στο Τελ Αβίβ. Εντονες φήμες, που συζητείται, ότι και γι’ αυτές οι Ισραηλινοί έχουν στοιχεία, αναφέρουν πως ορισμένες από τις καλόγριες εκ Ρουμανίας «ετύγχανον της ιδιαιτέρας ευνοίας» του Πατριάρχου. Η τελευταία μάλιστα -συμπληρώνουν οι πληροφορίες- έφυγε από το Ισραήλ λίγες ώρες μετά το θάνατο του Διοδώρου με 6 εκατομμύρια δολάρια στη βαλίτσα της, με τα οποία άνοιξε επιχείρηση στην πατρίδα της. Λέγεται δε, ότι οι ισραηλινές αρχές γνώριζαν την περίπτωση, αλλά την άφησαν να φύγει, για να μην δημιουργηθεί διπλωματικό επεισόδιο, κάτι που το έχουν μετανοήσει τώρα.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μεγάλης Ελληνίδας καλλιτέχνιδος, η οποία πέρασε άσχημες ώρες με την υγεία της. Οταν οι Ισραηλινοί γιατροί τη διαβεβαίωσαν ότι θα γίνει καλά, ιδιαίτερα συγκινημένη, πήγε στον Πανάγιο Τάφο να προσκυνήσει. Εκεί θέλησε, να αφιερώσει ακριβό κόσμημα που είχε στον λαιμό της. Τότε παρενέβη κληρικός Αγιοταφίτης που τη συνόδευε και της είπε: «Κυρία…, αν πράγματι αισθάνεσθε ότι πρέπει να αφιερώσετε το κόσμημά σας στον Χριστό, ως ευγνωμοσύνη που σας έσωσε, καλύτερα πουλήστε το και δώστε τα χρήματα σε φτωχούς. Εάν το αφήσετε εδώ, σε δυο – τρεις ημέρες θα κοσμεί τον λαιμό κάποιας Ρουμάνας».
Το χρήμα
Η σχέση με το χρήμα, φαίνεται να ήταν επίσης ξεχωριστά έντονη για τον Διόδωρο. «Ο Χιώτης ήταν παραδόπιστος», μας είπε χαρακτηριστικά Αγιοταφίτης. Είχε «ιδιαίτερες σχέσεις» με Μητροπολίτες που διαχειρίζονταν προσκυνήματα και περιουσιακά στοιχεία του Πατριαρχείου. Από παντού έπαιρνε «μίζες». «Νοίκιασε» για 90 χρόνια μεγάλες εκτάσεις στους Ισραηλινούς, κάτι που εξόργισε τους Παλαιστινίους, ενώ δεν δίστασε να κάνει και πλαστογραφίες εις βάρος Εβραίων, υπογράφοντας συμβόλαια που τελικά δεν ίσχυαν, αφού όμως πρώτα είχε εισπράξει τα χρήματα. Σε αυτές τις «ιστορίες» συμμετείχαν και Αγιοταφίτες. Υποθέσεις τέτοιες βρίσκονται στα ισραηλινά δικαστήρια, όπως και η τελευταία με την εξαφάνιση τεράστιων ποσών ακόμη και από τράπεζες της Ελβετίας, μετά το θάνατό του. Εχει αρχίσει ειδική έρευνα για 20 περίπου εκατομμύρια δολάρια. Είναι επίσης γνωστή στους Ελληνες πολιτικούς η περίπτωση που συνελήφθη ο Διόδωρος από την αστυνομία του Ισραήλ, με πλάκες λαθραίου χρυσού. Επενέβη η ελληνική κυβέρνηση και έκλεισε το θέμα. Ομως ο φάκελος έμεινε στα αρχεία της Μοσάντ, όπως και εκατοντάδες άλλοι φάκελοι.
Κλείνοντας τη «σταχυολόγηση» των έργων και του βίου Διοδώρου, θα καταθέσουμε, ίσως την πιο χαρακτηριστική μαρτυρία, που φανερώνει το μέγεθος της εξαρτήσεως του εκδημήσαντος Πατριάρχου με το χρήμα.
Βαριά άρρωστος τα τελευταία 2 χρόνια -ήταν περίπου 140, 150 κιλά, με μειωμένη όραση, είχε υψηλό σάκχαρο, καρδιά και υπεβάλλετο σε αιμοκάθαρση- ενώ μιλούσε, έγερνε το κεφάλι και κοιμόταν αφήνοντας τον συνομιλητή του αμήχανο, ειδικά όταν δεν υπήρχε άλλος μπροστά και μάλιστα Αγιοταφίτης. Ακόμη και δημοσιογράφοι που του έχουν πάρει συνέντευξη, είχαν γίνει μάρτυρες αυτού του γεγονότος. Ομως το να ξυπνούσε ο Διόδωρος και να συνέχιζε τη συζήτηση ήταν απλό και το συνέστηναν στους συνομιλητές του Αγιοταφίτες: «Την ώρα που τον παίρνει ο ύπνος, ρώτησέ τον, πόσο πάει σήμερα η τιμή του δολαρίου Μακαριότατε; Αμέσως θα ξυπνήσει και θα σου απαντήσει οπότε και θα συνεχίσετε να μιλάτε, μέχρι να επαναληφθεί η ίδια σκηνή».
Οι συνέπειες
Από τα λίγα -γιατί είναι λίγα μέσα στα 20 χρόνια Πατριαρχίας του Διοδώρου- που αναφέραμε, καθίσταται σαφές, ότι επί των ημερών του το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο έπεσε σε μαρασμό. Ικανοί κληρικοί απομονώθηκαν ή απογοητεύθηκαν και έφυγαν, ή εκδιώχθηκαν. Οσοι προσπάθησαν να αντισταθούν, απειλήθηκε η ζωή τους. Εμειναν όσοι αναγκάστηκαν να συνεργαστούν μαζί του, αφού -βάσει του ισχύοντος καθεστώτος- ο Πατριάρχης κάνει ό,τι θέλει και δεν δίδει λογαριασμό σε κανέναν, γιατί στα Ιεροσόλυμα δεν ισχύει η Συνοδικότητα. Εμειναν επίσης οι πιο υπομονετικοί που περίμεναν επί χρόνια «καλύτερες μέρες». Ομως, οι «καλύτερες μέρες» δεν είναι μια εύκολη υπόθεση να γίνουν πραγματικότητα, γιατί τα πάντα έχουν «ξεχαρβαλωθεί», παράλληλα με την όποια μορφή διαφθοράς ενδημεί πλέον εκεί, στον Τάφο του Χριστού. Γι’ αυτό και σήμερα παρατηρείται το φαινόμενο, να αλληλοκατηγορούνται οι Αγιοταφίτες, να επεμβαίνουν στα εσωτερικά τους ξένες δυνάμεις και να γίνεται λόγος για κάθε είδους και μορφής συναλλαγές για την εκλογή Πατριάρχου. Το γεγονός ότι επί 20 χρόνια, το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων «χώνευε» κάθε αποδιωγμένο κληρικό ή μοναχό από οποιαδήποτε ελληνική εκκλησία, έχει, δυστυχώς, το κόστος του. Η ευθύνη όμως, δεν ανήκει μόνον στον Διόδωρο, αλλά και σε όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις από το 1981, οι οποίες όχι μόνον «γνώριζαν», αλλά και τον βοηθούσαν να ξεπερνά τις όποιες «κακοτοπιές»
……………………
https://www.theguardian.com/world/2005/feb/19/religion.uk
Sex and fraud woe for Greek church
Helena Smith in Athens
Saturday 19 February 2005 00.03 GMT
………………….
http://www.trincoll.edu/depts/csrpl/rinvol8no1/WhatAthens%20Has%20to%20Do.htm
RELIGION IN THE NEWS
Spring 2005, Vol. 8, No. 1
What Athens Has To Do With Jerusalem
by Andrew Walsh
The cassock does not make the priest” is an old Greek proverb that has been confirmed in spades during a year marked by a gaudy explosion of scandal in the Greek Orthodox Church. “Holygate,” as some Athens journalists have called it, has rocked the church in Greece as well as the Holy Land, where Orthodox Christianity has had a strong presence for at least 1,500 years.
Since February, the head-lines in Greece have been dominated by reports of shady secret land deals, the system-atic bribery of judges, poly-morphous sexual misconduct, drug -dealing, and an almost infinite variety of embezzlements by very senior bishops and priests. Indeed, one Greek commentator estimated on May 26 that about half of the Greek state church’s 86 diocesan bishops stand accused of crimes or breaches of ecclesiastical discipline of one degree or another.
The scandals caused the dismissal of the Patriarch of Jerusalem and may yet claim the Archbishop of Athens. They have certainly damaged the standing of what had been Europe’s most entrenched and privileged state church.
“The Greek public can only watch dumbfounded as the country’s bishops humiliate themselves on television, tossing barbs at each other and trading accusations of forgery, blackmail, dissolute living, even drug trafficking,” Kathimerini (The Daily), the conservative Athens daily that is Greece’s closest approach to a newspaper of record, editorialized on February 1.
About 95 percent of Greeks are baptized Orthodox Christians and, hitherto, few Greeks thought it possible or desirable to disentangle the twin strands of Hellenism and Orthodoxy.
“Not even the most passionate anti-clerical type could have imagined what our eyes are seeing and our ears are hearing, Thanassis Georgopoulous, a columnist for Ta Nea (The News), a mass-market, leftist newspaper in Athens, wrote during the early stages of the crisis. “Not even the most fanatical enemy of the church could have planned such a deep and painful crisis.”
The Greek scandal broke late in January, when an Athens radio station broadcast tapes of alleged telephone conversations in which Metropolitan Panteleimon of Attica, a large diocese covering much of suburban Athens, boasted that he had the power to influence judicial decisions in court cases involving the church and in criminal matters.
……………….
Πρακτικές που θα ζήλευαν και οι πιο αδίστακτες συμμορίες. Αυτή η διαχρονική μαφία, που κυβερνά τον τόπο μας, είναι απολύτως αναίσθητη. Αδιαφορούν για οτιδήποτε και αν τους καταλογίζουν. Γι’ αυτούς, είναι ξεκάθαρος ο σκοπός τους. Είναι η διαχρονική κατοχή της εξουσίας και ότι συνεπάγεται από αυτήν, με οποιοδήποτε τρόπο, πρόθυμοι και έτοιμοι, να χρησιμοποιήσουν κάθε μέθοδο, όσο άτιμη, πρόστυχη και προδοτική. Τι αν κάνουν επίκληση την πατρίδα. Είναι όλοι τους ανέκαθεν απάτριδες και η μόνη πατρίδα που γνώριζαν και γνωρίζουν, είναι τα τιποτένια και άνομα συμφέροντα τους, στο όνομα των οποίων θυσίαζαν και θυσιάζουν και θα εξακολουθούν να το κάνουν εσαεί, το μέλλον αυτής της χώρας. Μπορούμε να τους φτύνουμε όσο θέλουμε, γι’ αυτούς πέρα βρέχει.. Γνωρίζουν πώς οι κάθε είδους οπαδοί τους- πιστοί στο ιερατείο, στους προδοτικούς πολιτικούς φορείς,σε κάθε είδους πίστη- εγκλωβισμένοι μέσα στα μαντριά, έχουν εθιστεί στο ψέμα, που τους μετάτρεψε πνευματικά, σε μούμιες. Ξέρουν, ότι οι πίστη προκαλεί τύφλωση που κανένας Θεός δεν μπορεί να θεραπεύσει, ξέρουν πως το πως το ποίμνιο απεχθάνεται την αλήθεια. Η ανεντιμότητα μπροστά στην αλήθεια, είναι χαρακτηριστικό της παρακμής.
Και για να ξεφύγω λίγο από το θέμα της ανάρτησης (στην πραγματικότητα δεν ξεφεύγω καθόλου, επειδή όλα συγκοινωνούν μεταξύ τους και αποτελούν το ένα και μοναδικό πρόβλημα μας), θα αναφερθώ, στις δραστηριότητες που λαμβάνουν χώρα αυτές τις ημέρες, λόγω της 25ης Μαρτίου. Το ψέμα θα αρχίσει να ρέει άφθονο. Το ψέμα, του Παλαιών Πατρών Γερμανός. Οι αγνοί επαναστάτες που έδωσαν την ζωή τους, για την πίστην του Χριστού και την ελευθερία της πατρίδος κλπ κλπ, ενώ στην πραγματικότητα, οι περισσότεροι από αυτούς ήταν πλιατσικολόγοι, λήσταρχοι που έκλεβαν και ταλαιπωρούσαν τους φτωχούς Ρωμιούς, οι οποίοι στο τέλος τους αντιπαθούσαν περισσότερο από την Οθωμανική εξουσία. Και μόνον όταν δημιουργήθηκαν οι προυποθέσεις για ίδρυση κράτους, φρόντισαν να δώσουν απελευθερωτικό νόημα στα πλιάτσικο, ώστε να καρπωθούν τα οφέλη από το ρωμέικο κράτος που θα προέκυπτε και το οποίο έκαναν σαν τα μούτρα τους.
Μικρό μάθημα ορθολογικής αξιοπρέπειας
από τον Fernando Pessoa
Πολλοί αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί αμφισβητούν, υποκριτικά και κρυφορατσιστικά, τα δικαιώματα τού Ισραήλ (τής πιο δημοκρατικής χώρας τής Ασίας, και οπωσδήποτε μιας χώρας όπου οι θεσμοί λειτουργούν καλύτερα από την Ελλάδα) – είναι μεροληπτικές και οι μονομερείς διαμαρτυρίες στην Ισραηλινή πρεσβεία ορισμένων αυτοαποκαλούμενων αριστερών (με αντισημιτισμό ή με λανθάνοντα αντισημιτισμό) όταν το Ισραήλ αποκλείει, περιστασιακά (απειροελάχιστες φορές), τη Γάζα (οψίμως και θεοκρατική)· ενώ ποτέ δεν έχουν διαμαρτυρηθεί (έστω και για λόγους στοιχειώδους ισότητος) στην Αιγυπτιακή πρεσβεία που η Αίγυπτος έχει, σε μόνιμη βάση (εδώ και δεκαετίες), αποκλείσει τη Γάζα (ήδη επί Νάσερ, οι Αιγύπτιοι στρατιώτες έχουν διαταγή να πυροβολούν όποιον Παλαιστίνιο προσπαθεί να εισέλθει στην Αίγυπτο).
Θα αποτελούσε παράλειψη να μην αναφερθεί (αν και αφορά μόνον όσους Έλληνες είναι χριστιανοί ορθόδοξοι) ότι κατόπιν συντονισμένων ενεργειών τής τσαρικής Ρωσίας (αφενός με τη σύσταση ανθελληνικής οργανώσεως με την επωνυμία «Παλαιστίνειος Εταιρία» και αφετέρου με την αποστολή Ρωσικών πολεμικών πλοίων) οι πατριάρχες Αντιοχείας είναι Άραβες. Ιανουάριο 1898, εξαναγκάσθηκε σε παραίτηση ο τελευταίος Έλλην πατριάρχης Σπυρίδων α΄* (τον διαδέχθηκε ο Μελέτιος β΄ Ντουμάνι). Να σημειωθεί ότι η οθωμανική αυτοκρατορία ήθελε ο πατριάρχης Αντιοχείας να είναι Έλλην, διότι τον επηρέαζε ο (από τον σουλτάνο ελεγχόμενος) πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.
Για την πληρότητα τού θέματος: Επί αυτοκράτορος Λέοντος γ΄ Ισαύρου, οι πατριάρχες Αντιοχείας άρχισαν να είναι Άραβες· τελευταίος Έλλην, έως το 695, ο Αλέξανδρος β΄ και πρώτος Άραβας ο Στέφανος δ΄ [ως γνωστόν, η δυναστεία τών Ισαύρων κατήγετο από τη Γερμανικία τής Συρίας (γι’ αυτό αποκαλείται και Συριακή) και όχι από την Ισαυρία]. Επί σουλτάνου Αχμέτ γ΄, άρχισαν και πάλι οι πατριάρχες να είναι Έλληνες· τελευταίος Άραβας ο Αθανάσιος δ΄ Αλ Νταμπάς και πρώτος Έλλην, από το 1724, ο Σίλβεστρος α΄ ο Κύπριος. Και βέβαια, η βούληση τής οθωμανικής αυτοκρατορίας να είναι Έλληνες οι πατριάρχες Αντιοχείας καταδεικνύει ότι όλοι οι Έλληνες κληρικοί χριστιανοί ορθόδοξοι «έπαιρναν γραμμή» από τον πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ο οποίος ήταν όργανο τού σουλτάνου.
* κατά κόσμον Αναστάσιος Ευθυμίου (εκ Πάφου)
O μητροπολίτης Τήνου Φιλάρετος,διαμαρτύρεται γιατί ο πρωθυπουργός Πλαστήρας ματαιώνει ανήμερα της Παναγίας, εκτελέσεις κομμουνιστών. To βίντεο είναι από την ταινία «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο». (Ν.Μπελογιάννης).
Ο Τσίπρας από το χουντικό πατριαρχείο Ιεροσολύμων, θέλει να πάει σε εκδήλωση για τον Μπελογιάννη και βεβαίως δημιουργεί εύλογες αντιδράσεις, που δεν αρέσουν στο φερέφωνό του left.gr
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2017/03/blog-post_788.html
Ελληνοφρένεια και Μπογιόπουλος για την παρουσία Τσίπρα σε εκδήλωση για τον Ν. Μπελογιάννη (Ηχητικό)
Από ΒΑΘΥ ΚΟΚΚΙΝΟ , Πέμπτη, 23 Μαρτίου 2017 | 10:43 μ.μ.
Θιγμένος αισθάνθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ για την απάντηση που έδωσαν οι συντελεστές της «Ελληνοφρένειας» σε ακροατή τους ο οποίος τους ζήτησε να σχολιάσουν την παρουσία του Α. Τσίπρα στα εγκαίνια της Μόνιμης Έκθεσης Νίκος Μπελογιάννης που θα γίνει την Δευτέρα 27 Μάρτη, στην Αμαλιάδα
Ετσι λοιπόν η κομματική ιστοσελίδα του κυβερνητικού κόμματος γράφει μεταξύ άλλων:
«Στη ραδιοφωνική Ελληνοφρένεια του realfm 97.8, οι Θύμιος Καλαμούκης και Αποστόλης Μπαρμπαγιάννης προτρέπουν σε βίαιη υποδοχή του πρωθυπουργού στα εγκαίνια της Μόνιμης Έκθεσης Νίκος Μπελογιάννης στην οικία του αγωνιστή, που θα πραγματοποιηθούν τη Δευτέρα, και στα οποία θα παραστούν επίσης ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, και ο Γ.Γ του Κ.Κ.Ε Δημήτρης Κουτσούμπας.
«Οι ψιλοβίαιες ενέργειες δεν βγάζουν, αλλά οι χοντροβίαιες;;;» αναρωτιούνται και καλούν να επιδειχθεί φαντασία «σε κίνηση ξεφτιλισμού της όλης πρωτοβουλίας» που θα αποδώσει «καλύτερα αποτελέσματα», αφού θεωρούν ότι η λεκτική βία δεν αρκεί…».
Θα ασχοληθεί άραγε και το ηλεκτρονικό φερέφωνο του ΣΥΡΙΖΑ και με την σχετική τοποθέτηση που έκανε στην ραδιοφωνική του εκπομπή σήμερα ο Νίκος Μπογιόπουλος;
Ο δημοσιογράφος «ξεγυμνώνει» απολύτως την επικοινωνιακή τακτική του ΣΥΡΙΖΑ ενώ είναι καταπέλτης για την συγκεκριμένη ενέργεια του κατά τύποις πρωθυπουργού: «Οσοι προσπάθησαν κατά καιρούς να μαγαρίσουν τον Μπελογιάννη έσπασαν τα μούτρα τους, αυτό θα πρέπει να το έχουν υπ’ όψιν τους και όσοι το επιχειρήσουν ξανά», ακούμε να μας λέει μεταξύ άλλων στο παρακάτω ηχητικό.
Κυριοι Ροϊδη και Λασκαρατε,
Βεβαιως υπαρχουν «υποκριται φιλοπαλαιστινιοι», γιαυτο και ειπεν ο Κυριος, οταν η Τονια και ο Αλεξης τον αρπαξαν απο την ιερα σινδονη για να τον βγαλουν απο το ιερο κουβουκλιο προκειμενου -οπως του ειπαν- να το επισκευασουν: -«Ουαί υμιν Γραμματεις και Συριζαίοι», καθως υποπτευθηκε οτι ηρθαν σταλμενοι απο τους δανειστες για να του παρουν την αιωνια κατοικια του.
Υπαρχει ομως και μια αλλη φυλή που ειναι «ειλικρινεις φιλοπαλαιστινίοι», που δεν χανουνε την παραμικρη ευκαιρια (και αν δεν υπαρχει τη δημιουργουνε) να διατρανωνουνε την αλληλεγκυη τους στους αδελφους μας Παλαιστινιους.
Για διαβαστε και θαυμαστε:
«Μία άγνωστη, κωμικοτραγική ιστορία με πρωταγωνιστές τον Γιώργο Παπανδρέου και την Μαντλίν Ολμπράιτ, όταν αμφότεροι ήταν υπουργοί Εξωτερικών, αποκαλύπτει ο πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης.
Πρόκειται για μία μεταξύ τους συνάντηση, στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής ΝΑΤΟ-ΕΕ, στις 14 Δεκεμβρίου 2000, στην οποία κυρίαρχο θέμα ήταν η Ευρωπαϊκή Πολιτική Ασφάλειας και Αμυνας (ESDP)
Ο πρέσβης Βασίλης Κασκαρέλης, μόνιμος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ την περίοδο 2000-2004 περιγράφει στο βιβλίο «Η τέλεια καταιγίδα» (Εκδόσεις Μεταίχμιο) το παρασκήνιο εκείνης της Συνόδου και το «Βήμα» δημοσίευσε τα επίμαχα αποσπάσματα.
Οπως λέει ο ίδιος:
«Μέχρι τη Σύνοδο όλοι είχαν στραφεί κατά της Τουρκίας, καθώς στην πρώτη αυτή φάση δεν είχαν εκδηλωθεί οι ελληνικές θέσεις για τον απλό λόγο ότι δεν υπήρχαν. Παρά τις συνεχείς οχλήσεις μου, κανείς στην Αθήνα δεν είχε ασχοληθεί με το θέμα που φάνταζε ακόμη απόμακρο, δυσνόητο και ως εκ τούτου »κράτα το μακριά»».
Ο τότε υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Παπανδρέου έφτασε με τους συνεργάτες του στην έδρα του ΝΑΤΟ και ο Κασκαρέλης ξεκίνησε ως είθισται την ενημέρωση. «Κράτησε 10 λεπτά περίπου. Αντιλήφθηκα ότι τόσο ο υπουργός όσο και οι εξ Αθηνών συνοδοί του είχαν εικόνα διάφορων θεμάτων εκτός από το κρίσιμο του ESDP», αφηγείται.
Στη συνέχεια οι υπουργοί Εξωτερικών, συνοδευόμενοι από τον μόνιμο αντιπρόσωπο και πέντε μέλη των αντιπροσωπειών τους πήγαν στην αίθουσα 1 που σύντομα θα μετατρεπόταν σε «αρένα ρωμαϊκού σταδίου».
Ξεκίνησαν οι προσυνεννοήσεις σε «ένα πανδαιμόνιο παρόμοιο με τις αίθουσες των χρηματιστηρίων πριν από την έναρξη της συνεδρίασης. Η ελληνική αντιπροσωπεία κρατούσε πολύ χαμηλούς τόνους λόγω έλλειψης γραμμής και παρά τις προσπάθειές μου για τη δημιουργία του αναγκαίου κλίματος συναγερμού, ο Γιώργος Παπανδρέου παραμένει ήρεμος».
Από την αρχή της συνεδρίασης γίνεται φανερό ότι η Τουρκία επιθυμεί την πλήρη συμμετοχή της στο ESDP με στόχο να αποκτήσει καθοριστικό ρόλο στα της ΕΕ αποκλείοντας την Κύπρο από τα νατοϊκά δρώμενα, θέση που αντιστρατεύεται τα ζωτικά συμφέροντα του συνόλου των ευρωπαϊκών δυνάμεων και των ΗΠΑ.
Η συνεδρίαση διακόπηκε αρκετές φορές για παρασκηνιακές διαβουλεύσεις. Το απόγευμα, ο Αμερικανός ομόλογος του Κασκαρέλη, Σάντι Βέρσμποου ζήτησε διμερή συνάντηση της Αμερικανίδας υπουργού Εξωτερικών, Μαντλίν Ολμπράιτ και του κ. Παπανδρέου.
«Καθίσαμε απέναντί τους και μετά τα πρώτα τυπικά ο Γιώργος Παπανδρέου άρχισε να κάνει μια ενημέρωση για το πρόσφατο ταξίδι του στη Μέση Ανατολή, αναλύοντας το Παλαιστινιακό. Δεδομένου ότι καθόμουν δίπλα του, του ψιθυρίζω στα ελληνικά να αλλάξει αμέσως θέμα και να μπει στην ουσία του ESDP. Ηλπιζα, ακόμα, ότι κάτι διπλωματικές γενικότητες θα έβρισκε να πει για να δώσει την εντύπωση ότι η κυβέρνηση παρακολουθεί το θέμα και περιμένει τους Αμερικανούς να ανοίξουν περαιτέρω τα χαρτιά τους σε σημεία άμεσου ενδιαφέροντός μας. Ο υπουργός όμως, με την παροιμιώδη ψυχραιμία και την τάση του για αποστασιοποίηση από την ενοχλητική πραγματικότητα, συνέχισε ακάθεκτος στην ανάλυσή του της παλαιστινιακής κατάστασης».
Στην αρχή, η Ολμπράιτ δεν αντέδρασε, για λόγους ευγενείας και διπλωματικού τακτ, αλλά σύντομα άρχισε να δείχνει τη δυσφορία της.
«Υστερα από άλλα πέντε λεπτά ανάλυσης της ψυχολογίας των καταπιεσμένων Παλαιστινίων και ενώ στην Αίθουσα 1 γινόταν πανδαιμόνιο, η Αμερικανίδα υπουργός τον έκοψε απότομα λέγοντας »όλα αυτά είναι καλά αλλά ας μπούμε στο θέμα» και τον ρώτησε για τις εντυπώσεις του από την εξέλιξη της συζήτησης στην Αίθουσα 1 και για τις ελληνικές θέσεις στο φλέγον θέμα της Συνόδου. Η αντίδρασή του μας άφησε όλους άφωνους. Την ευχαρίστησε για την ενδιαφέρουσα ανταλλαγή απόψεων (που δεν υπήρξε), σηκώθηκε, πήγε στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού, τη χαιρέτησε ευγενέστατα και της είπε ότι ο μόνιμος αντιπρόσωπος, δηλαδή εγώ, θα συζητήσει το θέμα με τους συμβούλους της γιατί ο ίδιος είχε μία επείγουσα συνάντηση (που δεν είχε). Εμειναν εμβρόντητοι», αφηγείται ο κ. Κασκαρέλης, που έμεινε πίσω για να μπαλώσει την κατάσταση.
Το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε την επόμενη ημέρα. Η Ολμπράιτ, έπειτα από 36 ώρες συνεδριάσεων και βλέποντας ότι είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιτευχθεί συμφωνία μέσα στην αίθουσα, πρότεινε να συνεχιστεί η συζήτηση στο δείπνο εργασίας των ΥΠΕΞ.
Ο κ. Παπανδρέου είπε στον κ. Κασκαρέλη ότι μετά τη συνεδρίαση του Μόνιμου Κοινού Συμβουλίου ΝΑΤΟ-Ρωσίας θα φύγει για την Αθήνα, γιατί την επόμενη ημέρα πετούσε για την Ινδια και δεν μπορούσε να μετάσχει στο νατο-ευρωπαϊκό δείπνο.
«Με κάθε ευγένεια, αλλά σε έντονο ύφος, του εξήγησα ότι το δείπνο είναι μόνο για υπουργούς, είναι από τις ελάχιστες περιπτώσεις που δεν επιτρέπεται η αντικατάστασή τους από τον μόνιμο αντιπρόσωπο και ότι δεν μπορεί να αναχωρήσει γιατί η θέση της Ελλάδας θα μείνει κενή με ένα εξαιρετικής σημασίας ανοικτό θέμα πάνω στο τραπέζι. Προβληματίστηκε για λίγο και τελικά μου ανακοινώνει ότι θα αποχωρήσει.
Επιμένω, επιμένει και η λύση που μου προτείνει με αφήνει άναυδο, πράγμα εξαιρετικά σπάνιο. »Θα τηλεφωνήσω στην Αθήνα να έρθει αμέσως ο υφυπουργός για τον Απόδημο Ελληνισμό Γρηγόρης Νιώτης, ώστε να μη μείνει η καρέκλα άδεια και εσείς θα παραμείνετε έξω από την αίθουσα για να του πείτε τι πρέπει να πει αν παραστεί ανάγκη». Ο Νιώτης έφθασε λίγο πριν από την έναρξη του δείπνου «αγχωμένος, χωρίς να καταλαβαίνει περί τίνος πρόκειται», «κάθισε στην καρέκλα με εμένα έξω από την πόρτα για να προσφέρω πρώτες βοήθειες, κάτι που δεν χρειάστηκε γιατί ο εκπρόσωπός μας δεν πήρε τον λόγο, ούτε αντέδρασε στα λεγόμενα των άλλων».
Πηγή: Ο πρέσβης Κασκαρέλης θυμάται: Το ναυάγιο του Παπανδρέου ως υπουργού Εξωτερικών | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/325955/o-presvis-kaskarelis-thymatai-nayagio-toy-papandreoy-os-ypoyrgoy-exoterikon#ixzz4buTNAWW7
Αγαπητέ φίλε,
μερικές φορές σκέφτομαι πως ίσως να έχουν περάσει και χειρότεροι από τον Τσίπρα.
Δεν είναι η μόνη περίπτωση άγνοιας, αδιαφορίας και ανικανότητας των Ελλήνων πολιτικών, που μας εκθέτει διεθνώς και που για μένα είναι απόδειξη, ότι οι πολιτικοί μας νοιάζονται μόνο για φήμη και καλό μισθό. Η ίδια η Μ. Δαμανάκη, είχε δηλώσει πριν χρόνια, ότι στο ευρωπαικό κοινοβούλιο όταν παίρνουν τον λόγο οι Ελληνες βουλευτές, οι ξένοι συνάδελφοι τους βγάζουν τα ακουστικά, γιατί δεν αντέχουν τα φληναφήματα των δικών μας.
Όταν διεκδικούσαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996, η τότε κυβέρνηση έστειλε με την αντιπροσωπία στο Τόκιο μία ομάδα από πολιτικούς, για να υποστηρίξει και να ενισχύσει το αίτημα (σκασίλα μας, που δεν τους πήραμε). Από άτομο που «ήξερε καλά», άκουσα εγώ ό ίδιος τα εξής: κανείς συμμετέχων, δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για τον λόγο της αποστολής του, στην πρωτεύουσα της Ιαπωνίας. Ηταν όλοι ενθουσιασμένοι για το δωρεάν ταξίδι στην Απω Ανατολή και η μόνη τους έγνοια ήταν, να επισκεφθούν τα αξιοθέατα της πόλης, τουριστικά σημεία, ουρανοξύστες, πάρκα, μετρό, πορνεία (καθαρά για τουριστικούς και επιστημονικούς λόγους) κλπ. Οι δε προβληματισμοί τους ήταν, για άσκοπα θέματα, όπως: αν τα γιαπωνέζικα προφυλακτικά «ταιριάζουν» στους άνδρες της λευκής φυλής και άλλα τέτοια.
Οι φιλόξενοι Ιάπωνες, τους αποχαιρετούσαν με δάκρυα και μαντήλια. «Να μας ξανάρθετε, τους έλεγαν.
«Φυσικά», απάντησαν αυτοί, «το 2196, αλλά επειδή δεν θα ζούμε εμείς και τα παιδιά μας θα είναι γέροι, θα έρθουν τα εγγόνια μας. Οι Ελληνες ψηφοφόροι, λατρεύουν να τους κυβερνούν, φανερο-κρυφο-δυναστείες». Εντάξει, η τελευταία παράγραφος είναι επινόηση μου.
Aν είναι αποικιοκράτες οι Έλληνες, η ελληνική Αριστερά δεν έχει πρόβλημα
https://omniatv.com/blog/6059-%CE%BF%CE%B9-%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%BD%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CF%87%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CE%AF-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%BC%CF%89%CE%BD
08 Δεκ 2016
Οι Παλαιστίνιοι Χριστιανοί και η ελληνικότητα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
Με αφορμή την επίσκεψη του πρωθυπουργού στην Ιερουσαλήμ, και το γεγονός ότι κανείς δεν θίγει ούτε και σήμερα το ακανθώδες ζήτημα της ελληνικότητας του Πατριαρχείου και των εντάσεων που προκαλεί στους ντόπιους Παλαιστίνιους, ένα άρθρο που είχα γράψει πριν από πολλά χρόνια για το θέμα αυτό (Απρίλης 2006, στα «Ενθέματα» της κυριακάτικης Αυγής), αλλά που, δυστυχώς, παραμένει επίκαιρο. Πριν από πέντε μέρες μάλιστα ο Πατριάρχης Θεόφιλος απέλυσε τον Αττάλα Χάννα, τον μοναδικό άραβα Αρχιεπίσκοπο μιας Εκκλησίας που είναι εξ ολοκλήρου παλαιστινιακή, αλλά της οποίας η ηγεσία παραμένει, εξ ολοκλήρου και σκανδαλωδώς, ελληνική.
Τάκης Γέρος
Ιερουσαλήμ 8/12/2016
Οι Παλαιστίνιοι Χριστιανοί και η ελληνικότητα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων
«Εμείς εδώ έχουμε δύο ιμπεριαλισμούς, τους Σιωνιστές και τους Έλληνες…
Οι Έλληνες ενδιαφέρονται περισσότερο για τη θρησκεία παρά για εμάς».
Κάποια γεγονότα που συνέβησαν στη διάρκεια του φετεινού εορτασμού του Πάσχα στην Ιερουσαλήμ θύμισαν σε όλους ότι η ένταση ανάμεσα στον τοπικό Ορθόδοξο πληθυσμό και την ελληνική ιεραρχία του Πατριαρχείου δεν ανήκει εξ’ ολοκλήρου στο παρελθόν. Έτσι, τη Μεγάλη Πέμπτη (20 Απριλίου) οπαδοί του έκπτωτου πια Πατριάρχη Ειρηναίου πέταξαν φυλλάδια μέσα στην Παλιά Πόλη των Ιεροσολύμων με τα οποία δήλωναν τη συνέχιση της υποστήριξής τους στο πρόσωπό του. Για τους ντόπιους αντιπάλους του Ειρηναίου όμως, δεν επρόκειτο για πραγματικούς οπαδούς του έκπτωτου Πατριάρχη, αλλά για νεαρά άτομα που απλά χρηματίζονται από εκείνον προκειμένου να δημιουργούν με τέτοιες ενέργειες την εντύπωση ότι ο Ειρηναίος απολαμβάνει ακόμα της εμπιστοσύνης ενός μέρους του Παλαιστινιακού Ορθόδοξου πληθυσμού.
Δύο μέρες αργότερα, το Μεγάλο Σάββατο, το Ισραήλ δήλωσε και επισήμως ότι συνεχίζει να θεωρεί τον Ειρηναίο σαν τον νόμιμο Πατριάρχη του Ελληνο-Ορθόδοξου Πατριαρχείου. Έτσι, ενώ η Ελληνική και η Ιορδανική Εκκλησία έχουν αναγνωρίσει εδώ κι ένα χρόνο τον Θεόφιλο ΙΙΙ σαν τον νόμιμο διάδοχο του Ειρηναίου, το Ισραήλ αρνείται πεισματικά να πράξει το ίδιο. Σύμφωνα με τους ντόπιους χριστιανούς, αυτό οφείλεται στο ότι το κράτος του Ισραήλ αλλά και διάφορες εβραϊκές οργανώσεις που επιδιώκουν να εβραιοποιήσουν παλαιστινιακές περιοχές έχουν υπογράψει προσωπικά με τον Ειρηναίο συμφωνίες για την μεταβίβαση γης που ανήκει στο Πατριαρχείο, και άρα η επικύρωση των αγοραπωλησιών αυτών τίθεται τώρα σε κίνδυνο.
Αν και στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης τα γεγονότα αυτά δεν έλαβαν μεγάλη έκταση, όπως έγινε το Πάσχα του 2005 (όταν οι τηλεοράσεις μας αναμετέδιδαν καθημερινά τα τεκταινόμενα στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων και τις διαμάχες ανάμεσα στις διάφορες φράξιες του), επανέφεραν ωστόσο στο προσκήνιο, σε τοπικό επίπεδο τουλάχιστον, τις τεταμμένες σχέσεις των χριστιανών Παλαιστινίων με την Ελληνική Εκκλησία. Αξίζει ίσως λοιπόν να σημειώσουμε κάποια πράγματα σε σχέση με τις εστίες της μόνιμης αυτής έντασης.
Έχει ενδιαφέρον να θυμηθεί κανείς τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάστηκε από τα μέσα ενημέρωσης το ζήτημα του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων πριν από έναν χρόνο και τους βασικούς άξονες γύρω από τους οποίους περιστράφηκε η δημόσια συζήτηση πάνω στο θέμα αυτό. Ήταν σαφές τότε ότι εκείνο που πριμοδοτήθηκε στην σχετική ειδησεογραφία ήταν η κατάχρηση της χρηματικής και έγγειας ιδιοκτησίας του Πατριαρχείου από τον Ειρηναίο και τους συνεργάτες του, ένα ζήτημα που αντιμετωπίσθηκε όμως κυρίως μέσα από μια σκανδαλολογική οπτική. Έτσι, το θέμα αυτό ήρθε να προστεθεί σαν ένα ακόμα επεισόδιο στη σειρά των σκανδάλων που είχαν πλήξει κατά την αμέσως προηγούμενη περίοδο την Ελληνική Εκκλησία και τον προκαθήμενό της.
Εντούτοις, το ζήτημα της ελληνικότητας του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων είτε παρέμεινε στην αφάνεια είτε θεωρήθηκε σαν ένα απροσπέλαστο όριο στο πλαίσιο της δημόσιας συζήτησης που αναπτύχθηκε. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι ηγεσίες των δύο μεγαλύτερων πολιτικών κομμάτων, αλλά και αρκετοί διανοούμενοι και σχολιαστές, τόνιζαν τότε συνεχώς, και με έναν μονότονο τρόπο, ότι «το ζητούμενο είναι να μην τεθεί σε κίνδυνο η ελληνικότητα του Πατριαρχείου». Η ηγεσίες των αριστερών κομμάτων από την πλευρά τους, αν και δεν είχαν υιοθετήσει την παραπάνω ρητορική, ωστόσο ούτε και εκείνες εμφανίστηκαν ιδιαίτερα διατεθειμένες να θέσουν υπό συζήτηση ή αμφισβήτηση τέτοιου τύπου παραδοχές.
Δεν συνέβη όμως το ίδιο και στα Ιεροσόλυμα, όπου οι διαμάχες στο εσωτερικό της εκκλησιαστικής ηγεσίας συσχετίστηκαν με άμεσο τρόπο από τους Παλαιστίνιους με το ίδιο το ζήτημα της ελληνικότητας του Πατριαρχείου. Είναι σημαντικό λοιπόν να τονισθεί εδώ ότι η στάση αυτή των Ορθόδοξων Παλαιστινίων, των λαϊκών αλλά και του κατώτερου αραβικού κλήρου, δεν συνιστά ένα πρόσφατο φαινόμενο που συνδέεται μόνο με την κακοδιαχείρηση ή κατάχρηση των οικονομικών του Πατριαρχείου από τον Ειρηναίο. Το παράθεμα στην αρχή του κειμένου αυτού προέρχεται από τα λόγια ενός ντόπιου Ελληνο-Ορθόδοξου και τα οποία καταγράφηκαν στη διάρκεια μιας επιτόπιας ανθρωπολογικής έρευνας στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Ήδη από την εποχή αυτή, αλλά ουσιαστικά κι ακόμη παλιότερα, οι ντόπιοι χριστιανοί θεωρούσαν ότι η ελληνική ηγεσία του Πατριαρχείου είχε τις δικές της επιδιώξεις που απείχαν πολύ από αυτές της, ολοένα και πιο ριζοσπαστικοποιημένης, πλειονότητας του Παλαιστινιακού πληθυσμού. Τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν το Πάσχα του 2005 απλά αποτέλεσαν μια επιπλέον αφορμή ώστε να αναζωπυρωθεί η μακρόχρονη αμφισβήτηση των «πατροπαράδοτων δικαιωμάτων» της Ελληνικής Εκκλησίας πάνω στην Ελληνο-Ορθόδοξη αραβική κοινότητα.
Οι Χριστιανικές Εκκλησίες της Μέσης Ανατολής
Ενδέχεται ακόμη και τα ονόματα που χρησιμοποιούμε εδώ να προκαλούν συγχύσεις. Αν και στη γλώσσα μας οι ανατολικές Εκκλησίες και κοινότητες όπως η Παλαιστινιακή αποκαλούνται «Ελληνο-Ορθόδοξες» (και συνήθως εμφανίζονται σαν Greek Orthodox σε αγγλικά κείμενα), στην αραβική γλώσσα ωστόσο ονομάζονται Ρουμ-Ορθοντόξ. Η παρατήρηση αυτή δεν συνιστά γλωσσικό σχολαστικισμό αλλά συνδέεται άμεσα με το ζήτημα της ταυτότητας του Πατριαρχείου. Το «Ρουμ» σημαίνει ότι οι εκκλησίες αυτές ανάγουν την ιστορική τους καταγωγή στο Βυζάντιο (Ρουμ έιναι η αραμαϊκή και αραβική λέξη για το Ρωμαίος), ότι έμειναν πιστές σε αυτό όταν άλλες χριστιανικές κοινότητες στη Μέση Ανατολή αυτονομήθηκαν ιδρύοντας τις δικές τους «εθνικές εκκλησίες» (όπως, για παράδειγμα, οι Κόπτες στην Αίγυπτο ή οι Σύριο-Ορθόδοξοι στην περιοχή της ιστορικής Συρίας) και ότι ακολουθούν το ίδιο θρησκευτικό δόγμα με «Βυζαντινές» εκκλησίες όπως η Ελληνική. Ταυτόχρονα όμως πρέπει να γίνει σαφές ότι πρόκειται για Εκκλησίες που απευθύνονται σε ένα πλήρως αραβόφωνο ποίμνιο.
Είναι γεγονός ότι ήδη από τον 16ο αιώνα -εποχή κατά την οποία ο Πατριάρχης Γερμανός εκδίωξε τον αυτόχθονα χριστιανικό κλήρο από την εκκλησία για να την μετατρέψει σε ιερό τόπο μόνο για Έλληνες μοναχούς και ιερείς- οι ξένες θρησκευτικές ηγεσίες ενδιαφέρονταν περισσότερο για την διασφάλιση των προνομίων τους στον χώρο αυτόν παρά για τις συνθήκες ζωής των ντόπιων χριστιανών. Η στενή συνεργασία μάλιστα της ιεραρχίας του Ελληνο-Ορθόδοξου Πατριαρχείου με το Οθωμανικό κράτος της επέτρεψε να διατηρήσει την πρωτοκαθεδρία μεταξύ των Εκκλησιών που έδρευαν στους Αγίους Τόπους.
Η μακρόχρονη ένταση ανάμεσα στις αραβικές χριστιανικές κοινότητες της Μέσης Ανατολής και την Ελληνική Εκκλησία οξύνθηκε ιδιαίτερα μετά τον 18ο αιώνα, όταν διάφορες Εκκλησίες, Καθολικές αρχικά και Προτεσταντικές αργότερα, έκαναν την εμφάνισή τους στην περιοχή. Η παροχή από αυτές εκπαιδευτικών αλλά και διαφόρων οικονομικών πλεονεκτημάτων στους πιστούς τους οδήγησε στον «προσηλυτισμό» πολλών Ορθοδόξων στον Καθολικισμό ή στον Προτεσταντισμό στη διάρκεια των τελευταίων αιώνων. Τέτοια ήταν, για παράδειγμα, η περίπτωση της «Ουνιατικής» Ελληνο-Καθολικής («Ρουμ-Καθολίκ») Εκκλησίας που προοδευτικά απέκτησε σημαντική παρουσία στη Συρία, το Λίβανο και την Παλαιστίνη.
Η εμφάνιση της ιδεολογίας του εθνικισμού από τα τέλη του 19ου αιώνα και μετά στην περιοχή επιβάρυνε ακόμη περισσότερο την ήδη τεταμμένη κατάσταση. Αυτού του είδους οι εντάσεις ήταν που οδήγησαν το Ελληνο-Ορθόδοξο Πατριαρχείο Αντιοχείας στο να αυτονομηθεί από την Ελληνική Εκκλησία το 1899, θέτοντας ταυτόχρονα σε εφαρμογή την διαδικασία της πλήρους «αραβοποίησής» του. Πρακτικά, αυτό σήμανε την υιοθέτηση της αραβικής γλώσσας στην θρησκευτική τελετουργία αλλά και την ολοσχερή αραβοποίηση του κλήρου του. Το Πατριαρχείο Αντιοχείας έγινε έτσι το μοναδικό από τα τέσσερα Ελληνο-Ορθόδοξα Πατριαρχεία στη Μέση Ανατολή που υιοθέτησε μια πορεία «ιθαγενοποίησης» (τα άλλα τρία είναι αυτά της Κωσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας και Ιεροσολύμων, στα οποία μέχρι σήμερα η ελληνική εκκλησιαστική ιεραρχία είναι ελληνική). Είναι χαρακτηριστικό ότι η Ρωσσική Εκκλησία, που την ίδια εποχή (και ως την επανάσταση του 1917) επιδίωκε να αυξήσει την επιρροή της στον Ορθόδοξο πληθυσμό της περιοχής, κυρίως μέσω της ίδρυσης σχολείων, ακολούθησε επίσης μια έμμεση στρατηγική «ιθαγενοποίησης». Προώθησε δηλαδή την ενίσχυση της αραβικής γλώσσας και ταυτότητας, και όχι της ρωσσικής, μέσα στην εκπαιδευτική διαδικασία, σε μια προσπάθεια να απομακρύνει ακόμη περισσότερο τους αυτόχθονες χριστιανούς από την ελληνική επιρροή. Ταυτόχρονα, η αίσθηση του παραμερισμού του από τις υποθέσεις της εκκλησίας οδήγησε τον τοπικό Ορθόδοξο πληθυσμό στη δημιουργία του Αραβικού Ορθόδοξου Κινήματος, που επιδίωκε να αναλάβει τον έλεγχο της εκκλησίας από εκείνους τους οποίους αντιλαμβανόταν σαν «ξένο ιερατείο».
Το Ισραήλ και η έναρξη του Παλαιστινιακού απελευθερωτικού κινήματος
Ο παράγοντας που περιέπλεξε ακόμη περισσότερο τα πράγματα στα Ιεροσόλυμα ήταν η δημιουργία του κράτους του Ισραήλ, και ιδιαίτερα η κατάληψη από αυτό της Δυτικής Όχθης και της Ανατολικής Ιερουσαλήμ το 1967. Είναι σαφές ότι ο Ελληνικός ανώτερος κλήρος του Πατριαρχείου φάνηκε εξ’ αρχής πρόθυμος να ακολουθήσει την πάγια τακτική της στενής συνεργασίας του με το κράτος, με αντάλλαγμα την παροχή αυτονομίας σ’ ότι αφορούσε τις εσωτερικές υποθέσεις της εκκλησίας, μια τακτική που στην πράξη συνέχιζε την κοινοτική πολιτική του Οθωμανικού μιλλέτ. Αυτό που τώρα όμως διαφοροποιούσε σημαντικά την κατάσταση ήταν η έναρξη του Παλαιστινιακού απελευθερωτικού αγώνα, ο οποίος συνδέθηκε άμεσα με τον ανταγωνισμό ανάμεσα στους Παλαιστινίους λαϊκούς αλλά και τον κατώτερο αραβικό κλήρο και, από την άλλη πλευρά, τον ελληνικό ανώτερο κλήρο. Γιά τους Ελληνο-Ορθόδοξους Παλαιστίνιους η εθνικοποίηση της εκκλησιαστικής ιεραρχίας, καθώς και της γης που ανήκε στην εκκλησία, μετατράπηκε σε σημαντικό τμήμα του εθνικού τους προτάγματος.
Πρέπει να επισημανθεί ότι οι Ελληνο-Ορθόδοξοι Παλαιστίνιοι υπήρξαν ιδιαίτερα δραστήριοι στο πλαίσιο του απελευθερωτικού αγώνα μετά το 1967, και μάλιστα μέσα από τις γραμμές ριζοσπαστικών κομμάτων που δεν ήταν οργανωμένα στη βάση κοινοτικών ταυτοτήτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Ζωρζ Χαμπάς, αρχηγός του «Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης» (και ο οποίος στα τέλη της δεκαετίας του 1960 διεκδίκησε με σοβαρές αξιώσεις την ηγεσία ολόκληρου του Παλαιστινιακού κινήματος από τον Γιάσερ Αραφάτ), αλλά και πολλά μέλη του μαρξιστικού-λενινιστικού αυτού κόμματος, ήταν Ελληνο-Ορθόδοξοι. Παράλληλα, άλλοι, πολιτικά μετριοπαθέστεροι, Ελληνο-Ορθόδοξοι συμμετείχαν σε συμβούλια της Φάταχ. Επιπλέον, οι Ελληνο-Ορθόδοξοι Παλαιστίνιοι, όπως οι Παλαιστίνιοι χριστιανοί εν γένει, είχαν παραδοσιακά πολύ καλύτερες και στενότερες σχέσεις με τους Παλαιστίνιους μουσουλμάνους, συγκριτικά με ότι συνέβαινε σε άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής. Μπορεί να αναφερθεί εδώ και το χαρακτηριστικό παράδειγμα της Σούχα, της Ελληνο-Ορθόδοξης συζύγου του ίδιου του Γιάσερ Αραφάτ.
Ο πολιτικός αυτός ριζοσπαστισμός εντάθηκε ακόμη περισσότερο με την έναρξη της πρώτης Ιντιφάντα το 1987 και, σε συνδυασμό με τους ολοένα επιταχυνόμενους ρυθμούς εποικισμού της Δυτικής Όχθης από το Ισραήλ, ανάγκασε την ηγεσία της Ελληνο-Ορθόδοξης Εκκλησίας να αντιταχθεί σε κάποιο βαθμό, και για πρώτη φορά στην ιστορία της, στην κυβέρνηση του Ισραήλ. Εντούτοις, οι σχετικές ενέργειες του τότε Πατριάρχη Διοδώρου δεν μπορούν να θεωρηθούν σαν τομή στην παράδοση της συνεργασίας με τις εκάστοτε κρατικές αρχές, αφού αποτέλεσαν περισσότερο μια συμβιβαστική προσπάθεια προκειμένου να εξισορροπισθεί η πίεση εκ μέρους της Παλαιστινιακής κοινωνίας με τις κατευθύνσεις της Ισραηλινής πολιτικής. Ήδη από την εποχή που ακολούθησε την υπογραφή της Συνθήκης του Όσλο (1993), η αντίληψη ότι το Ελληνικό Πατριαρχείο πουλούσε σημαντικές εκτάσεις γης στους Ισραηλινούς ήταν ευρύτατα διαδεδομένη μεταξύ των Ελληνο-Ορθόδοξων Αράβων. Το 1992 μάλιστα είχε ήδη συσταθεί η Επιτροπή Αραβο-Ορθόδοξης Πρωτοβουλίας με σκοπό να επαναθέσει τα αιτήματα που αφορούσαν στην παλαιστινιακή διεκδίκηση του Πατριαρχείου. Σ’ όλα αυτά προστέθηκαν έντονες κατηγορίες εναντίον του Ελληνικού κλήρου για διαφθορά και δωροδοκία κατά την περίοδο που είχε προηγηθεί της εκλογής του Πατριάρχη Ειρηναίου (2001).
Η κυβέρνηση του Ισραήλ, από την πλευρά της, όλο αυτό το διάστημα επιδίωκε με κάθε τρόπο να αποφύγει την αραβοποίηση του Ελληνο-Ορθόδοξου Πατριαρχείου -πράγμα που έχει ήδη συμβεί στην περίπτωση του Λατινο-Καθολικού Πατριαρχείου της Ιερουσαλήμ –και τον συνεπαγόμενο έλεγχο της πατριαρχικής περιουσίας, ιδιαίτερα της εδαφικής, από τους Παλαιστίνιους. Είναι χαρακτηριστικό ότι αν και οι Ορθόδοξοι Παλαιστίνιοι επιτρέπεται να γίνουν ιερείς, στην πράξη υποχρεώνονται από την ελληνική ηγεσία να παντρευτούν πριν από την χειροτονία τους προκειμένου να μην μπορούν να ανελιχθούν στην εκκλησιαστική ιεραρχία, και άρα να διεκδικήσουν αργότερα το πατριαρχικό χρίσμα. Η πολιτική αυτή είχε ανατραπεί από τους Βρετανούς κατά την διάρκεια της Βρετανικής Εντολής αλλά, αφότου πέθαναν οι δύο Παλαιστίνιοι που είχαν συμμετάσχει για μερικές δεκαετίες στην Αγιοταφική Αδελφότητα, η κυβέρνηση του Ισραήλ, σε συνεργασία με την Ελληνική ιεραρχία, εξασφάλισε ότι κανένας άραβας μοναχός δεν θα έπαιρνε τη θέση τους.
Όλα αυτά όμως λαμβάνουν χώρα μέσα στο πλαίσιο της ραγδαίας επιδείνωσης του βιοτικού επιπέδου των χριστιανών στη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών. Το ποσοστό των Παλαιστίνιων χριστιανών που έχουν ήδη μεταναστεύσει σε δυτικές χώρες είναι κατά πολύ υψηλότερο από αυτό των μουσουλμάνων ομοεθνών τους, αφού η καλύτερη εκπαίδευση που τους παρείχαν τα χριστιανικά σχολεία στο παρελθόν, τα συγγενικά δίκτυα στην δύση, καθώς και το σχετικά υψηλότερο επίπεδο ζωής που παραδοσιακά απολάμβαναν τους επέτρεψαν ή τους ώθησαν σε μια τέτοια επιλογή. Ταυτόχρονα, οι χριστιανοί εκείνοι που έχουν απομείνει στην Παλαιστίνη στερούνται ακόμη και των έστω περιορισμένων παροχών της Χαμάς, τις οποίες απολαμβάνουν οι μουσουλμάνοι ομοεθνείς τους.
Τη στιγμή που το ποσοστό της φτώχειας στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη έχει ξεπεράσει το 65%, η αδιαφορία της Ελληνικής ηγεσίας του Πατριαρχείου για τους αυτόχθονες χριστιανούς και η διασπάθιση της περιουσίας της Εκκλησίας σε ύποπτες συναλλαγές με το Ισραηλινό κράτος, οι οποίες περιλαμβάνουν την πώληση έγγειας ιδιοκτησίας προς αυτό, φαίνονται τουλάχιστον σκανδαλώδεις και προκλητικές στα μάτια τόσο των χριστιανών όσο και των μουσουλμάνων αράβων. Το Ελληνο-Ορθόδοξο Πατριαρχείο άλλωστε είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ιδιοκτήτης γης μέσα στη Παλιά Πόλη της Ιερουσαλήμ (μετά το κράτος του Ισραήλ), αλλά και ο κάτοχος πολύ σημαντικών εκτάσεων γης σε ολόκληρη την εδαφική επικράτεια του Ισραήλ. Αν αναλογισθεί κανείς ότι η Ισραηλινο-Παλαιστινιακή διαμάχη είναι σε μεγάλο βαθμό επικεντρωμένη στο εδαφικό ζήτημα, είναι εύκολο να γίνει κατανοητό το γιατί τα αισθήματα αυτά απέναντι στην Ελληνική ιεραρχία, τα οποία ήταν ούτως ή άλλως ευρύτατα διαδεδομένα μεταξύ του ντόπιου πληθυσμού και στο παρελθόν, έχουν αποκτήσει πρόσφατα μια νέα δυναμική.
Σ’ ότι αφορά τώρα την απροθυμία των μέσων ενημέρωσης αλλά και της πολιτικής ηγεσίας να δώσουν σημασία στην εμπειρία και τη ματιά των ίδιων των αυτόχθονων χριστιανών, ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Η εξήγηση πάντως θα μπορούσε εν μέρει να αναζητηθεί στο ότι η κατηγορία του «ιμπεριαλισμού» κατά της Ελλάδας δύσκολα συμβιβάζεται με μια ρητορική και συλλογιστική για τον εαυτό, που συχνά διαπερνά ολόκληρο το πολιτικό φάσμα, και η οποία βλέπει την χώρα αυτή μόνο σαν ένα αδύναμο πιόνι μέσα στον διεθνή συσχετισμό δυνάμεων.
Τάκης Γέρος
Απρίλης 2006, «Ενθέματα» της κυριακάτικης Αυγής
______________________________
[1] Bowman, G. 1993. Nationalizing the Sacred: Shrines and Shifting Identities in the Israeli-occupied Territories. Man 28(3): 431-60 (σ. 443).
[1] ό.π.
[1] Ας σημειωθεί ότι μεγάλο μέρος της νομιμοποίησης και δημοτικότητας της Χαμάς οφείλεται στην παροχή εκ μέρους της διαφόρων υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας, πράγμα που έχει καταστεί ιδιαίτερα σημαντικό μετά την αποδυνάμωση ή και την ουσιαστική καταστροφή της υποδομής της Παλαιστινιακής Αρχής από τις Ισραηλινές επιθέσεις κατά τη διάρκεια της δεύτερης Ιντιφάντα.
[1] Για ιστορικά και κοινωνιολογικά στοιχεία σχετικά με τις χριστιανικές Εκκλησίες και κοινότητες στην Παλαιστίνη αλλά και γενικότερα στη Μέση Ανατολή, βλ. ενδεικτικά, Valogne, J.P. 1994. Vie et Mort des Chretiens d’ Orient: Des Origines a nos Jours (Παρίσι: Fayard), Aburish, S.K. 1993. The Forgotten Faithful: The Christians in the Holy Land. (Λονδίνο: Quartet Books), Courbage, Y. & P. Fargues, 1992. Chretiens et Juifs dans l’ Islam Arabe et Turc (Παρίσι: Fayard), Hopwood, D. 1969. The Russian Presence in Syria and Palestine: Church and State in the Near East 1843-1914 (Οξφόρδη: Clarendon Press), Bowman, G. 1993.: ό.π., Roussos, S. 2004. The Patriarchate of Jerusalem in the Greek-Palestinian-Israeli Triangle: Is there a Place? One in Christ Τομ. 39, 3. Ιούλιος 2004: 15-25, Sabella, B. 1991. Palestinian Christian Emigration from the Holy Land Proche-Orient Chretien, XLI.
Ένα άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» (2.4.2005) του δρ.Θεολογίας και αρχισυντάκτη της ορθόδοξης «Σύναξης» Θανάση Παπαθανασίου, μιλά την γλώσσα της αλήθειας: «…παγίως και ομοφώνως το Πατριαρχείο (στην πραγματικότητα όχι μόνο των Ιεροσολύμων) χαρακτηρίζεται…..προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού….Το Πατριαρχείο όντως περισφίγγεται από δαγκάνες….του εθνικισμού και του φυλετισμού. Με ποια θεολογική λογική θεωρείται…προίκα ενός κράτους, ενός έθνους..Πως είναι δυνατόν εκκλησιαστικοί άνδρες να προσδιορίζουν ατιμώρητα ως κύριο προσόν ενός Πατριάρχη το ελληνικό DNA; Πόσο εκκλησιαστικός είναι ο αποκλεισμός των Παλαιστινίων κληρικών από το βαθμό του επισκόπου…Ο εθνικισμός και ο φυλετισμός ..είναι καρκίνος στα σπλάχνα της Ορθοδοξίας..σύρουν τον Σταυρωμένο..φαρμακώνουν την Εκκλησία….».
—–«O Διόδωρος δεν έκρυβε στις συνεντεύξεις του ότι πωλούσε γη. ‘Χιλιάδες στρέμματα έχουν πουληθεί σε Εβραίους ειδικά στην περιοχή της Ιερουσαλήμ’ αναφέρει το πόρισμα» των Παλαιστινίων που έχει στην προμετωπίδα του την ευαγγελική φράση «Θα μάθετε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει». Το πόρισμα γράφει «ότι ενώ το ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο είναι πλούσιο, δεν φροντίζει να χτίσει ούτε ένα σχολείο ή να διαθέσει για φιλανθρωπία όπως κάνουν άλλες εκκλησίες». Ο ίδιος φάκελος (Κ.Ελευθεροτυπία» 29.5’05, Β.Σιούτη), περιλαμβάνει και πρόστυχες, ιταμές δηλώσεις σε ισραηλινές εφημερίδες του εκλεκτού των ελληνικών κυβερνήσεων Θερμοπυλάρχη πατριάρχη Διόδωρου Καρίβαλη (Είχε αδυναμία σε καμπαρετζούδες και κλέφτρες Ρουμάνες καλόγριες και είχε συλληφθεί για λαθρεμπόριο χρυσού, ο δε αδελφός του αρχιμανδρίτης, συνελήφθη νύχτα από την Αστυνομία να «ψωνίζεται» στον Πειραιά) για το ποίμνιό του: «Αυτή η εκκλησία είναι Εκκλησία των Ελλήνων. Αν δεν αποδέχονται τους κανόνες μας να αλλάξουν Εκκλησία ή να φτιάξουν μια δική τους. Εμείς οι Έλληνες βρισκόμαστε στην περιοχή από την εποχή του Μ.Αλεξάνδρου πριν τους Άραβες».
http://www.tovima.gr/relatedarticles/article/?aid=135054
Ο «θρόνος» των Ιεροσολύμων, ο εμίρης και ο Πατριάρχης
* Πώς κόπηκαν οι πέντε υποψήφιοι διάδοχοι του Διόδωρου
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 15/07/2001 00:00
Ο «θρόνος» των Ιεροσολύμων, ο εμίρης και ο Πατριάρχης
Το μεσημέρι της περασμένης Τρίτης ο ισραηλινός υπουργός Δικαιοσύνης Μεΐρ Σεντρίτ απέστειλε στο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων τον κατάλογο των υποψηφίων διαδόχων του Πατριάρχη Διόδωρου. Ο κ. Σεντρίτ προχώρησε στη διαγραφή πέντε ιεραρχών: των μητροπολιτών Βόστρων κ. Τιμοθέου, Ιεραπόλεως κ. Ειρηναίου, Καπιτωλιάδος κ. Ησύχιου, Ιόππης κ. Δαμασκηνού καθώς και του Αρχιεπίσκοπου Κυριακουπόλεως κ. Σιλβέστρου. Με αυτόν τον τρόπο υλοποίησε το σχέδιο του Οικουμενικού Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίου, ο οποίος τον Σεπτέμβριο και ενώ επισκεπτόταν το Μπαχρέιν ζήτησε από τον «φίλο» του εμίρη, τον οποίο έβλεπε για πρώτη φορά, να παρέμβει στην εκλογή του Πατριάρχη Ιεροσολύμων.
Ετρωγαν λοιπόν και έπιναν στα παλάτια του Μπαχρέιν ο Πατριάρχης, ο Μητροπολίτης Βαγδάτης κ. Κωνσταντίνος του Πατριαρχείου Αντιοχείας και ο Μητροπολίτης Ελβετίας κ. Δαμασκηνός όταν ο κ.κ. Βαρθολομαίος ζήτησε από τον εμίρη να τον βοηθήσει στην εκλογή του εκλεκτού του στα Ιεροσόλυμα την ίδια ώρα που ο Πατριάρχης Διόδωρος χαροπάλευε.
* Διαδηλώσεις και πλακάτ
Ηταν Ιανουάριος του 2000 όταν οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Εκκλησιών συνέρρεαν στη Βηθλεέμ για να γιορτάσουν το Ιωβηλαίο. Την πρώτη ημέρα όμως της άφιξής τους έξω από το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων τούς ανέμενε μια δυσάρεστη έκπληξη: δεκάδες Αραβες, ορθόδοξοι στο δόγμα, διαδήλωναν με πλακάτ και διαμαρτύρονταν για τις αποφάσεις του Πατριάρχη και των Μητροπολιτών. Δεν ήταν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που οι άραβες ορθόδοξοι της περιοχής διαμαρτύρονταν για τη στάση που τηρούσαν οι ιεράρχες τους. Μια σειρά αποφάσεις τους για την εκποίηση ακινήτων σε ισραηλινών συμφερόντων εταιρείες είχαν προκαλέσει την μήνιν των Αράβων, οι οποίοι ταυτόχρονα έβλεπαν ότι αυτά τα έσοδα δεν πήγαιναν για τη δημιουργία σχολείων, νοσοκομείων ή για την ενίσχυση των ήδη υπαρχόντων.
Και οι Ισραηλινοί όμως έβλεπαν με σκεπτικισμό τα όσα συνέβαιναν, αφού υπήρξαν στιγμές που ενώ το Πατριαρχείο προχωρούσε στην υπογραφή συμβολαίων για την ενοικίαση ακινήτων, στη συνέχεια αμφισβητούσε τις αποφάσεις του και τις… υπογραφές του. Πολλές φορές το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών κλήθηκε να χειριστεί καταστάσεις και να δώσει λύσεις καθώς η πώληση οικοπέδων αλλά και η ενοικίασή τους απειλούσαν το status quo των Ιεροσολύμων, μιας περιοχής που καθημερινά ταλανίζεται από τις συγκρούσεις.
Ενα ανησυχητικό φαινόμενο, όπως χαρακτηριζόταν από ισραηλινούς και άραβες αξιωματούχους, που παρουσιάστηκε τα τελευταία χρόνια ήταν η παρουσία και η σημαντική οικονομική ενίσχυση του Πατριαρχείου από Ρώσους στην καταγωγή επιχειρηματίες. Οι χορηγοί αυτοί επανειλημμένως ενίσχυσαν με τα «ρούβλια» τους τις δραστηριότητες του Πατριαρχείου, με κυριότερη στιγμή την εκ θεμελίων ανοικοδόμηση του αίθουσας του Θρόνου. Ανησυχητική για κάποιους ήταν και η δραστηριότητα που ανέπτυσσαν στην περιοχή και ορισμένες από τις ρουμάνες μοναχές, οι οποίες κατέφθασαν ξαφνικά και σχεδόν από το πουθενά για να ενισχύσουν το ποιμαντικό έργο του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου των Ιεροσολύμων.
Οι σχέσεις μεταξύ των αγιοταφιτών είχαν φθάσει πολλές φορές σε οριακό σημείο. Οι μισοί κατηγορούσαν τους άλλους μισούς για σχέσεις με το Ισραήλ, τους Αραβες, τους Ρώσους ή τους Ελληνες.
Στα Ιεροσόλυμα φέρεται ότι βρήκαν τόπο ορισμένοι λίγοι κληρικοί που ήταν κατηγορούμενοι σε δικαστήρια άλλων κρατών για την πώληση εικόνων ή ιερών κειμηλίων ενώ ένα, πρώην σήμερα, μέλος της αγιοταφικής αδελφότητας βρέθηκε στις φυλακές του Ισραήλ.
Η αραβοποίηση του Πατριαρχείου πολλές φορές προβλήθηκε ως αδήριτη ανάγκη από την πλευρά του Πατριαρχείου Αντιοχείας. Ειδικοί σύλλογοι Αράβων που βρίσκονται στην Αμερική στόχευαν στην ενίσχυση ορισμένων κληρικών, αφού έβλεπαν ότι η πλειονότητα των ελλήνων κληρικών του Πατριαρχείου αδιαφορούσε για το ποίμνιό του.
* Η λίστα του… Σίντλερ
Δέκα από τους συνολικά 15 κληρικούς που έθεσαν υποψηφιότητα για τον Πατριαρχικό Θρόνο παρέμειναν στη λίστα που ενέκριναν οι Ισραηλινοί. Οι έξι από τους 10 απαρτίζουν τη λεγόμενη ομάδα των «Κρητικών»:
* Ο Αρχιεπίσκοπος Γεράσων κ. Θεοφάνης σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Αθήνας και πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στην Αγγλία. Αν και μέλος της ομάδας των «Κρητικών», γεννήθηκε στη Μυτιλήνη. Υπηρέτησε ως Πατριαρχικός Εξαρχος στην Κωνσταντινούπολη, γι’ αυτό και διατηρεί καλές σχέσεις με τον Οικουμενικό Πατριάρχη. Προκάλεσε την μήνιν του Πατριάρχη Διόδωρου όταν ως επίτροπος της Βηθλεέμ αρνήθηκε να του στείλει τις εισπράξεις του ναού προβάλλοντας τις ανάγκες συντήρησής του και την ενίσχυση των πιστών και των σχολείων. Λίγο αργότερα επαύθη από τη θέση του ενώ δεν έγινε ποτέ μέλος της Συνόδου του Πατριαρχείου.
Αυτοφυή προνόμια έχουν οι Έλληνες στην Παλαιστίνη και ο Τσίπρας έχει αύρα.
Από το κανάλι της κυβερνήσεως:
http://www.enimerosi24.gr/155159/%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CE%B5%CF%81%CE%BF%CF%83%CE%BF%CE%BB%CF%8D%CE%BC%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%AF%CE%BC%CE%B7%CF%84%CE%B7-%CE%B7/
Πατριάρχης Ιεροσολύμων: Ανεκτίμητη η συμπαράσταση Τσίπρα
Τετάρτη, 22 Μαρτίου, 2017, 12:31 πμ
Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος, μίλησε στο κεντρικό δελτίο της ΕΡΤ1 και τον Νίκο Παναγιωτόπουλο, για το αναστηλωμένο Ιερό Κουβούκλιο του Παναγίου Τάφου, που εγκαινιάζεται σήμερα παρουσία Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Έλληνα πρωθυπουργού. Ο μακαριώτατος έκανε λόγο για έργο με μεγάλη σημασία για την Ορθοδοξία, τον Ελληνισμό αλλά κυρίως για τα Ιεροσαλύμα, μια περίοδο που διαδραματίζονται μεγάλες εξελίξεις.
«Το γένος των Ελλήνων έχει αυτοφυή προνόμια στον Πανάγιο Τάφο», είπε ο πατριάρχης Ιεροσολύμων και κατέληξε: «Ο έλληνας πρωθυπουργός κ. Τσίπρας καθόλη τη διάρκεια των εργασιών έδειξε πραγματικό ενδιαφέρον. Η συμπαράσταση ήταν ανεκτίμητη και ηθική και οικονομική και κυρίως με την προσωπική του παρουσία στον Πανάγιο Τάφο».
Η αναστήλωση του Ιερού Κουβουκλίου εκτελέστηκε από διεπιστημονική ομάδα του Πολυτεχνείου της Αθήνας (ΕΜΠ), υπό τη διεύθυνση της καθηγήτριας Αντωνίας Μοροπούλου.