Όταν η Εκκλησία κοροϊδεύει με τη βοήθεια πολιτικών αρχηγών

[Η υποκρισία των Τσίπρα, Κουβέλη, Θεοδωράκη, ως επισκεπτών του Αρχιεπισκόπου]

του Αναγνώστη Λασκαράτου
Έχω χάσει το λογαριασμό πόσες φορές έχει επισκεφθεί ο γιός του ευσεβή εργολάβου τον φερόμενο ως γνώριμο του πατέρα του, από την αρχιεπισκοπική αυλή την εποχή της δικτατορίας.

Δεν υπάρχει νομίζω ανάλογο προηγούμενο στην ιστορία της παγκόσμιας Αριστεράς. Μια ημέρα μετά την εκλογική του νίκη, ο πρώτη φορά κλπ πρωθυπουργός, ασυγκράτητος, επισκέφθηκε για πολλοστή φορά τον Αρχιεπίσκοπο. Αντιγράφω ρεπορτάζ από το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας (Μάκης Αδαμόπουλος): «Τη διαβεβαίωση του ότι οι σχέσεις Εκκλησίας Κράτους θα είναι πιο ουσιαστικές και αναβαθμισμένες από ποτέ, έδωσε ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στον Αρχιεπίσκοπο.  «Ήρθα να πάρω την ευχή σας πριν αναλάβω το δύσκολο έργο….έχουμε ανάγκη από δύναμη. Ήρθα να σας διαβεβαιώσω ότι οι σχέσεις Εκκλησίας και Κράτους με τη νέα κυβέρνηση θα είναι ουσιαστικότερες και πιο αναβαθμισμένες από ποτέ. Ιδίως στον τομέα της κοινωνικής αλληλεγγύης, στους συνανθρώπους μας που το έχουν ανάγκη. Ο ρόλος της Εκκλησίας σήμερα είναι ιδιαίτερα σημαντικός και μέλημά μας είναι να συνεργαστούμε στενά και να προσφέρουμε το καλύτερο για τους συνανθρώπους μας. Μέσα από το διάλογο, τη καλή συνεργασία και το καλό κλίμα που υπάρχει νομίζω ότι μπορούμε να έχουμε τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα». Επακολούθησαν και τρεις μέσα σε ένα μήνα μυστικές συναντήσεις, γιατί ένα κόμμα σαν το ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί ποτέ να απαλλαγεί από τα σταλινικά σύνδρομα των αδιαφανών κινήσεων και των παρασκηνιακών διαδικασιών, ειδικά της ηγετικής αυλής και η Αρχιεπισκοπή δεν θα έχανε ποτέ την ευκαιρία να επωφεληθεί από έναν τόσο αδαή και ανερμάτιστο πρωθυπουργό.

Στις 16.1.2013, είχε επισκεφθεί τον πνευματικό πατέρα των φιλανθρώπων Λαυρεντιάδη-Κυριακίδη και υποψήφιο συνέταιρο με τον εμίρη του Κατάρ, ο κυρ Φώτης με τους κ.κ. Ν.Τσούκαλη και Ανδρ. Παπαδόπουλο. Αντιγράφω από τον ιστότοπο της τότε ΕΡΤ: «Την ανεύρεση δίαυλου επικοινωνίας για την αντιμετώπιση κοινωνικών προβλημάτων προς όφελος του λαού αναζήτησαν στη σημερινή τους συνάντηση ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης, και ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Ιερώνυμος. Αμέσως μετά τη συνάντηση που διήρκησε πάνω από 45 λεπτά ο κ. Κουβέλης εκφράζοντας την ιδιαίτερη χαρά του είπε ότι «συζητήσαμε θέματα που αφορούν την εκκλησία με άμεση αντανάκλαση στην κοινωνία. Σκοπός της συνάντησης ήταν η ανεύρεση δίαυλου επικοινωνίας για απευθείας ανταλλαγή απόψεων στην επίλυση των προβλημάτων».

Τώρα επισκέφθηκε τον Αρχιεπίσκοπο «Αλληλεγγύης-Αποστολής», Βουλιαγμένης και Βοιωτοπεδίου, ο Σταύρος Θεοδωράκης: «Ο Αρχιεπίσκοπος μου είχε κάνει τη μεγάλη τιμή να μου δώσει την πρώτη του συνέντευξη όταν ανέλαβε αυτόν τον σημαντικό ρόλο. Εννοώ, ότι η σχέση μας είναι αρκετά παλιά και αν και το ραντεβού συμπίπτει με την προεκλογική περίοδο, στην πραγματικότητα έχει ζητηθεί από μένα πολλούς μήνες πριν (τόσο πολύ σε περιφρονεί ο Αρχιεπίσκοπος;) προκειμένου να συζητήσουμε μερικά πράγματα, γιατί πάντα είναι χρήσιμο να ακούσει κανείς τις απόψεις του Αρχιεπισκόπου. Μας δόθηκε η ευκαιρία να συζητήσουμε ένα σημαντικό θέμα –το οποίο είχαμε συζητήσει και παλιότερα- το θέμα της αξιοποίησης της εκκλησιαστικής περιουσίας. Από παλιά ο Αρχιεπίσκοπος μου είχε μιλήσει για τις προσπάθειες που είχε κάνει να ξεκαθαριστεί το θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας. Τι περιουσία υπάρχει, έτσι ώστε να μπορέσει στη συνέχεια με τη συμφωνία του κράτους να αξιοποιηθούν μεγάλα τμήματά της προς όφελος των πολλών, προς όφελος της κοινωνίας και των νέων αγροτών. Μας δόθηκε η ευκαιρία να το ξανασυζητήσουμε και νομίζουμε ότι κάποια στιγμή η πολιτεία μαζί με την Εκκλησία θα πρέπει να κάνει μια τεράστια προσπάθεια να ξεδιαλύνει αυτή την υπόθεση, για να μπορέσουμε να κάνουμε ένα πολύ μεγάλο έργο για τους Έλληνες που το έχουν ανάγκη».

Κοινός τόπος όλων των επισκέψεων, το άλλοθι δηλαδή αυτού του παλκοσένικου εκτόξευσης πολυφορεμένων αοριστολογιών και φιλοφρονητικών ανοησιών, ήταν ο εξής. Κάποιο υποτιθέμενο κοινωνικό έργο το οποίο θα επιτελέσει η Εκκλησία σε συνεργασία με αυτά τα κόμματα, είτε μέσω της συμμετοχής τους σε κάποια κυβέρνηση ή μέσω των δυνατοτήτων που τους έδινε ή τους δίνει η κοινοβουλευτική τους παρουσία. Το ότι οι δυο πρώτες επισκέψεις έγιναν αποκλειστικά για το θεαθήναι (αποδεικνύεται και εκ του αποτελέσματος), το πώς υπήρξαν ολότελα αναποτελεσματικές και χωρίς ίχνος κοινωφελούς συνέχειας είναι ηλίου φαεινότερο. Η αποκρατικοποίηση της Εκκλησίας ΑΕ, η ανεξιθρησκεία και η αποθρησκειοποίηση του Κράτους και της Εκπαίδευσης, οι αναρίθμητες νόμιμες ιερές  φοροαπαλλαγές και παράνομες φοροκλοπές, τα απειράριθμα και ποικιλόμορφα ιερά σκάνδαλα, η διαπλοκή Εκκλησίας-Δικαιοσύνης, η παρεμπόδιση της νομοθετικής προόδου, τα σκοταδιστικά κηρύγματα, ο μεσαιωνικός νόμος περί βλασφημίας και η άθλια εφαρμογή του, η ελευθερία του Λόγου και της Τέχνης, οι ευλογίες προς τη Χ.Α. που αφειδώς έχουν προσφέρει δεκάδες κληρικοί δημόσια, η ιερή παιδεραστία και η μοίρα των παιδιών που η κακή τους τύχη τα έστειλε κάτω από την εκκλησιαστική σκέπη, ο ρατσιστικός εκκλησιαστικός λόγος (μισογυνισμός, ομοφοβία, αντισημιτισμός, εθνικισμός, κλπ), το (αφορολόγητο) εμπόριο θαυμάτων, είναι θέματα που δεν χώρεσαν σε αυτές τις συναντήσεις των τριών πολιτικών με τον παπά. Δεν νομίζω πως πιστεύει κανείς πως η τελευταία από αυτές, με τον υπόλογο ρεπόρτερ του Φαρμακονησίου, θα αποδειχθεί μετά τις προσεχείς εκλογές  τελεσφόρα, πως δηλαδή θα καταλήξει στη νομή της εκκλησιαστικής περιουσίας από τους αδύναμους συνανθρώπους μας, όπου κατά την ευαγγελική διδασκαλία ανήκει. Αυτό είναι πιο απίθανο και από τη συμμετοχή στις λίστες του Ποταμιού, του κυνηγημένου από το κόμμα, για χατίρι της συνέχισης της κρατικής στήριξης στην απάτη του Αγίου Φωτός, Νίκου Δήμου.

Οι ευχές και οι διφορούμενες υποσχέσεις του Αρχιεπισκόπου Σιβιτανιδείου Σχολής και Ασωπού ποταμού, είναι ολότελα άχρηστες και αυτό το ξέρουν όλοι. Υπάρχει όμως κάτι που εγείρει πολλά ερωτήματα. Ο λόγος του δεν μετράει καθόλου στην κοινωνία και αυτό αποδείχθηκε και από την αδιαφορία των πιστών να ακούσουν την προτροπή του για ΝΑΙ στο δημοψήφισμα. Οι λαϊκές συνοικίες, εκεί που κατοικεί η πελατεία του κλήρου, έδωσαν τεράστια ποσοστά στο ΟΧΙ και κανείς στην Εκάλη δεν ψήφισε ΝΑΙ επειδή το υπέδειξε ο Αρχιεπίσκοπος. Αν για τον κ.Τσίπρα υπάρχουν οι παλιοί (ανιδιοτελείς) οικογενειακοί οικονομικοί δεσμοί με το παπαδαριό (υποθέτω και νέοι, εξ ίσου ανιδιοτελείς, με καθαρά μεταφυσικό περιεχόμενο), που εξηγούν θαυμάσια το πήγαινε έλα του Πινόκιο στην αρχιεπισκοπική αυλή, το νταραβέρι των δυο άλλων με τους ρασοφόρους δεν έχει λογική εξήγηση, γιατί ούτε απέδωσε ούτε αποδίδει τίποτα, πέρα από λίγα λεπτά ευτελούς δημοσιότητας. Πρόκειται για κεκτημένη ταχύτητα φιλόδοξων πολιτευτών που ζηλεύουν τα χούγια της Δεξιάς, τα οποία στο υποσυνείδητό τους έχουν ταυτιστεί με τον ασφαλή δίαυλο προς την εξουσία.

Ο πρώτος διδάξας, ήδη ξηλώνεται καθημερινά όλο και περισσότερο, αφού δεν μπορεί κανείς να κοροϊδεύει τόσους πολλούς για τόσο πολύ, χωρίς να έχει κερδίσει τα αναμενόμενα από τους μακιαβελικούς  τακτικισμούς του. Ο κ.Κουβέλης έχει ήδη γελοιοποιηθεί και απλώς αποπειράται μια επιστροφή, μια τελευταία σύντομη αναλαμπή, μέσω της βουλευτικής λίστας εξαδέλφων, φίλων, τυχοδιωκτών, μεντόρων και περιφερόμενων πολιτευτώ του κ.Τσίπρα. Ο κ.Θεοδωράκης όμως, που πλασάρει το άχρωμο κόμμα του ως κάτι δυναμικό, σύγχρονο, μεταρρυθμιστικό και νέο, το αποστερεί από ένα δυναμικό πλεονέκτημα και διακριτικό έμβλημα, αυτό ενός φιλελεύθερου κόμματος του ευρωπαϊκού Διαφωτισμού, σε μια καθυστερημένη και διεφθαρμένη βαλκανική χώρα, που βρίσκεται αντιμέτωπη με την αμείλικτη αλήθεια. Το Ποτάμι διαθέτει κάποια εχέγγυα για έναν τέτοιο ρόλο, έχει κάποιο αξιόλογο περίγυρο στελεχών και φίλων, όμως οι βασικές ελλείψεις του αρχηγού και ενός μεγάλου μέρους της κοινοβουλευτικής του ομάδος, του στερούν το ρόλο, το χρώμα και το εκτόπισμα που θα μπορούσε να διεκδικήσει στην τωρινή συγκυρία.