Έργα και ημέρες του καραμανλισμού
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Όταν ο Π.Καμμένος προτείνει Καραμανλή Β΄ για Πρόεδρο Δημοκρατίας, και ο Αλέξης Τσίπρας της ριζοσπαστικής Αριστεράς δηλώνει (Ελ.Κωσταρέλου, ‘Εφ Συντακτών’ 11.3) στη διημερίδα του ΙΝΕΡΠΟΣΤ πως και ο Τσάβες «όρκισε υπουργούς και από το χώρο της Δεξιάς» (ήταν Αρχιεπίσκοπος ο Τσάβες;), νομίζω πως υπάρχουν ευσεβείς πόθοι για κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξέλ με Πρόεδρο Δημοκρατίας τον λιποτάκτη της Ραφήνας και χωρίς πρόγραμμα.
—–Διαβάζω την παρακάτω διαπίστωσή του κ.Τσίπρα για τον Καραμανλή τον πρεσβύτερο, από την ιστορική του ομιλία στο Μέγαρο Λαμπράκη: «Αφουγκράστηκε τις νέες δημοκρατικές ανάγκες και κυρίως την ιστορική ανάγκη να οικοδομηθεί στη χώρα μια σταθερή δημοκρατική νομιμότητα, που θα προστατεύει τα στοιχειώδη δικαιώματα, θα περιορίζει στο ελάχιστο τους πολιτικούς διαχωρισμούς και θα διασφαλίζει την ομαλή εναλλαγή στην εξουσία». Νομίζω λοιπόν ότι θα είναι πολύ χρήσιμο να εξετάσουμε την προσήλωση στη δημοκρατική νομιμότητα του καθεστώτος Καραμανλή μετά το 1974. Θα επικεντρώσω μόνο σε ένα ζήτημα, από τα πολλά στα οποία οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις Καραμανλή δεν αντέχουν στον πιο στοιχειώδη δημοκρατικό έλεγχο. Για αυτές της ΕΡΕ, δεν τίθεται θέμα, είναι έξω από σχεδόν κάθε δημοκρατικό κανόνα, ακόμη και ως προς τον τρόπο της εκλογής τους με την ψήφο «νεκρών, δέντρων και οικοπέδων», φυσικό νομίζω επακόλουθο του τρόπου αναρρίχησης του Καραμανλή, που κατά τον Σπ.Μαρκεζίνη: «άνθρωπος χωρίς καμίαν ιδιαιτέραν μόρφωσιν, όφειλε την ανάδειξίν του κατά πρώτον λόγον εις τον Λάμπρον Ευταξία». Ας εξετάσουμε το τεράστιο ζήτημα των εργασιακών δικαιωμάτων και του συνδικαλιστικού κινήματος και γιατί η Αριστερά που επαινεί τον Κ.Καραμανλή τα έχει αυτά σε πρώτη προτεραιότητα και γιατί ακούω όλο και πιο πολύ τη Δεξιά των κρατικών ρουσφετιών, των ασύστολων διορισμών, της ευνοιοκρατίας, της αναξιοκρατίας και του κρατικοδίαιτου διεφθαρμένου συνδικαλισμού, να καταγγέλλει το «σοβιετικό» μας κράτος. Θα σεβαστώ την άποψη που διακινεί η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πως ο δρ. Χάιντ της ΕΡΕ μετά το 1974 μεταμορφώθηκε σε καλό δρα Τζέκιλ, και θα αγνοήσω, για την ώρα, το αστυνομικό κράτος, τις εξορίες στα ξερονήσια, τις θεωρίες του βασιλικού κηπουρού, την αρχική εύνοια της Φρειδερίκης, τη βία και νοθεία του ‘61, τα φακελώματα, τις υποθέσεις Μέρτεν και Λαμπράκη, τη μικρόψυχη άρνησή του να αποδοθούν στρατιωτικές τιμές στο δολοφονημένο (;) στρατηγό Σαράφη (ΕΔΑ), την προτροπή του στον Λόρις Νόρσταντ, αρχιστράτηγο του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, να οργανώσει πραξικόπημα στην Ελλάδα με πρωθυπουργό τον ίδιο, την πολεοδομική καταστροφή της Αθήνας, τα βραχώδη οικόπεδα κλπ κλπ κλπ. Ο κ.Τσίπρας πιστεύει προφανώς στη μετάνοια των αμαρτωλών, με την ίδια βεβαιότητα που ο βοηθός του κ.Παππάς δηλώνει: «Το κράτος αυτή τη στιγμή πρέπει να καλύπτει τους μισθούς των ιερωμένων…η εκκλησία έχει το πλεονέκτημα ότι δεν μαζεύει λεφτά για τον εαυτό της αλλά για κοινωφελείς σκοπούς….Η Εκκλησία έχει παράλληλο μήνυμα με την Αριστερά»
—–Άλλωστε, ο ιερός Ιερώνυμος, που κατά τον κ.Τσίπρα και τον κ.Παππά (25.11.2012) «είμαστε πολύ τυχεροί, που Αρχιεπίσκοπος σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία είναι αυτός», θα μπορούσε να μας αραδιάσει πολλές περιπτώσεις μετανοημένων αμαρτωλών και έτσι πιστεύω κι εγώ στην ειλικρινή μετάνοια Καραμανλή. Λόγω της τεράστιας σημασίας της την αποδίδω σε θαύμα και δεν βρίσκω πιο διαθέσιμο αγωγό της Θείας Χάριτος γι’αυτό, από τη μόνη ζώσα Αγία, τη διαβόητη Αθανασία Σάμαρη Κρικέτου του Αιγάλεω, η οποία παρά την κακοποιό της δράση (μετενόησε κι αυτή;), αποκαταστάθηκε όπως μας πληροφορεί ο συντηρητής ιερών πτωμάτων (πορνο-αρχαιοκάπηλος-ιερόσυλος Βησσαρίων κλπ) δεσπότης Φθιώτιδος, και μάλιστα με τη βούλα και του κ.Ιερώνυμου («που είμαστε τυχεροί» κλπ): «Η Αδελφή Αθανασία Σάμαρη με απόφασιν της Ι.Συνόδου επί της Αρχιεπισκοπείας του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου κυρού Σεραφείμ, αποκατεστάθει (με την αύξηση σε λάθος θέση και με ει παρακαλώ) εις την Εκκλησιαστικήν κοινωνίαν δια της άρσεως της κατ’ αυτής αποφάσεως της Ι.Συνόδου του Νοεμβρίου 1967. Έκτοτε καθοδηγουμένη πνευματικά από τον μακαριστό πρώην Κεφαλληνίας Προκόπιο συνέχισε με την εκκλησιαστική προστασία το πολυσχιδές έργο της. Ιδού το έγγραφο το οποίον μάλιστα συνυπογράφει ως Αρχιγραμματεύς ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος κ. Ιερώνυμος Β΄…». Υποθέτω ότι η Εκκλησία που κρατούσε μέχρι τώρα μυστική αυτήν την αποκατάσταση, μέχρι που στριμωγμένος ο άγιος Λαμίας να αναγκαστεί να την αποκαλύψει, θα έχει συνάψει κάποια συμφωνία για να περάσει στα νύχια της η τεράστια περιουσία της Αγίας, όπως συνέβη και με το ζάπλουτο θαυματουργό πορνείο και άντρο παιδεραστιών της Αγίας Χρυσοβαλάντου της Αστόριας.
—–Για τον αισχρό υπόκοσμο της αγύρτριας αυτής, που ειδικεύτηκε σε αρπαγές περιουσιών μέσω διαθηκών ηλικιωμένων μοναχικών, στα στήθη της οποίας η Παναγία έγραφε τα ανορθόγραφα μηνύματά της, μπορείτε όσοι ανήκετε στη γενιά των αριστερών Ηρακλέων της αρχιεπισκοπικής μίτρας να διαβάσετε εδώ.
—–Για τον ως άνω μνημονευόμενο εθνικόφρονα Προκόπιο, τεμαχιστή ιερών πτωμάτων, μπορείτε να διαβάσετε εδώ («Ο δρ. Φραγκεστάιν στην Κεφαλλονιά»), για τον ως άνω μνημονευόμενο χουντικό αρχιεπίσκοπο Σεραφείμ σας παραπέμπω στην επικήδεια ομιλία του κ.Ν.Κωνσταντόπουλου (της γνωστής οικογενείας δικηγόρων-βουλευτών), τ.υποψηφίου καραμανλικού υποψηφίου Πρ.της Δημοκρατίας, τ.προέδρου ΠΑΕ Παναθηναϊκού, νυν προέδρου της επιτροπής σοφών του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία μελετά και τα είδη της απλής αναλογικής και το πως αυτή θα προταθεί μεν από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά θα απορριφθεί δε.
—–Αγαπητέ αναγνώστα, δεν ισχυρίζομαι αυθαίρετα πως η Αγία του Αιγάλεω μεσίτευσε στην ανορθόγραφη Θεοτόκο για τη μετάνοια και τη συγχώρηση του Καραμανλή Α΄ από την Αριστερά. Η ίδια είχε απολαύσει πλούσια την προστασία του υπουργού του Εθνάρχη Κώστα Λάσκαρη, που τον Ιούλιο του 1974 τον διόρισε υπουργό Απασχολήσεως, θώκος που τον βοήθησε λίγο αργότερα να εκλεγεί βουλευτής Β΄ Αθηνών. Αν οι νεότεροι αναρωτιούνται τι σημαίνει αυτό το «Απασχολήσεως», να διευκρινίσω ότι πρόκειται για το Υπουργείο Εργασίας, για το οποίο ο πρώτος τίτλος θεωρήθηκε πιο εκλεπτυσμένος, αφού η Εργασία θυμίζει κομμουνισμό. Ο τίτλος άλλαξε μέσα στον Αύγουστο του 1986, κάτω από την πίεση της Αντιπολίτευσης και του δημοκρατικού Τύπου που τον ειρωνευόταν.
—–Ο Κώστας Λάσκαρης διεκδικεί ένα ρεκόρ. Ήταν μόνιμος υπουργός στο ίδιο υπουργείο όλων των κυβερνήσεων της ΝΔ μέχρι την πτώση της Δεξιάς το 1981. Εισηγήθηκε και ψήφισε το Μάη του 1976 τον περιβόητο αντεργατικό νόμο 330, που η συζήτησή του στη Βουλή προκάλεσε μεγάλες διαδηλώσεις με πολλές δεκάδες τραυματίες και με μια νεκρή την ηλικιωμένη μικροπωλήτρια Τασία Τσιβίκα (την οποία η κυβέρνηση χαρακτήρισε ζητιάνα), που από ατύχημα τη σκότωσε μια αστυνομική «αύρα». Με το νόμο αυτό νομιμοποιήθηκε η ανταπεργία και οι απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, με το κλασσικό πρόσχημα της «προστασίας του δικαιώματος εργασίας». Απαγορεύτηκαν η πολιτική απεργία και η απεργία αλληλεγγύης. Οι περισσότερες απεργίες μπορούσαν εύκολα πλέον να κηρυχθούν παράνομες.
—–Η Δημοκρατία του Καραμανλή, ο οποίος «άλλαξε» (λες και μπορούσε να κάνει διαφορετικά), καταρράκωσε το συνδικαλισμό (ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ) με όλο το οπλοστάσιο που διαθέτει μια δεξιά κυβέρνηση. Σωματεία σφραγίδες, παραμορφωτικοί εκλογικοί νόμοι, εργοδοτική τρομοκρατία, διαγραφή μαζικών σωματείων από τη ΓΣΕΕ, αναγνώριση πολλών σωματείων στον ίδιο χώρο εργασίας (δηλαδή νομιμοποίηση της διάσπασης των συνδικάτων), εκλογικές νοθείες, συνδικαλιστικό της ασφάλειας, πληρωμένοι, με μυστικά κονδύλια και παροχές, εργατοπατέρες, εξαγορές συνειδήσεων κλπ κλπ. Φαντάζομαι πως ο κ.Τσίπρας θα μπορούσε να τα πληροφορηθεί αυτά από τον καινούργιο φίλο του τον κ.Γ.Ραυτόπουλο, πρόεδρο της ΓΣΕΕ του ΠΑΣΟΚ, που διαδέχτηκε το φοβερό δίδυμο των εργατοπατέρων της Δεξιάς Ν.Παπαγεωργίου και Χρ.Καρακίτσο, οι οποίοι είχαν εκλεγεί τον Απρίλη του 1976 στο πρώτο μεταδικτατορικό 18ο Πανελλαδικό Συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Καβάλα, έχοντας αποκλείσει πραξικοπηματικά πολλές συνδικαλιστικές οργανώσεις. Για να αντιληφθεί κανείς το μέγεθος των αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων της παράταξης του Εθνάρχη, που στις (αντισυνταγματικά πρόωρες) βουλευτικές εκλογές του 1977 είχε αποδοκιμασθεί παίρνοντας το 41% των ψήφων, το Νοέμβρη της επόμενης χρονιάς, που έγινε το πανελλαδικό συνέδριο της ΓΣΕΕ στην Καλαμάτα, αποδείχθηκε πως η ΝΔ είχε μετατραπεί στο μεταξύ σε κόμμα της εργατικής τάξης, αφού εκεί πήρε 80%! Η Δεξιά (χουντική και καραμανλική) κατέβηκε ενωμένη με τον ψευδεπίγραφο τίτλο «Δημοκρατική Συνεργασία» παίρνοντας 417 ψήφους. Η ενωμένη δημοκρατική και αριστερή αντιπολίτευση (ΠΑΣΟΚ-ΚΚΕ-ΚΚΕ-εσ) πήρε μόλις 124 αντιπροσώπους.
—–Ακούγεται περίεργο σε έναν νέο άνθρωπο, που αγνοεί τι σημαίνει καραμανλική μεταπολιτευτική Δεξιά και ποιών διαστάσεων πολιτική υπανάπτυξη, συντηρητισμό και καθυστέρηση σηματοδότησε, αλλά είναι αλήθεια πως το ΠΑΣΟΚ, άσχετα από τις μετέπειτα προσπάθειές του να διαφθείρει και να χειραγωγήσει το συνδικαλιστικό κίνημα, έφερε αρχικά έναν ισχυρό άνεμο δημοκρατικής αλλαγής και εξυγίανσης στα συνδικάτα. Ψηφίστηκε από την πρώτη του κυβέρνηση ο πραγματικά δημοκρατικός νόμος 1264/1982, που καταργούσε τον αντεργατικό 330/76. Η ΑΔΕΔΥ πραγματοποίησε το Δεκέμβρη του 1983 το 25ο συνέδριό της, από το οποίο είχαν αποκλειστεί όσα σωματεία δεν εφάρμοσαν την απλή αναλογική και δεν είχαν δικαστικό αντιπρόσωπο στις εκλογές τους. Τα μητρώα των οργανώσεων με διπλοεγγραφές κλπ είχαν ήδη εκκαθαριστεί από τη διορισμένη από τον Αρ.Πάγο νέα προσωρινή διοίκηση. Για να αντιληφθεί κάποιος το μέγεθος της νοθείας που έκανε η Δεξιά του Καραμανλή και του Ράλλη στα συνδικάτα, θα σημειώσω πως στο 24ο συνέδριο της ΑΔΕΔΥ είχε αποκλειστεί σύσσωμη η ΟΛΜΕ (καθηγητές) και πως στα περισσότερα δημοσιοϋπαλληλικά σωματεία οι αντιπρόσωποι δεν είχαν εκλεγεί για το συνέδριο, αλλά είχαν διοριστεί από τη διοίκηση.
—–Κατάλοιπο του κυβερνητικού συνδικαλισμού του ΠΑΣΟΚ, που σχεδόν όλοι σήμερα τον έχουν ζήσει και έχουν γνώμη, είναι και ο Γ.Ραυτόπουλος, τ.πρόεδρος της ΓΣΕΕ και τ.ευρωβουλευτής, θύμα τρομοκρατικής δολοφονικής απόπειρας της 17Ν (1987), ο οποίος προθυμοποιήθηκε να συστρατευθεί στην πατριωτική πανεθνική πανστρατιά Τσίπρα, η οποία δεν αρκέστηκε, όπως θα ήταν φυσιολογικό και κατανοητό, στα ορφανά του ΠΑΣΟΚ, που δεν είχαν προσωπική ανάμιξη σε οικονομικά ή πολιτικά σκάνδαλα, αλλά αναζητεί συμμάχους και στην Εκκλησία, στην καραμανλική Δεξιά και στην Άκκρα Δεξιά των ‘Ανεξέλ’. Βρίσκω δέκα φορές λογικότερη τη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ ακόμη και με τον κ.Ραυτόπουλο, από οποιασδήποτε μορφής συνεργασία του με το κόμμα Καμμένου και από το αξιοθρήνητο νταραβέρι του αρχηγού του και της ηγετικής ομάδας του με την Εκκλησία ή με το καραμανλικό στρατόπεδο, στη βάση της προσωπικής συμπάθειας Καραμανλή-Τσίπρα και της φαντασιακής σφήνας της κατά του κ.Σαμαρά. Όσον αφορά στον πράσινο συνδικαλισμό, η δική μου μεγάλη ένσταση δεν αφορά τόσο στην επιλεκτική κρατική οικονομική του χρηματοδότηση, που βεβαίως είναι ένα θέμα, όσο στη συνειδητή από μέρους του αποδυνάμωση της μαζικότητας των συνδικάτων και στην πολιτική τους διάβρωση και υποβάθμιση, γεγονός που είχε επιπτώσεις και στην ποιότητα της Δημοκρατίας μας και στην τωρινή κατασυκοφάντηση και απαξίωση της συνδικαλιστικής ιδέας. Εξυπακούεται ότι οι όποιες συνεννοήσεις για συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ με τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ και ασφαλώς και της Δημάρ, θα πρέπει να γίνονται δημόσια και αιτιολογημένα, με δημοκρατικές διαδικασίες και όχι με τις υπόγειες κουτοπόνηρες κινήσεις του αρχηγού, που προκαλούν εύλογες αντιδράσεις, όπως οι δυο παρακάτω:
—–«Και ενώ η ιστορία από χρόνια είχε πετάξει τον κ. Ραυτόπουλο στα αζήτητα, ο ίδιος έκανε την εμφάνισή του, πού λέτε; Στην Πανελλαδική συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας να αναλάβει πόστο στην «νέα εποχή» που ανατέλλει κάτω από τον ήλιο του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τα «γιούχα» και τα «έξω» ακούστηκαν πολύ μακριά από το Στάδιο της συνδιάσκεψης, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του κ. Ραυτόπουλου αλλά και όταν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ (λέγε με Αλέξη) προσπάθησε να τον τοποθετήσει αριστίνδην!!! (η λέξη αυτή χρησιμοποιείται σύμφωνα με το λεξικό Μπαμπινιώτη: «για όσους επιλέγονται λόγω της αξίας τους σε συγκεκριμένο αξίωμα, με ελεύθερη επιλογή της ηγεσίας», χωρίς δηλαδή να ψηφιστεί από τα όργανα του κόμματος!!!) στη Συντονιστική Επιτροπή το κορυφαίο όργανο του κόμματος. Δεν τα κατάφερε ο Αλέξης, αλλά κάποιον τρόπο θα βρει στο μέλλον…».
—–«Τι κάνεις εσύ εδώ, ρε;», «Ποιος τον έφερε αυτόν;». Με αυτές τις φράσεις και γιουχαΐσματα «υποδέχθηκαν» οι περισσότεροι σύνεδροι τον Γ.Ραυτόπουλο στο βήμα της Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ. Και αυτό γιατί ο παλαιός συνδικαλιστής του ΠΑΣΟΚ «ερεθίζει», αφού θεωρείται από αυτούς «ο άνθρωπος που κατήργησε τη ΓΣΕΕ». Η ομάδα των συνέδρων που ξεσηκώθηκε, με επικεφαλής τον καθηγητή Αλκη Ρήγο, με λύπη της ενημερώθηκε λίγο αργότερα ότι ο κ. Ραυτόπουλος είναι μέλος του ΣΥΡΙΖΑ …» (ΤΑ ΝΕΑ, 03/12/2012).
*
YΓ
Όταν ο Κ.Καραμανλής εργαζόταν για την επιβολή Δικτατορίας, συμβάλλοντας έτσι και αυτός στη δημιουργία κλίματος στο «συμμαχικό παράγοντα» για να επιτρέψει να γίνει (‘Ελευθεροτυπία’, Τρίτη 21 Απριλίου 2009). Ο παλαίμαχος καλός κεντρώος δημοσιογράφος κ.Βίκτωρ Νέτας, αρνείται να πιεί το χυμό του λωτού και το νερό της λήθης που προσφέρονται στο Μέγαρο Χρήστου Λαμπράκη.
«Ποιοι ήθελαν το 1967 εκτροπή και όχι εκλογές….Ο ίδιος ο Καραμανλής, ο αρχηγός της ελληνικής Δεξιάς, τους έλεγε να κάνουν δικτατορία»
***
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Παράθεμα: Ο πολιτικός τσορμπάς του ΣΥΡΙΖΑ | ΑΘΡΗΣΚΟΣ
Αγαπητε μου Λασκαρατε, οπως καταλαβαινεις δεν μπορω να απαντησω σε ολα, οχι επιδη στα περισσοτερα συμφωνω μαζι σου , αλλα διοτι βαζεις πολλα θεματα σε ενα αρθρο.
Θελω ομως να σταθω σε μια απο τις ανακριβειες.
Δεν περασε ο Τσιπρας, οπως γραφεις,»αριστινδην» τον Ραφτοπουλο, αλλα περασαν »αριστινδην» ολοι οσοι συμετειχαν στην προηγουμενη πανελλαδικη του ΣΥΡΙΖΑ στην οποια συμετειχε και αυτος.
Αλλο καπελο αν αυτο το »αριστινδην» ηταν η μεγαλυτερη, συγνωμη, μαλακια, ολου του ΣΥΡΙΖΑ.
Αφου ομως ο ΣΥΡΙΖΑ ανοιξε αγκαλια σε ολους τους αντιμνημονιακους συνπατριωτες μας, δεν μπορει να κανει αποκλεισμους.
Σημασια εχει ποιοι εκλεχτηκαν, και το »ξεσκαρταρισμα» που θα γινει στη συνεχεια.
Στη δικη μου πολυπληθη πλεον οργανωση της θερμης αυτο ειδει αρχισε και γινεται.
Ηρθαν και σε εμας πολλοι εντιμοι πολιτες που θελουν να αγωνιστουν μαζι μας, αλλα και καποιοι , ευτυχως ελαχιστοι που μυριστηκαν εξουσια, αλλα με τη συμπεριφορα τους γινονται αμεσως αντιληπτοι και ξεβραζονται.
Ο σ Καστρινακης σε προηγουμενη παρεμβαση του, εξηγησε καλυτερα αυτο που εκανε το ΚΚΕ το 1941 με το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ.
Φιλικωτατα.
Αγαπητέ Θεόφιλε,
δεν είμαι ουτοπιστής, ούτε πιστεύω στην Αριστερά της θερμοκοιτίδας της αρετής.
Συζητώ πολλούς συμβιβασμούς, όπως είδες είμαι πιο ανεκτικός από εσένα γιατί εγώ στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία δέχομαι συνεργασία με κάθε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ που δεν έχει κατηγορηθεί για οικονομικές ατασθαλίες ή φασιστική συμπεριφορά.
Εμένα οι αντιρρήσεις μου δεν έχουν να κάνουν τόσο με τον κ. Ραυτόπουλο πιά, έχουν να κάνουν με τους φίλους του κ. Καμμένου, την Εκκλησία, τη λαϊκή και την καραμανλική Δεξιά, που πάνε «να τη βγάλουν λάδι».
Παραδέχομαι βεβαίως πως ο Σαμαράς είναι δεξιότερα του καραμανλισμού, αυτό πρέπει να λέγεται κλπ αλλά δεν συμφωνώ με τη λήθη που εξωραϊζει αμαρτωλές αντιδημοκρατικές καταστάσεις.
Δέχομαι κάθε άνοιγμα του Τσίπρα στο ΠΑΣΟΚ στη Δημάρ, ασυζητητί στους Οικολόγους Πράσινους, ακόμη και στην Κεντροδεξιά, ποτέ στην Ακροδεξιά, με ένα όρο:
Να γίνεται ανοιχτά, τίμια, φανερά και να συζητιούνται όλα, και μάλιστα μπροστά στους πολίτες, χωρίς ιστορικές διαστρεβλώσεις, όπως είναι.
Δεν εννοώ να μηδενιστεί το έργο του Καρμανλή ή της ΝΔ.
Να αναγνωριστεί με γενναιοφροσύνη κάθε τι το θετικό.
Να μην κρύβονται όμως και από την Αριστερά, αυτά που κρύβει η δημοσιογραφική διαπλοκή που έχει κάθε συμφέρον να διαστρέφει την ιστορική αλήθεια.
Για τον Ραυτόπουλο, δεν είπα και δεν υιοθέτησα τίποτα. Εγώ αν θέλεις να ξέρεις δεν θα αντιμετώπιζα ποτέ με τόση επιθέτικότητα, όποιον χτυπούσε πεσμένος την πόρτα μου, ιδιωτική ή κομματική.
Μετέφερα απλά αυτά που έγραψαν άλλοι και ξεκαθάρισα πως ότι συζητιέται και ότι σχεδιάζεται να γίνεται στο φως της ημέρας και με δημοκρατικές διαδικασίες.
«…Ηρθαν και σε εμας πολλοι εντιμοι πολιτες που θελουν να αγωνιστουν μαζι μας, αλλα και καποιοι , ευτυχως ελαχιστοι που μυριστηκαν εξουσια, αλλα με τη συμπεριφορα τους γινονται αμεσως αντιληπτοι και ξεβραζονται…». Θεόφιλος
Θεόφιλε, μου δίνεις την ευκαιρία να επισημάνω κάποιες πολιτικές παραμέτρους που νομίζω ότι καθορίζουν την ποιότητα των πολιτικών εξελίξεων.
Και μ’ όλο το θάρρος που αισθάνομαι απέναντί σου, εστιάζομαι στα εξής σημεία:
Λες: «…Ηρθαν και σε εμας πολλοί εντιμοι πολιτες…». Αυτό πώς μορεί να διαπιστωθεί εκ των προτέρων;
Έπειτα: «…ευτυχως ελαχιστοι που μυριστηκαν εξουσια, αλλα με τη συμπεριφορα τους γινονται αμεσως αντιληπτοι και ξεβραζονται…». Σε παρακαλώ να μου επιτρέψεις να τηρήσω επιφυλάξεις απέναντι στην επίδοση της συμπεριφοράς αυτής. Όχι επειδή είμαι τόσο καχύποπτος απέναντι στις διαθέσεις σας, όσο επειδή νομίζω ότι η ανίχνευση αυτή είναι δύσκολη.
Γιατί προβάλλω τις υποψίες αυτές. Έχω παρατηρήσει λοιπόν, από τις ανάλογες εμπειρίες του παρελθόντος, ότι οι τύποι που κυνηγούν οφέλη από την εξουσία διαθέτουν μεγάλη επιδεξιότητα στην απόκρυψη των προθέσεών τους, με αποτέλεσμα να παρεισφρέουν απαρατήρητοι ανάμεσα στους ιδεολόγους, τους οποίους, αμέσως μετά την επιτυχία των κινημάτων φροντίζουν να εκπαραθυρώνουν ανεπιστρεπτί από το κόμμα ή το κίνημα το οποίο έτυχε να πετύχει την ανάληψη της εξουσίας. Λαμπρό παράδειγμα είναι η πρόσφατη σχετική ιστορία του ΠΑΣΟΚ.
Θα μου έλεγε δε κάποιος, ε, δεν γίνεται διαφορετικά να κατακτήσεις την εξουσία. Θα του απαντούσα όμως ότι έχω σιχαθεί τα γαμήσια από εξουσίες αυτού του τύπου. Για τον λόγο αυτόν «θαυμάζω» τον Λασκαράτο, ο οποίος, τουλάχιστον νομίζω ότι αγωνίζεται προς την κατεύθυνση της προστασίας από τέτοιου είδους δοκιμασμένες δυστυχίες. Διότι, επί πλέον, είναι ιδιαιτέρως οδυνηρό να τρώει κανείς τις πέτρες από κοντά.
Αγαπητέ φίλε Θεόφιλε, η ελπίδα είναι η χειρότερη σύμβουλος της προόδου. Η αυστηρότητα και η προληπτική πολιτική ιατρική δημιουργεί προοπτικές για λύση πολιτικών προβλημάτων. Μόνο που απαιτεί υπομονή και βλέψη τακτοποίησης στο απώτερο μέλλον. Δεν θα προλάβουμε εμείς σίγουρα την ικανοποίηση των αισθημάτων που τρέφουμε προς την κοινωνική δικαιοσύνη. Μπορούμε όμως να προσθέσουμε περισσότερο έρμα στο βάθρο της χάριν των εγγονών μας. Για τον λόγο αυτόν πρέπει να προτιμήσουμε βλέψεις πρεσβυωπικές κι όχι μυωπικές.
Πιο πολυ ομως με κεντριζει το μαυρο ντουμανι που βγαινει απο την τσιμινιερα του Βατικανο.
Δεν ξερω αν αναμεσα στους εκλεκτορες του καινουριου αρχιΚαϊαφα θα ειναι και ο μαγκας επισκοπος του Λος Αντζελες που για χαρη του προσφατα δοθηκαν 10.000.000 δολαρια για να διευθετηθουν τεσσερις[4] σεξουαλικες κακοποιησεις ανηλικων, οπως διαβαζω.
Αν ναι, εμ πως να ασπρισει το μαυρο ντουμανι
Πες πες ομως οι τηλεορασεις και δειχνωντας τις συναξεις των αριστοκρατικων καθολικων επισκοπων, δεν ξερω το γιατι, αλλα πιο πολυ εμφανισιακα συμπαθησα τους καθολικους απο τους ορθοδοξους επισκοπους.
Θελεις γιατι ειναι κομψο το κοκκινο καπελακι τους, ειτε το καρναβαλιστηκο πορφυρο αλλα πιο ανθρωπινο ντυσιμο, ισως τα τσιτωμενα απο την καλοφαγια προσωπα τους μεχρι και η τριχα τους γυαλιζει.
Σκετα , εμφανισιακα, κουφετα!
Αντιθετα οι ορθοδοξοι, με τις κοιλαρες, με τη μαυρη ημιψηλη αγαρμπη καπελαδουρα, τη σκουπα στα μουτρα, με τη μαυρη κελεμπια, φαινονται σαν αντιαισθητικα φαντασματα.
Σκετα βουβαλια της Κερκινης!
Ευχαριστω για την απαντηση, συμφωνω απολυτα μαζι σου σε ολη την τοποθετηση, εκτος απο Δημ Αρ, και αν θελεις το συζηταμε.
Μονο να σου πω, επιδη νομιζω τους ξερω καλα, οι περισσοτεροι απο αυτους, το μονο που τους νοιαζει ειναι μια θεσουλα να παιζουν μεσα στα πραματα[ οποιαδηποτε πραματα].
Ο μονος τους »καυγας» και αντηρηση μεσα στην κυβερνηση Σαμαρα ειναι οταν πειραζουν καποιον δικο τους διορισμενο!!
Φυσικα δεν ειναι ολοι ιδιοι.
http://eleusisdiagoridon.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6148.html
Έργα και ημέρες του καραμανλισμού
Όταν το υπ.Εργασίας νταραβεριζόταν με την Αθανασία του Αιγάλεω
Δείτε το παζλ.
1/ Ο Τσίπρας κάνει παιχνίδι με Καμμένο
2/ Ο Τσίπρας κάνει παιχνίδι με Καραμανλή
3/ Ο Στουρνάρας έκανε κριτική στον Καραμανλή που βούλιαξε το κράτος με τα σκάνδαλα των ανθρώπων και τους χιλιάδες ρουσφετολογικούς διορισμούς. Και πολύ λίγα είπε.
Ο Τσίπρας δεν παίρνει θέση για αυτά.
4/ Ο Στουρνάρας προκαλεί την οργή των Καραμανλικών
Οργή Καραμανλή για Στουρνάρα
Τετάρτη 16 Ιανουαρίου 2013 11:15
– Η επίθεση Στουρνάρα στη διακυβέρνηση Καραμανλή ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου.- Δάκτυλο Σαμαρικών βλέπουν οι Καραμανλικοί.- Ο ρόλος του Σημίτη και τι φοβάται το Μαξίμου
Η συνέντευξη του Υπουργού Οικονομικών κ.Στουρνάρα στη ΝΕΤ, με την οποία κατέδειξε ως υπεύθυνη για τη σημερινή κρίση τη διακυβέρνηση Καραμανλή, δημιουργεί ένταση στο πολιτικό σκηνικό.
Τα αντανακλαστικά των Καραμανλικών λειτούργησαν άμεσα, με τον Προκόπη Παυλόπουλο να κάνει την αρχή και να αναφέρεται στις ευθύνες του κ. Στουρνάρα και του πολιτικού του μέντορα κ. Σημίτη, για τον τρόπο με τον οποίο μπήκε η χώρα στο ευρώ
5/ Ο Καμμένος προτείνει τον αποτυχημένο Καραμανλή για Πρόεδρο Δημοκρατίας
με ενισχυμένες αρμοδιότητες. Μπαρούφα καμμένιος, γιατί χρειάζεται αναθεώρηση του Συντάγματος.
ΑΘΗΝΑ 09/03/2013
Την πρότασή του για εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας κατευθείαν από το λαό καταθέτει ο Πάνος Καμμένος, προτείνοντας μάλιστα για τη θέση αυτή τον Κώστα Καραμανλή. Σε συνέντευξή του στη Real News, ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων εκτιμά μάλιστα πως ο ανώτατος πολιτειακός άρχοντας θα πρέπει να έχει αυξημένες αρμοδιότητες.
Νομίζω πως ο Λασκαράτος έχει δίκιο.
Αυτά όμως είναι παιχνίδια εξουσίας φιλόδοξων πολιτικών, έξω από τα προβλήματα και απο την πραγματική πολιτική.
“Ντου” Α. Γεωργιάδη στην Κωνσταντοπούλου για τον…
Μαρτίου 12, 2013
NewsUPgr
“Φωνάζετε για τους φοροφυγάδες αλλά για τον δικό σας τσιμουδιά” είπε χαρακτηριστικά. Ένταση πριν από λίγο στην Επιτροπή Προκαταρκτικής Εξέτασης της Βουλής. Με την έναρξη της συνεδρίασης η Ζωή Κωνσταντοπούλου άρχισε να φωνάζει ότι η κυβέρνηση κωλυσιεργεί εσκεμμένα στον έλεγχο προκειμένου να καλύψει τους φοροφυγάδες.
Εκεί πήρε το λόγο ο Άδωνις Γεωργιάδης ο οποίος αρχικά διάβασε απόσπασμα από την κατάθεση του Ανδρέα Ρωσσώνη στην οποία επικαλείται ότι έφερε τα χρήματα πίσω στην Ελλάδα κατ’ αφαρμογή του νόμου Αλογοσκούφη για αμηνηστία.
Στη συνέχεια όμως ο βουλευτής της Ν.Δ διάβασε από το left.gr απόσπασμα από τη δήλωση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Μητρόπουλου, ο οποίος αναφερόμενος στη δική του υπόθεση για το εκατομμύριο επικαλείτο τα ίδια σχεδόν επιχειρήματα.
“Τα ίδια επιχειρήματα επικαλούνται και οι δύο. Και για τον έναν λέμε ότι είναι φοροφυγάς και για τον άλλο δεν λέμε κουβέντα επειδή είναι βουλευτής του κόμματός μας. Ωραία λογική. Εγώ θα περιμένω απάντηση” είπε ο Άδωνις. Και φυσικά απάντηση δεν πήρε ποτέ αφού οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ έκαναν ότι δεν τον άκουσαν
Φιλε athriskos,
αν εισαι ο Σταυρος ακομα καλυτερα για εμενα.
Κατα αρχη να πω οτι και εγω θαυμαζω τους οικοδεσποτες, ισως για αυτο μου εγιναν σαν ναρκοτικο, χωρις να τους γνωριζω.
Δεν σχολιαζω πουθενα, εκτος απο εδω, και στον enikos στον Σταθη.
Ισως επιδη θαυμαζω τους επιστημονικα αθρησκους, δεν ξερω αν κανω λαθος, που νομιζω δεν υπαρχουν εμπαθεις αναμεσα τους.
Πρωτα λοιπον εμπιστευωμαι τους κομμουνιστες , αλλα πιο πρωτα τους αθεους, εστω μη κομμουνιστες!!
Επισηςνα σου πω οτι συμφωνω με την συγροτημενη απαντηση σου, και ιδιαιτερα στο κλεισιμο που γραφεις οτι η ελπιδα ειναι ο χειροτερος συμβουλος της προοδου.
Αυτο πρεπει να το μεταφερουμε στους νεοτερους.
Για τους εντιμους που εγραψα, στην τοπικη κοινωνια μας γνωριζομαστε καλα απο την πορεια της ζωης μας, και ετσι ειναι γνωστο τι καπνο φουμαρει ο καθε ενας μας.
Βεβαια η Θερμη εχει οκταπλασιαστει μας ηρθαν και αγνωστοι για μας, αλλα λιγο πολυ ξερουμε τι γινεται.
Φυσικα οπως λες καποιοι ειναι μαστορια να κρυβουν τις πραγματικες προθεσεις τους.
Αυτοι θα πρεπει να κανουν γαϊδουρινη υπομονη για την εξελιξη τους, συνηθως δεν αντεχουν.
Δεν μπορει ομως, σε ολη την Ελλαδα καπου θα καταφερουν να τρυπωσουν οσο και ναχουμε το νου μας.
Πιστευω οτι αξιζει να παρουμε ρισκα για να αλλαξουμε τη ζωη μας κυριως των παιδιων και των εγγονων μας, σε καθε περιπτωση πρεπει να να εχουμε οσο μπορουμε ανοιχτα τα στραβα μας.
Ας μη ξεχναμε οτι καποιοι συντροφοι μας που προερχονται απο την ΚΕ του ΚΚΕ, ακομα εχουν τυψεις πως τους ξεφυγαν και εξελιχτηκαν μεσα στο κομμα Δαμανακηδες και Ανδρουλακηδες.
Λενε οτι, κατι θα εδειξαν τοσα χρονια , κατι που εμεις δεν καταφεραμε να δουμε.
Θεόφιλε, ο Σταύρος είμαι κι άλλαξα το όνομα επειδή μπήκε κάποιος με το ίδιο όνομα.
Προσέχω ότι σχεδόν συμφωνούμε στο θέμα των προβλημάτων που μπορεί να παρουσιαστούν εξ αιτίας της βιασύνης για την διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν είναι αβάσιμες οι ανησυχίες αυτές, διότι έτσι μας εξαναγκάζει να φερθούμε η εμπειρία, την οποία αισθανθήκαμε στο πετσί μας.
Είναι φανερό προς ποιά κατεύθυνση παλεύουν εδώ ο Ρο με τον Λασκαράτο. Ξεκάθαρες θέσεις και πρόγραμμα από την μεριά του ΣΥΡΙΖΑ, αυστηρότερα κριτήρια στην διεύρυνση του κόμματος και προσοχή στις συμμαχίες. Κι όλ’ αυτά για να μην δούμε αυτό που φοβόμαστε: το μια από τα ίδια.
Πρόκειται κατά την γνώμη μου για μια τακτική ορθή. Ας μην είναι, ας πούμε, οι επόμενες εκλογές αυτές που θα αναδείξουν μια κυβέρνηση της Αριστεράς, ας είναι οι επόμενες ή οι μεθεπόμενες. Ας είναι κι ακόμη υστερότερα. Όταν όμως έρθει αυτή η ώρα ας βρίσκεται η αριστερά σε κατάσταση ικανής αντοχής και ψημένη στον βαθμό που να διαθέτει τις δυνάμεις να κυβερνήσει σύμφωνα με τις αρχές της, ώστε να δούμε και κι αυτή την εκδοχή της διακυβέρνησης της χώρας, δίχως να πάσχει από αρθριτικά και πλατυποδίες.
Εάν πρόκειται να το κάνει αυτό πορευόμενη με δεκανίκια αμαρτωλά, νομίζω ότι θα αποτύχει παταγωδώς. Ότι θα ψάχνει όπως ο Κωστάκης ο Καραμανλής κι ο Γιωργάκης ο Παπανδρέου σε ποιά χέρια να ρίξει τα αναμμένα κάρβουνα, τα οποία έτσι κι αλλιώς θα παραλάβει, αν λάβει την εξουσία. Αν δεν τολμήσει να πει την αλήθεια, κάτι που το αποφεύγει μέχρι στιγμής (κι εδώ επιμένει μετά μανίας ο Λασκαράτος), η αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ είναι κάτι περισσότερο από βέβαιη.
Απ’ όσο όμως μπορούμε να δούμε, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν δείχνει τέτοιου είδους σημάδια. Αν εσύ τα βλέπεις, σε παρακαλώ να μας τα δείξεις, διότι είναι πιθανόν να μας διαφεύγουν. Προσωπικά δεν πείθομαι ότι οι ερωτοτροπίες του με αμαρτωλούς είναι θέμα τακτικής. Το βλέπω σαν δείγμα αδυναμίας και βιασύνης. Κοντολογίς δεν βλέπω σημάδια πολιτικού τσαμπουκά.
Σταύρο,
σε ευχαριστώ γιατί τα είπες καλύτερα από εμένα.
Με την ευκαιρία,
Κάποιος πρέπει να εξηγησει στον Κασιδιάρη πως δεν αθωώθηκε «πανηγυρικά» όπως ισχυρίζεται, αλλά «λόγω αμφιβολιών».
Περιέργως το ίδιο δικαστήριο δεν είχε αμφιβολίες για τον Αφγανό φουκαρά που καταδίκασε πριν λίγο με συνοπτικές διαδικασίες.
Για τους τρεις της ΝΔ και τον κ.Κρεμαστινό και για τις αξιοθρήνητες δικαιολογίες τους για τη μη μη ψήφιση της άρσης της ασυλίας του, δεν βρίσκω λόγια να τους χαρακτηρίσω.
Aς πούμε κάτι θα μπορούσε να πει ο Μακεδονομάχος και Τουρκοφάγος κ.Γλέζος γι’αυτό, αυτός που σκίζεται για τους μισθούς των δικαστών, αλλά θα δυσαρεστήσει τους φίλους του των Ανεξέλ:
http://www.efsyn.gr/?p=29786
«…το χρυσαυγίτικο ακροατήριο εκστόμιζε βρισιές εναντίον μαρτύρων. Προηγουμένως είχε καταδικαστεί Αφγανός με συνοπτικές διαδικασίες
Της Κατερίνας Κατή
Τον δίκασαν και τον καταδίκασαν σε λίγα μόλις λεπτά της ώρας. Χωρίς μάρτυρες, χωρίς καν να του δώσουν το περιθώριο να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Η μόνη λέξη που ακούστηκε από το στόμα του, εν… είδει απολογίας, και μεταφέρθηκε στο ακροατήριο διά του διερμηνέα, ήταν «είμαι αθώος». Ενα λεπτό πριν, είχε επιχειρήσει να πει κάτι για το θύμα που στην «ανάκριση άλλαξε κατάθεση, δεν με αναγνώρισε». Κανείς δεν τον άκουσε, δεν έψαξε τα χαρτιά της δικογραφίας. Οπως αγνοήθηκε και το αίτημα του διορισμένου δικηγόρου του για αναβολή, ώστε να προσέλθει έστω ένας εκ των μαρτύρων. Για να γίνει κανονική δίκη, όπως δικαιούται κάθε κατηγορούμενος.
Ο δικηγόρος που ο ίδιος είχε προσλάβει και πληρώσει για να τον υπερασπιστεί δεν εμφανίστηκε. «Δεν είχα κάνει κάτι κακό» ήταν η αποστομωτική απάντησή του στη μοναδική ερώτηση του προέδρου «γιατί δεν έτρεξες να φύγεις;», εννοώντας μετά τη ληστεία -με σουγιά- για την οποία κατηγορούνταν και είχε ως λεία 50 ευρώ. Και μετά από καταδικαστική εισαγγελική εισήγηση, δευτερολέπτων, του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης 6 ετών και διατάχθηκε η απέλασή του.
Αν ήταν στο χέρι κάποιων από το ακροατήριο, η ποινή του θα ήταν… θάνατος. Γιατί; Διότι είναι Αφγανός μετανάστης, που τον έπιασαν περαστικοί, όχι επ” αυτοφώρω αλλά από τον… σωρό, και τον παρέδωσαν στην αστυνομία. Και χθες είχε την «τύχη» να δικαστεί σε μια διακοπή της δίκης του Ηλία Κασιδιάρη, ενώπιον ενός ακροατηρίου δεκάδων χρυσαυγιτών…»
Μετανιωμένη η Εύη Τσέκου για το βίντεο με τον Ζαχόπουλο
Η αδιαφορία του Χρήστου Ζαχόπουλου για την επαγγελματική της αποκατάσταση αλλά και το τέλος της σχέσης τους ήταν οι αιτίες που ώθησαν την Εύη Τσέκου να βιντεοσκοπήσει μία ερωτική τους συνεύρεση, όπως υποστήριξε σήμερα η ίδια απολογούμενη στο Τριμελές Εφετείο για την υπόθεση της απόπειρας αυτοκτονίας του πρώην γενικού γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού τον Δεκέμβριο του 2007.
Απολογούμενη η Τσέκου εμφανίστηκε μετανιωμένη ενώ είπε ότι ο Ζαχόπουλος της είχε υποσχεθεί ότι θα φροντίσει να προσληφθεί ως μόνιμη υπάλληλος στο υπουργείο Πολιτισμού. Ωστόσο, όπως είπε στο δικαστήριο όταν είδε ότι δεν είχε επιλεγεί, αν και είχε τα προσόντα, σε διαγωνισμό για την πρόσληψη 148 υπαλλήλων αποφάσισε να πλήξει το «προφίλ του καλού οικογενειάρχη» που είχε ο γραμματέας.
Για τον εκδότη Θέμο Αναστασιάδη, υποστήριξε πως αυτός ήταν σίγουρα «ο κομιστής» του επίμαχου υλικού στο Μέγαρο Μαξίμου. «Κανείς δεν του έδωσε το δικαίωμα να διακινήσει αυτό το υλικό, να στείλει εμένα στη φυλακή και τον άλλο να αυτοκτονήσει», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στην υπόθεση πλην της Τσέκου και του εκδότη είναι κατηγορούμενος και ο εργατολόγος Χρήστος Νικολουτσόπουλος, ο οποίος αναμένεται να απολογηθεί την Παρασκευή.
Πηγή: ΑΜΠΕ
Ποινική δίωξη κατά Θέμου Αναστασιάδη για τα 5,5 εκατ. ευρώ
Τι απαντά ο εκδότης από την ιστοσελίδα της εφημερίδας του
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 04/12/2012 13:11
Κακουργηματική ποινική δίωξη άσκησε η Εισαγγελία Πρωτοδικών σε βάρος του εκδότη Θέμου Αναστασιάδη έπειτα από πολύμηνη έρευνα για την υπόθεση μεγάλου χρηματικού ποσού που είχε καταθέσει σε υποκατάστημα γαλλικής τράπεζας το 2007.
Ο εκδότης διώκεται πλέον για φοροδιαφυγή και νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα, αδικήματα που αφορούν ποσό 3,5 εκατομμυρίων ευρώ, που δεν δικαιολογείται βάσει των οικονομικών στοιχείων που έχει δηλώσει.
Το επίμαχο ποσό αποτελεί μέρος κατάθεσης 5,5 εκατ. ευρώ στην τράπεζα BNP PARIS BANK, στην οποία είχε προβεί ο εκδότης τον Ιούλιο του 2007.
Για την υπόθεση διενεργήθηκε φορολογικός έλεγχος, κατά τη διάρκεια του οποίου δεν μπόρεσε ο κατηγορούμενος να προσκομίσει στοιχεία, ώστε να δικαιολογήσει ως έσοδό του το ποσό των 3,5 εκατ. ευρώ.
Η δίωξη ασκήθηκε έπειτα από παραγγελία προς την Εισαγγελία Πρωτοδικών του αναπληρωτή οικονομικού εισαγγελέα Σπ. Μουζακίτη και ήδη η δικογραφία ανατέθηκε σε ανακριτή, ενώπιον του οποίου θα κληθεί να λογοδοτήσει ο κ. Αναστασιάδης
http://www.koutipandoras.gr/34150/%ce%ba%ce%b5%cf%86%ce%b1%ce%bb%ce%bf%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7%cf%82-%ce%b9%cf%89%ce%b1%ce%bd%ce%bd%ce%af%ce%b4%ce%b7%cf%82-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%b1%cf%88%ce%ae%cf%86%ce%b9%cf%83%ce%b1%ce%bd.html
Κεφαλογιάννης-Ιωαννίδης καταψήφισαν την άρση ασυλίας Κασιδιάρη για την επίθεση στην Κανέλλη
http://www.koutipandoras.gr/34117/%ce%bd%ce%ad%ce%b1-%cf%83%cf%84%ce%bf%ce%b9%cf%87%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b3%ce%b9%ce%ac%ce%bd%ce%bd%ce%b7-%ce%ba%cf%89%cf%84%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%b1.html
Νέα στοιχεία για τον Γιάννη Κωτούλα
Posted date: Μαρτίου 12, 2013
Nέα στοιχεία για τις απόψεις Κωτούλα και την ωραιοποίηση του Εθνικοσοσιαλισμού παρουσιάζει το left.gr. Με αναφορές και σε δεύτερο βιβλίο του συμβούλου του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, ζητά από την κυβέρνηση να πάρει θέση.
Το δημοσίευμα αναφέρει συγκεκριμενα.
«Το χθεσινό μας δημοσίευμα ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, τόσο από το στενό περιβάλλον του Πρωθυπουργού, όσο και από γνωστά φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης. Κατηγορούν το left.gr για λασπολογία εις βάρος ενός λαμπρού, νέου, ιστορικού επιστήμονα, του κ. Ιωάννη Κωτούλα, ο οποίος δεν έκανε τίποτα παραπάνω από τη δουλειά του. Να υπενθυμίσουμε ότι ο εν λόγω κύριος αποσπάστηκε προσφάτως στο πολιτικό γραφείο του αναπληρωτή υπουργού Εσωτερικών, κ. Χαράλαμπου Αθανασίου, ως βασικός σύμβουλος του τελευταίου στο θέμα του νόμου περί ιθαγένειας αλλά και του μεταναστευτικού ζητήματος εν γένει.
Ποια όμως ήταν η λασπολογία; Υποστηρίξαμε ότι ένας ανασκευαστής της ναζιστικής θηριωδίας έχει τοποθετηθεί ως σύμβουλος σε ζητήματα πολύ λεπτά όπως η μετανάστευση και η ιθαγένεια. Αν και θεωρούμε ότι αυτή η κατηγορία, του ιστορικού δηλαδή που φιλοδοξεί να ανασκευάσει την ιστορία προς όφελος της ναζιστικής μνήμης, τεκμηριώνεται απόλυτα από τα στοιχεία που παρουσιάσαμε στο προηγούμενο μας δημοσίευμα, με μεγάλη μας ευχαρίστηση θα εμπλουτίσουμε λίγο παραπάνω τα δεδομένα της υπόθεσης.
Αρχικά να υπενθυμίσουμε, παραθέτοντας και τις σχετικές σελίδες από το βιβλίο του κ. Κωτούλα «Εγκλήματα πολέμου του Άξονα», κάποια από τα αποσπάσματα για τα οποία η φιλοκυβερνητική προπαγάνδα αρνήθηκε να τοποθετηθεί:
«Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούσαν συνήθη και καθιερωμένη πρακτική όλων των εμπολέμων πλευρών».
Θα είχε πραγματικά μεγάλο ενδιαφέρον να βλέπαμε πώς θα αντιδρούσε ένας συντηρητικός αγγλοσάξονας ή ένας σημερινός Γερμανός στην προσπάθεια ξεπλύματος της φρικιαστικότερης στιγμής της ανθρώπινης ιστορίας μέσω της αναβάπτισής της σε «συνήθη και καθιερωμένη πρακτική όλων των εμπόλεμων πλευρών» (Αν και μάλλον θα το δούμε σύντομα, αν η κυβέρνηση αποφασίσει να κρατήσει τον κ. Κωτούλα στη θέση του).
Η οπτική του συγγραφέα για τα ιστορικά γεγονότα φαίνεται από τον πρόλογο του βιβλίου, όπου ο κ. Κωτούλας ενημερώνει τον αναγνώστη για τις επικείμενες τερατώδεις εξισώσεις που θα διαπράξει, προκειμένου πάντα να αφηγηθεί με καθαρή και αντικειμενική ματιά την ιστορία των ναζί: «Η παραβίαση των κανόνων διεξαγωγής του πολέμου υπήρξε αναπόφευκτη συνέπεια των παραπάνω παραγόντων και πρακτική όλων των εμπλεκομένων πλευρών, τόσο των κρατών του Άξονα όσο και των Συμμάχων», αναφέρει ο ιστορικός, κρατώντας ακριβώς ίσες αποστάσεις από τα δύο στρατόπεδα.
Αποστάσεις που επιμελώς φροντίζει να διατηρεί ακόμα και όταν αναφέρεται στα έργα των εγκληματικών Waffen SS ή στη Δίκη της Νυρεμβέργης:
«Από την άλλη πλευρά είναι πράγματι τόσο δεδομένο ότι τα Waffen SS υπήρξαν εγγενώς εγκληματική οργάνωση ή μήπως τα αντανακλαστικά πολιτικά και ιστοριογραφικά – που εγείρονται κατά την εξέταση της δράσης τους είναι τελικά απόρροια της προπαγανδιστικής δαιμονοποίησής τους από τις συμμαχικές δυνάμεις, αλλά και από τους ίδιους τους Γερμανούς που είχαν εφεύρει έναν κατάλληλο αποδιοπομπαίο τράγο, στον οποίον θα επέρριπταν τις αρνητικές εκφάνσεις της πολεμικής προσπάθειας; Άλλωστε η ίδια η ιδιομορφία της οργάνωσης αυτής, ο ιδεολογικός της χαρακτήρας, ο πιστοποιημένος φανατισμός των μελών της, ακόμη και η αισθητική της οπτικής τους αναπαράστασης, βοηθούν στην επινόηση μίας τέτοιας εικόνας. Ωστόσο, η αντήχηση των πορισμάτων της Δίκης της Νυρεμβέργης, που υπήρξε αβάσιμη από νομικής άποψης και ουσιαστικά μία έκφραση του «δικαίου των νικητών», και η άκριτη αναπαραγωγή τους ως ιστορικών δεδομένων, οπωσδήποτε δεν συνδράμει την ιστοριογραφική έρευνα και την αμερόληπτη σκιαγράφηση των γεγονότων της περιόδου 1939-45.»
Κλείνοντας την εισαγωγή, ο ιστορικός πραγματικά αποθεώνει τη λογική των ίσων αποστάσεων αναφέροντας ότι «η ιστοριογραφική έρευνα θα πρέπει να θεωρήσει τα εγκλήματα πολέμου όλων των πλευρών-τόσο των Συμμάχων όσο και των μελών του Άξονα-ως εκφάνσεις ενός μαζικού, πολύπλευρου πολέμου, ως μία συγκρουσιακή τελετουργία εξιλεωτικής ανταπόδοσης, όπου δεν υπάρχει μέτωπο, διότι όλοι – οι στρατιώτες, τα πολιτικά και τα κομματικά στελέχη, οι άμαχοι πολίτες, οι εθνικές και θρησκευτικές ομάδες – και τα πάντα – στρατιωτικές εγκαταστάσεις, πόλεις, επιστημονικά κέντρα, πολιτιστικά και θρησκευτικά μνημεία – αποτελούν, νόμιμους ή μη, αλλά πάντως υπαρκτούς, στόχους των εμπλεκομένων στην προσπάθεια για τελική επικράτηση», για να καταλήξει τελικά στην πλήρη ταύτιση ευθυνών του Άξονα και των συμμάχων λέγοντας ότι «αν η γερμανική και η ιαπωνική πλευρά συνέτειναν στην εξαγρίωση των πολεμικών ηθών με τα δόγματα περί φυλετικού πολέμου και της ιστορικής αποστολής των εθνών τους για κυριαρχία στους χώρους συμφερόντων τους, το ίδιο ισχύει κατ’ αναλογία και για τη συμμαχική πλευρά, με τους μαζικούς και αδιάκριτους βομβαρδισμούς κατά αμάχων, καθώς και με τα δόγματα της «παράδοσης άνευ όρων» και της συλλογικής ενοχοποίησης στρατιωτικών οργανώσεων, αλλά και ολόκληρου του γερμανικού και του ιαπωνικού λαού, ακόμη όμως και με την προβολή της αναγκαιότητας της επικράτησης της δημοκρατίας στην κατεστραμμένη από τις συγκρούσεις ευρωπαϊκή ήπειρο».
Να πάμε όμως και στα καθ’ ημάς. Όπως αναφέραμε κατά λέξη στο προηγούμενο μας δημοσίευμα:
Ούτε το δράμα που έζησε ο ελληνικός λαός υπήρξε, σύμφωνα με τον «άτεγκτο» ιστοριογράφο, αφού «κατά την προέλαση του γερμανικού στρατού στην Ελλάδα δεν σημειώθηκαν έκτροπα… Η Λουφτβάφε είχε πραγματοποιήσει απλώς επιλεκτικούς βομβαρδισμούς όπως εναντίον της Λάρισας, των Φαρσάλων και της Λαμίας. Σημειώθηκαν βεβαίως και παρατυπίες (σ.συντ: σικ), όπως ο βομβαρδισμός του πλωτού νοσοκομείου Αττική». Για τα εγκλήματα των Γερμανών στην Κρήτη φταίνε οι κρητικοί καθώς «ο αρχικά ευμενής τόνος της γερμανικής κατοχής διαταρασσόταν βέβαια από πράξεις αντιποίνων των δυνάμεων κατοχής… Όπως αυτά που συνέβησαν στην Κρήτη, αμέσως μετά τη λήξη των συγκρούσεων για την κατάληψη της νήσου. Αφορμή στάθηκε ο ακρωτηριασμός των πτωμάτων ορισμένων Γερμανών αλεξιπτωτιστών…»!
Ακολουθούν και οι αποδείξεις:
Οι ίσες αποστάσεις κρατούνται ευλαβικά και εδώ, ακόμα και αν έχουμε να κάνουμε με τον πάνοπλο κατακτητή από τη μία πλευρά και τον εξαθλιωμένο, αμυνόμενο, ελληνικό λαό από την άλλη.
Στο πλαίσιο της ωραιοποίησης των ναζιστικών πρακτικών, η εξόντωση των Εβραίων της Ελλάδας, αναφέρεται ως «εκτοπισμός» και η συγκέντρωσή τους στο Αουσβιτς ως… αποστολή: «Στις 15 Μαρτίου εκτοπίστηκαν τα πρώτα 2.400 άτομα στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς. Ακολούθησαν 18 επιπλέον αποστολές… Μεγάλο τμήμα των Εβραίων που εκτοπίστηκαν απεβίωσαν στα γερμανικά στρατόπεδα».
Οι προθέσεις του συγγραφέα είναι ξεκάθαρες: Με την πρόφαση της αντικειμενικής και ψύχραιμης θεώρησης των πραγμάτων, ο κ. Κωτούλας βάζει στο πλυντήριο το Γ’ Ράϊχ και προσπαθεί μανιασμένα να το ξεπλύνει από τις τεράστιες ιστορικές του ευθύνες για τη φρίκη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, φορτώνοντας αντίστοιχες ευθύνες και σε όσους αντιστάθηκαν στη ναζιστική λαίλαπα, είτε πρόκειται για τις συμμαχικές δυνάμεις, ή ακόμα – ακόμα για τον υπό κατοχή ελληνικό λαό. Με τη μέθοδο του αφού δεν μπορείς να μασκαρέψεις τα κόπρανα σε ψωμί, πασπάλισε το ψωμί με κόπρανα, ο ιστορικός προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του στους ανά τον κόσμο υποστηρικτές του ναζισμού. Οι οποίοι με τη σειρά τους ανταποδίδουν με την ελάχιστη διαφήμιση και διάδοση του έργου του. Αλήθεια, το «Περίανδρος» κάτι μας λέει σαν όνομα εδώ στο left. Εσάς κ. Μουρούτη;
ΥΓ. Όσον αφορά δε τη θλιβερή προσπάθεια του μνημονιακού μηντιακού μπλογκ να πετάξει το μπαλάκι στην εξέδρα, μιλώντας για παραποίηση των γραφομένων του κ. Κωτούλα, θα τους υποδεικνύαμε να διαβάσουν καλύτερα το εν λόγω απόσπασμα, αφού είναι ξεκάθαρο ότι η άποψη που εκφράζει ο Ζακ Ελλύλ, υιοθετείται πλήρως από τον ιστορικό.»
Διαβάστε επίσης: Ανασκευαστής του ναζισμού και σύμβουλος του υπουργείου
Κατεβάστε το πόνημα Κωτούλα για το Γ’ Ράιχ
http://mao.gr/kotoulas-g-raix/
ΤΑ ΨΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΦΑΓΗ ΤΩΝ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ
http://exthrostoumalaka.blogspot.gr/2013/03/blog-post_6436.html
….γιά το Καραμανλή έχει γράψει το Hot Dog (αρ. τευχους 10): Πως η CIA έκανε προθυπουργό τον Κ. Καραμανλή…
http://www.koutipandoras.gr/28933/πώς-η-cia-έκανε-πρωθυπουργό-τον-καραμανλ.html
θα ήταν λάθος μία τετοια «εκτίμηση» τουλάχιστον από μέρους μας.
Παραθέτει μεν ο κ.Βαξεβάνης στοιχεία, αλλά όσο εμείς δεν μπορούμε να τα ελέγξουμε, οφείλουμε να τα κατατάξουμε στις θεωρίες συνωμοσίας.
Επομένως, τέτοιες απόψεις δεν έχουν καμία θέση στο ιστολόγιό μας.
…το έθεσα υπ´όψιν του ιστολόγιού σας, τίποτα περισσότερο …
Καλά φίλε μας,
δεν υπαρχει θέμα.
Το πως ο βασιλιάς επέλεξε Καραμανλή για πρωθυπουργό παραβιάζοντας τις επετηρίδες του Συναγερμού, αλλά πάντως μέσα στα συνταγματικά όρια του βασιλικού κηπουρού, είναι ένα ανοιχτό ιστορικό ερώτημα.
Το έκανε μόνος του;
Την ιδέα του την έδωσε ο λεγόμενος συμμαχικός παράγων;
Μένει να αποδειχθεί.
laskaratos
…Bien entendu
http://gerogriniaris.blogspot.gr/2013/03/blog-post_13.html
Σταγονίδια;
Η έμπνευση του αναπληρωτή υπουργού εσωτερικών να διορίσει ως υπάλληλο του υπουργείου του τον Ι Κωτούλα ήταν τελικά χρήσιμη.
Χάρη σε αυτή την καταπληκτική κίνηση και το βιβλίο του διάβασα και έμαθα ποιό είναι το περιοδικό «Patria» και οι παρέες που μαζεύονται στις «γιορτές» του.
Κατ’ αρχήν το βιβλίο όντως ρίχνει μία πιο ήπια ματιά στον ναζισμό και τα εγκλήματά του, φαίνεται να ξεχνάει πολλά από τα έκτροπα που οδήγησαν τον Χίτλερ στην εξουσία, ακόμα και πριν από τον πόλεμο, τα πογκρόμ κατά εβραίων, κομμουνιστών, ομοφυλόφιλων και άλλων «διαφορετικών» και ταυτόχρονα να υπερτονίζει τις δικαιολογίες εγκλημάτων ως κάτι το σχεδόν φυσιολογικό στις συνθήκες υπό τις οποίες έγιναν. Διάβασέ το και θα καταλάβεις.
Το πιο ευγενικό που θα μπορούσε να πει κανείς είναι πως ως σύγγραμμα είναι τουλάχιστον ανεπαρκές.
Αλλά το θέμα δεν είναι αν ο Κωτούλας είναι ένας έγκριτος ιστορικός ή όχι.
Το θέμα είναι ποιά νοοτροπία φέρνει στο υπουργείο που υπηρετεί και άρα την κυβέρνηση.
Το θέμα είναι αν η αίσθηση που δημιουργεί η ανάγνωση του βιβλίου του πως χαϊδεύει τους ναζί προέρχεται από κάποια ιδεολογική πεποίθηση που θα τον έκανε να βλέπει την όλη ιστορία πιο ευνοϊκά από ότι κάποιος άλλος και όχι αν απλά εκφράζει την «επιστημονική» του άποψη.
Ψάχνοντας για τον Κωτούλα πέρα από το αμφιλεγόμενο (sic) βιβλίο του είναι σχεδόν αδύνατο να μην πέσεις πάνω στο περιοδικό «patria» που τον καλούσε να μιλάει στις «γιορτές» του.
Με εκλεκτή παρέα, τον Θάνο Πλεύρη, τον Άδωνι Γεωργιάδη, το Μάκη Βορίδη, την Χριστίνα Σιδέρη, τον Νίκο Χιδίρογλου, τον Σπύρο Γιαννάτο, τον καταδικασμένο 12 χρόνια φυλακή για βομβιστικές ενέργειες «εθνικοσοσιαλιστή» Καλέντζη της «Ελληνικής Εφιπποτοξοτικής Εταιρείας» (*ευχαριστώ τον @poiitispaparas για την υπενθύμιση) και είμαι σίγουρος και άλλα μπουμπούκια του τόπου.
Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί;
Ξενοφοβία (sic) και αντικομμουνισμό.
Δεν είναι λοιπόν ένα βιβλίο που παρουσιάζει μία λίγο «διαφορετική» άποψη για τον ναζισμό το πρόβλημά μας, είναι άνθρωποι που κουβαλάνε ακραίες ιδέες σε κυβερνητικές θέσεις.
Δες ας πούμε μία ανάρτηση του περιοδικού με την διαφήμιση της γιορτής τους.
Αν κάνεις κλiκ στο εικονίδιο του youtube θα δεις το βίντεο στο youtube.
Περιλαμβάνεται στο «κανάλι» του «Panayotis Doumas», μαζί με σκηνές ας πούμε από την κηδεία του «αθάνατου» «στρατηγού» Ντερτιλή.
Μπορείς να δεις και άλλες ομιλίες σε αυτή την εκδήλωση, όπως ας πούμε του καθηγητή Ρωμανού που αναφέρεται σε Εβραίους, Σομαλούς και Πακιστανούς και αναλύει πως θα είναι πρόβλημα αν ένα παιδάκι μάθει πως Έλληνας μπορεί να είναι ένας μαύρος ας πούμε.
Ή το θερμό χειροκρότημα στον Θάνο Πλεύρη όταν λέει πως η λύση του μεταναστευτικού είναι να τους πυροβολούμε στα σύνορα και να τους κάνουμε την ζωή κόλαση αν καταφέρουν να γλυτώσουν.
Κατάλαβες ή θέλεις και άλλα παραδείγματα;
Άνθρωποι που πάντα ξέραμε πως υπήρχαν στην «πολυκατοικία» της Νέας Δημοκρατίας, αλλά που θεωρούταν περιθωριακές ομάδες της πλέον παίρνουν θέση στην κεντρική πολιτική σκηνή ως φίλοι/σύμβουλοι του πρωθυπουργού, και ακόμα χειρότερο ως κρατικοί αξιωματούχοι, όπως είναι ένας σύμβουλος του αναπληρωτή υπουργού εσωτερικών.
Εκείνοι που κάποτε θεωρούταν «σταγονίδια».
Και φυσικά οι «προοδευτικοί» κυβερνητικοί εταίροι σφυρίζουν αδιάφορα λες και αν έθεταν βέτο σε τέτοια φαινόμενα θα έπεφτε η κυβέρνηση, σαν την Αφροδίτη Αλ Σαλέχ, υπεύθυνη του ΠΑΣΟΚ για θέματα μετανάστευσης που θεωρεί πως δεν την αφορά το θέμα!
Αν δηλαδή μετά το μοντάζ του Διαμαντόπουλου ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ ζητούσαν την απομάκρυνση του Μουρούτη και του Κεδίκογλου, ή αν μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις ζητήσουν την απομάκρυνση του Κωτούλα, ο Σαμαράς για χάρη τους θα ρίξει την κυβέρνηση, θα βυθίσει την χώρα στο χάος, θα γυρίσουμε στη δραχμή και θα τρώμε βελανίδια;
Και κάπως έτσι, για να μην ενοχληθεί το κυβερνητικό επιτελείο του Σαμαρά, έχουμε σήμερα κυβερνητικό εκπρόσωπο τον μοντέρ Κεδίκογλου, διευθυντή του γραφείου του πρωθυπουργού τον αχαρακτήριστο (δεν έχω λόγια πραγματικά) Μουρούτη, πρόεδρο της επιτροπής απόδημου Ελληνισμού της βουλής τον μεταναστοκυνηγό Άδωνι Γεωργιάδη, σύμβουλο για μεταναστευτικά θέματα τον Ιωάννη Κωτούλα, μέλος των ομάδων εργασίας για την μετανάστευση του περιοδικού «Patria», και να μην ξεχνάμε, με πρωτοβουλία της Ντόρας Μπακογιάννη, μέλος της επιτροπής του ευρωπαϊκού συμβουλίου για την ισότητα την Ζαρούλια της Χρυσής Αυγής.
Και τα σταγονίδια γίνονται νεροποντή…
Και εις ανώτερα…
http://left.gr/news/se-poia-hora-tis-eyropis-anaskeyastes-toy-nazismoy-ginontai-symvoyloi-gia-zitimata-ithageneias
Σε ποια χώρα της Ευρώπης ανασκευαστές του ναζισμού γίνονται σύμβουλοι για ζητήματα ιθαγένειας;
Ημερομηνία: 11/03/2013
http://www.iefimerida.gr/node/94705
Εστειλε εξώδικο και απειλή με μήνυση την «Αυγή» ο σύμβουλος του Αθανασίου που τον κατηγορούν ως «φιλοναζί»
12.03.2013
http://left.gr/news/ioannis-kotoylas-xeplenontas-nazismo
Ιωάννης Κωτούλας: Ξεπλένοντας το ναζισμό
12/03/2013
http://www.koutipandoras.gr/34065/34065.html
Ανασκευαστής του ναζισμού και σύμβουλος του Υπουργείου
Μαρτίου 12, 2013
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=759171
http://left.gr/news/symvoylo-pare-nazisti-lostromo-peiraioti
Σύμβουλο πάρε ναζιστή, λοστρόμο Πειραιώτη
Ανανδρανιστάκης Γ. – 13/03/2013
http://www.kis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=859:-q-q-&catid=49:2009-05-11-09-28-23
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΚΙΣΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ «ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΑΝΑΘΕΩΡΗΤΗ» ΣΤΗ ΘΕΣΗ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥ
13 Μαρτίου 2013
http://left.gr/news/o-anektikos-fasismos-toy-k-symvoyloy
Ο «ανεκτικός φασισμός» του κ. συμβούλου
Ημερομηνία: 13/03/2013 17:43
Του Δημήτρη Ψαρρά – Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα των Συντακτών
Υμνητής του ναζισμού στέλεχος της Ν.Δ.
Tου Δημήτρη Ψαρρά
Ένωση Μεταναστών Ελλάδος
http://www.eme.org.gr/%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82/%CE%B4%CE%B5%CE%BB%CF%84%CE%AF%CE%B1%CF%84%CF%8D%CF%80%CE%BF%CF%85/tabid/82/vw/1/itemid/115/language/en-us/%CE%A3%CF%87%CE%B5%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BC%CE%B5-%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%B7%CE%BC%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%BD%CE%AC-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B5%CF%8D%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-.aspx
Δελτία Τύπου
Σχετικά με τα σημερινά δημοσιεύματα
12/03/2013
http://left.gr/news/poia-einai-epiteloys-i-enosi-metanaston-elladas
Ποια είναι, επιτέλους, η Ένωση Μεταναστών Ελλάδας;
12/03/2013
(ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ
http://jungle-report.blogspot.gr/2011/02/blog-post_20.html
Ζαν Ντανιέλ Κολομπανί: Βίος και χρεοκοπία ..και κρατική συνεργασία
Κυριακή, 20 Φεβρουαρίου 2011)
ΜΑΖΙ ΚΙ ΑΥΤΟ
http://left.gr/news/i-apantisi-toy-asante-kai-allon-metanasteytikon-organoseon-stin-enosi-metanaston-elladas
Η απάντηση του Ασάντε και άλλων μεταναστευτικών οργανώσεων στην «Ενωση Μεταναστών Ελλάδας»
Ημερομηνία: 03/12/2012
http://left.gr/news/exodiko-toy-zan-ntaniel-kolompani-kata-toy-leftgr
Εξώδικο του Ζαν-Ντανιέλ Κολομπανί κατά του left.gr
13/03/2013
Άμεση απομάκρυνση του Ι. Κωτούλα ζητεί το Ισραηλιτικό Συμβούλιο
Το Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος εκφράζει την αγανάκτησή του για την τοποθέτηση του «αναθεωρητή» της ιστορίας του ναζισμού και του Ολοκαυτώματος, εκπαιδευτικού Ιω. Κωτούλα στο γραφείο του υπουργού αναπληρωτή Εσωτερικών.
Τα όσα ο υπουργικός σύμβουλος έχει υποστηρίξει στα «αναθεωρητικά» βιβλία του για τον Χίτλερ και την αναίσχυντη δικαιολόγηση που επιχειρεί για τα χιτλερικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, για τους αεροπορικούς βομβαρδισμούς ελληνικών πόλεων από την Λουφτβάφε και για την ναζιστική πολιτική, αποτελούν ύβρι στη μνήμη των θυμάτων της Γερμανικής Κατοχής και του Ολοκαυτώματος.
Ζητούμε την άμεση απομάκρυνση του εν λόγω εκπαιδευτικού από το Υπουργείο Εσωτερικών. Σε μία περίοδο που ο αγώνας κατά του νεοναζισμού είναι αγώνας για την ίδια τη Δημοκρατία στην Ελλάδα, οι αναθεωρητές της Ναζιστικής θηριωδίας και του Ολοκαυτώματος δεν μπορούν να έχουν θέση στην υπηρεσία της Ελληνικής πολιτείας.
13 Μαρτίου 2013
Κεντρικό Ισραηλιτικό Συμβούλιο Ελλάδος
Για όσους έχουμε ζήσει τις εποχές αυτές οφείλω να πω πως το άρθρο αποδίδει όντως το πνεύμα της εποχής. Είναι όμως μεροληπτικά οπωσδήποτε. Όσοι θυμόμαστε τις χρονιές 65-67 ξέρουμε την ανωμαλία που υπήρξε. Ο δε Γέρος της Δημοκρατίας ήταν και αυτός μέγας αντικομμουνιστής.
Όσον αφορά την «Αγία» του Αιγάλεω που κόλλησε με το θέμα, μου θυμίζει φιοριτούρα λιανοκανελλικής έμπνευσης. Δυστυχώς ή ευτυχώς, οι πρωθυπουργοί κρίνονται συνολικά (άγιοι δεν υπάρχουν) και πέρα από τα Esquire και Βίκτωρες Νέτες, όποιο βιβλίο ιστορίας ανοίξει κανείς γραμμένο από πανεπιστημιακό θα δει ότι η συμβολή του Καραμανλή ήταν περισσότερο θετική, παρά αρνητική. Το ίδιο και για τον Ανδρέα Παπανδρέου. Τονίζω βέβαια, αυτό που λέω, περισσότερο θετική, παρά αρνητική. Δεν μιλάω για ύμνους. Όλες οι υπόλοιπες συζητήσεις είναι για Esquire και απολιθωμένους αρθρογράφους.
Ίσως έχετε κάποιο δίκιο.
Σκέφτομαι όμως ότι βλέπουμε και ζούμε σήμερα, και δεν μπορώ να αποσυνδέσω ούτε τον Καραμανλή Α’ ούτε και τον Ανδρέα Ζιβάγκο, από τη σημερινή ζοφερή άθλια πραγματικότητα του κράτους και της κοινωνίας.
Έχουν παίξει μεγάλο ρόλο -κατά τη δική μου άποψη- γι’ αυτό που ζούμε σήμερα.
Η σημερινή ιστορική πραγματικότητα δεν τους δικαιώνει.
Όλα μπορούν να συζητηθουν, αλλά η διαχρονική Αγία του Αιγάλεω, που την αποκατέστησαν οι Σεραφείμ και Ιερώνυμος Β΄, δεν κόλλησε με το θέμα, του ανήκει αυτοδίκαια.
Είναι μια διαχρονική αξία της Δεξιάς από τα μετεμφυλιοπολεμικά χρόνια στην επίσης διαχρονική Μανολάδα των φραουλοπαραγωγών από όπου ξεκίνησε τις επιστήθιες συνομιλιες της με την ανορθόγραφη Θεοτόκο, περνά από τη λαϊκή εργατική Δεξιά των μετανοημένου Καραμανλή Α΄και Λάσκαρη και φτάνει μέχρι σήμερα που η Εκκλησία περιμένει να πεθάνει για να πάρει την αφορολόγητη περιουσία της.
Μην με κατηγορείτε για μεροληψία γιατί θα σας κατηγορήσω για την άρνησή σας να δείτε μια ζωντανή θαυματουργή Αγία της Δεξιάς, πάντα επίκαιρη.
Όσο για τους πανεπιστημιακούς ιστορικούς, πολλών οι έδρες δόθηκαν με αντιπαροχή, γι’αυτό πριν μελετήσουμε τον Ιστορικό να δούμε από ποιά περιοχή κατάγεται, ποιός είναι ο πεθερός του, τι ερευνητικά κονδύλια έχει απορροφήσει κλπ κλπ
Πέμπτη, 14 Μαρτίου 2013
http://enosy.blogspot.gr/2013/03/blog-post_14.html
Ο «ανεκτικός φασισμός» του κ. συμβούλου
Αναδημοσίευση από την «Εφημερίδα των Συντακτών»
Του Δημήτρη Ψαρρά
Να υπερασπιστεί τον Ιωάννη Κωτούλα έσπευσε χθες το πρωί από το twitter ο διευθυντής του γραφείου Τύπου του πρωθυπουργού. Είχε προηγηθεί αποκάλυψη της «Αυγής», με αποσπάσματα βιβλίου του κ. Κωτούλα στα οποία, σύμφωνα με την εφημερίδα, το στέλεχος αυτό της Νέας Δημοκρατίας αποδεικνύεται «υμνητής του Χίτλερ».
Γεγονός είναι ότι το εν λόγω στέλεχος του κυβερνητικού κόμματος ανήκει στον στενό πυρήνα των προσωπικών επιρροών του κ. Σαμαρά μέσα στη Νέα Δημοκρατία και έχει αποσπαστεί στο γραφείο του υπουργού αναπληρωτή Εσωτερικών Χαρ. Αθανασίου. Ο κ. Κωτούλας είναι εκπαιδευτικός και η πολιτική δραστηριότητά του κυμαίνεται στον χώρο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και εθνικόφρονος Ακροδεξιάς (εφημερίδα «Ελεύθερος Κόσμος», περιοδικό «Patria», ΛΑΟΣ κ.λπ.).
Η απλή ανάγνωση του επίμαχου βιβλίου επιβεβαιώνει τις ενστάσεις της «Αυγής» και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, όπως της Βασιλικής Κατριβάνου, η οποία ήδη ζήτησε την απομάκρυνσή του.
Ολο το βιβλίο υιοθετεί μια αναθεωρητική άποψη για τον εθνικοσοσιαλισμό και τον Χίτλερ, ακολουθώντας όλα τα στερεότυπα της σχετικής φιλολογίας.
– Το περιβόητο αντισημιτικό πλαστογράφημα «Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών» αναφέρεται απλώς ως «αμφιλεγόμενο κείμενο», ενώ υιοθετούνται και οι γνωστές αιτιάσεις των αντισημιτών, ότι στις κομμουνιστικές εξεγέρσεις πρωταγωνιστούσαν πολιτικοί εβραϊκής καταγωγής.
– Τα Τάγματα Εφόδου του ναζιστικού κόμματος περιγράφονται ως «ομάδα προστασίας της εθνικοσοσιαλιστικής πολιτικής δράσης».
– Ο «αντιεβραϊσμός ήταν απλώς μια δευτερεύουσα συνισταμένη του εθνικοσοσιαλιστικού προγράμματος» […] «Για τους εθνικοσοσιαλιστές ο αντιεβραϊσμός αντιπροσώπευε την απόπειρα πολιτικής ένωσης των Γερμανών, μέσω της απομάκρυνσης των στοιχείων που οι ίδιοι προσλάμβαναν ως ξένα και της υπέρβασης των ταξικών αντιθέσεων».
– «Από τις παραστρατιωτικές οργανώσεις η πιο βίαιη ήταν των κομμουνιστών και ακολουθούσαν οι εθνικοσοσιαλιστές».
– «Σε επίπεδο καταστολής ο κομμουνισμός ήταν πολύ πιο ανελέητος και αποτελεσματικός, ενώ ο φασισμός πιο ανεκτικός».
-Ο συγγραφέας «καταρρίπτει τον μύθο που προέβαλαν ορισμένοι συγγραφείς της Αριστεράς και της αστικής τάξης, όπως ο Τόμας Μαν, ότι οεθνικοσοσιαλισμός ήταν εχθρικός προς τη μόρφωση».
– Το βιβλίο δεν διστάζει να επικρίνει την αντιναζιστική στάση του Αϊνστάιν, ο οποίος ήταν από τους επιστήμονες που εγκατέλειψαν τη Γερμανία μετά την εγκαθίδρυση του χιτλερισμού: «Ορισμένοι από αυτούς, όπως ο Αϊνστάιν, είχαν ταχθεί από το 1933 με τις δυτικές Δημοκρατίες κατά της νέας Γερμανίας και αργότερα θα ενστερνίζονταν σιωνιστικές απόψεις, ενώ θα προέβαιναν σε επιστημονικές ανακαλύψεις που αργότερα θα χρησιμοποιούντο για την κατασκευή της αμερικανικής ατομικής βόμβας».
– Οι «ευγονικές θανατώσεις» μετά την έναρξη του πολέμου έγιναν «ώστε να εξασφαλιστεί η περίθαλψη των τραυματιών του πολέμου».
– Οι δολοφονίες των Εβραίων μέχρι τα μέσα του 1933 «αποτελούσαν μάλλον εκδήλωση επαναστατικού ζήλου των SA και δεν υπαγορεύονταν από το επίσημο κράτος».
– Οσο για το τελετουργικό κάψιμο των βιβλίων, επρόκειτο για μια «από τις εκφράσεις του ανανεωτικού επαναστατικού πνεύματος», εφόσον αφορούσε βιβλία «τα οποία θεωρούντο υπονομευτικά για τις αξίες του γερμανικού έθνους και πολιτισμού».
Αγαπητέ Ρο και Λάσκα,
Αγιοσύνες υπάρχουν πολλές, η Αγιότης δεν έχει σύνορα, μην ξεχνάτε την Τιμία Ζώνη του Παπανδρέου.
Και όμως τους δικαιώνει, και όμως τους δικαιώνει. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον. Διότι μακροσκοπικά το 2013 δεν είναι 1953. Αν όμως καταβαρθρωθεί εντελώς το κράτος, που δεν αποκλείεται, τότε ναι, θα ξαναγραφτούν πάρα πολλά πράγματα. Προς το παρόν τους δικαιώνει. Χοντρικά, δηλαδή γουρουνοειδώς.
Κοίταξε Κωλόγερα,
τον γερο-Καραμανλή, έναν πολύ δύστροπο άνθρωπο μπορείς να τον δεις από πολλές γωνιές, σίγουρα και θετικά.
Εγώ μεγάλωσα σε μια πολύ πιστή στο Κέντρο οικογένεια, που ψήφιζε Μαύρο-Ζίγδη κλπ όπου ο Καραμανλής αναθεματιζόταν ως εχθρός της Δημοκρατίας.
Τον έβλεπα λοιπόν πάντα εχθρικά.
Λυπήθηκα ειλικρινά όταν πέθανε γιατί αναγνωρίζω πως είχε και μια θετική συνεισφορά και σηματοδότησε έναν κόσμο που έφευγε.
Δεν θεωρώ τον Τσίπρα και λόγω ηλικίας και λόγω μιας πολύ περίεργης δεξιάς φόρας με νταραβέρια με Καραμανλοιερωνυμοκαμμένους που έχει πάρει, με κανένα τρόπο αρμόδιο δια να ομιλεί για το θέμα και μάλιστα να αποσιωπά και να λιβανίζει.
Τώρα, εγώ γράφω και λίγο σουρεαλιστικά από άποψη.
Αν δεν χώσουμε εμείς σφήνα σε Τσίπρα-Καραμανλή Α και Β το σκιάχτρο της περιφερόμενης δεξιάς μούμιας της Αγίας Κρικέτου, ποιός θα το κάνει;
Οι «μίζες» του εθνάρχη
http://www.iospress.gr/mikro2005/mikro20050108.htm
Παράθεμα: Habemus Εθνάρχη | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=822925
Παπαδόπουλος Παύλος
Το μεγάλο μυστικό του κ. Καραμανλή
Η οικονομική πολιτική της περιόδου 2004 – 2009 κληροδότησε στην κυβέρνηση Παπανδρέου την υποχρέωση να δανειστεί
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 21/08/2016 05:45
Το μεγάλο μυστικό του κ. Καραμανλή
Ο κ. Κ. Καραμανλής γνώριζε ότι αν κέρδιζε τις εκλογές του 2009 θα έπρεπε να λάβει πολύ σκληρότερα μέτρα από αυτά που πρότεινε προεκλογικά
«Την άνοιξη του 2009 ξεκινήσαμε συνομιλίες στο Λονδίνο με ανθρώπους των αγορών για να αρχίσουμε τη μετατροπή του δημοσίου χρέους από βραχυπρόθεσμο σε μακροπρόθεσμο και να αποφύγουμε τη χιονοστιβάδα πληρωμών των επόμενων ετών, αλλά αυτό δεν ήταν πια εφικτό» βεβαιώνει κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης Καραμανλή αποκαλύπτοντας την κυριότερη αιτία της αδυναμίας δανεισμού που ήδη από τις αρχές του 2009 ήταν βέβαιο ότι θα ερχόταν με μαθηματική ακρίβεια. Ως σήμερα δεν έχει προσδιοριστεί ο «λογαριασμός» που άφησε ο κ. Κ. Καραμανλής στον επόμενο πρωθυπουργό. Η συζήτηση γίνεται γύρω από το έλλειμμα και το χρέος προκαλώντας τον αντίλογο ότι η λήψη δραστικών μέτρων στο τέλος του 2009 θα απέτρεπε τη χρεοκοπία. Είναι όμως έτσι; Ο «λογαριασμός Καραμανλή» που έπρεπε να πληρώσει η κυβέρνηση του κ. Γ. Παπανδρέου για να αποφύγει την προσφυγή στον Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο κυμαινόταν στο επίπεδο των 300 δισεκατομμυρίων ευρώ για την τετραετία 2009-2013. Η Ελλάδα που «παρέδωσε» ο κ. Καραμανλής στον κ. Παπανδρέου ήταν ήδη χρεοκοπημένη αφού για να αποφύγει την προσφυγή στο ΔΝΤ θα έπρεπε να δανειστεί ποσό αντίστοιχου ύψους με ολόκληρο το ως τότε δημόσιο χρέος μέσα στην επόμενη τετραετία!
Πώς η Αγγλία κάλεσε το ΔΝΤ
Για να αντιληφθούμε τι ακριβώς συνέβη στην Ελλάδα του 2009 ας ταξιδέψουμε 40 χρόνια πίσω στον χρόνο. Στις 22 Νοεμβρίου 1976, ένα παγωμένο μεσημέρι στην Ντάουνινγκ Στριτ του Λονδίνου, το χαρακτηρισμένο ως «άκρως απόρρητο» σημείωμα προς τα μέλη του βρετανικού υπουργικού συμβουλίου μετέφερε το μήνυμα ενός εθνικού συναγερμού: «Τα συναλλαγματικά διαθέσιμα της χώρας κυμαίνονται λίγο πάνω από τα 5 δισεκατομμύρια δολάρια… Γι’ αυτό πρέπει οπωσδήποτε να συμφωνήσουμε με το ΔΝΤ». Το άκρως απόρρητο σημείωμα υπογράφεται από τον υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης των Εργατικών Ντένις Χίλι. Κάποιοι πολύ «αριστεροί» υπουργοί διαμαρτυρήθηκαν στον πρωθυπουργό Τζέιμς Κάλαχαν και επέμεναν να προτιμηθεί ο περιορισμός στις εισαγωγές αντί η Αγγλία να τεθεί υπό την επιτήρηση του ΔΝΤ προκαλώντας έντονες συσπάσεις στα πυκνά «καραμανλικά» φρύδια του Χίλι. Η Αγγλία είχε εγκλωβιστεί σε μια πορεία χρεοκοπίας γιατί είχε μπροστά της μια ασυνήθιστη ημερολογιακή πυκνότητα υποχρεώσεων εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους την ίδια στιγμή που τα διογκωμένα ελλείμματα του προϋπολογισμού είχαν κλονίσει την εμπιστοσύνη των αγορών στο αξιόχρεο της οικονομίας της. Στις 15 Δεκεμβρίου 1976 και εν μέσω ισχυρών βροχοπτώσεων επικυρώθηκε η συμφωνία με το ΔΝΤ. Στην Αγγλία επιβλήθηκε μνημόνιο αντίστοιχο του ελληνικού.
Νεαρά, τότε, στελέχη που παραμένουν μέχρι σήμερα στο υπουργείο Οικονομικών και στην Τράπεζα της Αγγλίας σημαδεύτηκαν από την εμπειρία του 1976 και μέσα στις επόμενες δεκαετίες μερίμνησαν ώστε αυτό να μην επαναληφθεί. Εκτοτε η προσφυγή της Αγγλίας στο ΔΝΤ αποτελεί αντικείμενο επιστημονικών μελετών που οφείλουν να γνωρίζουν όλοι οι επικεφαλής διαχείρισης δημοσίων χρεών και όλοι οι υπουργοί Οικονομικών σε όλον τον κόσμο. Με βάση το «αγγλικό μάθημα», πρώτο μέλημα κάθε κυβέρνησης είναι να προγραμματίζει, να ρυθμίζει, να «χτίζει» το χρέος της έτσι ώστε να αποπληρώνεται όσο γίνεται πιο αργά στο μέλλον. Είναι άλλο να πρέπει να εξυπηρετήσεις το χρέος σου σε 5 χρόνια, άλλο σε 15 και άλλο σε 35. Το 2010 οι «γύπες» των αγορών πέταξαν για λίγο πάνω από το Λονδίνο – σε ένα διάλειμμα από το «φαγοπότι» της Αθήνας. Λόγω της κρίσης η Αγγλία εμφάνισε έλλειμμα προϋπολογισμού 12% του ΑΕΠ (περίπου όσο και η Ελλάδα) και χρέος που άγγιζε τότε το 100% του ΑΕΠ. Ομως είχε «χτίσει» το πιο ανθεκτικό προφίλ χρέους στον κόσμο. Η μέση ωρίμασή του ήταν 14 χρόνια. Το ελληνικό χρέος είχε μέση ωρίμαση 8 ετών (δηλαδή σε 8 χρόνια η Ελλάδα έπρεπε να αναχρηματοδοτήσει ολόκληρο το χρέος της). Προσοχή: Δεν ήταν η μικρότερη ωρίμαση. Η Γερμανία είχε 6 χρόνια και οι ΗΠΑ 5. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο, διαπιστώνοντας τις πυκνές ανάγκες εξυπηρέτησης χρέους, ο προνοητικός κ. Β. Σόιμπλε επέβαλε εγκαίρως μια σκληρή πολιτική λιτότητας και πλεονασματικών προϋπολογισμών ενώ η αμερικανική κεντρική τράπεζα (Fed) ξεκίνησε να εκτυπώνει άφθονο χρήμα για να αγοράσει η ίδια μεγάλο μέρος του αμερικανικού χρέους στηριζόμενη στην αντοχή του δολαρίου ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Αντίθετα, η κυβέρνηση Καραμανλή αντιλήφθηκε το θανατηφόρο προφίλ χρέους που είχε διαμορφώσει όταν πλέον ήταν πολύ αργά.
Περί όνου σκιάς
Η κυβέρνηση Καραμανλή στις 31 Σεπτεμβρίου 2009, λίγες ημέρες προτού αναλάβει την εξουσία το ΠαΣοΚ, ασφαλώς γνώριζε – από τα επίσημα δελτία δημοσίου χρέους του Γενικού Λογιστηρίου – ότι η χώρα έπρεπε να δανείζεται περίπου 30 δισεκατομμύρια ευρώ τον χρόνο την επόμενη τετραετία για να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της (συγκεκριμένα, πάνω από το μισό χρέος της χώρας, δηλαδή 155 δισεκατομμύρια ευρώ, έληγε σε πέντε χρόνια). Επιπλέον, ο τότε πρωθυπουργός ήξερε ότι το 2009 η Ελλάδα βρισκόταν σε ύφεση (που έκλεισε στο -2,3%) και ετήσιο έλλειμμα προϋπολογισμού που μαζί με όσα δεν εγγράφονταν στις δαπάνες αλλά πληρώνονταν κανονικά από το κράτος μέσω δανεισμού (δηλαδή χρέη νοσοκομείων και ΔΕΚΟ), κάλπαζε πάνω από τα 30 δισεκατομμύρια ευρώ (και έκλεισε στα 36,15 δισ.). Συγκεκριμένα: Στις 31 Σεπτεμβρίου 2009 το χρέος σε ευρώ ήταν 297 δισεκατομμύρια 920 εκατομμύρια 910 χιλιάδες ευρώ. Τρεις μήνες μετά, στις 31 Δεκεμβρίου 2009 ήταν 298 δισεκατομμύρια 524 εκατομμύρια 20 χιλιάδες ευρώ. Η πρόσφατη διένεξη γίνεται για το αν έπρεπε ή όχι να εγγραφούν στον λογαριασμό δημοσίου χρέους ή να καταγραφούν σε ξεχωριστό λογαριασμό χρέους περίπου 24 δισεκατομμύρια ευρώ (18,2 δισ. χρέη ΔΕΚΟ και 5,5 δισ. από off-market swaps). Ολοι συμφωνούν ότι τα 298 δισεκατομμύρια υπήρχαν, ότι είχαν δηλωθεί συνολικά ως κρατικό χρέος, ότι ήταν γνωστά στις αγορές, ότι ήταν αποτέλεσμα δανεισμού. Ψάξτε να βρείτε τη διαφορά ανάμεσα στο 298 και στα 274+24! Διένεξη, περί όνου σκιάς, απλώς.
Το βερεσέ του Καραμανλή
Ο κ. Κ. Καραμανλής δεσμεύτηκε προεκλογικά ότι θα αντιμετώπιζε την κρίση κυρίως μέσα από το πάγωμα μισθών και συντάξεων του Δημοσίου. Θα διατηρούσε δηλαδή το έλλειμμα του προϋπολογισμού στα επίπεδα του 2009 (και δεν θα το αύξανε). Αν τηρούσε αυτή τη δέσμευση και διατηρούσε το βιοτικό επίπεδο «παγωμένο» στα επίπεδα του 2009 τότε γνώριζε ότι πέρα από τα έσοδα από τη φορολογία η χώρα ήταν υποχρεωμένη να δανείζεται επιπλέον 75 δισεκατομμύρια τον χρόνο. Τριάντα δισεκατομμύρια για την κάλυψη των ετήσιων αναγκών του κράτους, τριάντα για την αναχρηματοδότηση του χρέους και σχεδόν άλλα δεκαπέντε για την κάλυψη των τόκων. Ετσι προκύπτει πώς και γιατί η Ελλάδα που παρέδωσε ο κ. Καραμανλής το 2009 έπρεπε μέσα στην επόμενη τετραετία να δανειστεί κεφάλαια μεγαλύτερου ύψους από το ως τότε δημόσιο χρέος της (δηλαδή πάνω από 300 δισεκατομμύρια ευρώ). Ολα αυτά θα οδηγούσαν το δημόσιο χρέος περίπου στα 480 δισεκατομμύρια ευρώ στο τέλος του 2013 (τα επιπλέον 18 δισ. αντιστοιχούν σε τέσσερα χρόνια ελλειμμάτων ίσων με εκείνο του 2009 συν τους τόκους).
Επτά χρόνια μετά, κορυφαία στελέχη της κυβέρνησης Καραμανλή αποκαλύπτουν ότι ο τέως Πρωθυπουργός γνώριζε ότι μετεκλογικά θα έπρεπε να ληφθούν πολύ σκληρότερα μέτρα από αυτά που πρότεινε προεκλογικά. Ηταν βέβαιος ωστόσο πως θα έχανε τις εκλογές. Οι μετριοπαθείς συνεργάτες του υποστηρίζουν σήμερα στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους ότι ακριβώς εξαιτίας των καταιγιστικών αναγκών δανεισμού «η χρεοκοπία θα μπορούσε να αποφευχθεί το 2010 μόνο μετά τη λήψη σκληρών μέτρων ανάλογων του Μνημονίου που θα είχαν ληφθεί πριν από το τέλος του 2009». Και συμπληρώνουν με νόημα ότι «η χρεοκοπία μάλλον δεν θα μπορούσε να αποφευχθεί το 2011 παρά μόνο με έναν νέο γύρο ακόμη σκληρότερων μέτρων μέσα στο 2010». Ομως, ακόμη και αυτή η προσέγγιση δεν πείθει. Ποια μέτρα θα ήταν αυτά που θα μπορούσαν να συγκρατήσουν το έλλειμμα σε επίπεδα που να επιτρέπουν την ομαλή κάλυψή του από τις αγορές και επιπλέον να εξασφαλίζεται αφενός η αναχρηματοδότηση των λήξεων του χρέους και αφετέρου η αποπληρωμή των τόκων; Ιδού ένα παράδειγμα: Επειτα από μέτρα ύψους 2,5% του ΑΕΠ που επέβαλε το «πρώτο Μνημόνιο» για ολόκληρο το δεύτερο εξάμηνο του 2010, οι ανάγκες δανεισμού της χώρας περιορίστηκαν στα… 73,6 δισεκατομμύρια ευρώ για ολόκληρο το 2010! Ακόμη κι αν η οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση λάμβανε στο τέλος του 2009 τα διπλάσια μέτρα από αυτά που επέβαλε το μνημόνιο έξι μήνες μετά, θα περιόριζε τις ανάγκες δανεισμού του 2010 στα… 70 δισ. (αφού, με βάση τον περίφημο «πολλαπλασιαστή», οι περικοπές δαπανών αποφέρουν το μισό δημοσιονομικό όφελος γιατί περιορίζουν την ανάπτυξη και αντιστοίχως συρρικνώνουν τα έσοδα).
Κατά συνέπεια, το ερώτημα είναι σαφές: Θα μπορούσε μια Ελλάδα που θα βυθιζόταν σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση και κοινωνική κρίση λόγω αυτών ακριβώς των σκληρών μέτρων που θα επιβάλλονταν στο τέλος του 2009 να δανειστεί 70 δισεκατομμύρια ευρώ με ανεκτά επιτόκια μέσα στο 2010; Υπενθυμίζεται ότι το 2009 η Ελλάδα δανείστηκε 68,6 δισ. για να εξυπηρετήσει λήξεις χρεών, ελλείμματα και τόκους με αποτέλεσμα να υποβαθμιστεί η πιστοληπτική της ικανότητα. Η πορεία ήταν νομοτελειακή και έχουν δίκιο όσοι υποστηρίζουν ότι κανένα μέτρο δεν θα ήταν αρκετό για να κρατήσει ανοιχτή την πόρτα των αγορών. Αρκεί να υπενθυμίσουμε ότι με τα μέτρα λιτότητας του πρώτου Μνημονίου (ύψους 11,1% του ΑΕΠ), οι συνολικές ανάγκες δανεισμού της χώρας για την περίοδο 2010-2013 «περιορίστηκαν» μόνο στα… 239,7 δισεκατομμύρια ευρώ (δηλαδή 60 δισ. τον χρόνο). Τα κεφάλαια αυτά άρχισαν να εισρέουν, όχι ασφαλώς από τις αγορές (που έκλεισαν για την Ελλάδα) αλλά από τον Μηχανισμό Στήριξης! Ακριβώς επειδή ήταν αστρονομικό το ύψος του νέου δανεισμού που επέβαλλε η εξυπηρέτηση του χρέους, ήδη από το 2011 οργανώθηκε η μεγαλύτερη στον κόσμο περικοπή χρέους (PSI) για την οποία συμφώνησε ο κ. Γ. Παπανδρέου και υλοποίησαν ο κ. Λ. Παπαδήμος και ο κ. Ευ. Βενιζέλος. Και αν η Ελλάδα επέμενε στην πολιτική της κυβέρνησης του κ. Αντ. Σαμαρά, μάλλον θα συνεχιζόταν απρόσκοπτα η περαιτέρω περικοπή του χρέους με ταυτόχρονη διασπορά των υποχρεώσεων στο μέλλον. Αυτό δείχνει να έχει αντιληφθεί, έστω και αργά, ο κ. Αλ. Τσίπρας και μιλά εσχάτως για… «success story». Του το ευχόμαστε.
Η διπλή πλαστογράφηση από τον κ. Γ. Αλογοσκούφη
Οι απάτες της απογραφής και της αναθεώρησης του ΑΕΠ κατά 10,6% για το διάστημα 2002-2006 με πρόσχημα τη συμπερίληψη μέρους της παραοικονομίας
Αξίζει να σταθούμε στη «διπλή πλαστογράφηση» των οικονομικών στοιχείων που έγινε από τον κ. Γ. Αλογοσκούφη ως πολιτικό δώρο στον κ. Καραμανλή. Η πρώτη πλαστογράφηση, όπως εξηγήσαμε την περασμένη εβδομάδα, έγινε με την «απογραφή» το 2004. Επρόκειτο για τη μεταφορά της εγγραφής των δαπανών για τα εξοπλιστικά προγράμματα – που κρίθηκαν αναγκαία υπό την πίεση της τουρκικής απειλής μετά τα Ιμια – από τις ημερομηνίες παραλαβής των όπλων (μετά το 2004) στις ημερομηνίες παραγγελίας (πριν από το 2004). Η μεταφορά αυτή «ελάφρυνε» στατιστικά τους προϋπολογισμούς της περιόδου Καραμανλή και επέτρεψε να γίνουν περισσότερες δαπάνες μέσω επιπλέον δανεισμού χωρίς να παραβιαστεί το όριο του 3% του ελλείμματος. Μάλιστα, όπως υπογραμμίζει ο κ. Σημίτης στη σελίδα 21 του βιβλίου του «Εκτροχιασμός» (εκδ. Πόλις, 2012): «Το 2006 η Eurostat έκρινε ότι η ορθή μέθοδος καταγραφής της δαπάνης των αμυντικών εξοπλισμών ήταν αυτή της παραλαβής του υλικού, η μέθοδος δηλαδή που ακολουθούσε η Ελλάδα πριν από το 2004. Χώρες που δεν εφάρμοζαν αυτή τη μέθοδο θα έπρεπε να την ακολουθήσουν, από το 2005 και μετά. Ομως παρά την απόφαση αυτή η Eurostat δεν προχώρησε στην αναδρομική διόρθωση των στοιχείων: Το 3,07% του ΑΕΠ κρατικό έλλειμμα για την Ελλάδα το 1999, όπως προέκυψε από την απογραφή, διατηρήθηκε ενώ θα έπρεπε να προσαρμοστεί στη νέα απόφαση. Η ασήμαντη -0,07% του ΑΕΠ απόκλιση από το όριο της Συνθήκης, που υιοθετήθηκε άκριτα από τα διοικητικά όργανα της ευρωζώνης, έγινε έτσι η αφορμή να απαξιωθεί μια τιτάνια προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής».
Στην απάτη της απογραφής ήρθε να προστεθεί δύο χρόνια μετά η απάτη της αναθεώρησης του ΑΕΠ κατά 10,6% για το διάστημα 2002-2006 με πρόσχημα τη συμπερίληψη μέρους της παραοικονομίας (λαθρεμπόριο τσιγάρων και ποτών, πορνεία και ξέπλυμα βρώμικου χρήματος). Οπως επισήμανε το φθινόπωρο του 2006 το ΠαΣοΚ διά του μετέπειτα υπουργού Οικονομικών κ. Φ. Σαχινίδη που ήταν τότε πρόεδρος της Επιτροπής ΙΣΤΑΜΕ για την Απασχόληση: «Αυτό το επιπλέον ΑΕΠ δεν φορολογείται, άρα το κράτος δεν έχει έσοδα από αυτό, ούτε θα έχει για να χρηματοδοτήσει μεγαλύτερες δαπάνες και ταυτόχρονα να υποστηρίξει την εξυπηρέτηση νέου δανεισμού. Τι μένει; Απλά μια στατιστική αύξηση. Ομως, μεγαλύτερο ΑΕΠ σημαίνει μικρότερο έλλειμμα και χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ. Με το έλλειμμα και το χρέος όπως είναι μέχρι σήμερα η Ελλάδα έχει πρόβλημα περαιτέρω δανεισμού γιατί έχει φτάσει στο όριο του ελλείμματος 3% που επιτρέπει το Σύμφωνο Σταθερότητας. Με την αναθεώρηση του ΑΕΠ μειώνεται το ποσοστό ελλείμματος και χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ και δημιουργείται ξαφνικά το νομικό περιθώριο για περισσότερες δαπάνες μέσα από μια μεγάλη αύξηση του δανεισμού χωρίς να παραβιαστεί το 3% του ελλείμματος. Κι αυτός είναι ο απώτερος στόχος της κυβέρνησης: Να δανειστεί ακόμα περισσότερα απ’ όσα δανείζεται τώρα χωρίς να ξεπεράσει το έλλειμμα το 3% του ΑΕΠ». Και έτσι ακριβώς έγινε. Η πολιτική Καραμανλή στηρίχθηκε σε μια διπλή πλαστογράφηση, πρώτα του ελλείμματος και μετά του ΑΕΠ. Κανείς δεν μπορεί να υπερασπιστεί με τους κανόνες του ορθού λόγου τα παραπάνω αδιανόητα «επιτεύγματα». Γι’ αυτό ορισμένοι νεοκαραμανλικοί, όπως ο κ. Ευρ. Στυλιανίδης, όταν δεν σιωπούν, εγκαταλείπουν βιαστικά τον ορθολογισμό και δημοσιεύουν… αρλούμπες στο Twitter ότι δήθεν το ΠαΣοΚ έκαψε τα δάση το 2007(!) ενώ ο κ. Ι. Μιχελάκης φοβερίζει με την αρθρογραφία του τον κ. Κυρ. Μητσοτάκη «να πάρει θέση»…
ΔΑΝΕΙΟ 1 ΔΙΣ.
Ο… εκκεντρικός κ. Πέτρος Δούκας
Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αυτή η νομοτελειακή πορεία προς τη χρεοκοπία; Προφανώς ναι. Το 2006 ο κ. Πέτρος Δούκας, ως επικεφαλής του Γενικού Λογιστηρίου, αξιοποίησε την ένταξη στην ευρωζώνη και κατόρθωσε να δανειστεί η χώρα 1 δισεκατομμύριο ευρώ για 50 χρόνια! Η πρωτοβουλία του θεωρήθηκε τότε σχεδόν «εκκεντρική». Μόνο αν η τακτική αυτή είχε συστηματικά εφαρμοστεί σπρώχνοντας, αραιώνοντας και διασπείροντας διαρκώς στο απώτατο μέλλον τις εθνικές υποχρεώσεις που διαρκώς δημιουργούνταν – σε συνδυασμό ασφαλώς με μια προνοητική και «σφιχτή» δημοσιονομική διαχείριση – η διεθνής βοήθεια δεν θα είχε καταστεί νομοτελειακά απαραίτητη. Οπως σωστά υποστηρίζει η κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου και υπογραμμίζεται στη σελίδα 17 της Προκαταρκτικής Εκθεσης της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους (Ιούνιος 2015), «η βασική αιτία της συσσώρευσης χρέους σχετίζεται με το πολλαπλασιαστικό φαινόμενο («snowball effect») που παρατηρείται όταν το «υπονοούμενο» επιτόκιο εξυπηρέτησης του χρέους υπερβαίνει την ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ. Το πολλαπλασιαστικό φαινόμενο αιτιολογεί τα δύο τρίτα της αύξησης του χρέους κατά την περίοδο 1980-2007 … [με δεδομένο ότι] οι ελληνικές δημόσιες δαπάνες πλην των δαπανών για εξοπλισμούς ήταν πάντοτε χαμηλότερες του μέσου όρου των ευρωπαϊκών». Το «φαινόμενο της χιονοστιβάδας» λοιπόν είναι αυτό που παγίδευσε την Ελλάδα το 2009 – όπως παγίδευσε και την Αγγλία το 1976. Οι μόνοι πολιτικοί που προειδοποιούσαν με δημόσιες τοποθετήσεις τους για τα επερχόμενα – με στοιχεία και επιχειρήματα – ήταν ο κ. Κώστας Σημίτης, ο κ. Κωνσταντίνος Μητσοτάκης και ο κ. Αλέκος Παπαδόπουλος. Δεν εισακούστηκαν. Η αποτυχία έγκαιρης πρόβλεψης, διαπίστωσης και προληπτικής αντιμετώπισης της δυναμικής αύξησης του δημοσίου χρέους προστίθεται στις ευθύνες της κυβέρνησης Καραμανλή δίπλα στην ακραία διόγκωση του ετήσιου ελλείμματος και στην πλαστογράφηση των οικονομικών στοιχείων.
Παράθεμα: Τα «θαύματα» της ‘Παναγίας’, ως εργαλείο πολιτικής απάτης | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Πραγματική Αγία, με τεράστια ακίνητη περιουσία ((Λοκρίδα, Λιβανάτες, Αταλάντη, Καμένα Βούρλα-από τη φιλανθρωπική της δράση) και στην περιοχή, του ανιδιοτελούς μητροπολίτη Φθιώτιδας, Χρυσής Αυγής και Σύριζα, Νίκου Πρωτοπαπά
(Μόνο δυο, από τις δεκάδες σχετικές, πολιτικής σημασίας, φωτογραφίες του μητροπολίτη ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσής Αυγής)
Κεφαλληνίας Προκόπιος ο τεμαχιστής και πρώην Παραμυθίας Τίτος
Περισσότερα:
http://lolanaenaallo.blogspot.com/2013/01/blog-post_2912.html
Παράθεμα: Όταν το υπ.Εργασίας νταραβεριζόταν με την Αθανασία του Αιγάλεω | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές