Ανάβρα Μαγνησίας, φωτό cropped από τον "Ελ. Τύπο"
Το άκουσα στις ειδήσεις του Σκάι χτες και προχτές βράδυ. Συγκινήθηκα. Είπα υπάρχει ελπίδα. Ανάμεσα στις χωματερές της πολιτικής, των ιερών και κοσμικών θεσμών, της διαπλοκής, του δόλου, της απέραντης απαισιόδοξης θλίψης για τα τεκταινόμενα στη χώρας μας, να λοιπόν κι η βάσιμη Ελπίδα…
Δεν συγκράτησα άλλα ονόματα χωριών με την συνήθεια να ακούω ειδήσεις κάνοντας και άλλες δουλειές… συγκράτησα μόνο το χωριό Ανάβρα Μαγνησίας και το σημείωσα. Έψαξα στο Γκούγκλ και βρήκα ένα ολόκληρο, αρκετά τεκμηριωμένο κείμενο στο blog «efimerida sfaira», με χαροποίησε ιδιαιτέρως
Γράφει για ένα πρότυπο χωριό με υποδειγματικές υποδομές, αιολικό πάρκο, ευχαριστημένους κατοίκους, κοινωνική μέριμνα, βάσεις για ανάπτυξη, ακόμα και για μεγαλόπνοα σχέδια όπως μια εγκατάσταση συστήματος… τηλεθέρμανσης!
Ανακάλυψα δε, και ολόκληρο 2σέλιδο αφιέρωμα στον «Ελ. Τύπο» μέσω του blog Green Way Structure
Το αφιέρωμα A μέρος και B μέρος σε αρχείο pdf.
Για το θέμα έγραψε επίσης και το Nylon.gr του καλού blogger Νίκου Δανδράκη και μάλιστα το Νοέμβριο ’08…
Διαβάστε να χαρεί η ψυχή σας.
Δεν είναι όλα μαύρα
.
ΠΡΟΣΟΧΗ: οποιαδήποτε ταύτιση του «Τίτλου» με την… «Πράσινη Ανάπτυξη» – ευκαιριακό σύνθημα, του ΠΑΣΟΚ είναι συμπτωματική. Μην τρελαθούμε!
.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Είναι λάθος ο όρος ανάπτυξει διότι εμπεριέχει ποσοτική διάσταση και δεν είναι δυνατόν σε πεπερασμένο σύμπαν να έχεις αιώνια ανάπτυξη
καλά που έβαλες τη σημείωση στο τέλος γιατί προχωρούσα τάχιστα σε μέγιστη παρεξήγηση 😉
Αγαπητέ οικοδεσπότα
Για την Ανάβρα, νομίζω πως έχει γράψει παλαιότερα και το ένθετο της Κ.Ε..
Ομως για φαντάσου σε τι χάλι βρισκόμαστε ως χώρα. Να συγκινούμαστε από κάτι, το οποίο σε μια οποιαδήποτε ευνομούμενη κοινωνία θα ήταν αυτονόητο. Οπως κι όταν (πότε?) ένας πολιτικός είναι έντιμος.
Τέτοια παραδείγματα πράσινης αυτοδιαχείρισης υπάρχουν σε πολλές χώρες. Κι όταν τα μαθαίνουμε, σιχτιρίζουμε την ατυχία μας να γεννηθούμε εδώ.
Κι όμως, κάτι αρχίζει να κινείται. Και μιλάω για τη στροφή πολλών νέων αγροτών προς τις βιοκαλλιέργειες. Οχι επειδή είναι του συρμού, αλλά επειδή δε γουστάρουν να πάνε από καρκίνο. Και είναι πράγματι συγκινητικό αυτό που μου είπε ένας νέος αγρότης. «Καλύτερα λιγότερη ποσότητα, και στην ώρα της».
Ακόμη κι αν η «πράσινη ανάπτυξη» είναι μόνο ένα σύνθημα, κάτι θα μείνει στη συνείδηση του κόσμου.
Αμήν…