Να ξεκαθαρίσω ότι δεν είμαι ειδικός, αλλά με την χρηματιστηριακή κατάρρευση του τελευταίου μήνα και σύμφωνα με τις εκτιμήσεις και τα κείμενα που «διαρρέουν» στο Τύπο, τα Ταμεία έχουν ήδη απολέσει περίπου 5 δισεκατομμύρια ευρώ από τα αποθεματικά τους… Από τις αρχές του έτους λέγεται ότι, οι απώλειες φθάνουν συνολικά σε ποσοστό που ξεπερνάει το 60%, αρκετά δε από αυτά αντιμετωπίζουν προβλήματα «τρέχουσας ρευστότητας» για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες συνταξιοδότησης και καταβολής «εφάπαξ», αλλά και μεσοπρόθεσμης επιβίωσης!
Αν τώρα προστεθούν σε αυτές τις απομειωμένες αποδόσεις του χαρτοφυλακίου τους και οι καθημερινή σχεδόν αύξηση των χρεών των Ταμείων τότε στο άμεσο μέλλον θα ακούσουμε το τραγικό Μπαμ που θα σκάσει, και τις κοινωνικές συνέπειές του.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Ε», τουλάχιστον 80 συνταξιοδοτηθέντες δημόσιοι υπάλληλοι δεν έλαβαν το εφάπαξ παρ’ ότι εξήλθαν των υπηρεσιών τους εδώ και πολλούς μήνες. Και ενώ έχουν αποβιώσει, την παροχή αυτή δεν την έχουν λάβει (τουλάχιστον ακόμη) ούτε οι κληρονόμοι τους. Το Ταμείο καθυστερεί έως και 18 μήνες να καταβάλει το εφάπαξ και αυτή τη στιγμή εκκρεμούν 12.500 αιτήσεις ήδη συνταξιοδοτηθέντων υπαλλήλων, οι οποίοι φοβούνται ότι θα έχουν την «τύχη» των 80 συναδέλφων τους… Και όταν μαθαίνεις ότι γι’ αυτή την καθυστέρηση δεν ευθύνεται η γραφειοκρατία ή η απουσία στοιχείων του ασφαλισμένου, αλλά η ίδια η οικονομική κατάρρευση του Ταμείου…
Στο δημόσιο, για την καταβολή όλων των εφάπαξ που εκκρεμούν απαιτούνται 500 εκατ. ευρώ και στο Ταμείο αυτή τη στιγμή τα διαθέσιμα δεν ξεπερνούν τα 32 εκατ. ευρώ. Τα δε αποθεματικά έχουν εξανεμιστεί αφού η προηγούμενη διοίκηση του Ταμείου τα «επένδυσε» σε δομημένα ομόλογα, εκ των οποίων το ένα ήταν τόσο «τοξικό» που έχασε τη μισή του αξία.
Τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα
Τόσα χρόνια δουλειάς, τόσες κρατήσεις από όλους τους εργαζόμενους. Κόπους μιας ζωής, και…για να κρύψουν τις «μαύρες τρύπες» η κυρία κυρία Φάνη Πάλλη – Πετραλιά δεν έδωσε όλα τα στοιχεία για την περιουσία των φορέων της κοινωνικής ασφάλισης, αυτό κι αν είναι σκάνδαλο, κι ας αφήσει την γραπτή αναφορά της μόνο στα Αμοιβαία Κεφάλαια, κι ας μας ενημερώσει τι απέγιναν και τι (αρνητικά) απέδωσαν τα…διαβόητα δομημένα ομόλογα, τα χαρακτηριζόμενα ως «τοξικά». Πόσα ακριβώς έχασαν τα Ταμεία και ποια είναι η σημερινή τους κατάσταση;
Δεν είναι τραγικό ότι επίσημα στοιχεία για τη συνολική περιουσία των Ταμείων υπάρχουν έως το 2006; Μετά όμως, πολλά Ταμεία ρευστοποίησαν ομόλογα του Δημοσίου για να πληρώσουν συντάξεις (μόνο το ΙΚΑ πάνω από 2,2 δισ. ευρώ) και οι μετοχές, στις οποίες είχαν επενδύσει κεφάλαια, κατέρρευσαν.
Η υπεύθυνη απάντηση της υπουργού: «η αποτίμηση του χαρτοφυλακίου ενός Ταμείου είναι λογιστική, το κράτος εγγυάται τις συντάξεις.»
Εκεί οδηγήθηκε το ασφαλιστικό σύστημα με τις μεταρρυθμίσεις, τα δομημένα ομόλογα (η Δικαιοσύνη ακόμη ψάχνει τους…ενόχους), τους κουμπάρους.
Βρέθηκαν ή «βρέθηκαν» εύκολα 28 δισ. ευρώ για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, σας παρακαλούμε να βρείτε και μερικά «ψίχουλα» ακόμη της τάξης των 5 δισ. για τη στήριξη του ασφαλιστικού μας συστήματος.
Επιτέλους, λίγη ευαισθησία.
.
Διαβάστε από την «Ελευθ.»
και το καλό άρθρο του Θανου Oικονομοπουλου στην «Καθημερινή»
φωτογραφία ©http://www.ant1online.gr/ επεξεργασμένη κατάλληλα για την παρούσα ανάρτηση.
.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Οι μεν σε τοξικά οι δε σε χρηματιστηριακή στήριξη, μην ξεχνιόμαστε. Τελικά είμαστε ανάμεσα στην σφύρα και στον άκμονα, κατ’επιλογήν…
Ω, δόξα τω μεγάλω Σουβλακέα όλα λογιστικά είναι…
Εδώ θυμάμαι τον Μίμη Ανδρουλάκη που έλεγε για το πως θα σωθούν τα ασφαλιστικά ταμεία μέσω των χρηματιστηριακών επενδύσεων… Αχ, ρε Μίμη είσαι και μηχανικάρας!
Πάμε φουλ για την κόλαση όπως στα Στέητς, όπου 50 εκ. από τα 300 εκ. είναι ανασφάλιστοι και όσοι νομίζουν ότι είναι ασφαλισμένοι στις ιδιωτικές εταιρίες, διαπιστώνουν όταν έρθει η ώρα της κρίσεως ότι ουσιαστικά ΔΕΝ έχουν ασφάλιση υγείας.
Συντάξεις και ασφάλιση υγείας να αραιώνουν σιγά-σιγά διατί χαλούν την μόστρα σταν «Brave New World» που έρχεται και ή δεν μας περιλαμβάνει καθόλου, ή μας έχει εξασφαλισμένη θέση πλέμπας.
«η αποτίμηση του χαρτοφυλακίου ενός Ταμείου είναι λογιστική, το κράτος εγγυάται τις συντάξεις.»
Very Funny (πάλι) Πετραλιά
1. Σαφώς και η αποτίμηση είναι λογιστική – αλλά υπάρχουν κανόνες και λογιστικά πρότυπα τα οποία ελπίζω το ΙΚΑ να τηρεί προκειμένου η «λογιστική» να συναντά την «πραγματικότητα». Άτσαλη υπεκφυγή.
2. Και ποιός εγγυάται το Κράτος; Οι τραπεζίτες του (το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε) ή οι πολίτες του; Άρα, ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο;
3. Και εαν όντως το κράτος εγγυάται τις συντάξεις, τότε γιατί αφέθησαν «ελεύθεροι»* οι διοικητές ταμείων να κάνουν του κεφαλιού τους; Δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων και ηθικός κίνδυνος (moral hasard) όταν κανείς τσογάρει ασύστολα ξέροντας πως θα καλυφθεί χωρίς κόστος;
* ΑΝ δεχθούμε ότι σκάνδαλο Ακρόπολις δεν υπάρχει…
Αποτοξίνωση εδω και τώρα!
..ή.. να μας δώσουν και μας από αυτό που πίνουν και δεν μας δίνουν..
Καλησπέρα σας.
Η κυβέρνηση σωζει τις τράπεζες, αν κι ορισμένες (όπως η Marfin, αλλά κι η Εθνική μαθαίνω, αλλά θα στρώσει που θα πάει…) δε θένε να σωθούνε! Καλώς.
Η κυβέρνηση σώζει τους υπουργούς της αν και ούτε και εκείνοι θένε να σωθούνε, γι αυτό και …»παραιτούνται». Καλώς.
Η κυβέρνηση θα σώσει τα ταμεία (δεν αμφιβάλουμε, είμεθα καλοπροαίρετοι), αν και ούτε αυτά θένε να σωθούνε (το δηλώνουν ρητά οι «αυτοκτονικές τους» επενδύσεις!). Καλώς.
Η κυβέρνηση όμως πασιφανώς δε σώζει τα προσχήματα (είπαμε, είμεθα καλοπροαίρετοι, αλλά όχι και ….γιακουμάτοι). Κακώς!!!
Χαιρετισμους
Υ.Γ. Ο Θεός να σώσει την κυβέρνηση, διότι εκείνη…
Όλα σωστά τα λέτε, αλλά κανένας δεν απαντάει στα παρακάτω.
α) Τα όρια ηλικίας θεσπίστηκαν με προσδόκιμο ζωής τα 72 χρόνια. Τώρα που είναι επάνω από 80, είναι λογικό να είναι ίδια;
β) Σαν συνέπεια του α, η αναλογία εργαζόμενων προς συνταξιούχους συνεχώς μικραίνει. Ποιος θα πληρώσει για τις συντάξεις;
γ) Συνεχώς βγαίνουν καινούργιες και ακριβές διαγνωστικές μέθοδοι και θεραπείες, όπου όλοι οι ασφαλισμένοι απαιτούν να έχουν πρόσβαση με την ελάχιστη δυνατή επιβάρυνση. Σε συνδυασμό με τα α και β, πού θα βρεθούν τα λεφτά;
δ) Γιατί θα πρέπει να λάβει εφάπαξ ένας μισθωτός του ιδιωτικού ή δημόσιου τομέα που παίρνει ανελλιπώς μισθό και συνεχίζει να παίρνει σύνταξη ανάλογη του μισθού του, άρα το βιοτικό του επίπεδο δεν θα πρέπει να αλλάξει με τη συνταξιοδότηση; Δεν το βρίσκω λογικό. Μακάρι όλοι να ήμασταν πλούσιοι (και ωραίοι και υγιείς) για πάντα, αλλά δεν γίνεται και από τη στιγμή που λεφτά δεν υπάρχουν, τα εφάπαξ να κοπούν για να μπορούν να πληρωθούν συντάξεις. Και το ότι κάποιοι πήραν στο παρελθόν δεν είναι επιχείρημα.
Και φυσικά, το πρώτο που πρέπει να κοπεί είναι οι σπατάλες των πολιτικών και του δημοσίου. Δεν μπορεί να κάνεις φοροεπιδρομές και να κάνεις την ίδια στιγμή ταξιδάκι στο Λονδίνο με πενήντα λιγούρηδες παρατρεχάμενους να τρώνε, να πίνουν και να κοιμούνται τζάμπα. Και να έχεις στόλο από κάτι χιλιάδες αυτοκίνητα με οδηγό για τους πιο απίθανους καραγκιόζηδες. Νοικοκύρεμα τώρα.
Vre paidia ti na poume k meis t amoira sthn pefwtismenh Amerika. 700dis «bail out» htan auto…
Mhpws prepei n arxisoume ena «group therapy» oloi mas gia
uposthri3h:-)
ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΜΠΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ (ΕΚ ΤΩΝ 300) ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΚΑΙ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΒΑΡΥΝΟΥΝ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ???
[ΑΛΛΑ ΤΗ ΣΚΑΠΟΥΛΑΡΟΥΝ ΜΕ ΜΙΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ Η ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ.]
Τότε ίσως γίνουμε κράτος.
Και, κύριε Δερβίση, τα ταμεία δεν επιβαρύνονται από τις δημογραφικές αλλαγές τόσο όσο επιβαρύνονται από τη ρεμούλα, την οικονομική αιμορραγία ιδιωτικών διαγνωστικών συμβεβλημένων με τα ταμεία ελλείψει (λέμε) του απαραίτητου εξοπλισμού των ταμείων και την κακοδιαχείριση των ταμείων από τις εκάστοτε διευθύνσεις τους.
Ή μήπως δεν τα γνωρίζετε αυτά;
Τόσα χρήματα χαμένα, απο δώ και απο κεί και μιλάνε για κρίση οικονομική… Οι τύποι δεν έχουν την κρίση, να καταλάβουν τι τους γίνετε….
http://belarisa.wordpress.com
Στάση πληρωμών κήρυξε το Ταμείο Πρόνοιας Δημοσίων Υπαλλήλων. Αδυνατεί να πληρώσει το εφάπαξ των συνταξιοδοτούμενων. Έχασε τα κεφάλαιά του στον χρηματηστηρικό τζόγο. Ιδού ο θρίαμβος της ελεύθερης αγοράς. Τα ταμεία δεν μπορούν να ρευστοποιήσουν τις μετοχές τους λόγω της κατακόρυφης πτώσης. Όταν και αν μπορέσουν κάποιοι δικαιούχοι θα έχουν πεθάνει.
Δυστυχώς μόνο για γερμανομαθείς – το διάβασα σήμερα και δεν ήξερα αν έπρεπε να κλαψω ή να γελάσω: ένα ποίημα του Kurt Tucholsky του 1930 (!!) για την τότε οικονομική κρίση, τις αμερικανικές σπέκουλες και τις θυσίες των απλών ανθρώπων (die Kleine Männer) ανά την υφήλιο. Τίποτε δεν έχει αλλάξει, προφανώς.
Wenn die Börsenkurse fallen,
regt sich Kummer fast bei allen,
aber manche blühen auf:
Ihr Rezept heißt Leerverkauf.
Keck verhökern diese Knaben
Dinge, die sie gar nicht haben,
treten selbst den Absturz los,
den sie brauchen – echt famos!
Leichter noch bei solchen Taten
tun sie sich mit Derivaten:
Wenn Papier den Wert frisiert,
wird die Wirkung potenziert.
wenn in Folge Banken krachen,
haben Sparer nichts zu lachen,
und die Hypothek aufs Haus
heißt, Bewohner müssen raus.
Trifft’s hingegen große Banken,
kommt die ganze Welt ins Wanken –
auch die Spekulantenbrut
zittert jetzt um Hab und Gut!
Soll man das System gefährden?
Da muss eingeschritten werden:
Der Gewinn, der bleibt privat,
die Verluste kauft der Staat.
Dazu braucht der Staat Kredite,
und das bringt erneut Profite,
hat man doch in jenem Land
die Regierung in der Hand.
Für die Zechen dieser Frechen
hat der Kleine Mann zu blechen
und – das ist das Feine ja –
nicht nur in Amerika!
Und wenn Kurse wieder steigen,
fängt von vorne an der Reigen –
ist halt Umverteilung pur,
stets in eine Richtung nur.
Aber sollten sich die Massen
das mal nimmer bieten lassen,
ist der Ausweg längst bedacht:
Dann wird bisschen Krieg gemacht.