«Toν πάπα να καταράσθαι, αυτός θα είναι η αιτία του κακού».
Μέντιουμ άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός-90η προφητεία
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
H Eλλάδα κατηγορεί την Τουρκία πως παραβιάζει τα δικαιώματα του πατριαρχείου και σε πολλές πτυχές αυτού του ζητήματος έχει δίκιο. Ασφαλώς η σφαιρική εξέταση αυτού του θέματος επιβάλλει να δούμε και να συγκρίνουμε πως φέρεται το κεμαλικό κράτος στο Ισλάμ, στο οποίο έχει επιβάλει σοβαρούς περιορισμούς και πως φέρεται η Ελλάδα στις δικές της θρησκευτικές μειονότητες, αλλά τα θέματα αυτά είναι τεράστια. Με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψη του κ. Αλαβάνου στον καθολικό αρχιεπίσκοπο Τήνου, και την επισήμανση του τελευταίου: «Δώστε στους Καθολικούς ό,τι ζητάτε για τον Πατριάρχη», περιοριζόμαστε να εξετάσουμε αν η «Καθολική Εκκλησία στην Ελλάδα» απολαμβάνει αυτά που δικαιούται και αν αυτό δεν συμβαίνει ο καθένας μπορεί να κάνει τις αναγωγές του και να υποθέσει ποια είναι η τύχη των μικρών θρησκευτικών ομολογιών στη ώρα μας, αν η πανίσχυρη Καθολική Εκκλησία καταπιέζεται.
Η Καθολική Εκκλησία ασφαλώς μπορεί να διεκδικήσει το παγκόσμιο ρεκόρ της βαρβαρότητας, με τις Ιερές Εξετάσεις της, τις σφαγές των Ινδιάνων, τις Σταυροφορίες κλπ αλλά αυτό δε σημαίνει πως θα κλείσουμε τα μάτια στα όσα της επιφυλάσσει η επίσης αμαρτωλή Ορθόδοξη αδελφή της που λειτουργεί ελεύθερα σε όλο σχεδόν τον κόσμο. Η Εκκλησία της Ελλάδας θεωρώντας πως η χώρα είναι αμπελοχώραφό της και οι κάτοικοι πελατεία της, εκθέτει τη χώρα και επιβάλλει μέσω του ευήκοου στα κελεύσματά της και επιρρεπούς στην παραβίαση ελευθεριών συναινετικού δικομματισμού ένα καθεστώς στέρησης ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ξεχνά πως οι δυο Εκκλησίες ξεπήδησαν από την ίδια μήτρα και πως μέχρι το οριστικό σχίσμα του 1054 ήταν ενωμένες με κεφαλή τον πάπα και συνένοχες, στους αιματηρούς διωγμούς που εξαπέλυσαν κατά των Εβραίων, των Εθνικών, των ποικιλώνυμων χριστιανών «αιρετικών» και των Εικονομάχων. Μεγάλο τμήμα του αγιολόγιού τους είναι κοινό και περιλαμβάνει πολλούς πάπες όπως τους Κλήμη Α΄, Τελεσφόρο, Σίξτο Β΄, Σίλβεστρο Α΄, Αγαπητό Α΄, Γρηγόριο Α΄, Μαρτίνο Α΄, Αγάθωνα, και τον Μέγα Λέοντα Α΄, τον ένδοξο εξολοθρευτή μανιχαϊστών, πελαγιανών, πρισκιλλιανιστών, μονοφυσιτών και Εβραίων. Οι άγιοι των ορθόδοξων και καθολικών Σλάβων Μεθόδιος και Κύριλλος χειροτονήθηκαν ιερείς από τον πάπα Αδριανό Β΄, και ο τάφος του δεύτερου βρίσκεται στη Ρώμη.
Μια κατηγορία που εκτοξεύεται κατά των Ελλήνων Καθολικών είναι η μη συμμετοχή τους στην Επανάσταση του ’21. Παραβλέπεται εδώ, πως οι δαιμονολογίες και η απομόνωση που επιφύλαξαν οι ορθόδοξοι Γραικοί στους καθολικούς, δεν υποσχόταν μια καλύτερη μοίρα σε μια ελεύθερη Ελλάδα και δικαιολογεί αυτή τους τη στάση. Είναι πάγιο φαινόμενο οι καταπιεσμένες μειονότητες σε ανάλογες περιπτώσεις να τηρούν ουδετερότητα ή και να συντάσσονται με το μέρος των κατακτητών. Πρόχειρα παραδείγματα είναι η στάση κάθε λογής Μονοφυσιτών (Κοπτών, Συρων κλπ) της Ανατολής, που έβλεπαν το Ισλάμ σαν απελευθερωτή τους από τον ζυγό της Εκκλησίας και του αυτοκράτορα της Κωνσταντινούπολης, η συμπεριφορά των Ουνιτών της Ουκρανίας στη χιτλερική εισβολή καθώς και πολλών Τσάμηδων της Θεσπρωτίας στην Κατοχή. Οι Έλληνες Καθολικοί αντιτείνουν μάλιστα ως τεκμήρια πατριωτισμού το μαρτύριο στο οποίο υπέβαλαν οι Τούρκοι τον επίσκοπο Σύρας Ανδρέα Kάργα και έναν ιερέα του το 1617, όπως επίσης και το γεγονός πως στη διάρκεια της Κατοχής δεν εντοπίστηκε φαινόμενο δοσιλογισμού της καθολικής κοινότητας ούτε προς την πλευρά των Ιταλών, μεγαλύτερo από αυτό των Ορθοδόξων.
Είναι λογικό οι Έλληνες Καθολικοί να μη νιώθουν άνετα, σε ένα κλίμα συκοφαντιών και αποκλεισμών. Ο Κρουμπάχερ διεπίστωσε πως οι μοναχοί της Πάτμου συκοφαντούσαν τους καθολικούς ιερείς, πως έπνιγαν τους ασθενείς που ενώ είχαν πάρει το επιθανάτιο χρίσμα, φαινόταν πως θα ζούσαν («Η Ελλάδα, τα νησιά και η Μ. Ασία…», Ωκεανίδα – 1994). Η Ι.Σύνοδος απαγόρευσε το 1839 τους γάμους με ετερόδοξους. Η απόφαση αυτή, ανάλογη με παρόμοιες της ελληνικής καθολικής Ιεραρχίας που φοβόταν απορρόφηση της μειονότητας, ρήμαξε ζωές στις Κυκλάδες, όπου η ισχυρή παρουσία του καθολικού στοιχείου, ευνοούσε μικτούς έρωτες, που δεν μπορούσαν να νομιμοποιηθούν. Η παρανοϊκή εκδοχή του αντικαθολικισμού επιβιώνει μέχρι σήμερα τροφοδοτούμενη από τους καλόγερους που βλέπουν στο πρόσωπο του «δικέρατου» (με την διπλή τιάρα) πάπα την ενσάρκωση του Αντίχριστου. Στον βικάριο του Ηρακλείου Πέτρο Ρούσσο, απαγορεύτηκε να επισκεφθεί το Πάσχα (2004) και τα Χριστούγεννα (2003) τους αλλοδαπούς καθολικούς φυλακισμένους στις φυλακές της Κρήτης. Τον Δεκέμβρη του 1998, 5 από τις 14 μοναχές του παγκόσμια σεβαστού τάγματος της Νομπελίστριας Τερέζας της Καλκούτας, κλήθηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα, με πρόσχημα τη λήξη της άδειας παραμονής τους. Κρίθηκε ότι οι καλόγριες που περιέθαλπαν στον Κολωνό 39 γυναικόπαιδα, επισκέπτονταν και προστάτευαν 80 κρατούμενους, παρέδιδαν μαθήματα σε 75 φτωχά παιδάκια, ενίσχυαν αστέγους, έπρεπε να διωχτούν. Ο καθολικός αρχιεπίσκοπος διαμαρτυρήθηκε στον υπουργό (Αυγή», 17-1-’99). Η σύγκριση με την Φιλανδία, όπου η ορθόδοξη Εκκλησία με μόλις 1% του πληθυσμού πιστούς απολαμβάνει προνομίων επίσημου δόγματος δεν κολακεύει καθόλου τον πολιτισμό της σημερινής Ελλάδας.
Κακή συμπεριφορά προς ορθόδοξους κληρικούς, δεν παρατηρείται στις καθολικές χώρες, όπου βέβαια δεν υπάρχουν ορθόδοξες μοναχές που έχουν να επιδείξουν πολλοστημόριο τέτοιου έργου, ούτε αξιόλογος αριθμός γηγενών πιστών. Η καθολική εκκλησία του Μπάρι έκανε μια γενναία δωρεά για την ανοικοδόμηση του ορθόδοξου ναού των Δίδυμων Πύργων και οι καθολικές Εκκλησίες στην Δύση, παραχωρούνται για τις λατρευτικές ανάγκες ορθοδόξων που στερούνται ναού. Στη δεκατεία του 1990, ο ναός του Χρυσοστόμου στον Ιέρακα και η μονή του Θεριστή στο Μπιβόντζι, ορθόδοξα κτίσματα του 10ου αιώνα στην Ν.Ιταλία, παραδόθηκαν στην ελληνική επισκοπή. Ο ναός του Σωτήρα στο Μόναχο, ο μεγαλύτερος ελληνορθόδοξος ναός της Κ.Ευρώπης χτίστηκε και δωρήθηκε από την Καθολική Εκκλησία της υπερσυντηρητικής Βαυαρίας. Ο ελληνορθόδοξος μητροπολίτης Παναμά Αθηναγόρας γράφει προς το ελληνικό ιεραποστολικό περιοδικό «Άγ.Κοσμάς Αιτωλός» (τ.Ιανουάρ. 2005) για τον καθολικό δήμαρχο της Μπέλμποαν, πρωτεύουσας του Μπελίζ, ο οποίος του παραχώρησε 8 εκτάρια σε τιμή μικρότερη από το 1/7 της πραγματικής για να χτίσει ναό. Ο αναγνώστης οφείλει να συγκρίνει την γενναιόδωρη στάση ενός απλού καθολικού δήμαρχου μιας τριτοκοσμικής χώρας με την συμπλεγματική και αντιδημοκρατική στάση του ελληνικού υπουργείου θρησκευμάτων που με προεδρικό διάταγμα του 2002, ορίζει πως βασική προϋπόθεση για τον διορισμό Ευρωπαίων εκπαιδευτικών σε μικρά δημοτικά σχολεία είναι η ιδιότητα του X.O. (Α.Λακασάς-Α.Καραλή. «Καθημερινή», 9-5-2002).
Ξεπερνώ τις περιπέτειες της μονοήμερης ιστορικής επίσκεψης του πάπα στη χώρα μας και τη μικρόψυχη υποδοχή που του επιφυλάχτηκε από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Στέκομαι σε μικρές καθημερινές φαιδρότητες της κωμικοτραγικής ελληνικής πραγματικότητας. Τον Οκτώβριο του 2000, οι Έλληνες Καθολικοί γιόρτασαν στον βράχο του Αρείου Πάγου. Κάτω από τον τίτλο «Η πρόκληση των Ρωμαιοκαθολικών στον Άρειο Πάγο», o μακαρίτης ο εκπρόσωπος της Αρχιεπισκοπής Ι.Χατζηφώτης εξαπέλυσε τους μύδρους του: «Η Αθήνα έχει Εκκλησία κι αυτή είναι η Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή…» («Ελεύθερος Τύπος», 12-11-2000). Αιώνες πριν, στον ίδιο χώρο, οι Εθνικοί παραχώρησαν στον Ιουδαίο Παύλο την δυνατότητα να κυρήξει ελεύθερα μια ξένη θρησκεία. Στις 16-12-’97 το Ε.Δ.Α.Δ, στην σύνθεση του οποίου μετείχαν και Έλληνες δικαστές, καταδίκασε ομόφωνα την χώρα μας η οποία δεν έχει αναγνωρίσει την νομική προσωπικότητα της Καθολικής Εκκλησίας παραβιάζοντας την Συνθήκη της Ρώμης. Αντίθετα οι ορθόδοξες μητροπόλεις στις χώρες της Ε.Ε. απολαμβάνουν νομική αναγνώριση και αδελφικές διευκολύνσεις από τις τοπικές Καθολικές Εκκλησίες που με την γενναιοδωρία τους εκθέτουν την συμπλεγματική ορθόδοξη μικροψυχία. Νομική προσωπικότητα δεν αναγνωρίζουν και οι τουρκικές αρχές στο πατριαρχείο, αλλά ο πατριάρχης που ζητά συνεχώς την συμπαράσταση της Δύσης, δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ για την συμπεριφορά των ελληνικών κυβερνήσεων απέναντι στις μειονότητες. Άσκηση προσηλυτισμού είναι αδιανόητη από μη ορθόδοξους εδώ και γι’αυτό ενώ στον μη ισλαμικό κόσμο παρατηρούνται μετακινήσεις μεμονωμένων πιστών ή και ομάδων από τη μια πίστη στην άλλη, στην Ελλάδα ο μόνος επώνυμος που μεταστράφηκε στον καθολικισμό είναι ο συγγραφέας, Κώστας Χρηστομάνος, και η ευσεβεστάτη πριγκίπισσα Σοφία, που αμάρτησε για τον ισπανικό θρόνο. Αλλά η Εκκλησία επιτρέπει τα πάντα στους βασιλείς.
Το 1998 η ασήμαντη ελληνοορθόδοξη μητρόπολη Ιταλίας αναγνωρίστηκε σε Νομ. Πρόσωπο Δημ. Δικαίου. Η καθολική Εκκλησία της Ελλάδας με 45.000 Έλληνες και πάνω από 150.000 μετανάστες (Φιλιππινέζες, Πολωνοί, Αλβανοί) ή αλλοδαπούς πιστούς εγκατεστημένους εδώ δεν έχει νομική προσωπικότητα. Όσες από τις 11 καθολικές επισκοπές συστάθηκαν μετά την υπογραφή του Πρωτοκόλλου του Λονδίνου (1830), που ρύθμιζε την ισοπολιτεία των ελλήνων Καθολικών, δεν αναγνωρίζονται από το κράτος, ανάμεσά τους και η ίδια η Αρχιεπισκοπή της οποίας ο επίσκοπος δεν τολμά να φέρει τον τίτλο του Αθηνών, για να μην θίξει τον κάθε Χριστόδουλο. H Εξαρχία των Αρμενόρυθμων δεν αναγνωρίζεται από το κράτος. Το 1984 ο Άρ. Πάγος έκρινε ότι ο καθεδρικός Ναός της Καθoλικής Επισκoπής Κρήτης, η οποία ιδρύθηκε τo 1213 με έδρα τα Χανιά στερείται νομικής προσωπικότητας. Ο ναός λειτουργεί αδιάλειπτα λίγο μετά τo 1874 οπότε ανασυστήθηκε η Επισκoπή. Παράλληλα το καθολικό νεκροταφείο Χανίων υφίσταται συνεχείς βανδαλισμούς.
Ακόμη και η αναστήλωση από τις ζημιές του σεισμού του ’99 καθώς και ο εξωτερικός φωτισμός του καθεδρικού ναού Aθηνών, δεν είναι εφικτά, σύμφωνα με τηλεγράφημα του Γαλλικού Πρακτορείου (2-6-’04).
Μπορεί οι Έλληνες Kαθολικοί να μην είχαν την τύχη του Πολωνού Ιησουϊτη Bobola που κατακρεουργήθηκε το 1657 από τους ευσεβείς ορθόδοξους Κοζάκους, αλλά όσοι ήθελαν να φοιτήσουν στην Σχολή Ευελπίδων, αναγκάζονταν συχνά να αλλάξουν το θρήσκευμά τους στις ταυτότητες («Ο Θεός της διπλανής πόρτας», «Ελευθεροτυπία», 30-9-2000) και άλλοι απορρίφθηκαν από αστυνομικές σχολές. Το βιβλίο «Ο Αρχιεπίσκοπος της Γενοκτονίας» (Εκδ. «Προσκήνιο») στο οποίο περιγράφονται κακουργήματα των καθολικών ενάντια στους ορθόδοξους της Κροατίας (1941-1945), προλογίζει ο τότε μητροπολίτης Θηβών Γιάννης Λιάπης (αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος), οργανωτής κινητοποιήσεων κατά των μαρτύρων του Ιεχωβά στην περιοχή του. Ο κ. Λιάπης διαμαρτύρεται για την καταπίεση των ορθόδοξων της Κροατίας, αλλά και ο ίδιος έκανε ότι μπορούσε για να βασανίσει τους Έλληνες καθολικούς. Ο καθολικός αρχιερατικός επίτροπος Ν. Βιδάλης δήλωσε: «Οκτώ ολόκληρα χρόνια προσπαθούσαμε να χτίσουμε ένα ναό στη Βοιωτία, λόγω των σθεναρών αντιδράσεων από τον οικείο μητροπολίτη» («Κυρ. Ελευθεροτυπία», 17-6-2000). Ο κ. Βιδάλης δήλωσε επίσης: «Ο υπεύθυνος κάθε φορά μητροπολίτης θα κάνει οτιδήποτε για να αποφευχθεί η δημιουργία ενός καθολικού ναού…..από τις 11 καθολικές αρχιεπισκοπές, οι περισσότερες δεν είναι αναγνωρισμένες από το ελληνικό κράτος». Να συγκρίνουμε τη μικρόψυχη στάση του κ. Λιάπη με αυτήν του πάπα που το 2000 παραχώρησε δωρεάν στους ελληνορθόδοξους τον ιστορικό ναό-μνημείο του 6ου αι. του αγ.Θεοδώρου στην ίδια του την έδρα τη Ρώμη. Αλλά στα αρβανιτοχώρια της Βοιωτίας ο κοτζαμπάσης διώχνει από τα οικόπεδά τους Γιεχωβάδες και Φράγκους.
http://www.enet.gr/online/online_text?c=112&id=42080704
http://www.elcathex.com/eke/index.php?option=content&task=view&id=873&Itemid=189
http://www.hri.org/news/greek/apegr/2008/08-08-20.apegr.html#05
[05] «Διαχρονικός εμπαιγμός»
http://www.catholic.gr/simera.html
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Πολύ καλό κείμενο με σημαντικότατες επισημάνσεις. Είναι δεδομένο πως θα απαντούσαν ότι «η ορθοδοξία κινδυνεύει»… και ότι γι’ αυτό πράττουν όπως πράττουν και θα άρχιζαν να αραδιάζουν μία σειρά από στοιχεία «ύπουλης διείσδυσης» της καθολικής εκκλησίας. Δυστυχώς σε αυτό τον τόπο είτε σε θρησκευτικό επίπεδο, είτε σε πολιτικό λειτουργούμε μόνιμα με το «πόσο κακό μας κάνουν οι άλλοι», αντί να βλέπουμε ότι πάρα πολύ συχνά μόνοι μας βάζουμε τα χέρια μας και βγάζουμε τα μάτια μας. Αντε να δούμε πόσα χρόνια ακόμα θα χρειαστούμε για να εφαρμόσουμε τα… αυτονόητα. Διότι από τη μία σίγουρα παίζονται διάφορα παιχνίδια σε επίπεδο εκκλησιών, θρησκειών κλπ, από την άλλη όμως οι απλοί άνθρωποι που υφίστανται τις διακρίσεις σε βάρος τους και που δεν έχουν ανάμειξη σε αυτά τα παιχνίδια τι στο καλό φταίνε; Αλλά όλα αυτά νομίζω πως θα πάψουν να συμβαίνουν μόνο αν διαχωρισθεί η εκκλησία από το κράτος ώστε επιτέλους να αντιμετωπίζονται όλοι οι πολίτες ισότιμα και όχι να γίνονται διακρίσεις.
Δεν θυμάμαι αν το διάβασα σε αυτή τη σελίδα, ή αν το έχω διαβάσει ή ακούσει αλλού, αλλά υπάρχει και μία «βιομηχανία» βαπτίσεων Αλβανών. Προκειμένου οι άνθρωποι να καταφέρουν να ενταχθούν και να έχουν τα δικαιώματα τους πονηρά – δικαίως – σκεπτόμενοι πάνε και βαπτίζονται ορθόδοξοι. Αυτό η επίσημη εκκλησία το θεωρεί κατόρθωμα. Κατόρθωμα που ωθεί υποκριτικά ανθρώπους (κυρίως νομίζω μουσουλμάνους) να παριστάνουν πως αίφνης «είδαν το φως το αληθινό» και ασπάστηκαν την ορθοδοξία. Κρίμα, κρίμα και ξανά κρίμα για το χάλι μας!
Πραγματικά θαυμάζω την υπομονή και το κουράγιο σας (Λασκαράτου και Ροϊδη) να καταγγέλλετε αυτές τις καταστάσεις. Προσωπικά δεν θα το είχα. Είναι πάρα πολύ ψυχοφθόρο, διότι η βλακεία είναι ανίκητη… Εχω φθάσει από άμυνα να γελάω με αυτές τις καταστάσεις παρά να τις παίρνω σοβαρά, αλλιώς θα σαλτάρω… νομίζω 🙂
Καλημέρα,
Η μη αναγνώριση των 11 Καθολικών Αρχιεπισκοπών δεν παραβιάζει το Πρωτόκολλο του Λονδίνου του 1830;
Η Παραβίαση του Πρωτοκόλλου του 1830 δεν είναι ενάντια στο Άρθρο 28 Παρ 1 του Συντάγματος;
http://www.parliament.gr/politeuma/syntagmaDetails.asp?ArthroID=30
Πολύ ενδιαφέρουσα δημοσίευση.
Βέβαια δεν υπάρχει λάθος στο σύστημα, το σύστημα είναι λάθος.
Όλα αυτά είναι απόρροια του μη χωρισμού κράτους-εκκλησίας. Αν είναι δυνατόν σε μία χώρα της Ε.Ε. οι εκπρόσωποι της επικρατούσας θρησκείας να εμποδίζουν την απρόσκοπτη εκδήλωση των θρησκευτικών τελετουργικών στους αλλόθρησκους ή αλλόδοξους.
Γράφει ο Θανάσης Τριαρίδης στις «σημειώσεις για το τρεμάμενο σώμα»:
[..] ούτε στις θρησκείες πιστεύω (για την ακρίβεια τις αποστρέφομαι), ωστόσο θα αγωνιζόμουνα με κάθε τρόπο για το δικαίωμα των πιστών τους να πηγαίνουν στις εκκλησιές τους και τα μοναστήρια τους, τα τζαμιά ή τις συναγωγές τους και να λατρεύουν ανεμπόδιστοι τον θεό τους. Με την ίδια ζέση θα υπερασπιζόμουν το δικαίωμά τους να δηλώνουν εθνικά Έλληνες ή Κινέζοι ή Σουμέριοι, απευθείας απόγονοι του Διονύσου ή του Τουταγχαμών, οπαδοί της Ρεάλ Μαδρίτης ή οπαδοί της Φενέρ Μπαχτσέ, σαϊεντολόγοι ή δωδεκαθεϊστές, μύστες του δέκατου τρίτου θεού ή εκπρόσωποι του Αιώνιου Ήλιου, μεσσίες ή ακόμη και εξωγήινοι – γιατί το δικαίωμά (το κάθε δικαίωμα) των ανθρώπων είναι σημαντικότερο από την όποια διαφωνία μας μαζί τους. […]
doctor
Μιας και έγινε λόγος για «αρχιεπίσκοπο της γενοκτονίας» θα ήθελα να μου πεις , Ροϊδη, τη γνώμη σου για τον Stepinac. Toυ άξιζε ο παραπάνω τίτλος? Το ρωτάω γιατί άλλου(π.χ. wikipedia.οrg) γράφονται και άλλα που αντικρούουν τον παραπάνω τίτλο(λένε, έσωσε εβραίους, τσιγγάνους και Σέρβους, άσκησε κριτική στο καθεστώς των Ustasi του Αnte Pavelic kαι άλλα). Ποια η γνώμη σου λοιπόν για τον Stepinac?
Την Ελληνική πολιτεία την απασχολούν οι σχέσεις της με το ορθοδοξο παπαδαριό που μπορεί να επηρρεάσει τους ψηφορους και δεν ασχολείται με την μειονότητα των Ελλήνων καθολικών με αποτέλεσμα στην πρόσφατη συνάντηση που είχαν μαζί τους να ρωτήσουν αν θα χρειαστεί να έχουν και διερμηνέα !!
Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά και δεν ιδρώνει το αυτί κανενός, οι μερακλήδες ελληνορθόδοξοι ορκίζονται στο όνομα του «Πατριάρχη του νεοελληνικού πολιτισμού» (το άκουσα με τις αυτάρες μου στο ραδιόφωνο από τον υποψήφιο Δήμαρχο Καβάλας του ΚΚΕ πριν από τις τελευταίες δημοτικές εκλογές) Μάρκου Βαμβακάρη και αναγνωρίζουν σαν εναλλακτικό εθνικό ύμνο τη Φραγκοσυριανή. Ώπα!
Μια μικρή λεπτομέρεια : Οι Τσάμηδες της Ηπείρου υφίσταντο μεν αρκετές διακρίσεις από το επίσημο ελληνικό κράτος, πλην, όμως, αυτό δε δικαιολογεί επ’ ουδενί λόγω, πιστεύω, τη συμμετοχή πολλών από αυτούς στην «Ξίλια», το τάγμα ασφαλείας που ιδρύθηκε με σκοπό να τους οπλίσει με γερμανικά όπλα κατά των Ελλήνων. Και ελπίδα όσων Τσάμηδων εισήλθαν στο τάγμα αυτό ήταν να επιτύχουν την απόσχιση των εδαφών, που κατοικούσαν, από την Ελλάδα. Αν κάνω λάθος, διορθώστε με παρακαλώ!
Επίσης, οι Ουνίτες της Ουκρανίας συμμάχησαν με τους Γερμανούς, πλην, όμως, συμμετείχαν σε άκρως αποκρουστικές ενέργειες, όπως τη σύλληψη και παράδοση Εβραίων στους Γερμανούς, όταν οι ίδιοι δε συμμετείχαν στα αποσπάσματα, που εκτελούσαν Εβραίους. Και δεν κατοικούσαν λίγοι Εβραίοι στην Ουκρανία!
Εν ολίγοις, σέβομαι την αδράνεια των καταπιεσμένων από ένα επίσημο κράτος εθνοτήτων, όταν εισβάλουν στο κράτος αυτό εχθρικές δυνάμεις, αλλά επ’ ουδενί λόγω συμμερίζομαι τη συμμαχία τους με τον εκάστοτε εισβολέα, διότι μια τέτοια συμμαχία οδηγεί σε γεγονότα, όπως τα παραπάνω.
Leone,
θα μου επιτρέψεις να απαντήσω εγώ αφού ο κ.Ροϊδης από ότι ξέρω είναι απασχολημένος. Προσωπική μου άποψη είναι πως ο καρδινάλιος άγιος Αλοϊσιος Στέπινακ, βαρύνεται με εγκλήματα κατά των Σέρβων ορθοδόξων, όχι όμως στον βαθμό για τον οποίο έχει κατηγορηγθεί από ορθόδοξες πηγές. Ο Στέπινακ ήταν ένας Κροάτης εθνικιστής, που από ότι φαίνεται έσωσε αρκετούς Εβραίους, συνεργάστηκε όμως με τα χιτλερικά στρατεύματα, υπέθαλψε τους διωγμούς των Σέρβων, καταδικάστηκε από το καθεστώς Τίτο σε 16 χρόνια φυλακή αλλά τέθηκε σε κάποια στιγμή σε κατ’οίκον περιορισμό. Να βασιστώ στην καταδίκη Τίτο δεν μπορώ αφού οι δίκες του καθεστώτος του δεν ήταν αξιόπιστες. Λέει κάτι το πως σε 5 χρόνια η φυλάκισή του διακόπηκε; Όχι πολλά πράγματα, αφού και ο Τίτο ήταν Κροάτης, ο Στέπινακ ήταν αγαπητός στην Κροατία ή αφού το Βατικανό μπορεί να άσκησε φοβερές πιέσεις.
Δεν έχω πρόχειρη βιβλιογραφία για το θέμα, αλλά είχα διαβάσει κάποτε το βιβλίο ενός Άγγλου αριστερού-δεν θυμάμαι όνομα-για το Βατικανό, που περιέγραφε τον Στέπινακ με τα μελανότερα χρώματα. Δεν υπογράφω όμως για την αντικειμενικότητα του συγγραφέα. Πιστεύω, για να καταλήξω, πως η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Ούτε η Ορθόδοξη ούτε η Καθολική Εκκλησία, είχαν ή έχουν ποτέ πρόβλημα στο να ανακηρύξουν κάποιον εγκληματία ως Άγιο. Δες το παράδειγμα της αγιοποίησης των τσάρων Νικόλαου και Αλεξάνδρας από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Απόλυτη ξεδιαντροπιά.
Ασφαλώς δεν μπορούμε να βασιστούμε στην (ανύπαρκτη) αξιοπιστία του αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου Λιάπη, διώκτη των Ελλήνων μαρτύρων του Ιεχωβά και των Ελλήνων Καθολικών, που τον πήρε ο πόνος για τα εγκλήματα του Στέπινακ.
Η υπόθεση της Καθολικής Επισκοπής Κρήτης είναι αυτή που οδήγησε τελικώς στην καταδίκη της Ελλάδας από το ΕΔΔΑ.
Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι όταν η Καθολική Επισκοπή επικαλέστηκε τη νομική προσωπικότητα που έχει απονεμηθεί στην Ορθόδοξη Εκκλησία, το Ελληνικό Κράτος απάντησε ότι αυτό οφείλεται στη στενή σχέση Ορθόδοξης Εκκλησίας και Κράτους, που δικαιολογεί την παρέμβαση των κρατικών αρχών στα εσωτερικά της (!), σε αντίθεση με την Καθολική Εκκλησία…
Η απόφαση του ΕΔΔΑ εδώ (.pdf).
Είναι πάγιο φαινόμενο οι καταπιεσμένες μειονότητες σε ανάλογες περιπτώσεις να τηρούν ουδετερότητα ή και να συντάσσονται με το μέρος των κατακτητών.
Εχεις δίκιο αλλά όχι πάντα. Οι εβραίοι έλληνες είχαν ζήσει το Πογκρόμ του Κάμπελ, τα αντιεβραικά μποϋκοτάζ και την εχθρότητα του Ε.Βενιζέλου. Και όμως η εβραϊκή συμμετοχή στον πόλεμο του 1940 υπήρξε απόλυτη και μάλιστα γνωρίζουμε οτι δεν υπήρξαν λιποτάκτες, (και αυτό το ξέρουμε αυτό λόγω των φημών που είχαν κυκλοφορήσει οι 12.000 μεσεγγυούχοι της Θεσσαλονίκης επί της επισκέψεως του Τσαλδάρη στην ΙΚΘ περί εβραίων λιποτακτών έτοιμων να εισβάλουν από την Αλβανία μαζί με τους κομουνιστές).
Και αν κάποιος μπορεί να σκεφτεί οτι στο τέλος τέλος ο ενθουσιασμός ή όχι αποτελεί υποκειμενικό γεγονός – κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός οτι η Ισραηλιτική Κοινότητα των Σερρών είχε αρνηθεί να εισέλθει στην Βουλγαρική Λέσχη και να αποποιηθεί της ελληνικής ιθαγένειας, με το δικαιολογητικό οτι ήταν έλληνες πολίτες. Και εκείνη την εποχή το να είσαι έλληνας στις βουλγαροκρατούμενες περιοχές κόστιζε…
Από την στιγμή που οποιαδήποτε ομάδα δέχεται το κοινωνικό συμβόλαιο και εισέρχεται ως πολίτης μια χώρας τότε οι υποχρεώσεις και τα δικαιώματα της είναι αδιαπραγμάτευτα. Καμία «κατανόηση» τόσο στους τσάμηδες που πίστεψαν οτι η Ιταλία αποτελούσε λύση στα προβλήματα τους και καμία «κατανόηση» σε αυτούς που δικαιολογούν την μαζική εκτόπιση των τσάμηδων με πρόσχημα την προδοσία μερικών.
Οσο για την θρησκευτική ελευθερία στην Ελλάδα καλό θα ήταν να αναφερόσουν και στο θέμα της ναοδομίας που δεν αφορά μόνο τους «ανώμαλους» βουδιστές, αλλά και την εβραική κοινότητα και την ελληνική Καθολική Εκκλησία. Κατά τ’άλλα ενδιαφέρουσα ανάρτηση όπως πάντα. 🙂
Όταν ένας λαός είναι σκλαβωμένος είναι ικανός να συνεργαστεί και με τον διάβολο προκειμένου να απαλλαγεί από τον άμεσο δυνάστη του. Παρότι μου είναι ιδιαίτερα απεχθές να βλέπω τις παρελάσεις των Waffen SS σε χώρες της ΕΕ (κυρίως Εσθ, Λετ, Λιθ αλλά και Φιλ), επειδή πολέμησαν εναντίον του Στάλιν, άλλο τόσο αντιπαθώ την υποκρισία. Μόλις πριν ένα μήνα όλοι αντίκρυσαν με δέος μία φωτογραφία συνεργατών των Γερμανών από την ΦΥΡΟΜ και μάλιστα στη χώρα που ποτέ δεν γνώρισε τι σημαίνει δοσιλογισμός…Παρόλα αυτά στην Ελλάδα οι μειοψηφίες γενικά φαίνεται ότι δεν συνεργάστηκαν με τους κατακτητές. Πέρα από τον καθολικό επίσκοπο Κυκλάδων και οι σλαβομακεδόνες φαίνεται ότι αντιστάθηκαν στους Γερμανούς. Κάπου άκουσα για ένα καπετάνιο του ΕΑΜ/ΔΣΕ που ήταν μειονοτικός από τη Θράκη. Οι βούλγαροι είναι ειδική περίπτωση, αφού οι περισσότεροι που επέστρεψαν στην Κατοχή ήταν αυτοί που εκδιώθηκαν κατά τους πολέμους 1912-19 (έτσι μου είπε η μαμά μου ότι έγινε στη Κομοτηνή…). Αρνούμαι να δεχτώ ότι ΟΛΟΙ οι τσάμηδες συνεργάστηκαν με τους γερμανούς και ιταλούς. Ίσως ο Γιάννης, ο Κώστας, ο Νίκος αλλά όχι όλοι και ιδίως όχι τα παιδιά και οι γυναίκες τους, ώστε να αξίζουν τέτοια τιμωρία. Άλλωστε κατά τον Καθ. Μαργαρίτη αρκετοι ήταν και στο ΕΑΜ…Άλλωστε και σεις δεν θα προτιμούσατε να ήσασταν πολίτες του Ην Βασιλείου από μειονοτικοί στην Ελλάδα του ’50; Πως θα εξηγήσετε τη στάση των Τ/Κ στον απελευθερωτικό αγώνα της Κϋπρου;
Αrgosholos,
δεν διαφωνούμε πουθενά. Έγραψα πολλοί Τσάμηδες. Προφανώς όχι όλοι. Πολλοί πολέμησαν από τις γραμμές του ΕΛΑΣ. Διώχτηκαν όλοι αδιακρίτως από το μετεμφυλιοπολεμικό κράτος των δωσίλογων, ως δωσίλογοι.
Για το θέμα των Τ/Κ οι απόψεις μου ταυτίζονται με τις δικές σου, όπως μπορώ να τις συμπεράνω από τα λεγόμενά σου. Η νηφάλια εξέταση της πραγματικότητας ερμηνεύει τις συμπεριφορές των ανθρώπων.
Abravanel,
και με σένα δεν έχω κάποια διαφωνία. Η στάση των Ελλήνων Εβραίων της Κατοχής είναι γνωστή. Δεν είναι βέβαια οι μόνοι «μειονοτικοί» που αντιστάθηκαν. Και οι καθημαγμένοι Έλληνες κομμουνιστές και οι Σλαβομακεδόνες της Ελλάδας, πολέμησαν τους εισβολείς. Η συνέχεια είναι γνωστή.
Να ήταν μόνο η ναοδομία! Όπως έγραψα εισαγωγικά, το θέμα είναι τεράστιο. Εβραίοι, Καθολικοί, Προτεστάντες, Μάρτυρες Ιεχωβά, Μπαχάϊ, Βουδιστές, μουσουλμάνοι, άθεοι ακόμη και ορθόσοξοι σχισματικοί (Παλαιοημερολογίτες κλπ) έχουν υποστεί τις σκληρές διώξεις Κράτους-Εκκλησίας. Μέχρι και θανατικές εκτελέσεις στον Εμφύλιο υπέμειναν οι μάρτυρες του Ιεχωβά.
Για κάντε μια σύγκριση:
Τα σχόλια δικά σας.
«Μια κατηγορία που εκτοξεύεται κατά των Ελλήνων Καθολικών είναι η μη συμμετοχή τους στην Επανάσταση του ’21.»
Με αφορμή αυτό αλλά και τη συζήτηση για το τι έκαναν οι Εβραίοι Έλληνες δεν μπορώ να καταλάβω ποιοι είναι αυτοί που κρατάνε στοιχεία για το τι κάνει κάθε θρησκευτική ομάδα στην Ελλάδα από συστάσεως ελληνικού κράτους. Πόσο αξιόπιστες είναι αυτές οι πηγές; Ποιος παρακολουθούσε το 1821, το 1822 κ.ο.κ τους καθολικούς στον ελλαδικό χώρο; Έχει το κράτος τέτοια αρχεία;
Όποιος θέλει να δεί μία διαφορετική εικόνα από αυτή που τόσο εμπεριστατωμένα δίνει (όπως πάντα) ο Ροίδης και ο Λασκαράτος, πρέπει να πάει στο νησί του μεγαλύτερου ορθόδοξου προσκυνήματος, τη Τήνο. Ναι, στη Τήνο!!! Των υπέροχων χωριών, που δε θα συνατήσει αλλού, όπου Καθολικοί !!! και ορθόδοξοι ζουν αρμονικά και συνάπτουν μικτούς γάμους. Εκεί είναι και ο καθολικός επίσκοπος Κυκλάδων. Νόμιζα ότι θα συναντούσα το γνωστό νησί με τις γονυπετούσες και είδα έναν πολιτισμό ανήκουστο για την ελληνική επαρχία : μουσεία, γκαλερί, στούντιο γλυπτών κλπ κλπ και πάνω από όλα υπέροχα κρέατα και τοπικές νοστημιές (και μάλιστα σε απόσταση αναπνοής από την αμαρτωλή Μύκονο!!!, όπου, παρεπιπτόντως, η μικρή εκκλησία κοντά στη μικρή Βενετία είναι επίσης Καθολική!!).
Και για να συμπληρωθεί η παράξενη εικόνα της ορθοδοξίας σε ένα ημικαθολικό νησί: στο δρόμο για την μεγαλόχαρη υπάρχει ειδική λωρίδα με κορίνες και τάπητα για την ανάβαση στα γόνατα στην εκκλησία. Δεν είδα ειδική σήμανση κατά ΚΟΚ για τους γονυπετείς, πράγμα που γεννά μερικές απορίες, π.χ. στις διασταυρώσεις ποιος έχει προτεραιότητα, οι γονυπετείς ή τα οχήματα; Επίσης φοβάμαι ότι σε περιόδους συνωστισμού οι προσπεράσεις θα είναι δύσκολες, αφού ο τάπητας είναι στενός.
Τέλος υπάρχει και κρυφό σχολειό!!! σε νησί που στα 100 μόνο χρόνια τουρκοκρατίας του είναι αμφίβολο αν ποτέ πάτησε πόδι τούρκου…
Μόνο μια προειδοποίηση: φυσάει πολύ, αν και το καλοκαίρι αυτό είναι ευχάριστο…
Για τους εβραίους πηγή είναι το ΓΕΣ, χαρακτηριστικά παραθέτω το ρεπορτάζ του in.gr για το μνημείο στους εβραίους πεσόντες που εγκαινιάσθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας -> http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=491844&lngDtrID=244
Για την συμμετοχή στον «ατυχή» του 1897 βασιζόμαστε στις εφημερίδες της εποχής (μέσω το βιβλίο του Pierron) που αναφέρουν τις φήμες που κυκλοφόρησαν για τους εβραίους έφεδρους.
Για την συμμετοχή στους βαλκανικούς και τον 1ο παγκόσμιο έχουμε πάλι της εφημερίδες αλλά και τον Στρατή Μυριβίλη στη Ζωη Εν Τάφω.
Για την Μικρασιατική εκστρατεία έχουμε την μαρτυρία του ίδιου του Φριζή που αρνήθηκε να απελευθερωθεί χάρη σε λύτρα από την Ισρ.Κοινότ.Σμύρνης αλλά επέλεξε να απελευθερωθεί μαζί με τους υπόλοιπους αξιωματικούς.
Το 1821 δεν έχουμε προφανώς εβραϊκή συμμετοχή στην Επανάσταση. Απλά να αναφέρω οτι επειδή τονίζεται η, πραγματική, αδιαφορία που είχαν δείξει οι εβραϊκοί πληθυσμοί τοτε να παραθέσω μια διαφορετική μαρτυρία όχι με σκοπό να δείξω οτι οι εβραίοι ήταν φιλέλληνες αλλά απλώς οτι η πεπατημένη οτι οι εβραίοι συμπαθούσαν τους τούρκους είναι λανθασμένη στην απλούστευση της -> http://tuki8eblom.wordpress.com/2007/06/04/%ce%95%ce%b2%cf%81%ce%b1%cf%8a%ce%ba%cf%8c%cf%82-%ce%a6%ce%b9%ce%bb%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%b7%ce%bd%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%cf%83%cf%84%ce%b1-%cf%87%cf%81%cf%8c%ce%bd%ce%b9%ce%b1-%cf%84%ce%bf/
Ζητώ ταπεινά συγνώμη που βγαίνω εκτός θέματος.
Argosholos,
προηγούνται οι γονυπετείς και τα οχήματα αναμένουν ευλαβικώς. Ενίοτε οι γονυπετείς κάνουν και δηλώσεις στην Τηλεόραση την ώρα του μπουσουλήματος, όπως ο ευσεβής τραγουδιστής Κοινούσης. Δυστυχώς ο ΚΟΚ δεν έχει σχετικόν εδάφιον και η Τροχαία Τήνου παραπέμπει εις τας σχετικάς με την προτεραιότητα των πεζών διατάξεις. Ελπίζω πως η φετεινή πάνδημος προσκύνησις (Πρόεδρος, πρωθυπουργός, ΓΑΠ) θα έχει επιπτώσεις και επί του ΚΟΚ.
Μην αμαρτάνεις λέγοντας πως δεν υπήρχε Κρυφό Σχολειό στην Τήνο, με το επιχείρημα πως δεν υπήρχαν Τούρκοι. Ο πίνακας του Γύζη (1886) το βεβαιώνει. Ο Γύζης μάλιστα που γεννήθηκε το 1842 και έζησε εκ του σύνεγγυς την Τουρκοκρατία, ήταν υπότροφος της Ευαγγελίστριας Τήνου, πράγμα που ενισχύει την εγκυρότητά του. Στο αδιάψευστο αυτό ντοκουμέντο, βασίστηκε και το ομώνυμο ποίημα του Πολέμη (1900). Το ποίημα με τη σειρά του αποτελεί άλλο αδιάψευστο ντοκουμέντο για την ύπαρξη Κρυφού Σχολειού.
Βλ. σχετικά:
http://www.19thc-artworldwide.org/autumn_02/articles/dano.shtml
Πολύ ενδιαφέρον κείμενο όπως πάντα: ειλικρινά πιστεύώ ότι αυτό είναι ένα από τα καλύτερα Ελληνικά blogs αυτή τη στιγμή.
Παρ’ όλα αυτά νομίζω όμως ότι πρέπει να πηγαίνουμε στην ουσία και τα γεγονότα και όχι σε αποσπασματικά περιστατικά που απλά δημιουργούν εντυπώσεις. Το ότι (α) υπάρχει μια κατηγορία ότι οι Καθολικοί δεν έλαβαν μέρος στην επανάσταση του ’21, (β) οι μοναχοί της Πάτμου συκοφαντούν τους Καθολικούς ιερείς, (γ) ότι ο Χατζηφώτης (εκπρόσωπος της Εκκλησίας) είπε ότι η Ελλάδα έχει Εκκλησία την Ορθόδοξη, κτλ κτλ δεν αποτελούν επιχειρήματα ότι η Καθολική Εκκλησία καταπιέζεται στην Ελλάδα: τα περισσότερα είναι ασήμαντα μικροπεριστατικά και τίποτα παραπάνω και σίγουρα δεν δείχνουν τις διαθέσεις του Ελληνικού κράτους απέναντι σε μια άλλη Εκκλήσία που αυτό πρέπει να μας ενδιαφέρει.
Επίσης δεν πρέπει να εξισώνουμε καταστάσεις που είναι δραματικά διαφορετικές: το Τουρκικό κράτος απαγορεύει τη λειτουργία της θεολογικής σχολής της Χάλκης, «ληστεύει» την Εκκλησία από την περιουσία της, έχει ασκήσει συστηματικές διώξεις απέναντι στους Ορθόδοξους, τίποτα ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΕΘΟΥΣ δεν έχει γίνει στην Ελλάδα.
Με όλα αυτά δε θέλω να πω ότι η μεταχείρηση των Καθολικών είναι τέλεια στην Ελλάδα, ούτε ότι δεν υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αυτή η κατάσταση δεν έχει καμία σχέση με αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία και συγκρίσεις αυτού του τύπου οδηγούν σε εξισώσεις και εσφαλμένα συμπεράσματα.
1. Για την στάση των μουσουλμάνων της Θράκης (τούρκων, τσιγγάνων, πομάκων) :
Αργύρης Μαμαρέλης, ερευνητής στο project: «Ασχολήθηκα με την στάση της μειονότητας κατά τον πόλεμο του 1940 και την κατοχή. Σε γενικές γραμμές τα ευρήματα, τα οποία βέβαια σύντομα θα δημιοσιοποιηθούν, είναι ότι τουλάχιστον όσον αφορά τον πόλεμο η μειονότητα ταυτίστηκε πλήρως με την εθνική υπόθεση, με την 28η Οκτωβρίου, υπάρχουν νεκροί μουσουλμάνοι στρατιώτες, νομίζω 42 αν θυμάμαι καλά και 10 αγνοούμενοι. Επίσης υπάρχουν αναφορές από τοπικές εφημερίδες ότι βοήθησαν πολύ στους εράνους και σε όλα αυτά τα οποία έγιναν υπέρ του στρατού. Όσον αφορά την κατοχή, μπορούμε να πούμε τα τρία γενικά συμπεράσματα. Πρώτον η μειονότητα κράτησε μία φιλική στάση προς τον ελληνικό πληθυσμό γιατί πέρασε ακριβώς τις ίδιες δυσκολίες που πέρασε και ο ελληνικός πληθυσμός. Δεύτερο είναι ότι η μειονότητα υιοθέτησε μία στάση, μία στρατηγική επιβίωσης, δηλαδή προσπάθησε να επιβιώσει με όσο τις δυνατόν λιγότερες απώλειες από την κατοχή, γι’ αυτό και δεν ταυτίστηκε ούτε με τις αντιστασιακές οργανώσεις, αλλά ούτε και με τον δοσιλογισμό.
Πηγή: http://www.xronos.gr/reportage/detail.php?ID=40446
2. Για τους Τσάμηδες είχα ανοίξει ένα σχετικό ποστ: http://dimitrisdoctor2.blogspot.com/2008/03/blog-post_9326.html
3. Η δικαιολογία για την συνολική τιμωρία ΟΛΗΣ της τσάμικης κοινότητας ότι δηλαδή συνεργάστηκαν με τους γερμανούς, προσκρούει στο ότι οι πρώην συνεργάτες των γερμανών συναπάρτισαν με την Δεξιά το μετεμφυλιακό κράτος και παρακράτος, ατιμώρητοι και πολλές φορές και δεχόμενοι τιμές…
Τελευταίο παράδειγμα, μια στάση λεωφορείου στην Θεσσαλονίκη:
«Από το ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης το αστικό λεωφορείο 15 ανηφορίζοντας στις Σαράντα Εκκλησίες αναγγέλλει και πραγματοποιεί τη στάση «Καθηγητού Βυζουκίδου», όπως και το όνομα παρακείμενης οδού. Ο καθηγητής Βυζουκίδης, λοιπόν, μνημονεύεται δεκάδες φορές την ημέρα κατά τη διαδρομή του λεωφορείου και ως όνομα οδού καταγράφεται στους χάρτες της πόλης, διαβάζεται και εκφωνείται από τους ταχυδρόμους, τους κατοίκους και τους επισκέπτες της περιοχής, η οποία φιλοξενεί και τις φοιτητικές εστίες και μέσα από αυτές τις καθημερινές και φαινομενικά αθώες χρήσεις εγγράφεται στη συλλογική μνήμη των κατοίκων και των επισκεπτών μιας πυκνοκατοικημένης και πολυσύχναστης γειτονιάς της Θεσσαλονίκης. Ποιος ήταν, όμως, ο καθηγητής Βυζουκίδης, τον οποίο ο δήμος της πόλης αποφάσισε να τιμήσει απονέμοντας το όνομά του σε ένα δρόμο;
Ένα γεγονός της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας: Ο καθηγητής του Ρωμαϊκού Δικαίου του ΑΠΘ Περικλής Βυζουκίδης, επικεφαλής αντιπροσωπείας κατοίκων της πόλης, υποδέχτηκε στις οκτώ το πρωί της 9ης Απριλίου του 1941 τους Γερμανούς κατακτητές και συμβολικά τους παρέδωσε τα κλειδιά της Θεσσαλονίκης, εκφωνώντας ένα θερμό καλωσόρισμα, ενώ βέβαια ο ελληνικός στρατός συνέχιζε ακόμα να μάχεται στα οχυρά του Ρούπελ. Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής ο καθηγητής Βυζουκίδης συνεργάστηκε απροκάλυπτα με τους κατακτητές και μετά την απελευθέρωση της χώρας, αντί να δικαστεί για δωσιλογισμό, παρέμεινε ατιμώρητος και βέβαια πρωτοστάτησε στην «εκκαθάριση» του πανεπιστημίου από τους δημοκρατικούς καθηγητές και φοιτητές του. Έστειλε, μάλιστα, στα δικαστήρια πλήθος φοιτητών που αμφισβήτησαν τον πατριωτισμό του καταγγέλλοντας τη συνεργασία του με τους Ναζί, όπως μας πληροφορεί σχετικό δημοσίευμα του δημοκρατικού περιοδικού της εποχής «Φοιτητής» της 5/5/1945.
Πηγή: http://www.avgi.gr/cgi-bin/hwebpressrem.exe?-A=498203&-w=&-V=hpress_int&-P
Ενα-ένα τα μαθαίνω κ. Ροϊδη. Γιατί δεν μας τα λέτε περιληπτικά ΟΛΑ μαζί να μη βασανιζόμαστε;
Δεν ξέρω ΠΟΙΟΣ ηλίθιος ήταν «πρόεδρος» το 2002 αυτού του ΒΡΩΜΕΡΟΥ κράτους που ΔΕΝ θέλω _ούτε_ να ξέρω πια, ξέρω ότι παραβιάζει σίγουρα κάποιον άαααλλο νόμο ή σύνταγμα, ιδίως από Ευρώπη-μεριά.
Δηλαδή εγώ που είμαι Αιρετικός Ημι-Πολυθεϊστής με Βουδιστικές τάσεις και έντονο Πανθεϊστικό Αγνωστικισμό… ΚΑΛΑ έκανα και δεν έγινα δάσκαλος, ε;
ενδιαφερον κειμενο …
Μια μικρη συμβολη στο θεμα Πομακοι και δεκαετια 40.
http://www.aristera.blogspot.com/
thebelbo,
δεν έγινε εδώ κάποια σύγκριση με την Τουρκία. Είπα πως το θέμα είναι τεράστιο και λόγω λαϊκού κεμαλικού κράτους κλπ κλπ. Το πνεύμα αυτού του ποστ είναι πως η Ελλάδα δεν είναι εντάξει στα ζητήματα αυτά και πως όταν παραβιάζονται δικαιώματα των Καθολικών, μπορεί κανείς να φανταστεί τι γίνεται με μικρότερες ομάδες.
Η μόνη σύγκριση που προκύπτει εδώ είναι πως η Ελλάδα ζητάει από την Τουρκία νομική αναγνώριση του πατριαρχείου-πολύ σωστά-την ίδια ώρα που δεν αναγνωρίζει την Καθολική Εκκλησία.
Παρεμπιπτόντως θίχτηκαν συναφή θέματα όπως
1) η στάση των Καθολικών το 21. Ήθελα να προλάβω ενστάσεις του στυλ: Ναι μεν αλλά οι Καθολικοί δεν πήραν μέρος στη μάχη του Σκρα κλπ Έγινε αιτία αυτή η αναφορά να ανοίξει και μια πολύ ενδιαφέρουσα-εκτός θέματος-παράλληλη συζήτηση, για τις συμπεριφορές των μειονοτήτων κλπ
2)Το περιστατικό που καταγράφει ο Κρουμπάχερ μπήκε ενδεικτικά, για να φανεί πως συκοφαντούσαν οι ορθόδοξοι καλόγεροι ΚΑΙ τους καθολικούς. Ο όχλος μετά ανελάμβανε τα υπόλοιπα…
3)Χατζηφώτης. Ένας λόγιος εκπρόσωπος Τύπου, που καταδεχόταν να διαμαρτύρεται γιατί δόθηκε βήμα στους Καθολικούς, στη θέση που η εθνική Αθήνα είχε δώσει βήμα στον χριστιανό Παύλο. Νομίζω πως είναι πολύ εύγγλωτο παράδειγμα.
Κατα τα λοιπά σε ευχαριστώ.
Σχετικό-άσχετο δια τον κύριον Λασκαράτο
http://troktiko.blogspot.com/2008/08/blog-post_5614.html
Εγώ πάντως ψόφησα στο γέλιο.
Διάβασα τα άρθρα και τα λινκ όσων έδωσαν στοιχεία για το θέμα τι έκαναν κάθε φορά θρησκευτικές ομάδες στην Ελλάδα.
Ακόμη και σε άρθρα που εμφανίζουν θετικά στοιχεία για τη συμπεριφορά αυτών των θρησκευτικών ομάδων θεωρώ ότι υπάρχει πρόβλημα ηθικής τάξης (έστω και αν αυτό γίνεται χωρίς εκείνη τη στιγμή να το συνηδητοποιεί κανείς).
Γενικά πάντως και επειδή οι αρνητικές κριτικές ξεκινούν σχεδόν πάντα από τη λογική που λατρεύτηκε στη χώρα για πολλές δεκαετίες, την Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών, θεωρείται εξ ορισμού ότι στην Ελλάδα αυτές οι ομάδες θα πρέπει να δίνουν κάθε φορά εξετάσεις ενώ οι ορθόδοξοι ειναι επίσης εξ ορισμού υπεράνω καθε υποψίας.
Φαίνεται δηλαδή ότι οι ορθόδοξοι έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν τον πατριωτισμό των άλλων αλλά όχι να συμβαίνει το αντίθετο.
Φαντάζομαι δεν θα βρει πουθενά κανείς καμία μελέτη…για τη στάση των ορθόδοξων στην επανάσταση ή στην κατοχή. Αλλά αν είναι έτσι γιατί να μην ερμηνεύσει καποιος την Αντίσταση ως εξής: οι άθεοι κομμουνιστές του ΕΑΜ αντιστάθηκαν στον κατακτητή και οι χριστιανοί ορθόδοξοι συμμετείχαν στα τάγματα ασφαλείας.
Λασκαράτε, για το προεδρικό διάταγμα του 2002 υπάρχει κάποιο λινκ;
JustAnotherGoneOff
🙂
Πάρη,
ίδρωσα για χάρη σου να το βρω. Να ξέρεις πως με την ημερομηνία που είχα, αν έμπαινες στην Καθημερινή, και στην Αναζήτηση έβαζες το όνομα των 2 δημοσιογράφων και ανατρέχοντας με την ημερομηνία, κατέληγες εδώ:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_09/05/2002_24216
«….Bέβαια, τίθενται οι ακόλουθοι περιοριστικοί όροι:
— Bασική προϋπόθεση για τους Eυρωπαίους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι πρόκειται να τοποθετηθούν στα μονοθέσια, διθέσια και τριθέσια δημοτικά σχολεία, είναι το θρήσκευμά τους, δηλαδή πρέπει να είναι υποχρεωτικά χριστιανοί ορθόδοξοι…….».
Απίστευτο κι όμως αληθινό.
Να μην το ξεχάσω.Υπουργός Παιδείας το 2002, ήταν ο εκσυγχρονιστής κ.Ευθυμίου, αν θυμάμαι καλά. Θα ήταν χρήσιμο κάποιος θαυμαστής του, ή και ο ίδιος αν καταδέχεται, να μας εξηγήσει γιατί θεωρεί άξιους για δάσκαλους μόνο τους ΧΟ;
Το ερώτημα μπορεί να του υποβληθεί και από όποιον φίλο τον πετύχει σε προεκλογική συγκέντωση του ΠΑΣΟΚ. Είμαι πολύ περίεργος να ακούσω την απάντηση.
@ laskaratos
εκπλήσσεστε, φίλτατε, με την τακτική αυτή του κ. Ευθυμίου; Μα την εποχή, που ο κ. Σημίτης προχωρούσε στην απαλοιφή του θρησκεύματος από τα Α.Δ.Τ. , ο κ. Ευθυμίου διεχώριζε τη θέση του από την επίσημη θέση της κυβερνήσεως, στην οποία συμμετείχε, ήτοι επιθυμούσε την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Οπότε, η απόφασή του να διορίζονται δάσκαλοι μόνο όσοι είναι Χ.Ο. ήταν ευθυγραμμισμένη με τον πρότερο βίο του.
«Πάρη,
ίδρωσα για χάρη σου να το βρω…»
Ωχ!
Σε ευχαριστώ για το λινκ.
Πραγματικά, όχι μόνο απίστευτο αλλά απαράδεκτο από όλες τις πλευρές. Ηθικές, νομικές, πολιτικές.
Αλλά και το παρακάτω! Τι να πει κανείς!
«Oι Eυρωπαίοι εκπαιδευτικοί της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, οι οποίοι δεν έχουν ελληνική υπηκοότητα, δεν μπορούν να αναλαμβάνουν καθήκοντα σχολικών συμβούλων, προϊσταμένων περιφερειακών διευθύνσεων, διευθύνσεων και γραφείων εκπαίδευσης, διευθυντών και υποδιευθυντών σχολικών μονάδων, προϊσταμένων των τμημάτων εκπαιδευτικών θεμάτων των διευθύνσεων πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης καθώς και των περιφερειακών διευθύνσεων.»
Ως δάσκαλοι σε ένα σχολείο μπορούν λέει να δουλεύουν ως δάσκαλοι αλλά ποτέ ως διευθυντές. Ε, φυσικά να μη θέλουν να έχουν και διοικητικες αρμοδιότητες! Σε εθνικό έδαφος!
@Πάρης
«Ακόμη και σε άρθρα που εμφανίζουν θετικά στοιχεία για τη συμπεριφορά αυτών των θρησκευτικών ομάδων θεωρώ ότι υπάρχει πρόβλημα ηθικής τάξης»
Μα είναι αυτονόητο αυτό αφού θεωρείται δεδομένο το αντίθετο.
@laskaratos
Τον Ευθυμίου τον είχα μια κάποια συμπάθεια(δεν ξέρω γιατί) μέχρι που διάβασα τη «Μάστιγα του Θεού»..
Θα μου επιτρέψετε μια μικρή παρατήρηση ,Ελληνας ορθόδοξος,Ελληνας καθολικός κ.λπ είναι μεν κατα σύμβαση σωστοί ιστορικοί όροι αλλά εμπεριέχουν μιά βαθιά και ουσιώδη αντίφαση,καθ ότι κατα σωστή παρέκκλιση ίσως ο όρος Ελληνας ξεπερνά τον φυλετικό η εθνικό προσδιορισμό και κινείται στο χώρο των ιδεών της φιλοσοφίας της τέχνης και της επιστήμης μιας μεγάλης ενότητας που αφ ενός έχει τις ρίζες και της απαρχές της σ αυτό τον πολιτισμό και τη γλώσσα του και αφ ετέρου αποτελεί το απόλυτα αντίθετο προς εκείνους με το δεύτερο συνθετικό των όρων που προανέφερα. Ισως η παρατήρηση μου φανεί επουσιώδης ωστόσο εξακολουθώ να θεωρώ οτι η προσσέγγιση της ιστορίας δεν πρέπει να επηρεαστεί από απόψεις που για ποικίλους λόγους απόκτησαν ισχύ μέσα στο χρόνο
@akanthos
πραγματικά πολύ σωστά τα όσα υποστηρίζεις και συμφωνώ μαζί σου. Όμως το ότι κάποιος έχει υπηκοότητα Έλληνα, δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι συσχετίζεται ή ενδιαφέρεται για την ενότητα αυτή της φιλοσοφίας της τέχνης και της επιστήμης που προανέφερες, και μπορεί κάλλιστα να μην είναι συνδεδεμένος ως Έλληνας με την συγκεκριμένη ενότητα. Φυσικά, η παρατήρησή μου μπορεί να θεωρηθεί άτοπη, καθώς αναφέρεσαι στον όρο του «Έλληνας» και όχι στα κατ’ επέκτασιν παρελκόμενα στοιχεία και στερεότυπα που αυτός ο όρος συσχετίζεται και στα οποία αναφέρομαι.
Απλά είσαι βλάκας
Παράθεμα: Έπεσε η μάσκα του αρχιεπισκόπου-Έσπασε η Ομερτά « Ροΐδη Εμμονές
ΚΑΤ ΑΡΧΗΝ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΛΕΜΕ.Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΣΤΟ ΜΟΝΑΧΟ ΔΕΝ ΔΩΡΙΣΘΗΚΕ ΣΤΙΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ.Ο ΒΑΥΑΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ Ο Α’ ΔΩΡΙΣΕ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΤΥ ΜΟΝΑΧΟΥ ΤΟ 1825.Η ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΙΞΗ!ΝΑ ΒΛΕΠΕΤΕ ΠΡΙΝ ΓΡΑΦΕΤΕ.
ΚΑΤ ΕΣΑΣ ΑΝΑΤΟΛΗ,
μη βαράς. Τέτοιος θυμός αναρωτιέμαι, είναι χριστιανικός;
Από ολόκληρο το άρθρο βρήκες αυτήν την «ανακρίβεια»;
Γιατί δηλαδή ανακρίβεια; Ένας καθολικός μονάρχης, είναι κομμάτι της Καθολικής Εκκλησίας.
Η οποία ΔΕΧΤΗΚΕ την προσφορά.
Φαντάσου πως θα αντιδρούσε η ορθόδοξη Εκκλ. Ελλάδας σε ανάλογο περιστατικό, μια Εκκλησία που δεν έδινε άδεια για ανέγερση καθολικών ναών ντόπιων Ελλήνων!
Στα 1999 ο ναός ξαναδόθηκε στους Έλληνες.
Να ποιά ήταν η τοποθέτηση της Καθολκής και της προτεσταντικής Εκκλησίας:
Ακολούθως έλαβε το λόγο ο εκπρόσωπος του ρωμαιοκαθολικού Αρχιεπισκόπου Μονάχου και Φράισινγκ, Θεοφιλέστατος Επίσκοπος κ. Siebler ο οποίος αφού μετέφερε τις θερμές συγχαρητήριες ευχές του Σεβασμιωτάτου Αρχιεπισκόπου Μονάχου, Καρδιναλίου κ. Friedrich Wetter αναφέρθηκε στο όραμα που είδε ο Απόστολος Παύλος, με τον μακεδόνα που τον παρεκάλεσε να έλθει στη Μακεδονία για να τους βοηθήσει, και κατέληξε ως εξής: Αυτή τη φράση «βοήθησέ μας» που είπε ο μακεδόνας στον Απόστολο Παύλο θέλω να επαναλάβω στη σημερινή μας σύναξη. Ας βοηθήσουμε αλλήλους να κηρυχθεί το Ευαγγέλιο στην Ευρώπη δυνατά και σταθερά, έτσι ώστε να γίνει κατανοητό από τους άνθρώπους. Είμαι ευγνώμων γιατί μπορούμε σήμερα να εορτάζουμε αυτό το γεγονός. Ας βοηθήσουμε αλλήλους, βοηθήστε μας αγαπητοί ορθόδοξοι αδελφοί, ας βοηθήσουμε όλοι μαζί, ώστε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού να κηρυχθεί σταθερά και ευδιάκριτα σ’ αυτή την κοινωνία και σ’ αυτή την πόλη του Μονάχου.
Ακολούθως, το λόγο έλαβε ο εκπρόσωπος τής ευαγγελικής εκκλησίας της Βαυαρίας αιδεσιμότατος κ. Claus-J?rgen Roepke ο οποίος, αφού μετέφερε τον χαιρετισμό του ευαγγελικού Επισκόπου κ. Hermaτιn von Loewenich, αναφέρθηκε στην ετυμολογία της λέξεως Σαλβάτορ (Σωτήρ) τονίζοντας ότι ο Ναός του Σωτήρος στο κέντρο του Μονάχου είναι ένα κέντρο αναφοράς όλων των χριστιανών προς το Σωτήρα Χριστό και ενότητας μεταξύ των. Αυτή η ενότητα δεν πρέπει να γνωρίζει έθνικά ή γλωσσικά σύνορα. Ευχήθηκε η Σαλβάτορκιρχε να είναι τόπος παρουσίας του Χριστού για τους ορθόδοξους Έλληνες, για όλους τους ορθοδόξους χριστιανούς, αλλά και για όλους τους ρωμαιοκαθολικούς και ευαγγελικούς χριστιανούς που θα επισκέπτονται το ναό.
Παράθεμα: Ομερτά για τον κ. Αρχιεπίσκοπο; « Ροΐδη Εμμονές
http://www.papandreou.gr/papandreou/content/Document.aspx?d=6&rd=7739474&f=1697&rf=-1543481919&m=11246&rm=20183647&l=2
Αγαπητέ Μίμη,γιε του Σιδερά…
Είμαστε ευτυχείς για την αναπαραγωγή του κειμένου του κ. Λασκαράτου -που αποδίδει στον Κοσμά τον Αιτωλό την τιμητική εθνική ιδιότητα- τίτλο «Μέντιουμ»- από τον επιφανή πρωθυπουργό της χώρας κ. Παπανδρέου του Γ’.
Πρόκειται για σοβαρό κυβερνητικό βήμα ανάδειξης του Κοσμικού μας κράτους που ίσως τον κάνει να διεκδικήσει τον βραβείο Νόμπελ Δημοκρατικότητας.
ή βλακείας, γιατί η χρεοκοπία έρχεται.
Χάρηκα αρκετά που είδα ένα τέτοιο άρθρο δημοσιευμένο διότι δημιουργεί προβληματισμούς.Είναι σημαντικά θεμελιωμένο, όμως ίσως κάπως έντονα επικριτικό. Και έχουν βέβαια γίνει πολλά και από τις δύο πλευρές.
Αλλά, βαθιά μου πεποίθηση ως Έλληνας Καθολικός και πάνω από όλα Χριστιανός (χωρίς δόγματα) είναι πως αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι η συγγένεια μεταξύ των δύο ΑΔΕΛΦΩΝ εκκλησιών (ή καλύτερα διδύμων παιδιών της ίδιας μητέρας Εκκλησίας), ώστε μια μέρα να πάψουμε να λέμε «δόγμα». Όπως και με κάθε άνθρωπο στην γή, είμαστε αδέλφια κάτω από τον ίδιο ουρανό, πόσο μάλλον οι Χριστιανοί, οι οποίοι πιστεύουμε στον ίδιο ΧΡΙΣΤΟ, τον Χριστό της Αγάπης και όχι του Διχασμού .
Γενικά, οι πράξεις αγάπης και αλληλεγγύης , όπως η παραχώρηση Ναών π.χ. , πρέπει να προσμετρώνται ως κινήσεις ανθρώπινης αλληλεγγύης, χωρίς ταυτότητα. Η ταυτότητα, όμως, στο παρόν άρθρο είναι πολύ χρήσιμη ως απόδειξη της ΥΠΑΡΞΗΣ αλληλοκατανόησης από την πλευρά της καθολικής εκκλησίας στην Ευρώπη. Και ΝΑΙ, δεν είναι ότι οι καθολικοί της Ευρώπης είναι «καλύτερα παιδάκια » (σας το λέω εκ πείρας) , αλλά η απεξάρτηση της εκκλησίας από την κρατική εξουσία έχει οδηγήσει σε αυτό το μονοπάτι, όπου η εκκλησία δεν απασχολείται με την πολιτική, αλλά επικεντρώνεται αλλού (κάποιες φορές ουσιαστικά και άλλες όχι – η αλήθεια βρίσκεται πάντα κάπου στην μέση).
Η Ελλάδα μας είναι μια σπουδαία χώρα και είναι τόσο θλιβερό να αμαυρώνεται το όνομά της με πράξεις που δείχνουν έλλειψη πολιτισμού. ΕΔΩ γεννήθηκε αυτό που λέμε (και λένε) πολιτισμός, και εμείς τον στερούμαστε? Συχνά ναι.
Το να κοιτάμε το παρελθόν είναι διαφωτιστικό γιατί μαθαίνουμε μέσα από αυτό όλα όσα δεν θα μάθουμε μια ζωή. Αλλά αυτό που διαμορφώνουμε είναι το μέλλον και όλοι μαζί, νέοι και μεγαλύτεροι, πρέπει να αφήσουμε μια παρακαταθήκη για τους επόμενους, κάτι που οι παλαιότεροι δεν τόλμησαν ως τώρα καθώς παρέμεναν προσκολλημένοι σε ανούσιες διαφωνίες. Δεν λέω να ξεχάσουμε το παρελθόν, αλλά να κοιτάξουμε τι μπορούμε εμείς για το μέλλον !
Πέρα όμως από τα όρια του πολιτισμού και επιστρέφοντας στο θέμα το εκκλησιών, θέλω να σας πω κάτι ως Χριστιανός Έλληνας Καθολικός : ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ. Από τα 0 μου χρόνια ζω μέσα στην Ελλάδα, με ορθοδόξους φίλους, μεικτούς γονείς, ορθόδοξους παππούδες, ορθόδοξους κολλητούς και ορθόδοξες σχέσεις, φίλους ορθόδοξους Ιερείς και συμμέτοχος και των δύο λειτουργιών (ορθόδοξης και καθολικής). ΜΗΝ ΑΦΗΣΕΤΕ ΚΑΝΕΝΑΝ να σας εμφυσήσει μέσα σας το μίσος που άλλοι καλλιεργούν για μη θρησκευτικούς λόγους. ΚΑΝΕΝΑΝ! Έχουμε την ίδια Πίστη, στο ίδιο Χριστό και Τριαδικό Θεό. Ερευνήστε και θα το μάθετε και οι ίδιοι. Η εκκλησία είναι κουτσή αν το ένα πόδι πάει στην Ανατολή και το άλλο στην Δύση. Η ουσία βρίσκεται στην δύναμη της ενότητας. Ναι στη ΑΔΙΑΙΡΕΤΗ Οικουμενική Χριστιανική Εκκλησία του ενός και μοναδικού Ανεστημένου Χριστού, με μοντέρνο πνεύμα ουσιαστικής ανθρώπινης αλληλεγγύης.
Αυτό θέλει και Αυτός στον Οποίο λέμε ότι Πιστεύουμε :
«10Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοῒ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ. »
Δηλαδή:
«10 Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διαμέσου του ονόματος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, να λέτε το ίδιο όλοι και να μην υπάρχουν μεταξύ σας σχίσματα, αλλά να είστε τελείως ενωμένοι με τον ίδιο νου και με την ίδια γνώμη. »
Απ.Παυλος, Α’ προς Κορινθίους
Σας ευχαριστώ για την αναγνωση.Σταθείτε στην ουσία, ψεγάδια έχουμε όλοι.
Ένας Έλληνας Χριστιανός.
Σας ευχαριστώ,
μιλάτε λογικά και χωρίς μισαλλοδοξία.
Αμην αδέλφια… Είθε να αρθεί επιτέλους αυτο το επικαταρατο σχίσμα που χωρίζει τις δυο αδελφές εκκλησίες. Βαπτιστήκα Ορθόδοξος, ομως έχω μεταλαβει πλέον στην ελληνορυθμη καθολική Εξαρχεια (ουνιτες οπως μας αποκαλούν οι φανατικοί ορθόδοξοι) με κατήχηση. (ενωτική σύνοδος της Φερραρας και Φλωρεντιας, διάλογοι και συζητήσεις τέλη 19ου αιώνα μεταξύ Ρώμης και Κωνστσντινουπολης για την ενωση, β´ βατικανια σύνοδος, ενωτικά κείμενα απο το πανεπιστήμιο Βατικανού σπουδών ανατολικών εκκλησιών ) ειναι επιτακτική η ανάγκη για την ενωση. Να γινει επιτέλους η άρση αναθέματος του Πατροκοσμά απο το οικουμενικό πατριαρχείο, οι Αγιοριτες να μην εκβιάζουν τον οικουμενικό πατριάρχη με σχίσμα σε περίπτωση της άρσης του αναθέματος. Η εποχή μας ειναι πολυ σκληρή για να συνεχίζουν οι δυο αδελφές εκκλησίες σαν δόγματα και χωριστά! Ειρήνη ημίν… Καλώ τους Ορθοδόξους να πάνε ενα βημα μπροστά… Οπως ακριβώς το εκανε ο τελευταίος αυτοκρατορ των Ελλήνων το 1453 που για τη σωτηρία του λαού του και της πίστης των μαρτύρησε… Καθολικός! Θα πολεμάω πάντα για την ενωση και όσο μπορω.. Η καρδιά μου ανήκει στην ενωτική εκκλησία των ελληνορυθμων Καθολικών.. Καλά Χριστούγεννα καλη χρόνια αδέλφια!
Παράθεμα: Ο Αρχιεπίσκοπος και οι τραμπούκοι Ναζιστές της Λέρου | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές