Η Ορθοδοξία μας, που πολέμησε με λύσσα τις ιδέες που οδήγησαν στην Ελληνική Επανάσταση του ’21

[Η Πεπαλαιωμένη Ορθοδοξία μας]

Κληρικοί παίρνουν μέρος σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας στα προπύλαια του πανεπιστημίου Αθηνών, ενάντια στο μάθημα των νέων θρησκευτικών, Αθήνα Κυριακή 4 Μαρτίου 2018 . ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΛΕΣΙΔΗΣ

Τι θα γίνει με την Εκκλησία μας;

Γράφει ο Νίκος Δήμου >>>

Δύο χιλιάδες χρόνια πέρασαν από την παρουσία του ιδρυτή της (και δεν εννοώ τόσο τον Ιησού Χριστό, όσο τον Απόστολο Παύλο) και παραμένει ακλόνητη, δογματική, παραδοσιακή και πεισματικά αντίθετη σε κάθε μεταρρύθμιση ή ανανέωση.

Άλλες χριστιανικές εκκλησίες είχαν τους ανανεωτές τους, υιοθέτησαν καινοτομίες, τροποποίησαν τα δόγματά τους, αφουγκράστηκαν τις αλλαγές στην ανθρώπινη κοινωνία. Επηρεάστηκαν από τις εκπληκτικές εξελίξεις στις επιστήμες και την τεχνολογία που άλλαξαν ριζικά την ζωή μας και προσπάθησαν να επωφεληθούν από αυτές.

Βέβαια η μονολιθικότητα της Εκκλησίας μας της επέτρεψε να μείνει συμπαγής και απρόσβλητη σε όλες τις αλλαγές και να κρατήσει την σιδερένια πυγμή με την οποία ποδηγετεί το Ελληνικό Κράτος και την Ελληνική κοινωνία. Όποτε έγινε κάποια προσπάθεια από το κράτος να αλλάξει τους όρους του παιχνιδιού, η αποτυχία του ήταν εξασφαλισμένη.

Παραμένουμε το μόνο ευρωπαϊκό κράτος όπου δεν υπάρχει χωρισμός κράτους και εκκλησίας. Το μόνο που το σύνταγμά του δεν πηγάζει από την θέληση του λαού αλλά ισχύει: «Εις το όνομα της Αγίας και Αδιαιρέτου και Ομοουσίας Τριάδος». Το μόνο όπου λείψανα Αγίων γίνονται δεκτά με …τιμές αρχηγού Κράτους. Το μόνο που σε καιρούς επιδημίας η αντιεπιστημονική και επικίνδυνη για την υγεία του λαού άποψη της εκκλησίας, προβάλλεται εξίσου με την τεκμηριωμένη επιστημονική γνώση.

Έχω καταλήξει πως η αρχή του εκσυγχρονισμού της Ελλάδας – αν ποτέ γίνει – θα έπρεπε να αρχίσει από την εκκλησία. Με θέσπιση εκκλησιαστικού φόρου που θα αφορά μόνο τους πιστούς – όπως γίνεται στα άλλα ευρωπαϊκά κράτη – για να πληρώνεται ο κλήρος, απαγόρευση ανάμιξης της εκκλησίας σε θέματα κοινωνικά και οικονομικά, απογραφή και φορολόγηση της αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας. Αλλιώς θα παραμείνουμε κράτος μουλάδων, όπως το Ιράν.

Γιατί μόνον εδώ – για να γίνει η δουλειά σου – είναι καλύτερο να γνωρίζεις τον τοπικό μητροπολίτη παρά τον δήμαρχο ή τον περιφερειάρχη. Μόνον εδώ χρειάστηκε να περάσουν 15 χρόνια από την ψήφιση του νόμου, για να φτιαχτεί – στα κρυφά, από έναν ιδιώτη – το πρώτο αποτεφρωτήριο. Όλοι οι άλλοι – δημοτικοί άρχοντες, κλπ. – που είχαν προκηρύξει διαγωνισμούς, έκαναν πίσω μπροστά στον φόβο του ράσου.

Και μόνο εδώ πέτυχε η εκκλησία την μεγαλύτερη ιστορική απάτη όλων των εποχών. Ενώ πολέμησε με λύσσα τις ιδέες που οδήγησαν στην Ελληνική Επανάσταση του ’21, εκ των υστέρων εμφανίστηκε ότι εκείνη σήκωσε το Λάβαρο στην Αγία Λαύρα ανήμερα του Ευαγγελισμού. Ψέματα, ψέματα, ψέματα! Τίποτα δεν έγινε στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου, ψυχή δεν ήταν εκεί και το λάβαρο φτιάχτηκε 70 χρόνια μετά.

Πώς κατηχούσε τους Έλληνες το Πατριαρχείο πριν την επανάσταση: Να αγαπάμε τον Σουλτάνο που είναι ο πατέρας μας και να μην ακούμε τις σατανικές ιδέες που έρχονται από τη Δύση όπως ισότητα, ελευθερία, δημοκρατία. Έχω ξαναγράψει για την «Πατερική Διδασκαλία» που ισχυριζόταν πως «η τούρκικη κατοχή ήταν έργο της θείας πρόνοιας και σίγουρη οδός προς την μεταθανάτιο σωτηρία!»

Θυμάμαι πως ο Αλέξης Τσίπρας είχε υποσχεθεί – προγραμματικά – χωρισμό κράτους και εκκλησίας… Κι ελπίζαμε τότε πως – δεν μπορεί – η πρώτη φορά Αριστερά θα τολμούσε… Άλλη μία οδυνηρή απογοήτευση!

Και χρειάστηκε ο Σημίτης με τις ταυτότητες και ο Μητσοτάκης με τις εκκλησίες, για να νιώσει η Εκκλησία μας την παρουσία του Ορθού Λόγου (που κι αυτός δώρο του Θεού είναι).

*

Μας απέκλεισαν από το facebook (υπαίτιος το Ελληνικό ΥΠΕΞ επί σ. Κοτζιά) χωρίς καμία ειδοποίηση. Εσείς, οι χιλιάδες αναγνώστες μας, ξέρετε τι πρέπει να κάνετε: Μπορείτε να ανεβάσετε μέσω του ατομικού σας λογ/μού στο facebook, την κάθε ανάρτησή μας, ή κάντε ΚΛΙΚ στο εικονίδιο του facebook, κάτω από κάθε ανάρτησή μας. Ξέρουμε ότι το κάνετε ήδη, και σας Ευχαριστούμε

This entry was posted in IERI_Exoussia, τυχοδιωκτικός πατριωτισμός, Διακρίσεις (κάθε είδους), Των Αμνοεριφίων, ανορθολογισμός, θρησκεία/κλήρος, κοινωνία/πολιτική. Bookmark the permalink.

9 Responses to Η Ορθοδοξία μας, που πολέμησε με λύσσα τις ιδέες που οδήγησαν στην Ελληνική Επανάσταση του ’21

  1. Ο/Η Ορθολογιστής λέει:

    Ε! ρε γλέντια! Να δω τι σκαρφιστούν οι παπάδες έπειτα από αυτό: https://www.romfea.gr/patriarxeia-ts/patriarxeio-serbias/36090-se-test-gia-korono%CF%8Ao-tha-upoblithei-o-episkopos-baliebou

    • Ο/Η laskaratos λέει:

      https://ocdn.eu/pulscms-transforms/1/-gdk9lLaHR0cDovL29jZG4uZXUvaW1hZ2VzL3B1bHNjbXMvT0RZN01EQV8vNjdlYTUyODUxZTE4NDEzNzJmZTcwMTRhOGViYzRjZGYuanBnkZMCzQJCAIEABQ
      στο παραπάνω λίνκ, ο Άγιος με φαντάρους

      Πάντως δεν είναι από τη θεία κοινωνία, αποκλείεται.
      Αλλά αν κόλλησε από την μετάληψη, θα οφείλεται σε ολιγοπιστία

      Romfea.gr
      Σε τεστ για κορωνοϊό θα υποβληθεί ο Επίσκοπος Βαλιέβου

      Στο νοσοκομείο του Βελιγραδίου μεταφέρθηκε μετά από υψηλό πυρετό, ο Επίσκοπος Βαλιέβου κ. Μιλούτιν της Εκκλησίας της Σερβίας.

      Σύμφωνα με πληροφορίες ο Επίσκοπος Μιλουτίν τις τελευταίες ημέρες, συμμετείχε σε εκδηλώσεις με δύο κληρικούς οι οποίοι βρέθηκαν θετικοί στο κορωνοϊό.

      Ο Επίσκοπος της Σερβικής Εκκλησίας είναι σε απομόνωση, ενώ σύμφωνα με τους θεράποντες ιατρούς βρίσκεται εκτός κινδύνου

    • Ο/Η Γιάννης λέει:

      Η Ορθοδοξία και το θλιβερό ρωμαίικο κράτος, υπήρξαν οι κατ’ εξοχήν εξουσίες που χρησιμοποίησαν τον φόβο για να επιβληθούν, και υπήρξαν απηνείς διώκτες κάθε ελεύθερου πνεύματος. Η πρώτη στο επέκεινα (τιμωρός Θεός) και το δεύτερο, εδώ στη γη, στο όνομα ενός (φανταστικού) ισχυρισμού: του μόνου εκπρόσωπου του ελληνισμού.
      Σ’ αυτό το εγχείρημα που συμβαίνει σήμερα στο όνομα ενός υπερβολικού φόβου, μπροστά σε ένα όμως πραγματικό κίνδυνο (Κορωνοϊός), η μεταφυσική Ορθοδοξία απουσιάζει και αυτή η απουσία της, φαίνεται πως τής είναι ενοχλητική. Πολύ περισσότερο, που πρέπει να υπακούει σε άλλους «ειδικούς» ξένους προς το δόγμα της. Τους οποίους μέχρι πριν λίγους αιώνες καταδίωκε. Αν μπορούσε να συμμετάσχει σ’ αυτό το εγχείρημα του υπερβολικού φόβου, δεν θα είχε πρόβλημα.

      Κατά την γνώμη μου, ο λόγος που καθυστερεί τόσο πολύ το ζήτημα του διαχωρισμού του κράτους εκκλησίας, έγκειται πως όχι μόνο η δήθεν συμμετοχή της Ορθοδοξίας στην επανάσταση του ’21 και στην θετική παρουσία της εν γένει στη πορεία του έθνους είναι ένα τερατώδες ψέμα, αλλά και αυτή η ιστορία του ίδιου του νεοελληνικού κράτους είναι επίσης ένα τερατώδες ψέμα, μια φανταστική επινόηση.
      Αυτά τα δύο κραυγαλέα ιστορικά και ιδεολογικά ψεύδη, πέραν του ότι έχουν συσκοτίσει το μυαλό του νεοέλληνα, έχουν αξαναγκάσει μέχρι τώρα αυτές τις δύο εξουσίες σε ένα συνεχές σφιχταγκάλιασμα, σε σημείο που το ένα δεν μπορεί να εννοήσει τον εαυτό του χωρίς να την παρουσία του άλλου.
      Επί πλέον ένας εκσυγχρονισμός του κράτους, εκτός από το ότι σημαίνει σύγκρουση με το θρησκευτικό ιερατείο, σημαίνει επίσης πως πολλοί απ’ αυτούς που το εκφράζουν ιδεολογικά, πολιτικά και κομματικά, θα πρέπει να αποδεχθούν ότι θα απουσιάζουν οριστικά και αμετάκλητα σ’ αυτό το σύγχρονο κράτος.

    • Ο/Η Frixos λέει:

      Τι θα σκαρφιστουν;
      Αν σωθει, το εσωσε η πιστη του και η προσευχη (Συλλείτουργο ή τρικαβαλο)!
      Αν εκδημισει (γινει δημοτης του αλλου κοσμου), τον πηρε μαζι του ο θεος!

      ή, οπως λεμε: Εφαγα πολυ ξυλο, αλλά μου ριξανε κιολας…!

  2. Ο/Η Θύμιος Τουλουμοτύρης λέει:

    Ενα λουλούδι στα πόδια του Ρήγα, που ξεσήκωσε τους έλληνες που θέλαν κάποιες πανανθρώπινες ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ( ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΕΘΝΙΚΉΣ ταυτότητας, γλώσσας, θρησκείας κ.α., τα σύνορα ΤΟΥΣ, την κυβερνησή ΤΟΥΣ κ.λπ. κ.λπ. ) . Ο – δίπλα – Γρηγόριος ο Ε ( παράλογο θύμα της κρεατομηχανής που λεγόταν σουλτάνος ) ήταν εκπρόσωπος της επίσημης εκκλησίας που κατάφερε να μεταφέρει τα ΠΡΟΝΟΜΙΑ της στο νεοελληνικό κράτος. Συμμαχόντας ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ με όλους τους άλλους κάτοχους «προνομίων» ( βασιλιάδες, δικτάτορες, αντιδραστικούς, παλινορθωτικούς ), όλες τις ακρίδες που επέπεσαν στην Ελλάδα του Ρήγα κάνοντάς την από Ψωροκώσταινα μέχρι την σημερινη πελατειακή Ελλάδα.

  3. Ο/Η Αρμάνδος Ντυβάλ λέει:

    https://www.freeinquiry.gr/articles/erevnes/i-anomali-prosgeiosi-ton-filellinon/3431.html?fbclid=IwAR0AbpurGFeyjGvyoe45KkJeeTd3WpCKq9iPFn3qqSJ3LcZKO9znAIjgl9o

    Η ΑΝΩΜΑΛΗ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ ΤΩΝ ΦΙΛΕΛΛΗΝΩΝ
    Έρχονταν για να βοηθήσουν,
    αλλά τους λήστευαν
    οι ίδιοι οι ρωμιοί
    11 Απρ 2014 από Φυλακτού Ευγενία


    Ομάδα ευρωπαίων
    αξιωματικών
    και φιλελλήνων.
    Έγχρωμη λιθογραφία,
    Εθνικό Ιστορικό
    Μουσείο, Αθήνα.

    Σε όλη την προ του ʼ21 περίοδο κυριαρχούσε ανάμεσα στους πεπαιδευμένους ευρωπαίους το ρομαντικό όνειρο για την αναγέννηση της κλασικής Ελλάδας. Σʼ αυτό το όραμα έπαιξαν σημαντικό ρόλο οι ελληνικοί μύθοι, που αποτελούσαν το στημόνι της ποιητικής του Byron.

    Μερικοί από τους φιλέλληνες ζούσαν σε φαντασιώσεις. Περίμεναν, πως θα συναντούσαν στην Ελλάδα αρχαιομαθείς χλαμυδοφόρους να δημηγορούν σε κάποια σύγχρονη Πνύκα.

    Η προσγείωσή τους ήταν κωμικοτραγική.

    Οι περισσότεροι εθελοντές απογοητεύονταν αμέσως μετά την άφιξή τους στην Ελλάδα. Και καθώς διαψεύδονταν οι προσδοκίες τους, έφευγαν το συντομότερο δυνατόν καθυβρίζοντας τους ρωμιούς.

    «Σκυλολόι από κλέφτες και δολοφόνοι», αποφαίνονταν. «Ο έλληνας δέν είναι αυτό, που σκέφτονται μερικοί. Είναι ο άνθρωπος σε όλη του την ασχήμια, ο σκλάβος σε όλο του τον ξεπεσμό». (Gabriel Vauthier, Le mouvement Philhellène en France sous la Restauration, “LʼAcropole”, Revue du monde hellénique, Παρίσι, 1926, τόμ. Αʼ, σελ. 225).

    «Δέν άντεξα κι αναθεμά-
    τισα τους έλληνες, τους
    ελεεινούς τρόπους τους
    και τα αηδιαστικά
    καλύβια τους».

    F. Hervé
    Σκωτσέζος περιηγητής: «A
    residence in Greece and
    Turkey», κεφ. «The rats
    pleasant bedfellows»,
    σελ. 106, Λονδίνο, 1837.


    Εσωτερικό καλύβας ρωμιών χωρικών, που τρώνε
    σύμφωνα με τις οθωμανικές συνήθειες.
    Λιθογραφία, που σχεδίασε ο Ο. Μ. vοn Stackelberg
    και χάραξε ο C. F. Gille.

    Οι αποστολές εθελοντών στην Ελλάδα γίνονταν με ειδικά ναυλωμένα καράβια. Οι πρώτοι εθελοντές έφταναν στο Ναβαρίνο, στην Καλαμάτα, στην Κυπαρισσία, στη Μονεμβασία, άλλοτε σε μικρές ομάδες, άλλοτε ως ανεξάρτητα άτομα. Οι ρωμιοί τους κοιτούσαν με δυσπιστία. Τα καταλύματα ήταν τρώγλες, βασίλεια των ψύλλων. Και η τροφή πανάθλια.

    Ο γερμανός αξιωματικός Ferdinand von Kiesewetter, που έφτασε στις 21 Ιανουαρίου 1822 στο Μεσολόγγι, πρόσεξε, πως δέν υπήρχε ενθουσιασμός ανάμεσα στους κατοίκους: «Μας κοιτούσαν με χαζό βλέμμα, μʼ όλο, που ήξεραν γιατί ήρθαμε στην Έλλάδα. Κανένας δέ νοιάστηκε να μας δοθεί στέγη, φαΐ, πιοτό». (William St. Clair, That Greece might still be free. The Philhellenes in the War of Indepedence, Λονδίνο, 1972, σελ. 82 κ.ε.).


    Ρωμιός με φουστανέλα,
    φέσι και τσιμπούκι.
    Ανατολίτης στην αμφίεση,
    στους τρόπους, στη νοοτροπία.
    Ακουαρέλα (1833) τού Peter von Hess
    (Κρατική Συλλογή Γραφικών, Μόναχο).

    Οι περισσότεροι εθελοντές, φθάνοντας στο λιμάνι, χάριζαν όλα τα εφόδιά τους στον καπετάνιο και το πλήρωμα τού καραβιού, σίγουροι πιά, πως δέν τα χρειάζονταν, και έβγαιναν ανέμελοι.

    Ο δανός εθελοντής φοιτητής, J. H. Stabell, που έφθασε στο Ναβαρίνο στις 7 Ιανουαρίου με το καράβι «La Petite Marie» μαζί με άλλους 35 εθελοντές υπό τον γερμανό αξιωματικό von Biring, γράφει στο χρονικό του, πως πρόσφεραν στον καπετάνιο όλα τα τρόφιμα και τα σκεπάσματά τους. Απέφυγαν, μάλιστα, να γευματίσουν στο καράβι πιστεύοντας, πως οι έλληνες θα τους υποδέχονταν στην πόλη με γενναία τραπεζώματα. Την άλλη μέρα γύρισαν εντελώς νηστικοί στο καράβι και παρακαλούσαν τον καπετάνιο να τους επιστρέψει λίγα παξιμάδια. (J. H. Stabell, Schicksale eines Dänischen Philhellenen auf seiner Reise von Kopenhagen nach Morea und Constantinopel und von da wieder zurück, in den Jahren 1821 bis 1823. Aus dem Dänischen übersetzt, Leipzig, 1824, σελ. 21-23).

    Ένας ανώνυμος γερμανός εθελοντής αφηγείται, ότι μόλις άραξε το καράβι τους στο Ναβαρίνο, ανέβηκαν γιά να τους παραλάβουν δύο γερμανοί και δύο γάλλοι: «Οι στολές τους ράκη, παπούτσια δέν φορούσαν και όλο τους το κορμὶ ἡταν γεμάτο ψείρες».

    Απόρησαν οι νεοφερμένοι γιά το θέαμα. Και πολύ περισσότερο απʼ αυτά, που άκουσαν: «Αργότερα τα ίδια θα πάθετε και σεις. Αν σας απόμειναν τρόφιμα μή τα σπαταλάτε, θα σας χρειασθούν οπωσδήποτε. Και να ʽχετε τα μάτια σας τέσσερα στους έλληνες, που θα μεταφέρουν τις αποσκευές και τα τρόφιμα. Θα σας κατακλέψουν».

    Φυσικά, οι ρωμιοί δέν ζούσαν σε καλύτερη κατάσταση. Εξαθλιωμένοι και πειναλέοι ζύγωσαν τους ξένους και ζήτησαν γαλέτα. Οι εθελοντές τρομοκρατήθηκαν, κύκλωσαν ένοπλοι τους ρωμιούς, που μετέφεραν τις αποσκευές, και τους υποχρέωσαν να βαδίζουν δυό-δυό προς την πόλη. «Εκεί, ένας έλληνας προσπάθησε να κλέψει ένα πακέτο γαλέτα και να διαφύγει. Τον ανακαλύψαμε, όμως, τον απείλησαμε με εκτέλεση επιτόπου και τον αναγκάσαμε να ξαναγυρίσει στη γραμμή». (Tagebuch und Erläuterungen über Kampf der Philhellenen in Griechenland, Dinkelsbühl, 1823, σελ. 49-54).

    Μερικοί επιστράτευαν τις αρχαίες ελληνικές λέξεις, που έρχονταν στο νου τους. Κανένας δέν καταλάβαινε. Περίμεναν να δουν έλληνες ντυμένους με χλαμύδες. Απογοήτευση. Φορούσαν όλοι ανατολίτικα, κάθονταν σταυροπόδι και κάπνιζαν τσιμπούκια, απαράλλαχτα όπως οι οθωμανοί. (William St. Clair, That Greece might still be free. The Philhellenes in the War of Indepedence, Λονδίνο, 1972, σελ. 82).


    Αρβανίτες κλέφτες:
    Ο φόβος και ο τρόμος των χωρικών.
    Τα χωριά, που βρίσκονταν
    κοντά σε λημέρια ληστών,
    εξ ανάγκης προσπαθούσαν
    να διατηρούν καλές σχέσεις μαζί τους.
    Η Ρωμιοσύνη σήμερα, τους ληστές αυτούς
    τους έχει αναγορεύσει
    σε «εθνικούς» της ήρωες!
    Χαλκογραφία σε σχέδιο C. R. Cockerell
    και χάραξη J. Clark, ιδιωτική συλλογή.

    Το πρώτο, που ρωτούσαν οι εθελοντές, βγαίνοντας από το καράβι, αρχές καλοκαιριού τού 1821, ήταν πού βρισκόταν το επιτελείο τής στρατιάς. Οι ρωμιοί αλληλοκυττάζονταν απορημένοι. Δέν είχαν δει, δέν είχαν ακούσει τίποτα. (J. H. Stabell, Schicksale eines Dänischen Philhellenen auf seiner Reise von Kopenhagen nach Morea und Constantinopel und von da wieder zurück, in den Jahren 1821 bis 1823. Aus dem Dänischen übersetzt, Leipzig, 1824, σελ. 33).


    Καμήλες στα αρχαία των Αθηνών.
    Ακουαρέλα τού Ludwig Lange, 1836.

    Ο πρώτος γερμανός εθελοντής, που έφθασε στην Ελλάδα, τρεις μόλις μήνες μετά την έναρξη τού ξεσηκωμού των ρωμιών, ήταν ένας ρομαντικός και πολυφάνταστος αρχαιολάτρης, ο Christian Müller, που στο νου του είχε την Αθήνα τού χρυσού αιώνα. Ήταν 31 ετών, κρατικός υπάλληλος, σπουδασμένος στη Γοτίγγη, πολυταξιδεμένος. Γραμματέας τού πρίγκηπα Leuchtenberg το 1817. (Barth Kehrig Korn, Die Philhellenenzeit, München, 1960, σ. 183).

    «Καθόμουν στην πλώρη τού καραβιού με τον Όμηρο στα γόνατά μου, όταν ο καπετάνιος μού έδειξε στο βάθος τα βουνα τής Κεφαλονιάς. Ήταν το πρώτο σημάδι, που έβλεπα από την Ελλάδα. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει δυνατά, όπως τού ερωτευμένου, που μαθαίνει, ότι ο πρώτος του έρωτας βρίσκει ανταπόκριση».

    Τον Ιούνιο τού 1821 βρισκόταν στη Ζάκυνθο. Ταξίδευε μαζί με δυό άγγλους και έναν ούγγρο. Προορισμός η Αθὴνα, διαμέσου Πάτρας και Ισθμού. Αλλά τα νέα ήταν άσχημα. Η Πάτρα είχε μεταβληθεί σε ερείπια, τα κάστρα στον Κορινθιακό βρίσκονταν στα χέρια των τούρκων, αλώνιζαν οι πειρατές, επικἱνδυνο το πέρασμα τού Ισθμού. Χαλασμός και στην Αθὴνα. Τους συμβούλεψαν να ακολουθήσουν το θαλασσινό δρόμο, να ταξιδέψουν στην Ύδρα. Αλλα πού να βρεθεί καράβι. Οι συγκοινωνίες είχαν παραλύσει, το εμπόριο νεκρωμένο ολότελα.

    Γιά να μή χάσουν καιρό αποφάσισαν να κατευθυνθούν στην Καλαμάτα, όπου, σύμφωνα με τις πληροφορίες τους, βρισκόταν το αρχηγείο των επαναστατών. Περνώντας στη Γλαρέντζα σκέφθηκαν, πριν ταξιδέψουν στην Καλαμάτα, να επισκεφθούν τις αρχαιότητες τής Ολυμπίας και το ναό τού Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες. Ο Müller κατέχεται από ιερή μέθη. Επιτέλους πατάει την ένδοξη γη των ηρώων και των ημίθεων.

    «Σε λίγο θα ανήκω στο στρατό των ελλήνων… Θέλω, πολεμώντας και πεθαίνοντας, αν χρειασθεί, να τους εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου γιά τα ευγενικα αισθήματα, που μού ενέπνευσαν… Να ζήσω μονάχα γιά να δω ελευθερωμένη την Ακρόπολη, τα Προπύλαια, τον Παρθενώνα από τους βάρβαρους. Αρκεί να γονατίσω σʼ αυτά τα μνημεία, που ανάμεσά τους περπατάω τώρα με τη φαντασία μου. Και γιατί να μή θυσιάσω τη ζωή μου γιʼ αυτή την ιερή γη, που τόσο έλαμψε στα πανάρχαια χρόνια και σήμερα ανασταίνεται από τα ερείπια. Ανυπομονώ να ανασάνω τον αέρα, που ανέπνεαν οι σοφοί τής αθάνατης Αθήνας… Χαίρε πατρίδα μου! Χαίρετε καλοί μου φίλοι! Σάς περιμένω στα Μεγάλα Παναθήναια!». (Voyage en Grèce et dans les îles Ioniennes pendant les six demiers mois de 1821. Ouvrage où l’on trouvera des détails sur lʼinsurrection des Hellènes et sur le caractère et les talens de leurs chefs; leur constitution provisoire et les documens sur la conduite des Anglais envers les Grecs et les habitans des Iles Ioniennes etc. etc. Traduit de lʼallemand par Leon A. Paris, 1822. Ο γερμανικός τίτλος τής πρώτης έκδοσης: Reise durch Griechenland und die lonischen Inseln in den Monaten Junius, Julius und August 1821, Leipzig 1822).

    Ο γερμανός εθελοντὴς ερχόταν να πολεμήσει γιά την ελληνική ελευθερία. Ονειρευόταν τον Μαραθώνα και τις Θερμοπύλες…


    Παζάρι στην Κόρινθο.
    Λιθογραφία τού G.F. Gille,
    σχέδιο Stackelberg.

    Από την Ολυμπία η συντροφιά, μαζί με αγωγιάτες, θα προχωρήσει προς την Ανδρίτσαινα ακολουθώντας το δρομολόγιο των παλιών περιηγητών. Έφθασαν στην Αμπελιώνα τής ορεινής Ολυμπίας. Ήταν το μόνο κατοικημένο χωριό, που συνάντησαν. Γεμάτοι κοπάδια οι γύρω λιβαδότοποι. «Βρήκαμε άφθονο ψωμί, γάλα, κρέας, αυγά». Αλλὰ με δυσκολία δέχτηκαν οι κάτοικοι τα χρυσά νομίσματα των ξένων. Δέν ήξεραν τη μονέδα.

    Από την Αμπελιώνα στην Παύλιτσα, την αρχαία Φυγάλεια. Εκεί κοντά συνέβη ένα επεισόδιο, πού μεταμόρφωσε τον ενθουσιώδη γερμανό σε ανελέητο στηλιτευτή τού εκβαρβαρισμού των νεότερων ρωμιών.

    «Στις επτά το βράδυ βλέπουμε ένα μπουλούκι αρματωμένους να κατεβαίνουν από το βουνό με τρία μουλάρια. Από τη φορεσιά και τα όπλα τους καταλάβαμε αμέσως, πως ήταν μανιάτες. Επειδή μάς είχαν προειδοποιήσει στη Ζάκυνθο γιά τέτοια συναπαντήματα τραβήξαμε αμέσως τα πιστόλια μας. Την ίδια στιγμή πέφτει μιά τουφεκιά. Ένα από τα υποζύγια γκρεμίζεται σκοτωμένο. Μάς φωνάζουν να παραδοθούμε και να δώσουμε ό,τι έχουμε αν θέλουμε τη ζωή μας».

    Τριανταδύο οι μανιάτες, τέσσερες οι οπλισμένοι εθελοντές με έξη πιστόλια. (Ο ούγγρος ήταν άοπλος).

    – Σκυλόφραγκοι! έσκουζαν οι μανιάτες.

    «Τους φωνάξαμε, πως είμαστε φίλοι τους, πως ήρθαμε να πολεμήσουμε μαζί τους, πως πηγαίνουμε στην Καλαμάτα. Γιά μιά στιγμή δίστασαν. Ύστερα αντήχησε μιά τουφεκιά. Μας είπαν, πως λέμε ψέματα, πως αυτός δέν είναι ο δρόμος γιά την Καλαμάτα, πως είμαστε αγγλοι κατάσκοποι». Και στό κάτω-κάτω δέν χρειάζονταν άγγλους στην Καλαμάτα.

    Μιά καινούργια τουφεκιά πληγώνει ένα σύντροφό του, μιά άλλη σκοτώνει τον νεότερο από τους αγωγιάτες. Η συμπλοκή γενικεύεται.

    «Ο άγγλος S. απαντά με γενναιότητα. Χτυπάει δυό μανιάτες, τραυματίζω κι εγώ έναν απο τους ληστές. Στο δεύτερο πυροβολισμό το πιστόλι παθαίνει αφλογιστία. Δέχομαι μιά γερή κοντακιά στον ώμο και χάνω τις αισθήσεις μου. Όταν συνήλθα είδα, πως ήμασταν δεμένοι στα δέντρα. Μάς είχαν αρπάξει τα πάντα».


    Περισσότερες αναφορές
    φιλελλήνων εθελοντών τής εποχής τού ’21
    μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο
    τού Κυριάκου Σιμόπουλου:
    Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα τού ’21
    (έκδ. «Στάχυ», Αθήνα, 1999),
    στο οποίο έχει βασιστεί το άρθρο αυτό.

    Μόλις νύχτωσε ακούστηκαν βήματα. Ήταν ο γέρο αγωγιάτης, που είχε λουφάξει σε μιά κρυψώνα την ώρα τής συμπλοκής. Τους ελευθέρωσε. Η συντροφιά, όμως, ήταν απελπισμένη. Είχε απομείνει χωρίς πεντάρα.

    Ξαφνικά, ένας άγγλος ξεφώνισε χαρούμενος. Ψαχουλεύοντας βρήκε το σκούφο του, που είχε πέσει στα χαμόκλαδα. Σε μιά πτυχή ήταν κρυμμένα κάμποσα χρυσά νομίσματα. Έδεσαν τις πληγές των λαβωμένων και την άλλη μέρα ξεκίνησαν γιά την Καλαμάτα.

    «Εκεί, διαλύθηκαν ολότελα οι ψευδαισθήσεις μας». Πήγαν στην έδρα τού «Αρχηγείου». Βρήκαν ρωμιούς καπεταναίους, μερικούς γάλλους και έναν πολωνό λογχοφόρο τού Ναπολέοντα. «Ασήμαντος άνθρωπος. Τα τρία τέταρτα αξιωματικοί μόνο κατʼ όνομα».

    Παραπονέθηκαν γιά τη ληστεία και ζήτησαν ικανοποίηση. «Εκείνοι δέχτηκαν με ψυχρότητα τις διαμαρτυρίες μας. Δέν έκρυβαν μάλιστα την έκπληξή τους, που ήρθαμε να καταγγείλουμε ένα τέτοιο. Αρνήθηκαν κάθε βοήθεια και μας είπαν καθαρά και ξάστερα, πως η έρευνα, που ζητούσαμε, ήταν και αδύνατη και άχρηστη».


    «Πρέπει να αναγνωρίσουμε
    στον Βελή Πασά,
    ότι καθάρισε τον Μοριά
    από τους ληστές,
    όπως τον Κολοκοτρώνη».
    C. R. Cockerell
    από το έργο τού Samuel Pepys Cockerell:
    «Travels in southern Europe and the Levant,
    1810-1817. The journal of C.R. Cockerell»,
    1903, σελ. 85.
    Στη φωτογραφία:
    Σύγχρονος ρωμιός «Κολοκοτρώνης».

    Ο Müller προσθέτει, ότι οι ρωμιοί δέν έκρυβαν την περιφρόνησή τους προς τους ευρωπαιους: «Αυτή η περιφρόνηση ήταν γελοία και ακατανόητη μαζί, τη στιγμή, που οι ίδιοι δέν ήταν ικανοί να κάνουν τίποτα μόνοι τους και εκλιπαρούσαν την συμπαράσταση των ξένων».

    Απελπίστηκε ο γερμανός αρχαιολάτρης. «Δέν θα αντικρύσω την Αθήνα, δέν θα ανασάνω τον αέρα τής πόλης τής Παλλάδας. Πρέπει να φύγω το ταχύτερο από την Ελλάδα. Η μεγάλη ιδέα, που είχα σχηματίσει γιά την επανάσταση των απογόνων τής ηρωικής εποχής των Θερμοπυλών έσβησε, και μαζί με τον ενθουσιασμό μου χάθηκε και η ευτυχία μου».

    Σφοδρός μισελληνισμός τον κυριεύει τώρα. Γυρίζει στη Γερμανία και τυπώνει το χρονικό του. Ήταν ένα λιβελλογράφημα. «Καλύτερα να πεθάνω, παρά να μείνω με αυτούς τους λήσταρχους. Θα ήταν καταισχύνη. Γκρεμίστηκε το ιδανικό μου, φρίκη και αηδία πλημμυρίζει την ψυχή μου».


    Όταν στην Ευρώπη άρχισαν να φτάνουν
    τα νέα από τον ελλαδικό χώρο και να γί-
    νονται γνωστές οι ωμότητες και τα πλιάτσικα των ρωμιών το ʽ21, όπως η σφαγή
    τής Τριπολιτσάς (διαβάστε στην «Ελεύ-
    θερη Έρευνα»: Από την Τριπολιτσά
    στην… Τρόικα), πολλοί ξένοι τότε, συνει-
    δητοποίησαν με ποιούς είχαν να κάνουν.
    Στιγμάτισαν τους ρωμιούς γιά τις βαρβα-
    ρότητες, ενώ αρκετοί φιλέλληνες άλλα-
    ξαν γνώμη, όπως ο Πούσκιν, ο Γκαίτε
    και άλλοι στοχαστές.

    Το χρονικό τού Christian Müller μεταφράστηκε αμέσως σε πολλές γλώσσες μέσα στο 1822 κι επηρέασε πολλούς ξένους. Έγραψε γιά την έλλειψη πειθαρχίας και την απουσία επιμελητείας. «Ο εφοδιασμός γίνεται μόνο με τη ληστεία και την αρπαγή». «Τότε κατάλαβα την ελαφρότητα των ελλήνων». Οι έλληνες είναι αλαζονικοί, έγραψε ο Müller, και ματαιόδοξοι. Δέν βρήκε το αίσθημα τής τιμής, που ταιριάζει σε κείνους, που μάχονται γιά την ελευθερία. «Οι στρατιώτες έχουν τα ήθη των πανδούρων, που αποτελούσαν πάντοτε την καταισχύνη των στρατών και τη μάστιγα των αμάχων». Οι πανδούροι ήταν άτακτοι ουγγροκροάτες μισθοφόροι, που έδρασαν, ως ιδιαίτερο σώμα, στον αυστριακό στρατό κατά τον 18ο αιώνα, διαβόητοι γιά τις ωμότητές τους και τις λεηλασίες.

    Και το συμπέρασμα τού Müller: «Έτσι, που γνώρισα εγώ τους έλληνες, τους θεωρώ πέρα γιά πέρα ανώριμους να σχηματίσουν κράτος».

  4. Ο/Η Επ-αναστάσιος λέει:

    Και ενώ γίνονται αυτά και αυτά, η Πανελλήνια Ένωση Θεολόγων ζητάει με επιστολή της προς τον Υφυπουργό κ. Χαρδαλιά «να προστεθεί στους λόγους της κατ΄εξαίρεση μετακινήσεως των πολιτών και η δυνατότητα ολιγόλεπτης επίσκεψης στους Ιερούς Ναούς, όσων πιστών επιθυμούν να καλύψουν τις πνευματικές τους ανάγκες, υπό τους όρους που προβλέπει ο νόμος και ευελπιστούμε στην άμεση ικανοποίηση αυτού του λογικού και δίκαιου αιτήματος της Ενώσεώς μας.»

    Η επιστολή τους αξίζει να διαβαστεί ολόκληρη, είναι λες και την έγραψε τουλάχιστον… ο Ιερώνυμος (και μάλλον εκείνος την έγραψε!)
    Πηγή: iefimerida.gr – https://www.iefimerida.gr/ellada/aitima-theologon-ggpp-adeia-metakinisis-ekklisia

    Και μια προσωπική παρατήρηση: Έχω γνωρίσει από παιδί αρκετούς θεολόγους. Όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως, είχαν κάποιες …»ιδιαιτερότητες», από εκείνες που σε αναγκάζουν, θέλοντας και μη, να τις προσέξεις. Φαίνεται πάνε μαζί με την «ειδικότητα»…

  5. Ο/Η laskaratos λέει:

    Οι παπάδες του κορονοϊού δεν εμπίπτουν στην αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης


    Ρωσόφιλος σκληροπηρυνικός παπάς της Πάτρας θα απολογηθεί στον μητροπολίτη του και όχι στη Δικαιοσύνη

    https://www.reader.gr/news/koinonia/324286/koronoios-iereas-stin-patra-leitoyrgise-kanonika-para-tin-apagoreysi-oi-pistoi

    Κορονοϊός: Ιερέας στην Πάτρα λειτούργησε κανονικά παρά την απαγόρευση – Οι πιστοί επιτέθηκαν σε δημοσιογράφο (vid)

    Ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου στην Πάτρα παρουσία πιστών
    25/03/2020 – 19:59

    Συκγκεκριμένα σε μία εκκλησία στην Πάτρα ανήμερα της 25ης Μαρτίου, έγινε κανονικά λειτουργία. Ο όρθρος όπως ανέφεραν παρουσία περίπου 30 πιστών.

    Παρά την απαγόρευση όλων των λειτουργιών από την πολιτεία ως μέτρο πρόληψης για τον περιορισμό εξάπλωσης του νέου κορονοϊού, ο Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου στην Πάτρα λειτούργησε κανονικά.

    Μάλιστα ο δημοσιογράφος Κωνσταντίνος Φλαμής που μπήκε με την κάμερα μέσα στον Ιερό Ναό εμποδίστηκε από πιστούς. Η λειτουργία διεκόπη και άπαντες τα έβαλαν με τον δημοσιογράφο ο οποίος κατέγραφε την σκηνή.

    Την λειτουργία τέλεσε ο ιερέας Αναστάσιος Γκοτσόπουλος, γνωστός για τις σκληρές θέσεις του. Ο οποίος πολλές φορές έχει έρθει σε αντιπαράθεση με τον Μητροπολίτη Χρυσόστομο αλλά και την Ιεραρχία. Όπως πρόσφατα για το Ουκρανικό ζήτημα. Πληροφορίες αναφέρουν πως είχε λειτουργήσει και την Κυριακή της σταυροπροσκυνήσεως.

    Ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος ενημερώθηκε για την ενέργεια του πάτερα Αναστασίου και μάλιστα έχει αποφασίσει να λάβει μέτρα σε βάρος του.

    http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2018/10/blog-post_2.html

    2 Οκτωβρίου 2018
    Ο πατρινός παπάς που υπογράφει ως… «μυστικός πράκτωρ των Ρώσων!»

    Με το ξέσπασμα της κρίσης στις Ελληνορωσικές σχέσεις πριν λίγο καιρό, αποκαλύφθηκε και η προσπάθεια διείσδυσης της Ρωσίας στην Ελλάδα μέσω της Εκκλησίας.
    Ανάμεσα στις Μητροπόλεις που χαρακτηρίστηκαν ως «φιλορωσικές» – τουλάχιστον – ήταν και η Μητρόπολη Πατρών. Ο Μητροπολίτης Πατρών Χρυσόστομος έχει αναπτύξει στενές σχέσεις με τη Ρωσική Εκκλησία και επιχειρηματικούς παράγοντες, με αφορμή τον Άγιο Ανδρέα, πολιούχο Πατρών, τον οποίον ευλαβούνται ιδιαιτέρως οι Ρώσοι!
    ………………………..
    Ο γνωστός κληρικός της Μητροπόλεως Πατρών και προϊστάμενος στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου Αναστάσιος Γκοτσόπουλος με κείμενό του στο διαδίκτυο, υιοθετεί πλήρως την θεωρία ότι οι ΗΠΑ «πιέζουν» το Οικουμενικό Πατριαρχείο για να δώσει την Αυτοκεφαλία στην Ουκρανία. Επίσης, αφήνει σαφή υπονοούμενα για τον ρόλο των ΗΠΑ στην Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθοδοξίας στην Κρήτη.
    Ο ιερέας της Πάτρας Α. Γκοτσόπουλος δεν διστάζει να θέσει «αφελή» – βλέπε ειρωνικά ερωτήματα – για τη σχέση Οικουμενικού Πατριαρχείου και ΗΠΑ στο Ουκρανικό: «Μήπως, τελικά, τον «Τόμο Αυτοκεφαλίας» για την Ουκρανία θα τον υπογράψει ο Οικουμενικός Πατριάρχης ως «αποφαινόμενος» και ο … Ντ. Τράμπ ως «συναποφαινόμενος»; Δεν μπορώ να διανοηθώ τυχόν αμερικανική απαίτηση για αντιστροφή των υπογραφών…».

    Πολλοί είναι οι αναγνώστες που σχολιάζουν το κείμενο του Πατρινού κληρικού. Ανάμεσά τους και ο «Σύνδεσμος Ελληνορωσικής Ορθοδόξου Ενώσεως», όπως υπογράφει, που θεωρεί πως «ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος θα πρέπει να απονείμει το οφίκιο του Μιτροφόρου Πρωτοπρεσβυτέρου του Πατριαρχείου Μόσχας και Πασών των Ρωσιών στον π. Αναστάσιο Κ. Γκοτσόπουλο για τις διαχρονικές επίσημες παρεμβάσεις του υπέρ του Πατριαρχείου Μόσχας. Θα ήταν η μικρότερη ανταμοιβή, μαζί με το Αστέρι του Παρασήμου του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκυ, για τις πολύτιμες δημόσιες τοποθετήσεις του, υπέρ της Εκκλησίας της Αγίας Ρωσίας, και κατά του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Άξιος!!!»

    Επομένως, η εντύπωση – απολύτως βάσιμη – που δίνουν οι δημόσιες παρεμβάσεις του π. Αναστάσιου Γκοτσόπουλου για συγκεκριμένα εκκλησιαστικά θέματα, είναι ότι στοιχείται στη γραμμή του Πατριαρχείου Μόσχας και στρέφεται κατά του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

    Μάλιστα, σε επικριτικά σχόλια αναγνωστών απαντάει, υπογράφοντας ανενδοιάστως ως:
    π. ΑΚΓ (ο και μυστικός πράκτορας των Ρώσων!)!

    Αναρτήθηκε από panagiotisandriopoulos στις 10:17 μ.μ.

  6. Ο/Η Frixos λέει:

    H θεια κοινωνια δεν κολαει κορονοϊο, αλλά μακρια απο την μεταληψη, ειναι σκετη αυτοκτονια!

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.