[H μητέρα της εκδότριας Χαρά Λιουδάκη-Σουκατζίδη, με γενναία αντιστασιακή δράση, επέζησε μέσα στην απόλυτη συμφορά, βιώνοντας την εκτέλεση του Ναπολέοντα Σουκατζίδη στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944]
Του ©Χριστόφορου Χαραλαμπάκη στο Βήμα
Η Αθηναϊκή Επιθεώρηση του Βιβλίου, το διεθνώς γνωστό περιοδικό «The Athens Review of Books» (ARB), που έχει ως τώρα στο ενεργητικό του 86 τεύχη υψηλής ποιότητας και αισθητικής και μια σειρά βιβλίων και δοκιμίων που ανατέμνουν την ελληνική και διεθνή κρίση σε όλα της τα επίπεδα, κινδυνεύει να κλείσει ύστερα από μια αλυσίδα ατυχέστατων δικαστικών αποφάσεων και συγκυριών.
Ο Νίκος Κοτζιάς, τον οποίο γνωστός μεταφραστής αποκάλεσε «γκαουλάιτερ του σταλινισμού» σε επιστολή του που δημοσίευσε το περιοδικό, υπέβαλε αγωγή αστικής αποζημίωσης για συκοφαντική δυσφήμηση εις βάρος της «ARB».
Από την πρώτη στιγμή έκανα ένορκη κατάθεση με την ιδιότητα του γλωσσολόγου και λεξικογράφου στην οποία τεκμηρίωνα τα αυτονόητα: Ο όρος αυτός έχει παύσει εδώ και πολλές δεκαετίες να έχει κυριολεκτική σημασία και δηλώνει απλώς τον φανατικό υποστηρικτή μιας ιδέας.
Εχει χρησιμοποιηθεί εκατοντάδες φορές για γνωστούς πολιτικούς και άλλα δημόσια πρόσωπα χωρίς να προσφύγουν ποτέ στη Δικαιοσύνη. Τα 250.000 ευρώ που ζητούσε ο κ. Υπουργός μειώθηκαν από το Εφετείο στα 10.000 ευρώ και με τις προσαυξήσεις έφθασαν στα 22.850 ευρώ στην τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου.
Ο κ. Υπουργός, καλώς ή κακώς, κέρδισε τη δίκη. Με τα όσα όμως γράφτηκαν κατά καιρούς και γράφονται στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο εις βάρος του, διασύρθηκε τόσο ο ίδιος όσο και, δυστυχώς, η Δικαιοσύνη. Πολλοί διερωτώνται εύλογα: «Αν ο κ. Κοτζιάς δεν ήταν πανίσχυρος και αμετακίνητος πρωτοκλασάτος υπουργός της σημερινής κυβέρνησης, η απόφαση θα ήταν η ίδια;».
Περιμέναμε, λοιπόν, από έναν πολιτικό και κορυφαίο υπουργό, που ομολόγησε ταπεινωτικά ότι έγραφε όσα έγραφε κατ’ εντολή άλλων, να έκανε μια κίνηση γενναιοψυχίας, να αποποιηθεί το ευτελές για τον ίδιο χρηματικό ποσό και να μην κατηγορείται δημόσια με πρωτοσέλιδα εφημερίδων ότι «Ο Νίκος Κοτζιάς «στραγγαλίζει» το περιοδικό «Athens Review of Books»».
Η πρόσφατη δέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών της εκδότριας της «ARB» Μαρίας Βασιλάκη και η κατάσχεση των εσόδων από το πρακτορείο διανομής Αργος αποβλέπει προφανώς στο κλείσιμο του περιοδικού.
Τι ειρωνεία της τύχης! Ενας υπουργός της Αριστεράς εν έτει 2017 κυνηγά αναίτια, κατά τη γνώμη μου, μια εκδότρια που κουβαλά επάξια στους ώμους της το βαρύ φορτίο μιας οικογενειακής παράδοσης δημοκρατικών αγώνων.
Η ηρωίδα Μαρία Λιουδάκη, θεία της εκδότριας, κατακρεουργήθηκε ανηλεώς το 1947 από τα πρωτοπαλίκαρα του Μπαντουβά, ενώ η μητέρα της Χαρά Λιουδάκη-Σουκατζίδη, με γενναία αντιστασιακή δράση, επέζησε μέσα στην απόλυτη συμφορά, βιώνοντας την εκτέλεση του Ναπολέοντα Σουκατζίδη στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944.
Tο περιοδικό της Μαρίας και του Μανώλη Βασιλάκη, το δικό μας περιοδικό, δεν αξίζει να έχει ένα τόσο άδοξο τέλος. Αγωνίζονται και οι δυο τους με πάθος για την ελευθερία του Λόγου, που αφορά όλους μας, όπως και για έναν καλύτερο νομικό και πολιτικό πολιτισμό, και γι’ αυτό ακριβώς τους συμπαραστέκονται με δηλώσεις τους μεγάλες μορφές του επιστημονικού, πολιτικού, δημοσιογραφικού και καλλιτεχνικού κόσμου με την ελπίδα ότι θα αποφευχθεί, έστω την τελευταία στιγμή, το απευκταίο.
Ο κ. Χαραλαμπάκης είναι ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Ο κ. Κοτζιάς είναι κομουνιστής όπως και ο σκληρός πυρήνας του Σύριζα.
Όπου επικράτησε ο κομουνισμός, ακολούθησε η φτώχεια, οι διώξεις και οι εκτελέσεις.
Όλα δείχνουν ότι η κυβέρνησή μας αργά και μεθοδικά προσπαθεί να ελέγξει στρατό, πληροφόρηση, δικαιοσύνη. Γιατί άραγε;
Καλό είναι να ξυπνήσουμε επιτέλους και να τους διώξουμε προτού μας βάλουν στον γύψο.
Ο κομουνιστικός γύψος δεν κρατά μερικά χρόνια αλλά κάποιες δεκαετίες.
Και έχει από όλα, μηδέ εξαιρουμένης και της σφαίρας στο κεφάλι για κάθε ενοχλητικό, άσχετα αν είναι δεξιός αριστερός ή και πρώην «σύντροφος».
http://www.koutipandoras.gr/article/olisthiro-patinaz-ston-areio-pago
Ολισθηρό πατινάζ στον (Άρειο) Πάγο
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:
30 Ιανουαρίου 2012 13:30
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ:
30 Ιανουαρίου 2012 13:30
Τι συμβαίνει στον Άρειο Πάγο; Γιατί το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας λειτουργεί σαν να έχει αντικαταστήσει την τυφλότητα της Δικαιοσύνης με το πονηρό κλείσιμο του ματιού σε πολύ συγκεκριμένες υποθέσεις και κατηγορούμενους;
Αν παρατηρήσει κάποιος τη λειτουργία του Δικαστηρίου στο πρόσφατο παρελθόν, διακρίνει δύο παράξενα πράγματα. Το πρώτο είναι ότι υποθέσεις που έχουν κριθεί με εμπεριστατωμένο τρόπο από τα προηγούμενα δικαστήρια,(και μάλιστα με τρόπο που το Εφετείο επιβεβαιώνει πλήρως την απόφαση του Πρωτοδικείου) αναιρούνται από τον Άρειο Πάγο. Αυτές οι περιπτώσεις είναι δίκες με έντονη πολιτική χροιά.
Ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την καταδικαστική απόφαση δύο δικαστηρίων για τον Παναγιώτη Ψωμιάδη. Η καταδίκη, λένε νομικοί, ήταν πλήρως νομικά και λογικά τεκμηριωμένη.Ο πρώην Νομάρχης είχε σβήσει πρόστιμα κάποιου γνωστού του, ο οποίος κατ επανάληψη συνελήφθη να κάνει λαθρεμπόριο καυσίμων.Καθαρή περίπτωση και αποδεδειγμένη. Κι όμως ο Άρειος Πάγος «είδε» κακή νομική τεκμηρίωση σε δύο δικαστήρια
Στην περίπτωση του Εφραίμ,του Αρσένιου και της δικαστικού Ψάλτη, ο Άρειος Πάγος έχει επίσης ζητήσει να ξαναγίνει η δίκη τους. Είχαν υπάρξει δύο καλά τεκμηριωμένες αποφάσεις δικαστηρίων,καταδικαστικές για τους τρεις.Η πρόεδρος του δικαστηρίου Ψάλτη,που δίκαζε το θέμα της κυριότητας της λίμνης Βιστωνίδας, δεν είχε καθαρογράψει την απόφαση του δικαστηρίου που δικαίωνε το ελληνικό Δημόσιο. Και όχι μόνο αυτό.Ενημέρωσε τον Εφραίμ και τον Αρσένιο για την απόφαση ώστε να κινηθούν «πολιτικά». Οι τρεις καταδικάστηκαν με τεκμηριωμένα στοιχεία. Αλλά το Ανώτατο δικαστήριο της χώρας θεώρησε πως πρέπει να ξαναγίνει η δίκη.
Στην περίπτωση του Γιώργου Μπατατούδη όμως, πολυκατηγορούμενου και ομοτράπεζου υπουργών, του οποίου η διαχείριση από την Δικαιοσύνη είναι σκανδαλώδης, ο Άρειος Πάγος δεν θέλησε να κάνει καμία παρέμβαση. Μια σοβαρή υπόθεση του Μπατατούδη παραγράφηκε γιατί διήρκεσε πολύ η ανάκριση! Ο Άρειος Πάγος σιώπησε. Σε μία άλλη υπόθεση στην οποία καταδικάστηκε με 11 χρόνια χωρίς ανασταλτικό χαρακτήρα και διέφυγε στην Λιβύη, αποφασίστηκε πριν από λίγους μήνες να του δοθεί αναστολή. Και πάλι ο Άρειος Πάγος δεν συγκινήθηκε
Το δεύτερο παράξενο που συναντά κάποιος στην λειτουργία του Αρείου Πάγου τα τελευταία χρόνια, είναι η συνεχής παραγωγή αντικρουόμενης νομολογίας.Ενώ δηλαδή υπάρχουν αποφάσεις του Αρείου Πάγου που αποτελούν σαφείς ερμηνείες νόμων και περιστατικών,άρα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως νομική βάση,ένα άλλο τμήμα του Αρείου Πάγου, όταν εξετάζει αντίστοιχες υποθέσεις, αντί να κάνει αναφορά στην υπάρχουσα νομολογία, βγάζει μια διαφορετική απόφαση.Έτσι εμφανίζεται το τραγελαφικό, δύο κατηγορούμενοι σε δύο δικαστήρια για το ίδιο έγκλημα,ο ένας να αθωώνεται με την νομολογία ενός τμήματος του Αρείου Πάγου και ο άλλος να καταδικάζεται με την νομολογία ενός άλλου τμήματος.Είναι προφανές πως ο Άρειος Πάγος δεν μπορεί να δίνει διαφορετικές ερμηνείες για τον ίδιο νόμο και το ίδιο αδίκημα. Το κάνει όμως.
«Εκφραστικό» παράδειγμα, είναι η περίπτωση του Γρηγόρη Μιχαλόπουλου της «Ελεύθερης Ώρας». Ο Μιχαλόπουλος είχε καταδικαστεί σε 9 χρόνια κάθειρξη για εκβιασμό των επιχειρηματιών Λάτση και Αγγελόπουλου.Το 2008 ο Μιχαλόπουλος επιχείρησε να κάνει χρήση των ευνοϊκών διατάξεων του νόμου γιατί ήταν πλέον υπερήλικας. Το δικαστικό συμβούλιο με το βούλευμα 1012/2008 αποφάσισε πως αυτό δεν μπορεί να γίνει γιατί με βάση τον νόμο,έπρεπε ο κατηγορούμενος να έχει εκτίσει πρώτα το ένα τρίτο της ποινής.Ο Μιχαλόπουλος προσέφυγε στο συμβούλιο εφετών Πειρειά,το οποίο με το βούλευμα 97/2009, είπε ακριβώς το ίδιο πράγμα.Οπότε την σκυτάλη πήρε ο Άρειος Πάγος ,ο οποίος αποφυλάκισε τον Μιχαλόπουλο. Έχει σημασία, πως ο Άρειος Πάγος είχε αποφανθεί για το θέμα αυτό σε αίτημα άλλου κατηγορουμένου. Το 1998 ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου, Σταύρος Κουτελιδάκης, είχε γνωμοδοτήσει πως ο νόμος ήταν σαφής και προκειμένου να αποφυλακιστεί υπερήλικας πρέπει να έχει συμπληρώσει το ένα τρίτο της ποινής.Ο Άρειος Πάγος όμως «παρήγαγε» περιέργως νέα νομολογία για τον Μιχαλόπουλο αν και ο ίδιος ο νόμος δεν χρειάζεται καμιά ερμηνεία.Με αυτή τη νομολογία απελευθερώθηκε και ο Παντελεήμων Αττικής ο οποίος είχε καταδικαστεί σε 6 χρόνια για κατάχρηση 190.000 ευρώ από την Μονή Εφραίμ και είχε βρεθεί στους λογαριασμούς του 1,5 δις δραχμές «για τα γεράματα»
Τι συμβαίνει λοιπόν στον Άρειο Πάγο; Γιατί παράγει ανασφάλεια Δικαίου;Γιατί παράγει νομολογία και «ερμηνείες» που δεν χρειάζονται,και γιατί αμφισβητεί συστηματικά αποφάσεις δικαστηρίων όταν πρόκειται για συγκεκριμένες υποθέσεις; Τις μοναδικές ίσως που δηλώνουν στην κοινή γνώμη πως υπάρχει Δικαιοσύνη και μπορεί να απευθύνεται προς πάσα κατεύθυνση.
Θεσμικά υπάρχει ένα μεγάλο θέμα.Το Ανώτατο Δικαστήριο της χώρας ελέγχει την απονομή της Δικαιοσύνης αλλά και τον εαυτό του. Ίσως είναι αναγκαίο ένα ελεγκτικό όργανο σαν αυτά που υπάρχουν στην Ευρώπη.Μέχρι να εξεταστεί η δημιουργία του, πρέπει να σταματήσει το ολισθηρό πατινάζ. Στον Άρειο Πάγο
https://www.efsyn.gr/arthro/pothen-eshes-ton-dikaston
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Το «πόθεν έσχες» των δικαστών
13.07.2017
Αντα Ψαρρά
Η πρόσφατη ανακοίνωση των Διοικητικών Δικαστών ανέφερε για το ζήτημα του «πόθεν έσχες» ότι προφανώς και το αποδέχονται, αλλά παράλληλα έχουν προσφύγει στο ΣτΕ ζητώντας να ελέγχονται οι δηλώσεις τους «από όργανο συγκροτούμενο τουλάχιστον κατά πλειοψηφία από δικαστικούς λειτουργούς, αλλά και να μην τις υποβάλλουν ηλεκτρονικά διότι αυτό προσβάλλει το ατομικό δικαίωμα στην προστασία των προσωπικών δεδομένων λόγω του κινδύνου διαρροής και δημοσιοποίησης των προσωπικών στοιχείων».
Χθες σχετικά με το ζήτημα αυτό ανακοινώθηκαν ορισμένα πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία στη διημερίδα που οργάνωσε το υπουργείο Δικαιοσύνης «Για την καταπολέμηση της διαφθοράς».
Τα στοιχεία παρουσίασε η Ολγα Τσιάρα, στέλεχος της Γενικής Γραμματείας Καταπολέμησης Διαφθοράς, η οποία και ανέφερε ότι πριν από τις αλλαγές οι δικαστικοί ήταν δειγματοληπτικά ελεγχόμενοι, ενώ τώρα είναι υποχρεωτικά ελεγχόμενοι.
● Το σύνολο υπόχρεων δικαστών σε δήλωση «πόθεν έσχες» είναι 4.189, ενώ από αυτούς υπέβαλαν δήλωση 352.
● Το σύνολο των υπόχρεων του Ελεγκτικού Συνεδρίου είναι 220, με 57 εξ αυτών να έχουν υποβάλει δήλωση.
● Το σύνολο των υπόχρεων του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους είναι 395 και από αυτούς δήλωση υπέβαλαν οι 37.
Επίσης συνολικά υποβλήθηκαν και 54 δηλώσεις με λανθασμένα στοιχεία.
Σε ό,τι αφορά την προσφυγή τους στο ΣτΕ, η κ. Τσιάρα σημείωσε πως «θεωρούν ότι αντίκειται στην ανεξαρτησία των δικαστικών αρχών και στη διάκριση των εξουσιών. Ζητούν να ελέγχονται από δικαστικό όργανο. Αυτό όμως δεν αντίκειται στη σύγκρουση συμφερόντων;» (δηλαδή να είναι ταυτόχρονα ελεγκτές και ελεγχόμενοι).
Θυμίζουμε εδώ ότι δήλωση «πόθεν έσχες» καταθέτουν υποχρεωτικά εκτός από τους δικαστές, οι βουλευτές, οι δημόσιοι υπάλληλοι, όσοι κατέχουν δημόσιες θέσεις και αξιώματα και οι δημοσιογράφοι.
http://www.lifo.gr/now/greece/155091
Μπαράζ αρνητικών δημοσιευμάτων για την καταδίκη Γεωργίου: Θύμα της ειλικρίνειάς του
Η καταδίκη του Ανδρέα Γεωργίου, όχι επειδή διόγκωσε τα στοιχεία για το έλλειμμα, που ήταν και το επίμαχο σημείο για το οποίο είχε απαλλαγεί, αλλά για παράβαση καθήκοντος, σχολιάζεται αρνητικά 3.8.2017
Στην υπόθεση του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, Ανδρέα Γεωργίου και την ποινή φυλάκισης δύο ετών με τριετή αναστολή που του επέβαλε το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων, αναφέρεται το Politico με άρθρο του που τιτλοφορείται «Καταδικάζοντας έναν έντιμο στατιστικολόγο, η Ελλάδα καταδικάζει τον εαυτό της». Ο κ. Γεωργίου διόρθωσε τα εντελώς αναξιόπιστα οικονομικά στοιχεία της Ελλάδας, σχολιάζει μεταξύ άλλων η αρθρογράφος, και η ανταμοιβή του ήταν η δίωξη και τελικά η καταδίκη, ενώ χαρακτηρίζει την απόφαση «μία παρωδία που ξεπερνά την άδικη μεταχείριση ενός στατιστικολόγου και εγείρει ερωτήματα για την πρόοδο της οικονομικής ανάκαμψης της Ελλάδας και τη βιωσιμότητα της ευρωζώνης». Η Γκριν σημειώνει ότι ο κ. Γεωργίου έγινε «αποδιοπομπαίος τράγος» για τους πολιτικούς τόσο της Αριστεράς, όσο και της Δεξιάς, στην προσπάθεια να αποφύγουν τις ευθύνες για τα δημοσιονομικά προβλήματα της Ελλάδας. Στο άρθρο αναφέρεται επίσης πως η καταδίκη Γεωργίου εγείρει ερωτήματα για την ακεραιότητα των ελληνικών Θεσμών.« Τέσσερις φορές τα τέσσερα προηγούμενα χρόνια οι εισαγγελείς κατέληξαν ότι ο Γεωργίου είναι αθώος, αλλά παρόλα αυτά οι δίκες συνεχίστηκαν. Αυτό υποδηλώνει κάποιο βαθμό πολιτικής παρέμβασης στο δικαστικό σύστημα, κάτι που οι πιθανοί ξένοι επενδυτές θα παρακολουθούν με ανησυχία», τονίζει η αρθρογράφος.
Η καταδίκη του Ανδρέα Γεωργίου, όχι επειδή διόγκωσε τα στοιχεία για το έλλειμμα, που ήταν και το επίμαχο σημείο για το οποίο είχε απαλλαγεί, αλλά για παράβαση καθήκοντος, σχολιάζεται αρνητικά και από τον γερμανικό τύπο όπως μεταδίδει η Deutsche Welle. Η υπόθεση επιστρέφει στη θεματολογία των γερμανικών εφημερίδων με σχόλια και ανταποκρίσεις από την Αθήνα. Αφορμή η νέα καταδίκη του πρώην επικεφαλής της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας στην ανώτατη προβλεπόμενη ποινή των δύο ετών με τριετή αναστολή χωρίς κανένα ελαφρυντικό για μία εκ των τριών κατηγοριών που αντιμετώπιζε, συγκεκριμένα για το ότι δεν ενημέρωσε εγκαίρως τα μέλη του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ για το ύψος των ελλειμμάτων πριν τα παραδώσει στην Eurostat. Σχετικό ρεπορτάζ με τον τίτλο «ποινές φυλάκισης για τον έλληνα επικεφαλής στατιστικολόγο που δεν ήθελε να κάνει ζαβολιές» δημοσιεύει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Για τους αναγνώστες που δεν γνωρίζουν την προϊστορία κάνει αναλυτική παρουσίαση της υπόθεσης και των διαφόρων δικαστικών σταδίων, των δύο αθωωτικών αποφάσεων φθάνοντας μέχρι τη χθεσινή καταδικαστική απόφαση. Στο σχόλιο για το ίδιο θέμα η εφημερίδα κάνει λόγο για το δεύτερο στατιστικό σκάνδαλο στην Ελλάδα. «Το πρώτο συνίσταται στα παραποιημένα στατιστικά στοιχεία, με τα οποία η Αθήνα κορόιδεψε για να μπει στη Νομισματική Ένωση και να καθησυχάσει τις χρηματαγορές και τους ευρωπαίους εταίρους χωρίς ποτέ να τιμωρηθεί γι’ αυτό», σημειώνει ο σχολιαστής. «Το δεύτερο σκάνδαλο συνίσταται στο ότι ο τότε επικεφαλής της Στατιστικής Υπηρεσίας Ανδρέας Γεωργίου μετά από απανωτές δίκες τώρα καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης. Σύμφωνα με την άποψη του δικαστή, απειλείται με φυλάκιση όποιος δεν ‘μαγειρεύει’ σε πολιτικό επίπεδο τα στατιστικά στοιχεία σε σχέση με τον κρατικό προϋπολογισμό. Υπό αυτό το πρίσμα εγείρουν ακόμη περισσότερες αμφιβολίες και τα τωρινά στατιστικά στοιχεία υπό τον νέο επικεφαλής που εξελέγη με την κυβερνητική πλειοψηφία». Και η εφημερίδα καταλήγει: «Εάν οι επικεφαλής της υπηρεσίας δεν επιτρέπεται να είναι ανεξάρτητοι, τότε και οι υπουργοί Οικονομικών της ΕΕ θα πρέπει να κρατήσουν συνεπή στάση και να μην πιστεύουν στατιστικά στοιχεία από την Αθήνα. Και ακόμη λιγότερο όταν, όπως τα τελευταία, κάνουν λόγο για εκπλήρωση των στόχων εξυγίανσης και αποτελούν τη βάση για εμβάσματα οικονομικής βοήθειας δισεκατομμυρίων».
Για φθοροποιό πόλεμο κάνει λόγο το τηλεοπτικό δίκτυο ntv στην ιστοσελίδα του. Ο αρθρογράφος επισημαίνει το αλλόκοτο της υπόθεσης. «Ο Γεωργίου αθωώθηκε επανειλημμένα στο παρελθόν από την κατηγορία της διόγκωσης των στατιστικών στοιχείων, αυτήν τη φορά όμως καταδικάστηκε όχι γι’ αυτήν την κατηγορία αλλά για παράβαση καθήκοντος, επειδή απέστειλε τα στοιχεία χωρίς να ενημερώσει πρώτα τo ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ. (…) Η Κομισιόν βέβαια επαναλάμβανε συνεχώς ότι τα στατιστικά στοιχεία για το ελληνικό χρέος είναι αξιόπιστα και τα επιβεβαιώνει και η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία». Στη διαδικτυακή της σελίδα η τηλεοπτική ειδησεογραφική εκπομπή tagesschau κάνει επίσης αναφορά στην καταδικαστική απόφαση Γεωργίου. «Τιμωρήθηκε για την ειλικρίνειά του» είναι ο τίτλος του σχετικού άρθρου, που σημειώνει: «Ο Ανδρέας Γεωργίου από το 2010 έως το 2015 ως επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ έκανε μόνο αυτό που θεωρούσε ως καθήκον του. Ενημέρωσε τη EUROSTAT ότι τα δικά του στατιστικά στοιχεία για το ελληνικό χρέος είναι υψηλότερα από όσο θεωρούσαν μέχρι τότε. Τα αποτέλεσμα ήταν να επιβληθεί στην Ελλάδα αυστηρό πρόγραμμα λιτότητας για να πάρει οικονομική βοήθεια από την ΕΕ. Η Κομισιόν δηλώνει ότι ο τότε επικεφαλής της υπηρεσίας έπραξε ορθά, (…) αλλά οι έλληνες δικαστές πιστεύουν ότι έδωσε τα στοιχεία χωρίς προηγούμενη άδεια του ΔΣ της ΕΛΣΤΑΤ. Άρα ο Γεωργίου είναι θύμα της ειλικρίνειάς του».
Η ρευστότητα του καθεστώτος με νέες (;) δυνάμεις να αναδύονται κοινωνικο οικονομικά & να συγκρούονται ή να συμπορεύονται με τις υπάρχουσες, επιτρέπει παρεμβάσεις, επι προσωπικών θεμάτων, σε όλο το φάσμα των εξουσιών ,τυχάρπαστων πολιτικάντιδων που θήτευσαν σε όλο το κομματικό στερέωμα, με ιδιαίτερη προτίμηση προς τα αντιδημοκρατικά -αυταρχικά άκρα.
δεν θα διαφωνήσω…