Ο Ομπάμα και η ελληνική Αριστερά

[Ορθολογισμός και πρόοδος ή παράκρουση και οπισθοδρόμηση;]

O μικρός Fadi θύμα των ρωσικών βομβαρδισμών στη Συρία

του Αναγνώστη Λασκαράτου
Ο αμετανόητος συνήγορος του αρχιχασάπη, με θύματα ακόμη και ανήλικα αγόρια, Μιλόσεβιτς, Π.Λαφαζάνης, που δεν φάνηκε να στενοχωρήθηκε καθόλου-τουναντίον-από την εκλογή Τραμπ, μίλησε ειρωνικά για τον Πρόεδρο Ομπάμα: «Άβε Ομπάμα η αποικία σε προσκυνά». Νομίζω πως στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για σχοινί. Ο Λαφαζάνης, οπαδός της αισθητικής Τραμπ-Πολύδωρα-Καρατζαφέρη, τουλάχιστον στις τρίχες του άδειου κεφαλιού του, θιασώτης των μιλιταριστικών μαθητικών παρελάσεων και φίλος του Κυνηγιού, προσκύνησε κυριολεκτικά το Ρώσο ολιγάρχη της αντιοικολογικής Gazprom και υπήρξε ψηφοφόρος Παυλόπουλου, υπουργός της συγκυβέρνησης με το ακροδεξιό τσούρμο του Καμμένου και με τον τ.διοικητή της καραμανλικής ΕΥΠ κ.Παπαγγελόπουλο, ενός αρχειοθέτη μεγάλων δικαστικών υποθέσεων. Ο κ.Λαφαζάνης δεν βρήκε μισή λέξη για να αποδοκιμάσει την επίσκεψη του ευσεβή Πούτιν και των ακροδεξιών «Λύκων της Νύχτας» (του), ο οποίος κυβερνά αυταρχικά ένα πρωτόγονα καπιταλιστικό Κράτος με χρώματα βυζαντινού Μεσαίωνα, Κράτος που συζητά με τη Χ.Α. και με τον Καμμένο, που δεν δίνει άσυλο σε κανένα πρόσφυγα, ενώ ο ίδιος ο επικεφαλής του εμπλέκεται σε περίεργες πολιτικές δολοφονίες αντιπάλων του (Βλ. «Όλες οι «ανεξιχνίαστες» δολοφονίες αντιπάλων του Πούτιν», ε δ ώ ).

Η ρωσική κυβέρνηση είναι ομοφοβική, καταδιώκει καλλιτέχνες που συγκρούονται με τη διεφθαρμενη ρωσική Εκκλησία, συνεργάζεται με ακροδεξιές ομάδες όπως οι «Λύκοι της Νύχτας», στηρίζει μιλιταριστές παρακρατικούς στην Ουκρανία, έχει συμπεριφορές που ο κ.Λαφαζάνης έπρεπε να είχε καταγγείλει ως ιμπεριαλιστικές και βομβαρδίζει άμαχους στη Συρία (Βλ.: «Ευρωκοινοβούλιο σε Ρωσία: Να σταματήσουν οι βομβαρδισμοί αμάχων» (6.10.2016, ε δ ώ)

Τα ελλείμματα στα ανθρώπινα δικαιώματα και στις δημοκρατικές ελευθερίες, η κατάρα του εθνικισμού, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, δεν φαίνεται να έχουν απασχολήσει τον κ.Λαφαζάνη. Ο ίδιος, έχω περίπου τη βεβαιότητα, δεν έχει συντάξει ούτε μια φράση κατά της Χ.Α. Εγώ τουλάχιστον δεν βρήκα τίποτα σχετικό και αναρωτιέμαι αν τον γοητεύει η αντιμνημονιακότητα της χιτλερικής οργάνωσης, ενώ δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι ο Γλέζος και η Κωνσταντοπούλου, αρνήθηκαν να υποστηρίξουν τη διακοπή της κρατικής χορηγία και την ποινικοποίηση των δραστηριοτήτων της εγκληματικής οργάνωσης της «σποράς των νικημένων του ‘45». Άλλωστε ο επισκέπτης του δικτάτορα του Αζερμπαϊτζάν,  δεν δίστασε να στεγάσει στην επαναστατική του ΛΑΕ, την Ραχήλ Μακρή και την εγωκεντρική φίλη της, που τώρα έχει στήσει δικό της προσωποπαγές πολιτικό μαγαζί. Ο κ.Λαφαζάνης, παρά το νεανικό χρώμα των μαλλιών του, είναι ένας γερασμένος υπερσυντηρητικός άνθρωπος, που νοσταλγεί τη σταλινική τυραννία, τα φρικαλέα εγκλήματα της οποίας δεν έχει ποτέ του καταδικάσει, όπως δεν έχει καταδικάσει τα εγκλήματα της Χαμάς, της παρανοϊκής ηγεσίας της Β.Κορέας ή του καθεστώτος της Κούβας. Είναι συνυπεύθυνος για την άθλια «διαπραγμάτευση» του ναρκισσευόμενου κλόουν Βαρουφάκη και για τη μη εξυγίανση και την τελική καταστροφή, με το παρανοϊκό αντισυνταγματικό δημοψήφισμα, του τραπεζικού συστήματος, με όλη τη δυστυχία που αυτό έχει επιφέρει στην κοινωνία μας, η οποία βιώνει έναν αργό οικονομικό θάνατο.

Αξίζει στον Πρόεδρο Ομπάμα, τον εμβληματικά πρώτο μαύρο Πρόεδρο των ΗΠΑ,  να τον υποδεχόμαστε με διαδηλώσεις; Το σύστημα Υγείας Obamacare, που τόσο πολεμήθηκε και τώρα απειλείται, η μάχη του ενάντια στη χριστιανική δεξιά με αφορμή τη δωρεάν διάθεση αντισυλληπτικών χαπιών, η καταδίκη της ισοπεδωτικής ρητορικής Τραμπ ενάντια στους μουσουλμάνους, η γενναία αλληλεγγύη του προς την κοινότητα των ομοφυλοφίλων, o διορισμός δηλωμένου ομοφυλόφιλου ως Γραμματέα του Στρατού το 2015, οι συνεχείς προσπάθειές του να κλείσει το Γκουαντανάμο, που προσέκρουσαν σε σφοδρές αντιδράσεις, ενώ ο Τραμπ δηλώνει πως θα το κρατήσει ανοιχτό, τον κατατάσσουν όχι μόνο για τα αμερικανικά δεδομένα, αλλά και για τα ευρωπαϊκά, στη χορεία των πιο φωτισμένων ηγετών του κόσμου. Παραμερίζοντας τη γελοία περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου η τωρινή ρεαλιστική στροφή είναι καθαρά συμφεροντολογική και καταναγκαστική, δεν εντάσσεται σε κάποιο ηθικό πολιτικό πλαίσιο, δεν συνοδεύεται από ίχνος αυτοκριτικής για το τυφλά αντιαμερικανικό παρελθόν και μπορεί κάλλιστα να αλλάξει ξανά όταν το κόμμα βρεθεί στην αντιπολίτευση, αναρωτιέμαι αν η στάση των υπολοίπων αντέχει στον ελάχιστο κριτικό έλεγχο. Αν παραμερίσουμε την σαφή υποστήριξή τους ή έστω μεγάλη τους διάθεση για συνεργασία με διάφορα ολοκληρωτικά καθεστώτα, ξεκινώντας από αυτά του Μαδούρο και φτάνοντας στον Πούτιν, στην Κίνα και στους Αγιατολάχ, δικαιούμαστε να ρωτήσουμε αν οι ισοπεδωτικοί μαξιμαλισμοί τους αντιστοιχούν καθόλου στην υπάρχουσα πραγματικότητα, αν όντως τους καίγεται καρφί για τους μετανάστες, τους φτωχούς τους ομοφυλόφιλους, τους φυλακισμένους των ΗΠΑ, που  τους θυσιάζουν μπροστά στις υπερφίαλες «κομμουνιστικές» τους ονειρώξεις, που όταν καταφέρνουν και κρύβουν τον ανομολόγητο σταλινικό πόθο τους να δυναστεύσουν τον ελληνικό λαό, αναδεικνύουν το λιγότερο μια επικίνδυνη αδιαφορία για κάθε ρεαλιστική κοινωνική πρόοδο στο όνομα ενός ανέφικτου Παραδείσου, που τίποτα άλλο δεν υπόσχεται στην ουσία του, αν τους δινόταν η ευκαιρία να τον αποπειραθούν, από την απλή αυτοκαταστροφική πρόσκρουση στο τείχος της πραγματικότητας, που εκτός από τα δικά τους σπασμένα κούφια κεφάλια θα έφερνε και χιλιάδες αθώα θύματα.

Θα θυμόμαστε με νοσταλγία τον Πρόεδρο Ομπάμα, έναν καλό άνθρωπο που βρέθηκε επικεφαλής μιας Υπερδύναμης. Έχουμε πλήρη συναίσθηση τι Κόλαση θα έφερναν, ακόμη κι αν είχαν καλές προθέσεις, οι Τσίπρες, οι Λαφαζάνηδες, οι Βαρουφάκηδες, οι Γλέζοι και η Κωνσταντοπούλου, αν ο Διάβολος, με τον οποίο δήλωναν πως θα συνεργαστούν (τελικά συνεργάστηκαν με τους αντιπροσώπους του), τους έδινε ένα τέτοιο πόστο. Η απουσία κάθε κριτικής τους για εθνικιστικά εγκλήματα της χώρας μας σε βάρος αθώων ανθρώπων άλλων λαών (και ποια χώρα δεν έχει κάνει;), η ταύτισή τους με την παραδοσιακή καθεστωτική εθνικιστική ρητορία, δείχνουν πόσο πιο πίσω είναι από τους Δημοκρατικούς Προέδρους των ΗΠΑ, που έχουν κάνει τέτοια αυτοκριτική. Θέλουμε να ελπίζουμε πως η εποχή των τεράτων που σηματοδοτεί η έλευση του Τραμπ, ο οποίος στην Ελλάδα εκπροσωπείται από τους ΑΝΕΞΕΛ μαζί με διάφορους Πολύδωρες, Καρατζαφέρηδες και Νικολόπουλους, θα λήξει σύντομα με τις λιγότερες δυνατές απώλειες για την ανθρωπότητα. Πάντα πιστεύαμε πως η μεγάλη υπερατλαντική Δημοκρατία είχε τις καλές, τις πολύ καλές, τις κακές και τις πολύ κακές της πλευρές. Ο μισός πληθυσμός της, το είδος το ανθρώπου που το βρίσκεις παντού και ευδοκιμεί και στη χώρα μας, ανέδειξε τώρα τη χειρότερη εκδοχή της. Εμείς όμως, όπως το έχουμε ξαναπεί ( ε δ ώ ), προκαλώντας τις αντιδράσεις συμπαθητικών ηλίθιων («Πώς ξεπλένεται ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός; Ρωτήστε τον Λασκαράτο! Πληροφορίες εντός», ε δ ώ ), πιστεύουμε και ελπίζουμε στην καλή πλευρά των ΗΠΑ, των ΗΠΑ του Λίνκολν, του Ρούσβελτ και του Ομπάμα, που πολέμησαν το Ναζισμό, που τη θέλουμε ακόμη περισσότερο φωτεινή, πολύ πιο κοινωνική στην πολιτική της, να εργαστεί μαζί με τη Δυτική Ευρώπη και με όλη την προοδευτική ανθρωπότητα για έναν καλύτερο κόσμο. Όσες κωλοτούμπες ρεαλισμού κι αν κάνει ο χυδαιολόγος Αμερικανός αρλεκίνος, θα δημιουργήσει αναπόφευκτα ένα παγκόσμιο κλίμα ομίχλης και ημίφωτος. Η  ανθρωπότητα σίγουρα δεν θα αντέξει μια δεύτερη θητεία Τραμπ.