Ο ΣΥΡΙΖΑ και ο διάλογος με το θεολογικό Μεσαίωνα

Η Εκκλησία, σιωπά μπρος στις δολοφονίες μεταναστών, δεν αποδοκιμάζει επίσημα τους πιστούς της που εγκληματούν, ούτε την Αστυνομία που ολιγωρεί, κάτω από τη σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ, που μη θέλοντας να συγκρουσθεί μαζί της προσποιείται πως δεν το γνωρίζει και ο ιερός Αμβρόσιος ευλογεί το φονιά Ντερτιλή μέσα στο ναό με τη συνένοχη σιωπή του Αρχιεπισκόπου και σύσσωμης της Ιεραρχίας    

Πορεία προς το Σοσιαλισμό

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Oπρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και ο προσωπικός του κομματικός περίγυρος, χωρίς να υλοποιούν κάποια συλλογική και αιτιολογημένη απόφαση, έσυραν το κόμμα τους, ή για την ακρίβεια κάποιους πρόθυμους από αυτό, σε έναν εικονικό, χωρίς προοπτική και έδαφος διάλογο (μάλλον παράλληλους μονόλογους και μονόπλευρες εκπτώσεις από την Αριστερά),  με την εκκλησιαστική Δεξιά και Ακροδεξιά, θεωρώντας πως έτσι παίρνουν πόντους στη μάχη για την κατάκτηση της κυβερνητικής εξουσίας και εξασφαλίζουν εύσημα «νοικοκυραίων» από ένα φαντασιακό τμήμα του εκλογικού σώματος, που τάχα θα ψηφίσει Αριστερά αν συγκατανεύσει ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος και αν δεν βάλει τις φωνές ο Άνθιμος. Αντί να σταθούν όρθιοι στην περίοπτη όχθη της παντοδύναμης Αλήθειας, τσαλαβουτάνε στα βουρκόνερα του παραδοσιακού μικροαστικού πολιτικαντισμού. Στην ουσία στέλνουν στο χρονοντούλαπο υπερώριμα εκσυγχρονιστικά αιτήματα του δημοκρατικού πολιτικού φάσματος, κλείνουν τα μάτια σε ποινικά ιερά σκάνδαλα, τη διερεύνηση των οποίων έχουν τη θεσμική υποχρέωση να απαιτήσουν δημόσια και χάνουν ένα μέρος από την αξιοπιστία και από την αξιοπρέπειά τους. Όταν κάποιος  από τους διαβουλευόμενους λύσει τη σιωπή του και θίξει, όπως έκανε  κ.Κουράκης, επίμαχα θέματα, το σαθρό οικοδόμημα του υποτιθέμενου διαλόγου καταρρέει με πάταγο, που κάνει τρομερή ζημιά στους σκηνοθέτες του. Πιο πέρα ακόμη, κάθε προκλητικό γεγονός, όπως η ανόσια πράξη του ιερού Αμβρόσιου στην κηδεία Ντερτιλή, βάζει σε δεινή δοκιμασία την υποτιθέμενη ειλικρίνεια των μητροπολιτών, που τάχα «διαλέγονται» με την Αριστερά, αφού αποκαλύπτει πως δεν διαθέτουν το ελάχιστο ηθικό ανάστημα που απαιτείται μόνο για να αποδοκιμάσουν έστω φραστικά (χωρίς να απαιτήσουν τα υποχρεωτικά πνευματικά και διοικητικά επιτίμια), τον αντίχριστο που υμνεί τον φονιά και τύραννο μέσα στο ναό. Πολύ δε περισσότερο, ο περιδεής κόλακας μητροπολιτών και αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, που τρέμει ο ίδιος τον αθεόφοβο Αμβρόσιο, δεν τολμάει να τους το ζητήσει, για να μη βάλει σε κίνδυνο την ετοιμόρροπη Βαβέλ της αμοιβαίας λυκοφιλίας.
—–Ένας από τους κεντρικότερους συνομιλητές του ΣΥΡΙΖΑ στο Συνέδριο με την Εκκλησία και εκ των εμπνευστών του, ήταν ο πρόεδρος του τμήματος Θεολογίας του ΑΠΘ κ.Χρυσόστομος Σταμούλης. Δεν τον γνωρίζω τον άνθρωπο που δείχνει συμπαθέστατος, αλλά εγκλωβισμένος υποχρεωτικά σε αυστηρά όρια που του θέτει η συγκεκριμένη ακαδημαϊκή του ιδιότητα που διαπλέκεται και με τη θρησκευτική του πίστη και με λεπτές ισορροπίες σε μια Σχολή, που θέλει να ονομάζεται επιστημονική, αλλά υπόκειται στα δεσμά του αμετακίνητου δόγματος, στα δεσμά των σχέσεων με την Ιεραρχία και στα δεσμά της απειλής των φανατικών. Ο κ.Σταμούλης, μέσα από τις λεκτικές του περικοκλάδες, εκφράζει τα πιο σύγχρονα ρεύματα της κρατικοδίαιτης Θεολογίας: «Σκοπός του Συνεδρίου δεν είναι να πείσει η Εκκλησία την Αριστερά για τη θεότητα του Χριστού. Ούτε, βέβαια, η Αριστερά την Εκκλησία για το αντίθετο. Μπορεί, όμως, αυτή η συνάντηση να αξιοποιήσει τις συνέπειες ενός πολιτισμού της σάρκωσης, ο οποίος συγκροτείται στη βάση της κένωσης του εαυτού και στην πρόσληψη του εντελώς διαφορετικού. Στο άδειασμα, δηλαδή, των ιστορικών ατομικών ή συλλογικών βεβαιοτήτων, προκειμένου να μείνει χώρος για τη συνάντηση με το ελάχιστο» (tvxs-20.1). Οι απόψεις του κ.Σταμούλη, έχουν μια αντιφατικότητα, αυτή του προοδευτικού κρατικού Θεολόγου που είναι όμως υποχρεωμένος να υπερασπίζεται την «Ιερή Παράδοση», όπως π.χ. κάνει εδώ: «Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας είναι ένας από τους σπουδαιότερους θεολόγους της ορθόδοξης Εκκλησίας και μαζί με τον άγιο Αθανάσιο Αλεξανδρείας ο κατεξοχήν εκφραστής της αλεξανδρινής θεολογίας. … Και εάν η απουσία της θεολογίας του στα όρια της Δυτικής θεολογικής σκέψης, που θεωρήθηκε ότι κυριαρχείται από το νεστοριανό ανθρωποκεντρισμό μπορεί να γίνει κατανοητή, η «περιφρόνησή» του από τα Ορθόδοξα θεολογικά γράμματα μένει έως σήμερα ερώτημα αναπάντητο. Και το λέγω τούτο διότι η θεολογία του μεγάλου αλεξανδρινού συγγραφέα,….αποτελεί το υπέδαφος της θεολογίας ενός Μαξίμου Ομολογητού, ενός Γρηγορίου Παλαμά, ενός Μακαρίου Κορίνθου, αλλά και των κινημάτων του Ησυχασμού και του Φιλοκαλισμού στο σύνολό τους. Αποτελεί ακόμη, σήμερα, την καρδιά των διαλόγων της Ορθόδοξης Εκκλησίας τόσο με τον Ρωμαιοκαθολικισμό όσο και τους λεγόμενους Προχαλκηδονίους…..» (Χρυσόστομος Α. Σταμούλης, Η «επιζήμιος ευλάβεια»…).
—–Ο κ.Σταμούλης, στις αρχές του 21^ου αι. κυκλοφορεί στον πιο  σκοτεινό αλεξανδρινό λαβύρινθο των τριαδικών δογμάτων της Ορθοδοξίας, που η επινοητικότητα των εξουσιαστών της Εκκλησίας χρησιμοποίησε για να συσκοτίσει το κοινωνικό μήνυμα του Χριστιανισμού  και να φανατίσει και αποπροσανατολίσει τον όχλο με γελοίες και μάταιες συζητήσεις γύρω από τη φύση και την τριαδικότητα του θείου, που ξεκίνησαν στα τέλη του 2ου αιώνα. Όλη αυτή η βλάσφημη ενασχόληση του Κύριλλου και των ομοίων του, που προκάλεσε φοβερά μίση, βιαιότητες και σχίσματα στην Εκκλησία, δεν προήγαγε σε τίποτα τις κοινωνίες της εποχής τους, ήταν ένας στείρος και ανούσιος διάλογος, που κάλυπτε το πάθος των επισκόπων να παραμερίσουν το επικίνδυνο κοινωνικό περιεχόμενο του ευαγγελικού λόγου, ώστε να τους παραχωρήσει ο Καίσαρας κάθε μορφή εξουσίας, κοσμικής και πνευματικής, για χειραγώγηση του λαού. Στα σωστά του ο κ.Σταμούλης θεωρεί ότι αυτός ο φανατικός, που αν δεν διέταξε να γδάρουν ζωντανή μια φιλόσοφο όπως ισχυρίζονται σήμερα (γιατί παλιότερα δεν υπήρχε θέμα δικαιολόγησης, η πράξη θεωρείτο θεάρεστη) παρακάμπτοντας τις ιστορικές πηγές οι Ορθόδοξοι θεολόγοι, είχε σίγουρα δημιουργήσει το κλίμα για το φονικό, το οποίο ποτέ δεν αποδοκίμασε, ένας αισχρός αντισημίτης ταυτόχρονα, είναι Άγιος με θεολογικό έργο τέτοιο, που αξίζει να κατευθύνει την Εκκλησία; Όμως το έργο αυτό παρήγαγε αποτελέσματα και «Έκαστον γαρ δένδρον εκ του ιδίου καρπού γινώσκεται».
—–Αντιπαρέρχομαι τα απύθμενα βάθη των θεολογικών, περί όνου σκιάς, περίπλοκων προβληματισμών του Κύριλλου, που έρχονται από μια ανατριχιαστικά σκοταδιστική εποχή που μετέφερε το ανύπαρκτο και το τιποτένιο στο κέντρο της δημόσιας Αγοράς και σκέπτομαι τα εξής πρακτικότερα πάνω στα λεγόμενα του κ.Σταμούλη. Ο Ησυχασμός είναι ο σκοτεινός Μεσαίωνας του ορθόδοξου Ινδουϊσμού και σηματοδοτεί το παρανοϊκό και αποκρυφιστικό κίνημα των ομφαλοσκόπων, που για την Ορθόδοξη Θεολογία και τον κ.Σταμούλη ήταν και είναι αγωγός της Θείας Χάριτος. Ο Γρηγόριος Παλαμάς, τάχθηκε με το μέρος των πλουσίων και με τη βοήθεια Τούρκων μισθοφόρων, αφού η Θεσσαλονίκη πνίγηκε στο αίμα των φτωχών σοσιαλιστών της Κομμούνας των Ζηλωτών, θρονιάστηκε πάνω της σα δεσπότης, εκπροσωπώντας ότι ανορθολογικότερο, πιο μαγικό και κομπογιαννίτικο διέθετε η καλογερική σκέψη, στην υπηρεσία της άρχουσας τάξης των καταπιεστών. Απλή αυτονόητη αλήθεια: Η φεουδαρχική δεσποτεία των επισκόπων, στηρίχθηκε και στηρίζεται πάνω στις κολώνες του φόβου, της αμάθειας, της δεισιδαιμονίας  και της αγυρτίας. Δεν υπάρχει ούτε τετραγωνικό χιλιοστό για συζήτηση αυτού του σωματείου και των Θεολόγων του με την Αριστερά.
—–Σήμερα η ίδια Εκκλησία, σωπαίνει μπρος στις δολοφονίες μεταναστών, δεν αποδοκιμάζει επίσημα τους πιστούς της που εγκληματούν, ούτε την Αστυνομία που ολιγωρεί, στέλνει δεκάδες ιερείς της να ευλογήσουν τα ορμητήρια των ρατσιστών νοσταλγών του Μένγκελε και του Στράιχερ, κάτω από τη σιωπή του ΣΥΡΙΖΑ, που μη θέλοντας να συγκρουσθεί μαζί της προσποιείται πως δεν το γνωρίζει και ο ιερός Αμβρόσιος ευλογεί το φονιά Ντερτιλή μέσα στο ναό με τη συνένοχη σιωπή του Αρχιεπισκόπου και σύσσωμης της Ιεραρχίας. Κάνω ένα απλό ερώτημα. Ποια ήταν η αντίδραση της Ιεραρχίας όταν δολοφονήθηκε ο Πακιστανός ποδηλάτης, όταν τυφλώθηκε στο ένα του μάτι ο Αιγύπτιος φοιτητής, όταν μαχαιρώθηκαν οι Αιγύπτιοι ψαράδες; Που είναι μια συνοδική εγκύκλιος για τους ελάχιστους αδελφούς του λαθρομετανάστη στην Αίγυπτο Χριστού; Και μιλάμε για εκατοντάδες ατιμώρητα περιστατικά που ο αρμόδιος επίτροπος της Ε.Ε. καταγγέλλει ότι υποθάλπονται από την ελληνορθόδοξη Αστυνομία του Αγίου Αρτέμιου.
—–Ο κ.Λαφαζάνης και το «Αριστερό ρεύμα», ενοχλούνται όταν ο κ.Τσίπρας συζητά, όπως επιβάλλει η λογική, με καπιταλιστές αξιωματούχους. Και κάθε τίμιος άνθρωπος ενοχλείται, στο βαθμό που ενεργεί μόνος και με την κουτοπόνηρη ευκολία που αλλάζει απόψεις ανάλογα με ποιόν συνομιλεί. Βρίσκουν όμως όλοι αυτοί οι κύριοι, απόλυτα φυσιολογικό να συνδιαλέγεται, χωρίς την εξουσιοδότηση κανενός, με εκπρόσωπους ενός Μεσαίωνα, ισχυρού και κακοποιού μέχρι σήμερα, που μπροστά του βεβαίως ο καπιταλισμός είναι ιστορικά καταγραμμένος ως επαναστατική πρόοδος. Όποιος δεν τολμάει να συγκρουστεί με το γελοίο συρφετό των επισκόπων, που τα ετοιμόρροπα έργα τους δεν αντέχουν στο φως της δημόσιας κριτικής, δεν υπάρχει περίπτωση να συγκρουστεί, όχι βέβαια με τα πανίσχυρα παγκόσμια κέντρα καπιταλιστικής εξουσίας που σήμερα είναι έτσι κι αλλιώς αδύνατο, αλλά ούτε με την εγχώρια διαπλοκή, που είναι πράγμα εφικτό. Αυτήν την αλήθεια αρνούνται να παραδεχθούν στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά θα τη βρουν μπροστά τους, αμείλικτη και σαρωτική, αν ατυχήσουν να αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες, αν και ενστικτωδώς κάνουν ότι μπορούν για να το αποφύγουν.

***