Tα χέρια του φασίστα δεν είναι ποτέ καθαρά

Στάζουν αίμα, ληστεύουν περιουσίες, ελευθερίες και δικαιώματα   

Εβραιόπουλο σηκώνει τα χέρια του μπροστά στο ναζιστή φονιά

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Πρόσφατα οι δειλοί μαυρόψυχοι πρόσθεσαν άλλο ένα ατιμώρητο, προς το παρόν, έγκλημα στο μητρώο τους, τυφλώνοντας το μάτι ενός νεαρού Ελληνοαιγύπτιου σπουδαστή, την ώρα που χιλιάδες Έλληνες, ακόμη και σκανδαλοποιοί επίσκοποι, φιλοξενούνται ειρηνικά στη χώρα του Νείλου. Έκαναν μεγάλο κακό σε ένα καλό αθώο παιδί στον ανθό της νιότης του κι αν λειτουργούσε στοιχειωδώς η Δικαιοσύνη, οι ολοφάνεροι ηθικοί αυτουργοί θα έπρεπε να καταβάλουν βαριές αποζημιώσεις, αφού η Αστυνομία αδυνατεί να συλλάβει τους δράστες. Ακόμη πιο σωστό θα είναι να απολυθούν και επίορκοι αστυνομικοί που συνεργάζονται με τους συμμορίτες, όπως ζήτησε (μόνος, δυστυχώς), ο κ.Πάγκαλος.
Κάποιος παλιός κατάδικος, τώρα βουλευτής, σύζυγος της επίσης βουλευτίνας ευσεβούς ιδιοκτήτριας του κτιρίου του “Hotel New Dream”, που το 1978 συνελήφθη για σειρά βομβιστικών ενεργειών, καθαιρέθηκε από το βαθμό του αξιωματικού των ειδικών δυνάμεων, παραπέμφθηκε αρχικά για παράβαση του αντιτρομοκρατικού νόμου σε βαθμό κακουργήματος, μετατράπηκε η κατηγορία σε πλημμέλημα (μερικοί ερμηνεύουν αυτήν την επιείκεια με αντάλλαγμα την προδοσία «συντρόφων») και καταδικάστηκε σε φυλάκιση 13 μηνών, δήλωσε πρόσφατα χαιρετώντας χιτλερικά πως έχει καθαρά χέρια. Δεν άσκησαν οι νεοναζί εξουσία για να προλάβουν να κλέψουν δημόσιο χρήμα ως κρατικοί εξουσιαστές, αλλά έχουν ασκήσει εξουσία οι πολιτικοί τους πρόδρομοι, οι Γερμανοτσολιάδες και οι πραξικοπηματίες, που απέδειξαν ότι ήξεραν από πλιάτσικο. Έχουμε ξανακούσει να γίνονται τέτοιες δηλώσεις, που ο φασισμός τις έχει στο μόνιμο λαϊκιστικό ρεπερτόριό του, πουλώντας μια καρικατούρα τιμιότητας, με την ίδια ευκολία που πουλάει φτηνιάρικο αντριλίκι σε γυναίκες, σε ομοφυλόφιλους, σε ανάπηρους, σε καθυστερημένα παιδιά και σε πεινασμένους μικροπωλητές από το Μπαγκλαντές. Οι χρόνιοι ανορθολογισμοί της νεοελληνικής κοινωνίας θέριεψαν, τα κακά ένστικτα που κρύβονταν βγήκαν τώρα στην επιφάνεια, ο κακός όταν απελπίζεται γίνεται ακόμα χειρότερος, πάντα δειλός, επειδή δεν μπορεί να χτυπήσει αυτούς που τον κατάντησαν έτσι, ηδονίζεται να βλέπει να ξεσπούν σε αδύναμους  αθώους και οι πεινασμένοι ξένοι από τις χώρες που πνίγουν οι μουσώνες είναι ο ευκολότερος στόχος. Τρέμουν να διαδηλώσουν έξω από τη βίλα Καραμανλή στη Ραφήνα αυτοί που σκύβουν και φιλούν το χέρι της Ντόρας Μπακογιάννη και του αρχιεπίσκοπου του Λαυρεντιάδη και προσκυνάνε τον τραπεζίτη Σάλα. Οι ψευτοπαλληκαράδες βιαιοπραγούν πάνω σε ξένους βιοπαλαιστές, «αδελφούς» του Χριστού (τώρα ανακάλυψαν, ελάχιστοι κι αυτοί, μητροπολίτες τι λέει το Ευαγγέλιο!) και μετά πάνε με χοντροκομμένη υποκρισία στον εσπερινό της Παναγίας «όπως φανώσιν τοις ανθρώποις». Άτιμος όμως απέναντι στους φουκαράδες και έντιμος στο δημόσιο χρήμα δεν γίνεται. Η συνείδηση του ανθρώπου είναι ενιαία.
Ο ελληνοχριστιανός Γιάννης Λαδάς, παπαδοπαίδι, στέλεχος της Χούντας του 1967, συνταγματάρχης και διοικητής της ΕΣΑ, χολωμένος από τα μέτρα «φιλελευθεροποίησης» του Παπαδόπουλου  με την πρωθυπουργοποίηση Μαρκεζίνη, γεγονός που τον έστειλε σπίτι του, ξεφώνισε τους υπόλοιπους συμμορίτες, «Εγώ φεύγω με καθαρά χέρια», υπαινισσόμενος τις κλεψιές που είχαν κάνει πολλά στρατιωτικά στελέχη όπως ο Μπαλόπουλος κλπ. Ο ισοβίτης Λαδάς, που παρακάλεσε κάποια στιγμή και βγήκε από τη φυλακή, ήταν από τους πιο σκληρούς του καθεστώτος, είχε προτείνει την εκτέλεση του Α.Παπανδρέου. Φαντάζομαι πως ο αγαπημένος αοιδός της Ι. Συνόδου και θαυμαστής των μαχαιροβγαλτών Γαϊτάνος, θα ανατρίχιαζε αν μάθαινε πως ως Γ.Γ. του υπουργείου Δημ.Τάξης, επικεφαλής των νυκτερινών εξορμήσεων «αρετής» της Αστυνομίας, ξύριζε επί τόπου, τους ομοφυλόφιλους κληρικούς που τσάκωνε εν δράσει και πως είχε ξυλοκοπήσει τους Λαμπρία και Λάμψα για ένα άρθρο που είχαν γράψει στις «Εικόνες» γύρω από την ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα. Ο αγράμματος Ελληναράς Λαδάς δεν είχε διαβάσει Πλάτωνα και έκανε πως δεν έβλεπε τις ένστολες «Αρσακειάδες»  (χαρακτηρισμός του Παπαδόπουλο για τον Ιωαννίδη) που υπήρχαν στο συνάφι του. Ο Λαδάς, με τα σκοτεινά ματογυάλια του Πινοσέτ σε βλαχοχωροφυλακίστικη φόρμα, είχε και ματωμένα και βρώμικα χέρια γιατί και ξαδέλφια του διόρισε χαριστικά σε προνομιούχες κυβερνητικές και στρατιωτικές θέσεις και αναμίχθηκε στην υπόθεση των θαλασσοδανείων. Φασίστας, δηλαδή ληστής των δικαιωμάτων και των ελευθεριών των πολιτών, με καθαρά χέρια από κλεψιές, δεν υπήρξε ούτε θα υπάρξει ποτέ. Ακόμη κι αν δεν άπλωσε ο ίδιος χέρι, άπλωναν όμως οι «σύντροφοί» του και αυτός δεν μίλησε. Το χρήμα δίνει δύναμη και τα Τάγματα Εφόδου έχουν για θεό τους την τυραννική δύναμη του εξουσιαστή πάνω στους αδύναμους. Οι Ναζίδες δεν είναι αφελή καλογεροπαίδια που ελπίζουν στον επουράνιο Παράδεισο, διψάνε για καλοπέραση, την έχουν στερηθεί στη δύσκολη και τραυματική παιδική τους ζωή, αυτοί που τους στρατολογούν στα καταγώγια, στο πεζοδρόμιο, στο γήπεδο και στο σκοτάδι, τους την έχουν τάξει. Τα αποβράσματα και τα κατακάθια, οι μπράβοι και οι θυρωροί της νύχτας,  που επανδρώνουν τα Τάγματα Εφόδου γοητεύοντας τους  ηλίθιους, τους ψυχικά διαταραγμένους και τους μοχθηρούς, δεν θα λυπόντουσαν αν έπαιρναν την εξουσία, ούτε το σεντούκι, ούτε τη θυγατέρα, ούτε το μικρό γιό κανενός απλού πολίτη, ούτε καν του ψηφοφόρου τους. Μέχρι να αυτοκτονούσαν στα λαγούμια του πρωθυπουργικού μεγάρου ή μέχρι να τους κρεμούσαν ανάποδα με την ερωμένη τους ή να τους έσφαζαν με τον εραστή τους, κανείς δεν θα ήταν κύριος της τιμής του και της περιουσίας του. Οι θιασώτες του Νταχάου, αυτοί που επιφύλαξαν ακόμη και στους «συντρόφους» τους «Νύχτες των μεγάλων μαχαιριών»,  απειλούν κάθε πολίτη, τη ζωή του, την τιμή του, την ελευθερία του, την περιουσία του με «Νύχτες των κρυστάλλων».  Προς το παρόν φοράνε προβιά, βρίσκουν παπάδες και δεσποτάδες χωρίς ίχνος ντροπής να ευλογούν τις φωλιές των μεταμφιεσμένων Σατανιστών και θαυμαστών του παιδεραστή δολοφόνου Στράιχερ και γλοιώδη φερέφωνα που διαδίδουν ως δήθεν αυτόπτες ή αυτήκοοι μάρτυρες διαφημιστικές ανοησίες για τις μαυροφόρες «αδελφές του Ελέους» (με τα στιλέτα και τις σιδερογροθιές), που τάχα εξυπηρετούν γριούλες και δήθεν ταϊζουν σαν κυρίες του Φιλόπτωχου τους αναξιοπαθούντες.

Όμως σήμερα ή ανθρωπότητα γνωρίζει και κανείς, όσο βλάκας, αγράμματος ή απληροφόρητος είναι, δεν μπορεί να ψελλίσει σαν τη γραμματέα του Χίτλερ: «Συγνώμη, δεν ήξερα».

Διαβάστε:

«Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ & ΤΟ ΤΕΡΑΣ

Οι Έλληνες που έζησαν τον εφιάλτη της Χρυσής Αυγής

Για τη Χ.Α., ο χαρακτηρισμός «συμμορία» δεν είναι μια μεταφορά ή μια κακοήθης υπερβολή αλλά κυριολεξία. Η δράση της είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια, ενώ στο παρελθόν μέλη της έχουν καταδικαστεί για δολοφονικές επιθέσεις, εκβιασμούς, ξυλοδαρμούς, «προστασία» και βαριές σωματικές βλάβες. Κυνηγούν, χτυπούν, μαχαιρώνουν και σπέρνουν τον τρόμο στο πέρασμά τους. Πολύ πριν φτάσουμε στα πρόσφατα πογκρόμ κατά των μεταναστών από τα σύγχρονα «τάγματα εφόδου», θύματά της υπήρξαν και πολλοί Έλληνες πολίτες οι οποίοι μπήκαν στο στόχαστρο της νεοναζιστικής οργάνωσης, με αποτέλεσμα τον άγριο ξυλοδαρμό τους, τις ύβρεις και τις απειλές που δέχθηκαν κατά της ζωής τους…..».

Η αποκαλυπτική συνέχεια ε δ ώ.

This entry was posted in Ασμοδαίος, Γράμμα από το Ληξούρι, Διακρίσεις (κάθε είδους), Ελευθερία Λόγου/Έκφρασης, Μετανάστες, κοινωνία/πολιτική. Bookmark the permalink.

63 Responses to Tα χέρια του φασίστα δεν είναι ποτέ καθαρά

  1. Ο/Η L’Enfant de la Haute Mer λέει:

    ΤΑ ΚΑΘΑΡΆ ΧΈΡΙΑ ΤΟΥ ΜΙΧΑΛΟΛΙΆΚΟΥ – #Greece

  2. Ο/Η Mπάρμπα Ρούση λέει:

    Γερμανοντυμένοι

    Ημερομηνία δημοσίευσης: 28/10/2012
    ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ-ΙΩΣΗΦ ΣΤΑΝΓΚΑΝΕΛΛΗ*

    ΣΤΡΑΤΟΣ ΔΟΡΔΑΝΑΣ, Η γερμανική στολή στη ναφθαλίνη. Επιβιώσεις του δοσιλογισμού στη Μακεδονία, 1945-1974, Εστία, Αθήνα, σελ. 526

    Διαβάζοντας τον πρόλογο του Ιάκωβου Μιχαηλίδη στο Έλληνες εναντίον Ελλήνων διαπίστωσα, με ανησυχία, πόσα πολλά έχουν αλλάξει από το 2006 που γράφεται. «Η πολιτική στράτευση του παρελθόντος», παρατηρεί, εννοώντας τη στράτευση στην αριστερά, «κινδυνεύει να αντικατασταθεί από μια ρηχή και εξισωτική αποϊδεολογικοποίηση». Είχε έρθει πια η στιγμή, σύμφωνα με τον ιστορικό, να γραφεί ψύχραιμα η ιστορία των όσων συνεργάστηκαν με τους κατακτητές.

    Μόλις έξι χρόνια μετά, στα μέσα του περασμένου Σεπτεμβρίου, μια εφημερίδα του ακροδεξιού χώρου «προσέφερε» στους αναγνώστες της ένα σιντί με τα «Τραγούδια των Χιτών και των Ταγμάτων Ασφαλείας».1 Υπό άλλες συνθήκες, θα μπορούσε κανείς να προσπεράσει την είδηση, θεωρώντας ότι πρόκειται για συμβολική κίνηση κάποιων ολιγάριθμων (και ηλικιωμένων, ίσως) νοσταλγών της επταετίας ή του αλήστου μνήμης «αντικομουνιστικού αγώνος». Η υιοθέτηση, όμως, των Ταγμάτων Ασφαλείας, των πρακτικών τους και της απολογητικής τους από το, ολοένα και πιο λαοφιλές, κόμμα της Χρυσής Αυγής, υποδεικνύει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά: καταρχάς, φαίνεται ότι η «στράτευση», με την κυριολεκτική σημασία του όρου, έχει επανέλθει από τα ακροδεξιά. Κι έπειτα, ότι το «τέλος της μεταπολίτευσης» θα μπορούσε να σημαίνει, για κάποιους, το κλείσιμο ενός ιστορικού κύκλου ο οποίος σημαδεύτηκε, παρά τις εκ του αντιθέτου διακηρύξεις, από το δημοκρατικό κεκτημένο, μέρος του οποίου είναι και ο αντιφασιστικός αγώνας ως θεμέλιος λίθος της σύγχρονης Ευρώπης>>>>>>>>>

    http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=723239

  3. Ο/Η Mπάρμπα Ρούση λέει:

    Χρήστος Χωμενίδης: «Ο Μιχαλολιάκος έχει φωνή σκατόγριας»

    http://newpost.gr/post/164338/xristos-xomenidis-o-mixaloliakos-exei-foni-skatogrias/

  4. Ο/Η Βολταίρος λέει:

    http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CE%B9%CF%87%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82

    Mιχαλολιάκος

    Το 1976, συλλαμβάνεται και πάλι για επίθεση κατά δημοσιογράφων που κάλυπταν την κηδεία του εκτελεσθέντα από τη 17 Νοέμβρη βασανιστή της χούντας Ευάγγελου Μάλλιου καθώς οι δύο τους διατηρόυσαν μακροχρόνια σχέση. Κρατήθηκε για ένα διάστημα στον Κορυδαλλό, αλλά δεν δικάστηκε ποτέ λόγω τυπικών κωλυμάτων κατά τη διαδικασία της σύλληψης[εκκρεμεί παραπομπή].

    Μετά το τέλος των σπουδών του κατατάχθηκε στο στρατό, στις ειδικές δυνάμεις[εκκρεμεί παραπομπή].

    Στις 31 Ιουλίου 1978, ανακοινώθηκε η σύλληψή του μαζί με άλλους για σειρά βομβιστικών ενεργειών στην Αθήνα, ενώ ταυτόχρονα καθαιρέθηκε από το βαθμό του αξιωματικού των ειδικών δυνάμεων. Αρχικά παραπέμφθηκε στον ανακριτή για παράβαση του νόμου 774/78 «περί καταστολής της τρομοκρατίας» σε βαθμό κακουργήματος. Με βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου παραπέμφθηκε στο πενταμελές εφετείο για παράβαση του νόμου 495/76 «περί όπλων και εκρηκτικών υλών» ως ένοχος για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση μαζί με τους Α. Καλέντζη, Α. Πρωτοπαπά, Θ. Παπουτσά, Λ. Παξινόπουλο, Ν. Τσάμη, Ι. Γιαννόπουλο και «συντονιστή» τον λοχαγό Τζαβέλα. Μετά από μετατροπή της κατηγορίας σε πλημμέλημα, καταδικάστηκε σε φυλάκιση 13 μηνών.[5]. Υπάρχουν έγγραφα της εποχής που θέλουν τον Νίκο Μιχαλολιάκο, κατά τη δεύτερη κατάθεσή του στις 27-7-1978, να καταδίδει στην Αστυνομία τα υπόλοιπα μέλη της οργάνωσης στην οποία συμμετείχε. Ο Μιχαλολιάκος φέρεται να έδωσε 8 ονόματα συνεργατών του, που οι ποινές τους κυμάνθηκαν από 5 μέχρι 12 χρόνια φυλάκιση, ενώ η ποινή του Μιχαλολιάκου περιορίστηκε στους 13 μήνες.[6]

  5. Ο/Η Βολταίρος λέει:

    http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=481389

    …στο βιβλίο του «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής» ο δημοσιογράφος Δημήτρης Ψαρράς, ο οποίος επιχειρεί μια αναλυτική καταγραφή της ιδεολογίας και της δράσης της οργάνωσης με στόχο «να αποδειχθεί τι κρύβεται πίσω από τις μαύρες μπλούζες και τους φουσκωμένους μυς των ομάδων κρούσης». Στο βιβλίο, εκτός από την πορεία της Χρυσής Αυγής, παρουσιάζονται και άγνωστές πτυχές της προσωπικότητας του Νίκου Μιχαλολιάκου: η συνεργασία του με το χουντικό καθεστώς, η ένταξή του στην οργάνωση του Κώστα Πλεύρη «Κόμμα 4ης Αυγούστου», η συμμετοχή του στην ομάδα κρούσης που ξυλοκόπησε δημοσιογράφους στην κηδεία του Μάλλιου, η εμπλοκή του με τον Αριστοτέλη Καλέντζη και η καταδίκη και η φυλάκισή του για βομβιστικές επιθέσεις, η τοποθέτησή του από τον δικτάτορα Παπαδόπουλο στη θέση του προέδρου της Νεολαίας της ΕΠΕΝ και η «περιπλάνησή» του στις ευρωπαϊκές ναζιστικές οργανώσεις.

    Ηταν 16 Δεκεμβρίου 1976, κατά

    Ο… χαφιές έγινε «συμπολεμιστής»

    Υπάρχει όμως και μία λεπτομέρεια: Στην κατάθεσή του για την υπόθεση των βομβών ο Μιχαλολιάκος κατηγορεί τον συγκατηγορούμενό του Γεώργιο Ηλιόπουλο ως «πράκτορα των εθνοπροδοτών στους κύκλους της εθνικιστικής παρατάξεως» που «ανήκει στο ΕΚΚΕ και επισκεπτόταν τα γραφεία της ΑΑΣΠΕ (σ.σ. σπουδαστική παράταξη του ΕΚΚΕ)». Ο λόγος ήταν ότι θεωρήθηκε πως «έσπασε» στην ανάκριση και ομολόγησε ενοχοποιητικά στοιχεία για τους βομβιστές. Βέβαια αυτές οι κατηγορίες δεν θα εμποδίσουν λίγα χρόνια αργότερα τον Ηλιόπουλο να βρεθεί με τον Μιχαλολιάκο στις τάξεις της εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Για χαφιεδισμό θα κατηγορήσουν λίγο αργότερα, τόσο ο Ν. Μιχαλολιάκος όσο και ο φυλακισμένος Καλέντζης, ακόμη και τον Κ. Πλεύρη.

    Ο Καλέντζης μάλιστα εξέδωσε και τη «Μαύρη Βίβλο» του Κ. Πλεύρη στην οποία αποκαλύπτει και την κατάθεση του Πλεύρη στον ανακριτή Γυφτάκη για τα όπλα που διακινούσαν ακροδεξιές εξτρεμιστικές οργανώσεις: «Κατά τον μήναν Οκτώβριο 1976 υπέβαλα εις την Γενικήν Ασφάλειαν Αθηνών έγγραφον αναφοράν, παραδοθείσαν εις χείρας του διοικητού αυτής Καραθανάσην, προ αυτού δε παραδοθείσαν εις τον αστυνόμον Γουρνιά ουδόλως ενεργήσαντα, εις την οποία ανέφερα ότι οι Μιχαλολιάκος, Καλέντζης, Γιαννόπουλος, Γερονικολάου είχον συγκροτήσει ομάδα τελείως άσχετον με το Κόμμα της 4ης Αυγούστου, η οποία θα προέβαινε εις εκνόμους ενεργείας».

    Αυτό όμως ουδόλως θα αποτρέψει τη συνεργασία του Ν. Μιχαλολιάκου με τον ιδεολογικό του καθοδηγητή, πολλά χρόνια αργότερα, στις ευρωεκλογές του 1999 μέσω του Πατριωτικού Μετώπου.

    Ο Φύρερ και ο δικτάτορας
    Ανοιξε τη «Χρυσή Αυγή» με… συγκατηγορούμενους

    Τον Δεκέμβριο του 1980 θα κάνει για πρώτη φορά την εμφάνισή του το έντυπο με την ονομασία «Χρυσή Αυγή». Στο περιοδικό κυριαρχεί ο Χίτλερ, ορισμένοι επιφανείς συνεργάτες του, όπως ο θεωρητικός του ναζισμού Αλφρεντ Ρόζενμπεργκ, ο νομικός που οργάνωσε τη ναζιστικοποίηση του θεσμικού πλαισίου του Γ’ Ράιχ Ρόλαντ Φράισλερ, ο βέλγος φασίστας στρατηγός των Waffen SS Λεόν Ντεγκρέλ και άλλα στελέχη του ναζιστικού κινήματος, όπως ο Κόλιν Τζόρνταν.

    Στο περιοδικό εκτός από τον Ν. Μιχαλολιάκο αρθρογραφούν συγκατηγορούμενοί του στις υποθέσεις των νεοφασιστικών ενεργειών της Μεταπολίτευσης, όπως ο Αριστείδης Η. Καλέντζης και ο Γεώργιος (Ζευς) Ηλιόπουλος. Αρθρογράφος του περιοδικού ήταν και ο Χρήστος Η. Παππάς, βουλευτής σήμερα της Χρυσής Αυγής, ο οποίος θα γράψει το 1983 για την επέτειο της πτώσης του ναζισμού έναν ύμνο στον Χίτλερ. «Ο Φύρερ του Γερμανικού Ράιχ, αυτός ο οραματιστής της Νέας Ευρώπης, και η Εύα Μπράουν θα αυτοκτονήσουν στις 15.30 της 30ής Απριλίου 1945. Την ίδια ημέρα, 30 Απριλίου, μετά από 38 χρόνια, εμείς οι Ελληνες Εθνικοσοσιαλισταί θα σταθούμε προσοχή χαιρετώντας με τον αιώνιο χαιρετισμό και θα κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή. Στις καρδιές μας φουντώνει η πίστη στα λόγια του Φύρερ «σε μια-δυο γενεές θα μου αποδοθεί δικαιοσύνη». Στις καρδιές μας φουντώνει η πίστη στη Νίκη».

    Το χρίσμα από τον Παπαδόπουλο

    Τον Σεπτέμβριο του 1984 ο Μιχαλολιάκος διορίστηκε από τον έγκλειστο στον Κορυδαλλό, τέως δικτάτορα Γεώργιο Παπαδόπουλο, στη θέση του αρχηγού της Νεολαίας της ΕΠΕΝ (Εθνική Πολιτική Ενωσις). Η προσωπική γνωριμία του Μιχαλολιάκου με τον Παπαδόπουλο συνέβη την περίοδο που ο νέος εθνικοσοσιαλιστής ήταν κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού. Εξάλλου, ο δικηγόρος Μιχαλόλιας, αδελφός του Μιχαλολιάκου, υπήρξε ιδρυτικό μέλος του κόμματος που ίδρυσε ο Παπαδόπουλος από τις φυλακές Κορυδαλλού, ενώ είναι εκείνος που έβγαλε από τη φυλακή και το ηχογραφημένο μήνυμα του δικτάτορα το οποίο ακούστηκε στη συγκέντρωση στο Κάραβελ στις 29 Ιανουαρίου 1984.

    Στο βιβλίο του Δ. Ψαρρά «Η Μαύρη Βίβλος της Χρυσής Αυγής» παρουσιάζεται και μια δεύτερη συγγενική σχέση της Χρυσής Αυγής με τον Παπαδόπουλο. Ο Χρήστος Παππάς, άτυπος υπαρχηγός του Μιχαλολιάκου από την ίδρυση της οργάνωσης ως σήμερα, είναι γιος του στρατιωτικού Ηλία Παππά, στενού συνεργάτη του Παπαδόπουλου, και μέλος της «επαναστατικής επιτροπής» της δικτατορίας. Στις εκλογές του 2012 ο Χρήστος Παππάς ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου Επικρατείας της Χρυσής Αυγής και εξελέγη, ενώ ο πατέρας του είχε τοποθετηθεί στην τιμητική, πέμπτη (τελευταία) θέση.

    Τον Ιανουάριο του 1985 ο Μιχαλολιάκος παραιτήθηκε από την ΕΠΕΝ γιατί «εν αγνοία του Γεωργίου Παπαδόπουλου, η ΕΠΕΝ είχε ενταχθεί στην ομάδα των φίλων του Ισραήλ».

  6. Ο/Η Ένας λέει:

    Κωνσταντίνος Πλεύρης + Ιωάννης Λαδάς στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως-φωτογραφία

  7. Ο/Η Παλιός λέει:

    http://tvxs.gr/news/%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%87%CF%81%CF%8C%CE%BD%CE%BF/%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CE%AC%CE%BD%CE%B4%CE%B1%CE%BB%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%82

    Ο Τύπος δεν ασχολούνταν με σκάνδαλα, ούτε σκανδαλιζόταν από τις σχέσεις των κρατούντων με τους μεγιστάνες του πλούτου. Είχε έρθει άλλωστε το πλήρωμα του χρόνου για να εκπληρωθεί το Τάμα του Έθνους.

    Του Ιού της Ελευθεροτυπίας

    ΤΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΤΗΣ «ΕΘΝΟΣΩΤΗΡΙΟΥ»: Εφτά χρόνια αρπαχτή

    Στους έντονα αντικοινοβουλευτικούς καιρούς μας, ένα δόλιο φάντασμα πλανιέται στον αέρα: ο ισχυρισμός περί «τιμιότητας» των δικτατόρων που κατέλαβαν πραξικοπηματικά την εξουσία το 1967 για να την επιστρέψουν πριν από 36 χρόνια, σαν βρεγμένες γάτες, «στους πολιτικούς».

    Πρόκειται βέβαια για μύθο, θεμελιωμένο στη μίζερη εικόνα των επιζώντων «πρωταιτίων» – αφού πρώτα έχασαν την εξουσία, στερήθηκαν όσα είχαν παράνομα καρπωθεί και υπέστησαν τις οικονομικές συνέπειες της κοινωνικής απομόνωσής τους. Ακόμη κι αυτή η εικόνα δεν αφορά, ωστόσο, παρά ελάχιστους πρωτεργάτες της δικτατορίας. Αγνοεί την οικονομική ευμάρεια πάμπολλων μεσαίων ή «πολιτικών» στελεχών της, που η νομική κατασκευή περί «στιγμιαίου αδικήματος» άφησε παντελώς ατιμώρητα ν’ απολαμβάνουν τα αποκτήματά τους.

    Την επιβίωση του μύθου διευκολύνει η χαώδης διαφορά του τότε με το σήμερα, όσον αφορά τη δυνατότητα δημόσιας συζήτησης για παρόμοια ζητήματα. Επί χούντας η ραδιοτηλεόραση ήταν κρατική (κι αυστηρά προπαγανδιστική), ενώ ο Τύπος περνούσε από δρακόντεια λογοκρισία. Οποιαδήποτε έρευνα ή ακόμη και νύξη για κρατικά σκάνδαλα ήταν απλά αδιανόητη. χαρακτηριστικό το κύριο άρθρο του Γιάννη Καψή στον «Ταχυδρόμο» (24.5.74), όταν η δικτατορία Ιωαννίδη δημοσιοποίησε το (παπαδοπουλικό) «σκάνδαλο των κρεάτων»:

    «Δεν είναι καινούρια η υπόθεση. Μήνες ολόκληρους οι φήμες οργίαζαν. Κι όμως κανείς δεν τολμούσε. Κανείς δεν είχε το θάρρος να μεταβάλη τον ψίθυρο σε καταγγελία. Κι όσο οι φήμες απλώνονταν, αγκαλιάζοντας όλο και περισσότερους υπεύθυνους και μη, τόσο μεγάλωνε κι ο φόβος μήπως θίξουμε τα κακώς κείμενα. Ηταν μια ‘συνωμοσία κραυγαλέας σιωπής’, χάρη και στη δρακόντεια νομοθεσία που ρυθμίζει -και συμπιέζει- την ενάσκηση του λειτουργήματός μας».

    Μετά τη Μεταπολίτευση, ο Τύπος ξεχείλισε βέβαια από πληροφορίες για σκάνδαλα της χουντικής επταετίας. Ομως αυτά θεωρούνταν τότε -και σωστά- απλές παρωνυχίδες μπροστά στα υπόλοιπα εγκλήματα της δικτατορίας.

    Απολαβές και «ασυλία»

    Το πρώτο πράγμα που φρόντισαν να κάνουν οι ηγέτες της χούντας, ήταν να αυγατίσουν τα εισοδήματά τους –σε σχέση όχι μόνο με τους ώς τότε δημοσιοϋπαλληλικούς μισθούς τους, αλλά και με τις απολαβές της ανατραπείσας κοινοβουλευτικής «φαυλοκρατίας». Με τον Α.Ν. 5 του 1967, ο μισθός του πρωθυπουργού υπερδιπλασιάστηκε (από 23.600 σε 45.000 δρχ), των υπουργών και υφυπουργών αυξήθηκε από 22.400 σε 35.000 δρχ, ενώ θεσπίστηκαν -για πρώτη φορά- ημερήσια «εκτός έδρας» 1.000 και 850 δρχ αντίστοιχα («Πολιτικά Θέματα» 5.10.73).

    Ακολούθησαν κι άλλες «τακτοποιήσεις», όπως η καταχρηστική στεγαστική αποκατάσταση «αξιωματικών διαδραματισάντων εξέχοντα ρόλον» στο πραξικόπημα με ειδική ρύθμιση του 1970 («Πολιτικά Θέματα» 8.2.75).

    Οι δικτάτορες θεσμοθέτησαν τέλος τη μελλοντική ασυλία τους, με ρυθμίσεις που κάνουν τα σημερινά κουκουλώματα να μοιάζουν με παιδικό παιχνίδι. Η χουντική νομοθεσία «περί ευθύνης υπουργών» (Ν.Δ. 802 της 30.12.1970) περιείχε «μεταβατική διάταξη» (§ 48) βάσει της οποίας δίωξη υπουργού ή υφυπουργού της χούντας μπορούσε να γίνει μόνο με απόφαση των …συναδέλφων τους. Επιπλέον, όλα τα «εγκλήματα δια τα οποία δεν ησκήθη ποινική δίωξις μέχρι της ημέρας συγκλήσεως» της μελλοντικής Βουλής, θεωρούνταν αυτομάτως παραγεγραμμένα!

    Προϋπόθεση για την ατιμωρησία συνιστούσε, φυσικά, η επιτυχία της ελεγχόμενης επιστροφής στον κοινοβουλευτισμό «αλά τουρκικά». Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τίναξε όμως το εγχείρημα στον αέρα, με αποτέλεσμα τον κάθετο θεσμικό διαχωρισμό της Μεταπολίτευσης απ’ το προηγούμενο καθεστώς.

    Τα μαύρα κρέατα

    Το μόνο σκάνδαλο που εκκαθαρίστηκε δικαστικά επί χούντας, αποκαλύφθηκε για λόγους προπαγανδιστικής «νομιμοποίησης» της ανατροπής του Παπαδόπουλου απ’ τον Ιωαννίδη. Πρόκειται για την (κυριολεκτικά δύσοσμη) «υπόθεση των κρεάτων», με βασικούς κατηγορούμενους τον πρώην υφυπουργό Εμπορίου Μιχαήλ Μπαλόπουλο και το Γεν. Διευθυντή του Υπουργείου (και διορισμένο πρόεδρο της ΑΔΕΔΥ) Ζαφείριο Παπαμιχαλόπουλο.

    Το κατηγορητήριο αφορούσε ποικίλες παρανομίες, με κυριότερη τη «δωροληψία κατά συρροήν» από μεγαλεμπόρους για τη μονοπωλιακή εξασφάλιση αδειών εισαγωγής κρέατος –με αποτέλεσμα παράνομες ανατιμήσεις («καπέλα») σε βάρος των καταναλωτών. Επιμέρους πτυχή του σκανδάλου συνιστούσε η απαγόρευση διάθεσης ντόπιων ζώων, ώστε να πουληθούν τα προβληματικά κρέατα Αργεντινής που «μαύριζαν» και «δεν τάθελε ο κόσμος». Στη δίκη πρόκυψε ανάμιξη του Παττακού – αναγνώστηκε, μάλιστα, και διαταγή του (21.9.72) «όπως διατεθούν το ταχύτερον εις την κατανάλωσιν» τα επίμαχα προϊόντα.

    Ο Μπαλόπουλος καταδικάστηκε σε 3,5 χρόνια φυλάκιση, ποινή που το 1976 μειώθηκε σε 14 μήνες. Δεν διώχθηκε, αντίθετα, για την επίδοση που τον έκανε ευρύτερα διάσημο: το «μπαλόσημο» που (φέρεται να) εισέπραττε ως γραμματέας του ΕΟΤ, με το παρατσούκλι «ο κύριος 10%».

    Ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι σχετικές ημερολογιακές εγγραφές του διπλωμάτη Γεωργίου Χέλμη, γαμπρού του Μαρκεζίνη. «Φαίνεται πως συνελήφθη ο Μπαλόπουλος, πρώην του Τουρισμού, για οικονομικά σκάνδαλα και καταδιώκεται ο Παύλου, γαμπρός του Παττακού, επίσης για οικονομικά σκάνδαλα (υπόθεσις κρεάτων)», σημειώνει στις 21.1.74, για να συμπληρώσει στις 5.2: «Για τα σκάνδαλα, πιστεύει ο Μομφεράτος ότι τίποτε δεν πρόκειται να προωθήσουν, διότι φοβούνται να έλθουν εις αντιθέσεις και, άλλωστε, δεν έχουν μάρτυρες να καταθέσουν». Με τη δημοσιοποίηση της δίωξης, εκτιμά τέλος «ότι κατά την δίκη θα προκύψουν και στοιχεία για άλλες υποθέσεις (ίσως σκάνδαλα στον τουρισμό κά)» («Ταραγμένη διετία», Αθήνα 2006, σ.123, 129 & 161).

    Η «νέα φαυλοκρατία»

    Η δυσοσμία δεν περιοριζόταν ωστόσο στα κρέατα. Επτά μήνες μετά το πραξικόπημα, ο εκδότης του «Ελεύθερου Κόσμου» (και κεντρικός προπαγανδιστής της χούντας) Σάββας Κωσταντόπουλος εξομολογείται γραπτά στον παλιό του πάτρωνα Κωνσταντίνο Καραμανλή: «Λυπούμαι, διότι είμαι υποχρεωμένος να μνημονεύσω και ένα άλλο εκτάκτως λυπηρόν φαινόμενον. Ενεφανίσθη και αναπτύσσεται μία νέο-φαυλοκρατία (ατομικά ρουσφέτια, προσωπικαί εξυπηρετήσεις, τακτοποιήσεις συγγενών, ατομική προβολή κοκ)» («Αρχείο Καραμανλή», τ.7ος, σ.50).

    Παρά τη στενή σχέση του με το καθεστώς, ο Κωσταντόπουλος διατήρησε την ίδια γνώμη μέχρι τέλους. Αναλύοντας το Δεκέμβριο του 1973 στον Καραμανλή την ανατροπή του Παπαδόπουλου, τονίζει πως «είχε υποστεί το καθεστώς και αυτός προσωπικώς ηθικήν φθοράν εις την συνείδησιν των Ενόπλων Δυνάμεων. Μεγάλην ζημίαν του έκαμε η σύζυγός του και ο ταξίαρχος Μ. Ρουφογάλης, τον οποίον είχε τοποθετήσει εις την ΚΥΠ. Εκαμαν προκλητικάς ενεργείας (εντυπωσιακοί γάμοι, θορυβώδεις δεξιώσεις, δημόσιαι εμφανίσεις με μεγαλοπλουσίους, επίδειξις πλούτου κλπ). Μοιραίον ρόλον έπαιξαν και οι γαμβροί ωρισμένων παραγόντων του καθεστώτος (του κ. Σ. Παττακού και άλλων). Εδημιουργήθη μία αποπνικτική ατμόσφαιρα σκανδάλων δια την οποίαν δεν δυνάμεθα ακόμη να γνωρίζωμεν μέχρι ποίου σημείου ανταπεκρίνετο εις την πραγματικότητα. Πάντως, αντιστοιχία υπήρχε οπωσδήποτε» (όπ.π., σ.203-5).

    Παρόμοια αίσθηση αναδύουν κι οι επιστολές του «γεφυροποιού» Ευάγγελου Αβέρωφ προς τον Καραμανλή: «κυκλοφορούσαι φήμαι περί μεγάλων ή μικρών σκανδάλων (δημοπρασίαι τηλεοράσεως, ΟΛΠ, σύμβασις Reynold’s, βέβαιοι μικρολοβιτούραι Ματθαίου και άλλα)» (14.10.68), «ανησυχία» του Παπαδόπουλου για «τα γύρω του σκάνδαλα, το ξεχαρβάλωμα της Διοικήσεως» (28.10.72).

    Ιδια γεύση και στη συνομιλία του νεαρού -τότε- πολιτικού επιστήμονα Θεόδωρου Κουλουμπή με τον παλαίμαχο μεταξικό υπουργό Ασφαλείας, Κωνσταντίνο Μανιαδάκη (27.8.71): «Και για το στρατό; τον ρώτησα. Η απάντησή του ήταν να τρίψει τα δάχτυλα του δεξιού του χεριού, υπονοώντας ότι δωροδοκούνται» («Σημειώσεις ενός πανεπιστημιακού», σ.116-7).

    Ειδική πτυχή της «νεοφαυλοκρατίας» αποτέλεσε η ποικιλότροπη «τακτοποίηση» του συγγενικού περιβάλλοντος των δικτατόρων:

    * Ο Μακαρέζος διόρισε υπουργό Γεωργίας (κι αργότερα Βορείου Ελλάδος) τον κουνιάδο του, Αλέξανδρο Ματθαίου.

    * Ο Λαδάς έκανε τον ένα ξάδερφό του διοικητή της ΑΣΔΕΝ και τον άλλο Γ.Γ. Κοινωνικών Υπηρεσιών.

    * Ο γαμπρός του Παττακού Αντρέας Μεϊντάσης επιδόθηκε σε μπίζνες με το Δήμο Αθηναίων –από την κατασκευή του υπόγειου γκαράζ της Κλαυθμώνος μέχρι μια τεχνική μελέτη αξιοποίησης δημοτικού ακινήτου, ύψους 1.109.000 δρχ.

    * Τα αδέρφια του αρχηγού βολεύτηκαν κι αυτά. Ο Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος ως στρατιωτικός ακόλουθος, Γ.Γ. του Υπ. Προεδρίας, Περιφερειακός Διοικητής Αττικής και «υπουργός παρά τω πρωθυπουργώ». Ο Χαράλαμπος Παπαδόπουλος αναρριχήθηκε αστραπιαία στην υπαλληλική ιεραρχία για να αναλάβει Γ.Γ. Δημ. Τάξεως. Σύμφωνα με τα απομνημονεύματα βαθμοφόρου υφισταμένου του, «μένει γνωστός σαν ‘μπον φιλέ’ γιατί, τυλιγμένος σε χειμωνιάτικο παλτό, τρέχει νύκτα μαζί με αξιωματικούς αστυνομίας πόλεων στα καμπαρέ σαν γκάγκστερς και τρώγουν φιλέτο» (Αλέξανδρος Δρεμπέλας, «Ο θρήνος του χωροφύλακα», Αθήνα 1998, σ.118).

    Ειδική κατηγορία σκανδάλων συνιστούν οι ανεξέλεγκτες δανειοδοτήσεις «ημετέρων». Τον πρώτο καιρό μετά τη μεταπολίτευση το θέμα απασχόλησε επανειλημμένα τα ΜΜΕ, για προφανείς όμως λόγους οι σχετικές κατηγορίες ουδέποτε ερευνήθηκαν σε βάθος. Αποκαλυπτικά είναι δυο έγγραφα του τότε αρχηγού της ΚΥΠ Μιχαήλ Ρουφογάλη που αποκάλυψε ο «Ταχυδρόμος» (29.8 και 12.9.74), με το ενδοκαθεστωτικό φακέλωμα «δανείων άτινα θεωρούνται χαριστικά ή επισφαλή», καθώς και των παραγόντων που «παρενέβησαν» για τη χορήγησή τους. Το συνολικό ύψος των «χορηγηθέντων» δανείων ήταν 1.519.000.000 δρχ. και των «υπό έγκρισιν» 1.644.000.000 δρχ.

    Ενδιαφέρουσα και η εμπιστευτική ενημέρωση του Χαρίλαου Χατζηγιάννη, προσωπικού φίλου του δικτάτορα, προς τον αυλάρχη του εξόριστου βασιλιά Κωνσταντίνου (25.11.70): «Αυξάνεται η επιρροή της Δέσποινας [Παπαδοπούλου], του Ρουφογάλη και του Φραγκίστα. Η Δέσποινα ανακατεύεται σε όλα και, αναμφισβήτητα, επηρεάζει τον άντρα της. Ακόμη και η κόρη της παίζει ρόλο. Μιλούν και για οικονομικά συμφέροντα. Ο Λαδάς φώναξε τον Χατζηγιάννη και του συνέστησε, φιλικά, να διαφωτίσει τον Παπαδόπουλο» (Λεωνίδας Παπάγος, «Σημειώσεις 1967-1977», Αθήνα 1999, σ.296).

    Η Ντόλτσε Βίτα

    Την εικόνα συμπληρώνουν, από διαφορετική οπτική γωνία, οι αναμνήσεις της Ντέλλας Ρουφογάλη, φωτομοντέλου που το 1973 παντρεύτηκε το διοικητή της ΚΥΠ: «Αρχίζω να ράβω την καινούρια μου γκαρνταρόμπα στους μετρ της ραπτικής για τους οποίους μέχρι τώρα έκανα επιδείξεις. Η ζωή μου έχει αλλάξει τελείως, το ίδιο και η συμπεριφορά όλων απέναντί μου. Μου φέρονται με έκδηλο σεβασμό και τα κοπλιμέντα τους είναι υπερβολικά. Αλλά μου αρέσει. Εγώ εξακολουθώ να φέρομαι φιλικά προς τους παλιούς γνωστούς και τους κανούριους, πλούσιους φιλοχουντικούς επιχειρηματίες που πληθαίνουν μέρα με τη μέρα μαζί με τα ραβασάκια για ρουσφέτια. Αισθάνομαι πως έχω υποχρέωση να εξυπηρετήσω τους πάντες. Ο Μιχάλης συνήθως δεν αρνείται. Γεύομαι τη δύναμη της εξουσίας, και με μαγεύει» (σ.85-6).

    Στην ιδιαίτερη πατρίδα της, τη Βέροια, «έρχονται πολλοί να με δουν. Γνωστοί και άγνωστοι. Ο πατέρας μου μου δίνει πακέτο τα σημειωματάκια με τα ρουσφέτια που ζητούσαν οι γνωστοί του όλο αυτό τον καιρό και εγώ του υπόσχομαι ότι κάτι θα προσπαθήσω να κάνω». Μεταξύ των αιτημάτων που ικανοποίησε, γράφει, ήταν και η απονομή χάριτος (απ’ τον Παπαδόπουλο) σ’ ένα συντοπίτη της εξαγωγέα, πρώην «μεγάλο ποδοσφαιριστή της τοπικής ομάδας», που είχε καταδικαστεί «με αποδείξεις» για κατασκοπεία υπέρ της Βουλγαρίας (σ.89).

    Τους αρραβώνες του ζεύγους τίμησαν «επιλεγμένοι εξωκυβερνητικοί παράγοντες», όπως οι επιχειρηματίες Λάτσης και Κιοσέογλου. «Την επόμενη βδομάδα καινούρια δώρα, καινούριες ανθοδέσμες, φρέσκα ψάρια απ’ όλα τα νησιά της Ελλάδας, κούτες με το καλύτερο χαβιάρι της Περσίας και παγωμένα καβούρια της Αλάσκας καταφθάνουν στο σπίτι. Δεν ξέρω τι να τα κάνω» (σ.88).

    Στο γάμο τους, πάλι, παραβρέθηκαν «ο Παύλος Βαρδινογιάννης, ο εφοπλιστής Θεοδωρακόπουλος με το γιο του τον Τάκη, ο Κώστας Δρακόπουλος των διυλιστηρίων, ο Νίκος Ταβουλάρης των ναυπηγείων, το ζεύγος Μποδοσάκη, ο Αγγελος Κανελλόπουλος των τσιμέντων ‘Τιτάν’ με τη γυναίκα του, ο Τομ Πάππας, ο Γ. Λύρας, ο Γιώργος Ταβλάριος, εφοπλιστής από τη Νέα Υόρκη με τη γυναίκα του και ο Γιάννης Λάτσης με τη μεγάλη του κόρη, αφού η γυναίκα του την ίδια μέρα πάντρευε την ανηψιά της σε άλλη εκκλησία» (σ.95).

    Εύγλωττη για τις στενές σχέσεις χουντικής ηγεσίας και μεγαλοκαπιταλιστών είναι η περιγραφή ενός ιδιωτικού ταξιδιού της Ντέλλας με τη Δέσποινα Παπαδοπούλου στο Παρίσι: «Μένουμε σε μεγάλες σουΐτες στο Intercontinental. Ερχονται να μας επισκεφθούν με το τραίνο από τη Γενεύη ο Γιάννης Λάτσης και η σύζυγός του Εριέτα. Είναι πολύ φίλοι της Δέσποινας. […] Πηγαίνουμε σε όλα τα καλά μαγαζιά της Φομπούρ Σεντ Ονορέ. Η Δέσποινα έχει αφεθεί στο γούστο μου. […] Λόγω της παρατεταμένης κακοκαιρίας, πηγαίνουμε οδικώς στις Βρυξέλλες με λιμουζίνα που μας έστειλε ο Ωνάσης» (σ.87).

    Οι επαφές αυτές δεν ήταν αυστηρά κοινωνικές. Λίγο μετά το Πολυτεχνείο, π.χ., το ζεύγος Ρουφογάλη τρώει στο σπίτι του με το Λάτση. Αρχηγός της ΚΥΠ κι εφοπλιστής «συζητούν για τα διϋλιστήρια και τα προβλήματα που έχει». Μετά το τέλος της κουβέντας, ο δεύτερος προθυμοποιείται να συνοδεύσει τη γυναίκα του πρώτου στο Λονδίνο, για κάποιες ιατρικές εξετάσεις (σ.100).

    Μια στιχομυθία του Ρουφογάλη φωτίζει, τέλος, καλύτερα την τυχοδιωκτική διαχείριση του δημόσιου πλούτου από τα ηγετικά στελέχη της χούντας:

    «Ενα βράδυ ο Χρήστος Μίχαλος, τότε υπουργός, μισοαστειευόμενος, του λέει ότι τώρα που παντρεύτηκε θα πρέπει να κάνουν καμιά δουλειά να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Ο Μιχάλης, ατάραχος, του λέει να μην ανησυχεί. ‘Οσο είμαστε στα πράγματα δεν μας χρειάζονται λεφτά και, αν πέσουμε, τα λεφτά δεν θα μας σώσουν’. Ξεσπάει σε γέλια. Εγώ παγώνω, μαζί μου κι ο Μίχαλος» (σ.98).

    Οι συμβάσεις

    Το φιλέτο των σκανδάλων της «επταετίας» υπήρξαν ωστόσο οι μεγάλες «αναπτυξιακές» συμβάσεις της περιόδου.

    * Η πρώτη υπογράφηκε με την αμερικανική πολυεθνική Litton (15.5.67), για «παροχήν υπηρεσιών οργανώσεως και διεκπεραιώσεως της οικονομικής αναπτύξεως ορισμένων περιοχών εις Κρήτην και Δυτικήν Πελοπόννησον» (ΦΕΚ 1972/Α/88). Είχε προταθεί το 1966 απ’ την κυβέρνηση των αποστατών (κυρίως τον Μητσοτάκη), αλλά η Βουλή δεν τόλμησε να την ψηφίσει. Η Litton θα εισέπραττε όλα τα έξοδα που έκανε «βοηθώντας» το δημόσιο (συν κέρδος 11%) και προμήθεια 2% επί των κεφαλαίων (ή των δανείων) που θα έφερνε, θεωρητικού ύψους 800.000.000 δολαρίων. Ως «προκαταβολή», το δημόσιο της κατέβαλε 1.200.000 δολάρια.

    Στην πράξη, η εταιρεία αρκέστηκε να ξεκοκκαλίζει τα ποσοστά επί των …εξόδων της: «Το κέρδος μας είναι φυσικά δυσανάλογα μεγάλο», παραδεχόταν (στις ΗΠΑ) ο υπεύθυνος του προγράμματος, «επειδή δεν έχουμε κάνει βασική επένδυση. Η επένδυση είναι το καλό μας όνομα». Τελικά η σύμβαση λύθηκε στις 15.10.69, με καταβολή από το κράτος των δαπανών της εταιρείας -συν 11%- ακόμη και κατά την …«περίοδο τερματισμού» (ΦΕΚ 1969/Α/268). Επίσημη δικαιολογία: «αι ελληνικαί υπηρεσίαι είναι εις θέσιν να συνεχίσουν άνευ ειδικής εξωτερικής βοηθείας τας προσπαθείας δια την ανάπτυξιν» (Βήμα, 16.10.69).

    * Απίστευτα επαχθής ήταν και η σύμβαση για την κατασκευή της Εγνατίας, που ο Μακαρέζος υπέγραψε με τον αμερικανό εργολάβο Ρόμπερτ Μακντόναλντ (ΦΕΚ 1969/Α/15). Το δημόσιο έβαζε 45 απ’ τα 150 εκατομμύρια δολάρια του έργου, «διευκόλυνε» τον «επενδυτή» με ομόλογα 80.000.000 κι εγγυόταν για τα δάνειά του. Το έργο θα γινόταν από έλληνες υπεργολάβους, ενώ ο «ανάδοχος» θα φρόντιζε απλώς για μελέτες και δάνεια, εισπράττοντας αμοιβή 14% επί των εξόδων (συμπεριλαμβανόμενης της δημόσιας χρηματοδότησης!) – τα 4.500.000 δολάρια «εν είδει προκαταβολής». «Εάν κατά την διάρκειαν της μελέτης ήθελεν διαπιστωθή» από τον ίδιο πως 150 εκατομμύρια δεν αρκούν, μπορούσε είτε να ψάξει γι’ άλλα είτε απλά να «θεωρηθή εκτελέσας την σύμβασιν άμα τη συμπληρώσει της κατασκευής τμήματος της οδού, ούτινος η αξία ανέρχεται εις δολλ. ΗΠΑ 150.000.000» (άρθρο 1§4). Τελικά, δε βρήκε ούτε τα προβλεπόμενα κι έφυγε, αφού το δημόσιο επιβαρύνθημε με 1 ½ δις δρχ.

    * Ο ελληνοαμερικανός Τομ Πάππας ήταν ήδη παρών με το διϋλιστήριο της ESSO στη Θεσσαλονίκη, επένδυση του 1962 που είχε καταγγελθεί ως σκανδαλωδώς προνομιακή. Το Μάιο του 1972, η χούντα τον απάλλαξε από τις αντισταθμιστικές υποχρεώσεις που είχε αναλάβει, για ανέγερση έξι αγροτοβιομηχανικών μονάδων σε διάφορα σημεία της χώρας (ΦΕΚ 1972/Α/72). Του έδωσε και άδεια για τα εργοστάσια της Coca Cola, που οι κοινοβουλευτικές κυβερνήσεις δεν ενέκριναν, ως ανταγωνιστικά προς τη ντόπια παραγωγή αναψυκτικών (ΦΕΚ 1968/Α/201).

    Θερμός υποστηρικτής της χούντας, ο Πάππας πρωταγωνίστησε ως γνωστόν στο «ελληνικό Γουτεργκέιτ», ανακυκλώνοντας κονδύλια της CIA για το χρηματισμό του Νίξον απ’ τους δικτάτορες. Ενας προσωπάρχης του με σκανδαλώδες παρελθόν, ο Παύλος Τοτόμης, διορίστηκε το 1967 υπουργός Δημόσιας Τάξης και κατόπιν πρόεδρος της ΕΤΒΑ.

    * Μητέρα όλων των μαχών υπήρξε ωστόσο το ντέρμπι των μεγιστάνων (Ωνάσης, Νιάρχος, Βαρδινογιάννης, Ανδρεάδης, Λάτσης κ.ά) για το 3ο διϋλιστήριο της χώρας. Ο Παπαδόπουλος τάχθηκε αποφασιστικά υπέρ του Ωνάση, σε βίλα του οποίου (στο Λαγονήσι) έμενε αντί συμβολικού ενοικίου, ενώ ο Μακαρέζος υπέρ του Νιάρχου. Η σύγκρουση έφτασε στα άκρα, με απόπειρες πραξικοπημάτων κι έκτακτους ανασχηματισμούς. Τελικά ο Ωνάσης τα παράτησε, ακυρώνοντας τη «μεγαλειώδη» σύμβαση που είχε υπογράψει και παίρνοντας πίσω την εγγύησή του, το 3ο διϋλιστήριο μοιράστηκε μεταξύ Ανδρεάδη και Λάτση (ΦΕΚ 1972/Α/130) κι ένα 4ο παραχωρήθηκε στο Βαρδινογιάννη (ΦΕΚ 1972/Α/181).

    Μια λεπτομέρεια αυτής της τιτανομαχίας, από την εμπιστευτική ενημέρωση Χατζηγιάννη προς τον Παπάγο (25.11.70), παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον με βάση τα σημερινά δεδομένα:

    «Σε άλλο υπουργικό συμβούλιο, παραβρισκόταν ο Καρδαμάκης, ο οποίος εισηγήθηκε την αγορά μηχανημάτων από τη Siemens και την AEG χωρίς διαγωνισμό, για να μπορέσει να ανταποκριθεί η ΔΕΗ στο πρόγραμμά της, που καθυστερούσε λόγω των δυσκολιών εκτέλεσης των συμφωνιών Ωνάση. Ο Παπαδόπουλος έλυσε μόνος του το θέμα, αποδεχόμενος την αγορά από τη μια εταιρεία».

    Το «Τάμα του Εθνους»

    Υπήρξε ίσως το χαρακτηριστικότερο σκάνδαλο της χούντας: ο τέλειος συνδυασμός της επαγγελίας μιας «Ελλάδος Ελλήνων Χριστιανών» με τη μεγαλομανία του δικτάτορα και το ξάφρισμα υπέρογκων δημόσιων κονδυλίων.

    Στις 14 Δεκεμβρίου 1968 ο Παπαδόπουλος εξήγγειλε την ανέγερση ενός μνημειώδους ναού του Σωτήρος στα Τουρκοβούνια –ως εκπλήρωση, υποτίθεται, της σχετικής υπόσχεσης της Δ΄ Εθνοσυνέλευσης του 1829 προς το Θεό σε περίπτωση απελευθέρωσης της Ελλάδας. Σύμφωνα άλλωστε με τη χουντική προπαγάνδα, η «επανάστασις» της 21ης Απριλίου 1967 δεν ήταν παρά η άμεση συνέχεια -και ολοκλήρωση- του 1821.

    Το έργο εγκρίθηκε στις 5.1.69 σε κοινή συνεδρίαση υπουργικού συμβουλίου και αρχιεπισκόπου. Για την επίβλεψή του συστήθηκε το Μάιο μια «Ανώτατη Επιτροπή» με πρόεδρο τον ίδιο τον πρωθυπουργό Γ. Παπαδόπουλο και μέλη τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, τους υπουργούς Εσωτερικών Στ. Πατττακό, Συντονισμού Ν. Μακαρέζο, Παιδείας Θ. Παπακωνσταντίνου, Δημ. Εργων Κ. Παπαδημητρίου και τον υφυπουργό Προεδρίας Κ. Βοβολίνη. Ενα δεύτερο σώμα, το «Γνωμοδοτικό Συμβούλιο», αποτελούνταν από τον πρόεδρο της Ακαδημίας, τους πρυτάνεις του Πανεπιστημίου και του ΕΜΠ, το δήμαρχο Αθηναίων, το Γενικό Διευθυντή Αρχαιοτήτων και τον κοσμήτορα της Αρχιτεκτονικής. Στο εγχείρημα μετείχε, με άλλα λόγια, σύμπασα η ανώτατη πολιτική και πνευματική ηγεσία του καθεστώτος.

    Για το είδος της προπαγάνδας που συνόδευσε την εξαγγελία, αποκαλυπτικό είναι ένα απόσπασμα από την «Ηχώ των Ενόπλων Δυνάμεων» (3.6.73): «Ο Ναός του Σωτήρος Χριστού, αφ’ ενός μεν υλοποιεί την υπόσχεσιν που έδωσε το Εθνος προς τον Θεό, και αφ’ ετέρου θ’ αποτελέση, μετά την οικοδόμησίν του, το τρίτο αρχιτεκτονικό οικοδόμημα των Αθηνών, μετά τον κλασικό Παρθενώνα και τον Βυζαντινό Λυκαβηττό».

    Η επιστημονική κοινότητα των 1.857 ελλήνων αρχιτεκτόνων δεν φάνηκε πάντως να δείχνει τον ίδιο ενθουσιασμό. Τρεις διαδοχικοί διαγωνισμοί «προσχεδίων» και «ιδεών» μεταξύ 1970 και 1973 κατέληξαν σε φιάσκο: παρά τα τεράστια «βραβεία» που τους συνόδευαν (από 300.000 μέχρι 5.000.000 δραχμές, όταν ο μέσος μισθός του ιδιωτικού τομέα ήταν γύρω στις 4.000 δραχμές), οι προτάσεις που υποβλήθηκαν ήταν αντίστοχια 7, 35 και 31. Τελικά και οι τρεις διαγωνισμοί κηρύχθηκαν άγονοι – μάλλον δίκαια, αν κρίνουμε από τις μακέτες που δημοσιεύθηκαν μεταδικτατορικά στο «Αντί» (30.11.74). Ακόμη κι έτσι, 3.650.000 δρχ διανεμήθηκαν σε ελάσσονες «επαίνους».

    Απείρως μεγαλύτερη τέχνη επιδείχθηκε στη διασπάθιση των χρημάτων.

    Τον Ιούνιο του 1969 ανακοινώθηκε η σύσταση «Ειδικού Ταμείου» για την οικονομική διαχείριση του «τάματος». Σύμφωνα με τον τελικό απολογισμό του που δημοσιεύθηκε μετά την ανατροπή του Παπαδόπουλου («Εστία» 19.1.1974), το «Ταμείο» εισέπραξε συνολικά 453.300.000 δρχ: 45,5 εκατομμύρια ως επιχορήγηση απ’ τον τακτικό προϋπολογισμό, 180 εκατομμύρια από «δωρεές, εισφορές, κλπ» και 230 εκατομμύρια σε δάνεια. Ενα μέρος των «εισφορών» ήταν επίσης δημόσιο χρήμα (η Αγροτική Τράπεζα «πρόσφερε» π.χ. 10 εκατομμύρια), ενώ το υπόλοιπο προήλθε από το υστέρημα του φιλοχρίστου και φιλοθεάμονος κοινού – όπως ο συνταξιούχος δημόσιος υπάλληλος που θυσίασε στο «Τάμα» ολόκληρο το εφάπαξ του (109.455 δρχ), εισπράττοντας «τα συγχαρητήρια του πρωθυπουργού δια του υπουργού Προεδρίας» («Νέα» 31.12.68).

    Σύμφωνα ωστόσο με τον ίδιο απολογισμό, το 90% των εσόδων είχε ήδη καταναλωθεί σε απαλλοτριώσεις, «δαπάνες μελετών», προπαρασκευαστικά έργα και «δαπάνες διοικήσεως και λειτουργίας»!

    «Φαίνεται ότι ο Ναός του Σωτήρος, που πρόκειται να ανεγερθή πάνω στα Τουρκοβούνια, θα είναι απ’ τους πιο θαυματουργούς στη χώρα μας», σχολίαζαν τις επόμενες μέρες τα «Νέα» (26.1.74). «Γιατί, πριν ακόμα κτισθή, πριν καν γίνουν τα σχέδια για την κατασκευή του, δαπανήθηκαν -λες από θαύμα- τα 406 εκατομμύρια δραχμές από τα 453 εκατομμύρια που είχαν τελικά συγκεντρωθεί. Πάντως κι οι πιο ολιγόπιστοι θαύμασαν το γεγονός ότι με εντελώς κανονικό τρόπο αναλώθηκε ολόκληρο το τεράστιο αυτό ποσόν για ένα έργο του οποίου ακόμα δεν κατάφεραν οι υπεύθυνοι να έχουν ούτε το σχέδιο. […] Αφού λεφτά δεν υπάρχουν πιά, αφού ούτε καν τα σχέδια του ναού δεν έχουν γίνει ακόμη, η υπόθεση αυτή θα πρέπει να λήξη εδώ και όλοι θα φροντίσουμε να ξεχασθή».

  8. Ο/Η Παππα-Γιούλιους λέει:

    Του Σπύρου Δερβενιώτη

  9. Ο/Η Αρχειοφύλακς λέει:

    «Με παραδέχεσαι ρε; 45 χρονών άνθρωπος και με τη μία στο κεφάλι!»

    Click to access LK_2005_01_TEXT.pdf

    Από μνήμης:
    Ποιος είχε ζητήσει να επισκεφτεί τον Ντερτιλή στη φυλακή, λέγοντας ότι «ο Ντερτιλής δεν είναι εγκληματίας»;

  10. Ο/Η Antifa2 λέει:

    H γραμματέας του Χίτλερ Traudl Junge ζητά συγνώμη, δηλώνει πως αγνοούσε τι γινόταν. Πέθανε το 2002 τη μέρα της πρεμιέρας του φιλμ.

  11. Ο/Η Antifa2 λέει:

    Oι τελευταίες ημέρες του κτήνους

    Downfall

  12. Ο/Η Του Παναγιώταρου λέει:

    Ένας πρόθυμος εκτελεστής των τραπεζών

    από την ομάδα Antifa Investigación

    Στο ρεπορτάζ του Paul Mason για το BBC που δημοσιεύτηκε πριν από λίγες μέρες, ο διαβόητος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, Ηλίας Παναγιώταρος, δηλώνει «είμαστε σε πόλεμο με τους εγχώριους και ξένους τραπεζίτες» (3:08 στο βίντεο του ρεπορτάζ).

    Βέβαια, στον Παναγιώταρο αρέσει να φαντάζεται τον εαυτό του σαν ενάρετο πολεμιστή, αλλά η αλήθεια είναι πιο κοντά στο ότι είναι μισθοφόρος και αν διαβάσει κανείς ανάμεσα στις γραμμές, μπορεί να καταλάβει ότι θα μπορούσε, θεού και αρχηγού θέλοντος, να γίνει ο πρόθυμος εκτελεστής των τραπεζών.

    Σε μία από τις πιο γρήγορες συγχωνεύσεις στην ιστορία του ελληνικού τραπεζικού τομέα, η τέταρτη μεγαλύτερη τράπεζα, η Τράπεζα Πειραιώς ολοκλήρωσε στις 30 Ιουλίου την εξαγορά – για 95 εκατομμύρια ευρώ – του υγειούς κομματιού της κρατικής Αγροτικής Τράπεζας Ελλάδος (ATE Bank). Και μόνο η αξία της ακίνητης περιουσίας της ATE Bank έχει εκτιμηθεί ότι ξεπερνάει το ένα δισεκατομμύριο ευρώ.

    Η συμφωνία που ανακοινώθηκε από την Τράπεζα της Ελλάδος στις 27 Ιουλίου έστρωσε το δρόμο για ένα χείμαρρο συγχωνεύσεων και εξαγορών, ως μέρος των απαιτήσεων της Τρόικας των δανειστών για αναδιάρθρωση του τραπεζικού τομέα.

    O διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος
    Η συμφωνία διεκπεραιώθηκε κάτω από αδιαφανείς συνθήκες και προκάλεσε έντονες αντιρρήσεις στη δημόσια σφαίρα αλλά και στη βουλή. Ο Υπουργός Οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος έπαιξαν έναν αμφιλεγόμενο ρόλο προκειμένου να υπονομεύσουν τη βιωσιμότητα της δημόσιας τράπεζας. Για να το πετύχουν αυτό, εξαίρεσαν την τράπεζα από την ανακεφαλαιοποίηση εξαιτίας του δημόσιου χαρακτήρα της, την ίδια στιγμή που δέσμευαν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση ιδιωτικών τραπεζών.

    Η ανάλυση της συμφωνίας για τη συγχώνευση διαψεύδει τις δηλώσεις Στουρνάρα και Προβόπουλου ότι η επιλογή αυτή έγινε με γνώμονα τα συμφέροντα του ελληνικού κράτους. Το πραγματικό κόστος και οι απώλειες εξαιτίας της ιδιωτικοποίησης είναι διπλάσια από το κόστος ανακεφαλαιοποίησης της τράπεζας.

    Τις ημέρες που ακολούθησαν μετά τη συγχώνευση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζήτησαν από τους Στουρνάρα και Προβόπουλο να καταθέσουν στη Διαρκή Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της βουλής, ώστε να εξηγήσουν τη συμφωνία, αίτημα στο οποίο εξέφρασαν αρχικά αντιρρήσεις, με την υποστήριξη του κόμματος της Χρυσής Αυγής.

    Ενώ η σύμφωνη γνώμη 19 από τα 52 μέλη της επιτροπής (η οποία αποτελείται από βουλευτές όλων των κομμάτων που εκπροσωπούνται στη βουλή) αρκούσε για να υποχρεωθούν να καταθέσουν στην επιτροπή, μόνο 17 υπέγραψαν το αίτημα. Οι τρεις βουλευτές της Χρυσής Αυγής στην επιτροπή (ο Ηλίας Παναγιώταρος είναι ένας από αυτούς) που μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά με τις υπογραφές τους, πήραν την εντολή να μην υπογράψουν και δεν το έκαναν. Ο Προβόπουλος και ο Στουρνάρας, βλέποντας ότι το κλίμα ήταν πολύ αρνητικό γι’αυτούς και ότι τελικά θα βρίσκονταν δύο ακόμα βουλευτές από τα άλλα κόμματα, δέχτηκαν οικειοθελώς να καταθέσουν στην επιτροπή.

    Οι Στουρνάρας και Προβόπουλος τελικά εμφανίστηκαν στην επιτροπή στις 6 Αυγούστου και κατά την εξέταση, ο Ηλίας Παναγιώταρος πήρε το μικρόφωνο για να τους απευθύνει «τρία» ερωτήματα.

    Τρία ερωτήματα ανήγγειλε λοιπόν, πριν ρωτήσει τι θα συνέβαινε με τα δάνεια σε πολιτικά κόμματα που δόθηκαν από την ATE Bank, καθώς και για τη θέση του νεοναζιστικού του κόμματος υπέρ της διαγραφής όλων των χρεών των αγροτών στην τράπεζα και για το μέλλον των υπαλλήλων της ATE Bank. Τα ερωτήματα ήταν πολύ αφηρημένα και είχαν ήδη γίνει από δημοσιογράφους ή άλλους βουλευτές

    Αλλά τελικά, πριν αφήσει το μικρόφωνο, έκανε κι ένα τέταρτο ερώτημα: «Αν υπάρχει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της παλιάς Αγροτικής που μετέφερε στο εξωτερικό 8 εκατομμύρια ευρώ από τον προσωπικό του λογαριασμό».

    Το γιατί αυτό έχει κάποια σχέση με τη συγχώνευση, κανείς δεν μπορεί να το ξέρει σίγουρα. Επίσης προκαλεί προβληματισμό το πώς ο Παναγιώταρος γνωρίζει αυτή τη λεπτομέρεια και ακόμα περισσότερο, ποιος του διέρρευσε την πληροφορία αυτή σαν ένα πρόσθετο ενδιαφέρον ερώτημα, καθώς και γιατί το χρησιμοποίησε με τέτοιο τρόπο που θα συσκότιζε την έρευνα για τη συγχώνευση της ATE Bank.

    Η κατάπληξη πολλαπλασιάζεται όταν ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος απαντά «Δεχτήκαμε κάποιες καταγγελίες ότι πολύ υψηλόβαθμο στέλεχος της Τράπεζας αυτής είχε βγάλει στο εξωτερικό περί τα 10 εκατομμύρια ευρώ. Κάναμε ελέγχους που, λυπάμαι, για λόγους νομοθεσίας, δεν μπορώ να πω τα ευρήματα, αλλά μπορώ να σας βεβαιώσω ότι τα ευρήματα αυτά έχουν σταλεί στις αρμόδιες αρχές».

    Ένας δημοσιογράφος που ειδικεύεται στον τραπεζικό τομέα και ήταν παρών στη διαδικασία, λέει ότι η απάντηση έδειχνε το διοικητή της ΑΤΕ Θεόδωρο Πανταλάκη. «Φυσικά τον φωτογράφιζε. Τη στιγμή που ο Προβόπουλος απάντησε με αυτό τον τρόπο, κορυφώθηκε το ενδιαφέρον μας για τη συζήτηση και αρχίσαμε να καλούμε τις πηγές μας για να το επιβεβαιώσουμε». Ο Πανταλάκης ήταν ο διοικητής της ΑΤΕ και αμφισβητούσε δημόσια την ιδιωτικοποίηση. Πριν τελειώσουν οι εργασίες της επιτροπής, ο εισαγγελέας είχε διατάξει έρευνα για αυτό το πρόσωπο και το κατά πόσο είχε φοροδιαφύγει κατά τη μεταφορά 8 εκατομμυρίων στο εξωτερικό.

    H εφημερίδα Financial Times κάλυψε εκτεταμένα το συμβάν εκείνης της ημέρας και μίλησε με τον ίδιο τον Πανταλάκη. Το τέλος του άρθρου άφηνε ανοιχτό το ενδεχόμενο η δημοσιοποίηση της συναλλαγής του εκείνη την ημέρα να οφειλόταν στην αντίθεσή του στη συγχώνευση.

    Η υπόθεση δεν οδηγήθηκε πουθενά, μια και ο Πανταλάκης σύντομα έκανε δημόσιες δηλώσεις όπου αναγνώριζε ότι ήταν το πρόσωπο στο οποίο αναφέρθηκαν και ότι τα χρήματα είχαν φορολογηθεί και μεταφέρθηκαν νόμιμα στο εξωτερικό, πράγμα που ήταν αλήθεια.

    Παρόλ’αυτά, η δουλειά του βουλευτή της Χρυσής Αυγής και του τραπεζίτη είχε γίνει, με δεδομένο ότι η αντιπαράθεση για τη συγχώνευση ξεθύμανε και εκτράπηκε στην εξέταση την οικονομικών του κ. Πανταλάκη και στα περί ηθικής ευθύνης του τραπεζίτη που έβγαλε λεφτά στο εξωτερικό σε δύσκολους καιρούς, ξεχνώντας έτσι τις λεπτομέρειες της συγχώνευσης. Ο Παναγιώταρος υπηρέτησε καλά τον τραπεζίτη με την ερώτηση αυτή, ειδάλλως, γιατί να έδινε τόσο εύκολα το πρόσωπο αυτό ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος;

  13. Παράθεμα: Tα χέρια του φασίστα δεν είναι ποτέ καθαρά!!! « ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΘΗΒΑΣ

  14. Ο/Η Ωκεανός λέει:

    Πολυ καλή ανάρτηση.
    Σκέφτομαι αν αυτά τα σάπια μυαλά των οπαδών της Χρυσης Αυγης θα κάτσουν να την διαβάσουν.

  15. Ο/Η Μιχαλοκάφρος ο Πακιστανός λέει:

    ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΑΓΟΣ
    Χρυσή Αυγή: «Ούτε η Αρση Βαρών, ούτε η Μανιάνι είναι Ελληνες»

    «Κανένας… Ελληνας, υπάρχει;» Μετά την δήλωση του Ηλίας Παναγιώταρου σχετικά με την Σοφοκλή Σχορτσιανίτη, ακόμη ένας βουλευτής της Χρυσής Αυγής… επέστρεψε με νέες δηλώσεις, σχετικά με την εθνικότητα της… μισής Εθνικής Ελλάδας στην άρση βαρών.

    Συγκεκριμένα, ο Γιάννης Λαγός είπε ξεκάθαρα ότι κάποιοι που σήκωναν βάρη με την φανέλα της Εθνικής άρσης βαρών και ήρθαν από Αλβανία και Γεωργία δεν είναι Έλληνες.

    O τηλεθεατής και τα άτομα που αποτελούσαν το πάνελ της εκπομπής ζητούσανε επίμονα ονόματα και ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής προχώρησε και σε… ονόματα και τόνισε ότι δεν θεωρεί Έλληνες τους Γιώργο Τζελίλη, Λεωνίδα Σαμπάνη, Λεωνίδα Κόκκα αλλά και την Μιρέλα Μανιάνι και τον Κάχι Καχιασβίλι

  16. Ο/Η Toυ κώλου λέει:

    hellas-orthodoxy.blogspot.gr/2012/10/blog-post_3302.html

    ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ ΓΡΑΙΚΥΛΟΙ, ΕΛΛΑΔΑ, ΙΣΤΟΡΙΑ, ΚΙΝΑΙΔΟΙ, ΣΤΡΑΤΟΣ

    ΒΟΜΒΑ! Ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΡΕΚΑΣ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ!

    Στο βίντεο – απόσπασμα από την παρουσία του στην εκπομπή «Πόλη των Παραισθήσεων», ο γνωστός ηθοποιός και Ελληνορθόδοξος Πατριώτης Κώστας Πρέκας, προχωράει σε μια σημαντική ανακοίνωση:

    Όπως λέει, «εδώ και ένα τρίμηνο έχουμε ξεκινήσει τις διαδικασίες για τη δημιουργία νέου κόμματος, που θα γνωρίσει σύντομα ο ελληνικός λαός»!

    Ταυτόχρονα, δηλώνει πως «Ο ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» και ότι εκείνος διαφωνεί με τη συμπεριφορά στελεχών της!

    Το νέο «κόμμα», όπως αναφέρει, θα κινείται στον άξονα της λαϊκής πατριωτικής δεξιάς, με σαφή ΕΛΛΗΝΟΡΘΟΔΟΞΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ!!!

    Θα παρακολουθούμε με ενδιαφέρον τις εξελίξεις γύρω από αυτή την πολύ σημαντική είδηση κι ευχόμαστε στον Ελληνόψυχο Κώστα Πρέκα κάθε επιτυχία!

    Αξίζει να δείτε ολόκληρη την εκπομπή, εδώ

  17. Ο/Η X.O. λέει:

    http://o-nekros.blogspot.gr/2012/10/blog-post_15.html

    Ερώτηση προς τον Πειραιώς Σεραφείμ

    [….]

    Και τέλος, τι δουλειά έχετε με τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής; Είστε αφελής και πιστεύετε πως αυτή η συμμορία ροπαλοφόρων ενδιαφέρεται για την Ορθοδοξία, ή ακόμα και για την Ελλάδα; Κι αν ενδιαφέρεται, δε χρειαζόμαστε το ενδιαφέρον τους (ένα ενδιαφέρον τού «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», που ασκεί βία και εξάπτει & στο λαό μας τα χειρότερα πάθη) πριν μετανοήσουν και αλλάξουν ρότα, που σίγουρα δεν πρόκειται να το κάνουν όσο τους σιγοντάρουν παπάδες σαν εσάς…
    Παραθέτω μια πρόχειρη ανθολογία κατορθωμάτων τους, που συνέταξε ένας καλός φίλος και καλός ορθόδοξος αγωνιστής (ο Θεός να τον ευλογεί):

    Ας σκεφτούμε τα εξής:

    1) Ποιοι απειλούν παιδάκια

    2) Ποιοι κυνηγούν ανθρώπους μέσα στους δρόμους

    3) Ποιοι είναι μαχαιροβγάλτες

    4) Ποιοι πυροβολούν ανθρώπους που κοιμούνται

    5) Ποιοι χτυπούν γυναίκες που έχουν υπερασπιστεί την Εκκλησία (Κανέλλη – βλ. εδώ)

    6) Ποιος έχει τέτοιο θράσος, ώστε να εισβάλλει σε κλούβα των ΜΑΤ, να τσακώνει κρατούμενο και να μην του λέει ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΙΠΟΤΑ

    7) Ποιοι απειλούν με κατάλυση τη Δημοκρατία και το κοινοβούλιο

    9) Ποιοι θέλουν να φτιάξουν έναν Χριστιανισμό «καθαρό» (δλδ αιρετικό) από τα «εβραϊκά στοιχεία».

    Σας παραπέμπω, Σεβασμιώτατε, με μεγάλο σεβασμό, και στα:
    Οι σπόνσορες της Χρυσής Αυγής
    Χρυσή Αυγή & υβριστές της Εκκλησίας
    Ορθόδοξο ΟΧΙ στη Χρυσή Αυγή.
    (Για να μην έχετε υποψία ότι υπάρχει πολιτικός δόλος λόγω συγκεκριμένων κομματικών προτιμήσεων, παραπέμπω και εδώ).

    Λυπάμαι, γιατί κάποτε νόμιζα πως είστε αγωνιστής. Όμως εδώ και καιρό φοβάμαι πως έχετε καβαλήσει το καλάμι. Επειδή έχετε κάνει και σωστά πράγματα, είναι κρίμα. Ζητώ συγγνώμη για το παρακάτω, αλλά με παρακινούν ανάλογες περιπτώσεις από την Ιστορία της Ορθοδοξίας, όπως ο έλεγχος του Ευσεβίου Δορυλαίου (λαϊκού ακόμη) προς τον πατριάρχη ΚΠόλεως Νεστόριο: Αν και λαϊκός, υπερανάξιος και συντετριμμένος από τη συναίσθηση των αμαρτιών μου, σας ανακαλώ σε μετάνοια. Σκεφτείτε μόνο τα χαμένα πρόβατα, που σας περιμένουν ως γιατρό των καταπονημένων ψυχών τους και όχι ως επίδοξο τιμωρό και μπαμπούλα!

  18. Των βασανιστηρίων, η λογοκρισία έπεται
    Λίγο πριν την κατάθεση των νέων μέτρων, παρά τους βερμπαλισμούς του, το κόμμα του Κουβέλη ετοιμάζεται να «κάνει την καρδιά του πέτρα» και να υπερψηφίσει τα πάντα για το καλό «της πατρίδος». Κι ενώ οι αστικές εφημερίδες και τα κανάλια κάνουν λόγο για εμπλοκή και κυβερνητική κρίση στο μνημονιακό μέτωπο, η κυβέρνηση συνεχίσει άτεγκτη το πιο ουσιαστικό της έργο: τη μετατροπή δηλαδή της παρηκμασμένης αστικής δημοκρατίας σε ένα αναγεννημένο κράτος έκτακτης ανάγκης. Μέσα σε δυο μήνες έχουμε πραγματικά μια αναβάθμιση ποσοτική και ποιοτική της κρατικής καταστολής και των ναζιστικών συμμοριών καθώς και μια οργανωμένη κεντρικά απόπειρα ιδεολογικής της νομιμοποίησης.
    Με λίγα λόγια το βαθύ κράτος και η κυβέρνηση από τον εθνοσωτήρα Σαμαρά και τον -θα μηνύσω την Γκάρντιαν κάποτε- Δένδια, μέχρι τα ναζιστικά αυγά αναδιατάσσουν τις δυνάμεις τους, προκαλώντας συνεχώς όχι μόνο την αριστερά και την αναρχία, αλλά κι όποιον δε φαίνεται να συντάσσεται ανοιχτά με το φαιό τους όραμα. Πολιτικά οι φασίστες και η κυβέρνηση μπορεί να μην ταυτίζονται, αλλά η διαδικασία εκφασισμού που έχει ξεκινήσει συμπεριλαμβάνει και τις δύο εκδοχές ανασυγκρότησης του μπλοκ εξουσίας…   ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ: http://wp.me/pryYN-19G

  19. Ο/Η Γιουσουφάκι λέει:

    http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26509&subid=2&pubid=112942643

    Kασιδιάρης

    «Ο κλήρος όμως προτρέπει να συνεχίσουμε τον αγώνα. O κλήρος κι ο πιστός Λαός είναι στο πλευρό μας. Η υποστήριξη αυτή μας δίνει δύναμη σε αυτήν την Εθνική πρωτοβουλία που έχουμε αναλάβει» τονίζεται στην ανακοίνωση.

    Παράλληλα, γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στον ιερέα που τέλεσε τον αγιασμό στην Τ.Ο. Νοτίων Προαστίων στον Άλιμο.

    Οπως τονίζεται στην ανακοίνωση, «ο ιερέας προέτρεψε τα μέλη και τους φίλους της Χρυσής Αυγής να συνεχίσουν τον Αγώνα για την Πατρίδα, την Θρησκεία και τα Ιδανικά μας κόντρα στην κρίση αξιών που μαστίζει την Ελληνική κοινωνία».

  20. Ο/Η Iερώδουλος λέει:

    Με την μπέρτα του Χριστόδουλου

    Tου Στεφανου Κασιματη

    Θεωρεί ότι οι Ελληνες «βιώνουμε έναν περίεργο πόλεμο» και νιώθει ότι «βρισκόμαστε υπό κατοχή, η κυριαρχία μας υποχωρεί και έχουμε γίνει θύματα μιας τραγικής περίπτωσης τοκογλυφίας». Αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη, ως προς την αντιμετώπιση του δημοσίου χρέους της Ελλάδος, βρίσκει ότι «αποτελεί εκτροπή από τις ρίζες και τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ενωσης» και καλεί όσους δηλώνουν φίλοι μας να «σεβαστούν τόσο την αξιοπρέπεια όσο και την Ιστορία μας», διότι, σε τελευταία ανάλυση, «μας χρωστάνε δεν τους χρωστάμε».

    Και το ερώτημα, που προκύπτει από τις παραπάνω απόψεις, τις οποίες προσφάτως εξέφρασε ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος σε συνέντευξη του στο ΣΚΑΪ, είναι τι του συνέβη και, ξαφνικά, μπήκε -ακροπατώντας έστω- στα χωράφια των Τράγκα και Παπαδάκη και άρχισε να μιλάει τη γλώσσα του εθνολαϊκισμού, που χειριζόταν με χαρακτηριστική άνεση ο Χριστόδουλος. Ακόμη και αν έχει περιστασιακό χαρακτήρα αυτή η εξέλιξη, η ειρωνεία της είναι προφανής, όταν μάλιστα θυμάται κανείς τη λύτρωση που είχε φέρει η εκλογή του σημερινού προκαθημένου, μετά την περιπέτεια της χριστοδουλικής περιόδου.

    Οι καιροί, όμως, είναι πολιτικοί. Η κρίση συνέτριψε το κομματικό σύστημα όπως το ξέραμε, απειλεί τους οικονομικούς πόλους εξουσίας και στην κοινωνία έχει ξυπνήσει δαίμονες των οποίων την ύπαρξη αγνοούσαμε. Επιπλέον, δε, η ανάμνηση του Χριστόδουλου, του οποίου η φωνή κάποτε εξέφραζε όλες τις διάσπαρτες δυνάμεις του εθνολαϊκισμού, είναι ακόμη νωπή. Στο πλαίσιο αυτό, ο Ιερώνυμος κρίνει ότι πρέπει να φορέσει την μπέρτα του Χριστόδουλου και να κάνει πολιτική. Σε τελευταία ανάλυση, είναι γεγονός το οποίο κανένας ρεαλιστής δεν μπορεί να αγνοεί ότι η Εκκλησία στην Ελλάδα ιστορικά είναι μια οιονεί πολιτική δύναμη, με θέση στο παιχνίδι της εξουσίας· και μία από τις μεταβολές στο σύστημα που προκαλεί η κρίση είναι ότι οι όροι του παιχνιδιού αυτού επανακαθορίζονται και έχουν τεθεί υπό διαπραγμάτευση μεταξύ των παικτών, νέων όσο και παλαιών.

    Αυτή η κατάσταση ωθεί τον Ιερώνυμο να μετέρχεται τη ρητορική του άδικου χρέους και του δήθεν ιστορικού δικαιώματος του Ελληνάρα να καλοπερνά με τα λεφτά των άλλων. Νομίζει ότι υιοθετώντας κατά τι μετριασμένη τη γραμμή Χριστόδουλου θα συγκρατήσει τα φαινόμενα διάλυσης στην Ιεραρχία της Εκκλησίας, όπου διάφοροι γραφικοί στην ωραιοπάθειά τους καβαλάνε τον Βουκεφάλα και καλπάζουν, αλλά και τη διείσδυση της Χρυσής Αυγής στα χαμηλότερου επιπέδου -οικονομικού και μορφωτικού- στρώματα της κοινωνίας, τα οποία αποτελούν το κατ’ εξοχήν κοινό της Εκκλησίας. Βέβαια, από το τι νομίζει μέχρι το αν θα τα καταφέρει η απόσταση είναι μεγάλη. Οπως μεγάλοι είναι και οι κίνδυνοι, αν δεν καταφέρει να ελέγξει τα πνεύματα που αναρριπίζει. Διότι μπορεί μεν ο Ιερώνυμος να διαθέτει πολιτική αντίληψη (σ.σ.: ήταν και αυτός ένας από τους λόγους για τον οποίον ο Σεραφείμ τον θεωρούσε ιδεώδη διάδοχό του…), είναι αμφίβολο όμως αν έχει τις απαραίτητες δυνάμεις για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ρόλου.

    Συγχρόνως, ωστόσο, οι απόπειρες που επιχειρεί ο Αρχιεπίσκοπος στον ρόλο του Χριστόδουλου αποσκοπούν -ίσως περισσότερο από οπουδήποτε αλλού- στην ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης της Εκκλησίας μέσα στο εσωτερικό παιχνίδι εξουσίας. Διότι πόσο ασφαλής μπορεί να αισθάνεται ο προκαθήμενος για τα όποια προνόμιά της θα έχει διασώσει η Εκκλησία την επαύριο, όταν τώρα τα πάντα είναι ρευστά και επαναπροσδιορίζονται; Αν όμως κατορθώσει έναν ευνοϊκό για την Εκκλησία διακανονισμό (π. χ., στο θέμα των δεσμευμένων από το κράτος περιουσιακών στοιχείων) ο Ιερώνυμος μπορεί να ελπίζει η Εκκλησία θα συνεχίσει και μετά από αυτόν στη μετριοπαθή κατεύθυνση που ο ίδιος προκρίνει. Από την τάξη των ακραίων της Ιεραρχίας, δεν τον ανησυχούν τόσο οι γραφικοί που εκδηλώνονται και εκτίθενται, όσο οι σοβαροί ακραίοι που σιωπούν και περιμένουν, όπως λ. χ. ο Μεσογαίας Νικόλαος…

    http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_30/10/2012_467884

  21. Ο/Η Νικολάκης λέει:

    χρόνια χτιζόταν το χομεϊνικό, λαικιστικό, εθνικιστικό κράτος πατρίς θρησκεία οικογένεια, τώρα σπάει το αυγό της οχιάς

    Σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών με επικεφαλής τον καθηγητή κ. Πανά, τα αποτελέσματα έπειτα από αναγωγή είναι…

    Πηγή: http://ideopigi.blogspot.com/2012/10/blog-post_9937.html#ixzz2AuPNntcl

    ΝΔ 16%
    ΣΥΡΙΖΑ 23,5%
    ΠΑΣΟΚ 8,2%
    ΑΝΕΛ 9,8%
    ΧΑ 13,8%
    ΔΗΜΑΡ 7,7 %
    ΚΚΕ 5,5%
    ΑΛΛΟ 15,5%.

    Οι μεγάλες ηλικίες που ήταν στην ΝΔ, σύμφωνα με ευρήματα της δημοσκόπησης, μετατοπίζονται προς ΧΑ.
    Πηγή

    Πηγή: http://ideopigi.blogspot.com/2012/10/blog-post_9937.html#ixzz2AuOa6zMS

  22. Ο/Η Μαύρη παπαδιά λέει:

  23. Ο/Η Πρεζόνι λέει:

    Bασανιστήρια στη ΓΑΔΑ
    Παγκόσμιος σάλος

  24. Ο/Η Πρεζόνι λέει:

    http://www.bloko.gr/swmata-asfaleias/eyreia-epixeirhsh-ths-astynomias-sta-eksarxeia-gia-toys-toksikomaneis-h-eksarthsh-twn-toksikomanwn-me-th-xrysh-aygh-kai-ta-freikorps.html

    Σε εξέλιξη βρίσκεται εδώ και λίγη ώρα επιχείρηση της Αστυνομίας στην οδό Στουρνάρη αλλά και σε εκτεταμένη ακτίνα γύρω από αυτή, προκειμένου να γίνουν αθρόες προσαγωγές τοξικομανών. Η επιχείρηση έχει οργανωθεί κεντρικά από τη ΓΑΔΑ και η αναγκαιότητα της υπαγορεύτηκε μετά το προχθεσινό επιεισόδιο που προκάλεσαν τοξικοεξαρτημένοι στην περιοχή.

    Σύμφωνα με πληροφορίες, πρόκειται για ένα φαινόμενο με ανησυχητική το τελευταίο διάστημα συχνότητα επανάληψης. Όπως λέγεται, πολλοί από τους τοξικομανείς έχουν «προσεταιριστεί» από στελέχη της Χρυσής Αυγής και χρησιμοποιούνται ώστε να πρωτοστατούν στα πογκρόμ σε βάρος μεταναστών.

    Η συγκεκριμένη «εξάρτηση» μεταξύ του νεοναζιστικού κόμματος με εξαρτημένους από ναρκωτικά, άρχισε να δημιουργείται αμέσως μετά την αποτρόπαια δολοφονία του Μανώλη Καντάρη και πολλοί τοξικομανείς χρησιμοποιούνται για τη στελέχωση των freikorps.

    Δείτε το βίντεο που αποτέλεσε το έναυσμα για το σχεδιασμό της σκούπας

  25. Ο/Η Mήπως ο δάσκαλος; λέει:

    Σε πρόβα παρέλασης δημοτικού σχολείου χωριού του Αγρινίου ακούστηκε από τους μαθητές το σύνθημα «αίμα-τιμή-Χρυσή Αυγή»…

    Ανθή Κουτσουμπού
    news247Οκτώβριος 27 2012 21:09

    Προβληματισμό σε πολλούς στο Αγρίνιο και όχι μόνο έχει προκαλέσει το περιστατικό που συνέβη σε πρόβα παρέλασης δημοτικού σχολείου χωριού, με μαθητές να φωνάζουν συνθήματα υπέρ της Χρυσής Αυγής.

    Την αρχή έκανε ένας μαθητής, ο οποίος φώναξε «αίμα-τιμή-Χρυσή Αυγή». Γρήγορα οι φωνές υπέρ του κόμματος πύκνωσαν, με τον δάσκαλο που επέβλεπε την πρόβα να μην επεμβαίνει ενώ αρκετοί ήταν αυτοί που είδαν χιουμοριστικά το συμβάν, όταν ενημερώθηκαν γι’ αυτό.

    Πολλοί πάντως εξέφρασαν την αντίθεση τους και την ανησυχία τους για το γεγονός ότι η Χρυσή Αυγή έχει μπει, έστω και με αυτό τον τρόπο, στα δημοτικά σχολεία.

    Πηγή: agriniopress.gr

  26. Ο/Η ΚΔ λέει:

    http://tvxs.gr/news/kosmos/dodekaxronos-dikazetai-gia-ti-dolofonia-toy-neonazi-patera-toy

    Τα ξημερώματα της 1ης Μαΐου 2011, ο 10χρονος Τζόζεφ Χολ πήγε στο σαλόνι του σπιτιού του κρατώντας στο χέρι του ένα ρεβόλβερ, το έστρεψε κατά του πατέρα του την ώρα που εκείνος κοιμόταν στον καναπέ και τον πυροβόλησε θανάσιμα. Η δίκη του μικρού αγοριού, που ξεκίνησε χθες, Δευτέρα, στην Καλιφόρνια χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα περίπλοκη λόγω του ναερού της ηλικίας του, αλλά και του γεγονότος ότι το θύμα, ο 32χρονος Τζεφ Χολ, ήταν ο αρχηγός της τοπικής οργάνωσης νεοναζί.

  27. Ο/Η Xριστιανοφασισμός λέει:

    Στρασβούργο, Γαλλία

    Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων καταδίκασε την Πολωνία για την απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση που επιφύλαξε σε μια 14χρονη, θύμα βιασμού, την οποία οι Αρχές επιχείρησαν να αποτρέψουν όταν αποφάσισε να κάνει άμβλωση.

    Το δικαστήριο έκρινε ότι το δικαίωμα της ανήλικης στην ιδιωτική και οικογενειακή ζωή παραβιάστηκε το 2008 αφού οι Αρχές την έθεσαν αυθαίρετα υπό κράτηση αφού προηγουμένως την είχαν τοποθετήσει σε ένα ίδρυμα για να την χωρίσουν από τη μητέρα της, καθώς η τελευταία ήθελε να προχωρήσει η κόρη της σε άμβλωση.

    Στην απόφασή τους οι δικαστές τονίζουν ότι τους προξένησε κατάπληξη ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι πολωνικές Αρχές άσκησαν ποινική δίωξη στο κορίτσι με την κατηγορία της παράνομης σεξουαλικής σχέσεις αντί να την θεωρήσουν θύμα σεξουαλικής κακοποίησης.

    Όπως σημειώνουν, η Πολωνία παραβίασε το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που απαγορεύει την απάνθρωπη ή εξευτελιστική μεταχείριση προσώπων.

    Η απόφαση του δικαστηρίου (στα αγγλικά)
    Η νομοθεσία της Πολωνίας όσον αφορά τις αμβλώσεις είναι από τις πιο αυστηρές στην Ευρώπη. Το δικαστήριο έχει καταδικάσει τη χώρα άλλες δύο φορές επειδή δεν έχει φροντίσει να τηρείται ο νόμος για το θέμα αυτό.

    Τα νοσοκομεία στην πόλη Λούμπλιν έκαναν τα πάντα για να αποτρέψουν την 14χρονη να προχωρήσει στην άμβλωση.

    Αρχικά ο επικεφαλής της γυναικολογικής κλινικής «επικαλούμενος τις θρησκευτικές πεποιθήσεις του, αρνήθηκε να εγκρίνει την άμβλωση» και κατόπιν παραβίασε το ιατρικό απόρρητο, όταν κάλεσε έναν ιερέα για να πείσει την ανήλικη να συνεχίσει την εγκυμοσύνη της.

  28. Ο/Η John Fistikis λέει:

    Η Χρυσή Αυγή σε λίγο καιρό θα είναι αυτοδύναμη κυβέρνηση και όλους εσάς τους ανθέλληνες προδότες θα σας βάλει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης να εργάζεστε για το καλό της πατρίδας….

  29. Ο/Η Αρχειοφύλακς λέει:

    http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&cid=1&aid=1233542
    Στη Βουλή οι βιαιότητες της Χρυσής Αυγής
    ΑΘΗΝΑ 30/10/2012
    Όλα τα περιστατικά βίας και ποινικώς κολάσιμων πράξεων, που έχουν καταγγελθεί για βουλευτές και στελέχη της Χρυσής Αυγής και έχουν καταγραφεί από τις Αστυνομικές Διευθύνσεις της χώρας, απέστειλε στη Βουλή ο υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη Νίκος Δένδιας.

    Τα περιστατικά παρατίθενται σε ένα πολυσέλιδο έγγραφο το οποίο απέστειλε στη Βουλή ο υπουργός προς απάντηση ερώτησης που είχε καταθέσει ο βουλευτής της ΝΔ Δημήτρης Κυριαζίδης.

    Ο κ. Δένδιας επισημαίνει στο έγγραφό του την πρόσφατη εγκύκλιο του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, σύμφωνα με την οποία «για πλημμεληματικού χαρακτήρα πράξεις βουλευτή, ακόμη και αν είναι αυτόφωρες, δεν επιτρέπεται η σύλληψη και ποινική δίωξη του χωρίς άδεια της Βουλής, πλην όμως επιτρέπεται η διενέργεια ανακριτικών πράξεων που είναι αναγκαίες για τη βεβαίωση του εγκλήματος, αλλά και η φυσική παρεμπόδιση του επιτιθέμενου βουλευτή με τα συνήθη χρησιμοποιούμενα αποτρεπτικά μέσα, που εφαρμόζονται στους παρανομούντες πολίτες από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας».

    ——-
    http://www.hellenicparliament.gr/Koinovouleftikos-Elenchos/Mesa-Koinovouleutikou-Elegxou?pcm_id=bdcc6376-d51d-4a6b-9bd0-21b1475e0920

    ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ
    Αριθμός: 2454
    Τύπος: Ερωτήσεις
    Συνοδος / Περίοδος: Α’ ΙΕ΄ ΠΕΡΙΟΔΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΜΕΝΗΣ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ)
    Θέμα: Πόσες καταγγελίες έχουν γίνει (από ιδιώτες ή αυτεπάγγελτα) σε βάρος στελεχών και Βουλευτών της Χρυσής Αυγής για περιστατικά βίας ή εν γένει κολάσιμων πράξεων
    Κόμμα: Ν.Δ.

    Ημερομηνία: 02/10/2012
    Ημ. Τελευταίας Τροποποίησης: 03/10/2012
    Καταθέτοντες: Κυριαζίδης Τριαντάφυλλου Δημήτριος

    Υπουργεία:
    Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη
    Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

    Υπουργοί:
    •Ρουπακιώτης Αντώνιος (Υπουργός Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων )
    •Δένδιας Νικόλαος / Γεώργιος (Υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη )

    Αρχεία Ερωτήσεων:

    Click to access 7747846.pdf

    Αρχεία Απαντήσεων:

    Click to access 7792500.pdf

  30. Ο/Η Οι Χρυσές Αυγές ξημερώνουν μαύρες μέρες λέει:

  31. Ο/Η Η Μπαλάντα της Φρίκης λέει:

    Το βιβλίο του Γιάννη Κάτρη ” Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα”:

    Η Μπαλάντα της Φρίκης

  32. Ο/Η Αρχειοφύλακς λέει:

    http://www.washingtonpost.com/blogs/worldviews/wp/2012/10/29/pogrom-punk-the-greek-neo-nazi-rock-bands-boosting-golden-dawns-rise/
    Pogrom Punk: The Greek neo-Nazi rock bands boosting Golden Dawn’s rise
    Posted by Max Fisher on October 29, 2012

    The Guardian’s Marla Margaronis begins her deep, and deeply disturbing, article on the rise of Greek neo-Nazi party Golden Dawn with an interesting detail.
    http://www.guardian.co.uk/world/2012/oct/26/golden-dawn-greece-far-right

    The movement’s favorite band is a group called Pogrom.

    Just so we’re clear, pogrom is a Russian word that originated in the 19th century to describe state-sanctioned mob violence against Jews. Encyclopedia Britannica defines it as “a mob attack, either approved or condoned by authorities, against the persons and property of a religious, racial, or national minority. The term is usually applied to attacks on Jews in the Russian Empire in the late 19th and early 20th centuries.”

    Greek neo-Nazi music has its own charming history. Finding English-language articles from within this particular sub-culture can be difficult; most neo-Nazi groups, with the obviously significant exception of Greece, have learned to lay low in the Western world. But Greek neo-Nazi music fans seem to define the genre as “the Hellenic NS/WP skinhead music scene.” NS/WP is the broader movement’s self-styled acronym for national socialism (Nazi)/white power. Common shorthands seem to be Hellenic nationalist music or Hellenic skinhead. The music movement, which began 20 years ago in rock clubs and bars, now seems to moving into mainstream Greek politics.

    Here’s a taste of Pogrom’s Hellenic nationalism, with a song titled “Rock the Homeland.” It sounds like pretty straightforward, vanilla, late-1980s or early-1990s punk rock. But the Greek lyrics include such lines as “Rock for the fatherland, this is our music, we don’t want parasites and foreigners on our land,” according to Margaronis’s translation. Other Pogrom lyrics insult Anne Frank and the Wailing Wall, a Jewish holy site in Jerusalem.

    The video’s visuals include the typical tropes of white nationalism and of punk rock. American viewers might notice a familiar sight pop up at the 1:20 mark: an album cover bearing a Confederate flag. That’s Till The Darkest Hour, a 2007 album by Greek “skinhead” band Koi!Mpressor, and it’s an anecdotal indicator of the way that this bit of Americana can sometimes be interpreted overseas. Two other Pogrom songs are “Auschwitz” and “Speak Greek Or Die.”

    The history of Greek neo-Nazi rock music goes back to a 1987 song “North Epirus” by the Greek band Last Patriots, according to a genre fan page that I won’t link (sorry) because it’s a neo-Nazi site. The song name is a reference to a region of Albania, bordering Greece, that Greek nationalists claim as their own. According to the site, this was the start of a trend of explicitly political songs and bands pushing the neo-Nazi view.

    Greek neo-Nazi rock seems to have mostly been about live performances — and thus social gatherings — rather than album sales. “Today the gigs are much better organized and take place much more frequently,” according to the fan page. (You can Google that quote if you really want to visit their site.) “These last days, when suppression is becoming a boomerang against the state and the parastate and thousands of people join the struggle to survive and fight for the honour of our nation, it seems more than ever necessary to express this rage through music.”

    The former bass player of Pogrom, a man named Artemios Mathaiopoulos, is now a member of Golden Dawn. In July, he ran for and won a seat in the Greek national parliament.

    http://www.searchlightmagazine.com/news/international-news/announcement-for-the-new-golden-dawn-member-in-parliament

  33. Ο/Η Αρχειοφύλακς λέει:

    Ο ναζιστικός χαιρετισμός από τον Χίτλερ μέχρι τον Μιχαλολιάκο της Χ.Α


    Ο ναζιστικός χαιρετισμός από τον Χίτλερ μέχρι τον Μιχαλολιάκο της Χ.Α
    Posted on 23/10/2012

    Ο ναζιστικός ή χιτλερικός χαιρετισμός (Hitlergruß),
    http://en.wikipedia.org/wiki/Nazi_salute
    ήταν η συνήθης χειρονομία χαιρετισμού στη ναζιστική Γερμανία και την ναζιστική Ευρώπη.

    Ο χαιρετισμός συνήθως συνοδευόταν με το Heil Hitler, το Heil mein Führer («Χαίρε, ω αρχηγέ μου!”)
    http://en.wikipedia.org/wiki/F%C3%BChrer
    , ή το Sieg Heil που σημαίνει “Χαίρε νίκη!”.

    Ο ιδιότυπος αυτός χαιρετισμός που επισημοποιήθηκε το 1930 από το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα ουσιαστικά σηματοδοτούσε την λατρεία και την υπακοή στην προσωπικότητα του Αδόλφου Χίτλερ και μερικά χρόνια αργότερα την πολεμική προσπάθεια για νέες κατακτήσεις. Ο χαιρετισμός ήταν υποχρεωτικός για τους πολίτες αλλά προαιρετικός για το στρατιωτικό προσωπικό (η Wehrmacht είχε τον δικό της), όπου ο παραδοσιακός στρατιωτικός χαιρετισμός διατηρήθηκε μέχρι λίγο μετά την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ το 1944.

    Η χρήση του ναζιστικού χαιρετισμού αποτελεί σήμερα ποινικό αδίκημα στη Γερμανία, την Αυστρία, τις Κάτω Χώρες και την Τσεχική Δημοκρατία. Στην Ελλάδα μετά την δικτατορία Μεταξά αναβιώνει με την ίδρυση των εθνικιστικών νεολάιων της ΕΠΕΝ και της Χρυσής Αυγής στις άρχες της δεκαετίας του ’80 και με την εμφάνιση των πρώτων skinheads στην χώρα το 1984 (Ν.Ο.Π.Ο Παναθηναικού).

    ΟΙ skinheads στην Ακρόπολη το ’87 από φωτογραφικό ρεπορτάζ του περιοδικού Ταχυδρόμος.
    http://parodynews.files.wordpress.com/2012/10/acropoli1987.jpg?w=528&h=382

    Ο ναζιστικός χαιρετισμός, που ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής προσπάθησε να νομιμοποιήσει και να απενοχοποιήσει, ουσιαστικά για πρώτη φορά από την ίδρυση της Χ.Α, στην συνείδηση των ψηφοφόρων του με το επικοινωνιακό εύρημα: ”τα χέρια μπορει να χαιρετούν έτσι αλλά έιναι καθαρά χέρια, δεν κλέβουν!” έχει προιστορία με αρκετές έριδες για την προέλευσή του.

    Για να εκτελέστεί ο χαιρετισμός, αρκεί κάποιος να επεκτείνει το δεξί του χέρι τουλάχιστον στο ύψος των ματιών ώστε να είναι παράλληλος με το βραχίονα . Ο χαιρετισμός στην ναζιστική Γερμανία εκτελείτο και από απόσταση , ενώ αν κάποιος είχε μια φυσική αναπηρία στο δεξί του χέρι μπορούσε να χαιρετήσει με το το αριστερό.

    http://parodynews.files.wordpress.com/2012/10/hitler_1928.jpg?w=379&h=599

    Ο Αδόλφος Χίτλερ και ο Χέρμαν Γκέρινγκ ήταν οι μοναδικοί ναζί που πρωτοχαιρέτησαν με αυτόν τον τρόπο σε ένα συλλαλητήριο του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος το 1928 στην Νυρεμβέργη. Οι Γερμανοί ήθελαν να πιστέυουν ότι ο χαιρετισμός βασίζεται σε ένα αρχαίο ρωμαϊκό έθιμο . Ωστόσο κανένα ρωμαϊκό έργο τέχνης δεν υπάρχει μέχρι σήμερα που να απεικονίζει τον συγκεκριμένο χαιρετισμό.

    Το 1784 ο ζωγράφος Jacques-Louis David απεικόνισε σε πίνακα του τον περίφημο όρκο του του Οράτιου,
    Ο ζωγράφος αναφερόμενος στις αξίες του Διαφωτισμού και στο κοινωνικό συμβόλαιο του Rousseau ζωγραφισε τρείς Ρωμάιους που αποτίειουν ταυτόχρονα όρκο τιμής μπροστά στον πατέρα τους.

    Jacques-Louis David- Οratio’s oath
    http://parodynews.files.wordpress.com/2012/10/jacques-louis_david_oath_of_the_horatii_1784-85.jpg?

    Ο όρκος μεταξύ των 3 αδερφών μπορεί να μεταφραστεί ως μια πράξη της ισχύος εν τη ενώση των ανδρών , κάτι που παραπέμπει ευθέως σε αναφορά για το κράτος.

    Ο πίνακας του Jacques-Louis David αποτελέι το σημείο εκκίνησης για τη χειρονομία που έγινε γνωστή ως Ρωμαϊκό Salute, δηλαδή χαιρετισμός.

    Άλλες αναφορές στα τέλη του 19ου- αρχές του 20ου αιώνα σε θεατρικά έργα και ταινίες απεικονίζουντον χαιρετισμό ως ένα αρχαίο ρωμαϊκό έθιμο. Στην ταινία του βωβού κινηματογράφου Cabiria (1914), του οποίου το σενάριο γράφτηκε από τον Ιταλό υπερεθνικιστή Gabriele d’Annunzio υιοθετήθηκε το στυλ του χαιρετισμού που απεικονίζεται στην ταινία ως ένα νεο-ιμπεριαλιστικό τελετουργικό.

    Cabiria (1914)
    http://parodynews.files.wordpress.com/2012/10/katalogara2.jpg?w=436&h=260

    Ο χαιρετισμός υιοθετήθηκε γρήγορα και από το ιταλικό φασιστικό κόμμα του Μπενίτο Μουσολίνι ενώ το 1926 επισημοποιήθηκε στην Γερμανία, με το Heil Hitler να γίνεται σχεδόν υποχρεωτικό.

    Ωστόσο, κάποια μέλη του ναζιστικού κινήματος αμφισβήτησαν έντονα τη νομιμότητα του Ρωμαϊκού χαιρετισμού, λέγοντας ότι προέρχεται από την φασιστική Ιταλία.

    Οι γερμανοί αναγκάστηκαν να επινοήσουν ένα σενάριο για να νομιμοποιηθεί στην λαική συνείδηση ο χαιρετισμός. Τον Ιούνιο του 1928 , ο Rudolf Hess δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο ο ”φασιστικός χαιρετισμός” στο οποίο ισχυρίστηκε ότι η χειρονομία αυτή χρησιμοποιείται στη Γερμανία ήδη από το 1921, πριν οι ναζί να ακούσουν για τους φασίστες του Μουσολίνι.

    Στο άρθρο του ο Ές αφού διαψέυδει την προέλευση του χαιρετισμού προσπαθέι στην συνέχεια να δικαιολογήσει την επιλογή του από το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα λέγοντας ότι η προσαρμογή της χειρονομίας στα γερμανικά ακόμη και να έχει ιταλικές ρίζες δεν έιναι κακό και επειδή αρέσει θα πρέπει να διατηρηθεί.

    Τη νύχτα της 3ης Ιανουαρίου 1942, ο Χίτλερ είπε για την προέλευση του ναζιστικού χαιρετισμού: ” Έκανα το χαιρετισμό του Κόμματος καιρό μετά αφού ο Ντούτσε τον είχε ήδη εγκρίνει. Είχα διαβάσει την περιγραφή της συνεδρίασης της συνέλευσης του Worms , κατά τη διάρκεια της οποίας καταδικάστηκε και απαγορέυτηκε το έργο του Λούθηρου όμως εκείνος που ήδη ειχε θέσει τις βάσεις της προτεσταντικής ηθικής την χαιρέτησε με ενθουσιασμό προσπάθοντας να δείξει ότι οι θρησκευτικές μεταρυθμίσεις δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με τα όπλα, αλλά με ειρηνικές προθέσεις.”

    Ο Χίτλερ τόνισε για τον ναζιστικό χαιρετισμό, ότι τον πρωτοειδε στη Βρέμη το 1921, υποστηρίζοντας ότι πρέπει να θεωρηθεί ως επιβίωση ενός αρχαίου εθίμου, το οποίο αρχικά σήμαινε: “Δείτε, δεν έχω όπλο στο χέρι μου!”

    Ο χαιρετισμός στο Κόμμα εισήχθη στην πρώτη συνεδρίασή του στη Βαϊμάρη. Το SS ταυτόχρονα του έδωσαν ένα πιο στρατιωτικό- μιλιταριστικό στυλ που έγινε αργότερα ο φοβος και ο τρομος όσων δεν χαιρετούσαν.

    Μια ντιρεκτίβα στις 13 Ιουλίου 1933 από τον Υπουργό Εσωτερικών του Ράιχ Wilhelm Frick έκανε υποχρεωτική την χρήση του χιτλερικού χαιρετισμού για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους ενώ ακολούθησε και μια διαταγή που απαιτούσε, επίσης, τον χαιρετισμό κατά τη διάρκεια της ανάκρουσης του εθνικού ύμνου ” Horst Wessel-Lied”. Οι τρόφιμοι των φυλακών και οι Εβραίοι απαγορευόταν να χαιρετήσουν ναζιστικά ενώ μέχρι το το τέλος του 1934 είχαν συσταθεί ειδικά δικαστήρια για να τιμωρήσουν εκείνους που αρνούνταν να χαιρετίσουν. Οι παραβάτες αντιμετωπίζαν το ενδεχόμενο να σταλούν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και οι αλλοδαποί διπλωματικοί και άλλοι υπάλληλοι που δεν χαιρετούσαν, ξυλοκοπούνταν.

    Στα σχολεία της χιτλερικής Γερμανίας οι καθηγητές υποχρεούνταν να χαιρετούν ο ένας τον άλλο ακόμη και στα διαλείματα, ενώ η χιτλερική νεολαία εκπαιδευόταν από το νηπιαγωγείο.
    http://parodynews.files.wordpress.com/2012/10/bundesarchiv_bild_183-2007-0329-501_reichsgrc3bcndungsfeier_schulklasse.jpg?w=518&h=377

    Η ναζιστική προπαγάνδα και ο χαιρετισμός χρησιμοποιήθηκε ακόμη και σε κλασικά παραμύθια, όπως η Ωραία Κοιμωμένη.

    Σήμερα ο χιτλερικός χαιρετισμός έχει υιοθετηθεί με νοσταλγία για τον δημιουργό του από όλα σχεδόν τα ναζιστικού τύπου κινήματα σε Ευρώπη και Αμερική. Όμως με την δημόσια δήλωση του αρχηγού της Χρυσής Αυγής Νίκου Μιχαλολιάκου, επιχειρήται μια πρωτοφανής προσπάθεια νομιμοποίησης του χιτλερικού χαιρετισμού με το πρόσχημα ότι η χειρονομία προέρχεται από χέρια καθαρά που δεν κλέβουν.

    Από τον θόρυβο που προκάλεσαν οι δηλώσεις Μιχαλολιάκου η Χρυσή Αυγή υποχρεώθηκε σε αναδίπλωση και με συμπληρωματική της δήλωση διέυκρίνησε ότι ο χαιρετισμός δεν έχει σχέση με τους ναζιστές αλλά με το κίνημα Μεταξά.

    http://parodynews.files.wordpress.com/2012/10/metaxas2.jpg?w=592&h=382

    Αυτό που ξεχνάει έιναι ότι και οι Έλληνες εθνικιστές υιοθέτησαν την χειρονομία από τους χιτλερικούς.

  34. Ο/Η Αρχειοφύλακς λέει:

    TIME Magazine – Europe, Middle East and Africa Edition –
    – November 5, 2012 | Vol. 180, No. 19

    On the Road with Golden Dawn, Greece’s Ultra-Nationalist Party


    Greece
    On the Road with Golden Dawn, Greece’s Ultra-Nationalist Party
    Oct. 31, 2012

    On Aug. 25, 2012, the Greek ultran-nationalist party Golden Dawn rallied at Thermopylae, congregating around a statue of King Leonidas of Sparta, whose warriors stood up to the enormous invading army of the Persian King of Kings Xerxes in the year 480 B.C. According to recent polls, Golden Dawn is now the third most popular political part in Greece, drawing its strength from a virulently anti-immigrant platform.
    Even as it appropriates the Greek past for propaganda purposes, the far-right party has gained in popularity while espousing virulent anti-immigrant policies and rhetoric.


    1 of 11 photos by Myrto Papadopoulos

    MORE: Why the Rise of Greece’s Golden Dawn Party Is Bad for Europe
    http://www.time.com/time/magazine/article/0,9171,2127808,00.html?pcd=pw-w
    This TIME Magazine article is free for subscribers.

  35. Ο/Η Μιχαλοκάφρος ο πακιστανομούρης λέει:

    Ένταση σημειώθηκε το βράδυ της Τετάρτης στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα. Διοργανώθηκε στην περιοχή συγκέντρωση από περίπου 150 άτομα, με τη συμμετοχή μελών της Χρυσής Αυγής.

    Σύμφωνα με πληροφορίες μέλη της Χρυσής Αυγής επιτέθηκαν εναντίον μεταναστών και καταστημάτων που διατηρούν μετανάστες.

  36. Ο/Η Ανορθόγραφος Ναζί λέει:

    O ανορθόγραφος Ναζιστής συνάελφος του βωμολόχου Παναγιώταρου που προσπαθεί να προσεταιρειστεί τις θεούσες με χαρακτηρισμούς οικουμενιστής και ουνίτης για τον Μεσσηνίας

    http://www.messiniaportal.gr/news/3938/koykoytsis-kata-hrysostomoy-ton-apokalei-gkoyrme-k-sabbato

    Κουκούτσης κατά Χρυσόστομου: Τον αποκαλεί γκουρμέ κ. Σάββατο

    Τρί, 30/10/2012 – 14:50

    Ανακοίνωση του βουλευτή της Χρυσής Αυγής κατά του Μητροπολίτη Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου

    «Πολλοι με ρωτανε ποια ειναι η αποψη μου για την χολη που βγαζει ο μητροπολιτης ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ για την ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ…..καταθετω την αποψη μου επισημα…<>
    Διατηρείται η ορθογραφία της ανακοίνωσης στα ΜΜΕ αλλά και ανάρτησης στο μπλογκ του βουλευτή…

    • Ο/Η Κουκούτσοι-στραβοί-ναζί όλοι ... λέει:

      Hμερήσια Eφημερίδα της Mεσσηνίας «Ελευθερία»
      της Τετάρτης 31 Οκτωβρίου 2012

      Η έντυπη έκδοση της εφημερίδας σε μορφή pdf είναι διαθέσιμη εδώ

      Click to access 2012-10-31.pdf

      Επίθεση και από το μητροπολίτη Καλαβρύτων
      Χρυσή Αυγή κατά του Χρυσόστομου
      Στο στόχαστρο της Χρυσής Αυγής και του μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιου μπήκε ο μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος μετά τις δηλώσεις του. Χθες ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής Δημήτρης Κουκούτσης σήκωσε το γάντι και κατηγόρησε ως ουνίτη και… οικουμενιστή τον μητροπολίτη Μεσσηνίας. «Ουδέν σχόλιο» ήταν η απάντηση του Γραφείου Τύπου της Μητρόπολης. Εξάλλου με ανακοίνωσή του ο μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος νουθετεί τους χρυσαυγίτες και στρέφεται κατά του Χρυσόστομου. ΣΕΛΙΔΑ 6

  37. Ο/Η Toυ Παναγιώταρου λέει:

    https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1433778

    Επιθέσεις σε μετανάστες από νεοναζί στην περιοχή Αχαρνών, Μιχ, Βόδα, Αγίου Μελετίου

    από @ 22:36, Τετάρτη 31 Οκτωβρίου 2012
    θεματικές: Ρατσιστική – Φυλετική Βία
    σε Αχαρνών, Μιχ. Βόδα, Αγ. Μελετίου και στις λοιπές καθέτους με στυλιάρια σπάνε μαγαζιά και κυνηγάνε όποιον μετανάστη βρούνε…

    … ως επακόλουθο προηγηθείσας συγκέντρωσής τους κατά τις 8.30 μ.μ. Αφορμή, το μαχαίρωμα κουρέα της περιοχής από άτομο μελαψό (άρα… κατ’ αυτούς μετανάστη). Στη συγκέντρωση πρωτοστατούσαν Κασιδιάρης και Παναγιώταρος, οι οποίοι παρότρυναν τα περίπου 150 συγκεντρωμένα άτομα-«κατοίκους» να ξεκαθαρίσουν την περιοχή από αναρχικούς, συριζαίους και ξένους. (Από την ομιλία Παναγιώταρου: «…Κάθε γειτονιά έχει καί τούς μαλάκες της πού ψηφίζουν κουμμούνια καί Συριζαίους γιά νά μάς γαμήσουν…»)

  38. Ο/Η Gastarbeiter λέει:

    «ΟΧΙ» των Ελλήνων της Γερμανίας στη Χρυσή Αυγή

    Από την Deutsche Welle

    Ρεπορτάζ: Παναγιώτης Κουπαράνης – Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης27/10/2012 | 16:34Τελευταία Ενημέρωση: 16:34 27/10/2012

    Ο Μητροπολίτης Γερμανίας Αυγουστίνος

    προηγούμενο1 από 1επόμενο

    ——————————————————————————–

    Διαφημίσεις GoogleΑγγλία ΞενοδοχείαΚλείστε Online Ξενοδοχείο στην Αγγλία. Χαμηλές Τιμές!www.airwing.grΠούλα Ό,τι Δεν Θες ΠιαΘες να Βγάλεις Λεφτά απ’το Πουθενά; Πούλα τα Πάντα στο ricardo.grricardo.gr
    ——————————————————————————–

    Με μια ασυνήθιστη για τα δεδομένα της κίνηση, η Ελληνορθόδοξη Μητρόπολη της Γερμανίας καταδικάζει σε δήλωση της “απερίφραστα την ξενοφοβία και το ρατσισμό, απ΄ όπου κι αν προέρχονται”, εννοώντας σαφώς τα φαινόμενα ρατσισμού και ξενοφοβίας στην Ελλάδα. Ρωτήσαμε τον Μητροπολίτη Γερμανίας Αυγουστίνο, τι ήταν αυτό που ανάγκασε την Εκκλησία να πάρει θέση σε ένα κατ΄ εξοχήν πολιτικό και κοινωνικό φαινόμενο:

    “Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν μπορεί να σιωπήσει η Εκκλησία, δηλαδή όταν συμβαίνουν τέτοια φαινόμενα. Όταν υπάρχει αυτή η κρίση στην Ελλάδα, αυτό για μένα σημαίνει ότι όλοι πρέπει να μετανοήσουμε, να αλλάξουμε μυαλά, να αλλάξουμε πορεία ζωής. Να δούμε γιατί; Πού θέλουμε να πάμε; Και όχι να αφήσουμε αυτές τις ακραίες καταστάσεις στην πατρίδα. Και επειδή όλοι οι άνθρωποι μας εδώ στην Γερμανία ανησυχούν απ΄ ότι ξέρω από τα πολλά τηλεφωνήματα που κάθε μέρα δέχομαι, γι’ αυτό αυτή η δήλωση. Εύχομαι να μην κάνω άλλη δήλωση, διότι θα είναι πολύ χειρότερη.”

    Σε ανάλογο πνεύμα είναι και η δήλωση της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Γερμανίας (ΟΕΚ) που γίνεται στα πλαίσια του μηνύματος για την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.

    Το μήνυμα της ΟΕΚ

    “Το ΟΧΙ των Ελλήνων μεταναστών στην Γερμανία είναι φέτος ηχηρότερο από άλλοτε”, έτσι ξεκινά το μήνυμα που αναφέρεται στην οικονομική και κοινωνική κατάσταση της Ελλάδας, η οποία περιγράφεται με τα πιο μελανά χρώματα.

    Η ΟΕΚ προειδοποιεί ότι η λιτότητα οδηγεί στην εξαθλίωση και ότι αυτή με τη σειρά της οδηγεί “απεγνωσμένους ενάντια στους μετανάστες” και ότι “έτσι ξανάρχεται ο φασισμός στην Ελλάδα με εγχώριες στολές πένθους.”

    Ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Κώστας Δημητρίου: “Ως μετανάστες στη Γερμανία έχουμε ζήσει στο πετσί μας τι σημαίνει περιθωριοποίηση, τι σημαίνει ρατσισμός. Αυτό το φαινόμενο δεν θέλαμε και δεν θέλουμε ποτέ να το ζήσει κανείς. Και πολύ περισσότερο αυτό το φαινόμενο να εμφανισθεί στη χώρα μας, όπως γίνεται αυτές τις μέρες, όπου μετανάστες γίνονται θύματα αυτόκλητων ενεργειών από νεοναζί και ακροδεξιά στοιχεία.”

    “Το δικό μας ΟΧΙ”

    Με πρωτοβουλία Ελλήνων του Αμβούργου, ανάμεσα στους οποίους είναι και ο πρωταγωνιστής ταινιών του σκηνοθέτη Φατίχ Ακίν, Αδάμ Βουσδούκος, προετοιμάστηκε μια ακόμη έκκληση. Ο τίτλος της ενόψει της εθνικής γιορτής είναι “Το δικό μας ΟΧΙ” και στρέφεται ρητά κατά της Χρυσής Αυγής.

    Οι υπογράφοντες παρουσιάζονται ως απόγονοι των γκασταρμπάιτερ οι οποίοι γνωρίζουν από προσωπικές εμπειρίες τι σημαίνει ρατσισμός και βιαιοπραγίες κατά των μεταναστών. “Γι΄ αυτό», όπως γράφουν, «μας πληγώνει και ταυτόχρονα μας εξοργίζει να βλέπουμε να συμβαίνουν παρόμοια περιστατικά καθημερινά στην Ελλάδα.”

    Το μέλος της πρωτοβουλίας, ο μουσικός Χαράλαμπος Γανωτής, για τον στόχο της έκκλησής τους: “Θέλουμε να στηρίξουμε και να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους που αντιδρούν και αποτρέπουν βίαιες επιθέσεις κατά των συμπολιτών τους. Νομίζουμε ότι φτάσαμε σε ένα μεταίχμιο, σε ένα σκαλοπάτι το οποίο δεν πάει απλώς ένα βήμα προς τα κάτω, αλλά καταλήγει σε έναν γκρεμό. Κατά την άποψη μας, δεν είναι δυνατόν σε μια δημοκρατική κοινωνία να συζητάμε τα αυτονόητα. Δηλαδή, δεν είναι δυνατόν άνθρωποι να διώκονται, να ξυλοκοπούνται, να δολοφονούνται λόγω της καταγωγής τους, και αυτό πολλές φορές μπροστά στα μάτια της αστυνομίας.”

    Ας σημειωθεί ότι τα θέματα Χρυσή Αυγή, ξενοφοβία και ρατσισμός στην Ελλάδα απασχολούν όλο και περισσότερο τα γερμανικά ΜΜΕ.

    Για μια χώρα όπως η Γερμανία, με το γνωστό παρελθόν, το θέμα αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία.Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στέφεν Ζάιμπερτ, απαντώντας πρόσφατα σε ερώτηση για αυτά τα φαινόμενα στην Ελλάδα, διαβεβαίωσε ότι η γερμανική κυβέρνηση ενημερώνεται επακριβώς για το τι συμβαίνει στην χώρα και ότι από θέση αρχής η Γερμανία καταδικάζει τέτοια φαινόμενα όπου και να παρουσιάζονται.

  39. Ο/Η Ηλεκτρολόγος λέει:

    Δημητράκης ο ω-δοξυ:

    Δημοφιλέστερες αναρτήσεις τελευταίας εβδομάδας:

    «Ο ΒΥΣΜΑΤΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΣ ΠΟΥ ΥΠΗΡΕΤΗΣΕ ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ, ΤΟΛΜΑΕΙ ΝΑ ΠΙΑΝΕΙ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΤΟΝ ΠΕΡΙΑΝΔΡΟ;»
    Φοβερές καταγγελίες για τον βουλευτή της Χρυσής Αυγής από πρώην Βατραχάνθρωπο! Λάβαμε την παρακάτω επιστολή και τη δημοσιεύουμε αυτούσ…

    ΑΠΑΝΤΗΣΗ – ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑΡΟΥ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ!
    Στα πλαίσια της ελεύθερης ανταλλαγής απόψεων, δημοσιεύουμε την απάντηση του Ηλία Παναγιώταρου στα όσα τον κατηγορεί με επιστολή του στο …

    ΓΙΑΤΙ Ο ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΠΑΝΙΚΟ ΣΤΗ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ;
    Δεν χρειάζεται να ασχοληθεί κανείς ιδιαίτερα με το θέμα, για να καταλάβει πως η αναφορά και μόνο του Αντώνη Ανδρουτσόπουλου (Περίανδρου)…

  40. Ο/Η Antifa2 λέει:

    Καταγγέλλουν υποψήφιο βουλευτή της Χρυσής Αυγής για ξυλοδαρμό

    Posted date: Νοεμβρίου 09, 2012In: Ρεπορτάζ-ειδήσεις| comment : 4

    Τα επεισόδια ξυλοδαρμού με πρωταγωνιστές στελέχη και μέλη της Χρυσής Αυγής όλο και πολλαπλασιάζονται. Τελευταίο παράδειγμα υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής ο οποίος, όπως καταγγέλλει ο δήμαρχος Ερυμάνθου στην Αχαΐα, ξυλοκόπησε τον πρόεδρο της τοπικής κοινότητας Βασιλικού.

    Συγκεκριμένα, με ανακοίνωσή του ο δήμαρχος Θάνος Καρπής κατηγορεί τον υποψήφιο της Χρυσής Αυγής, Ανδρέα Νικολακόπουλο, για τον ξυλοδαρμό του προέδρου της περιοχής, Θεόδωρου Χρόνη. Ο πολιτευτής της Χρυσής Αυγής παρενέβη σε διένεξη μεταξύ των κατοίκων του χωριού Βασιλικό για κτηματικές διαφορές και επιτέθηκε στον πρόεδρο της κοινότητας και τον ξυλοκόπησε. Το συμβάν έληξε με την επέμβαση της αστυνομίας και ο Χρυσαυγίτης συνελήφθη και αφέθηκε ελεύθερος.

    Όπως υποστηρίζει ο δήμαρχος Ερυμάνθου, ο Νικολακόπουλος κλήθηκε από γνωστούς του κατοίκους της περιοχής προκειμένου να τους υπερασπιστεί στη διαφορά που είχαν με συγχωριανούς τους.

    Μάλιστα, κατά τη διάρκεια της αντιπαράθεσης, σύμφωνα με τον δήμαρχο, ο πολιτευτής επικαλούνταν συνεχώς την ιδιότητά του, λέγοντας με απειλητικό ύφος στον πρόεδρο: «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ; Είμαι η Χρυσή Αυγή. Είμαι στέλεχός της».

    Όταν ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου αντέδρασε, τα αίματα άναψαν και το πρωτοπαλίκαρο της Χρυσής Αυγής τον γρονθοκόπησε. Σήμερα αναμένεται ο πρόεδρος της κοινότητας να καταθέσει μήνυση εναντίον του υποψήφιου βουλευτή.
    http://www.koutipandoras.gr/?p=28270

  41. Ο/Η Διαδόστε το λέει:

    Διαδόστε το, διακινείστε το ΠΑΝΤΟΥ

    ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ: ΟΠΛΟ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

    • Ο/Η Αntifa2 λέει:

      Ένα αποκαλυπτικό βίντεο που ανήρτησε το ΚΚΕ σήμερα στην επίσημη ιστοσελίδα του για τον ρόλο της Χρυσής Αυγής ως όπλο του συστήματος. (09/11/2012)

      Το βίντεο μπορείτε να το δείτε και από την επίσημη ιστοσελίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας http://www.kke.gr στην κατηγορία »οπτικοακουστικό υλικό»:
      http://www.kke.gr/multimedia/

      Σχόλια χρήστη που πραγματοποίησε την μεταφόρτωση (greek antinazi)

      παίδες το τραγούδ που παίζει πίσω ποιο είναι; μήπως ξέρει κανείς;

      Christos Gouriotis nautikos loistisπριν από 12 ώρες

      .τα τραγουδια που παιζουν είναι τα εξής:

      Die Heiligen Krieg(Sviashchennaia vojna)

      Karl Jenkins- Requiem- Dies Irae

      Sleeping Awake – P.O.D.

      greek antinazi σε απάντηση προς Christos Gouriotis nautikos loistisπριν από 4 ώρες

      Κορυφαία σχόλια

      Αν και δεν ειμαι ΚΚΕ,πολυ καλο video..!!!

      ekab234πριν από 12 ώρες 17

      .
      Ρησπέκτ στους ανθρώπους του ΚΚΕ, που όταν θέλουν, μπορούν.

      PotmosGraecusπριν από 11 ώρες 15

      .

      Απάντηση

      Απαντήσεις βίντεο εμφάνιση όλων
      1:37 Νίκος Μιχαλολιάκος: Ο ΥΜΝΗΤΗΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡαπό το χρήστη greek antinazi 46 προβολές
      0:36 Κατά της φορολόγησης των εφοπλιστών η Χρυσή Αυγή!από το χρήστη greek antinazi 2133 προβολές

      Όλα τα σχόλια (97)

  42. Ο/Η Όφη Σόφη λέει:

    Θεσμική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής: Σαν συνδικάτο του εγκλήματος

    Θεσμική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής: Σαν συνδικάτο του εγκλήματος

    Η μονοδιάστατη προβολή της βίας της Χρυσής Αυγής ως ρατσιστικής συσκοτίζει τη συνολική εγκληματική φύση της οργάνωσης και καταλήγει σε ακούσια εξυπηρέτηση του προφίλ των νεοναζιστών ως κυνηγών/τιμωρών των μεταναστών, άρα συνεκδοχικά ως εγγυητών της δημόσιας ασφάλειας. Διότι η κυρίαρχη εξίσωση μετανάστης = φορέας εγκληματικότητας (με ευθύνη των ΜΜΕ και του κυρίαρχου πολιτικού λόγου που αρθρώθηκε από Σαμαρά, Λοβέρδο, Χρυσοχοϊδη κλπ), πιστώνει εντέλει στη ΧΑ ως κοινωνική προσφορά κάθε ρατσιστικό έγκλημα. Στη συζήτηση λοιπόν που κάνουμε, έχει πρωτεύουσα σημασία η κατάδειξη της συνολικής πολύπλευρης εγκληματικής συμπεριφοράς της οργάνωσης.

    Επιμένω στον εγκληματικό χαρακτήρα. Στις επιθέσεις κατά πολιτικών αντιπάλων και κάθε είδους μειονοτήτων. Στην συντεταγμένη σπορά της βίας στα σχολεία. Στα κυκλώματα προστασίας στα μαγαζιά. Στους εκβιασμούς στους εργασιακούς χώρους. Στα δεκάδες εγκλήματα του κοινού ποινικού δικαίου, ληστείες, ανθρωποκτονίες, βαριές σωματικές βλάβες. Αυτή η πλευρά της ΧΑ πρωτίστως ενδιαφέρει, αυτή αποτελεί το πολιτικό της μήνυμα: προγραμματικού, συστατικού τύπου βία. Η βία είναι το μήνυμα, η βία είναι το μέσο, η βία είναι ο σκοπός. Με όρους εκλογικής πολιτικής, η βία είναι ταυτόχρονα το πρόγραμμα, η προεκλογική υπόσχεση και η μετεκλογική υλοποίηση.

    Πολλοί απέναντι στη βία αυτή επικαλούνται την ανάγκη ενεργοποίησης του συνταγματικού τόξου. Ανεπαρκής θέση. Γιατί ένα απαξιωμένο πολιτικό σύστημα με ανυπόληπτο πολιτικό προσωπικό που επικαλείται τη συνταγματική νομιμότητα δεν μπορεί να ωθήσει στη γωνία τη ΧΑ. Μόνο αίγλη στον δήθεν αντισυστημισμό της θα χαρίσει. Το συνταγματικό τόξο μπορεί να λειτουργήσει μόνο εάν στέρεα πατήσει στην καθαρή ποινική αντιμετώπιση των εκτός τόξου νεοναζιστών για τις εγκληματικές τους πράξεις και όχι για τις άρρωστες ιδέες τους.

    Επανερχόμενοι λοιπόν στο βασικό ερώτημα, στη χώρα λειτουργεί μια πολιτική οργάνωση στο εσωτερικό της οποίας συναρθρώνονται ομάδες με εγκληματική δράση. Η πρόκληση είναι μια και μόνη: να αποδειχθεί ότι η ΧΑ διαθέτει χαρακτηριστικά εγκληματικής οργάνωσης του άρ. 187 του Ποινικού Κώδικα. Πρόκειται όντως για καλά δομημένη συλλογικότητα, με στρατιωτικού τύπου ιεραρχία (την οποία επιδεικνύει τηλεοπτικά, διαδικτυακά και διά ζώσης), με διάρκεια και συμμετοχή πολύ παραπάνω των τριών προσώπων, από μέλη της οποίας συστηματικότατα όχι απλώς επιδιώκονται, αλλά αποδεδειγμένα εκτελούνται οργανωμένα και με πειθαρχία απόπειρες ανθρωποκτονίες, επικίνδυνες σωματικές βλάβες, εμπρησμοί χώρων λατρείας, φθορές ξένης ιδιοκτησίας κ.ο.κ. Μέλη της, ακόμα και υψηλόβαθμα στελέχη, έχουν καταδικαστεί αμετακλήτως για κακουργηματικές πράξεις τις οποίες τέλεσαν υπό την ιδιότητά τους ως μέλη της οργάνωσης.

    Δε συνιστά θεσμική αντιμετώπιση της ΧΑ το να της κόψουν σεβάσμιοι πολιτειακοί παράγοντες την καλημέρα. Θεσμική αντιμετώπιση είναι το τσάκισμα του νεοναζιστικού μορφώματος δια της επιβολής του νόμου. Σημαίνει συστηματική ποινική αντιμετώπιση των πράξεών του σε τέτοιο βαθμό που να μην αντέχεται, ατομικά και συλλογικά, η ενεργός ένταξη στην οργάνωση. Σημαίνει τέτοια πίεση που να ξεγυμνώσει όλη τη νεατερντάλια δομή, φιλοσοφία και πράξη. Σημαίνει επιβολή ποινών σε φυσικούς αυτουργούς και κυρίως τεκμηρίωση της ευθύνης των ηθικών αυτουργών που ως ηγετική ομάδα ή πρόσωπα σχεδιάζουν. Όλα αυτά όμως προϋποθέτουν διωκτικούς και δικαστικούς μηχανισμούς αδιάβρωτους στον ναζιστικό ιό. Εκεί αρχίζουν τα πολύ δύσκολα.

    Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών

  43. Ο/Η Hotel New Dream λέει:

    http://www.lifo.gr/now/politics/19280

    18.11.2012 | 14:57

    Έτσι ξεγελά την εφορία ο Μιχαλολιάκος

    Ένα ρεπορτάζ αποκαλύπτει όλα όσα κάνει ο γραμματέας της Χρυσής Αυγής για να πληρώνει λιγότερους φόρους

    ΣΧΟΛΙΑ (7)

    Είναι το ρεπορταζ της εφημερίδας Έθνος που υπογράφει ο Κώστας Νικολαίδης. Με τίτλο: « Λέει πολλά αλλά… δηλώνει λίγα» ο δημοσιογράφος παρουσιάζει μια λεπτομερέστατη έρευνα με όλα όσα κάνει ο γραμματέας της Χρυσής Αυγής για να πληρώνει λιγότερους φόρους. Ανάμεσα σε άλλα αποκαλύπτει ότι εργαζόμενοι του ξενοδοχείου « New Dream» στο οποίο ο Μιχαλολιάκος είναι μέλος του Διοικητικού συμβουλίου είναι αλλοδαποί:

    «Καταγγέλλει όλους τους πολιτικούς ως διεφθαρμένους αλλά ο ίδιος στη φορολογική του δήλωση εμφανίζει υπέρογκες δαπάνες για να γλιτώσει φόρο, ενώ ως… ηθικός και ενάρετος συμμετέχει στο διοικητικό συμβούλιο «ροζ» ξενοδοχείου στο οποίο απασχολούνται αλλοδαποί εργαζόμενοι. Δεν διστάζει να χαιρετάει ναζιστικά και να διακηρύσσει σε υψηλούς τόνους ότι τα χέρια του είναι καθαρά αφήνοντας σαφή υπονοούμενα για «βρώμικες δουλειές» και υπόγειες συναλλαγές του πολιτικού συστήματος. Αλλά φαίνεται ότι υπάρχουν πολλές γκρίζες ζώνες στις συναλλαγές του ιδίου, της συζύγου του και συγγενικών προσώπων με την Εφορία από εμπορικές δραστηριότητες.

    Εξαπολύει μύδρους στη Βουλή για υποταγή της χώρας στους ξένους δανειστές και υψώνει τη σημαία της εθνικής απελευθέρωσης και της φυλετικής καθαρότητας των Ελλήνων.

    Αλλά μετέχει στο διοικητικό συμβούλιο «ροζ» ξενοδοχείου μαζί με τη σύζυγό του και συγγενείς της, ενώ σύμφωνα με τα λεγόμενα το ακίνητο έχει ενοικιάσει από συγγενείς της γυναίκας του μια κάποια οικογένεια Βορειοηπειρωτών. Καταγγέλλει συλλήβδην όλους τους πολιτικούς για διεφθαρμένους, αλλά στη φορολογική δήλωση ως ατομική επιχείρηση έκδοσης εντύπων και εφημερίδων εμφανίζει υπέρογκες δαπάνες για να περιορίσει το καθαρό εισόδημά του και να γλιτώσει φόρο.

    Πρόκειται για τον αρχηγό της φιλοναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» κ. Νίκο Μιχαλολιάκο, που από την έρευνα που κάναμε για τις επαγγελματικές του δραστηριότητες και τις συναλλαγές του ιδίου και της συζύγου του κ. Ελένης Ζαρούλια με την Εφορία προκύπτουν πολλά «σκοτεινά σημεία».

    Το πρώτο αφορά στη συμμετοχή τους στο Διοικητικό Συμβούλιο του ξενοδοχείου που φέρει το όνομα «New Dream» στην πλατεία Αττικής. Παρά το γεγονός ότι το ξενοδοχείο είναι εν λειτουργία από το 2000 και μετά υποβάλλει μηδενικές δηλώσεις ΦΠΑ αν και οι υπηρεσίες που παρέχει υπόκεινται σε ΦΠΑ και συνεπώς εισπράττει ΦΠΑ από τους πελάτες του. Πώς εξηγείται ότι για δώδεκα συνεχή έτη το ξενοδοχείο εμφανίζεται να μην εισπράττει ούτε ένα ευρώ ΦΠΑ από την παροχή υπηρεσιών και ως εκ τούτου να μην αποδίδει ΦΠΑ. Εκτός κι αν δεν εκδίδει καθόλου αποδείξεις, πράγμα που συνιστά βαριά φορολογική παράβαση. Επισημαίνεται ότι υπεύθυνοι ενώπιον του νόμου για την υποβολή των δηλώσεων ΦΠΑ είναι τα μέλη του Δ.Σ. του ξενοδοχείου.

    Σύμφωνα με τον νόμο, υποχρέωση να υποβάλλουν εκκαθαριστική δήλωση ΦΠΑ έχουν οι υποκείμενοι στον φόρο που ενεργούν φορολογητέες πράξεις ή και απαλλασσόμενες με δικαίωμα έκπτωσης του φόρου ακόμα και στην περίπτωση που δεν πραγματοποιήθηκε οικονομική δραστηριότητα, όπως και στην περίπτωση που η επιχείρηση δήλωσε ότι βρίσκεται σε αδράνεια.

    Οι δουλειές του αρχηγού της Χρυσής Αυγής και της συζύγου του πάνε από το καλό στο καλύτερο από το 2009 και μετά καθώς, σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, στις φορολογικές τους δηλώσεις εμφανίζουν ολοένα και αυξανόμενα έσοδα που πέρυσι ξεπέρασαν συνολικά τα 120.000 ευρώ. Ειδικότερα το 2009 δήλωσε 20.000 και η σύζυγός του 12.000 ευρώ, το 2010 εμφάνισαν εισοδήματα 23.000 ευρώ και 17.000 ευρώ αντίστοιχα ενώ το 2011 ο κ. Μιχαλολιάκος δήλωσε ακαθάριστα έσοδα 103.000 ευρώ από ατομική επιχείρηση (έκδοση εντύπων και εφημερίδες). Την ίδια χρονιά η κ. Ελένη Ζαρούλια δηλώνει εισοδήματα 33.700 ευρώ από δωρεάν παραχώρηση ακινήτων, καταστημάτων και γραφείων, μεταξύ των οποίων και το ξενοδοχείο, αλλά δεν εμφάνισε εισόδημα από μερίσματα.

    Ρέκορντμαν στα έξοδα

    Ομως ο κ. Μιχαλολιάκος για να μειώσει το καθαρό εισόδημα και συνεπώς το ποσό του φόρου που έπρεπε να καταβάλει ενέγραψε υψηλές δαπάνες για την άσκηση της επαγγελματικής του δραστηριότητας. Ετσι το φορολογητέο εισόδημά του μειώθηκε περίπου στο ένα τέταρτο των εσόδων που εισέπραξε. Ειδικότερα, ενώ το 2011 κατά δήλωσή του τα ακαθάριστα έσοδα ανήλθαν σε 103.000 ευρώ, φορολογήθηκε για 23.000 ευρώ. Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με τον φορολογικό νόμο, όταν κάποιος ασκεί ελεύθερο επάγγελμα ή έχει επιχείρηση αφαιρεί από τα ακαθάριστα έσοδα συγκεκριμένες κατηγορίες δαπανών που αναγνωρίζει η Εφορία για την άσκηση της επαγγελματικής του δραστηριότητας και το ποσό που απομένει αποτελεί το φορολογητέο εισόδημα.

    Μόνο που το ισχύον καθεστώς θέτει όρια στο ποσοστό των δαπανών που μπορεί να εκπέσει από τα έσοδα, το οποίο σε γενικές γραμμές κυμαίνεται στο 40%. Αν τα έξοδα που εμφανίζει ο επιτηδευματίας υπερβαίνουν το 50%, τότε θεωρείται ύποπτος για φοροδιαφυγή και παίρνει σειρά για τακτικό έλεγχο προκειμένου να διαπιστωθεί αν οι δαπάνες που εμφανίζει είναι πραγματικές ή «φουσκωμένες» με στόχο να περιορίσει το ποσό του φόρου.

    Στην περίπτωση όμως του κ. Μιχαλολιάκου καταρρίφθηκαν όλα τα ρεκόρ εξόδων, αφού οι δαπάνες που εμφάνισε για το έτος 2010 έφθασαν στο αστρονομικό ποσό των 80.000 ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι το ποσοστό των εξόδων του κ. Μιχαλολιάκου επί του τζίρου του διαμορφώθηκε στο 78%. Δηλαδή για κάθε ευρώ που εισέπραττε είχε δαπάνες 78 ευρώ και συνεπώς «στην τσέπη έβαζε» μόλις 22 ευρώ.

    NEW DREAΜ

    Ξενοδοχείο νοικιασμένο σε άγνωστους Βορειοηπειρώτες και με μέλη του Δ.Σ. παντρεμένα με αλλοδαπές

    Αγνώστου ταυτότητας Βορειοηπειρώτες-ενοικιαστές, «συγγενική διαπλοκή» στο Διοικητικό Συμβούλιο με δύο μέλη μάλιστα να έχουν νυμφευθεί αλλοδαπές κατά παράβαση των αρχών και της ιδεολογίας της «Χρυσής Αυγής» συνθέτουν το σκηνικό στο Ξενοδοχείο «New Dream» στην πλατεία Αττικής

    Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου και διευθύνων σύμβουλος ο κ. Αθανάσιος Ζαρούλιας του Βασιλείου, αδελφός της συζύγου του κ. Μιχαλολιάκου, ο οποίος είναι παντρεμένος με Πολωνή. Η κ. Ελένη Ζαρούλια κατέχει θέση αντιπρόεδρου ενώ στο ΔΣ συμμετέχει και η μητέρα της, Αλεξάνδρα Δανέλη. Ο αρχηγός της «Χρυσής Αυγής» είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου. Αλλο μέλος του ΔΣ είναι ο Σωτήρης Μαρτίνος, ο οποίος είναι παντρεμένος με Φιλλιπινέζα. Ως υπεύθυνη διαχείρισης του ξενοδοχείου φέρεται η εταιρεία «ΛΥΔΙΑ- Ξενοδοχειακές και Τουριστικές Επιχειρήσεις Ανώνυμος Εταιρία», η οποία δηλώνει ως έδρα το ίδιο κτίριο της οδού Λιοσίων 121. Την εταιρεία εκπροσωπεί και δεσμεύει ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του ΔΣ της ανώνυμης εταιρείας που είναι ο κ. Αθανάσιος Ζαρούλιας.

    Στο ξενοδοχείο βρίσκουν καταφύγιο πολλά παράνομα ζευγάρια και «επαγγελματίες» του σεξ και είναι γνωστό σε όσους συνηθίζουν να περνούν λίγες ώρες χαλάρωσης με τρυφερή συντροφιά. Μάλιστα σε αντίθεση με το βασικό σύνθημα της «Χρυσής Αυγής» και του αρχηγού της «κάθε ξένος εργάτης, ένας Ελληνας άνεργος» στο ξενοδοχείο απασχολούνται και αλλοδαποί εργαζόμενοι όπως απεκάλυψε έρευνα της αστυνομίας με αφορμή περιστατικό κλοπής τον Αύγουστο του 2010 σε βάρος του ρεσεψιονίστ και ο οποίος σύμφωνα με την αστυνομία ήταν αλλοδαπός.»

  44. Ο/Η Μιχαλοκάφρος λέει:

    Επεισόδια με μέλη της Χρυσής Αυγής στην Αστόρια για την »Ταξισυνειδησία»

    Ένα »άγνωστο κομμάτι» της ελληνοαμερικανικής κοινότητας καταγράφεται στο ντοκιμαντέρ »Ταξισυνειδησία», το οποίο προβλήθηκε στο Σταθάκειο Πολιτιστικό Κέντρο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Σωματείων Νέας Υόρκης, στην Αστόρια.

    Η προβολή του ντοκιμαντέρ σημαδεύτηκε με επεισόδιο που προκάλεσαν πέντε νεαρά άτομα, φερόμενα ως μέλη της Χρυσής Αυγής Νέας Υόρκης.

    Αφού έγινε η προβολή και ακολούθησε συζήτηση με ερωτήσεις-τοποθετήσεις από θεατές στην κατάμεστη αίθουσα, οι νεαροί αυτοί ομογενείς, οι οποίοι βρίσκονταν από την αρχή στην αίθουσα και το γνώριζαν οι διοργανωτές, επιχείρησαν με ντουντούκα να παρέμβουν στη συζήτηση.

    Τότε, παρενέβησαν αρκετοί από τους παριστάμενους και τους έβγαλαν εκτός αίθουσας και δεν δόθηκε συνέχεια. Κατά της διάρκεια της απομάκρυνσής τους, υπήρξαν χειροδικίες και διαπληκτισμοί.

    Τα συγκεκριμένα άτομα έχουν εμφανιστεί και σε άλλους χώρους, κατά διαστήματα.

    Η γενικότερη παρουσία τους στη Νέα Υόρκη έχει προκαλέσει αντιδράσεις από Αμερικανούς πολιτικούς, ομογενειακούς φορείς, αριστερές οργανώσεις και από αμερικανοεβραϊκούς οργανισμούς, ενώ σχετικά δημοσιεύματα έχουν εμφανιστεί σε αμερικανικά ΜΜΕ, όπως τη «Νιου Γιορκ Τάιμς».

    Η άγνωστη ιστορία του ελληνοαμερικανικού ριζοσπαστισμού

    Όσον αφορά το ντοκιμαντέρ »Ταξισυνειδησία» -η άγνωστη ιστορία του ελληνοαμερικανικού ριζοσπαστισμού- φέρνει στο προσκήνιο μία »ξεχασμένη σελίδα» της ελληνικής μεταναστευτικής εμπειρίας στην Αμερική: την παρουσία των μεταναστών στο ριζοσπαστικό εργατικό κίνημα των Ηνωμένων Πολιτειών και τη διαδρομή της ελληνοαμερικανικής αριστεράς από τις αρχές του 20ου αιώνα έως τα χρόνια των Μακαρθικών διώξεων, όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο ιστορικός Κωστής Καρπόζηλος, ο οποίος έγραψε το σενάριο και η έρευνα είναι βασισμένη στη διδακτορική διατριβή του στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

    Σύμφωνα με τον δρ. Καρπόζηλο και την υπεύθυνη της παραγωγής Φρόσω Τσούκα, οι οποίοι μίλησαν στο κοινό και απάντησαν σε αρκετές ερωτήσεις, μετά την επιτυχημένη του πορεία στην Ελλάδα, το ντοκιμαντέρ παρουσιάζεται στην πόλη που υπήρξε επίκεντρο των εργατικών και κοινωνικών αναζητήσεων, όπως επισήμαναν, σημειώνοντας ότι κείμενα, γράμματα, τραγούδια, εφημερίδες, φωτογραφίες, αλλά και μοναδικό αρχειακό υλικό από κινηματογραφικές καταγραφές του αμερικάνικου εργατικού κινήματος, ανασυνθέτουν τη διαδρομή των μεταναστών εργατών στα μονοπάτια της »ταξισυνειδησίας», της ταξικής συνείδησης, στη γλώσσα των Ελληνοαμερικανών.

    Προσωπικές αφηγήσεις και συνεντεύξεις

    Μεταξύ άλλων, ανέφεραν ότι με προσωπικές αφηγήσεις και συνεντεύξεις μεταφέρεται η ατμόσφαιρα της Μεγάλης Ύφεσης του 1929, η δράση των εργατικών ενώσεων, η παρουσία των μεταναστών στα χαρακώματα του Ισπανικού Εμφυλίου, οι πολιτικές διώξεις του Μακαρθισμού και οι απελάσεις των πρωταγωνιστών.

    Η άγνωστη ιστορία του ελληνοαμερικανικού ριζοσπαστισμού διαπλέκεται με τις πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες και αναδεικνύει την ιστορία των μεταναστών που έζησαν στον αντίποδα του »Αμερικανικού ονείρου» της επιχειρηματικής επιτυχίας και του πολιτικού συντηρητισμού, όπως υπογράμμισαν.

    Το ντοκιμαντέρ είναι το αποτέλεσμα συλλογικής δουλειάς, με βασικά μέλη τον Κωστή Καρπόζηλο, τον σκηνοθέτη Κώστα Βάκκα, τον Νώντα Σκαρπέλη, που έκανε το μοντάζ και τη Φρόσω Τσούκα που φρόντισε όλες τις πτυχές της παραγωγής. Το ντοκιμαντέρ είναι αφιερωμένο στη μνήμη του αγαπημένου στην Ομογένεια της Νέας Υόρκης Αποστόλη Μπερδεμπέ, που έφυγε πρόωρα από τη ζωή το 1979

  45. Ο/Η Fwths Korovesis λέει:

    ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΩΛΟ ΣΑΣ
    ( ΚΑΙ ΟΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΓΕΓΟΝΟΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ-ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ-ΚΟΜΟΥΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΧΡΥΣΑΥΓΗΤΕΣ-ΕΘΝΙΚΗΣΤΕΣ-ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ ΜΕ ΜΙΚΡΕΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ)

  46. Ο/Η Iερομνήμων λέει:


    Λαδάς κουμπάρος στο γάμο του μπαμπά του βουλευτή της ΝΔ Θάνου Π.

    Ψάχνοντας για αναφορές στο παρακάτω της lifo έπεσα πάνω σας. Αφού γράψατε κι εσείς αν θέλετε συμπληρώστε με αυτό για τον πανάθλιο Λαδά της Χούντας

    https://www.lifo.gr/articles/lgbt_articles/244236/o-skoteinos-kosmos-toy-tritoy-seks-ena-apo-ta-prota-arthra-gia-tin-omofylofilia-poy-dimosieytike-se-elliniko-periodiko

    «Ο σκοτεινός κόσμος του τρίτου σεξ»: ένα από τα πρώτα άρθρα για την ομοφυλοφιλία που δημοσιεύτηκε σε ελληνικό περιοδικό
    Ένα κείμενο του Γιάννη Λάμψα στις «Εικόνες» του 1968 σχετικό με την ομοφυλοφιλία, που θα προκαλέσει το κλείσιμο του περιοδικού μετά τη βίαιη επέμβαση του διαβόητου συνταγματάρχη Λαδά.


    Από την εικονογράφηση του άρθρου στο περιοδικό ΕΙΚΟΝΕΣ (#620, 19 Ιουλίου 1968) 61 1

    ΦΩΝΤΑΣ ΤΡΟΥΣΑΣ 14.7.2019 | 12:09

    Ο «Σκοτεινός κόσμος του τρίτου σεξ» του Γιάννη Λάμψα, που δημοσιεύτηκε κατά τη δεύτερη φάση του περιοδικού «Εικόνες» (όχι επί Ελένης Βλάχου αλλά επί Πάπυρος Press), στο τεύχος 620 της 19ης Ιουλίου 1968, μπορεί να μην είναι το πρώτο κείμενο για την ομοφυλοφιλία που εμφανίστηκε ποτέ σε ελληνικό περιοδικό, είναι όμως σίγουρα το πιο διάσημο εκείνης της ταραγμένης εποχής. Βασικά γιατί η αναστάτωση που προκάλεσε είχε ως αποτέλεσμα να μπει λουκέτο στο έντυπο και περαιτέρω την αλλαγή του ονόματός του και του προσανατολισμού της ύλης του! Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή.

    Το 1968 ήταν η χρονιά που άλλαξε τον κόσμο, όπως συνηθίζεται να λέγεται, εννοώντας πως τα γεγονότα που συνέβησαν εκείνο το έτος υπήρξαν τόσο σημαντικά που ο απόηχός τους φθάνει μέχρι και τις μέρες μας. Ας θυμίσουμε μερικά: δολοφονούνται στην Αμερική οι Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και Ρόμπερτ Κένεντι, ξεσπά ο γαλλικός Μάης, τα σκελετωμένα από την πείνα παιδιά στην Μπιάφρα (ανατολική Νιγηρία) γίνονται πρωτοσέλιδο σε όλα τα περιοδικά του κόσμου, το Σύμφωνο της Βαρσοβίας επεμβαίνει στην Τσεχοσλοβακία, στην Πόλη του Μεξικού εξελίσσεται μια απίστευτη σφαγή (με πάμπολλους νεκρούς) λίγο πριν από την έναρξη της Ολυμπιάδας, ενώ την ίδια ώρα ο βρόμικος πόλεμος στο Βιετνάμ βρίσκεται στο πιο ελεεινό σημείο του (σφαγή στο Μι Λάι κ.λπ.). Κάθε περιοδικό που αναφερόταν και σε κοινωνικοπολιτικά θέματα έπρεπε να καλύψει όλα αυτά τα γεγονότα, να δώσει στους αναγνώστες του τον παλμό όσων συνέβαιναν στον κόσμο.

    Σ’ αυτό το πλαίσιο, και παρά το γεγονός της σκληρής λογοκρισίας που ασκούσε το δικτατορικό καθεστώς (δεν είχε καταργηθεί ακόμα η προληπτική λογοκρισία για τα έντυπα, κάτι που θα συνέβαινε το φθινόπωρο του 1969), οι «Εικόνες» προσπαθούσαν, με πρωτότυπα και μεταφρασμένα άρθρα, να κάνουν το καλύτερο δυνατό. Δηλαδή να ευθυγραμμιστούν με τα μεγάλα περιοδικά της Ευρώπης και της Αμερικής, παρέχοντας σοβαρή και ουσιαστική πληροφόρηση.

    Εκείνα τα τελευταία τεύχη του περιοδικού, από το 601 (8 Μαρτίου 1968) μέχρι και το 622 (2 Αυγούστου 1968), είναι με άλλα λόγια εξαιρετικά, καθώς διαβάζεις απίστευτα θέματα που δεν διανοείσαι πως θα μπορούσαν να γραφτούν εκείνη την εποχή στην Ελλάδα – με τους δημοσιογράφους, που ανήκαν οι περισσότεροι στον χώρο της «πεφωτισμένης δεξιάς», να κάνουν αληθινά σοβαρή δουλειά. Σε αυτό το πνεύμα της φιλελεύθερης ενημέρωσης στο οποίο κινούνταν το περιοδικό ένα κείμενο για την ομοφυλοφιλία δεν ήταν κάτι που αρχικώς θα παραξένευε. Ήταν όμως κάτι που θα δημιουργούσε μεγάλα προβλήματα, και στο ίδιο και στους συντάκτες του, όπως τελικά αποδείχτηκε.


    Τ.Ε. Lawrence

    Αφορμή για να γραφτεί εκείνο το κείμενο στις «Εικόνες» από τον δημοσιογράφο Γιάννη Λάμψα (1921-2002) ήταν μια σειρά άρθρων στους κυριακάτικους «Τimes» που σχετίζονταν με την «κρυφή ζωή» του Τ.Ε. Lawrence (1888-1935), του γνωστού Βρετανού αρχαιολόγου, στρατιωτικού, διπλωμάτη και συγγραφέα, του επονομαζόμενου και Λόρενς της Αραβίας. Τα άρθρα εκείνα (που είχαν δημοσιευτεί και στις «Εικόνες») είχαν δώσει το έναυσμα στους «Τimes» για μια επανατοποθέτηση της ομοφυλοφιλίας στη σύγχρονη, τότε, ζωή, μέσα στο πλαίσιο και της ερωτικής ελευθερίας που χαρακτήριζε το κίνημα των hippies κ.λπ., με τον Λάμψα να παίρνει τη σκυτάλη, επιχειρώντας να γράψει κάτι ανάλογο και στη χώρα μας. Αν και το κείμενό του, με κριτήρια σημερινά, θα το αποκαλούσαμε συνολικά «συντηρητικό», στην πράξη δεν μπορείς να ξέρεις μέχρι πού είχε φθάσει η λογοκρισία, πόσο είχε αλλάξει ή και διαστρέψει (γιατί αυτό σε κάποιες φάσεις είναι σίγουρο, φαίνεται…) συγκεκριμένες κατευθύνσεις της έρευνάς του.

    Ο Λάμψας είχε τη φαεινή ιδέα να καταγράψει, στο ξεκίνημα του άρθρου του, μια συνοπτική ιστορία της ομοφυλοφιλίας στην αρχαιότητα με έναν τρόπο μάλλον προχωρημένο για την εποχή, πράγμα που τελικά το πλήρωσε ακριβά. Ας δώσουμε ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα, πριν συνεχίσουμε:

    «Στην Αρχαία Ελλάδα, πρώτο επίσημο κρούσμα παιδεραστίας ήταν η απαγωγή του Χρυσίππου, γιου του Πέλοπος, από τον Λάιο, βασιλέα των Θηβών (σ.σ. η έννοια «παιδεραστία» χρησιμοποιείται δίχως να διευκρινίζεται, από την αρχή, το νόημα που είχε στην αρχαιότητα). Η Ήρα, για να τιμωρήσει τον τελευταίο, έστειλε στους Θηβαίους τη Σφίγγα και από εκεί άρχισαν οι περιπέτειες του Οιδίποδος, του γιου του Λαΐου. (…) Ο Θεόκριτος αναφέρει την ύπαρξη ομοφυλοφιλικών εθίμων στα Μέγαρα. Ο Θέογνις μιλάει για τον έρωτά του προς έναν ωραίο Μεγαρέα, τον Κύρνο. Ο Ξενοφών διηγείται τους φόβους του Ιέρωνος, τυράννου των Συρακουσών, ότι, παρ’ όλη τη δύναμη και τον πλούτο του, δεν τον αγαπούσε ο ωραίος Δαΐλοχος. Ο Πίνδαρος, σε μια ωδή του, μιλάει για το πάθος του προς τον γιο του Αγησιλάου, από την Τένεδο. Ο Επαμεινώνδας είχε ερωτική φιλία με τον Αθηναίο ίππαρχο Κηφισόδωρο, που έπεσε πλάι του στη Μαντίνεια. (…) Ο Αισχύλος, ο Σοφοκλής, ο Φειδίας, ο Παρμενίδης, ο Ζήνων, ο Δημοσθένης, είχαν όλοι ανδρικούς έρωτες. Ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτων, που είχαν μεταξύ τους ερωτικό δεσμό, βρήκαν μαζί τον θάνατο, όταν θέλησαν να ανατρέψουν τον τύραννο Ιππία. Η εχθρότης του Αριστείδη και του Θεμιστοκλή είχε για αρχική αιτία της τον ωραίο Στησίλαο. Ο Πλάτων, ο περίφημος φιλόσοφος, είχε φίλους τον Δίωνα, τον Φαίδρο και πολλούς άλλους. (…) Ο Αλκιβιάδης χαρακτηρίστηκε ως η «ερωμένη όλων των ανδρών». Όσο για τον Σωκράτη, φαίνεται ότι, παρ’ όλα όσα ειπώθηκαν εις βάρος του, περιορίστηκε στην καθαρή αγάπη που συνίσταται στην πνευματική μόνον επικοινωνία και χρησιμοποίησε ειρωνικά την ερωτική τέχνη ως μέθοδο διδασκαλίας. Ο σοφός Αριστοτέλης, που υπήρξε εραστής του Εσμία, του Θεοδότου και πολλών άλλων, ισχυρίζεται πως εκείνο που τραβάει τον άνδρα προς ένα νεαρό αγόρι είναι, εκτός από το κοινωνικό ένστικτο, και η επιθυμία να έχει κανείς μαζί του ηδονικές σχέσεις. (…) Όταν ήταν όμηρος στη Θήβα, ο Φίλιππος (ο Μακεδών) είχε φίλο τον Πελοπίδα. Αργότερα τον δολοφόνησε ένας παλαιός εραστής του, ο Παυσανίας. Ο γιος του Αλέξανδρος δεν υστερούσε σε τίποτα από τον πατέρα του. Ο Φίλιππος, για να τον παντρέψει, χρειάσθηκε να εξορίσει τους στενότερους φίλους του: τον Πτολεμαίο, τον Νέαρχο και τον Άρπαλο. Αυτό δεν εμπόδισε τον μεγάλο κατακτητή να κατακτήσει τον ευνούχο Βάγδα και να νιώσει τέτοιο πάθος για τον Ηφαιστίωνα, ώστε έπαθε κρίση τρέλας όταν πέθανε. (…) Στην Αθήνα η παιδεραστία συνδεόταν με το αίσθημα του ωραίου (που έκανε τους Αθηναίους να προτιμούν το αθλητικό ανδρικό σώμα από το γυναικείο) και με το υψηλό πνευματικό επίπεδο των ανδρών, που έκανε ανιαρή τη συντροφιά των γυναικών (…)».


    Ο Συνταγματάρχης Λαδάς (πρώτος από αριστερά), από τους πιο σκληρούς της Χούντας.

    Το συγκεκριμένο κομμάτι της αφήγησης του Λάμψα ήταν εκείνο που έκανε έξω φρενών τον συνταγματάρχη Ιωάννη Λαδά, γενικό γραμματέα τότε του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως –ένα από τα πιο βίαια, επικίνδυνα και φαιδρά άτομα που απέκτησαν υψηλές θέσεις επί δικτατορίας–, ο οποίος είχε αναλάβει, προσωπικά, να απαλλάξει τη χώρα (και) από την ομοφυλοφιλία. Λίγο καιρό αργότερα (τον Οκτώβριο του ’68), ο Λαδάς θα έστηνε από το τίποτα μια φασιστικού τύπου «επιχείρηση αρετής», συλλαμβάνοντας και ταλαιπωρώντας αθώους ανθρώπους, «ανώμαλους τύπους», όπως τους αποκαλούσε, που διασκέδαζαν απλώς σ’ ένα πάρτι (ένα γεγονός που θα έδινε την αφορμή στον Λουκά Θεοδωρακόπουλο να γράψει λίγο αργότερα το συγκλονιστικό αφήγημά του Ο Καιάδας).

    Έτσι, ήταν ο Λαδάς εκείνος που κάλεσε τους υπεύθυνους του περιοδικού στο γραφείο του (τον σύμβουλο έκδοσης Τάκη Λαμπρία, τον διευθυντή σύνταξης Κωνσταντίνο Ψύχα και τον συντάκτη του άρθρου Γιάννη Λάμψα), χτυπώντας τους σε πρώτη φάση με το όπλο του! Το επεισόδιο (που έγινε γνωστό και στο εξωτερικό μέσω των BBC, «New York Times», «Spiegel» κ.λπ., ενώ είχαν επιληφθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) το μνημονεύει και ο Γιάννης Κάτρης στο βιβλίο του 1960-1970: Η γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα(εκδόσεις Παπαζήση, 12/1974). Διαβάζουμε:

    «Ο Λαδάς, που από πλευράς αξιώματος, ιδεών και χαρακτήρα αποτελεί τη σύγχρονη αντίστοιχη έκδοση του Χίμλερ, ήταν ο κατευθύνων νους της εσωτερικής ασφαλείας του καθεστώτος. Όταν ρωτήθηκε από το γερμανικό περιοδικό Σπήγκελ αν είναι αλήθεια ότι ο ίδιος παίρνει κατά καιρούς μέρος στον βασανισμό των πολιτικών κρατουμένων αυτός το αρνήθηκε: «Υπάρχουν», είπε, «πολλοί άλλοι που κάνουν αυτήν τη δουλειά. Εγώ απλώς δίνω τις ιδέες, τις οδηγίες. Σχεδιάζω». Εκτός όμως από τις ιδέες και τις οδηγίες και τους σχεδιασμούς, ο Λαδάς δεν εδίσταζε να απονέμει και ο ίδιος –σ’ εξαιρετικές περιπτώσεις– αυτού του είδους τη δικαιοσύνη προς τους κρατούμενους. Μια τέτοια αποδεδειγμένη περίπτωση είναι η μεταχείριση δύο ανωτέρας κλάσεως δημοσιογράφων της δεξιάς, των Παναγιώτη Λαμπρία και Ιωάννη Λάμψα, διευθυντή και αρχισυντάκτη του περιοδικού «Εικόνες», οι οποίοι συνελήφθησαν για δημοσίευση ενός ιστορικού άρθρου περί της ομοφυλοφιλίας στην αρχαία Ελλάδα… Παραμένουν άγνωστοι οι λόγοι για τους οποίους ο Λαδάς εξαγριώθηκε για λογαριασμό της ηθικής των αρχαίων προγόνων μας. Γεγονός, πάντως, είναι ότι όταν οι δημοσιογράφοι προσήχθησαν στο γραφείο του, ο Λαδάς όρμησε εναντίον τους και με την κάννη του περιστρόφου του τους κτύπησε στο κεφάλι. Και επί πλέον, βρίζοντας και απειλώντας, αποκάλεσε πόρνες τις δυο κόρες του Λαμπρία, ηλικίας τότε 11 και 9 ετών».


    ΕΙΚΟΝΕΣ (#620, 19 Ιουλίου 1968)

    Οι «Εικόνες» διώχθηκαν ποινικά κι έτσι, λίγες μέρες αργότερα, έγραψαν οι εφημερίδες («Μακεδονία», 24 Ιουλίου 1968): «Εναντίον του περιοδικού «Εικόνες» ησκήθη ποινική δίωξις επί παραβάσει του περί Tύπου νόμου 5060/31 εξ αιτίας ενός δημοσιεύματος, προσβάλλοντας την μνήμην των περισσοτέρων εκ των πνευματικών και πολιτικών ηγετών της αρχαίας Ελλάδος. Οι υπεύθυνοι του περιοδικού κ.κ. Ψύχας, Λαμπρίας, δικηγόρος και Λάμψας προσήχθησαν εις την εισαγγελίαν, υπό της οποίας παραπέμφθησαν ενώπιον του επ’ αυτοφώρω πλημμελειοδικείου. Εις αυτό, όμως, ο κ. Λαμπρίας επεκαλέσθη την δικηγορική ιδιότητά του, η οποία του παρέχει ειδικήν δωσιδικίαν και καθιστά αναρμόδιον το πλημμελειοδικείον διά να τον δικάση (…)».

    Μάλιστα, την ίδια μέρα (24/7/68) δόθηκε στον Τύπο κείμενο του Λαδά (υπενθυμίζουμε πως το περιοδικό είχε κυκλοφορήσει πέντε μέρες νωρίτερα), στο οποίο διαβάζουμε: «Το άρθρον αποτελεί αισχράν προσβολήν και πρόστυχον ύβριν εναντίον όλων των μεγάλων εθνικών προσωπικοτήτων, διά τας οποίας είναι υπερήφανος η Ελλάς. Επί πλέον η αδιάντροπος επίθεσις λάσπης κατά των ηρώων και των φιλοσόφων του ελληνικού έθνους συνιστά την χυδαιοτέραν ατιμίαν εις βάρος όλων εκείνων, οι οποίοι διά πάντα πατριώτην αποτελούν υπέρτατα παραδείγματα ανδρείας και αρετής. Ο βλάσφημος συντάκτης έπτυσε βρωμερώς κατά του προσώπου της ελληνικής ιστορίας και εποδοπάτησε την ιεράν μνήμην των γενναίων ανδρών, την ιστορικήν προσωπικότητα των οποίων σέβονται, τιμούν και ευλαβούνται παρούσαι, παρελθούσαι και μέλλουσαι γενεαί. Το πρωτοφανές γεγονός δεν πρόκειται να περάση απαρατήρητον. Ο λαός σύσσωμος καταδικάζει εις την συνείδησίν του τόσον τον συντάκτην όσον και το περιοδικό, το οποίον εφιλοξένησε το δειγματολόγιον της προστυχολογίας και της ανηθικότητος που εξεπονήθη από ηθικώς νοσηρά φαντασίαν. Με την πεποίθησιν ότι εκφράζομεν το εθνικόν αίσθημα και προς αποκατάστασιν της βαναύσως τρωθείσης εθνικής αξιοπρεπείας παραδίδομεν τους ευτελείς βεβήλους των ηρώων και των σοφών της φυλής εις δημόσιον εμπτυσμόν. Και δηλούμεν κατηγορηματικώς ότι χαμερπείς υβρισταί των δημιουργών του εθνικού ελληνικού μεγαλείου θα αντιμετωπίζωνται του λοιπού ως σιχαμεροί προδόται των εθνικών υποθηκών και των παραδοσιακών αξιών της φυλής. Η εθνική επανάστασις της 21ης Απριλίου δεν θα εγκαταλείψει ποτέ τα «άγια τοις κυσί»». 14.6.2019

    Πολύ γρήγορα τα νέα περνούν στο εξωτερικό, όπως ήδη σημειώσαμε, και πρώτο το BBC υπερασπίζει την ελευθερία του περιοδικού και των ανθρώπων του. Ο Λαδάς πληροφορείται τα καθέκαστα και την 1η Αυγούστου 1968 κοινοποιεί στις εφημερίδες ακόμα μία δήλωση: «Ο σχολιαστής του Μπι Μπι Σι ανέλαβε την υπεράσπισιν των υπευθύνων του περιοδικού «Εικόνες» και μετέδωσε με ειρωνικόν στόμφον τας δηλώσεις μου περί προσβολής της ιεράς μνήμης των εθνικών προσωπικοτήτων. Λαμβανομένου υπ’ όψιν ότι κατά το πορνογραφικόν άρθρον οι ομοφυλόφιλοι υποστηρίζονται μεταξύ των, νομίζομεν ότι δυνάμεθα να εξηγήσωμεν την αυτόκλητον επέμβασιν του Μπι Μπι Σι».

    Τι συνέβη μετά απ’ αυτά τα φασιστικά, γελοία και αισχρά παραληρήματα του Λαδά; Δεν υπάρχουν πολλές και αναλυτικές πληροφορίες όσον αφορά τη δικαστική πλευρά του θέματος (θα γράψουμε ό,τι γνωρίζουμε στη συνέχεια), όμως εκείνο που είναι σίγουρο είναι πως μετά από δύο τεύχη οι «Εικόνες» θα οδηγηθούν σε οριστικό κλείσιμο. Βασικά, θα αλλάξουν τίτλο και προσανατολισμό, καθώς στο τελευταίο (#622) τεύχος της 2ας Αυγούστου 1968 διαβάζουμε πως οι «Εικόνες» παύουν και αντικαθίστανται από ένα νέο περιοδικό, τα «Επίκαιρα», το οποίο, σε συνεργασία με το γαλλικό «Paris Match», θα επιχειρούσε να προσφέρει πλήρη ενημέρωση «για τα γεγονότα που διαδραματίζονται στην ανήσυχη εποχή μας». Το εξώφυλλο του τεύχους Queer Athens – Η ιστορία μιας πόλης

    Το δικαστήριο, εν τω μεταξύ, αναβάλλει τη δική των δημοσιογράφων των «Εικόνων» (Ψύχας, Λαμπρίας, Λάμψας) για την 3η Αυγούστου 1968, προκειμένου να δοθεί χρόνος στον Τάκη Λαμπρία να προσκομίσει πιστοποιητικό που να επιβεβαιώνει πως ήταν μέλος του δικηγορικού συλλόγου. Το πλημμελειοδικείο, μετά απ’ αυτό, δηλώνει αναρμόδιο να δικάσει κάποιον που είναι δικηγόρος (έτσι έγραψαν οι εφημερίδες) και παραπέμπει την υπόθεση στο Τριμελές Εφετείο. Η δίκη ορίζεται για την 11η Οκτωβρίου, αλλά αναβάλλεται ξανά για την 30ή (εν τω μεταξύ, ο Λαμπρίας είχε προλάβει να διαφύγει στο εξωτερικό, στο Λονδίνο, απ’ όπου, μέσω του περιοδικού του «Greek Report», θα πληροφορεί το κοινό και για τα πεπραγμένα της χούντας στην Ελλάδα), προκειμένου να κληθούν και να εξεταστούν ως μάρτυρες «άνθρωποι των γραμμάτων» που θα διευκρίνιζαν ποια σημεία του κειμένου ήταν «λογοτεχνικά» και ποια «υβριστικά».

    Τι απέγινε τελικά; Πώς ολοκληρώθηκε η δίκη και τι ακριβώς αποφάσισε το δικαστήριο; Mια ανακοίνωση της ΕΣΗΕΑ τον Δεκέμβριο του 2002 με αφορμή τον θάνατο του Γιάννη Λάμψα (που λειτουργεί και ως συνοπτικό βιογραφικό για τον αείμνηστο δημοσιογράφο), μας πληροφορεί σχετικά: «Ο Γιάννης Λάμψας γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε στη Νομική Σχολή. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική σταδιοδρομία του το 1947 από την «Ελευθερία» και το «Βήμα» και μέχρι την αποχώρησή του από την ενεργό δημοσιογραφία εργάστηκε σε πολλές εφημερίδες ως σχολιογράφος, αρθρογράφος και επιτελικό στέλεχος. Διετέλεσε διευθυντής σύνταξης της «Εστίας» και διευθυντής της «Ώρας» και της «Ημέρας». Επίσης, εργάστηκε σε περιοδικά φιλολογικού περιεχομένου, διετέλεσε αρχισυντάκτης των περιοδικών «Άλφα» και «Πολιτικά Θέματα» και εξέδιδε ο ίδιος την πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική επιθεώρηση «Μεθαύριο». Στη δικτατορία φυλακίστηκε εξαιτίας των άρθρων που έγραφε στο περιοδικό «Εικόνες». Μετά την αποφυλάκισή του πήγε στη Γενεύη, όπου εργάστηκε ως ερευνητής στο Διεθνές Γραφείο Εργασίας. Υπήρξε συνεργάτης της ελληνικής εκπομπής του Ραδιοφωνικού Σταθμού του Μονάχου και αρθρογράφος της εφημερίδας «Νέα Δημοκρατία», που εξέδιδε στο Λονδίνο ο αυτοεξόριστος πρώην δήμαρχος Αθηναίων και μετέπειτα βουλευτής και υπουργός Γιώργος Πλυτάς. Μετά τη Mεταπολίτευση επέστρεψε στην Ελλάδα και τοποθετήθηκε γενικός γραμματέας Τύπου και Πληροφοριών και στη συνέχεια γενικός διευθυντής της Ελληνικής Ραδιοφωνίας Τηλεόρασης. Πολύ αξιόλογο είναι το συγγραφικό και μεταφραστικό έργο του».

    To άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO

Σχολιάστε

Ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για την εξάλειψη των ανεπιθύμητων σχολίων. Μάθετε πως επεξεργάζονται τα δεδομένα των σχολίων σας.