“Η Δημοσίευση είναι η Ψυχή της Δικαιοσύνης”
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Ο γνωστός μοναχός και συγγραφέας πατέρας Μιχαήλ Χατζηαντωνίου, είχε εδώ και ένα χρόνο καταγγείλει επώνυμα από τον ιστότοπό του («Επικηρυγμένη Ορθοδοξία»), αγιορείτη ηγούμενο για πολύ παλιότερη στρατολόγηση ανήλικων, με απόσπαση της συγκατάθεσης των αγράμματων και φτωχών γονιών τους, ασέλγειες σε 15χρονο αλλά και ενήλικους με ψυχολογικά προβλήματα. Τις φοβερές καταγγελίες ενός τέτοιου παιδιού, τώρα μεσόκοπου μοναχού, μεταφέρει ο π.Μιχαήλ. Παρεμφερείς κατηγορίες για άλλους αγιορείτες μοναχούς έχει εκφράσει και ο τ.αγιορείτης μοναχός Νικόδημος, αγιογράφος, με βιβλίο του («Το ταξίδι ενός αθώου», εκδ.Α. Λιβάνη–2008) και για να μην κρυβόμαστε πίσω από ο δάχτυλό μας, οι διαχρονικές και συνεχείς καταγγελίες για το Άγιο Όρος είναι ένα ωκεανός, που περιλαμβάνει κατήγορους πιστούς, διανοούμενους, έγκυρες εφημερίδες και γνωστές προσωπικότητες. Διαβάζω σήμερα στον ιστότοπο του πατέρα Μιχαήλ (δικαιούται τον τίτλο του πατέρα αφού με την παρρησία του πραγματικού πιστού και του ενάρετου ακτήμονα και άμισθου φτωχού κληρικού, δίνει με προσωπικό μεγάλο κίνδυνο φωνή σε αδύναμους ανθρώπους που δεν έχουν): «Σάββατο, 6 Οκτωβρίου 2012. MAΣ ΚΛΕΙΣΑΝΕ. Αγαπητοί αναγνώστες, Αναγκαστήκαμε να κατεβάσουμε το περιεχόμενο του blog μας, δηλαδή την ιστορία του άτυχου μοναχού Αλεξίου (πρώην μέλος της αδελφότητας Μονής ….) όπως την κατήγγειλε ο γέροντάς μας π. Μιχαήλ, καθώς και την επιστολή του Μητροπολίτη Πειραιώς Σεραφείμ και την απάντηση του π. Μιχαήλ σ’ αυτήν, ύστερα από μήνυση της Μονής …. για “συκοφαντική δυσφήμηση-απόπειρα εκβιασμού”. Ο ιερέας που έκανε τις αναρτήσεις συνελήφθη χτες, κατηγορούμενος ως συνεργός στην υπόθεση και, ύστερα από μια νύχτα στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, σήμερα το πρωί πέρασε από αυτόφωρο. Αυτή τη στιγμή αναμένουμε να δικαστούμε για την υπόθεση».
Εκφράζω την απορία μου γιατί δεν είχε καλέσει επίσημα τον μοναχό να καταθέσει τα στοιχεία του ο πατριάρχης στον οποίο υπάγεται το Αγ.Όρος; Γιατί ο θιγόμενος δεν προσέφυγε στην εκκλησιαστική Δικαιοσύνη; Ύστερα από τόσο καιρό σιωπής, ο καταγγελλόμενος ισχυρός ηγούμενος ευαισθητοποιήθηκε και έτρεξε στον Εισαγγελέα; Αναρωτιέμαι επίσης για την κατηγορία του εκβιασμού, την ίδια δηλαδή που αν θυμάμαι καλά είχε χρησιμοποιηθεί-χωρίς τεκμηρίωση-για να ανοίξει το press.gr ύστερα από προσφυγή δημοσιογράφου του «Βήματος», κατηγορία που δεν αποδείχθηκε στα δικαστήρια. Πρόσφατα με την κατηγορία για «κακόβουλη βλασφημία» σύρθηκε στη φυλακή ένας νεαρός μπλόγκερ, που τελικά παραπέμφθηκε με την κατηγορία της εξύβρισης και που αν δεν αθωωθεί εδώ, φοβάμαι πως η Ελλάδα θα κληθεί για πολλοστή φορά να πληρώσει με χρηματική αποζημίωση την ανεπάρκεια ή τη διαφθορά κάποιων δικαστών από το ΕΔΑΔ. Μήπως αν η δικαστική απόφαση είναι προφανώς λανθασμένη, θα πρέπει οι δικαστές που την εξέδωσαν να πληρώνουν από την τσέπη τους;
Αναρωτιέμαι πως μπορεί να εκβιάζει ένας μοναχός απευθυνόμενος δημόσια και ανοιχτά και αποκαλύπτοντας εξ αρχής την υπόθεση, συνοδευόμενη μάλιστα από επιστολές, προσωπικές παραστάσεις και δημόσιες εκκλήσεις σε αρχηγούς κομμάτων, πρωθυπουργούς, μητροπολίτες, βουλευτές κλπ, όπως έκανε με διαφάνεια ο π.Μιχαήλ; Θέλω να ελπίζω ότι οι εγκληματολόγοι θα δείξουν επιστημονικό ενδιαφέρον για μια τόσο πρωτότυπη υπόθεση εκβιασμού. Είναι γεγονός που έχει καταγραφεί πολλές φορές στον Τύπο, πως εκβιασμοί γίνονται στον εκκλησιαστικό χώρο με βάση την ιδιόρρυθμη σεξουαλική ζωή πολλών μητροπολιτών, αλλά όταν ακροδεξιός εκδότης κατηγορήθηκε γι’αυτό, δεν προσήλθαν οι υβριζόμενοι μητροπολίτες, αρχιμανδρίτες, πατριάρχες κλπ να καταθέσουν. Είχαν προτιμήσει να τιμήσουν τον εκδότη (που καταδικάστηκε μόνο για απόπειρες εκβιασμών σε επιχειρηματίες), με μεγαλόσχημους τίτλους, παράσημα και δημόσιους έγγραφους επαίνους, τιμητικές προσφωνήσεις και δημόσιες εκφράσεις εκτίμησης.
Επειδή πιθανότατα η υπόθεση των κληρικών που σύρονται στο αυτόφωρο χωρίς να έχουν την υπεράσπιση της γνωστής αφρόκρεμας των τηλεοπτικών διασημοτήτων του δικηγορικού κόσμου, που αναλαμβάνει αφιλοκερδώς τα σκάνδαλα, τις συμβολαιογραφικές πράξεις και κάθε ιερή νομική κίνηση, δεν θα τύχει της προσοχής το Τύπου ή των κομμάτων της Αριστεράς, επειδή πιστεύω πως η δημοσιότητα είναι το οξυγόνο της Δικαιοσύνης, φέρνω την υπόθεση περισσότερο στο φως με τις πολύ μικρές μου δυνάμεις, με την ελπίδα πως θα φροντίσουν όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται να την εκθέσουν μπροστά στα μάτια της κοινής γνώμης και της συνείδησης των πολιτών.
Εκφράζω όσο μπορώ πιο ξεκάθαρα την απορία μου. Γιατί δεν διερευνήθηκαν οι καταγγελίες ενός γνωστού μοναχού και συγγραφέα, που και παλιότερες καταγγελίες του για ομοφυλοφιλία και χρήση ψυχοφαρμάκων (μέσω των οποίων ασκείται χειραγώγηση) στο Άγιο όρος, στην «Ελευθεροτυπία» (22/4/2001) αποδεικνύουν την έντιμη και διαφανή πρόθεσή του να μην κρατά το στόμα του κλειστό και να μην διακινεί πληροφορίες στο ημίφως; Καταγγέλλει ο μοναχός κακουργήματα (παιδεραστία, στρατολόγηση ανήλικων με ιερές μηχανορραφίες), εξηγεί γιατί τα αγράμματα και μοναχικά καλογεροπαίδια υποκύπτουν σε ομοφυλόφιλες παρενοχλήσεις ηγουμένων και Γερόντων, χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός αρμοδίου (κληρικού, Εισαγγελέα, πολιτικού) ή για την ακρίβεια, να ιδρώνει μόνο το αυτί του Πειραιώς Σεραφείμ, ο οποίος όμως αν και λαλίστατος, επικαλέστηκε αναρμοδιότητα και ας έχει διαπράξει ο ίδιος το κανονικό παράπτωμα της εισπήδησης σε αλλότριες επισκοπές, άλλων μάλιστα εκκλησιαστικών κλιμάτων (Καρθαγένης, Μ.Βρεττανίας, των πατριαρχείων Αλεξανδρείας και Κωνσταντινούπολης), απευθυνόμενος για θρησκευτικά θέματα στις πολιτικές ηγεσίες αυτών των ξένων επισκοπικών δικαιοδοσιών, παρακάμπτοντας τους οικείους πατριάρχες, μητροπολίτες και Αρχιεπισκόπους.
Δεν όφειλαν οι εισαγγελικές αρχές να διερευνήσουν το άβατο (είναι και δικαστικό;) των καταγγελλόμενων αγιορείτικων υποθέσεων; Αν επικαλούνται την παλαιότητα των φερόμενων ως συμβάντων κακουργημάτων, που φαντάζομαι θα έχουν παραγραφεί, γιατί αφού οι πρωταγωνιστές τους, «ένοχοι» και «θύματα», ζουν και δρουν ακόμη στους ιερούς χώρους, δεν διερεύνησαν μήπως αυτά τα περιστατικά συμβαίνουν ή απειλούνται να επαναληφθούν και σήμερα αφού ο χρόνος δεν εξαλείφει τα αμαρτωλά πάθη, λόγω ακριβώς και της σιωπής με την οποία συστηματικά και αποδεδειγμένα από πλήθος τεκμηριωμένων περιστατικών τα περιβάλλει ο πατριάρχης και η Ιεραρχία; Αν επικαλούνται το (πράγματι αρνητικό) γεγονός πως ο μοναχός δεν προσέφυγε στη Δικαιοσύνη, μήπως θα έπρεπε να τον δικαιολογήσουν αφού τα οικονομικά του δε του επιτρέπουν να βρεθεί αντιμέτωπος με έναν πανίσχυρο μηχανισμό;
«H Δημοσίευση είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης» ειπώθηκε από τον John Jacob Mayer, το φιλέλληνα που θεμελίωσε τη νεοελληνική δημοσιογραφία, εκδίδοντας τα «Ελληνικά Χρονικά» στο Μεσολόγγι. Οι καταγγελίες όμως του μοναχού Μιχαήλ στο διαδίκτυο δεν αναδημοσιεύτηκαν πουθενά, έστω χωρίς να αναφερθεί το όνομα του θιγόμενου, όχι για να θίξουν έναν ηγούμενο, που ασφαλώς έχει το τεκμήριο της αθωότητας, αλλά για να διερευνηθεί η αλήθεια των φοβερών κατηγοριών, που περιέργως έμεναν αναπάντητες και αυτός που επώνυμα τις απάγγελε δεν καλείτο να δώσει εξηγήσεις ούτε από την Πολιτεία ούτε από την Εκκλησία. Την ξέρουμε αυτή τη σιωπή, που έσπασε απότομα το 2005 για να ξεχειλίσει ένας τεράστιος οχετός, που έφραξε απότομα όπως ξεκίνησε, αφήνοντας αναπάντητα ερωτηματικά και περίεργα ημιτελείς υποθέσεις. Θα περιμένουμε την απόφαση του δικαστηρίου, αν δηλαδή γίνει η δίκη και δεν αναβληθεί όπως συνηθίζεται. Στο μεταξύ ελπίζουμε στη δημοσιότητα και στο ενδιαφέρον που της αξίζει (κληρικοί καταγγέλλουν παιδεραστίες και σεξουαλικά όργια στο Άγιο Όρος) και προσδοκούμε από τις οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, από τα κόμματα και από τον αρμόδιο υπουργό Δικαιοσύνης (του ΔΣΑ και της ΔΗΜΑΡ), να παρακολουθήσουν από κοντά τη σωστή εφαρμογή των Νόμων, γιατί έχουμε το φτωχό Δαβίδ ενάντια στον πανίσχυρο και ζάπλουτο εκκλησιαστικό Γολιάθ που (χωρίς να γενικεύουμε με κανένα τρόπο) αποδεδειγμένα και με καταγγελίες ανώτατων δικαστικών, γνωρίζει υπόγειες διαδρομές για να προσεγγίσει επίορκους δικαστές: «Υπάρχει αλισβερίσι με τη Δικαιοσύνη». Τον «αφύσικο εναγκαλισμό Δικαιοσύνης και Εκκλησίας» και την προσπάθεια της τελευταίας να επηρεάσει δικαστές που χειρίζονται υποθέσεις της, αποκαλύπτει ο επίτιμος πρόεδρος του Αρείου Πάγου Στ. Ματθίας» (Έθνος- 7/12/2008)
***
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Reblogged this on ΤΟ ΠΙΤΣΙΡΙΚΙ.
Με το κόλπο του δήθεν εκβιασμού ανοίγουν ενοχλητικά μπλογκς.
Να θυμηθούμε μια παλιά ιστορία διδακτική που την αναφέρατε στο κείμενο.
http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2010/07/blogs_25.html
Κυριακή, 25 Ιουλίου 2010
Εκβιαστές, «Αυριανή» και blogs
Του Γ.Γ
«Τις συμμορίες των εκβιαστών, τις μαφίες και των πράκτορες που έχουν μετατρέψει σειρά ιστολογίων (Bbogs) σε εργαλεία εγκλήματος και κανάλια βρώμικου χρήματος, είτε για λογαρισμό τους, είτε ως εντολοδόχοι μαύρων συμφερόντων και κέντρων προβοκατορικών σχεδιασμών, θέτουν στο στόχαστρο τους οι διωκτικές αρχές, οι πρώτες επιχειρήσεις των οποίων προεξοφλείται ότι θα ανοίξουν κεφάλαια συνταρακτικών αποκαλύψεων για βαριά ονόματα που ελέγχουν την φάμπρικα των διαδικτυακών στοχοποιήσεων».
Αυτά γράφει στην πρώτη της σελίδα η «Αυριανή». Επειδή όμως έχει σημασία όχι μόνο τι λέει αλλά και ποιος το λέει ας θυμηθούμε κάποια πράγματα για την «Αυριανή» και τους εκδότες της.
«Ελεύθερος Τύπος» 1η Ιούνη του 1985: «Φοροφυγάδες, πλαστογράφοι, πολιτικοί τυχοδιώκτες. Αυτοί είναι οι Κουρήδες της ¨Αυριανής¨».
«Ριζοσπάστης» 29 Μάη 1985: «Οι αδελφοί Κουρή είναι γνωστοί στον τόπο τους. Την Κεφαλλονιά. Εκεί βγάζουν από χρόνια την εφημερίδα ¨Φωνή της Κεφαλλονιάς και Ιθάκης¨. Ήταν εκείνα τα χρόνια της χούντας και της Δεξιάς που οι Κουρήδες ονόμαζαν τον Α. Παπανδρέου ¨Ανδρέσωφ¨. Ήταν τα χρόνια (1961) που έγραφαν άρθρα που υμνούσαν τον Μεταξά. Ηταν τα χρόνια (1965-1967) που έβριζαν χυδαία τον Γ. Παπανδρέου».
Πιο καυστικός απ’ όλους ο Βαγγέλας Γιαννόπουλος όταν ήρθε σε αντιπαράθεση τότε που ήταν πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, με τον Κουρή, έκανε δήλωση (26 Αυγούστου 1980) που ανάμεσα στα άλλα χαρακτήριζε τον Κουρή σαν: «ένα πολιτικώς προδότη της Δημοκρατίας, προσκυνημένο της δικτατορίας, στην περίοδο της οποίας θησαύρισε και δημοσιογραφικώς έναν εκβιαστή και υβριστή και εμπορικώς ένα λωποδύτη της ελεεινής μορφής της εμπορικής πιάτσας με ακάλυπτες επιταγές, με εκβιασμούς και με λαθροχειρίες, οφειλέτη του δημοσίου χρήματος και εκμεταλλευτή του ιδρώτα των εργαζομένων στην επιχείρησή του».
Να μιλήσουμε τώρα και περί εκβιασμών, πάντα επικεντρωμένη στο δημοσίευμα της «Αυριανής».
Απ’ ότι γνωρίζουμε το πρώτο σχετικό περιστατικό που ακούστηκε και αφορούσε την μπλοκόσφαιρα αφορούσε τον διαχειριστή του press-gr Ανδρέα Καψαμέλη. Βρέθηκε στο στόχαστρο του δημοσιογράφου του «Βήματος» Βασίλη Χιώτη για ένα ανώνυμο σχόλια που υπήρξε σε ανάρτησή του μπλογκ στο οποίο φερόταν διαχειριστής. Το θέμα πήρε διαστάσεις από τα ΜΜΕ, έγινε παρέμβαση εισαγγελέα, και το αποτέλεσμα ήταν ότι «Κανένα «υλικό» δήθεν εκβιασμών σε βάρος πολιτικών προσώπων, επιχειρηματιών κλπ δεν βρέθηκε και δεν κατασχέθηκε» όπως έγραψε ο Α. Καψαμπέλης.
Το συγκεκριμένο μπλογκ εξακολουθεί να λειτουργεί ενώ ο διαχειριστή του παρουσιάζετε πολιτικός αναλυτής σε ειδησεογραφικό τηλεοπτικό δελτίο.
(….)
Γινόμαστε κουραστικοί αλλά θα το επαναλάβουμε. Οντως στην μπλοκόσφαιρα ευδοκιμούν όλων των ειδών τα φρούτα. Από εκβιαστές, Κυπατζήδες, μέχρι παιδόφιλοι που χρησιμοποιούν το μέσον να ικανοποιήσουν τις διεστραμμένες επιδιώξεις τους.
(…..)
Θυμίζουμε ένα γεγονός πιθανόν άγνωστο για πολλούς αναγνώστες/ιες μας.
Πριν κάποια χρόνια ένας εκδότης περιθωριακών φυλλάδων, ο Μιχαλόπουλος («Ελεύθερη Ωρα», «Νέοι Άνθρωποι») βρέθηκε στην φυλακή δικασμένος γιατί χρησιμοποιούσε τα έντυπα του για να εκβιάζει. (Μετά λίγο χρονικό διάστημα αφέθηκε ελεύθερος επικαλούμενος «προβλήματα υγείας» και τώρα είναι πάλι στα δημοσιοκαφρικά μετερίζια).
Ο μόνος εκδότης που τον στήριξε τότε με κάθε τρόπο είναι το σημερινό αφεντικό του Τριανταφυλλόπουλου και εκδότης της «Αυριανής», Κουρής, ο ίδιος που σήμερα σηκώνει την ρομφαία της κάθαρσης στην μπλοκόσφαιρα.
Αν κάποιος έκανε μια ανάγνωση εκείνες τις μέρες την «Αυριανή», θα είχε την εντύπωση ότι διάβαζε «Λαϊκό Δρόμο» ή «Προλεταριακή Σημαία», των πρώτων χρόνων της μεταπολίτευσης.
TA NEA
ΕΡΕΥΝΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΗ ΑΛΕΞΑΚΗ ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΟΥ ΑΘΩ
«Το Άγιον Όρος περιφρονεί την Ελλάδα κι ας απομυζά εκατομμύρια»
Του Μανώλη Πιμπλή
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 27 Οκτωβρίου 2008
«Χίλια χρόνια μόνον να παίρνουν ξέρουν», λέει για την αθωνική πολιτεία ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης που ασχολήθηκε με το θέμα στο τελευταίο του βιβλίο «Μ.Χ.»
«Ό,τι και να βγει προς τα έξω για το Άγιον Όρος, μια μικρή πλευρά πάντα βλέπουμε. Ο Άθως είναι ένα σκοροφαγωμένο ξύλο από το οποίο έχει μείνει μόνο η μπογιά», ισχυρίζεται ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης. Το μυθιστόρημά του «Μ.Χ.» που κυκλοφόρησε πριν από έναν χρόνο (έχει πουλήσει περίπου 50.000 αντίτυπα στην Ελλάδα και έλαβε το Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας) αποδείχθηκε πολλαπλά επίκαιρο και διαδραματίζεται στη Χερσόνησο του Άθω. Έτυχε πολύ καλής υποδοχής από το ελληνικό κοινό.
Για τις ανάγκες της συγγραφής του «Μ.Χ.» ο Βασίλης Αλεξάκης έκανε συστηματική βιβλιογραφική έρευνα ενώ ταξίδεψε δύο φορές στο Άγιον Όρος, όπου μίλησε με πολλούς μοναχούς- συνάντησε για λίγο και τους Εφραίμ, Αρσένιο. Τα συμπεράσματά του, όπως τα εκθέτει στα «ΝΕΑ», δεν είναι καθόλου κολακευτικά:
«Χίλια χρόνια τα μοναστήρια έτσι λειτουργούν. Ήδη ο Αθανάσιος, ιδρυτής της Μεγίστης Λαύρας, το πρώτο που έκανε τότε ήταν να αγοράσει πλοίο για να κάνει εμπόριο με την Κωνσταντινούπολη. Τα μοναστήρια είναι επιχειρήσεις από τότε που δημιουργήθηκαν. Στη βυζαντινή περίοδο λειτουργούσαν σαν τράπεζες για ανασφαλείς πλούσιους της Κωνσταντινούπολης που κατέθεταν εκεί, έναντι τιμήματος, τα χρήματά τους για να τα διασφαλίσουν από πολιτικές ανατροπές. Επίσης δάνειζαν εμπόρους της Κωνσταντινούπολης. Λειτουργούσαν δηλαδή ανέκαθεν ως οικονομικά ιδρύματα. Το δράμα είναι ότι αυτά δεν λέγονται και τώρα ξαφνιαζόμαστε που η Μεγίστη Λαύρα, λ.χ., επένδυσε 450 εκατομμύρια ευρώ στη Σκύρο σε ανεμογεννήτριες και θα πουλάει το ρεύμα στη ΔΕΗ. Εθελοτυφλούμε», λέει.
«Δεν με ενοχλεί αυτό, αλλά αν θέλουν να είναι επιχειρηματίες, μαγαζάτορες, ξενοδόχοι, να το δηλώσουν και να πληρώνουν και φόρους. Ας το κάνουν ανοιχτά. Το ράσο, βέβαια, δεν ξέρω τι το χρειάζονται. Εγώ δεν έχω δει άλλους επιχειρηματίες, τραπεζίτες, να είναι ντυμένοι έτσι. Και με ξαφνιάζει το εξής: οι τίτλοι ιδιοκτησίας που εμφανίζουν είναι βυζαντινοί. Από πού κι ώς πού το ελεύθερο ελληνικό
«Για να γίνεις ηγούμενος στον Άθω πρέπει να έχεις περάσει από όλα τα στάδια και να έχεις κάνει όλες τις δουλειές: από περιβολάρης μέχρι μπογιατζής και φούρναρης. Να μια ιδέα που θα άρεσε και στον σύντροφο Μάο»
κράτος θεωρεί τον εαυτό του δεσμευμένο από αυτοκράτορες που δεν ήταν καν Έλληνες; Πώς οι κατακτητές Ρωμαίοι δεσμεύουν το κράτος; Γιατί κατακτητές ήταν. Μπορεί η Ελλάδα να θέλει να είναι θύμα των μύθων της, αλλά το Βυζάντιο έγινε ελληνικό κρατίδιο μόνο στο τέλος. Τους υπόλοιπους αιώνες καμία σχέση δεν είχε με την Ελλάδα. Εδώ είχαμε και επανάσταση στη Θεσσαλονίκη που την έπνιξε στο αίμα ο Θεοδόσιος».
Επικαλούμενος στοιχεία που προέκυψαν κατά την έρευνά του, ο συγγραφέας των μυθιστορημάτων «Παρίσι- Αθήνα», «Τάλγκο», «Ξένες λέξεις», «Μητρική Γλώσσα», μιλάει για περιφρόνηση του ελληνικού κράτους από την πλευρά των Μονών. «Όχι μόνο αυτό, αλλά στο βάθος δεν αναγνωρίζουν στο κράτος ούτε δικαίωμα ελέγχου. Προ τριετίας ο Αλογοσκούφης ζήτησε λίστα με τα περιουσιακά στοιχεία των Μονών και οι είκοσι Μονές αρνήθηκαν και να απαντήσουν. Η ελληνική σημαία υπάρχει μόνο στο Διοικητήριο και την Αστυνομία. Οι Μονές έχουν μόνο τον δικέφαλο αετό. Η πραγματικότητα είναι ότι ο Εφραίμ θεωρεί τον εαυτό του κληρονόμο του Βυζαντίου και την Ελλάδα σαν ασήμαντη επαρχία». Η πελώρια απληστία που οδήγησε στην οικονομική κρίση, ισχύει σύμφωνα με τον Βασίλη Αλεξάκη και για τις Μονές. «Είναι αχόρταγοι», λέει. «Αν ήμουν γελοιογράφος θα τους σχεδίαζα με το λιβανιστήρι στο ένα χέρι και το μπλοκ των επιταγών στο άλλο. Ώρες ώρες μου φαίνεται ότι ορισμένοι έχουν ψεύτικα γένια πιασμένα με σπάγκο. Τα βγάζουν και πάνε στο χρηματιστήριο, τα ξαναβάζουν και πάνε στο Μοναστήρι. Ούτως ή άλλως, μόνο να παίρνουν ξέρουν, χίλια χρόνια τώρα. Να δίνουν ποτέ. Είναι οι μόνοι που δεν έδωσαν τίποτα για τους πυρόπληκτους».
Στον πόλεμο είχαν τεθεί υπό την προστασία του Χίτλερ, υποστηρίζει ο συγγραφέας. «Μετά διαπραγματεύτηκαν και με το ΚΚΕ για να διατηρήσουν την αυτονομία τους σε περίπτωση που κέρδιζαν οι κομμουνιστές στον Εμφύλιο. Είναι έτοιμοι να συνεργαστούν με όλους».
«Πρόσεχε, παιδί μου, τους αιρετικούς…»
Αν πνευματικός του πρώην υπουργού Επικρατείας είναι ο ηγούμενος Εφραίμ, πνευματικός και θρυλική μορφή του Βατοπεδίου είναι ο γέρων Ιωσήφ, που πέθανε το 1959. «Ήταν άνθρωπος αγαθός από μια άποψη, καθόλου φιλοχρήματος αλλά άκρως φανατικός, από εκείνους που χτυπούν τους μηρούς τους με ξύλο για να διώχνουν τον πειρασμό», λέει ο Βασίλης Αλεξάκης. «Στα γραφεία της Μονής υπάρχει πελώριο το πορτρέτο της θλιμμένης μορφής του. Το βιβλίο όμως με τα κείμενά του (επιστολές) που έχει εκδώσει το Όρος μιλάει μόνο του. Λέει για παράδειγμα: “Μία μοναχή μου έγραψε ότι πάσχει και αν δεν κάμη εγχείρηση αποθνήσκει. Εγώ γράφω λέγων τελείως αντίθετα: Έχε πίστην, άφησέ τα όλα εις τον Θεόν. Προτίμησε τον θάνατον”. Προς παιδί ξενιτεμένο: “Πρόσεχε, παιδί μου, πολύ τους αιρετικούς. Αυτού όπου είσαι, ξένες φυλές και γλώσσες… Μην ομιλείς διόλου με αυτούς διότι μολύνεται η καθαρά σου ψυχούλα από τα βλάσφημα λόγια τους». Ο Ιωσήφ μιλάει επίσης με βδελυγμία για το μητρικό αίμα. Με κατηγόρησαν ότι στο βιβλίο μου δεν ασχολήθηκα με το πνευματικό έργο των μοναχών. Το θέμα είναι ότι δυστυχώς ασχολήθηκα», υποστηρίζει ο Βασίλης Αλεξάκης.
Αυτοκτονίες όπως στον Στρατό
«Πολύ σημαντικό είναι το θέμα των αυτοκτονιών στον Άθω», λέει ο Βασίλης Αλεξάκης. «Το ποσοστό τους είναι ανάλογο με εκείνο στις φυλακές και τα στρατόπεδα. Το κράτος δεν κάνει ποτέ ανακρίσεις και οι εφημερίδες δεν καταγράφουν τα περιστατικά. Αλλά είναι γεγονός ότι οι “παλιοί” μεταχειρίζονται τους δόκιμους μοναχούς σαν δούλους και τους ταπεινώνουν. “Πρέπει να κλάψεις τόσο ώστε το χώμα στα πόδια σου να γίνει λάσπη”, λένε στους δόκιμους». Άλλο συζητήσιμο θέμα, σύμφωνα με τον συγγραφέα, είναι η Αθωνιάδα Σχολή, το σχολείο στις Καρυές του οποίου οι μαθητές είναι οικότροφοι.
«Πρόκειται για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», λέει. «Τα αγόρια αυτά μεγαλώνουν χωρίς να βλέπουν γυναίκες ποτέ. Αν καμιά φορά κάνουν εκδρομή στη Θεσσαλονίκη, τις βλέπουν σαν άγνωστα όντα».
http://www.tanea.gr/politismos/article/?aid=1406041
PS
Με το Βραβείο Γαλλικής Γλώσσας 2012 τιμήθηκε ο Βασίλης Αλεξάκης, τον οποίο το Γαλλικό Πρακτορείο αποκάλεσε ως τον «πιο Γάλλο από τους Έλληνες συγγραφείς».
Το βραβείο αυτό, που δημιουργήθηκε το 1986, αφορά το έργο λογοτεχνών, καλλιτεχνών ή επιστημόνων που συνέβαλαν, με το ιδιαίτερο ύφος των έργων τους ή με τις ενέργειές τους, στο να αναδείξουν την ποιότητα και την ομορφιά της γαλλικής γλώσσας.
Το βραβείο, που συνοδεύεται από χρηματικό ποσό 10.000 ευρώ, θα απονεμηθεί επισήμως στις 9 Νοεμβρίου, με την ευκαιρία της Έκθεσης Βιβλίου της Μπριβ
Πηγή: Η Γαλλία τίμησε τον συγγραφέα Βασίλη Αλεξάκη για το έργο του | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/node/71619#ixzz29QbvQGBM
ΥΠΑΚΟΗ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ ΑΡΤΕΜΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΟΥ
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Δέν είχαμε τήν πρόθεση νά ασχοληθούμε μέ τά δημοσιεύματα τού Μοναχού Μιχαήλ, πιστεύοντας ότι κείμενα πού διαστρέφουν τάς ευθείας οδούς τού Κυρίου ημπορεί νά εντυπωσιάζουν πρός καιρόν, αλλά τελικώς λησμονούνται, όπως καί οι συντάκται των.
Πάντα υπάρχουν άνθρωποι, ακόμη καί μεταξύ τών ακαταρτίστων μελών τής ‘Εκκλησίας, πού επιδιώκουν ηροστράτειο δόξα.
‘Αγωνιώδης όμως έκκλησις μάς απηυθύνθη υπό καλού αδελφού τής Ι. Μονής Ζωγράφου Αγίου ‘Ορους νά ελέγξουμε τά απάδοντα πρός τήν διδασκαλία τών αγίων Πατέρων κείμενα τού ανωτέρω Μοναχού, διότι άρχισαν νά μεταφράζονται καί νά εκδίδονται στά Βουλγαρικά, προκαλούντα μεγάλη ζημία στό πλήρωμα τής ‘Ορθοδόξου ‘Εκκλησίας τής Βουλγαρίας.
‘Εκκλησία ταλαιπωρημένη καί πληγωμένη από τό σχίσμα καί τόν αθεϊσμό, η ‘Εκκλησία τής Βουλγαρίας, θά δεχθή τώρα εξ Ελλάδος βιβλία πού προκαλούν σύγχυσι καί αμφισβήτησι γιά θεσμούς αγίους καί πρόσωπα σεβάσμια τής ‘Εκκλησίας.
Ο Μοναχός Μιχαήλ εξυπηρετεί δυστυχώς, χωρίς μάλλον νά τό έχη συνειδητοποιήσει, τά σχέδια τών εχθρών τής ‘Εκκλησίας καί μάλιστα τών πρακτόρων τής Νέας ‘Εποχής πού επιδιώκουν νά φθείρουν κάθε τι τό ‘Ορθόδοξο καί ‘Εκκλησιαστικό, προκειμένου νά απεκκλησιοποιήσουν καί αποχριστιανίσουν τόν ‘Ορθόδοξο λαό μας καί νά τόν μεταβάλλουν σέ «ζαλισμένο κοπάδι», άβουλο όργανό τους.
Τί περισσότερο έκαναν οι ψευδάδελφοι, οι οποίοι ακολουθούσαν κατά πόδας τόν Μέγαν ‘Απόστολον Παύλον, διαβάλλοντες τό αποστολικό του έργο;
Μέ πόνο καί αγάπη γιά τήν ‘Εκκλησία, γιά τίς ψυχές πού σκανδαλίζονται από παρόμοια δημοσιεύματα, αλλά καί γιά τόν ίδιο τόν Μοναχό Μιχαήλ, πού πλανάται καί πλανά, δημοσιεύουμε τήν κριτική πού ακολουθεί καί προσευχόμεθα νά συντελέση σέ ανάνηψι τόσο τού εν λόγω αδελφού, όσο καί όσων εξ αγνοίας παρασύρονται από τίς πλάνες του.
Σχετική είναι καί η δημοσιευομένη ως επίμετρον απάντησις τού εκλεκτού ψυχιάτρου κ. Παναγιώτου Γρηγορίου σέ συνέντευξη τού Μοναχού Μιχαήλ μέ τίς υπό κρίσιν απόψεις του.
‘Εκ τής Ιεράς Μονής τού Οσίου Γρηγορίου Αγίου ‘Ορους
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Προσφάτως κυκλοφόρησαν τά τέσσερα πρώτα βιβλία στή σειρά ΕΠΙΚΗΡΥΓΜΕΝΗ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ, τά οποία εντυπωσιάζουν καί συγχρόνως καταπλήττουν μέ τό περιεχόμενό τους. Τά εν λόγω βιβλία έχουν αρκετά αξιοπρόσεκτα θέματα, αλλά καί πολλά τρωτά σημεία. Η παρούσα κριτική αποσκοπεί στό σχολιασμό τους, στόν εντοπισμό τών όποιων ωφελίμων καί επιζημίων θεσεών τους καί στήν σωστή ενημέρωση όσων παρασύρθηκαν ή σκανδαλίστηκαν μέ τά γραφόμενα. Η ανά χείρας κριτική έγινε ασφαλώς καί μέ τήν ευλογία καί τήν ευχή τού Καθηγουμένου τής Ιεράς Μονής μας καί σεβαστού Γέροντά μου, όσο κι άν αυτό ακούγεται παράξενα σέ κάποιους.
Στά υπ’ όψιν κείμενα υπάρχουν σημαντικά θετικά κομμάτια, όπως είναι οι ασκητικές εμπειρίες τού αγίου Ιερωνύμου1, οι εκ βαθέων θρήνοι τού αγιορείτου ερημίτη πού άκουσε τό βίο τού αγίου ‘Αντωνίου καί άλλαξε η ζωή του2, τό γράμμα τού ξυλογλύπτη μοναχού πρός τόν κυρ-Μανώλη στή Δάφνη3, η αυτομεμψία τού γέροντα ασκητή4 καί ίσως κάποια άλλα. ‘Επίσης σέ κάποια σημεία αντιπαρατίθεται μορφή επιβαλλομένης μή κατά Θεόν υπακοής πρός τήν χριστιανική συνείδηση καί ορθώς συνιστάται η δεύτερη5. Σωστές φυσικά καί κάποιες παρατηρήσεις στά δύο τελευταία βιβλία ότι δέν πρέπει νά υπάρχει μιά μονομερής επίδοση στή νοερά προσευχή μέσα στή μοναχική πολιτεία, παραγνωρίζοντας όλες τίς άλλες αρετές πού συγκροτούν τόν ολοκληρωμένο κατά Θεόν μοναχό.
Δυστυχώς όμως τά πλείστα τών περιεχομένων θεμάτων είναι τόσο αρνητικά, σκανδαλιστικά, ευάλωτα καί άστοχα, πού μόνο σύγχυση καί ταραχή μπορούν νά επιφέρουν, όχι ειρήνη, οικοδομή καί ωφέλεια.
‘Οταν κάποιος γράφει ένα κείμενο, πρέπει νά λάβει υπ’ όψιν του πολλούς αστάθμητους παράγοντες, καί ασφαλώς καί τόν σκανδαλισμό τών ψυχών, «υπέρ ών Χριστός απέθανε»6. Κι άν ο ‘Απόστολος Παύλος κρέας δέν θάτρωγε, γιά νά μή σκανδαλίση τόν αδελφό του7, πόσο μάλλον οι μοναχοί μέ τά συγγράμματά τους καί τήν εν γένει βιοτή τους. Οι άγιοι Πατέρες μας δέν μάς είπαν άν σκανδαλίζονταν οι ίδιοι, αλλά φρόντιζαν οι ίδιοι νά μή σκανδαλίζουν τούς άλλους. Ο συγγραφέας τών προαναφερθέντων βιβλίων μοναχός π. Μιχαήλ Χατζηαντωνίου μέ τά τόσα πού γράφει φαίνεται νά σκανδαλίζεται μέ τά όσα συμβαίνουν στόν εκκλησιαστικό χώρο, αδιαφορεί όμως εάν ο ίδιος σκανδαλίζει μέ τά γραφόμενά του. ‘Αν ο ίδιος σκανδαλίζεται, τόν πειράζει καί τά κάνει βιβλία. ‘Αν όμως ο ίδιος σκανδαλίζει, δέν τόν πειράζει καί τό περνάει απαρατήρητο.
‘Εδώ αξίζει νά θυμηθώ τόν μακαριστό γέροντα Πα?σιο, όταν ως λαϊκός τόν πρωτοσυνάντησα τό 1975 καί ως αναρχικός καί επαναστάτης είχα τούς ίδιους προβληματισμούς μέ τόν π. Μιχαήλ πάνω στά εκκλησιαστικά καί δή στά επισκοπικά ζητήματα, κι εγώ κι αυτά σέ έξαρση τότε. Μού απάντησε κατηγορηματικά: «Ο καλός ο χριστιανός ποτέ δέν σκανδαλίζεται. Ο καλός ο χριστιανός μοιάζει μέ τή μέλισσα πού μαζεύει τή γύρη από τήν τριανταφυλλιά, τήν πορτοκαλιά ή τή ροδακινιά, ενώ ο σκανδαλιζόμενος χριστιανός μοιάζει μέ τή μυίγα πού μόνο στίς ακαθαρσίες πηγαίνει».
‘Επίσης ο συγγραφέας πρέπει νά είναι νηφάλιος, σαφής, ακριβής, ευγενικός, ευχάριστος καί πρό πάντων ανοικτός πάνω σέ κάθε κρίσι τών βιβλίων του, όσο οδυνηρή καί νά είναι αυτή. Ο συγγραφέας εκτίθεται στά μάτια τού αναγνώστη, ξεγυμνώνει τήν ψυχή του, έτοιμος νά δεχθή παρατηρήσεις στά τρωτά του σημεία. Αυτό σημαίνει ανδρισμός, λεβεντιά καί αξιοπρέπεια.
Μέ τίς παραπάνω προϋποθέσεις άς εξεταστούν προσεκτικά οι παρατηρήσεις, καί πρίν τελειώσει τό παρόν, νά μή βγεί καμμιά κρίση, ούτε υπέρ, ούτε κατά, καθώς κι ο Μακρυγιάννης υποδεικνύει.
ΥΠΑΚΟΗ
Κατ’ αρχάς θά γίνει αναφορά στό παρεξηγημένο θέμα τής υπακοής, τό οποίο ο συγγραφεύς εξετάζει χωρίς τή δέουσα σοβαρότητα καί βαρύτητα. ‘Αναφέρει χαρακτηριστικά: «Η υπακοή καλύπτει τόν άνθρωπο μόνο μερικά χρόνια, άς πούμε 4-5 χρόνια»8. Συνιστά τήν απόλυτη υπακοή μόνο γιά τά πρώτα χρόνια, «κι όταν ο Γέροντας τήν επιμηκύνει χρονικά, δέν είναι έντιμος»9. ‘Αλλού τονίζει τήν παραμονή υπό ανώτερο διδάσκαλο «γιά 10-12 χρόνια»10. Κάπου διαφοροποιεί τήν υπακοή τών αρχαρίων από τήν υπακοή τών παλαιοτέρων11 καί από εκεί καί πέρα λέγει ότι χρειάζεται ευθύνη καί πρωτοβουλία12. Θεωρεί ότι μετά από 10-20 χρόνια πρέπει ο μοναχός νά μπορεί καί χωρίς αρχηγό, αλλιώς είναι ανώριμη καί ελλιπής προσωπικότης13.
Χρειάζεται λοιπόν, κατά τά λεγόμενά του, οι Γεροντάδες νά καλλιεργούν πνεύμα αυτονομίας καί ανεξαρτητοποίησης από κοντά τους, πράγμα πού δέν κάνουν14, κι έτσι υποδουλώνουν τίς ψυχές καί εξευτελίζουν τίς προσωπικότητες15. Ως εκ τούτου κατηγορεί τίς νέες αδελφότητες ότι θεοποίησαν καί απολυτοποίησαν τήν υπακοή κατά τά πρότυπα τής «Ζωής»16, ενώ οι νέοι ηγούμενοι επέβαλαν ολοκληρωτισμό στό ‘Αγιον ‘Ορος17, απροσωποποίηση στούς υποτακτικούς18 καί τούς κρατούν http://www.rel.gr/index.php?rpage=meletes&rpage2=showkeimeno.php&link_id=5
Άλλα λόγια ν’αγαπιώμαστε
Για την ταμπακέρα;
http://www.gerontasnektarios.gr/2011/11/blog-post_2451.html
Μήνυμα στην Εισαγγελέα κ. Καλού από τον π. Νεκτάριο Μουλατσιώτη
Αναρτήθηκε από Παπαροκάδες στις 2:57 μ.μ.
Η Εισαγγελέας κ. Καλού γνωρίζει το τέλος του Εισαγγελέα που αδίκως δίωξε τον Επίσκοπο Πενταπόλεως Νεκτάριο και σημερινό Άγιο Νεκτάριο; Εάν όχι ας διαβάσει την ζωή του Αγίου Νεκταρίου να δει τι έπαθε ο Εισαγγελέας. Εμείς ευχόμαστε για την σωτηρία της, αλλά δεν ξέρω αν θα την σκεπάζει ο Θεός από εδώ και πέρα…διότι αδίκως διώκει τον Γέροντα κατ’ εντολήν….όταν ολόκληρη Ρωσία και άλλα κράτη τον τιμούν, το κράτος το ελληνικό τον διώκει…
(Γέροντας Νεκτάριος Μουλατσιώτης 30/11/2011)
Παράθεμα: Δίωξη μοναχού για καταγγελίες κατά Ηγούμενου » ΑΘΡΗΣΚΟΣ
«Μήπως αν η δικαστική απόφαση είναι προφανώς λανθασμένη, θα πρέπει οι δικαστές που την εξέδωσαν να πληρώνουν από την τσέπη τους;»
Πολύ σωστά!
Γιατί κάποιοι τρώνε: α) τον υψηλό μισθό τους από το Δημόσιο, β) απολαμβάνουν ιδιαίτερα προνόμια ως δημόσιοι λειτουργοί και γ) «ταΐζονται» με τρόπο βυζαντινίστικο από εκκλησιαστικούς φορείς (υποτροφίες για σπουδές, ποικιλόμορφα «δωράκια» κλπ).
Οπότε δεν είναι καθόλου κακή η ιδέα σας. Έχουν γίνει πάμπλουτοι στη ράχη του λαού απονέμονταν συχνά-πυκνά διεστραμένη δικαιοσύνη.
[Κυριακή, 20 Φεβρουαρίου 2011
Ο ηθόποιός Ρ………έγινε μοναχός,]
μέχρι εδώ κανένα προβλημα. Αλλος ένας που κλείνεται σε μοναστήρι κι ας είναι τόσο νέος. Έχει όμως μεγάλο ενδιαφέρον να δει κανείς πως σχολιάζετε η είδηση στα 34 σχόλια των αναγνωστων του μπλογκ. Οι υπαινιγμοί για ομοφλοφιλία του κλήρου δίνουν και παίρνουν.
http://ksipnistere.blogspot.gr/2011/02/blog-post_1266.html
http://www.bibliopolio.gr/advanced_search_result.php?search_type=person&search_person=Monk%2C%20Ray&op=list&language=gr&page=6
Η γυναίκα στο βλέμμα και στο λογισμό του ορθόδοξου μοναχού
Αίτηση συγγνώμης προς το ήμισυ και πλέον του γένους του Αδάμ
Συγγραφέας: Μιχαήλ, Μοναχός
Εικονογράφος: Αντωνιάδου, Μελίτα
Επιμελητής: Αντωνιάδου, Μελίτα
Εκδότης: Δορκάς
Σειρα: Η Επικηρυγμένη Ορθοδοξία
ISBN: 960-8048-08-7
Έτος Έκδοσης: 2001…
Πνευματική πατρότητα και ολοκληρωτισμός
Συγγραφέας: Μιχαήλ, Μοναχός
Επιμελητής: Αντωνιάδου, Μελίτα
Εκδότης: Δορκάς
Σειρα: Η Επικηρυγμένη Ορθοδοξία
ISBN: 960-8048-00-1
Έτος Έκδοσης: 1999
Κωδικός προϊόντος: 41926
…
Σεξουαλική αγωγή στην ορθόδοξη εκκλησία
Η ανύπαρκτος
Συγγραφέας: Μιχαήλ, Μοναχός
Εικονογράφος: Αντωνιάδου, Μελίτα
Επιμελητής: Αντωνιάδου, Μελίτα
Εκδότης: Δορκάς
Σειρα: Η Επικηρυγμένη Ορθοδοξία
ISBN: 960-8048-15-Χ
Έτος Έκδοσης: 2004
Κωδικός προϊόντος: 108871
Δημοσιεύω εδώ ένα απόσπασμα, τον Πρόλογο και τα δύο πρώτα κεφάλαια, από το εξαντλημένο έργο του Θέμου Κορνάρου «Οι άγιοι χωρίς μάσκα». Ο πρόλογος αναφέρεται και στο άλλο έργο του, τη «Σπιναλόγκα».
Εκσυγχρόνισα την ορθογραφία στα σημερινά.
Πολλές ευχαριστίες στον Νίκο Λ. για την πληκτρολόγηση.
ΓΙΑ ΤΟ ΛΕΠΡΟΚΟΜΕΙΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Σπιναλόγκα -Άγιον Όρος: Όταν θα γνωρίσεις τα δυο αυτά μέρη δεν μπορείς να θυμηθείς το ένα χωρίς να ξεπηδήσει στη μνήμη σου και τ’ άλλο.
Και τα δυο αυτά μέρη τα επισκέφθηκα. Στο ένα -που είναι μια πελώρια σιδερόπετρα στη μέση του πελάγου- λιώνουνε σιγά-σιγά 300 άνθρωποι, σακατεμένοι, κομματιασμένοι από τη λέπρα του κορμιού.
Στο άλλο -που είναι το πιο πλούσιο και το πιο όμορφο τμήμα του τόπου μας- 4 χιλιάδες ρασοφόροι σπουδάζουνε σ’ όλη τους τη ζωή, να δένουνε, να προσαρμόζουνε στο ανθρώπινο σύνολο την πιο βρώμικη λέπρα: τη λέπρα της ψυχής.
Στη Σπιναλόγκα μπαίνοντας, πρέπει να φράξεις τη μύτη σου. Στο Άγιον Όρος μπαίνοντας, πρέπει να φράξεις και μύτη κι αφτιά και να σκεπάσεις τα μάτια. Μα προ πάντων πρέπει να δέσεις τα νεύρα, για να μη σου φύγουνε.
Μέχρι σήμερα, συνηθίσαμε να νομίζουμε το Άγιον Όρος για την πρότυπη Χριστιανική Πολιτεία, που τα μίση, οι ανθρώπινες κακίες, τα πάθη έχουνε θαφτεί και στη θέση τους φυτρώσανε η γαλήνη, η αδελφοσύνη κι η ανυστερόβουλη αγάπη.
Την ιδέα αυτή μάς τη δημιουργήσανε οι ποιητές, που επισκεφθήκανε τον τόπο αυτό, με τις τόσες φυσικές καλλονές, μόνο γιατί δεν μπορέσανε να δούνε τον άνθρωπο του φυσικού αυτού παραδείσου.
Καιρός όμως είναι πια ν’ ακολουθήσουμε τα ερημικά μονοπάτια, που ξεπροβάλλουνε από τις καταπράσινες λαγκαδιές και σκαρφαλώνουνε και τυλίγουνται και ξανακρύβουνται σε καταπράσινες βουνοπλαγιές για να ξαναπροβάλλουνε προκλητικά σε γελαστές ηλιολουσμένες βουνοκορφές, που στεφανόνουνται από τα κάτασπρα τα τείχη μιας βυζαντινής οικοδομής. Μέσα σε κείνα τα τειχιά βρίσκονται οι άρρωστοι που πάσχουνε από τη λέπρα της ψυχής, οι υποψήφιοι… άγιοι.
Ελάτε να τους γνωρίσουμε. Ώρα είναι πια να πάψει ο άνθρωπος να γονατίζει μπροστά σε νοσογόνα μικρόβια παρασιτικά και να σκύβει το κεφάλι κάτω από το ζυγό βάρβαρων τυχοδιωκτών.
Μέσα στα 20 μοναστήρια του Άθω, θα βρούμε: εμπόρους ναρκωτικών, εμπόρους κι αγοραστές της… ανδρικής σάρκας, σχολειά του αλκοολισμού και συστηματικά εκπαιδευτήρια μισανθρωπίας κι αλληλοεξοντωμού. Κι ακόμα σπείρες απατεώνων που τις επιτυχίες τους θα ζηλεύανε κι οι πιο μοντέρνοι διεθνείς τύποι του είδους των.
Στα όμορφα γαλάζια ακρογιάλια του ακρωτηριού του Άθω, που μονάχα αυτά είδανε οι ποιητές κι οι δημοσιογράφοι θα δούμε εμείς “υπ’ ατμόν” τα “πλωτά πορνεία” του Αγ. Όρους. Αλλά εκεί θα συναντήσουμε και πατέρα που τραβά το παιδάκι του 12 και 13 χρονώ, να τριγυρίζει τα κελιά να το παζαρεύει με τους ασκητές, ή να το νοικιάζει για μια ή για περισσότερες βραδιές, αναλόγως “της ποιότητος”, γιατί αυτοί τον μάθανε να πιστεύει “πως όλα είναι ηθικά και τίμια”.
Είναι ανάγκη, για να τα δούμε όλ’ αυτά, να χρησιμοποιήσουμε κι εμείς μια μάσκα. Εγώ μεταχειρίστηκα με ικανοποιητικά αποτελέσματα τη μάσκα της ηλιθιότητας. Τριγύριζα μ’ αυτήν οκτώ μήνες σ’ όλες τις Μονές, τις Σκήτες, τα Ησυχαστήρια, τα Μεθυστήρια, χωρίς να φοβίζω κανένα και να τον αναγκάζω να μου κλείνει την πόρτα. Αντίθετα είχα όλη την ελευθερία. Τους υπηρετούσα.
Έτσι πρέπει να επισκεφτεί κανένας το παζάρι αυτό της σάρκας, των ναρκωτικών, το σκολείο της ανομίας, για να το γνωρίσει. Όχι με επίσημο “ένδυμα” και σπουδαίο όνομα. Γιατί στη δεύτερη αυτή περίπτωση, θα δει μονο χαμόγελα, υποκλίσεις, προσευχόμενους και… άγια λείψανα.
Δε θα μάθει τι σημαίνει η λέξη “διωχτικά”, τι είναι το “μνήμα του πλούσιου”. Δε θα δει τον άγιο Παντελεήμονα να μαστιγώνει τους αμαρτωλούς με βρεμένο σκοινί το χειμώνα, ούτε θα μάθει πώς πεθαίνει ο φθισικός εργάτης, πάνω στη δουλειά, που εργάζεται για 8 δραχμές μεροκάματο.
Κι όταν κανένας αντιληφτεί όλ’ αυτά τα… μικροπραματάκια, θα πρέπει να σκεφτεί αν είναι ηθικό να ζητούμε τη γνώμη των εκπροσώπων του Θεού “γράφε των παιδεραστών και των λαθρεμπόρων” για τη ρύθμιση της κοινωνικής μας ζωής, ή τη συμβολή τους για τη σύνταξη του… αστικού κώδικα μιας πολιτισμένης κοινωνίας…
Οι εντυπώσεις τούτες απ’ τήν “αγιορείτικη Γη” είναι γραμμένες απ’ τά 1931.
Προορίζονταν για τις εφημερίδες. Γιατί τίποτ’ άλλο δεν είναι παρά ένα σκέτο δημοσιογραφικό ρεπορτάζ.
Δε θα τυπωνότανε σε βιβλίο, αν δε λάβαινα από τις εφημερίδες που ’δωκα το υλικό αυτό, την απάντηση πως “Δεν έχουμε σκοπό να κλείσουμε για τους καλογέρους…”
Μα εγώ δεν έχω σκοπό να σωπάσω για το λεπροκομείο της ψυχής, που σκεπάζεται με την ονομασία “Αγ. Όρος”
http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/kornaros_agioi1.html
Ανοίγω το παραθύρι, της αυλής που είναι κι αυλή της εκκλησιάς. Στον κορμό της παγοφορτωμένης γέρικης καρυδιάς είναι δεμένος με σκοινιά βρεμένα, ένας ολόγυμνος άνθρωπος. Αυτός μουγκρίζει.
Τα σκοινιά είναι περασμένα κάτω από τις μασχάλες, απ’ τη μέση κι από τα πόδια κι είναι δεμένα τόσο σφιχτά στον κορμό του δέντρου που ανθρώπινο κορμί και ξύλο έχουνε κολλήσει, έχουνε γίνει ένα κορμί…
Με καταπιομένη τη γλώσσα πετάχτηκα όξω. Αρχίζω να φοβάμαι μην… έπαθα τίποτε. Μα ησύχασα λίγο, αφού βλέπω και τους ασκητές μαζεμένους στην αυλή, να μιλούνε ήρεμα ήρεμα, συναμεταξύ τους.
Προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου πως έπαθα οφθαλμαπάτη. Μα το μούγκρισμα κι οι στριγγλιές δε μ’ αφήνουν να το πιστέψω κι εξακολουθούνε να σκίζουνε την ομιχλοτυλιγμένη μέρα και την αλαφιασμένη αιμάτινη καρδιά.
-Τι γίνεται; Ρωτώ έναν υποταχτικό σιγά.
-Κάνε το σταυρό και μη μιλάς! Θαύμα!
Έτσι μ’ απάντησε.
Την ίδια στιγμή, ένας ασκητής, προχωρεί, προς το δεμένο αργά, βαριά, επίσημα, με πρόσωπο σκεπασμένο κι ένα σκοινί διπλωμένο στα δυο, κρέμεται απ’ το δεξί του χέρι, γεμάτο σφιχτοδεμένους κόμπους.
Σε θάμα δε μπορώ να πιστέψω. Την πραγματικότητα τρομάζω να την ξηγήσω και στέκομαι ακίνητος, ανίσχυρος και κοιτάζω μόνο.
Ο δεμένος είναι ένας νέος, με μούτρο σαν φθισικού, ψηλός με κοκαλιάρικο κορμί. Όπου κι αν τον κοιτάξεις, βλέπεις σφραγίδες πείνας και κατατρεγμού.
Ο ασκητής με το σκεπασμένο πρόσωπο τον σιμώνει και στέκεται ακίνητος σαν μαρμαρωμένο φάντασμα μπροστά του. Το μούγκρισμα σταμάτησε και τα μάτια του δεμένου ανθρώπου αστράφτουνε λογιώ λογιώ αστραπές, την ίδια στιγμή: ελπίδα, μίσος, παράκληση, εμπιστοσύνη και τρομάρα, χοροπηδούνε το ίδιο δευτερόλεπτο και χάνονται πίσω απ’ την κόρη του ματιού.
Κι ο αέρας έχει σταματήσει, κι οι αναπνοές κοπήκανε. Σιωπή! Μια σιωπή παράμερου τάφου. Μόνο το βουητό της θάλασσας που έρχεται από μακριά κάνει πιο απαίσια και πιο τρομερή αυτή τη γενική σιωπή.
Με το βουητό αυτό ανακατεύεται μια φωνή βαριά βραχνή, προστατική, σα διαταγή αξιωματικού σ’ εχτελεστικό απόσπασμα. Και λέει: «Μαρτύρησε!».
Ένα κρύο πασπατεύει τη πλάτη μου και με κάνει ν’ ανατριχιάζω.
– «Μαρτύρησε κολασμένε…» ξανακούγεται η φωνή, μα άγρια, πιο σκληρή τώρα.
Η ματιά του «κολασμένου» είναι καρφωμένη πάνω μου, σα να γυρεύει κάτι γραμμένο στο μέτωπό μου.
– Μα τι του ζητά να μαρτυρήσει λοιπόν; λέω δυνατά στο Βαρθολομαίο που στέκεται δίπλα μου, βουβός κι ασάλευτος σα φάντασμα σε μαύρη νύχτα.
– Ποιος; με ρωτάει μ’ απορία ανοίγοντας το στόμα και την ίδια στιγμή γεμίζουνε τα μάτια του ερωτηματικά, σα να μην βλέπει τίποτα απ’ ό,τι θωρώ εγώ.
Ένας ανεξήγητος τρόμος με συνεπήρε.
– Μ’ αυτός ο δεμένος σου λέω…
– Κι εμείς δε ξέρουμε τι συμβαίνει. Τον ξέρεις ελόγου σου;
– Όχι, του λέω.
– Ούτ’ εγώ.
– Κι ο ασκητής που του φωνάζει να μαρτυρήσει;
– Ποιος ασκητής; Βλέπεις κανέναν ασκητή; μου λέει και τινάζεται τρομαγμένος.
– Μ’ αυτός που στέκεται μπροστά του λοιπόν. Δεν βλέπεις; Δε μ’ απάντησε, παρά, γονατίζει και σηκώνει τα χέρια του στον ουρανό σα να προσεύχεται.
Ετοιμάστηκα να κάμω το ίδιο, τα γόνατά μου λυγίζουνε, τρεμουλιάζουνε απ’ την τρομάρα, δε με σηκώνουνε.
Το διπλωμένο σκοινί που κρεμότανε στο χέρι του σκεπασμένου μυστηριώδικου ρασοφόρου, που πρόσταξε «Μαρτύρησε κολασμένε» ανεβοκατεβαίνει τώρα μ’ ορμή και χτυπάει όπου τύχει, τυλίγοντας το δέντρο και το κοκαλιάρικο κορμί του δεμένου γδυμνού.
Κοκκινόμπλαβες στενές λουρίδες ζώνουνε το γδυμνό κορμί. Το αίμα όλο έχει μπλαβίσει τόσο απ’ το μαστίγιο όσο δεν μπλάβισε απ’ το χιονισμένο το βοριά.
Ο δεμένος με βραχνή φωνή, μισοπνιγμένου, παρακαλεί: «Λυπήσου με! Έλέος!…»
– Μαρτύρησε! ακούγεται πάλι η φωνή του μουτρο-σκεπασμένου.
Κοιτάζω γύρω μου. Όλοι οι ασκητές, γονατιστοί παρακαλούνε το θεό, με τα χέρια σηκωμένα προς το συννεφιασμένο ουρανό.
– Ψέματα σου είπα, άγιε Παντελεήμονά μου! ψέματα σου είπα! Έλεος! Δεν το βρήκα στην τσέπη μου το ασημένιο κουταλάκι· όχι, ψέματα είπα άγιέ μου, πως δεν ξέρω ποιος το ’βαλε στην τσέπη μου. Συγχώρεσέ με!!
Έτσι φωνάζει τώρα ο δεμένος. Το μαστίγιο δε σταματά.
Εγώ δεν ξέρω τι να υποθέσω πια, μα θαρρώ πως έχω διάθεση να γονατίσω, να παρακαλέσω τους αγίους να συγχωρέσουνε τη δυσπιστία που είχα… Πίστεψα στο θάμα!
– Λύσε με άγιέ μου, θαυματουργέ. Λυπήσου με και θα στο φέρω χρυσό! Θα δουλέψω τζάμπα στην περιουσία σου μεγάλε μου προστάτη!!… μουγκρίζει εξακολουθητικά ο μάρτυρας.
Όλοι μαζί οι ασκητές τιναχτήκανε μια στιγμή απάνω μα βήμα δεν κάνανε προς τον τόπο του βασανιστηρίου. Μόνο ο ασκητής με το σκεπασμένο μούτρο που τον μαστίγωνε, βγάζει απ’ την τσέπη του ράσου ένα μαχαιράκι και κόβει τα σχοινιά·
http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/kornaros_agioi3.html
Ο δαρμένος δε μπορεί να κάμει βήμα. Δοκιμάζει να περπατήσει μα τα πόδια του, μουδιασμένα όπως θα ’ναι, δεν τον βοηθούνε. Γονατίζει στο ίδιο μέρος και κλαίοντας προσκυνάει τα πόδια του μυστηριώδικου ρασοφόρου. Όλο το κορμί του το δέρνουνε σπασμοί. Μα δε μοιάζει πια κορμί ανθρώπου. Σαν γύψινο άγαλμα μπογιαντισμένο με μπλάβη σκοτεινή μπογιά είναι τεντωμένο χάμω… Έχει λιποθυμήσει. Ο άγνωστος ρασοφόρος, μαζεύει τα σκοινιά και με βήμα αργό, βαρύ, μπήκε στην εκκλησία και χάθηκε.
Τώρα οι ασκητές, όλοι μαζί, βοηθούνε τον άνθρωπο να σηκωθεί, μουρμουρίζοντας προσευχές με σιγανή φωνή, που σε γεμίζει τρομάρα…
* * *
Ντυμένος τώρα, δίπλα στη σόμπα τ’ αρχονταρικιού, διηγιέται πως τη νύχτα, ξημερώματα παρουσιάστηκε ο ρασοφόρος στο υπόγειο που κοιμότανε, τον έδεσε και δεμένο τον έσυρε ως την αυλή και τον έδεσε στο δέντρο, αφού τον έγδυσε πρώτα!
http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/kornaros_agioi5.html
Χειροτονείται ένας νέος ρασοφόρος σε διάκο.
Είναι μεγάλο μυστήριο η χειροτονία του Διάκου. Γι’ αυτό πανηγυρίζουνε οι πατέρες. Καμπάνες χτυπούνε γιορτάσιμα, λόγοι γίνουνται, τραπέζια στρώνουνται με πλούσια ποικιλία φαγητά.
Χαρά στο γέροντα που θα μπορέσει να βγάλει ένα διάκο από τους υποταχτικούς, που θα περάσουνε απ΄τα χέρια του.
Δεν είναι μικρό πράμα αυτό. Ο υποψήφιος ξεμολογιέται στον πνεματικό τού «Άξιον Εστί», έτσι λέγεται το κελί του πνεματικού.
Και μια που τo ’φερε έτσι η σειρά, μάθετε, πως έχει το λόγο του που λέγεται Εστί το κελλί.
Ο πνεματικός που κάθεται τώρα εκεί, λένε οι κακές γλώσσες, πως δολοφόνησε το γέροντα του, για να μη μείνει αιωνίως του υποταχτικός. Τον τρόπο του τον είχε ο γέροντας. Και φλουριά κρυμμένα είχε και λίρα στερλίνα με το καλημαύχι μετρούσε καθ’ αργά.
Μα μ’ όλες τις ανασκαφές που γίνηκαν ύστερα απ’ το σκοτωμό του, δε βρέθηκε τίποτε απ’ το μεγάλο θησαυρό. Κι ο καλογεράκος σκεφτότανε τη φτώχια του ένα βράδυ, λυπημένος, κρατώντας βαρύ το κεφάλι του μέσα στις παλάμες.
Κείνη τη στιγμή μια εικόνα, δεν ξέρω ποιανού αγίου, χτύπησε τρεις φορές στον τοίχο που κρεμότανε! Κι ύστερα μίλησε. Κι έπειτα το’ ριξε στην ψαλτική. Το κελί πλημμύρισε από μια πρωτάκουστη μελωδία. Ο καλόγερος – ο σημερινός πνεματικός – απόμεινε κόκκαλο! Η εικόνα έψαλλε το «Άξιον Εστί» τρεις φορές! Έτσι το ’μαθε καλά ο πνεματικός.
Την επομένη κόσμος και κόσμος πλημμύρισε το κελί. Τη θαματουργή εικόνα την σκεπάσανε τ’ ασημικά και τα χρυσάφια.
Αφιερώματα από παντού φτάνανε κάθε μέρα στο κελί τού «Άξιον εστί».
Κι οι καλόγεροι κάμανε πνεματικό επίσημο του Όρους τον ιδιοχτήτη του κελιού.
Και τι πνεματικός! Νικοδημήτης. Ο πρώτος Νικοδημήτης στο Άγιο Όρος. Δεν είναι μικρή δουλειά αυτό. Το εξομολογητάριο του αγιορείτη Νικόδημου είναι φωτιά, καταμόναχη φωτιά, για τον παραστρατημένο «Πατέρα».
Τα τελευταία χρόνια κανένας πνεματικός του Όρους, δε χρησιμοποίησε αυτό το ξομολογητάρι ως οδηγό του. Μόνο ο γέρο Σοφρώνιος προσπάθησε, μα στο κεφάλαιο που πρόκειται για την εξομολόγηση του υποψήφιου διάκου τα μπέρδεψε. Τα βρήκε ζόρικα.
Γι’ αυτό είναι τεράστιο πράμα το να ξομολογηθεί κανένας σήμερα στον αυστηρό Νικοδημήτη πνεματικό τού «Άξιον εστί».
Δυο σελίδες από το ξομολογητάρι, που οι άλλοι τις καρφιτσώνανε μαζί-μαζί, τις απομονώσανε, αυτός τις άνοιξε, εφάρμοσε τις οδηγίες που ’ναι γραμμένες κι εκεί.
Τιμή στο γέροντα που δεν τρομάζει, όταν θα στέκεται ο υποταχτικός του μπροστά στον πνεματικό που κρατά ανοιχτές αυτές τις σελίδες. Φαινόμενο, θάμα, είναι ο υποψήφιος διάκος που δε θα τρέμουνε τα ποδάρια του, όταν ακούει να διαβάζεται η σχετική περικοπή: «Ο υποψήφιος διάκονος πρέπει να ερωτηθεί παρά του πνευματικού εάν η ανθρωπίνη φύσις τριβήν εποιήσατο περί την οπισθίαν οπήν, ή εάν εισήλθεν εν αυτή και συνάμα ροήν εποιήσατο. Και εν μεν τη πρώτη περιπτώσει επιβάλλεται…κ.λ.π.».
Λοιπόν, του διάκου που χειροτονείται σήμερα δεν τρεμουλιάσανε τα γόνατά του την ώρα της εξομολόγησης.
Ο γέροντάς του έχει πεθάνει από χρόνια πολλά, δέκα μόνο μέρες ζήσανε μαζί. Μήτε «τριβές» μήτε «ροές» μήτε λυγίσματα και τρεμουλιάσματα τρομάρας εμποδίζανε τη χειροτονία.
Πως πέθανε ο γέροντάς του νωρίς δε θα πει τίποτε. Εδώ πιστεύουνε και στην επέμβαση του νεκρού….όπως πιστεύουνε και στην άσπορη σύλληψη της Παναγιάς. Κι ο μακαρίτης, είναι γνωστό, πως δε σηκώθηκε από το μνήμα του.
Τ’ άλλα καλογεροπαίδια με ζήλεια παρακολουθούνε το μυστήριο της χειροτονίας του καινούριου διάκου. Ποτέ δε θα μπορέσουνε αυτά να γίνουνε διάκοι. Κι αυτό που λένε συναμεταξύ τους κρυφά σιγανά, πως: «Έπρεπε να ρωτούνε το γιατρό πριν της χειροτονίας» το λένε από ζήλεια ασφαλώς και ποτέ δε θα θέλανε το γιατρό για δικό τους λογαριασμό.
http://books.google.gr/books?id=nfZ0K6gYSd4C&pg=PA143&lpg=PA143&dq=was+too+shocked+by+scenes+of+rampant+homosexuality+among+the+Greek+monks&source=bl&ots=pPWPSs2t_E&sig=Bw6r5qlWpSHiCOPvQhULmz71hes&hl=el&sa=X&ei=Svl7UIytB8O90QWRgoHADw&ved=0CB0Q6AEwAA#v=onepage&q=was%20too%20shocked%20by%20scenes%20of%20rampant%20homosexuality%20among%20the%20Greek%20monks&f=false
By the time Russia’s Grigory Rasputin arrived on Athos in the early 1900s – he was too shocked by scenes of rampant homosexuality among the Greek monks
Βάλτε και καμιά μετάφραση ρε σεις φίλοι.
Δεν είναι όλοι οι αναγνώστες σας αγγλομαθείς.
«Όταν ο Γρηγκόρη Ρασπούτιν έφτασε στον Άθω νωρίς στα 1900, σοκαρίστηκε πολύ από σκηνές αχαλίνωτης ομοφυλοφιλίας μεταξύ των Γραικών μοναχών
http://www.athensnews.gr/old_issue/12754/3037
A letter from mt athos
I’m afraid the issue of women’s exclusion can’t be avoided either. I’ll simply
compare it with the Tibetan Buddhist monastery. The presence of females there
was calming. Ester from Italy, Suzie from the northern beaches of Sydney, and
the radiant Maria from Argentina (just the sight of her made you call your
travel agent for flights to Buenos Aires). More active and authentic
soul-searching took place there than I saw at Athos. I don’t think male desire
can or should be repressed. It will come out in other forms. Tales of
homosexuality and alcoholism at Athos abound, but not to the degree the
outside world would like to believe. Female presence balances you. For how can
one discount half the world? Eh? Answer!
O Προτεστάντης Σπορέας τα ψέλνει στους Αγιορείτες αδελφούς του
http://www.sporeas.com/papades_papadies_arthro.htm
Ας περάσουμε τώρα στην παπαδο-προστυχιά, διότι… η δημοσιότητα δεν σιωπά.
Kάποιοι «άγιοι» καλόγεροι της Μονής του Άθω, μετά από την… κουραστική θρησκευτική τους μέρα, επιστρέφουν στην… καθημερινότητα τους.
Αγκαλίτσες και… φιλάκια.
Αυτή η κατάντια προέρχεται από τον… «αγιασμό» που πίνουν, ή μήπως από το ουίσκι που… τους πίνει;;;!!!
Υποστηρίζουν οι παπαδο-καλόγεροι, με περίσσια ρηχότητα, ότι κατοικούν στο «περιβόλι της Παναγιάς» και αφιερώθηκαν στην υπηρεσία της. Λένε ότι υπηρετούν την βουλή του Θεού, αλλά, η πραγματικότητα μας αποδεικνύει, ότι, υπηρετούν τον εχθρό της ψυχής μας, διάβολο.
************
Αυτό που δεν είναι ευρεία γνωστό στο κοινό, είναι και η επιστράτευση νεαρών ατόμων από τους καλογέρους, όπου κάποιοι νεαροί καταλήγουν στα ακόρεστα διεστραμμένα πάθη των όποιων ανώμαλων καλόγερο-παπάδων. Πιστεύουμε δε, ότι, αυτά που βλέπει το φως της δημοσιότητας, είναι σταγόνα στον ωκεανό.
Μερικά χρόνια πριν, από τηλεοράσεως στα δελτία ειδήσεων, είδαμε την μεταφορά καλόγερου από το «άγιο» Όρος σε μεγάλο Νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, διότι ως φορέας του… Έιτζ (!!!) «έπνεε τα λοίσθια». Πως άραγε βρέθηκε το Έιτζ στο… «περιβόλι της Παναγιάς»;;;
Υπάρχουν ποικίλοι τρόποι. Τον έναν τρόπο μας τον λέει το παρακάτω δημοσίευμα.
Διαβάστε εδώ όλο το δημοσίευμα
Το Άγιον Όρος απειλεί να παγώσει τις σχέσεις του με την πολιτεία
Του Σταύρου Τζίμα
Η υποβόσκουσα ένταση στις σχέσεις Αγίου Ορους και πολιτείας έφτασε προχθές στα πρόθυρα ανοιχτής ρήξης, με αφορμή τη φορολόγηση των εκτός χερσονήσου Αθω ακινήτων των μοναστηριών.
Σε μια φορτισμένη συνεδρίαση η Διπλή Σύναξη της Ιεράς Κοινότητος, στην οποία συμμετέχουν οι εκπρόσωποι αλλά και οι ηγούμενοι των είκοσι μονών, καταγράφηκε τη Δευτέρα η πρόθεση του σώματος να κηρύξει υπό διωγμό το Αγιον Ορος και να παγώσει τις σχέσεις με την ελληνική πολιτεία.
Το ανώτατο διοικητικό όργανο της μοναστικής κοινότητας εμφανίστηκε αποφασισμένο να προσφύγει προς αναζήτηση ηθικής και υλικής βοήθειας σε ομόδοξες χώρες (σλαβικές), με πρώτες εκείνες που έχουν μοναστηριακή παρουσία στον Αθω, δηλαδή Ρωσία, Σερβία, Βουλγαρία.
ΠΗΓΗ: Το Άγιον Όρος απειλεί να παγώσει τις σχέσεις του με την πολιτεία
http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/05/blog-post_5386.html#ixzz29SHpEByO
Tα βιβλία του πατρός Μιχαήλ
Εκδόσεις Δορκάς
http://www.dorcas.gr/
Αγαπητέ μου λασκαρατε διάβασα αυτό το site αλλα επειδή δεν θέλουμε να αδικούμε κανέναν δεν ξέρω πως αυτο μπορει να διασταυρωθεί. http://www.e-magazino.gr/endiaferonta/sto-fos-i-periousia-tou-xristodoulou.html
Αγαπητέ Θεόφιλε,
επιβεβαίωση των θησαυρών του Χουντόδουλου, θα μπορούσε να υπάρξει μόνο από τους στενούς του φίλους του, εντολοδόχους του κλπ τον κ.Κουλουσούσα, τον άγιο Θεόκλητο, τον Επιφάνιο, τον Σωτ.Τζούμα κλπ αλλά αυτοί δεν θα το κάνουν ποτέ.
Δημοσιεύτηκαν αυτά στην «Εσπρέσσο», στο «Πρώτο Θέμα» και σε ένα εκκλησιαστικό περιοδικό ονόματι «Παρακαταθήκη», αναπαράχτηκαν δε σε δεκάδες ιστότοπους.
Πληρέστερο ρεπορτάζ θα βρεις στο ημιεπίσημο όργανο της Ιεράς Συνόδου, την ευσεβή «Espresso» (17.11.2008-K.Ζαφειρίου), η οποία αποκαλυπτει την ανίερη χλιδή του υμνητή των φονιάδων αθώων Αλβανών φαντάρων, τον οποίο ο Πατρινός αρχιμανδρίτης Κύριλλος Κωστόπουλος κατηγόρησε («διεξαγονται» υποτίθεται πάνω από χρόνο ανακρίσεις εναντίον του χωρίς αποτέλσμα) ότι είχε αυτό που αυτός αποκαλούσε ρατσιστικά και φαρισαϊκά «κουσούρι», ο δε σήμερα δικαζόμενος μοναχός Μιχαήλ, πως έπασχε και από AIDS.
Τι κρίμα για τη Χρυσή Αυγή να μην ζει σήμερα ο Χουντόδουλος, για να καθοδηγεί τους αγωνες της κατά της όρασης 21χρονων μελαμψών Ελληνοαιγυπτίων:
http://www.espressonews.gr/default.asp?pid=79&la=2&catid=0&artid=873339&pg=81
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=479486
Ρατσιστική επίθεση σε Ελληνο – αιγύπτιο – Υπέστη μερική τύφλωση
Επεσε θύμα ομάδας ακροδεξιών, που του επιτέθηκαν με αλυσίδες
Καθημερινό φαινόμενο έχουν γίνει πλέον οι βίαιες ρατσιστικές επιθέσεις στο κέντρο της Αθήνας. Το βράδυ της Παρασκευής ένας 21χρονος Έλληνας έπεσε θύμα ομάδας ακροδεξιών, που του επιτέθηκαν με αλυσίδες, τραυματίζοντάς τον στο κεφάλι. Από την επίθεση υπέστη μερική τύφλωση στο αριστερό του μάτι. Η επίθεση σημειώθηκε στις 21:30 στην πλατεία Αττικής και παρά το γεγονός ότι υπήρχε κόσμος στο σημείο, κανείς δεν παρενέβη.
Σύμφωνα με την καταγγελία που καταγράφεται στην ιστοσελίδα της εκστρατείας «Και 1 θύμα ρατσιστικής βίας είναι πολύ» της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, ο 21χρονος βρισκόταν μέσα σε τρόλεϊ και γύρω στις 21:30 κατέβηκε στη στάση απέναντι από την πλατεία Αττικής.
Ήταν ο μόνος απ’ όσους αποβιβάστηκαν που έμοιαζε με αλλοδαπός, λόγω της αιγυπτιακής του καταγωγής. Στη στάση βρίσκονταν 3-4 μαυροντυμένοι άντρες, μαζί με σκυλιά, οι οποίοι μόλις τον είδαν του επιτέθηκαν.
Ο 21χρονος φώναζε ότι είναι Έλληνας, αλλά η ομάδα των ακροδεξιών τον χτύπησε ανελέητα με αλυσίδες στο κεφάλι επί περίπου πέντε λεπτά.
Σύμφωνα με την καταγγελία, μια γυναίκα που κατέβηκε μαζί του από το τρόλεϊ είπε: «Δεν μπορώ να σε βοηθήσω· περίμενε να έρθει η αστυνομία». «Κρίμα γι’ αυτά που γίνονται» έλεγαν από μακριά άλλοι περαστικοί, σύμφωνα με την καταγγελία.
O Θεός να ευλογεί τα κακουργήματα. Ωραίος ο παπάς.
Μέγαρα δυο παπάδες ευλογούν τη Χρυσή Αυγή, ο ένας βγάζει και λόγο. Πηγαίνετε στο χρόνο 0-35 να τον ακούσετε. Ο Θεός να φωτίζει και να καθοδηγεί τα έργα σας εν παντί έργω αγαθώ. Είναι και αγράμματος ο πάτερ;
http://alitheia-agaph.blogspot.gr/2012/05/blog-post_24.html
Πέμπτη, 24 Μαΐου 2012
Οι τεμπελχανάδες δεσποτάδες και οι παρατρεχάμενοι για ποιο λόγο πήγαν στην Μόσχα με τον Αρχιεπίσκοπο;
Τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο συνοδεύουν στη Μόσχα οι Σεβασμιώτατοι Συνοδικοί Ιεράρχες: Κερκύρας και Παξών κ. Νεκτάριος, Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Παύλος, Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ, Θήρας, Αμοργού και Νήσων κ. Επιφάνιος, Ζιχνών και Νευροκοπίου κ. Ιερόθεος, Κυθήρων κ. Σεραφείμ και ο Αρχιγραμματεύς της Ιεράς Συνόδου Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Διαυλείας κ. Γαβριήλ. Τον Μακαριώτατο επίσης συνοδεύουν ο Πρόεδρος της Διοικούσης Επιτροπής της Εκκλησιαστικής Κεντρικής Υπηρεσίας Οικονομικών, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ελασσώνος κ. Βασίλειος, ο Πρόεδρος του Συνοδικού Γραφείου Προσκυνηματικών Περιηγήσεων Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δωδώνης κ. Χρυσόστομος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Χριστιανουπόλεως κ. Προκόπιος, ο Ιερολογιότατος Αρχιδιάκονος π. Επιφάνιος, ο Γενικός Διευθυντής του Ραδιοφωνικού Σταθμού της Εκκλησίας κ. Αλέξανδρος Κατσιάρας και ο Διευθυντής της ΜΚΟ Αποστολή κ. Κωνσταντίνος Δήμτσας.
Όλοι αυτοί οι τεμπελχανάδες δεσποτάδες και οι παρατρεχάμενοι για ποιο λόγο πήγαν στην Μόσχα με τον Αρχιεπίσκοπο;
Πόσο στοιχίζει στην Εκκλησία αυτός ο δεσποτικός συφερτός με τους ακολούθους τους;
Εδώ κλαίγονται πως μαζεύουν λεφτά με ιδρώτα για τα συσσίτια των απόρων και όλοι αυτοί πήγαν στην Μόσχα για εκκλησιαστικό τουρισμό με πρώτο και καλύτερο τον Δωδώνης Χρυσόστομο Συνετό.
Αίσχος σε εποχές λιτότητας κολάζουν τον φτωχό λαό με τα πολυτελή του ταξίδια.
Αν έχουν έστω και λίγο τσίμπα να τα πληρώσουν από την τσέπη τους και όχι από τις μητροπόλεις τους και αμέσως να παραιτηθούν και να πάνε να κλειστούν στο μοναστήρι της μετάνοιάς τους.
Αναρτήθηκε από Αληθεύοντες εν αγάπη
Κύριε Λασκαράτε,
πώς το βλέπετε ετούτο εδώ; Μια εμπειρία που πολλοί δικοί μας ζηλωτές θα άξιζε να περάσουν.
http://news.in.gr/world/article/?aid=1231217811
Συντηρητικός Αμερικανός χριστιανός παρίστανε για έναν χρόνο ότι ήταν ομοφυλόφιλος
Ουάσινγκτον
Στην ταινία Συμφωνία Κυρίων (1947) του Ελία Καζάν ο Γκρέγκορι Πεκ ερμηνεύει έναν συγγραφέα που αποφασίζει να παραστήσει τον εβραίο για λίγους μήνες, προκειμένου να παρατηρήσει τον ρατσισμό της αμερικανικής κοινωνίας. Ένας συντηρητικός Αμερικανός χριστιανός αποφάσισε να κάνει κάτι παρόμοιο: για έναν χρόνο παρίστανε ότι είναι ομοφυλόφιλος.
Ο Τίμοθι Κουρέκ, μέλος της ευαγγελικής εκκλησίας είχε μεγαλώσει στο Τενεσί των ΗΠΑ, πιστεύοντας ότι είναι αμαρτία να είναι κανείς ομοφυλόφιλος.
Όταν μια χριστιανή φίλη του του είπε ότι η οικογένειά της την είχε διώξει όταν τους αποκάλυψε ότι είναι λεσβία, ο Κουρέκ άρχισε να αναρωτιέται αν οι πεποιθήσεις του ήταν σωστές.
Ο 26χρονος άνδρας αποφάσισε τότε να κάνει ένα κοινωνικό πείραμα: αποκάλυψε σε όλους τους φίλους και τα μέλη της οικογένειάς του ότι ήταν ομοφυλόφιλος, κάτι που δεν ίσχυε, προκειμένου να παρατηρήσει τις αντιδράσεις του περίγυρού του.
Μόνο δύο φίλοι του γνώριζαν την αλήθεια, ο ένας εκ των οποίων επιστρατεύτηκε για να «ερμηνεύσει» τον σύντροφό του.
«Είπα ότι είμαι ομοφυλόφιλος σε όλους. Στους φίλους, την οικογένειά μου, σε όλους» είπε ο Κουρέκ σε δημοσιογράφο της Huffington Post.
«Ήξερα ότι έπρεπε να καταλάβω, όσο πιο ρεαλιστικά γινόταν, πως η ταμπέλα του γκέι μπορεί να μου άλλαζε τη ζωή» λέει.
Ο ίδιος δήλωσε ότι μετά την αποκάλυψή του, σχεδόν το 95% των φίλων του σταμάτησαν να του μιλάνε.
Αλλά η μητέρα του ήταν εκείνη που πήρε την είδηση πιο βαριά. «Μια μέρα διάβασα κρυφά το ημερολόγιο της μητέρας μου και είχε γράψει: «Καλύτερα να μάθαινα από έναν γιατρό ότι έχω καρκίνο σε τελικό στάδιο, παρά ότι ο γιος μου είναι γκέι»» ανέφερε ο Κουρέκ.
Αργότερα, άλλαξε την άποψή της. «Η μητέρα μου έγινε από πολύ συντηρητική Χριστιανή, σύμμαχος της ομοφυλοφιλικής κοινότητας. Είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτή», είπε.
Ορισμένοι από τους φίλους του, όταν έμαθαν ότι είναι ομοφυλόφιλος του έστειλαν mail, καλώντας τον να μετανοήσει για τις «αμαρτίες» του και προειδοποιώντας τον ότι θα βρεθεί αντιμέτωπος με τη Θεία Δίκη.
«Τώρα έχω πολλούς νέους ομοφυλόφιλους φίλους» δήλωσε ο Κουρέκ, ο οποίος διαπίστωσε έκπληκτος ότι πολλοί ομοφυλόφιλοι ήταν πιο ευσεβής χριστιανοί από τον ίδιο.
Ο Κουρέκ περιέγραψε το ταξίδι του αυτό στο βιβλίο «The Cross in the Closet». Μετά την εμπειρία του δηλώνει ότι η πίστη του, όχι μόνο δεν υπονομεύτηκε, αλλά ενδυναμώθηκε.
Αγαπητέ Παλαμήδη,
είναι αυτονόητο πως όσοι συντηρητικοί δεν είναι ομοφυλόφιλοι (γιατί πολλοί από δαύτους είναι κρυφοί και βρίζουν για ξεκάρφωμα) αν ήταν θα υποστήριζαν τα αντίθετα.
Η μαγκιά είναι να υποστηρίζεις μαχητικά τους ομοφυλόφιλους, χωρίς να είσαι ο ίδιος, γιατί διαθέτεις λίγά δράμια μυαλό, λίγη γενναιότητα και λίγη ικανότητα να κατανοείς τον άλλο και να μην ανέχεσαι κοινωνικές διακρίσεις (που δεν θα σταματήσουν εκεί, πάντα επεκτείνονται) ή να σε καθοδηγεί ο κάθε διεστραμμένος, υποκριτής, συμπλεγματικός και αμόρφωτος «πνευματικός», που βάζει χέρι στα αγοράκια του κατηχητικού.
Μιλάμε για κρεττίνους που ούτε τους περνάει από το μυαλό πως μπορεί ο γιός τους να είναι ομοφυλόφιλος και να βρουν μπροστά τους τις ανοησίες και τις κακότητες που παράγουν.
Εγώ τους άντρες που απαξιώνουν τους ομοφυλόφιους με ρατσιστικό τρόπο, άλλο να γελάς αν πέσει το μάτι σου σε κάτι γκλαμουράτα νούμερα των πρωϊνάδικων κλπ από μέσα σου χωρίς ρατσιστικές προεκτάσεις, τους θεωρώ ανθρώπους συμπλεγματικούς, δειλούς, ανασφαλείς και με γυναικουλίστικο χαρακτήρα.
Συμφωνώ αγαπητέ Λασκαράτε.
Το προσωπικό παράδειγμα του νεαρού αμερικανού πιστεύω πως δείχνει την αξία της εμμενούς κριτικής: Κάθε επιχείρημα, και το δικό μας, πρέπει να ελέγχεται για την συνέπειά του με βάση, καταρχάς, τις προϋποθέσεις που το ίδιο θέτει. Θέλει γενναιότητα, αλλά είναι ο βασικός δρόμος για τη γνώση και την αρετή.
Προσωπικά ευγνωμονώ την μικρή παραμονή μου στην Αγγλία για την εξάλειψη των όποιων ομοφοβικών προκαταλήψεων μου.
Παράθεμα: Παλιά Χρήσιμα: Το αλισβερίσι Εκκλησίας-Δικαιοσύνης « Ροΐδη Εμμονές
http://athriskos.gr/web/29/09/2012/1303/
ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ (ΑΘΩΣ) – ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ – ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΕ ΒΑΡΙΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ
ΡΑΣΟΦΟΡΟΙ
από stauros
Αναρτήθηκε 29 Σεπτεμβρίου. 2012, ώρα 12:12 μμ.
X
Hello there! If you are new here, you might want to subscribe to the RSS feed for updates on this topic.
Συνέντευξη του μοναχού Μιχαήλ στην Κυριακάτικη. «Στο Αγιο Όρος παίρνουν ψυχοφάρμακα!»
Ο πατήρ Μιχαήλ, ένας παλιός αγιορείτης μοναχός, ζει σε ένα κελί στην ορεινή Κορινθία. Και από εκεί καταγγέλλει «πράγματα και θαύματα» για την αθωνική πολιτεία: από ομοφυλοφιλία μέχρι εθισμό σε βαριά ψυχοφάρμακα!
Συνέντευξη: ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Μοναχός Μιχαήλ Χατζηαντωνίου. Η φωνή του, αντίλαλος στην έρημο όπου έζησε στο Σινά για έντεκα ολόκληρα χρόνια, ίσως αποδεσμεύσει τους… εγκλωβισμένους του μοναστικού συστήματος. Ο αγιορείτης καλόγερος, μετά από δεκατέσσερα χρόνια στη Μονή Σίμωνος Πέτρα, υψώνει φωνή διαμαρτυρίας για όσα συμβαίνουν στην αθωνική πολιτεία. Ο μοναχός Μιχαήλ ζει σήμερα στα ορεινά της Κορινθίας μόνος και ήσυχος, σε ένα κελί που του έχουν διαθέσει κάποιοι ευλαβείς άνθρωποι. Εκεί συγγράφει τα βιβλία του: έχει εκδώσει δώδεκα έως σήμερα και πολλές από τις καταγγελίες του βρίσκονται και εκεί, καταγραμμένες και στοιχειοθετημένες.Επιδεικνύουν απολυταρχική συμπεριφορά οι ηγούμενοι στα μοναστήρια του Αγίου Όρους;«Στην αρχή, όταν εμφανίστηκαν, προέβαλαν εαυτούς ως χαρισματικές προσωπικότητες, οι οποίες κατά κάποιο τρόπο είχαν πάρει από το Θεό την αποστολή να δημιουργήσουν ένα καινούργιο μοντέλο μοναχισμού.
Έτσι, γι’ αρκετό κόσμο οι προσωπικότητες αυτές εξέφραζαν ελπίδες και όνειρα. Προσπάθησαν, δημιούργησαν, οικοδόμησαν αδελφότητες, μοναστήρια, δραστηριοποιήθηκαν πάρα πολύ. Σημασία όμως έχει τι απέδωσε αυτή η δραστηριότητα. Και πάνω σ’ αυτό μπορώ να αναφέρω μία συζήτηση που είχαμε με το γερο-Παΐσιο. Το βασικό ερώτημα που με απασχολούσε ήταν το εξής: Γιατί η γενιά μου, σε επίπεδο μοναχών, ενώ παρουσίασε καλλιέργεια, κουλτούρα, ευαισθησία -σημεία πολύ θετικά για το γερο-Παΐσιο- δεν απέδωσε πνευματική καρποφορία;»Χρησιμοποιούν «ειδικές» μεθόδους οι ηγούμενοι για να συνετίσουν ή να συμμορφώσουν το σύνολο των μοναχών;
«Νομίζω ότι πολλοί γέροντες ηγούμενοι αλλιώς ξεκίνησαν και αλλιώς κατέληξαν. Ήταν τελείως διαφορετικά όταν η αδελφότητα αριθμούσε έξι-εφτά μοναχούς και διαφορετικά όταν ο ίδιος γέροντας είχε περισσότερους μοναχούς. Το οργάνωσαν στην αρχή πατερικά, μοναχικά, είχαν βρει και μια παράδοση στο Άγιο Όρος…. Αργότερα όμως, όσο μεγάλωνε η αδελφότητα, άρχισαν να τη “στρατιωτικοποιούν”, να την αντιμετωπίζουν ως στρατόπεδο.
Έπρεπε να μείνει η συνοχή, η τάξη· κι ένα καινούργιο στοιχείο που εμφανίστηκε, το οποίο ήταν καθοριστικό στη νοοτροπία αυτής της οργάνωσης: η βιτρίνα. Ήταν πάρα πολύ προσεκτικοί στο πώς θα εκφραζόμασταν, άσχετα πώς ζούσαμε και τι λέγαμε μεταξύ μας. Πώς θα φανούμε, πώς δεν θα “γρατσουνιστεί” η βιτρίνα μας, πώς δεν θα ακουστούν τα προβλήματά μας μέχρι τη Θεσσαλονίκη… Ήμουν παρόν σε διάλογο στη Σύναξη όταν τηλεφώνησε κάποιος Ηγούμενος και είπε ότι βρέθηκε ένας Ιβηρίτης (σ.σ.: μοναχός από τη Μονή Ιβήρων) νεκρός στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος ήταν ομοφυλόφιλος και είχε σχέση με δύο Ρουμάνους. Δεν μας ενόχλησε ιδιαίτερα, διότι μέσα σ’ ένα μεγάλο αριθμό μοναχών μπορεί να συμβαίνουν και τέτοια γεγονότα. Ο Ηγούμενος όμως που το έθιξε, ζήτησε απ’ την Ιερά Κοινότητα να εκδώσει χαρτί το οποίο θα ’λεγε, ότι ο συγκεκριμένος μοναχός δεν έχει καμιά σχέση με το Άγιο Όρος. Και ο παθών ήταν αγιορείτης πολλών δεκαετιών. Συζητιόταν τότε το θέμα και έλεγαν: “Πώς θα το πούμε αυτό, ο καθένας θα μπορεί να μας ανατρέψει, αφού δεν έχει διαγραφεί από τη Μονή… είναι κανονικός αγιορείτης”. Το πρόβλημα αυτό δείχνει ότι αρκετοί γέροντες σήμερα έχουν μεταφέρει το ενδιαφέρον τους στη βιτρίνα».
Ποια είναι τα προβλήματα πίσω από τη βιτρίνα; Στα βιβλία σας υποστηρίζετε ότι ποσοστό μοναχών παίρνει βαριά ψυχοφάρμακα, κατ’ εντολή μάλιστα του ηγουμένου.
«Ήταν και για μένα αυτό μια πάρα πολύ μεγάλη και λυπηρή διαπίστωση. Ήταν οδυνηρή η απόφαση ν’ αρχίσω να τα δημοσιοποιώ και να γράφω γι’ αυτά τα πράγματα. Το έκανα μετά από 25 χρόνια στο μοναχισμό, ενώ οι διαπιστώσεις μου είχαν γίνει πολλά χρόνια πριν. Μετά δε απ’ την έκδοση των συγκεκριμένων βιβλίων που αναφέρονται στα ψυχοφάρμακα, ήρθαν πολλοί μοναχοί και με διαβεβαίωσαν ότι αυτά που γράφω είναι πάρα πολύ ήπια σε σχέση με την πραγματικότητα που ισχύει στο Άγιο Όρος».
Αναφέρετε σ’ ένα από τα βιβλία σας ότι φαρμακοποιός από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος συνδεόταν πνευματικά με κάποιο μοναστήρι του Αγίου Όρους, ήρθε σε δυσχερέστατη θέση όταν ο ηγούμενος του ζήτησε με τις…κούτες, βαριά ψυχοφάρμακα.
«Να πούμε ότι αυτό το μοναστήρι είναι ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της “νοεράς” προσευχής (σ.σ.: η συνεχής επανάληψη της φράσης “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό”, η οποία οδηγεί σε φώτιση), που σημαίνει αυτό ότι εκπροσωπεί ό,τι πνευματικότερο μπορεί αυτή τη στιγμή να διαθέσει η Ορθοδοξία απέναντι στον σύγχρονο προβληματισμό».
Ποιο είναι αυτό το μοναστήρι, πατέρα Μιχαήλ; Και το περιστατικό με τις δύο κούτες ψυχοφάρμακα σε ποια Μονή συνέβη;
«Το περιστατικό αφορά τη Μονή Φιλοθέου και ο ηγούμενος που ήθελε τα ψυχοφάρμακα ήταν ο γέροντας Εφραίμ».
Μπορεί κάποιος να αντειπεί ότι η μισή Ελλάδα παίρνει ψυχοφάρμακα, αγχολυτικά ή οτιδήποτε άλλο.
«Δεν ανέχομαι αυτή την κατάσταση. Θα ήθελα ο καθένας να μπορεί να βελτιώσει με προσπάθεια την ψυχολογική και πνευματική του κατάσταση και να εξισορροπήσει την καθημερινότητά του. Αλλά ακόμη περισσότερο δεν μπορώ να το ανεχθώ από ανθρώπους που ήρθαν να ασχοληθούν με υψηλότερο τρόπο ζωής, επομένως να ξεπεράσουν ανθρώπινα στοιχεία και αδυναμίες και ν’ αποκτήσουν, όπως λέμε, αγγελικό βίο».
Το νηφάλιο και μειλίχιο ύφος, δηλαδή, πολλών μοναχών στο Άγιο Όρος, οφείλεται στην επίδραση των ηρεμιστικών μιλιγκράμ;
«Μπορώ να κάνω μια σύγκριση με τους βεδουίνους που έζησα στο Σινά 11 χρόνια. Εκεί ήμουν υπεύθυνος για κάποια ερημητήρια σε αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, και τους έβλεπα να λιάζονται μ’ ένα υπέροχο χαμόγελο, διότι χρησιμοποιούσαν χασίς. Ιερά φυτά τα λέγανε εκεί. Τα είχαν μέσα στην καθημερινή τους ζωή, σαν ντομάτες. Ήταν και αυτοί πάρα πολύ πράοι, ήπιοι, χαμογελαστοί, γλυκείς. Επομένως, δεν μου αρκούν οι εξωτερικές συμπεριφορές».
Επανερχόμαστε στα του Αγίου Όρους. Γράφετε στα βιβλία σας ότι ο ηγούμενος, προκειμένου ν’ ασκήσει ψυχοσωματικό έλεγχο, επιβάλει στους «αντιδραστικούς» μοναχούς και σε όσους αμφισβητούν τα λεγόμενά του, να λαμβάνουν κάθε βράδυ ισχυρή δόση ηρεμιστικού. Αληθεύει αυτό;
«Δεν είναι κανόνας αυτό που περιγράφετε, αλλά συμβαίνει. Ρώτησα μοναχό, που ήρθε προσκύνημα στο Σινά και συζητούσαμε: “Πώς πήρες ψυχοφάρμακο την πρώτη φορά;”. Εκείνος μου απάντησε: “Ήρθε ο επίτροπος (σ.σ.: επίτροπος είναι ο αντικαταστάτης του ηγουμένου), έβαλε πάνω στο τραπέζι ένα μπουκαλάκι και μου είπε: «Θα παίρνεις ένα χάπι το πρωί και ένα το βράδυ. Αυτό το στέλνει ο Γέροντας και πρέπει να το πιεις…»”. Όπως μου είπε ο νεαρός μοναχός, εκείνο το βράδυ έκανε “υπακοή” και ήπιε το φάρμακο. Συνεχίζοντας τη συζήτηση μαζί του, τον ρώτησα σε τι ποσοστό στο μοναστήρι του οι μοναχοί λαμβάνουν ψυχοφάρμακα. Και μου απάντησε: “Είναι πολύ μεγάλο…”».
Ο νεαρός μοναχός σας μίλησε για μεγάλα ποσοστά. Αναφερόταν στο μοναστήρι του ή γενικότερα;
«Αυτός μου είπε για το μοναστήρι του. Ποτέ δεν φανταζόμουν βέβαια ότι τα ψυχοφάρμακα θα έβρισκαν εφαρμογή σε τόσο μεγάλη κλίμακα. Υπήρχε γιατρός, που είχε διατελέσει στις Καρυές και είχε αναλάβει να τακτοποιήσει το φαρμακείο σε ένα μοναστήρι, ο οποίος είχε δει τις κούτες με τα ψυχοφάρμακα. Αυτός ο γιατρός αργότερα αποφάσισε να γίνει μοναχός».
Αφού είδε τις κούτες με τα ψυχοφάρμακα;
«Ναι, και μάλιστα σε αυτό το μοναστήρι που είχε τακτοποιήσει το φαρμακείο».
Ποιο είναι αυτό το μοναστήρι;
«Είναι γνωστή μονή, η οποία έχει στις τάξεις της πάνω από πενήντα μοναχούς».
Μπορείτε να γίνετε πιο συγκεκριμένος;
«Όχι, γιατί νομίζω ότι καταντάει πλέον προσωπική εμπάθεια. Είναι αδύνατο, δηλαδή, να μην το χαρακτηρίσουν έτσι, γιατί αυτούς τους μοναχούς τους ξέρω. Θα πουν ότι ο Μιχαήλ επιτέθηκε εναντίον μας προσωπικά. Δεν θέλω, αλλά εάν για κάποιο λόγο χρειαστεί, εάν π.χ. η Κοινότητα του Αγίου Όρους με καλέσει, τότε θα πω τα στοιχεία. Εκεί θα μπορώ. Δεν θέλω να γίνω τόσο πολύ συγκεκριμένος, ή ίσως δεν ήλθε ακόμη η ώρα… Η ευθύνη όμως γι’ αυτά μεταφέρεται στον Ηγούμενο και σε δυο-τρία πρόσωπα του περιβάλλοντός του, τα οποία επιβάλλουν όχι μόνο τον απολυταρχισμό, αλλά και τη ρουφιανιά και μεθόδους ταπεινές, χαμηλού πνευματικού επιπέδου. Υπάρχει κάποια ευθύνη, θα έλεγα ακόμη και νομική. Διότι το να μπει κάποιος χωρίς να παίρνει ψυχοφάρμακα και μετά από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια να παίρνει ψυχοφάρμακα και να είναι μεγάλο το ποσοστό, ε, τότε, εάν η κοινωνία μας ήταν υγιής, δεν θα το ανεχόταν απλά και ήπια».
Υπάρχουν, δηλαδή, και τέτοια περιστατικά; Μπαίνει στο Άγιο Όρος κανείς υγιής και βγαίνει εθισμένος σε… καταπραϋντικές ουσίες;
«Ναι, πολλά… (χαμηλόφωνα και με αίσθηση ντροπής). Πρόσφατα μίλησε μαζί μου ένας πρώην μοναχός του Αγίου Όρους, ο οποίος μου είπε: “Θέλω να ψάξω για ένα κανάλι για να το πω. Δοκίμασαν τριάντα ψυχολογικά φάρμακα πάνω μου. Έζησα δεκαπέντε χρόνια απλά και φυσιολογικά. Πώς κατέληξα να γίνω πειραματόζωο;”».
Εσείς βλέπατε να διακινούνται κούτες στο Άγιο Όρος τα χρόνια που μονάζατε εκεί;
«Όχι, δεν τα ήξερα. Έβλεπα κουτιά αλλά δεν ήξερα τι περιείχαν ακριβώς».
Νομίζατε ότι ήταν απλά φάρμακα…
«Ναι. Με είχε στείλει, για παράδειγμα, μια φορά να αγοράσω φάρμακα ένας μοναχός όταν ήμασταν έξω. Μου είχε δώσει μια λίστα. Στο φαρμακείο, ο φαρμακοποιός με κοίταζε καλά καλά».
Σε φαρμακείο της Θεσσαλονίκης;
«Ναι. Με ρώτησε: “Για ποιόν τα θες τα φάρμακα αυτά;” και του είπα ότι τα ’θελα για έναν μοναχό. “Το ξέρετε, πάτερ”, μου είπε, “ότι τα φάρμακα αυτά είναι πολύ βαριά και δεν τα δίνουμε χωρίς συνταγή;”. Σκέφτηκα τότε ότι δεν θα είχε τα φάρμακα που ζητούσα και πήγα σ’ άλλο φαρμακείο, όπου μου είπαν ακριβώς τα ίδια. Όταν ρώτησα τι φάρμακα είναι επιτέλους αυτά που δεν μου τα δίνει κανείς, μου απάντησε ο φαρμακοποιός: “Πάτερ μου, αυτά δεν στα δίνω χωρίς συνταγή και χωρίς να γνωρίζω για ποιον προορίζονται γιατί είναι βαριά ψυχοφάρμακα…”. Εκνευρίστηκα λοιπόν πολύ με τον μοναχό που με είχε στείλει».
Σε άλλη κουβέντα, πατέρα Μιχαήλ, μου έχετε αποκαλύψει ότι πολλοί αγιορείτες επισκέπτονται συχνά ψυχίατρο. Είναι γεγονός;
«Στη Θεσσαλονίκη είναι ο πρώτος. Ασκεί θεραπευτική, γνωρίζει πολύ καλά τη νοοτροπία των μοναχών κι είναι πολύ οικείος μαζί τους. Πηγαίνουν σ’ αυτόν πολλοί μοναχοί και τους αρχίζει πάντοτε μιλώντας τους περί ακτίστου φωτός (σ.σ.: ένδειξη της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος που περιβάλλει τους πνευματικούς μοναχούς με μια λάμψη) και νοεράς προσευχής».
Ο ψυχίατρος επισκέπτεται ο ίδιος το Άγιο Όρος ως θεράπων ιατρός;
«Ναι, θεραπεύει και στο Άγιον Όρος, αλλά τον επισκέπτονται οι μοναχοί και στη Θεσσαλονίκη για πιο ολοκληρωμένη αγωγή. Υπήρξε περιστατικό όπου μοναχός πήδηξε από το μπαλκόνι του και τον ανέσυραν εκεί, σ’ ένα παραλιακό μοναστήρι. Ευτυχώς έζησε…».
Εφόσον το περιστατικό ανήκει στο παρελθόν, μπορούμε να το γνωστοποιήσουμε;
«Κι όμως δεν έγινε ποτέ γνωστό».
Σε ποιο μοναστήρι είχε γίνει αυτό;
«Στα πρώτα, όπως πάει το καραβάκι… Εμένα, όμως, με απασχολούν κάποια συγκεκριμένα ερωτήματα: 1ον. Γιατί ένας μοναχός να μην έχει τη δυνατότητα να φύγει από ένα χώρο όπου φθάνει σε αδιέξοδο – γιατί μιλήσαμε πριν για απολυταρχισμό. 2ον. Εάν ένας μοναχός κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, έχει δικαίωμα ο ηγούμενος να τον κρατήσει κοντά του; Δεν νομίζω. Ξέρουμε ότι όλοι γινόμαστε μοναχοί για να διεκδικήσουμε ένα δικαίωμα, ν’ αναπαύσουμε την καρδούλα μας, να ικανοποιήσουμε μια πνευματική λαχτάρα, μια δίψα που έχουμε στη ζωή. Πώς φθάνουν αυτά τα παιδιά σ’ αυτό το τραγικό σημείο και πώς δεν γίνεται θέμα;».
Υπάρχουν πολλές απόπειρες αυτοκτονιών στο Άγιο Όρος;
«Γνωρίζω ένα περιστατικό. Μοναχός έχει αυτοπυρποληθεί».
Ποια χρονιά έγινε αυτό;
«Το 1994 περίπου».
Συνέβη σε μοναστήρι ή σε σκήτη;
«Σε μοναστήρι. Στις σκήτες είναι πιο ήπια τα πράγματα. Αν και βλέπουμε ότι και αυτά τώρα, τα μεγάλα παραδοσιακά καλιά στις Σκήτες, επειδή είχαν λειψανδρία, απέκτησαν και αυτά γέροντα, αυστηρή ζωή, πρόγραμμα και τάξη… κι έλυσαν το πρόβλημα».
Ποιος ευθύνεται τελικά για όλα αυτά που συμβαίνουν στο Περιβόλι της Παναγίας;
«Ευθύνονται και οι δύο πλευρές (σ.σ.: εννοεί και τους ηγουμένους και τους μοναχούς). Περισσότερο, όμως, νομίζω ενοχοποιείται η κεφαλή, αφού έχει τη δυνατότητα να εξυγιάνει τον προσερχόμενο, διότι ο προσερχόμενος έρχεται και παραδίδεται σ’ αυτόν με μια εμπιστοσύνη σχεδόν απόλυτη. Θα ήθελα να δω και περιπτώσεις κάποιων προσωπικοτήτων υγιών, ανοιχτόμυαλων, ελεύθερων, να δραστηριοποιούνται χωρίς κόμπλεξ, καταπιέσεις κτλ. Αυτό δεν το έχουμε δει ακόμα…».
Το θέμα των ψυχοφαρμάκων έχει τεθεί ποτέ στη σύναξη της Ιεράς Κοινότητας;
«Απ’ ό,τι ξέρω, όχι».
Μόνο το θέμα των ομοφυλοφιλικών σχέσεων τέθηκε, όποτε και εάν προέκυψε κάποιο κρούσμα…
«Πολλά κρούσματα – και μάλιστα, πριν από λίγο καιρό, ένας παλιός μοναχός αγιορείτης με αποκάλεσε UFO και ότι με περίμενε λίγο πιο έξυπνο. Γιατί υπήρχαν παρέες στις Καρυές, ή σε κάποιο κελί, όπου συναντιόμασταν γνωστοί μοναχοί και περίμεναν πότε θα φύγω για να εκδηλωθούν πιο ελεύθερα οι άνθρωποι. Τους αντιμετώπιζα όλους τόσο φυσικά που τους μπέρδευα. Με ρώτησε λοιπόν ο μοναχός: “Καλά, δεν καταλάβαινες τίποτε από αυτά που γινόντουσαν;”. Και συνέχισε στο ίδιο ύφος: “Τον τάδε μοναχό τον υποψιάστηκες ποτέ σου; Να σου πω ότι υπάρχει και κασέτα η οποία έχει καταγεγραμμένες συνομιλίες”. Απάντησα: “Μα ήμασταν φίλοι μ’ αυτόν που μου λες τόσα χρόνια. Πότε έγιναν αυτά;” Και μου αποκρίθηκε: “Γι’ αυτό σε αποκαλώ UFO”. Ναι, ζητήματα ομοφυλοφιλίας τέθηκαν στη Σύναξη, αλλά δεν πιστεύω πλέον σ’ αυτό το θεσμό, ότι μπορεί να μιλήσει έντιμα, ειλικρινά, με κόστος, διότι είδα πολλά χρόνια, δεκαετίες, η προτεραιότητά τους να είναι η βιτρίνα τους και -μπορώ να πω- κάποια στιγμή και η οικονομία τους. Όχι οικονομία με τον εκκλησιαστικό όρο, αλλά οικονομία “πρακτική”, δηλαδή κουκούλωμα των πάντων».
Πατέρα Μιχαήλ, θέλετε να συμπληρώσετε κάτι;
«Θέλω να υπογραμμίσω ότι τα παιδιά σήμερα στο Άγιο Όρος (σ.σ.: εννοεί τους μοναχούς) είναι πολύ καλά παιδιά. Τα αγαπάς, σε κοιτάζουν με καθαρή ματιά. Μιλάω για την πλειοψηφία, γιατί οπωσδήποτε υπάρχει κι ένας πολύ μικρός αριθμός μοναχών που δεν έχουν καθαρή καρδιά. Είπαμε, το μεγάλο μερίδιο ευθύνης το φέρουν οι κεφαλές…».
Κυριακάτικη (ένθετο περιοδικό έψιλον: Τεύχος 524)
O Ρουπακιώτης, τον γλωσοφάγατε, τάφτυσε προσωρινά.
Δεν θα μπορέσει να εποπτεύσει υπέρ των νόμων και κατά των (αν)ιερών αστυνόμων
για τη δίκη το αυτόφωρο του καλόγερου, ξέρει κανείς τι έγινε;
Αναβλήθηκε ή τον μπαγλαρώσανε πριν να πεις κίμινο;
Τετάρτη, 17 Οκτωβρίου 2012
Δίωξη μοναχού για καταγγελίες κατά Ηγούμενου
“Η Δημοσίευση είναι η Ψυχή της Δικαιοσύνης”
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
diadrastiko: Δίωξη μοναχού για καταγγελίες κατά Ηγούμενου http://diadrastiko.blogspot.com/2012/10/blog-post_9394.html#ixzz2A4xwmmZ5
http://apotixisi.blogspot.gr/2012/03/normal-0-false-false-false_6910.html
Σάββατο, 24 Μαρτίου 2012
ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ Ο ΑΙΡΕΣΙΑΡΧΗΣ
ΤΟΥ ΦΑΝΑΡΙΟΥ, ΝΑ ΠΑΡΕΜΒΗ;
Ε, ΟΧΙ δα! ΜΗΠΩΣ ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΕΙ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ…..
τους μισούς και μισούς;
Ὁσιολογιώτατε π. Μιχαήλ,
Στό κείμενο πού ἀναρτᾶται στόν ἱστόποπο σας http://epikirigmeni. blogspot.com ἀναφέρεσθε καί στήν ἐλαχιστότητά μου ἀπευθύνοντας δημόσια τήν κατηγορία ὅτι δῆθεν εἶμαι ὑποκριτής καί ἰδιοτελής καί ὅτι μέ γνωρίζετε ἐνῶ ἐγώ δέν σᾶς γνωρίζω καί μάλιστα προβαίνετε καί σέ ἐπικριτική ἀνάλυση τῶν ἐνεργειῶν μου, ἐν ὑποσημειώσει ἀναφέρων ὅτισέ μελλοντικό βιβλίο σας θά ἀναφερθῆτε στό πρόσωπό μου σημειώνων ὅτι «τούς ὑποκριτές δέν τούς σιχαίνεται μόνο ὁ Χριστός, ἀλλά καί οἱ ἄνθρωποί Του».
Τήν δῆθεν ὑποκρισία μου τήν στηρίζετε στό γεγονός ὅτι δἐν ἀνέλαβα αὐτοκλήτως καθήκοντα γενικοῦ εἰσαγγελέως καί κριτοῦ τῆς οἰκουμένης ὅταν ὁ δυστυχής μοναχός Ἀλέξιος μοῦ ἀπέστειλε ταχυδρομικῶς, μέσα στήν πληθώρα τῶν ἐπιστολῶν πού λαμβάνω, τόν φάκελλο καταγγελίας κατά τοῦ πρ. γέροντός του καί ἡγουμένου …..τόν ὁποῖον καί ἀνέγνωσα μετά φρίκης καί ἄλγους καί ἐνδομύχως ἐξέφρασα πρός τόν Κύριο τῆς Ἐκκλησίας τόν μέγιστο παραπικρασμό μου, διότι ἤ ὁ ἡγούμενος ἦτο ἀθῶος καί ἐσυκοφαντεῖτο ὑπό τοῦ πνευματικοῦ του τέκνου πού ἀνέστησε ἤ ἦτο ἔνοχος καί ἐμίανε τόν ἱερόν Ἄθωνα μέ τό εἰδεχθές μίασμα τῆς θεηλάτου αἰσχρουργίας τῆς παρά φύσιν ἐξωανθρωπίνης καί δαιμονικῆς συμπεριφορᾶς.
Ὁσιολογιώτατε Γέροντα, ἀσφαλῶς γνωρίζετε τούς ἱερούς Κανόνας καί τήν κανονική ἁρμοδιότητα καί δικαιοδοσία ἑκάστου.
Μέ ποῖα λοιπόν ἁρμοδιότητα ἠδυνάμην νά ἀσχοληθῶ μέ τήν συγκεκριμένη Κανονική ὑπόθεσι;
Μήπως τυγχάνω ὁ Κανονικός Ἐπίσκοπος τοῦ Ἁγιωνύμου Ὄρους καί δέν τό ἔχω ἀντιληφθῆ εἰσέτι;
Μήπως οἱ αἰσχρουργίες πού ἀναφέρετε συνέβησαν ἐντός τοῦ Κανονικοῦ ἐδάφους τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Πειραιῶς καί δέν ἐπελήφθην ἀμέσως;
Μήπως οἱ ἀνά τόν κόσμον αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες μοῦ ἔχουν ἀναθέσει καθήκοντα «πρωτεκδίκου» καί τό ἀγνοῶ;
Μήπως ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενικός Πατριάρχης μέ ὥρισε ἔξαρχο Αὐτοῦ στό Ἅγιον Ὄρος καί δέν ἀπεδέχθην τό λειτούργημα;
Ἑπομένως Ὁσιολογιώτατε, κατά ποίαν ἔννοιαν εὐθύνομαι καί μάλιστα χαρακτηρίζομαι καί ὡς ὑποκριτής γιά τήν ὑπόθεση πού περιγράφετε;
Ὁ μοναχός π. Ἀλέξιος, γιατί δέν ἐπέμενε στήν μόνη ἁρμοδία κανονικῶς Συνοδική Ἐπιτροπή γιά τό Ἅγιον Ὄρος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιά τήν διερεύνησι καί κάθαρσι τοῦ ἀποτρόπαιου καταγγελομένου ἐγκλήματος, προσκομίζων καί τάς ἀποδείξεις στοιχειοθετήσεως του, ὅπως ἰσχυρίζεται ὅτι ἔχει καί ἐν περιπτώσει ἀδιαφορίας γιατί δέν δημοσιοποίησε τίς ἀποδείξεις πού κατέχει, ὥστε νά ἀναγκάση τούς ὑπευθύνους ἑκόντας ἄκοντας, στήν ἀντιμετώπιση τοῦ ὡς εἴρηται τραγικοῦ θέματος;
Ἀκολούθως ἐπιχειρεῖτε νά θεμελιώσετε τήν δῆθεν ὑποκρισία καί ἰδιοτέλειά μου στό γεγονός ὅτι δέν καταγγέλω ἐπωνύμως πρόσωπα καί ὅτι ἐμφοροῦμαι ἀπό «ἀόριστο ἡρωϊσμό». Ἀναφέρετε δέ χαρακτηριστικῶς, ὅτι οἱ «ὁμοφυλόφιλοι ἐπίσκοποι εἶναι περίπου τό ἤμισυ» καί ὅτι «15 Ἐπίσκοποι μετέχουν στίς συνάξεις τῶν μασσόνων».
Διερωτῶμαι Σεβάσμιε ἀδελφέ, τίς μέ κατέστησε κριτή τῶν συνανθρώπων μου;
Ἀσφαλῶς ὡς Ἐπίσκοπος χρεωστῶ νά στηλιτεύω ἐφάμαρτες καταστάσεις καί μηχανήματα τοῦ βυθίου δράκοντος, ἀλλά ὄχι ἀσφαλῶς πρόσωπα διά τά ὁποῖα ὑπάρχει ἁπλῶς φημολογία χωρίς καμμία κανονική βαρύτητα καί ἀπόδειξη.
Ἐν πάσει περιπτώσει νά ἀποδεχθῶ τό κατηγορητήριό Σας ὅτι εἶμαι κίβδηλος καί ὑποκριτής καί νά παρακαλέσω Ἐσᾶς Ὁσιολογιώτατε, τόν φιλαλήθη καί ἀνυπόκριτο μοναχό, ὅστις ἐξῆλθε τοῦ κόσμου γιά νά θεωθῆ μετέχοντας τῶν Ἀκτίστων ἐνεργειῶν τοῦ Παναγίου Θεοῦ,νά ἀναφέρετε Ἐσεῖς, τό πλῆθος τῶν ὁμοφυλοφίλων Ἐπισκόπων καί τούς 15 ἑωσφοριστές Ἐπισκόπους μέλη Μασσονικῶν Στοῶν, πού δηλώνετε ὅτι ὑφίστανται.
Ἄν δέν τό κάνετε γιά νά ἀποδείξετε τήν δική μου ὑποκρισία καί ἰδιοτέλεια, Σᾶς ἐναγάγω, Ἀγαπητέ Ἀδελφέ, ἐνώπιον τοῦ Δικαίου Κριτοῦ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως καί Ἐκεῖνος θά ἀποφασίσῃ γιά μᾶς.
Ἀγνοεῖτε Ὁσιολογιώτατε ὅτι μέσα στήν «ὑποκρισία» καί τήν «ἰδιοτέλεια» μου ἔχω προσφύγει στό ΣτΕ γιά τήν διάλυση τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος καί ἔχω καθυβρισθῆ ἀπό τούς μεγαλοσχήμους τῶν Μασονικῶν Στοῶν καί ἔχω προσφύγει στό ΣτΕ κατά τῆς ἀνεγέρσεως Μουσουλμανικοῦ Τεμένους στήν Ἀθήνα καί ἔχω ἀπειληθεῖ εὐθέως ἀπό Ἰσλαμικές Ὀργανώσεις καί ἔχω καταμηνυθεῖ ἀπό ὁμοφυλοφιλικά Σωματεία ἐνώπιον τῶν Ποινικῶν Ἀρχῶν καί ἔχω καθυβρισθῆ ἀπό τό διεθνές Σιωνιστικό καί Ἑβραϊκό λόμπυ μέ δηλώσεις ἐναντίον μου καί πολιτικῶν καί ἐκκλησιαστικῶν προσώπων.
Μετ’ εὐχῶν καί ἀδελφικῆς ἀγάπης
ὁΠειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Τo φρενοκομείο που λέγεται Ελλάς
Tου Πασχου Μανδραβελη
Eχουμε και λέμε: κατ’ εφαρμογή υπερβολικών νόμων (περί προσωπικών δεδομένων και αυτοφώρου σε πλημμέλημα) συλλαμβάνεται ένας δημοσιογράφος. Κατά παρέκκλιση του ίδιου νόμου που προβλέπει κράτηση μέχρι τη δίκη αφήνεται ελεύθερος. Η αυτόφωρη διαδικασία για την οποία κινητοποιούνται ανθρώπινοι και υλικοί πόροι καταλήγει σε αναβολή εκδίκασης της υπόθεσης την ερχόμενη Πέμπτη (τότε γιατί η βιασύνη του Σαββατοκύριακου;) Τον νόμο παραβιάζουν κι άλλοι, αναδημοσιεύοντας προσωπικά δεδομένα πολιτών, και δεν ενοχλούνται καν από τις αρχές.
Ζούμε στο φρενοκομείο που λέγεται Ελλάς. http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_30/10/2012_467887
Τελικά τι απέγινε με τον συγκεκριμένο μοναχό; Μάθαμε ποτέ;
Δεν ανακοινώθηκε τίποτα, δεν ενδιαφέρθηκε κανείς, ο μοναχός απέσυρε τις καταγγελίες από την ιστοσελίδα του. Yποθέτω πως θα έγινε κάποιος εξωδικαστικός συμβιβασμός.
Κάποιο πολύ επίσημο πρόσωπο πάντως, αν και ενήμερο από τον ίδιο τον μοναχό με επιστολή για το θέμα, τίμησε το μοναστικό συγκρότημα του ηγουμένου, δυο φορές με επιτόπια επίσκεψη.
Αυτά για όσους είχαν αυταπάτες.
Παράθεμα: Όταν ο Ρασπούτιν σκανδαλίστηκε από το Άγιο Όρος | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Σελίδα 23, της εφημερίδας «Μακεδονία» (26.11.1978).
Στέλιος Παπαθεμελής: «Άρρηκτα συνδεδεμένο με την δυνατότητα κάθαρσης είναι το πρόβλημα της εκκλησιαστικής Δικαιοσύνης. Τα χάλια της είναι απερίγραπτα και η ευθύνη γι’αυτήν την κατάσταση βαρύνει την πολιτεία…» (εφημ. ‘Μακεδονία’, 7.9.1978, σελ.11).
http://efimeris.nlg.gr/ns/pdfwin.asp?c=124&dc=7&db=9&da=1978
Σημ.Λασκ.: Ευτυχώς τουλάχιστον που λειτουργεί η κρατική Δικαιοσύνη και έχουμε έντιμους πολιτικούς.
https://www.news.gr/politikh/esoterikh-politikh/article/167812/apo-th-monh-xenofontos-apohairetise-to-agio-oros-o.html
Από τη μονή Ξενοφώντος αποχαιρέτισε το Άγιο Όρος ο Αλέξης Τσίπρας
09/08/2014
Ολοκληρώθηκε η διήμερη επίσκεψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο ‘Αγιον Όρος. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συνεργάτες του αναχώρησαν το πρωί με σκάφος του λιμενικού από το λιμανάκι της μονής Ξενοφώντος, αφού νωρίτερα παρακολούθησαν την πρωινή Λειτουργία.
Αμέσως μετά παρακάθισαν στην τράπεζα και γευμάτισαν μαζί με τους μοναχούς. Τον κ. Τσίπρα και τη συνοδεία του αποχαιρέτισαν ο ηγούμενος της μονής Αλέξιος και οι μοναχοί.
Τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ συνόδευαν ο βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης και υπεύθυνος της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για τα Θρησκεύματα Γιάννης Αμανατίδης, ο συντονιστής της θεματικής Θρησκευμάτων του ΣΥΡΙΖΑ Μάκης Λυκόπουλος και ο διευθυντής του γραφείου του, Νίκος Παππάς.
Ο θεος δοκιμάζει μια από τις πλέον ενάρετες μονές του Αγιωνύμου Όρους
Η παναγία να σκέπει την ιεράν Μονήν
https://www.vimaorthodoxias.gr/agioreitika-nea/pros-karantina-i-moni-xenofontos-ti-eipe-o-an-dioikitis-agiou-orous-gia-to-krousma-koronoiou/
Προς καραντίνα η Μονή Ξενοφώντος ; – Τι είπε ο Αν. Διοικητής Αγίου Ορους για το κρούσμα κορονοϊού
Γιώργος Θεοχάρης
28/03/2020 | 21:23
– Προς καραντίνα η Μονή Ξενοφώντος μετά τον πρώτο κρούσμα κορονοϊού με τον 54χρονο μοναχό ;. Έντονη ανησυχία έχει απλωθεί στην Αθωνική Πολιτεία μετά το πρώτο κρούσμα της πανδημίας στο Αγιο Ορος.
Δεν αποκλείεται ακόμα και να προχωρήσει το μέτρο της καραντίνας στο Αγιορείτικο μοναστήρι.
Το ερώτημα είναι τι γίνεται με τους 50 προσκυνητές που ταξίδεψαν με το ίδιο καράβι που επέβαινε ο μοναχός της Μ. Ξενοφώντος την Πέμπτη 19 Μαρτίου με προορισμό το Αγιον Ορος. Εξετάστηκαν από τις αρμόδιες αρχές;
Μιλώντας στο ΒΗΜΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ο αναπληρωτής διοικητής του Αγίου Ορους, κ. Αρίστος Κασμίρογλου, είπε ότι ΄΄ είμαστε σε επικοινωνία με την Πολιτεία για τα μέτρα που θα λάβουμε , Αυτή την στιγμή εφαρμόζουμε ότι προβλέπει το πρωτόκολλο ΄΄ Ανοιχτό πάντως άφησε το ενδεχόμενο λήψης νέων μέτρων μέσα στις επόμενες ημέρες.
Αναφορικά με τον μοναχό από το μοναστήρι της Μονής Ξενοφώντος είπε ότι ΄΄ τα συμπτώματα είναι ήπια προς το παρών και νοσηλεύεται στο κέντρο Αναφοράς του ΑΧΕΠΑ΄΄.
Την Δευτέρα συνεδριάζει η Ιερά Κοινότητα .
Όταν ασκητές πηγαινοέρχονται στο Λονδίνο
https://www.ethnos.gr/ellada/97204_anastatosi-sto-agion-oros-alloi-treis-monahoi-ypoblithikan-se-exetaseis-gia-koronoio
Αναστάτωση στο Άγιον Όρος: Άλλοι τρεις μοναχοί υποβλήθηκαν σε εξετάσεις για κορονοϊό
30.03.2020 19:36
Τελευταία Ενημέρωση
30.03.2020 19:49
Μαρία Ριτζαλέου
Αναστάτωση στο Άγιον Όρος μετά την έξοδο τριών μοναχών της Μονής Ξενοφώντος, που εξετάστηκαν για κορονοϊό στο Ιπποκράτειο της Θεσσαλονίκης. Ερωτήματα για τον τρόπο μεταφοράς τους. Μαζί με τον 58χρονο που βρέθηκε θετικός στον ιό, ήταν για δέκα μέρες σε Αγγλία και Σκωτία. Αναβλήθηκε η σημερινή Σύναξη της Ιεράς Κοινότητας.
Φόβο για διασπορά του κορονοϊού στην Αθωνική Πολιτεία γεννά το θετικό κρούσμα που αφορά 58χρονο μοναχό της Ιεράς Μονής Ξενοφώντος, ο οποίος νοσηλεύεται σε σταθερή κατάσταση στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης. Άλλοι δύο μοναχοί, που ήταν μαζί του στο ταξίδι, βγήκαν οδικώς από το Άγιον Όρος, οδηγώντας οι ίδιοι αυτοκίνητο της μονής, γεγονός που εγείρει σειρά ερωτημάτων. Οι τέσσερις μοναχοί βρέθηκαν από τις 5 ως τις 17 Μαρτίου στην Αγγλία και στην Σκωτία, μετά από πρόσκληση του Αρχιεπισκόπου Θυατείρων και Μεγάλης Βρετανίας κ. Νικήτα, προκειμένου να μεταφέρουν για προσκύνημα απότμημα του ιερού λειψάνου του Αγίου Γεωργίου. Κατά την επιστροφή τους από την Μεγάλη Βρετανία, στις 19 Μαρτίου, οι τέσσερις μοναχοί μπήκαν με το πλοίο της γραμμής από την Ουρανούπολη και έμειναν σε καραντίνα σε ένα Κάθισμα, έξω από την Μονή.
Όταν λίγες μέρες αργότερα ο 58χρονος μοναχός είχε βήχα και δύσπνοια, κρίθηκε απαραίτητη η διακομιδή του στο νοσοκομείο Πολυγύρου. Ένας από τους άλλους τρεις μοναχούς, που ήταν μαζί του στην Βρετανία, τον μετέφερε με όχημα της Μονής Ξενοφώντος στον Πολύγυρο και από εκεί στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, που είναι νοσοκομείο αναφοράς για τον κορονοϊό. Ο ασθενής, που βρέθηκε θετικός στον κορονοϊό, νοσηλεύεται σε θάλαμο αρνητικής πίεσης στο ΑΧΕΠΑ, ενώ ο άλλος μοναχός πήγε και διέμενε σε ένα διαμέρισμα της Μονής στη Θεσσαλονίκη, σε καραντίνα.
Το απόγευμα της Κυριακής οι άλλοι δύο μοναχοί που δεν αισθάνονταν καλά έφυγαν προκειμένου να μεταβούν στο εφημερεύον Ιπποκράτειο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, όπου υποβλήθηκαν σε εξετάσεις για κορονοϊό. Ακολούθησαν την ίδια διαδικασία: πήραν ένα όχημα της Μονής και βγήκαν από τα χερσαία σύνορα στην Ουρανούπολη. Μάλιστα, σύμφωνα με πληροφορίες του ethnos.gr, στο όχημα επέβαινε και τρίτο άτομο, που δεν είχε μεταβεί στην Αγγλία. Ερώτημα παραμένει γιατί οι μοναχοί, που μάλιστα δεν ένιωθαν καλά, βγήκαν με όχημα της Μονής και γιατί αφέθηκαν να οδηγήσουν για δύο ώρες από το μοναστήρι μέχρι την Ουρανούπολη και άλλες δύο ώρες μέχρι τη Θεσσαλονίκη;
Σύμφωνα μάλιστα με επιβεβαιωμένες πληροφορίες πριν μεταβούν στο Ιπποκράτειο, πέρασαν από το διαμέρισμα και πήραν και τον άλλον μοναχό, ο οποίος επίσης υποβλήθηκε στο τεστ για κορονοϊό. Κι ενώ είχε γίνει γνωστό ότι οι τέσσερις μοναχοί που επέστρεψαν από την Βρετανία βρισκόταν σε καραντίνα, ο αντιπρόσωπος της Μονής στην Ιερά Σύναξη πήγε στην συνεδρίαση της Δευτέρας 23 Μαρτίου και παρότι οι υπόλοιποι του ζητούσαν να αποχωρήσει, φοβούμενοι τυχόν διασπορά του ιού, εκείνος επέμενε και παρακολούθησε όλη την 5ωρη διαδικασία. Την περασμένη Πέμπτη ωστόσο, 26 Μαρτίου, όπως και σήμερα, Δευτέρα 30 Μαρτίου, η Ιερά Σύναξη δεν έγινε, παρότι εκδόθηκε κανονικά ημερήσια διάταξη.
Στο πλαίσιο σχετικής απόφασης της Πολιτικής Διοίκησης του Αγίου Όρους, έγινε ιχνηλάτηση των επαφών των τεσσάρων μοναχών κατά το ταξίδι της επιστροφής τους. Εντοπίστηκαν τα 10 μέλη του πληρώματος του πλοίου, καθώς και οι 45 επιβάτες που δήλωσαν ότι όλοι είναι καλά στην υγεία τους, θα συνεχίσουν ωστόσο να βρίσκονται σε καραντίνα. Την Τρίτη 31 Μαρτίου θα γίνει απολύμανση στην Ιερά Μονή Ξενοφώντος, ενώ ήδη έχουν απολυμανθεί και μάλιστα δύο φορές δημόσια κτίρια και χώροι παροχής υπηρεσιών στις Καρυές.
Παράθεμα: O 13χρονος Πορφύρης Καψοκαλύβης και η «συστολή του Χρόνου»… | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Παράθεμα: Δίωξη μοναχού για καταγγελίες κατά Ηγούμενου | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Παράθεμα: Άθωνας: Μοναχός που πέθανε χωρίς να δει ποτέ του γυναίκα | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
https://www.karatzova.com/2022/02/blog-post_72.html
Πέθανε ο μοναχός και γνωστός συγγραφέας πατέρας Μιχαήλ (Χατζηαντωνίου) από την Πέλλα
Πέθανε την Παρασκευή σε ηλικία 67 ετών, νικημένος από τον κορωνοϊό, ο γνωστός μοναχός και συγγραφέας πατέρας Μιχαήλ (κατά κόσμον Λεωνίδας Χατζηαντωνίου), ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πέλλα.
Ο μοναχός Μιχαήλ είχε ζήσει 15 χρόνια στο Άγιον Όρος και άλλα δέκα στο Σινά. Τα τελευταία 24 χρόνια ζούσε κάπου στην ορεινή Κορινθία «μόνος και ήσυχος», όπως μου είχε αναφέρει σε συνέντευξή του. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευόταν διασωληνωμένος σε νοσοκομείο των Αθηνών, δίνοντας την δική του μάχη με τον «αόρατο εχθρό».
Πιο συγκεκριμένα, ο μοναχός Μιχαήλ γεννήθηκε στην Πέλλα το 1955, όπου έζησε μέχρι τα 18 του χρόνια. Μόλις τελείωσε το εξατάξιο γυμνάσιο στα Γιαννιτσά αποφάσισε να μονάσει. Από το 1973 μέχρι τις αρχές του 1988 έζησε στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας στο Άγιον Όρος. Από τότε ως το καλοκαίρι του 1998 έμεινε στο Σινά. Από τον Οκτώβριο δε του 1998 και μετά, ζούσε «μόνος και ήσυχος», σε ένα κελί στην ορεινή Κορινθία.
Δεκάδες βιβλία
Κατά την διάρκεια της μοναχικής του ζωής έγραψε δεκάδες βιβλία που συζητήθηκαν ευρέως και απασχόλησαν την κοινή γνώμη, κυρίως για το αιρετικό περιεχόμενό τους. Μερικά από αυτά: «Νοερά Προσευχή και Ψυχασθένεια», «Εμπειρίες από την μεταθάνατον Ζωή», «Λόγοι ενός Μοναχού Ι, ΙΙ, ΙΙΙ, IV», «Η κρίση της ελλαδικής εκκλησίας και η παγίδα του ζηλωτισμού», «Η Βεργίνα και τ’ αλβανικά», «Περί γαϊδάρων, Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένον αχυρώνα», «Η γυναίκα στο βλέμμα και στο λογισμό του ορθόδοξου μοναχού», «Πνευματικές αναβάσεις σε μια χώρα του Δούναβη, Ουράνια φαινόμενα στη Σερβία του ουρανίου», «Ο Αντίχριστος- τι είπε ο Γέρων Παϊσιος στον μοναχό Μιχαήλ και σχόλια», κ.α.
Ο πατέρας Μιχαήλ κηδεύτηκε χθες Σάββατο και η ταφή του έγινε εκεί όπου επιθυμούσε και έζησε ένα μεγάλο διάστημα της ζωής του: Στην ορεινή Κορινθία.
Δ. Μπ.
Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία (ένθετο περιοδικό έψιλον: Τεύχος 524)
Μιχαηλ Χατζηαντωνίου
ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ – ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ – ΕΘΙΣΜΟΣ ΣΕ ΒΑΡΙΑ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ (ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ)
JANUARY 26, 2016 ~ LEAVE A COMMENT
«Στο Αγιο Όρος παίρνουν ψυχοφάρμακα!» Συνέντευξη του μοναχού Μιχαήλ στην Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ(ένθετο περιοδικό Εψιλον: Τεύχος 524, 22/4/2001)
Ο πατήρ Μιχαήλ, ένας παλιός αγιορείτης μοναχός, ζει σε ένα κελί στην ορεινή Κορινθία. Και από εκεί καταγγέλλει «πράγματα και θαύματα» για την αθωνική πολιτεία: από ομοφυλοφιλία μέχρι εθισμό σε βαριά ψυχοφάρμακα!
Υπάρχουν δύο είδη υπακοής: α) η υγιής και β) η νοσηρή υπακοή.
.
Μοναχός Μιχαήλ Χατζηαντωνίου. Η φωνή του, αντίλαλος στην έρημο όπου έζησε στο Σινά για έντεκα ολόκληρα χρόνια, ίσως αποδεσμεύσει τους… εγκλωβισμένους του μοναστικού συστήματος. Ο αγιορείτης καλόγερος, μετά από δεκατέσσερα χρόνια στη Μονή Σίμωνος Πέτρα, υψώνει φωνή διαμαρτυρίας για όσα συμβαίνουν στην αθωνική πολιτεία. Ο μοναχός Μιχαήλ ζει σήμερα στα ορεινά της Κορινθίας μόνος και ήσυχος, σε ένα κελί που του έχουν διαθέσει κάποιοι ευλαβείς άνθρωποι. Εκεί συγγράφει τα βιβλία του: έχει εκδώσει δώδεκα έως σήμερα και πολλές από τις καταγγελίες του βρίσκονται και εκεί, καταγραμμένες και στοιχειοθετημένες.
[Ο μοναχός Μιχαήλ γεννήθηκε στην Πέλλα της Μακεδονίας (του Μεγάλου Αλεξάνδρου) το 1955. Από το 1973 μέχρι τις αρχές του 1988 έζησε στην Ιερά Μονή Σίμωνος Πέτρας στο Άγιον Όρος. Από τότε ως το καλοκαίρι του 1988 έμεινε στο Σινά. Από τον Οκτώβριο δε του 1998 και μετά, ζει μόνος και ήσυχος.]
Επιδεικνύουν απολυταρχική συμπεριφορά οι ηγούμενοι στα μοναστήρια του Αγίου Όρους;
«Στην αρχή, όταν εμφανίστηκαν, προέβαλαν εαυτούς ως χαρισματικές προσωπικότητες, οι οποίες κατά κάποιο τρόπο είχαν πάρει από το Θεό την αποστολή να δημιουργήσουν ένα καινούργιο μοντέλο μοναχισμού. Έτσι, γι’ αρκετό κόσμο οι προσωπικότητες αυτές εξέφραζαν ελπίδες και όνειρα. Προσπάθησαν, δημιούργησαν, οικοδόμησαν αδελφότητες, μοναστήρια, δραστηριοποιήθηκαν πάρα πολύ. Σημασία όμως έχει τι απέδωσε αυτή η δραστηριότητα. Και πάνω σ’ αυτό μπορώ να αναφέρω μία συζήτηση που είχαμε με το γερο-Παΐσιο. Το βασικό ερώτημα που με απασχολούσε ήταν το εξής: Γιατί η γενιά μου, σε επίπεδο μοναχών, ενώ παρουσίασε καλλιέργεια, κουλτούρα, ευαισθησία -σημεία πολύ θετικά για το γερο-Παΐσιο- δεν απέδωσε πνευματική καρποφορία;»
Χρησιμοποιούν «ειδικές» μεθόδους οι ηγούμενοι για να συνετίσουν ή να συμμορφώσουν το σύνολο των μοναχών;
«Νομίζω ότι πολλοί γέροντες ηγούμενοι αλλιώς ξεκίνησαν και αλλιώς κατέληξαν. Ήταν τελείως διαφορετικά όταν η αδελφότητα αριθμούσε έξι-εφτά μοναχούς και διαφορετικά όταν ο ίδιος γέροντας είχε περισσότερους μοναχούς. Το οργάνωσαν στην αρχή πατερικά, μοναχικά, είχαν βρει και μια παράδοση στο Άγιο Όρος…. Αργότερα όμως, όσο μεγάλωνε η αδελφότητα, άρχισαν να τη “στρατιωτικοποιούν”, να την αντιμετωπίζουν ως στρατόπεδο.
Έπρεπε να μείνει η συνοχή, η τάξη· κι ένα καινούργιο στοιχείο που εμφανίστηκε, το οποίο ήταν καθοριστικό στη νοοτροπία αυτής της οργάνωσης: η βιτρίνα. Ήταν πάρα πολύ προσεκτικοί στο πώς θα εκφραζόμασταν, άσχετα πώς ζούσαμε και τι λέγαμε μεταξύ μας. Πώς θα φανούμε, πώς δεν θα “γρατσουνιστεί” η βιτρίνα μας, πώς δεν θα ακουστούν τα προβλήματά μας μέχρι τη Θεσσαλονίκη… Ήμουν παρόν σε διάλογο στη Σύναξη όταν τηλεφώνησε κάποιος Ηγούμενος και είπε ότι βρέθηκε ένας Ιβηρίτης (σ.σ.: μοναχός από τη Μονή Ιβήρων) νεκρός στη Θεσσαλονίκη, ο οποίος ήταν ομοφυλόφιλος και είχε σχέση με δύο Ρουμάνους. Δεν μας ενόχλησε ιδιαίτερα, διότι μέσα σ’ ένα μεγάλο αριθμό μοναχών μπορεί να συμβαίνουν και τέτοια γεγονότα. Ο Ηγούμενος όμως που το έθιξε, ζήτησε απ’ την Ιερά Κοινότητα να εκδώσει χαρτί το οποίο θα ’λεγε, ότι ο συγκεκριμένος μοναχός δεν έχει καμιά σχέση με το Άγιο Όρος. Και ο παθών ήταν αγιορείτης πολλών δεκαετιών. Συζητιόταν τότε το θέμα και έλεγαν: “Πώς θα το πούμε αυτό, ο καθένας θα μπορεί να μας ανατρέψει, αφού δεν έχει διαγραφεί από τη Μονή… είναι κανονικός αγιορείτης”. Το πρόβλημα αυτό δείχνει ότι αρκετοί γέροντες σήμερα έχουν μεταφέρει το ενδιαφέρον τους στη βιτρίνα».
Η Ιερά Μονή Ιβήρων είναι 3η στην τάξη των Αγιορείτικων Μονών, ελληνική, κοινοβιακή και γιορτάζει στην Κοίμηση της Παναγίας.
Η Ιερά Μονή Ιβήρων είναι 3η στην τάξη των Αγιορείτικων Μονών, ελληνική, κοινοβιακή και γιορτάζει στην Κοίμηση της Παναγίας.
Ποια είναι τα προβλήματα πίσω από τη βιτρίνα; Στα βιβλία σας υποστηρίζετε ότι ποσοστό μοναχών παίρνει βαριά ψυχοφάρμακα, κατ’ εντολή μάλιστα του ηγουμένου.
«Ήταν και για μένα αυτό μια πάρα πολύ μεγάλη και λυπηρή διαπίστωση. Ήταν οδυνηρή η απόφαση ν’ αρχίσω να τα δημοσιοποιώ και να γράφω γι’ αυτά τα πράγματα. Το έκανα μετά από 25 χρόνια στο μοναχισμό, ενώ οι διαπιστώσεις μου είχαν γίνει πολλά χρόνια πριν. Μετά δε απ’ την έκδοση των συγκεκριμένων βιβλίων που αναφέρονται στα ψυχοφάρμακα, ήρθαν πολλοί μοναχοί και με διαβεβαίωσαν ότι αυτά που γράφω είναι πάρα πολύ ήπια σε σχέση με την πραγματικότητα που ισχύει στο Άγιο Όρος».
Αναφέρετε σ’ ένα από τα βιβλία σας ότι φαρμακοποιός από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος συνδεόταν πνευματικά με κάποιο μοναστήρι του Αγίου Όρους, ήρθε σε δυσχερέστατη θέση όταν ο ηγούμενος του ζήτησε με τις…κούτες, βαριά ψυχοφάρμακα.
«Να πούμε ότι αυτό το μοναστήρι είναι ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της “νοεράς” προσευχής (σ.σ.: η συνεχής επανάληψη της φράσης “Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με τον αμαρτωλό”, η οποία οδηγεί σε φώτιση), που σημαίνει αυτό ότι εκπροσωπεί ό,τι πνευματικότερο μπορεί αυτή τη στιγμή να διαθέσει η Ορθοδοξία απέναντι στον σύγχρονο προβληματισμό».
Ποιο είναι αυτό το μοναστήρι, πατέρα Μιχαήλ; Και το περιστατικό με τις δύο κούτες ψυχοφάρμακα σε ποια Μονή συνέβη;
«Το περιστατικό αφορά τη Μονή Φιλοθέου και ο ηγούμενος που ήθελε τα ψυχοφάρμακα ήταν ο γέροντας Εφραίμ».
ο γέροντας Εφραίμ
Μπορεί κάποιος να αντειπεί ότι η μισή Ελλάδα παίρνει ψυχοφάρμακα, αγχολυτικά ή οτιδήποτε άλλο.
«Δεν ανέχομαι αυτή την κατάσταση. Θα ήθελα ο καθένας να μπορεί να βελτιώσει με προσπάθεια την ψυχολογική και πνευματική του κατάσταση και να εξισορροπήσει την καθημερινότητά του. Αλλά ακόμη περισσότερο δεν μπορώ να το ανεχθώ από ανθρώπους που ήρθαν να ασχοληθούν με υψηλότερο τρόπο ζωής, επομένως να ξεπεράσουν ανθρώπινα στοιχεία και αδυναμίες και ν’ αποκτήσουν, όπως λέμε, αγγελικό βίο».
Το νηφάλιο και μειλίχιο ύφος, δηλαδή, πολλών μοναχών στο Άγιο Όρος, οφείλεται στην επίδραση των ηρεμιστικών μιλιγκράμ;
«Μπορώ να κάνω μια σύγκριση με τους βεδουίνους που έζησα στο Σινά 11 χρόνια. Εκεί ήμουν υπεύθυνος για κάποια ερημητήρια σε αρκετές δεκάδες χιλιόμετρα μακριά, και τους έβλεπα να λιάζονται μ’ ένα υπέροχο χαμόγελο, διότι χρησιμοποιούσαν χασίς. Ιερά φυτά τα λέγανε εκεί. Τα είχαν μέσα στην καθημερινή τους ζωή, σαν ντομάτες. Ήταν και αυτοί πάρα πολύ πράοι, ήπιοι, χαμογελαστοί, γλυκείς. Επομένως, δεν μου αρκούν οι εξωτερικές συμπεριφορές».
Επανερχόμαστε στα του Αγίου Όρους. Γράφετε στα βιβλία σας ότι ο ηγούμενος, προκειμένου ν’ ασκήσει ψυχοσωματικό έλεγχο, επιβάλει στους «αντιδραστικούς» μοναχούς και σε όσους αμφισβητούν τα λεγόμενά του, να λαμβάνουν κάθε βράδυ ισχυρή δόση ηρεμιστικού. Αληθεύει αυτό;
«Δεν είναι κανόνας αυτό που περιγράφετε, αλλά συμβαίνει. Ρώτησα μοναχό, που ήρθε προσκύνημα στο Σινά και συζητούσαμε: “Πώς πήρες ψυχοφάρμακο την πρώτη φορά;”. Εκείνος μου απάντησε: “Ήρθε ο επίτροπος (σ.σ.: επίτροπος είναι ο αντικαταστάτης του ηγουμένου), έβαλε πάνω στο τραπέζι ένα μπουκαλάκι και μου είπε: «Θα παίρνεις ένα χάπι το πρωί και ένα το βράδυ. Αυτό το στέλνει ο Γέροντας και πρέπει να το πιεις…»”. Όπως μου είπε ο νεαρός μοναχός, εκείνο το βράδυ έκανε “υπακοή” και ήπιε το φάρμακο. Συνεχίζοντας τη συζήτηση μαζί του, τον ρώτησα σε τι ποσοστό στο μοναστήρι του οι μοναχοί λαμβάνουν ψυχοφάρμακα. Και μου απάντησε: “Είναι πολύ μεγάλο…”».
Ο νεαρός μοναχός σας μίλησε για μεγάλα ποσοστά. Αναφερόταν στο μοναστήρι του ή γενικότερα;
«Αυτός μου είπε για το μοναστήρι του. Ποτέ δεν φανταζόμουν βέβαια ότι τα ψυχοφάρμακα θα έβρισκαν εφαρμογή σε τόσο μεγάλη κλίμακα. Υπήρχε γιατρός, που είχε διατελέσει στις Καρυές και είχε αναλάβει να τακτοποιήσει το φαρμακείο σε ένα μοναστήρι, ο οποίος είχε δει τις κούτες με τα ψυχοφάρμακα. Αυτός ο γιατρός αργότερα αποφάσισε να γίνει μοναχός».
Αφού είδε τις κούτες με τα ψυχοφάρμακα;
«Ναι, και μάλιστα σε αυτό το μοναστήρι που είχε τακτοποιήσει το φαρμακείο».
Ποιο είναι αυτό το μοναστήρι;
«Είναι γνωστή μονή, η οποία έχει στις τάξεις της πάνω από πενήντα μοναχούς».
Μπορείτε να γίνετε πιο συγκεκριμένος;
«Όχι, γιατί νομίζω ότι καταντάει πλέον προσωπική εμπάθεια. Είναι αδύνατο, δηλαδή, να μην το χαρακτηρίσουν έτσι, γιατί αυτούς τους μοναχούς τους ξέρω. Θα πουν ότι ο Μιχαήλ επιτέθηκε εναντίον μας προσωπικά. Δεν θέλω, αλλά εάν για κάποιο λόγο χρειαστεί, εάν π.χ. η Κοινότητα του Αγίου Όρους με καλέσει, τότε θα πω τα στοιχεία. Εκεί θα μπορώ. Δεν θέλω να γίνω τόσο πολύ συγκεκριμένος, ή ίσως δεν ήλθε ακόμη η ώρα… Η ευθύνη όμως γι’ αυτά μεταφέρεται στον Ηγούμενο και σε δυο-τρία πρόσωπα του περιβάλλοντός του, τα οποία επιβάλλουν όχι μόνο τον απολυταρχισμό, αλλά και τη ρουφιανιά και μεθόδους ταπεινές, χαμηλού πνευματικού επιπέδου. Υπάρχει κάποια ευθύνη, θα έλεγα ακόμη και νομική. Διότι το να μπει κάποιος χωρίς να παίρνει ψυχοφάρμακα και μετά από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια να παίρνει ψυχοφάρμακα και να είναι μεγάλο το ποσοστό, ε, τότε, εάν η κοινωνία μας ήταν υγιής, δεν θα το ανεχόταν απλά και ήπια».
ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ
Υπάρχουν, δηλαδή, και τέτοια περιστατικά; Μπαίνει στο Άγιο Όρος κανείς υγιής και βγαίνει εθισμένος σε… καταπραϋντικές ουσίες;
«Ναι, πολλά… (χαμηλόφωνα και με αίσθηση ντροπής). Πρόσφατα μίλησε μαζί μου ένας πρώην μοναχός του Αγίου Όρους, ο οποίος μου είπε: “Θέλω να ψάξω για ένα κανάλι για να το πω. Δοκίμασαν τριάντα ψυχολογικά φάρμακα πάνω μου. Έζησα δεκαπέντε χρόνια απλά και φυσιολογικά. Πώς κατέληξα να γίνω πειραματόζωο;”».
Εσείς βλέπατε να διακινούνται κούτες στο Άγιο Όρος τα χρόνια που μονάζατε εκεί;
«Όχι, δεν τα ήξερα. Έβλεπα κουτιά αλλά δεν ήξερα τι περιείχαν ακριβώς».
Νομίζατε ότι ήταν απλά φάρμακα…
«Ναι. Με είχε στείλει, για παράδειγμα, μια φορά να αγοράσω φάρμακα ένας μοναχός όταν ήμασταν έξω. Μου είχε δώσει μια λίστα. Στο φαρμακείο, ο φαρμακοποιός με κοίταζε καλά καλά».
Σε φαρμακείο της Θεσσαλονίκης;
«Ναι. Με ρώτησε: “Για ποιόν τα θες τα φάρμακα αυτά;” και του είπα ότι τα ’θελα για έναν μοναχό. “Το ξέρετε, πάτερ”, μου είπε, “ότι τα φάρμακα αυτά είναι πολύ βαριά και δεν τα δίνουμε χωρίς συνταγή;”. Σκέφτηκα τότε ότι δεν θα είχε τα φάρμακα που ζητούσα και πήγα σ’ άλλο φαρμακείο, όπου μου είπαν ακριβώς τα ίδια. Όταν ρώτησα τι φάρμακα είναι επιτέλους αυτά που δεν μου τα δίνει κανείς, μου απάντησε ο φαρμακοποιός: “Πάτερ μου, αυτά δεν στα δίνω χωρίς συνταγή και χωρίς να γνωρίζω για ποιον προορίζονται γιατί είναι βαριά ψυχοφάρμακα…”. Εκνευρίστηκα λοιπόν πολύ με τον μοναχό που με είχε στείλει».
Σε άλλη κουβέντα, πατέρα Μιχαήλ, μου έχετε αποκαλύψει ότι πολλοί αγιορείτες επισκέπτονται συχνά ψυχίατρο. Είναι γεγονός;
«Στη Θεσσαλονίκη είναι ο πρώτος. Ασκεί θεραπευτική, γνωρίζει πολύ καλά τη νοοτροπία των μοναχών κι είναι πολύ οικείος μαζί τους. Πηγαίνουν σ’ αυτόν πολλοί μοναχοί και τους αρχίζει πάντοτε μιλώντας τους περί ακτίστου φωτός (σ.σ.: ένδειξη της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος που περιβάλλει τους πνευματικούς μοναχούς με μια λάμψη) και νοεράς προσευχής».
Ο ψυχίατρος επισκέπτεται ο ίδιος το Άγιο Όρος ως θεράπων ιατρός;
«Ναι, θεραπεύει και στο Άγιον Όρος, αλλά τον επισκέπτονται οι μοναχοί και στη Θεσσαλονίκη για πιο ολοκληρωμένη αγωγή. Υπήρξε περιστατικό όπου μοναχός πήδηξε από το μπαλκόνι του και τον ανέσυραν εκεί, σ’ ένα παραλιακό μοναστήρι. Ευτυχώς έζησε…».
Εφόσον το περιστατικό ανήκει στο παρελθόν, μπορούμε να το γνωστοποιήσουμε;
«Κι όμως δεν έγινε ποτέ γνωστό».
Σε ποιο μοναστήρι είχε γίνει αυτό;
«Στα πρώτα, όπως πάει το καραβάκι… Εμένα, όμως, με απασχολούν κάποια συγκεκριμένα ερωτήματα: 1ον. Γιατί ένας μοναχός να μην έχει τη δυνατότητα να φύγει από ένα χώρο όπου φθάνει σε αδιέξοδο – γιατί μιλήσαμε πριν για απολυταρχισμό. 2ον. Εάν ένας μοναχός κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, έχει δικαίωμα ο ηγούμενος να τον κρατήσει κοντά του; Δεν νομίζω. Ξέρουμε ότι όλοι γινόμαστε μοναχοί για να διεκδικήσουμε ένα δικαίωμα, ν’ αναπαύσουμε την καρδούλα μας, να ικανοποιήσουμε μια πνευματική λαχτάρα, μια δίψα που έχουμε στη ζωή. Πώς φθάνουν αυτά τα παιδιά σ’ αυτό το τραγικό σημείο και πώς δεν γίνεται θέμα;».
Υπάρχουν πολλές απόπειρες αυτοκτονιών στο Άγιο Όρος;
«Γνωρίζω ένα περιστατικό. Μοναχός έχει αυτοπυρποληθεί».
Ποια χρονιά έγινε αυτό;
«Το 1994 περίπου».
Συνέβη σε μοναστήρι ή σε σκήτη;
«Σε μοναστήρι. Στις σκήτες είναι πιο ήπια τα πράγματα. Αν και βλέπουμε ότι και αυτά τώρα, τα μεγάλα παραδοσιακά καλιά στις Σκήτες, επειδή είχαν λειψανδρία, απέκτησαν και αυτά γέροντα, αυστηρή ζωή, πρόγραμμα και τάξη… κι έλυσαν το πρόβλημα».
Ποιος ευθύνεται τελικά για όλα αυτά που συμβαίνουν στο Περιβόλι της Παναγίας;
«Ευθύνονται και οι δύο πλευρές (σ.σ.: εννοεί και τους ηγουμένους και τους μοναχούς). Περισσότερο, όμως, νομίζω ενοχοποιείται η κεφαλή, αφού έχει τη δυνατότητα να εξυγιάνει τον προσερχόμενο, διότι ο προσερχόμενος έρχεται και παραδίδεται σ’ αυτόν με μια εμπιστοσύνη σχεδόν απόλυτη. Θα ήθελα να δω και περιπτώσεις κάποιων προσωπικοτήτων υγιών, ανοιχτόμυαλων, ελεύθερων, να δραστηριοποιούνται χωρίς κόμπλεξ, καταπιέσεις κτλ. Αυτό δεν το έχουμε δει ακόμα…».
Το θέμα των ψυχοφαρμάκων έχει τεθεί ποτέ στη σύναξη της Ιεράς Κοινότητας;
«Απ’ ό,τι ξέρω, όχι».
Μόνο το θέμα των ομοφυλοφιλικών σχέσεων τέθηκε, όποτε και εάν προέκυψε κάποιο κρούσμα…
«Πολλά κρούσματα – και μάλιστα, πριν από λίγο καιρό, ένας παλιός μοναχός αγιορείτης με αποκάλεσε UFO και ότι με περίμενε λίγο πιο έξυπνο. Γιατί υπήρχαν παρέες στις Καρυές, ή σε κάποιο κελί, όπου συναντιόμασταν γνωστοί μοναχοί και περίμεναν πότε θα φύγω για να εκδηλωθούν πιο ελεύθερα οι άνθρωποι. Τους αντιμετώπιζα όλους τόσο φυσικά που τους μπέρδευα. Με ρώτησε λοιπόν ο μοναχός: “Καλά, δεν καταλάβαινες τίποτε από αυτά που γινόντουσαν;”. Και συνέχισε στο ίδιο ύφος: “Τον τάδε μοναχό τον υποψιάστηκες ποτέ σου; Να σου πω ότι υπάρχει και κασέτα η οποία έχει καταγεγραμμένες συνομιλίες”. Απάντησα: “Μα ήμασταν φίλοι μ’ αυτόν που μου λες τόσα χρόνια. Πότε έγιναν αυτά;” Και μου αποκρίθηκε: “Γι’ αυτό σε αποκαλώ UFO”. Ναι, ζητήματα ομοφυλοφιλίας τέθηκαν στη Σύναξη, αλλά δεν πιστεύω πλέον σ’ αυτό το θεσμό, ότι μπορεί να μιλήσει έντιμα, ειλικρινά, με κόστος, διότι είδα πολλά χρόνια, δεκαετίες, η προτεραιότητά τους να είναι η βιτρίνα τους και -μπορώ να πω- κάποια στιγμή και η οικονομία τους. Όχι οικονομία με τον εκκλησιαστικό όρο, αλλά οικονομία “πρακτική”, δηλαδή κουκούλωμα των πάντων».
Πατέρα Μιχαήλ, θέλετε να συμπληρώσετε κάτι;
«Θέλω να υπογραμμίσω ότι τα παιδιά σήμερα στο Άγιο Όρος (σ.σ.: εννοεί τους μοναχούς) είναι πολύ καλά παιδιά. Τα αγαπάς, σε κοιτάζουν με καθαρή ματιά. Μιλάω για την πλειοψηφία, γιατί οπωσδήποτε υπάρχει κι ένας πολύ μικρός αριθμός μοναχών που δεν έχουν καθαρή καρδιά. Είπαμε, το μεγάλο μερίδιο ευθύνης το φέρουν οι κεφαλές…».
Κυριακάτικη (ένθετο περιοδικό έψιλον: Τεύχος 524)
http://greekjungle.blogspot.com.tr/2008/02/blog-post.html