Ένας Ελληνοχριστιανός υπουργός Παιδείας: Γεώργιος Μπαμπινιώτης (1967)
Από τον Μανώλη Βασιλάκη
Σε παλαιότερη έντυπη έκδοση της Athens Review of Books:
Για την εμφάνιση του Γ. Μπαμπινιώτη στο επίσημο όργανο της δικτατορίας των Συνταγματαρχών το 1967 (ως επιφυλλιδογράφος του «Ελεύθερου Κόσμου») – και μάλιστα όταν μετά το αποτυχημένο «κίνημα του βασιλιά» εμφανίστηκε στο προσκήνιο η τριανδρία Παπαδόπουλος-Παττακός-Μακαρέζος.
Την Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 1967 στο πρωτοσέλιδο του ο Ελεύθερου Κόσμου υπήρχε «Συνέντευξις του Αντιπροέδρου της Κυβερνήσεως κ. Στ. Παττακού».
Στο ίδιο πρωτοσέλιδο, κάτω από την συνέντευξη του εθνοσωτήρα Παττακού, έκανε την εμφάνισή του, με επιφυλλίδα του, ο φιλόδοξος σωτήρας της εθνικής μας γλώσσης Γεώργιος Μπαμπινιώτης.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
τι άλλο θα επιστρατευθεί για να πέσει λάσπη;αναφέρει τίποτα υπερ της δικτατορίας το συγκεκριμένο κείμενο του Γ. Μπαμπινιώτη;Ολα ομως χρειάζονται γιατί αυτός ο Υπουργός μπορεί να κάνει κάτι για την Παιδεία και αυτό σε πολλούς δεν αρέσει…
Κύριε Εμίρη,
αν δεν αντιλαμβάνεσθε πως οι αρθογράφοι (έστω και επί μη πολιτικού θέματος) των οργάνων της Δικτατορίας, αυτοί μάλιστα που δεν είχαν επαγγελματική ή βιοποριστική ανάγκη γι’αυτό, δεν μπορούν να είναι όχι μόνο υπουργοί Παιδείας της Δημοκρατίας, αλλά ούτε καν και καθηγητές των Πανεπιστημίων της, χώρων όπου κατ’εξοχήν υπηρετείται η ελευθερία του Λόγου, λυπάμαι για λογαριασμό σας.
Μετά τη Δικτατορία απολύθηκαν δεκάδες καθηγητές Πανεπιστημίου από την κυβέρνηση Καραμανλή-Μαύρου για έλλειψη δημοκρατικού ήθους και για συνεργασία με τη Χούντα. Φαίνεται ότι η Αγία Τριάδα έκανε το θαύμα της και διέσωσε τον ευσεβή κ.Μπαμπινιώτη [θαυμαστή του «Διαφωτιστή» (!!!), Ναζιστή, υμνητή φονιάδων-ρατσιστή-υποκριτή Χουντόδουλου, υβριστή του δικού του «κουσουριού»], που αρθογραφούσε χωρίς ντροπή στη φασιστικη φυλλάδα των δεσμοφυλάκων του ελληνικού λαού.
Ο «Ελεύθερος Κόσμος» του Σάββα Κωνσταντόπουλου δεν ήταν τα «Σημερινά», η «Ακρόπολις», η «Απογευματινή» ή η «Νέα Πολιτεία». Υπήρξε η εμβληματική έπαλξη της Δικτατορίας, ο απολογητής της ακόμη και στη μεταπολίτευση, ο Κωνσταντόπουλος οραματιζόταν τη Δικτατορία προτού αυτή επιβληθεί, υποστήριξε με προκλητικό και προβοκατόρικο τρόπο τους πρωτεργάτες της, τους βασανιστές της, τους προδότες πραξικοπηματίες της Κύπρου.
Για τον κ.Μπαμπινιώτη επίσης υπάρχει και αυτό:
«Η φιλολογία στην εξουσία! / Ο Γ. Μπαμπινιώτης στο Υπουργείο Παιδείας – Του Κώστα Καραβίδα, από το ΜΟΝΟ #5
Μαρτίου 29, 2012»
«…………Γνωρίζοντας πολύ καλά κατά πού φυσάει ο άνεμος, ανήκε σε εκείνες τις περιπτώσεις διανοουμένων που συνέλαβαν πολύ νωρίτερα από τα κομματικά επιτελεία την έννοια της συναίνεσης. Δεν δυσκολεύτηκε να εξαργυρώσει το ατομικό του brand με κυβερνήσεις τόσο Ν.Δ όσο και ΠΑΣΟΚ. Όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, το όνομά του μετεβλήθη σε θεσμό. Για να αποκτήσει αυτές τις περγαμηνές, χρειάστηκε βέβαια να κάνει μεγάλες υπερβάσεις από το συντηρητικό παρελθόν του. Τότε που εκπροσωπούσε την αντιδραστική γλωσσολογική Σχολή του Αθήνησι και πολεμούσε τους προοδευτικούς της Θεσσαλονίκης υπερασπιζόμενος την καθαρεύουσα και το πολυτονικό.
Επί Χούντας, ο καθηγητής Γ. Κουρμούλης και οι συνεργάτες του -μέλος των οποίων υπήρξε ο Γ. Μπαμπινιώτης- έγιναν οι κύριοι επιστημονικοί σύμβουλοι του καθεστώτος σε θέματα παιδείας, απολύοντας από το πανεπιστήμιο δημοκράτες και δημοτικιστές δασκάλους όπως ο Εμ. Κριαράς, ο Ν. Ανδριώτης, ο Ι. Θ. Κακριδής, ο Στ. Καρατζάς, ο Στ. Καψωμένος, ο Λ. Πολίτης, ο Δ. Μαρωνίτης κ.ά. Επί χούντας πάλι, ο Μπαμπινιώτης διαδέχτηκε τον Κουρμούλη στην έδρα της Γλωσσολογίας. Το 1991, επί κυβέρνησης Μητσοτάκη, ανέλαβε πρόεδρος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Βασικό του έργο υπήρξε η επαναφορά της διδασκαλίας των Αρχαίων (από το πρωτότυπο) στο Γυμνάσιο. Κι έτσι φτάσαμε σήμερα, ακόμα και οι αριστούχοι της Θεωρητικής Κατεύθυνσης να γνωρίζουν πολύ καλύτερα τη γραμματική και το συντακτικό της αρχαίας, παρά της νέας ελληνικής γλώσσας.
Έξυπνη επιλογή της Ν.Δ.
Όταν προέκυψε πριν λίγες μέρες θέμα Υπουργού Παιδείας, ο Μπαμπινιώτης δεν ήταν η πρώτη επιλογή. Μετά την άρνηση του «γαλάζιου» υφυπουργού Αρβανιτόπουλου να αναλάβει τη θέση, τα πρώτα ονόματα που έπαιξαν, οι Θ. Βερέμης και Λ. Τσούκαλης
(αμφότεροι με ευδόκιμη θητεία στο ΕΛΙΑΜΕΠ), απορρίφθηκαν μετά βδελυγμίας από τον Α. Σαμαρά. Έτσι φτάσαμε στην κοινής
αποδοχής περίπτωση Μπαμπινιώτη. Η τοποθέτησή του στο ΥΠΔΒΜΘ συνιστά μια έξυπνη επιλογή της Νέας Δημοκρατίας…………»
Ο κος Μπαμπινιώτης ήταν πάντοτε άνθρωπος των καταστάσεων. Το 74-81 συμπαθών της Ν.Δ., μετά του ΠΑΣΟΚ, κ.ο.κ. Το σημεντικό είναι ότι ποτέ δεν ήταν αναφανδόν υπέρ κάποιου, πάντοτε όμως με την εκάστοτε εξουσία, ως, υποτίθεται, ουδέτερος επιστήμων, από εκείνους που σήμερα αποκαλούνται τεχνοκράτες.
Τα πρώτα χρονια της μεταπολίτευσης για μας τους φοιτητές της φιλοσοφικής ο κος Μπαμπινιώτης ήταν ένα απο τα αινίγματα. Τί πρεσβευει αυτός ο άνθρωπος; Κανείς δε μπορούσε να καταλάβει.
Στο συγκεκριμένο άρθρο μπορεί να μην εκφράζεται υπέρ των συνταγματαρχών, αλλά μη μου πείτε πως δεν ήξερε ο χριστιανός που έγραφε.
»ποτέ δεν ήταν αναφανδόν υπέρ κάποιου»
Γιατί παρακαλώ να είμαστε αναφανδόν υπέρ κάποιου;
ποιος έχει το αλάθητο;
(εκτός του Πάπα φυσικά)
Και ποιος δεν θέλει να είναι »των καταστάσεων»;
όλοι αυτοί οι μικροΤεράστιοι Φαρισαίοι που συνωστίζονται στο γυαλί
και μας μπουκώνουν προγραμματικές δηλώσεις,
γιατί το κάνουν; για το καλό μας;
όποιος το πιστεύει…να σηκώσει το χέρι του!
Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος με τον Γ.Παπαδόπουλο και τη Δέσποινα στην εκκλησία.
Ιστορική μαυρόασπρη φωτογραφία
http://redflyplanet.blogspot.com/2012/02/blog-post_5999.html
Για τον «Ελεύθερο Κόσμο» και τον Σάββα Κωνσταντόπουλο».
Άρθρο στελέχους του αλήστου μνήμης Λάος (1%, Θεός σχωρέστο):
e-grammes.gr/article.php?id=2670
Μνήμη Σάββα Κωνσταντόπουλου
του Χρήστου Χαρίτου
μέλους της Κεντρικής Επιτροπής του ΛΑ.Ο.Σ.
Στις 9 Ιουλίου 1981 έφυγε η μεγαλύτερη δημοσιογραφική γραφίδα της Ελληνικής Δεξιάς μετά τον Γεώργιο Βλάχο, ο Σάββας Κωνσταντόπουλος. Ένας άνθρωπος που σημάδεψε για 40 χρόνια με τα άρθρα, τις αναλύσεις και τις εισηγήσεις του την πολιτική ζωή της χώρας μας, υπερασπιζόμενος με τον καλύτερο τρόπο την ιδεολογία και την πολιτική της συντηρητικής παρατάξεως. Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος δεν ήταν ένας απλός δημοσιογράφος, ήταν ένας μεγάλος δεξιός διανοούμενος και πολιτικός αναλυτής, ο οποίος έθετε πάντα το συμφέρον του έθνους υπεράνω των κομμάτων και της μικροπολιτικής.
Ο Κωνσταντόπουλος διατέλεσε αρχισυντάκτης της «Ακροπόλεως» το 1949, διευθυντής της «Απογευματινής» του Μπότση το 1952, πριν εκδώσει τον «Ελεύθερο Κόσμο» στις 26 Ιουλίου 1966. Ο ίδιος έθεσε τους στόχους της εκδόσεως του Ε.Κ.: «να μην φθάσωμεν στην δικτατορία και να επανέλθει ο Καραμανλής στην Ελλάδα». Ο Κωνσταντόπουλος ήταν επιστήθιος φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή και ο μόνος που ζητούσε δημοσίως την επάνοδό του από την Γαλλία στην ηγεσία της ΕΡΕ, ερχόμενος σε ευθεία σύγκρουση με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο.
Κατά την διάρκεια της 21ης Απριλίου άσκησε εποικοδομητική κριτική, στηρίζοντας τον εκδημοκρατισμό του καθεστώτος μέσω του Σπύρου Μαρκεζίνη και τασσόμενος υπέρ του θεσμού της Βασιλευομένης Δημοκρατίας, λειτουργώντας πολλές φορές ως δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ του Γ.Παπαδόπουλου και του Κωνσταντίνου. Το 1974 ο Κωνσταντόπουλος υποδέχθηκε τον Καραμανλή ως την καλύτερη λύση. Γρήγορα όμως η στενή πολιτική τους σχέση – που διήρκησε 25 χρόνια – διαταράχθηκε σοβαρά.
Ο Κωνσταντόπουλος κατηγόρησε τον Καραμανλή ότι ξεγέλασε τον Κωνσταντίνο στο δημοψήφισμα του 1974, για τον διασυρμό των Ενόπλων Δυνάμεων ενώ ήμασταν σε αντιπαράθεση με την Τουρκία, για την νομιμοποίηση άνευ όρων του ΚΚΕ και την παράδοση των πανεπιστημίων στους μαρξιστές, για τις διώξεις δεξιών πολιτών στο όνομα της «αποχουντοποιήσεως». Έγραφε χαρακτηριστικά στον Ε.Κ.: «Η Ν.Δ. κλίνει συνεχώς προς τα αριστερά, κάνοντας ανεπίτρεπτες ιδεολογικές παραχωρήσεις». Η ρήξη με τον Καραμανλή ήταν σφοδρή και οριστική.
Τον Δεκέμβριο του 1976 ο Τάκης Λαμπρίας, υφυπουργός Προεδρίας του Καραμανλή, προσέφερε σε όλους του συντάκτες του Ε.Κ. θέσεις με υψηλές αμοιβές στην Γ.Γ. Τύπου, την ΕΡΤ, το ΑΠΕ και στα γραφεία τύπου των Ελληνικών πρεσβειών, προκειμένου να τους εξαναγκάσει να εγκαταλείψουν την εφημερίδα. Πράγματι, 17 συντάκτες του Ε.Κ. έφυγαν μέσα σε μία ημέρα. Σε αυτή την δύσκολη στιγμή, ο Γιώργος Βελαχουτάκος του «Εθνικού Κήρυκος» στάθηκε δίπλα στον Κωνσταντόπουλο, έως το τέλος. Αμέσως ξεκίνησαν και οι δικαστικές διώξεις εναντίον του Κωνσταντόπουλου και του Ε.Κ. Παράλληλα, η κυβέρνηση Καραμανλή σταμάτησε την δημοσιογραφική ατέλεια χάρτου της εφημερίδος, οδηγώντας την σε οικονομική χρεωκοπία. Έγραψε χαρακτηριστικά ο Κωνσταντόπουλος: «αιμόφυρτος, αλλά άκαμπτος ο Ε.Κ., έμεινε στην θέση του».
Μέσα σε αυτό το ζοφερό περιβάλλον ο Κωνσταντόπουλος έδινε την μάχη του, κτυπημένος παράλληλα από τον καρκίνο. Ο Αλέξανδρος Κατσαντώνης έδωσε επικές μάχες στα καραμανλικά δικαστήρια υπέρ του Ε.Κ., αλλά οι διώξεις ήταν συνεχείς. Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος πέθανε τελικώς εξόριστος στην Σουηδία – στην Ελλάδα θα οδηγείτο στην φυλακή (!) – στις 9 Ιουλίου 1981. Ο Ελεύθερος Κόσμος εξέδωσε το τελευταίο φύλλο του στις 27 Ιουνίου 1982.
Ο Σάββας Κωνσταντόπουλος έδειξε απαράμιλλο θάρρος σε μία εποχή που χαρακτηρίσθηκε από την ιδεολογική δειλία και τον πολιτικό ενδοτισμό του καραμανλικού μεταπολιτευτικού καθεστώτος. Έμεινε όρθιος, όταν όλοι γύρω του προσκυνούσαν. Με την προσωπική του στάση διέσωσε την τιμή της Ελληνικής Δεξιάς. Μίας Δεξιάς πατριωτικής, με ηθικές πεποιθήσεις και ιστορική μνήμη. Τα λόγια του αποτελούν παρακαταθήκη για όλους μας: «να λες την αλήθεια χωρίς να φοβάσαι την βία ή να ελπίζεις το κέρδος».
——————————————————————————–
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο φύλλο της 7ης Ιουλίου 2007 της εβδομαδιαίας εφημερίδος Ελεύθερος Κόσμος.
Αναδημοσιεύτηκε
http://xronika05.blogspot.com/2012/04/1967.html
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1390120
http://pitsirikidotnet.wordpress.com/2012/04/03/%CE%BF-%CE%BA-%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B9%CE%BD%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%8D%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%BF-%CE%BA%CF%8C%CF%83%CE%BC%CE%BF/
http://www.gopetition.com/petitions/%CF%88%CE%B7%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%83-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CF%89.html
ΨΗΦΙΣΜΑ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΓΙΑ ΔΙΩΞΕΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ
Published by syllogos on Mar 09, 2012
347 Signatures
Target: Γ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΑΘΗΝΑΣ
Region: Greece
Sign the petition
Εκφράζουμε τη συμπαράστασή μας στους Βαϊνά Παντελή και Χρόνη Γιώργο (τακτικό και αναπληρωτή αιρετό στο Γ΄ ΠΥΣΠΕ) για τη ποινική δίωξη που ασκείται εις βάρος τους από τους Δάτσικα Θεοδόσιο (Δ/ντή του 2ου ΔΣ Ιλίου), Ατταλιώτου Κυριακή (σχολικό σύμβουλο ειδικής αγωγής) και Αλεξανδράτο Χαράλαμπο (Δ/ντή του 1ου ΔΣ Αγίων Αναργύρων) υποψήφιους διευθυντές στις κρίσεις στελεχών του 2011.
Ως λόγοι για τις μηνύσεις εναντίον των συναδέλφων αναφέρονται η «συκοφαντική δυσφήμιση» και η «παράβαση καθήκοντος» και όλα αυτά γιατί βαθμολογήθηκαν με χαμηλό βαθμό από τους αιρετούς. Να σημειώσουμε ότι οι αιρετοί είχαν όλο το δικαίωμα να πράξουν έτσι και τους τιμά που στη βαθμολόγηση πήραν υπόψη τις καταγγελίες που υπήρχαν για τους συγκεκριμένους υποψηφίους από συλλόγους για αυταρχική και αντισυναδελφική συμπεριφορά.
Υπηρετώντας την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης που το υπουργείο και το πολιτικό σύστημα στοχεύει, οι μηνυτές αναλαμβάνουν ρόλο «καλοθελητών και προθύμων», στέλνοντας με την πράξη τους σαφές μήνυμα προς τη βάση του κλάδου για το πώς πρέπει να εννοείται η συμμετοχή των αιρετών στα υπηρεσιακά συμβούλια: πειθαρχημένη και διαπλεκόμενη, στα πλαίσια που κινείται ο κρατικός γραφειοκρατικός συνδικαλισμός, αυτά που έχουν συνηθίσει και αυτά που υπηρετούν.
Σε μια περίοδο διαρκούς ποινικοποίησης των αγώνων, σε μια περίοδο που έχουμε πολλαπλά κρούσματα ποινικοποίησης της όποιας φωνής αντίστασης, θεωρούμε ότι η ποινική δίωξη εναντίον των συναδέλφων εντάσσεται σε μια γενικότερη προσπάθεια καταστολής της συνδικαλιστικής δράσης και ζητά να σταματήσει τώρα. Καλούμε τους μηνυτές να αποσύρουν άμεσα τις μηνύσεις αλλιώς θα μας βρουν απέναντί τους.
Να ξέρουν ότι οι ενέργειές τους αυτές σημαίνουν πόλεμο με την εκπαιδευτική κοινότητα και με ότι αυτή έχει κατακτήσει. Στον πόλεμο αυτό οι εκπαιδευτικοί θα σταθούν αλληλέγγυοι με τους διωκόμενους δάσκαλους-αιρετούς μέχρι το τέλος.
Ας αποφασίσουν την τελευταία στιγμή να σταματήσουν να προκαλούν τον κλάδο με ενέργειες που θυμίζουν άλλες εποχές.
Απαιτούμε να σταματήσει τώρα και η προκαταρκτική – πειθαρχική έρευνα που βρίσκεται σε εξέλιξη για τον ίδιο λόγο.
Petition:
Σε μια περίοδο διαρκούς ποινικοποίησης των αγώνων, σε μια περίοδο που έχουμε πολλαπλά κρούσματα ποινικοποίησης της όποιας φωνής αντίστασης, θεωρούμε ότι η ποινική δίωξη εναντίον των συναδέλφων εντάσσεται σε μια γενικότερη προσπάθεια καταστολής της συνδικαλιστικής δράσης και ζητά να σταματήσει τώρα. Καλούμε τους μηνυτές να αποσύρουν άμεσα τις μηνύσεις αλλιώς θα μας βρουν απέναντί τους.
Sign the petition
http://www.gopetition.com/petitions/%CF%88%CE%B7%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B1-%CF%83%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7%CF%83-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B4%CE%B9%CF%89/sign.html
μηπως ο κος μπαμπινιωτης επρεπε να γινει κομμουνιστο αθειστης δηλαδη διακινητης λαθρομεταναστων?ατε φασιστες του συριζα στις τρυπες σας.
αντιστασιακός 1974 είσαι τόσο αντιστασιακός όσο εγώ είμαι ο Εφραίμ του Βατοπαιδίου.
Aν η μαμά δεν με είχε μάθει τρόπους θα σε έστελνα να κάνεις αυτό που ξέρεις.
Σαχλοκούδουνο
Αντιστασιακέ 1974, μήπως μπορείς να μας δανείσεις τα φώτα σου, για το πώς μπαίνει κανείς στις τρύπες; Προσωπικά δεν γνωρίζω πώς γίνεται κάτι τέτοιο. Εσύ όμως φαίνεται ότι κάτι ξέρεις κάτι περί αυτού.
Δεν έχουμε γνώση της συγκεκριμένης δικογραφίας,
ο Υπουργός Κος Μπαμπινιώτης όμως πρέπει να ασχοληθεί κάποια στιγμή
με τη δράση όλων των αιρετών,
όπως όφειλαν και δεν έπραξαν οι προκάτοχοί του,
καθώς παίζονται πολλά ψηφουλάκια και εκεί…
Προθύμως θα εμπλουτίσουμε τις έρευνες
-αν ποτέ διεξαχθούν-
με στοιχεία για την πολύπλευρη αυτή δράση,
κυρίως σε ό,τι αφορά την πραγματική τους εργασία,
τις αποφάσεις τους και τα κριτήρια των αποφάσεων αυτών…
Έσκισες Ροιδη γλυκέ μου
να σκάσουνε οι οχτροί μας
Φιλούνια
Blogs of the Day
Top Posts
The most popular WordPress.com posts are ranked here according to a special formula.
Ελληνικά (RSS)
1 ΠΑΝΟΣ ΚΑΜΜΕΝΟΣ: ΕΝΑΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΣ ΓΟΝΙΟΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ […]
Δελτίο τύπου ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΚΟΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΑΓΙΑΣΜΟ Ήταν …
http://www.olympia.gr
2 Ο κ.Μπαμπινιώτης στον «Ελεύθερο Κόσμο» του 1967
Ένας Ελληνοχριστιανός υπουργός Παιδείας: Γεώργιος Μπαμπινιώτης …
Ροΐδη Εμμονές
Δεν έχουμε γνώση της συγκεκριμένης δικογραφίας, με τη δράση όλων των αιρετών. Ο Υπουργός Κος Μπαμπινιώτης όμως πρέπει να ασχοληθεί κάποια στιγμή με στοιχεία για την πολύπλευρη αυτή δράση, καθώς παίζονται πολλά ψηφουλάκια και εκεί… όπως όφειλαν και δεν έπραξαν οι προκάτοχοί του, με στοιχεία για την πολύπλευρη αυτή δράση, κυρίως σε ό,τι αφορά την πραγματική τους εργασία, τις αποφάσεις τους και τα κριτήρια των αποφάσεων αυτών… Προθύμως θα εμπλουτίσουμε τις έρευνες-αν ποτέ διεξαχθούν.
Aναιτιώδη απόλυση ψήφισε ο Μπαμπινιώτης υπουργός για χάρη των ιδιοκτητών σχολείων
Εκπαιδευτικοί δούλοι του ιδιοκτήτη;
Σύλλογος ΠΕ της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας: «Αφελή» ερωτήματα ενός εκπαιδευτικού προς τον Υπουργό Παιδείας
02/04/2012 – 08:53
Θέμα: «Αφελή» ερωτήματα ενός εκπαιδευτικού προς τον Υπουργό Παιδείας
Εξηγήστε μου, κύριε Υπουργέ!
αιτιώδης: αυτός που εμπεριέχει την αιτία ενός πράγματος / συνώνυμο: αιτιολογημένος: είναι αυτός που αιτιολογεί κάτι, εξηγεί τα αίτια που το προκάλεσαν ή το στηρίζουν / αντίθετα: αναιτιολόγητος, αναιτιώδης
(Λεξικό Νέας Ελληνικής Γλώσσας, Γ. Μπαμπινιώτη)
Αναιτιώδης καταγγελία σύμβασης, λοιπόν! Αναιτιολόγητη απόλυση. Χωρίς εξήγηση για τα αίτια που την προκάλεσαν ή τη στηρίζουν. Χωρίς προϋποθέσεις. Ανεξέλεγκτη. Χωρίς διακρίσεις ανάμεσα σε «παλιούς» ή «νέους», συμβασιούχους ή μονίμους. Χωρίς καθυστερήσεις και χρονοτριβές. Άμεσα, γρήγορα, με συνοπτικές διαδικασίες. Όπως στις αμερικάνικες ταινίες, που παρακολουθείς ένα δυστυχή γιάπι με σκούρο κουστούμι να μαζεύει σ’ ένα χαρτόκουτο τα προσωπικά του είδη από ένα ψυχρό και απρόσωπο γραφείο ουρανοξύστη και να σέρνει τα βήματά του στους γκρίζους δρόμους της Νέας Υόρκης.
Μου προκαλούσαν πάντα ένα σφίξιμο στο στομάχι αυτές οι ταινίες. Το χαμένο βλέμμα του πρωταγωνιστή, οι γερτοί ώμοι από το βάρος του χαρτόκουτου, η κρύα αίσθηση της αφιλόξενης μεγαλούπολης, μου έφερναν μια πικρή γεύση στο στόμα κι ας ήξερα πως παρακολουθούσα απλώς μια ταινία, πως η ιστορία που έβλεπα δεν ήταν πραγματική. Ή ίσως γιατί ήξερα ότι η ιστορία είναι πραγματική, έστω κι αν συμβαίνει στην άλλη άκρη του πλανήτη. Και εφιαλτική. Και παράλογη. Και ανυπόφορα υπαρκτή και απειλητική. Και δεν το χωρούσε το μυαλό μου. Πώς κάποιος χάνει τη ζωή του ολόκληρη έτσι ξαφνικά και αναιτιολόγητα. Ποιος αποφασίζει να τον πετάξει μια μέρα στο δρόμο, να τον κάνει ένα με τα σκουπίδια που στριφογυρίζει ο αέρας στα μελαγχολικά πλάνα του σκηνοθέτη, να τον βάλει να κάθεται μόνος του στο σκαμπό ενός σκοτεινού μπαρ μέρα-μεσημέρι, μπροστά σε μια μπίρα κι ένα ποτήρι ουίσκι, με την τηλεόραση να μεταδίδει αγώνα μπέιζμπολ, για να μη γυρίσει σπίτι του νωρίτερα από τη συνηθισμένη ώρα. Για να μην πρέπει να εξηγήσει στη γυναίκα του ότι δε θα μπορεί πια να πληρώνει το δάνειο του σπιτιού, την ασφάλεια του αυτοκινήτου και τα δίδακτρα των παιδιών τους στο κολλέγιο. Γιατί, ξαφνικά, μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, κάποιος –αλήθεια, ποιος;- τον έκρινε ανίκανο, άχρηστο, ασύμφορο ή περιττό.
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την τροπολογία σας, κύριε Υπουργέ. Διαβάζω αυτές τις αιχμηρές και στυγνές διατυπώσεις, τις τόσο προσφιλείς στους νομικούς συμβούλους των εταιρειών: «διευκρινίζεται πλέον ρητώς στο νόμο ότι πρόκειται για αναιτιώδη καταγγελία…» , «προβλέπεται ρητώς ότι η ολοκλήρωση της καταγγελίας δεν προϋποθέτει προηγούμενη κρίση του υπηρεσιακού συμβουλίου…» , «ορίζεται ότι είναι δυνατή η καταγγελία πέραν της μιας σύμβασης…» , «επεκτείνεται ο θεσμός και η διαδικασία της αναιτιολόγητης καταγγελίας στο σύνολο του προσωπικού…» και δεν τις καταλαβαίνω. Εξηγήστε μου, κύριε Υπουργέ.
«Ορίζεται…διευκρινίζεται…επεκτείνεται….Ρητώς!!» Ρητώς και κατηγορηματικώς ορίζεται λοιπόν ότι δεν έχει πια σημασία πόσα χρόνια έχω δουλέψει σ’ αυτά τα σχολεία, με πόση συνέπεια και ευσυνειδησία προσπάθησα πάντα να προσφέρω στα εκατοντάδες παιδιά που πέρασαν από τα χέρια μου. Πόσα Σαββατοκύριακα πέρασα διορθώνοντας, μελετώντας, προετοιμάζοντας διδασκαλίες, γιορτές, αφιερώματα. Πόσες ώρες πέρασα παρηγορώντας τους χαμένους στο ποδόσφαιρο, συμβιβάζοντας παιδικούς καβγάδες, συμβουλεύοντας, μαλώνοντας, νουθετώντας. Μιλώντας με γονείς, εξηγώντας, προσπαθώντας να βρω λύσεις. Δεν έχει σημασία πόσοι έφηβοι, φοιτητές ή νεαροί εργαζόμενοι πια με σταματούν με χαμόγελο και με προκαλούν να τους αναγνωρίσω ανασύροντας από τη μνήμη μου στρατιές από παιδικά πρόσωπα σ’ ένα απίστευτο μωσαϊκό: με πράσινα μπλουζάκια, με κόκκινα, με κίτρινα, με γαλάζια, με τη στολή του Κολοκοτρώνη, της Μπουμπουλίνας, ενός φαντάρου στο αλβανικό μέτωπο… Ορίζεται ρητώς ότι όλα αυτά είναι συναισθηματισμοί ανεπίτρεπτοι μπροστά στη λαίλαπα της αλλαγής των συνθηκών, των θεσμών, των ατομικών και συνταγματικών δικαιωμάτων. Κι εμένα δεν το χωράει το μυαλό μου. Εξηγήστε μου , κύριε Υπουργέ!
Πώς γίνεται στις 12 Μαρτίου, αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων σας, να στέλνετε στους εκπαιδευτικούς «ένα μεγάλο ευχαριστώ γι’ αυτά που εν μέσω πρωτόγνωρων δυσμενών συνθηκών προσφέρουν», να θεωρείτε ότι «το έργο μας είναι πολύτιμο και η προσφορά μας ανεκτίμητη», να μας διαβεβαιώνετε για την «εκτίμηση και την ευγνωμοσύνη σας», να μας «σφίγγετε νοερά το χέρι» και μόλις δέκα μέρες αργότερα να μας σφίγγετε τη θηλιά στο λαιμό αποφασίζοντας ότι πρέπει να απολυόμαστε αναιτιολόγητα; Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το μήνυμά σας, κύριε Υπουργέ. Τι όμορφες, στρογγυλές λέξεις, εύηχες σαν τις καμπάνες της Ανάστασης! Πώς τις αντικαταστήσατε τόσο γρήγορα με τα «διευκρινίζεται», τα «ρητώς» και τα «αναιτιώδεις» που ακούγονται σαν κρότος πολυβόλου; Δεν καταλαβαίνω. Εξηγήστε μου!
Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την απάντηση σας στη θύελλα των διαμαρτυριών που ξέσπασε μετά την κατάθεση της περίφημης τροπολογίας: «Σε ό,τι αφορά την ουσία του θέματος, επισημαίνεται το πρόβλημα που έχουν να αντιμετωπίσουν τα ιδιωτικά σχολεία σε εξαιρετικές περιπτώσεις εκπαιδευτικών, οι οποίοι αποδεδειγμένα δεν ανταποκρίνονται στα εκπαιδευτικά τους καθήκοντα…» Μα, γι’ αυτούς τους «κακούς» εκπαιδευτικούς υπήρχε πάντα πρόβλεψη στο νόμο να παραπέμπονται για ανεπάρκεια, ανικανότητα, ακόμα και για διαταραχή εργασιακού κλίματος. Αυτές είναι, πράγματι, σοβαρές αιτίες απόλυσης. Αν συντρέχουν, γιατί να αποφύγετε την αιτιολόγηση της καταγγελίας; Γιατί να επιμένετε να την κάνετε «αναιτιωδώς»;
Έχουν, λέτε, ιδιαίτερο πρόβλημα τα ιδιωτικά σχολεία, γιατί αυτοί οι «κακοί» εκπαιδευτικοί προκαλούν την αγανάκτηση των γονέων που πληρώνουν από το υστέρημά τους για τη μόρφωση των παιδιών τους. Σωστά! Αν είναι ανίκανος ο εκπαιδευτικός, δικαίως αγανακτεί ο γονιός! Εσείς όμως και οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων, πότε το ανακαλύψατε ότι είναι ανίκανος; Πόσα χρόνια σας χρειάστηκαν για να το διαπιστώσετε; Γιατί εγώ, τόσα χρόνια που είμαι στα σχολεία σας, ξέρω πως ένας δάσκαλος που φτάνει να μονιμοποιηθεί, έχει περάσει ήδη πολλές φορές από την κρίση της Διοίκησης. Ξεκινά, κατά κανόνα, σαν αναπληρωτής, συχνά για δύο ή και περισσότερα χρόνια, και στο τέλος κάθε σχολικού έτους μπορείτε να τον απολύσετε. Αναιτιολόγητα! Υπογράφει στη συνέχεια διετή σύμβαση, με τη λήξη της οποίας, αν δεν είστε ικανοποιημένοι, μπορείτε πάλι να τον απολύσετε. Επίσης αναιτιολόγητα! Ακολούθως η σύμβασή του μετατρέπεται σε αορίστου χρόνου, Και σ’ αυτό το διάστημα μπορεί να καταγγελθεί με επαρκή αιτιολογία. Περνούν έως και 8 χρόνια μέχρι να έρθει η σειρά του για μονιμοποίηση, οπότε περνά πάλι από την κρίση σας, για να αποφασίσετε αν πρέπει να τον μονιμοποιήσετε ή όχι. Δεν είναι, λοιπόν, αυτό το διάστημα αρκετό για να κρίνετε αν ανταποκρίνεται επαρκώς στα εκπαιδευτικά του καθήκοντα; Πώς φτάνετε να μονιμοποιήσετε έναν ανίκανο; Πότε έπαψε να είναι επαρκής; Όταν έφτασε τα 12, 15 ή 20 χρόνια υπηρεσίας; Όταν έφτασε 40, 45 ή 50 χρονών με παιδιά, δάνεια και υποχρεώσεις; Όταν έκλεισε κάθε άλλος δρόμος στη ζωή του και έχασε κάθε ευκαιρία να εργαστεί κάπου αλλού; Τότε ξαφνικά τον βρίσκετε ανεπαρκή; Γιατί δεν τον διώχνατε δέκα χρόνια πριν; Γιατί τόσα χρόνια τον αφήνατε να πιστεύει ότι η απόδοσή του ήταν ικανοποιητική; Εγώ, κύριε Υπουργέ, δεν ξέρω κανέναν εκπαιδευτικό που να ήταν καλός και να έγινε άχρηστος ξαφνικά. Αντιθέτως η ωριμότητα και η πείρα είναι τα πολυτιμότερα εφόδια για το επάγγελμά μας και ο ευσυνείδητος εκπαιδευτικός βελτιώνεται κάθε χρόνο που περνάει. Αυτό το γνωρίζουν και οι γονείς που πάντα δείχνουν την εκτίμησή τους στους έμπειρους συναδέλφους. Άρα, αν υπάρχουν εκπαιδευτικοί ετών που δημιουργούν πρόβλημα στο σχολείο, η ευθύνη είναι δική σας που τους κρατήσατε και τώρα πια δεν έχετε δικαιολογία να τους πετάξετε στο δρόμο. Πολύ περισσότερο, δεν είναι δίκαιο αυτή η ευθύνη που εσείς δεν αναλάβατε εγκαίρως να γίνεται δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι το δικό μου και τόσων άλλων ικανών και ευσυνείδητων. Αυτό, όχι, δεν το καταλαβαίνω. Εξηγήστε το μου, κύριε Υπουργέ!
………………..
http://m.alfavita.gr/artro.php?id=61125
04-04-2012
ΟΛΜΕ
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ εκφράζει την έκπληξή του από την εμμονή του Υπουργού Παιδείας, να καταθέσει τελικά σε νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών τροπολογία για την ιδιωτική εκπαίδευση. Με αυτήν αφαιρεί τον έλεγχο της καταχρηστικότητας των απολύσεων από τα ΠΥΣΠΕ-ΠΥΣΔΕ, προβλέπει την απόσυρση της κρατικής εποπτείας από τα ιδιωτικά σχολεία, «αυτοματοποιεί» τις απολύσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και ανοίγει το δρόμο για το σχολείο της αγοράς.
Η ρύθμιση αυτή εξυπηρετεί πάγια αιτήματα του Συνδέσμου των Ιδιοκτητών Ιδιωτικών Σχολείων και αφήνει απροστάτευτους τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί πρόκληση, διότι θα επικρατήσει στην ιδιωτική εκπαίδευση ο νόμος της Ζούγκλας. Αυτή η τροπολογία αποτελεί απόδειξη ότι οδηγούμεθα σε μία ακόμη περίπτωση απόσυρσης του όποιου κρατικού ελέγχου από τη λειτουργία της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Το γεγονός αυτό έχει ευρύτερη σημασία γιατί οξύνει περαιτέρω τις εκπαιδευτικές και επομένως τις κοινωνικές ανισότητες.
Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ καλεί τον Υπουργό Παιδείας να αποσύρει τη συγκεκριμένη τροπολογία και να προχωρήσει σε διάλογο με τον κλάδο των ιδιωτικών εκπαιδευτικών για την αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
http://www.orospublications.gr/all_publications.html
Σειρά: Το συγγραφικό έργο του Γ. Μουστάκη
«Καταγγέλω τις παραεκκλησιαστικές οργανώσεις: OPUS DEI στην Ελλάδα
Ο ρόλος των παρεκκλησιαστικών οργανώσεων στις δικτατορίες Μεταξά – Παπαδόπουλου, στην κατοχή και τον εμφύλιο.
Τα ‘ορθόδοξα’ ΜΜΕ και οι διαδικτυακές ορθόδοξες σέχτες στην σύγχρονη εκκλησιαστική, πολιτική και κοινωνική ζωή στην Ελλάδα.»
Δαφνόφυλλα τιμής σε όλους τους πρεσβυτέρους, τους αληθινούς πρεσβυτεροεπισκόπους κάθε ενορίας, οι οποίοι κάθε Κυριακή εις τόπον και τύπον Χριστού χορηγούν την Θεία Κοινωνία στα λογικά πρόβατα του Χριστού, τους λαϊκούς πάσης τάξεως και ηλικίας, που όλοι μαζί έχουν υποστεί τα πάνδεινα από πάμπολλους αγάμους, ανήθικους νομαρχο – δεσποτο – μητροπολίτες και αδέσποτους αρχιμανδρίτες, σπορά του καισαρόπαπα Ιουστινιανού.
«Τα γεγονότα της Αθωνίτικης Βατοπεδινής ειδωλολατρικής απληστίας με δικαίωσαν και θα με δικαιώνουν πλήρως. Πάρα πολλοί μου φωνάζουν όχι τρείς, αλλά δεκατρείς μηνύσεις να φας ‘αλήθειας ένεκα’, όμως και μία μεγάλη μερίδα θρησκόληπτων με χαρακτηρίζει ως ιεροκατήγορο. Σ΄αυτούς απαντώ: Εφ΄ όσον στην αγωνιστική ζωή μου πασχίζω να μιμηθώ Χριστόν Ιησούν ‘εν παντί’, τον μιμούμαι και στις 17 ιεροκατηγορίες του (Βλ. Ματθαίος) και θέλω τώρα και πάντα να είμαι στο πλευρό των μεγάλων αγνών ιεροκατηγόρων της ιστορίας: Παύλου, Χρυσοστόμου, Υπατίας φιλοσόφου και μάρτυρος και του μαθητή της Συνέσιου Πτολεμαϊδος, Ισιδώρου Πηλουσιώτου, Μάξιμου Ομολογητή, Μ. Λουθήρου, Σαβοναρόλα, Κ. Αιτωλού, Α. Μακράκη, Κίρκεργκααντ, Μπερντιάγεφ, Ντοστογιέφσκι, Τολστόϊ, Σβάϊτσερ, και δίπλα στον ανεπανάληπτο Ν. Καζαντζάκη.»
Δρ. Γεώργιος Μουστάκης, καθηγητής Θεολογίας-Κοινωνιολογίας.
Διαβάστε τις πρώτες 16 σελίδες του βιβλίου
http://www.orospublications.gr/Flipping/666/index.html
http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1392224
Εποχή φασιστικής Χούντας: «όταν ο Χριστόδουλος «διάβαζε»… ο Μπαμπινιώτης «έγραφε»
από Κίνηση ηοα Ανασύνταξη του ΚΚΕ 1918-55 13:43, Τετάρτη 11 Απριλίου 2012
θεματικές: Καμμία θεματική
Ο νυν υπουργός Παιδείας: θαυμαστής-υπερασπιστής της φασιστικής δικτατορίας αλλά και πρόσφατα διαφημιστής του ναζι-φασίστα γερμανού φιλόλογου Werner Jaeger
Εποχή φασιστικής Χούντας: «όταν ο Χριστόδουλος «διάβαζε»… ο Μπαμπινιώτης «έγραφε»…»
Ο νυν υπουργός Παιδείας: θαυμαστής-υπερασπιστής της φασιστικής δικτατορίας αλλά και πρόσφατα διαφημιστής του ναζι-φασίστα γερμανού φιλόλογου Werner Jaeger
Όταν πριν από 2 χρόνια (Μάης 2010) αναγκαστήκαμε να ασχοληθούμε με τον καθηγητή Γ.Μπαμπινιώτη, και νυν υπουργό Παιδείας, σε ένα σημείωμα με τίτλο: «Ο καθηγητής Γ.Μπαμπινιώτης και ο ναζι-φασίστας κλασικός φιλόλογος Werner Jaeger» και υπότιτλο: «Αδικαιολόγητη άγνοια ή συνειδητή ενθουσιώδης ύψωση της ρατσιστικής ναζι-φασιστικής σημαίας «Griechentum»-«Deutschtum»» γνωρίζαμε μόνο ότι ο Γ.Μπαμπινιώτης είναι ένας αντιδραστικός δεξιός αλλά δεν γνωρίζαμε ότι είχε υπηρετήσει-υπερασπίσει και την 7χρονη στρατιωτικο-φασιστική δικτατορία γράφοντας στο δημοσιογραφικό όργανό της, τη φασιστοφυλλάδα «Ελεύθερος Κόσμος» του πασίγνωστου, ανά το Πανελλήνιο, φασίστα εκδότη του Σάββα Κωνσταντόπουλου.
Έτσι είχαμε κατά νου να σχολιάσουμε μόνο μια δήλωση του νυν υπουργού Παιδείας που δημοσιεύτηκε στον τύπο 27/3/2012): «Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος σφράγισε την ιστορική παρουσία της Εκκλησίας στην Ελλάδα», αν ο δημοσιογράφος Μανώλης Βασιλάκης δεν είχε δημοσιεύσει μια έρευνά του για το «βίο και την πολιτεία» του Γ.Μπαμπινιώτη την εποχή της Χούντας στην «Αθηναϊκή Επιθεώρηση του βιβλίου, The Athens Review of books» (Απρίλιος 2012) που κυκλοφόρησε τις τελευταίες μέρες του Μάρτη.
Το δεύτερο μέρος του τίτλου του σημειώματος «όταν ο Χριστόδουλος «διάβαζε»… ο Μπαμπινιώτης «έγραφε»…» δανειστήκαμε απʼ την εύστοχη σύνδεση Χριστόδουλου-Μπαμπινιώτη της έρευνας του Μ.Βασιλάκη.
Στο δισέλιδο «αφιέρωμα»-έρευνα με τίτλο: «Ένας Ελληνοχριστιανός υπουργός Παιδείας» ο Μ.Βασιλάκης παραθέτει φωτοτυπίες πολλών πρωτοσέλιδων της εφημερίδας «Ελεύθερος Κόσμος» αλλά και άρθρο του Γ.Μπαμπινιώτη, φιλόλογου, με τίτλο: «Ιστορική ορθογραφία» δημοσιευμένο στη στήλη «επιφυλλίδες» του «Ελεύθερου Κόσμου» στο οποίο μεταξύ άλλων αναφέρει πως «λόγοι πρωτίστως εθνικοί και ιστορικοί, αλλά και παιδαγωγικοί, επιβάλλουν την διατήρησιν της ιστορικής ορθογραφίας…»(!!!) και ο δημοσιογράφος «κλείνει» το άρθρο του: «η κακόφημη πλέον το 1974 «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» θα μετονομαζόταν σε Ελλάδα Ελλήνων Ορθοδόξων. Το δε 2012 θα αποκτούσε και υπουργό Ελληνοχριστιανικής Παιδείας τον παλαιό συνεργάτη του Ελεύθερου Κόσμου Γ.Μπαμπινιώτη»( The Athens Review of books», σελ.29, Απρίλιος 2012).
Σχετικά με τη δήλωση του Μπαμπινιώτη, και μάλιστα ως υπουργού Παιδείας, για το ρόλο του Χριστόδουλου θα έπρεπε ευθαρσώς να δηλώσει αυτό που στην πραγματικότητα πιστεύει: «Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος σφράγισε την ιστορική παρουσία της φασιστικής ηγεσίας της Εκκλησίας στην Ελλάδα. Κατά τʼ άλλα υπήρξαν και οι δυο τους, Χριστόδουλος-Μπαμπινιώτης, απʼ τους καλύτερους «κανακάρηδες» των φασιστών συνταγματαρχών. Επιπλέον αφού στην κυβέρνηση Παπαδήμου έχουμε υπουργό υπερασπιστή-θαυμαστή της φασιστικής Χούντας, τον τσεκουροφόρο ναζι-φασίστα Μ.Βορίδη (πρώην ΛΑΟΣ και νυν ΝΔ) γιατί να μην έχουμε κάτι ανάλογο και στο υπουργείο Παιδείας δηλ. έναν χουντοφασίστα και υμνητή-θαυμαστή του ναζι-φασίστα γερμανού φιλόλογου Werner Jaeger αλλά και του αντιδραστικού (και για την εποχή του) γερμανού φιλόλογου Ulrich von Wilamowitz για τον οποίο ο Luciano Canfora ορθά σημειώνει (αναφερόμενος στους Spengler-Wilamowitz παρά τις «διαφορές») ότι «παρόλα αυτά και οι δυο, Spengler και Wilamowitz, ονειρεύονταν μια συγχώνευση του Πρωσισμού και του Σοσιαλισμού» (Luciano Canfora: «Platon im Staatsdenken der Weimarer Republik», στο: H.Funke (Hrsg.): «Utopie und Tradition, Platons Lehre vom Staat in der Moderne», σελ. 135, Wuerzburg, 1987). Και οι δυο, Platon-Wilamowitz, γνωστοί εχθροί της Ισότητας. Θαυμαστής του Πλάτωνα που έγραφε: «οι άνθρωποι είναι και θα μείνουν άνισοι, επειδή έτσι είναι» (Πλάτων), ο Wilamowitz έγραφε και αυτός: «αν πραγματοποιηθεί ο τυραννικός εξισωτισμός, θα καταστρέψει εντελώς την πνευματική δύναμη του λαού μας» δηλ. του «περιούσιου» γερμανικού λαού (Ulrich von Wilamowitz: «Der griechische und der platonische Staatsgedanke», σελ. 20, 1919) – αντιδραστικές «αριστοκρατικές»-ελιτιστικές, ρατσιστικού χαρακτήρα, απόψεις που αποτέλεσαν τη μήτρα διαμόρφωσης της μετέπειτα εθνικο-σοσιαλιστικής εικόνας του Πλάτωνα στη ναζι-φασιστική χιτλερική Γερμανία.
Για να ολοκληρωθεί κάπως το πνευματικό πορτραίτο του τωρινού υπουργού Παιδείας ας παραθέσουμε ένα απόσπασμα από παλαιότερο σημείωμα: «Δίπλα στις πολλές αντιδραστικές χυδαιότητες του εθνικιστικού γερμανικού και ελληνικού τύπου υπήρξαν και πιο συνετές «φωνές». Με το θέμα ασχολήθηκε και ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης σε άρθρο του με τίτλο «Από την «Ελλάδα-σύμβολο» στο Focus!» («Βήμα» 7/3/2010, σελ.21), στο οποίο, μεταξύ πολλών άλλων, σημειώνει: «δεν μπορεί κανείς εύκολα να εξηγήσει πως ο σεβασμός και η αγάπη που έτρεφαν παλιότερα για τον ελληνικό πολιτισμό, για τον Ελληνισμό και την Ελλάδα κολοσσοί της γερμανικής επιστήμης με διεθνές κύρος, όπως ο μεγαλύτερος κλασικός φιλόλογος της Ευρώπης ο γερμανός Ulrich von Wilamowitz ή ο γερμανός ιδρυτής της Βυζαντινολογίας Karl Krumbacher ή ο γερμανός φιλόλογος και φιλόσοφος καθηγητής Werner Jaeger, ο συγγραφέας του κλασικού έργου Paideia (die Formung des griechischen Menschen), πως όλος αυτός ο ενθουσιασμός και η ελληνολατρία ξέφτισαν βαθμηδόν σʼ έναν διάχυτο αρνητισμό απέναντι στη χώρα μας και στους έλληνες» («Βήμα» 7/3/2010, σελ.21).
Είναι βέβαια γνωστές οι αντιδραστικές απόψεις του Γ.Μπαμπινιώτη, όμως παραταύτα προκαλεί δυσάρεστη έκπληξη η απόφασή του να προβάλλει στην ελληνική νεολαία – και μάλιστα αυτή τη στιγμή – το γερμανό φιλόλογο Werner Jaeger (1888-1961), χωρίς την παραμικρή σημείωση για το ρόλο του στο Γ΄ Ράϊχ, πασίγνωστο ναζι-φασίστα διανοούμενο, που πρωτοστάτησε στην πατρίδα του τη Γερμανία υπέρ του Γ΄ Ράϊχ. Προβάλλοντας τον W. Jaeger ο Μπαμπινιώτης δεν κάνει άλλο από το να παραλαμβάνει από αυτόν τη γνωστή ναζι-φασιστική ρατσιστική σημαία των «Griechentum»-«Deutschtum» και την περιφέρει στα Πανεπιστήμια και στα εξωπανεπιστημιακά φοιτητικά «στέκια», ανεμίζοντάς την πάνω απʼ τα ανυποψίαστα κεφάλια της νεολαίας, κι αυτό ανεξαρτήτως προθέσεων, δηλ. αν το πράττει ως συνειδητός και ενθουσιώδης οπαδός της ή από αδικαιολόγητη άγνοια.
Πέρα απʼ το ότι η περίπτωση του Werner Jaeger, που δεν υπήρξε «φιλόσοφος», όπως ισχυρίζεται ο Μπαμπινιώτης (ελπίζει πως αυτό του προσδίδει μεγαλύτερο «κύρος»), είναι απʼ τις πιο γνωστές όχι μόνο στη Γερμανία αλλά και διεθνώς περιπτώσεις, αφού την τελευταία 25ετία έχουν ευτυχώς δημοσιευτεί στο γερμανόφωνο χώρο (Γερμανία-Αυστρία-Ελβετία) πολλές εργασίες-έρευνες εμπεριστατωμένες για τη σχέση ενός μεγάλου μέρους της γερμανικής και αυστριακής διανόησης με το ναζισμό, οπότε είναι εντελώς αδικαιολόγητη η άγνοια του Γ.Μπαμπινιώτη.
Ο γερμανός ελληνιστής φιλόλογος Werner Jaeger είναι γνωστό ότι πρωτοστάτησε με ενθουσιώδη τρόπο στην υποδοχή του χιτλεροφασισμού αλλά και στην πλήρη ευθυγράμμιση, τη διαβόητη “Gleichschaltung”, των κλασικών σπουδών με τη ναζιφασιστική πολιτική του Γ΄ Ράϊχ, στο «πνεύμα» πάντα της χιτλερικής φασιστικής αντίληψης του «πολιτισμού» που «αγκαλιάζει και συνταιριάζει τον Ελληνισμό με το Γερμανισμό (A. Hitler: “Mein Kampf” (S.470): “eine Kultur… die Jahrtausende in sich verbindet und Griechen-und Germanentum gemeinsam umschließt”).
Ο «Σύλλογος Γερμανών Φιλολόγων» (“Deutscher Philologenverein”), καθοδηγούμενος απʼ τον W. Jaeger, είχε τότε, το 1933, διακηρύξει ότι «σκοπός της γερμανικής εκπαίδευσης είναι ο γερμανός άνθρωπος ως μέλος της Volksgemeinschaft» του Χίτλερ, ενώ ανάλογα τοποθετείται και ο ίδιος σε άρθρα του σε ναζιστικά έντυπα, όπως W. Jaeger: “Die Erziehung des politischen Menschen in der Antike” (“Volk im Werden”, 1/1933), στο οποίο δεν παραλείπει να επαινέσει το Χίτλερ γράφοντας: «είναι περιττό να παρατεθούν εδώ όλες οι σαφείς εκφράσεις του Fuehrer, που το αποδεικνύουν αποτελεσματικά»» («ΑΝΑΣΥΝΤΑΞΗ», Νο 321, 1-15 Μάη 2010, σελ.2).
http://anasintaxi.blogspot.com/
Ο Μπαμπινιώτης σε ρόλο πραιτωριανού του Αρβανιτόπουλου
Posted date: Οκτωβρίου 10, 2013
Μείζον νομικό θέμα ανακύπτει έπειτα από καταγγελία της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος (ΟΙΕΛΕ) για τον επικεφαλής των σχολείων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρίας, Γιώργο Μπαμπινιώτη. Σύμφωνα με την Ομοσπονδία ο πρώην υπουργός Παιδείας απαγόρευσε σε αντιπροσωπεία συνδικαλιστών να ενημερώσει τους καθηγητές του Αρσακείου στο Ψυχικό, για την επικείμενη απεργία η οποία έχει προκηρυχθεί για την προσεχή Τρίτη, 15 Οκτωβρίου.
«Ο κ. Μπαμπινιώτης υπερβαίνοντας κάθε όριο, καταστρατήγησε τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα του συνδικαλίζεσθαι και της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών και παραβίασε τον Ν.1264/82 και σειρά εγκυκλίων οδηγιών του υπουργείου Παιδείας, απαγορεύοντας την είσοδο στον Αντιπρόεδρο Ν. Παΐζη και στον Γ.Γ. του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ, Χ. Σαρρή οι οποίοι μετέβησαν στο Αρσάκειο Ψυχικού, ώστε να ενημερώσουν τους συναδέλφους για την απεργία. Η προκλητική αυτή απαγόρευση επεβλήθη παρά το γεγονός http://www.koutipandoras.gr/44500/%ce%bf-%ce%bc%cf%80%ce%b1%ce%bc%cf%80%ce%b9%ce%bd%ce%b9%cf%8e%cf%84%ce%b7%cf%82-%cf%83%ce%b5-%cf%81%cf%8c%ce%bb%ce%bf-%cf%80%cf%81%ce%b1%ce%b9%cf%84%cf%89%cf%81%ce%b9%ce%b1%ce%bd%ce%bf%cf%8d-%cf%84.html
http://yannisharis.blogspot.gr/2014/07/87.html
Ο απρόσεχτος αναγνώστης
Μοιάζει να ζούμε, απροσδόκητα πρώιμα, τη δύση του μπαμπινιωτισμού, έγραφα τελευταία εδώ (10.5), αναφερόμενος κυρίως στην τύχη της ορθογραφικής επανάστασης την οποία ευαγγελίστηκε ο Γ. Μπαμπινιώτης, που σύντομα αναδιπλώθηκε και στάθμευσε στα ασφαλή εδάφη της «σχολικής ορθογραφίας». Έτσι, έλεγα, θα ξεχαστούν πολεμικές και παλινωδίες, μαζί και ασύγγνωστες προχειρότητες, όσο τουλάχιστον δεν τις ανανεώνει ο ίδιος.
Από αυτή την άποψη χαρακτηριστική είχα βρει μια επιφυλλίδα του στο Βήμα (4.5), για «Ακούσματα της Μ. Εβδομάδος» που «εμπλούτισαν τη γλώσσα μας» κτλ., όπου ο επιδεικτικά και επιθετικά (με ανάλογου ύφους αρθρογραφία, εννοώ) θρησκευόμενος Μπαμπινιώτης συνέχεε αποκαθήλωση με έξοδο επιταφίου και παρέθετε, προφανώς από μνήμης, ελαφρά παραλλαγμένο, έναν σχετικό ύμνο.
Είχα πει πως θα συνεχίσω, μεσολάβησαν διάφορα επικαιρικά, ας τελειώσω λοιπόν με το εν λόγω άρθρο, όπου για άλλο ένα «άκουσμα της Μ. Εβδομάδος», το ο αποθανών δεδικαίωται, από την Προς Ρωμαίους του Παύλου, ο επιστήμων Μπαμπινιώτης αναπαράγει την τρέχουσα λαϊκή, δεισιδαιμονικής κυρίως καταγωγής, ερμηνεία: «αυτός που έχει πεθάνει δεν κρίνεται πια (αν ήταν καλός ή όχι, αν έπραξε σωστά ή όχι κ.λπ.) αλλά θεωρείται δικαιωμένος»!
Κι όμως, «μανιώδης αναγνώστης των κειμένων του Αποστόλου Παύλου, […] θαυμαστής του λόγου, της σκέψης, της διδασκαλίας, του έργου του…» δήλωνε ο Γ. Μπαμπινιώτης (7.6.2006), όταν του απονεμήθηκε από τον Χριστόδουλο η ανώτατη διάκριση της Ελλαδικής Εκκλησίας, ο Χρυσούς Σταυρός του Αποστόλου Παύλου.
Αλλά πόσο ή πώς τον διάβασε τον Παύλο: Ο γαρ αποθανών δεδικαίωται από της αμαρτίας, λέει ο Παύλος, δηλαδή, όπως ερμηνεύουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, κι όπως είχαμε ξαναδεί εδώ (5.3), αυτός που πέθανε, δεν μπορεί πια να αμαρτήσει, έτσι γλίτωσε από την αμαρτία: «Γιατί σ’ έναν που πέθανε, η αμαρτία δεν έχει πια καμιά εξουσία» είναι η επίσημη μετάφραση της Βιβλικής Εταιρείας.
Επιστήμη στο περίπου, θα έλεγα, πλάι στο «επιστήμη από μνήμης» που έγραφα, όταν αναφερόμουν στην παράθεση του ύμνου της Μ. Παρασκευής.
Αλλά εδώ φτάσαμε να μεταφέρεται από μνήμης ο Σολωμός… Όπου μάλιστα η μνήμη είναι ανερυθρίαστα ευπρεπιστική:
Σε άρθρο του στο Βήμα («Υπάρχει ιδανικός ομιλητής της γλώσσας;», 1.3), όπου διαφημίζει το Λεξικό των δυσκολιών και των λαθών στη χρήση της Ελληνικής, ο κ. Μπαμπινιώτης παραθέτει το περίφημο σολωμικό: μήγαρις έχω άλλο στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα; «διορθώνοντάς» το, επί το λογιότερον: «μήγαρις πως έχω άλλο τι στον νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα»! Για το καινούριο λεξικό, όπου ανακυκλώνονται παλιές, προβληματικές και πάντως ξεπερασμένες θεωρίες, π.χ. για το σαν-ως, ενώ από την άλλη βαφτίζονται «δυσκολίες στη χρήση της Ελληνικής» θέματα ορθογραφικά από αυτά που δημιούργησε ο ίδιος και που ποτέ δεν απασχόλησαν ουσιαστικά την επιστημονική, και πολύ περισσότερο τη γλωσσική, κοινότητα, π.χ. «αγόρι ή αγώρι», έγραψε ήδη ο Ν. Σαραντάκος, στο ιστολόγιό του, απ’ όπου και αλίευσα την κακοποίηση Σολωμού, όπως την επισήμανε εκεί κάποια σχολιάστρια. Άνοιξα τότε το μεγάλο Λεξικό του Μπαμπινιώτη, και είδα άλλον πάλι Σολωμό: «μήγαρις έχω τίποτε άλλο στον νου μου πάρεξ…»
Εκτός κι αν κατέχει δικό του, μάλλον δικά του, διάφορα αυτόγραφα του ποιητή.
Διόλου απίθανο. Εδώ κατέχει δική του επιστημονική δεοντολογία
Οι επιστημονικές αναδιπλώσεις του Μπαμπινιώτη
http://www.eksegersi.gr/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%B9%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1/32630.%CE%9A%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%85-%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BB%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CE%B4%CE%AE%CE%BC%CE%B9%CF%89%CE%BD-%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE%CE%BC%CE%B7%E2%80%A6
Κυριακή 17 Μαρτίου 2019
Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη…
Είναι κι αυτό μια πρόοδος. Ο… εθνικός μας γλωσσολόγος Γιώργος Μπαμπινιώτης, που μέχρι πρότινος χαρακτήριζε τη μακεδονική γλώσσα «ιδίωμα» και όχι γλώσσα («η γλώσσα των Σκοπιανών είναι βουλγαρικό ιδίωμα και θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε βουλγαροσλαβική ή βουλγαρο-σερβική», έλεγε στις 6 Ιούνη του 2018 στον ΑΝΤ1), τώρα παραδέχεται ότι είναι γλώσσα. «Η γλώσσα αυτή είναι μια σλαβική γλώσσα, για την ακρίβεια βουλγαροσερβική, που ανήκει στην ομάδα των νοτιοσλαβικών γλωσσών και γράφεται με το σλαβικό κυριλλικό αλφάβητο», είπε στα «Νέα» του περασμένου Σαββατοκύριακου. Δέχεται, μάλιστα, να γίνει και νονός αυτής της γλώσσας: «Οποιοδήποτε όνομα της δικής τους επιλογής: Βουλγαροσερβική ή Σερβοβουλγαρική ή Βουλγαρομακεδονική ή Σλαβική της Ανατολικής Βαλκανικής ή Νεοσλαβική ή Σλαβομακεδονική ή Μακεδονοσλαβική ή ό,τι άλλο θέλουν. Οχι Μακεδονική!».
Είναι αναμφισβήτητα μια πρόοδος, όταν ο Μπαμπινιώτης περνάει από το «ιδίωμα» στη «γλώσσα». Διότι το ιδίωμα είναι παραλλαγή μιας γλώσσας (π.χ. το κρητικό ή το ηπειρώτικο ή το κερκυραϊκό ιδίωμα στα ελληνικά) και όχι ξεχωριστή γλώσσα. Μόνο που αυτές οι μεταπηδήσεις του ομότιμου καθηγητή του ΕΚΠΑ και κάποτε στο παρελθόν υπουργού Παιδείας έρχονται να του αφαιρέσουν το φωτοστέφανο του επιστήμονα και να τον κατατάξουν στη χορεία των «ενσωματωμένων» επιστημόνων που χρησιμοποιούν την επιστήμη ως θεραπαινίδα κάθε είδους σκοπιμοτήτων*.
Φυσικά, η αναφορά μας σε «πρόοδο» είναι ειρωνική. Ο Μπαμπινιώτης που το 1977, ως εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους στην ειδική διάσκεψη του ΟΗΕ, δεν είχε κανένα πρόβλημα να συμφωνήσει στον τρόπο με τον οποίο θα μεταγράφεται με λατινικούς χαρακτήρες η μακεδονική γλώσσα (δεν κατέθεσε καμιά ένσταση περί ανυπαρξίας τέτοιας γλώσσας), περνάει από το «ιδίωμα» στη «γλώσσα» μετά την πραγματικότητα που διαμόρφωσε η Συμφωνία των Πρεσπών. Είναι η καινούργια γραμμή άμυνάς του.
Ξεχνάει, όμως, κάτι. Το πώς θα ονομάζεται μια γλώσσα δεν αποφασίζει ο Μπαμπινιώτης και ο κάθε Μπαμπινιώτης. Αποφασίζει η Ιστορία. Η γλώσσα των (σλαβο)Μακεδόνων ονομαζόταν μακεδονική αιώνες πριν προκύψει το «μακεδονικό ζήτημα». Στο πλαίσιο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δηλαδή, πολύ πριν η γεωγραφική Μακεδονία μοιραστεί ανάμεσα σε Ελλάδα, Σερβία και Βουλγαρία. Δεν είναι βουλγαρική γλώσσα που «εκσερβίστηκε» από το καθεστώς του Τίτο (όπως έχει υποστηρίξει ο… επιστήμων Μπαμπινιώτης). Ηταν μια γλώσσα όπως όλες οι άλλες βαλκανικές γλώσσες (ελληνική, σερβική, βουλγαρική, αλβανική κτλ.). Και ονομαζόταν μακεδονική.
Το 1924, ο Βενιζέλος έφερε στην Ελλάδα τον διάσημο ελβετό νομικό Ρούντολφ Αρτσιμπαλντ Ράις, για να μελετήσει την εθνική σύνθεση των νέων περιοχών που είχαν προσαρτηθεί στο ελληνικό κράτος. Ο Reiss δε μάσησε τα λόγια του: «Αυτούς που εσείς αποκαλείτε βουλγαρόφωνους θα τους ονόμαζα καλύτερα απλώς μακεδόνες. Δίνετε σ’ αυτούς τους ανθρώπους το όνομα των βουλγαρόφωνων εξ αιτίας της γλώσσας τους που μοιάζει με τα βουλγάρικα. Είναι όμως αυτά βουλγάρικα, είναι η ίδια γλώσσα που μιλούν στη Σόφια; Οχι. Τα μακεδονικά μοιάζουν τόσο στα σέρβικα όσο και στα βουλγάρικα. (…) Οι έρευνές μου στην ελληνική και τη σερβική Μακεδονία μού έδειξαν ότι τα πραγματικά μακεδονικά είναι προϊόν όλων των διαδοχικών κατακτήσεων που υπέστη αυτή η χώρα. (…) Επαναλαμβάνω ότι η μεγάλη μάζα των κατοίκων παρέμεινε απλώς Μακεδονική».
Το 1945, ο αστός συντηρητικός ιστορικός Δ. Ζακυθηνός έγραφε: «Οταν επομένως λέγωμεν ότι οι Σλάβοι οι κατελθόντες εις την Ελλάδα, μέχρι και αυτής της Πελοποννήσου, υπήγοντο εις την ακτίνα της βουλγαρικής γλωσσικής επιδράσεως, κινδυνεύομεν να δημιουργήσωμεν εννοίας εσφαλμένας. Οι Σλάβοι ούτοι, επιχειρήσαντες πολλάς επιδρομάς καθ’ όλον περίπου τον 5ο αιώνα και τελικώς εγκατεσταθέντες εις τας βυζαντινάς χώρας κατά τα πρώτα έτη της επομένης εκατοενταετηρίδος, ουδεμίαν εθνολογικήν σχέσιν ηδύνατο να έχουν με τους Βουλγάρους. (…) Διότι οι σλαβόφωνοι της δυτικής και βορείου Μακεδονίας, οι περιελθόντες εις την Ελλάδα και εις την Σερβίαν, ουδεμίαν σχέσιν έχουν προς τους Σέρβους ή τους Βουλγάρους, αλλ’ είναι υπολείμματα των παλαιοτάτων μεταναστευτικών κινήσεων των Σλάβων, αι οποίαι συνετελέσθησαν πολύ προ της εμφανίσεως και της προς Νότον προωθήσεως και των Βουλγάρων και των Σέρβων».
* Πώς το ‘γραψε ο Βάρναλης; «Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη, / της Αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα, / και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι, / του βούρκου λιβανίζετε τη μπόχα!»…
άλλο ένα best-seller εποχής: Φαιδρότητα
Ω μον Ντιέ
Σλαβικής προέλευσης το όνομα «Μπαμπινιώτης»
8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2020
NOMADICUNIVERSALITY
ΣΛΑΒΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ,ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΑΜΠΙΝΙΩΤΗΣ,ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ
4 ΣΧΟΛΙΑ
του Μιχάλη Ντινόπουλου
Η οικογένεια του Γεώργιου Μπαμπινιώτη έλκει την καταγωγή της από το χωριό Μπαμπίνη (η) /Μπαμπίνι (το) της Αιτωλοακαρνανίας. Όπως συμβαίνει συχνότατα στον ελλαδικό χώρο, το οικωνύμιο Μπαμπίνη/Μπαμπίνι δεν είναι ελληνογενές, αλλά σλαβογενές. Προέρχεται από το σλάβικο επίθετο «babin» = «της γριάς, της γιαγιάς», επίθετο που υπάρχει και στα βουλγάρικα και στα μακεδονικά και στα σέρβικα (βλ. και τη μελέτη του σλαβολόγου Max Vasmer ‘Die Slaven in Griechenland’ (1941)). Το «babin» έρχεται από το ουσιαστικό «baba» = γριά, γιαγιά. Στους Νοτιοσλάβους «baba» δεν σήμαινε μόνο τη γριά και τη γιαγιά, αλλά παλιότερα και τη Μητέρα Γη. Τόσο το επίθετο «babin», όσο και το ουσιαστικό «baba», αποτελούν τη βάση πάμπολλων τοπωνυμίων στις περιοχές όπου κατοικούν ή κατοικούσαν Νότιοι Σλάβοι. Θα παραθέσουμε μερικά παραδείγματα: Babino Polje («Πεδίο/Χωράφι της Γιαγιάς/Γριάς»), χωριά στη Σλοβενία και Κροατία, Babin Zub («Δόντι της Γιαγιάς/Γριάς»), κορυφή στη Σερβία, Babina Glava («Κεφάλι της Γιαγιάς/Γριάς»), κορυφή στη Σερβία, Babin Potok («Ρυάκι της Γιαγιάς/Γριάς»), δύο χωριά στη Βοσνία & Ερζεγοβίνη, Babin Nos («Μύτη της Γιαγιάς/Γριάς»), βουνό στα σύνορα Βουλγαρίας-Σερβίας, Babin Vrh («Κορυφή της Γιαγιάς/Γριάς»), δύο κορυφές στη Κροατία, Babino Selo («Χωριό της Γιαγιάς/Γριάς»), χωριό στη Βοσνία & Ερζεγοβίνη, Babino (ουδέτερη μορφή του επιθέτου babin), χωριά στη Βουλγαρία, Β. Μακεδονία και στο Μαυροβούνιο, Mala Baba («Μικρή Γιαγιά/Γριά»), κορυφή στη Σερβία, Baba («Γιαγιά/Γριά»), βουνά στη Β. Μακεδονία και Βοσνία & Ερζεγοβίνη, κτλ.
Παράθεμα: Ο κ.Μπαμπινιώτης στον «Ελεύθερο Κόσμο» του 1967 | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές