«Ω ιερά απλοϊκότης!»
(Ο Τσέχος Ιωάννης Χους, ανεβαίνοντας στην εκκλησιαστική πυρά)
Γράμμα Από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροϊδη,
ελληνική Ορθοδοξία ετοιμάζεται να γιορτάσει με σφαγμένες γαλοπούλες, έλατα, και ηλεκτροβόρα λαμπιόνια την ενανθρώπιση του Θεού της. Η καταναλωτική μανία του ευλαβούς Ρωμιού φτάνει στο ζενίθ της παράλληλα με την έξαρση των εορτοδανείων και με την εκδήλωση εποχιακών αισθημάτων ελεημοσύνης και θρησκευτικής συγκίνησης στη διάρκεια της φιλανθρωπικής σαιζόν που κρατάει όλο το εορταστικό 15θήμερο.
Κύριε Ροϊδη, μπορεί σήμερα οι βουλευτές του Κ.Κ.Ρωσίας να συμπροσεύχονται με τον Αγιώτατο πατριάρχη Αλέξιο και η κα Λιάνα Κανέλλη του ιθαγενούς ΚΚΕ να κραδαίνει το κομποσκοίνι (μαζί με το τσιγάρο της) από τα τηλεοπτικά πάνελ, αλλά υπήρξε περίοδος που οι κομμουνιστές υιοθετούσαν την μαρξιστική ρήση «Η θρησκεία είναι το όπιο του λαού». Ο Ρώσος κομμουνιστής Εμμανουήλ Γιαροσλάβσκι με το εγχειρίδιό του «Πως γεννιούνται ζουν και πεθαίνουν οι θεοί και οι θεές» (1923) προσπάθησε να αποδείξει πως τα χριστιανικά θέσφατα είναι αντιγραφές των μυθολογιών των ανατολικών θρησκειών, αντιπαραβάλλοντας (όπως έλεγε και το κατηγορητήριο της Συνόδου κατά του Εμμ. Ροϊδη,) «τα θεία με τα βέβηλα». Δεν ήταν ο μόνος αφού μια σειρά δυτικών επιστημόνων εργάστηκαν προς την ίδια κατεύθυνση κυριευμένοι από τα δαιμόνια της έρευνας, της αμφισβήτησης και της φιλοσοφίας.
Ο Μίθρας γεννήθηκε περιστοιχισμένος από βοσκούς στις 25 Δεκεμβρίου, ενώ οι οπαδοί του τελούσαν είδος βαπτίσματος. Το θράσος του να αντιγράψει τον Χριστό και μάλιστα 6 ολόκληρους αιώνες πριν αυτός γεννηθεί τιμωρήθηκε το 378, οπότε ο πάπας άγιος Δάμασος ο Α΄ (Η ιερή μνήμη του τιμάται στις 11 Δεκεμβρίου), αφού κατάφερε να νικήσει τον αντίπαλό του πάπα Ούρσινο (Η Παναγιότης του αναγκάστηκε να προσλάβει μισθοφόρους μονομάχους) κατέστρεψε το σπήλαιο του Μίθρα στην Ρώμη. Σε σπήλαιο γεννήθηκε και ο Δίας, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ευτελίσει την χριστιανική παράδοση. Μέχρι τον 4ο αιώνα δεν υπήρχε αυτοτελής γιορτή των Χριστουγέννων η οποία καθιερώθηκε στην Ρώμη και εισήχθη λίγο αργότερα στην Ανατολή. Ο Προμηθέας-Χριστός αλυσσοδένεται (σταυρώνεται) θυσιαζόμενος για την σωτηρία του ανθρώπινου γένους, υφιστάμενος τις δαγκωνιές του γύπα (λόγχη του κεντυρίωνα). Οι άμωμες συλλήψεις, οι βρεφοκρατούσες θεομήτορες, η ανάσταση πεθαμένων θεών, οι ημίθεοι και οι θεάνθρωποι, οι τριάδες και όλα τα θαυμαστά της χριστιανικής θεολογίας απαντώνται (βάσει σατανικού σχεδίου όπως θα δούμε) στις αρχαίες θρησκείες που μερικές είχαν την τάση να λατρεύουν θεότητες σε τριάδες. Σε ένα ακιδογράφημα που βρέθηκε στην Χάτρα της Μεσοποταμίας, γίνεται επίκληση σε τρεις παγανιστικές θεότητες που ονομάζονται κατά σειράν «Ο κύριός μας, η Δέσποινά μας, ο Υιός τους«. Στην Ν.Συρία αποκαλύφθηκε μια τριαδική θεότητα με κύριο θεό τον Δούσαρη των Ναβαταίων, πλαισιωμένο από τον Άρη και τον Θεάνδριο, λέξη που σημαίνει θεάνθρωπος. Ο καθηγητής G.W.Bowersock («Ο Ελληνισμός στην ύστερη αρχαιότητα». Μτφρ. Μ.Γιόση. Μορφ. Ίδρ. Εθν. Τραπέζης), αναφέρει αρκετά ακόμα ανάλογα παραδείγματα, σημειώνοντας πως οι ιστορικοί της πρώϊμης Εκκλησίας, είχαν την τάση να αγνοούν τις «σαφείς μαρτυρίες σχετικά με παγανιστικές τριαδικές θεότητες«. Στην Ινδία έχουμε την Τριάδα των Βράχμα, Σίβα και Βισνού και στην Αίγυπτο την Τριάδα των Όσιρι, Ίσιδας και Ώρου. Η παρθένος που συνευρίσκεται με την θεότητα και γεννά ημίθεο, είναι συνηθέστατη στην ελληνική και στις αρχαίες ανατολικές μυθολογίες. Απλώς η Σεμέλη, η Λήδα και η Τυρώ δεν ήταν χωριατοπούλες σαν την Μαρία της Ναζαρέτ και βέβαια δεν συνέλαβαν με κρίνους αλλά με πιο ρεαλιστικές μεθόδους. Οι αρχαίοι φιλλανδικοί ύμνοι καταγράφουν την γέννηση του θεού-ήρωα από την παρθένα Ιλμάταρ. Η βρεφοκρατούσες θεές Αθώρ και Ίσις όπως και οι Ινδές θεομήτορες στερούν την πρωτοτυπία από την χριστιανική εικονογραφία.
Ο Ορφέας κατεβαίνει στον Άδη και επιστρέφει. Ο Άττις, ο Διόνυσος ο οποίος συμβολίζεται όπως ο Χριστός με την άμπελο, ο Όσιρις, ο Δουμουζί είναι θεότητες που καταδιώχθηκαν, θανατώθηκαν και αναστήθηκαν. Ο Ζωροάστρης δίδασκε τους πιστούς του πως όποιος τρώει το σώμα του και πίνει το αίμα του θα γίνει ένα με αυτόν και θα σωθεί. Εδώ βασίστηκε και το «μυστήριο» της θείας Ευχαριστίας, μια παραλλαγή του διαμελισμού του ιερού Διονυσιακού τράγου. Οι αρχαίοι Μεξικανοί μπουκώνονταν από τους ιερείς τους με κομματάκια από το άρτινο ομοίωμα του θεού Βιτσιλοποτσίτλι. Ο φιλόσοφος Πορφύριος είναι καταπέλτης μιλώντας για την θεοφαγία των Χριστιανών, που την χαρακτηρίζει χειρότερη και από το γεύμα του Θυέστη και των καννίβάλων, κτηνώδη ακόμη και στην αλληγορία της. Ασφαλώς όμως υπάρχουν και χειρότερες καταστάσεις όπως αυτή των λεγόμενων «Στρατιωτικών» Γνωστικών Χριστιανών, που σύμφωνα με τον άγιο Επιφάνιο, κοινωνούσαν αντρικό σπέρμα και αίμα έμμηνης ρύσης γυναικών, ως σώμα και αίμα Χριστού αντίστοιχα.
Η Παναγία ανακηρύχθηκε Θεοτόκος με μεγάλη καθυστέρηση το 431 από την Γ΄ οικουμενική Σύνοδο. Μάταια ασχημονούσε ο αιρετικός πατριάρχης Νεστόριος ισχυριζόμενος πως ο Θεός δεν μπορεί να είναι έμβρυο ή μωρό. Οι ολογόπιστοι δεν μπορούσαν να βιώσουν το θαύμα ενός θεού με βρεγμένες πάνες. Ο Ιουστίνος ο μάρτυς (2ος μ.Χ. αιώνας) και ο ιερός Τερτυλλιανός, πιεζόμενοι από το γεγονός ότι οι Χριστιανοί της εποχής τους σκανδαλιζόντουσαν από τις ομοιότητες, αφού το ευλαβέστατο χριστιανικό ιερατείο δεν είχε ακόμη την εξουσία και το χρονικό περιθώριο για να εξαφανίσει τα ίχνη των παλαιών θρησκειών και να σβήσει τις μνήμες, αποκατέστησαν την τάξη υποδεικνύοντας την αιτία αυτών των ανεπίτερεπτων ομοιοτήτων: Ο διάβολος (βάσει σατανικού σχεδίου όπως προείπαμε) οικοιοποιήθηκε τον Χριστιανισμό εκ των προτέρων, αντιγράφοντας την μέλλουσα ζωή και διδασκαλία του Χριστού την οποία προέβλεπε.
—
Υ.Γ.
Επειδή αναφέρθηκα ακροθιγώς και στο Ιερώτατο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, θέλω να διευκρινήσω στους πιστούς που κατά λάθος ή από ατύχημα έφαγαν ή ήπιαν κάτι πριν «κοινωνήσουν», πως σύμφωνα με το Ιερόν Πηδάλιον, ο Κανόνας του Τιμόθεου Αλεξανδρείας, επιτρέπει την θεία κοινωνία σ’αυτούς που άθελά τους ήπιαν νερό, είτε επειδή γλύστρισαν στο λουτρό τους ή για άλλο ανεξέλεγκτο λόγο, επειδή πιθανόν ο ίδιος ο Διάβολος να προκάλεσε το ατύχημά τους με σκοπό να τους αποκόψει από το μυστήριο.
Επειδή αναφέρθηκα ακροθιγώς και στο Ιερώτατο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, θέλω να διευκρινήσω στους πιστούς που κατά λάθος ή από ατύχημα έφαγαν ή ήπιαν κάτι πριν «κοινωνήσουν», πως σύμφωνα με το Ιερόν Πηδάλιον, ο Κανόνας του Τιμόθεου Αλεξανδρείας, επιτρέπει την θεία κοινωνία σ’αυτούς που άθελά τους ήπιαν νερό, είτε επειδή γλύστρισαν στο λουτρό τους ή για άλλο ανεξέλεγκτο λόγο, επειδή πιθανόν ο ίδιος ο Διάβολος να προκάλεσε το ατύχημά τους με σκοπό να τους αποκόψει από το μυστήριο.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Η χριστιανική εκκλησία ως κληρονόμος των ανατολικών αυτοκρατορικών θρησκειών έχει διατηρήσει πολλά από τα χαρακτηριστικά τους. Εκτός από τα διάφορα επιφανειακά, όπως τα εορτολόγια και τα τυπικά της λατρείας κλπ. , το βασικότερο χαρακτηριστικό της είναι η πνευματική στήριξη του αυτοκράτορα, η καθυπόταξη των μαζών στο θέλημα του. Αυτό ακριβώς είναι που εκτιμήσανε οι ηγέτες της νέας αυτοκρατορίας, την ικανότητα της να καθοδηγεί το ποίμνιο, να καθυποτάσσει τους πτωχούς τω πνεύματι, να χαρακτηρίζει σατανικό και αιρετικό οτιδήποτε αμφισβητεί την αυθεντία του αυτοκράτορα και του μητροπολίτη.
Τη χρήση της εκκλησίας ως δεκανίκι της εξουσίας εκτιμήσανε τόσο οι Τούρκοι στην ανατολή όσο και οι βάρβαροι στη δύση. Και η εκκλησία δεν δυσκολεύτηκε καθόλου όταν είδε ότι ο αυτοκράτορας ξεπέφτει να τον προδώσει και να αγκαλιάσει τους νέους της αφέντες.
Τόσων χιλιετηρίδων παράδοση η εκκλησία δεν μπορεί εύκολα να την ξεχάσει. Έχει ανάγκη τον αυτοκράτορα, το βασιλιά, τον τύραννο για να συνεργαστεί μαζί του. Έτσι η εκκλησία μας συνεργάστηκε με όλους τους τυράννους που πέρασαν από αυτό το δυστυχισμένο τόπο. Τους Γερμανούς, του δικτάτορες.
Τώρα όμως η εκκλησία έχει πρόβλημα, δεν έχει κάποιο καθώς πρέπει τύραννο να προσεταιριστεί και αυτό της έχει δημιουργήσει τεράστιο πρόβλημα προσανατολισμού.
Άρα, σύντροφοι, ο χριστιανισμός είναι η σύνοψη όλων των παλαιότερων θρησκειών..
Και όσων αφορά τους Σοβιετικούς δεν τα πολυκατάφεραν!
Αφού προσπάθησαν στη θέση των παλιών θεών να βάλουν τους νέους και αφού αντικατέστησαν τις εκκλησίες, τα τζαμιά και τα βουδιστικά τεμένη με τα Μαυσωλεία … στο τέλος κατέρρευσαν και οι παλιοί θεοί επέστρεψαν πολύ ισχυρότεροι!
Το φαινόμενο το περιγράφει εκπληκτικά ο Ισαάκ Ντόιτσερ… Εάν το βρω θα το δημοσιεύσω…
Πάντως έχει ενδιαφέρον η αντικληρικαλιστική πολιτική των Σοβιετικών όπως εκφράστηκε στις μεγάλες ελληνικές σοβιετικές παρευξείνιες κοινότητες (πριν ο σταλινισμός σαρώσει τα πάντα στο διάβα του μετά το ’37).
Μ-π
—————————————-
—————————————-
Υ.Γ.
Σας καταθέτω ένα επίκαιρο κειμενάκι, απόσπασμα μιας ευρύτερης μελέτης των ελληνικών σοβιετικών εντύπων του μεσοπολέμου:
—-
Τα «αντιδραστικά κάλαντα»
H άρνηση της θρησκείας και η καταδίωξη της χριστιανικής λατρείας στις ελληνικές περιοχές του Καυκάσου και της Νότιας Ρωσίας υπήρξε βασική επιδίωξη του Κόμματος και της νέας ελληνικής καθεστωτικής διανόησης.
Οι ελληνικές κομματικές οργανώσεις, καθώς και ο ελληνικός σοβιετικός Τύπος θεωρούσαν ως ύψιστο ιδεολογικό καθήκον τους τη συστηματική αντιθρησκευτική προπαγάνδα για την αντιμετώπιση των προκαταλήψεων, όπως θεωρούσαν, του πληθυσμού.
Ο ελληνικός εκδοτικός οίκος «Κομμουνιστής», που έδρευε στο Ροστόβ επί του Ντον, είχε εκδώσει προπαγανδιστικό βιβλίο για τον αντιθρησκευτικό αγώνα με τίτλο «Αντιθρησκευτικό εγχειρίδιο για τους χωρικούς».
Η αντιθρησκευτική στάση εκφράστηκε με άρθρα στις ελληνικές καθεστωτικές εφημερίδες, τα οποία αποδείκνυαν τον αντιδραστικό χαρακτήρα της θρησκείας και με καταγγελίες, σε περιπτώσεις εκδήλωσης του θρησκευτικού αισθήματος. Με δημοσίευση αντικληρικών άρθρων, αλλά και ποιημάτων και πεζογραφημάτων, επιχειρήθηκε η αντικατάσταση της θρησκευτικής πίστης από τη σοσιαλιστική. Το σύνθημα ότι η θρησκεία ήταν το «αφιόνι του λαού», που εμφανίστηκε μαζί με την ατομική ιδιοκτησία και μόνο κακό προκαλούσε στους εργαζόμενους, αποτελούσε τη μόνιμη επωδό στις αναφορές περί θρησκείας.
Για να αποδειχθούν οι βλαβερές συνέπειες της θρησκευτικής συμμετοχής του ελληνικού πληθυσμού, χρησιμοποιούνταν το επιχείρημα ότι κατά τη διάρκεια των διαφόρων γιορτών και ειδικά του Πάσχα οι χωρικοί δε συμμετείχαν στις αγροτικές εργασίες και ότι στα ελληνικά χωριά άρχιζαν ατελείωτα γλέντια. Βασικός άξονας του αντιθρησκευτικού αγώνα ήταν η καταπολέμηση με κάθε τρόπο όλων των θρησκευτικών συνηθειών, όπως για παράδειγμα η συνήθεια του αγιάσματος, τα κάλαντα, οι λειτουργίες, η περιποίηση των εκκλησιών κ.λπ.
Επίσης έπρεπε να καταπολεμηθεί η επιρροή των ιερέων, τους οποίους αποκαλούσαν «μάντηδες», στους αγροτικούς πληθυσμούς. Η επίθεση κατά των θρησκευτικών παραδόσεων έφτασε σε υπερβολικές ακρότητες, όπως η απαγόρευση των παιδιών να λένε τα κάλαντα, τα οποία θεωρούνταν αντιδραστικά. Υποστηριζόταν ότι ήταν οι βλαβερές συνήθειες της παλιάς κοινωνίας και του αστικού καθεστώτος και επιπλέον ήταν οι «αντιδραστικές εκδηλώσεις των ηττημένων καπιταλιστών», κάτι που για την ΕΣΣΔ ήταν προσβολή και εμπόδιο στη σοσιαλιστική οικοδόμηση. Το Κόμμα άρχισε να οργανώνει στα ελληνικά χωριά «αντιθρησκευτικές γιορτές.»…..
Βλάσης Αγτζίδης
Πλούσιο το άρθρο αν και δεν κατάλαβα σε τι αποβλέπει.
Πάντως να προσθέσουμε στην κα Λιάνα Κανέλλη του ιθαγενούς ΚΚΕ και τον κο Αλαβάνο του ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος αναδείχθηκε πρωταθλητής χειμώνα, επισκεπτόμενος δύο φορές τον Χριστόδουλο, την δεύτερη φορά δήλωσε με σπάνιο πολιτικό ήθος στις κάμερες, που κάλυπταν την επίσκεψη, ότι ότι ήταν »προσωπική» και δε θα προβεί σε παραπέρα δηλώσεις.
Τώρα μάλιστα! 🙂 Οι Ροϊδης και Λασκαράτος που όλοι αγαπήσαμε. Δάξα σοι.
Απολαυστικότατο χριστουγεννιάτικο (ή μιθρο-, διο-, κλπ) ανάγνωσμα.
Χρόνια πολλά κυρ Εμμανουήλ Ροΐδη (κι εσύ Λασκαράτε, αν και μάλλον δεν το γιορτάζεις). Να είστε πάντα καλά και πάντα στις επάλξεις 🙂
Ax εκείνη την άμωμο σύλληψη, ποτέ δεν μπόρεσα να την καταλάβω. …….Κάτι σαν δρόγα μετάλλαξηξ της εποχής. Από τον πλάγιο τέταρτο που ακομπανιάρετε, μελωδείται εν χορδές και χορωδίες επτανησιακές, ιστορικότατα τα παραδείγματα. Το λαϊκότερον ανάγνωσμα ήταν πάντα η θρησκεία και διάλεγε πάντα την «ιερά απλοϊκότητα» για να εκφρασθεί τα δόγματά της. Δουλειά των ανήσυχων μυαλών να τα αμφισβητούν. Τέτοιος άλλωστε υπήρξε και ο Ιησούς με την διδασκαλία του κατά του δουλοχτητικού συστήματος. Το ευμετάβλητο των μαζών και οι προσταγές των επικοινωνιολόγων της εποχής (που εκφράζοντο με προφητείες) θάπρεπε να προβλημάτισαν τον σταυρωθέντα Χριστό και τους τότε μαθητές του, πολύ περισσότερο δε τον Νικολό Μακιαβέλι του 1500 μ.Χ..Εμας να δείς…
Η θεωρία τής διαβολικής μίμησης ήταν μια κίνηση
απελπισίας των πρώτων απολογητών. Όταν όμως άρχισε
να πέφτει το δούλεμα από τους φιλοσόφους, τότε άλλαξαν
τροπάριο: Από κει που πριν μιλούσαν για «προκαταβολική λογοκλοπή», τώρα έκαναν λόγο για «σπερματικό λόγο».
Πιασ’ τ’ αυγό και κούρευ’ το δηλαδή! Ακόμα κι αυτή η «βελτιωμένη» εκδοχή πάντως, στην πραγματικότητα
αφήνει ανοιχτά αμέτρητα ερωτήματα. Σε αρκετές
περιπτώσεις για παράδειγμα ο υποτιθέμενος προάγγελος
τού Ιησού, μέσα από διάφορες εξωτερικές (ύποπτες
παρά ταύτα) ομοιότητες, καταλήγει τελικά σε δοξασίες
που μόνο χριστιανικές δεν είναι! Ο Ορφισμός λ.χ.
που διεπόμενος από μονοθεïστικές (ή έστω
ενοθεïστικές) αντιλήψεις «προετοίμασε τη μεγάλη πορεία
τού Χριστιανισμού, (…) γκρεμίζοντας το δωδεκάθεο μέσα
στην συνείδηση των Ελλήνων (…) και διδάσκοντας
την πίστη στην αθανασία της ψυχής» (1), δεχόταν … τη μετενσάρκωση! Τα υψίστης αξίας ηθικά και φιλοσοφικά
διδάγματα τού Κομφούκιου δε, που και αυτά ερμηνεύτηκαν
από τους χριστιανούς ιεραποστόλους ως προαγγελίες
τής έλευσης τού Μεσσία, μάλλον … δεν περιείχαν αρκετό
σπερματικό λόγο, γιατί ο Κομφουκιανισμός εξακολουθεί
ακόμα και σήμερα να εμπνέει εκατομμύρια ανθρώπους
που σίγουρα δεν είναι … ούτε προ ούτε μετά Χριστόν
Χριστιανοί! (2)
Από ’κει και πέρα πάντως – και πάντα μέσα στα πλαίσια
τού εποικοδομητικού διαλόγου – ας μού επιτραπούν εν
τάχει μερικές επισημάνσεις:
Ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου
από τη στιγμή που και για τον ίδιο τον χριστιανισμό
έχει καθαρά συμβολικό χαρακτήρα, ασφαλώς και δεν
μπορεί να χαρακτηριστεί «ύποπτη» ομοιότητα.
Η ευχαριστιακή φράση τού Ζωροάστρη «Όποιος δεν
φάει το σώμα μου και δεν πιεί το αίμα μου, ώστε
να γίνει ένα μαζί μου κι εγώ ένα με αυτόν, δεν θα
γνωρίσει τη σωτηρία», μνημονεύται σε μεταχριστιανικό
κείμενο, και συνεπώς δεν αποτελεί απόδειξη
χριστιανικής αντιγραφής, παρά μόνο ένδειξη, ιδιαίτερα
δε αν συνδυαστεί με τη μαρτυρία τού Ιουστίνου ότι
την εντολή τού Ιησού προς τους μαθητές Του να
κοινωνούν οίνο και άρτο εις ανάμνησίν Του, τη
μιμούνταν οι δαίμονες κατά την τέλεση των μυστηρίων
τού Μίθρα ζητώντας από τους μύστες να κάνουν ακριβώς
το ίδιο! (3)
Ο κρίνος δεν αναφέρεται σε κανένα ευαγγέλιο, αλλά
καθιερώθηκε καλλιτεχνική αδεία από τή Δυτική Εκκλησία
ως σύμβολο αγνότητας, ασφαλώς υπό την επιρροή
πανάρχαιων θρησκευτικών θρύλων και παραδόσεων.
Στην Ανατολική Εκκλησία δε στη θέση τού κρίνου
υπήρχε σκήπτρο το οποίο υποδήλωνε τη βασιλική
προσταγή.
Ο Ορφέας σε αντίθεση με τον Ιησού, δεν επέστρεψε
από τον Άδη ως αναστημένος.
Π Η Γ Ε Σ
(1) Περιοδικό «ΑΒΑΤΟΝ», τεύχος 61, σελ. 42 (από
ομιλία Αρχ. Χριστόδουλου)
(2) http://anazitiseis-hh.blogspot.com/2007/08/blog-post_11.html
(2) http://anazitiseis-hh.blogspot.com/2007/11/blog-post_28.html
Πολύ καλό blog, τώρα το ανακάλυψα, ύστερα από σύσταση φίλου.
Σας εύχομαι καλές γιορτές και το 2008 να συνεχίσετε να γράφετε τόσο ενδιαφέροντα θέματα.
Καλή δύναμη
Αν θέλουμε να ξεκινήσουμε από την αρχή, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα επιρροής θρησκειών είναι ο μύθος του κατακλυσμού. Όπως άλλαζε ο χάρτης κυριαρχίας αρχικά στην κοιλάδα του Τίγρη και του Ευφράτη και μετέπειτα σε όλη την περιοχή, έτσι άλλαζε κι ο μύθος, μέχρι την τελική μορφή του με τον Νώε και την Κιβωτό.
Αν πάμε λίγο πιο πίσω, στο Έπος του Γκιλγκαμες, βρίσκουμε και άλλα: και κάθοδο στον Κάτω κόσμο και επιστροφή και κιβωτό του Νώε…
Κε Λασκαράτο,
αν και με ξενέρωσε λίγο ο υπαινιγμός σας έναντι του ΚΚΕ και των Ρώσων κομμουνιστών (καίτοι σαφώς δεν είναι αυτό το θέμα σας) να σας παραπέμψω – και τους υπόλοιπους αναγνώστες – με τη σειρά μου σε ένα άλλο βιβλίο ενός άλλου κομμουνιστή Ρώσου, του Ι.Λεντσμαν με τίτλο «Η καταγωγή του χριστιανισμού» (κυκλοφορεί στα ελληνικά από το Λιβάνη νομίζω).
Τα παραπάνω στοιχεία που αναφέρετε – και άλλα που παραθέτει στο δικό του, από το 1961 βιβλίο ο Λεντσμαν – επιστημονικά τεκμηριώνουν την πορεία διαμόρφωσης της χριστιανικής θρησκείας και της μεταλλάξεις που πέρασε μέχρι την παγιοποίησή της σε δόγμα -στο γνωστό δόγμα.
Μου ανοίξατε θέμα τώρα πάντως.
http://regimientocinqo.wordpress.com
Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά, κάποια μπορεί να είναι γνωστά σε όσους έχουν το μικρόβιο να αμφισβητούν, αλλά υπάρχει πολύς κόσμος (οι περισσότεροι νομίζω), που φάνηκαν καλόπιστοι σε όσα τους τα είπε ο δάσκαλος, ο παπάς ή όποιος άλλος με «κύρος»…
Μια μικρή επισήμανση, πάνω στη φράση «σαν την Μαρία της Ναζαρέτ και βέβαια δεν συνέλαβαν με κρίνους αλλά με πιο ρεαλιστικές μεθόδους»:
Όσο κι αν έψαξα στην Αγία Γραφή δεν εντόπισα πουθενά κανέναν κρίνο. Φαίνεται οτι ο «κρίνος» της Παναγίας έχει παρεισφρύσει στην χριστιανική παράδοση πιθανότατα σαν «δάνειο» από κάποιον αρχαίο Ελληνικό μύθο. Όποιος γνωρίζει περισσότερα μπορεί να δώσει τα φώτα του για το θέμα του ανύπαρκτου «κατά τας γραφάς» κρίνου (ο κρίνος είναι ανάμεσα στα φυτά που έχουν ιδιαίτερη σημασία για την θεά Ήρα).
Ο τρόπος της αφηγήσεως των γεγονότων είναι φυσικά υποταγμένος στην γλώσσα, στους ανθρώπους και τα σύμβολα.
Τα γεγονότα παραμένουνε ασχέτως του τρόπου με τον οποίο θα τα διηγηθούμε.
Ακόμα και αν τα διηγούμεθα με σύγχρονη γλώσσα, γυμνά από τα ιστορικά συμφραζόμενα, με τον τρόπο μιάς σύγχρονης αυτιστικής συγχρονίας, όπως το κείμενο του Ληξουρίου.
Αλλο όμως είναι το θέμα.
Ηρθανε τα Χριστούγεννα κι έρχονται των Φώτων – των αληθινών, όχι των αιμάτινων δυτικών εκ Γαλλίας – και εμείς ούτε καταλάβαμε τίποτα, ούτε νοιώσαμε τίποτα.
Μένουμε αιχμάλωτοι στο κενό, το χάος και το τίποτα.
Κάνουμε το ασήμαντο σημαντικό.
Και μένουμε ξενοι.
Παρ όλα αυτά
Καλά Χριστούγεννα.
Χρόνια Πολλά Μύρων, σου τα έστειλα και ιδιωτικώς…Δεν ξέρω αν τα έλαβες. Υγεία νά’ χεις.
Κύριε Ροϊδη,
επιτρέψτε μου μερικές απαντήσεις.
Ερινύα και Kostas,
ο κρίνος δεν αναφέρεται στα Ευαγγέλια, αλλά αποτελεί τμήμα της κατά την Ορθοδοξία ισόκυρης με αυτά «Ιερής Παράδοσης». Στην νεώτερη ορθόδοξη εικονογραφία σε πολλούς ναούς απεικονίζεται ο αρχάγγελος με τον κρίνο.
Valsamon,
έχεις απόλυτα δίκιο στην επισήμανσή σου για τον κ.Αλαβάνο. Το μόνο παρήγορο είναι πως αυτόν τουλάχιστον δεν τον υποδέχτηκε στην πόρτα της ταπεινής βίλλας, ο δανειστής της φυγόδικης Αντωνίας Ηλία και στενός φίλος του πανοιολογιώτατου Γιοσάκη, άγιος Θεόκλητος Βρεσθένης, όπως συνέβη με Παπούλια, Κωστάκη, ΓΑΠ. Μάλιστα, νομίζω ότι ο κ.αρχηγός του Σύριζα όφειλε να είχε επισκεφθεί και τον Γιώργο Παπαδόπουλο. Αν παίρνεις αμπάριζα στις επισκέψεις τους ετοιμοθάνατους χουντικούς, δεν δικαιούσαι να κάνεις διακρίσεις. Το χειρότερο είναι πως η «Αυγή» είχε πρόσφατα (30-5) δημοσιεύσει φοβερές αναπάντητες καταγγελίες σε βάρος του κ.Χριστόδουλου. Δικαιούμαι μετά την επίσκεψη Αλαβάνου να τις θεωρήσω συκοφαντικές. Να αναγνωρίσω πως η κ.Παπαρήγα προς τιμήν της κράτησε το μέτρο. Όσο για το που αποβλέπει το άρθρο μου, δες το σαν μια ελάχιστη αντίδραση στον καταιγισμό των χαζοχαρούμενων και επιβαρυντικών για το περιβάλλον ενεργοβόρων λαμπιονιών.
Μύρων,
@»Μένουμε αιχμάλωτοι στο κενό, το χάος και το τίποτα.
Κάνουμε το ασήμαντο σημαντικό.
Και μένουμε ξενοι»@
λίγο νεφελώδη σε βρίσκω, ίσως από το πολύ εορταστικό λιβάνι, και αυτή την «αυτιστική συγχρονία» που μου καταλογίζεις δεν την καταλαβαίνω. Θα ρωτήσω τον ΓΑΠ που τα καταφέρνει με τα ελληνικά.
regimientocinqo,
Δεν ήθελα να σας ξενερώσω, αλλά ενοχλούν πολλούς, οι πολυλογούδες «κομμουνίστριες» σταρ που κάνουν τηλεοπτικά χριστιανικά κηρύγματα. Για την Ιστορία ο Εμμανουήλ Γιαροσλάβσκι (το βιβλίο του έχει επανεκδοθεί από τον «Αλφειό» και τον Μ.Βερέττα), εξοντώθηκε από κάποιον πρώην φοιτητή της Ορθόδοξης Ιερατικής Σχολής της Τιφλίδας, ονόματι Ιωσήφ Στάλιν.
Λάμπρο Τσουκνίδα και «Νομίζω»,
Τον κατακλυσμό δεν τον ανέφερα γιατί δεν έχει στενά μεταφυσικό χαρακτήρα, και θα μπορούσε κανείς να πει πως δεν είναι προϊόν θρησκευτικού συγκρητισμού, αλλά κοινή φυσιολογική αναφορά σε παλαιότερο συμβάν
Niemandsrose, Nefelikas
σας ευχαριστώ.
Αγαπητέ Ροΐδη,
αν θες, σβήσε το ένα από τα δύο πανομοιότυπα σχόλια μου.
Το 2ο το έστειλα γιατί είχα την εντύπωση ότι ποτέ δεν
έφτασε το 1ο.
Άψογο το άρθρο. Δεν ασχολήθηκες ιδιαιτέρως με το άστρο και τους μάγους, που ούτε το λεγόμενο 0 έτος εμφανίστηκε ούτε το Δεκέμβρη. Φυσικά για όλα τα άλλα ξεχνάμε ότι δεν υπάρχουν ιστορικές αποδέιξεις για τη γέννησή του και την ύπαρξή του (ο Τάκιτος και ο Ιώσηπος έχει πια αποκαλυφθεί ότι αποτελούν επέμβαση κατά την αντιγραφή από ιστορικούς). Το ίδιο βεβαίως για τη σφαγή κτλ. Χρόνια μας Πολλά.
Δείμο του πολίτη ευχαριστώ,
το άστρο δεν το ανέφερα γιατί από όσο ξέρω δεν έχει σχετιστεί με τη γέννηση κάποιου παγανιστικού θεού. Βέβαια είναι οφθαλμοφανές ότι μπήκε ως επιρροή ανατολικών αστρολογικών παραδόσεων για να προσδώσει στο παραμύθι κύρος σε λαούς που έρεπαν στις αστρολογικές ερμηνείες.
Αλλά για το άστρο τι χρείαν έχουμε μαρτύρων. Λίγες μέρες πριν ο ίδιος ο αρχηγός της Αγγλικανικής Εκκλησίας, μιας μεγάλης Εκκλησίας που έχει στενές σχέσεις με την Ορθοδοξία και αν θυμάμαι καλά αναγνωρίζει η μια τα μυστήρια της άλλης και επιτρέπουν να κηδεύει η άλλη το πτώμα του πιστού που δεν θα βρει ομόδοξο ιερέα, ομολόγησε πως:
«Το Κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο αναφέρει μόνο για τρεις σοφούς αστρολόγους, ιερείς, που ήλθαν έξω από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ολα τα υπόλοιπα είναι μύθος. Οπως είναι απίθανο το άστρο να στάθηκε πάνω από τη σπηλιά. Συνήθως τα άστρα δεν έχουν τέτοια συμπεριφορά……ο Χριστός δεν γεννήθηκε Δεκέμβριο, αλλά η Εκκλησία όρισε τότε τα Χριστούγεννα, για να συμπίπτουν με τις παραδοσιακές χειμερινές γιορτές…..».
Βέβαια στην Αγγλία το κίνημα αμφισβήτησης του χριστιανισμού είναι πολύ παλιότερο και ισχυρότερο από εδώ και η Αγιότης του προσπαθεί να προλάβει την επερχόμενη γελοιοποίηση των χριστιανικών μύθων από επαπειλούμενες επιστημονικές αστρονομικές ανακοινώσεις. Δεν είναι μακριά η ημέρα που η Ορθοδοξία θα μας πει πως και το Άστρο είναι συμβολικό, όπως και οι 7 ημέρες της Δημιουργίας.
ΚΙ όμως το άστρο συνδέεται τόσο με τον Άδωνι όσο και με τον Ζωροάστρη (ημίθεος Πέρσης) και το Μίθρα. Εξάλλου, είναι κλασσικό παγανιστικό δεισιδαιμονικό σημάδι ότι ένας σπουδαίος βασιλιάς ή θεός θα γεννηθεί. Εν τω μεταξύ, οι μάγοι δεν ήταν τρεις. Τρία είναι τα δώρα και παραδοσιακά δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι ήταν τρεις και το μεσαίωνα βρέθηκαν και τα ονόματά τους (αν και είναι δύο οι εκδοχές) από απόκρυφο ισλαμιστικό-αραβικό ιερό κείμενο. Κάποιοι θεολόγοι-επιστήμονες (sic -και πάλι) μιλάνε για συμβολισμό…
Πάντως ο Ιερός (sic) Χρυσόστομος τονίζει ότι κανένα αστρολογικό φιανόμενο δεν μπορέι να συνδεθεί με το άστρο. Οι δυτικοί μέσα σε μία ορθολογιστική προσέγγιση έκαναν αυτό το μύθο. Ωστόσο έχουμε κάποια αστρολογικά γεγονότα που έγιναν στα τέλη του Οκταβιανού και τα πρώτα χρόνια του νέου αυτοκράτορα. Έχουμε δύο ζεύξεις τριών πλανητών (με διαφορά 17 ετών), έναν Χάλεϋ (αν θυμάμαι καλά το 24 μ.Χ.) του οποίου η ουρά μπορεί να μοιάζει με σημάδι προς έναν τόπο αν τη δεις από πολύ μακριά -κλασσικά παγανιστική θέση για ένδειξη τόπου γέννησης ή θανάτου- και δύο ελλείψεις σελήνης που έκανε εντονότερη τη φωτεινότητα -μέσα στην άνοιξη και το καλοκαίρι- κάποιου αστέρα. Αυτά δεν επιβεβαιώνουν τη γέννησή του. Αντίθετα, αποκαλύπτουν την πλήρη ανακρίβεια των Γραφών.
Αναφορικά με την παρουσία τού κρίνου στη εικονογραφία
τής Ανατολικής Εκκλησίας, απλώς ήθελα να τονίσω
ότι ουδείς κατατοπισμένος και συνειδητοποιημένος
Ορθόδοξος πιστεύει πως ο Αρχάγγελος όντως πρόσφερε
στην Παναγία κάποιον κρίνο, πόσω μάλλον ότι το
λουλούδι αυτό έπαιξε κάποιον ρόλο στη θαυματουργική
σύλληψη.
Όσον αφορά τώρα στην προέλευση τής δυτικής αυτής
Παράδοσης, ένα πάρα πολύ κατατοπιστικό αφιέρωμα
στον λεγόμενο κρίνο τής Παναγίας μπορεί κανείς να βρει
στην παρακάτω σελίδα:
http://www.valentine.gr/madonnalily_gr.htm
Εγώ θα ήθελα μόνο να προσθέσω την πληροφορία
ότι η καθιέρωση τού κρίνου στην πρώιμη χριστιανική
εικονογραφία ευνοήθηκε μεταξύ άλλων και από τη
σύνδεση τής Παναγίας με μια άλλη ενάρετη γυναίκα,
την Οσιομάρτυρα Σωσάννα το όνομα τής οποίας
στα Εβραϊκά σημαίνει «κρίνος» (Shushan), ενώ
ενδιαφέρον παρουσιάζει και ο μύθος που θέλει
την Ήρα να συλλαμβάνει τον Άρη χωρίς σεξουαλική
συνεύρεση, αλλά με το απλό άγγιγμα ενός λουλουδιού
που της πρόσφερε η Γαία (1) . Δεδομενου δε ότι ο
κρίνος θεωρούνταν το ιερό λουλούδι τής Ήρας,
το οποίο σχηματίστηκε από σταγόνες γάλακτος
που έπεσαν στη γη ενώ ο Ηρακλής βύζαινε απ’
αυτήν (2), δεν αποκλείεται το λουλούδι εκείνο
μέσω τού οποίου η θεά έμεινε έγκυος στον Άρη,
όντως να ’τανε κρίνος!
Π Α Ρ Α Π Ο Μ Π Ε Σ
(1) Ζαν Ρισπέν, «Ελληνική μυθολογία», τόμος 1, σ. 77
Επίσης: Πάπυρος Λαρούς, τ. 8, σ. 516, λήμμα: Άρης
(2) Ομ., τόμος 4, σ. 621
Η Εσπρέσο παρουσιάζει το κύριο θέμα της.
Είναι έγκυος η Μενεγάκη ;
Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο :
Ητανε παρθένα η Παναγία ;
Σε τίποτα δεν διαφέρουνε. Είναι μάλιστα σε έξαρση τα τελευταία χρόνια αυτός ο θρησκευτικός Εσπρεσισμός.
Τι χρώμα είχαν τα μούσια του Χριστού ;
Ο Αγγελος έδωσε κρίνο ή ζουμπούλι ;
Πόσα παιδιά γέννησε η Μαγδαληνή ;
Εκατοντάδες, χιλιάδες άρθρα, σε ένα γενικευμένο θρησκευτικό μεσημεριανάδικο που απευθύνεται στους σύγχρονους ενοχικούς καταναλωτές.
Οσα φάμε, όσα πιούμε και όσα αρπάξει ο κώλος μας.
Τώρα βλέπω το εσπρεσικό γεύμα εμπλουτίζεται με αντιθρησκευτικά σταλινικά κείμενα διαβόητης χαζομάρας.
Λέτε ένας δονητής σε σχήμα κρίνου να έχει πέραση; Δε νομίζω!
Κύριοι Ροιδη και Λασκαράτο, σας βρίσκω υπέροχους. Συνεχίστε
Ροϊδη,
Το μήνυμα αυτό, δεν συνδέεται άμεσα με αυτά που γράφεις στο post σου. Είναι η ευχή μου για σένα προσωπικά και για όλους τους άλλους blogger που στη διάρκεια της χρονιάς ανταλλάξαμε απόψεις, σκέψεις, ανησυχίες και προβληματισμούς. Κοινούς αλλα και προσωπικούς.
Σου εύχομαι χρόνια πολλά και καλή χρονιά!!!
Υγεία ευτυχία χαρά και ευημερία!!!
Μακριά από προβλήματα και σκοτούρες.
Το 2008 , αν και δίσεκτο, να είναι καλύτερο από το 2007 !!!
Άλλο ένα καταπληκτικό ποστ.
Βέβαια η πίστη με την Λογική είναι όγδοα ξαδέρφια…
… Good Year εύχομαι
Μύρων ωραία αναφέρεις όλα τούτα . Ο Μασκαράς δεν γράφει εσπρεσσοκουβέντες. Κουβεντούλες τεκμηριωμένες και σκέψεις ενάντια στο εκπορνευμένο λάγνο θρησκευτικό παρακράτος της Ελλάδας. Σ΄αυτό νομίζω πως ούτε και η αφεντιά σου έχει αντιρρήσεις.
Ορισμένοι από τους σχολιαστές δίνουν εξηγήσεις για επί μέρους θέματα και κάπου καταντάει σεντονιάδα η υπόθεση όπως λές.
Θάθελα να μπορούσα να σας γνώριζα εσένα και τον Λασκαράτο και να γίνει ακολούθως στον κήπο μου μια μεγάλη κρασονυξία. Πιθανολογώ
πως το όλο θέμα θάχε μεγάλη απόλαυση. Αν αμφότεροι συμφωνείτε κάντε το γνωστό. Από τα μακρυνά θάρθει και ο Ροϊδης σαν συντονιστής της συζύτησης.
Καλή χρονιά εύχομαι Μύρωνα και πιότερα χρήματα να οικονομίσεις τον δίσεκτο και γαμιστερό χρόνο που φτάνει. Στον Λασκαράτο εύχομαι ο χρόνος να του φέρει υγεία και πάντα στις επάλξεις να κατατροπώνει τους ευσεβείς(;) Ελληνοχριστιανούς και τους κολόμπους δεσποτάδες. Στον οικοδεσπότη εύχομαι συνέχιση του θεαρέστου έργου.
@tzeni τους βρίσκεις υπέροχους;;
Είναι και οι δύο τους κούκλοι.
tzeni + KIRTOH,
Καλώς ήλθατε στο καλύβι μας και σας ευχαριστούμε για τα όμορφά σας λόγια. Ήρεμα όμως γιατί ο Αναγνώστης Λασκαράτος και η αφεντιά μου κοκκινίζουμε ευκόλως! 😀
Χρόνια πολλά και καλές γιορτές σε όλους!
(*κι ένα λίνκιον δώρο για το Λασκαράτο με εκφράσεις αγνής, ορθόδοξης χριστιανικής αγάπης στους Αγίους τόπους*)
Εγώ θα σταθώ στην τελευταία παράγραφο του ποστ και θα ευχαριστήσω το Ροϊδη που μου έλυσε την απορία για τα συνεχή μου γλιστρήματα και ουχί μόνο στο μπάνιο… είναι σατανικός δάχτυλος και ουχί αδεξιοξύνη (που με κατηγορεί και ο καλός μου ότι έχω δυο αριστερά χέρια και δυο αριστερά πόδια). Ευχές για την καινούργια χρονιά 🙂
Χρόνια Πολλα και καλή χρονιά Υγεία και… Αντοχή.
(δεν λεω λεξη για τα χριστουγεννα σεβομενος τις ευαισθησιες σας)
ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ part II
Αγαπητέ Ροΐδη εύχομαι ό χρόνος να σας βρει εκεί που θέλετε και με αυτούς που θέλετε μαζί σας.
Καλά να περάσετε
καλημέρα και χρόνια πολλά,
Σας στέλνω μια μαντινάδα που ψάρεψα στο http://hdermi.blogspot.com
και μ αρεσε πολύ:
Την πόρτα να ’χεις ανοικτή για τον καινούριο χρόνο
Να μπαινοβγαίνει η χαρά που ’ναι γιατρός στον πόνο
Φίλε Ροίδη Εύχομαι καλή και δημιουργική χρονιά σ΄εσένα και σέ όλους τους σχολιαστές του Blog σου καθώς και συγχαρητήρια για την επιλογή του blog σου σαν το καλύτερο συγκεκριμένης θεματολογίας
Καλή χρονιά κι απο μένα σε σας και σ΄όσους , σαν εμένα, γλίστρησαν στην μπανιέρα τους μικροί κι εκτος του ότι ήπιαν πολύ νερό χτήπησαν και την κεφαλή τους με αποτέλεσμα μια μικρή αμνησιούλα.Έκτοτε ξεχάσαν τη θεία μετάληψη στις εκκλησίες και προτιμούν να κοινωνούν σε μπαρ , ταβέρνες , καφενεία και λοιπά μέρη που ο θεός των χριστιανών δεν επιτρέπεται να μπει.
Καλή χρονιά και από μένα , εστω και λίγο καθυστερημένα. Πού να τα προλάβω ολα; Παναγιωταρέα γαρ….Συνεχιστε απτόητοι εσείς τα περι χριστιανισμού και Παρθένου Μαρίας. Ετσι κι αλλιώς, είναι όμορφες ιστορίες αυτές κι όταν οξύνονται οι αντιπαραθέσεις αποκτούν άλλη μαγεία.
χαιρετώ
ριτς
Αγαπητέ Λασκαράτε, σου εύχομαι καλή χρονιά.
Η δημοσίευσή σου αυτή έχει ως μόνο αποτέλεσμα το να ειρωνεύονται διάφοροι «πιο έξυπνοι, απελευθερωμένοι και ανοιχτομάτες» αυτή την ίδια τη λατρεία των χριστιανών. Δυστυχώς, πιο πολύ μου φαίνονται τσάμπα μάγκες.
Πίστευα πως στόχος σου ήταν το εκκλησιαστικό καθεστώς, το κατεστημένο των καλοζωισμένων και υποκριτών παπάδων, και όχι κάποιο δόγμα ή κάποιος λατρευτικός τύπος οποιασδήποτε θρησκείας, ακόμα και των χριστιανών. Ελπίζω να μην έκανα λάθος.
Κε Ροϊδη, καλή χρονιά και σε εσάς.
Τυχαίε,
κανέναν καλοπροαίρετο πιστό δεν θέλω να προσβάλλω, πολλώ μάλλον που στο στενό οικογενειακό μου περιβάλλον είχα και έχω πολλούς τέτοιους. Άλλά καμμιά τελετουργία και κανένα δόγμα δεν είναι υπεράνω κριτικής και βέβαια κρινόμαστε και εμείς οι κρίνοντες. Δεν ειρωνεύομαι λοιπόν αλλά σατιρίζω. Υπάρχει διαφορά. Ασφαλώς στόχος μου είναι η υποκρισία της καλοζωϊσμένης μερίδας του κλήρου, αλλά και τα δόγματα αυτά θεσπίστηκαν από τέτοιους κληρικούς και βέβαια δεν παραιτούμαι από το δικαίωμα να ερευνώ και να κρίνω. Άλλωστε δεν χρειάζεται ιδιαίτερος κόπος. Πέρασε η εποχή που ο αυτοκρατορικός Δήμιος, ή ο Εισαγγελέας της Βασιλευομένης ή της καραμανλικής Δημοκρατίας επέβαλλαν την τυφλή πίστη στα δόγματα. Ιδιαίτερα η Παλαιά αλλά και η Καινή Διαθήκη έχουν ξετιναχτεί από την επιστημονική έρευνα και τον φιλοσοφικό λόγο. Όσο για τα Συναξάρια και τα Πατερικά Κείμενα, καλύτερα να μη γίνεται κουβέντα. Οι απίστευτες αιματηρές διαμάχες περί όνου σκιάς γύρω από τις δύο φύσεις του Χριστού, το Τριαδικό δόγμα, τον άζυμο άρτο, την εκπόρευση του Αγίου Πνεύματος, την παρθενία της Θεοτόκου κ.ο.κ. δείχνουν πως όλα αυτά τα ανθρώπινα εφευρήματα δεν ήταν καθόλου αθώα. Κόστισαν ανθρώπινες ζωές και παρήγαγαν τρομερό σκοτάδι. Ο ίδιος ο αιρετικός πατριάρχης Νεστόριος που αναφέρω πέθανε εξόριστος στην έρημο και ο αιρετικός Άρειος βρέθηκε νεκρός στα ουρητήρια της Πόλης μια μέρα πριν εμφανιστεί στη Σύνοδο. Από εκεί και πέρα ας μην μιλήσουμε για το κάψιμο στην πυρά του αρχηγού των Βογόμιλων Βασίλειου, ή του αρχηγού των Παλαιόπιστων Αββακούμ ή για τη σφαγή 100.000 Παυλικανών από την Αγία Θεοδώρα κλπ κλπ κλπ.
Υποκλίνομαι στο ευαγγελικό κήρυγμα της αγάπης και της ισότητας, αλλά αρνούμαι να δεχτώ όλα τα καραγκιοζιλίκια που το ιερατείο προσέθεσε συσκοτίζοντας την ουσία της χριστιανικής διδασκαλίας. Άλλωστε θα ξέρεις πως τα περισσότερα από τα δόγματα δεν αντέχουν όχι μόνο στον έλεγχο της λογικής αλλά ούτε καν στον ευαγγελικό έλεγχο όσο κι αν η επιστημονική έρευνα έχει αποδείξει μεταγενέστερες λαθροχειρίες στα ευαγγελικά κείμενα. Η παρθενία της Παναγίας π.χ. από που προκύπτει; Υπάρχουν οι αδελφόθεοι και ένα εδάφιο που υπαινίσσεται με σαφήνεια (λέει για τον Ιωσήφ: Δεν έσμιξε μαζί της μέχρι να γεννηθεί ο Χριστός) το αντίθετο. Η πιο κραυγαλέα πλαστότητα τεχνουργήθηκε για να στηριχθεί το δόγμα της Τριάδας (Ματθ 28, 19 & Α΄Επιστ. Ιωάννη 5,7). Πρόκειται για αποσπάσματα που απορρίπτονται από όλους τους ερευνητές, αλλά δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη ικανότητα για να αντιληφθεί κανείς πως αυτές οι ξεκρέμαστες και κραυγαλέες αναφορές στην Τριάδα, όζουν ξένης χειρός. Ιδιαίτερα το απόσπασμα της επιστολής Ιωάννη («Τρεις εισίν οι μαρτυρούντες εν τω ουρανώ, ο Πατήρ, ο Λόγος και το άγ.Πνεύμα…..») δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ από τους πρώτους εκκλησιαστικούς πατέρες ούτε υπήρχε στις περισσότερες αρχαίες μεταφράσεις. Κοτζάμ άγγελος εμφανίστηκε στην Μαρία κατά τον Λουκά, στον Ιωσήφ κατά τον Ματθαίο, και οι δυό τους όμως δεν ούτε πολυκατάλαβαν, ούτε μνήμη καλή είχαν αφού 12 χρόνια μετά που ο Χριστός βρέθηκε στον ναό και τους δικαιολογήθηκε πως πήγε στα του πατρός του, «δεν εννόησαν τον λόγον τον οποίον ελάλησε προς αυτούς» . Αν ολόκληρη Θεομήτωρ δεν πήρε χαμπάρι πως γέννησε τον Θεό, τι ευθύνη να ζητήσει αυτός από τους άπιστους που στο κάτω κάτω δεν τον συνάντησαν ποτε στη ζωή τους;
Διάβασα σε κάποιο βιβλίο του αρχιμανδρίτη Αρσένιου Μέσκου: Ο Παύλος «δηλώνει με σαφήνεια, ότι…πριν πεθάνει ο ίδιος και οι παραλήπτες της επιστολής του, θα λάβει χώρα η δεύτερη παρουσία…Βέβαια τίποτα από αυτά δεν συνέβη». Όπως ομολογεί ο ιερέας, ακόμη και καταρτισμένοι κληρικοί δεν έχουν προσέξει το ζήτημα, ενώ ένας από τους πιο σεβαστούς πανεπιστημιακούς καθηγητές Ερμηνείας της Κ.Διαθήκης του είπε: «Τι θέλεις δηλαδή να πούμε ότι έκανε ο απ.Παύλος λάθος;».
Όσοι ενοχοποιούν το Ισλάμ επικαλούμενοι εδάφια του Κορανίου που αποπνέουν βία θα έπρεπε προηγουμένως να μας εξηγήσουν εδάφιο «ούκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μαχαίραν, ήλθον γαρ διχάσαι άνθρωπον κατά του πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής…» . Ακόμη χειρότερα θα αισθανθεί όποιος κληθεί να ερμηνεύσει χωρίς λαθροχειρίες το: «εί τις έρχεται προς με και ού μισεί τον πατέρα εαυτού και την μητέρα και την γυναίκα και τα τέκνα και τους αδελφούς και τας αδελφάς, έτι δε και την εαυτού ψυχήν, ού δύναταί μου μαθητής είναι» . Για την ιστορία, το παρανοϊκό αυτό απόσπασμα, έχει κατά κόρον χρησιμοποιηθεί από νεαρούς καλόγερους για να αρνηθούν ακόμη και συνάντηση με την μάννα τους που εκλιπαρεί να τους δει. Στην μετάφρασή του από τέσσερεις πανεπιστημιακούς θεολόγους (Β.Βέλλα, αρχιμ.Ευ.Αντωνιάδη, Αμ.Αλιβιζάτο, Γ.Κονιδάρη) με μέριμνα της Βιβλικής Εταιρείας, η «ψυχή» του παραπάνω αποσπάσματος, κομβική έννοια για τους Χριστιανούς, διορθώνεται σε «ζωή». Ασφαλώς μια στρατιά θεολογούντων μπορεί να μας δικαιολογήσει με χίλια ερμηνευτικά τερτίπια τι ήθελε να πει ο Ποιητής, αλλά οι ίδιοι είναι έτοιμοι να καταδικάσουν απερίφραστα κάθε αναφορά του Κορανίου στον παραμικρό σουγιά.
O Deschner στο μνημειώδες πολύτομο έργο του «Η εγκληματική ιστορία του Χριστιανισμού», τεκμηριώνει τις αλλοιώσεις που έχει επιφέρει η Ευαγγελική Εκκλησία στην μετάφραση της Π.Διαθήκης από τον Λούθηρο, στην προσπάθειά της να απαλύνει την εγκληματικότητα του Δαβίδ. Ο άγιος ακρωτηρίαζε ακόμη και τα άλογα των εχθρών του, που τους διαμέλιζε με σιδηροπρίονα και σφήνες και τους έκαιγε σε καμίνια. Τον καιρό του Λούθηρου αυτή η βαρβαρότητα, σύμφωνη με την πρακτική των χριστιανικών Εκκλησιών, δεν ήταν ανάγκη να κρυφτεί. Στην επίσημη έκδοση όμως του 1971, εμφάνιζε τον προφητάνακτα πιο εκλεπτυσμένο, να βάζει τους αιχμαλώτους του σε καταναγκαστικά έργα με πριόνια, καμίνια κλπ
Έχουν γραφτεί τόμοι για τις αντιφάσεις των Ευαγγελίων και των «Ιερών Κειμένων». Δεν είναι του παρόντος και πίστεψέ με σκοπός μου δεν είναι να χλευάσω κανέναν ειλικρινή και έντιμο πιστό που δεν κερδοσκοπεί από το θείο εμπόριο και για τον οποίο είμαι σίγουρος πως θα διαισθάνεται ότι η πίστη του και η σχέση του με το υπερβατικό πάει πολύ πιό βαθειά από τα ανθρώπινα καραγκιοζιλίκια.
Τυχαίε,
έχεις κάνει συμφωνία με τον Λασκαράτο να χτυπά μόνο τους παπάδες; Γιατί ενοχλείσαι. Αν αδικεί τη θρησκεία σου, υποστήριξέ τηνα με την επιχηρηματολογία σου. Όλες οι θρησκείς θεωρούν τον εαφτό τους αλάνθαστο, αλλά πρέπει να το αποδείξουνε.
Αγαπητέ Λασκαράτε,
είσαι χειμαρρώδης στο λόγο και στα επιχειρήματα και δεν μπορώ να σε ακολουθήσω.
Σκοπός μου ούτως ή άλλως δεν είναι να υπερασπιστώ κανένα δόγμα και καμιά πίστη. Ούτε και κατηγόρησα εσένα προσωπικά για ειρωνία. Εξάλλου πιστεύω, όπως και συ, ότι τα πάντα επιδέχονται κριτικής, αλλά όχι και σάτιρας. Αυτό αν θες είναι προσωπική μου άποψη και προσωπικός μου τρόπος ζωής. Πολλούς και πολλά έχω κρίνει, αλλά πολλούς και πολλά δεν τολμώ να σατιρίσω. Εσύ βεβαίως έχεις προσωπική αντίληψη διαφορετική, που είναι από μένα σεβαστή.
Είδα όμως ότι από την τελευταία σου δημοσίευση μετατοπίζεται το κέντρο βάρους της συζητήσεως από τα ποινικά και τα πολιτικά της εκκλησίας στα δογματικά και τα λατρευτικά της. Και εμένα αυτό δε μου άρεσε. Εμένα. Γιατί δεν είναι η λατρεία και το δόγμα της εκκλησίας αυτό που μου λέει ότι στον τόπο αυτό ΔΕΝ υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία, αλλά η διοικητική της οργάνωση και η διαπλοκή της με τις τέσσερις εξουσίες (που την κάνουν αυτή ουσιαστικά πέμπτη…).
Και επίσης, αυτό που δεν θα έκανα ποτέ μου προσωπικά, θα ήταν να κάνω τον τσάμπα μάγκα: να προσθέτω ειρωνιούλες και καρφωματάκια εκ του ασφαλούς. Αυτό δεν αφορά βεβαίως κι εσένα, αλλά θα είδες πόσους αφορά.
Φίλε observer,
δεν έχω κάνει καμιά συμφωνία με το Λασκαράτο.
Ούτε και θεωρώ πως αδικούμαι σε κάτι.
Οι θρησκείες αδικούνται από τους ίδιους τους πιστούς τους.
Φίλε Τυχαίε,
πως να μην σατιρίσω τις μπουρδολογίες πως ο διάβολος έβαλε τους εθνικούς να αντιγράψουν αιώνες πριν τα χριστιανικά δόγματα για να τα υπονομεύσουν; Και πως να μην χλευάσουμε τους αγίους πάπες της Ορθοδοξίας (Ο Δάμασος είναι και δικός της Άγιος) που νοίκιαζαν μονομάχους για να επιβάλλουν την εξουσία τους; Άλλωστε ο τίτλος του μπλογκ Ροϊδη εμμονές και το ψευδώνυμό μου παραπέμπουν σε ανθρώπους που σατίρισαν με το παραπάνω τις αερολογίες των εκκλησιαστικών πατέρων, τις ατιμίες τους και τα απερίγραπτα δόγματα που σκαρφίστηκαν.
Συμφωνώ μαζί σου πως το βάρος μας δεν πρέπει να πέφτει στα δόγματα αλλά στην διαφθορά του κλήρου. Έλα όμως που αυτή η διαφθορά έχει να κάνει και με όλο το δογματικό χάρβαλο που την γεννάει. Πάρε για παράδειγμα την παρθενία της Μαρίας που σαφέστατα την εμπνευστήκανε από τις παγανιστικές παρθένες θεές. Ενοχοποίησε αυτή η παράλογη ιδιότητα τον έρωτα κι ας λέει ο Χριστός εκείνο το ωραιότατο: Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθο βαλέτω. Έρχεται το παπαδαριό και χτίζει πάνω στην Παρθενία της ολόκληρο χάρτινο πύργο, παραμερίζει τα λόγια του Χριστού και δολοφονεί ηθικά και ψυχικά εκατομμύρια ανθρώπους που τους βάζει να προσπαθούν να ζήσουν ανέραστοι, να αυτομαστιγώνονται να ζουν μέσα στις τύψεις και στις ενοχές. Χιλιάδες κοριτσάκια ταχθήκανε από τους ηλίθιους γονείς τους να γίνουν νύμφες του Χριστού, και καταντήσανε να ικανοποιούνε τα βίτσια κάποιας διεστραμμένης ηγουμένης ή κάποιου παιδεραστή δεσπότη. Η παρθενία από διαστροφή βαφτίστηκε αρετή και παρήγαγε υποκριτές αρχιερείς με ζαρτιέρες που καυτηριάζουν το κουσούρι. Υποκρισία και παλιανθρωπιά και ανωμαλία, και όλα αυτά επειδή κάποιοι ανέραστοι εκκλησιαστικοί πατέρες, συνήθως σεξουαλικά ανάπηροι, αντί να σαλπίσουν το ηθικό και κοινωνικό μύνημα του Χριστού, επικεντρώθηκαν στα αιδοία.
Observer,
φαντάζομαι τα περί συμφωνίας τα είπες σκωπτικά. Εδώ γίνεται ελεύθερος διάλογος χωρίς εμπάθεια με αμοιβαίο σεβασμό. Ο κ.Ροϊδης μάλιστα φέρεται με ιδιαίτερη ευγένεια στους αντιφρονούντες.
Είναι πέρα πάσης περιγραφής η απάτη.
Το απόσπσμα γράφει :
Μή νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γήν. ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην αλλά μάχαιραν. ήλθον γάρ διχάσαι άνθρωπον κατά τού πατρός αυτού και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής και εχθροί τού ανθρώπου οι οικιακοί αυτού. Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος και ο φιλών υιόν ή θυγατέρα υπέρ εμέ ουκ έστι μου άξιος και ός ου λαμβάνει τον σταυρόν αυτού και ακολουθεί οπίσω μου, ουκ έστι μου άξιος. ο ευρών την ψυχήν αυτού απολέσει αυτήν, και ο απολέσας την ψυχήν αυτού ένεκεν εμού ευρήσει αυτήν..» (Ματθ. Κεφ. 10)
Αυτό είναι ολόκληρο το απόσπασμα και όχι το μισό, όπως παρουσιάζεται εδώ ως επιχείρημα δήθεν κηρύγματος βίας από τον Χριστό.
Τι να προσθέσω ;
Τι να προσθέσεις ρε Μύρωνα; Σε ευχαριστώ που ενισχύεις αυτά που λέω. Νομίζεις πως βάζοντας κι άλλο ευαγγελικό κατεβατό διορθώνεις την κατάσταση; Αν τα είπε αυτά ο Χριστός και δεν είναι προϊόν παπαδίστικής πλαστογραφίας, το βρίσκεις λογικό να ζητάει σαν εγωκεντρική ζηλότυπη ερωμένη να τον αγαπάνε οι άνθρωποι περισσότερο από ότι αγαπούν τα παιδιά τους; Δηλαδή ο φτωχός Αφρικανός που εγκαταλελειμένος από όλους τους θεούς βλέπει το αθώο παιδάκι του να σβήνει από καρκίνο ή από AIDS, πρέπει να αγαπά πιό πολύ από το βασανισμένο σπλάχνο του τον Χριστό που δεν κουνάει το δαχτυλάκι του να το σώσει, την ίδια στιγμή που κάνει σύμφωνα με τον Μακαριώτατο Χριστόδουλο ζαβολιές για να νικήσουν οι Ελληνορθόδοξοι Ολυμπιονίκες και για να βάλουν γκολ οι Ελληνορθόδοξοι ποδοσφαιριστές που δημόσια τον ευχαριστούν για το ρουσφέτι του; Και ο μικρός Αζτέκος την ώρα που τον συνθλίβει το ρόπαλο του χριστιανού κατακτητή θα πρέπει να κλατρεύει τον Χριστό πιό πολύ από τη μάνα του; Και μήπως ξέρεις εσύ στ’αλήθεια έστω και μια θεούσα που να αγαπά τον Χριστό που ποτέ της δεν είδε και δεν γνώρισε περισσότερο από τα παιδιά της; Είναι αυτά λογικά πράγματα, κοτζαμάν θεός να απειλεί, να εκβιάζει και να διατάζει τόσο πολύ την αγάπη προς αυτόν και μάλιστα να την μετρά με το ζύγι και να την θέλει ανταγωνιστικά περισσότερη. Πολύ τον αδικείς τον Θεό Μύρωνα, τον μειώνεις και τον εκθέτεις σαν μικρόψυχο εγωπαθή και πολύ φοβάμαι πως θα σε τιμωρήσει.
«Ρε» Λασκαράτε
έζησαν και έγραψαν άλλοι αναρίθμητοι πριν από εσένα, ικανότεροι και κυρίως θεολογικότεροι, γιατί δεν έχειις ιδέα για τι και για ποιό γεγονός γράφεις, απόδειξη δε η απίθανη ερμηνεία που δίνεις στο χωρίο που εσύ παρέθεσες.
Δεν με πειράζει η άγνοια ακόμα και των βασικών, ούτε η κακεντρέχεια, η στρεψοδικία, ο θεολογικός λιακοπουλισμός τον οποίο υπηρετείς.
Ούτε με ενοχλεί η αναλογία των κειμένων σου με τα αντίστοιχα περί ανακαλύψεως της Ατλαντίδος, μυστηρίων της χαμένης Μου, έκανα σεξ με 5 εξωγήϊνες κα
Ο καθένας γράφει ό τι θέλει, ειδικώς δε στο διαδίκτυο.
Με ενοχλεί μόνο, ελαφρώς βέβαια δεδομένων των συνθηκών, η αντιδραστική και νεοταξική ιδεολογία που διαχέουνε, όπου όλα τα πραγματι ανατριχιαστικά και απάνθρωπα του κόσμου, αποδίδονται στην πίστη και στην θρησκεία, έτσι ώστε όσοι αφελείς εκ των αναγνωστών, ποτέ να μην διακρίνουν τον ένοχο.
Ως συμβολή εις την ως άνω συζήτηση θεώρειστε και το επόμενο δημοσίευμα.
http://nikourem.wordpress.com/2007/12/12/%ce%91%ce%bd%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%81%ce%b9%ce%ba%ce%b1%ce%bb%ce%b9%cf%83%ce%bc%cf%8c%cf%82-%ce%b7-%c2%ab%ce%91%cf%87%ce%af%ce%bb%ce%bb%ce%b5%ce%b9%ce%bf%cf%82-%cf%80%cf%84%ce%ad%cf%81/
Αχ, κοιτάτε βρε παιδιά τι ωραία που τα λέει ο Μύρων! Σύμφωνα με τον Μύρωνα αυτά που εννοεί το εδάφιο είναι τα αντίθετα από αυτά που αναγράφονται στο εδάφιο. Από τέτοια τεχνάσματα άλλο τίποτα η εκκλησία!
Για κακή σας τύχη, Μύρωνα, εδώ και δυό-τρείς αιώνες οι κοινωνίες του Δυτικού κόσμου έχουν πια μπει στην (επάρατη, δίχως άλλο) συνήθεια να μεταφράζουν τις «αγίες» γραφές σας στις γλώσσες που καταλαβαίνει ο κοσμάκης, πράγμα που δυσχεραίνει αφάνταστα το θείο έργο του θολώματος των υδάτων που ιστορικά αποτελούσε το κύριο μέλημα (αν όχι σκοπό ύπαρξης) του μυστικιστικού ιερατείου.
Έτσι, καθώς περνά ο καιρός η απάτη αποκαλύπτεται, και το ποιμνίον λιγοστεύει. Ένα-δυό αιώνες ακόμα και θα μείνετε ο πατήρ, ο υιός, το άγιο πνεύμα, κι ο κούκος.
@Ερινυα
Ναι δεν αναφέρεται τίποτα για κρίνο αλλά κάτι πολύ πιο ενδιαφέρον στο κατά Λουκά 1.29:η έκφραση «ποταπός ειη ο ασπασμός».Αν δεν υπάρχει το συγκεκριμένο εδάφιο στη βίβλο σου τότε δεν έχεις τα μοναδικά εγκεκριμένα απ την ορθόδοξη ανατολική εκκλησία κείμενα της αγίας γραφής αλλά προτεσταντικό πιο πειραγμένο ακόμα αντίγραφο…
@Μύρων
Θα ήθελα να μου εξηγήσεις το παραπάνω εδάφιο σε παρακαλώ σαν πιο ειδικός που είσαι και επίσης να μου παραθέσεις έστω μία ιστορική
αναφορά που να αποδεικνύει ότι υπήρξε ο Χριστός ως ιστορική μορφή.
@Τυχαίος
«Γιατί δεν είναι η λατρεία και το δόγμα της εκκλησίας αυτό που μου λέει ότι στον τόπο αυτό ΔΕΝ υπάρχει ισονομία και ισοπολιτεία, αλλά η διοικητική της οργάνωση και η διαπλοκή της με τις τέσσερις εξουσίες (που την κάνουν αυτή ουσιαστικά πέμπτη…).»
Θα ήθελα ως απλή και μόνο απορία να μου πεις πώς νοούνται αυτά ξεχώριστά γιατί αδυνατώ να αντιληφθώ.
Κατά τα λοιπά η απαντησή μου εμπεριέχεται στο πρώτο μέρος του καταπληκτικού ντοκυμαντέρ zeitgeist
http://video.google.com/videoplay?docid=-7671298400447638082&q=zeitgeist+greek&total=21&start=0&num=10&so=0&type=search&plindex=0
Και με ελαφρώς σατυρική διάθεση και καμία εμπάθεια εννοείται αφιερώνω στον κ.Μύρωνα το παρακάτω..
Παράθεμα: Η Παρθένος Μάνα « Mushroom Faith
ξεφυλλίζοντας πρόσφατα το βιβλίο του Εμμανουήλ Γιαροσλάβσκι, μου εκανε εντύπωση η πλήρη απουσία της επιρροής των ελληνιστικών χρόνων και γενικότερα του ελληνικού πνεύματος. Η χρήση του όρου Αλέξανδρος ο «μακεδών» είναι χαρακτηριστική. Πλήρη απουσία αναφοράς στο ελληνικό πάνθεον.
Αποκορύφωση της ιστορίας που ήθελε να γράψει η κομμουνιστική ρωσία η επεξήγηση του όρου Ελληνισμός στο λεξιλόγιο του βιβλίου: «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ Συμβατική ονομασία μιας εποχής (IV-I π.Χ.) της ιστορίας των χωρών της ανατολικής λεκάνης της Μεσογείου.
Επεξηγήσεις όρων που λογικά θα πρέπει να έκανε πολλούς πατριώτες κομμουνιστές να δακρύσουν για τα χαμένα χρόνια.
Να έχουμε λοπόν υπόψη μας και να μην ξεχνάμε πως ο παραπάνω συγγραφέας -αν και κομμουνιστής όπως δηλώνει ο ίδιος- δεν ξεχνά το όνειρο της τρίτης ρώμης για την μόσχα.
Η ισορία πραγματικά είναι σκληρή και «ξεβρακώνει¨ιδεολογίες «αγάπης» και «συντροφικότητας» στα μάτια των αναγνωστών του μέλλοντος.
Παράθεμα: Ανοιχτή επιστολή στο Υπουργείο Παιδείας « Ροΐδη Εμμονές
Το δόγμα της παρθενογένεσης, έχει και μια (δεύτερη) ανάγνωση, εσωτερική-πνευματική.
Ο Δίας, πατέρας των θεών, επισκέφθηκε τη Σεμέλη με μορφή καταιγίδας κι εκείνη γέννησε τον λυτρωτή Διόνυσο. Ο Έλληνας ήρωας Περσεύς γεννήθηκε επίσης από παρθένα μητέρα, τη Δανάη. Ο Δίας κατέστησε έγκυο την Δανάη με τη μορφή χρυσής βροχής και το παιδί που γεννήθηκε (ο Περσεύς) σκότωσε τη Μέδουσα (τις δυνάμεις του σκότους) και έσωσε την Ανδρομέδα (την ανθρώπινη ψυχή).
Συνεχίζοντας, η Ντεβάκι, η ακτινοβολούσα παρθένος της ινδικής παράδοσης, ενώθηκε με τον θεό Βισνού και γέννησε τον Κρίσνα. Οι γυμνοσοφιστές της Ινδίας λένε ότι ο Βούδας γεννήθηκε από το πλευρό της παρθένου Μάγια, ενώ με τρόπο θαυματουργικό θέλει η παράδοση τη γένεση και του Ζαρατούστρα (Ζωροάστρη) των Περσών από την παρθένο μητέρα του Dughdova από τον Ahura Mazda (ανώτερο θεό του σύμπαντος). Η Ίσις, αιγύπτια θεά της ευφορίας, γέννησε, σύμφωνα με τη θρησκεία των αιγυπτίων, με άμωμο σύλληψη, το θεό του ήλιου Ώρο, λατρευόταν δε με τα προσωνύμια «Δέσποινα», «Βασίλισσα των Ουρανών», «Άστρο της Θάλασσας», «Θεομήτωρ», κλπ.
Επίσης, ο Κετσακοάτλ, ο σταυρωθείς σωτήρας των Αζτέκων, ήταν γιος της παρθένου Βασίλισσας των Ουρανών, της Κλουλαμνάν. Αλλά και οι Κινέζοι είχαν μια παρθένο μητέρα θεά, όπως και οι αρχαίοι Ετρούσκοι, ενώ, τέλος, αναφέρεται μεγάλος αριθμός από μαύρες παρθένους-μητέρες θεού.
Όλα αυτά καταδεικνύουν όχι μόνο την ευρύτατη διάδοση του δόγματος της παρθένου-μητέρας, αλλά και την εξαιρετική παλαιότητά του, που ανάγεται στη λατρεία της γης, μυστική πηγή κάθε ζωής, αφού η μητέρα γη είναι εκείνη που γεννά τα πάντα, ενώ χάρη στη διαρκή της ανανέωση και αναγέννηση θεωρήθηκε ως η αθάνατη παρθένος.
Η εορτή λοιπόν του Ευαγγελισμού έχει έναν βαθύτερο συμβολισμό…
http://maga.gr/2014/03/23/parthenos-mitera-apo-ti-semeli-sti-maria/
(Ο Χρήστος Μπαξεβάνης, είναι δικηγόρος, Διδάκτωρ Νομικής Α.Π.Θ.)
http://www.koutipandoras.gr/article/115709/i-agria-grafi-ena-anatreptiko-vivlio-apo-ton-stelio-kanaki
«Η Αγρία Γραφή»: Ένα ανατρεπτικό βιβλίο από τον Στέλιο Κανάκη
12 Ιουνίου
2014
Μετά τις «Ιερές Βλακείες» για τον Χριστιανισμό έρχεται το δεύτερο και καίριο χτύπημα με το «Η Αγρία Γραφή» του Στέλιου Κανάκη. Ένα ανατρεπτικό και άκρως σαρκαστικό βιβλίο με θέμα τους παραλογισμούς και τις «απόλυτες αλήθειες» των γραφών.
Βιβλία τέτοιου είδους μπορούν να επιφέρουν, σε ορισμένους ανθρώπους, ανεπιθύμητες ενέργειες και παθολογικές διαταραχές.Περιγράφει και σχολιάζει απίθανες και ακατανόμαστες καταστάσεις γραμμένες από ανθρώπους που θεωρούσαν την γη τετράγωνη, τον ουράνιο θόλο βυθό μιας τεράστιας δεξαμενής ύδατος και αφόδευαν οπουδήποτε. Προειδοποιείστε πως περιεχόμενά του ενδεχομένως να παρακινούν σε αυτοκτονία, αιμομιξίες, κτηνοβασίες, σαδομαζοχιστικές καταστάσεις, βίαιη σεξουαλική συμπεριφορά ή παρεκτροπές, δολοφονίες, θηριωδίες.
Παράθεμα: Οι μυθολογικές ρίζες των Χριστουγέννων και του Χριστιανισμού | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές