Blog Action Day: Poverty – Φτώχεια

H φτώχεια και η ψυχρότητα των ποσοστών

Καλούμαι να γράψω για την φτώχια. Δεν μπορώ να πω ότι είναι ένα θέμα που με συναρπάζει, ή ακόμη με χαροποιεί . Πως άλλωστε να σε χαροποιούν οι στατιστικές και τα ποσοστά που αναπόφευκτα πάντα τις συνοδεύουν, ιδιαίτερα σε ένα τέτοιο θέμα. Τα ποσοστά όταν μετατραπούν σε απόλυτους αριθμούς ανθρώπινων υπάρξεων, σε παγώνουν.

Ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία το δικαίωμα στη γνώση και ένα ανθρωπίνως καλό βιοτικό επίπεδο δεν το απολάμβαναν τόσα πολλά εκατομμύρια, είναι όμως αυτή η πραγματική εικόνα; είναι πράγματι η αλήθεια; Όχι, γιατί ταυτόχρονα συναντούμε εικόνες παιδιών με πρησμένες κοιλίτσες, τις συναντούμε όλο και πιο συχνά, δημοσιεύονται στο Τύπο, στο διαδίκτυο, παντού. Η απόγνωση εξαθλίωσης στις χώρες του λεγόμενου μη ανεπτυγμένου Τρίτου Κόσμου είναι από τα «αγαπημένα» φωτογραφικά θέματα περιοδικών περιωπής, εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν πεινώντας ελάχιστο μολυσμένο νερό, νερό το οποίο κάνουν πολλά χιλιόμετρα π.χ. πάνω στο καυτό χώμα της Αφρικανικής σαβάνας για να το προμηθευτούν. Μια απλή έλλειψη βιταμίνης C είναι αρκετή να επιφέρει το θάνατο σε αυτούς τους ανθρώπους.

Από την «Ε»
«Από τις 36 χώρες που περιλαμβάνονται στη λίστα του Οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) ως εξαρτώμενες κατά κύριο λόγο από την εξωτερική βοήθεια για την επιβίωσή τους, οι 21 βρίσκονται στην Αφρική, οι 10 στην Ασία και οι 5 στη Ν. Αμερική. Στη λίστα προστέθηκε προσφάτως ως μερικώς εξαρτώμενη και η Μολδαβία. Ο συνολικός πληθυσμός τους ανέρχεται σήμερα σε 1,1 δισ. κατοίκους κι αναμένεται να φτάσει το 1,5 δισ. ως το 2025 και τα 2 δισ. ώς το 2050. Κατά την Π.Τ., τουλάχιστον 33 χώρες κινδυνεύουν αυτή τη στιγμή από πολιτική αποσταθεροποίηση και εσωτερική σύγκρουση εξαιτίας της ακρίβειας των τροφίμων. Η έλλειψη δεν γίνεται πλέον αισθητή μόνο στους πολύ φτωχούς, αλλά διαβρώνει το εισόδημα της εργατικής και μεσαίας τάξης υποθάλποντας τη λαϊκή δυσφορία και ασκώντας νέες πιέσεις στις εύθραυστες κυβερνήσεις. Η άνιση κατανομή των διατροφικών αγαθών και οι διαμάχες για τον έλεγχο των συρρικνούμενων φυσικών πόρων αποτελούν για τις κυβερνήσεις μείζονα πολιτική και κοινωνική πρόκληση που κινδυνεύει να εξελιχθεί σε γενικευμένη κρίση καθώς οι κλιματικές αλλαγές θα προχωρούν και ο πληθυσμός της Γης θα αυξάνεται από 6,7 δισ. σε 9,2 δισ. μέχρι το 2050.»

Τα παραπάνω δεν είναι παρά μία μικρή, ελάχιστη εικόνα της πραγματικότητας, γιατί η εξαθλίωση χτύπησε και τη πόρτα του λεγόμενου Δυτικού Κόσμου, χτύπησε τη γειτονιά μας, εμάς τους ίδιους. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία που ήρθαν στη δημοσιότητα από έρευνα της Eurostat, 72 εκατομμύρια Ευρωπαίοι πολίτες βρίσκονται στα πρόθυρα της φτώχειας. Η μεγαλύτερη απειλή αφορά χώρες οι οποίες παρά την κοινωνική προστασία και τις παροχές του κράτους, οι πολίτες τους δεν είναι σε θέση ν’ αντιμετωπίσουν το πρόβλημα λόγω ενδογενών παραγόντων. Στις χώρες αυτές, μεγάλο ποσοστό των νοικοκυριών έχουν μέσο εισόδημα κάτω από το όριο του 60% του μέσου εθνικού εισοδήματος. Ενδεικτικά, στη Σλοβακία, την Ιρλανδία και την Ελλάδα το 21% του πληθυσμού αντιμετωπίζει προβλήματα φτώχειας και ακολουθούν η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία με 19%. Στις χώρες αυτές, το ποσοστό θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο χωρίς την παρέμβαση του κράτους υπό μορφή κοινωνικών ενισχύσεων (συντάξεις, ταμεία, κοινωνική ασφάλεια, κ.λ.π.). Συγκεκριμένα, χωρίς την κρατική παρέμβαση, η Σλοβακία θα αντιμετώπιζε ποσοστό φτώχειας της τάξεως του 43%, με την Ιταλία να την ακολουθεί με ποσοστό 42%, την Ελλάδα με 41% και την Ισπανία και τη Λιθουανία με 40%. (Νάτοι πάλι οι αριθμοί)

Όλα αυτά με το 1-2-3-4-5 ίσως και 6% (ξέρω ‘γω…) του παγκόσμιου πληθυσμού  να κατέχει πλούτο που αντιστοιχεί σε προϋπολογισμούς πάμπολλων κρατών. Με την πρόσφατη χρηματιστηριακή «κρίση» τεράστια κεφάλαια άλλαξαν χέρια, πολλοί νεόπτωχοι προστέθηκαν στη νέα πραγματικότητα, και τα κεφάλαια αυτά, είμαι σίγουρος, ωφέλησαν και πάλι αυτό το 1-2-3-4-5 ίσως και 6% (ξέρω ‘γω…). Τους ελάχιστους ισχυρούς.

Τι να συνεχίσω.