άν είναι αλήθεια (που είναι) ότι η ανωνυμία παρέχει βήμα σε συκοφάντες, άλλο τόσο είναι αλήθεια ότι δεν λείπουν, σε καθημερινή βάση, οι επώνυμοι συκοφάντες. Tα παραδοσιακά μέσα με φανερό ή κεκαλυμμένο τρόπο έχουν ξεκινήσει ένα κυνήγι εναντίον των ιστολογίων, παράλληλα κάποιοι παραγνωρίζουν το γεγονός ότι αυτά τα «παραδοσιακά μέσα» εκτός από έντυπη και ηλεκτρονική ενημέρωση παρέχουν και διαδικτυακή. Χρησιμοποιούν δηλαδή όλες τις νόμιμες μορφές, και πολύ καλά κάνουν, προκειμένου να «σταθούν» και να «κρατήσουν» το έδαφος που (κερδοφόρα) τους αναλογεί. Η ενημέρωση όμως είναι προϊόν όχι μόνο εμπορεύσιμο, αλλά και αναπόφευκτα παιδευτικού χαρακτήρα, διαμορφώνει και μορφώνει. Προσανατολίζει απόψεις, προετοιμάζει το έδαφος για θετικές ή αρνητικές αντιδράσεις στο άλφα ή βήτα θέμα που πρόκειται να εμφανιστεί. Η ενημέρωση επομένως παίζει ρόλους πολλαπλούς, πολυεπίπεδους, ταυτόχρονα δε, βοηθά την εξουσία στον εποπτικό της ρόλο, δηλαδή στη συνοχή των κοινωνικών στρωμάτων και τάξεων που αποτελούν το κράτος ώστε να αποφεύγονται τυχόν δυσάρεστοι κλυδωνισμοί που μπορούν να το αμφισβητήσουν. Λογικό. Ποια καθεστηκυία τάξη θέλει να χάσει την εύρυθμη λειτουργία και τα προνόμιά της;
Το φαινόμενο του κιτρινισμού, της συκοφαντίας και της αήθειας είναι γέννημα-θρέμα της ίδιας της κοινωνίας. Την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία, για να μην πω εικοσαετία, τα φαινόμενα αυτά έχουν πολλαπλασιαστεί και τον τελευταίο καιρό ενταθεί λόγω της λειψής αλλά και διεφθαρμένης λειτουργίας του κράτους και των οργάνων του.
Η χρήση της ψευδώνυμης ή ανώνυμης ταυτότητας δεν χρησιμοποιείται μόνο διαδικτυακά, δεν είναι νέο κοινωνικό φαινόμενο, όπως πολύ βολικά θέλουν να μας το παρουσιάζουν. «Συνηθίζεται και στον παραδοσιακό Τύπο, του οποίου την ελευθερία κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε να περιστείλει. Οι σοβαρότερες παραβιάσεις προσωπικών δεδομένων, της τιμής και της υπόληψης πολιτών γίνονται σήμερα από την τηλεόραση, της οποίας η νόμιμη λειτουργία παραμένει αρρύθμιστη εδώ και 20 χρόνια» αναφέρει, και πολύ σωστά η κ. Ελισάβετ Δεληγιάννη στην «Κ».
Το ψευδώνυμο συνοδεύει ιστορικά τον άνθρωπο και την εξέλιξη του ιδίου και της κοινωνίας του. Υπάρχει από τότε που ο άνθρωπος ανακάλυψε τη γραφή. Το ψευδώνυμο και· μέσω αυτού η προσπάθεια της ασφαλής ανωνυμίας ήταν και είναι ένα πρόχειρο και βολικό εφόδιο· ορισμένες φορές αναγκαίο για την ασφάλεια της ίδιας της ύπαρξής του. Η συκοφαντία, η απάτη, η αλλοίωση εννοιών, η εξαπάτηση εκ προθέσεως, η παραπληροφόρηση και η πλαστογραφία, υπήρξαν σε ολόκληρη την αρχαιότητα καθώς τότε απουσίαζε και η έννοια της «πνευματικής ιδιοκτησίας», μην το ξεχνάμε. Πλαστά και παραποιημένα συγγράμματα των Ηροδότου, Πλάτωνα, Όμήρου, Ησίοδου και πολλών άλλων, κυκλοφορούσαν ελεύθερα, για να μην αναφέρουμε το όργιο αναπαραγωγών που γνώρισε το 2ο αιώνα το έργο του Γαληνού που προσφέρονταν με άλλα ονόματα και αντίγραφα πολλαπλασιάζονταν με πλαστές παραγωγές και ψευδώνυμα. Να τονίσω μία λεπτομέρεια που έχει σημασία: Ένα ψευδώνυμο ή ανώνυμο έργο δεν είναι κατ’ ανάγκη ένα πλαστογράφημα ή συκοφαντικού περιεχομένου, δεν αποκλείεται όμως να είναι. Όπως και για ένα οποιοδήποτε κείμενο, η ανωνυμία του ή, η επωνυμία του δεν το κάνει κατ’ ανάγκη έγκυρο ή άκυρο.
Να μην επεκταθώ στα ψευδώνυμα που χρησιμοποίησαν σχεδόν στο σύνολό τους μεγάλοι συγγραφείς, ποιητές και καλλιτέχνες ανά τους αιώνες, θα χρειαστούν τουλάχιστον χίλιες ακόμη λέξεις.
Στο θέμα μας
Μία συγκεκριμένη ιστοσελίδα δημιουργήθηκε από ορισμένους για σκοπούς τους οποίους οι ίδιοι γνωρίζουν, χρησιμοποιώντας για πλατφόρμα το blogspot το οποίο είναι πρακτικό, δεν κοστίζει τίποτα, είναι δωρεάν. Λόγω της πλατφόρμας αυτής, εντάσσεται αυτομάτως στα blog aggregators και μέσω αυτών γίνεται γνωστό ταχύτερα απ’ ότι ένα απλό σάιτ, δηλαδή το να «δηλώσεις» και να καταχωρηθείς σαν blogger είναι σαν να ανοίγεις ένα μαγαζί χωρίς έξοδα, αβίαστα και με … Έτοιμη πελατεία! Δημόσια πρόσωπα θίχτηκαν, πλάκωσαν οι μηνύσεις κ.ο.κ. τα υπόλοιπα τα ξέρετε μην τα ξαναλέω. Εντάξει, ούτε σχέση έχω με τους κυρίους, ούτε θέλω να τους μάθω, επιλογή τους ήταν και ίσως (δεν είναι εύκολο) να πληρώσουν για αυτή.
«Έντιμα» παραδοσιακά ΜΜΕ άδραξαν την ευκαιρία, βγάζοντας προς τα έξω την εξής λογική: Ό μπάτσος είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο. Άρα ο μπάτσος είναι μπουζούκι.
Το βιολί όμως συνεχίζεται, και το βιολί δεν είναι μπουζούκι
Ότι μέτρα καταστολής και να παρθούν, η τεχνολογία καλπάζει και ξεπερνά με χίλια τα νομοσχέδια την ώρα που γράφονται, κατατίθενται και γίνονται νόμοι του κράτους. Το ξέρουν καλά. Απόδειξη είναι η ρεαλιστική (κάτι ξέρουν αυτοί) απόφαση που πήρε στις 27.02.2008, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας. Επιτρέπει υπό αυστηρούς όρους τη λεγόμενη online-παρακολούθηση υπόπτων και ταυτόχρονα θεσπίζει ως νέο βασικό δικαίωμα το «απόρρητο» στο ιντερνέτ.
Όμως εάν βγάλουν νόμους που χαλιναγωγούν, ελέγχουν (που δεν), και φιμώνουν την ελεύθερη έκφραση των ανώνυμων, άντε ψευδώνυμων ιστολόγων και λοιπών χρηστών του διαδικτύου, και εάν όπως λένε νοιάζονται για το καλό του πολίτη, να αποδείξουν στη πράξη την εντιμότητα των λόγων τους, φτιάχνοντας αντίστοιχους νόμους που να δίνουν το δικαίωμα στον όποιο πολίτη να μηνύει πολιτικούς σε περίπτωση που αυτοί αθετούν αυτά που υποσχέθηκαν προεκλογικά. Η μη-τήρηση των προεκλογικών τους «δεσμεύσεων» δεν είναι εξαπάτηση; δεν είναι συκοφαντία της δημόσιας ζωής; Όταν ο πολιτικός μιλά αυθαίρετα εξ ονόματός μου δεν παραποιεί και πλαστογραφεί την προσωπικότητά μου;
Εμένα τον ανώνυμο (μπα, ποιος απλός πολίτης είναι επώνυμος) πολίτη ποιος θα με προστατέψει; Σιγά τώρα.
.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Σωστός ο Ρο. Προσυπογράφω!!!
Ο Ελύτης άραγε σήμερα θα είχε πρόβλημα λόγω ψευδωνύμου;
Αχ, ναι τα ελληνόφωνα ιστολόγια πρέπει να μπουν στον νόμο περί τύπου και να αποκτήσουν και επώνυμο υπεύθυνο κατά τον νόμο…(Τέτοια μπαρούφα είχε πετάξει και ο θρυλικός Λιακό).
Άραγε οι γράφοντες ελληνικά ιστολόγια από το εξωτερικό όπως εσείς αγαπητέ Ροΐδα που είσθε και ευσευής Ελληνοουρουγουανός, που θα υπάγονται;
Το άθεο ίδερνετ δεν ελέγχεται εύκολα και διάφοροι κοτζαμπάσηδες που τεχνολογικώς βρίσκονται στο 1977 ανησυχούν σφόδρα…
1000% δίκιο έχεις. Και να υπενθυμίσω πως κανένας πολίτης (και κανένας πολιτικός) δεν οδηγήθηκε στην αυτοκτονία λόγω δημοσιευμάτων σε μπλογκ -αλλά εκείνος ο καημένος είχε αυτοκτονήσει λόγω της εκπομπής της «κυρίας» Νατάσσας Ράγιου. Και ο Κοροβέσης είχε στοχοποιηθεί από τη Νικολούλη σαν αρχηγός της 17 Ν. Για την συμβολή τους αυτή στην κατασυκοφάντηση αθώων ανθρώπων, η μεν κυρία Ράγιου ανταμείφθηκε με μια βουλευτική υποψηφιότητα και η κυρία Νικολούλη απολαμβάνει τεράστιας φήμης ως «λαγωνικό -χαφιές».
Όποιος λοιπόν θεωρεί πως πρέπει να ρυθμίσει την λειτουργία των μπλογκς, όταν αδιαφορεί για φαινόμενα σαν τα παραπάνω είναι, το λιγότερο, συνεργός σε εγκλήματα.
τι αυταπάτες!
οι κυβερνώντες δεν είναι εκεί που είναι για να προστατεύουν τους πολίτες! είναι εκεί που είναι για να υπηρετούν τα συμφέρονταν αυτών που τους τοποθέτησαν εκεί. ναι, ξέρω, δημοκρατικά εκλεγμένοι -χμ? και ο ρόλος των ΜΜΕ? η επίδραση που ασκούν στο εκλογικό σώμα?
ποιος αλήθεια πιστεύει ακόμα ότι οι πολίτες εκλέγουν με βάση την κρίση τους?
πρόκειται απλά για άλλη μία ένδειξη της σαθρότητας που επικρατεί.
Εγώ θύμωσα πρωί-πρωί όταν διάβασα το κάλεσμα-επιστολή της ΕΣΗΕΑ Πελοποννήσου προς την Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος να… κάνει έρευνα και να συλλάβει «ανώνυμους μπλόγκερ στο Νομό Αχαίας» και είπα να τους βρίσω λιγουλάκι επωνύμως (μέσα στα πλαίσια της σάτιρας-κατά-Λεβέντη). Προβλέπω ΠΟΛΥ γέλιο έτσι, αλλά
και ΠΟΛΥ σοβαρές θετικές επιπτώσεις στο γόνιμο διάλογο:
«Το ΞΥΠΝΗΜΑ του ΓΙΓΑΝΤΑ (Δημιογράφοι καλούν την αστυνομία να συλλάβει bloggers), οπότε ΣΑΣ ΒΡΙΖΩ ΕΠΩΝΥΜΩΣ, ΚΑΝΤΕ ΜΟΥ ΜΗΝΥΣΗ ΖΩΑ!»
(λινκ μέσω της κεντρικής σελίδας μου)
Την ώρα που διαβάζω τις γραμμές σου Ροίδη, αφήνω αναπάντητη κλήση απο «δημοσιογράφο» που υπογράφει με ψευδώνυμο σε εφημερίδα προκειμένου να του καταθέσω το σχετικό ποσόν ώστε να συνεχίσει να μην επιτίθεται στην εταιρία-στόχο όπου εργάζομαι.
Καλή μας τύχη!
Δηλώνω ότι συμφωνώ με το κυρίως σώμα του κειμένου και τις θέσεις τις οποίες εικονογραφεί.
Έχω όμως την εξής απορία σε σχέση με την πρόταση που αφορά την νομική πρόβλεψη της κατοχύρωσης του δικαιώματος της μήνυσης πολιτικών από πολίτες. Δεν θα ήταν κάτι τέτοιο εξόχως περίπλοκο και αμφιβόλου συνταγματικής συμβατότητας; Η μήνυση προσώπων τα οποία καλύπτονται από ασυλία, εν προκειμένω βουλευτική, αποτελεί, στην πραγματικότητα, κενή διαδικασία. Ο μόνος τρόπος εισαγωγής νοήματος σε μια τέτοια κατάσταση είναι η άρση, η κατάργηση της εν λόγω ασυλίας. Εκτός βεβαίως εάν τα πρόσωπα τα οποία προτιθέμεθα να μηνύσουμε, στην υπόθεση που κάνουμε, είναι πολιτικοί υπό την ευρύτερη έννοια του όρου. Αλλά μήπως η ευρεία έννοια του όρου είναι πολύ ασαφής; Γιατί η φράση «πολιτικά δραστήριος» περιγράφει μια, δυνητικά, ιδιαίτερα εκτενή δράση, η οποία μπορεί να εντοπιστεί σε ποικίλα πεδία της καθημερινής αλληλεπίδρασης κάθε πολίτη με την κοινωνία στην οποία «ανήκει». Μάλλον η κατηγορία προσώπων που αναζητούμε είναι οι κομματικοποιημένοι. Αυτοί δηλαδή των οποίων ο συναγελασμός με τους μεγάλους κομματικούς σχηματισμούς, θεωρούμε ότι χαρακτηρίζει αρνητικά. Αυτοί είναι απλοί πολίτες και μπορούμε εάν θέλουμε να τους μηνύσουμε. Για ποιόν ακριβώς λόγο; Αυτοί ασφαλως είναι που ισχυροποιούν τους εκάστοτε επίδοξους βουλευτές με την ψήφο της εμπιστοσύνης τους αλλά δεν είναι αυτοί που ασκούν την εξουσία. Θεωρητικά είναι, πρακτικά όχι. Άρα εάν επέμενε κανείς, θα έπρεπε τελικά να ζητήσει το δικαίωμα της νομικής προσβολής των πραγματικών πολιτικών, των βουλευτών και των υπουργών. Αυτό βρίσκεται σε ευθεία αντίθεση με το Σύνταγμα και το Πολίτευμα και αποτελεί νομίζω ακραία τοποθέτηση η οποία χρησιμοποιείται για λόγους έμφασης. Το Σύνταγμά μας, εμάς των πολιτών, πρέπει να το σεβόμαστε και να το υπερασπιζόμαστε όλοι, καθώς είναι αυτό το οποίο βρίσκεται υπεράνω κάθε εξουσίας και κάθε υποκειμενικής θεώρησης των δικαιωμάτων μας.
Για αυτόν τον λόγο τοποθετούμαστε εξάλλου υπερ της ανωνυμίας και ψευδωνυμίας μας. Γιατί είναι Δικαίωμά μας – το οποίο δεν είναι δυνατόν να αναιρεθεί για μυωπικούς τεχνικούς λόγους.
The Illustrious Grimace,
Η συλλογιστική σας είναι σωστή, το κείμενό μου όμως κινείται σε άλλα επίπεδα, όταν στο τέλος υπογραμμίζω αρχίζοντας με «να αποδείξουν στη πράξη την εντιμότητα των λόγων τους, φτιάχνοντας αντίστοιχους νόμους που να δίνουν το δικαίωμα στον όποιο πολίτη κλπ. κλπ.» το κάνω με διάθεση ειρωνική σαρκάζοντας κατά κάποιο τρόπο, το πως μία αστική δημοκρατία θεσμοθετεί ορίζοντας τι είναι και τι δεν είναι προς όφελός της. Το όφελος του πολίτη δεν ταυτίζεται πάντα ξέρετε, με αυτό της εξουσίας.
Αγαπητέ Ροίδη θα μου επιτρέψετε να ανεβάσω κι εδώ ένα σχόλιο που ανέβασα αλλού ελαφρώς παραποιημένο,
«Ο δημοσιογράφος πληρώνεται, υπάρχουν κρατικά όργανα για να τον ελέγχουν και συλλογικά όργανα για να τον εκπροσωπούν αλλά υπάρχει και νομοθεσία για να τον προστατεύει (οι αστειότητες με το απόρρητο πρόσφατα) και έχει θεσμοθετημένα δικαιώματα. Ο blogger δεν έχει τίποτα από τα παραπάνω (και ούτε θέλει) και αυτό είναι υπεραρκετό για να καταστήσει διακριτούς τους δύο ρόλους. Από εκεί και πέρα αν θέλουν να νομοθετήσουν για το blogging σαν να είναι δημοσιογραφία θα πρέπει, πριν μας πουν ποιες είναι οι υποχρεώσεις, μας να μας αναγνωρίσουν και να διασφαλίσουν πρώτα δικαιώματα, αντίστοιχα και όχι όμοια με των δημοσιογράφων, και να τα θεσμοθετήσουν! Τόσο απλό είναι! Φυσικά, ακόμα και να μας τα δώσουν θα το κάνουν απλά σαν αντάλλαγμα για να μας στερήσουν άλλα και να μας χειραγωγήσουν, οπότε κι εμείς δεν τα θέλουμε. Άλλωστε ότι δικαιώματα χρειαζόμαστε μας τα παρέχει απλόχερα η φύση του μέσου!»
Επειδή το προηγούμενο σχόλιο είναι σε πρώτο πληθυντικό διευκρινίζω ότι είναι μόνο η άποψη μου και δεν εκπροσωπώ κανέναν.
Το θέμα είναι αν ο νομοθέτης γνωρίζει ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ, ΕΝΔΕΛΕΧΩΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΩΣ τι σκατά είναι ένα blog και δεν αρκείται στο ράδιο αρβύλα.
Βλέπω μια υποβόσκουσα προσπάθεια φίμωσης εκ μέρους των κυβερνώντων, μόνο που δεν πρόκειται να περάσει διότι ζούμε στην Ε.Ε. ευτυχώς για εμάς και δυστυχώς γι’αυτούς…
doctor
Εμπεριστατωμένος και διάφανος όπως πάντα, 1000+1 %.
Αντιλαμβάνομαι την ειρωνική διάθεση της διατύπωσης και για αυτό έγραψα ότι η χρήση της γίνεται «για λόγους έμφασης». Δεν θεώρησα ότι είχε κυριολεκτικό χαρακτήρα, αλλά έκανα τον σχολιασμό μου πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα, για να τονίσω πως το υπάρχον σύστημα αφενός δεν είναι καθόλου εύκολο (και πρακτικό) να αναθεωρηθεί σε τέτοιο βάθος που να επιτρέπει την προσβολή των υψηλότερων διαστρωματώσεών του και αφετέρου ενδεχομένως (;) να μην είναι καν απαραίτητο να δεχθεί τόσο ριζικές αναδιατάξεις. Στο σημείο αυτό δύο τινά υπάρχουν: είτε είμαι ελαφρώς off topic είτε γίνεται αποδεκτή η σύνδεση που αποπειρώμαι να κάνω μεταξύ των μέσων και των δυνατοτήτων που θα μπορούσαμε να κατέχουμε και αυτών τα οποία ήδη κατέχουμε. Οι αστικές δημοκρατίες, όπως πολύ σωστά παρατηρείτε, έχουν την κακή συνήθεια να δημιουργούν αυτόματα αυτοπροστατευτικούς μηχανισμούς, ορμώμενες όχι πάντοτε από μια αίσθηση ανώτερου δικαίου αλλά από τα ιδιοτελή κίνητρα ενός τμήματος εξ αυτών που τις συναποτελούν. Το όφελος του πολίτη είναι δεδομένο ότι δεν μπορεί να ταυτιστεί με αυτό της εξουσίας, του κράτους, καθώς οι εκφάνσεις του είναι εκατομμύρια, είναι όσοι και όσες είμαστε εμείς, και το κράτος προσπαθεί να βρει (όχι πάντα ειλικρινώς) έναν «μέσο όρο» οφέλους, δικαίου για όλους μας. Το ούτως ή άλλως δύσκολο αυτό του έργο, δυσχεραίνεται περαιτέρω από την εξ ορισμού νοσηρή και διαβρωτική φύση της ίδιας της άσκησης της εξουσίας. Συμπερασματικά, θα πω ότι βεβαίως και πρέπει να εξετάζουμε την εξουσία και τους μηχανισμούς της με καχυποψία και κυνισμό, ενθυμούμενοι όμως παράλληλα, πως ο δικός μας ρόλος στον τρόπο λειτουργίας τους είναι, ανεξαρτήτως του εάν μας αρέσει ή όχι, οργανικός. Είναι δική μας δουλειά να επαναφέρουμε την, ορθά χαρακτηριζόμενη, «πονόψυχη εξουσία» στον ίσιο δρόμο όταν θεωρούμε πως, για ακόμα μία φορά, έχει παραστρατήσει. Και αυτό, ελπίζω ειλικρινά, πιθανόν να μπορούμε να το πράξουμε μέσα στην υπάρχουσα κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα.
Φιλικά, Grimace
Παραλλαγή παλιού ανέκδοτου:
Μπαμπά έγινα δημοσιογράφος λέει χαρούμενο το γυφτάκι στο μπαμπά του
Ενθουσιάζεται ο γύφτος που θα σωθεί η οικογένεια και αρχίζει τις ερωτήσεις
Δηλαδή πηγαίνεις για διακοπές στη Μύκονο με το Cherokee σου
Όχι λέει το γυφτάκι
Δηλαδή σε καλούνε σε εκδηλώσεις και στην τηλεόραση διάσημοι
Όχι λέει το γυφτάκι
Δηλαδή τα παίρνεις από πολιτικούς και επιχειρηματίες για να υποστηρίξεις τις θέσεις τους
Όχι λέει το γυφτάκι
Τότε παιδί μου blogger πήγες και έγινες όχι δημοσιογράφος του λέει ο γύφτος.
Πάντως δεν είναι τυχαίο που όλη αυτή η ιστορία για τα blogs και τη ρύθμιση της λειτουργίας τους ξεκίνησε από το «blog» που διατηρούσε ένας επαγγελματίας «δημοσιογράφος»
@doctor: Καμμία ΕΕ δεν πρέπει να περιμένουμε να μας σώσει σε αυτή την περίπτωση. Εμείς οι ίδιοι πρέπει να δέιξουμε τη δυσαρέσκεια μας και να μη περάσει ο νόμος.
Προσυπογράφω το post.
Αυτό που θα έχει βέβαια πολύ ενδιαφέρον είναι πώς θα εξελιχθεί το μέσο, ποιοί θα γίνουν οι «σταρ» του (opos ameriki), τι θα πρεσβεύουν και σε ποιό βαθμό θα εμπλέκονται με την εξουσία. Δε μπορώ να φανταστώ τον αγαπητό Ρο να γίνεται ποτέ «καρδινάλιος» της διαδικτυακής παραπληροφόρησης, φαίνεται όμως πως ήδη υπάρχουν αρκετοί που θα εποφθαλμιούσαν έναν τέτοιο ρόλο. Επώνυμοι, ψευδώνυμοι ή (προς το παρόν) ανώνυμοι.
Αγαπητέ omadeon,
Επειδή τα μπλογκς βρίσκονται στο κέντρο των συζητήσεων αυτή την εποχή, και επειδή το «Ροΐδη Εμμονές» λόγω της θεματολογίας του, κάποιοι ψάχνουν να του βρουν ψεγάδι ή κάποιο στραβοπάτημα, θα παρακαλούσα να προσέχουμε στο εξής (και στα δικά σας μπλογκ) τα λόγια μας και πως τα διατυπώνουμε.
Δηλώνω ότι αυτά που λες στο σχόλιο σου, είναι καθαρά προσωπικές σου απόψεις και δεν αφορούν ή υιοθετούνται από το ιστολόγιο «Ροΐδη Εμμονές».
ευχαριστώ.
zaphod, ο Ελύτης δεν θα είχε ποτέ διλήμματα τέτοια.
.
pølsemannen, Motorcycle boy, Кроткая, Ανέστης, harisheiz, doctor, meniek, SimonSays, Elikas, The Illustrious Grimace.
Θέλουν υπεύθυνους κατά το νόμο ξεχνώντας ότι το διαδίκτυο είναι σε συνεχή εξέλιξη και από εδώ και στο εξής θα πρέπει να λάβουν υπ’ όψη τους, ότι αν τώρα το εργαλείο του ελεύθερο λόγου είναι τα φόρουμ και τα μπλογκ, αύριο θα είναι κάτι άλλο (ίσως), αυτο που είναι οδυνηρά γι΄αυτούς σίγουρο, είναι ότι διαδικτυακό Βήμα ήρθε για να μείνει, δεν είναι κάτι περαστικό. Ας το χωνέψουν το συντομότερο, κι ας προσαρμοστούν…
.
Mantalena Parianos, σ’ευχαριστώ.
.
elias, 😀
Συνοπτικά η άποψή μου:
1) Κάθε προσπάθεια εξομοίωσης των ιστολογίων με τις εφημερίδες και τα λοιπά ΜΜΕ συνιστά νομική ακροβασία που προσκρούει στο Σύνταγμα.
2) Το δικαίωμα στην ανωνυμία/ψευδωνυμία είναι επίσης συνταγματικά κατοχυρωμένο.
3) Τυχόν ρυθμίσεις για «υπεύθυνο κατά το νόμο» κλπ., εκτός από αντισυνταγματικές, είναι και εντελώς ανεφάρμοστες στην πράξη.
4) Υπάρχει όντως ένα θέμα με το γεγονός ότι η συκοφαντία στο διαδίκτυο μπορεί να χρησιμοποιεί την ανωνυμία σαν ασπίδα για να μένει ατιμώρητη. Υπάρχουν όμως και δυνατότητες να λυθεί αυτό, χωρίς να διακυβεύεται το δικαίωμα στην ελεύθερη έκφραση.
Όλα τα ανωτέρω τα αναλύω στο μπλογκ μου σε πέντε ποστ (κύριε Ροΐδη συγγνώμη για την αυτοδιαφήμιση), που δεν θα ήθελα να τα κάνω επικεφαλίδες. Όποιος όμως θέλει να κάνει τον κόπο να τα διαβάσει, πολύ ευχαρίστως να τα κουβεντιάσουμε σημείο προς σημείο…
Την καλημέρα μου
Σε αυτή την τεταμένη κατάσταση κύριε Ροίδη θα σας παρακαλούσα (τότε) να ΣΒΗΣΕΤΕ το σχόλιό μου, αρ. 17 διότι εκφράζει απορίες και εικασίες που ΠΡΑΓΜΑΤΙ μπορούν να τεθούν στο στόχαστρο.
Υ.Γ. Το σχόλιο 17 το ΕΣΩΣΑ, μαζί με την υπόλοιπη ιστοσελίδα, για όποιον αμφιβάλλει στο μέλλον ότι _δεν_ είναι κάτι αξιόμεμπτο.
Παρόλ’ αυτά (όπως βλέπετε) επιβάλλονται άλλου είδους τεχνικά μέσα, που θα εξασφαλίσουν στο μέλλον την ασφάλεια των μπλόγκερ από συκοφαντικές διώξεις για ανύπαρκτη συκοφαντική δυσφήμιση, π.χ. αυτόματα αρχεία πλήρους αρχειοθέτησης (ιδιωτικά μεν αλλά 100% αξιόπιστα).
Σε μερικά χρόνια θα υπάρξουν σκάνδαλα ψευδών ισχυρισμών για ΑΝΥΠΑΡΚΤΑ λεχθέντα που θίγουν κάποιους, που μέσω δικών τους μαρτύρων και ίσως και παραχαράξεων του Ψηφιακού Λόγου θα προσπαθούν να πείσουν δικαστές και εταιρείες να φιμώσουν κόσμο. Το λέω γιατί διεθνώς σημειώθηκαν ήδη τέτοια κρούσματα. Π.χ. δεν είναι καθόλου σπάνιο να χάσει κανείς σε άλλες χώρες την πρόσβαση στο διαδίκτυο μέσω της αποστολής συκοφαντικών επιστολών στην εταιρεία που του παρέχει τη σύνδεση, ή στην δική του εταιρεία (κάτι ακόμη χειρότερο) ή πανεπιστήμιο. Τα θύματα των ύπουλων αυτών καταγγελιών είναι ήδη πολλά, ένας εξ αυτών είναι φίλος μου και παρά λίγο να μην τελειώσει το Ντοκτορά του επειδή κάποιος θιχθείς χωρίς λόγο τον κατήγγειλε για δήθεν επιθέσεις.
Υπάρχει ένας λάκκος ακαθαρσίες διεθνώς, σε τέτοια θέματα…
omadeon, ok. το διέγραψα.
.
Ανέστη, έχεις απόλυτο δίκιο, ο αγώνας βρίσκεται κυρίως εκεί έξω, όμως και εδώ δεν είναι αμελητέας δύναμης, κι είμαστε στην αρχή.
Παράθεμα: , , ,
Νομική υπευθυνότητα των ιδιοκτητών μπλογκ για τα σχόλια τρίτων…ιδού η νομοθεσία των ΗΠΑ (από το 1996 παρακαλώ): http://en.wikipedia.org/wiki/Section_230_of_the_Communications_Decency_Act
Κύριε Ροίδη γράφω από αλλού γιατί έχουμε διακοπή ρεύματος. Είδα το σύνδεσμο του Σάϊμον και… έτριβα τα μάτια μου, πάντως είχα μάθει κάτι άλλο χειρότερο για τη Σουηδία όπου διώχθηκε ποινικά Υπουργός επειδή είχε επιτρέψει ρατσιστικά σχόλια στο μπλογκ του πρόσφατα (και είχε φέρει το θέμα στην Ελληνική μπλογκόσφαιρα ο Αλλού Φαν Μαρξ).
Κοιτάξτε, το θέμα δεν είναι ούτε απλό ούτε εύκολο. Μάλλον σημαίνει ότι…. η ΑΝΗΛΙΚΗ νεανίς Ελληνική μπλοσκόσφαιρα θα πρέπει να δώσει εξετάσεις ωριμότητας και να επιταχύνει την ενηλικίωσή της.
Παρόλ’ αυτά, ας μη μετατραπεί πρόωρα σε μιμητική γεροντοκόρη… Ας ακούσει και προοδευτικές φωνές αλλού στον πλανήτη, και ιδίως ας προσπαθήσει να κατοχυρώσει ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ αντί να ασχολείται μόνο αμυντικά με είδη καταστολής και νόμων καταστολής.
Περισσότερα θα βρείτε και σε σχετικές συζητήσεις στο μπλογκ του Χάρη, στου Χασοδίκη και σε δικά μου «εκφραστικά πειράματα».
Εννοείται ότι… ανατριχιάζω με την κατάσταση στη Σουηδία και στις ΗΠΑ και ευελπιστώ ότι θα υπάρξουν καλύτερα παραδείγματα προς μίμηση. ΑΝ ΟΧΙ, θα χρειαστεί ΕΥΕΛΙΞΙΑ και ΠΡΩΤΟΤΥΠΙΑ από μας.
@Simos υπάρχει όμως μία τέτοια απόφαση που αναφέρεται εδώ http://www.broowaha.com/article.php?id=409 από δικαστήριο. Το είχαν δημοσιεύσει jim hellas και vrypan