ην περασμένη εβδομάδα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) εξέδωσε την πέμπτη (!) κατά σειρά καταδίκη της χώρας μας για την παραβίαση της ελευθερίας έκφρασης των δημοσιογράφων.
Ομόφωνα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (ΕΔΔΑ) δικαίωσε τον δημοσιογράφο κ. Μανώλη Βασιλάκη για τους χαρακτηρισμούς (απόψεις, λέμε εμείς) που εξαπέλυσε κατά μιας εθνικιστικής οργάνωσης την περίοδο του σκανδάλου Οτσαλάν.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή για να καταλάβει (χοντρικά) και ο τελευταίος αναγνώστης την όλη αθλιότητα.
1. Το 1999 ο κ. Βασιλάκης μιλώντας σε εκπομπή του Νικήτα Λιοναράκη, καταφέρθηκε κατά του «Δικτύου 21», μέλη του οποίου είχαν αναμειχθεί στη θλιβερή για τη χώρα μας υπόθεση.
2. Μέλη του «Δικτύου 21», χρησιμοποιώντας τον τυποκτόνο νόμο της χώρας μας, κατέθεσαν 21 πανομοιότυπες αγωγές για τις ίδιες εκφράσεις(!!!)
3. Παρά το γεγονός ότι όλες (και οι 21) αγωγές ήταν πανομοιότυπες (καρμπόν), δεν δέχτηκε να τις συνεκδικάσει, να εκδικαστούν δηλαδή από κοινού, αλλά μεγιστοποίησε την οκταετή ταλαιπωρία των δύο δημοσιογράφων, κυρίως του Μ.Β. ο οποίος είχε υποστεί και τις 21 αγωγές, τρέχοντάς τους συνεχώς στα δικαστήρια.
4. Η ελληνική Δικαιοσύνη αντί να προστατεύσει την ελευθερία του λόγου και να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων επιδίκασε εξοντωτικές αποζημιώσεις.
5. Η πιο εξωφρενική όλων ήταν η καταδίκη του για ένα ανυπόγραφο κείμενο μιας εφημερίδας στην οποία ουδέποτε εργάστηκε, και παρά τη ρητή έγγραφη κατάθεση του εκδότη – διευθυντή της ότι ο κ. Μ.Βασιλάκης δεν έχει καμιά σχέση με το εν λόγω δημοσίευμα. Δηλαδή η ελληνική «Δικαιοσύνη» καταδίκασε άνθρωπο για ένα κείμενο το οποίο… δεν ήταν γραμμένο από αυτόν!
6. Ο Νικήτας Λιονάρακης δικαιώθηκε στο Στρασβούργο (5.7.2007) λίγο πριν από τον πρόσφατο θάνατό του, μολονότι ως προσφεύγων έκανε μόνο την εκπομπή. Εκείνος που είχε διατυπώσει τις επίμαχες εκφράσεις ήταν ο φιλοξενούμενος στην εκπομπή, ο Μανώλης Βασιλάκης.(!!!) (μήπως θυμίζει υπόθεση…Blogme.gr;)
Ο κ. Γουσέτης στην εφημερίδα «Αυγή» στις 26.01.2008 τελειώνει και αυτός το εξαιρετικό του κείμενο με τίτλο Υπόθεση: «Βασιλάκης κατά Ελλάδας» γράφει: «Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αποτελεί κόλαφο για την Ελληνική Δικαιοσύνη, αλλά και για τον ΔΣΑ. Και τις δύο υποθέσεις στο ΕΔΔΑ χειρίστηκε ο αναπληρωτής καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών Σταύρος Τσακυράκης.
Το βράδυ της ημέρας που εκδόθηκε η απόφαση ο Μανώλης, αντί να χαρεί, βυθίστηκε σε θλίψη. Θλίψη για τα οκτώ χρόνια της ζωής του που έχασε εγκαταλελειμμένος από όλους πλην ελάχιστων φίλων, μέσα στο άγχος και την οικονομική απομύζηση. Θλίψη και για την κατάντια της χώρας· για τις σκοπιμότητες που υπηρετούν οι θεσμοί της, αντί για αρχές. Θλίψη και για κάποιους επαγγελματίες των κοινωνικών αγώνων, που αργότερα –για άλλη υπόθεση– τον ύβριζαν σαν… Μακάρθι και, όταν απαντούσε στις συκοφαντίες, αυτοί λογόκριναν τον «Μακάρθι». Αλλά προφανώς δεν θα μείνει γνωστός έτσι, αλλά ως ο συγγραφέας της «Μάστιγας του Θεού».
Τα εξαιρετικά άρθρα του κ. Μανδραβέλη στην «Κ» και του κ. Γουσέτη στην «Αυγή» μπορείτε να τα διαβάσετε εδώ:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_08/02/2008_258576
http://193.218.80.70/cgi-bin/hwebpressrem.exe?-A=479677&-w=&-V=hpress_int&-P
Μπορείτε επίσης να διαβάσετε τις 2 αναρτήσεις του φίλου blogger κ. Φραγκόπουλου (sfrang) για το ίδιο θέμα εδώ και εδώ
NB: Όλες οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου.
.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Ένας φίλος μού έλεγε τις προάλλες ότι η νεότερη Ελλάδα δεν έχει εμπεδώσει ακόμη τη δημοκρατία — δεν ξέρει καν τι σημαίνει η λέξη. Τότε μού φάνηκε υπερβολική αυτή η άποψη, αλλά συνεχώς επιβεβαιώνεται από τα γεγονότα.
Θα ξεφύγουμε, άραγε, ποτέ από τη θλίψη;
Κάποιοι αρέσκονται να λένε: «όταν εμείς(sic) χτίζαμε Παρθενώνες, οι άλλοι κρέμονταν από τα δέντρα». Κανείς όμως δεν μας λέει τι κάναμε εμείς όταν οι άλλοι κατέβηκαν από τα δέντρα και τι συνεχίζουμε να κάνουμε.
Η Ελλάδα με θλίβει και με πονάει από όποια οπτική γωνία και αν την δω και νομίζω ότι το ίδιο ισχύει και για πολλούς συμπολίτες μας. Οι μόνοι που έχουν φωνή και πέραση πλέον είναι οι κορακίστικες νευρωτικές φωνές της οπισθοδρόμησης. Και νομίζω πως αυτό είναι πολύ κακός οιωνός για μία χώρα εν έτη 2008 που κατ’ ευφημισμόν λέγεται Ευρωπαϊκή. Ετοιμαστείτε η Ελλάς να μπει σε νέο γύψο, μόνο που αυτή τη φορά θα είναι ντυμένος με το επίσημο ένδυμα της «Δημοκρατίας» και -βεβαίως- ανεπίσημος
Γι’ αυτό βγάζουν οι κάθε είδους και προέλευσης αντιδραστικοί σπυράκια, όταν ακούν για Ευρώπη: ξέρουν ότι αποτελεί ανάχωμα στην οπισθοδρομικότητα και ότι, έστω και με κάποια ταλαιπωρία, θα βρει κάθε αδικημένος τον δικαστή που ελπίζει.
jim_hellas, αυτοί που επαίρονται ότι «έκτιζαν» Παρθενώνες, ούτε που ξέρουν τί είναι και πού βρίσκεται το συγκεκριμένο μαγαζί, ούτε κατάλαβαν ποτέ τί ρόλο έπαιξε και το αναφέρουμε σήμερα, αλλιώς δεν θα έκαναν τέτοια κατάχρηση του ονόματος. Ελπίζουν μόνο να τους αναγνωριστεί κάποιος ρόλος ανθυποβοηθού μπετατζή για να αποκτήσει κύρος και η δική τους ύπαρξη…
Τί; Δεν είναι από μπετόν ο Παρθενώνας;;; 😦
«Τα Ελληνικά δικαστήρια δεν μπορούν να ξεχωρίσουν μεταξύ γεγονότων και αξιολογικών κρίσεων».. Αυτό και μόνο εξηγεί πολλά..
“Τα Ελληνικά δικαστήρια δεν μπορούν να ξεχωρίσουν μεταξύ γεγονότων και αξιολογικών κρίσεων”..
Στη φάση που βρισκόμαστε εμένα θα μου αρκούσε να μπορούσαν να ξεχωρίζουν έστω και μόνο μεταξύ γεγονότων..
Καλό σας σ/κ
Κύριε Ροϊδη,
κάθε τίμιος άνθρωπος χαίρεται για τη νίκη του Μανώλη Βασιλάκη που είναι νίκη της Δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου. Μιλώντας για το πατριωτικό Δίκτυο 21, μου θυμίσατε το αλήστου μνήμης πατριωτικό κόμμα Πολάν και την γνωστή υπόθεση των μυστικών κονδυλίων που διαχειριζόταν ο τότε ΥΠΕΞ και νέος Παύλος Μελάς κ.Σαμαράς, τα οποία φαίνεται-αν πιστέψουμε τον κ.Μητσοτάκη-πως μοιράστηκαν σε άγνωστους σε μένα πατριώτες δημοσιογράφους για να τονωθεί ο πατριωτισμός τους. Αντιγράφω από τον «Ιό».
«…………. Ηταν 14 Φεβρουαρίου 1992, όταν το μεγάλο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης για το «σκοπιανό» αποκάλυπτε με το σαφέστερο δυνατό τρόπο τη γενικευμένη εθνικιστική υστερία που είχε καταλάβει τη χώρα, για ένα θέμα που μέχρι λίγους μήνες πριν η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων είτε αγνοούσε είτε θεωρούσε εντελώς δευτερεύον.
……οι σχέσεις της Ελλάδας με το βαλκανικό της περίγυρο δυναμιτίστηκαν, η φερεγγυότητα της χώρας στη διεθνή σκηνή βρέθηκε στο ναδίρ και οι δημοκρατικές ελευθερίες στο εσωτερικό της δοκιμάστηκαν άσχημα. Για την επιστροφή σε μια φυσιολογική πολιτική ζωή, χρειάστηκε να περάσει σχεδόν μισή δεκαετία.
……μεγάλο μέρος της ευθύνης γι’ αυτή την εξέλιξη ανήκε στο συστηματικό ντοπάρισμα της ανυποψίαστης κοινής γνώμης από μια αχαλίνωτη κινδυνολογική προπαγάνδα, η οποία είχε ελάχιστη σχέση με την ιστορική αλλά και τη σύγχρονη βαλκανική πραγματικότητα (για ένα χαρακτηριστικό δείγμα βλ. «Ιός» 24.2.2001), χρηματοδοτήθηκε όμως αθρόα από τα περίφημα «μυστικά κονδύλια» του ΥΠΕΞ -με σκοπό, μεταξύ άλλων, την κατασκευή ενός «μαχητικού» προφίλ του τότε υπουργού Αντώνη Σαμαρά.
………..
Είναι αποκαλυπτικό ότι οι σχετικές δαπάνες της «Υπηρεσίας Ενημέρωσης» του υπουργείου, από 194.000.000 δρχ. το 1990 εκτινάχθηκαν το 1991 στα 714.000.000, για να φτάσουν τα 290.000.000 μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 1992 και να ξεφουσκώσουν αμέσως μετά (μόλις 35 εκατ. για όλη την υπόλοιπη χρονιά).
Η όλη υπόθεση προκάλεσε τεράστιο πολιτικό θόρυβο, για να καταλήξει σ’ ένα άτσαλο κουκούλωμα:
* Μπορεί ο τότε πρωθυπουργός Μητσοτάκης να έκανε λόγο για «μια μαύρη νάιλον σακούλα με χαρτονομίσματα, γεμάτη πεντοχίλιαρα, από την οποία έπαιρναν χρήματα και τα μοίραζαν», τελικά όμως απέφυγε να κατονομάσει συγκεκριμένους παραλήπτες.
* Το σχετικό πόρισμα του πειθαρχικού συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ (19.10.94) υπήρξε ακόμη πιο φειδωλό σε αποκαλύψεις.
* Η δικαστική έρευνα της υπόθεσης κατέληξε κι αυτή στο αρχείο, μολονότι προέκυψαν στοιχεία για 10-15 τουλάχιστον δημοσιογράφους που «παραδέχθηκαν ότι έλαβαν χρηματικά ποσά από την Υπηρεσία Ενημέρωσης του υπ. Εξ., αλλά για εθνικούς λόγους» («Ε» 31.5.95)………………………………………………»
Ελευθεροτυπία, 10/2/2002
Σήμερα κΡοϊδη ο κ.Σαμαράς υπέστειλε την ηρωϊκή σημαία του Μακεδονικού αγώνα, παραδίδοντας την σκυτάλη στον Παναγιώτατο Άνθιμο.
Πολύ σωστά η λέξη Δικαιοσύνη στην επικεφαλίδα είναι μέσα σε εισαγωγικά γιατι αν δεν ήταν θα είχαμε σχήμα οξύμωρο.Αλήθεια το παραδικαστικό κύκλωμα το θυμάται κανείς?
Κερδισμένο από την υπόθεση αυτή βγήκε το Δ21. Τι κι αν δικαιώθηκε ο Μ. Βασιλάκις από τους «ξένους»; Σημασία έχει πως τον ταλαιπώρησαν για 8 χρόνια. Αυτό για μένα είναι πιο σημαντικό πρόβλημα της δικαιοσύνης παρά η ανικανότητα των δικαστών να διακρίνουν μεταξύ γεγονότων και αξιολογικών κρίσεων.
Δηλαδή, όταν η δικαιοσύνη λειτουργεί αργά, τότε δεν λειτουργεί. Αν είχε τελεσιδικήσει η υπόθεση σε 1 χρόνο και σε άλλους 9 μήνες είχαμε τη δικαίωση από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Και για τον Μανώλη και για τους διάφορους κατσαπλιάδες που κάνουν σήμερα μηνύσεις ποντάροντας στην ταλαιπωρία του αντίδικου και όχι στην δικαίωσή τους.
Πολύ καλό το άρθρο, το αναδημοσιεύω.
Έχει γίνει πρόβλημα πλέον να πεις την άποψή σου. Η πρόσφατη χαζομαρική εκστρατεία της νεολέρας του ΛΑΟΣ εναντίον blog που δεν της αρέσουν είναι δείγμα του πως θεωρούν κάποιοι την δημοκρατία και την ελευθερία.
Για τα υπόλοιπα με κάλυψαν οι προλαλήσαντες σχολιαστές
Χαίρομαι ειλικρινά που, έστω και αργά, το ΕΔΔΑ έβαλε τα πράγματα στη θέση τους.
Εκφράζω από εδώ τα συγχαρητήριά μου στον Μανώλη Βασιλάκη, γιατί το πάλεψε ως το τέλος και δικαιώθηκε πανηγυρικά!
Και θυμίζω ότι η καλύβα είχε του είχε ΕΜΠΡΑΚΤΑ συμπαρασταθεί, δημοσιεύοντας ένα κείμενο που μου έστειλε, αυτό εδώ:
http://panosz.wordpress.com/2007/05/14/marietta/
Δεν τον ρώτησα τότε για ποιό λόγο έστειλε το κείμενό του σ’ ένα μπλογκ, όντας επαγγελματίας δημοσιογράφος, αλλά δε χρειάζόταν και πολύ να καταλάβει κανείς…
Τότε, η καλύβα δέχτηκε πλήθος σχόλια που μου «υπενθύμιζαν» τις καταδίκες από τα ελληνικά δικαστήρια και (με προφανή χαιρεκακία) τη «δήλωση μετανοίας» που αναγκάστηκε να κάνει ο Βασιλάκης, κάτω από τη δαμόκλειο σπάθη της «αδέκαστης δικαιοσύνης». Τα εξοφθάλμως προσβλητικά γι’ αυτόν, τα έσβησα μόλις εμφανίστηκαν – και δεν ήταν μονάχα ένα και δύο…
Το μεγάλο κέρδος από την απόφαση του ΕΔΔΑ δεν είναι του Μ.Β. Είναι για την ίδια την ελευθερία της έκφρασης στα γεωγραφικά όρια της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Και αξίζει να το χαιρετίσουμε αυτό το κέρδος – και να το καλοδεχτούμε!
Ποσα χαστουκια πια; Βαρεθηκα να με δερνουν οι ξενοι, κοκκινησαν και τα μαγουλα μου, λεμε, και που να παω να κρυφτω;
..και.. ο καημενος ο Νικητας, λιγο μετα, πεθανε..
[το ιδιο κολπο/χασομερι λες να γινεται και με την υποθεση του Προφητου Μας;]
» για τα οκτώ χρόνια της ζωής του που έχασε εγκαταλελειμμένος από όλους πλην ελάχιστων φίλων, μέσα στο άγχος και την οικονομική απομύζηση.»
Αυτό συγκλονίζει τους περισσότερους, τους πολλούς ή λίγους, τους «ανεξάρτητους μεμονωμένους». Αυτούς με οικογένεια παιδιά και σπίτι. Με τη ζωή στα όρια της επιβίωσης, στο λυκόφως της απελπισίας, στην άκρη της χαμοζωής, και το κεφαλάκι στον πάγκο του χασάπη. Γι’ αυτούς οι «Βασιλάκηδες» υπάρχουν και θα υπάρχουν για πάντα. Για να τους δίνουν κουράγιο ότι θα ΄ντέξουν και παράλληλα να στοιχειώνει τις τύψεις και τις ενοχές τους, που δεν τόλμησαν ποτέ. Για να τους κρατάει ζωντανούς στο «κάποτε» που θα τολμήσουν.
Στο ίδιο μου το σπίτι μετανάστης και φυγάς.
bioannis,
πολύ όμορφά και ζεστά τα λόγια σου.
Θέλω να πω σε όλους σας…
Ότι παρ’όλο που συνεχώς γράφω εδώ τις τόσες ασχήμιες, κάθε φορά, μα Κάθε φορά εκπλήσσομαι με το εύρος της σαπίλας, της παραφροσύνης και των τόσων άλλων που μαστίζουν την όμορφη χώρα μας.
Λυπάμαι πραγματικά που το ιστολόγιό μου έχει αυτό το περιεχόμενο που έχει. Θα προτιμούσα να είχα άλλες επιλογές.
Ειλικρινά.
Ο χρόνος. Μια από τις μεγαλύτερες πληγές της Ελληνικής Δικαιοσύνης. Οι πολυετείς διαδικασίες, χρονοβόρες κα σαρκοβόρες, όποιο επίσημο αποτέλεσμα και να έχουν δεν είναι με τίποτα δυνατό να αναπληρώσουν όσα έχασε στη διάρκειά τους ο διάδικος σε ψυχή, χρόνο, χρήμα και υγεία.
Καταλαβαίνω τι θες να πεις Roidis.
και εγώ σκέφτομαι τα ίδια για πολλά που γράφω στο ιστολόγιό μου. Τις προάλλες έψαχνα στο αρχείο μου και τα posts με αναστάτωσαν. Και με αναστάτωσαν όχι γιατί θυμήθηκα τα όσα γράφω εδώ και 3 χρόνια, αλλά γιατί κάθε χρόνο γίνονται περισσότερα και χειρότερα. Αλλά δυστυχώς έτσι είναι… Η Ελλάδα σε πονάει, πόσο μάλλον σε αυτή της την φάση.
Λυπάμαι βεβαίως που κάποιοι άλλοι προσπαθούν να έχουν το μονοπώλιο της λέξης «Έλληνας» και σχεδόν το έχουν καταφέρει, με αποτέλεσμα όλοι όσοι ασκούν κριτική να παραδίδονται στην πυρά ως «ανθέλληνες» και «προδότες».
Σταματάω εδώ το σχόλιο… Η μία σκέψη φέρνει την άλλη… Ίσως γράψω κάποιο post για το θέμα
Χαίρομαι που δημοσιεύεται και εδώ η αίσια κατάληξη της περιπέτειας του Μ. Βασιλάκη. Η είδηση είχε ξαναδημοσιευτεί πριν από καναδυο βδομάδες στη μπλογκόσφαιρα (στον rooster, θαρρώ) αλλά τότε δεν την είχα προσέξει. Εδώ που τα λέμε, μολις προχτές με το δημοσίευμα της Καθημερινής έμαθα την κατάληξη, αν και είχα διαβάσει τη δικαίωση του Ν. Λιοναράκη το καλοκαίρι.
Προς τον ιστολόγο, θα συμβούλευα να αναζητήσει την απόφαση του ΕΔΔΑ. Την βρήκα στην πιο κάτω διεύθυνση, όπου φαίνεται να την ανάρτησε ο ίδιος ο κ. Βασιλάκης, αλλά οι τόνοι έχουν χαθεί/παραμορφωθεί:
http://politikokafeneio.com/Forum/viewtopic.php?p=100464&sid=1000859fd5bdb45cce0575abd2594f70
Κατά τα άλλα, ευτυχώς που υπάρχουν και σώματα κειμένων και μαθαίνουμε ότι το παρακράτος υπήρχε -σαν πολιτικός χαρακτηρισμός- από το 1895.
Το σημαντικότερο, όπως λέει και ο ιστολόγος, είναι ότι η ελληνική δικαιοσύνη φέρθηκε με ιδιαίτερη εκδικητικότητα εναντίον του κ. Βασιλάκη, αφού τον ανάγκασε να σέρνεται στα δικαστήρια τόσες φορές αντί να ενοποιήσει τις αγωγές.
Αναρωτιέμαι ωστόσο: αν ο Αρειος Πάγος είχε δεχτεί να εξετάσει την υπόθεση και στην εξέταση αυτή δεν είχε δικαιώσει τον κ. Βασιλάκη, θα χωρούσε προσφυγή στο ΕΔΔΑ; Δηλαδή μήπως πρέπει να λέμε ότι καλά που έκανε την αδεξιότητα ο Άρειος Πάγος; Ξέρει κανείς τι ισχύει;
νσ
ΥΓ Με άλλα κείμενα/βιβλία του κ. Βασιλάκη έχω διαφωνήσει εντονότατα, αλλά αυτό δεν είναι της ώρας, θαρρώ.
Προσωπικώς, παρακολούθησα την υπόθεση Οτσαλάν ως πολίτης εκείνη την εποχή, χωρίς να έχω καμμία σχέση είτε άμεση είτε έμμεση με οποιονδήποτε από όλους αυτούς.
Όμως, θέλω από την πλευρά μου να θίξω κάποια θέματα καί να θέσω κάποια άγνωστα εν πολλοίς δεδομένα.
Αυτά είναι τα εξής:
1) Με το άρθρο 5 παράγραφος 2 του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος των ετών 1.975/1.986/2.001μ.α.χ.χ. ορίζεται σαφώς ότι:
«Απαγορεύεται η έκδοση αλλοδαπού για τη δράση του υπέρ της ελευθερίας».
Με την παράδοση του Οτσαλάν από την κυβέρνηση του Σημίτη, αυτό το άρθρο παρεβιάσθη. Άρα διεπράχθη αντισυνταγματική ενέργεια, προδοτικής υφής.
2) Χωρίς να υπεισέλθω στην ουσία των όσων ελέχθησαν στην συγκεκριμένη ραδιοφωνική εκπομπή, διότι τότε δεν άκουγα τόσο συχνά ραδιόφωνο καί μάλιστα τον εν λόγω ραδιοφωνικό σταθμό καί παραγωγό, θέλω να σημειώσω, ότι το άρθρο 14 του ισχύοντος Ελληνικού συντάγματος των ετών 1.975/1.986/2.001μ.α.χ.χ. ορίζει ότι υπάρχουν συγκεκριμένες περιπτώσεις στις οποίες προβλέπεται κατάσχεση τύπου, ενώ καί το άρθρο 15 του ιδίου συντάγματος, ορίζει τα σχετικά με την αντικειμενική καί ίση προς όλους τους πολίτες ενημέρωση. Επομένως, κάθε θιγόμενος μπορεί να προσφύγει, όταν αισθένται ότι θίγεται από ένα μέσο αμέσως ή εμμέσως, είτε κατά του μέσου είτε κατά του υπαλλήλου καί του καλεσμένου αυτού του υπαλλήλου, όπως καί συνέβη.
Αυτό συνέβη εν προκειμένω.
Τώρα, αν είχαν δίκαιο ή άδικο οι προσφυγόντες, σε αυτό απεφάνθη η δικαιοσύνη καί εγώ δεν μπορώ να κρίνω την απόφασή της, διότι δεν γνωρίζω τα στοιχεία.
3) Προκειμένου για το βιβλίο του κυρίου Εμμανουήλ Βασιλάκη με τον τίτλο «Η μάστιγα του Θεού», το αναφερόμενο στον θανόντα πλέον Χριστόδουλο, θεωρώ ότι ασχέτως της όποιας θρησκευτικής αντίθεσής μου προς αυτόν, καθότι είμαι δωδεκαθεϊστής, ο εν λόγω τίτλος είναι απαράδεκτος.
Καί εξηγούμαι αμέσως για ποιόν λόγο:
Οι ιστορικοί του πέμπτου μεταχριστιανικού αιώνα, ονόμασαν ως
«Μάστιγα του Θεού» τον Αττίλα, τον βασιλιά των Ούννων, ο οποίος απείλησε να καταλύσει την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, κατέστρεφε πόλεις, έσφαζε καί αιχμαλώτιζε κατοίκους καί λεγόταν ότι από όπου περνούσε καί πατούσαν ή αυτός ή ο ίππος του, δεν θα ξαναφύτρωνε χορτάρι.
Ερωτώ λοιπόν: Έχει οποιανδήποτε από όλες αυτές τις ιδιότητες ο θανών Χριστόδουλος Α’ ή αντιθέτως ο εν λόγω τίτλος πρέπει να θεωρηθεί υπερβολικότατος;
Δεν αντιλέγω ότι για κάποιους ήταν υπερσυντηρητικός, σκληρός εθνικιστής, φιλόδοξος περί τα πολιτικά, αλλά ποτέ δεν μπορεί να δικαιολογηθεί αυτός ο τίτλος.
Θεωρώ ότι αυτά είναι κάποια θέματα άξια προς προβληματισμό.
Μεταξύ των δημοσιογράφων που τον υποστήριζαν ήταν και ένας καλός φίλος μου. Όμως, βρε παιδιά το παρακάτω γιατί το υπέγραψε τελικά ο Βασιλάκης (με υπογραφές, σφραγίδες κ.λπ.);
«…Ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκα από τους αρχιτέκτονες αυτής της εκστρατείας λάσπης με τις κατευθυνόμενες ψευδείς «πληροφορίες» με το συκοφαντικό περιεχόμενο, στην οποία δυστυχώς δέχθηκα να συμμετάσχω τυφλωμένος από την πολιτική μου πίστη σε αυτούς, με εξέθεσε ανεπανόρθωτα και με υπέβαλε σε μία δικαστική περιπέτεια, στην πορεία της οποίας οι «φίλοι» μου, αφού υπέθαλψαν τα παραπάνω, με εγκατέλειψαν».
Είναι σοβαρά πράγματά αυτά; Ανερεί ενυπόγραφη δήλωσή του;
Από την στιγμή που έγινε δηλωσίας ο Βασιλάκης έπαψα να ασχολούμαι μαζί του.
Σήμερα έκανα μια εξαίρεση λόγω της «επικαιρότητας».
Ευχαριστώ για την φιλοξενία
Ρε συ Γιάννη δεν κατάλαβες τίποτε ;;
Εσύ δλδ, αν έβαζαν σε κίνδυνο ότι περισσότερο αγαπάς, είσαι σίγουρος οτι δεν θα γινόσουν δηλωσίας ; Εγώ σκέφτομαι, για τον εαυτό μου πλέον, ότι μπορεί και να γιμόμουν ελικόπτερο. Εσύ πως είσαι τόσο σίγουρος ότι δεν θα γινόσουν δηλωσίας ;; Σοβαρέψου λίγο.
Γιάννης,
μου θυμίζεις τους σκληρούς καθοδηγητές του ΚΚΕ που αφόριζαν τους δηλωσίες. Ο Βασιλάκης βρέθηκε σε δεινή θέση αντιμετωπίζοντας τις αμείλικτες μυλόπετρες ενός πολύ βάρβαρου μηχανισμού, που τον οδηγούσε σε ηθική εξόντωση και οικονομική καταστροφή. Αυτοί που του συμπαραστάθηκαν σε κάποιο βαθμό, μικρό ή μεγάλο, ήταν πολλοί λίγοι. Σήκωσε ένα φοβερό βάρος και στο τέλος νίκησε προσφέροντας για το μέλλον μια χρήσιμη νομολογία του Ευρ.Δικαστηρίου Ανθρ.Δικαιωμάτων. Μην γίνεσαι μικρόψυχος. Έξω από το χορό, ξέρεις πολλά τραγούδια.
ΑΝΤΙΟΧΟΣ,
Ο τίτλος μάστιξ του Θεού, ήταν ιδιαίτερα εύστοχος. Ο «Χριστόδουλος Α΄» (πολύ επίσημο σε βρίσκω), βουτηγμένος μέχρι τον λαιμό στα σκάνδαλα, συμπεριφερόταν σαν εντολοδόχος τιμωρός του θεού σε διάφορες φαντασιακές κατηγορίες αμαρτωλών. Έλα λίγο στη θέση των δυο Αλβανίδων μανάδων που δολοφονήθηκαν άδικα στο φυλάκιο της Επισκοπής από Έλληνες παρακρατικούς και ο Χριστόδουλος Α΄ δήλωνε δημόσια πως οι άνανδροι φονιάδες ήταν πατριώτες που δεν έπρεπε να δικαστούν! Ο Αττίλας Α΄δεν έζησε τον 21ο αιώνα, ούτε δήλωνε χριστιανός, ούτε είχε πάρει την παιδεία του Χριστόδουλου Α΄, που οραματιζότανε «Να πάρουμε την Πόλη».
Για το Δίκτυο 21:
http://www.iospress.gr/mikro1997/mikro19971220.htm – 16k
«……………………..
Το «Δίκτυο 21» είναι το ανώτατο στάδιο της «πατριωτικής» βιομηχανίας υπογραφών προσωπικοτήτων που ζήσαμε τα χρόνια του εθνικιστικού παροξυσμού. Εκατοντάδες παράγοντες της δημόσιας ζωής, σχεδόν όλου του πολιτικού φάσματος, (βουλευτές, πολιτευτές, δήμαρχοι, εκπαιδευτικοί και σταρ των ΜΜΕ), ανησυχούσαν για όλα τα «εθνικά θέματα». Την εποχή της παντοκρατορίας του Αντώνη Σαμαρά και για τα επόμενα λίγα χρόνια που συντηρήθηκε, από την εξουσία, το «κλίμα εθνικής περικύκλωσης», ο πατριωτισμός τους «σε μια κόλλα χαρτί» εντασσόταν και υπηρετούσε τους «εθνικούς διπλωματικούς χειρισμούς». Ηταν η εποχή που, όπως έχει καταγγελθεί από ορισμένους καθηγητές των πανεπιστημίων της χώρας, η συλλογή των υπογραφών των «πατριωτών» διανοουμένων διεκπεραιωνόταν υπηρεσιακώς! Τα δε «αυθόρμητα» συλλαλητήρια, στηρίζονταν παντοιοτρόπως και αξιοποιούνταν από τις ελληνικές κυβερνήσεις ως μοχλός πίεσης στη διπλωματική σκακιέρα. Πού νομίζετε ότι κατευθύνονταν τα μυστικά κονδύλια;
………………………………………………………………………».
Καί όποιος γνωρίζει τις ιδεολογικές καταβολές των παραδοσάντων τον Οτσαλάν στην Τουρκία, κατανοεί τί ατόπημα έκαναν όσοι υπερασπιστηκαν αυτήν την επαίσχυντη πράξη.
Εδώ κατηγορούν πολλούς την Αυστρία, η οποία τότε, το 1.797 – 1.798μ.α.χ.χ. ήταν μία αυτοκρατορία, καί ακόμα καί σήμερα λένε «Οι Αυστριακοί παρέδωσαν τον Ρήγα στους Τούρκους». Δεν λένε «ο αυτοκράτορας Φραγκίσκος Α'(=1.792 – 1.835μ.α.χ.χ.) παρέδωσε τον Ρήγα στους Τούρκους».
Ή έστω «ο Μέττερνιχ».
Άρα με αυτήν την πράξη του ο Σημίτης ήλθε σε σύγκρουση με όλο το Ελληνικό εθνικό υποσυνείδητο καί εθνικό θυμικό. Επομένως, ο Βασιλάκης, με την στήριξή του στον Σημίτη, αυτό προσέβαλε.
Πέραν όλων των άλλων.
Άρα, το αν οι αγωγές εναντίον του ήσαν μία, δύο ή εκατόν δύο, ήταν κάτι ασήμαντο από αυτήν την άποψη.
Μου προξένησε μεγάλη εντύπωση η προσέγγιση του αγαπητού Γιάννη στο θέμα της περίφημης «δήλωσης μετανοίας». Προσυπογράφω το σχόλιο του bioannis και το σχετικό απόσπασμα του Λασκαράτου.
Πρέπει να θεσπιστεί η ατομική ευθύνη για τους κρατικούς λειτουργούς που κάνουν αυτές τις καφρίλες.
Γιατί αν του βρωμιάρη παρακρατικού εθνικιστή δικαστή δεν του καίγεται καρφάκι που παραβιάζει τον όρκο του (=να αποδίδει δικαιοσύνη και όχι χάρες στους ιδεολογικούς του συμμάχους), σιγά μην του καεί καρφάκι που οι Έλληνες φορολογούμενοι θα πληρώσουν πρόστιμα για τις ανοησίες του. Ενώ αν ήξεραν ότι κινδυνεύουν να απολυθούν, να χρεωκοπήσουν και να φυλακιστούν, πιστεύω ενδέχεται τα σκατά που έχουν στο κρανίο τους να λειτουργούσαν λιγάκι..
Φυσικά. Για να μπορείς να προσφύγεις στο ΕΔΔΑ, πρέπει να έχεις εξαντλήσει όλα τα εσωτερικά ένδικα μέσα. Η απόρριψη από τον Άρειο Πάγο (από πλευράς ΕΔΔΑ) είναι το ίδιο με την καταδίκη από τον Άρειο Πάγο: και οι δύο είναι «τέλος συζήτησης» από το ανώτατο δικαστήριο, άρα εξάντληση των εσωτερικών μέσων.
ΠΡΟΣ ΚΑΚΟΗΘΕΙΣ – ΚΑΚΟΠΙΣΤΟΥΣ
1. Για να έχεις δικαίωμα προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο πρέπει να έχει τελεσιδικήσει η υπόθεσή σου έως και στον Άρειο Πάγο (να έχει απορριφθεί από τον Α.Π.).
2. Η «υπόθεση Λιοναράκη» ήταν και αυτή «υπόθεση Βασιλάκη», εφόσον ο Βασιλάκης ήταν αυτός που διατύπωσε τις επίμαχες εκφράσεις («παρακράτος» και «νευροπαθείς ψευδοπατριώτες») σε συνέντευξή του στον Λιοναράκη. Ο αείμνηστος Λιοναράκης καταδικάστηκε από την ελληνική «δικαιοσύνη» γιατί δεν διαφώνησε με τις απόψεις που εξέφρασε ο Βασιλάκης και γιατί δεν τον διέκοψε, γιατί δεν τον φίμωσε, αλλά τον άφησε να μιλάει! Άλλωστε και σε εκείνη την υπόθεση καταδικάστηκε και ο Βασιλάκης από τη λεγόμενη ελλην. Δικαιοσύνη με τις συνέπειες που θα δούμε παρακάτω.
2. Μπορούν όσοι με ελαφρότητα ή μοχθηρία πετάνε κάποια κακία να αναλογιστούν τι σημαίνουν 21 αγωγές με απαιτήσεις άνω των δύο δισεκατομμυρίων, με τις αναβολές και τις επανεκδικάσεις, πόσες δαπάνες μόνο σε δικηγόρους και δικαστικά έξοδα, κάθε Πέμπτη στα δικαστήρια (1999-2007) για 7 και πλέον χρόνια (μια χούντα και κάτι);
Αντιλαμβάνεται κανείς τι σημαίνει η μεθόδευση υποβολής 21 πανομοιότυπων αγωγών που εκδικάζονται σε διαφορετικές ημερομηνίες; Να εμφανίζονται 21 διαφορετικοί ενάγοντες και να λένε: «Για μένα προσωπικά/αποκλειστικά έγραψε αυτό ο Βασιλάκης» και να μη δέχονται τα ελλην. δικαστήρια να συνεκδικαστούν ώστε να φανεί αυτομάτως ότι τουλάχιστον οι 20 από αυτούς λένε ψέματα; Ώστε να φανεί αυτομάτως ποιοι έστησαν αυτή τη διεστραμμένη μηχανή εξόντωσης ενός ανθρώπου; Να εμφανίζεται κάποιος πότε ως θύμα του Βασιλάκη και πότε σαν δικηγόρος άλλου θύματος και τα ελλ. δικαστήρια να μη δέχονται να συσχετιστούν Πέραν των δαπανών και της τρομερής ταλαιπωρίας, αντιλαμβάνεται κανείς ότι το ένα δικαστήριο σε αθωώνει, το άλλο σε καταδικάζει, έχεις αντιφατικές αποφάσεις και φτου κι απ’ την αρχή να ξαναγίνονται οι δίκες;
Σε κάθε δίκη που έχαναν έκαναν έφεση, σε κάθε δίκη στις λίγες επίσης δίκες που έχασε ο Βασιλάκης (κυρίως γιατί εξαντλήθηκε οικονομικά και δεν είχε άλλο να πληρώνει) πάλι έφεση έκανε και έτσι φτου κι απ’ την αρχή, η ψυχική ταλαιπωρία, η οικονομική αιμορραγία.
Στη «Δίκη» του Κάκφα επρόκειτο για μία (1) δίκη που είχε ο κύριος Κ. απέναντί του έναν μηχανισμό, εδώ για είκοσι μία (21) επί 2 ή 3 φορές η καθεμιά, που είχε απέναντί του 21 διαφορετικούς παραλογισμούς. Αντιλαμβάνονται ότι και μόνο ότι το εξέφρασε με μια αναφορά του προς τον ΔΣΑ ότι δύο μέλη σας μεθοδεύουν την εξόντωσή μου, ακόμη και γι’ αυτό η ελληνική «δικαιοσύνη» τον καταδίκασε;
Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει να τον έχουν καταδικάσει επίσης δυο φορές για ένα κείμενο που δεν ήταν δικό του ούτε στην εφημερίδα που εργαζόταν; Αντιλαμβάνεστε λογική της υποτιθέμενης «δικαιοσύνης» να δικάζει με βάση την έννοια που έχει στο λεξικό μια λέξη και όχι βάσει των συνθηκών που ειπώθηκε;
3. Ωραία, ο Βασιλάκης δικαιώθηκε το 2007 και το 2008 με δύο αποφάσεις του Ευρ. Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (αποφάσεις της 5ης Ιουλίου 2007 και 17 Ιανουαρίου 2008). Ωραία, δικαιώθηκε τελικά ακόμη και από το Εφετείο Αθηνών με την υπ. αρ. 4935/2005 απόφασή του.
Αν του είχαν κατάσχει το σπίτι το 2002 αφού δεν μπορούσε να πληρώσει το τερατώδες ποσό που του επιβλήθηκε άδικα, θα περίμενε άστεγος και άνεργος, κάμποσα χρόνια ώσπου να δικαιωθεί από το Ευρ. Δικαστήριο;
Θέλει πολύ μυαλό να καταλάβει κάποιος τον θηριώδη εκβιασμό που υπέστη ώστε να υπογράψει το κωλόχαρτο που του χώσανε στα μούτρα; Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ποιος είναι ο εκβιαστής και ποιος ο εκβιαζόμενος, ποιος είναι ο συκοφάντης και ποιος ο συκοφαντούμενος; Θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι δεν μπορεί να αντεπεξέλθει κανείς απέναντι στην οργανωμένη βία μιας ολόκληρης οργάνωσης όταν έχει βάλει στόχο ένα μεμονωμένο άτομο; Θέλει πολύ μυαλό για να σκεφτεί κανείς ότι αυτό συνέβη πρώτη και τελευταία φορά στον Βασιλάκη, γιατί αγωνίστηκε μέχρι τέλους για να μην ξανασυμβεί σε κανέναν; (Αγωνίστηκε, όχι μόνος του, αλλά με τη βοήθεια του σπουδαίου Ανθρώπου και Συνταγματολόγου Σταύρου Τσακυράκη τον οποίο θα πρέπει να ευγνωμονούν όλοι όσοι θέλουν να εκφράζονται ελεύθερα). Θέλει πολύ μυαλό να καταλάβει κανείς ότι η ακροδεξιά ήθελε εκτός από την οικονομική και επαγγελματική καταστροφή του και την ηθική; Την εξαφάνισή του; Ότι ήθελε αυτό το χαρτί για να το κρεμάσει σαν το κεφάλι του Βελουχιώτη στα Τρίκαλα; Όπως άλλωστε και κάνουν όλα τα ακροδεξιά, φασιστικά, νεοναζιστικά και θεούσικα σάιτ;
Αν υπήρχε δικαιοσύνη στην Ελλάδα θα τους είχε παραπέμψει για εκβιασμό αντί να τους δικαιώνει. Αυτό το προϊόν του θηριώδους εκβιασμού, παρά τη δικαίωση των Βασιλάκη-Λιοναράκη από το Ευρ. Δικαστήριο, εξακολουθούν να το περιφέρουν, μαζί ακόμη και με τα προσωπικά του δεδομένα. Σε ποιον δολοφόνο ή ληστή έχει γίνει η ανάρτηση των στοιχείων του ή μιας δήλωσης που έκανε, για τόσα χρόνια στο διαδίκτυο και με εμφανή διάθεση ηθικής εξόντωσης; Αφού η απόφαση για Λιοναράκη λέει ότι ορθώς ειπώθηκαν όσα ειπώθηκαν από τον Βασιλάκη στην εκπομπή του, τότε γιατί δεν μαζεύουν το βρωμόχαρτο που εξεβίασαν τον Βασιλάκη να υπογράψει μετά την εξοντωτική και άδικη απόφαση του ελλ. δικαστηρίου;
4. Οι δραχμοφονιάδες «πατριώτες» του «Δικτύου 21», τα χρήματα που εισέπραξαν για την δήθεν προσβολή της προσωπικότητάς τους, θα τα επιστρέψουν τώρα που οι Βασιλάκης και Λιοναράκης δικαιώθηκαν από το Ευρ. Δικαστήριο; Όχι, βέβαια! Είναι τόσο «πατριώτες» που αφήνουν το ελληνικό δημόσιο να τα επιστρέψει.
5. Όπως έγραψε ο καθηγητής Σταύρος Τσακυράκης «Το Σύνταγμά μας αλλά και ο πολιτισμός μας απαγορεύουν τόσο τη φυσική όσο και την ηθική εξόντωση του ανθρώπου. Δηλώσεις, επομένως, μετανοίας, δεν ανέχεται η ελληνική έννομη τάξη κι αν τέτοια είναι η δήλωση Βασιλάκη, οι διωκτικές αρχές οφείλουν να επέμβουν για τη διερεύνηση του όλου θέματος και για την προστασία του θύματος, τη στιγμή μάλιστα που τα ίδια τα δικαστήρια “χρησιμοποιήθηκαν” για τον εξαναγκασμό αυτής της δήλωσης.» (Διαβάστε το σχετικό άρθρο στην «Ελευθεροτυπία»: http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,dt=22.11.2001,id=67041228). Ωστόσο αυτά ισχύουν για την ευρωπαϊκή δικαιοσύνη κι όχι με την ελληνική «δικαιοσύνη».
Δεν έμεινε ανθρώπινο δικαίωμα του Βασιλάκη που να μην το καταπάτησε και να συνεχίζουν να το καταπατούν οι ακροδεξιοί.
Αλλά «Υπάρχουν δικαστές στο Στρασβούργο»!
Χαίρομαι για τη διευκρινιση του j και του Α.Αϊβαλιώτη -άρα, ο κ. Βασιλάκης θα είχε δικαιωθεί στο ΕΔΔΑ έστω κι αν ο Άρειος Πάγος είχε δεχτεί να εξετάσει την υπόθεση χωρίς να τον δικαιώσει. Είναι κι αυτό μια παρηγοριά.
Όχι, εγώ προσωπικά δεν μέμφομαι τον κ. Βασιλάκη που υπέγραψε τη δήλωση που του έβαλαν, με το πιστόλι στον κρόταφο, οι δικηγόροι των αντιδίκων ή οι αντίδικοι δικηγόροι. Κι ένας άλλος είχε υπογράψει μια δήλωση ότι η Γη δεν κινείται, αλλά και πάλι ήταν προϊόν αφόρητων εκβιασμών.
Επίσης, ενδιαφέρον έχει πώς ο ΔΣΑ επέτρεψε ένα εσωτερικό έγγραφο δικό του (δηλ. η αναφορά Βασιλάκη ότι ο τάδε δικηγόρος τον έχει βάλει στο στόχαστρο) να θεωρηθεί ότι συνιστά δυσφήμηση. Μου φαίνεται εντελώς αντιδεοντολογικό.
Ατομική ευθύνη δικαστών, j95; Πρέπει να υπάρχει κάπου θεσμοθετημένη και τη χρησιμοποιούν όταν θέλουν να εξωπετάξουν κανέναν που χαλάει την πιάτσα.
κε Ροίδη επιτρέψτε μου να σας προσκαλέσω να συμμετέχετε στην αλήθεια των ημερών μέσα από τα λόγια κάποιου ποιητή.. (αν κάνετε τον κόπο να δείτε το blog μου θα καταλάβετε τι εννοώ)
Λυπάμαι βεβαίως που κάποιοι άλλοι προσπαθούν να έχουν το μονοπώλιο της λέξης “Έλληνας” και σχεδόν το έχουν καταφέρει, με αποτέλεσμα όλοι όσοι ασκούν κριτική να παραδίδονται στην πυρά ως “ανθέλληνες” και “προδότες”.,/quote>
Κανένας δεν έχει το δικαίωμα στο μονοπώλιο του αυτοπροσδιορισμού παρά στη νομή της εξουσίας που ελέγχει την τις απόψεις που περνάν στην κοινωνία.
Οσο για το θέμα της ατομικής ευθύνης που έθεσε ο j95 συμφωνώ αν και ισως όχι με την μέθοδο που προτείνει. 🙂 Να υπενθυμίσω οτι παρόμοιες αθλιότητες είχαν γίνει πρόσφατα στην δίκη του φιλοναζιστή Πλεύρη απο την μεριά του εισαγγελέα κ.Λεωνίδα Λαζαράκου.
Αγαπητέ κε Ροϊδη,
Όντως καλά νέα. Ο Αντώνιος Αϊβαλιώτης στα σχόλιο 25 με κάλυψε.
Μια άλλη πολύ σημαντική πτυχή του θέματος τέθηκε από τον j95 στο σχόλιο 23:
«Πρέπει να θεσπιστεί η ατομική ευθύνη για τους κρατικούς λειτουργούς που κάνουν αυτές τις καφρίλες.»
Το υπάρχον νομικό πλαίσιο προσφέρει δύο μέσα για την επίτευξη αυτής της ευθύνης: α. αγωγή κακοδικίας (533 et seq. Κώδικα Ποινικής Δικονομίας), β. ευθύνη του δημοσίου από παράνομες πράξεις και παραλείψεις των λειτουργών του (101-2 Εισαγωγικός Νόμος Αστικού Κώδικα).
Συνεπώς, j95, μηχανισμοί απόδωσης τόσο ατομικής ευθύνης, όσο και ευθύνης του δημοσίου (με δυνατότητα αναγωγής του δημοσίου σε βάρος του ατζαμή (ή κάφρου, όπως κομψά ετέθη) δικαστή) υπάρχουν.
ΑΛΛΑ,
1. Οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν καλά ότι ελάχιστες αγωγές κακοδικίας ασκούνται – και ακόμη λιγότερες ευδοκιμούν. Η παροιμία «κόρακας κοράκου μάτι βγάζει;» έχει πλήρη εφαρμογή. Εξάλλου, αντικειμενικά, οι προϋποθέσεις για την ευδοκίμηση μιας τέτοιας αγωγής είναι εξαιρετικά αυξημένες.
2. Όσο για την αστική ευθύνη του δημοσίου, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα: οι δικαστές (!) αρνούνται ότι οι ίδιοι υπόκεινται στην ευθύνη αυτοί, περιορίζοντας τα άρθρα 101-2 ΕισΝΑΚ στα όργανα της διοίκησης και λοιπά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Tα βασικά τους επιχείρηματα: (α) η ύπαρξη του θεσμού της αγωγής κακοδικίας (ιδέ ανωτέρω!) και (β) η ανεξαρτησία της δικαιοσύνης… αυτό το τελευταίο σηκώνει πολύ συζήτηση… μπορώ να καταλάβω (και να επικροτήσω) την ανάγκη για ανεξαρτησία του δικαστή από την ελληνική νομοθετική, εκτελεστική και δικαστική εξουσία…, την πολυτέλεια όμως που επιτρέπει η (τυφλή, όλοι μας ανοίξαμε εφημερίδα χτες και προχθές) ελληνική δικαιοσύνη στον εαυτό της να μην σέβεται τις αποφάσεις του ΕυρΔΑΔ, όχι.
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία η συζήτηση για το θέμα αυτό θα είχε ίσως ήδη αρχίσει…
Undantag
Η λυπηρή σας προσπάθεια αναλώνεται στην προώθηση ενός απολύτου δικαιώματος της σπίλωσης της τιμής και της υπόληψης, κατ’ αυτών που θεωρήτε ιδεολογικούς αντιπάλους, ή και εχθρούς, χρησιμοποιόντας ακόμη διαστρεβλώσεις και ψεύδη. Σε αυτό τα επιχειρήματά σας δεν διαφέρετε mutatis mutandis από άλλους πολιτικά ακραίους, π.χ. ακροδεξιούς ναζιστές, οι οποίοι αξιώνουν το ίδιο “δικαίωμα” της απόλυτης ελευθερίας λόγου, απλώς χρησιμοποιούν άλλους χαρακτηρισμούς γιά να σπιλώσουν την τιμή και την υπόληψη των δικών τους αντιπάλων, αποβλέποντας εις την (κατ’ ελάχιστον) ηθική εξόντωσή τους.
Η δημοκρατία σημαίνει ότι υπάρχουν όρια στην χρησιμοποίηση χοντροκομμένων δυσφημίσεων ή ψεύδων στην αντιμετώπιση πολιτικών αντιπάλων. Αυτό διότι η δημοκρατία βασίζεται στον σεβασμό της προσωπικότητας του κάθε πολίτη, φίλου και αντιπάλου, και οι ουσιαστικές διαφορές προσέγγισης πολιτικών, κοινωνικών, πολιτισμικών ή άλλων θεμάτων εκφράζονται δια επιχειρημάτων και σπουδής, και όχι δια χαρακτηρισμών που θίγουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η τιμή και η υπόληψη το καθενός προσώπου μηδενίζεται μόνο από απολυταρχικά καθεστώτα, όπου η δυσφημίση και η σπίλωση της προσωπικότητας είναι αναπόσπαστο στοιχείο της εξόντωσης, φυσικής ή ηθικής αυτών που οι εκάστοτε εξουσίες προσδιορίζουν ταξικούς, φυλετικούς, ή οτιδήποτε άλλο, εχθρούς. (Σήμερα οι δολοφόνοι προσωπικοτήτων στην χώρα μας έχουν επιστρατευθεί από τις ανίερες δυνάμεις των προοθούντων μία παγκοσμιοποίηση ισοπέδωσης αξιών στο όνομα ενός κίβδηλου «προοδευτισμού», που χαρακτηρίζεται από τυφλή επιθετικότητα και απληστία, ή από τον Τουρκικό ισλαμοφασισμό).
Όσο για το ήθος του Μανώλη Βασιλάκη, καλό θα ήταν να θυμόμαστε αυτά που ο ίδιος ομολόγησε ότι έπραξε (στη δημόσια Δήλωσή του της 23ης Οκτωβρίου 2001), ιδιαίτερα το πως [μετείχε] «σε ένα πολιτικό παιχνίδι παραπληροφόρησης και δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων» (η συνέχεια παρακάτω):
«…Με τα δημοσιεύματα και τις δηλώσεις μου αυτές επετράπη δυστυχώς να αιωρούνται απαράδεκτες και αδικαιολόγητες από τα πραγματικά γεγονότα αμφισβητήσεις για την ακεραιότητα του χαρακτήρα, τον πατριωτισμό, την κοινωνική, πολιτική και επαγγελματική εντιμότητα και αξία του [Φ. Κρανιδιώτη], ενώ συχνά στα άρθρα μου και στην παραπανω συνέντευξη μου στο Α΄Πρόγραμμα χρησιμοποίησα ύβρεις, όπως ‘παρακρατικός’, ‘φωνασκούντες κακούργοι των media’, ‘νευροπαθείς ψευδοπατριώτες’ κ.α., που αδίκησαν και πρόσβαλαν τον κ. Κρανιδιώτη, ενώ αναφέρθηκα σε γεγονότα που ήταν αναληθή ή ενέπλεξα τον κ. Κρανιδιώτη σε επιλήψιμες δραστηριότητες και ενέργειες , με τις οποίες ουδεμία σχέση είχε.
Εκανα επίσης τις εν λόγω δημοσιεύσεις και δηλώσεις, μεσούσης της υπόθεσης Οτσαλάν, μετέχοντας σε ένα πολιτικό παιχνίδι παραπληροφόρησης και δημιουργίας αποδιοπομπαίων τράγων, που δημιουργήθηκε από κατευθυνόμενες και ψευδείς ‘πληροφορίες’, τους διακινητές των οποίων κωλύομαι ν΄αποκαλύψω για ευνοήτους λόγους, αλλά και καλυπτόμενος από το δημοσιογραφικό απόρρητο.
…
Ο τρόπος που χρησιμοποιήθηκα από τους αρχιτέκτονες αυτής της εκστρατείας λάσπης με τις κατευθυνόμενες ψευδείς ‘πληροφορίες’ με το συκοφαντικό περιεχόμενο, στην οποία δυστυχώς δέχθηκα να συμμετάσχω τυφλωμένος από την πολιτική μου πίστη σε αυτούς, με εξέθεσε ανεπανόρθωτα και με υπέβαλε σε μία δικαστική περιπέτεια, στην πορεία της οποίας οι ‘φίλοι’ μου, αφού υπέθαλψαν τα παραπάνω, με εγκατέλειψαν.»
Όσο για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, διερωτάται κανείς εάν παρουσιάστηκε καν ένας ολοκληρωμένος αντίλογος. Πάντως τέτοιου είδους αποφάσεις θα πλήξουν το κύρος του θεσμού (πράγμα στο οποίο πιθανόν να αποβλέπουν οι κινούντες τα νήματα)…
(Ο γράφων είναι ιδρυτικό μέλος του Δικτύου 21)
Excellent mosting.
thank you
Δικηγόρος δεν είμαι, αλλά δεν θα έπρεπε να υπάρχει μία μορφή ελέγχου της ποιότητας των δικαστικών αποφάσεων, κατ’ αναλογία με το ISO κτλ;; Σήμερα όλα μπορούν να εκφραστούν αντικειμενικά και να μετρηθούν…Δεν μπορεί η χώρα να φαίνεται ότι δεν μπορεί να εκδίδει σωστές δικαστικές αποφάσεις, λόγω επαγγελματικής ανεπάρκειας ορισμένων δικαστών (προτιμώ αυτή την εκδοχή, παρά να υποψιαστώ ότι βγαίνουν προκατειλημμένες αποφάσεις…).
@Αριστείδης Καρατζάς
Ωραία όλα αυτά τα δικηγορίστικα και πανηγυρικά τιθέμενα «δεοντολογικά».Επι του θέματος συγκεκριμένα τίποτα;
Όσο χοντροειδείς και δυσφημιστικοί είναι οι χαρακτηρισμοί «ψευτοπατριώτες» άλλο τόσο είναι και το «ψευτοπροοδευτικοί» που χρησιμοποιείτε εσείς,δηλαδή καθόλου.Είναι καθαρά αξιολογικές κρίσεις.
Όσο για την περιβόητη «δήλωση μετανοίας» κι εγώ αν υφιστάμην τέτοιες απίστευτα εξοντωτικές πιέσεις και τραβεστί κινέζος πράκτορας ανθελληνικών συμφερόντων θα υπέγραφα ότι είμαι και ότι άλλο θέλετε.
Δεν πείθετε αγαπητέ.Σε άλλο χώρο ίσως π.χ. στο ΝΕΟΣ forum,στις Ελληνικές Γραμμές κτλ.
Θα ήθελα πάντως να σας δω να πασχίζετε να απαντήσετε συγκεκριμένα μόνο στο σχόλιο 25 του κ.Αιβαλιώτη.
Και όσο για το ΕΔΔΑ ξέρετε ότι δεν αποτελείται από θρησκόληπτους «πατριώτες» δικαστές γι αυτό είναι και πιο αντικειμενικό δε σας κάνει τα χατίρια.
Αυτό που με ευχαριστεί πάντως είναι ότι άτομα σαν κι εσάς η εξέλιξη των πραγμάτων απλά σας προσπερνάει σχεδόν αδιάφορη για τις εξίσου αδιάφορες φωνές σας.Μόνο κάποια «μικροεπεισόδια» σας καταλογίζει τίποτα το σοβαρό,πασχίστε όσο θέλετε.
Δεν ξέρω αν θα πρέπει να νιώθει κανείς θλίψη ή μια κάποια ικανοποίηση ύστερα από την ανάγνωση τέτοιων δημοσιεύσεων, το γεγονός είναι πως όλο και περισσότερο πλησιάζουμε στην ώρα που όλοι τριγύρω μας θα έχουν πάψει να αμφιβάλουν παντελώς για την ανικανότητα μας. Διότι τι άλλο εκτός από ανικανότητα θα μπορούσε να χαρακτηρίσει την εμμονή μας στο να επαναλαμβάνουμε το κυνήγι μαγισσών! Ανικανότητα που σε κάθε περίπτωση πηγάζει από την ημιμάθεια και την πλαστή πεποίθηση πως κατέχουμε την γνώση της επιστήμης, της όποιας επιστήμης, είτε είναι η νομική, είτε η ιστορία…
Είμαστε σε αυτή τη χώρα κάτω του μέτριου στο οτιδήποτε, τα πανεπιστήμια μας είναι από τα τελευταία, η δημόσια διοίκηση είναι ανέκδοτο για κάθε εποχή του χρόνου και η ταυτότητα με την οποία θέλουμε να μετέχουμε στο παγκόσμιο γίγνεσθαι είναι πλαστή===> η νεοελληνική φυσικά.
Όπως και να έχει το πράγμα, η γνωστοποίηση τέτοιων γεγονότων (θλιβερών δυστυχώς) είναι επιβεβλημένη και συνάμα ελπιδοφόρα.
Τα σέβη μου.
Ο Αριστείδης Καρατζάς ήταν αρχισύμβουλος του Αχριεπισκόπου Χριστόδουλου. Δείτε σχετικά:
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=&id=36715592
Μέλος της Eπιτροπής Εθνικών Θεμάτων της Αρχιεπισκοπής.
Δηλώνει και… «ακαδημαϊκός» και ιστορικός: http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=&id=30982120
Mέλος του ΔΣ του «Δικτύου 21», ένας από αυτούς που συμμετείχαν στην εκστρατεία εξόντωσης του Βασιλάκη, του Λιοναράκη και άλλων αντεθνικώς δρώντων δημοσιογράφων. Είχε υποβάλει και αυτός μια από τις 21 αγωγές εναντίον του Βασιλάκη ως θιγείς, με συνήγορους τους Φαήλο Κρανιδιώτη και Διονύσιο Καραχάλιο.
Tολμά να εμφανίζεται και να συνεχίζει τη σπίλωση των θυμάτων τους. Τολμά να αμφισβητεί δύο αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου! Τολμά να γράφει ότι «τέτοιου είδους αποφάσεις θα πλήξουν το κύρος του θεσμού (πράγμα στο οποίο πιθανόν να αποβλέπουν οι κινούντες τα νήματα)…».
ΠΟΙΑ ΝΗΜΑΤΑ; ΠΟΙΟΙ ΤΑ ΚΙΝΟΥΝ;
Κύριε Αϊβαλιώτη, στο λινκ της Ελευθεροτυπίας που δίνετε, υπάρχει μια περισσευάμενη τελίτσα στο τέλος και δεν δουλεύει το λινκ, σβήστε την.
Όταν ο κ. Καρατζάς λέει ‘ακαδημαϊκός’ φαντάζομαι ότι κάνει (κακή) μετάφραση του academic. Εμείς θα τον λέγαμε ‘πανεπιστημιακό’ για να μην μπερδεύεται με τα μέλη της Ακαδημίας, τους λεγόμενους Αθανάτους.
Και μένα πάντως απορία μου είναι ποιοι κινούν τα νήματα.
Κύριε Σαραντάκο,
Διόρθωσα εγώ το λινκ, οι σχολιαστές δεν έχουν τέτοιες δυνατότητες. 🙂 Σας ευχαριστώ.
Κύριε Αριστείδη Καρατζά,
Δεν μιλάτε σε αφελείς, εδώ συχνάζουν άνθρωποι μιας κάποιας νοημοσύνης ξέρετε…Δεν απαντήσατε σε κανένα από τα επιχειρήματα που έθεσε ο κ. Α. Αϊβαλιώτης, και επιπλέον γράψατε τα εξής οφθαλμοφανή εξωφρενικά:
«Όσο για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, διερωτάται κανείς εάν παρουσιάστηκε καν ένας ολοκληρωμένος αντίλογος. Πάντως τέτοιου είδους αποφάσεις θα πλήξουν το κύρος του θεσμού (πράγμα στο οποίο πιθανόν να αποβλέπουν οι κινούντες τα νήματα)…»…
Με το παραπάνω δικό σας σκεπτικό, αναρωτήθηκα για κλάσματα του δευτερολέπτου, αν είστε υγιής, εννοώ πνευματικά.
Βέβαια ξέρω, ότι καμία διαταραγμένη προσωπικότητα δεν μπορεί να απαντήσει θετικά σε μια τέτοια ερώτηση.
Επίσης θα ήθελα να σας ρωτήσω: Ποιοι κύριε Καρατζά κινούν τα νήματα; Όχι τίποτ’ άλλο, αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν θα θέλατε να αιωρούνται αναπάντητα ζητήματα σε μια τόσο εύστοχη και μεστή παρέμβαση σαν τη δική σας.
Έτσι δεν είναι;
Τι είναι η Δήλωση μετανοίας;
διαβάστε το άρθρο Του κ. ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΣΑΚΥΡΑΚΗ
«Η πρόσφατη δήλωση μετανοίας του Μ. Βασιλάκη για τα δημοσιεύματά του αναφορικά με το Δίκτυο 21 θέτει δύο τεράστια ζητήματα. Το πρώτο σχετίζεται με την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και θα μπορούσε να συνοψιστεί στο ερώτημα «επιτρέπονται σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία δηλώσεις μετανοίας»; Το δεύτερο σχετίζεται με την ελευθερία του Τύπου και θα μπορούσε να συνοψιστεί στο ερώτημα «επιτρέπονται σε μια φιλελεύθερη δημοκρατία εξοντωτικές ποινές εναντίον των δημοσιογράφων ή του Τύπου»;
«Η δήλωση μετανοίας δεν είναι αναγνώριση λάθους ή δημόσια έκφραση συγγνώμης. […]Η δήλωση μετανοίας δεν έχει ως σκοπό, ούτε την αναγνώριση λάθους, ούτε τη μεταμέλεια του θύματος αλλά την ηθική του καταρράκωση.[…]»
«Το Σύνταγμά μας αλλά και ο πολιτισμός μας απαγορεύουν τόσο τη φυσική όσο και την ηθική εξόντωση του ανθρώπου. Δηλώσεις, επομένως, μετανοίας, δεν ανέχεται η ελληνική έννομη τάξη κι αν τέτοια είναι η δήλωση Βασιλάκη, οι διωκτικές αρχές οφείλουν να επέμβουν για τη διερεύνηση του όλου θέματος και για την προστασία του θύματος, τη στιγμή μάλιστα που τα ίδια τα δικαστήρια «χρησιμοποιήθηκαν» για τον εξαναγκασμό αυτής της δήλωσης.»
Για τους ενδιαφερόμενους:
Μπορείτε να διαβάσετε το υπόλοιπο άρθρο του κ. Τσακυράκη στη «Ε» εδώ.
Τα λόγια είναι περιττά.
Αλίμονο στο κράτος που οι πολίτες του προσφεύγουν στους ξένους για το δίκιο τους.
Και του Stratos το λινκ θέλει διόρθωση, ιστολόγε μην τεμπελιάζετε!
Και μια και είμαστε σε ευφρόσυνη διάθεση, λόγω της δικαίωσης, λίγη ταιριαστή διαφήμιση:
Ανέβασα προ ολίγου στις σελίδες μου, το παραμύθι Η Μηλιά, που είναι το μοναδικό κείμενο που έγραψε σε δημοτική ο αείμνηστος προπάππος σας:
http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/roidis_mhlia.html
Για μία απάντηση του κ.Καρατζά (και όποιου «Καρατζά») επι του θέματος,με συγκεκριμένα επιχειρήματα βασιζόμενα στη λογική μετρήστε αντίστροφα απ το 8.456.464.789..
Εξάλλου το δικαστήριο που έκανε τη δουλειά του σοβαρά και αντικειμενικά εμπεριέχει τον όρο «ανθρώπινα δικαιώματα»,μισητά και ανύπαρκτα πράγματα δηλαδή..
Κύριε Σαραντάκο,
Το λινκ τώρα είναι ΟΚ.
Για το παραμύθι «Η Μηλιά» σας είμαι απέραντα ευγνώμων εκ μέρους του Οικογενειακού μας Δέντρου το όποιο πρέπει να σας πω, είναι μια…Μηλιά! (ναι, που παράγει το γνωστό Βιβλικά αμαρτωλό καρπό)
😀
Δεν χρειάζεται να πω πολλά ευτυχώς υπάρχουν τα σχόλια 25 και 37 (και άλλα πολλά)
🙂
Αν και ειλικρινά θα ήθελα να δω μια επανατοποθέτηση του κ. Καρατζά.
Ερώτηση: Ο κ. Βασιλάκης είχε καταδικαστεί σε πρόστιμο για την σπίλωση των κατηγόρων του σωστά;
Αυτά τα χρήματα τα έδωσε; Αν ναι θα του τα επιστρέψουν;
Ρωτώ διότι δεν ήξερα και πολλά πράγματα για την υπόθεση, ας μου συγχωρεθεί η άγνοια
Τελικά, αν κάποιος έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική δικαιοσύνη, είναι ή κάθαρμα ή ηλίθιος.
H sigh isxyos yparxei akoma san pragmatikothta saythn thn xwra kai oso ta pseudh 8a sygkalyptontai toso eykola katw apto paplwma ths anaksiokratias dyskola 8a fygei apta matakia mas h 8oloura
Έχετε ευθύνη γι’ αυτά που δημοσιεύετε, όπως κι αυτοί που τα γράφουν. Έχετε ήδη γράψει σειρά ψευδών,διαστρεβλώσεων, ύβρεων και συκοφαντιών που προσβάλλουν το «ΔΙΚΤΥΟ 21», εμένα και άλλους, τα οποία οφείλατε να μην επιτρέψετε. Δεν έκανα κι ούτε θα κάνω ποτέ διάλογο σε τέτοια βάση με κανένα. Δώστε ή να δώσει τα πλήρη στοιχεία του ο «Αντώνης Αϊβαλιώτης» και θα λάβετε την απάντηση στα Δικαστήρια. Αν δεν το κάνετε, θα σας βρουν οι αρμόδιοι και θα τα πούμε πάλι εκεί που πρέπει.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δικηγόρος
Διαβασα τωρα αυτ’ο το Ποστ και τη συζητηση…
– Δεν ειχα την παραμικρή ιδεα οτι ενας ανθρωπος μπορουσε να υποστει μια τετοια Καφκική μεταχειριση
– Σε μια παλιοτερη συζητηση σε καποιο Μπλογκ (βλ σχ. 1Ο) σε μια συζητηση σχετικά με τον ρόλο του γνωστου »φιλοσοφου» Χρ Γιανναρά τον ειχα συναντησει ..Και μου προξενησε εντυπωση τοτε το μενος και η ανεξηγητη οργή με την οποια αντιμετωπισθηκε απο καποιους ο κ Βασιλάκης …
-Ετσι θαθελα να του δειξω εστω και αργά την συμπαρασταση μου …
-Και ταυτοχρονα να δηλώσω την απορια μου προς αυτους τους ανθρωπους του Δικτυου 21 .. και να τους πως : Κυριοι ,(ειτε ειστε ακαδημαικοι ειτε Πανεπιστημιακοι ειτε οτιδήποτε):
Τι ειδους ανθρωποι ειστε για να χρησιμοποιειτε τετοιες μεθοδους;
Κύριε Καρατζά,
ομολογώ πως δεν έχω ακούσει ξανά το όνομά σας, αλλά εκπλήσσομαι με τον τρόπο που απαντάται, την ώρα που το ΑΔΕΚΑΣΤΟ Στρασβούργο ομίλησε. Επικαλείστε την δήλωση του κ.Βασιλάκη η οποία αποσπάστηκε με τον τρόπο που η Ιερά Εξέταση έπαιρνε τις ομολογίες των αιρετικών και παρ’ότι η δήλωση επαναδημοσιεύτηκε εδώ, εσείς την επαναφέρετε με ολοφάνερη αλλά ατελέσφορη πρόθεση να εκμηδενίσετε την προσωπικότητα ενός λόγιου και έντιμου μαχητή της δημοσιογραφίας, που δεν σταυλίστηκε σε δύσοσμες εξουσιαστικές αυλές, δεν έκβίασε, δεν βρέθηκε με μυθικές τραπεζικές καταθέσεις και δεν τροφοδοτήθηκε με μυστικά κονδύλια, όπως κάμποσοι ευλαβείς και εθνικόφρονες αστέρες της δημοσιογραφίας μας.
Υπερβολή θα μου πείτε η παρομοίωση με την Ι.Εξέταση, αλλά θα διαφωνήσω και θα το τεκμηριώσω. 21 αγωγές εναντίον ενός ανθρώπου, από την ίδια ομάδα και για τον ίδιο λόγο σε χωριστές δικάσιμες, συνιστούν δικαστικό πραξικόπημα πρώτου μεγέθους. Αν οι 21 πίστευαν στο δίκιο τους και ανυπομονούσαν για την ετυμηγορία της αδέκαστης Δικαιοσύνης, θα προσέφευγαν αντρίκια όλοι μαζί, ώστε σε μια δίκη, με όλους τους ενεχόμενους παρόντες μπροστά στον έντιμο δικαστή να αποσπούσαν την ηθική (άντε και την οικονομική ) καταδίκη αυτού που με τόση ευκολία σπίλωσε την υπόληψή τους, δια του ποσού με το οποίο την κοστολογούν. Αντί να συμβεί αυτό προβήκατε στο κουτοπόνηρο και άνανδρο χτύπημα που ο οφθαλμός της Δικαιοσύνης, το Στρασβούργο απέκρουσε, με τον προφανή σκοπό να δολοφονήσετε ηθικά και οικονομικά έναν συμπολίτη σας ο οποίος σας χαρακτήρισε με κατά την κρίση σας βαριές εκφράσεις, αλλά εμφανώς βαθειά πολιτικές, τις οποίες αν πιστεύατε στο δίκιο σας, θα τις αποκρούατε πολιτικά και όχι με απάνθρωπα δικονομικά τερτίπια ενός δικαστικού μηχανισμού που ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας έχει ομολογήσει ότι πάσχει και που το Στρασβούργο τόσες φορές τον έχει με τις αποφάσεις του εκθέσει στα μάτια των τιμίων ανθρώπων. Το να καταδικάζεις εκ προοιμίου τον αντίδικό σου σε ένα ατελείωτο δικαστικό γαϊτανάκι, που ακόμη κι αν τελείωνε με 42 (21χ2 μαζί με τις εφέσεις), αθωωτικές αποφάσεις ήταν ήδη καταδικασμένος σε εξόντωση οικονομική, ψυχοφθόρα και χρονοβόρα, που θα έστελνε στο νοσοκομείο ή στον τάφο τον μέσο άνθρωπο.
Κύριε Καρατζά,
διαβάζω την αποκάλυψη του κ.Αιβαλιώτη (απλή συνωνυμία φαντάζομαι με τον γνωστό πατριώτη βουλευτή του Λάος που δεν πήγε-ακόμη-φαντάρος) πως υπήρξατε σύμβουλος του μακαρίτη Χριστόδουλου Παρασκευαϊδη. Νομίζω πως η θητεία στο πλευρό του θα έπρεπε να σας είχε διδάξει, τουλάχιστον σε δυο περιπτώσεις.
1)Στις 30/5/2007 η σοβαρή «ΑΥΓΗ», επανέφερε στην μνήμη μας παλιότερες κατηγορίες του παράνομου φύλου της επί δικτατορίας από την θητεία του μακαρίτη σε κάποιο ίδρυμα ανηλίκων ως αρχιμανδρίτη. Ο μακαρίτης με χριστιανική εγκαρτέρηση, απέφυγε όχι απλώς αγωγή να κάνει αλλά ούτε να απαντήσει στοιχειωδώς σε κατηγορίες που αν αληθεύουν, έθιγαν ολοκληρωτικά την ανδρική, ανθρώπινη και αρχιερατική του υπόσταση. Άλλη περίπτωση θα μου πείτε και ίσως να έχετε δίκιο αν επισημάνετε πως η σιωπή δεν είναι η καλύτερη αντίδραση, αφού αφήνει τις κατηγορίες να αιωρούνται. Μπορούσε να δώσει ο μακαρίτης εξηγήσεις χωρίς αγωγές κλπ Εσείς βέβαια δεν είστε αρχιεπίσκοπος για να συγχωρείτε, αλλή θυμήθηκα την υπόθεση γιατί την διάβασα πάλι προχτές στο τελευταίο φύλο της «Athens Voice», σε ένα εξαιρετικό και προβεβλημένο από το εξώφυλλο άρθρο του Δημ.Φύσσα («Αρχιεπισκόπου Χαρακτηρισμός’). Το παρακάνατε όμως κε Καρατζά μου (μου επιτρέπετε ελπίζω την φιλική οικειότητα). Όχι κι έτσι, από την απόλυτη σιωπή του πνευματικού σας πατέρα, και μάλιστα για φοβερή υπόθεση, εσείς να περάσετε σε 21 αγωγές για χαρακτηρισμούς ολοφάνερα πολιτικούς, θεμιτούς όπως το ΑΔΕΚΑΣΤΟ Στρασβούργο γνωμοδότησε; Πολύ των άκρων είστε εκεί στην Αρχιεπισκοπή και στα πέριξ.
2) Ενθυμούμαι κε Καρατζά μου, πως ο μακαρίτης ο πνευματικός σας πατέρας, βγήκε και έβριζε ένα μέρος των παιδιών του, τους ομοφυλόφιλους, πως έχουν το «κουσούρι», δαιμονοποιώντας τους και παραδίδοντάς τους στην χλεύη των υποκριτών, την ίδια ώρα που σταύλιζε αρκετούς δακτυλοδεικτούμενους από αυτούς στην Αυλή του και τους κάλυπτε, τους προήγαγε κλπ. Αυτά δεν είναι δικές μου φαντασιώσεις, σας παραπέμπω στην σχετική αρθογραφία του εξαίρετου πατριώτη κ.Γιανναρά στην «Καθημερινή» καθώς και σε συναφή αρθογραφία περί την όλη Εκκλησία στην ίδια εφημερίδα του έγκριτου περί τα εκκλησιαστικά κ.Γρ.Καλοκαιρινού, πολιτευτού του Λάος μάλιστα, αν δεν απατώμαι, στις τελευταίες εκλογές. Αρθογραφίες για Ρουμάνες καλόγριες, θηλύγλωσσους αρχιμανδρίτες, οικονομικές καταχρήσεις, ιεροσυλίες, δολοφονίες, ναρκωεμπόρους, λαθρεμπόρους, καμπαρέ, πορνοκινηματογράφους κλπ κλπ που εγώ αν κινιόμουνα στους εκκλησιαστικούς κύκλους, θα με έκαναν να κρύβομαι από ντροπή, αρθογραφίες στις οποίες δεν αποτολμήθηκε ούτε μια τυπική απάντηση. Χώρια κύριε Καρατζά μου τα δημοιεύματα των φιλικών προς τον Αρχιεπίσκοπο ευλαβών εφημερίδων «Απογευματινή», «Αυριανή», «Νέοι Άνθρωποι», «Ελεύθερη Ώρα», Εσπρέσσο», που άγγιζαν ΚΑΙ την αρχιεπισκοπική αυλή.
Αναρωτιέμαι λοιπόν τι θα συνέβαινε αν 50.000 ομοφυλόφιλοι και 10.000 λεσβίες, που η ζωή τους γινόταν ακόμη πιό δύσκολοι από τα φαρισαϊκά αρχιεπισκοπικά γιχουαϊσματα, του έκαναν ισάριθμες χωριστές αγωγές. Θα μου πείτε πως ίσως νομικά θα δικαιούνταν μόνο οι δεδηλωμένοι ομοφυλόφιλοι να θιχτούν και όχι οι κρυφοί. Να το δεχτώ. Φαντάζομαι πως δεν δυσκολευόταν ο κ.Βαλλιανάτος να επιστρατεύσει 20-30 επώνυμα και άμεσα θιγόμενα μέλη του συλλόγου του και να βομβαρδίσει τον μακαρίτη με αγωγές τις οποίες θα πλήρωνε το φιλόπτωχο; Φαντάζομαι επίσης πως ο Άρειος Πάγος με την γνωστή του αντικειμενικότητα, θα συναινούσε αυτές ο αγωγές να εκδικάζονταν χωριστά, οπότε ο μακαρίτης θα έπρεπε να τρέχει για να προκάνει, αμελώντας τα ύψιστα πνευματικά του καθήκοντα (Φορ Σίζονς, χρυσές στολές, ιερές κρουαζιέρες, συστατικές επιστολές για υπόδικους, εκστρατεία για την ανακατάληψη της Αγιασοφιάς και τα τοιαύτα). Μα είναι πράγματα αυτά κε Καρατζά μου;
Και επί τη ευκαιρία, αν θέλετε μου απαντάτε. Ποιούς εννοείτε με τις φράσεις «ανίερες δυνάμεις» και «κινούντες τα νήματα»; Με κάνετε να φοβάμαι. Αποκαλύψτε παρακαλώ τους σκοτεινούς συνωμότες. Το χρωστάτε στην πατρίδα μας.
Ευχαριστώ.
Κύριε Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης,
Μάλλον δεν έχετε καταλάβει που βρίσκεσθε…Εδώ είναι ιστολόγιο (αγγλιστί Blog), και· δυστυχώς για εσάς, είναι η σύγχρονη Αγορά ανταλλαγής Απόψεων και Ιδεών, ο καθένας έχει το δικαίωμα να γράφει ελεύθερα την άποψή του. Ο διαχειριστής ενός τέτοιου ιστολογίου, δεν μπορεί να ξέρει αν η ταυτότητα που δηλώνει ο σχολιάζων είναι η πραγματική του.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση οφείλω να σας πω ότι ακόμη και να ήξερα ποιος είναι ο κ. Α. Αϊβαλιώτης δεν υπήρχε περίπτωση να σας το πω. Καταδότης δεν είμαι. Δεν έχω καταδώσει ακόμη κανέναν, κι ούτε προβλέπεται να το κάνω στο μέλλον.
Άφησα ελεύθερα να διαβαστεί ο κ. Καρατζάς όπως ελεύθερα άφησα και εσάς να διαβαστούν οι απειλές σας. Να σημειώσω δε, ότι ούτε και τα δικά σας ονόματα μπορώ να επιβεβαιώσω, δέχομαι αυτό που δηλώνετε.
Είστε ελεύθεροι ελπίζω άνθρωποι. Εσείς θα κρίνετε.
Πράξτε τα δέοντα.
Εγώ θα πρότεινα να μηνήσουν τα μέλη του Δικτύου (δε λέω ποιού) τους δικαστές του Στρασβούργου, ενώπιον του Τριμελούς Πρωτοδικείου Άνω Ραχούλας Καλαμπάκας. 6 (ενδεικτικό) δικαστές επί 24 (ενδεικτικό κι αυτό) δίκες κι όλα μαζί επί 2 (τουλάχιστον) με τις εφέσεις, χώρια οι αναβολές – θα τους πέσει το νεφρί των κουτόφραγκων να έρχονται στην Καλαμπάκα!
Να βάλουν μυαλό – κι άλλη φορά να μη κάνουν τέτοιες χοντρές πλάκες στην Ελληνική Δικαιοσύνη!
Αγαπητέ Ροϊδη,
Όπως πολύ σωστά σημειώνεις, δεν υπάρχει καμιά βεβαιότητα ότι ο χρήστης που υπογράφει ως «Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης» είναι πράγματι ο γνωστός δικηγόρος, μέλος του Δ21. Ωστόσο, στην περίπτωση που είναι πράγματι αυτός, θα ήθελα να τον πληροφορήσω ότι αλγεινή εντύπωση προκαλεί σε μένα τουλάχιστο, αλλά και πιστεύω σε καλόπιστο παρατηρητή η εκ μέρους του διατύπώση απειλών. Πολύ περισσότερο που ο αληθινός κ. Κρανιδιώτης είναι δικηγόρος, επομένως η εκ μέρους του κίνηση δικαστικών διαδικασιών είναι σχετικά ανέξοδη υπόθεση, ενώ για τον αντίδικο είναι επαχθέστατη δαπάνη χρόνου και χρήματος.
Τουλάχιστον ο κ. Καρατζάς (γι’ αυτόν είμαι μάλλον βέβαιος ότι είναι ο ίδιος -νομίζω ότι αναγνωρίζω το ύφος του) συμμετείχε στο διάλογο με επιχειρηματα (καλά ή κακά, αδιάφορο) και χωρίς απειλές για δικαστήρια.
Μάλιστα, αν μου επιτρέπεις, ο κ. Αϊβαλιώτης στον κ. Καρατζά απάντησε περισσότερο ad hominem παρά με επιχειρήματα, κι αυτό προϊδεάζει αρνητικά.
Τέλος, δυο διευκρινίσεις: πρώτον, το λινκ που σου είπα να διορθώσεις πιο πάνω (στο 35) δεν έχει διορθωθεί, ίσως διόρθωσες το πρώτο, εγώ εννοούσα το δεύτερο. Τέλος πάντων:
http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=&id=30982120
Δεύτερον, η εικασία μου ότι το «ακαδημαϊκός» που φέρεται να δηλώνει ο κ. Καρατζάς είναι από μετάφραση του academic είναι εν μέρει σωστή, αλλά έχει βάλει το χέρι του και ο δαίμων του πληκτρολογίου. Ο κ. Κ. δήλωσε «ακαδημαϊκός εκδότης» (academic publisher) αλλά η Ελευθεροτυπία έβαλε (στο παραπάνω λινκ) ένα κόμμα ανάμεσα στις δυο λέξεις «ακαδημαϊκός, εκδότης». Είδες τι σου είναι ένα κόμμα; Τον άλλον τον έστειλε να πάει να σκοτωθεί στον πόλεμο το παραπανίσιο κόμμα.
Κλείνω όμως για να μη μου κάνει μήνυση ο κ. Φ.
Φίλε Σαραντάκο,
στο σχολιο 25 ο κ. Αϊβαλιώτης δημοσίευσε τα επιχειρήματά του, στο σχόλιο 35 ίσως να απάντησε περισσότερο ad hominem. Το θέμα εμπεριέχει πόνο και αδικία, το πάθος είναι αναπόφευκτο, λογικό.
Το ιστολόγιο αυτό δεν προωθεί κάτι εγκληματικό, επιτρέπει την ελεύθερη έκφραση και δεν έχει τίποτα να φοβηθεί. Ο κ. Κρανιδιώτης μπορεί επομένως να κάνει ότι νομίζει εκείνος σωστό.
Συνεχίζουμε.
Παράθεμα: Ο συγγραφέας Μανώλης Βασιλάκης δικαιώνεται σε Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μετά από 8 χρόνια νομικών διωγμών (και έναν… μίνι-διασυρμό στην Καλύ
Τώρα που δικαιώθηκε επιτέλους ο Βασιλάκης, μερικοί που τον πολέμησαν λυσσαλέα με διάφορους τρόπους σπεύδουν να τον συγχαρούν. Ε, ντάξει, επαναλαμβανόμενο σενάριο εν Ελλάδι…
Επειδή πιθανώς στο ιστολόγιο σας μπαίνουν και άνθρωποι που ακόμη κι αν έχουν διαφορετικές απόψεις, θέλουν αλήθεια και τεκμηρίωση, απευθυνόμενος σε αυτούς, έχουμε και λέμε:
1. Το σπίτι του Μ.Β. δεν ήταν δικό του, άρα δεν μπορούσε κανείς να του το πάρει.
2. Ο Μ.Β. δεν καταδικάσθηκε από τα ελληνικά αστικά Δικαστήρια μόνον για «αξιολογικές κρίσεις» αλλά και για ολόκληρα σενάρια ψευδών «γεγονότων» με «μαύρο χρήμα», δήθεν οργάνωση της εισόδου Οτσαλάν με σκοπό την πρόκληση πολέμου με την Τουρκία (!) κλπ, διανθισμένα όλα με τα γνωστά «γαλλικά».
3. Δεν καταδικάσθηκε για άρθρο που δεν έγραψε στην «Αυριανή» αλλά για προσβλητική επώνυμη δήλωση του που περιεχόταν σε άρθρο κάποιου με ψευδώνυμο, ο οποίος κατά διαβολική σύμπτωση είχε ύφος φτυστό με τον Μ.Β.
4. Ο Μ.Β. ουδέποτε προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για οποιαδήποτε ελληνική δικαστική απόφαση που αφορούσε δημοσίευμα του εναντίον του ΔΙΚΤΥΟΥ 21 κι εμού προσωπικά ή άλλου φίλου και μέλους μας. Προσέφυγε μόνον για αγωγή που του έκανε ο φίλος και συνάδελφος Διονύσης Καραχάλιος για αβάσιμη αναφορά στον Δ.Σ.Α. Αυτήν την υπόθεση αφορά η απόφαση του Ε.Δ.Δ.Α. και όχι τα δημοσιεύματα. Διαβάστε την απόφαση.
4. Δεν υπήρξαν ποτέ «21 αγωγές» αλλά περί τις 11 που δεν αφορούσαν μόνον τον Μ.Β., (δεν ήταν σε όλες διάδικος αυτός ή μόνον αυτός) αλλά και την «Εξουσία», την «Αυριανή», την ΕΡΤ και την «Αυγή» με διαφορετικούς διαδίκους και πολλά και διαφορετικά δημοσιεύματα, επομένως, όπως γνωρίζει και πρωτοετής της Νομικής ΔΕΝ μπορούσαν να συνεκδικασθούν, μόνον επειδή ήταν σε κάποιες διάδικος και ο Μ.Β., και ορθώς απερρίφθησαν τα σχετικά αιτήματα, όποτε προβλήθηκαν.
5. Όσες υποθέσεις αφορούσαν εμένα, το ΔΙΚΤΥΟ 21, τον κ. Αντ. Σαμαρά, τον τότε Πρόεδρο μας Στρατηγό Ευ.Τσίρκα, τον Λ. Γιαλλουρίδη, τις κέρδισα όλες σε όλους τους βαθμούς, όλοι οι άλλοι ομόδικοι του Μ.Β. και ο ίδιος τις αποδέχθηκαν, οι αποφάσεις έγιναν αμετάκλητες, τα εν λόγω μέσα δημοσίευσαν και μετέδωσαν επανορθώσεις, ουδείς προσέφυγε στο Ε.Δ.Δ.Α., ούτε και ο Μ.Β., πλην του μακαρίτη Λιοναράκη για την απόφαση για την εκπομπή της ΕΡΑ, την οποία η ίδια η ΕΡΤ απεδέχθη. Την υπόθεση της «Αυγής», αφού κερδήθηκε πρωτόδικα με επιδίκαση του ελάχιστου ποσού, στο εφετείο την εγκατέλειψα γιατί απλούστατα βαρέθηκα, μ’ είχαν πρήξει κι οι μεσολαβητές, και παραγράφηκε εν επιδικία.
6. Από τα παραπάνω, που όλα αποδεικνύονται εγγράφως, είναι ολοφάνερο ότι σχεδόν ΚΑΝΕΝΑ από τα διάφορα δακρύβρεχτα «επιχειρήματα» που διάβασα δεν είναι αληθές, κάτι που γίνεται σκόπιμα και συνοδεύτηκε από ύβρεις και συκοφαντίες με κάλυψη την ανωνυμία, επειδή όμως όποιος υποβάλλει σχόλιο, υποβάλλει και το email του θα τον βρουν αυτοί που πρέπει. Επειδή δε τα σχόλια υποβάλλονται σε διαδικασία ελέγχου και εγκρίσεως, δεν έπρεπε να επιτρέψετε χυδαιότητες και τέτοιου είδους παράνομη συμπεριφορά σε κανέναν.
7. Η άσκηση αγωγής ή μήνυσης ή η εκτέλεση δικαστικής απόφασης είναι νόμιμο δικαίωμα κι επομένως δεν συνιστά «απειλή» και στην Δημοκρατία, όταν τελούνται παράνομες πράξεις, έτσι λύνονται οι διαφορές και όχι με αυτοδικία, βρισιές, συκοφαντίες και μαύρη προπαγάνδα. Μερικοί μπερδέψανε το διάλογο με την λασπομαχία. Διαβάστε το ύφος εμού και του κ. Καρατζά και θα καταλάβετε την διαφορά.
8. Τα παραπάνω τα απευθύνω σε όποιους καλόπιστους τα διαβάσουν. Για όσους χυδαιολόγησαν, έβρισαν και συκοφάντησαν φυσικά και θα ασκήσω τα νόμιμα και μετά ας πάνε και στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δικηγόρος
Το πρόβλημα είναι ένας φαύλος κύκλος της ελληνικής νομοθετικής πρακτικής και συγκεκριμένα εδώ, η ύπαρξη των αντίστοιχων νόμων στους οποίους στηρίζονται αυτοί οι άνθρωποι (Δίκτυο 21 κ.λ.π). Το κράτος ή καλύτερα η Βουλή είναι η πρώτη υπεύθυνη που νομοθέτησε. Η δεύτερη είναι τα ανώτερα δικαστικά όργανα που δεν απέρριψαν τη συγκεκριμένη νομοθεσία ως αντισυνταγματική. Η τρίτη και μεγαλύτερη για μένα είναι στην κοινωνία που επιτρέπει και παράγει τέτοιες αντιλήψεις.
Να δούμε όμως πότε η νομοθεσία θα άλλάξει (αν αλλάξει) μετά από αυτή την απόφαση.
Με καθυστέρηση βλέπω το θέμα, νομίζω ότι με έχετε καλύψει και εσείς κ. Ροΐδη και πολλοί εκ των σχολιαστών.
Μία παρατήρηση μόνο πάνω στο σχόλιο του κ. Καρατζά, και δη στην αποστροφή περί «κινούντων τα νήματα»: για χιλιοστή φορά ξαναματαβλέπουμε, έστω και με τη μορφή υπονοούμενου, το γνωστό παραμύθι που χρησιμοποιεί κατά κόρον ο συγκεκριμένος «χώρος» (δεν ξέρω πώς αλλιώς να τον χαρακτηρίσω) περί σκοτεινών ανθελληνικών συνωμοσιών κλπ.
Νισάφι πλέον κύριοι! Άλλο πιο αληθοφανές επιχείρημα δεν έχετε; Στ’ αλήθεια περιμένετε να μας πείσετε ότι και οι δικαστές του Στρασβούργου απεργάζονται σκοτεινά σχέδια εναντίον σας;
Μάλλον λάθος ιστολόγιο επισκεφτήκατε…
Προς χάρη της ισοσθένειας και της λογικής:
Άνθρωποι που δεν έχουν γνώση των γεγονότων όπως οι ενάγοντες, ο κατηγορούμενος, ή νομικοί με ειδικότητα εκφέρουν γνώμη σαν να έχουν εμπειρία δεκαετιών στα δικαστικά έδρανα.
Λογικά ερωτήματα:
1. Αγαπητοί φίλοι και φίλες έχετε διαβάσει τις αποφάσεις των δικαστηρίων για να εκφέρετε έστω μια απλή αλλά προσωπικά ενήμερη γνώμη;
Αποφάσεις του Ελληνικού και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου;
Η απόφαση του Ευρωπαϊκού ανεβάστηκε από τον κ. Βασιλάκη στα Γαλλικά σε μια Ελληνική σελίδα αλλά γιατί όχι στα Ελληνικά μια και όλες οι αποφάσεις των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων που αφορούν πολίτες χώρας της ΕΕ πρέπει να μεταφράζονται στην γλώσσα αυτής της χώρας.
2. Αν η μία πλευρά πιστεύει ότι ο κ. Βασιλάκης βρήκε το δίκιο του με Έλληνα Πρόεδρο του Δικαστηρίου και σύνεδρο στην Ευρώπη γιατί πιστεύετε ότι αδικήθηκε από έναν άλλο Πρόεδρο και σύνεδρους στο Ελληνικό Δικαστήριο;
Παρουσιάσθηκαν τα ίδια αποδεικτικά στοιχεία;
Εκπροσωπήθηκαν κι οι δύο πλευρές της δικαστικής διαμάχης το ίδιο αποτελεσματικά όπως 8 χρόνια πριν;
Έκρινε το δικαστήριο μόνο για τους προσωπικούς χαρακτηρισμούς ή και τις κατηγορίες από τον κ. Βασιλάκη εναντίον Ελλήνων πολιτών για αξιόποινες πράξεις στην οποία περίπτωση έπρεπε εκείνος να αποδείξει ότι δεν ήταν συκοφαντική δυσφήμηση.
Είναι διαφορετικό να κατηγορώ κάποιον ότι είναι εθνικιστής και άλλο να τον κατηγορώ άμεσα ή έμμεσα για παραβίαση των νόμων του Ελληνικού κράτους.
3. Γιατί αδράνησε ο κ. Βασιλάκης για 8 χρόνια να αποδείξει την αθωότητά του αν όπως λέγει ο ίδιος έχασε 8 πολύτιμα χρόνια της ζωής του.
Γνωρίζουμε πολλούς ανθρώπους που θα έκαναν οτιδήποτε για να αποκαταστήσουν την τιμή τους ΑΜΕΣΩΣ.
Τα Ευρωπαϊκά δικαστήρια δεν έγιναν διαθέσιμα μόνο πρόσφατα πιστεύω.
4. Αν πάλι η τιμή του κ. Βασιλάκη έχει τόση μεγάλη αξία για εκείνον δεν μας έχει εξηγήσει τους λόγους γιατί συνέταξε και υπόγραψε μια τέτοια ομολογία.
Για να σώσει την περιουσία του, αλλά να χάσει την τιμή του;
5. Συνεχίζοντας πάνω στην τιμή του κ. Βασιλάκη και στην αξιοπιστία των κατηγοριών του γνωρίζετε πόσους άλλους ανθρώπους ο κύριος έχει κατηγορήσει ή συκοφαντήσει, (εξαρτάται από τον παρατηρητή).
Δεκάδες ανθρώπους από όλο το πολιτικό φάσμα και επαγγέλματα.
Πόσες φορές έχει κατορθώσει να αποδείξει τις συκοφαντίες;
6. Μια που δεν είναι όλοι οι Έλληνες δημοσιογράφοι υπεράνω του κ. Βασιλάκη αλλά ίσως μερικοί βρίσκονται αρκετά πιο κάτω σε ποιότητα δεν θα ήταν σωστό ο κ. Βασιλάκης να μπορέσει να κάνει μια αυτοκριτική σε όλες τις πιθανές υπερβολές ή να υπερασπισθεί τον εαυτό του αν πιστεύει ότι είναι το δείγμα του τέλειου δημοσιογράφου και δίκαιου ερευνητή της πρόσφατης Ιστορίας του τόπου.
Να διδάξει ο δημοσιογράφος Μ. Βασιλάκης πως γίνεται το ποιοτικό και εξακριβωμένο ρεπορτάζ της ποιότητας των ξένων εφημερίδων.
Βλέπετε στην σωστή δημοσιογραφία εκτός το Τι, Πότε, Που, και Πως υπάρχει και η εξακρίβωση των πηγών από τον Συντάκτη ή τον Αρχισυντάκτη ή τέλος πάντων από ένα άλλο πρόσωπο.
Αν δεν υπάρχει αυτή η εξακρίβωση τότε το άρθρο αλλά πιο σημαντικά ο δημοσιογράφος και το μέσο παρουσίασης, εφημερίδα, ράδιο, τηλεόραση ή ιστοσελίδα βρίσκονται ξεκρέμαστοι και στις βολές μιας δικαίας κριτικής.
Παπάκια για σκοποβολή:)
Δυστυχώς στην Ελλάδα δεν είναι διαδεδομένη αυτή η εξακρίβωση των γεγονότων (fact checking) αλλά ούτε ο αυτοσεβασμός των ΜΜΕ (self respect of the media) για την εξουσία των ΜΜΕ και την ευθύνη τους με αποτέλεσμα πολλές φορές να κατευθύνονται τα θύματα συκοφαντίας στα δικαστήρια για «να βρουν το δίκιο τους».
Υ.Γ.
Η συζήτηση «άθεη Μαριέττα» όπου εμφανίστηκε το κείμενο του Μανώλη Βασιλάκη ήταν ίσως μία από τις καλύτερες σε ελληνικά blog. Συμμετείχα έντονα και μόλις την ξαναδιάβασα, ενώ διάβασα και όλα τα σχόλια σε αυτήν εδώ τη συζήτηση:
http://panosz.wordpress.com/2007/05/14/marietta/
Υπήρξε βέβαια και δεύτερη συζήτηση όπου ο κ. Βασιλάκης αναγκάστηκε να επέμβει κατά του διασυρμού ενός υποστηρικτή του:
Εκπλήσσομαι με την επιμονή ορισμένων να δικαιωθούν για την κατάφορη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων του Μανώλη Βασιλάκη, αλλά επίσης… εκπλήσσομαι που ορισμένοι φανατικοί εχθροί του (τόσο εδώ όσο και αλλού – δεν τους κατονομάζω φυσικά) αυτοπροβάλλονται -τώρα- σαν υποστηρικτές του (ο πληθυντικός αριθμός αναφέρεται σε πανελλαδικό πλαίσιο).
Εκπλήσσομαι επίσης πόσο μερικοί δεν καταλαβαίνουν το ότι όσα υπέστη ο Μανώλης Βασιλάκης αποτελούν ολοκληρωτικό διωγμό και πλήρη εξόντωση προσωπικότητας, ηθικά και οικονομικά, και ότι ακυρώνουν τα τυχόν λάθη εκτιμήσεων (εκ μέρους του) που αποτελούν… «τρίχες που γίνανε τριχιές».
Εκπλήσσομαι τέλος με τον… εαυτό μου που λέω και που είπα τόσα πολλά χωρίς… ουσιαστικό λόγο, αφού ζούμε σε μια χώρα _τόσο_ πρωτόγονη, όσο και ορισμένες φυλές που… θυσίαζαν ανθρώπους τελετουργικά, αλλά έχουν προ πολλού σταματήσει να το κάνουν, ενώ στην Ελλάδα ζούμε ΚΑΙ τώρα έχοντας κάποιον ή κάποιους σε κάποιον «Βωμό Θυσιαστηρίου». Χωρίς _δαιμονοποιήσεις_ δεν φαίνεται να μπορεί να ζει ο Ελληνας. Αν δεν συκοφαντηθεί και θυσιαστεί ΚΑΠΟΙΟΣ, πολλοί χάνουν το νόημα της ύπαρξής τους.
(Χθες ο Βασιλάκης, σήμερα κάποιοι άλλοι, αύριο άλλοι…)
Πάντως Ροϊδη, αν δεν σου έρθει το trackback, το επαναλαμβάνω εδώ:
Και μια σημαντική λεπτομέρεια, πάλι για όσους έντιμους και καλόπιστους την διαβάσουν: Ο Μ.Β. το μόνο ποσό που κατέβαλε ως αποζημίωση ήταν, απ’ ότι θυμάμαι, όλα κι όλα τρεις χιλιάδες (3.000) ευρώ, πλέον τόκων και δικαστικής δαπάνης, στον Διονύση Καραχάλιο, για την αγωγή του που αφορούσε την αβάσιμη καταγγελία του Μ.Β. στον Δ.Σ.Α. Για όλες τις άλλες αγωγές που αφορούσαν εμένα, το ΔΙΚΤΥΟ 21 και όποιους άλλους φίλους και μέλη μας ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΛΕ ΠΟΤΕ ΟΥΤΕ ΕΝΑ (1) Ευρώ σε οποιονδήποτε. Όλα τα πλήρωσαν το συγκρότημα Ανδρουλιδάκη για την «Εξουσία», η «Αυριανή», η ΕΡΤ και ένα πολύ μικρό μέρος (διαφορά τόκων σε βάρος ιδιώτη από τόκους σε βάρος του Δημοσίου) ο μακαρίτης Λιοναράκης. Βεβαίως κι έχω μετανοιώσει για την ως άνω κατανομή του βάρους εξόφλησης και στην πρώτη ευκαιρία, που απ’ ότι βλέπω δεν θ’ αργήσει, θα επανορθώσω. Όποιος θέλει μπορεί να εξακολουθήσει να ψεύδεται και να παραμυθιάζει αλλά θα έχει σύντομα νέα μου.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δικηγόρος
Έχω την εντύπωση ότι εδώ είναι «.com» και δε είναι δυνατή η δικαστική επιδίωξη αποκαλύψεως ονομάτων,οπότε οι τραμπουκισμοί κι οι απειλές πάνε χαμένες.Ω τι κρίμα.
Αρχίζω με το ύστερον πρότερον: Τα «ατράνταχτα επιχειρήματα» του κ. Αϊβαλιώτη αγνοούν (ή περιφρονούν) βασικά στοιχεία της στιγνής πραγματικότητας, π.χ. ο Βασιλάκης επλήρωσε συνολικά €3,000, και αυτά όχι στο Δ21 αλλά στον φίλο Διονύση Καραχάλιο, μετά από την αποτυχημένη ένστασή του προς τον ΔΣΑ. Όπως επίσης οι αγωγές κατά του ιδίου καταδικασθέντος συκοφάντη δεν ήταν 21 αλλά περί τις 10-11.
Με αυτά τα παραδείγματα απλώς σημειώνω ότι η αξιοπιστία της κατάθεσης κ. Αϊβαλιώτη (αρ. 25 παραπάνω) είναι κατ’ ελάχιστον προβληματική. Οι δε χαρακτηρισμοί κατά του προσώπου μου δεν αξίζουν ουδέν σχόλιο, ή όπως έλεγαν οι Λατίνοι res ipsa loquitur…
Έχω ζητήσει βέβαια από τον φίλο δικηγόρο Φαήλο Κρανιδιώτη να εξετάσει κατά πόσον αυτοί οι χαρακτηρισμοί, που θίγουν την τιμή και την προσωπικότητά μου είναι νομικά επιλήψιμοι. Θέλω να τονίσω ότι σε μία δημοκρατική χώρα ο σεβασμός της τιμής και της προσωπικότητας ακόμα και του αντιπάλου (ίσως ιδιαίτερα του αντιπάλου) είναι βασική αρχή.
Εν τω μεταξύ επανέρχομαι στο βασικό σήμειο που πολλοί σε αυτή την συζήτηση νομίζω δεν έχουν δώσει την δέουσα προσοχή και σημασία: κανένα δικαίωμα δεν είναι απόλυτο, και για τα πάντα υπάρχουν όρια, και αυτά είναι συνήθως βρίσκονται στο σημείο όπου ένα δικαίωμα έρχετε σε αντίθεση με κάποιο άλλο δικαιώμα. Γι’αυτό υπάρχει και ο νόμος, ώστε διαφορές να λύνονται με μία προκαθορισμένη και κοινά αποδεκτή διαδικασία.
Έτσι η αυθαίρετη προσβολή ή η σπίλωση της προσωπικότητας είναι καταδικαστέα, τουλάχιστον στις ευνομούμενες πολιτείες, ιδιαίτερα τις δημοκρατίες. Σχόλια ad hominem, όπως δυστυχώς τα παραπάνω, που στοχεύουν να προσβάλουν, να μειώσουν, να σπιλώσουν την υπόσταση του προσώπου, ώστε έτσι να αντικρούσουν αντίθετες απόψεις, παραπέμπουν σε άλλα περιβάλλοντα όπου ο νόμος που ισχύει είναι αυτός της ζούγκλας, δηλ. να εκφοβίσουν, για να μην πώ τρομοκρατήσουν (είναι πρακτικές που παραπέμπουν σε καθεστώτα όπως των μπολσεβίκων ή των ναζιστών, που ήταν μαθητές τον πρώτων).
Εγώ προσωπικά αρνούμαι να σηζητήσω ύπο τους ως άνω όρους…
Πάντα είναι χρήσιμο νακούει κανείς και τις δύο πλευρές σε μια υπόθεση, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι εγώ προσωπικά διάλογο με τον κ. ΦΚ (ή αυτόν που υπογράφει έτσι) δεν θα ήθελα να κάνω όταν πάνω από τη συζήτηση επικρέμαται η απειλή της αγωγής! (Ασε που θα πάρω και στο λαιμό μου, αν πω μιαν ανακρίβεια, και τον αγαπητό ιστολόγο που μας φιλοξενεί).
Ωστόσο, θα ξεχωρίσω μια υπόθεση από τις άλλες, ακριβώς την υπόθεση για την οποία δικαιώθηκε ο ΜΒ στο ΕΔΔΑ. Εγώ είμαι πολίτης, και διαπιστώνω ότι ένας δικηγόρος με έχει ταράξει στις μηνύσεις και εκτιμώ (μπορεί να πέφτω κι έξω) ότι επιδιώκει την εξόντωσή μου. Δεν βγαίνω στα κανάλια να το φωνάξω, δεν ανεβαίνω στην ταράτσα να το διαλαλήσω, κάνω μια αναφορά ή καταγγελία στο Δικηγορικό Σύλλογο. Η καταγγελία αυτή είναι εσωτερικό έγγραφο του ΔΣΑ, δεν το χωράει το μυαλό μου πώς στοιχειοθετείται η δυσφήμηση.
Τέλος πάντων, διαπιστώνει κανείς έτσι πόσο ανίσχυρος είναι ο μέσος πολίτης απέναντι σε αντιδίκους που εξ επαγγέλματος έχουν εύκολη την πρόσβαση στη δικαιοσύνη.
Κι εγώ που τα γράφω αυτά, είμαι κάποιος που ο κ. ΜΒ με έχει κατεπανάληψη σκυλοβρίσει εν διαδικτύω.
Μπορείτε να μηνύσετε επίσης:
1) τον Ιό της «Ελευθεροτυπίας» http://www.iospress.gr/mikro1997/mikro19971220.htm που γράφει δημόσια ότι: «Το “Δίκτυο 21″ είναι το ανώτατο στάδιο της “πατριωτικής” βιομηχανίας»
2) τον κ. Πάσχο Μανδραβέλη για το άρθρο του στη «Καθημερινή» http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_08/02/2008_258576
3) τον κ. Γουσέτη για το άρθρο του στη «Αυγή» http://193.218.80.70/cgi-bin/hwebpressrem.exe?-A=479677&-w=&-V=hpress_int&-P
4)Τον ιστολόγο που φιλοξενεί χωρίς αντίρρηση τις απόψεις σας, δηλαδή εμένα που αναπαρήγαγα τα παραπάνω 2 δημοσιεύματα…
5)Τον «Άγνωστο Χ» κύριο Α. Αϊβαλιώτη, που δεν έγραψε τίποτα, κατά την άποψή μου, αξιόποινο. (έχω και εγώ νομικούς συμβούλους… 😉 …)
6)Όλους τους σχολιαστές που εκφράζουν τον αποτροπιασμό και τη θλίψη τους γι’ αυτά που συμβαίνουν στη χώρα που αγαπούν.
Δεν ξέρω αν έχει κλείσει ο κατάλογος, εσείς θα το κρίνετε.
Μετά Τιμής
Ρο.
Εγώ προτείνω σε όσους συμμετέχουν στη συζήτηση να μεταβιβάσουν την περιουσία τους στις γυναίκες και τα παιδιά τους γιατί ο κος ΦΚ θα μας κάνει όλους ντα.
Μάλλον σε αυτό ελπίζει: μην γίνουμε πολλοί οι «υβριστές» του(ς) και η βιοτεχνία δικών που έχουν, αποδεχτεί κατώτερη των περιστάσεων και αναγκαστούν να την αναβαθμίσουν σε Βιομηχανία.
Δεν αποκλείω να ισχύει αυτό που λένε οι κ.κ. Καρατζάς και ΦΚ, ότι δηλαδή ο κ. ΜΒ δεν πλήρωσε «παρά μόνο» 3.000 από την τσέπη του. Ωστόσο, ψάχνοντας στο σάιτ του ΕΔΔΑ για την προηγούμενη δίκη, όπου δικαιώθηκε ο μακαρίτης πια Ν. Λιοναράκης, βρίσκω το εξής, από το οποίο προκύπτει ότι ο κ. Λιοναράκης καταδικάστηκε να πληρώσει και πλήρωσε πολύ μεγαλύτερο ποσό και ότι στην περίπτωση αυτή υπήρχε σπίτι που απειλήθηκε.
Να σημειώσω ότι ο μακαρίτης πια Λιοναράκης ήταν ο παρουσιαστής της εκπομπής στην οποία είπε κάποια πραγματα ο ΜΒ. Προφανώς έπρεπε, κατά την ελληνική δικαιοσύνη, την ώρα που ο καλεσμένος του μιλούσε, να τον φιμώσει!
(Οποιος ενδιαφέρεται να δει τις αποφάσεις, πηγαίνει εδώ:
http://cmiskp.echr.coe.int/tkp197/search.asp?skin=hudoc-en
και βάζει στο πεδίο αναζήτησης Vasilakis ή Lionarakis)
Tο κείμενο δεν υπάρχει στα αγγλικά. Ελπίζω η παραδοσιακή μας γαλλομάθεια να αρκεί για να καταλάβουν όλοι το κείμενο:
56. Le requérant réclame 42 237,48 euros (EUR) au titre du préjudice matériel qu’il aurait subi, somme qu’il ventile de la façon suivante :
i. 41 067,48 EUR, somme versée par lui-même à F.K. correspondant à une part des dommages-intérêts alloués par les juridictions internes. Ladite somme a été fixée suite à un accord entre F.K., le requérant et les autres défendeurs dans la procédure interne.
ii. 1 170 EUR au titre des frais de justice pour la procédure devant la Cour de cassation.
57. S’agissant du dommage moral, le requérant réclame 30 000 EUR en raison de l’angoisse et la détresse ressenties au cours de la procédure litigieuse. En particulier, le requérant allègue que pendant une longue période devant les juridictions internes, il a fait l’objet d’une procédure au terme de laquelle sa réputation professionnelle a été anéantie. En étant dans l’impossibilité de payer à F.K. l’indemnité due, celui-ci a saisi son domicile. Par la suite, le requérant affirme qu’il a dû emprunter à ses proches et à son cercle amical le reste de la somme dont il était redevable à F.K.
58. En ce qui concerne la somme réclamée au titre du dommage matériel, le Gouvernement affirme que la Cour ne saurait rembourser au requérant la somme payée par lui-même à titre de dédommagement du préjudice subi par F.K. Selon le Gouvernement, une telle démarche équivaudrait à une répétition de la procédure litigieuse et, de fait, au renversement de l’autorité de la chose jugée des juridictions internes. S’agissant de la somme sollicitée au titre du dommage moral, le Gouvernement estime que seul le constat de violation de l’article 10 constituerait en soi une satisfaction équitable.
59. La Cour constate qu’il existe un lien de causalité entre la violation de l’article 10 et l’obligation faite au requérant de payer 41 067,48 EUR en dédommagement du préjudice subi par F.K. ainsi que 1 170 EUR au titre des frais encourus par celui-ci devant la Cour de cassation. Il y a donc lieu d’allouer au requérant la somme de 42 238 EUR, plus tout montant pouvant être dû à titre d’impôt sur cette somme.
60. La Cour estime en outre que le constat de violation de l’article 10 de la Convention constitue en soi une satisfaction équitable suffisante pour tout dommage moral éventuellement subi par l’intéressé (Thoma c. Luxembourg, précité, § 74).
Βλέπω όμως ξανά και ξανά στο διαδίκτυο ισχυρισμούς όπως «ο τάδε με σκυλοέβρισε», «ο τάδε είναι Χ» (όπου Χ απαξιωτικοί προσδιορισμοί) και έχω μάθει να μην τους παίρνω τις μετρητοίς.
Γι’ αυτό και (ΧΩΡΙΣ να κατονομάσω κανένα προς αποφυγή άχρηστης έντασης) ΠΟΛΥ ΑΜΒΙΒΑΛΛΩ για τέτοιους ισχυρισμούς, ιδιαίτερα όταν
1) επαναλαμβάνονται σε διάφορα ιστολόγια
2) ΔΕΝ διαπίστωσα να ισχύουν
3) ΔΕΝ τεκμηριώθηκαν σε κανένα χώρο ή ιστοσελίδα, κλπ.
Αυτό το «με έχει σκυλοβρίσει παντού» μόνο βλέπω… ΠΑΝΤΟΥ.
Αποδεικνύεται πόσο λεπτή είναι η κρούστα της δημοκρατίας στη χώρα μας και πόσο ελάχιστα κατοχυρωμένα είναι θεμελιώδη δικαιώματα όπως η ελευθερία του λόγου. Είσαι ελεύθερος να μιλάς, αρκεί να μη μιλάς για κανέναν. Αυτοί που έχουν πλούτο ή δύναμη, έχουν τα μέσα να μηνύουν ομαδόν και να εξοντώνουν τους αντιφρονούντες (αδιάφορο αν οι μηνύσεις είναι 5 ή 6 ή 11 ή 21). Μένω έκπληκτος με τα πράγματα που γράφουν, αν δεχθούμε το γνήσιο των υπογραφών, άνθρωποι που προβάλλονται ως «πνευματική ηγεσία», ως «διανοούμενοι». Θέλω να εκφράσω και εγώ τον αποτροπιασμό μου.
Αν οι διανοούμενοι όταν ομιλούν, ομιλούν έτσι, ας κρατήσουν καλύτερα τη σιωπή τους, δεν είναι αχρείαστοι, είναι επιζήμιοι. Τον αποτροπιασμό μου θέλω να εκφράσω και για τους έλληνες «δικαστές» που γράφουν ξεδιάντροπα τα εγκλήματα που γίνονται από τους ισχυρούς εις βάρος όλων μας στα… αρχεία τους και διώκουν όσους σηκώνουν το κεφάλι για να εκφέρουν αντίθετο λόγο κάνοντας τα θελήματα των ισχυρών.
Όχι, δεν ζούμε σε δημοκρατική χώρα,
Όχι, δεν έχουμε ελευθερία του λόγου,
Όχι, δεν έχουμε ισονομία.
Κανένας να μην ανοίξει συζήτηση με ανθρώπους που απειλούν με αγωγές όσους εκφράζουν αντίθετη άποψη. Στρέψτε τους την πλάτη. Ας αντιληφθούν ότι αυτή η συμπεριφορά δεν συνάδει με την ύπαρξη ήθους και αξιοπρεπείας και δεν είναι ανεκτή.
Αυτό το «δίκτυο 21» σίγουρα γράφεται με μελανή γραμματοσειρά. Ο Ανδρέας Εμπειρίκος είχε μια καλή σχετική φράση, αναφέρομαι στο δεύτερο σκέλος της.
Αν εκτιμάτε ότι το σχόλιο θα σας δημιουργήσει προβλήματα, παρακαλώ να μη δημοσιευθεί, καθώς δεν ζούμε σε χώρα όπου η ελευθερία του λόγου είναι κατοχυρωμένη.
Ελάτε, αφήστε και άλλοι σχόλια, ώστε να υποβάλουν 5 μηνύσεις, 10, μηνύσεις, 5000 μηνύσεις, μέχρι να κλείσουν όλων τα στόματα και να μιλούν μόνο αυτοί, οι άξιοι πνευματικοί μας ηγέτες, οι ποιμένες σιωπηλών, τρομοκρατημένων προβάτων.
Αυτό το μοδερασιόν έκανε το Ροΐδης ρόιδο φασόν.
Το να κάνει κάποιος ερωτήσεις που έχουν ήδη απαντηθεί πριν από ώρες αλλά δεν έχουν εμφανισθεί αφαιρεί από έναν τόσο σημαντικό διάλογο.
Ευχαριστώ τον κ. Ροΐδη για την φιλοξενία (κανείς δεν είναι τέλειος) και τον κ. Φαήλο Κρανιδιώτη για την πλήρη επεξήγηση και κάποια ιστορική αναδρομή.
Αν υπήρχε κάποια σελίδα με περισσότερες πληροφορίες ας μας δώσει την διεύθυνση ο κ. Κρανιδιώτης διαφορετικά πιστεύω ότι οι επεξηγήσεις εδώ είναι αρκετές για τους καλοπροαίρετους.
Σημ:
Ο Ιός της Ελευθεροτυπίας εκφράζει γνώμες από μια εφημερίδα που έχει καταντήσει σκελετώδης σκιά του παλιού καλού της εαυτού.
Οι κ. Μανδραβέλης και Γουσέτης γράφουν βασικά τα ίδια και σχεδόν απαράλαχτα. Σαν να έλαβαν το ίδιο γραμμα ενημέρωσης από τον κ. Βασιλάκη και το παπαγαλίζουν.
Εύκολη δουλειά η αντιγραφή.
Ο κ. Αιβαλιώτης δεν χρειάζεται δικαστική γνώμη για να καταλάβει κανείς πόσο ανεπαρκής είναι η γνώση του γνωστού-αγνώστου και πόσο εμπαθής η παρουσίαση της.
Δεν κατάλαβα γιατί υπάρχει ομαδική θλίψη σε μερικούς σχολιαστές;
Έχασε η αγαπημένη τους ομάδα;
Αυτό δεν είναι ειρωνεία στην χώρα που όλοι αγαπούμε αλλά στον χώρο των «φιλάθλων».
Συγγνώμη για τις ατέλειες της γλώσσας του μηνύματος αλλά ήταν μετάφραση εκ της Γαλλικής, επίσημης γλώσσας του Δικαστηρίου.;) …)
αφού όλοι λάβανε το ίδιο γράμμα ενημέρωσης φαίνεται λοιπόν ότι το μεταφράσανε και το Ευρωπαϊκό δικαστήριο μετά… έβαλε υπογραφή!
Μα ΤΙ λέμε τώρα…
«με σκυλοέβρισε», «με είπε παρακρατικό», «με είπε χαφιέ», με είπε έτσι, γιουβέτσι. κοκορέτσι…
KAI ΛΟΙΠΟΝ; οκτώ χρόνια δυστυχία για τα γιουβέτσια και τα κοκορέτσια…. 🙂
Προς οικοδεσπότη: αν κρίνεις ότι τα σεντόνια είναι βαρετά, κόψτα αλύπητα.
Απαντώντας εγώ ο ίδιος στον εαυτό μου (το ιντερνέτι θα μας κάνει σχιζοφρενικούς:-) δηλ. σ’ αυτό που είχα υποθέσει παραπάνω, ότι η ελληνική δικαιοσύνη έκρινε ότι ο κ. Λιοναράκης, ως παρουσιαστής της εκπομπής, έπρεπε να διακόψει τον κ. Βασιλάκη τη στιγμή που αυτός έλεγε τους επίμαχους χαρακτηρισμούς, φαίνεται ότι πράγματι έτσι είναι.
Από την απόφαση του ΕΔΔΑ του Ιουλίου 2007 που δικαίωσε τον αδικοχαμένο Λιοναράκη, μερικά αποσπάσματα, πάντοτε στη γλώσσα του Ρακίνα:
10. Le 23 juin 1999, F.K. saisit le tribunal de grande instance d’Athènes d’une action en dommages-intérêts pour injure et diffamation contre E.V., le requérant, l’ERT et ses deux représentants. Il demandait une somme globale de 150 000 000 drachmes (440 000 euros environ) au titre du dommage moral subi. Dans son action, le plaignant affirmait que « les propos incriminés le rabaissaient et portaient atteinte, avec une brutalité inouïe, à son intégrité professionnelle et politique ainsi qu’à sa personnalité dans le cadre de la société grecque et la vie publique du pays ».
11. Le 30 avril 2001, le tribunal de grande instance d’Athènes fit partiellement droit à la demande de F.K. Ladite juridiction jugea, entre autres, que :
« Les expressions en cause présentent le plaignant en tant que membre d’une organisation para-étatique, partie du réseau para-étatique, conspirateur, criminel vociférant, névropathe, pseudo-patriote, agissant à l’encontre des intérêts nationaux. Toutes ces expressions (…) sont injurieuses et dédaigneuses à l’égard de la personnalité du plaignant, elles portent atteinte à son honneur et à sa réputation et sont méprisantes. De plus, l’intention de porter injure à l’encontre du plaignant est établie par la façon dont le cinquième défendeur [E.V.], se prononça à l’encontre du plaignant et le quatrième défendeur [le requérant] a permis et supporté l’expression des propos injurieux, sans protester ou interrompre son interlocuteur. En particulier, les propos incriminés ne sont pas justifiés par l’intérêt des quatrième et cinquième défendeurs à informer le public, intérêt qui résulte de la fonction publique de la presse. Par ailleurs, le plaignant est un avocat actif et cadre politique sans rémunération ni subordination, sans fortune, travaillant pour l’entretien de sa famille ; il a une activité politique légale dans le cadre de notre régime (…) et il a toujours exprimé ses points de vue politiques avec retenue et sans exagération. De plus, le quatrième défendeur ne respecta pas, comme il y était tenu, les obligations découlant de la déontologie des journalistes, obligations qui veillent au respect et à la protection de l’individu mais présenta l’émission « Quartiers de la Grèce » et, en sa qualité de coordinateur, il permit les propos injurieux de la part du cinquième défendeur, visant le mépris personnel, le rabaissement de la réputation et du nom du plaignant au sein de la société. En outre, après avoir pris en compte les conditions d’accomplissement du délit, (…) le degré d’intention du quatrième requérant, la souffrance morale du plaignant, le statut économique et social des défendeurs, le tribunal juge que le plaignant a subi un dommage moral qui s’élève à 50 000 000 drachmes, montant qui, par ailleurs, est le minimum d’indemnisation et qui est considéré comme raisonnable par le tribunal (…) » (décision no 3830/2001).
12. Les 20 et 21 juin 2001, tant F.K. que le requérant, conjointement avec les autres défendeurs, interjetèrent appel. Le 9 avril 2002, la cour d’appel d’Athènes confirma la décision attaquée. S’agissant tout particulièrement du requérant, la cour d’appel d’Athènes jugea que :
« Lors de l’émission en cause, le quatrième défendeur n’a pas indiqué au cinquième défendeur (E.V.) son inconvenance, il ne lui a pas demandé d’explications sur les propos injurieux ou leur révocation même s’il s’était aperçu, en tant que présentateur de cette émission, des propos injurieux de la part du cinquième requérant. Il [le requérant] a passé outre que le plaignant était absent de l’émission et à la fin [le requérant] a approuvé les propos incriminés (…) »
13. La cour d’appel d’Athènes augmenta les dommages-intérêts à 55 000 000 drachmes (161 408 euros environ), somme que les cinq défendeurs furent solidairement condamnés à verser au plaignant (arrêt no 3131/2002).
Φίλε Νίκο Σαραντάκο,
Το ξέρω το κείμενο, το έχω διαβάσει, ξέχασα να σου απαντήσω σε προηγούμενό σου σχόλιο. Η Ελληνική του μετάφραση είναι προ των πυλών, αναμείνατε. Δεν ξέρω αν θα την αναρτήσω, αλλά το λιγότερο που θα κάνω είναι ένα μόνιμο λινκ προς τον Τόπο αποθήκευσης, ώστε να είναι προσβάσιμο προς κάθε ενδιαφερόμενο.
Μεταφράζω πρόχειρα από την απόφαση του ΕΔΔΑ (παρ. 7) μία ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια της υπόθεσης που δεν θυμόμουν (τμήμα της αναφέρεται και στο δημοσίευμα του Ιού που παραθέτει ο οικοδεσπότης):
«Στις 12 Ιουλίου 1999, στη διάρκεια συνέντευξης τύπου, ο δημοσιογράφος Ρ. Σ. δημοσιοποίησε δήλωση υπογεγραμμένη από 120 προσωπικότητες του δημόσιου βίου, πανεπιστημιακούς, λογίους και δημοσιογράφους, οι οποίοι διακήρυτταν την υποστήριξή τους προς τον ενάγοντα [δηλ. τον Μ. Βασιλάκη]. Σύμφωνα με τη δήλωση αυτή, η κλιμάκωση των νομικών διαδικασιών εναντίον του ενάγοντος στόχευε στην πραγματικότητα στην αποδυνάμωση της ελευθερίας του τύπου και στον εκφοβισμό των δημοσιογράφων. Τον Σεπτέμβριο του 1999, ο Δ.Κ. [δικηγόρος, μέλος του Δικτύου και από τους ενάγοντες στις δίκες κατά του Βασιλάκη] έστειλε εξώδικα σε ορισμένους από τους 120 υπογράφοντες τη δήλωση υποστήριξης στον ενάγοντα, καλώντας τους να δηλώσουν δημοσίως εάν συμμερίζονταν τις απόψεις που εξέφρασε ο δημοσιογράφος Ρ.Σ. στη διάρκεια της συνέντευξης τύπου και να δημοσιεύσουν ανακοίνωση στον τύπο που θα επανόρθωνε την προσβολή που υπέστη η προσωπικότητά του.»
Λησμόνησα να πω ότι το ανωτέρω απόσπασμα είναι από την απόφαση για την υπόθεση Βασιλάκη, όχι για την υπόθεση Λιοναράκη.
Φίλτατε Ροΐδη, χαρά στο κουράγιο σου αν κάνεις τη μετάφραση. Πάντως, αν είναι να την κάνεις, επειδή σ’ ένα σημείο που κυκλοφορεί και στο διαδίκτυο υπάρχει κάτι σαν «δριμεία και καυστικά λόγια» φρόντισε να το διορθώσεις -δριμεία είναι μόνο θηλυκό ενικού, το ουδέτερο είναι δριμέα, όσο κι αν είναι σπάνιο. Γιαυτό, στα ελληνικά, καλύτερα να πούμε τσουχτερά, που είναι συνώνυμο με το δριμέα.
Ο π2 όπως πάντα εύστοχος.
Φίλε Νίκο Σαραντάκο,
μην προτρέχεις… δεν έχω κανένα κουράγιο ούτε και κάνω εγώ την επίσημη μετάφραση του Ευρ. Δικ. Σε μερικές μέρες θα είναι έτοιμες οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου σε πλήρη μετάφραση στο διαδίκτυο, συν το ιστορικό. Είναι μια συνηθισμένη τυπική διαδικασία, βάσει αποφάσεών του για τη Διαφάνεια και υποχρεωτική διαδικασία για όλα τα Ευρωπαϊκά Όργανα.
Εκεί, θα φανεί ποιος λέει ψέματα και ποιος αλήθεια.
Οι απειλές που κάποτε έπιαναν τόπο τώρα μας έχουν τελειώσει.
Βέβαια αν το επιθυμούν οι κύριοι του «Δικτύου» ας κάνουν αγωγές στα μέλη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Κανένα πρόβλημα.
Υπομονή.
Προς τον κύριο Citizen Luke,
Θα σας συνιστούσα να βρείτε μία παιδική χαρά, εδώ είναι χώρος ενηλίκων.
Είστε ανεπιθύμητος.
Τα σχόλια σας δεν είναι welcomed.
Ότι σχολιάσατε σχολιάσατε. Τέλος.
Το μονο που εχεις να κανεις Ρο μου, ειναι να προσεχεις το mail σου, καθως και συνδεσμους που στελνουν πραγματικα ανωνυμοι… Μην ανοιγεις τπτ αγνωστο.
Ως παλαια καραβαν, τα εχω δεχτει αυτα πριν απο χρονια. Ποτε προλαβα..!!!
..η μεθοδος μου: δεν απαντω, αγνοω το περιεχομενο των απειλητικων σχολιων και τα βρισιδια, ενημερωνω τη μπλογγοσφαιρα με ποστ. Νομιζω οτι αυτα αρκουν για να κοβουν τη φορα των θρασυδειλων..
(Οι «επωνυμοι» χρηστες ειναι το προβλημα, ξερεις, στο διαδικτυο. «Αποκαλυπτονται» λες και αυτο σημαινει κατι τι διαφορετικο απο απλη ελλειψη δημιουργικης φαντασιας, ανεμιζουν την «επωνυμια» τους σαν λαβαρο και επιτιθενται -τσικοπ τσικοπ- εναντιον των πλασματικων τους φαντασιωσεων.)
ΚΟΥΡΑΓΙΟ !!! 🙂
Κύριε Κρανιδιώτη
Η ουσία του θέματος είναι η δικαστική δικαίωση ενός Έλληνα πολίτη από Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, μετά την πολυετή ταλαιπωρία του εν Ελλάδι.
Πέρα από αυτό, έχετε χάσει τη μάχη στα μάτια όλων μας, σε ηθικό επίπεδο. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσετεότι καταχράστε τη δύναμη του επαγγέλματός σας για να τρομοκρατήσετε τον φίλτατο Ροϊδη και τους υπόλοιπους συνομιλητές αυτής της συζήτησης, πράγμα απαράδεκτο.
Πάτε λοιπόν στα δικαστήρια, και προσπαθήστε να χρησιμοποιήστε τα ένδικα μέσα όπως γνωρίζετε καλά για να πετύχετε τους στόχους σας- σαν έναν κάποιο Γιαννόπουλο, που ήθελε πάλαι ποτέ να καταρρίψει τους δορυφόρους που θα εξέπεμπαν τηλεοπτικό σήμα την Ελλάδα. Θα αποτύχετε οικτρά. Δεν είναι δυνατόν πιά να σιωπήσετε ελέύθερους ανθρώπους.
Εγώ κύριε Ροίδη ως… συνειδητό παιδί (νάμαστε όλοι καλά και πάντα παιδιά στην καρδιά) θα συνιστούσα ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ επιφυλακτικότητα σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς κάθε είδους.
π.χ.
Προ ολίγου «φίλος του citizen Luke» είδα ότι με αποκάλεσε… ενοχλητικό τσιμπούρι και παράσιτο (αλλού). Εγώ ΔΕΝ θα τον σχολιάσω ούτε θα τον κατονομάσω. Λέω μόνο:
Παρόλο που θα χρειαζόταν «απολύμανση» καλύτερα είναι η ΠΡΟΛΗΨΗ πάσας «ασθενείας» παρά η θεραπεία της. Και η βαριά ασθένεια των προσωπικών χαρακτηρισμών προλαμβάνεται με ένα μόνο τρόπο: – Να μη τους κάνουμε από την αρχή.
AN τους κάνουμε, όμως, και εκνευριστεί κάποιος, εεεε ας μην τον «καίμε στην πυρά» επειδή κάποια στιγμή μας έβρισε, σαν αποτέλεσμα, έτσι; (λέμε τώρα…)
Κι ας μη γυρνάμε όλα τα μπλογκ λέγοντας «με έβρισε» έτσι;
Μια που ο κ. Καρατζάς δήλωσε παρών, ας μας λύσει μια απορία, τον Ιάκωβο Γιοσάκη τον γνώριζε ή όχι; Όσο για τον κ. Κρανιδιώτη, είναι τυχερός που δεν ζεί στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου περιπτώσεις σαν την δική του χαρακτηρίζοντε ως serial litigators και απαγορεύοντε να καταθέτουν αγωγές, στο Ελλάντα μπορεί να συνεχίσει να μυνύει ελεύθερα.
Ξανακοιταζοντας αυτό το ποστ ,παρατηρώ οτι περα απο το συγκεκριμμενο θεμα για την απιστυτη Ταλαιπωρια του κ Βασιλάκη
… παρουσιαζει και ενδιαφερον γιατί αποτελει και μια μικρογραφική τοιχογραφια των παραξενων ηθων που επικρατουν στα τελευταια χρονια στην Ελλάδα
( πως εδώ οτι εξ ιδιας πειρας συμφωνω απολυτως με το σχολιο 78 ιδιως στο εντος Παρενθεσης)
Και να θυμίσω εδώ τους στιχους του Αναγνωστακη οι οποιο -μου φαινεται οτι ταιριάζουν :
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «δώστε τη χούντα στο λαό».
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που σου κλείναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα σπάζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις».
Φ ο β ά μ α ι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις ίσιο δρόμο.
Φ ο β ά μ α ι , φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμη περισσότερο.
Μανόλης Αναγνωστάκης
Και με την ευκαιρια κ Ροίδη θα ηθελα να σας παρακαλέσω να προσεξετε και μια αλλη Εξαιρετικής- συμβολικής και Οχι μονο- σημασιας Δικη που εγινε προσφατα στη Θεσσαλονίκη:
http://www.enet.gr/online/online_text/c=110,id=28294264
και εδώ
Και πως μετά, κάποιος που δεν είναι ικανός να τρέχει στα δικαστήρια τα Ευρωπαϊκά, μπορεί να γράφει τη γνώμη του ελεύθερα;
Πάντως σε συγχαίρω ειλικρινά για το εμπεριστατωμένο σου ποστ και τις πολλές λεπτομέρειες.
Όπως πάντα, κάθομαι και σε διαβάζω και μαθαίνω.
Υγεία να έχεις, υγεία!
Παράθεμα: Δεν θέλω το «Δίκτυο» να κάνει μηνύσεις « ο Χριστιανός Ορθόδοξος
Κύριε Ροϊδη,
αντιγράφω από την «Καθημερινή» (8/2/08) στην οποία μας παραπέμπετε:
«…..Χρησιμοποιώντας τον τυποκτόνο νόμο, μέλη της οργάνωσης κατέθεσαν 21 αγωγές για τις ίδιες εκφράσεις! Οχι μόνο κατά του κ. Βασιλάκη ο οποίος μιλούσε, αλλά και κατά του Ν. Λιονάράκη που τον άκουγε! Το δυστύχημα είναι ότι η ελληνική Δικαιοσύνη και στις τρεις βαθμίδες δεν στάθηκε στο ύψος της. Αντί να προστατεύσει την ελευθερία του λόγου, επιδίκασε εξοντωτικές αποζημιώσεις. Το χειρότερο όλων είναι ότι παρά το γεγονός ότι όλες οι αγωγές ήταν πανομοιότυπες δεν δέχθηκε να τις εκδικάσει από κοινού, αλλά μεγιστοποίησε την οκταετή ταλαιπωρία των δύο δημοσιογράφων τρέχοντάς τους κάθε λίγο και λιγάκι στα δικαστήρια….».
Μιλάει για
1)εξοντωτικές αποζημιώσεις,
2)πανομοιότυπες αγωγές
3)21 αγωγές.
4)για Δικαιοσύνη που δεν στάθηκε στο ύψος της
πράγματα που οδηγούν σε υπόνοιες αδικαιολόγητης και συστηματικής δικαστικής εξοντωτικής δίωξης ενός πολίτη.
Διερωτώμαι αν ο κ.Κρανιδιώτης που τόσο ενοχλήθηκε ώστε να απειλεί με αγωγές κάποιον άγνωστο σχολιαστή και το ταπεινό μπλόγ που τον φιλοξένησε, είχε την πρόνοια να στείλει μια επιστολή στην μεγάλης κυκλοφορίας και κύρους εφημερίδα (και στην έγκυρη Αυγή-25/1/08) για να αποκαταστήσει την αλήθεια, όπως αυτός τουλάχιστον την αντιλαμβάνεται και την εκθέτει εδώ εκ των υστέρων. Ο χρόνος που έχει μεσολαβήσει νομίζω πως είναι εύλογος. Το λιγώτερο που θα πετύχαινε είναι η αποσόβηση της αναπαραγωγής «ανακριβειών». Βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά γιατί δεν μπορώ να ξέρω την αλήθεια.
Αν ο κ.Κρανιδιώτης έστειλε τέτοια επιστολή το πράγμα αλλάζει, αλλά ο ίδιος δεν είδα να το αναφέρει εδώ. Αν δεν το έκανε, μου δημιουργεί την εντύπωση πως αντί να χτυπήσει τον γάϊδαρο, χτυπάει το σαμάρι.
Δεν κατάλαβες. Στ’ αλήθεια το πιστεύουν. Δεν την είπανε «χώρα που ανθεί φαιδρά πορτοκαλέα» χωρίς λόγο ξέρεις.. 🙂
@Servitoros
Another Γκρηκ cofee, please, bitter and black (for Mr. Skulloid)
Το δικηγόρνιο που εκσφενδονίζει απειλές με το θράσος της καθεστωτικής, παρακρατικής επωνυμίας του με έπεισε για το ποιόν του εσμού που κατηγορεί τον Μανώλη Βασιλάκη.
Δε σας κρύβω ότι διαφωνώ με τις απόψεις του κυρίου Βασιλάκη. Κι ο ίδιος θα με κατέτασσε στους ελληναράδες που είπαν «Καλά να πάθουν» (δεν είπα ακριβώς αυτό, είπα το «Επεσεν, έπεσεν Βαβυλών η μεγάλη», που είναι περίπου το ίδιο).
Αλλά εκείνος που απαντά σε απόψεις -όσο λανθασμένες, παράλογες και ανόητες και να είναι- με μηνύσεις, απειλές και ενέργειες για ηθική εξόντωση, δεν είναι τίποτε άλλο από φασίστας και τραμπούκος.
Ευτυχώς, ακόμα το διαδίκτυο είναι ελεύθερο, οπότε δύσκολα το απόρρητό μας θα παραβιαστεί για χαρακτηρισμούς. Ευτυχώς, με όλα τα στραβά τους και την προϊούσα ανελευθερία τους, οι ΗΠΑ υπερασπίζονται την ελευθερία του λόγου κι εμείς δεν είμαστε Κίνα ακόμα για να έχουμε το μεγάλο Firewall.
Αν λάβουμε ειδοποιήσεις (που δεν θα λάβουμε), θα ξέρουμε ότι οι του Δικτύου 21 είναι επικίνδυνοι εχθροί της δημοκρατίας.
Και γι’αυτούς που λοιδωρούν την ανωνυμία μας: Το να μας ζητούν να την απεμπολήσουμε είναι εξίσου παράλογο και θρασύτατο με το να ζητούν απο τον κομμαντάντε Μάρκος να δείξει το πρόσωπό του ή το να ζητούν από τους αντάρτες επι κατοχής να πάνε στην Κομμαντατούρ και να δώσουν όνομα και πλήρη στοιχεία ταυτότητας.
Πάντως αν ο Κρανιδιώτης είναι όντως ο Κρανιδιώτης με βάση αυτά που είπε, σκέφτομαι ότι αν αγοράσει ένα καινούριο πουκάμισο και το δείξει στη γυναίκα του και αυτή του πει «δεν μου αρέσει το χρώμα» θα της κάνει μήνυση για προσβολή προσωπικότητας!!! Διότο το χρώμα το διάλεξε μέσω της προσωπικότητάς του. Οπότε είναι λογικό να κάνει μήνυση.
Πάρη, εδώ ανοίγεις λαμπρό στάδιο δόξας.
Στο εξής, όταν θα προσεγγίζουμε το αντικείμενο του πόθου μας και τρώμε κατά το κοινώς λεγόμενο χυλόπιτα, θα μπορούμε να κάνουμε μήνυση για προσβολή προσωπικότητας, όχι;
Σεραφείμ Φυντανίδης, 1/6/2000:
Ο πιο αντιδραστικός πολιτικός σχηματισμός στη Γαλλία, του Λεπέν, τη Δικαιοσύνη βρήκε ως μέσο επίθεσης εναντίον όλων των δημοκρατικών δυνάμεων της χώρας. Μια από τις πιο δημοκρατικές λειτουργίες, τη Δικαιοσύνη, τη χρησιμοποίησαν οι αντιδραστικοί για άμυνα και για επίθεση. Τέτοιο φαινόμενο ζούμε σήμερα στην Ελλάδα από το «Δίκτυο 21».
π2
Ένα πολύ χρήσιμο δημοσίευμα το οποίο και θα κάνω ποστ…
Σας ευχαριστώ πολύ.
Νίκο Σαραντάκο,
ακριβώς έτσι. Για να μάθουν ορισμένες να μας ρίχνουν χυλόπιτες
-:)
~~ π2, τωρα εξηγειται η αδυναμια της καημενης της Δικαιοσυνης… Που να τρεξει και για ποιον και τι να πρωτοπρολαβει; Οποτε, ολα τα χωνει στο αρχειο της.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα του «Ιού» της Ελευθεροτυπίας:
«Ο κ. Λιοναράκης προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, με δικηγόρο τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Σταύρο Τσακυράκη και δικαιώθηκε απόλυτα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο διέγνωσε παράβαση των άρθρων 6 (δικαίωμα σε δίκαιη δίκη) και 10 (ελευθερία λόγου και έκφρασης) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και διατάσσει το ελληνικό κράτος να καταβάλει στον κ. Λιοναράκη 42.000 ευρώ και τα έξοδά του. Μ’ αυτό τον τρόπο θέτει βέβαια και τον κ. Κρανιδιώτη στο ηθικό δίλημμα αν πρέπει να επιστρέψει τα χρήματα που έχει εισπράξει.» http://www.enet.gr/online/online_hprint?q=&id=70033924
Τελικά, ο μεγάλος Πατριώτης Γαρουφαήλ (Φαήλος) Κρανιδιώτης θα επιστρέψει αυτά τα χρήματα, αφού το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο ομόφωνα καταδίκασε την Ελλάδα; Έχει ηθικό δίλημμα, όπως γράφει ο «Ιός»;
Παράθεμα: Προσβολή προσωπικότητας… > Ο κοσμος ετσι οπως τον βλεπω εγω
Στον κατάλογο με τους μελλοντικούς αντιδίκους του κ. Κρανιδιώτη προσθέσατε επίσης τον καθηγητή του Συνταγματικού Δικαίου κ. Αλιβιζάτο, που προ ολίγων ωρών αναφέρθηκε στην επίμαχη υπόθεση σε δημόσια συζήτηση στο βιβλιοπωλείο «Ιανός», τον κ. Δημήτρη Σχινά, υποψήφιο πρόεδρο του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, που συντόνιζε τη συζήτηση (και παρέλειψε να κόψει το λαρύγγι του κ. Αλιβιζάτου), τον κ. Αντώνη Ρουπακιώτη, πρώην πρόεδρο του ΔΣΑ, που συμμετείχε στη συζήτηση και παρέλειψε να διαφοροποιηθεί, καθώς και καμιά διακοσαριά άλλους παρισταμένους, της ταπεινότητός μου συμπεριλαμβανομένης, που χειροκρότησαν…
Η συζήτηση έχει μαγνητοσκοπηθεί, αναζητήσατε το σχετικό DVD παρευθύς…
Απαραίτητη διόρθωση: Θεόδωρος (και όχι Δημήτρης) Σχινάς…
Είμαι πρώτη φορά στο blog σας και μου κάνει εντύπωση πώς άνθρωποι με μόρφωση και ευγένεια πολύ πάνω του διαδικτυακού μέσου όρου δεν καταλαβαίνουν τα εξής απλά:
1. Ο κ. Βασιλάκης συκοφάντησε δια του τύπου ορισμένους ανθρώπους, δηλ. τους απέδωσε ιδιότητες που δεν είχαν και δραστηριότητες που δεν έκαναν, και μάλιστα εν γνώσει του ότι ψευδόταν, όπως εγγράφως παραδέχτηκε εκ των υστέρων.
2. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, όπως είχαν κάθε δικαίωμα, υπερασπίστηκαν τον εαυτό τους στα δικαστήρια.
3. Το να καταφεύγεις στα δικαστήρια σε μια τέτοια περίπτωση δεν είναι ούτε φασιστικό, ούτε τυποκτόνο – είναι μια νόμιμη αντίδραση ενός δημοκρατικού πολίτη, που δεν καταφεύγει σε βρισιές και γροθιές για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, επειδή ακριβώς δεν είναι φασίστας.
4. Φασιστικό, αντιθέτως, θα ήταν το να αρνηθούμε σε κάποιον αυτό το δικαίωμα και έτσι να δεχόμαστε ότι ο τύπος, με όλη του την τεράστια δύναμη, μπορεί να είναι ανεξέλεγκτος να βρίζει οποιονδήποτε από εμάς ατιμωρητί.
5. Τα ανωτέρω ισχύουν φυσικά και για απλές απειλές καταφυγής στα δικαστήρια, έστω και αν απευθύνονται εναντίον σας. Το μόνο άδικο που καταλογίζω εδώ στον Φ. Κρανιδιώτη είναι ότι οι σχολιαστές αυτού εδώ του blog σε γενικές γραμμές δεν τον συκοφάντησαν, αλλά απλώς είπαν την άποψή τους για το ζήτημα – λανθασμένη κατά τη γνώμη μου αλλά σαφώς αποδεκτή.
6. Τα ελληνικά δικαστήρια δικαίωσαν τους θιγέντες επί τους ουσίας, και κατά τη γνώμη μου (επειδή έχω διαβάσει τα σχετικά κείμενα του Βασιλάκη, που ήταν όντως συκοφαντικά και εμπαθή) καλά έκαναν.
7. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στην υπόθεση που έφτασε σε αυτό, δικαίωσε τον κ. Βασιλάκη. Καλό θα ήταν να περιμένουμε να διαβάσουμε όλη την απόφαση. Εξ αρχής να παρατηρήσω ότι η δικαίωση για παραβίαση του δικαιώματος του σε δίκαιη δίκη (άρθρο 6 ΕΣΔΑ) δε συνεπάγεται δικαίωση επί της ουσίας, και είναι συχνό φαινόμενο π.χ. για αργοπορία έκδοσης της απόφασης. Η αποδοχή παραβίασης του άρθρου 10 (ελευθερία έκφρασης) φαίνεται πράγματι να συνεπάγεται δικαίωση του Βασιλάκη επί της ουσίας, και θα ήθελα να δω το σκεπτικό – γιατί κατά τη γνώμη μου, όποιος γράφει δημοσίως δεν πρέπει να χαίρει ασυλίας για όσα γράφει, αν με αυτά συκοφαντεί και υβρίζει.
8. Το τι είναι το «Δίκτυο 21» μπορείτε να το δείτε στην ιστοσελίδα του, http://www.diktyo21.gr. Δε συμφωνώ με όλες τις θέσεις που εκφράζονται εκεί, αλλά αν το επισκεφτείτε θα συμφωνήσετε ότι δε μιλάμε για φασίστες. Εκτός αν περιλαμβάνεστε σε αυτούς που εξισώνουν τον πατριωτισμό με το φασισμό. Αν θέλετε ανοίγουμε και μια κουβέντα επ’ αυτού.
9. Ως προς το «ποιοι κινούν τα νήματα», εγώ δε θα φτάσω να πω ότι το ΕΔΑΔ είναι τμήμα μιας συνομωσίας: η απόφαση εξηγείται και με την απλή διαφορά αντιλήψεων μεταξύ εθνικών δικαστηρίων και ΕΔΑΔ (που την έχουμε δει και αλλού και δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο – το «πάλι ρεζίλι γίναμε στους ξένους» είναι ένδειξη επαρχιωτισμού, στην πραγματικότητα το ΕΔΑΔ εκδίδει σωρεία τέτοιων αποφάσεων και για άλλες χώρες).
10. Για όποιον όμως παρακολούθησε την υπόθεση από τα πρώτα άρθρα του Βασιλάκη, είναι σαφές ότι «κάποιοι κινούσαν τα νήματα»: εκτός από τη δική του ομολογία ότι κάποιοι τον έβαλαν να λασπολογήσει, υπήρξε και μια διακομματικά ενορχηστρωμένη προσπάθεια να στηριχθεί ο Βασιλάκης – όταν του ασκήθηκαν οι αγωγές, πρόσωπα από τόσο διαφορετικές πλευρές του πολιτικού φάσματος όπως οι κκ. Μητσοτάκης, Κύρκος και Σκανδαλίδης βγήκαν να καταγγείλουν τη «βιομηχανία αγωγών» και ούτε λίγο ούτε πολύ πρότειναν να αλλάξει ο νόμος για να στερηθούν τα θύματα του Βασιλάκη το στοιχειώδες δικαίωμα δικαστικής υπεράσπισης της υπόληψής τους. Και αυτή η προσπάθεια υπεράσπισης του Βασιλάκη, όπως και οι ενέργειες του Βασιλάκη του ιδίου, εντάσσεται σε μια ευρύτατη εκστρατεία κατασυκοφάντησης οποιουδήποτε ανθρώπου εξέφραζε δημοσίως πατριωτικό λόγο, η οποία σημειώθηκε επί διακυβέρνησης Σημίτη, για να εξυπηρετήσει την εξωτερική πολιτική του. Και δε μιλάω για Καρατζαφέρηδες, Βορίδηδες και λοιπά φασιστοειδή. Μεταξύ 1996-2004 καταγγέλθηκαν ως «εθνικιστές» και περιθωριοποιήθηκαν σοβαροί και απολύτως προοδευτικοί άνθρωποι όπως π.χ. ο Γ. Καψής, ο Ν. Σαρρής, ο Π. Οικονόμου. Ενώ μας επιβλήθηκαν ως καθημερινοί σχολιαστές και τιμητές του πατριωτισμού μας ο Σωμερίτης, ο Πρετεντέρης, ο Κουναλάκης κλπ. Ο Βασιλάκης ήταν ένας από αυτούς – απλά ήταν πιο αδέξιος και τα είπε πιο χοντρά.
Αγαπητέ Σπύρο
Χαίρομαι για τη νηφάλια τοποθέτησή σου. Παρατηρώ ότι ακόμα κι εσύ είδες πόσο αλγεινή εντύπωση προκάλεσαν οι απειλές του κ. Κρανιδιώτη. Εχοντας διαβάσει τις αποφάσεις του ΕΔΔΑ στα γαλλικά, σε διαβεβαιώνω ότι μπήκε στην ουσία και τις δύο φορές -εννοώ και τη δικαίωση Λιοναράκη. Μερικά αποσπάσματα της εξέτασης της ουσίας θα τα είδες κι εσύ, όπως π.χ. εκεί που λέει ότι το «νευροπαθείς ψευτοπατριώτες» το είχε ήδη χρησιμοποιήσει ο Γαβριηλίδης εναντίον των τοτε οπαδών της Μεγάλης Ιδέας. Οσο για τα ελληνικά δικαστήρια, δεν ξέρω πόσο πάει η ταρίφα σ’ αυτές τις περιπτώσεις, αλλά ειλικρινά βρίσκω εκδικητικό και εξωφρενικό το πρόστιμο που κλήθηκε να πληρώσει ο μακαρίτης Λιοναράκης.
Συμφωνώ απολυτα με την πολύ εύστοχη διατύπωσή σου στο (9). Όλα τα κράτη χάνουν δίκες στο ΕΔΑΔ, ακόμα και τα θεωρούμενα υπεράνω πάσης υποψίας, μέχρι και το Λουξεμβούργο!
Εκεί που δυσκολεύομαι να συμφωνήσω είναι ότι κάποιοι κινούν τα νήματα του Βασιλάκη. Μα, ο άνθρωπος έχει συνεπή ρότα εδώ και τόσα χρόνια. Και δεν θα σου διαφεύγει ότι εκτός από τους «δεξιούς στόχους» του (Δ21, Χριστοδουλο, Εβερτ) ο διανοητής αυτός έχει επίσης σκυλοβρίσει αριστερούς στο Καλά να πάθουν, συναδέλφους του δημοσιογράφους σε διάφορα κείμενα, δημοτικιστές στο Αντί το 1994 και εμένα πριν από κάτι μήνες (θα μου πεις, η μυλωνού με τους πραματευτάδες). Στον Στάθη Σταυρόπουλο, ο οποίος τον υπερασπίστηκε γραπτώς κόντρα στο Δ21, αφιέρωσε ειδικό χεστήριο κεφάλαιο του συγγράμματός του. Δεν κανει διακρίσεις. Πρόσεξε, δεν λέω ότι όλοι οι στόχοι του είναι αθώοι -στον μακαρίτη τον Χριστόδουλο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, καλά έκανε και τα έσουρε. Όχι, δεν πιστεύω ότι ο κ. ΜΒ είναι υποκινούμενος από άλλους.
Παράθεμα: Σεραφείμ Φυντανίδης: «Η τακτική (των μηνύσεων) του «Δικτύου 21» είναι η τακτική που ακολούθησε στη Γαλλία ο Λεπέν» « Ροΐδη Εμμονές
Επισκέπτη κ. Σπύρο. Λέτε (απαντώ επιλεκτικά, ο χρόνος μου είναι πολύτιμος)
2. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, όπως είχαν κάθε δικαίωμα, υπερασπίστηκαν τον εαυτό τους στα δικαστήρια.
3. Το να καταφεύγεις στα δικαστήρια σε μια τέτοια περίπτωση δεν είναι ούτε φασιστικό, ούτε τυποκτόνο – είναι μια νόμιμη αντίδραση ενός δημοκρατικού πολίτη, που δεν καταφεύγει σε βρισιές και γροθιές για να υπερασπιστεί τον εαυτό του, επειδή ακριβώς δεν είναι φασίστας.
Μιλάτε πολιτισμένα και με δικονομική γλώσσα, αλλά όχι αθώα.
Θέλετε να μας πείτε ότι 21 πανομοιότυπες αγωγές και μηνύσεις, όχι προς καταδίκη του θύματος, αλλά προς την πλήρη εξόντωσή του είναι Δίκαιο; Θέλετε επίσης να μας πείτε ότι δεν μπορούσε να γίνει συνεκδίκαση παρ΄όλο που και οι 21 μηνύσεις ήταν ουσιαστικά οι ίδιες; Είναι αυτό δικονομικός Πολιτισμός;
Το τι είναι, και αν είναι, το οποιοδήποτε δίκτυο φασιστικό, δεν το μαρτυρά ο τίτλος του, ούτε τα κείμενά του, αλλά η ίδια η πρακτική του.
Τέλος στη σημερινή ανάρτησή μου ημερομηνίας 13 Φεβρουαρίου 2008, μπορείτε να δείτε περίφημα τι ακριβώς εννοώ.
Χαίρετε.
Κύριε roidis,
1. Ως προς το ζήτημα του μεγάλου αριθμού των αγωγών, ο Φ. Κρανιδιώτης απάντησε παραπάνω ότι υπήρχαν δικονομικοί λόγοι για τη μη συνεκδίκασή τους (διαφορετικοί ενάγοντες και εναγόμενοι), και δεν είδα κανέναν μεταγενέστερο σχολιαστή να το αντικρούει αυτό πειστικά. Αντιθέτως από την ανάγνωση και της παραπάνω παραπομπής σας (από ανάρτηση 103) προκύπτει ότι εναγόμενοι ήταν, πέραν του κ. Βασιλάκη, μια σειρά από εφημερίδες (Εξουσία, Αυριανή, Αυγή) και άλλα ΜΜΕ – ενώ ο κ. Βασιλάκης τελικά καταδικάστηκε σε πληρωμή 3.000 Ευρώ. Δε βλέπω λοιπόν κανένα θέμα «εξόντωσης» του κ. Βασιλάκη, ούτε πρόβλημα δικονομικού πολιτισμού – εκτός αν υπάρχουν άλλα στοιχεία.
2. Η ανάρτησή σας (103) παραπέμπει στις εκτενείς εκδηλώσεις υποστήριξης του κ. Βασιλάκη το 2001, τις οποίες εντόπισα και στην προηγούμενη δική μου ανάρτηση. Εκτός των άλλων, επιβεβαιώνει ότι η προσπάθεια στέρησης των θυμάτων του κ. Βασιλάκη από τη δικαστική τους άμυνα έφτασε μέχρι και την πρόταση αλλαγής του σχετικού νόμου. Εν προκειμένω, η επιτομή του φασισμού ήταν η μεθόδευση αλλαγής του νόμου προκειμένου να στερηθεί ένας θιγόμενος πολίτης τη δικαστική του άμυνα – όχι η δικαστική άμυνα καθ’ εαυτήν. Όσο για τις ομοιότητες με τις πρακτικές του Λεπέν, σας απάντησε επαρκώς νομίζω στο εκεί σχόλιό του ο Ν. Σαραντάκος: στη Γαλλία ο Λεπέν δεν έχει ασκήσει μόνο, αλλά έχει υποστεί και σειρά αγωγών / μηνύσεων για τα όσα απαράδεκτα λέει – εξ όσων γνωρίζω δεν υπάρχουν τέτοιες δικαστικές διώξεις εναντίον των μηνυτών του κ. Βασιλάκη. Κάτι λέει αυτό.
@ Νίκο Σαραντάκο:
Αγαπητέ Νίκο,
χαίρομαι κι εγώ για το επίπεδο του διαλόγου. Χάρη στο λινκ που έβαλες παραπάνω (και ανακάλυψα καθυστερημένα) βρήκα την απόφαση και επιστράτευσα τα σχολικά γαλλικά μου για να την καταλάβω. Τρία σχόλια:
1. Το ΕΔΑΔ κατ’ αρχήν δέχεται παραβίαση του δικαιώματος του Βασιλάκη σε «δίκαιη δίκη» (άρθρο 6 ΕΣΔΑ), επειδή ο Άρειος Πάγος, όπως πάντα, δε μπήκε στην ουσία της αναίρεσης του Β., αλλά έκρινε μόνο τη νομική πλευρά της αναίρεσης – μου φαίνεται εσφαλμένη η θέση του ΕΔΑΔ, και πάντως δε δικαιώνει το Βασιλάκη ως προς την ουσία.
2. την ουσία της υπόθεσης αφορά το ζήτημα της παραβίασης της ελευθερίας έκφρασης δια του τύπου (άρθρο 10), την οποία το ΕΔΑΔ καταφάσκει και όντως δικαιώνει το Βασιλάκη επί της ουσίας. Ο συλλογισμός του είναι, ότι οι αξιολογικές κρίσεις, έστω και οξείες, είναι στη φύση του Τύπου και πρέπει να γίνονται ανεκτές ως ένα σημείο, το οποίο ο Βασιλάκης δεν υπερέβη.
Έχω δύο αντιρρήσεις:
α) αφ’ ενός, ο Τύπος είναι υπερβολικά ισχυρό μέσο για να του αναγνωρίζουμε αυξημένη ασυλία στις αξιολογικές κρίσεις: αν το να σου πω φάτσα φόρα ενώπιον πέντε άλλων «είσαι νευροπαθής ψευτοπατριώτης» τιμωρείται ως δυσφήμηση, γιατί να μην τιμωρείται εξ ίσου και περισσότερο, αν σου το γράψω σε εφημερίδα, ενώπιον χιλιάδων αναγνωστών; όποιος έχει την τεράστια δύναμη της γραφίδας, καλό είναι να φέρει και την ευθύνη της. Και φοβάμαι ότι η έκταση των δημοσιογραφικών αντιδράσεων και οι φωνές περί «τυποκτόνων νόμων» αποσκοπούν ακριβώς στην προστασία μιας ιδιότυπης – και κακώς νοούμενης – δημοσιογραφικής ασυλίας
β) αφ’ ετέρου, τα όσα έγραψε ο Βασιλάκης δεν ήταν αξιολογικές κρίσεις και μόνον – ήταν και επίκληση περιστατικών που αποδείχθηκαν ψευδή: το «νευροπαθείς ψευτοπατριώτες» ας πούμε ότι παραμένει αξιολογική κρίση. Το «οι ψυχές τους είναι πιο μαύρες από το μαύρο χρήμα που ξεπλένουν» (έτσι ακριβώς το έγραψε ο Βασιλάκης) δεν περιέχει ένα συγκεκριμένο ισχυρισμό στο δεύτερο σκέλος της πρότασης; Δεν έχει ξεφύγει από το πλαίσιο της αξιολογικής κρίσης; Δεν πρέπει επομένως να ελεγχθεί ο συγκεκριμένος ισχυρισμός και, αν αποδειχθεί αβάσιμος, να τιμωρηθεί ο κ. Βασιλάκης ως συκοφάντης;
3. Αν και δε συνηθίζω να σχολιάζω την αντικειμενικότητα δικαστηρίων, εδώ το θέμα «βγάζει μάτι»: μέλος της σύνθεσης που έβγαλε την απόφαση Βασιλάκη, ήταν ο Έλληνας δικαστής Χ. Ροζάκης, ο οποίος υπήρξε υφυπουργός Εξωτερικών του Σημίτη, πρωτεργάτης της κατευναστικής πολιτικής έναντι της Τουρκίας που μας οδήγησε στο αίσχος της παράδοσης του Οτσαλάν (ο οποίος σημειωτέον στην απόφαση του ΕΔΑΔ χαρακτηρίζεται ως «τρομοκράτης») – δηλ. ακριβώς το θέμα για το οποίο ο κ. Βασιλάκης συκοφάντησε τα μέλη του Δ. 21. Επίσης στη σύνθεση μετείχε ο Κύπριος δικαστής Λουκαϊδης, ο οποίος υπήρξε εκπεφρασμένος υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν. Αν καταλογίστηκε ιδεολογική («εθνικιστική») προκατάληψη εις βάρος του κ. Βασιλάκη στα ελληνικά δικαστήρια που τον καταδίκασαν, εξ ίσου (αν όχι περισσότερο) μπορεί νομίζω να καταλογιστεί ιδεολογικής («αντιεθνικιστική») προκατάληψη υπέρ του και στα συγκεκριμένα μέλη του ΕΔΑΔ. Τα οποία σημειωτέον, προτείνονται από κυβερνήσεις και έχουν ορισμένη θητεία, σε αντίθεση με τους εγχώριους δικαστές που είναι ισόβιοι, άρα ανεξάρτητοι και ανεπηρέαστοι.
Να τελειώσω με αυτά που γράφεις σε σχέση με τους εκάστοτε στόχους του Βασιλάκη, προτείνοντας μιαν εξήγηση της στάσης του (π.χ. γιατί βρίζει το Στάθη που τον υποστήριξε έναντι του Δ.21): ξεφυλλίζοντας το βιβλίο του Βασιλάκη «Καλά να πάθουν» (όχι βέβαια, δεν το αγόρασα), είδα ένα απερίγραπτο «φακέλωμα» όλων όσων κατά καιρούς εξέφρασαν απόψεις αντίθετες στις αμερικανικές επιλογές και σε θέματα ελληνικού ενδιαφέροντος (Ίμια, Οτσαλάν) αλλά ακόμα και σε διεθνή θέματα (11η Σεπτεμβρίου και στάση ελληνικής κοινής γνώμης, «πόλεμος κατά της τρομοκρατίας» κλπ.). Ο (αγαπημένος) σκιτσογράφος Στάθης είναι ένας από αυτούς – δεν είναι επομένως περίεργη η στάση του Βασιλάκη, αν θεωρήσουμε ότι την ευγνωμοσύνη που όφειλε στο Στάθη την υπερακόντισε η αφοσίωση σε κάτι άλλο.
Αυτά και ελπίζω να μην κούρασα. Προσωπικά βρίσκω τέτοιες αντιπαραθέσεις, σε τέτοιο επίπεδο, εξαιρετικά γόνιμες.
1. Η απάντηση μου στην «Καθημερινή» είχε σταλεί από μέρες και δημοσιεύθηκε σήμερα, διαβάστε τη στις επιστολές αναγνωστών. Δεν δίνω δεκάρα για την «Αυγή».
2. Επί της πραγματικότητας που παρέθεσα και που αποδεικνύεται εγγράφως και αποκαλύπτει τα σπαραξικάρδια ψεύδη, δεν άκουσα τίποτα και εξακολουθούν να επαναλαμβάνονται τα περί των ανύπαρκτων «21 πανομοιότυπων αγωγών» κλπ. Φυσικά δεν υπήρξε ΚΑΜΜΙΑ μήνυση αλλά πάλι κάποιοι θα λένε ότι θέλουν.
3. Το ολοκληρωτικό και κακόπιστο του πράγματος από κάποιους είναι προφανές και ψευδολογούν ακάθεκτοι. Δεν ιδρώνει το αυτί μου.
4. Όποιοι σοβαροί και ευπρεπείς, όπως ο κ. Σαραντάκος, μπορούν να αντιληφθούν κι ας διαφωνούν, ότι αυτό που ήδη κάνω, αφορά μόνον αυτούς που έβρισαν χυδαία εμένα, τον κ. Καρατζά και το ΔΙΚΤΥΟ 21 και αυτόν που αφού ενέκρινε στην συνέχεια ανάρτησε τα υβριστικά σχόλια, τα οποία είναι πολύ συγκεκριμένα και από συγκεκριμένους, χωρίς να διαχωρίσει, έστω για τα μάτια, τη θέση του. Είναι δικαίωμα μου και δεν παίρνω την άδεια κανενός. Δηλαδή, για να καταλάβω, πως λειτουργούν τα ιστολόγια; Η ανωνυμία είναι η «κουκούλα» κάποιων και το πλήθος μέσα στο οποίο κρύβονται για να παρανομούν και να βγάζουν τ’ απωθημένα τους; Τότε προς τι η αναμονή και η έγκριση των σχολίων; Η ιστολογική ελευθερία δεν σταματά στον Σεβασμό του Προσώπου, δεν υπάρχει υποχρέωση αλήθειας, μπορείς να παραπληροφορείς και να βρίζεις όποιον δεν γουστάρεις και μετά να λες «ψάξε-ψάξε, δεν θα με βρεις;»; Εμ, σε βρήκα. Επειδή ξέρω – δεν χρειάστηκε και πολύ ψάξιμο – ποιος είναι ο «Αϊβαλιώτης» και θα το μάθω σύντομα και επισήμως δια των αρμοδίων (λέγονται Υποδιεύθυνση Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Δνσης Ασφαλείας Αθηνών), θα γελάσουμε πολύ και οι όποιοι καλόπιστοι στο ιστολόγιο σας θα νοιώσουν τουλάχιστον αμηχανία, αν όχι οργή.
5. Επαναλαμβάνω ότι ο Μ.Β. ΔΕΝ προσέφυγε στο ΕΔΔΑ κατά ΚΑΜΜΙΑΣ απόφασης που αφορούσε οποιοδήποτε από τα δημοσιεύματα του εναντίον μας (στην «Εξουσία», τις δηλώσεις του στην «Αυριανή») και την εκπομπή στην ΕΡΑ, τις αποδέχθηκε όλες, όπως και ΟΛΟΙ οι ομόδικοι του, ζήτησε αποκαλυπτική, συγγνώμη, τα πλήρωσαν ΟΛΑ άλλοι, έγιναν αμετάκλητες ΟΛΕΣ οι αποφάσεις και ΔΕΝ προσέφυγε ΠΟΤΕ για ΚΑΜΜΙΑ από αυτές στο ΕΔΔΑ. Μήπως έχει κανείς πρόβλημα ανάγνωσης;
6. Και ο Γαβριηλίδης είχε καταδικαστεί για τις ύβρεις αυτές αλλά αυτό δεν το ‘πε κανείς στο ΕΔΔΑ, ούτε τους πήγε την δήλωση Μ.Β. και το σύνολο των δημοσιευμάτων του για τα οποία εκδόθηκαν διάφορες ήδη αμετάκλητες αστικές καταδικαστικές αποφάσεις, για να δουν πόσο «πολιτική κριτική» ήταν, αφού ούτε εγώ, ούτε το ΔΙΚΤΥΟ 21 ήμασταν διάδικοι, γι’ αυτό και ΔΕΝ μας υποχρεώνει σε τίποτα καμμία απόφαση. Στο ΕΔΔΑ ενάγονται κράτη και όχι φυσικά πρόσωπα.
Σε κάθε περίπτωση δεν μ’ ενδιαφέρει και δεν θα ξανααπαντήσω σε οποιονδήποτε, έχουμε κι άλλες δουλειές. Το έκανα κυρίως για τον κ. Σαραντάκο (αλλά και άλλους), που από τα ενδιαφέροντα του στην σελίδα του, διαπίστωσα ότι διακρίνεται από αγάπη για την Πατρίδα, πολιτισμικές ευαισθησίες και έχει ευπρέπεια και ας διαφωνεί μαζί μου όσο θέλει. Αγαπητέ κ. Σαραντάκο, πιστέψτε με, μπορώ να διακρίνω τον διάλογο από την «κουκουλοφόρο» δια της ανωνυμίας συκοφαντία. Δεν τηρώ το «σαβουάρ βιβρ», πιστεύω αυτό που λέω κι αυτό που λέω πάντα το κάνω, ενοχλεί μερικούς αλλά έτσι είμαι. Έχω πολλούς φίλους και στην «άλλη όχθη» με τους οποίους κατά καιρούς σκοτωνόμαστε παραγωγικώς και συνήθως μετά άρτου και οίνου, χωρίς να ανταλλάσουμε δικόγραφα. Όποιος θέλει ας διαβάσει τη δήλωση του Μ.Β. για να την εμπεδώσει κι ας αναζητήσει τα πονήματα του εναντίον μας για να δεί μόνος του τον σκοπό και το επίπεδο τους. Κάποιοι μπορεί να ανέχονται να τους απευθύνονται έτσι, δικαίωμα τους. Εμείς ποτέ, ούτε πριν, ούτε τώρα, ούτε στον αιώνα τον άπαντα. Τέλος και άντε γεια.
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Δικηγόρος
Υ.Γ. «Αντώνη Αϊβαλιώτη» αυτή τη φορά θα πάμε μέχρι το τέλος του δρόμου και θα είναι πιο μακρύς και διδακτικός.
Κύριε Κρανιδιώτη,
Σε ορισμένα από όσα λέτε έχετε δικιο (π.χ. για το ποιοι είναι οι διάδικοι στο ΕΔΔΑ), άλλωστε είναι στον τομέα αρμοδιοτήτων σας. Επιπλέον, σας διαβεβαιώνω ότι κι εγώ έχω πιει πολλές φορές κρασί με φίλους από την άλλη πλευρά, και από όλες τις πλευρές εδώ που τα λέμε.
Ωστόσο, επιτρέψτε μου να σας μεταφέρω την αλγεινή εντύπωση που μου προκάλεσαν οι απειλές, όχι τόσο προς επιμέρους σχολιαστές -που κι αυτό σηκώνει νερό- όσο προς τον διαχειριστή, να το πω έτσι, αυτού του ιστολογίου. Θέλω να πω, με το να εξομοιώνετε περίπου τον Ροϊδη ή τον όποιον άλλο ιστολόγο με τον εκδότη μιας εφημερίδας, δημιουργείτε ένα άκρως ασφυκτικό πλαίσιο, που στην ουσία κάνει πρακτικά αδύνατη την ύπαρξη ιστολογίων που θα συζητούν αιχμηρά θέματα. Διότι, πρακτικά, και σε αντίθεση με τον εκδότη της εφημερίδας που γνωρίζει τον αρθρογράφο του, ο ιστολόγος σχεδόν πάντα δεν γνωρίζει τους εκατοντάδες σχολιαστές του ούτε βέβαια μπορεί πρακτικά να επαληθεύει αν αληθεύουν τα λεγόμενά τους. Λογουχάρη, το σχετικό με το αν καταδικάστηκε το 1894 ο Γαβριηλίδης, που μόλις εισφέρατε στη συζήτηση, για να ελεγχθεί θέλει πολυήμερη ίσως έρευνα σε σώματα εφημερίδων.
Θέλω να πω, αν γίνει μηχανιστική μεταφορά στον κυβερνοχώρο, νομοθετημάτων που έχουν φτιαχτεί για τον γραπτό τύπο ή έστω την τηλεόραση, τότε το μονο που θα επιτρέπεται να κάνουμε στα ιστολόγια θα είναι να ανταλλάσσουμε φιλοφρονήσεις και να τσακωνόμαστε για το ποδόσφαιρο (αν και όχι σίγουρα: αν βρίσω π.χ. τους Γάβρους, κινδυνεύω με αγωγές από 60.000 μέλη τους και δεν θα ξεμπερδέψω ούτε τον 22ο αιώνα).
κε. Ροϊδή προσέξτε διότι ο κος. Κρανιδίωτης είναι άνδρας και δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του όπως δείχνουν και τα εξείς αποσπάσματα από συνέντευξη του στην Ελεύθερη Ώρα:
«Αν εννοείται ως «φιλελευθεροποίηση» και το δικαίωμα του Μήτσου να παντρευτεί με τον Μπάμπη, πρόκειται για διακωμώδηση των θεσμών και πολιτικάντικη κουτοπονηριά της αγοραίας προοδευτικάντζας που δυναστεύει τον δημόσιο βίο. Ας κάνει ο καθένας, εφόσον είναι ενήλικος, ό,τι θέλει αλλά δεν χρειάζεται να μας πείσουν ότι είναι και αρετή.» …. «Κάποιοι θα ήταν ιδιαίτερα ευτυχείς με μια Εκκλησία που θα ασχολείται μόνον με ευχέλαια, γάμους και βαφτίσια, διότι αν είσαι π.χ. βόσνιος gay λαθρομετανάστης που εκτρέφει καρέτα – καρέτα και ανήκεις σε τάση, τότε έχεις δικαίωμα να παρεμβαίνεις σε ό,τι σου κάνει κέφι, η Εκκλησία όμως πρέπει να το βουλώνει.»
Κύριε Φαήλο Μ. Κρανιδιώτη,
Πολύ σοφά επράξατε και γράψατε μια απλή επιστολή στην «Καθημερινή» και δεν πήγατε πάρα πέρα. Μία επιστολή είναι πάντα ότι πρέπει.
Κύριε,
Το ύφος του bravado που έχετε υιοθετήσει έχει εκλείψει εδώ και πάνω από έναν αιώνα, δεν φοβίζετε κανέναν για το απλούστατο λόγο ότι «καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται».
Μίλησα με τον γείτονά μου, έναν πάρα πολύ γνωστό δικηγόρο, σας διαβεβαιώ. Του έδειξα τα κείμενα που έχουν δημοσιευτεί εδώ και απόρησε με τις απειλές σας.
Εδώ δεν έχει γραφτεί κάτι αξιόποινο κύριε Κρανιδιώτη. Επίσης θέλω να ξέρετε ότι αν άφηνα ελεύθερα τα σχόλια ίσως τότε να διαβάζατε αυτά που επιθυμείτε, γιατί ξέρω ότι το επιθυμείτε, είναι βολικό, έτσι δεν είναι;
Αυτά που έχουν γραφτεί δεν πλησιάζουν καν το πλημμέλημα, δικηγόρος είστε. Το ξέρετε καλά….
Και έφ΄όσον το γνωρίζετε, τότε ποια η επιδίωξή σας; Μήπως για να αποτρέψετε τους μελλοντικούς σχολιαστές του ιστολογίου από φόβο. Αστεία πράγματα.
Αυτά που γράφετε κύριε Κρανιδιώτη, στην ουσία έχουν άλλον αποδέκτη, για αυτόν το αποδέκτη τα γράφετε, δεν ξέρω ποιος είναι αυτός. Είναι δικός σας λογαριασμός. Ίσως αυτοί που «κινούν τα νήματα», όπως γενικά κι αόριστα μας έχετε πει, ή οποιοσδήποτε άλλος, πάλι δικός σας λογαρισμός.
Μερικοί από του σχολιαστές εδώ πρέπει να σας το πω, είναι Νομικοί. ΚΑΙ αυτοί ξέρουν.
Η στάση σας κύριε, δεν σας τιμά.
Α, να μην το ξεχάσω,
Μου καταλογίζετε ότι επιτρέπω ατεκμηρίωτα σχόλια…
Δηλαδή θέλετε όσοι επιθυμούν να σχολιάσουν, να τους ζητώ έγγραφα πιστοποιήσεως γνησιότητας και αληθείας, σε όσα αναφέρουν.
Μάλιστα.
Πολύ πέρα από την ουσία της υπόθεσης, δεν μπορώ παρά να επισημάνω ότι ο κ. «Κρανιδιώτης» έγραψε τέσσερα σχόλια που περιέχουν (όλα!) απειλές για μηνύσεις.
Πολύ πέρα από την όποια ιδεολογία του κ. «Κρανιδιώτη», αυτήν τη συμπεριφορά τη βρίσκω φασιστικότατη.
Βλέπω ότι η συζήτηση συνεχίζεται, και επανέρχομαι για να σχολιάσω κάποια πραγματάκια που διαπιστώνω ότι παρουσιάζονται μόνο από τη μία πλευρά. Κύριε Ροΐδη συγχωρέστε με, αλλά δεν μπορώ να είμαι σύντομος: διαχειριστείτε το σχόλιο κατά την κρίση σας.
1.Άρθρο 246 Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας: «Το δικαστήριο σε κάθε στάση της δίκης μπορεί, αυτεπαγγέλτως ή ύστερα από αίτηση κάποιου διαδίκου, να διατάξει την ένωση και συνεκδίκαση περισσότερων εκκρεμών ενώπιόν του δικών ανάμεσα στους ίδιους ή διαφορετικούς διαδίκους, αν υπάγονται στην ίδια διαδικασία και κατά την κρίση του διευκολύνεται ή επιταχύνεται η διεξαγωγή της δίκης ή επέρχεται μείωση των εξόδων».
Εδώ βλέπουμε ότι βάσει του νόμου δεν είναι απαραίτητο να συμπίπτουν οι διάδικοι για να συνενωθούν εκκρεμείς δίκες. Επομένως έχει άδικο ο κ. Κρανιδιώτης όταν λέει, κατηγορηματικά μάλιστα, ότι οι «περί τις 11» αγωγές (δεν το καταλαβαίνω αυτό το «περί», αλλά ας είναι…) δεν μπορούσαν «όπως γνωρίζει και πρωτοετής της Νομικής» να συνεκδικασθούν: εναπόκειται στην κρίση του Δικαστηρίου. Την οποία πολύ θα ήθελα να διαβάσω, παρεμπιπτόντως, διότι εδώ εκ πρώτης όψεως δεν βλέπω κανένα εμπόδιο για τη συνεκδίκαση: ίδια διαδικασία, λίγο πολύ ίδιο ιστορικό, όσο για την διευκόλυνση της διεξαγωγής της δίκης και τη μείωση των εξόδων, περιττεύει να κάνω οποιοδήποτε σχόλιο. Αγαπητέ φίλε Σπύρο, δεν ξέρω αν αυτό απαντά στην απορία σου στο σχόλιο 104. Ακόμη, αν για μια εφημερίδα 10 δικαστήρια αντί για ένα δεν κάνουν και μεγάλη διαφορά (δικηγόρους έχουν ούτως ή άλλως και τους πληρώνουν γι’ αυτές τις δουλειές), για έναν ιδιώτη κάνουν και παρακάνουν. Ή μήπως όχι;
Διερωτώμαι, βέβαια, ποιος δικαστής θα ήθελε να βρεθεί ξαφνικά με την υποχρέωση να συγγράψει μια απόφαση 400 σελίδων… αλλά ας μην επεκταθώ περαιτέρω, όλοι οι δικηγόροι που συμμετέχουμε στην κουβέντα στα ίδια δικαστήρια συχνάζουμε, καταλαβαινόμαστε ελπίζω.
Για τους λοιπούς, πρέπει να γίνει κατανοητή η διάκριση μεταξύ αγωγής και μήνυσης. Δεν είναι το ίδιο πράγμα, και εν προκειμένω ασκήθηκαν αγωγές και όχι μηνύσεις.
2. Σημασία δεν έχει πόσα πλήρωσε τελικά ο ΜΒ, αλλά πόσα καταδικάστηκε να πληρώσει, από κοινού με τα ΜΜΕ που φιλοξένησαν τις απόψεις του. Και οι συνάδελφοι που συμμετέχουν στη συζήτηση ξέρουν πολύ καλά ότι, όταν έχουμε ευχέρεια να επισπεύσουμε εκτέλεση μιας απόφασης κατά πλειόνων προσώπων (κοινώς, να τα πάρουμε από πολλούς), πάμε και τα παίρνουμε από αυτούς που έχουν και όχι από αυτούς που δεν έχουν. Και, όπως είχε την καλοσύνη να μας ενημερώσει ο κ. Κρανιδιώτης, ο ΜΒ ακίνητη περιουσία δεν είχε. Το ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος είναι νόμος άγραφος αλλά καθολικής εφαρμογής.
3. Φίλε Σπύρο, όπως είμαι βέβαιος ότι γνωρίζεις, τα μέλη του ΕΔΔΑ προτείνονται μεν από τις κυβερνήσεις, ψηφίζονται όμως από το Συμβούλιο της Ευρώπης, και δεν προτείνεται ένα από κάθε κυβέρνηση αλλά τρία, από τα οποία επιλέγουν οι ψηφοφόροι. Λίγο περίπλοκη διαδικασία για να εικάσουμε ότι μεθοδεύθηκε η τοποθέτηση του κ. Ροζάκη ώστε να εξυπηρετηθούν οι όποιες πολιτικές σκοπιμότητες, δεν νομίζεις; Χώρια που ο κ. Ροζάκης τυγχάνει διεθνούς κύρους επιστήμονας και δεν είναι κανένας σαλταδόρος. Και χώρια που στο τμήμα του ΕΔΔΑ που έκρινε την υπόθεση του ΜΒ και αποφάσισε ομόφωνα συμμετείχαν, εκτός των κ.κ. Ροζάκη και Λουκαΐδη, και άλλοι πέντε (αριθ.5) δικαστές (μέχρι εκεί μπορώ να τη διαβάσω την απόφαση). Δεν νομίζω ότι βοηθάει τον διάλογο το να ψάχνουμε θεωρίες συνωμοσίας δεξιά και αριστερά όταν δεν μας είναι απαραίτητες. Εκτός πια αν εκ των προτέρων κρίνουμε ότι οι άλλοι πέντε δικαστές του τμήματος ήταν πρόβατα που τα χειρίστηκαν οι κ.κ. Ροζάκης και Λουκαΐδης κατά το κέφι τους.
Για την ουσία της υπόθεσης δεν έχω να πω κάτι περισσότερο, τουλάχιστον μέχρι να διαβάσω το κείμενο της απόφασης, και δυστυχώς επαρκή γαλλικά δεν γνωρίζω. Θα συνιστούσα και στους υπολοίπους να προσέχουν ιδιαιτέρως τι λένε, γιατί οι νομικές λεπτομέρειες μπορεί να κάνουν μεγάλη διαφορά επί της ουσίας και εδώ απ’ ό,τι βλέπω αν πούμε μια κουβέντα παραπάνω κινδυνεύουμε να έχουμε την τύχη του ΜΒ.
Σας χαιρετώ
Φίλε μου xasodiki,
Μην μου λέτε και Εσείς να «διαχειριστώ όπως θέλω» τα σχόλια σας, είστε ελεύθερος εδώ και καιρό να γράφετε όσο και όποτε θέλετε…
Σας ευχαριστώ πολύ πάντως για τη τόσο πολύτιμη επέμβασή σας.
Δύο σύντομα σχόλια από μένα προς τον φίλο xasodiki:
1. Η άποψή σου ως προς το άρθρο 246 ΚΠολΔ έχει μια βάση, αλλά το «λίγο πολύ ίδιο ιστορικό» που λες, δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις: ο Βασιλάκης στα δημοσιεύματά του κατηγόρησε τον Φ. Κρανιδιώτη και τους υπόλοιπους ενάγοντες για πολλά διαφορετικά πράγματα, από την εισαγωγή του Οτσαλάν στη χώρα ως το ξέπλυμα μαύρου χρήματος (συν τις διάφορες «αξιολογικές κρίσεις»), με αποτέλεσμα να πρέπει να κριθούν διαφορετικά πραγματικά περιστατικά, ενδεχομένως να εξεταστούν οι ανάλογοι μάρτυρες σε κάθε περίπτωση, κλπ. κλπ. Σημειώνω επίσης ότι τουλάχιστον στην απόφαση του ΕΔΑΔ περί Βασιλάκη δε γίνεται καμία αναφορά σε άρνηση του δικαστηρίου ουσίας να συνεκδικάσει όπως είπες – ως παράβαση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη χαρακτηρίζεται το ότι ο Αρειος Παγος θεώρησε την ουσιαστική κρίση του Εφετείου ανέλεγκτη.
2. Δεν είπα ότι μεθοδεύθηκε η τοποθέτηση του Χ. Ροζάκη στο ΕΔΑΔ για να εξυπηρετηθούν πολιτικές σκοπιμότητες (τουλάχιστον όχι για την υπόθεση Βασιλάκη – ενδεχομένως μια ευρύτερη ιδεολογική σκοπιμότητα, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία). Είπα ότι όση ιδεολογική («εθνικιστική») προδιάθεση μπορεί να αποδοθεί στους δικαστές των ελληνικών δικαστηρίων που καταδίκασαν τον Βασιλάκη (όπως αποδόθηκε εδώ μέσα), άλλη τόση ιδεολογική προδιάθεση («αντιεθνικιστική») προδιάθεση μπορεί να αποδοθεί και στους Ροζάκη και Λουκαϊδη, που τον δικαίωσαν. Για την ακρίβεια, την ιδεολογική και πολιτική τοποθέτηση των Ρ. και Λ. την ξέρουμε, ενώ των δικαστών των ελληνικών δικαστηρίων όχι. Επιπλέον, δεν αμφισβητώ την επιστημονική, αλλά την πολιτική υπόσταση του Χ. Ροζάκη. Και το πράττω δικαίως, γιατί εκτός από καθηγητής διεθνούς δικαίου, υπήρξε και υφυπουργός Εξωτερικών και εισηγητής συγκεκριμένης πολιτικής έναντι της Τουρκίας. Η οποία μάλιστα βρίσκεται στο υπόβαθρο της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ Βασιλάκη και Δ. 21. Υπό μία ευρύτερη έννοια λοιπόν, ο Ροζάκης σε αυτή την απόφαση υπήρξε κρίνων και κρινόμενος, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Τέλος, το ότι οι δικαστές του ΕΔΑΔ επιλέγονται πράγματι από το Συμβούλιο της Ευρώπης μεταξύ τριών προτεινόμενων από την κάθε κυβέρνηση είναι αληθές μεν, αλλά δεν αναιρεί ούτε στο ελάχιστο αυτό που είπα: «προτείνονται από κυβερνήσεις και έχουν ορισμένη θητεία, σε αντίθεση με τους εγχώριους δικαστές που είναι ισόβιοι, άρα ανεξάρτητοι και ανεπηρέαστοι.» Επομένως, αν θέλουν δεύτερη θητεία, πρέπει να ξαναπροταθούν – με ό,τι συνεπάγεται αυτό. Και το λέω όχι τόσο για σένα, όσο για κάποιους σχολιαστές που έγραψαν ότι «το αδέκαστο Στρασβούργο μίλησε».
Και τέλος, ένα σχόλιο προς τον Φαήλο Κρανιδιώτη, τον οποίο γνωρίζω (λίγο) και εκτιμώ: Αγαπητέ Φαήλο, η απειλή δικαστικής δράσης εναντίον όσων εδώ μέσα έχουν την αντίθετη γνώμη, είναι μεν δικαίωμά σου, αλλά δε νομίζω ότι είναι η καλύτερη επιλογή, ούτε προσθέτει κάτι στα επιχειρήματά σου, τα οποία κατά τη γνώμη μου είναι από μόνα τους πειστικά, και δε χρειάζονται την προσθήκη «και άμα λάχει σας πάω και δικαστήριο».
Τελικά πρέπει να προσθέσω κάτι, μετά από όλη αυτή την «δικηγοριοποίηση» των πάντων και την «Νομικοποίηση» κάθε διαλογικής κόντρας: Αυτοί που θα μιλάνε στο μέλλον, εκτός από το ότι θα πρέπει να έχουν μεταβιβάσει την περιουσία τους στα οικεία τους πρόσωπα, πρέπει να έχουν και πτυχίο Νομικής (τουλάχιστον). Ορέα !! Ο Όργουελ πότε βγαίνει ;
Φίλε Σπύρο
Σαν επιχείρημα για τη μη συνεκδίκαση δεν προβλήθηκε το διαφορετικό ιστορικό των υποθέσεων, αλλά η διαφορά στα πρόσωπα εναγόντων-εναγομένων, και σε αυτό απάντησα. Όσο για τα ζητήματα απόδειξης, πόσοι μάρτυρες πρέπει να εξεταστούν για να αποδειχθεί το περιεχόμενο δημοσιευμάτων του τύπου, που προσκομίζονται σε αποκόμματα;
Αλλά εν πάση περιπτώσει, δεν επιμένω ότι η συνεκδίκαση ήταν επιβεβλημένη: λέω όμως ότι τα επιχειρήματα που προτάθηκαν (πριν από το τελευταίο σχόλιό σου) για να δικαιολογήσουν τη μη συνεκδίκαση είναι νομικώς έωλα. Και, για να αντιστρέψω το ερώτημα, είμαστε τόσο σίγουροι ότι οι «περί τις 11 αγωγές» δεν θα μπορούσαν να συνενωθούν σε μία ή έστω δύο, και να εκδοθούν επ’ αυτών ισάριθμες αποφάσεις; Σαν δικηγόρος της πράξης, έχω τις επιφυλάξεις μου, που -όσο δεν γνωρίζουμε το σκεπτικό των αποφάσεων- μένουν αναπάντητες.
Όσο για τον κ. Ροζάκη, εσύ μεν δεν είπες ότι μεθοδεύτηκε η τοποθέτησή του, άλλοι σχολιαστές όμως το είπαν ή το υπονόησαν, που είναι κατά τη γνώμη μου χειρότερο. Ουρανοκατέβατος σε αυτή τη θέση δεν πηγαίνει κανένας, όλοι οι δικαστές του ΕΔΔΑ κάποιο παρελθόν υποθέτω θα έχουν, πιθανώς και πολιτικό. Εκεί όμως λειτουργούν σαν δικαστές, και νομίζω ότι είναι αδόκιμο να συμπεραίνουμε a priori ότι μεροληπτούν με βάση τις προσωπικές τους πεποιθήσεις -ιδίως δε, όσο δεν έχουμε διαβάσει τις νομικές τους σκέψεις. Και τέλος, παραμένει το ερώτημα, οι άλλοι πέντε δικαστές της σύνθεσης δεν έπαιξαν κανένα ρόλο στην έκδοση της απόφασης; Είμαστε σίγουροι γι’ αυτό; Δεν ξέρω, εμένα πάντως αυτή η παραφιλολογία για κινούμενα νήματα και άλλα παρεμφερή, με ενοχλεί ιδιαίτερα.
@Ροΐδης
Αγαπητέ οικοδεσπότη, προσπαθώ να αποφεύγω την κατάχρηση της νομικής ιδιολέκτου στα σχόλιά μου, και δη σε αυτά άλλων ιστολογίων, κυρίως γιατί έχω διαπιστώσει ότι απωθεί τους αναγνώστες. Στο προηγούμενο σχόλιό μου δεν μπορούσα να το κάνω, γι’ αυτό και η παραίνεσή μου. Ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας.
Ες αύριον
«ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΠΕΡΙΠΑΤΟ»
«Οποιος τολμήσει ξανά να χρησιμοποιήσει τις ίδιες μεθόδους με τον Μ.Β., ας γνωρίζει ότι θα τον πάω άλλον έναν ωραίο στρατιωτικό περίπατο στα δικαστήριά μας, τα οποία πάντα εμπιστεύομαι και θα απολαύσω τη διαδικασία.»
Από την απάντηση του Φαήλου Κρανιδιώτη στην Καθημερινή. Νομίζω ότι τα λέει όλα όσα συζητάτε μέρες τώρα εδώ μέσα…
«Αγαπητέ Φαήλο, η απειλή δικαστικής δράσης εναντίον όσων εδώ μέσα έχουν την αντίθετη γνώμη, είναι μεν δικαίωμά σου…»
Τάδε έφη Σπύρος.
Έλα ρε μεγάλε Σπύρο που είναι δικαίωμα να διώκεις την αντίθετη άποψη!!! Λυπήσου μας…
Όσο για τον Ροζάκη ξέχασες να γράψεις ότι το πραγματικό του όνομα είναι Ροζενστάϊν και είναι μέλος της εβραιομασονικής συνομωσίας ενάντια στον ελληνικό λαό.
Μα πώς σου ξέφυγε;
Ομολογώ ότι η έκφραση με ξένισε, αν και την ήξερα -τη χρησιμοποιούσε ένας ανθυπασπιστής όταν ήμουν φαντάρος, σαν απειλή όταν δεν κάναμε καλά τη συντήρηση των στάγιερ. Ομολογώ ότι σε επιστολή σε εφημερίδα δεν την έχω ξαναδεί και μάλλον δεν ταιριάζει στον, να το πω έτσι, δικαιακό μας πολιτισμό.
Από περιέργεια, πρόσεξα ότι η επιστολή στην Καθημερινή είναι λιγάκι μικρότερη από την επιστολή που υπάρχει στη σελίδα του Δ21,
και μεταξύ άλλων λείπει ένας κακεντρεχής υπαινιγμός ότι κάποιος ΜΒ αποσπάστηκε στο πολιτικό γραφείο Ρέππα. Αραγε, το έκοψε η Καθημερινή ή το πρόσθεσαν εκ των υστέρων οι Δ21;
http://www.diktyo21.gr/item.asp?ReportID=606
Πάρης,
Δεν τους ξεφεύγει τίποτα, όλα είναι καλά ζυγισμένα. Μετρημένα, με σωστή δόση ευγένειας. Μόνο που εδώ ξέρουν ότι δεν έχουν να κάνουν με αμνοερίφια. Η φορεσιά πρέπει να είναι ανάλογη. Λογικότατο.
.
Νίκο Σαραντάκο,
Υπάρχει πάντα, λίγο αλλά υπάρχει.
Στα τελειώματα, αλλά υπάρχουν.
Μιλώ για το σύνδρομο της Καραβάνας. Ξέρετε, οι παλιές συνήθειες δεν ξεχνιούνται, είναι όπως τις παλιές αγάπες. Μιλάς και ο «άλλος» κάθεται σούζα. Αν δεν ξέρεις για τι μιλώ, χάνεις. Νομίζω όμως ότι καταλαβαίνεις.
.
aspa,
Αυτό που μόλις αναδείξατε, είναι αυτός ακριβώς ο πολιτισμός και η τιμή που κάποιοι υπερασπίζονται, ξέρετε το μέτωπό μας, η ανδρική μας τιμή είναι όπως έναν «άλλον έναν ωραίο στρατιωτικό περίπατο στα δικαστήριά μας». Μέχρι εκεί φτάνει όμως όλη η υποτιθέμενη «ποίηση» της αξιοπρέπειας, έναν περίπατο κάνει και φεύγει, πάει. Γυρίζει πότε-πότε για μια κάποια, κάπως αφηρημένη υπεράσπιση, πασπαλισμένη με νομικούς όρους, ακαταλαβίστικους, αλλά νομικούς. Δηλαδή, ίσα-ίσα να δηλώσουμε την επιστημοσύνη μας. Ένας περίπατος δηλαδή. Είναι πολύ fascinant, από ανθρωπολογικής άποψης. Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη.
@ Πάρη:
1. είτε σου αρέσει είτε όχι, το να «διώκεις» δικαστικά την αντίθετη άποψη είναι πράγματι δικαίωμα, εφ’ όσον αυτή σε θίγει προσωπικά και σε συκοφαντεί. Και μάλιστα είναι στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα.
2. Αδιαφορώ απολύτως για τήν καταγωγή του κ. Ροζάκη – δυστυχώς για την απλουστευτική λογική σου, μπορεί να είναι κανείς πατριώτης χωρίς να είναι ούτε ρατσιστής, ούτε ακροδεξιός, ούτε καρατζαφερικός. Χώνεψέ το και μη μειώνεις το συνομιλητή σου.
@ roidis:
Δε θα μου πείτε εσείς κύριε αν φοράω φορεσιά ή όχι – το όνομά μου το έχετε από το email μου, εγώ το δικό σας όχι. Τα απαξιωτικά σχόλια σε τρίτο πληθυντικό είναι φτηνός τρόπος απάντησης, και δείχνουν ότι κάτω από τη δική σας φορεσιά και τον πληθυντικό σας, κρύβεται χυδαιότητα. Όταν θα αποφασίσετε να απαντήσετε επί της ουσίας στα όσα έγραψα, τα ξαναλέμε.
@Σπύρο
τα έχεις ανακατέψει όλα σε ένα χυλό μου φαίνεται. Η αντίθετη άποψη ΔΕΝ διώκεται. Τουλάχιστον υπό ομαλές συνθήκες.
Η συκοφαντία ναι. Διώκεται. Αλλά η συκοφαντία ΔΕΝ ορίζεται ως αντίθετη άποψη. Η συκοφαντία είναι…συκοφαντία.
@ Σαραντάκος
Εχετε δίκιο. Είναι μικρότερη η επιστολή στην Καθημερινή. Αλλά τι σχέση έχει με την ελευθερία του λόγου ο «κακεντρεχής υπαινιγμός ότι κάποιος ΜΒ αποσπάστηκε στο πολιτικό γραφείο Ρέππα.»; Μήπως ο Φαήλος Κρανιδιώτης επιχειρεί να συκοφαντήσει τον ΜΒ και δια της επιστολής του στην Καθημερινή; Διότι το άρθρο δεν αναφέρεται στο που δουλεύει ο ένας, ούτε τι κάνει ο άλλος. Οσο διαβάζω την υποθεση τόσο πείθομαι για την υποκρισία και την κακεντρέχεια του Φαήλου Κρανιδιώτη
Δεν μου αρέσει να κάνω τον αυτόκλητο συνήγορο, αλλά θα κάνω μια εξαίρεση γιατί τον Σπύρο τον γνωρίζω προσωπικά. Αγαπητέ Πάρη, δεν θα ξέπεφτε ποτέ στο σημείο να χρησιμοποιήσει ψευδοεπιχειρήματα τύπου Ροζενστάιν, σας το εγγυώμαι. Υποστηρίζει τις απόψεις του πάντοτε με σοβαρότητα και ήθος, αν θέλετε να το διαπιστώσετε, επισκεφτείτε το ιστολόγιό μου και διαβάστε τα σχόλια που κατά καιρούς έχει κάνει, συχνά (για να μην πω συνήθως) διαφωνώντας μαζί μου. Κατά τα λοιπά, λέτε το ίδιο πράγμα με άλλες λέξεις, και ομολογώ ότι η δική σας διατύπωση είναι ορθότερη.
Κύριε Ροΐδη, το σχόλιο περί φορεσιάς, για το συγκεκριμένο πρόσωπο, είναι ανοίκειο. Μακάρι όλοι οι σχολιαστές της εκάστοτε Άλλης Πλευράς να είχαν το επίπεδο του Σπύρου, ο διάλογος θα ήταν εξαιρετικά γόνιμος και πολιτισμένος.
Xasοdiki,
στο σχόλιο για τον Ροζάκη μπορεί όντως να υπερέβαλα (για τον Σπύρο που δεν τον ξέρω έτσι και αλλιώς) αλλά η Ευρώπη δεν συνομωτεί εναντίον μας έτσι και αλλιώς. Έχει πιο σοβαρά πράγματα να ασχοληθεί.
Επίσης δεν ξέρω αν ο Σπύρος είναι δικηγόρος, αλλά αν είναι τότε η από μέρους του νομική ταύτιση της έννοιας «συκοφαντία» με την έννοια «αντίθετη άποψη» είναι απαράδεκτη.
Πάρη
Για το πρώτο, το έχω επισημάνει ήδη (σχόλια 57 και 110). Συμφωνούμε.
Για το δεύτερο, συμφωνώ ότι μια τέτοια ταύτιση είναι απαράδεκτη, αλλά δεν θεωρώ ότι ο Σπύρος είχε σκοπό να κάνει αυτήν την ταύτιση. Εδώ όμως θα σταματήσω την αυτόκλητη συνηγορία, αν θέλει θα διευκρινίσει ο ίδιος.
Τσαγκαροπέμπτη σήμερα και είπα να κάνω μια βόλτα απ’ του Ροϊδη.
123 σχόλια μέχρι τώρα.
Σεντόνια ατελείωτα (από αυτά που μόνο δικηγόροι μπορούν να γράψουν).
Διαβάζεις, διαβάζεις, διαβάζεις,… και λες «μα καλά αυτοί οι άνθρωποι δεν βλέπουν το προφανές»;
Είναι δυνατόν να προσπαθούν με δικονομίστικα τερτίπια να προσπαθούν κάνουν το μαύρο-άσπρο και τούμπαλιν;
Είναι δυνατόν να μην υπάρχει ελληνικό δικαστήριο να δει την ουσία;
Και γιατί πρέπει έλληνες πολίτες να τρέχουν στα στρασβούργα για να αποδείξουν τον προφανές: Ότι πολιτικοί χαρακτηρισμοί και κριτική προς δημόσια πρόσωπα που έχουν πρόσβαση στα ίδια μέσα με τους «κατηγόρους» τους ΔΕΝ μπορεί είναι προσβολή της προσωπικότητάς του.
Και κάτι ακόμα. Αν αυτός που υπογράφει ως Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης είναι πράγματι ο Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης (και όχι κάποιος «προβοκάτορας» που κάνει το κέφι του) τότε έχω να του πω ότι είναι πολύ πίσω σε ότι έχει να κάνει με τις τεχνολογικές εξελλίξεις. Γι΄αυτό κάποιες πληροφορίες:
Όποιος γράφει εδώ, στην ουσία γράφει ανώνυμα (ακόμα και αν δίνει ονοματεπώνυμο).
Μόνο το IP address μπορεί να βρεθεί, αλλά γι΄αυτό θα πρέπει να καταφύγετε στη wordpress και στα αμερικάνικα δικαστήρια.
Ακόμα και αν καταφέρετε να βρείτε το IP (μην χαίρεστε, δεν πρόκειται, για τον πολύ απλό λόγο ότι κανένα έγκλημα δεν έγινε εδώ και κανένας δεν πρόκειται να σας το δώσει) πάλι δεν ταυτοποιείται ο χρήστης. Θα πρέπει να καταφύγετε στην εταιρία παροχής υπηρεσιών ίντερνετ (ISP). Η οποία πολύ πιθανόν να βρίσκεται εκτός Ελλάδας (π.χ. η δικιά μου είναι στη γερμανία, μιας και ζω εδώ). Άρα πάλι θα πρέπει να καταφύγεται στα αντίστοιχα δικαστήρια (π.χ. γερμανικά). Αλλά ακόμα και αν βρείτε «ποιος» βρίσκεται πίσω από το IP πάλι δεν ταυτοποιείται ο χρήστης. Γιατί το IP μπορεί να ανήκει σε ιντερνετ καφέ ή σε κάποιο κοινόχρηστο υπολογιστή σε πανεπιστήμιο. Οπότε άντε γεια.
Και μια συμβουλή προς τους υπόλοιπους. Μην απαντάτε ποτέ σε emails με emails. Επίσης μην στέλνετε emails σε τύπους που δεν γνωρίζετε. To IP σας τότε είναι εύκολο να εντοπιστεί. Όπως είπε και η Ροδιά αν δεν κάνω λάθος παραπάνω, απαντήστε μόνο μέσω ποστ ή σχολίων σε ιστολόγιο/α.
Βερολινέζε, ίσως είναι έτσι που τα λες, αλλά ίσως όχι, όσον αφορά την ευκολία εντοπισμού. Οι περισσότεροι δεν μένουν στο Βερολίνο ή στο Λουξεμβούργο αλλά στην Ελλάδα, και οι περισσότεροι γράφουν από το σπίτι τους, όπου (αν έχουν adsl) η ΙΡ τους είναι σταθερή και αναγνωρίσιμη (και διόρθωσέ με αν κάνω λάθος). Αυτό που πράγματι είναι πολύ δύσκολο είναι το πρώτο στάδιο, να πεισθεί η wordpress να δώσει το ΙΡ.
Φίλε xasodiki,
Μπορεί να έχετε δίκιο για τον κ. Σπύρο και να σφάλω, αλλά θέλω λίγο να καταλάβετε ότι από τότε που έκανα αυτή την ανάρτηση, έχω λάβει άπειρα αισχρά, απειλητικά, ιδιωτικά μηνύματα, τα οποία δεν «άφησα» να περάσουν στα σχόλια. Μερικοί ήθελαν να «παίξουν» τον αντίθετο ρόλο του κ. Κρανιδιώτη, με διάθεση για «μία στο καρφί και μία στο πέταλο» όπως στην ασφάλεια όταν ανακρίνουν, δηλαδή ο κακός και ο «καλός» ανακριτής.
Μπορεί στη περίπτωση του κ. Σπύρου να έκανα λάθος. Αν, ναι. Δεν έχω πρόβλημα να ζητήσω συγνώμη.
Κύριε Σπύρο, αν δεν κατανόησα τη καλή σας διάθεση, σας ζητώ συγνώμη.
Επανέρχομαι με σχόλιο, το οποίο μπορεί να θεωρηθεί απάντηση σε αυτά που ισχυρίστηκε ΚΑΙ ο κ. Σπύρος.
Φίλε Σαραντάκο,
Τα περισσότερα IP αυτών που γράφουν στο σπίτι του ΔΕΝ είναι ούτε αυτά σταθερά. Ο κομιστής έχει σταθερό (τον δικό του σέρβερ), αλλά το IP των συνδρομητών του είναι (σχεδόν) πάντα κινητός, σπάνια είναι ο ίδιος από μέρα σε μέρα. Δικούς τους σέρβερ (άρα σταθερούς) έχουν μόνο η μεγάλες Εταιρείες, οργανισμοί κλπ. Σχεδόν ΠΟΤΕ οι ιδιώτες στο σπιτάκι τους.
Δεν θέλω να επεκταθούμε σε αυτό το ζήτημα γιατί δεν είναι το θέμα μας. Θέμα μας είναι η απόπειρα φίμωσης του Λόγου.
Τα άλλα, αν και ίσως θιγόμενος, δεν με απασχολούν καθόλου.
Ας ανοίξει κάποιος ένα τέτοιο θέμα, να το συζητήσουμε.
Κ. Ροΐδη
Αυτήν την παράμετρο που θέτετε, βεβαίως δεν την είχα λάβει υπ’ όψη μου (ίσως θα έπρεπε όμως να το είχα σκεφτεί). Σας κατανοώ.
xberliner
Είναι εύκολο να αποκηρύσσουμε ό,τι δεν καταλαβαίνουμε ως «δικονομίστικο τερτίπι». Είμαι ο πρώτος που λέω ότι καλό είναι να αποφεύγεται η legalese στα πλαίσια τέτοιων συζητήσεων, αλλά μερικές φορές -δυστυχώς- δεν γίνεται. Καλώς ή κακώς, στην κοινωνία που ζούμε υπάρχουν νόμοι, που δεν είναι σαν τους νόμους της φυσικής: η ερμηνεία τους είναι δυναμική, διαφέρει κατά περιόδους και αναπροσαρμόζεται. Και έτσι πρέπει να είναι.
Όσο για τα τεχνικά θέματα, για μένα -και απ’ όσο καταλαβαίνω και για τον οικοδεσπότη, τον κ. Σαραντάκο και τους περισσότερους επισκέπτες του παρόντος χώρου-, η ασυλία της IP address είναι ένας λόγος παραπάνω να προσέχουμε τι γράφουμε και πώς το γράφουμε, και όχι ευκαιρία για κανιβαλισμό -είμαι βέβαιος, ούτε και για σας.
Νίκο Σαραντάκο
Έχεις εν μέρει δίκιο (αν και πάλι τα ελληνικά δικαστήρια πρέπει να αποφασίσουν, αλλά ας το αφήσουμε αυτό στην άκρη).
Το παράδειγμα το ανέφερα για να δείξω πόσο άτοπο είναι να απειλείς με μυνήσεις κάποιον που γράφει ή σχολιάζει σε ιστολόγιο.
Όπως επίσης για να δείξω ότι ο κόσμος σήμερα είναι τελείως διαφορετικός από τον κόσμο του χθες (όπου το χθες δεν είναι σχήμα λόγου). Θα τολμήσω να πω ότι αυτό που κάνουμε εδώ είναι η σύγχρονη «κυβερνητική» αρχαία αγορά. Με όλα τα καλά της και τα κακά της (γιατί δεν νομίζω ότι στην Αθήνα του 5ου π.χ. αιώνα μόνο φιλοσοφούσαν στην αγορά, όλο και κάποιο κουτσομπολιό και κιτρινισμός θα έπεφτε). Και φαίνεται ότι τύποι όπως ο «Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης» (τα εισαγωγικά γιατί δεν ξέρουμε αν το nick name είναι και το πραγματικό όνομα) έχουν ξεπεραστεί από την εποχή τους που σιγά-σιγά θα τους αποβάλει (είναι άλλωστε νόμος της φύσης).
Προς όλους
Το 2000 ή το 2001, δεν θυμάμαι, συζητήθηκε δημοσίως, και πραγματοποιήθηκε μάλιστα και σχετική ημερίδα στο Κάραβελ με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων και όλων των θεσμικών εκπροσώπων, οι οποίοι τάχθηκαν –όλοι ανεξαιρέτως– υπέρ του να υπάρξει μια νομοθετική ρύθμιση που να καθιστά υποχρεωτική τη συνεκδίκαση υποθέσεων που αφορούν το ίδιο άρθρο ή το ίδιο βιβλίο εφόσον το ζητήσει ο εναγόμενος και είναι εύκολα αποδείξιμο ότι πράγματι έτσι είναι. Και δεν αφορούσε μονάχα τις αγωγές που έκανε εναντίον του Μ. Βασιλάκη το «Δίκτυο 21». Αφορούσε και τις άλλες τόσες μηνύσεις που είχαν υποβάλει διάφοροι ελληνορθόδοξοι εναντίον του Μίμη Ανδρουλάκη για το βιβλίο του «Μν». Γιατί αυτή η δυνατότητα υπάρχει μεν αλλά είναι απολύτως στην κρίση των δικαστών μέχρι σήμερα. Στην περίπτωση του Ανδρουλάκη βρέθηκε κάποιος σοβαρός δικαστής και διέταξε να ενοποιηθούν, εγκαίρως, οι δικογραφίες. Στην περίπτωση του Βασιλάκη τον είχαν κάθε βδομάδα στα δικαστήρια. Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι αθωωνόταν σε όλες τις περιπτώσεις, πάλι θα είχε καταστραφεί. Και τότε το «Δίκτυο» ισχυριζόταν ψευδώς, ψευδέστατα, ότι τάχα η κυβέρνηση έκανε απόπειρα να κάνει νόμο που να παραγράφει τις αγωγές! Δεν ζήτησε ποτέ κανείς απ’ αυτούς που κυνηγούσε το «Δίκτυο 21» να μη δικαστεί, απλώς ζητούσαν ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΣΗ των υποθέσεων για το ίδιο άρθρο ή το ίδιο βιβλίο. Και αυτό πρέπει κάποτε να γίνει πράξη για πολλούς λόγους, οι κυριότεροι των οποίων είναι:
1. Βάζει φραγμό σε μια διαδικασία με την οποία μια οργάνωση φανατικών μπορεί να εξοντώσει οποιονδήποτε. Βάζει φραγμό δηλαδή και στην κατάχρηση αλλά και στη χρήση ενός νόμιμου μέσου για φίμωση ή και εξόντωση ανθρώπων.
2. Θα εκδοθεί δικαιότερη απόφαση, γιατί με τη συνεκδίκαση οι δικαστές έχουν υπόψη τους όλες τις συναφείς υποθέσεις.
3. Δεν μπορεί για το ίδιο πράγμα να δικαστεί κάποιος 40 φορές. Αναλογιστείτε: υπήρξε δολοφόνος που να σύρθηκε δεκάδες φορές για τον ίδιο φόνο;
4. Επίσης, όταν σου κάνουν οργανωμένα και εσκεμμένα αγωγή ή μήνυση για το ίδιο πράγμα διαφορετικοί άνθρωποι, και οι υποθέσεις εκδικάζονται χωριστά, θα εκδοθούν πιθανότατα αντιφατικές αποφάσεις. Οπότε, φτου κι απ’ την αρχή, έφεση στην έφεση, ένας φαύλος κύκλος που με τόσο φανατικούς αντιπάλους θα πάρει χρόνια να κλείσει.
5. Ο Θ. Πάγκαλος, π.χ., κάποτε είπε ότι δεν μπορεί να συζητήσει με τους Τούρκους γιατί είναι ληστές, δολοφόνοι ή κάπως έτσι. Λοιπόν, θεωρητικά όλοι οι Τούρκοι θα μπορούσαν να κάνουν μήνυση στον Πάγκαλο. Πώς θα σας φαινόταν αν γινόταν αυτό;
6. Διότι δεν μπορεί μια οργάνωση όταν θεωρεί ότι «προσβάλλεται», αυτό να συνεπάγεται προσβολή και όλων των μελών και στελεχών της. Αν π.χ. γράψεις ότι «η ΝΔ είναι κόμμα καραγκιόζηδων», εντάξει, ας σου κάνει μήνυση ή αγωγή το κόμμα. Δεν μπορεί να σου κάνει και το κόμμα, και κάθε στέλεχός του χωριστά, και κάθε μέλος του χωριστά. Ή αν αυτό συμβεί, τότε να συνεκδικαστούν υποχρεωτικά.
Και μόνο η απειλή υποβολής αγωγών οδηγεί σε λογοκρισία ή αυτολογοκρισία. Ο αγώνας αυτός είναι για την ελευθερία της έκφρασης. Είναι για να γράφουμε κείμενα και να μην κινδυνεύουμε κάθε στιγμή να βρεθούμε σε μια περιπέτεια που μπορεί να μας εξοντώσει. Να μην μπορεί ο κάθε Καρατζαφέρης να απειλεί ότι αν χαρακτηρίσουν ακροδεξιό το όντως ακροδεξιό κόμμα του ότι θα κάνει αγωγή (προσέξτε: αγωγή, όχι μήνυση). Τώρα, με τις δύο αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που αφορούν τις αγωγές του «Δικτύου 21» –δηλαδή τις αγωγές του Προέδρου του Φαήλου Κρανιδιώτη και του Αντιπροέδρου του «Δικτύου» Διονύσιου Καραχάλιου (που αίφνης έγινε ένας απλός… φίλος που είχε μια… ατυχή πρωτοβουλία)–, μπορεί κανείς να χαρακτηρίσει ακροδεξιό το κόμμα του και ας βάλει δικηγόρους αυτούς τους δύο να κάνουν αγωγή στους δικαστές του Ευρωπαϊκού. Δικαστηρίου.
Οι δυο αυτές αποφάσεις του Δικαστηρίου του Στρασβούργου δεν είναι αποφάσεις απλώς για τη δικαίωση του Λιοναράκη ή του Βασιλάκη. Είναι, πάνω απ’ όλα, αποφάσεις υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης. Λίγες ημέρες υπομονή και τα δύο κείμενα θα βρίσκονται στο διαδίκτυο για χρήση κάθε απειλούμενου από τον Φαήλο, τους ομοϊδεάτες του και τους θιασώτες των πρακτικών του.
@ xasodiki:
Ευχαριστώ για την παρέμβαση και τη συνηγορία – έχεις «πρόσωπο» βλέπω!
@ roidis:
Απολύτως δεκτή η συγγνώμη σας – η ικανότητα να ζητάει κανείς συγγνώμη είναι σπάνια και δείχνει ανθρώπινη ποιότητα. Συνεπώς επιτρέψτε μου να ανακαλέσω κι εγώ την αποστροφή περί χυδαιότητας, που γράφτηκε σε στιγμή οργής.
@ Πάρη:
Δεν ταύτισα την αντίθετη άποψη με τη συκοφαντία. Η λέξη «εφ’ όσον» στην καταχώρισή μου υπ’ αρ. 119 το επιβεβαιώνει.
Κατά τα άλλα, δεν θα συνεχίσω γιατί νομίζω ότι εξέθεσα επαρκώς τη γνώμη μου στις αναρτήσεις 100, 104 και 112, και ο,τιδήποτε προσθέσω διατρέχει τον κίνδυνο να εκτρέψει τη συζήτηση σε νομικές ανθυπολεπτομέρειες. Ίσως όταν το κείμενο των αποφάσεων καταστεί διαθέσιμο στα ελληνικά ή αγγλικά, θα μπορούσε ναγίνει ένας δεύτερος γύρος συζήτησης. Ως τότε την καλησπέρα μου σε όλους.
~~ xberliner, νομιζω (βεβαιωνομαι ολο και περισσοτερο δλδ) οτι ο κ. Γαρυφαλλος (αν ειναι ο ιδιος, οπως πολυ καλα επισημαινεις) εχει πεσει θυμα των εικονων που σχηματιζονται αυτοματα στον εγκεφαλο ολων οσοι δεν ειναι εξοικειωμενοι με το μεσον. Η πρωτη συμβουλη που ελαβα πριν ασχοληθω με το ιντερνετ (εδω και καμια 15ρια χρονακια!) ηταν «μη φτιαχνεις εικονες με το μυαλο σου» και τη μοιραζομαι -πολυ φιλικα- με ολους οσοι ειναι ακομα φρεσκοι στο χωρο.
Ελεος πια με τις απειλες!!! Να πω ποσες εχω δεχτει; τριψηφιο αριθμο -αν ενδιαφερει- μεχρι τωρα. Το ζουμι ειναι οτι η ΕΚΦΡΑΣΗ ΤΗΣ ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ποναει. Και για τουτο ακριβως αξιζει να διατυπωνεται.
Αυτα, και απο ενα σοκολατακι κερασμα στο καθενα -λογω της ημερας!:-))
Κύριε Ροϊδη,
θα περιμένουμε να δούμε τι ακριβώς λέει η απόφαση του Στρασβούργου. Όσο κι αν συμβαίνουν αυτά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή να διορθώνει το ΕΔΑΔ, η χώρα μας έχει δυστυχώς μια παράδοση να δικαιώνονται πολλοί στην Εσπερία σε ζητήματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ελευθεριών. Αυτό κάτι λέει.
Για το επίμαχο θέμα της συνεκδίκασης, δεν νομίζω πως χωράει δεύτερη γνώμη. Γράφεις ένα άρθρο κατά της Εκκλησίας στην «Φωνή της Κωλοπετεινίτσας» και κατατίθενται 75 αγωγές από τον ιερέα, τον κοινοτάρχη, την πρόεδρο του φιλόπτωχου Κάτω Κωλοπετεινίτσας, τον κωδωνοκρούστη του ναού, τον πρόεδρο των εν Αμερική Κωλοπετεινιτιωτών, την γραμματέα των εν Αυστραλία, τον ποδοσφαιριστή τάδε εκ Κωλοπετεινίτσης, και άλλους 68 από τα πέριξ χωρία και από την παροικία των εν Αθήναις παρεπιδημούντων, που ενοχλήθηκαν. Μάλιστα άλλος στρέφεται εναντίον σου, άλλος και κατά του εκδότη, τρίτοι και κατά άλλων συνυπεύθυνων, του χρονογράφου και της κακιάς γειτόνισσας που σου έδωσε τις πληροφορίες κ.ο.κ. σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς, με διαφορετικές εκφράσεις και νομικά επιχειρήματα. Οι υποθέσεις δικάζονται χωριστά κι αν ακόμη αθωωθείς σε όλες τις δίκες, σε όλες τις εφέσεις έχεις καταστραφεί. Η διαδικασία είναι ανθρωποφαγική, ψυχοφθόρα και δεν ταιριάζει σε Κράτος Δικαίου. Αν 40 καλοί νοματαίοι έχουν θιγεί από κάποιο δημοσίευμα και ζητούν πράγματι δικαιοσύνη, θέλουν
α)Η δίκη να γίνει μια ώρα αρχύτερα χωρίς τερτίπια και αναβολές
β)Να βρεθούν όλοι μαζί στην ίδια δίκη για αλλήλοϋποστήριξη και για να μπορέσει ο δικαστήριο να σχηματίσει ολοκληρωμένη γνώμη
και για να μοιραστούν τα δικαστικά έξοδα.
γ) Να αποκλεισθούν αντιφατικές αποφάσεις μεταξύ Εφετείου Πετρομαγούλας και Κακουργοδικείου Γαργαλιάνων, που θα οδηγήσουν σε κόντρα προσφυγές στον Άρειο Πάγο, στο Στρασβούργο και στον Υπέρτατο Κριτή των Ουρανών, αφού στο μεταξύ ο μυνηθείς θα έχει με μαθηματική ακρίβεια εκπνεύσει ταξιδεύοντας από το εδώλιο του Ειρηνοδικείου Κακοσάλεσι στο εδώλιο του Πλημμεληοδικείου Τουρκολέκα.
δ)Καμμία αντιπαλότητα και μάλιστα ιδεολογική δεν καταργεί τον οφειλόμενο ιπποτισμό και την ανθρωπιά προς τον συνάνθρωπο αντίδικο, για τον οποίο με κανένα τρόπο δεν επιδιώκεται η ηθική, οικονομική κι φυσική εξόντωση. Επιδιώκεται απλώς και μόνο η αποκατάσταση της αλήθειας. Ο αγριανθρωπισμός δεν μπορεί να βρίσκει παράθυρα και κενά νόμων για να καταστρέψει με δικομανιακές συμπεριφορές σπιτικά και οικογένειες, δημιουργώντας κύκλους πολιτικού μίσους και αντεκδίκησης.
Ο τόπος τα έχει πληρώσει αυτά.
Η πρόταση είναι ενδιαφέρουσα, αλλά η υλοποίηση όχι τόσο απλή όσο φαίνεται.
Επισημαίνω τα εξής:
1. Ήδη οι διαφορές που αφορούν σε προσβολές από δημοσιεύματα ή ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές υπάγονται σε ειδική διαδικασία (άρθρο 681Δ Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας), που μεταξύ άλλων προβλέπει ότι δικάσιμος ορίζεται υποχρεωτικά μέσα σε 30 ημέρες, η συζήτηση τελειώνει σε μία δικάσιμο και η απόφαση εκδίδεται μέσα σε ένα μήνα από τη συζήτηση της υπόθεσης!!! Εδώ γελάμε, ομαδικώς.
Παρόμοιες προβλέψεις υπάρχουν και σε άλλες διαδικασίες, και ομοίως ΔΕΝ τηρούνται, με τη μόνιμη (και δυστυχώς αληθή) δικαιολογία της έλλειψης δικαστών, γραμματέων, αιθουσών κλπ.
Νόμοι υπάρχουν, αλλά όπως έλεγε και ο πρόγονός σας, κ. Ροΐδη, χρειαζόμαστε και έναν νόμο για την τήρησή τους.
2. Είναι αδύνατον ο νόμος να προβλέπει διεξοδικά και με χίλιες λεπτομέρειες κάθε πιθανή (σήμερα ή στο μέλλον) ανθυποπερίπτωση της ανθυποπεριπτώσεως, ω ανθυποπερίπτωση. Για να λυθεί το πρόβλημα που εξετάζουμε νομικά εργαλεία υπάρχουν. Επαρκή, πιστεύω -αλλά το συζητάμε αν θέλετε. Αυτό που πρωτίστως χρειάζεται, είναι ολίγη παντόφλα στους δικαστές, για να καταλάβουν πότε πρέπει να κρίνουν μάλλον με βάση το πνεύμα παρά το γράμμα του νόμου.
Για να δούμε, θα κάνει κανείς από τους λαλίστατους κατά τα άλλα ανωτάτους δικαστικούς μας του Αρείου Πάγου τον κόπο να επισημάνει σε όλο το δικαστικό σώμα τη σημασία των δύο αποφάσεων του ΕΔΔΑ;
Κύριε Ροΐδη, αυτό το «εύκολα αποδείξιμο» που περιλαμβάνεται στην πρόταση μας γυρίζει πάλι στην κρίση του δικαστή… Εκεί πρέπει να εστιάσουμε, στο πώς αυτή η κρίση δεν θα είναι κλεισμένη σε τσιμέντο. Και δυστυχώς, αυτό ποτέ δεν θα μπορέσουμε να το πετύχουμε απόλυτα.
Οι δύο πρόσφατες αποφάσεις θα βάλουν αρκετά πράγματα στη θέση τους, εφόσον υπάρξει η ανάλογη προσοχή στην ερμηνεία και εφαρμογή τους (για να δούμε, αν το «ακροδεξιός» είναι αξιολογική κρίση ή πραγματικό γεγονός…). Κατά τα άλλα, μεγάλη σημασία έχει το σημείο (6) της πρότασης, στο οποίο και συμφωνώ.
κ. Λασκαρατε, RESPECT.
@xberliner:
Νομίζω ότι ενμέρει έχω δίκιο κιας λέει ο φίλτατος Ροϊδης ότι οι IP των ιδιωτών συνδρομητών adsl στην Ελλάδα είναι δυναμικές-άρα μεταβαλλόμενες. Δεν είμαι τώρα στην Ελλάδα για να το ελέγξω. Αλλά αυτό είναι το έλασσον.
Το μείζον είναι αυτό που λες για το ότι τώρα γίνονται καινούργια πράγματα, που από τη μια είναι πολύ μοντέρνα και από την άλλη πολύ παλιά μιας και μας πάνε πίσω στην αμεσότητα της αρχαίας αγοράς, όπου όχι μόνο κιτρινισμός αλλά και χοντρό κράξιμο έπεφτε ενίοτε.
Ωστόσο, το νομοθετικό πλαίσιο είναι (παγκόσμια, πιστεύω) ακόμα προσαρμοσμένο στα έντυπα και ραδιοτηλεοπτικά μέσα ενημέρωσης. Και σκέφτομαι ότι δεν θα έκανε άσκημα ο ιστολόγος μας να ανεβάσει ένα δυσκλαίμηρον (disclaimer) ότι δεν τον εκφράζουν κατανάγκη οι απόψεις των σχολιαστών.
Απροπό, μια υπόθεση με μήνυση και όχι αγωγή έγινε χτεςπροχτές στη Γαλλία. Ενας δημοσιογράφος του Nouvel Observateur έγραψε κείμενο ότι ο Σαρκοζύ οχτώ μέρες πριν το γάμο του έστειλε sms στην πρώην του, «Αν γυρίσεις, τα ακυρώνω όλα» (μην το μεταφράσει κανας μπαγάσας και βρούμε τον μπελά μας) κι αυτό πέρασε αμέσως στο σάιτ, χωρίς να το δει άλλο μάτι, ενώ σε μια έντυπη έκδοση δεν θα έμπαινε. Τώρα ο Σ. έκανε μήνυση, σε ποινικό, άρα δεν θα τους πάρει τα μαλλιοκέφαλα, αλλά ωστόσο αυτοί, που αναγνώρισαν το λάθος τους, διαμαρτύρονται ότι αφενός φταίει ο πρόεδρος που έχει βγάλει την ιδιωτική του ζωή στο μεϊντάνι και αφετέρου ότι η δίκη θα είναι εξόχως άνιση («brutale, inédite et formidablement inéquitable»).
@Λασκαράτος
🙂
Παράθεμα: ..::DeUCeD::.. » Ροίδη Εμμονές
Καμμία αντιπαλότητα και μάλιστα ιδεολογική δεν καταργεί τον οφειλόμενο ιπποτισμό και την ανθρωπιά προς τον συνάνθρωπο αντίδικο, για τον οποίο με κανένα τρόπο δεν επιδιώκεται η ηθική, οικονομική και φυσική εξόντωση. Επιδιώκεται απλώς και μόνο η αποκατάσταση της αλήθειας.
Κύριε Λασκαράτε, με αυτήν την περικοπή τα λέτε όλα. Μα όλα όμως.
Όσο για το Εφετείο Πετρομαγούλας και το Πλημμελειοδικείο Τουρκολέκα, ακόμα γελάω…
Παράθεμα:
Όπως είχε αναγγείλει ο φίλτατος ιστολόγος, η ελληνική μετάφραση των αποφάσεων του ΕΔΔΑ στις υποθέσεις Λιοναράκη και Βασιλάκη αναρτήθηκε στο Διαδίκτυο. Πρόχειρα που τις έριξα μια ματιά, ακριβείς μου φαίνονται. Για νομικούς σκοπούς το γαλλικό κείμενο υποθέτω ότι παραμένει μόνο αυθεντικό αλλά για απλή ενημέρωση μια χαρά είναι και το ελληνικό.
και
Ήθελα να αφήσω τον αγαπητό Ρ. να το αναγγείλει, αλλά περίμενα κάπου 12 ώρες και είδα ότι δεν το έβαλε -και οι καιροί ου μενετοί :-))
Φίλε Σαραντάκο,
Την ανακοίνωση την έχω ήδη αναρτήσει, έχει φτιαχτεί και μπάννερ, πως και δεν τη διαβάσατε;
Δεν καθυστέρησα καθόλου.
Ωχ! Έπεσα θύμα του ριφρές, φαίνεται -μέα κούλπα!
Παράθεμα: ΩΡΑ ΕΛΛΑΔΑΣ » Ελευθερία του λόγου και δικομανία
Αυτοί οι ξεφτίλες, δε ντρέπονται, δεν νιώθουν, δεν σκέπτονται. Διαβάζοντας τα 150 σχόλια είχα πειστεί πως τερατολογούσατε και μετά τις παρεμβάσεις των Καρατζά, Κρανιδιώτη, σκεφτόμουνα πως μπορεί να είχαν και δίκιο, μόνο ο χασοδίκης, κράταγε μια σθεναρή στάση, που όμως και αυτή δεν με έπειθε. Τώρα που διάβασα τις αποφάσεις σκέφτομαι πως οι δυο ελληνολεβέντες με είχαν πείσει για το μικρό των οικονομικών καταδικών, αναφέροντας τα καταβληθέντα, (όπου οι αποφάσεις μιλάνε για τρελά επιδικασμένα), αλλά και για την υπερβολή των 21 δικών (που και αυτό αναφέρεται σαν τακτική τους). Αλλά σίγουρα είχα πιστέψει πως καμιά από τις αποφάσεις που τους αφορούσαν δεν πήγε στο ΕΔΔΑ, και φανταζόμουνα πως κάτι άλλο εκδικάστηκε εκεί. Τόσο ξεφτίλα να υποστηρίζουν με φοβερό σθένος ένα πράγμα που θα αποδειχθεί σε 5-10 μέρες ψέμα δεν περίμενα να το συναντήσω. Αναιδείς ψεύτες για τρεις μέρες, σε μια συζήτηση που στο κάτω-κάτω δεν αποφασίζει τίποτα. Οι άνθρωποι απειλούν με μηνύσεις. Με τέτοια τακτική, σκέψη και δράση το πρόβλημα έγκειται στο δικαστικό σύστημα. Έπρεπε να τους δέσει σε μια πλατεία να περνάμε να τους φτύνουμε, και όχι να κάνει δίκες κατ’ απαίτηση και χάριν τους. Ο σερβιτόρος (σχόλιο 81) έχει γράψει για την Αγγλία, αλά σε αυτή την περίπτωση, αυτό δεν αρκεί. Καλύτερα να κάνουν αγωγές, να συναντηθούμε, να τους τιμήσουμε ως οφείλουμε. Σαν γραμματόσημα.
Παράθεμα: Don’t Kiss The Frog » Blog Archive » σφαλιάρες
Συγνώμη φίλε, δεν μπόρεσα να διαβάσω τα σχόλια μέχρι το τέλος γιατί, ανάμεσα στους σχολιαστές, κυκλοφορούν και κάτι εμετικά τυπάκια που έχουν φτάσει μέχρι την Κόκκινη Μηλιά, καμιά πεντακοσαριά φορές -χωρίς καν να σηκωθούν από τις καρέκλες των καφενείων.
Πρόλαβα όμως να διαβάσω τη σύγκριση Οτσαλάν με Ρήγα Φεραίο! Δηλαδή, ένας διεθνιστής (έστω και σε επίπεδο Βαλκανίων) συγκρίνεται με έναν κοτζαμπάση δικατορίσκο που διοικούσε με τη χρήση βίας! Τι άλλο θα ακούσουμε;
Επίσης, έχω να επισημάνω σε όλους αυτούς που στηρίζουν τη δράση του Δικτύου 21 στο Ελληνικό Σύνταγμα (άρα, γουστάρουν νομιμότητα) -πως ο κύριος Οτσαλάν είχε χαρακτηριστεί ανεπιθύμητος από την επίσημη ελληνική κυβέρνηση. Οι πατριώτες αυτοί που φρόντισαν για την είσοδό του στη χώρα -παρανόμησαν. Ποιος ο λόγος; Μήπως είχαμε δικατορία τότε και έπρεπε να υπερασπιστούν τις συνταγματικές ελευθερίες; Ας μας το πουν -δεν θα διαφωνήσουμε μαζί τους. Αλλά ελπίζω να τους δω στην επόμενη συγκέντρωση αναρχικών να φωνάζουν «το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης». Αλλιώς ερμηνεύουν το πολίτευμα με κάποιο μυστήριο τρόπο ο οποίος μου διαφεύγει.
Κύριε Ροίδη, την εκτίμησή μου προς το ιστολόγιό σας νομίζω ότι την ξέρετε αρκετά καλά. Επίσης θεωρώ τον εαυτό μου αλληλέγγυο στον αγώνα που κάνετε σε πολλούς τομείς, κλπ. κλπ.
Παρόλ’ αυτά οφείλω να αναφέρω και την «άλλη άποψη» κάποιου κυρίου που διαμαρτύρεται έντονα ότι τον λογοκρίνετε άδικα. Δική μου εντύπωση είναι ότι σφάλλει, για πολλούς λόγους. Προσπάθησα να του απαντήσω με τα λίγα που ξέρω, αλλά θεωρώ το δικαίωμά του να εκφράζεται ιερό και δεν του στερώ φυσικά το λόγο. Αν είστε πολύ δικαιολογημένα κουρασμένος από τις απειλές μηνύσεων, τις ύβρεις, τις απειλές και τις διαστρεβλώσεις, επιτρέψτε μου να σηκώσω λίγο από αυτό το βάρος ο ίδιος, επιτρέποντας σε αυτό τον άνθρωπο να μιλήσει, σε δικό μου ιστολόγιο. Αφήνω ένα σύνδεσμο του σημείου όπου εκφράστηκε, στο δικό μου (δεύτερο) ιστολόγιο και καλωσορίζω ΚΑΘΕ άνθρωπο που θέλει να του απαντήσει, μηδενός εξαιρουμένου:
(οι δικές μου απαντήσεις στην «καταγγελία του» ακολουθούν μετά από το σχόλιό του).
Φίλε omadeon,
Σε όλο το ιστολόγιό μου υπάρχουν πλήθος σχόλια αντίθετων απόψεων (μετριούνται σε εκατοντάδες) από τις δικές μου, Μία ή δύο φορές απέκλεισα σαν ανεπιθύμητο κάποιον. Ο λόγος δεν είναι/ήταν αυτά που έλεγε, αλλά ο τρόπος.
Ο ένας είναι ο εν λόγω κύριος. Του άφησα τα πρώτα σχόλια να δημοσιευτούν, υπάρχουν ακόμη αναρτημένα και απείραχτα, μπορείτε να το επιβεβαιώσετε και μόνος σας.
Κατόπιν μου έστειλε άλλα 2-3-4 δεν θυμάμαι ακριβώς τον αριθμό, το ύφος του το έκρινα απαράδεκτο και τον απέκλεισα. Τελεία και παύλα.
Μπορεί όπως λέει στο σχόλιο του στο μπλογκ σου ότι πρόκειται για «Δημόσιο Χώρο» αλλά αυτό είναι ανακριβές κατά το ήμισυ. Το ιστολόγιο είναι δικό μου. Προσωπικά δικό μου και, διαθέτω στο κοινό τα γραπτά που κρίνω εγώ. Τον ποιον επίσης αποκλείω είναι επίσης θέμα αποκλειστικά δικό μου. Όμως…
Οι μερικές χιλιάδες ιστολόγοι και επισκέπτες που ξέρουν το «Ροΐδη Εμμονές» καλά, ξέρουν ότι δεν ΦΙΜΩΝΕΙ ΠΟΤΕ αντίθετες απόψεις.
Επομένως ΔΕΝ ΦΙΜΩΝΩ τον συγκεκριμένο κύριο επειδή δεν επιτρέπω την παρουσία του στο ιστολόγιό μου, γιατί είναι σαν να μου λέτε ότι φιμώνω κάποιον επειδή δεν τον δέχομαι στο σπίτι μου. Μου επιτρέπετε να μην επιθυμώ την παρουσία κάποιου; Μήπως δεν έχω αυτό το δικαίωμα; Αστεία πράγματα.
Επίσης και κάτι άλλο που πρόσεξα στο σχόλιό του στο ιστολόγιό σας. Λέει ότι δεν επέτρεψα την παρουσία του κ. Κρανιδιώτη… Λοιπόν θέλω να ξέρετε ότι ο κ. Κρανιδιώτης ήταν και είναι πάντα ευπρόσδεκτος να σχολιάσει στο μπλογκ μου. Ποτέ δεν του «έκοψα» σχόλιο. Αυτά που ήθελε να πει εδώ, τα είπε ελεύθερα και υπάρχουν αναρτημένα για τον κάθε ενδιαφερόμενο.
Αυτή είναι η Πρώτη και η Τελευταία μου ασχολία με το «θέμα». Είτε λάβω απάντηση που ζητά ανταπάντηση είτε όχι, δεν με αφορά και δεν θα απαντήσω.
Φίλε Omadeon,
Την εκτίμηση που έχω για σένα και το μπλογκ σου δεν αλλάζει είτε θέλεις να συνεχίσεις τη «συζήτηση» με τον εν λόγω κύριο, είτε όχι, είναι θέμα αποκλειστικά δικό σου. Δεν πρόκειται να επηρεάσει την άποψή μου για σένα. Είναι θέμα δικό σου και από εμένα σεβαστό.
Εγώ έχω τις δικές μου υποθέσεις όπως όλος ο κόσμος τις δικές του, και ασχολούμαι αποκλειστικά με αυτές. Θέλω το ιστολόγιό μου να αντανακλά τα πιστεύω και την προσωπικότητά μου. Τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο.
Live and let others Live.
Καταλαβαίνω απόλυτα και συμφωνώ με όσα είπατε, αγαπητέ Ροίδη.
Παρόλ’ αυτά, επειδή όπως καταλαβαίνετε όταν ένα ιστολόγιο γίνει δημοφιλές και τόσο πολυπληθές σε σχολιαστές όσο το δικό σας, εκ των πραγμάτων μετατρέπεται σε ένα είδος άτυπου φόρουμ, νομίζω ότι χρειάζονται ορισμένες ασφαλιστικές δικλείδες για να μη νιώθουν ορισμένοι ότι φιμώνονται. Το πρόβλημα αυτό δεν είναι απλό και δεν εύκολη η λύση του.
Θα σας το θέσω και αλλιώς. Ασφαλώς και είναι αδύνατον να συνεχίσει κανείς να κυβερνά μία χώρα όπως διευθύνει την… οικογένειά του. Αν η οικογένειά του μεγαλώσει και γίνει μία νέα χώρα, το καλύτερο που έχει να κάνει (αν δεν θέλει να γίνει συγκεντρωτικό είδος «κράτους») είναι να επιτρέψει κάποιο βαθμό αποκέντρωσης. Με βάση αυτή τη λογική, μπορεί ο κύριος αυτός να σχολιάσει στο δικό μου ιστολόγιο, ή όπου αλλού θέλει (και τον δέχονται) ώστε να μην νιώθει φιμωμένος. Αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι συμφωνώ με τις απόψεις του, ΟΥΤΕ σημαίνει ότι σαμποτάρω τις δικές σας έντιμες προσπάθειες. Επιβεβαιώνω ότι επανειλλημένα είδα σχολιαστές που έχουν ριζικά αντίθετες απόψεις με τις δικές σας, να εκφράζονται εδώ ελεύθερα. Θα ερευνήσω το θέμα του κυρίου αυτού και άλλωστε όλα είναι ελεύθερα προσβάσιμα.
Φίλε Omadeon,
Επειδή είστε έξυπνος άνθρωπος, για ρίξτε μια ματιά στο παρακάτω λινκ, όπου ο κύριος έχει κάνει ένα copy-paste το ίδιο κείμενο που σχολίασε και στο δικό σας ιστολόγιο…
http://lexidia.pblogs.gr/2008/02/thesh-arhhs.html
αλλά και αλλού, όπως στον φίλο sfrang…
Ξέρετε το αστείο είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι είναι αυτοί που επιδιώκουν την φίμωση των άλλων. Η βιομηχανία της φίμωσης καλά κρατεί, αν όμως δεν γίνεται τότε αρχίζουμε να πετάμε λάσπη.
Το ένστικτό μου δεν έπεσε έξω για τον εν λόγω κύριο, που δεν έχει καταλάβει ότι άλλαξαν τα πράγματα και τη γνώμη μας θα συνεχίζουμε να την λέμε. Ξέρετε, η απόφαση και δημοσιοποίηση του Ευρ. Δικαστηρίου πόνεσε πολλούς.
Συμφωνώ απόλυτα (και καλημέρα) φίλε Ροίδη,
μάλιστα το… αστείο είναι ότι ΜΟΛΙΣ του έδωσα το δικαίωμα να εκφραστεί ΟΠΩΣ θέλει, εξαφανίστηκε. Αντί αυτού, περιφερόταν σε άλλα μπλογκ κάνοντας copy-paste το ΙΔΙΟ ακριβώς κείμενο, που προβληματίζομαι αν είχε σοβαρό σκοπό, ή αν (μάλλον) αποσκοπούσε στη δυσφήμση του δικού σας ιστολογίου (πιθανότερο κατά 99%).
Πάντως δεν πτοούμαι, είμαι και πεισματάρης. Του απάντησα ΗΔΗ σε ένα άλλο blog, θα βρω ΟΛΑ τα άλλα ιστολόγια όπου έκανε copy-paste και θα τον… μαζέψω στο δικό μου (ΑΝ ΤΟΛΜΑ)! 🙂
ΟΥΔΕΜΙΑ μεροληψία χρειάζεται να δείξω, η αλήθεια βγαίνει στο φως από μόνη της. Κι κάνει copy-paste, θα ανταποδώσω ΚΑΙ εγώ.
Υ.Γ. διόρθωση «Κι ΑΝ κάνει copy-paste, θα ανταποδώσω ΚΑΙ εγώ.»
Απειλές μηνύσεων, τρολάρισμα διμαρτυριών για δήθεν λογοκρισία … καλά, πως γίνεται όλοι οι καραγκιόζηδες να χρησιμοποιούν τις ίδιες τακτικές; Το έχω δει καμιά δεκαριά φορές σε μπλογκς που ενοχλούν -φίλε Ροϊδη, δε χρειάζεται να αιτιολογείς τα προφανή. Έτσι κι αλλιώς, όποιος ενεργεί προβοκατόρικαι δεν πρόκειται ούτε να ακούσει, ούτε να παραδεχτεί.
Υ.Γ.: Αυτό το «μου αφαιρούν τη δυνατότητα να πω τις απόψεις μου», όταν γράφεται από ιδιοκτήτες ιστοσελίδων, με πρόσβαση στα ΜΜΕ και αφορά την ενέργεια ενός μπλόγκερ, είναι πάντως, το λιγότερο, γελοίο. Σε λίγο θα βγει ο Ρουσσόπουλος να διαμαρτυρηθεί οτι φιμώνεται, γιατί δεν προβάλλονται οι απόψεις του στα μπλογκς.
ΜοτοΜπόϋ,
Τι να πεις.
«Τους» λέω πάντως ότι εμείς…
Θα συνεχίσουμε έως ότου βγάλει ο ήλιος κέρατα.
Ναι. Αυτό.
Να συνεχίσετε και να συνεχίσεις. Κι εμείς όλοι δίπλα σου. Μέχρι ο ήλιος να βγάλει κέρατα ή μέχρι να εκλεγεί αρχιεπίσκοπος ο Λαζόπουλος -ότι έρθει πρώτο.
Αποκωδικοποιήσεις….: σιωπής, ψυχής, θρησκειών, μυθολογιών,…..
URL : http://www.siopi.gr
Γεια…..
Κύριε Ροΐδη, νομίζω ότι σε όλους τους κυρίους που ενεπλάκησαν στην υπόθεση Οτσαλάν και έβαλαν τη χώρα σε άσκοπες περιπέτειες με μη εξουσιοδοτημένες ενέργειες, καθώς και στους περιπλανώμενους διαδικτυακούς υπερασπιστές τους, πρέπει να υπενθυμίσουμε δυο άρθρα του Ποινικού Κώδικα:
Άρθρο 140
Όποιος με πράξεις εχθρικές, που η κυβέρνηση δεν τις εγκρίνει ή με μηχανορραφίες εκθέτει με πρόθεσή του το ελληνικό κράτος ή κάποιο σύμμαχό του σε κίνδυνο πολέμου ή εχθροπραξιών τιμωρείται με κάθειρξη μέχρι δέκα ετών. Αν εξαιτίας των ενεργειών αυτών ξέσπασε πραγματικά ο πόλεμος ή άρχισαν οι εχθροπραξίες, τιμωρείται με κάθειρξη τουλάχιστον δέκα ετών.
Άρθρο 141
Όποιος με πρόθεσή του και με οποιεσδήποτε ενέργειες εκθέτει το ελληνικό κράτος ή σύμμαχό του ή κατοίκους τους σε κίνδυνο αντιποίνων ή εκθέσει σε κίνδυνο διατάραξης φιλικές σχέσεις του ελληνικού κράτους ή συμμάχου του με ξένο κράτος, τιμωρείται με φυλάκιση τριών μηνών μέχρι τριών ετών. Αν τα αντίποινα επήλθαν πραγματικά εξαιτίας των ενεργειών του, τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών.
Κύριε Ροΐδη, επανερχόμενος στο συγκεκριμένο ζήτημα, το οποίο ουδόλως τιμά τη χώρα μας και την Δικαιοσύνη μας, αποφάσισα να επαναπροσεγγίσω την υπόθεση Οτσαλάν, η οποία άλλωστε οδήγησε τον κ. Βασιλάκη να μεταχειρισθεί τους εν λόγω χαρακτηρισμούς.
Προτίμησα όμως, αντί να χρησιμοποιήσω χαρακτηρισμούς για τους κυρίους που έφεραν τον Οτσαλάν στην Ελλάδα, να θέσω ερωτήματα. Ερωτήματα εύλογα, απλά, που επιδέχονται απλές απαντήσεις.
Κάτι ακόμα: ο κ. Κρανιδιώτης είναι εξοικειωμένος με στρατιωτικούς όρους όπως ο «στρατιωτικός περίπατος». Φαίνεται όμως ότι λησμονεί κάτι που θα έπρεπε να το θυμάται από τη στρατιωτική του θητεία, το οποίο φαντάζομαι πως όλοι εμείς θυμόμαστε πολύ καλά:
«Όταν χειρίζεσαι όπλο ή από τις πράξεις σου υπάρχει κίνδυνος διπλωματικού ή άλλου επεισοδίου, ΔΕΝ ΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΙΟΥ ΣΟΥ». Αυτά είναι λόγια του διμοιρίτη που είχα στην 124 Π.Β.Ε.
Είναι λόγια, τα οποία μου θύμισε κάποια φορά και ο μετέπειτα διοικητής μου στην 115 Π.Μ.
Παράθεμα: Την τετάρτη 18/2/2009 η δίκη του blogme.gr | MICROLIX NEWS
Παράθεμα: 18/2/2009 blogme.gr ....
Παράθεμα: Η δίκη του blogme.gr | Inside a Box | A personal blog about eBusiness consulting practices, Interactive Marketing and Social Media
Κάλιο αργά παρά ποτέ
1+1=2
Αναγνωρίστηκε και επίσημα
Δίκη blogme: 7 χρόνια για το αυτονόητο
Posted on 23 Ιανουαρίου, 2013 by Χριστόφορος Κάσδαγλης
Αθωώθηκε σήμερα, 23/1/2013, από το Α’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών ο Αντώνης Τσιπρόπουλος, έπειτα από 7 χρόνια ταλαιπωρίας για μια υπόθεση χαζή ως προς την ουσία της αλλά εξαιρετικά κρίσιμη ως προς τη σημασία της για την προοπτική του Ίντερνετ και για τα κοινωνικά δικαιώματα στην Ελλάδα.
Το http://www.blogme.gr ήταν ένας κατάλογος που συγκέντρωνε και κατηγοριοποιούσε blog στον ελλαδικό χώρο. Μια χρήσιμη υπηρεσία που διείδε την έκρηξη του blogging και επιχειρούσε να τη διευκολύνει και να την επιταχύνει.
Ο γνωστός τηλεβιβλιοπώλης Λιακόπουλος, εκ Θεσσαλονίκης, ανακάλυψε ότι ένα από τα 300 blogs που περιελάμβανε ο κατάλογος του blog.me τον σατύριζε με σχόλια και σκίτσα. Μη μπορώντας να εντοπίσει τον ιδιοκτήτη του blog, στράφηκε εναντίον του Αντώνη Τσιπρόπουλου, διαχειριστή του blogme.
Τη σκυτάλη πήρε η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, η οποία επιδεικνύοντας υπερβάλλοντα ζήλο εντόπισε τον διαχειριστή του blogme (ευκολότατο, καθώς είχε ανηρτημένα στην ιστοσελίδα τηλέφωνο και διεύθυνση – τόσο ύποπτος), έκανε έφοδο στο σπίτι του, κατάσχεσε το σκληρό του δίσκο και συνέλαβε τον Τσιπρόπουλο. Ακολούθησαν κράτηση, αυτόφωρο, παραπομπή σε τακτική δικάσιμο με τις κατηγορίες της συκοφαντικής δυσφήμησης και της παράβασης του νόμου περί ασέμνων. Η δίκη αναβλήθηκε αρκετές φορές, για να εκδικαστεί τελικά σήμερα. Εν τω μεταξύ ο Λιακόπουλος είχε αποσύρει τη μήνυσή του για συκοφαντική δυσφήμηση, αλλά η δεύτερη κατηγορία είχε κινηθεί αυτεπαγγέλτως και βάσει αυτής έγινε η εκδίκαση της υπόθεσης.
Παρά την απολύτως ειλικρινή και ευνοϊκή υπέρ του κατηγορούμενου κατάθεση του μάρτυρα κατηγορίας από την υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος στη Θεσσαλονίκη, και τις καταθέσεις των μαρτύρων υπεράσπισης, του υπογράφοντος και της Κορίνας Πατέλη, επίκουρης καθηγήτριας Επικοινωνίας και Μέσων στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο της Λεμεσσού, η εισαγγελέας επέμεινε στην κατηγορία και ζήτησε την καταδίκη του Τσιπρόπουλου. Στην αγόρευσή της, η οποία έβριθε ανακριβειών και τρομολαγνείας περί την πορνογραφία στο διαδίκτυο, μη έχοντας άλλα στοιχεία περιορίστηκε στο να προσβάλει βάναυσα τον κατηγορούμενο παρουσιάζοντάς τον ως αμόρφωτο και τεχνικά ανεπαρκή. «Όσο αθώο είναι το διαδίκτυο όπως το παρουσίασαν οι μάρτυρες, τόσο ένοχο είναι», ήταν το αποκορύφωμα της μνημειώδους αγόρευσής της.
Η αγόρευση του συνήγορου υπεράσπισης Φώτη Σταματόπουλου ήταν καταλυτική: Επικαλέστηκε την Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Ηλεκτρονικό Εμπόριο και το ελληνικό Προεδρικό Διάταγμα 131/03, όπου προβλέπεται ρητά ότι ο διαχειριστής διαδικτυακού μέσου που παρέχει υπηρεσία της Κοινωνίας της Πληροφορίας δεν υποχρεούται να διεξάγει γενικό έλεγχο για παράνομο περιεχόμενο στις ιστοσελίδες τρίτων στις οποίες ενδεχομένως παραπέμπει, αλλά και την ειδική ελληνική νομοθεσία που αίρει την ευθύνη των εφημεριδοπωλών για πορνογραφικά κείμενα που διακινούν, και κατέρριψε πλήρως τη σαθρή αλλά επικίνδυνη πρόταση της εισαγγελέα. Σαθρή γιατί δεν είχε κανένα έρεισμα, αλλά επικίνδυνη γιατί πατούσε στο θυμικό και στην ενδεχόμενη άγνοια των δικαστών, καθώς και στη φοβία για το διαδίκτυο σε συνδυασμό με την πορνογραφία (διαδεδομένο κλισέ).
Έπειτα από διαβούλευση που κράτησε λίγο περισσότερο του αναμενομένου, το δικαστήριο απέρριψε την πρόταση της εισαγγελέα και κήρυξε τον Αντώνη Τσιπρόπουλο αθώο.
Μερικά παραλειπόμενα:
* Υπήρξα μάρτυρας στη δίκη του blogme με τρεις τρόπους: α. Μάρτυρας υπεράσπισης με τη νομική έννοια. β. Μάρτυρας με τη θρησκευτική έννοια. Γιατί μόνο μαρτυρικό μπορεί να χαρακτηριστεί το να καλείσαι 7, 8, 9 φορές (χάθηκε το μέτρημα), και η δίκη να αναβάλλεται πότε λόγω υπέρβασης του ωραρίου, πότε λόγω απουσίας του μηνυτή, πότε λόγω απουσίας του μάρτυρα κατηγορίας, πότε λόγω απεργίας των δικηγόρων, slow down των δικαστών ή των δικαστικών υπαλλήλων. γ. Μάρτυρας με τη δημοσιογραφική έννοια. Αυτόπτης!
* Το δικαστήριο κινδύνεψε ακόμα μία φορά να μη γίνει. Εν προκειμένω υπήρξε ειδοποίηση για τοποθέτηση βόμβας, γεγονός που καθυστέρησε την έναρξη της διαδικασίας. Φτάνοντας κάπως αργοπορημένος, είπα στον κατηγορούμενο: «Καλά, Αντώνη, δεν ήταν ανάγκη να το κάνεις για μένα αυτό. Θα προλάβαινα έτσι κι αλλιώς».
* Ο Αντώνης Τσιπρόπουλος, πέρα από την ψυχική ταλαιπωρία, εξαιτίας όλης αυτής της περιπέτειας έχασε τη δουλειά του. Του πήραν το σκληρό δίσκο με όλα τα δεδομένα της εργασίας του, αναγκάστηκε να κλείσει το blogme, λούφαξε, έχασε το κέφι του για δουλειά. Αυτά όλα δεν ξεπληρώνονται με ένα «αθώος», ούτε βέβαια και με ένα «συγνώμη, κάναμε λάθος», το οποίο εξάλλου κανένας δεν έσπευσε να του πει.
* Ο Αντώνης υπήρξε, με τις μικρές του δυνάμεις, ένας πιονιέρος του blogging στην Ελλάδα. Αλλού θα του λέγανε κι ένα μπράβο. Στην Ελλάδα, το σύστημα σε αντιμετωπίζει αλλιώς: «Πιονιέρος; Ύποπτα πράγματα». Η πρωτοπορία καταστέλλεται.
* Κρυφός ήρωας πίσω απ’ αυτή τη δίκη ήταν ο συνήγορος υπεράσπισης Φώτης Σταματόπουλος, ο οποίος έσπευσε εθελοντικά να βοηθήσει, κατανοώντας την ευρύτερη σημασία της υπόθεσης. Με επιστημονική ακρίβεια, με τεχνική υπερεπάρκεια και, κυρίως, με πλήρη αίσθηση του ευρύτερου διακυβεύματος.
* Επιβεβαιώθηκε για μία ακόμη φορά (τουλάχιστον σε επίπεδο εισαγγελικής αρχής) η αδυναμία του δικαστικού σώματος να αντιμετωπίσει με επάρκεια θέματα που άπτονται των τεχνολογιών αιχμής. Σεμινάρια; Ειδικό σώμα για θέματα τεχνολογίας; Ας το ψάξουν.
Κι ένα τελευταίο. Την πατήσαμε – για μία ακόμη φορά. Υποτιμήσαμε την υπόθεση. Μας παγίδευσε το αυτονόητο. Πιστέψαμε ότι ο συγκεκριμένος φάκελος θα πήγαινε στο αρχείο. Δεν πήγε. Πιστέψαμε ότι η αθώωση του Τσιπρόπουλου θα ήταν περίπατος. Δεν ήταν. Πιστέψαμε ότι κάποια στιγμή οι αναβολές θα τελείωναν και η δίκη θα γινόταν σε εύλογο χρονικό διάστημα. Δεν συνέβη. Κι όταν έφτασε η ώρα να διεξαχθεί η δίκη, πιστέψαμε ότι θα αναβαλλόταν για μία ακόμη φορά. Και τότε ήταν που η δίκη πραγματοποιήθηκε, και η εισαγγελέας μάς έπιασε στον ύπνο κι έπειτα μας λαχτάρισε με την ιεροεξεταστική πρότασή της. Αλλά τέλος πάντων, υπάρχει εντέλει (κάποια) ελπίς.