[«Η επιθυμία του φέτος ήταν λευκά άμφια με τριαντάφυλλα»]
του Αναγνώστη Λασκαράτου
Μεταφέρω ψυχωφελές δημοσίευμα προς δόξαν της Ορθοδόξου κρατικής Εκκλησίας και προς έπαινον των σιωπηλών κομμάτων της Βουλής, με κορυφαία αυτά της ριζοσπαστικής και επαναστατικής Αριστεράς. Να σημειώσω χαρμοσύνως πως ταυτοχρόνως «Βρέθηκε το δεξί χέρι του Αγίου Ιωάννη του Ρώσου». «Την έλευση του δεξιού χεριού του Οσίου Ιωάννη του Ρώσου στο Προκόπι Ευβοίας, όπου θα επανενωθεί με το σκήνωμα, ανακοίνωσε συγκινημένος ο Μητροπολίτης Χαλκίδας, Χρυσόστομος….στις 27 Μαΐου, ανήμερα της γιορτής του θαυματουργού οσίου, θα φτάσει στο Προκόπι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος με το δεξί χέρι του οσίου, το οποίο θα τοποθετηθεί στη λάρνακα όπου βρίσκεται το σκήνωμά του»: «ΠΕΜΠΤΗ, 18 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2024, 17:36 «Άγιος Ιωάννης ο Ρώσος: Ολοκληρώθηκε η αλλαγή των …αμφίων του, όπως το είχε ζητήσει (tvstar.gr-ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ).
Ιερή η στιγμή της αλλαγής των αμφίων του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου που πραγματοποιήθηκε σήμερα κεκλεισμένων των θυρών (σημ.Λ.: ο Άγιος είναι ντροπαλός).
Η λάρνακα ανοίγει και τα άμφια αλλάζουν μόνο όταν ο Άγιος το ζητά. Εμφανίζεται είτε δια ονείρου είτε δια οράματος σε πιστούς ανά τον κόσμο και τους ζητά να ενημερώσουν την τοπική εκκλησία του Προκοπίου ότι ήρθε η ώρα της αλλαγής.
Η επιθυμία του ήταν λευκά άμφια με τριαντάφυλλα. Σύμφωνα με τον ιερέα του Ναού π.Ιωάννη Μάρκου, ο Άγιος εμφανίστηκε σε 35 περίπου ανθρώπους, ενημερώνοντάς τους για την επιθυμία του.
Όσο γι’ αυτά που φορούσε γίνονται φυλαχτό για τους Χριστιανούς. Τελευταία φορά που το είχε ζητήσει πάλι ήταν το 2005».
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ
Επ’αυτών, ασεβέστατο σχόλιο του αναιδέστατου Πέτρου Τατσόπουλου
«HAPPY REUNION: Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΡΩΣΟΣ ΞΑΝΑΣΥΝΑΝΤΑΕΙ ΤΟ ΔΕΞΙ ΤΟΥ ΧΕΡΙ
Αναρωτιέμαι κι εγώ ο αφελής εάν υπάρχει άλλη χώρα στον πολιτισμένο, τρομάρα του, κόσμο όπου να δημοσιεύονται δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις όπως η παρακάτω. Έλα, μωρέ, συνηθισμένα πράγματα. Ο Άγιος (Όσιος, για την ακρίβεια) Ιωάννης ο Ρώσος, πεθαμένος εδώ και σχεδόν τρεις αιώνες (το 1730), επικοινωνεί κατά τακτά διαστήματα με τους πιστούς του και τους ζητάει να του αλλάξουν τα ρούχα. Έτσι, στη ψύχρα. Χωρίς εισαγωγικά, χωρίς «σύμφωνα με το παραμύθι», χωρίς τίποτε -και σε άπταιστα νεοελληνικά: εγγυημένο ρεπορτάζ, καρατσεκαρισμένο. Να προλάβω να επιδώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όποιον υπογράφει ανάλογες «ανταποκρίσεις από το Υπερπέραν» προτού μας τον «τσιμπήσει» το BBC, το CNN, το Al Jazeera και τον χάσουμε. Το φρέσκο γεγονός όμως είναι άλλο. «Βρέθηκε» το δεξί χέρι του Ιωάννη και θα επανασυγκολληθεί με τον υπόλοιπο Ιωάννη σε ένα χαρμόσυνο reunion στις 27 Μαϊου, ανήμερα της εορτής του, παρουσία του μητροπολίτη Χαλκίδας Χρυσόστομου, λοιπών ρασοφόρων και πλήθους αμνοεριφίων. Ο διαβόητος γκρινιάρης και αφορισμένος συγγραφέας Ανδρέας Λασκαράτος, στο ξεκαρδιστικό αφήγημά του «Ιστορία μίας κάρας», μάς αποκάλυψε ήδη από τον δεκατο ένατο αιώνα πώς… βρίσκονταν αυτά τα «ιερά» λείψανα: πήγαιναν νύχτα στα νεκροταφεία, άνοιγαν τους τάφους κι έπαιρναν φύρδην-μύγδην όποιο μέρος του σκελετού είχαν ανάγκη, ανεξαρτήτως φύλου -όποια μικροκενά προέκυπταν, μάλιστα, στο μακάβριο παζλ δεν δίσταζαν να τα καλύψουν και με οστά ζώων. Νοικοκυρεμένα πράγματα. Εξυπακούεται ότι καμμία εισαγγελική αρχή, ούτε τότε ούτε σήμερα, έμπαινε στον κόπο να ζητήσει έρευνα για την προέλευση και την αυθεντικότητα των «ιερών» λειψάνων. Τέρμα η μουρμούρα. Happy reunion και καλά κέρδη».
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Διαβάστε ασεβείς αναγνώστε μας, πως έστελνε φαγητό στο αφεντικό του στη Μέκκα
https://oir.gr/osios-ioannis/vios-kai-politeia-toy-osioy-ioannoy/
Βίος και Πολιτεία του Οσίου Ιωάννου
….
Ο Όσιος Ιωάννης γεννήθηκε σ’ ένα χωριό τής Μικράς Ρωσίας, γύρω στο 1690, από γονείς ενάρετους και πιστους και από την παιδική ηλικία έμαθε τα ιερά γράμματα.
Όταν έφθασε σε νόμιμη ηλικία στρατεύθηκε, ενώ βασίλευε στη Ρωσία ο Μ. Πέτρος. Έλαβε μέρος στο μεγάλο Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1710-1711), ο όποιος ήταν ατυχής για την πατρίδα του, και μαζί με χιλιάδες άλλους Ρώσους αιχμαλωτίστηκε από τούς Τατάρους. Αυτοί τον πούλησαν στη συνέχεια σ’ έναν ‘Οθωμανό Αξιωματικό Ίππαρχο, καταγόμενο από το Προκόπιο της Μικράς Ασίας, κωμόπολη της Καππαδοκίας,
…………………………………
Σιγά-σιγά κέρδισε, μ’ αυτόν του τον τρόπο, τη συμπάθεια του Οθωμανού αφέντη και της συζύγου του, οι οποίοι του παρεχώρησαν, μάλιστα, ένα μικρό διαμέρισμα κοντά στον αχυρώνα, για να μένει εκεί. Εκείνος, όμως, δε δέχθηκε και εξακολούθησε να κοιμάται στον αγαπημένο του σταύλο, καταπονώντας το σώμα του με κακοπέραση και άσκηση, η οποία του εξασφάλιζε την ευωδία του αγίου
Χαρά του και λαχτάρα του ή προσευχή. Η αδιάλειπτη επικοινωνία με τον Κύριό του, τον Ιησού Χριστό, στα χέρια του οποίου άφηνε όχι μόνο τους πόνους και τα βάσανά του, αλλά τη ζωή του ολόκληρη. Εφήρμοζε το «προσευχής καιρός έστω άπας ο βίος». Ή εμπιστοσύνη του ελπιδοφόρα. Η καρδιά του «καιομένη». Ο σταύλος ήταν ο τόπος πού συναντούσε καθημερινά Τον λατρευτό του, ενώ τις νύκτες τον αναζητούσε στο νάρθηκα τής Εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου, η οποία ήταν δίπλα στην οικία του αφέντη του λαξευμένη σ’ ένα βράχο. Εκεί έκαμε όρθιος τις αγρυπνίες του και αποδιώχνοντας το νυσταγμό των βλεφάρων του εκοίμιζε τα άτακτα πάθη του σώματος. (σημ.Λ.: σεκσουαλικά)
…………………………………………………….
Κάποτε ο αφέντης του αποφάσισε να μεταβεί για προσκύνημα στη Μέκκα. Η σύζυγός του, μετά την παρέλευση αρκετών ημερών, παρέθεσε τράπεζα σε συγγενείς και αξιωματούχους φίλους του, για να ευφρανθούν και να ευχηθούν να επιστρέψει ο άνδρας της υγιής στον τόπο του από την αποδημία. Ο Ιωάννης, ώς συνήθως, υπηρετούσε στο τραπέζι.
Μεταξύ των εδεσμάτων που παρατέθηκαν σ’ αυτό ήταν και τό πιλάφι, το πολύ αρεστό στον αγά. Τότε η οικοδέσποινα θυμήθηκε το σύζυγό της και είπε στον Ιωάννη: «Πόση ευχαρίστηση θα ελάμβανε Γιουβάν ο αφέντης σου, αν ήταν εδώ και έτρωγε μαζί μας από τούτο το φαγητό !» Ό Ιωάννης, με προθυμία και απλότητα, ζήτησε αμέσως ένα πιάτο γεμάτο πιλάφι και είπε ότι θα το έστελνε στον αφέντη του στη Μέκκα.
Στο άκουσμα των λόγων αυτών, οι παρευρισκόμενοι γέλασαν, νομίζοντας ότι ο Ιωάννης ήθελε να φάει το φαγητό ή να το δώσει σε κάποια πτωχή οικογένεια. Εκείνος όμως το πήρε, πήγε στο σταύλο κι εκεί γονυπετής έκαμε προσευχή κι ανέθεσε στο Θεό την ικανοποίηση του αιτήματος του. Και όντως το πιάτο χάθηκε από τα μάτια του, ο δε Ιωάννης επέστρεψε στην τράπεζα και είπε στην οικοδέσποινα ότι έστειλε το φαγητό στη Μέκκα. Δέχθηκε, όμως, και πάλι τα σκωπτικά σχόλια και τα γέλια των συνδαιτημόνων. Η έκπληξή τους βέβαια ήταν μεγάλη, όταν, μετά άπό λίγες ημέρες, επέστρεψε ο Αγάς από το ταξίδι του και έφερε στις αποσκευές του το πιατο με το χαρακτηριστικό οικόσημό του.
Διηγήθηκε μάλιστα πως βρήκε το φαγητό, και μάλιστα ζεστό, στό δωμάτιο του στη Μέκκα, χωρίς νά γνωρίζει τον τρόπο της μεταφοράς. Ακούγοντας τη διήγηση οι οικείοι του έμειναν άφωνοι, ενώ η σύζυγος του εξιστόρησε τα διαδραματισθέντα.
……………………………………………………
https://www.thetoc.gr/koinwnia/article/thrinos-stin-euboia-pethane-apo-koronoio-anemboliastos-iereas-pou-itan-pateras-pente-paidion/
Θρήνος στην Εύβοια: Πέθανε από κορονοϊό ανεμβολίαστος ιερέας, πατέρας πέντε παιδιών
Ο 42χρονος ιερέας δεν είχε εμβολιαστεί και νοσηλευόταν στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο της Αθήνας – ‘Αφησε πίσω του οικογένεια με πέντε παιδιά.
ΓΡΑΦΕΙ: THETOC TEAM PUBLISHED 08 ΔΕΚ. 21 (18:39) | UPDATE: 08 ΔΕΚ. 21 (20:06)
Η τοπική κοινότητα στο Προκόπι Ευβοίας θρηνεί τον θάνατο του ιερέα Νικόλαου Βερνέζου, ο οποίος κατέληξε από κορονοϊό, το πρωί της Τετάρτης.
Σύμφωνα με το evima.gr, ο 42χρονος ιερέας δεν είχε εμβολιαστεί και νοσηλευόταν στο Ιπποκράτειο νοσοκομείο της Αθήνας. Άφησε πίσω του οικογένεια με πέντε παιδιά.
«Ο Δήμος μας πενθεί το χαμό ενός νέου και χαρισματικού ανθρώπου ενός ιερέα που τίμησε την ιεροσύνη και στο σύντομο βίο του άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμα του στην τοπική μας κοινωνία. Εκ μέρους όλου του Δημοτικού Συμβουλίου εκφράζω τα θερμά συλλυπητήρια στην οικογένεια του» (..)
Ήταν ιδιαίτερα αγαπητός ιερέας στη Βόρεια Εύβοια ενώ όσοι τον ήξεραν τον περιγράφουν ως έναν καλοσυνάτο, πάντα με το χαμόγελο και άξιο ιερέα.
Τον Δεκαπενταύγουστο ευλόγησε τους Πολωνούς, Ρουμάνους και Έλληνες πυροσβέστες που έσπευσαν στην Εύβοια για να βοηθήσουν στις καταστροφικές πυρκαγιές.
Τότε μιλούσε στο MEGA για το θαύμα που έσωσε τον Άγιο Ιωάννη το Ρώσο από τη φωτιά.
«Πήραμε την εικόνα του Αγίου, ήμασταν γύρω στα 30 άτομα και κάναμε μια συγκινητική λιτανεία» έλεγε στις 15 Αυγούστου ο ιερέας.
Μην ειρωνεύεστε αμέσως. Εξετάστε το θέμα πρώτα βάση της επιστήμης της ψυχολογίας που έχει προχωρήσει πολύ.
Αυτός ο άνθρωπος έζησε για πολλά χρόνια σε ένα σταύλο όπου πέραν ότι χαστούκιζε το όργανό του όταν εκείνο του υπενθύμιζε ότι πέρα από την ούρηση παίζει και άλλον ρόλο, ζούσε ανάμεσα σε περιττώματα, ούρα ζώων, κότες, μύγες ποντίκια, κλπ. Όλα αυτά του δημιούργησαν ένα απωθημένο: να ζήσει κάποτε σε καθαρό χώρο και να φοράει όμορφα και καθαρά ρούχα. Ναι, αλλά ο διάβολος επιλέγει να επιτίθεται σε τέτοια ευλογημένα άτομα, οπότε κινδύνευε η αιώνια μακαριότητα. Τώρα που εξασφάλισε τον παράδεισο, πραγματοποιεί τα απωθημένα του ¨διακριτικά».
Σκεφθείτε τις αναρίθμητες καλόγριες που στην ζωή τους εδώ στη γη στερήθηκαν το σεξ (εκτός, κάποιες πολύ λίγες υποκρίτριες και αμαρτωλές. Πολύ λίγες, όμως), σε τι όργια αποδίδονται στον παράδεισο για να «βγάλουν τα σπασμένα». Άκουσα πως επιδίδονται σε τόσες ακραία σεξουαλικές πράξεις, που σαν το έμαθε ο διάβολος, έχασε την μεγάλη εκτίμησή του προς την σεξουαλική διαστροφή Μαρκήσιου Ντε Σαντ (όχι όμως για την φιλοσοφική του ελευθεριότητα).
Αγόρασα τις προάλλες ένα καλοκαιρινό παντελόνι, που είχε τρύπιες τσέπες. Μέχρι να το καταλάβω, τα κέρματα που έχασε ήταν περισσότερα από τα χρήματα έδωσα για την αγορά του (12 ευρώ). Άγιε Ιωάννη (συνονόματε, άσε που ο παππούς μου είχε ρωσικό αίμα)σε παρακαλώ, στείλε μου ένα καινούργιο, χωρίς τρύπιες τσέπες, και με τα χαμένα κέρματα. Ευχαριστώ (περιμένω)
Παράθεμα: Η αθεράπευτη κοκεταρία του αφορολόγητου μασκοφόρου πτώματος Ιωάννου Ρώσου | ΝΕΑ των ΦΙΛΙΑΤΩΝ