Ο sir Βασίλειος Μαρκεζίνης ενώνει τους υγιώς σκεπτόμενους

Από τον Σύριζαν έως την Κου Κλουξ Κλαν

του Αναγνώστη Λασκαράτου
Mυστικές συναντήσεις, μακριά από τα βέβηλα μάτια του πόπολου, είχε ο ασυγκράτητος επίδοξος πρωθυπουργός Αλέξιος Τσίπρας με τον κ.Βασίλειον κ.Μαρκεζίνην, με αποκορύφωμα την τελευταία,  στο γραφείο του πρώτου στη Βουλή, όπως αποκάλυψε πρόσφατα το «Ποντίκι» (29.11), προσθέτοντας: «Για το περιεχόμενο της συζήτησής τους δεν γνωρίζουμε κάτι συγκεκριμένο, καθώς καμία πλευρά δεν προχώρησε σε ανακοινώσεις. Αυτό όμως που γνωρίζουμε, είναι ότι οι κύριοι Τσίπρας και Μαρκεζίνης έχουν συναντηθεί πολλές φορές τα τελευταία 2 χρόνια».
——Όσον αφορά στην απουσία ανακοινώσεων, δεν είναι η πρώτη φορά που ο κ.Τσίπρας συναντιέται με ιδιόρρυθμους δεξιούς παράγοντες χωρίς να ενημερώσει τον κυρίαρχο λαό. Υπενθυμίζω πως ποτέ δεν μάθαμε τι συζήτησαν οι κ.κ. Τσίπρας, Ν.Παππάς και Σκουρλέτης στη χαρούμενη επίσκεψή τους στην έδρα του «Κομιστή». Ομολογώ πως δεν μπορώ να υποθέσω ποια ήταν και είναι τα κοινά τους ενδιαφέροντα και συμφέροντα με τον εκδότη του ‘Π.Θ.’, η δημοσίευση από τον οποίο μιας συγκλονιστικής φωτογραφίας του Παύλου Φύσσα, προκάλεσε κραυγαλέες αντιδράσεις για τη ‘βεβήλωση’, ενώ η συνάντησή του με τον ‘ανατροπέα’ πολιτικό καλύφθηκε με την εκκωφαντική σιωπή των φωνασκούντων. Αν όμως για τους κ.κ. Ιερώνυμο, Τράγκα, Ιφικράτη Αμυρά, μητροπολίτη Αμβρόσιο, Καμμένο, Θέμο Αναστασιάδη και για το ακροδεξιό μπλογκ Οlympia,, μπορεί να υπάρξει κάποια εξήγηση για τις συνευρέσεις τους με το πουλέν του μετανιωμένου κ.Αλαβάνου,  η συνάντησή του με τον υιό Μαρκεζίνη (φωτ. όπισθεν του πατρός), είναι ολότελα ανεξήγητη, γιατί ο εν λόγω δεν εκπροσωπεί κανέναν εκτός από τον εαυτό του. Ανεξήγητη είναι επίσης και η υπερπροβολή του «φιλορώσου» (;) εκφραστή σχεδόν κάθε αφελούς πατριωτικής και λαϊκιστικής κοινοτοπικής κενολογίας (και) από το λεγόμενο δημοκρατικό Τύπο, παράλληλα με τις εκδηλώσεις θαυμασμού στις «ιδέες» του από την ποικιλόχρωμη Ακροδεξιά. Για το πρώτο, πιθανολογώ πως κάποιος από τους περίεργους περιοδεύοντες συμβούλους του νεαρού πολιτικού, τον έπεισε πως ο Sir είναι μέγας διανοητής, ένα think tank, με τεράστιο πολιτικό κύρος ή πως αληθεύουν τα δημοσιεύματα πως μπορεί να τον αξιοποιήσει ως Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αν ο Μέγας Χρεοκόπος Καραμανλής ο Β΄ ντραπεί να καταλάβει τη θέση, για την οποία τον προορίζει το παρδαλό δίδυμο Τσίπρα-Καμμένου. Για το δεύτερο σηκώνω τα χέρια ψηλά και ως μόνη εξήγηση έχω την αβάσταχτη ελαφρότητα και τα τυφλά αντιδυτικά σύνδρομα και ανακλαστικά, που κατατρύχουν μέρος (και) της δημοκρατικής δημοσιογραφίας μας, η οποία είναι έτοιμη να ενδώσει σε κάθε πατριωτικοφανή ‘αντιαμερικανική’ ή αντιευρωπαϊκή μπουρδολογία.
——Υποθέτω πως ο Sir αποτελεί εθνικόν κεφάλαιον, από τη στιγμή που μπορεί να συνδιαλέγεται με όλο το φάσμα των (παραδοσιακών ή νεοφώτιστων) ελληνορθόδοξων πατριωτικών δυνάμεων μεταξύ ‘Χ.Α.’ και ΣΥΡΙΖΑ. Ιδανικός πρωθυπουργός κατά τους Φύρερ και Κασιδιάρη (14.5.2012), εφαψίας του Π.Καμένου για εκλογική συνεργασία (‘Ημερησία’, 15.3.2012), παρ’ολίγον υποψήφιος στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του τότε Μακεδονομάχου και αντιμνημονιακού κ.Σαμαρά (10.1.2012), συνομιλητής του αρχιεπισκόπου, ακροατής του αντισημίτη και Τουρκοφάγου (με ειδίκευση στη μειονότητα των Ελλήνων πολιτών της Θράκης) τ. υπουργού  της ΝΔ Μίκη Θεοδωράκη («Καραμανλής ή τανκς»), δεν θα μπορούσε να μην αναπτύξει σχέσεις και με τον σουπερνόβα κ.Τσίπρα, πλασιέ της Εκκλησίας στην Κροατία, διαφημιστή και θαυμαστή του Αρχιεπισκόπου και κόλακα ακροδεξιών μητροπολιτών. Θεωρώ απαραίτητο να σημειώσω, για να προλάβω «αφελείς» απορίες από τη μεριά φίλων του ΣΥΡΙΖΑ όπως: «και τι φταίει ο τζέντλεμαν Στοχαστής που γοητεύει τα ναζιστικά αυγά;», πως αφ’ενός δεν τον αγάπησαν ούτε από λάθος ούτε για την ομορφιά του, αλλά για αυτά που λέει και δεύτερον πως ο ίδιος δεν εκδήλωσε δημόσια τη στοιχειωδώς οφειλόμενη αποστροφή, για αυτήν την προσβλητική για την υπόληψή του προτίμηση.
——Αντιγράφω από το χαριτωμένο δημοσιογραφικό σεντονάκι της κοσμικογράφου κας Ελ.Μπίστικα («Καθημερινή», 21.10.2010): «‘Αφήστε με να τα λέω φλου’, αλλά τα είπε ξεκάθαρα ο sir Βασίλειος Μαρκεζίνης, ζητώντας ‘μία νέα εξωτερική πολιτική για την Ελλάδα’ [φωτ. ‘Άποψη από την πρώτη σειρά, ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.κ. Ιερώνυμος, (από δεξιά) ο ευρωβουλευτής κ. Σταύρος Δήμας, ο καθηγητής κ. Δ. Τριχόπουλος, ο ακαδημαϊκός τέως πρύτανης κ. Γρηγόρης Σκαλκέας, η κ. Γεωργία Αντ. Σαμαρά,…’]. Τον διαπρεπή ομιλητή παρουσίασε από του βήματος ο …κ. Πάνος Λασκαρίδης, ο οποίος ως εφοπλιστής, ανήκει στη μικρή ομάδα των Ελλήνων που έχουν κάνει τη χώρα μας πρώτη δύναμη σε στόλο στον κόσμο «και είναι πάντα έτοιμοι να προσφέρουν για την Ελλάδα και τον πολιτισμό της» (σχόλιο Λασκ.: @#$%^&;+!). Ολόγυρα ακαδημαϊκοί, καθηγητές, πρέσβεις ε.τ., νομικοί και οικονομολόγοι, ιδανικό κοινό για τον sir Basil… Οι παραινέσεις του Ερντογάν ‘μην αγοράζετε εξοπλισμό’, σημαίνει ‘εγώ ξοδεύω και για τους… δυο μας’!… Είπε και ανέκδοτο, ζητώντας «συγγνώμην» από τον Αρχιεπίσκοπο κ. Ιερώνυμο, ο οποίος το άκουσε με έκφραση παίκτη του πόκερ – για έναν άνθρωπο που πήγε σε διεθνή ‘οίκο ανοχής’, βρήκε άριστη οργάνωση, αλλά όχι… γυναίκα!… Ο χάρτης των νομών Έβρου και Ροδόπης εμφανίζεται στον πίνακα πίσω του, και, ως επιτελάρχης, ο κ. Μαρκεζίνης εξηγεί πόσο γρήγορα μπορούν να φθάσουν τουρκικές δυνάμεις στον βόρειο Εβρο…. Σείστηκε η αίθουσα από τα χειροκροτήματα και ακολούθησε μετακίνηση πληθυσμού προς τον κ. Βασίλη Μαρκεζίνη…για συγχαρητήρια». Ομολογώ πως απορώ για το τακτ του κ.Βασίλη προς τον κ.Ιερώνυμο Β΄ (σχετικά με το ‘σόκιν’), προϊστάμενο (ή και φερόμενο ως πνευματικό πατέρα) αρχιμανδριτών που ψαρεύουν εραστές στο διαδίκτυο και μητροπολιτών που συνευρίσκονται με νεαρούς Αλβανούς, χωρίς να ενοχλείται η Ιεραρχία. Ο μπαμπάς του, διηγούμενος (“Τα εις Εαυτόν”-εκδ. Φερενίκη, 2002) μια συνομιλία του (ως πρωθυπουργός του Παπαδόπουλου) με τον τρισμάκαρα (βασιλοχουντικό) Ιερώνυμο Α΄, δεν περιγράφει τους Ιεράρχες ως ντροπαλούς: «…μου περιέγραψε τα της Εκκλησίας ως ανεπανόρθωτα. Εκτός της ανωμάλου οικονομικής διαχειρίσεως….μου επέδειξε σωρείαν φωτογραφιών αρχιερέων και πάντως ιερωμένων, εις ασέμνους στάσεις με τας ‘ανηψιάς’ των ή παιδάρια” (Παιδάρια! Και το είδε τόσο ψύχραιμα;).

Αντιγράφω, κατόπιν αυτών, από τον ‘Ιό’, αποσπάσματα ενός άρθρου, που κόπηκε από τη φιλομαρκεζινική (!) «Ελευθεροτυπία»:

«Η πολιτική δραστηριοποίηση Μίκη Θεοδωράκη και Βασιλείου Μαρκεζίνη
‘Ο Σπίθας και το Παιδί Φάντασμα την εποχή του Μνημονίου’,
(του Δ.ΨΑΡΡΑ, 25.1.2011)…Αν δεν υπήρχε η Μαριάννα Βαρδινογιάννη που με τις παντοειδείς κοινωνικές δραστηριότητές της μονοπωλεί σχεδόν καθημερινά το τελευταίο δεκάλεπτο των ειδήσεων στα μεγάλα κανάλια, ασφαλώς πρωταγωνιστής στο ίδιο τηλεοπτικό χρόνο θα αναδεικνυόταν ο Βασίλειος Μαρκεζίνης… Το εντυπωσιακό γεγονός είναι ότι όλο το φάσμα των μέσων ενημέρωσης δείχνει ενδιαφέρον για τις προτάσεις του (Mega, Star, ANT1, Βήμα, Έθνος, Ελεύθερος Τύπος, Ελευθεροτυπία, Παρόν, κλπ) [σημ.Λασκ.: Στο «κλπ» της παρδαλής έντυπης ακολουθίας, προσθέστε και την σκανδαλώδη συστοίχιση της «Αυγής» (Ν.Φίλης, 10/05/2009), που περιέργως διέφυγε από τον πολύ καλό δημοσιογράφο], όσο κι αν από πρώτη ματιά οι σκέψεις του αποκλίνουν από την πολιτική γραμμή που υποστηρίζει το καθένα απ’ αυτά…. Από την άλλη πλευρά ο Θεοδωράκης εξακολουθεί να απολαμβάνει το δημόσιο θαυμασμό και την τηλεοπτική προβολή για το τεράστιο καλλιτεχνικό του έργο, αλλά τα κανάλια δεν έδωσαν ανάλογη προσοχή στην εξαγγελία του πολιτικού του κινήματος («Σπίθα», Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών). Βέβαια ο Θεοδωράκης δεν έχει λόγους να απογοητεύεται. Την τρίωρη σχεδόν ιδρυτική του Διακήρυξη για τη Σπίθα φιλοξένησε σε δώδεκα σελίδες η Ελευθεροτυπία (4.12.2010), ενώ και την πιο πρόσφατη ομιλία του αναπαρήγαγε σε δυο σελίδες μεγάλου σχήματος η Ελεύθερη Ωρα (19.1.2011).
Ο παραλληλισμός της πορείας των δύο ανδρών δεν είναι αυθαίρετος. Τη σύνδεση κάνουν οι ίδιοι με κάθε ευκαιρία, ενώ ο ένας παρουσιάζει τα βιβλία και τις απόψεις του άλλου με θαυμαστικά σχόλια και επαίνους. Ο Μαρκεζίνης περιλαμβάνει μάλιστα στο βιβλίο του ως «παράρτημα» τους ύμνους που του απευθύνει ο Θεοδωράκης, ο οποίος τον κατατάσσει στους «πνευματικούς θησαυρούς που διαθέτει σήμερα η χώρα μας». Από την πλευρά του ο Θεοδωράκης καλεί τον Μαρκεζίνη να παρουσιάσει το δικό του βιβλίο και εκείνος μαζί με τους ύμνους εξηγεί ότι «παρότι με τον Μίκη ξεκινήσαμε από διαφορετικά σημεία της πυξίδας, με την πάροδο του χρόνου συναντηθήκαμε κάπου στη μέση»……. Προσθέτουμε ότι τα βιβλία αυτά διανθίζονται με έντονες προσωπικές επιθέσεις και προσωπικούς χαρακτηρισμούς για όσους διαφωνούν με τις απόψεις του ‘σερ’, ενώ η υποστήριξή του προς τον Κώστα Καραμανλή φτάνει στο σημείο να χαρακτηρίζει «εξέγερση» την προσέγγισή του με τη Ρωσία και να την παρομοιάζει με την ‘εξέγερση της επονομαζόμενης Άνοιξης της Πράγας’… Στην πραγματικότητα υπάρχει ένα κόκκινο νήμα που συνδέει τις αναλύσεις και των δύο προβεβλημένων προσωπικοτήτων (Μαρκεζίνη και Θεοδωράκη). Είναι η πρόταση ότι τη λύση στην κρίση θα τη δώσει η ανάδειξη των «αρίστων», …. «Κατά την άποψή μου», γράφει ο Θεοδωράκης, «το μέγιστο λάθος που μας ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια του ελληνικού έθνους είναι η συστηματική περιφρόνηση από μέρους των πολιτών προς τους αρίστους, …». Περιττό να πούμε ότι ο ένας προβάλλει ως «άριστο» τον άλλο, ενώ κανείς τρίτος «άριστος» δεν κατονομάζεται… Έτσι εξηγείται το γεγονός ότι οι πρώτοι παλιοί πολιτικοί που έσπευσαν να συνταχθούν με το κίνημα των «αρίστων» και να δώσουν το παρών στις εκδηλώσεις της Σπίθας δεν ήταν άλλοι από τον Στέλιο Παπαθεμελή και τον Πάνο Καμμένο».

——Από το Μίκη γλυτώσαμε, ο κ.Τσίπρας όμως είναι εδώ. Νομίζω λοιπόν πως η Αριστερά, κάτω από την ηγεσία του, που λειτουργεί (χάρις στο πολιτικό κενό που παράγει) ως αριστερό δεκανίκι του κ.Σαμαρά, έχει πάρει μια πολύ επικίνδυνη πορεία, που οφείλει να τη διορθώσει. Η Αριστερά μας χρωστάει ανθρωποκεντρική πολιτική με πυρήνα την αντίληψη για μια κοινωνία Αλληλεγγύης και οικολογικής ευαισθησίας και πρέπει να αποστασιοποιηθεί ξεκάθαρα από νοσηρές χιλιοφθαρμένες καταστάσεις και από πρόσωπα, που διακινούν (ή έχουν για επίκεντρο) φαντασιώσεις γύρω από το «Έθνος» και την Ορθοδοξία.