Ο κ.Καμμένος και ο ΣΥΡΙΖΑ

Αφύσικοι έρωτες    

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Kύριε Ροΐδη,
Δεν νομίζω να αποτελούν έκπληξη οι αποχωρήσεις στο κόμμα του κ.Καμμένου. Πρόκειται γα ένα κόμμα που συγκροτήθηκε από έναν λαϊκιστή της Δεξιάς, εκτεθειμένο στο παρελθόν με συγγραφή ευφάνταστων «αντιτρομοκρατικών» σεναρίων,  με ακροδεξιές θέσεις σε θέματα ρατσισμού (αυτόκλητο υπερασπιστή των εκφωνητών χυδαίων ρατσιστικών και εθνικιστικών συνθημάτων), συνδεδεμένο παλιότερα και με επιχειρηματικά συμφέροντα, κατήγορο του κ.Τατσόπουλου ως δήθεν «υβριστή του Κολοκοτρώνη», το οποίο συσπείρωσε πολιτευτές κάποιας δεύτερης διαλογής,  που γνώριζαν ότι δεν μπορούσαν να εκλεγούν βουλευτές με τη ΝΔ. Στο κόμμα αυτό βρήκαν στέγη και παλιά στελέχη του πατριωτικού ΠΑΣΟΚ-ΔΗΚΚΙ (Δημαράς κλπ) που αναγκαστικά δεν μπόρεσε να τα στεγάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού αυτοεκτέθηκαν άγαρμπα διαπραγματευόμενοι ταυτόχρονα και με την Αριστερά και με τον κ.Καμμένο. Ειδική περίπτωση αποτελούν οι κ.κ.Μαριάς και Π.Κοντογιαννίδης που έχουν κάνει στο παρελθόν κάποια βόλτα από την Αριστερά. Ως ιδεολογικό πρόσχημα αυτού του ετερόκλητου αθροίσματος προσωπικών φιλοδοξιών, επιστρατεύτηκε ο τυφλός και απολίτικος  αντιμνημονιακός λόγος, στη βάση μιας κούφιας και ανόητης πατριωτικής ρητορίας, που μερικές φορές πέρασε και τα σύνορα της χυδαιότητας (Ο πατριωτικός φαλλός του κ.Χαϊκάλη κλπ).  Οι αντοχές λοιπόν του προσωπικού του στις πιέσεις και στα ταξίματα της ΝΔ ήταν εκ προοιμίου αδύναμες και ήλθε το πλήρωμα του χρόνου για να φυλλορροήσει. Μοιραίο επακόλουθο θα είναι να συνθλιβεί αργά ή γρήγορα εκλογικά στις συμπληγάδες μεταξύ ΝΔ και Χ.Α. και να ακολουθήσει τη μοίρα του συγγενούς ‘Λάος’, με το οποίο έχει συν τοις άλλοις και το χαρακτηριστικό της συλλογής πολιτικών γραφικοτήτων (Π.Χαϊκάλης, Έλενα Κουντουρά, Χρ.Γιαταγάνα κλπ).
—–Αν το κόμμα Καμμένου ακολουθήσει τώρα την προδιαγραμμένη φθίνουσα πορεία του, αυτό σημαίνει ότι το λιγότερο που θα συμβεί θα είναι να αναζητήσουν σωσίβιο διάσωσης στον ΣΥΡΙΖΑ οι περί το εκτροχιασμένο ‘Άρμα Πολιτών’ πολιτευτές του παλιού διαφημιστή του Ariel. Ήδη εγείρονται για το κόμμα του κ.Τσίπρα ερωτήματα ηθικής και πολιτικής τάξης, αφού άφηνε και αφήνει να υφέρπει η εντύπωση, ακόμη και με προκλητική δήλωση του ίδιου, για κάποιο είδος κυβερνητικής συνεργασίας με τους «Ανεξέλ», αν το ισχύον εκλογικό ληστρικό σύστημα, το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ ξέχασε πως πρέπει να αλλάξει, δεν επαρκέσει για να του δώσει την κάποτε εξορκιζόμενη μονοκομματική αυτοδυναμία.  Μάλιστα τώρα οι αποχωρήσαντες πολιτευτές επικαλούνται ως πρόσχημα της επαναπρόσληψής  τους στη ΝΔ, το ενδεχόμενο της λυκοσυμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ-Ανεξέλ.
—–Αναρωτιέμαι: Η τεράστια ανατροπή που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ, ένα ηράκλειο δηλαδή έργο, θα πραγματοποιηθεί κάτω από καθεστώς ομηρίας σε ένα κόμμα του οποίου ο αρχηγός έσπευσε να υπερασπιστεί τους στρατοκράτες που φώναζαν «Το αίμα σου θα χύσουμε, γουρούνι Αλβανέ» και άλλα ανατριχιαστικά; Η αλλαγή που επαγγέλλεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα έχει κανένα ηθικό, αξιακό, πολιτικό, ταξικό, πολιτιστικό, αισθητικό κλπ περιεχόμενο; Αρκεί η κατάργηση των μνημονίων για να γίνουν τα υπόλοιπα με το θαυματουργό ραβδί του ευλογημένου από τον αντιμνημονιακό (από αυτή τη σαιζόν) Αρχιεπίσκοπο ΣΔΟΕ, Γ.Μιχαλόπουλου και Λαυρεντιάδη, Αλέξη; Και αν αυτά όλα περί συνεργασίας, μας πει κάποιος πως είναι φημολογίες, τις οποίες δεν διακινεί ο ΣΥΡΙΖΑ και απλό λεκτικό ατύχημα από αυτά που φεύγουν συχνά από το έρκος των οδόντων Τσίπρα χωρίς να εννοούνται, τότε γιατί δεν ξεκαθαρίζεται η κατάσταση όπως απαιτεί η στοιχειώδης εντιμότητα και οι πιο στοιχειώδεις λογικές και ευαισθησίες, αλλά αφήνεται το κόμμα να κολυμπάει και να ψαρεύει σε θολά νερά;
—–Τα πράγματα γίνονται ιδιαίτερα επιβαρυντικά γιατί στο κόμμα του κ.Καμμένου στεγάζεται και ο βουλευτής κ.Καπερνάρος συνήγορος της ναζίστριας Σκορδέλη στην έβδομη αναβολή της δίκης της για τα μαχαιρώματα Αφγανών προσφύγων. Μιας κατ’εξοχήν πολιτικής δίκης, πάνω σε ένα τεράστιο πολιτικό και ανθρωπιστικό πρόβλημα, από μια Δικαιοσύνη, που εμφανίζεται όχι μόνο ότι αποφεύγει να εκδικάσει, αλλά και ότι αρνείται να ασκήσει διώξεις κατά των χρυσαυγιτών με τον αντιρατσιστικό νόμο 927/1979 (με εξαίρεση τον Μπαρμπαρούση) και η αξιωματική αντιπολίτευση όχι μόνο δεν καταγγέλλει το γεγονός αλλά υποδαυλίζει τα οικονομικά αιτήματα των δικαστικών και των αστυνομικών με «κοινωνική υπεραξία» (κατά τον κ.Τσίπρα) χωρίς καμία υποσημείωση ή επιφύλαξη.
—–Θα ήταν ιδιαίτερα αμοραλιστικό να δούμε μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ με στήριξη του κόμματος Καμμένου, όσο κι αν δυστυχώς το κόμμα της Αριστεράς μας έχει συνηθίσει τελευταία σε μια απίστευτη σειρά πολιτικών μεταμορφώσεων, αλλαγών θέσεων, υπαναχωρήσεων, παλινωδιών, ανακλήσεων, επανατοποθετήσεων, αποσιωπήσεων, συγκαλύψεων και ηθικών εκπτώσεων που έχουν ήδη σημαδέψει ανεξίτηλα την Αριστερά και της έχουν αφαιρέσει την πολύτιμη προίκα της αθωότητας. Το ενδεχόμενο δεν είναι απίθανο, αφού όποιος έχει ομολογήσει «θερμές σχέσεις» με τον αρχιεπίσκοπο, είναι πλέον έτοιμος να συνάψει και πολιτικό γάμο με το συγγραφέα (;) του γνωστού αμφισβητούμενης (από το χουντικό υπουργό Γεωργαλά) πατρότητας αντιτρομοκρατικού εγχειριδίου.

***