Φώτης-Φανούρης Κουβέλης: Το τραγελαφικό και το γκροτέσκο

Τα καραγκιοζιλίκια ενός ευσεβή αριστερού φίλου του Μιλόσεβιτς

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Ο κ.Κουβέλης συμπράττει στην κυβέρνηση στην οποία δεν μπορούσε να συμπράξει πριν ένα μήνα. Για ποιο λόγο αυτό; Στην προηγούμενη κυβέρνηση το βάρος της Δημάρ θα ήταν πιο ισχυρό, η παρουσία της Δεξιάς θα ήταν πολύ πιο αδύναμη, πρωθυπουργός δεν θα ήταν ο εθνικιστής εκλεκτός της (ακρο)Δεξιάς (του θεού) κ.Σαμαράς, η μαχητική αξιωματική αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ) θα ήταν ασθενέστερη (αυτό δεν το θεωρώ εγώ προσόν, αλλά αυτοί) και η Ελλάδα θα κέρδιζε χρήμα και χρόνο. Αυτά θα ήταν αρκετά για κάθε λογικό άνθρωπο της Κεντροαριστεράς ή και του Κέντρου, αν υποθέσουμε ότι ο κ.Κουβέλης εκπροσωπεί κάτι εκτός από τις προσωπικές, οικογενειακές (η κόρη του είναι δημοτική σύμβουλος Αθήνας) και κομματικές του βλέψεις. Αν η Ελλάδα δεν ήταν η χώρα του παράλογου και του αμοραλιστικού, ο γλυκανάλατος συνταξιούχος θεολόγος Γυμνασιάρχης κ.Κουβέλης θα ήταν σήμερα νούμερο κάθε αξιοπρεπούς θεατρικής επιθεώρησης και ο αγαπημένος των γελοιογράφων. Η Δημάρ παριστάνει πως είναι ευρωπαϊκό κόμμα ενώ ο αρχηγός της, που σαν το Σαμαρά μιλάει κι αυτός  τώρα με το ύφος του αυταρχικού ηγέτη στο πρώτο ενικό, έχει σαφώς τριτοκοσμικά χαρακτηριστικά. Ο κ.Φανούρης (το δεύτερό του όνομα, αυτό του μυθολογικού Αγίου μαρτυρεί την καθ’όλα σεβαστή λαϊκή πατρογονική του ευσέβεια) ορκίζεται, αποχωρεί ή απλά παρίσταται στη βουλευτική θρησκευτική  ορκομωσία, ανάλογα με τι ρόλο έχει επιλέξει κάθε φορά να παίξει κι ας υποτίθεται πως είναι δηλωμένος εχθρός του όρκου και οπαδός του χωρισμού Κράτους Εκκλησία. Μιλώντας για Εκκλησία να σημειώσω με θλίψη πως ο υμνητής του Χουντόδουλου κ.Θανάσης Λεβέντης δεν εκλέχτηκε στη Μεγαρίδα χάριν του επίσης ευλαβή πασοκικού βουλευτή Ωρωπίας κου Οικονόμου, μεταγραφέντος στη Δημάρ λόγω απροθυμίας υποδοχής του στο ΣΥΡΙΖΑ. Ο υποτιθέμενος χωρισμός Κράτους-Εκκλησίας ισχύει για τη Δημάρ, μόνο αν δεχθούμε ότι η πασοκική μετεξέλιξή της, εξακολουθεί να διατηρεί τις αρχές της, τις οποίες πάντως στην καλύτερη περίπτωση κρύβει κάτω από το χαλί και αν υποθέσουμε ότι δεν υιοθέτησε τα κόλπα του κ.Σημίτη, που χάριζε (2004) στις ούτως ή άλλως φοροκλέφτρες ενορίες των διπλών βιβλίων, το φόρο των παγκαριών, για να αγοράσει με τα λεφτά μας ψήφους. Τότε «υπήρχαν λεφτά» (για ολυμπιακούς εργολάβους, C4I, κλπ), αλλά και τώρα που δεν

κλικ για μεγέθυνση

υπάρχουν, η ιερή φοροληστεία συνεχίζεται. Ο κ.Φώτης έχει από παλιά μια ευελιξία, υποστηρίζει το δικαίωμα του Μιλόσεβιτς να σφάζει να βιάζει να ξεσπιτώνει και να μένει ατιμώρητος, αφού στην Ευρώπη (Xάγη) δεν υπάρχει Δικαιοσύνη του ύψους της ελληνοσερβικής, κάνει το κορόϊδο στις αισχρότητες της «Αυριανής» (των Ανδρέα, Μιμής, Χριστόδουλου, Τσίπρα, Σαμαρά) κατά του Μάνου Χατζηδάκι. Αυτοεξευτελίζεται εσχάτως στο twitter καλώντας τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ να προσέξουν γιατί ψηφίζοντας ΠΑΣΟΚ ψηφίζουν πρωθυπουργό το Σαμαρά και δηλώνοντας πως το κόμμα του δεν θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση που θα υπάρχει ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (φωτ. από το IteaNet).

Με δεδομένο μάλιστα πως ούτε σε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα συμμετείχε (λέει), προκύπτει ότι η Δημάρ δεν ήταν η κυβερνώσα Αριστερά που αυτοδιαφημιζόταν, αλλά κάτι άλλο που κανείς δεν μπορεί ποτέ να ξέρει.  Είναι πολλά τα καραγκιοζιλίκια του φιλόδοξου τ.προέδρου του ΔΣ που εγκατέλειψε τρέχοντας τη θέση που του είχαν εμπιστευτεί οι δημοκρατικοί συνάδελφοί του το 1989, για να γίνει υπουργός της κυβέρνησης Τζανετάκη.  Και τώρα ιδού το τελευταίο βαρύτατο και ασυγχώρητο ατόπημα του. Δεν ντράπηκε όταν ο εκλεκτός του κ.Καμίνης χαριεντιζόταν με τον Φύρερ, γνωστό αυτό, αλλά αδιαφορεί τώρα και για την καθημερινή εγκληματική δράση της Χρυσής Αυγής, σε βάρος φουκαράδων αθώων μεταναστών. Βαρύ αυτό το τελευταίο θα μου πείτε και από πού προκύπτει θα με ρωτήσετε. Διαβάζω στην ‘Αυγή’ (20/6): «Αίνιγμα παραμένει το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, καθώς στελέχη της Ν.Δ. θα ήθελαν να το αναλάβει στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, κάτι, όμως, που  αποκλείεται, εξαιτίας της απόφασης του Φ. Κουβέλη να μην καταλάβουν κυβερνητικά αξιώματα κομματικά στελέχη και βουλευτές του κόμματός του. …». Έπρεπε η Δημάρ αντί να κάνει τη δύσκολη, να το απαιτούσε αυτό, για πρόσωπο του δικού της χώρου (κοινοβουλευτικό, κομματικό ή όχι, αδιάφορο), με το 50% της Αστυνομίας να ψηφίζει Χρυσή Αυγή, με την Αστυνομία να καλύπτει προκλητικά τα καθημερινά μαχαιρώματα των Ναζιστών.  Ας ελπίσουμε τουλάχιστον πως ο κ.Ρουπακιώτης (ελπίζω να μην μας απογοητεύσει, Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΘΑΡΣΗ) θα ερευνήσει γιατί η Δικαιοσύνη αναβάλει (έξι αναβολές για τη Σκορδέλη, τρεις για τον Κασιδιάρη) τις δίκες όσων Χρυσαυγιτών συλλαμβάνονται (κατά λάθος;). Αυτή είναι και η μοναδική δυνατότητα κυβερνητικής συνεισφοράς που έχει τώρα η Δημάρ, από τη στιγμή που στα Οικονομικά δεν μπορεί να συμπορευθεί με τις αντιλήψεις της ΝΔ και του ΔΝΤ. Διακινδυνεύω όμως και μια πρόβλεψη. Η Δημάρ θα βρει κάποιο πρόσχημα σε λίγους μήνες, όταν σκάσουν οι πρώτες φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις, για να λιποτακτήσει από την κυβέρνηση και πιθανόν θα έχει το τέλος του Καρατζαφέρη. Κρίμα γιατί στα στελέχη της άξιζε καλύτερος βίος και η ίδια δικαιούται ενδοξότερη τελευτή.

…
ΥΓ1
Ένα ενδιαφέρον άρθρο στην ‘Αυγή’ (Ανανδρανιστάκης Γ. «Νεοδημοκρατική Αριστερά»-21/06). Να διευκρινίσω με όλο το κόστος να δυσαρεστήσω φίλους, πως εγώ δε συμμερίζομαι την κάπως απλουστευτική οπτική του, το ΠΑΣΟΚ δεν είναι τώρα χειρότερο, παλιότερα ήταν στο βαθμό που ευθύνεται και αυτό γιατί φτάσαμε εδώ, θα κατανοούσα δε τη συμμετοχή της Δημάρ στα υπουργεία Δικαιοσύνης και Αστυνομίας, εφ’όσον γινόταν από τις εκλογές του Μαϊου. Δεν συμμερίζομαι την επιθετική φράση με την οποία τελειώνει το άρθρο (θα τη διαβάσει όποιος ενεργοποιήσει το σύνδεσμο), πιστεύω πως στη Δημάρ υπάρχουν εξαιρετικά αριστερά στελέχη που τα χρειάζεται και η Ελλάδα και η Αριστερά. Ασφαλώς ο ευσεβής αρχηγός της πρέπει να πάει στο σπίτι του.

«Τον παλιό καλό καιρό, κατηγορούσαμε τα στελέχη της Ανανεωτικής Πτέρυγας του ΣΥΝ για άκρατο κυβερνητισμό, προεξοφλώντας ότι αργά ή γρήγορα θα συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ. Τελικά μας βούλωσαν το στόμα, συνεργαζόμενοι απευθείας με τη Ν.Δ. και μάλιστα χωρίς η νέα κυβέρνηση να έχει ανάγκη από τους 17 βουλευτές της ΔΗΜ.ΑΡ. Το κάνανε για την καλή τους την καρδιά και για να βρει ανάπαυση η ψυχή του πατέρα τους. Εν έτει 2012, η ΔΗΜ.ΑΡ. – πρόεδρος Φώτης Κουβέλης αποφάσισε να συγκυβερνήσει με τη χειρότερη Δεξιά της μεταπολίτευσης, μια Δεξιά που στάζει από κάθε πόρο της σαπίλα, μισαλλοδοξία, βλαχιά και αγραμματοσύνη. Με τη Ν.Δ. του Σαμαρά, του Πλεύρη, του Βορίδη, του Άδωνη, του Μητσοτάκη, του Μιχελάκη και των ρουφιάνων του δεύτερου ορόφου της Συγγρού. Με τη Δεξιά που επανέφερε μετά από 40 χρόνια τον αντικομμουνισμό ως δομικό στοιχείο της ιδεολογικής της συγκρότησης και που προανήγγειλε διά του αρχηγού της ότι θα διώξει από τους παιδικούς σταθμούς τα παιδιά των μεταναστών. ….Και σα να μην έφτανε η Ακροδεξιά του Σαμαρά, τσουπ, νά σου στη συγκυβέρνηση και το ΠΑΣΟΚ! Το πιο δεξιό, νεοφιλελεύθερο και αδίστακτο ΠΑΣΟΚ όλων των εποχών, το ΠΑΣΟΚ που πριν από τέσσερις μέρες το μούντζωσαν οι ίδιοι οι οπαδοί του, στέλνοντάς το στο 12% στο σύνολο του πληθυσμού και στο 6% στους νέους, τους φοιτητές και τους ανέργους. Το βλέπεις με τα μάτια σου και δεν μπορείς να το πιστέψεις: πρώην σύντροφοι, με τους οποίους συμπορευόμασταν στην αριστερά για είκοσι χρόνια, κάθονται πια στο ίδιο τραπέζι με τα λαμόγια της Ζήμενς, του Χρηματιστηρίου, των Ολυμπιακών Αγώνων, των εξοπλισμών, του Βατοπεδίου, των δομημένων ομολόγων,….».

…
ΥΓ 2
Κουβέλης: Όχι συμμετοχή σε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ