Κάκιστο να κρίνεις κείμενα από την υπογραφή που φέρουν, Ο μόνος Βασιλιάς: Το Κείμενο. Ορίστε ένα αξιόλογο με υπογραφή του κ. Πρετεντέρη [«Τα Νέα«]
photo© Του Ιρανού σκηνοθέτη Abbas Kiarostami
Δεν ξέρω αν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα δώσουν κυβέρνηση, ούτε ποια κυβέρνηση θα δώσουν.
Ξέρω, όμως, τι χρειάζεται να κάνει επειγόντως όποια κυβέρνηση και αν εκλεγεί: να διαπραγματευτεί όπως μπορεί και να τροποποιήσει όσο μπορεί το παρανοϊκό «σχέδιο διόρθωσης» της χώρας που ονομάστηκε «Μνημόνιο».
Αν θέλει να υπάρξουν και άλλες εκλογές στο μέλλον…
Διότι αν δεν υπάρξει ουσιαστική αλλαγή πορείας, αυτό που εμφανίζεται σήμερα ως ισχυρή αμφισβήτηση του κομματικού συστήματος θα εξελιχθεί ταχύτατα σε ουσιαστική αμφισβήτηση της δημοκρατίας.
Ούτως Ή άλλως, οι δυνάμεις που το επιδιώκουν έχουν εμφανιστεί στο προσκήνιο.
Το πρόβλημα είναι απλό. Μια δημοκρατική πολιτεία υποχρεώθηκε να ακολουθήσει όχι μια οικονομική πολιτική (σωστή ή λάθος, αναγκαία ή περιττή, αδιάφορο) αλλά ένα ολόκληρο κοινωνικό σχέδιο.
Ενα σχέδιο για το οποίο δεν είχαν ερωτηθεί οι πολίτες της, ούτε έδωσαν ποτέ την έγκριση ή τη συναίνεσή τους. Αλλά το οποίο κρίθηκε «απαραίτητο» από μια ομάδα ανθρώπων αμφίβολης τεχνικής επάρκειας και άγνωστης πολιτικής νομιμοποίησης.
Το εγχείρημα αυτό παραβίαζε μια βασική αρχή όλων των ευρωπαϊκών δημοκρατικών κοινωνιών: την αρχή του κοινωνικού συμβολαίου.
Με άλλα λόγια, καμία κοινωνία δεν αλλάζει ή δεν διορθώνεται εκ των άνω με διαταγές διεθνών οργάνων, με νομοθετικές ρυθμίσεις υπό καθεστώς εκβιασμού, με διατάγματα και ουκάζια. Διορθώνεται μόνο μέσα από την ελεύθερη βούληση των μελών της ή, τουλάχιστον, της πλειοψηφίας τους. Αυτή είναι η μέθοδος της δημοκρατίας.
Το πολιτικό πρόβλημα προέκυψε όταν ένα σημαντικό μέρος των ελίτ της χώρας αγκάλιασαν και υποστήριξαν αυτήν τη διαδικασία είτε επειδή συμφωνούσαν με τους σκοπούς είτε επειδή ονειρεύονταν να φτιάξουν μια άλλη χώρα είτε επειδή έτσι τους συνέφερε.
Από κοντά και διάφοροι κοντόφθαλμοι επιχειρηματίες που φαντάστηκαν ότι έφτασε η στιγμή να αλλάξουν το επιχειρηματικό κλίμα – προς όφελός τους…
Νόμιζαν όλοι αυτοί πως η κοινωνία θα καταπιεί το πικρό χάπι αρκεί όσο γίνεται περισσότερα κόμματα και μέσα ενημέρωσης να υποστηρίξουν ότι είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία. Τόσο τους έκοβε!..
Υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους. Και υποτίμησαν το πρόβλημα.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η αποτυχία ενός σχεδίου και μιας μεθόδου έχει μετατραπεί σε ρήγμα μεταξύ της κοινωνίας και των ελίτ που άκριτα και βλακωδώς υποστήριξαν και το ένα και το άλλο.
Αυτό το ρήγμα βρίσκεται στη βάση της αποσταθεροποίησης που ζούμε σήμερα. Κι αν δεν αρθούν οι λόγοι που το προκάλεσαν, αν δεν αποκατασταθούν οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ κοινωνίας και ελίτ, τότε ο λαϊκισμός καθίσταται εκ των πραγμάτων το μοναδικό καταφύγιο των ταλαιπωρημένων.
Με ανυπολόγιστες πολιτικές συνέπειες…
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
http://ethniki-afipnisi.blogspot.com/2012/05/2000-2.html
»Κάκιστο…κείμενο.»->ουδέν αληθέστερο!
Όποιος πει πώς δεν μπορείς να γράψεις καλά
και να πετάς μπουκάλια στα γήπεδα ταυτοχρόνως,
ψεύδεται ασυστόλως!
Νταξ! δεν γράφει όπως ο αγαπημένος μου Προυστ, άρα πάμε στο άλλο: την άποψη, την ουσία -έστω και κακογραμμένη.
«Δύο είναι οι εχθροί της πολιτικής και του πολιτισμού: Ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός». Μάνος Χατζηδάκης
Φίλε Σταύρο, ορισμένες φορές ο ελιτισμός προστατεύει από τα πίτουρα.
Αυτό σίγουρα το πίστευε ο μεγάλος Μ.Χατζιδάκις -τυχερός γαρ, να τον γνωρίζω και προσωπικά και· που για ένα φεγγάρι τον έζησα, ξημερω-βραδιαζόμενος στην ηχογράφηση της «Αθανασίας»…
Αντίφιλε Ρο, ο αφορισμός αυτός του Χατζιδάκη μου υποκινεί δυο προβληματικές φαντασιώσεις:
Η μια την υποψία ότι ο λαϊκισμός και ο ελιτισμός διακινούν την Ιστορία των ανθρώπων , τουλάχιστον κατά την πρόσφατη εποχή, για την οποία διαθέτουμε γραπτά μνημεία.
Η άλλη μια προοπτική εντελώς αιρετική, ότι οι παιδείες του επόμενου πολιτικοοικονομικού σταδίου, θα υποκινούν καπιταλιστικές νοοτροπίες στο προλεταριάτο και σοσιαλιστικές στους καπιταλιστές.
Το λέω αυτό διότι πιστεύω ότι ούτε η μια αλλά ούτε και η άλλη κατάσταση πρόκειται να εξαλειφθεί. Μόνο που θεωρώ ότι θα υπάρξει σταδιακά αναγκαστική όσμωση και διαπίδυση συναμεταξύ τους, λόγω της καλύτερης μόρφωσης της καπιταλιστικής μπάντας.
Εγώ συμφωνώ κύριε Ροϊδη.
Ο Πρετεντέρης δεν είναι βλάκας.
Λέει τώρα την αλήθεια.
Τα πράγματα είναι πολύ κρίσιμα, όχι μόνο για την Ελλάδα, φοβάμαι για όλη την Ευρώπη, και χειρότερα για τη Δύση και τον κόσμο όλο.
Προειδοποίηση!
Η Eklag να μην καταπιεί το σάλιο της.
Θα δηλητηριαστεί.
Κα Μπουκαβάλα-Αναγνώστου και λοιπά,
μην φοβάστε για μένα.
Είμαι 7ψυχη,όπως όλες οι γάτες.
Άφοβα λοιπόν καταπίνω μια μαντλέν!
Εσείς πάλι να προσέχετε…
Με τα πίτουρα θα μου πεις ανακατεύομαι αλλά…
επαίνεσα το κείμενο.
Λογικό να παρανοεί μια κα Μπουκουβάλα-Αναγνώστου και λοιπά,
αλλά εσείς Ρο;
θα φταίει αυτός ο ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ μου.
Μπερδεύει και τους καλύτερους!
θα φταίει αυτός ο ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ μου.
Αυτό φταίει και δεν κατάλαβα…
Ειλικρινά!
Μπας κι ετοιμάζετε να στραφεί στην αριστερά; Τέτοια στροφή ούτε ο βασιλιάς της κωλοτουμπας, ο Σαμαράς, δεν κάνει.
Αγαπητέ ρό,
Είναι πράγματι αλήθεια οτι το κείμενο δεν κρίνεται από την υπογραφή του. Έλα όμως που το συγκεκριμένο κείμενο μου αποκάλυψε καθώς το διάβαζα, πλήθος κρυμμένων αγκαθιών που θα επιχειρήσω να αποκαλύψω:
Κατ’ αρχήν ξεκινάει πολύ ωραία, κερδίζοντας τον αναγνώστη, για να του “περάσει” στην 6η παράγραφο υποδορίως το καταφανές ψεύδος οτι “Μια δημοκρατική πολιτεία υποχρεώθηκε να ακολουθήσει…”. Όλοι πλέον γνωρίζουμε οτι κανείς δεν υποχρέωσε κανέναν. Επρόκειτο για προμελετημένο σχέδιο και υπάρχουν πλέον πολλές αποδείξεις για αυτό (συζητήσεις με ΔΝΤ, “φούσκωμα” του ελλείματος, εικονικές διαπραγματεύσεις κ.ο.κ). Ο Κος πρετ. Το γνωρίζει καλά αυτό, όμως εξακολουθεί να παίζει το παιχνίδι του κου Βενιζέλου που “ξενύχτησε” διαπραγματευόμενος και “με πόνο ψυχής” αποδέχτηκε το “αναπόφευκτο”. Παρακάτω, προσπαθεί να ανασκευάσει αναφερόμενος στους συμβούλους του εξουσιαστή ως “…μια ομάδα ανθρώπων αμφίβολης τεχνικής επάρκειας και άγνωστης πολιτικής νομιμοποίησης.” Όμως το μέν “αμφίβολης τεχνικής επάρκειας” αποτελεί προσπάθεια δικαιολόγησης του εξουσιαστή, καθώς όπως γνωρίζουμε ο Κος Παπακωνσταντίνου και οι περί αυτόν είχαν όλα τα “τυπικά” προσόντα. Και βέβαια ουδής σήμερα πιστεύει οτι δεν γνώριζαν ΑΚΡΙΒΩΣ τι έκαναν. Το δέ “άγνωστης πολιτικής νομιμοποίησης” είναι μάλλον ευφημισμός καθώς γνώριζαν πολύ καλά οτι η πολιτική νομιμοποίησή τους ήταν ΜΗΔΕΝΙΚΗ. Όταν λ.χ. Έχεις 500.000 συγκεντρωμένους στο σύνταγμα όταν ψηφίζεται η 2η δανειακή σύμβαση, τους βαράς και τους ψεκάζεις ΑΠΡΟΚΛΗΤΑ για να μην γίνουν 1.000.000 και στη συνέχεια βάζεις φωτιά στην Αθήνα για να ξεχαστεί το θέμα, για ποιά πολιτική νομιμοποίηση μιλάμε. Για να μήν αναφερθώ στο συνταγματικό πραξικόπημα…
Στην συνέχεια, αφού αναφερθεί πολύ ορθά στη ρήξη του “κοινωνικού συμβολαίου” διολισθαίνει στο πολύ βαρύ ατόπημα της εμπλοκής της Δημοκρατίας με το ρήμα “διορθώνω”: “Διορθώνεται μόνο μέσα από την ελεύθερη βούληση των μελών της ή, τουλάχιστον, της πλειοψηφίας τους. Αυτή είναι η μέθοδος της δημοκρατίας”. Όχι κε πρετ! Η δημοκρατία δεν “διορθώνει” την κοινωνία της. Να την διορθώσει σε σχέση με τί; Με ποίο αιώνιο και άφθαρτο πρότυπο; Στα μάτια ποίου εξωτερικού παρατηρητή; Αυτά τα πράγματα δεν είναι συμβατά με την δημοκρατία. Μια κοινωνία ελευθέρων ανθρώπων, ώριμων πολιτών, αποφασίζει κατα πώς θέλει να πορευτεί. Σήμερα αποφασίζει κατά έναν τρόπο, αύρι κατα έναν άλλον. Αυτό δεν αποτελεί διόρθωση. Και το τότε ήταν σωστό για το τότε, και το τώρα για το τώρα. Αυτό είναι δημοκρατία κε πρέτ. Οι διορθώσεις” γίνονται μόνο από τον κύριο στον υποτακτικό, ώστε ο δεύτερος να συμμορφωθεί με τα κοινωνικά φαντασιακά του πρώτου.
Μιλά μετά για “κοντόφθαλμους επιχειρηματίες” που συνετάχθησαν με τα σχέδια των “ελιτ” (σχολιασμός του όρου “ελίτ” στο τέλος). Δεν υπάρχουν “κοντόφθαλμοι επιχειρηματίες”. Ή τουλάχιστον όσοι είναι τέτοιοι, είναι αποτυχημένοι επιχειρηματίες! Ο επιχειρηματίας επιθυμεί να μεγιστοποιήσει το κέρδος του, τίποτε άλλο. Και αυτό είναι καλό! Δεν είναι δυνατόν να απαιτούμε από έναν επιχειρηματία να έχει κοινωνική συνείδηση! Τα όρια και τους κανόνες επιχειρηματικής δράσης οφείλει να τα θέτει το κράτος, ως όργανο της πολιτείας. Αυτός είναι από τους βασικούς του ρόλους. Ο κάθε επιχειρηματίας, μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα κινηθεί και θα προσπαθήσει να μεγιστοποιήσει τα κέρδη του. Με το να χωρίζουμε τους επιχειρηματίες σε “κοντόφθαλμους” ή “κακούς” και ας πούμε “οραματιστές” ή “καλούς”, αφ ενός απαλλάσσουμε το κράτος από την βασική του ευθύνη, τη χαλιναγώγηση της επιχειρηματικής απληστίας (που από μόνη της δεν είναι απαραίτητα κακή, γίνεται όμως καταστροφική όταν τεθεί εκτός ελέγχου), επιτρέποντας στο μυαλό του πολίτη να γίνει αποδεκτή η έννοια της απορρύθμισης (deregulation) και αφετέρου εισάγουμε την παραπλανητική πιθανότητα της εισόδου στην ελληνική αγορά ενός νέου τύπου “καλών” επιχειρήσεων, κάτι που είναι βεβαίως βλακώδες.
Μετά, κάνει και μιά αυτοκριτική περί των μέσων ενημέρωσης. Όμως, όπως δείχνω, δεν έχει αλλάξει μυαλά, οπότε αυτό που πραγματικά θέλει είναι να ξανακερδίσει αυτούς που έχασε για να συνεχίσει να τους κάνει πλύση εγκεφάλου!
Και τελειώνει με το ρήγμα μεταξύ “ελίτ” και “κοινωνίας”. Εδώ, νομίζω η ανάλυση θα ξέφευγε από τα πλαίσια ενός σχολίου. Με λίγα λόγια, κατ αρχήν όταν μιλάμε για “ελιτ” ουσιαστικά αναφερόμαστε στην “αριστοκρατία”. Στην ελληνική κοινωνία δεν υπήρξε ουσιαστικά αριστοκρατία, ούτε όπως αυτή εμφανίστηκε π.χ. στην Αγγλία και ενεπλάκη με την αποκεντρωμένη διοίκηση των επαρχιών ούτε όπως αυτή εμφανίστηκε π.χ. Στην Γαλλία και ενεπλάκη με την συγκεντρωτική διοίκηση. Το Οθωμανικό διοικητικό πρότυπο που ακολουθούνταν είχε στοιχεία και αποκέντρωσης και συγκεντρωτισμού αλλά είχε διαφορετικές δομές. Με την απελευθέρωση εισήχθησαν ξένοι τρόποι οργάνωσης που ποτέ δεν αφομοιώθηκαν πλήρως, ενώ η νέα “αριστοκρατία” ήταν οι παλιοί κοτζαμπάσηδες που ποτέ δεν ήταν σεβαστοί στην κοινωνία όπως οι αριστοκράτες της βόρειας Ευρώπης. Ούτε όμως και κάποια δομή ανάλογη με την Αμερικανική μπορούσε να ακολουθηθεί γιατί η εξουσία περιχαράκωσε από πολύ νωρίς τα “χωράφια” της.
Άρα: Δεν υπάρχει “ελίτ”, αλλά και ακόμα αν δεχθούμε οτι υπάρχει (μια ιδιόμορφη ελληνική “ελιτ”), το ρήγμα με την κοινωνία υπάρχει από γενέσεως ελληνικού κράτους! Δεν είναι τωρινό. Θα πρέπει λοιπόν (επιτέλους) να αναγνωρίσουμε οτι σε μια χώρα χωρίς αριστοκρατική παράδοση, η πολιτεία θα πρέπει να δομηθεί με διαφορετικό τρόπο. Ποιόν; Ε αρκετά σας κούρασα!
Πικρό αλλά και αληθινό το σχόλιό σου, αγγίζει το νεοελληνικό γίγνεσθαι σε αδρές γραμμές…το ερώτημα είναι και τώρα τι γίνεται; που πάμε και που βαδίζουμε; έχοντας τους ίδιους εφιάλτες για ηγέτες.
ο (πολύ παλιός!) φίλος Rodanis έχει πάνω από χρόνο να σχολιάσει, όταν όμως το κάνει…
🙂
Ζόρικα τα πράγματα… Βλέπεις, η μεγάλη φουρτούνα τώρα ξεκινάει και εμείς θα την πληρώσουμε περισσότερο, καθώς εισερχόμαστε σε αυτήν πολύ πιο εξασθενημένοι, μετά από μια τριετία μαστιγώματος. Η αριστερά που μάλλον θα αναλάβει, δεν ξέρω αν θα μπορέσει να διαχειριστεί την κατάσταση όταν η βόμβα σκάσει στα χέρια της (που θα σκάσει, δεν γίνεται αλλιώς), όχι γιατί δεν διαθέτει τα στελέχη και την εμπειρία (είδαμε και τους έμπειρους!) αλλά περισσότερο γιατί ο περισσότερος κόσμος θα την επιλέξει, σε κατάσταση απελπισίας, για να «του λύσει το πρόβλημα» χωρίς όμως ο ίδιος να έχει κατανοήσει ποιες εναλλακτικές έχει και ποιο είναι το συμφέρον του προκειμένου να επιβιώσει. Θέλει και την πίτα γερή και τον σκύλο χορτάτο εν ολίγοις. Για αυτό και διαφωνώ με την πρόσφατη στροφή της αριστεράς που προσπαθεί να χαϊδέψει αυτιά. Αν αποτύχει, τότε η προσφάτως μετεξελιχθείσα σε ανοιχτά φασιστικό κόμμα ΝΔ, καραδοκεί. Και θυμίζω ότι ΟΛΕΣ οι μεγάλες τραγωδίες της χώρας μας (1897, 1922, 1945-49, 1974) έγιναν επί εθνικιστικών – δεξιών κυβερνήσεων. Που βαδίζουμε λοιπόν; Σίγουρα σε βαθιές ανατροπές. Το τι θα βγει από αυτές θα εξαρτηθεί από την δική μας «ωριμότητα» σαν λαός. Δεν είμαι αισιόδοξος. Δεν είμαι και απελπισμένος όμως!
Ρο, ευχαριστώ για τα καλά λόγια 🙂
@ kimon: Ανέβασα νωρίτερα μια πιο αναλυτική απάντηση στο ερώτημα σου, όμως για άγνωστο λόγο σβήστηκε και επειδή δεν την έχω σώσει, ξαναπαντώ συντομότερα. Όποιος είναι πρόθυμος να εφαρμόσει κατ ελάχιστον αυτό που προτείνει ο Γ. Βαρουφάκης εδώ (http://goo.gl/qZvjs) και να έχει συγχρόνως σχέδιο για κάθε ενδεχόμενο ώστε όταν η βόμβα σκάσει (που ΘΑ σκάσει, ανεξαρτήτως κυβέρνησης) θα έχει την αμέριστη συμπαράστασή μου. Όμως ο κόσμος πρέπει να ενημερωθεί εγκαίρως ώστε αφενός να από-τρομοκρατηθεί και αφετέρου να μην απογοητευτεί στα δύσκολα που έρχονται. Γιατί τότε καραδοκεί μια εσχάτως φασιστοποιημένη δεξιά με την καθόλου ρόδινη ιστορία της.
@ ρο, ευχαριστώ για τα καλά λόγια.
Ο κ. Πρετεντέρης αγνοεί μια κρίσιμη παράμετρο: η νεοελληνική κοινωνία είναι εκ βάθρων τόσο σάπια που αδυνατεί να προχωρήσει μόνη της, χωρίς άνωθεν ή έξωθεν παρέμβαση, στις αναγκαίες αποφάσεις που διασφαλίζουν σε πρώτη φάση την επιβίωση και μακροπρόθεσμα την ευημερία της. Παρά λοιπόν τις επαχθείς όσο και αναγκαίες θυσίες, είναι ευκταία η εκ των άνω προσπάθεια των Ευρωπαίων και των όποιων ελληνικών πολιτικών δυνάμεων έχουν στοιχειώδη αντίληψη των πραγμάτων (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) να αναμορφώσουν και να «εκδυτικίσουν» το νεοελληνικό κράτος και τους κατοίκους του, που απ’ το 1981 και ένθεν κηλιδώνουν και ευτελίζουν τις έννοιες «Ελλάδα» και «Έλληνες».
!……………………………….:-)
Οι «κυρίες» | Του Αυγουστίνου Ζενάκου
By UNFOLLOW / Μαΐου 26, 2012 / WEB ONLY / 15 σχόλια
.
«Είμαι ιδιαιτέρως ευγενής προς τις κυρίες».
Νικήτας Κακλαμάνης
«Κι εγώ».
Ζωή Κωνσταντοπούλου
Η απάντηση της Ζωής Κωνσταντοπούλου, σε πολιτική συζήτηση με τον Νικήτα Κακλαμάνη, αντιμετωπίστηκε πρωτίστως ως «απρέπεια». Αναρωτήθηκα γιατί αλλά μόνο προς στιγμήν, διότι η απάντηση είναι προφανής. Όταν ένας άντρας αντιδικεί πολιτικά με μια γυναίκα και της πει ότι «είμαι ιδιαιτέρως ευγενής προς τις κυρίες», αυτό που εννοείται είναι: «Θα μπορούσα να σε κάνω σκόνη αλλά επειδή είσαι γυναίκα και συνεπώς πιο αδύναμη και εγγενώς μη εξοπλισμένη να με αντιμετωπίσεις, σου τη χαρίζω». Σε μια χώρα, ωστόσο, όπου η ισότητα μεταξύ φύλων δεν έχει ριζώσει ακριβώς, είναι αναμενόμενο ένα υποτιμητικό σχόλιο, που αντλεί τη δυνατότητά του να είναι υποτιμητικό ακριβώς από το γεγονός ότι το απευθύνει ένα μέλος του «ισχυρού φύλου» σε ένα μέλος του «ασθενούς», να θεωρείται θεμιτό. Ενώ, αντίθετα, είναι προφανές ότι «απρέπεια» δεν θα θεωρηθεί το σεξιστικό «είμαι ευγενής προς τις κυρίες» ως απάντηση σε πολιτικό διαξιφισμό, αλλά το θράσος της γυναίκας να αντιμιλήσει.
Εκτός από απρέπεια, η απάντηση «κι εγώ» θεωρήθηκε και ομοφοβία ή, σε κάθε περίπτωση, άκομψη ως προς τον σεξουαλικό προσανατολισμό του συνομιλητή. Γράφτηκε ότι ο κ. Κακλαμάνης υπέστη «outing» – αποκαλύφθηκε, δηλαδή, ότι είναι γκέι, αποκαλώντας τον μάλιστα «κυρία», πράγμα απαράδεκτο, καθότι απαγορεύεται να λέμε τους γκέι «κυρίες». Και γράφτηκε ακόμη ότι αυτό το «outing» υπονομεύει τους αγώνες για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤ, όπου η ανανεωτική αριστερά έχει πρωτοστατήσει – ακόμη κι αν κάτι τέτοιο το αγνοεί η αυθάδης (και ομοφοβική) νεαρά δικηγόρος.
κουτοπόνηρος δημοσιογράφος εξιστόρησε στην Λαγκάρντ το περιστατικό παρακράτησής ενός νεογέννητου λόγω αδυναμίας εξόφλησης του τοκετού…
αποκρύπτοντας ότι αφορούσε πολυτελή ιδιωτική κλινική Αθηνών.
όταν στον πλούσιο Καναδά οι πλούσιες έγκυες γεννούν κατ΄οίκον με Μαία και μόνο λόγω καισαρικής σε ΚΡΑΤΙΚΟ νοσοκομείο…
εκείνο που θέλει αλλαγή στο Μνημόνιο είναι η άρση της επιτηδευμένης ΟΡΙΖΟΝΤΙΟΤΗΤΑΣ των περικοπών , με πλαφόν στα κάτω από 700 για συντάξεις και 900 για μισθούς..
όπως και εξειδίκευση με χρονοδιαγράμματα της ΠΩΛΗΣΗΣ όλης της κρατικής και χρυσοβουλικής περιουσίας με διεθνή διαγωνισμό , με σύμβαση πρόσθετων εσόδων μετά από 5-10 χρόνια.
και φυσικά επιστροφή στα χωριά τους , των υπεράριθμων ΔΥ , κυρίως από την Αθήνα , μη εξαιρουμένων των στρατιωτικών και των κληρικών ΔΥ.
με ψήφιση νόμου που θα απαγορεύει στρατιωτικές δαπάνες πέραν των συμμαχικών στο ΝΑΤΟ…
με διεκδίκηση εξωτερικού συνόρου της Σένγκεν, τα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας, με ταυτόχρονη κατάργηση της σχετικής βίζας για τους Τούρκους πολίτες . έτσι μόνο θα λυθεί το μεταναστευτικό . με μετανάστες-πρόσφυγες , ελεύθερα μετακινούμενους σε όλη την ΕΕ . οι δε υπόλοιποι επαναπροώθηση.
οι διαρθρωτικές αλλαγές και το σταμάτημα παραγωγής ΝΕΩΝ χρεών , ουδεμία σχέση έχουν με το ευρώ και το μνημόνιο, με την έννοια ότι θα πρέπει να γίνουν , άσχετα αν παραμείνουμε ή φύγουμε από το ευρώ, η από την ΕΕ..
παρεκτός αν επιλέξουμε να γίνουμε Β.Κορέα . επιλογή σεβαστή, αλλά μη ανεκτή για κανένα απολύτως Έλληνα … ο οποίος δεν θα άντεχε ούτε ουρές για το ζαχαροπλαστείο…ούτε δίχως αμερικανικά και γενικώς δυτικά προϊόντα..
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΚΥΡΙΟ ΓΙΑΝΝΗ ΠΡΕΤΕΝΤΕΡΗ
Επικίνδυνο ρήγμα
Του Ι. Κ. Πρετεντέρη
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ (NEA): Παρασκευή 25 Μαΐου 2012
Δεν ξέρω αν οι εκλογές της 17ης Ιουνίου θα δώσουν κυβέρνηση, ούτε ποια κυβέρνηση θα δώσουν.
Ξέρω, όμως, τι χρειάζεται να κάνει επειγόντως όποια κυβέρνηση και αν εκλεγεί: να διαπραγματευτεί όπως μπορεί και να τροποποιήσει όσο μπορεί το παρανοϊκό «σχέδιο διόρθωσης» της χώρας που ονομάστηκε «Μνημόνιο».
Αν θέλει να υπάρξουν και άλλες εκλογές στο μέλλον…
Διότι αν δεν υπάρξει ουσιαστική αλλαγή πορείας, αυτό που εμφανίζεται σήμερα ως ισχυρή αμφισβήτηση του κομματικού συστήματος θα εξελιχθεί ταχύτατα σε ουσιαστική αμφισβήτηση της δημοκρατίας.
Ούτως Ή άλλως, οι δυνάμεις που το επιδιώκουν έχουν εμφανιστεί στο προσκήνιο.
Το πρόβλημα είναι απλό. Μια δημοκρατική πολιτεία υποχρεώθηκε να ακολουθήσει όχι μια οικονομική πολιτική (σωστή ή λάθος, αναγκαία ή περιττή, αδιάφορο) αλλά ένα ολόκληρο κοινωνικό σχέδιο.
Ενα σχέδιο για το οποίο δεν είχαν ερωτηθεί οι πολίτες της, ούτε έδωσαν ποτέ την έγκριση ή τη συναίνεσή τους. Αλλά το οποίο κρίθηκε «απαραίτητο» από μια ομάδα ανθρώπων αμφίβολης τεχνικής επάρκειας και άγνωστης πολιτικής νομιμοποίησης.
Το εγχείρημα αυτό παραβίαζε μια βασική αρχή όλων των ευρωπαϊκών δημοκρατικών κοινωνιών: την αρχή του κοινωνικού συμβολαίου.
Με άλλα λόγια, καμία κοινωνία δεν αλλάζει ή δεν διορθώνεται εκ των άνω με διαταγές διεθνών οργάνων, με νομοθετικές ρυθμίσεις υπό καθεστώς εκβιασμού, με διατάγματα και ουκάζια. Διορθώνεται μόνο μέσα από την ελεύθερη βούληση των μελών της ή, τουλάχιστον, της πλειοψηφίας τους. Αυτή είναι η μέθοδος της δημοκρατίας.
Το πολιτικό πρόβλημα προέκυψε όταν ένα σημαντικό μέρος των ελίτ της χώρας αγκάλιασαν και υποστήριξαν αυτήν τη διαδικασία είτε επειδή συμφωνούσαν με τους σκοπούς είτε επειδή ονειρεύονταν να φτιάξουν μια άλλη χώρα είτε επειδή έτσι τους συνέφερε.
Από κοντά και διάφοροι κοντόφθαλμοι επιχειρηματίες που φαντάστηκαν ότι έφτασε η στιγμή να αλλάξουν το επιχειρηματικό κλίμα – προς όφελός τους…
Νόμιζαν όλοι αυτοί πως η κοινωνία θα καταπιεί το πικρό χάπι αρκεί όσο γίνεται περισσότερα κόμματα και μέσα ενημέρωσης να υποστηρίξουν ότι είναι η ενδεδειγμένη θεραπεία. Τόσο τους έκοβε!..
Υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους. Και υποτίμησαν το πρόβλημα.
Το αποτέλεσμα είναι ότι η αποτυχία ενός σχεδίου και μιας μεθόδου έχει μετατραπεί σε ρήγμα μεταξύ της κοινωνίας και των ελίτ που άκριτα και βλακωδώς υποστήριξαν και το ένα και το άλλο.
Αυτό το ρήγμα βρίσκεται στη βάση της αποσταθεροποίησης που ζούμε σήμερα. Κι αν δεν αρθούν οι λόγοι που το προκάλεσαν, αν δεν αποκατασταθούν οι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ κοινωνίας και ελίτ, τότε ο λαϊκισμός καθίσταται εκ των πραγμάτων το μοναδικό καταφύγιο των ταλαιπωρημένων.
Με ανυπολόγιστες πολιτικές συνέπειες…
______________________________________________________
Πως φαίνεται ρε Γιαννάκη, μπαμ κάνει, ότι δεν έχεις σχέση με τη δημοσιογραφία αυτή καθεαυτή, αλλά γράφεις γιατί απλώς σου επέτρεψαν να γράφεις…
Ποιες είναι ρε Γιαννάκο, οι «ανυπολόγιστες πολιτικές συνέπειες εάν ο λαϊκισμός καταστεί εκ των πραγμάτων καταφύγιο των ταλαιπωρημένων», αν δηλαδή έλθει η αριστερά στην εξουσία; Αυτό δεν εννοείς Γιαννάκη τρελιάρη;
Και τι χειρότερο από αυτό που ζούμε θα κάνει ο λαϊκισμός ρε Γιάννη, σεργιάνι της δημοσιογραφίας;
Θα μας πάρει τα σπίτια; Τα πήραν ήδη οι τράπεζες…
Θα μας κλείσει τα μαγαζιά; Τα κλείσαμε μόνοι μας…
Θα μας ταράξει στη φορολογία; Το σώβρακο μας απόμεινε, ας το πάρει…
Θα πάρει τη μπουκιά από το στόμα των παιδιών μας; Ποια μπουκιά, δεν υπάρχει μπουκιά, αφού λιποθυμάνε από την ασιτία…
Θα μας αφήσει χωρίς δουλειά; Χωρίς δουλειά είμαστε ρε Γιάννη… Θα ωθήσει το παραγωγικό δυναμικό της χώρας να μεταναστεύσει; Οι μισοί νέοι μας είναι φευγάτοι, απληροφόρητε τηλεοπτικέ αστέρα και οι άλλοι μισοί ετοιμάζουν τα μπογαλιάκια τους…
Θα ωθήσει τους απελπισμένους στου τεχνητούς παραδείσους; Τα παιδιά με τις τρύπιες φλέβες δεν τα έχεις δει ποτέ, αόμματε Γιαννη; Από δίπλα τους περνάς όταν τρυπιούνται…
Θα διαλύσει την Ελληνική οικογένεια; Ο πατέρας με κατάθλιψη, η μάνα στο συσσίτιο της εκκλησίας και η κόρη στο πεζοδρόμιο, ξύπνα Γιάνηηη…
Θα βυθίσει τον κόσμο στην απελπισία; Πόσες θηλιές μπορεί να περάσει στο λαιμό του ένας απελπισμένος ρε Γιάννη; Έχεις μετρήσει πόσοι αυτοκτονούν κάθε μήνα;
Θα αυξήσει την εγκληματικότητα; Για δε κάνει καμιά βόλτα βράδυ στο ιστορικό κέντρο ρε Γιάννη; Έχεις την ψυχή να κοιμηθείς με το παράθυρο ανοιχτό Γιάννη λαϊκιστομάχε; (αριστερομάχε για την ακρίβεια)
Ή φοβάσαι για τη δουλίτσα σου και για το μέλλον των αφεντικών σου; Και γιατί να φοβάσαι; Άδεια τα κανάλια τους έχουν, φράγκο δε χρωστάνε σε κανένα, ύποπτα πάρε δώσε ούτε που ακούστηκαν ποτέ…
Μετά από όλα αυτά μια απορία μονάχα μου μένει ρε Γιάννη, εσύ τελικά με την κοινωνία είσαι ή με την ελίτι; Γιατί κάπου με έχεις μπερδέψει κι εμένα.
Δεν είσαι δημοσιογράφος ρε Γιάννη, για γέλια είσαι και σου το ‘πα κι άλλη φορά και πίστεψέ με, στεναχωριέμαι.
Άντε γεια…
Βασίλης Ν. Τριανταφυλλίδης
Χάρρυ Κλυνν
O Πρετεντέρης ειδε το φως το αληθινόν, άκουσε φωνές κι αποφάσισε να διαδώσει την αλήθεια στην πλέμπα.
Μάϊστα…
Και που ήταν 2-3 χρόνια τώρα;
Ή τ αφεντικά του τού βάλανε κάποιο λίγο χέρι στα κατοστάρικα των απολαβών του, ή πιάνει πόρτα για τον χειμώνα στην περίπτωση που ο συριζας έρθει στο γκουβέρνο.
Άει στα διάλα πια…
mbiker
Μπράβο στην Κριστίν Λαγκάρντ. Είπε τα αυτονόητα. Η ανατολική Αφρική βρίσκεται αντιμέτωπη με λιμό που πλήττει 12 εκατομμύρια ανθρώπους από το καλοκαίρι. Στην Ελλάδα, οι μεσαίες τάξεις αρνούνται να πληρώσουν φόρους προκειμένου να βοηθηθούν και να στηριχτούν οι αδύναμοι συμπατριώτες μας. Κανένα έλεος λοιπόν στις πολυάριθμες μεσαίες τάξεις αλλά και στους μικροαστούς φοροφυγάδες-φοροκλέφτες. Τα κινήματα «δεν πληρώνω», οι αυθαιρετούχοι της Κερατέας κλπ. ποτέ δεν ασχολήθηκαν με την πείνα και την εξαθλίωση του Τρίτου Κόσμου, ποτέ δεν επικεντρώθηκαν στο θεμελιώδες γεγονός ότι η δική μας ευημερία, οι αυτοκινητόδρομοι, τα πολυτελή καταναλωτικά αγαθά που εισάγονταν σωρηδόν στην Ελλάδα, τροφοδοτείται από τη λεηλασία των πλουτοπαραγωγικών πόρων του Τρίτου Κόσμου και τη φτηνή εργασία των φτωχότερων που στηρίζει την καταναλωτική μας μανία. Χαράτσια και φορολόγηση λοιπόν σε όσους αποδεδειγμένα αποκρύπτουν εισοδήματα και δύνανται να πληρώσουν φόρους τους οποίους όμως αποφεύγουν να πληρώσουν. Η άγρια φορολόγηση των εύπορων μεσαίων τάξεων είναι προϋπόθεση για την επιβίωση και την εξασφάλιση ενός έστω ανεκτού επιπέδου ζωής των φτωχών και μη προνομιούχων στρωμάτων.
Εξάλλου το ΔΝΤ ήταν αυτό που πρότεινε (http://www.imf.org/external/pubs/ft/scr/2012/cr1257.pdf) πρώτο την «αντικατάσταση των περισσότερων σημερινών επιδομάτων από ένα ενιαίο πρόγραμμα ελαχίστου εισοδήματος που να στοχεύει στο χαμηλότερο 20% της εισοδηματικής κατανομής (με τεκμήρια για τον έλεγχο της φοροδιαφυγής)». Ποτέ καμία αριστερά, πολλώ δε μάλλον ο ΣΥΡΙΖΑ που προστατεύει τα προνόμια των εύπορων μεσαίων τάξεων ως κόρη οφθαλμού, δεν έθιξε το ζήτημα της εσωτερικής αναδιανομής των πόρων προς όφελος των αδύναμων και ανέργων, πέρα από κάποιες πολύ γενικόλογες, αόριστες και αποσπασματικές αναφορές. Ο Πολ Τόμσεν ήταν αυτός που δήλωσε ότι δεν μπορούν να πλήρώνουν οι συνήθεις αδύναμοι τα όργια και τη σπατάλη των μεσαίων τάξεων. Τελικά οι εκπρόσωποι του ΔΝΤ αποδεικνύονται οι πιο συνεπείς και μοναδικές αριστερές φωνές σε αυτή τη χώρα.
Ο Πρετεντέρης; ή φοβάται και τη σκιά του πλέον ή τα παίρνει ήδη από αλλού … το παρελθόν του δεν επιτρέπει φαντασιώσεις περί των προθέσεών του, sorry
Σωστά.
Φαντασιώσεις, υποθέσεις (και θεωρίες συνωμοσίας), δεν είχαν ποτέ θέση στο νου αυτού εδώ του ιστολογίου.
Το κείμενο και πάλι το κείμενο, αυτό και μόνο, στη προκειμένη περίπτωση, είναι το μόνο που κρίνεται.
κουτοπόνηρος δημοσιογράφος εξιστόρησε στην Λαγκάρντ το περιστατικό παρακράτησής ενός νεογέννητου λόγω αδυναμίας εξόφλησης του τοκετού…
αποκρύπτοντας ότι αφορούσε πολυτελή ιδιωτική κλινική Αθηνών.
——
http://www.dailymail.co.uk/news/article-2148980/Greek-hospital-threatens-baby-mother-pay-cost-delivering-child.html?ito=feeds-newsxml
http://www.hospital-elena.gr/index_ns.html
Το «Έλενα» είναι δημόσιο νοσοκομείο. Αρά η κουτοπονηριά σ’ αυτόν που προσπαθεί να αλλοιώσει την είδηση.
Επί του πιεστηρίου «Ξεπερνούν τα 20 εκ. ελβετικά φράγκα οι καταθέσεις Τσοχατζόπουλου στην Ελβετία από το 1997» και εσείς ξεψυρίζετe την μαϊμού;
Μια μαϊμού που βρωμάει υπερβολικά από ψώρα και λέπρα δεν την ξεψειρίζουν. Την κλείνουν σε κλουβί καραντίνας. Επίσης κι όλες τις άλλες που ήρθαν σε στενή επαφή μαζί της. Το πρόβλημα είναι ότι τις υπόλοιπες που είναι μολυσμένες από τον ίδιο ιό, της αφήνουν να κυκλοφορούν ελεύθερες. Και είναι αρκετές.
Υπέροχος ο Χάρρυ..
Πού την είδατε την καλοσύνη;
Το σχόλιο του Πρετεντέρη συνιστά την απόλυτη δικαιολόγηση του λαϊκισμού. Ταυτίζει το κοινωνικό συμβόλαιο με την πρόσκαιρη διάθεση του λαού και υποστηρίζει ότι η πολιτική ηγεσία οφείλει να υποκύπτει και να σέβεται τη μεταστροφή κάθε στιγμής. Με λίγα λόγια σε ό,τι αφορά στην τρέχουσα συγκυρία υποστηρίζει σχεδόν ευθέως ότι οι κυβερνήσεις έπρεπε να δεχθούν τη βούληση του λαού και να μη συνάψουν οποιαδήποτε διεθνή συμφωνία για την αντιμετώπιση του χρέους. Αν πιστεύετε ότι αυτή θα ήταν μια υπεύθυνη στάση, τοτέ καταλαβαίων γιατί σας άρεσε τόσο πολύ το άρθρο του Πρετεντέρη. Εγώ πάλι πιστεύω ότι ο Πρετεντέρης ως εκπρόσωπος της σαπίλας που μας κυβέρνησε τα τελευταία χρόνια βλέπει τον κόσμο του να γκρεμίζεται κάτω από τον ακραίο ορθολογισμό των μνημονίων και ελπίζει κρυφά σε μια επικράτηση είτε του ΣΥΡΙΖΑ είτε των λαϊκιστών τύπου Ψωμιάδη και Φώφης Γενημματά.
ή πρόκειται για σχιζοφρένεια ή για βαριά αναδίπλωση (κοινώς κωλοτούμπα) αφού βλέπει ότι το πολιτικό κατεστημένο αλλάζει. Οι άνθρωποι του πολιτικκού κατεστημένου δεν έχουν ιδεολογία, ηθικούς φραγμούς, πιστεύω. Είναι οι «his master’s voice» των αφεντικών τους. Το κείμενο δεν έχει καμία αξία για εμένα. Θα είχε μόνο αν τουλάχιστον έβγαινε και έλεγε μία συγνώμη στον ελληνικό λαό για το επίπεδο της δημοσιογραφίας που έκανε τα τελευταία χρόνια.
Βαρουφάκης: Ο ματωμένος γάμος της Ευρωζώνης.
Καλά εμείς. Έστω ότι είμαστε φοροφυγάδες, διεφθαρμένοι, τεμπέληδες, ελλειμματικοί από την κούνια, Ελληνάρες που απαιτούμε να ζούμε από τον ιδρώτα των λαών που παράγουν. Οι Ισπανοί όμως; Εκείνοι τι φταίνε;
– Η Ισπανία δεν είχε πλεονασματικό προϋπολογισμό λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση;
– Η Ισπανία δεν είχε χρέος κατά πολύ χαμηλότερο της Γερμανίας λίγο πριν ξεσπάσει η κρίση;
– Η Ισπανία δεν ήταν εκείνη που πέτυχε να κάνει τους μόνους πλεονασματικούς Ολυμπιακούς Αγώνες της Ιστορίας, αφήνοντας πίσω τους μια Μπαρτσελόνα χάρμα ιδέσθαι;
– Η Ισπανία δεν ήταν εκείνη που, με παράδειγμα τη Ζάρα, απέδειξε ότι η Ευρώπη μπορεί να παράγει προϊόντα υφαντουργίας χωρίς να χρειάζεται να μεταφέρει τις θέσεις εργασίας στην Άπω Ανατολή;
– Η Ισπανία δεν προσέφερε στη Volkswagen τα πιο επικερδή εργοστάσιά της στην Ευρώπη (εκείνα της Seat); Κι όμως, η χώρα αυτή βρίσκεται σήμερα στην ίδια μαύρη τρύπα με εμάς. Πώς είναι κάτι τέτοιο δυνατόν, αν η κρίση οφείλεται σε κακοδαιμονίες που, δίχως αμφιβολία, χαρακτηρίζουν την Ελλάδα αλλά σε καμία των περιπτώσεων την Ισπανία;
Για μια στιγμή ας ξεχάσουμε τα δικά μας και ας αναλογιστούμε το δράμα που εκτυλίσσεται στην Ισπανία (όχι μόνο από αλληλεγγύη προς τον συμπαθή λαό της δυτικής Μεσογείου, αλλά γιατί έτσι θα καταλάβουμε καλύτερα τι μας συμβαίνει κι εμάς τώρα, αυτή τη στιγμή): Από πέρσι το καλοκαίρι, οι ζημίες των ανόητων ισπανικών ιδιωτικών τραπεζών (που προκλήθηκαν από τζόγο στην αγορά ακινήτων) έχουν μεταφερθεί στους ώμους του ισπανικού δημοσίου, με αποτέλεσμα την ουσιαστική εκπαραθύρωση του τελευταίου από τις «αγορές». Για να μην αναγκαστεί η EE να παραδεχθεί ότι η Ισπανία είναι η τέταρτη χώρα που «καταπίπτει», αποφασίστηκε η εξής παρανοϊκή «λύση»:
1 Η ΕΚΤ θα δέχεται ό,τι παλιόχαρτο της φέρνουν οι ισπανικές τράπεζες ως «εχέγγυο» και έτσι θα τις δανείσει πάνω από 300 δις με επιτόκιο 1%.
2 Επειδή αυτά τα χρήματα αποτελούν δανεικά, και με τα δανεικά δεν αποφεύγεται μια πτώχευση (παρά μόνο αναβάλλεται), το ισπανικό κράτος θα δανειστεί κι άλλα χρήματα (από το EFSF) με επιτόκιο περί το 4% για να τα χαρίσει στις τράπεζες (στο πλαίσιο της επανακεψαλαιοποίησης) – χωρίς βέβαια να λάβει κοινές μετοχές (κάτι που αποτελεί κατάφορη παραβίαση των κανόνων του…καπιταλισμού).
3 Λόγω όμως του 2, το ισπανικό κράτος σπρώχνεται βαθύτερα στην πτώχευση. Για να μην βουλιάξει άμεσα, σκέφτηκαν το εξής σοφό: Οι τράπεζες, την ίδια ώρα που θα παίρνουν δανεικά (κι αγύριστα) από το ισπανικό κράτος, θα του δανείζουν με επιτόκια 6% μέρος των δανεικών που παίρνουν από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1%.
Κατανοείτε τι σημαίνουν τα παραπάνω; Οι πτωχευμένες τράπεζες πρώτα μετέφεραν τις ζημίες τους στο ισπανικό κράτος, οδηγώντας το στην πτώχευση, κατόπιν εξασφάλισαν τόνους δανείων από την ΕΚΤ (με επιτόκιο 1%), μετά δάνεισαν ένα μέρος αυτών των χρημάτων στο… ισπανικό δημόσιο (με επιτόκιο 6%) και, παράλληλα, δανείζονται από το ισπανικό δημόσιο κι άλλα χρήμα τα οποία ο Ισπανός ψορολογούμενος δανείζεται από το EFSF. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ο απαράβατος όρος για να επιτραπεί στην Ισπανία αυτή «λύση» είναι η επιβολή λιτότητας, που θα συρρικνώσει κι άλλο το εθνικό εισόδημα, από το οποίο το κράτος θα πρέπει να αντλήσει τους φόρους που απαιτούνται για την αποπληρωμή όλων αυτών των δανείων που έχει φορτωθεί ο ισπανικός λαός εκ μέρους των τραπεζιτών.
Όταν, λοιπόν, Ευρωπαίοι συνάδελφοι, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, δακτυλοδείχνουν την Ελλάδα επειδή τόλμησε να πει όχι στο ευρωπαϊκό «σχέδιο» καταπολέμησης της κρίσης, τους απαντώ χωρίς περιστροφές: Θα παραδεχθώ ό,τι θέλετε, αλλά μόνο όταν μου εξηγήσετε, στη βάση του Ορθού Λόγου, «τι στο διάβολο κάνετε στην Ισπανία;» .
* Το Παραπάνω κείμενο δημοσιεύεται στο περιοδικό HOT DOC