Η σημαδούρα: Το μικρό ποσοστό των αναποφάσιστων, που καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις…
«Δεν βλέπω, ούτε για ένα δευτερόλεπτο, την Ελλάδα εκτός Ευρωζώνης», είπε ο κ. Γιούνκερ (Φωτογραφία: AΠΕ )
«…Κι όσο πάω πιο βαθιά, ρίμες και φόρμες βρίσκω· κι όσο πάω πιο πίσω (όπως λέει στη 18η Μπρυμαίρ ο Μαρξ), μια γλώσσα μητρική, για να επενδύσω τη νέα γέννα, βρίσκω – μέχρι το κοντέρ ν’ αγγίξει το μηδέν. Διονύση… (Ποιος μας φταίει που ξαναπαίζει αυτό το έργο ένας φαρσέρ; )» Γιώργος Κοροπούλης
Μετά το μπαράζ ασφυκτικών πιέσεων τα Allegro-προς τους έλληνες ψηφοφόρους που ευχαρίστως τις μετέδωσαν τα εγχώρια ΜΜΕ –στο κάτω κάτω, «τη δουλειά τους» κάνουν, άρχισε το άλλο, το Adagio cantabile μπαράζ συμπάθειας, συμπόνιας, κατανόησης και το «αδιανόητο να φύγει η Ελλάδα από το €υρώ, ούτε μας πέρασε από το νου… Ανοησίες και προπαγάνδα τα περί ελληνικής εξόδου από το ευρώ» λέει ο Γιούνκερ.
Η Κριστίν Λαγκάρντ όπως μεταδίδει το Ρόιτερς, σε συνέντευξη της στην ολλανδική τηλεόραση δήλωσε ότι οι πολιτικοί ηγέτες στην Ελλάδα πρέπει να δείξουν τη βούληση τους να παραμείνουν στην ευρωζώνη, ενώ, μεταξύ άλλων, υποστήριξε ότι ενδεχόμενη έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ «θα ήταν εξαιρετικά δαπανηρή και σκληρή εξέλιξη και όχι μόνο για την Ελλάδα». Η διευθύντρια του ΔΝΤ δήλωσε (η αναπόφευκτη προσπάθεια να μην φανεί ότι απέτυχε «η συνταγή του ΔΝΤ») ακόμη: «Νομίζω ότι πρέπει να δούμε το καλύτερο σενάριο, σύμφωνα με το οποίο η χώρα έχει την πολιτική βούληση να τηρήσει τις δεσμεύσεις της, να παραμείνει στην ευρωζώνη, κάτι που φαίνεται πως είναι και η επιθυμία του λαού. (να τηρήσει τις δεσμεύσεις της που αφορούν «οριζόντιες μειώσεις μισθών κ’ συντάξεων»; που το είδε…)
Μέχρι και ο αντιπρόεδρος της Τουρκικής κυβέρνησης και υπουργός Οικονομίας, Αλί Μπαμπατζάν δήλωσε ότι «Το κόστος της διάσωσης της Ελλάδας είναι χαμηλότερο από το κόστος της κατάρρευσής της» και συμπληρώνοντας: «Αποδίδω ιδιαίτερη σημασία στη στήριξη της Ελλάδας» είπε, προσθέτοντας ότι «στην αντίθεση περίπτωση, θα πληγεί η εσωτερική ενότητα της ΕΕ και θα επηρεαστεί αρνητικά η παγκόσμια οικονομία». (» η εσωτερική ενότητα της ΕΕ «;;; Μπα σε καλό σου!)
To Adagio συνεχίστηκε και κορυφώθηκε με τη (χτεσινή) καθησυχαστική δήλωση από την Ε.Κ.Τ. για στήριξη των ελληνικών τραπεζών «Μόλις η ανακεφαλαιοποίηση ολοκληρωθεί, οι τράπεζες θα επανέλθουν στο βασικό μηχανισμό ρευστότητας του ευρωσυστήματος» (δηλ. «Δεν τρέχει κάστανο» αν ο Σύριζα κ.α. αντιμνημονιακοί πάρουν το πηδάλιο, κλπ. κλπ.)
Και όλα αυτά με όλες τις αλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις να δείχνουν σαφές προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ κι η τελευταία (σημερινή στο «Ποντίκι») αμέσως μετά το ναυάγιο των διαβουλεύσεων για σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Πιο συγκεκριμένα, στην πρόθεση ψήφου, ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει το 22%, η ΝΔ ακολουθεί με 19,5%, το ΠΑΣΟΚ με 14% και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες με 7,5%. Στο 5,5% βρίσκονται το ΚΚΕ, η Χρυσή Αυγή και η Δημοκρατική Αριστερά, ενώ στο 1,5% βρίσκονται οι Οικολόγοι-Πράσινοι, ο ΛΑΟΣ, η Δημοκρατική Συμμαχία, η Δημιουργία Ξανά και η Δράση. Στο 8% (μόνο!) οι αναποφάσιστοι.
Από τους κυριότερους λόγους της μείωσης των πιέσεων: Το μικρό ποσοστό των αναποφάσιστων, που επίσης καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις.
Μετά τα Allegro, ήρθαν τα Adagio, και τώρα ηρεμία, ψυχραιμία, το χώνεψαν, τώρα Largo: «συνθήκες ηρεμίας και μετριοπάθειας» τόνισαν Παπαδήμος και Πικραμμένος. Τυχαίο; δεν νομίζω, διότι υπάρχει (και αυξάνεται) η Ψήφος των Ανέργων.
Ναι. Των ανέργων.
Τον Φεβρουάριο η ανεργία επισήμως καταγράφεται σε 1.070.724, ποσοστό 21,7%, κατά πέντε μονάδες μεγαλύτερο του αντίστοιχου περυσινού (15,2%) και δεν έχουμε τα νεότερα στοιχεία. Η γερμανική «Ντι Βελτ»: «Αν οι Ελληνες είχαν ψηφίσει διαφορετικά θα έπρεπε να αναρωτηθούμε για την πνευματική τους υγεία».
Ακριβώς. Largo λοιπόν…
Διότι: «Τώρα που οι κοινωνίες υποφέρουν, δυσφορούν, αντιδρούν και αντιστέκονται, μας επιτρέπουν οι δανειστές μας να τηρηθεί χαλαρά(!) η συνταγή των Μνημονίων. Υπό τις τρέχουσες συνθήκες, θεωρείται πια αυτονόητο(!) ότι η δημοσιονομική πειθαρχία και η σκληρή λιτότητα δεν συνιστούν –δήθεν– τη μόνη απάντηση στην έξοδο από την κρίση. Δηλαδή, προσπαθούν να μας πείσουν ότι λοξοδρομούν από τη θεωρία και την πρακτική των μονοδρόμων. Και επαγγέλλονται, σύσσωμες πλέον, οι κομματικές ηγεσίες ότι η χώρα πάνω στην οποία δοκιμάζονται «πειραματικά» οι «αναγκαίες» μεταλλάξεις, μπορούν εκείνες να τη διασώσουν… Εντάξει!» […]Ολες οι υπεύθυνες ηγεσίες στις πιο κρίσιμες στιγμές της πρόσφατης ιστορίας μας βρέθηκαν λιποβαρείς και μοιραίες. Ωστόσο, η εξακολουθητικά διάχυτη οργή και αγανάκτηση ούτε εκτονώνεται, ούτε υποχωρεί, ούτε, όμως, παράγει δικό της αυτόνομο πολιτικό λόγο και δικές της κοινωνικές προοπτικές. Η υπέρβαση του πολιτικού συστήματος είναι αναγκαία προϋπόθεση για την έξοδο από τα αδιέξοδα. Από μόνη της, όμως, η υπέρβαση αυτή δεν εγγυάται τίποτε και δεν οδηγεί πουθενά. Αλλά προδίκασε τη μοίρα της εκλογικής συμπεριφοράς της περασμένης Κυριακής. Αυτό που μάλλον φαντάζει πιθανόν, σε κάθε περίπτωση, είναι πως το φάντασμα βίαιων εκρήξεων και ανατροπών βρίσκεται μπροστά μας[…].(Ζ.Ζήκου, Καθημερινή 12.05.12 –δικές μου οι υπογραμμίσεις).
Και οι τυχόν εκρήξεις δεν θα περιοριστούν στη Ελλάδα.
Η λάβα βλέπετε, κυλάει, πλησιάζει. Απειλεί.
(ότι κι αν λέμε, ότι και να γράφουν οι λασκαράτοι κι οι ροΐδηδες, όσο κι άν κρίνουμε σκληρά την Αριστερά) Ήρεμα κι Απλά, largo:
Επιμένουμε Σταθερά. Ψηφίζουμε Αριστερά! (άντε και Οικολόγους)
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Επιμένουμε Σταθερά.
ΔΕΝ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Δεν Χαύουμε ΟΥΤΕ Αριστερές Ψευτιές.
Δεν Μας Τουμπάρουν Ότι Αυτοί Θα Στείλουν Τάχα Το Μήνυμα.
Το Στέλνουμε Μόνοι Μας Καλύτερα.
Πιο Ηχηρό.Πιο Δυνατό.
Διαλύστε Τους.
Κι Αυτούς.
Να Μην Ξέρουν Πού Να Κρυφτούν.
Ακυβερνησία Ήθελαν.
Ας Πάρουν Μια Καλή.
Αν Θέλετε Ποτέ Να Δείτε Άσπρη Μέρα.
;!
Επιμένουμε Σταθερά.
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ.
Δεν Χαύουμε κεντροδεξιές Ψευτιές.
Δεν θα Μας Τουμπάρουν
Διαλύστε Τους.
Να Μην Ξέρουν Πού Να Κρυφτούν.
Ακυβερνησία Ήθελαν.
Ας Πάρουν Μια Καλή ακόμη.
Αν Θέλετε Ποτέ Να Δείτε Άσπρη Μέρα.
ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ!
Κλέφτες Ιδεών!
Κλέφτες ελπίδων!
ΔΙΑΛΥΣΤΕ ΤΟΥΣ!
Ψηφίζουμε αριστερά για να κλονίσουμε -έστω και λίγο- το κατεστημένο. Παρακολουθούμε στενά τα λόγια και τα έργα της ως κυβέρνηση -ελπίζω- και πιέζουμε να εφαρμοστούν τα πάγια αιτήματα της αριστεράς (π.χ. μειώσεις εξοπλιστικών δαπανών, διαχωρισμός εκκλησίας κράτους, φορολόγηση εκκλησίας, κατάργηση πελατειακών σχέσεων, αλλαγή εκλογικού νόμου κ.ο.κ.). Κριτικάρουμε σφοδρά την όποια προσπάθεια δημιουργίας νέου (αριστερόστροφου) κατεστημένου!!!
Να προσθέσω
συνταγματική η επόμενη βουλή
να καταργηθεί ο νόμος περί ευθύνης υπουργών
να καταργηθεί το άρθρο του συντάγματος που προβλέπει τα προνόμια της μισθοδοσίας των δικαστών.
να διαγραφεί ωσαύτως το άρθρο περί της επικρατούσας εν ελλάδι θρησκείας.
να σταματήσει άμεσα με τη νέα βουλή η αποστολή των νέων χαρατσιών (ΦΑΠ-ΕΤΑΚ-ΚΛΠ) δεν αντέχει η μέση ελληνική οικογένεια αυτό τον ορυμαγδό των φόρων.
Και τέλος ας δοκιμάσουμε την αριστερά ξανά…αφού τα σαϊνια της ληστρικής μνημονιακής λαίλαπας μας έκαναν τη μάπα μαύρη.
μπα σε καλό μας σήμερις…
Alors! c’est la guerre!
Institutrice alors…
Justement!
Σε αγνοούν.
Σε χλευάζουν.
Σε πολεμούν.
Και μετά…νικάς!
Γκάντι
Δεν θα ήταν κακή ιδέα να γράψετε γιατί ο κ.Βενιζέλος, εκτός από τον εκλογικό καταποντισμό, θέλει να επανιδρύση το κόμμα του: «Επανίδρυση» του ΠΑΣΟΚ λόγω πτώχευσης;
Αγαπητέ κ. Φουντούλη,
Το έχουμε σκεφτεί, αυτό που δεν έχουμε σκεφτεί, είναι το μέγεθος του θράσους, μας φαντάζει τόσο εξωφρενικό που δεν το πιστεύουμε, αν και…
Τι να πω! αφού οι Τσουκάτοι κλπ. κλπ. συνεχίζουν να μας γελούν σαρδόνια!
ΘΕΤΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΑΜΦΙΒΑΛΛΕΙ. Ο ΑΛΕΞΗΣ ΑΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΜΕΘΑΥΡΙΟ, »ΘΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΕΙ ΣΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΥΣ ΛΑΟΥΣ» ΚΑΙ ΤΟΤΕ … ΤΡΕΜΕΤΕ ΜΕΡΚΕΛ οι υπολοιποι. ΘΑ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΖΕΣΤΟ ΧΡΗΜΑΤΑΚΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΑ ΜΙΣΘΩΤΟ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟ ΘΕΛΕΤΕ ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ!!! ( Από την απάντηση στο 3ο κατά σειρά ερώτημα με θέμα »που θα βρείτε τα χρήματα τον Ιούλιο για να πληρωθούν οι συντάξεις κλπ ) του δημοσιογράφου χθες βράδυ προς το Αλέξη Τσίπρα ).
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=15270
ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ μαζί!
17/05/2012
Αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
Μείωση μεγέθους γραμματοσειράς
1 εικόνα
του Χριστόφορου Κάσδαγλη
Ετικέτες: εκλογές
Σχόλια
Τι δεν έχει καταρρεύσει ακόμα σ’ αυτή τη χώρα; Η ελπίδα που γεννήθηκε στις 6 Μαΐου, αυτό το αυθάδικο -αν και ανώριμο και αντιφατικό- ΟΧΙ που θέλει να μεγαλώσει και να γίνει ΝΑΙ. Το θέμα δεν είναι να κάνουν τα κόμματα της Αριστεράς μια δεύτερη καταγραφή δυνάμεων – κι η πρώτη μια χαρά ήταν… Το θέμα είναι να διευρυνθεί η δυναμική που αναπτύχθηκε, να βαθύνει και να ωριμάσει, να υπερβεί τα όρια των κομματικών σχηματισμών και να μετατραπεί σε θετικό πλειοψηφικό ρεύμα. Τόσο ευρύ ώστε να κατατροπώσει τα μαθηματικά της εξουσίας, τόσο μεστό ώστε να φτάσει στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ως ισχυρή φωνή διαπραγμάτευσης και όχι ως ηχηρή φωνή διαμαρτυρίας.
Μπήκα στην Αριστερά έφηβος, με σπυράκια στο πρόσωπο. Από την πρώτη στιγμή άκουγα για προτάσεις συνεργασιών που δεν θα λειτουργούσαν απλώς αθροιστικά αλλά… πολλαπλασιαστικά – αυτή ήταν η λέξη κλειδί. Τέτοια συνεργασία, πάντως, ουδέποτε είδα να υλοποιείται στην πράξη, για να μην πω ότι οι προσπάθειες συχνά λειτούργησαν… διαιρετικά, υπό την έννοια ότι οδήγησαν σε διασπάσεις.
Και να τώρα που, μεγάλος πια, ζω ξαφνικά τη στιγμή που -το βλέπω ολοκάθαρα μπροστά μου- υπάρχει για πρώτη φορά η δυνατότητα μιας συνεργασίας που θα λειτουργούσε όντως πολλαπλασιαστικά! Δεν πρόκειται για το φάντασμα του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε βέβαια της ΔΗΜΑΡ ή των Οικολόγων. Είναι η προοπτική της συνένωσής τους σε εκλογικό σχήμα συνεργασίας, κάτω από ένα Κοινό Πρόγραμμα της Αριστεράς. Ξέρω πως είναι δύσκολο, αλλά από την άλλη είναι το τελευταίο μεγάλο χαρτί της Αριστεράς – και της χώρας.
Θα με ρωτήσει, βέβαια, ο ακάματος τηλεπαρουσιαστής: Μα τι λες ονειροπόλε, δεν βλέπεις τη σύγκρουση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ;
Αφήστε με να ολοκληρώσω. Αντιλαμβάνομαι ότι η πρότασή μου ακούγεται τρελή με όλη αυτή την καχυποψία που επισωρεύθηκε κατά τη διάρκεια της διαδικασίας των διερευνητικών εντολών. Τα καταρρέοντα κόμματα εξουσίας μπορεί να μην κατάφεραν να σχηματίσουν κυβέρνηση, επέτυχαν όμως ένα δικό τους πρόβλημα να το μετακυλήσουν ανάμεσα στα δύο κόμματα της Αριστεράς. Τώρα όμως βλέπουμε, εκ του αποτελέσματος, ότι ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ βρίσκονται πάλι στην αφετηρία, χωρίς σκιές και χωρίς ανεπανόρθωτες μετατοπίσεις.
Δεν χρειάζεται πολύ μυαλό – λίγη φαντασία χρειάζεται, όραμα, ευθύνη και γενναιοφροσύνη. Μόλις την περασμένη Τετάρτη συναντήθηκαν Τσίπρας και Κουβέλης, και εξερχόμενοι δήλωναν ότι η προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης με στόχο το τσαλάκωμα των μνημονίων τους έβρισκε σύμφωνους. Ο δρόμος παραμένει ανοιχτός! Τους καλώ να παραμερίσουν τα ψυχολογικά εμπόδια του παρελθόντος και τα τακτικιστικά εμπόδια του παρόντος και να δώσουν στην Αριστερά την επιπλέον ώθηση που χρειάζεται!
Στα τηλεοπτικά πάνελ συνεχώς κοπανάνε πως τίποτα δεν θ’ αλλάξει με τις εκλογές, απλώς θα υπάρξουν κάποιες αυξομοιώσεις στα ποσοστά των κομμάτων. Ε, όχι! Υπάρχει τώρα η δυνατότητα ν’ αλλάξει δραστικά η διάταξη των δυνάμεων και να ενισχυθεί καταλυτικά το νέο πολιτικό μομέντουμ. Το διακύβευμα της 17ης Ιουνίου θα «κλειδώσει» εφόσον σχηματιστεί -τώρα, άμεσα, σήμερα- ένας ευρύς σχηματισμός της Αριστεράς και ένα Κοινό Πρόγραμμα με άξονα τον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΔΗΜΑΡ και τους Οικολόγους Πράσινους.
Απτόητος ο τηλεοπτικός παρουσιαστής θα με εγκαλέσει: «Μα τι λες, αφελέστατε, δεν άκουσες τον κ. Κουβέλη που μόλις χτες είπε ότι δεν πρόκειται να συνεργαστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε μετά από νέες εκλογές;». Εντάξει, το άκουσα, αλλά ο Φώτης απέκλεισε μετεκλογική συνεργασία! Για το ενδεχόμενο προεκλογικής συμμαχίας δεν είπε το παραμικρό…
Υ.Γ. Και το ΚΚΕ;;;;;;;
*Ο Χριστόφορος Κάσδαγλης είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του «Ανώνυμοι χρεοκοπημένοι», από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Ηellas Orthodoxy
Πέμπτη, 17 Μαΐου 2012
ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΜΑΖΙ!
Για ποια εθνική κυριαρχία μιλά ο κ. Τσίπρας;
Γράφει ο Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων
Τρίτη, 15 Μαΐου 2012
ΕΙΝΑΙ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ Ο ΘΑΝΟΣ ΤΖΗΜΕΡΟΣ ΤΗΣ «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΞΑΝΑ»;
O κ.Χολέβας, γιός του υπουργού Ναυτιλίας της Χούντας, δεν έχει πάρει χαμπάρι την πατριωτική και ελληνορθόδοξη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ;
Το Χρυσαυγίτικο Hellas Orthodoxy δεν έχει πάρει χαμπάρι πως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν πολιτεύονται και δεν ψηφίζουν, στα πλαίσια της ουδετερότητας που κρατάνε απέναντι στις Εξουσίες;
Aρχίζει η δίκη του //φιλέλληνα// ορθόδοξου σφάχτη Μλάντιτς στη Χάγη.
Η Ντροπή της Ελλάδας και της Αριστεράς που αγκάλιασε με λίγες εξαιρέσεις τους δολοφόνους.
Η σφαγή της Σρεμπρένιτσα
Σρεμπρένιτσα: λέξη ντροπή για την πολιτισμένη Ευρώπη και τον βαλκανικό χώρο ειδικότερα. Για τους Έλληνες που εκείνη την εποχή φορούσαν σέρβικες παρωπίδες, η λέξη – γλωσσοδέτης, που σημαίνει «Μικρό Ορυχείο», ίσως να μην σημαίνει και πολλά πράγματα. Στην πόλη, όμως, αυτή της Ανατολικής Βοσνίας συντελέστηκε το 1995 η μεγαλύτερη σφαγή που γνώρισε η ήπειρός μας μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στις 11 Ιουλίου, οι δυνάμεις των Σερβοβοσνίων, υπό τον στρατηγό Ράτκο Μλάντιτς και την πολιτική κάλυψη του Ράντοβαν Κάρατζιτς και του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, ολοκλήρωσαν τη σφαγή 8.000 αρρένων αμάχων μουσουλμάνων σε μία περιοχή που κυριαρχούσε το σερβικό στοιχείο. Τηρουμένων των αναλογιών, η θηριωδία αυτή μας φέρνει στο νου τις κατοχικές σφαγές των Γερμανών στα Καλάβρυτα και το Δίστομο.
Η Σρεμπρένιτσα έγινε το σύμβολο της ντροπής, όχι μόνο για το μέγεθος του μακελειού, αλλά και για το ότι συνέβη σε μία πόλη που ήταν υπό την απόλυτη προστασία των Ηνωμένων Εθνών. Οι 100 ολλανδοί κυανόκρανοι που επόπτευαν την περιοχή αποδείχθηκαν ανεπαρκείς ποσοτικά και ποιοτικά, ενώ η βοήθεια που τους είχε υποσχεθεί ο ΟΗΕ ήλθε μετά το τέλος της Σφαγής. Έτσι, οι δυνάμεις των Σερβοβοσνίων αφέθηκαν ανενόχλητες να επιτελέσουν και να ολοκληρώσουν το «θεάρεστο» εθνοκαθαρτήριο έργο τους.
Σύμφωνα με αναφορά ολλανδικού ινστιτούτου, στις σφαγές πήραν μέρος και 12 Έλληνες. Ανήκαν στην Ελληνική Φρουρά Εθελοντών και ήταν είτε μέλη της νεοναζιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή» ή μισθοφόροι. Μάλιστα, ο Ράτκο Μλάντιτς τους ζήτησε να υψώσουν την ελληνική σημαία στην καθημαγμένη Σρεμπρένιτσα, ενώ ο Ράντοβαν Κάρατζιτς του παρασημοφόρησε. Οι έλληνες εθελοντές στη Βοσνία πίστευαν, όπως και η πλειονότητα των συμπατριωτών μας, ότι αγωνίζονταν για ιερό σκοπό, υπερασπιζόμενοι την Ευρώπη και τον Χριστιανισμό από τη λαίλαπα του Ισλαμισμού.
Το θέμα ξεχάστηκε με το πέρασμα των χρόνων, ώσπου το επανέφερε στο προσκήνιο το 2005 ο ανεξάρτητος βουλευτής Ανδρέας Ανδριανόπουλος με επερώτησή του στη Βουλή. Ο αρμόδιος υπουργός Δικαιοσύνης, Αναστάσης Παπαληγούρας, διέταξε έρευνα, που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Διαβάστε περισσότερα: http://www.sansimera.gr/articles/162#ixzz1v7pyNAqY
Τετάρτη, 16 Μαΐου 2012
Το στρατηγικό γεωπολιτικό σχέδιο της γερμανικής ηγεσίας (ελίτ;) ή η εκδίκηση του ηττημένου.
Η ανακήρυξη της Γερμανικής Αυτοκρατορίας
Μέρες που είναι… Πάλι με τους Γερμανούς θα ασχοληθώ! Τους αξίζει όμως, μετά την προχθεσινή απαξιωτική αφήγηση του Der Spiegel.
Με προτροπή του φίλου του ιστολογίου μας «Styl Styl», -Δείτε τις αποκαλύψεις του άλλοτε αρχηγού του γαλλικού ΓΕΕΘΑ, σεβαστού στρατηγού Γκαλουά που παρέχουν την κλείδα ερμηνείας της τρέχουσας δικής μας εμπειρίας- ο οποίος μας έδωσε την πληροφορία και τους συνδέσμους, αναρτούμε την σχετικά άγνωστη άλλα πολύ αποκαλυπτική -για τις προθέσεις των «φίλων και συνεταίρων» Γερμανών- αφήγηση του Γάλλου Στρατηγού Πιερ Μαρί Γκαλουά (1911-2010) στη επέτειο για τα 10 χρόνια των βομβαρδισμών της πρώην Γιουγκοσλαβίας στο Βελιγράδι στις 23 και 24 Μαρτίου 2009.
Παραθέτουμε παρακάτω την ομιλία του, σε δύο βίντεο, στα γαλλικά με αγγλικούς υπότιτλους και την ελληνική μετάφραση ώστε να μη στερηθεί κανείς του αποκαλυπτικού κειμένου.
Ο Στρατηγός Γκαλουά έζησε τα γεγονότα της Γιουγκοσλαβίας από μέσα, ως Γάλλος αποσταλμένος της γαλλικής κυβέρνησης, και για αυτό το λόγο αποτελεί ο ίδιος μια εγκυρότατη πηγή πληροφοριών.
Η παρέμβαση του Στρατηγού Γκαλουά
Στόχοι και συνέπειες της επίθεσης της Σερβίας από το ΝΑΤΟ, 10 χρόνια μετά. Βελιγράδι, στις 23 και 24 Μαρτίου 2009.
Λοιπόν, συναντιόμαστε σήμερα για να γιορτάσουμε, η λέξη δεν είναι η καταλληλότερη, μια πολύ θλιβερή επέτειο … Πριν από 10 χρόνια, το 1999, οι δυτικές δημοκρατίες, με επικεφαλής τη Γερμανία, τη Βρετανία και τις ΗΠΑ, τις οποίες ακολούθησε και η Γαλλία, βομβάρδισαν ό, τι απέμενε από την πρώην Γιουγκοσλαβία, με απόλυτη περιφρόνηση του διεθνούς δικαίου, των συμφωνιών του Ελσίνκι σχετικά με το απαραβίαστο των εθνικών συνόρων πρώτα, και έπειτα για το γεγονός ότι αρνήθηκαν την συμμετοχή των Ηνωμένων Εθνών, ήτοι του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, και τελικά, προχώρησαν σε πόλεμο χωρίς καν να ζητήσουν τη γνώμη των εθνικών κοινοβουλίων τους. Εν ολίγοις, μια σειρά από βιασμούς του διεθνούς δικαίου που αφήνει έναν πραγματικά μαύρο λεκέ για την ηθική των δυτικών δυνάμεων που συμπεριφέρθηκαν όπως συμπεριφέρονται οι απολυταρχίες και ακόμα, σε αυτή τη περίπτωση, τις ξεπέρασαν σε μέγεθος.
Γι ‘αυτό πρέπει να σημειωθεί ότι η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας ήταν μια προγραμματισμένη επιχείρηση της Γερμανίας πριν από πολύ καιρό. Δεν επρόκειτο μόνο να περιμένουν το θάνατο του προέδρου Τίτο το 1980, αλλά να προετοιμάσουν τη διαδοχή του, εκμεταλλευόμενοι την αναχώρησή του, να εξαρθρώσουν αυτό το έδαφος το οποίο οι Γερμανοί πίστευαν ότι δεν ήταν έθνος επειδή αποτελούταν από εθνότητες και διαφορετικές θρησκείες. Και εκτός αυτού, όπως το είπα προηγουμένως, η Γερμανία είχε προφανώς το πλεονέκτημα αυτής της εξάρθρωσης.
Έτυχε να είχα έμμεση σχέση με αυτά τα γεγονότα κατά τα έτη 1976 και 1977, καθώς πήγαινα τακτικά στη Γερμανία μετά από προσκλήσεις του Φραντς Γιόζεφ Στράους (ο οποίος ήταν εκείνη την εποχή ο Γερμανός υπουργός Άμυνας , και έπειτα υπουργός Οικονομικών), σε ένα μικρό αγρόκτημα που είχε κοντά στο Μόναχο, όπου συναντιόμασταν, δέκα φίλοι, για να συζητήσουμε τις παγκόσμιες υποθέσεις, για δύο τρεις ημέρες.
Υπήρξε εκπρόσωπος της Μεγάλης Βρετανίας, ένας εκπρόσωπος της Ισπανίας, (της Opus Dei), ένας εκπρόσωπος του Βατικανού και εγώ ήμουν ο Γάλλος της ομάδας. Μιλάγαμε για τα πάντα και τίποτα για δύο τρεις μέρες. Και κράτησα την ανάμνηση από συζητήσεις μεταξύ μας όπου οι Γερμανοί γείτονές μου πίστευαν ότι η Γιουγκοσλαβία δεν είναι βιώσιμη και ότι έπρεπε να ετοιμαστούμε, κατά τη στιγμή του θανάτου του Τίτο, να την αντικαταστήσουμε με μια άλλη εδαφική οργάνωση.
Έτσι οι Γερμανοί, οι οποίοι είναι πολύ καλοί γεωπολιτικοί, ήταν πολύ ευαίσθητοι για αυτή την υπόθεση για τους ακόλουθους λόγους:
1. Από τη γερμανική πλευρά, η επιθυμία να πάρουν εκδίκηση από τους Σέρβους οι οποίοι δύο φορές, το 1914-1918, και 1939-1945, ενωθήκαν με τους Συμμάχους εναντίον τους, ακόμη και την σερβική αντίσταση, η οποία από τον Απρίλιο του 1941 πήρε τον δρόμο των βουνών με τον Μιχαήλοβιτς και μετά με τον Τίτο και κράτησε αρκετές γερμανικές μεραρχίες, που θα χρησιμεύονταν στη Ρωσία, της Μόσχα και στη συνέχεια στο μέτωπο του Στάλινγκραντ. Και, όχι χωρίς λόγο, η Βόννη εκτιμούσε ότι ήταν η σερβική αντίσταση, σε κάποιο βαθμό, που ώθησε τη Γερμανία στην ήττα του δευτέρου παγκόσμιου πολέμου. Έπρεπε λοιπόν να τιμωρηθεί αυτός ο θαρραλέος λαός.
2. Δεύτερη. Έπρεπε να ανταμειφθούν οι Κροάτες και Βόσνιοι μουσουλμάνοι που είχαν ενταχθεί στη ναζιστική Γερμανία, στον στρατό VERMARCHT οι οποίοι κατέλαβαν ορισμένες θέσεις στη Γαλλία, για να τους ευχαριστήσουν για την σύνδεση τους με τη δράση της Γερμανίας, και επομένως να προωθήσουν τους Κροάτες και Βόσνιους μουσουλμάνους.
3. Τρίτη ιδέα της γερμανικής πλευράς, ήταν επίσης τον ενδιαφέρον της Γερμανίας να εισέρθουν η Κροατία και η Σλοβενία στη τροχιά της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας στην οποία ηγούταν η Δυτική Γερμανία, ως το ισχυρότερο μέλος της, και να αποκτήσει με αυτό τον τρόπο οικονομική επιρροή στην δαλματική ακτή μέσω αυτής να πλησιάσει τη Μεσόγειο, παλιό γερμανικό όνειρο με τον παραδοσιακό τροπισμό, η «Αγία Γερμανική Αυτοκρατορία» με βλέψεις προς τις δύο Σικελίες και τη Κεντρική Μεσογείου. Επιπλέον πρέπει να προστεθεί το γεγονός ότι η Γερμανία πίστευε ότι τελικά θα παρέμβαιναν οι ΗΠΑ και αφού κατείχαν τις σημαντικότερες θέσεις στη διοίκηση του ΝΑΤΟ, θα ήταν για εκείνη μια καλή συμφωνία που ετοιμαζόταν, μιλώντας στρατιωτικά.
Αυτοί οι λόγοι, κατά τη γνώμη μου, που ώθησαν τη Γερμανία να παίξει αυτό το ρόλο.
Έπρεπε επίσης να σύρει τη Γαλλία και τις ΗΠΑ σε αυτή την περιπέτεια.
Στη Γαλλία, ο κ. Κολ άσκησε αποφασιστική επιρροή στον πρόεδρο Μιτεράν, ο οποίος ήταν άρρωστος και αδύναμος, δεν είχε εξάλλου άλλη πολιτική παρά να μαζέψει τις αναγκαίες ψήφους για την επανεκλογή του, σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα. Αυτός είναι ο λόγος που ο Μιτεράν, ακολουθούμενος εξάλλου από τον Υπουργό Εξωτερικών του, τον κ. Αλαίν Ζιπέ, ήδη από τον Φεβρουάριο 1994, είχε προσχωρήσει στο συνασπισμό που οι Γερμανοί ήθελαν να συναρμολογήσουν, ενεργώντας υπέρ μιας μουσουλμανο-κροατικής ομοσπονδίας με σκοπό να εκδιώξει τους Σέρβους από τη γη τους, που κατείχαν για αιώνες (περίπου 64% των εδαφών της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης), να πάρουν το 40% για να το δώσει στους μουσουλμάνους, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο αυτή τη τερατώδη ομοσπονδία, και στη συνέχεια, οργανώνοντας και συμμετέχοντας στη πρωτοφανή παραπλανητική εκστρατεία ψεμάτων για την οποία θα μιλήσω σε λίγο. Η γαλλική προσέγγιση ακολούθησε τη γερμανική προσέγγιση.
Στη συνέχεια, παρενέβησαν οι ΗΠΑ. Ήταν αρχικά απρόθυμες, επειδή φοβόντουσαν την μόρφωση του εδάφους, φοβόνταν την ανδρεία της σερβικής αντίστασης κατά της γερμανικής κατοχής 1940-1945, για την οποία ήταν οι ίδιες μάρτυρες κατά τη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Φοβόντουσαν να συρθούν σε μια λεπτή και δύσκολη στρατιωτική περιπέτεια, ειδικότερα από τότε που στοιχειώνονταν από το πετρέλαιο της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράκ, περισσότερο από ό, τι την πορεία του πετρελαίου που θα πέρναγε μια μέρα κατά μήκος του Δούναβη από το Βελιγράδι ή που θα έφτανε μέσω του διάδρομου αριθ. 8 της Κασπίας Θάλασσας μέχρι την ακτή της Αλβανίας, στο Δυρράχιο, από όπου θα ξεκινούσε ένας νέος αγωγός. Αλλά όλα αυτά ήταν μακριά και δεν ήθελαν να δεσμευτούν. Τελικά, υπό τη συνεχή γερμανική πίεση, οι ΗΠΑ άλλαξαν γνώμη και πειστήκαν ότι υπήρχε συμφέρον να συμμετέχουν, και αυτό για τους ακόλουθους λόγους.
Καταρχήν ήθελαν να αποδείξουν στους Ευρωπαίους ότι είναι ανίκανοι να αυτοδιαχειριστούν και ότι μόλις αποχωρούν οι Αμερικανοί, ακολουθεί το χάος, την αταξία και τον πόλεμο, γεγονότα που τους αναγκάσουν (τους Αμερικανούς) να επιστρέψουν στην Ευρώπη. Αυτό αποδείχνει επίσης… ότι το ΝΑΤΟ είναι απαραίτητο!
Δεύτερον, οι ΗΠΑ πίστευαν ότι θα ταπείνωναν περισσότερο τη Ρωσία, η οποία εκείνη τη εποχή βρισκόταν στα χέρια του Γέλτσιν και των συμβούλων του Χάρβαρντ («τα αυγά του Χάρβαρντ»), που ήθελαν να γενικεύσουν την οικονομία της αγοράς στη Ρωσία, ενώ η ίδια η Ρωσία δεν ήξερε καλά καλά για το τι επρόκειτο, συνηθισμένη με το σύστημα της σχεδιασμένης οικονομίας.
Για τις ΗΠΑ, ήταν, επίσης, να επιβάλουν την ηγεσία τους εκεί (στα Βαλκάνια), όπου ο σλαβικός κόσμος έπρεπε να φανερώσει την ενότητα του και την αλληλεγγύη του.
Εξάλλου, (τρίτος λόγος), οι Ηνωμένες Πολιτείες θεωρούνταν ότι η Γερμανία είχε ενηλικιωθεί και ότι κατά βάθος θα ήταν ενδιαφέρον να έχουν στην Βαλκάνια μια στρατιωτικά κατεχόμενη ζώνη, κατά προτίμηση στην Αλβανία, γεγονός που αποδεικνύεται από την εγκατάσταση του διάσημου στρατοπέδου του Bondsteel (στο Κόσοβο) με τέτοιο τρόπο ώστε να βρίσκεται στη πορεία του μελλοντικού διαδρόμου αριθ. 8, που θα έφερνε το πετρέλαιο από την Κασπία Θάλασσα στην Αδριατική.
Και έτσι, για αυτούς τους διαφόρους λόγους, οι ΗΠΑ παρενέβησαν αναλαμβάνοντας την διοίκηση του συνόλου των επιχειρήσεων, προκειμένου να περιθωριοποιηθεί η διοίκηση των Γερμανών, Γάλλων, Άγγλων, Ιταλών, έτσι ώστε να πάρουν το όλο θέμα στα χέρια τους .
Εξάλλου, αυτή η επιχείρηση ήταν πολύ σημαντική για αυτούς, επειδή κατά βάθος ήταν γι ‘αυτούς ένα προηγούμενο σχετικά με τον τρόπο διεξαγωγής των μελλοντικών επιχειρήσεων στο Ιράκ.
Οι επιχειρήσεις στα Βαλκάνια έγιναν ως εξής:
Πρώτον, οργάνωσαν μια τεράστια εκστρατεία παραπληροφόρησης, διηγώντας τα χειρότερα ψέματα, έτσι ώστε τα μελλοντικά θύματα να οδηγηθούν στη δημόσια ετυμηγορία και να μπορέσουν να τα ξυλοκοπήσουν με καθολική συναίνεση. Έπρεπε για αυτό να εφευρίσκουν κάθε είδος αδικημάτων. Ένα πρώτο αδίκημα, το πιο γνωστό, ήταν ο βιασμός 40.000 μουσουλμάνων γυναικών. Τελικά, ο Αμερικανός εμπειρογνώμονας ο οποίος επιθεώρησε τα Βαλκάνια έλεγε ότι δεν ήταν 40.000 αλλά 4.000, μετά μόνο 40 γυναίκες και στο τέλος της έρευνας , δεν είχαν μείνει παρά μόνο τέσσερις γυναίκες…
Οι εφευρέσεις ήταν πολλές, υπάρχει η ιστορία της έκρηξης στην οδό Miskina μπροστά από τον φούρνο, η περίπτωση της αγοράς του Markale (επίθεση), στην οποία κατηγόρησαν ψευδώς τους Σέρβους, ενώ στην πραγματικότητα οι μουσουλμάνους του Σεράγεβο πυροβολούσαν το ίδιο τον εαυτό τους, για τους εαυτούς τους (και μάλιστα ένα μικτό πληθυσμό Σερβο-μουσουλμανικό) για να κατηγορήσουν τους Σέρβους για αυτό το έγκλημα.
Δημιούργησαν επίσης τον μύθο της «κατάληψης» του Σεράγεβο από το σερβικό στρατό και η «ανθρωπιστική» Δύση έλεγε ότι έπρεπε οπωσδήποτε να κάνει κάτι εναντίον αυτής της κατάληψης. Η πόλη του Σεράγεβο ήταν σαφώς, κατά τη γνώμη τους, μια πόλη που δεν πολιορκούταν από τους Σέρβους, που ήταν τελείως λάθος. Μπορώ να καταθέσω. Πήγα εκεί. Έγινα δεκτός από τον Δήμαρχο του σερβικού τμήματος της Σεράγεβο από το της πόλης που μου πρόσφερε ένα γεύμα, επειδή η πόλη ήταν χωρισμένη σε δύο μέρη. Ένα μέρος είχε καταληφθεί από τους μουσουλμάνους της Βοσνίας και το άλλο μέρος από τους Σέρβους. Υπήρξε ανταλλαγή πυρών και στις δύο πλευρές. Δεν υπήρξε, συνεπώς, περικύκλωση της πόλης από τους Σέρβους, ήταν μια εφεύρεση που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Όταν πετάς λάσπη, κάτι θα μείνει για πάντα.
Αργότερα, ήρθε η ιστορία της ψευδούς σφαγής στο Ρατσάκ (Κοσσυφοπέδιο), ισχυριζόμενοι ψευδώς ότι ήταν οι Σέρβοι που έκαναν τη σφαγή, ενώ δεν ήταν αλήθεια, αλλά έδωσε αφορμή για να ξεκινήσουν τους βομβαρδισμούς, να αναλάβουν δράση, να βομβαρδίσουν από τον αέρα αυτή την άτυχη χώρα, συμπεριλαμβανομένου του άμαχου πληθυσμού της Σερβίας (κυρίως) με τη χρήση όπλων με «απεμπλουτισμένο» ουράνιο, χωρίς να λάβουν υπόψη τις μετέπειτα συνέπειες αυτής της επιχείρησης… Εν ολίγοις, να μετατρέψουν αυτό τον λαό σε μαρτυρικό λαό.
Και όλα αυτά έγιναν με τους δέοντες κανόνες. Πρώτον, μεταχειρίζεσαι πολύ σκληρά, κατηγορώντας τον λαό για όλα τα αδικήματα.
Δεύτερον, του δημιουργείς έναν οικονομικό αποκλεισμό για να αποδυναμώσεις τη θέλησή του να αντισταθεί, ό,τι έγινε (για τη Σερβία).
Τρίτον, τους βομβαρδίζεις, έτσι ώστε να μην μπορούν να ανακάμψουν οικονομικά, καταστρέφοντας σχεδόν όλη την οικονομική υποδομή τους, και τέταρτο, τους καταλαμβάνεις, όπως προβλεπόταν από τις συμφωνίες του Ραμπουγιέ. Μόλις εκεί επί τόπου, εκμεταλλευόμενος τη δυστυχία και την απόγνωση στην οποία βυθίστηκε αυτός ο άτυχος λαός, οι κατακτητές θα απαιτήσουν να ορίσει ο λαός πολιτικούς ηγέτες που υποστηρίζουν το σχέδιο του επιτιθέμενου.
Το σύστημα περιλαμβάνει, ως εκ τούτου, τέσσερα μέρη, καθώς σχεδιασμένα και εκτελεσμένα εν γνώσει, με έξυπνο τρόπο, το ένα μετά το άλλο, και του οποίου ένα μέρος χρησιμοποιήθηκε αργότερα στο Ιράκ.
Μπορεί κανείς επίσης να πει ότι η περίπτωση των Βαλκανίων, ήταν για τους Αμερικανούς ένα «μάθημα» στρατηγικής για τις μελλοντικές ιρακινές υποθέσεις. Αυτό τελείωσε με τις βομβιστικές επιθέσεις στο Ιράκ που γνωρίζετε, με τις υπερβάσεις που ξέρετε και τα βασανιστήρια, ιδίως στην απαίσια φυλακή του Αβ Γκράιμπ με τις φρικτές «θεραπείες» της, όλα αυτά είχαν δοκιμαστεί στα Βαλκάνια.
Οι Δυτικοί φέρθηκαν και σε δύο περιπτώσεις όπως φέρθηκαν άλλοτε οι απολυταρχίες του Στάλιν από τη μια πλευρά και του Χίτλερ από την άλλη.
Πρόκειται για μια επιχείρηση που πραγματικά μου έκανε εντύπωση γιατί ήταν ένα είδος μοντέλου που τελικά επικυρώθηκε από την κοινή γνώμη στην οποία είπαν κάθε είδος ιστορίας, στην οποία έκαναν «πλύση εγκεφάλου» μέσω μιας ισχυρής παραπληροφόρησης που επέτρεψε τις υπερβολές κάθε φύσης.
Σήμερα λοιπόν, εξετάζουμε αυτή τη ζοφερή δεκαετία, κατά την οποία οι Ευρωπαίοι έδειξαν ότι είναι ικανοί να αλληλοσκοτωθούν, αν μπορώ να το πω, σε μεγάλο βαθμό από την πρωτοβουλία της Γερμανίας, εξάλλου, μόλις επανανωμένη, το 1990-1991, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, και η οποία δεν βρήκε καλύτερη λύση από το να οργανώσει αυτό το περίφημο πόλεμο.
Επιπλέον, το 1999, μετά τις συμφωνίες του Ντέιτον (Δεκέμβριος 1995), και προπαντός μετά την άρνηση του Μιλόσεβιτς να αποδεχθεί το παράρτημα Β (Ιανουάριος 1999), το οποίο προέβλεπε την κατοχή του εδάφους της Σερβίας, για αόριστο χρονικό διάστημα, από τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ… και ότι το σερβικό κράτος έπρεπε να παρέχει στις κατοχικές δυνάμεις όλες τις εγκαταστάσεις του, τα αεροδρόμια, τους σιδηρόδρομους, τους δρόμους και όλα αυτά δωρεάν, εν ολίγοις σαν να έχει καταπατηθεί η Σερβία… Τιμή στον Μιλόσεβιτς ο οποίος αρνήθηκε αυτές τις συμφωνίες, ακόμη και αν αυτή η κωμωδία του Ραμπουγιέ, οδήγησε στους περίφημους βομβαρδισμούς (από τις 24 Μαρτίου 1999).
Σε αυτή τη θλιβερή περίοδο επιστρέφουμε σήμερα με μεγάλη θλίψη. Ο Δυτικός κόσμος, ενώ δεν το περίμενε κανείς, απέδειξε –και αυτός- ότι ήταν ικανός να διαπράξει τις χειρότερες διεστραμμένες πράξεις, για να καλύψει την γερμανική εμμονή, η οποία είναι να αρθούν όλα τα επακόλουθα, ό, τι απέμενε από τις Συνθήκες των Βερσαλλιών και του Τριανόν, ήτοι την Γιουγκοσλαβία, πρώτα, και στη συνέχεια την Τσεχοσλοβακία.
Αυτό συνέβη, για να μπορέσει η Γερμανία να διαγράψει από τον χάρτη τα πολιτικά και εδαφικά επιτεύγματα που σηματοδοτούσαν την νίκη των Συμμάχων, ώστε να μη μείνει τίποτα.
Η Γαλλία, ανόητα, συνεταιρίστηκε, πράγμα που επέτρεψε, εξάλλου, στον κ. Κολ να δηλώσει ότι το Ντέιτον και κυρίως την συνέχεια, ήταν μια «μεγάλη νίκη» για τη Γερμανία, δήλωση στην οποία θα μπορούσε ο κ. Μιτεράν να προσθέτει, αν την είχε καταλάβει, κάτι που δεν συνέβη, ότι ήταν μια μεγάλη ήττα για τη Γαλλία.
Πρόκειται για υλική ήττα με την εξαφάνιση της Γιουγκοσλαβίας, την εξαφάνιση των σημείων μιας σκληρά κερδισμένης νίκης των Συμμάχων, την σφαγή και το μαρτύριο ενός φιλικού λαού ο οποίος ενώθηκε με μας δύο φορές, και όλα αυτά επιτεύχθηκαν με τη δημιουργία ψευδών επιχειρήσεων, έτσι ώστε να δικαιολογηθούν πράξεις που δεν έπρεπε να γίνουν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Οι Δυτικοί έδειξαν στη προκειμένη περίπτωση γεμάτοι υποκρισία, δεν το περίμενα, ιδιαίτερα από μέρος των ιδρυτών των λεγόμενων «ανθρώπινων δικαιωμάτων», της Γαλλίας, της Αγγλίας και ακόμα και της Γερμανίας.
Αλλά οι παλαιοί δαίμονες, ειδικά ο φιλοπόλεμος δαίμονας της Γερμανίας, επανήλθαν στο προσκήνιο και οδήγησαν στο χάος που υπάρχει τώρα σε αυτά τα εδάφη, είτε στη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας είτε στο Κόσοβο, την καρδιά, την ίδια την προέλευση του πολιτισμού της Σερβίας, που περάσει πλέον στα χέρια των μουσουλμάνων, οι οποίοι κατάστρεψαν σε ελάχιστο χρόνο εκατοντάδες ιστορικά αριστουργήματα της σερβικής θρησκευτικής τέχνης της, και κατέσφαξαν την ίδια την ιστορική προέλευση του σερβικού λαού. Σαν να καταστρέψουν στη Γαλλία, τη κοιλάδα του Λίγηρα και τα κάστρα της, ή αν θέλετε, την Ile de France, που είναι η καρδιά του έθνους.
Είναι λοιπόν μια πολύ θλιβερή στιγμή που περνάμε και δεν ξέρω πώς θα βγούμε ηθικά από αυτή. Τέλος πάντων, δώσαμε την απόδειξη της υποκρισίας μας και δεν μας τιμά καθόλου.
Pierre Marie Gallois.
Οι θεομπαίχτες υποκριτές της Αριστεράς
«Εγώ δε λέγω υμίν μη ομόσαι όλως ….έστω δε ο λόγος υμών ναι ναι ου ου, το δε περισσόν ούτων εκ του πονηρού εστίν»
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μεν ανατρεπτικός αλλά βαθιά πατριωτικός και Ορθόδοξος.
Πολλοί βουλευτές του ορκίστηκαν, σχεδόν όλοι κάθησαν με σταυρωμένα τα χεράκια, οι αποχωρήσεις κλπ αποτελούν θλιβερό παρελθόν, μεταξύ των ορκισθέντων ο θαυμαστής του άθεου δικτάτορα Χότζα Μανώλης Γλέζος και η φίλη του Ιράν κ.Σακοράφα.
Ο Τσίπρας υποκλίθηκε στον αρχιεπίσκοπο του Λαυρεντιάδη.
Από την Δημοκρατική Αριστερά θρησκευτικό όρκο έδωσαν αρκετοί βουλευτές συμπεριλαμβανόμενου και του ευρωπαίου Φώτη Κουβέλη, υπερασπιστή του Μιλόσεβιτς.
Απολαύστε την φωτογραφία των Γλέζου, Λαφαζάνη, Τσίπρα με σταυρωμένα χέρια και σκυφτό κεφάλι.
http://www.nooz.gr/greece/stigmiotupa-apo-tin-orkomosia-tis-voulis-ton-dio-imeron
Για την ευσεβή κα Σακοράφα:
http://cohen.gr/newsite/index.php?option=com_content&view=article&id=998:free-gaza-&catid=34:middle-east&Itemid=60
Είναι επίσης βέβαιο ότι η Σοφία Σακοράφα συμμετείχε σε συνέδριο για το παλαιστινιακό στην Τεχεράνη στις αρχές Μαρτίου του 2009, και σε εκδήλωση της Ιρανικής Πρεσβείας με θέμα την Γάζα τον Ιανουάριο του 2010. Στην ίδια εκδήλωση τον Ιανουάριο συμμετείχε και ο καθηγητής Βαγγέλης Πισσίας ενός των συντονιστών της Free Gaza στην Ελλάδα. Δηλαδή αυτοί οι δύο άνθρωποι που τόσο κόπτονται δήθεν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των Παλαιστινίων, συμμετείχαν χωρίς αιδώ σε εκδηλώσεις του ιρανικού καθεστώτος μετά τα βίαια επεισόδια, τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τις προφυλακίσεις και τον βασανισμό αντιφρονούντων εκεί. Η απορία αυτή είναι ακόμα μεγαλύτερη για την Σοφία Σακοράφα .
Μήπως έχουμε υπερτιμήσει τον κ. Γλέζο;
http://www.zougla.gr/blog/article/523736
Φώτη βάστα γερά
άλλο κυβέρνηση αγαπητοί κι άλλο Εξουσία.
έχετε μπερδευτεί.
Δεν είναι κακό, το αυτό ισχύει για το πλήθος, την πλειοψηφία.
Εκτός κι αν ο Συριζα, «χτίσει» την εξουσία του όπως το ΠΑΣΟΚ.
Διορίζοντας.
Αλλά από την άλλη, αυτό δεν είναι Αριστερά.
Να εξηγούμαστε!
Πράγματι «άλλο κυβέρνηση αγαπητοί κι άλλο (πολιτική) Εξουσία»
Η αντιπαλότητα και οι σφοδρές επιθέσεις που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ, όταν γίνεται βάσιμη η πιθανότητα να «κυβερνήσει» δείχνουν ότι μάχη για την εξουσία και η μάχη για την κυβέρνηση μπορεί να είναι διαφορετικά, αλλά δεν είναι άσχετα μεταξύ τους ζητήματα…
Σε αργία οι τρεις δικαστές που εμπλέκονται στο δεύτερο «παραδικαστικό»;
11.05.2012
Ερώτημα στο Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου απέστειλε ο υπουργός Δικαιοσύνης, Μιλτιάδης Παπαϊωάννου, με το οποίο τους ζητά να αποφανθούν εάν θα τεθούν ή όχι σε αργία οι τρεις δικαστές που εμπλέκονται στο αποκαλούμενο «κύκλωμα ακινήτων» ή αλλιώς στο «δεύτερο παραδικαστικό» κύκλωμα.
Η Εισαγγελία απήγγειλε αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα σε περισσότερα από 20 άτομα για την υπόθεση του «κυκλώματος ακινήτων» στην οποία εμπλέκονται ένας πρόεδρος εφετών, μια εφέτης, ένας εισαγγελέας πρωτοδικών, ένας αρχιμανδρίτης, δικηγόροι, εφοριακοί, τραπεζικοί υπάλληλοι, δικαστικοί επιμελητές, καθώς και αστυνομικοί, ενώ πρωταγωνιστικό ρόλο φέρεται να έχει και ένας πολιτικός μηχανικός.
Μάλιστα, στις 31 Μαΐου 2012 συγκαλείται η Ολομέλεια των Εφετών προκειμένου να αποφασίσει εάν η υπόθεση θα ανατεθεί ή όχι σε εφέτη-ανακριτή. Το γεγονός αυτό καταδεικνύει την σοβαρότητα και το μέγεθος της υπόθεσης.
Τα μέλη του «δεύτερου παραδικαστικού» κυκλώματος φέρονται να συνέστησαν περισσότερες από 150 εικονικές εταιρείες, με αντικείμενο την αξιοποίηση ακινήτων, μέσω των οποίων παραπλανούσαν ιδιώτες, υποσχόμενοι ότι θα μεσολαβούσαν σε υποθέσεις πλειστηριασμών ώστε να αποφευχθούν οι κατασχέσεις, με αποτέλεσμα να χάνονται οι περιουσίες των θυμάτων τους.
Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ
Ανατροπή, σε σχέση με τις τελευταίες σφυγμομετρήσεις, καταγράφεται σε δημοσκόπηση της εταιρείας Marc που θα παρουσιαστεί στο δελτίο ειδήσεων του ALPHA, σύμφωνα με την οποία η Νέα Δημοκρατία είναι πρώτη, με δεύτερο τον ΣΥΡΙΖΑ και τρίτο το ΠΑΣΟΚ.
Στην πρόθεση ψήφου, η ΝΔ συγκεντρώνει 23,1%, ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθεί με 21% και το ΠΑΣΟΚ με 13,2%. Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες φτάνουν στο 7,2%, η Δημοκρατική Αριστερά στο 5,6%, το ΚΚΕ στο 5,1% και η Χρυσή Αυγή στο 4,3%.
Με αναγωγή, η ΝΔ συγκεντρώνει 26%, ο ΣΥΡΙΖΑ 23% και το ΠΑΣΟΚ 14%.
Λογικό.
Οι δεξιοί ψηφοφόροι, κάποια στιγμή θα αντιδρούσαν.
Ο κ.Σαμαράς έκανε σήμερα άθλια επίθεση στο ΣΥΡΙΖΑ φορώντας μια μάσκα μίσους.
Θα σηκώσει ο Αλ.Τσίπρας το γάντι να τον ρωτήσει για τα Μυστικά Κονδύλια του Υπ.Εξωτερικών;
Θα αποκτήσουμε επιτέλους μια Αριστερά που θα τολμάει να υπερασπιστεί τη διαφάνεια στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος;
Θα περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ από τις ανέξοδες ατάκες σε θέματα ουσίας;
Αφού δεν το έκανε μέχρι στιγμής, ποιοι λόγοι μπορούν να συντρέξουν για να το κάνει τώρα;
Έχω απηυδήσει να σε ακούω συνεχώς να επιμένεις – και καλά κάνεις – πάνω στο θέμα αυτό.
Και θα σκάσω, διότι δεν μπορώ να καταλάβω από ποιο κλαπέτο προέρχεται αυτή η βουβαμάρα του!
Ψηψιζουμε αριστερα για την ανατροπη.
Δεν θα της δωσουμε χρονο ανοχης.
Θα την κρινουμε απο το πρωτο νομεσχεδιο.
Τι ζητάει από την αριστερά ο μέσος ψηφοφόρος της? Ζητάει την ακύρωση όλων των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών , ζητάει την επιστροφή σε ένα χρεοκοπημένο παρελθόν. Και καλά το ΚΚΕ ζει στο 1917 , ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι τόσο συντηρητικός εγώ δεν το περίμενα. Θέλει να τα αλλάξει όλα αφήνοντας τα πάντα όπως ήτανε!
Η δε επαφή του με τα λαϊκά στρώματα μηδενική στην ουσία , τους εκπροσωπεί στα λόγια στρεφόμενος στην πραγματικότητα εναντια στα πραγματικά τους συμφέροντα.
Έχει στηρίξει τα κεκτημένα από ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ Ταξί , ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ φαρμακείων , ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ φορτηγών , μεγαλοαγρότες , συμβολαιογράφους , δημοσιογράφους και πολλές άλλες ομάδες που καμία σχέση με τον φτωχό δεν έχουν , στις περισσότερες των περιπτώσεων τα συμφέροντα τους συγκρούονται με αυτά των φτωχών. Έχει δημιουργήσει ένα σύστημα στα πανεπιστήμια που οδηγεί φοιτητές που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να εγκαταλείπουν μαζικά τις σπουδές τους μη μπορώντας να χρηματοδοτήσουν τις καθυστερήσεις στο πτυχίο που το μπάχαλο δημιουργεί. Ήταν εναντίον στην καθιέρωση εισοδηματικών κριτηρίων στα επιδόματα , ήθελε δηλαδή να δίνει το χρεοκοπημένο Ελληνικό κράτος λεφτά σε ανθρώπους που δεν τα έχουν ανάγκη , μειώνοντας φυσικά τα διαθέσιμα ποσά για τους φτωχούς. Δεν θεωρούσε ότι πρέπει να καταργηθούν οι ρυθμίσεις για εθελούσιες , πρόωρες και χαριστικές συντάξεις (ανύπαντρες κόρες…) , επέμενε δηλαδή στο να δίνουμε συντάξεις σε υγιείς σαραντάρηδες εύπορους πολίτες! Την ίδια στιγμή τα χρεοκοπημένα ταμεία δίναν συντάξεις πείνας σε ανθρώπους που δούλεψαν από τα δεκαπέντε τους ως τα εβδομηνταπέντε!
Φυσικά δεν είναι τυχαίο που τα κόμματα της αριστεράς καταλήγουν να υπερασπίζουν τα συμφέροντα της μεσαίας τάξης κόντρα στα συμφέροντα των φτωχών , ο λόγος είναι ο λεγόμενος «νόμος του Director» (από αυτόν που ανέλυσε το φαινόμενο τον Aaron Director).
Τα κόμματα αν θέλουν να επιβιώσουν και να δημιουργήσουν κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων πρέπει να απευθυνθούν στην μεσαία τάξη και όχι στους φτωχούς , μια και οι φτωχοί εκτός από μηδενική οικονομική επιφάνεια έχουν και μηδενική πολιτική επιρροή. Σύμφωνα με τον Director οι λόγοι που τους κάνουν να μην έχουν οικονομική επιφάνεια τους κάνουν να μην έχουν και πολιτική επιρροή.
Έχουμε δηλαδή φτωχούς χωρίς εκπροσώπηση , μια διοικούσα μεσαία τάξη που στήνει το παιχνίδι για πάρτι της και την τάξη των πλουσίων που δεν εκπροσωπείται πολιτικά αλλα δεν την ενδιαφέρει και πολύ γιατί πολύ απλά είναι πλούσιοι (αυτό δε που της λείπει σε πραγματική πολιτική επιρροή μπορεί να το αγοράσει συνδιαλλασομενη κάτω από το τραπέζι με την εξουσία).
Ο ψηφοφόρος της μεσαίας τάξης στρέφεται στην αριστερά για να διατηρήσει τα κεκτημένα δικαιώματα του εις βάρος των φτωχών και παράλληλα έχει και την συνείδηση του ήσυχη μια και ο στείρος καταγγελτικός λόγος , τα κούφια ευχολόγια και ο λαϊκιστικός συναισθηματισμός που πουλάει η αριστερά τον κάνει να νιώθει καλά για την επιλογή του αυτή. Η αριστερά παρέχει το συναισθηματικό άλλοθι στον καταπιεστή για να μπορεί να κοιτάει στα ματια τον καταπιεζόμενο , να νιώθει μάλιστα και σωτήρας του! Στα Yiddish αυτό το λένε Chutzpah ,το κακώς εννοούμενο θράσος δηλαδή.
Πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση
Παρελειψα να γραψω οτι η αριστερα που εγω καταλαβαινω, θα εκανε υπουργειο θρησκευματων με υπουργο τον Λασκαρατο, η τον Φιλτατο Σταυρο, η εμενα αν ηξερα λιγα γραμματα..
Χωρις πλακα.
Ορέ Ροϊδολασκαράτοι
έχετε μαιλ ορέ …!
Δεκαέξι οι υπουργοί της κυβέρνησης, δεκαεπτά οι παπάδες στη Βουλή
Μόλις που χώρεσαν στον «άμβωνα» του Κοινοβουλίου. Λίγο ακόμη και θα πατούσαν τα πετραχήλια τους.
Θα μπορούσε να γίνει και ανέκδοτο: πόσοι παπάδες χρειάζονται για να ορκίσουν μια Βουλή με ζωή 48 ωρών; Η απάντηση, αν μετρήσαμε σωστά ή δεν είχε πάει κανείς τουαλέτα εκείνη την ώρα, είναι δεκαεπτά. Να τους μετέφερε άραγε πούλμαν ή να έκαναν τη διαδρομή Μητροπόλεως – Σύνταγμα με το Μετρό
http://www.inews.gr/256/dekaexi-oi-ypourgoi-tis-kyvernisis-dekaepta-oi-papades-sti-vouli.htm