λίγα λόγια
© Leo Burnett Contemporary Art
Θα έπρεπε να αναθεωρηθούν, να εκσυγχρονιστούν κι επισήμως τα λεξικά μας, να συγχρωτιστούν ίσως, με τις νέες σύγχρονες αντιλήψεις περί της πολυπλόκαμης λέξης Αξιοπρέπεια. Αν θέλουμε να συνεχίσουμε συντηρώντας μια ικμάδα ελπίδας για το μέλλον το δικό μας και της χώρας που μας έλαχε πατρίδα, ο πολιτισμός, το απαραίτητο αυτό συστατικό θα έπρεπε να διαπερνά –και πρέπει να το υπερασπιστούμε πάση θυσία- όλη τη κοινωνία, όλα τα στρώματα και τάξεις, έστω κι αν τη θεωρούμε ιδεολογικά μια προσωρινή, αστική, λειψή, άδικη, ανάπηρη ή κουτσουρεμένη δημοκρατία. Τα μέσα της συντήρησης, του εμπλουτισμού, της προόδου, ή και της συστημικής ανατροπής της, προϋποθέτουν πολιτισμό.
Τελευταία, ο πολιτισμός αυτός, συστηματικά και κατ’ εξακολούθηση, βιάζεται, παραβιάζεται, διαστρεβλώνεται κυρίως μέσα από τον παραγόμενο κυβερνητικό (και όχι μόνο) πολιτικό λόγο. Το ψέμα απέκτησε όγκο, εγκυρότητα, αξιοπρέπεια και κύρος, παρουσιαζόμενο πάντα ως μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Και εάν αυτός ο παραγόμενος λόγος είχε· ως μοναδικό σκοπό τη λογοτεχνική παραγωγή, την τέχνη, θα είχε λόγο ύπαρξης, δεν θα έβλαπτε παρά μόνο τους παιδευτικά αδαείς, όμως η συγκεκριμένη, συστηματική μετατροπή του Ψεύδους σε αληθινό γεγονός, προς εξαπάτηση της κοινωνίας, βλάπτει, προκαλεί, είναι ανήθικη.
Τρανά παραδείγματα ανήθικου πολιτικού λόγου έχουμε πάμπολλα, δόξα τω Θεώ η χώρα μας, παράγει ίσως, πολύ περισσότερες ποσότητες από αυτές που της αναλογούν.
Η χώρα δεν βιώνει μόνο οικονομική κρίση.
Από τον επίσημο εξορκισμό της αναδιάρθρωσης πριν δύο χρόνια, προσπερνούμε χωρίς καμία αναφορά την ασκούμενη πολιτική της ενδιάμεσης περιόδου, απ’ ευθείας στο σημερινό… θρίαμβο της «Νέας Εποχής». Τα πεπραγμένα της ενδιάμεσης αυτής περιόδου ξεχάστηκαν, πετάχτηκαν στη λήθη. Η καταστροφή μετονομάζετε θρίαμβος, η βιαιότητα προοπτική ανάπτυξης, η μείωση μισθών, συντάξεων, το άδικο τσαλαπάτημα των αδυνάτων, βαφτίζεται εξυγίανση.
Τα δισεκατομμύρια ευρώ, του παρελθόντος, του παρόντος και του άμεσου μέλλοντος προς ενίσχυση των τραπεζών μετονομάσθηκε –μέσω μιας ανήθικης ρητορικής σαν «πακέτο πολύ σκληρότερο για τις τράπεζες αλλά πολύ πιο ισορροπημένο και δίκαιο»…
Κανένας ηθικός ενδοιασμός δεν στάθηκε εμπόδιο στον εθνικό μας ρήτορα να ξεστομίσει «Μεταξύ έθνους και τραπεζιτών επιλέγουμε το έθνος»
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Tι θέλετε να πείτε μεσιέ;
Ριχάρδος Σωμερίτης
Το Αγιο Κατάρ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 27/10/2011,
Ενώ περιμέναμε τις Βρυξέλλες, Τα «Νέα» επιβεβαίωσαν την περασμένη Δευτέρα ότι πλούσιοι Έλληνες αγοράζουν σπίτια στο Λονδίνο. Πώς; «Σηκώνουν τα χρήματά τους από τις ελληνικές τράπεζες και, βαδίζοντας στα χνάρια Ρώσων και Αράβων, έχουν γίνει οι καλύτεροι πελάτες των μεσιτικών γραφείων». Οι καλύτεροι; Αυτό είναι λιγότερο γνωστό. Αλλά το σχετικό ρεπορτάζ, που στηρίζεται σε έρευνα των «Sunday Times» περιλαμβάνει και δύο άλλες πληροφορίες. Ότι οι αγορές αυτές αφορούν διαμερίσματα και οικοδομές αξίας άνω των τριών και βάλε εκατ. λιρών. Και κυρίως, αυτήν: στους ευτυχείς αγοραστές περιλαμβάνονται και «υψηλόβαθμα στελέχη της ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος».
Δηλαδή, «δημόσιοι υπάλληλοι». Και ενώ ο, τι έχει σχέση με την εκκλησιαστική περιουσία υπόκειται σε πολύ μικρή φορολόγηση.
Ποια μπορεί να είναι, αν υπάρχουν, αυτά τα «υψηλόβαθμα» στελέχη, προφανώς Μητροπολίτες και ηγούμενοι; Με ποια χρήματα αγοράζουν πολυτελείς κατοικίες στο πανάκριβο Λονδίνο; Και είναι πραγματική η πληροφορία; Δεν τα γνωρίζω όλα αυτά. Όπως δεν γνωρίζω ποιοί είναι αυτοί που με τις αγορές τους στη βρετανική πρωτεύουσα (για δες τι γίνεται) «ωθούν τις τιμές προς τα πάνω». Όπως δεν γνωρίζω, αλλά το ελπίζω χωρίς να το πολυπιστεύω, ότι το ΣΔΟΕ ψάχνει το θέμα.
Τα «Νέα», την επομένη, δηλαδή την Τρίτη, μας πληροφόρησαν ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος πήγε στο Κατάρ για μπίζνες. Θέλει να προτείνει σε αυτό το ΙΧ κράτος ευκαιρίες επενδύσεων για την αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας με στόχο – λένε – την ανάπτυξη του φιλανθρωπικού της έργου και όχι φυσικά κάποια διαμερίσματα στο Λονδίνο ή άλλού.
Όπως είναι γνωστό, η Εκκλησία δηλώνει ότι δεν έχει μεγάλη περιουσία, ότι μάλιστα είναι φτωχή και με την κρίση έγινε φτωχότερη γιατί τα παγκάρια μένουν σχεδόν άδεια – αλλά για τα «τυχερά» δηλαδή τους γάμους, τα βαφτίσια και τις κηδείες ουδείς λόγος. Να όμως που μαθαίνουμε ότι ο Αρχιεπίσκοπος πήγε στο Κατάρ με ένα κατάλογο 900 σημαντικών και δελεαστικών ακινήτων προς αξιοποίηση κάθε λογής.
Η επίσημη θέση της Εκκλησίας, που έχει το μερτικό της στα ελλείμματα γιατί δεν διαφέρει πολύ από τις όσες «κακές» ΔΕΚΟ. είναι ότι δεν θα επιτρέψει η όποια περιουσία της να πάει στο Δημόσιο για να γεμίσουν οι οικονομικές τρύπες του. Θέλει η περιουσία αυτή να χρηματοδοτήσει τα αγαθοεργή της, που χρηματοδοτούν ήδη οι κάθε λογής φοροαπαλλαγές και μερικές φορές κάποιες φορολογικά ύποπτες χορηγίες. Δεν δέχεται να αναλάβει, έστω και ως ένα ποσό, τη μισθοδοσία των κληρικών κάθε βαθμού, δηλαδή, αν υπάρχουν, ακόμα και εκείνων που αγοράζουν σπίτια στο Λονδίνο. Ανάμεσα στο ελληνικό δημόσιο και την οικογενειακή εταιρεία που ονομάζεται Κατάρ, προτιμά, όπως άλλοι, την οικογενειακή εταιρεία. Αυτό θα πει πατριωτισμός.
Το γνωρίζω: πάλι θα βρεθεί κάποιος Άνθιμος, που αρνείται ότι είναι μεγάλη η εκκλησιαστική περιουσία διότι το 1821 ήταν απείρως μεγαλύτερη (!!!) και κάποιοι φανατικοί του Μεσογαίας που σαν τον Χριστόδουλο εμφανίζεται σαν το αιώνιο θύμα των εχθρών, για να με περιλούσουν αλλά δεν πειράζει. Αυτό που πειράζει είναι η θλιβερή «κατάσταση». Και η κυβερνητική ανοχή αν όχι συνενοχή.
ναι, αλλά χορτάσαμε από «το φιλότιμο του Έλληνα»
Μα δεν είχαμε ποτέ οικονομική κρίση. Κρίση αξιών είχαμε, έχουμε και θα έχουμε. Κι ο μόνος τρόπος να το «φτιάξεις» είναι να επαναφέρεις την δικαιοσύνη που – παραφράζοντας τον ‘V’ – έχει πάρει διακοπές διαρκείας από την χώρα.
Αναρωτιέμαι γιατί ο Βενιζέλος, αφού ήθελε να σώσει την χώρα, έφυγε από το υπουργείο δικαιοσύνης και πήγε στο οικονομίας. Όσους φόρους και να μου βάλουν, αν μπορώ δεν θα πληρώσω μέχρι να πιάσουν τον Ψωμ. , να γκρεμίσουν το μεγαλύτερο ακίνητο της Ελλάδος του Λατσ., να βάλουν φυλακή τον Τσουκ., κλπ κλπ κλπ.
Όσο δεν επαναφέρουν την δικαιοσύνη σε αξιοπρεπή επίπεδο, δεν πρόκειται κανένα απολύτως μέτρο, βρε κι από τον Θεό τον ίδιο να έρθει, να πιάσει. Γιατί απλούστατα δεν με πείθει.
Οι λέξεις αυτή τη στιγμή δεν βοηθούν παρά το θυμικό του…Λαού
(βλέπε βρισίδια προς Πρόεδρο),
ο οποίος σε αναζήτηση εξιλαστήριου τράγου
και αδυνατώντας να αντικρίσει τον εαυτό του,
ζητά εκλογές χα!
Ας το δούμε κι αυτό το θεατρικό!
για την τέρψη σίγουρα κι όχι το διδακτικό του χαρακτήρα,
καθώς ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος….
Δὲν εἶναι φαινόμενο τῶν τελευταίων χρόνων. Οἱ ἀντιλήψεις μας ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἐπηῤῥεάζονται ἀπὸ τὸν Χριστιανισμό, μία θρησκεία προετοιμάζουσα γιὰ κάποιον ἄλλο κόσμο, ἀλλὰ ὄχι αὐτὸν ἐδῶ.
Ἡ Καινὴ Διαθήκη εἶναι τὸ βιβλίο γιὰ τὸ ὁποῖο ὁ μέσος ἄνθρωπος γνωρίζει τὰ πλεῖστα.
Ἀρετὴ θεωρεῖται ἡ ταπεινοφροσύνη, ἐν ᾧ πρότυπα ἀξιοπρέπειας καὶ κάθε λογῆς αὐτοκλήτων ἐκλεκτῶν εἶναι τὸ χριστιανικὸ ἱερατεῖο, τὸ ὁποῖο λόγῳ τῶν ἀντιλήψεών του εἶναι ἐπηρμένο. Τὸ ἱερατεῖο νομίζει ὅτι εἶναι ἰσχυρότερο τῆς Φύσεως, ἐπειδὴ ὑποτίθεται ὅτι ἐκπροσωπῇ τὸν ἄναρχο δημιουργό της.
Ὁ χριστιανισμὸς διδάσκει ὅτι ὁ Κόσμος μας εἶναι κακὸς καὶ ψεύτικος.
ΟἹ περισσότεροι ἢ παραιτοῦνται ἀπὸ τὴν προσπάθεια ἀποκτήσεως ἀρετῆς ἢ διαλέγουν τὸν χριστιανισμὸ τὸν φύσει ἀκατάλληλον.
…πρόσχομεεεεεεν
Έχω την γνώμη ότι η έννοια κλειδί είναι η ντροπή. Ποιο είδος ανθρώπου όμως έχει ανακηρύξει την έλλειψη ντροπής σε αρετή; Ασφαλώς ο ταπεινόφρων άνθρωπος.
Ο Χριστός, οι πατέρες της χριστιανικής θρησκείας και οι άγιοι της Ορθοδοξίας εξύψωσαν την «αρετή» της ταπεινοφροσύνης σε μεγίστη των αρετών. Τι θα πει όμως στην ελληνική γλώσσα ταπεινός; Θα πει, χαμηλός, κοντός, που έχει υποστεί μείωση της υπερηφάνειάς του, πειθήνιος, άτολμος, λυπημένος.
Ο ταπεινός άνθρωπος δεν ντρέπεται, παρά μόνον όταν παραβεί τις εντολές του θεού του. Δηλαδή τις εντολές των ιερέων του Θεού του. Όλα τα περιμένει από τον θεό του. Για τον λόγο αυτόν είναι ο κατ΄εξοχήν ζητιάνος (αναξιοπρεπής και ξεδιά-ντροπος). «Κύριε ελέησον». Ο homo sapios zitianus cristianicus
Περισσότερα: http://www.athriskos.gr/modules/news/article.php?storyid=2246