Διαμαντοπούλου: Θρήσκευμα στα σχολικά απολυτήρια

Σκηνοθετικοί αυτοσχεδιασμοί στο μπουλούκι του ΓΑΠ

Ευσεβές ζεύγος προσευχόμενο (μυστικά) για την αποπληρωμή των στεγαστικών δανείων Δήμητρας Λιάνη Παπανδρέου και οικογενείας Άκη Τσοχατζόπουλου και για την επιτυχή έκβαση των σπουδών του υιού Μαντέλη. Εδώ είναι Μπαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε.

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Θα θυμόσαστε ασφαλώς την παρουσία του κ. Καμίνη, Συνηγόρου του Πολίτη, στο Υπουργικό Συμβούλιο (7.10.2009). Ο θιασάρχης Γ.Παπανδρέου θέλησε έτσι να δώσει το μύνημα πως θα σεβαστεί τον θεσμό αυτό που προστατεύει τον πολίτη από τον αυταρχισμό της Εξουσίας. Αργότερα ο σκηνοθέτης συμβούλευσε να κληθεί και ο αρχιεπίσκοπος του αμαρτωλού Βοιωτοπεδίου κ. Λιάπης, Λογικά οι θεατές θα έπρεπε να έχουν αποδοκιμάσει αυτόν τον εμπαιγμό αφού ο θίασος άλλαζε το νόημα του έργου στέλνοντας το αντίθετο από πριν μήνυμα, δηλαδή εκπέμποντς τον συμβολισμό της φοροδιαφυγής, της καταπάτησης, της απάτης, της αυθαιρεσίας, της θρησκοληψίας, της μισαλλοδοξίας,. Δυστυχώς το κοινό δεν έχει θεατρική παιδεία και οι αντιφάσεις του σκηνοθέτη δεν δέχτηκαν τα πυρά της κριτικής.

Θα θυμόσαστε ασφαλώς πως με την ανάληψη του ρόλου της Υπουργού Αμάθειας και Θρησκοληψίας η κα Διαμαντοπούλου, προειδοποίησε όσους δασκάλους τολμήσουν να πιέσουν τη θρησκευτική συνείδηση των μαθητών: “Να καταγγέλλουν στο υπουργείο τους δασκάλους και τους καθηγητές που επιβάλλουν σε παιδιά να συμμετέχουν στην πρωινή προσευχή και στον εκκλησιασμό κάλεσε χθες γονείς και μαθητές η υπουργός Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου. Στο πλαίσιο εκδήλωσης του «Συνηγόρου του Παιδιού», με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Κατά της Παιδικής Κακοποίησης –και θέμα «Σχολικοί κανονισμοί και δημοκρατική συνείδηση στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση»–, μια νεαρή μαθήτρια έθιξε το ζήτημα του υποχρεωτικού εκκλησιασμού και προσευχής, απευθυνόμενη στην υπουργό, κάνοντας λόγο για «καταναγκαστική εργασία. Είναι ένα θέμα που απασχολεί πολλούς μαθητές. Ενώ τα σχολεία θεωρούνται ως χώροι ελεύθερης έκφρασης, μας επιβάλλεται να παρευρισκόμαστε στην προσευχή», είπε συγκεκριμένα η μαθήτρια, ζητώντας την άποψη της κ. Διαμαντοπούλου«. («Απογευματινή«)

Πριν να λαλήσει όμως τρεις φορές ο πετεινός, η υπουργός με “εξαιρετικά επείγον” φιρμάνι που εξαπέλυσε στις 23/6/2010 στα σχολεία, μέσω του κ. Β. Κουλαϊδη, της Διεύθυνσης σπουδών δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, διευκρινίζει πως στα απολύτήρια πρέπει να αναγράφεται το θρήσκευμα των μαθητών. Έγραψε στα παλιά της τα παπούτσια την απόφαση 77Α/2002 (αρ. πρωτ. 1143Α/25-6-02) της υπό τον κ.Δαφέρμο “Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα”, ορίζοντας πως η θρησκευτική συνείδηση των μαθητών-γνήσια ή πλαστή-πρέπει να φακελώνεται στα κρατικά έγγραφα ώστε να την γνωρίζει ο χωροφύλακας, ο εργοδότης και ο δικαστής. Ζητά η υπουργός από τους καθηγητές να καρφώνουν τους μαθητές τους δια βίου στα σχολικά πιστοποιητικά αν δηλώνουν ορθόδοξοι ή όχι. Ξέχασε πως ο πρώην αρχηγός της ο κ. Σημίτης (προϊστάμενος των κ.κ.Τσουκάτου-Μαντέλλη-Τσοχτζόπουλου-Πανταγιά), ο άνθρωπος που μπούκωσε την Εκκλησία με προνόμια και φοροαπαλλαγές για να σγοράσει τις ψήφους των θρησκόληπτων, παρίστανε πως τάχα ενδιαφερόμενος για τα ανθρώπινα δικαιώματα, καταργούσε με τη θέλησή του-στην ουσία εξαναγκάστηκε από την Ε.Ε. -το δικαιώμα του αστυνόμου να πιστοποιεί τη θρησκευτική συνείδηση των πολιτών στις ταυτότητες.

Αναρωτιέμαι αν οι ενήλικοι πρέπει να προστατεύονται μια φορά από τις αυθαιρεσίες της ελοχεύουσας θρησκευτικής μισαλλοδοξίας (που έστησε τρελλό υποκριτικό χορό γύρω από τις ταυτότητες μέχρι τη νίκη της ΝΔ), πόσες φορές πρέπει να προστατεύονται οι ανήλικοι που στο κάτω κάτω δεν έχουν διαμορφωμένη θρησκευτική συνείδηση; Προειδοποιούσε μάλιστα ο κ. Δαφέρμος και οι εκλεκτοί Νομομαθείς του: ”...ο απολυτήριος τίτλος χρησιμοποιείται από τον κάτοχό του ως τυπικό προσόν για ποικίλες χρήσεις εκτός σχολείου (π.χ. για συμμετοχή σε εξετάσεις και διαγωνισμούς, και για εξεύρεση εργασίας). Στην τελευταία αυτή περίπτωση, η αναγραφή του θρησκεύματος στο απολυτήριο – όπως άλλωστε και η μη συμπλήρωση του σχετικού πεδίου εάν υπάρχει – θα μπορούσε επιπλέον να εκθέσει τον κάτοχο του απολυτηρίου σε διακρίσεις με βάση τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις, ενδεχόμενο το οποίο, σύμφωνα με την παράγραφο 1 του άρθρου 13 του Συντάγματος, η έννομη τάξη καλείται πάση θυσία να αποτρέψει. Το συμπέρασμα που προκύπτει από τα ανωτέρω είναι ότι τόσο ως προαιρετική, όσο και πολύ περισσότερο ως υποχρεωτική, η αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους σπουδών δεν είναι νόμιμη, διότι αντιβαίνει προς την θεμελιώδη αρχή της αναγκαιότητας της επεξεργασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα (άρθρο 4 § 1 β΄ ν. 2472/1997). Το σχετικό πεδίο (ένδειξη) θα πρέπει συνεπώς να διαγραφεί…”

Τέλος η Αρχή ζητούσε: “Απευθύνει σύσταση, προειδοποιεί και καλεί τον υπεύθυνο επεξεργασίας του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, μέσα σε εύλογο χρόνο – και πάντως όχι περισσότερο απ’ όσο είναι αναγκαίος για την τροποποίηση των σχετικών ρυθμίσεων και την προσαρμογή των σχετικών πρακτικών – να συμμορφωθεί προς το περιεχόμενο της παρούσας απόφασης και, ειδικότερα:

1. Να μεριμνήσει για την άμεση τροποποίηση των σχετικών ρυθμίσεων και να λάβει και κάθε άλλο αναγκαίο μέτρο προκειμένου να μην αναγράφεται, ούτε να επιτρέπεται η αναγραφή του θρησκεύματος στους απολυτήριους τίτλους σπουδών δημοτικής και μέσης εκπαίδευσης.

2.Να εκδώσει κάθε αναγκαία οδηγία προς τις οικείες εκπαιδευτικές αρχές και τους διευθυντές των σχολείων ώστε, εφεξής, από τους γονείς ή κηδεμόνες που επιθυμούν τα παιδιά τους να απαλλαγούν από το μάθημα των θρησκευτικών να μην ζητείται να δηλώνουν, αν είναι άθρησκοι, ετερόδοξοι, αλλά να ασκούν το δικαίωμά τους αυτό, κατ’ επίκληση των πεποιθήσεών τους και χωρίς να προβαίνουν σε καμία περαιτέρω διευκρίνιση”... http://tosyntagma.ant-sakkoulas.gr/praxeis/print.php?id=688

Συμπέρασμα:
Η χαρούμενη παρέα του ΓΑΠ που μας κυβερνά, δεν έχει αρχές. Κοροϊδεύει, αυτοσχεδιάζει και πέφτει σε συνεχείς αντιφάσεις. Το ίδιο ακριβώς σχήμα των αυτοσχεδιασμών, της υποκρισίας και των αυτοδιαψεύσεων, που ακολουθεί και στην Οικονομία.

Τι καλό μπορεί να περιμένει κανείς από αυτούς τους ανθρώπους;