Δημοσιεύθηκε η απόφαση από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ροδόπη. Η λίμνη Βιστωνίδας ανήκει πλέον στο Δημόσιο. Τέλος. Η απόφαση αυτή είναι καταπέλτης για τις διεκδικήσεις του ηγούμενου Εφραίμ, διότι αναφέρει ότι «η Μονή δεν απέκτησε κυριότητα ούτε μέσω χρησικτησίας, αν και νέμεται μέχρι σήμερα παραλίμνιες εκτάσεις».
Μόνο που για να βγει η Απόφαση, βγήκε με το στανιό, κράτησε 5 ολόκληρα χρόνια
Ισχυρό όπλο στα χέρια του Δημοσίου αποτελεί η απόφαση-«φάντασμα» του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Κομοτηνής για τη λίμνη Βιστωνίδα, που μετά από 5 χρόνια αλλά και τις αποκαλύψεις του ALPHA επιτέλους δημοσιεύθηκε. Σύμφωνα με την απόφαση η κυριότητα της λίμνης και των παραλίμνιων περιοχών επιστρέφουν στο Δημόσιο, ενώ είναι καταπέλτης για τις διεκδικήσεις του ηγούμενου Εφραίμ, αναφέροντας ότι «η Μονή δεν απέκτησε κυριότητα ούτε μέσω χρησικτησίας, αν και νέμεται μέχρι σήμερα παραλίμνιες εκτάσεις».
Εκτός από την κυριότητα και την χρησικτησία που δεν αναγνωρίζονται στη Μονή, δεν αναγνωρίζονται ούτε και τα χρυσόβουλα, που η πρόεδρος του δικαστηρίου Μαρία Ψάλτη επιμένει να επικαλείται στη μειοψηφία της. Όσο για τις διάτρητες γνωμοδοτήσεις η δικαστική απόφαση αναφέρει ότι «οι γνωμοδοτήσεις δεν ασκούν έννομη επιρροή στην κυριότητα των παραλίμνιων εκτάσεων». Πρόκειται για ένα σκεπτικό, που δίνει στο Δημόσιο το πάνω χέρι, σε περίπτωση που ο ηγούμενος Εφραίμ προσβάλει την απόφαση.
Η δικαστής Μαρία Ψάλτη… ξέχασε να δημοσιεύσει την απόφαση, δίνοντας το χρόνο σε Μονή Βατοπεδίου και Δημόσιο να συμβιβαστούν. Τώρα ελέγχεται και ποινικά και πειθαρχικά. Αυτές τις δύο δικογραφίες ζήτησε η Εξεταστική Επιτροπή και θα αποσταλούν την Δευτέρα από τον Άρειο Πάγο.
Έχουμε και λέμε: Για να επιστραφεί η Βιστωνίδα στο Δημόσιο έκανε 5 χρόνια, ενώ για να εκχωρηθεί τον Ιούνιο ’04 παράνομα στη Μονή Βατοπεδίου η όλη διαδικασία κράτησε μόλις 20 εργάσιμες μέρες! (βλ. «Πρώτο Θέμα» 2.11.08 -σελ22)
«Άνθρωποι και Ποντίκια»*
…είκοσι (20) εργάσιμες μέρες μόνο. Το δημόσιο έσκισε, έδρασε με ταχύτητα φωτός. Μπράβο.
– ενώ ακόμη περιμένουμε το…παραδικαστικό, και θα περιμένουμε ακόμη.
– η υπόθεση Siemens πέρασε μου φαίνεται σε καταχωνιασμένα μονόστηλα, εσείς τι λέτε.
– την υπόθεση «των ομολόγων» τη θυμάστε καθόλου;
– για τη διεκπεραίωση υπόθεσής του με το δημόσιο, ο απλός πολίτης ταλαιπωρείται μήνες με χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες.
Ενώ μια εκκλησιαστική απάτη (όπως αποδεικνύεται) νομιμοποιείται σε μόλις είκοσι (20) εργάσιμες μέρες…
Θα τιμωρηθεί κάποιος τέλος πάντων, ώστε να ικανοποιηθεί το πλέον ταλαιπωρημένο λαϊκό αίσθημα;
…………
(*) «Άνθρωποι και Ποντίκια»- Οf Μice and Μen βιβλίο του John Steinbeck
Photo©http://www.itheatre.org (χρησιμοποιήθηκε ένα μικρό μέρος της)
.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Αναρωτιέμαι πότε η εξεταστική ανακριτική επιτροπή της Βουλής θα αρχίσει την αναγγελία κατηγοριών και την προφυλάκισει των κατηγορουμένων, μεταξύ των οποιων κάποιοι σαν τον μοναχό Εφραιμ είναι πρόσφοροι για τέλεση παρομοίων πράξεων κατά της περιουσίας του Ελληνικού δημοσίου.
Εγώ πιστεύω ότι θα τιμωρηθεί επιτέλους κάποιος. Ο λαός διψά για αίμα και τιμωρία πλέον.
Αν ο Καραμανλής δεν το καταλάβει ούτε αυτό, τότε η πτώση του θα είναι ακόμη πιο γρήγορη.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα είναι βέβαια για αυτόν.
Αν δώσει πράσινο φως για τιμωρία δημόσιων λειτουργών, τότε θα ανοίξουν περισσότερα στόματα.
Αυτό προσπαθεί να αποφύγει.
Όμως οι αποκαλύψεις και οι καταθέσεις στην Εξεταστική είναι πλέον αμείλικτες. Έχει καταρριφθεί όλη η αμυντική επιχειρηματολογία της Ν.Δ. …
Κάλιο αργά παρά ποτέ, που λένε…
Όσο αφορά το άλλο θέμα. Οι τιμωρημένοι, πάσης φύσεως, είναι… έξω φίλε μου…
Την καλησπέρα μου.
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
Λυπάμαι αγαπητέ Ροΐδη, αλλά θεωρώ πως πέφτεις έξω. Ας δούμε τα πράγματα ένα-ένα:
@Δημοσιεύθηκε η απόφαση από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Ροδόπη. Η λίμνη Βιστωνίδας ανήκει πλέον στο Δημόσιο. Τέλος.@
Τέλος δίνεται σε μία υπόθεση, όταν τελεσιδικήσει. Και η υπόθεση δεν μπορεί να τελεσιδικήσει στο Πρωτοδικείο, αλλά μονάχα στον Άρειο Πάγο – αν όχι και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Ιδιαίτερα στα τελευταία, το δικαίωμα της ιδιοκτησίας είναι εξαιρετικά ισχυρό και η Ελλάδα έχει αντιμετωπίσει προβλήματα στο παρελθόν προβαίνοντας σε αμφισβήτηση των χρυσόβουλων.
Η Μονή μπορεί να αποσυρθεί ένεκα της κοινωνικής κατακραυγής, αλλά όχι λόγω της απόφασης του Πρωτοδικείου. Ό,τι έχει δε, ήδη πουλήσει, (το ολυμπιακό ακίνητο στους Θρακομακεδόνες κ.ά.) δεν επιστρέφεται, εκτός και αν αποδειχθεί η κακοπιστία του αγοραστή (δηλαδή ότι ήταν κι αυτός στο κόλπο – που ήταν!).
Στην πραγματικότητα, ο Ρουσόπουλος (με διαμεσολαβητή τον νυν υπουργό Αγροτικής Ανάπτυξης, Αλ. Κοντό, που είναι βουλευτής Ξάνθης) πούλησε στους κατοίκους της περιοχής, το σκάνδαλο ως ρουσφέτι: «Εάν συνεχίσουμε δικαστικά, όπως εσείς θέλετε, η Μονή ενδέχεται να κερδίσει τη δίκη. Εγώ όμως αναλαμβάνω για λογαριασμό σας, να σας απαλλάξω μια και καλή. Θα πάμε σε συμβιβασμό με τους καλογέρους και θα τους δώσουμε χωράφια κάπου αλλού…»
Στο «κάπου αλλού» έπεσε το φαγοπότι. Για όσους π.χ., αναρωτιόντουσαν τι δουλειά έκαναν ορισμένοι πολιτικοί διοικητές στο Άγιο Όρος και γιατί σκίζονταν να τοποθετηθούν εκεί, έστω και παρανόμως (ονόματα δεν λέμε!…)
@Εκτός από την κυριότητα και την χρησικτησία που δεν αναγνωρίζονται στη Μονή, δεν αναγνωρίζονται ούτε και τα χρυσόβουλα, που η πρόεδρος του δικαστηρίου Μαρία Ψάλτη επιμένει να επικαλείται στη μειοψηφία της@
Τα χρυσόβουλα εξακολουθούν να αποτελούν ένα μυστήριο. Κατ’ αρχήν η Μονή έχει εμφανίσει μονάχα αντίγραφά τους, καθώς τα πρωτότυπα μένουν (όπως είναι και φυσικό) καλά κρυμμένα στο μοναστήρι. Δεδομένου ότι κανείς δεν έχει δει τα πρωτότυπα, είναι φυσικό να υπάρχει αμφιβολία εάν όντως υφίστανται, ή αν είναι γνήσια ή πλαστά.
Στην περίπτωση που είναι γνήσια, τα χρυσόβουλα αποτελούν βαρύ πυροβολικό για τη Μονή, καθώς η νομή της λίμνης και των παραλίμνιων εκτάσεων βρίσκεται στα χέρια της Μονής πριν εμφανιστούν στην περιοχή οι πρόσφυγες του Πόντου και της Μικρασίας, οι οποίοι πλήττονται από τις διεκδικήσεις της.
@Όσο για τις διάτρητες γνωμοδοτήσεις η δικαστική απόφαση αναφέρει ότι «οι γνωμοδοτήσεις δεν ασκούν έννομη επιρροή στην κυριότητα των παραλίμνιων εκτάσεων». Πρόκειται για ένα σκεπτικό, που δίνει στο Δημόσιο το πάνω χέρι, σε περίπτωση που ο ηγούμενος Εφραίμ προσβάλει την απόφαση.@
Οι γνωμοδοτήσεις ασκούν έννομη επιρροή, εφ’ όσον υπάρξει υπουργική απόφαση σύμφωνη με αυτές. Τι έλεγαν οι γνωμοδοτήσεις; Ότι το Δημόσιο δεν μπορεί να ισχυριστεί πως είναι κύριος της λίμνης, εφ’ όσον η λίμνη ανήκε στη Μονή. Με την υπογραφή Φωτιάδη λοιπόν, το Δημόσιο παραιτήθηκε από τα δικαιώματα στη λίμνη και, οποιοσδήποτε ήθελε να την διεκδικήσει, θα μπορούσε να το πράξει, εφόσον προσκόμιζε έγκυρους τίτλους. Αυτός που θα έκρινε την εγκυρότητα ή μη των τίτλων, θα ήταν βεβαίως το δικαστήριο.
Εφ’ όσον το Δημόσιο αντιδίκησε ενώπιον του Πρωτοδικείου, (κατόπιν βεβαίως της καθολικής εξέγερσης των κατοίκων των κοινοτήτων της Βισθονίδας, των φορέων της Ξάνθης κλπ.) παρότι είχαν υπάρξει οι προηγούμενες αποφάσεις που το έβλαπταν, ήταν στα χέρια του δικαστηρίου να αποφανθεί πρωτοδίκως. Αν δεν είχε υπάρξει η απόφαση να αντιδικήσει το Δημόσιο στη δίκη, η υπεροχή των ισχυρισμών της Μονής (χρυσόβουλα + υπουργικές αποφάσεις) θα ήταν συντριπτική.
@Έχουμε και λέμε: Για να επιστραφεί η Βιστωνίδα στο Δημόσιο έκανε 5 χρόνια, ενώ για να εκχωρηθεί τον Ιούνιο ’04 παράνομα στη Μονή Βατοπεδίου η όλη διαδικασία κράτησε μόλις 20 εργάσιμες μέρες! (βλ. “Πρώτο Θέμα” 2.11.08 -σελ22)@
Για την ακρίβεια δεν έκανε 20 μέρες να εκχωρηθεί η λίμνη στο Δημόσιο. Στα 1930, είχε υπάρξει συμβιβασμός μεταξύ Δημοσίου και Μονής, το ιδιοκτησιακό δεν λύθηκε ποτέ – και με βάση τη νομολογία, το κοινόχρηστο της λίμνης δεν καταδεικνύει και την υπαγωγή της στη δημόσια περιουσία, εφ’ όσον την λίμνη νεμόταν η Μονή πριν την κατάρτιση του αστικού κώδικα.
Η αρχή της κομπίνας ήταν ότι η Μονή διεκδικούσε ανάμεσα στο 1998 και το 2003, σταδιακά την ΝΟΜΗ ολόκληρης της λίμνης και 25000 στρεμμάτων παραλίμνιας γης και τα Γνωμοδοτικά Συμβούλια του υπουργείου Οικονομικών, συμβούλευαν την πολιτική ηγεσία να παραιτηθεί από τα δικαιώματα του Δημοσίου στην ΚΥΡΙΟΤΗΤΑ.
Αυτό θα σήμαινε πως η Μονή θα μπορούσε να προβεί σε αγοραπωλησίες, (με τίτλους τα χρυσόβουλα, τις υπουργικές αποφάσεις να βεβαιώνουν ότι τα χωράφια δεν ανήκουν στο Δημόσιο και τις γνωμοδοτήσεις να αναγνωρίζουν παρεμπιπτόντως πως ιδιοκτήτης είναι η Μονή) οπότε μετά, το Δημόσιο θα έπρεπε να διεκδικήσει τις πωληθέντες εκτάσεις από τον αγοραστή – κάτι ιδιαίτερα δύσκολο.
Κάτι τέτοιο συνέβη στη Θεσσαλονίκη, όπου η Μονή έχει πουλήσει εκτάσεις-φιλέτα σε μια εταιρεία όπου συμμετέχει…ο δικηγόρος της! Αυτό αρκεί για να καταδείξει ότι η εταιρεία ήταν στο κόλπο, αλλά χωρίς την μικρή αυτή λεπτομέρεια (αν π.χ. ο αγοραστής ήταν αλλοδαπός) το Δημόσιο δεν θα είχε τη δυνατότητα να πάρει τις εκτάσεις αυτές πίσω.
Η τελική φάση της κομπίνας ωστόσο, το Colpo Grosso, ήταν οι ανταλλαγές, οι οποίες βαρύνουν 100% την κυβέρνηση της ΝΔ. Αλλιώς, η Μονή θα μπορούσε να διατηρήσει την κυριότητα της λίμνης (λιμνοθάλασσα είναι – αλλά τέλος πάντων), με πρόσθετες μάλιστα υποχρεώσεις για τη Μονή, να προΐσταται της περιβαλλοντικής της προστασίας, υπαγορευόμενης από την διεθνή συνθήκη RAMSAR.
Η ουσία της υπόθεσης λοιπόν, δεν βρίσκεται καν στην δικαστική απόφαση, η οποία μπορεί να αλλάξει ή όχι. Βρίσκεται στο γεγονός, ότι το Δημόσιο ουσιαστικά εξυπηρέτησε τη Μονή, να ΑΠΑΛΛΑΓΕΙ από μία έκταση που, αν είναι δική της θα της είναι ουσιαστικά άχρηστη και να την ανταλλάξει με εξαιρετικά προσοδοφόρα φιλέτα, υποτιμημένα κατά τη διαδικασία.
Χωρίς να έχω πλήρη γνώση της νομολογίας, υποθέτως πως, ακόμα και αν οι γνωμοδοτήσεις είναι σωστές και η θεούσα Ψάλτη έχει δίκιο (μην αποκλείεις τίποτα δεδομένης της ελληνικής νομοθεσίας), το κράτος θα μπορούσε να πει στη Μονή: «Αν συνεχίσεις να διεκδικείς, πάμε στα δικαστήρια μέχρι τέλους, αλλά να ξέρεις πως σε περίπτωση που κερδίσεις τη δίκη, εγώ θα σου στέλνω κάθε έξι μήνες δεκαπέντε επιτροπές που να κοιτάνε εάν κάνεις σωστά τη δουλειά σου στην περιβαλλοντική προστασία – κι αν όχι, θα σε ταράξω στα πρόστιμα. Αλλιώς, κάτσε στ’ αυγά σου και συμβιβάσου στην κατάσταση που βρισκόμαστε σήμερα».
Στην περίπτωση αυτή, αμφιβάλλω αν ο Εφραίμ ή ο Αρσένιος θα ξεμυτούσαν πλέον εκτός Αγίου Όρους…
φίλε Diagrammenε,
δυστυχώς, και δεν έχω κανένα πρόβλημα εγωισμού να παραδεχθώ ότι έχεις δίκιο σε όλο σχεδόν το συλλογισμό σου και όταν λέω, «Βιστωνίδα τέλος»…ξέρω ότι κατά βάθος δεν είναι α κ ρ ι β ώ ς έτσι.
Μιλάς με τη σκληρή γλώσσα της πραγματικότητας.
Ειλικρινά, σε ευχαριστώ για τη συμβολή σου σε αυτή την ανάρτηση.
– Μία παρατήρηση:
Έχεις δίκιο ότι η υπόθεση αυτή είναι από το 1930, αλλά μιλώ για την όλη διαδικασία του 2004…Τότε όλη η διαδικασία εκχώρησης κράτησε μόλις 20 εργάσιμες μέρες. Είναι η αλήθεια. Δεν ήθελα να βάλω τη φωτογραφίες των εγγράφων που το πιστοποιούν γιατί δεν είναι και τόσο αναγκαίο να αποδείξω κάτι το οποίο η Δικαιοσύνη ξέρει και είναι γενικά γνωστό…
Παράθεμα: Μονή Βατοπεδίου – συλλεκτικό ποτ πουρί « Ροΐδη Εμμονές