«Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων την Ζώνην Σου την Σεπτήν, Θεοτόκε-Αλληλούϊα».
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Η υποδοχή της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου εις Κωνσταντίνου Πόλιν (χυδαϊστί Ισταμπούλ). Λιθογραφία Αδάμ- 1871.
Σύμφωνα με μια παράδοση η Ζώνη μεταφέρθηκε το 395 από τα Ιεροσόλυμα, στην Πόλη. Εκεί τεμαχίστηκε και κομμάτια της μεταφέρθηκαν στη Δύση, ενώ το μεγαλύτερο, φυλάγεται στην μονή Βατοπεδίου, χαρισμένο σύμφωνα με κάποια εκδοχή το 1101 από τον Σέρβο κνέζη Λάζαρο. Στοιχηματίζω (Μιράκωλο!) πως μια χρονολόγησή του από ειδικούς θα αποδείκνυε πως η Παρθένος έζησε στα χρόνια του Βυζαντίου-μπορεί και μεταγενέστερα. Ο Μυθογράφος (Συναξαριστής) δίνει τρεις διαφορετικές χρονολογίες για την μετακομιδή της στην Κωνσταντινούπολη. Ξεκινώντας από το 919, συνεχίζει σε άλλη σελίδα με το 530 και παρακάτω καταλήγει στο 395. Νομίζω πως και εδώ έχουμε να κάνουμε με θαύμα ετεροχρονισμού που υπερβαίνει την πεπερασμένη λογική μας. Να σημειωθεί πως η ίδια η Παναγία παρέδωσε τη Ζώνη της στον Άπιστο Θωμά, λίγο μετά τον θάνατό της την ώρα της Αναλήψεώς της στους Ουρανούς. Η Ζώνη είναι κεντημένη με χρυσή κλωστή. Ήταν η Παναγία κοκέτα και εγωπαθής; Αν κρίνουμε από την μανία της για χρυσά τάματα στα είδωλά της, και από το σαδισμό της να ευφραίνεται με τους δυστυχισμένους που μπουσουλάνε στα σκαλοπάτια της, ναι. Έτσι η ευλαβής Ζωή Ζαούτσα, υπ’αριθμ 2 σύζυγος του
Δήμητρα Παπανδρέου, χήρα πρωθυπουργού. Ηγερία του ΠΑΣΟΚ, διανοούμενη, ομολογήτρια της Ανατολικής Εκκλησίας, τετιμημένη υπό Πατριαρχών, γυνή σύμβολον του Σοσιαλισμού & της Ορθοδοξίας, ενεργείαις της οποίας μετεφέρθη η Ζώνη εις Αθήνας-φωτ. από την Espresso. (ανεπίσημον όργανον της Ι. Συνόδου http://www.iospress.gr/ios2005/ios20050612.htm )
ευσεβούς τετράγαμου Λέοντα Στ΄, έκανε τη σχετική προσθήκη στη Ζώνη για να ικανοποιήσει την πλεονεξία της νεόπλουτης χωρικής της Ναζαρέτ που ανυψώθηκε σε θεά. Η Ζωή ήταν πιστή Ορθόδοξη, που προκειμένου να παντρευτεί τον βασιλιά του οποίου ήταν ερωμένη, δηλητηρίασε τον άντρα της. Μάλιστα ο πατριάρχης Αντώνιος Καυλέας (δεν κάνω πλάκα), καθαίρεσε τον ιερέα που την πάντρεψε. Η Ζωή έγινε και αιτία να ξεσπάσει καταστροφικός πόλεμος με τους Βούλγαρους, επειδή προστάτευε τους εμπόρους που τους βάζανε «βαρέα τελωνήματα».
Η ζώνη διακομίσθηκε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1995. Ο μακαρίτης Πέλλης Χρυσόστομος ομολόγησε: «Πρόκειται για σκάνδαλο, γιατί όλη η ιστορία συνδέθηκε με το χρήμα..», και συνέχισε με σπάνια ειλικρίνεια: «Διάφοροι επιτήδιοι που έχουν συμφέροντα…λένε, ε, ας παρουσιάσουμε και κανένα θαύμα…«. Η περιφορά περιλάμβανε επίσκεψη στην οικία Μητσοτάκη, στην ροζ βίλα Παπανδρέου και στα κεντρικά γραφεία εταιρείας αυτοκινήτων, χορηγού της μονής. Ακολούθησε έκθεση για τον λαό στον ναό του εξομολόγου της κας Λιάνη, πανοσιολογιώτατου πατρός Τιμόθεου Ηλιάκη. Αντιγράφω το «tour της Ζώνης» από το «ΚΛΙΚ» (Ιανουάριος 1996) «Δημιουργήθηκαν οι γνωστές —όλο δέος, σεβασμό και κατάνυξη— ουρές έξω απ’ την εκκλησία που τη φιλοξενούσε. ‘Mη με… σμπρώχνεις, μωρή, εμένανε, έχω έρθει απ’ τις έξι το πρωί’, ‘Tην κατάρα μου να ’χεις, κωλομπάτσε, που δεν μ’ αφήνεις να περάσω’ κι άλλα τέτοια, που ταιριάζουν στο ταμπεραμέντο μας. Mετά απ’ αυτό, ο Eφραίμ την πήρε τη Zώνη και την έκανε τουρνέ —σα να ’ταν πριμαντόνα μπουλουκιού του ’50— στα πλούσια σπίτια, για να τους φωτίσει ο Θεός να βάλουν κι άλλα μηδενικά στις επιταγές που του κόβανε».
Με την ευκαιρία ο όσιος Εφραίμ «μίλησε για τον αγώνα της Μονής του στο πλευρό των Σέρβων αδελφών του, που εκείνη την εποχή ξεπάστρευαν αμάχους μουσουλμάνους, πολίτες της Σεμπρένιτσα» και αποπειράθηκε προς τόνωσιν της πίστεως (και του εράνου του) ανεπιτυχώς να σκηνοθετήσει θαύμα, δεχόμενος γι’αυτό πόλεμο από μερίδα του Τύπου.
Η χάρις της Ζώνης, προκάλεσε τον φθόνο των εχθρών της Ορθοδοξίας. Mερικά χρόνια αργότερα, ο κομμωτής πρώην μοναχός Χρίστος Στάγγος από την Θεσσαλονίκη, ενέπλεξε μεταξύ άλλων και τον όσιο Εφραίμ σε ομοφυλόφιλα σεξουαλικά σκάνδαλα
Η προσκύνησις της Πανιέρου Ζώνης. Το λογικόν (;) ποίμνιον τιμά τα τιμαλφή της Πίστεως.
(«Ελευθεροτυπία», 12-6-2000). Τόσον η αδέκαστος Δικαιοσύνη όμως όσον και η Εκκλησία (Λόγω της σοβαρότητος της υποθέσεως, εδίκασεν εις Μείζονα Σύνοδον και ο αυστηρών ηθών Άγιος Αττικής Παντελεήμων) απέδειξαν πως όλα ήσαν συκοφαντίες. Πόσο θα πικράθηκε ο Κύπριος όσιος Εφραίμ που μεταξύ των υπερασπιστών του συκοφάντη του ήταν και ο μητροπολίτης Πάφου που αργότερα αντί να τιμωρηθεί για την πράξη του εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Κύπρου! Και σαν να μην έφτανε αυτό τον συκοφάντη κομμωτή-μοναχό υπερασπίστηκαν και ο χωρεπίσκοπος Αρσινόης και ο εν αργία αρχιμανδρίτης Κωνσταντινίδης!
http://www.hri.org/E/2000/00-11-13.dir/keimena/greece/greece6.htm
http://www.hri.org/news/greek/mpegrb/2001/01-05-15.mpegrb.html#10
http://news.bbc.co.uk/2/hi/europe/1022871.stm
Ο όσιος Εφραίμ φαίνεται πως με την χάριν της Ζώνης, είναι πολύ δραστήριος και δημιουργεί εχθρούς. Ο «Ιός» της Ελευθεροτυπίας του επιτίθεται: Aπτόητος ο «διαβόητος» Εφραίμ επιστρατεύθηκε από αλευροβιομήχανο «για να του φέρει στους Μύλους την Αγία Ζώνη. Και τότε ω του θαύματος! Ξαφνικά οι αποθήκες με τα δημητριακά γέμισαν με λίπασμα«. Πρόκειται για την απόπειρα δημιουργίας μονάδας λιπασμάτων μέσα σε βιομηχανία αλεύρων, σε βεβαρυμένη περιβαλλοντολογικά παραλία, που συνάντησε τις αντιδράσεις ειδικών επιστημόνων (31-3-2002).
Υπάρχουν όμως ευλαβή αναγνώστα και οι φίλοι του Εφραίμ. Το ΠΑΣΟΚ που δέχθηκε ως κόμμα δια του ιδρυτού του την ευλογία της Ζώνης στο κατά Ε.Γιανόπουλο «κωλόσπιτο» (κατεδαφίσθη), του χάρισε επί κ.Σημίτη τη λίμνη Βιστωνίδα και έθεσε τις βάσεις της ευεργεσίας της μονής από τη ΝΔ. Μπορεί τώρα να σκούζει ο Γιωργάκης αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ μας θυμίζει κάποια ατυχή events
Αλλά και η Ελευθεροτυπία (07/09/2008) δεν ξεχνά την διπλή επίσκεψη της Ζώνης στο μέγαρο Παπανδρέου: «Στον Ανδρέα είχε μεταφερθεί το κειμήλιο και λίγους μήνες νωρίτερα, χάρη στις ενέργειες της θεοσεβούμενης συζύγου του. Με την ευκαιρία είχε περάσει και από το υπουργείο Δημ. Τάξης, για να τιμήσει τον τότε υπουργό Σ. Παπαθεμελή. Η «κάθοδος» της Αγίας Ζώνης επαναλήφθηκε λίγα χρόνια αργότερα με εξίσου επικερδή αποτελέσματα για το ταμείο Συνοδευόμενη και πάλι από τον ηγούμενο, έκανε στάση στο εργοστάσιο Λούλη στην Αμαλιάπολη. Βλέπετε, ο βιομήχανος κ. Λούλης είχε διατελέσει διοικητής του Ορους, επιλεγμένος από τον κ. Μητσοτάκη, …………Ο μητροπολίτης Εδέσσης Χρυσόστομος είχε καταγγείλει …. Κατασκευάζουν και τα θαύματα, .. κάποιες συγκινήσεις. Υπάρχει έτοιμο εκείνη τη στιγμή και ένα κανάλι, για να απαθανατίσει το γεγονός και έτσι μεταβάλλεται η πίστη μας σε όπιο του λαού».
Μπορεί ο σοσιαλιστής κ.Κακαουνάκης στο τελευταίο «Καρφί» του, να ξεχνά καταγγέλων περί Βατοπεδίου τα σχολιανά του ΠΑΣΟΚ, (προσθέτοντας και λίγη ακόμη σεξουαλική σάλτσα), αλλά η αλήθεια δεν αλλάζει.
Την ευγενή σκυτάλη πήραν από τους κ.κ.Σημίτη, Βενιζέλο και ΓΑΠ οι κύριοι Ρουσόπουλος, και Καραμανλής Β΄, που ευεργέτησαν πολλαπλώς την μονήν του πατέρα τους Εφραίμ. Τα γεγονότα είναι γνωστά, όσο και αν η σεμνότητά τους θα τα ήθελε μυστικά. (Μη γνώτω η Αριστερά τι ποιεί η αμαρτωλή Δεξιά σου).
Η Τιμία Ζώνη είναι φημισμένη για τα άπειρα θαύματά της. Ο Λέων Στ΄ την άπλωσε πάνω στη δαιμονισμένη βασίλισσά του και αμέσως αυτή θεραπεύτηκε. («Ενοριακά Νέα»-31. 8. ’05). Επίσης, «έχει την ιδιαίτερη χάρη να θεραπεύη τη στειρότητα των γυναικών και των καρκινοπαθών (sic) με κορδέλλα η οποία έχει προηγουμένως ευλογηθή επ’ αυτής και ακολούθως τη ζώνονται οι στείρες γυναίκες και οι ασθενείς».
Ο όσιος Εφραίμ, δεν ξεχνά και τα στρατευμένα μας παιδιά: «Η Τιμία Ζώνη της Υπεραγίας Θεοτόκου θα μεταφερθεί στην ΧΙΙ Μ/Κ Μεραρχία Πεζικού για ευλογία του Στρατού. ..Η Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως για την διευθέτηση των λεπτομερειών ….συνεργάζεται με τους εμπλεκομένους, Δήμο και Αστυνομική Διεύθυνση Αλεξανδρουπόλεως και την 12 Μ/Κ Μεραρχία Πεζικού».
Μένει να αποδειχθεί αν η Ζώνη εκτός από τους «στείρους καρκινοπαθείς» κάνει θαύματα για τον δικομματισμό και στην κάλπη. Δεν το αποκλείω. Δεν υπάρχει το εκλογικό σώμα που θα παράταγε τη Ζώνη για να πιάσει μια βρεγμένη σανίδα.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Στο προηγούμενο τουρνέ που είχε κάνει η ζώνη από τη Θεσσαλονίκη (πριν 3-4 χρόνια νομίζω) μοίραζαν στον κόσμο κάτι περίεργα σακουλάκια… Ένας φίλος μου έτυχε να πάρει ένα, οπότε ανοίγοντάς το διαπίστωσε οτι περιείχε, εκτός από ένα προπαγανδιστικό χαρτάκι που εξιστορούσε τα άπειρα θαύματα του ιερού ενδυματολογικού εξαρτήματος, ενα.. μασουράκι κλωστή! Απορούσαμε για καιρό για την προέλευση της εν λόγω κλωστής και στο τέλος διαπιστώσαμε οτι δεν ήταν κλωστή από τη ζώνη, αλλά κλωστή που ΕΙΧΕ ΕΡΘΕΙ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΗ ΖΩΝΗ!! Προφανώς ήταν θαυματουργή «εξ επαγωγής»… Μιλάμε για απίστευτες μεσαιωνικές καταστάσεις στην αυγή του 21ου αιώνα!
Και το σακουλάκι; που ήρθε σε επαφή με την κλωστή που ήρθε σε επαφή με τη ζώνη;
τελικά η ζώνη είναι θαυματουργή..
γιατι μας γκάστρωσε με τις μαλακίες της !
» …θεραπεύη τη στειρότητα των γυναικών και των καρκινοπαθών…»
Τη στειρότητα των καρκινοπαθών;
ΘΑΥΜΑ! ΘΑΥΜΑ!
Το μεγαλύτερο Θαύμα παραμένει η ευπιστία των αμνοεριφίων, Αγγλοσαξωνιστί «Sheple» (Sheep+people).
1)http://www.skai.gr/master_story.php?id=93128
«……….Ο κ. Σανιδάς διέταξε την ανάκληση από το αρχείο παλαιότερης έρευνας (που αφορούσε παραχωρήσεις και ανταλλαγές εκτάσεων από το ελληνικό δημόσιο προς τη Μονή) και τη διεξαγωγή νέας έρευνας προκειμένου να διερευνηθεί αν υπήρξαν παράνομες αγοραπωλησίες, αλλά και αν στοιχειοθετείται το αδίκημα της κακουργηματικής απάτης σε βάρος του δημοσίου.
Οι παραχωρήσεις αφορούν εκτάσεις στη λίμνη Βιστωνίδα (ή Μπορού) και την όχθη της, τις δυο νησίδες Αγίου Νικολάου και Παναγίας Παντανάσσης στη λίμνη Μπορού των νομών Ξάνθης και Ροδόπης και την ανταλλαγή εκτάσεων με τα Ολυμπιακά Ακίνητα.
Ειδικότερα, η παραγγελία Σανιδά αφορά πέντε μέλη του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Δημοσίων Κτημάτων και ανταλλάξιμης περιουσίας, οκτώ μέλη του Δ’ Τμήματος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και τέσσερις ορκωτούς εκτιμητές, όπως και σε κάθε άλλο συμμέτοχο υπό οποιαδήποτε ιδιότητα και αν έχει……».
Φαίνεται πως ο θόρυβος του σκανδάλου ήταν τόσο μεγάλος που αφύπνισε και τον σεβαστόν κ.Εισαγγελέα του Α.Π. Για να δούμε αν θα υπάρξει κάποιο αποτέλεσμα ή αν στο βάθος θα προκύψει το Αρχείο.
2)Aπό το ορθόδοξο μπλογκ Χαίρετε, που συχνά στηλιτεύει με παρρησία τις αμαρτίες του κλήρου, αντιγράφω δήλωση του τότε μητροπολίτη Πέλλης Χρυσόστομου για το εμπόριο της δήθεν «Ζώνης της Παναγίας». Η δήλωση έγινε επί πρωθυπουργίας Δήμητρας Λιάνη Ππανδρέου:
http://xairete.blogspot.com/2008/08/leipsana.html
Δριμύ κατηγορώ κατά ιεραρχών και υπευθύνων των Μονών του Αγίου Όρους, ότι μεταφέρουν ιερά λείψανα και κειμήλια από πόλη σε πόλη με σκοπό την συγκέντρωση χρημάτων, εξαπέλυσε ο Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Χρυσόστομος. Αφορμή για το ξέσπασμα του Μητροπολίτη αποτέλεσαν τα όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες στην εκκλησία του Αγίου Κοσμά της Ν. Φιλαδέλφειας, όπου εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα η Αγία Ζώνη της Παναγίας.
Συνεχίζοντας το κατηγορώ του ο Μητροπολίτης λέγει:
«Σε μια ευτελή αργυρολογία που προσβάλει τη χριστιανική πίστη, διασύρει το κύρος της Εκκλησίας και τραυματίζει βαρύτατα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια… η ηθική και θρησκευτική ζωή του λαού δέχεται κατά καιρούς ισχυρά πλήγματα, τα οποία τείνουν να γενικευθούν και να θεσμοθετηθούν…
Αυτό είναι το μήνυμα του Αγίου Όρους προς τον σύγχρονο κόσμο; Έτσι αντιλαμβάνεται την αποστολή του; Αυτή είναι η Ορθοδοξία μας; Έτσι θα καλλιεργηθεί και θα αναγεννηθεί ο ελληνικός λαός; Αυτή την τροφή θα προσφέρουμε στον σύγχρονο άνθρωπο; Οι ναοί μεταβάλλονται πραγματικά σε οίκους εμπορίου, όπου τα όσια και τα ιερά προσφέρονται ως εμπορεύματα. Γι’ αυτό ο γνήσια πιστός λαός αντιδρά με τις λέξεις: Χριστέμποροι, θεομπαίχτες, αγυρτία, λειψανολατρεία, αγιογδύτες κ.λ.π.» «… ενταλμένοι κατασκευάζουν και μερικά θαύματα, ιάσεις και θεραπείες για να είναι η παραπλάνηση, η εκμετάλλευση και η απάτη του απλοϊκού λαού πλήρης και ολοκληρωμένη»
(ΕΘΝΟΣ: 31-5-95)
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΟΙ ΜΑΣΚΕΣ ΕΠΕΣΑΝ Η ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΡΑΣΟΦΟΡΩΝ ΦΤΑΝΕΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ .ΕΥΓΕ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΕΦΡΑΙΜ ΠΟΥ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΕ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΟΥΤΕ ΙΕΡΟ ΟΥΤΕ ΟΣΙΟ!!!
Οκ όλα καλά με τη Ζώνη της. Πολύς λόγος γίνεται γι αυτήν και κανείς δεν μας έχει πει, με τι τη συνδύαζε; Έδενε με το σύνολο ή ήταν άσχετη; Γιατί αν παρατηρήσεις το παπαδαριό δίνει μεγάλη σημασία στο ανσάμπλ…
Αγαπητέ μου κύριε Ροΐδη, σας έγραψα σε προηγούμενο σχόλιο μου τον διακή μου πόθο να βρισκόταν ένας μαραγκός να αδράξη το φραγγέλιο. Μετά την πρόσφατη γνωμοδότηση και απόφαση του εισαγγελέα κ. Σανιδά να παραπέμψη το θέμα της μονής Βα[λ]τοπεδίου, προβλέπω να συμβαίνη θαύμα εξ Ουρανών καθ’ ο η Αγία Ζώνη θα μετατραπή εις δερματίνην λωρίδα, η οποία, αν δεν απατώμαι, στα παλιότερα από τα δικά μας χρόνια απεκαλείτο «βοϊδόπουτσα».
Είθε η Χάρις του Κυρίου να μεριμνήση κατά τας βουλάς Του ώστε να αποδοθούν τα του καίσαρος τω καίσαρι και ο Εφραίμ στην δικαιοσύνη κατά τα έργα του.
____________
Ίσως, ίσως αν θυμόταν κάποιοι και την διάταξη περί ευθύνης υπουργών (η ευήθεια εν προκειμένω δεν θεωρείται ελαφρυντικό), τότε τα πράγματα θα ήταν περισσότερο έντιμα από τις εκφρασθείσες στην συνέντευξη τύπου στην ΔΕΘ απόψεις του κ. Πρωθυπουργού, καθώς και από τα κακαρίσματα του εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ, εφόσον ένοχος ένοχον ου ποιεί.
Διαβαστε Θέμου Κορνάρου «Οι άγιοι χωρίς μάσκα»:
http://www.sarantakos.com/kibwtos/mazi/kornaros_agioi1.html
Παράθεμα: Θέμου Κορνάρου «Οι Αγιοι χωρίς μάσκα» « Ροΐδη Εμμονές
Ανορθοδοξε
Ηθελα να το γραψω σε αλλη αναρτηση αλλα να που τω γραφω εδω.
Το 2001 ειχα παει στο Αγιον Όρος σαν ξεναγος με μια ομαδα νέων Αμερικανων για να ανοιξουμε τα μονοπατια που κλεινουν γιατι των μοναχων τους εχει γινει πια το 4χ4 δευτερη φυση.
Στο Βατοπαιδι αναφερθηκε για τις κορδελλες που τις ευλογουν πανω στην Αγια Ζωνη και μετα τις φορα η γυναικα για να πιασει παιδι.
Οι Αμερικανοι μολις το ακουσαν ήθελαν όλοι γιατι ειχαν στην ενορια τους και από καποια ατεκνη. Ο ενας μετα τον αλλον απλωναν το χερι και ζητουσαν απο μια κορδελλα.
Εγω απο μεσα μου αν και γενικοτερα πιστευω τους ειρωνευτηκα. Μαλιστα ειπα συγκεκριμενα «καλα τωρα, δωσε και εμενα μπαρμπα να πιασω παιδι».
Φευγοντας, και αφου αφησα τους Αμερικανους στο αεροδρομιο πηγα να δω ενα φιλο μου Εσθονο που έμενε στηνΘεσσαλονικη και ειχαμε χαθει για 2 χρονια γιατι ακουσα πως γεννησε η γυναικα του αγορακι 7 χρονια μετα το κοριτσακι τους.
Οταν ρωτησα πως θα τον βγαλουν μου ειπαν Μαριο. Και οταν ρωτησα γιατι Μαριο αφου ειναι περιεργο ονομα και για αγορι αλλα και για Εσθονο, μου απαντησε: Ξερεις, 7 χρονια προσπαθουσαμε για παιδι αλλα δεν γινοταν τιποτα. Η γυναικα μου δεν ειχε καθολου περιοδο. Μολις εβαλε την κορδελλα απο την Αγια Ζωνη της Βατοπαιδιου εμεινε αμεσως εγκυος!
Τσιμουδια εγω. Δύο μερες μετα την ειρωνία μου πηρα την απάντηση μου.
Αναλογο τρανταχτο περιστατικο εχει συμβει στην άπιστη και αδιαφορη Φινλανδη και Προτεσταντισα κουνιαδα μου με το σταφυλι του Αγιου Συμεων της Βατοπαιδιουοταν εμεινε εγκυος στην Φινλανδια και ο γιατρος της ειπε στην κατασταση σας η πιθανοτητες ήταν μια στο εκατομμυριο.
Αναλογο περιστατικο εγινε και σε μια συναδελφο της γυναικα μου, και αυτη και ο αντρας της αδιαφοροι εκκλησιαστικα και μαλιστα στελεχη του ΚΚΕ. Οταν ειδαν και αποειδαν πηγαν και στην Παναγια της Τηνου και εμεινε αμεσως εγκυος.
Για την Παναγια της Τηνου δε εχω και ιδιαν αντιληψη. Και μαλιστα 2-3 ημερες αφου ειχα μια σχετικη συζητηση με τον Ρωμαιοκαθολικο ηγουμενο της Μονης Εξωμπουργκου πως πολλα απο αυτα τα θαυματα ειναι υπερβολες και φαντασιοπληξιες. Λιγες μερες αργοτερα πηρα την απαντηση όχι στην πιστη μου, αλλα στην ΑΠΙΣΤΙΑ μου.
Και την πιστη μπορεις να την αμφισβητησεις. Την απιστια δυστυχως ΔΕΝ μπορεις. Διοτι δεν επεισερχεται ουτε ο παραγων αυθυποβολη, ουτε παρακρουση.
ΥΓ στο προηγουμενο σχολιο μου
Αυτο δεν δικαιολογει τον Εφραιμ και τον καθε Εφραιμ ουτε τις ιερες μπιζνες. Απλα αν η Αγια Ζωνη δουλευει και αυτοι εκμεταλλευονται από την μια τον πονο του κοσμου και απο την αλλη ακομα χειροτερα, την Θεια Χαρη για να κονομισουν τοτε ειναι ακομα πιο αναπολογητοι.
ΜΑΚΑΡΙ η Αγια Ζωνη, ή διαφορα αλλα να ηταν μουφα. Από την στιγμη που ΔΕΝ ειναι τοτε ΑΚΟΜΑ χειροτερα για αυτους που τα εμπορευονται.
Ο Αποστολος Πετρος εδινε τα μαντιλια που ευλογουσε και ελεγε «Αργυριον και χρυσιον ουκ εχω. Ω εχω τουτο σοι δινω». Τούτοι εδω και αργυριο και χρυσιον εχουν και μοιραζουν και τα μαντηλια για να το κανουν περισσοτερο.
Μακαρι να ηταν οπως τα λεει ο Ροϊδης.
Παράθεμα: Παιδεραστία σε βάρος Ιωσήφ Βατοπεδινού (γελαστού πτώματος) [2] « Ροΐδη Εμμονές
Παράθεμα: O Σατανάς πολεμά την Ορθοδοξία « Ροΐδη Εμμονές
http://www.koutipandoras.gr/?p=10824&fb_source=message
Έβγαλε πάλι τσάρκα την Αγία Ζώνη για να «θεραπευτεί»
Δημοσιευμένο στις 30 Οκτ 2011 | ΡΕΠΟΡΤΑΖ-ΕΙΔΗΣΕΙΣ | Συντάκτης:
Την πρώτη φορά που είχε μετατρέψει την Αγία Ζώνη σε περιφερόμενο θίασο, ήταν την δεκαετία του ‘90. Τότε, ο Εφραίμ είχε πείσει τον «πνευματικό» της Δήμητρας Λιάνη-Παπανδρέου, πως πρέπει να πάνε την Αγία Ζώνη στον άρρωστο Αντρέα Παπανδρέου. Ο άγνωστος Εφραίμ, είχε κατέβει με την Αγία Ζώνη την οποία πήγε για προσκύνημα στον Αντρέα, και στη συνέχεια τον Μητσοτάκη, τον Παπαθεμελή και άλλους. Ανάμεσά τους βέβαια ήταν και οι πιο επιφανείς επιχειρηματίες. Προσκύνησαν όλοι prive και γνώρισαν τον άγιο Εφραίμ. Λίγες μέρες μετά προσκύνησε και ο λαουτζίκος, αφού η Αγία Ζώνη εκτέθηκε σε λαικό προσκύνημα. Ο Εφραίμ έκανε τις πρώτες τηλεοπτικές του εμφανίσεις, δηλώνοντας πως η Αγία Ζώνη είναι θαυματουργή για την ατεκνία και τον καρκίνο. Φαίνεται πως οι άγιοι και τα λείψανά τους έχουν ειδικότητες όπως οι γιατροί. Το προσκύνημα τότε -όπως είχε πει παλι στις τηλεόράσεις ο Εφραιμ- είχε και χορηγό την LADA.
Κάπως έτσι ξεκίνησε η καριέρα του Εφραίμ. Αργότερα τον ανέλαβε ο Θόδωρος Ρουσσόπουλος και η Μάρα Ζαχαρέα, σε αυτά τα «συγκλονιστικά» αφιερώματα για την αγιότητά του στο Mega. Όταν άρχισε να εξελίσσεται το σκάνδαλο Βατοπεδίου (ναι αυτό για το οποίο παραγράφηκαν οι ευθύνες υπουργών με νόμο Βενιζέλου, για να μην ξεχνιόμαστε), η Αγία Ζώνη βγήκε και πάλι στη γύρα. Ένας από τους ανθρώπους που έπαιξαν ρόλο στο σκάνδαλο, σύμβουλος του Καραμανλή, έγινε όμηρος του Εφραίμ εξ’αιτίας της αρρώστιας του. Κατέβαζαν την Αγία Ζώνη από το Βατοπέδι και του υποσχόταν πως θα τον θεραπεύσει. Αυτός σε αντάλλαγμα πρόσφερε τις υπηρεσίες του στην παρέα Εφραίμ.
Ο Εφραίμ, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του ΣΚΑΙ να τον ξεπλύνει, παραμένει ο πυρήνας ενός σκανδάλου. Έτσι έβγαλε και πάλι την Αγία Ζώνη τσάρκα για να θεραπευτεί ο ίδιος.
Την πήγε λοιπόν στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας για προσκύνημα. Εμφανίζεται λοιπόν μαζί με τον Πούτιν μπροστά στην Αγία Ζώνη. Το συμπέρασμα για όποιον βλέπει τη φωτογραφία είναι πως ο μεγάλος ηγέτης της Ρωσίας εμπιστεύεται τον Εφραιμ, που τελικώς τον συκοφάντησαν στην Ελλάδα.
Υπάρχει μια μικρή λεπτομέρεια. Η Μονή Βατοπεδίου, διεκδικεί ένα κομμάτι της Κόκκινης Πλατείας της Μόσχας, ως παλιό Μετόχι. Ο Εφραίμ, αφού προσπάθησε πολλές φορές κατάφερε τελικώς να πείσει τον Πούτιν πως δεν θα διεκδικήσει το κομμάτι αυτό της Κόκκινης Πλατείας. Η κοινή συμφωνία προέβλεπε το ξέπλυμα του προφίλ του Εφραίμ. Επιστρατεύητκε λοιπόν η Αγία Ζώνη και οι φωτογράφοι. Αφού «θεραπευτεί» ο Εφραίμ, θα επιστρέψει στην Ελλάδα ως ο άγιος εξομολογητής του Πούτιν και πνευματικός του πατέρας. Ο ίδιος ο Πούτιν (αυτή η παλιά αλεπού της KGB) δημιουργεί για τον εαυτό του, το προφίλ του θεοσεβούμενου ηγέτη. Οι καθαροί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Και αν κάτι ξέρουν οι Βατοπεδινοί, είναι από λογαριασμούς. Έχουν μπερδέψει το μπλοκ επιταγών με το προσευχητάρι.
ΕΚΔΟΡΟΣΦΑΓΕΥΣ
Υ.Γ: Όσοι θέλετε περισσότερα, διαβάστε
Βατοπαίδι – Συνωμοσία, Αποκρυφισμός και Εξουσία
Παράθεμα: Θα φορολογηθεί η μπάζα του Εφραίμ στη Ρωσία; « Ροΐδη Εμμονές
Η ειδωλολατρία στο αποκορύφωμά της
ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΡΑΣ ΔΙΗΓΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΙΔΙΑ
ΔΙΗΓΗΜΑ ΤΟΥ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΡΟΪΔΗ
Εγώ εγεννήθηκα σε μίαν εύπορη και έντιμην οικογένειαν ψηλά στον Αρχάγγελον. Οι γονείς μου έχοντες τα μέσα με αναθρέψανε με πολλές ανάπαυσες και χάϊδια, κάνοντες έτσι σ’ εμένα ένα τρυφερό αρχοντόπουλο. Δεν αμελήσανε όμως την καλήν αναθροφή μου. Και αφού ετελείωσα τα μαθήματά μου εις το Γυμνάσιον, μ’ έστειλαν και στο Πανεπιστήμιον εις την Πετρούπολην, να τελειοποιηθώ στη Φιλοσοφία.
Εις το Πανεπιστήμιον έκαμα πολλές γνωριμίες με άλλους νέους απάνου – κάτου συνομήλικούς μου, οι οποίοι δεν ελείψανε από λίγο σε λίγο να μου εμπνεύσουνε μίσος για το κυβερνητικό σύστημα της Αυτοκρατορίας, και να με κάμουνε κ’ εμέ Μηδενιστή, σαν εκείνους. Εσπουδάζαμε μαζύ τα μαθήματά μας, και περισσότερο ακόμη μαζύ εμηχανευόμαστε την καταστροφή της Αυτοκρατορικής οικογενείας. Ο Μηδενισμός ευρήκε μέσα στην ψυχή μου γη πρόσφορη, κ’ ερρίζωσε, κ’ εγίνηκα κι εγώ ένας από τους μηδενιστάς, τους πλέον λυσσιασμένους.
Ήμουνα τότε μόλις ενήλικος, όταν ο Άγγελος του Ολέθρου, η ανθρωποφόνα στρατολογία, μ’ εθυμήθηκε κ’ εμέ, και μ΄ εσήκωσε από τες σπουδές μου, δια να με ρίψη στο στρατώνα, και από εκεί στον πόλεμο. Αμάθητος καθώς ήμουνα στην κακοπάθεια, και στη μεταχείριση των όπλων, έγινα πολύ κακός στρατιώτης.
Όλον όσον καιρόν έζησα στον στρατώνα ασθενούσα πάντοτε. Και στην πρώτη μάχη που μ’ επήγανε εσκοτώθηκα, χωρίς να σκοτώσω κανένα.
Το σώμα μου μαζύ με άλλα διάφορα έμεινε άταφο, απάνω στο πεδίον της μάχης, θροφή των σκουλικιών και των κοράκων.
Τρεις χρόνους έπειτα, όταν εγώ και οι λοιποί μου συνάδελφοι ήμασθε καταντημένοι γυμνά κούκκαλα, ήλθ’ εκεί και μας επισκέφθηκε ένας καλόγηρος ζητώντας κούκκαλα. Είχε ήδη γεμάτο ένα δισάκι του από διάφορα τέτοια, π’ επάσχιζε να κόψη την κεφαλή από ένα κοντακιανό μου σκέλεθρο, όταν απείκασε ότι εγώ ήμουνα ήδη χωρισμένη από το σώμα μου. Κι άφησ’ εκείνη κ’ επήρε εμέ στο δισάκι του. Εκεί μέσα ελεεινό κ’ εγώ λείψανο, ευρέθηκα με συντροφιά ελεεινών άλλων λειψάνων, αφανισμός εκείνος διαφόρων εντίμων οικογενειών.
Στο μοναστήρι που μας επήγε, μας έβαλ’ ευθύς και μας έπλυνε και μας επάστρεψε. Έπειτα μας έβρασε μέσα σ’ ένα κακάβι, με πρόκες γαρούφαλο κοπανισμένο, το οποίο μας έδωσε κάποιαν ευωδίαν, την οποίαν αυτός έλεγε
ε υ ω δ ί α ν α γ ι ό τ η τ ο ς, και χρώμα μελανωπόν, ως είναι τα λεγόμενα ά γ ι α λ ε ί ψ α ν α.
Όταν μας έβγαλε από το κακάβι και μας εστέγνωσε, μας έδωσε ολωνών ονόματα. Κ’ εμέ με ωνόμασε Κ ά ρ α ν
τ ο υ Α γ ί ο υ Ι ω ά ν ν ο υ τ ο υ Β α π τ ι σ τ ο ύ. Εγώ ήθελ’ αισθανθώ ευγνωμοσύνην προς τον καλόγηρον δια την τιμήν οπού μου έκανε, αν δεν ήτανε που μου εφαινότουνε σα ν’ αρνούμαι την οικογένειά μου, ευχαριστούμενος εις την αλλαγήν της προσωπικότητός μου. Χρεωστώ όμως να είπω ότι ο καλόγηρος μ’ επεριποιήθηκε με μεγάλη φιλοξενία, επειδή, εκτός οπού μ’ επάστρεψε, μ’ εθυλήκωσε σε κομμάτι ράσο, και μ’ εφύλαξε με πολλήν επιμέλειαν εις το ιερόν της εκκλησιάς του.
Εκεί πάλιν έμεινα μακαριζομένη και αγιαζομένη έξη μήνες, όταν ακούστηκε στο Μοναστήρι πως η Αυτοκράτηρα της Ρωσίας αγοράζει και ακριβοπληρώνει λείψανα Αγίων. Τότε ο καλόγηρος μ’ έβγαλ’ έξω. Μ’ εθυλήκωσε εις άλλο ιερόν επιτραχήλιον. Μ’ έβαλε μέσα σ’ ένα εύμορφο κιβώτιον επιταυτού φτιασμένο δια εμέ, και συνοδευόμενος από άλλον συγκαλόγηρόν του, μ’ εφέρανε στη Μόσκα, όπου εκείνες τες ημέρες ευρίσκετο η Αυτοκράτειρα.
Όταν μ’ εξεσκέπασε, ευρέθηκα σε μίαν μεγάλην αίθουσαν στο Κρεμλίνο, εμπρός εις την Αυτοκράτειρα. Η Αυτοκράτειρα εγονάτισ’ ευθύς εμπρός μου. Εσταύρωσε τα χέρια της, έκλινε το κεφάλι της, εστραυροκοπήθηκε, και μ’ επροσκύνησε!
Τι ωραία θέα για με! Η Αυτοκράτειρα της Ρωσίας γονατισμένη εμπρός εις την Κάρα ενός Μηδενιστή, να τον προσκυνάει!
Η ταπείνωση εκείνη της Αυτοκράτειρας ενώπιόν μου, μου εφάνηκε σαν ικανοποίηση δια την άδικη σφαγή μου. Αν ο Τσάρος εις το μακελιό του πολέμου μου εσήκωσε τη ζωή, αλλά κ’ εγώ εκείνην τη στιγμή είχα την Τσάρισσα υπόδουλή μου και μ’ επροσκυνούσε, κ’ εγώ την ελεεινολογούσα δια την απάτην της.
Σ’ εκείνην την στιγμήν ένα είδος υπερηφάνειας εμπήκε μέσ’ στο κεφάλι μου. Επειδή η υπερηφάνεια μπαίνει εύκολα μέσ’ στα κούφια κούκκαλα. Αλλ’ ευθύς έπειτα εχρειάσθηκα κ’ εγώ να ταπεινωθώ, και να δειλιάσω, όταν είδα να πουληώμαι σαν απλή πραμμάτεια, και ο καλόγερος να πουσναρώνει τα χρήματα της υποθεμένης αξίας μου.
Αλλ’ ιδού η Αυτοκράτειρα κράζει τότε τον Αρχιδιάκο του Παλατιού, του συσταίνει εμέ την Αγίαν Κάραν του Προδρόμου, και του διορίζει να με θέση εις την αίθουσαν των Αγίων λειψάνων. Είπε και ο Αρχιδιάκος κλίνας κεφαλήν και οφθαλμούς προς την Αυτοκράτειρα, εσταυροκοπήθη έπειτα εννέα φορές ενώπιόν μου, με έλαβε στας αγκάλας του μουρμουρίζοντας πατερμά και κυριελέϊσα, και μ’ επήγε σε άλλην αίθουσαν γεμάτην τόσο από κούκκαλα κάθε είδους, οπού εφαινότουνε Κουκκαλαποθήκη Κοιμητηρίου μάλλον, παρά Βασιλική Αίθουσα.
Εκεί δεν ήσαν μόνον ανθρώπινα κούκκαλα. Εκεί ήσαν και χτηνών άγια τέτοια. Εκεί τέσσερα πόδια γαϊδάρου, αποδιδόμενα εις τον γάϊδαρον οπού εκαβαλίκεψε ο Χριστός, όταν εμβήκε στα Ιεροσόλυμα μετά βαΐων και κλάδων. Εκεί η μύτη του κοκόρου που ελάλησε όταν ο Πέτρος αρνήθηκε τον Χριστόν μας. Εκεί το δόντι του γουρουνιού που υπεραγαπούσε ο Άγιος Αντώνιος. Εκεί κάρες άλλες ανθρώπινες. Εκεί χέρια, εκεί πόδια. Εκεί καπνιά από κακάβι όπου ψηνόμενοι ή βραζόμενοι ετραγουδούσαν κ’ εχόρευαν οι παίδες. (Οι δυσπιστούντες εις το θαύμα τούτο, λέγουν ότι δεν ήταν χορός, αλλά πηδήματα, εξαιτίας οπού η φωτιά τους έκαιε τση πατούσες).
Εκεί ένα φτερό από τη φτερούγα του Αγγέλου, που εστάλθηκε να πη το χαίρε της Παναγίας… Εκείνο τέλος πάντων ήθελε πει κανείς, ήτον ένα Αρχαιολογικόν Μουσείον Χριστιανικής Μυθολογίας.
Μια μέρα που η Αυτοκράτειρα γονυπετής επροσεύχετο εις το κούκκαλο της κνήμης ενός Αγίου, ο Αρχιδιάκος περνώντας από εμπρός μου, έντεσε η μανίκα του στο κατακλείδι μου, και μ’ έρριξε κάτου και μόσπασε ένα λίγο κούκκαλο. Η Αυτοκράτειρα τότες όλη έντρομη δια το δ υ σ τ ύ χ η μ α, σχεδόν ολιγοθυμούσε! Εστρυροκοπήθηκε πολλές φορές, έκλαψε, κ’ εκαταδίκασε τον Αρχιδιάκο σε τριάντα μέρες νηστεία και προσευχή, και τριακόσια κυριελέϊσα ενώπιόν μου την κάθε μέρα.
Ο δυστυχής ο Αρχιδιάκος εχτελούσε ακριβώς την καταδίκην του καθημερινώς ενώπιόν μου με τα τριακόσια του κυριελέϊσα, και με άλλες τόσες μετάνοιες. Μα μίαν ημέρα έχασε την υπομονή, και, μέσα στα κυριελέϊσα, μου ξαμόνει ένα τέτοιο φάσκελο, με τόση δύναμη, και με τόση μάνητα, που το δάκτυλό του το χοντρό εμπήκε όλο μέσα στο κούφιο μάτι μου, και μ’ εσήκωσε ψηλά, και μ’ εξαναγύρισε απάνου στο ταυλί που ευρισκόμουνα.!
Ασέβεια! Θα πείτε. Μα οι παπάδες δεν πιστεύουν τίποτα. Οι καϋμένοι, έχουνε τα δίκηα τους…
Εγώ επικράθηκα δια την χυδαίαν εκείνην προσβολήν οπού μου έκαμε ο Αρχιδιάκος. Και είδα δειλίαν εις τον χοντροειδή εκείνον εξυβριστήν, οπού έβριζε άψυχα ανθρώπινα λείψανα. Επάσχιζα δε να διασκεδάζω με τα άλλα συντροφικά μου κούκκαλα γνωριζόμενος μα αυτά, και διηγούμενοι καθένας τες ιστορίες μας.
Εκεί σιμά μου είχα γειτόνισσα μίαν άλλην κάρα, την οποίαν η Αυτοκράτειρα ελάτρευε, ως Κ ά ρ α ν Α γ ί α ς
μ ε γ α λ ο μ ά ρ τ υ ρ ο ς Π α ρ α σ κ ε υ ή ς. – Αγία μου, της είπα, συστέλλομαι να ευρίσκομαι τόσον αναξίως θεμένος εγώ ο μηδαμινός, εις τας ιδίας τιμάς με την αγιωσύνην σου.
Βρε, λέει, γκιαούρη, εγώ δεν είμαι Αγία. Εγώ είμαι ο Μόρος, οπού εσκότωσε το Μάρκο Μπότσαρη.
Εγώ στη στιγμή εσάστησα! Μα έπειτα σκεφτόμενος, πως, ως κ’ εγώ εκεί μέσα έπαιζα το πρόσωπο του Αγίου Ιωάννου, είδα ότι όλο εκείνο ήτανε μία κωμωδία, μία μπαιγνιοκωμωδία, που εδιασκέδαζε ίσια – ίσια με τη μπαιγνιοσύνη της. Το πράγμα μου εφάνηκε παράξενο και νόστιμο. Κ’ εβάλθηκα να ρωτήσω τα τέσσερα γαϊδουρόποδα, αν πραγματικώς ήτανε και τα τέσσερα στον γάϊδαρον εκείνον οπού εκαβαλίκεψε ο Χριστός. Επειδή, μετά τα προηγούμενα, άρχισα να υποφτεύομαι σε όλα.
Ούτε τα τέσσερα, ούτε κανένα από εμάς. Είπαν τα γαϊδουρόποδα. Εμείς ανήκουμε σε τέσσαρους χωριστούς γαϊδάρους, από τους οποίους κανείς δεν έλαβε την τιμή να καβαλικευθή από τον Χριστόν. Αλλά δεν είναι δια τούτο που ήθελε θεωρηθούμε ως αναξιοτιμότερα από τα άλλα όσα εδώ μέσα ανθρώπινα κούκκαλα. Εμείς εδουλέψαμε όλη μας τη ζωή, και με τον ιδρώτα του προσώπου μας εφάγαμε το άχυρό μας, δια να είμασθε χρήσιμοι στον κόσμον, όπου εγεννηθήκαμε. Ενώ σεις αλαζόνες, κούφοι, και κακόποιοι άνθρωποι, ζήτε με τους κόπους μας, αχαριστείτε εις ημάς τους ευεργέτες σας, και τα πράγματα δια τα οποία επαίρεσθε είναι ως επί το πλείστον ανόσια. Κορυφόνετε δια την αναισχυντία σας όταν, αποθνήσκοντες, αυτοχειροτονείσθε ημίθεοι, και λατρεύεσθε ανάμεσό σας!…
Μιλείτε έτσι, τους είπε μία σιμοτινή Αγία Σιαγόνα, επειδή δεν είσθε τα αληθινά πόδια του Αγίου εκείνου Όνου, τον οποίον ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός εκαβαλίκεψε. Τα αληθινά εκείνα άγια πόδια, τα οποία εγώ πάντοτε εφύλαξα εις την εκκλησία μου, ήθελε μιλήσουνε πολύ διαφορετικά, επειδή τω όντι άγια εκείνα, και θαύματα εκάμανε όχι ολίγα, και ιατρείες εις άλλα πόδια ζώων και ανθρώπων εκάμανε. Αλλά σεις δεν γνωρίζεται…
Μπα, Δέσποτά μου, που δε γνωρίζουμε. Του είπε ένα από εκείνα. Εγώ την αγιωσύνη σου σε γνωρίζω πολύ καλά, επειδή εγώ είμαι το πισινό πόδι εκείνου που μιά φορά ήτανε γάϊδαρό σου. Και θυμώμαι που μ’ έκοψες από το γάϊδαρό σου, όταν εψόφησε. Και μ’ εξήρανες, και μ’ έβαλες εις το θυσιαστήριο της εκκλησίας σου, με κεριά αναμμένα, με θυμιάματα, με καντήλια… και είχες εμπόριον από πόδια γαϊδουρίσια, που τα έκοβες την νύχτα από τους ψόφιους γαϊδάρους του χωριού, και έπειτα τα επούλησες εις τον έξω κόσμο, για πόδια του Αγίου Όνου… και μας έφερνες εις τα σπίτια του χωριού, και μας εφιλούσανε οι χωριάτισσες, κ’ εσταυροκοπηώντανε ενώπιόν μας… και σου εδίνανε λάδι για το καντήλι μας, και, και, και…
Μα τότε η Αγία Σιαγόνα έτριξε τα δόντια της, και,
– Αχάριστε, του λέει, γαϊδουρόποδα! Και ειν’ έτσι που μου πληρώνεις την ευγνωμοσύνη που μου χρωστάς;! Αλλά βλέπω ότι έδωσα τους μαργαρίτας μου εις τους χοίρους, πασχίζοντας να σας υψώσω εις Άγιον Όνον, και να σας κάμω να κατοικείτε Αυτοκρατορικά Ανάχτορα.
Έχε λέ’ , υπομονή δέσποτά μου, επειδή οι πεθαμένοι τα λένε όλα καθώς εσταθήκανε, χωρίς φόβο, χωρίς πάθος.
Μα εκείνες τις ημέρες μας επλησιάζανε οι Γάλλοι. Και οι Μοσκοβίτες είχανε σχεδιάσει να κάψουν τη Μόσκα! Χρεία λοιπόν τα πολυτιμότερα πράγματα να έβγουνε από το Κρεμλίνο, να κρυφθούνε, ν’ αφανισθούνε μέσα σε υπόγεια. Και από τα πολυτιμότατα ήμαστε εμείς τα Άγια Λείψανα. Έτσι ο Αρχιδιάκος έλαβε διαταγή να επιστατήση εις την μετακόμισήν μας.
Η διαταγή εκείνη ήλθε ξάφνου, και έπρεπε να εχτελεσθή αμέσως. Μια τέτοια επιφόρτιση, μια τέτοια εργολαβία, ήτανε μεγάλη τύχη δια τον Αρχιδιάκο. Η Καλιφορνία του ανοιγότουνε διάπλατη, κ’ εβανότουνε στη διάθεσή του. Στην αναστάτωση εκείνη και στη σκοτούρα, ημπορούσε να ωφεληθή πολλά εν ασφαλεία του. και έβλεπε τον εαυτό του σαν Πρωθυπουργό της Ελλάδος σε προετιμασία πολέμου, με πίστωση να δανισθή εκατομμύρια…
Αυτός ήδη με είχε κρυφά πραγματευμένη και συβασμένη με μιαν Κυρίαν της Αυλής, με την οποίαν είχε συμφωνήσει να με κλέψη, και να με πουλήση εις αυτήν. Ώστε η αναστάτωση της μετακομίσεως, του ήρχετο πολύ πρόσφορη. Και όμως το πεπρωμένο, δι’ όσο τουλάχιστον απέβλεπε εμέ, είχε διατάξει αλλοιώς τα πράμματα.
Ο αχθοφόρος οπού μαζύ με άλλα έφερνε κ’ εμέ στο κρυφό υπόγειον, είχε ένα παιδάκι που έδινε μεγάλην ενόχληση στην οικογένεια με τα κλάϋματά του, και με τις φωνές του. Εστοχάστηκε λοιπόν να κλέψη εμέ. Όταν μ’ επήγε σπήτι του, η γυναίκα του ευχαριστημένη πολύ δια το σκιάχτρο, μ’ επαρουσίασε ευθύς εις το παιδάκι της. – Τη βλέπεις; Του είπε. Όντις κλαις, σε τρώει. Το παιδάκι έμεινε έντρομο και άφωνο, έκλεισε τα ματάκια του, τα εσφάλισε καλά με τους δυο του μικρούς γρόθους κ’ εγύρισε κ’ εκοιμήθηκε.
Για κάμποσον καιρόν εξακολούθησα να ησυχάζω και ν’ αποκοιμάω το παιδάκι τρομάζοντάς το. Αλλά η εξακολουθινή ενέργεια του σκιάχτρου απάνου στη φαντασία και στα νεύρα του νηπίου εκείνου, έφερε τέλος πάντων και το αναπόφευχτο αποτέλεσμά της. Αφού το αλάλιασε και το ανάγκεψε, στο ύστερο το εσκότωσε, κάνοντάς το να πεθάνη με σπασμούς και σκληρό θάνατο. Ούτε που ήθελ’ είν’ επιθυμητό να ζήση, επειδή ήθελε αξήνει βλάκας. Αν οι μητέρες είχανε νου, ωφελούντο από τούτο μου το ανέγδοτο.
Εντοσούτω ο Αρχιδιάκος, αφού δεν ηύρε πλέον την κάραν του Αγίου Ιωάννου δεν τάχασε. Έκλεψε και αυτός, άλλην, λατρευομένην εις το Κρεμλίνον ως Κ ά ρ α τ η ς Α γ ί α ς μ ε γ α λ ο μ ά ρ τ υ ρ ος Μ α ρ ί ν η ς, αλλά πραγματικώς ενός φίλου μου φανατικού Μηδενιστή, που είχε πειραθεί να δολοφονήση τον Αυτοκράτορα. Τούτης εξεκόλλησε την επιγραφή, και έβαλε Κάρα του Ιωάννου του αποκεφαλιστού.
Την κάραν τούτην πουλημένην εις την Κυρίαν της Αυλής, η Κυρία εκείνη την επλήρωσε εις τον Αρχιδιάκο, μέρος με πολύτιμους αδάμαντας, και μέρος με χρήματα. Έδωσαν δε αμοιβαίαν υπόσχεσην και όρκον, να βαστάξουν μυστικήν την εν λόγω υπόθεσην, εις την οποίαν συνενοχούντο. Αλλά, ουδέν εστί κεκαλυμμένον, ο ουκ αποκαλυφθήσεται, και κρυπτόν, ο ου γνωσθήσεται.
Η γυναίκα του αχθοφόρου, αφού απέθανε το παιδάκι της, δεν μ’ εχρειαζότουνα πλέον, και μ’ έρριξε σε μια λιθιά στο προαύλιο του σπητιού της. Εκεί έμεινα κάποσον καιρό, όταν μίαν αυγή χάραμμα ήλθε μία Κίσσα, μ’ εσήκωσε στα πόδια της, και μ’ επήγε και με απίθωσε στο καμπαναριό της Μητροπόλεως Ανάληψης.
Εγώ εξακολουθούσα να φέρνω στο κρανίο μου την επιγραφή που είχε μου βάλουνε στο Κρεμλίνο. Έτσι, όταν ο κωδωνοκρούστης ήλθε και με ηύρε εκεί απάνου, βλέποντας την επιγραφή, έμεινε έχπληκτος! Δεν ετόλμησε να μ’ αγγίξει. Κατέβηκε τρεχάτος τη σκάλα του κωδωνοστασίου, εφώναξε σαν έξωτου εαυτού του στους ιερείς το θαύμα, και οι ιερείς εκείνοι, βαλόντες τα επιτραχήλιά τους, και τα φελόνια τους, και με τα θυμιατά στο χέρι, ήλθανε και μ’ επήρανε, και μ’ εκατεβάσανε ψάλλοντες και θυμιατίζοντές με.
Η τιμή εκείνη, έπειτ’ από τη δειλίαση που υπόφερα στο σπήτι εκεινής της χυδαίας, εστάθηκε σαν ένα βάλσαμον εις τα παθήματά μου, ικανοποιούμενος έτσι, και ξαναβρισκόμενος εις τες πρώτες μου δόξες. Μη δε με κατηγορήσετε δια τούτο. Προσκυνά και δόξες και λιβάνια και κολακείες κ’ εγκώμια ριμμένα καταπρόσωπον, είναι πράμματα επιταυτού εφευρεμένα δια τες κούφιες Κάρες. Και όταν μας λείψουνε, μας λείπει μόνο το φυσικό μας παραγιόμισμα.
Περνώντες ανάμεσα στο συναγμένο πλήθος γονυπετείς εσταυροκοπούντο, κ’ εδέοντο σ’ εμέ ως εις τον Θεόν, μ’ έφερναν με παράταξη μεγάλη, και μ’ έθεσαν απάνου στην Αγία Τράπεζα, περιβάλλοντές με με λαμπάδες και ευωδικά θυμιάματα.
Ωστόσο διεδόθη με ηλεκτρικήν ταχύτητα σ’ όλην εκείνην τη Μεγαλόπολην ότι ο Άγιος, όστις δια πνευματικάς βέβαια αιτίας ανελήφθη, επέστρεψεν ήδη αυθορμήτως, και ήλθεν εις την Μητροπολιτικήν Εκκλησίαν.
Η αναστάτωση τότε των κατοίκων ήτον απερίγραφτη, και η Μητροπολιτική εκείνη εκκλησία δεν εχωρούσε πλέον το στιβασμένο πλήθος. Οι καμπάνες όλες της Μόσκας εσημαίναν αδιακόπως μηνύοντας χαρά και αγαλλίαση. Και η Κυβέρνηση απέναντι τοιούτου θαύματος, εδιόρησε παράκλησες εις όλες τες εκκλησίες.
Ο τόπος όλος εχαίρετο δια την ξαναπόχτησην της Αγίας Κάρας. Όταν η Κυρία εκείνη, που με διαμαντικά και με χρήματά της είχε αγοράσει την άλλη κάρα του ιδίου Αγίου, έκραξε στο σπήτι της τον Άγιον Αρχιδιάκο ναν της εξηγήση τη συνύπαρξη των δύο καρών του αυτού Αγίου.
Ή η μία, έλεγε, ή η άλλη, θαν ψεύτικη. Και κάποιος καλόγηρος ή παπάς άλλος θαν έκαμε το ανουσιούργημα να!..
Α, Κυρία μου, λέγει ο Αρχιδιάκονος, δι’ αγάπην Θεού μη γινόμεθα ιεροκατήγοροι. Μη μεμφόμεθα ιερωμένα πρόσωπα (Κάθε ρασοφόρος, παπάς ή καλόγηρος, ή ό,τι άλλο λέγουσι ιερωμένο πρόσωπο. Και καθό ιερωμένο πρόσωπο, του επιτρέπεται σιωπηλώς να ανοσιουργή! Απαγορεύεται δε πάσα μομφή κατ’ αυτού, έστω και πασιγνώστως ο πλέον διεφθαρμένος της κοινωνίας! Η μπεγνιοσύνη τούτη του ποιμνίου βασίζεται εις την ριζικήν άλλη μπαιγνιοσύνη, του ότι πρέπει να κρύβωμε τη διαφθορά του ιερατείου μας, δια να μη μας περιγελούν και καταφρονούν οι αλλόθρησκοι! Πράγμα τπύτο που καλώς γνωρίζοντές το οι αλλόθρησκοι, μας περιγελούν και καταφρονούν, ως και δια τούτο). Οι ιεροκατήγοροι πλημμυρίζουνε σήμερα την κοινωνία μας, και ζητούν να ανατρέψουν την αγίαν Θρησκείαν μας, την οποίαν μόνη η τυφλή πίστη των Ορθοδόξων Χριστιανών δύναται να σώση.
Ο θεός να με φυλάξη, είπεν η Κυρία, από του να γένω ιεροκατήγορη, και να μεμφθώ αδίκως ιερωμένα πρόσωπα. Και μόνον ερωτώ την αγιωσύνη σου, – Ο Άγιος Ιωάννης, είχε δύο κεφαλές;
Όσο ζούσε είχε μία. Αλλ’ όταν απέθανε, κατά θείαν παραχώρηση, έλαβε διάφορες. Και τούτο, Κυρία μου, είναι ιστορική αλήθεια.
Δεν εννοώ!
Ιδού. Αποθαμένος ο Άγιος, έγινε μεγάλη, και παγκόσμια ζήτηση δια τα οστά του. Και μόλον οπού ο επικατάρατος Ιουλιανός εξέθαψε το λείψανο του Αγίου, το έκαυσε, και εσκόρπισε την σκόνην εις τον αέρα. Μόλον τούτο, θεία παραχωρήσει, οι σκόνες εκείνες συνήλθαν πάλιν εις το αυτό, και εσχημάτισαν τότε διάφορα ζεύγη οστέων, και μάλιστα Καρών, δέκα ή δώδεκα τον αριθμόν, μία από τας οποίας…
Κ’ εκείνη που μου επούλησες;
Βεβαίως.
Τότε παρακαλώ, άγιε Αρχιδιάκο, να έλθεις μαζί μου στην άλλη κάμαρα.
Στην άλλη κάμαρα τον επροσμένανε τα δύο αδέλφια της Κυρίας εκείνης, παιδιά δυναμόχερα, κ’ ελεύθερα από δεισιδαιμονίες και πρόληψες. Τούτα ήδη είχε ειπούν εις την αδελφήν τους, ότι την απατούσε ο ασυνείδητος Αρχιδιάκος, πουλώντας της αντί πολυτίμων λίθων και χρημάτων, κούκκαλα καμμιάς αξίας. Αλλά η αδελφή τους δεν έδωσε ακρόασην εις τα λόγια τους. Έτσι εκείνοι εζητούσαν την περίσταση να εκδικηθούνε τιμωρώντες τουλάχιστον τον Αρχιδιάκο.
Έτσι όταν είδαν την αδελφή τους ανανοημένη και ορόθυμη να τους παραδώση τον Αρχιδιάκο, και ήδη τους τον έφερνε στα χέρια τους, τον εδεχθήκανε μ’ ένα τέτοιο γροθοκόπημα στο ι ε ρ ω μ έ ν ο π ρ ό ς ω π ο, που δεν έβλεπε την πόρτα να έβγη. Την εύρηκε όμως, και φεύγοντας τρεχάτος, ο Άγιος Αρχιδιάκος τους εξάμωσ’ ένα γενναίο φάσκελο και ανελήφθηκε!…
Αλλά ενώ η συνάδελφή μου Κάρα, στο σπήτι της Κυρίας εκείνης έπεφτε σε ανυποληψίαν, η φήμη η δική μου εξεναντίας εις την Μητρόπολην της Μόσκας υψωνότουνε στα Ουράνια. Η εκκλησία γεμάτη πάντα προσκυνητάς μου! Λαμπρά καντήλια και τορτσόνια και θυμιάματα ολόγυρά μου! Ιερείς τόσοι που ενδυμένοι τες ιερές στολές τους εν πλήρει παρατάξει με ελατρεύανε! Οι καμπάνες της Μόσκας όλης να σημαίνουνε χαρμόσυνα προς τιμήν μου. Οι παράκλησες οπού μου εγενόντανε στη Μητρόπολη, και στες άλλες εκκλησίες του τόπου για να διώξω τους Γάλλους…
Όλες τούτες οι δόξες οπού μ’ εθεοποιούσανε, ενεργούσανε τόσο δυνατά στη φαντασία μου, που άρχισα να πιστεύω πως τω όντι μου επρέπανε. Και να θεωρούμε σαν κάτι τι πραγματικώς υπεράνθρωπο.
Οι φαντασίες μπαίνουν εύκολα στα κούφια κρανία, επειδή στην είσοδο δεν είναι θυρωρός, και μέσα βρίσκουν ευρυχωρία.
Μ’ αλλοίμονο! Δεν μου ήταν πεπρωμένο να χαρώ δια πολύν καιρό την αποθέωσή μου. Οι κακηωρισμένοι Γάλλοι, οι ασεβείς εκείνοι περιπαίχται των Καρών, λίγο έπειτα μπασμένοι στη Μόσκα, επεριχειλήσανε σ’ όλα τα μέρη, κ’ εφέρανε παντού αναστάτωση και την ιεροσυλία.
Όταν μέσα στην Μητρόπολη με είδαν εμέ βαλμένη σε τόσες δόξες, εκάμανε φρικώδη χασμόγελα! Εβάλανε χέρια ιερόσυλα απάνω μου. Ένας με εχάϊδευε περιπαιχτικά. Άλλος μου εφύσα τον καπνό του τσιγάρου του, κ’ εγέλα. Άλλος μ’ ερώτα τι κάνει ο αναδεξιμιός μου ο Χριστός. Άλλος μ’ εσυχαιρότουνε για την κουμπαριά μου με τον Θεόν, κι άλλος άλλα. Στο ύστερο μ’ επήρανε και μ’ εστήσανε στη μέση της Εκκλησιάς, απάνου σ’ ένα τετράποδο, κ’ εφέραν’ έναν αργιλέ, και μου εβάλανε το μποκίνο στο στόμα μου, κ’ εφενόμουνα σα να καπνίζω τον αργιλέ μου. Με τούτο, χασμογελώντες, εφύγανε.
Αλλά μου επέπρωντο και άλλα. Επειδή, ευθύς έπειτα ήλθαν άλλοι στρατιώτες Γάλλοι, οι οποίοι βλέποντές με σ’ εκείνην τη γελοία θέση, με τον αργιλέ μου στη μέση της Εκκλησίας, ενομίσανε πως οι Ρώσοι τιμούν τους Αγίους τους σ’ εκείνον τον τόπο! Και η έχπληξή τους δια τη νομιζομένη χτηνωδία των Ρώσων δεν είχε όρια. Έφεραν ευθύς και μ’ εφωτογραφίσανε καθώς ευρισκόμουνα με τον αργιλέ μου. Και τες φωτογραφίες εκείνες τες εστείλανε στη Γαλλία, γράφοντες ότι – οι Γάλλοι στο έμβασμά τους εις την Μόσκα, ευρήκανε τες εκκλησιές και τη θρησκεία σ’ εκείνην τη χτηνώδη κατάσταση…
Και πάλιν έπειτ’ από τούτους ήλθαν άλλοι, οι οποίοι αφού εχασμογέλασαν κ’ εκείνοι, μ’ εσηκώσανε μεόλο το τετράποδο, και μ’ εβγάλαν έξω να με γυρίσουνε στη χώρα εις είδος παρωδικής λιτανείας. Αλλά μόλις έφθασαν έξω από την πόρτα της εκκλησίας εγώ εκύλησα κ’ έπεσα. Εκείνοι όμως, εις τη μέθη της αταξίας τους, δεν ανανοηθήκανε πως έπεσα, κ’ εξακολουθήσανε την περιπαιχτική τους λιτανεία, τρέχοντες και φωνάζοντες εν θριάμβω, νομίζοντες να μ’ έχουν εις το τετράποδο.
Εμέ ωστόσο, μόλις πεσομένη, με άρπαξε ο σκύλος σας, και μ’ έφερ’ εδώ σ’ εσάς, όπου, προς ώρας, παύει η ιστορία μου.
http://www.pare-dose.net/?p=3427#ixzz1j4gXId8B
Ο Εφραίμ στις Σέρρες
Φαρσοκωκωδία
Να ανακληθεί η απόφαση για ανακήρυξη του ηγούμενου Εφραίμ ως επίτιμου δημότη Σερρών, ζήτησε ο δημοτικός Σύμβουλους Ηλίας Γκότσης, εφόσον υπάρξει τελεσίδικη καταδικαστική απόφαση.
Ο δημοτικός σύμβουλος της μείζονος αντιπολίτευσης, επεσήμανε πως δεν μπορεί να είναι τιμητικά δημότης Σερρών, κάποιος που καταδικάστηκε για κακούργημα.
Ο ηγούμενος της μονής Βατοπεδίου, ανακηρύχτηκε επίτιμος δήμότης Σερρών στις 15/5/2002, με απόφαση του Δ.Σ, μετά από εισήγηση του τότε δημάρχου Ζήση Μητλιάγκα που ψήφισε και ο σημερινός δήμαρχος Πέτρος Αγγελίδης, με αφορμή την έλευση στην πόλη της Τιμιας Ζώνης της Παναγίας, από το Άγιον Όρος.
Όπως είναι γνωστό, το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών έκρινε προφυλακιστέο τον ηγούμενο Εφραίμ, για το σκάνδαλο της διεκδίκησης της λίμνης Βιστωνίδας από τη Μονή Βατοπεδίου.
“Δριμύ κατηγορώ κατά ιεραρχών και υπευθύνων των Μονών του Αγίου Όρους, ότι μεταφέρουν ιερά λείψανα και κειμήλια από πόλη σε πόλη με σκοπό την συγκέντρωση χρημάτων, εξαπέλυσε ο Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Χρυσόστομος. Αφορμή για το ξέσπασμα του Μητροπολίτη αποτέλεσαν τα όσα διαδραματίζονται τις τελευταίες ημέρες στην εκκλησία του Αγίου Κοσμά της Ν. Φιλαδέλφειας, όπου εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα η Αγία Ζώνη της Παναγίας”.
Συνεχίζοντας το κατηγορώ του ο Μητροπολίτης λέγει:
“Σε μια ευτελή αργυρολογία που προσβάλει τη χριστιανική πίστη, διασύρει το κύρος της Εκκλησίας και τραυματίζει βαρύτατα την ανθρώπινη αξιοπρέπεια… η ηθική και θρησκευτική ζωή του λαού δέχεται κατά καιρούς ισχυρά πλήγματα, τα οποία τείνουν να γενικευθούν και να θεσμοθετηθούν…
Αυτό είναι το μήνυμα του Αγίου Όρους προς τον σύγχρονο κόσμο; Έτσι αντιλαμβάνεται την αποστολή του; Αυτή είναι η Ορθοδοξία μας; Έτσι θα καλλιεργηθεί και θα αναγεννηθεί ο ελληνικός λαός; Αυτή την τροφή θα προσφέρουμε στον σύγχρονο άνθρωπο; Οι ναοί μεταβάλλονται πραγματικά σε οίκους εμπορίου, όπου τα όσια και τα ιερά προσφέρονται ως εμπορεύματα. Γι’ αυτό ο γνήσια πιστός λαός αντιδρά με τις λέξεις: Χριστέμποροι, θεομπαίχτες, αγυρτεία, λειψανολατρεία, αγιογδύτες κ.λ.π.” “… ενταλμένοι κατασκευάζουν και μερικά θαύματα, ιάσεις και θεραπείες για να είναι η παραπλάνηση, η εκμετάλλευση και η απάτη του απλοϊκού λαού πλήρης και ολοκληρωμένη” (ΕΘΝΟΣ: 31-5-95)
Με αυτή τη σκληρή γλώσσα μίλησε ο Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Χρυσόστομος (στο τηλεοπτικό κανάλι MEGA). Με την ίδια περίπου σκληρότητα μίλησε και ο Πανεπιστημιακός καθηγητής κ. Αγουρίδης, ο οποίος χαρακτήρισε την ενέργεια αυτή ως ειδωλολατρεία.
Κατόπιν αυτών γεννάται εύλογον το ερώτημα: Σ’ αυτήν την ειδωλολατρεία οικοδομούν την Ορθόδοξη Εκκλησία οι ιερείς και οι καλόγεροι; Απ’ αυτά τα μέσα θα περιμένει ο λαός την “ίασιν των ψυχών και σωμάτων”; Απ’ αυτές τις ψευδείς ελπίδες θα περιμένει ο λαός το Έλεος του Θεού;
Οι εκπρόσωποι της Εκκλησίας αποτελούνται από χριστέμπορους, θεομπαίχτες, αγύρτες, λειψανέμπορους, και αγιογδύτες, καθώς λέγει ο Μητροπολίτης Εδέσσης κ. Χρυσόστομος;
Σ’ αυτά τα κατασκευασμένα θαύματα δείχνει την “υπεροχή” της η Ορθόδοξη Εκκλησία;
Δικαιολογημένα είπε επίσης ο Μητροπολίτης:
“Σκέπτεται κανείς τι θα έκαμνε ο Χριστός αν επισκεπτόταν ένα τέτοιο ναό; Όχι μαστίγιο και φραγγέλιο, αλλά ατομική βόμβα θα χρησιμοποιούσε για να ανατινάξει και συντρίψει τους πάντας και τα πάντα” (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: 27-5-95).
“Το φαινόμενο είναι απ’ αυτά που δεν πρέπει να περνάνε απαρατήρητα…
Σαφέστατη εκμετάλλευση του θρησκευτικού αισθήματος του λαού και των ελπίδων των πασχόντων αποτελεί αυτή η περιφορά, απο πόλη σε πόλη, ιερών λειψάνων και κειμηλίων των Μονών του Αγίου Όρους, που τελικά προσβάλει την χριστιανική πίστη και μετατρέπει τους ναούς σε οίκους εμπορίου” (ΕΘΝΟΣ: 31-5-95).
“ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ Η ΖΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ”.
Δηλαδή όλα τα σφάζετε, όλα τα μαχαιρώνετε, όλα τα εξευτελίζετε, όλα τα πουλάτε, όλα τα ιερά και όσια αυτού του τόπου τα φτύνετε, τα εμπορεύεσθε, τα διαπομπεύετε… Κάποτε ο Γιός της Θεοτόκου άρπαξε τον βούρδουλα κι’ έδιωξε απο τον Ναό τους αλητήριους.
Σήμερα στην Ελλάδα οι αλητήριοι αρπάζουν τα ιερά και τα όσια και τα μετατρέπουν σε ευτελή αντικείμενα εκμεταλλεύσεως και θησαυρισμού…
Την Ελληνική Εκκλησία, την Ορθοδοξία, την λογχίζουν, την τοξοβολούν, την λιθοβολούν αμέτρητοι εχθροί, οι οποίοι δεν ξεπερνούν ορισμένα όρια βαρβαρότητας… Δεν απέμεινε πλέον σ’ αυτή την χώρα, τίποτε το σεβαστό για τους αλητήριους υβριστές, κάθε αξίας, κάθε ιδανικού, κάθε μεγέθους. Άλλη μια φορά αίσχος” (ΑΥΡΙΑΝΗ: Κ. Διακογιάννης 1-6-95).
http://athriskos.gr/?p=4147
http://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/3991-lampri-upodoxi-tis-agias-zonis-stin-katerini-foto
Λαμπρή υποδοχή της Αγίας Ζώνης στην Κατερίνη (ΦΩΤΟ)
Αχ
Τσα
ο Χριστιανός Ορθόδοξος
«Σε ένα μήνα γύρισε έγκυος» (λόγω της Αγίας Ζώνης της Αειπαρθένου!!!)
Ρένος Αποστολίδης για Αγία Ζώνη κατά εξομολόγου Μιμής
ΥΠΟΔΟΧΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΖΩΝΗΣ ΣΤΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ
Εν όψει προσεχούς ευσεβούς δημοσιεύματος, ένα μικρό σχόλιο:
Η ευσεβέστατη κα Λιάνη της Αγίας Ζώνης, ως εκκλησιαστικός παράγων:
https://www.tameteora.gr/archive/167410/%CF%80%CF%8E%CF%82-%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B5-%CE%B7-%CE%B4%CE%AE%CE%BC-%CE%BB%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B7-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF-%CF%84/
Πώς περιέγραψε η Δήμ. Λιάνη στο βιβλίο της το 1997 τα τεκταινόμενα για την ιερότητα των Μετεώρων
Από ΤΜΗΜΑ ΣΥΝΤΑΞΗΣ – 10 Νοεμβρίου 2017
Πριν από 20 χρόνια, στο φύλλο 172 της 7ης Νοεμβρίου 1997, η εφημερίδα «Τα Μετέωρα» δημοσίευσε απόσπασμα από το βιβλίο που είχε τότε συγγράψει η Δήμητρα Λιάνη – Παπανδρέου με τίτλο «10 χρόνια και 54 μέρες».
Στο απόσπασμα αυτό η κ. Λιάνη-Παπανδρέου αναφέρεται στο βιβλίο της στα όσα προηγήθηκαν μέχρι να κηρυχθεί ιερός ο χώρος των Μετεώρων.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο για την ανακήρυξη των Μετεώρων σε Ιερό Χώρο, όπως το περιγράφει στο βιβλίο της η κ. Λιάνη-Παπανδρέου και είχε δημοσιευτεί στα «Μετέωρα»:
«Το θέμα του χαρακτηρισμού των Μετεώρων ως χώρου ιερού, ήταν ένα άλλο ζήτημα στο οποίο δέχθηκε και υιοθέτησε ο Ανδρέας θέσεις και προτάσεις της Εκκλησίας, αν και υπήρχαν σφοδρότατες αντιδράσεις στην Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ και προέκυψε κίνδυνος για οοβαρή κρίση στους κόλπους της. Στο θέμα αυτό ομολογώ πως έκανα κι εγώ «παρέμβαση», που μάλιστα, αξιοποιήθηκε για να στηριχθεί η περί επεμβάσεών μου φιλοσοφία και μυθολογία.
Οι μοναχοί των Μονών των Μετεώρων έστειλαν στο ιδιαίτερο γραφείο του πρωθυπουργού το σχετικό φάκελο με το αίτημά τους, ενώ επισκέφθηκαν και ενημέρωσαν και τους Αντώνη Λιβάνη, Κώστα Λαλιώτη, Θάνο Μικρούτσικο και Αντώνη Βγότζα. Προέκυπτε ότι η προσπάθεια είχε ξεκινήσεις, χωρίς όμως να τελεσφορήσει, απ’ την περίοδο που ήταν υπουργός Πολιτισμού η Ντόρα Μπακογιάννη. Το αίτημά τους, απ’ τη μελέτη του φακέλου και απ’ την ενη-μέρωση που έκαναν, κρίθηκε σωστό και δίκαιο απ’ τα κυβερνητικά στελέχη, με τα οποία ήρθαν σε επαφή. Ημουν και εγώ συμπαραστάτης τους και είχα στο χειρισμό του θέματος την πολύτιμη συνεργασία του Μιχάλη Καχριμάκη.
Ο Ανδρέας, όταν ενημερώθηκε, συμφώνησε επίσης αμέσως και ζήτησε την συνεργασία των συναρμόδιων υπουργείων, προκειμένου να υλοποιηθεί το αίτημα των μοναχών των Μετεώρων.
Παρ’ όλα αυτά οι αντιδράσεις ήταν ισχυρότατες και προέρχονταν και από τοπικούς κυρίως, βουλευτές και από εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης οι οποίοι έβλεπαν ότι θα χάσουν σημαντικά έσοδα απ’ την «τουριστική αξιοποίηση” της περιοχής, αν ο χώρος κηρυσσόταν ιερός. Ασκούνταν φοβερές πιέσεις από τους βουλευτές και Δημάρχους προς τους Υπουργούς, προκειμένου να μην προχωρήσει στην ανακήρυξη της ιερότητας του χώρου. Ενα επιχείρημα που χρησιμοποιούνταν ήταν η δική μου συναίνεση, ο αγώνας που έδινα και εγώ υπέρ του αιτήματος της μοναστικής κοινότητας.
Ελεγαν δηλαδή σε υπουργούς, όπως ο Λαλιώτης, ο Λιβάνης, ο Μικρούτσικος, ότι… είχαν γίνει υποχείριά μου.
Οι μοναχοί απ’ την πλευρά τους, ήταν -και δικαίως- ανυποχώρητοι, προέβη-σαν σε συλλογή χιλιάδων υπογραφών και έδιναν τον δικό τους αγώνα. Στενός φίλος και συνεργάτης του Ανδρέα, που ήταν αντίθετος στο αίτημα των μοναχών, όταν είδε ότι ήμουν στο πλευρό τους, χρησιμοποιώντας την όποια επιρροή μπορούσα να ασκήσω, προσπάθησε να με μεταπείσει με το έσχατο επιχείρημα: ένας εκ των μοναχών, που πρωτοστατούσε, ήταν μου είπε, βασιλικός. Του απάντησα πως δε με απασχολεί αυτό, εφόσον θεωρώ το αίτημα δίκαιο. Επιπλέον, του είπα πως τους ανθρώπους τους φέρνεις κοντά σου όταν τους συμπαραστέκεσαι και ότι είμαι αποφασισμένη να υπερασπίσω αυτό που πιστεύω ώς το τέλος. Ο Κώστας Λαλιώτης και ο Κώστας Σκανδαλίδης βοήθησαν πολύ στον κατευνασμό των αντιδράσεων που υπήρχαν στην Κ.Ο., όπως βέβαια και ο Αντώνης Λιβάνης, γιατί ήταν πράγματι ιδιαίτερα έντονες. Τελικά, η ρύθμιση πέρασε, αφού χρειάστηκε να δοθούν σκληρές μάχες, και πέρασε βασικά, γιατί ο Ανδρέας είχε πειστεί για το δίκαιο του αιτήματος, επέμενε μέχρι τέλους. Το θεωρούσε, όπως έλεγε, μια ελάχιστη προσφορά προς την Ορθοδοξία.
Οι μοναχοί, σε ανταπόδοση μας ανακήρυξαν «κτίτορες», τους πρώτους μετά από εξακόσια χρόνια. Γι’ αυτή τη μικρή μάχη που έδωσα τότε αισθάνομαι υπερήφανη, παρά την κριτική που εισέπραξα για «παρεμβάσεις». Πιστεύω πως άξιζε τον κόπο. Θέλω πάντως να καταθέσω πως η κυβέρνηση δεν θα προχωρούσε στη ρύθμιση, λόγω των αντιδράσεων που ήταν πολλές, αν δεν έμεινε ανυποχώρητος ώς το τέλος ο Ανδρέας, ενώ σημαντικότατη ήταν η συμβολή και του Κώστα Λαλιώτη.
Η στάση των μοναχών σ’ όλη τη διάρκεια της περιπέτειας του Ωνασείου με συγκίνησε ιδιαίτερα. Εδειξαν ότι γνωρίζουν να ανταποδίδουν, έδειξαν ότι δεν ξεχνούν. Επισκέφθηκαν τον Ανδρέα πολλές φορές προσευχήθηκαν, ήρθαν και λειτούργησαν στο εκκλησάκι του σπιτιού και σήμερα είναι από τους λίγους που θυμούνται, που μου συμπαραστέκονται. Όταν ο πρωθυπουργός κ. Σημίτης επισκέφθηκε τα Μετέωρα, θυμήθηκαν, και έκαναν ειδική αναφορά στο ρόλο του πρωθυπουργού Α. Παπανδρέου για το θέμα εκείνο, αναφορά που ο κ. Σημίτης είχε παραλείψει να κάνει…»
(σελ. βιβλίου 243-245.)
Τα στοιχεία που αναφέρονται σ’ αυτές τις τρεις σελίδες του βιβλίου, είναι αρκετά για να δώσουν μια εικόνα σε όσους δεν γνωρίζουν ακόμη, τι είδους πολιτικοί μας κυβέρνησαν, μας κυβερνούν και πόσο στενές σχέσεις έχουν με την Ορθοδοξία και τους ταγούς της. Οτι αν όχι όλοι, οι περισσότεροι υποκλίνονται μπροστά στην «αυθεντία» της Ορθοδοξίας. Ανδρέας Παπανδρέου, Κώστας Λαλιώτης, Αντώνης Λιβάνης και Θάνος Μικρούτσικος απέδειξαν πως ο σοσιαλισμός από τον τρίτο δρόμο πέρασε μέσα και από τον δρόμο της Ορθοδοξίας και τις θρησκοληψίας.
Κατά τους ισχυρισμούς της Δόμνας Σαμίου, όταν ο Ανδρέας Μικρούτσικος ήταν αναπληρωτης υπουργός πολιτισμού τον επισκέφτηκε στο γραφείο του, καθώς επιχειρούσε αφιλοκερδώς να συλλέξει όσο το δυνατόν περισσότερα δημοτικά τραγούδια και να βάλει σε cd και να τα μοιράσει σε μαθητές δημοτικών σχολίων σ’ όλη την Ελλάδα. Σκοπός της επίσκεψης της, ήταν να ζητήσει κάποια μικρή οικονομική βοήθεια από το υπουργείο πολιτισμού. Ο Μικρούτσικος αφού την άφησε να περιμένει μερικές ώρες, την έδιωξε κακήν κακώς.
Παράθεμα: Μονή Βατοπεδίου – συλλεκτικό ποτ πουρί | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Παράθεμα: O Σατανάς πολεμά την Ορθοδοξία | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές