Eίναι ο Άρειος Πάγος εκκλησιαστικό δικαστήριο;

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροϊδη,
Η πρόσφατη υπόθεση της ακύρωσης από τον Αρ.Πάγο, της υιοθεσίας ενός νέου από έναν ελληνορθόδοξο επίσκοπο των ΗΠΑ, είναι γνωστή αλλά δεν προκάλεσε την απαιτούμενη αντίδραση της κοινής γνώμης. Με εξαίρεση κάποιες σποραδικές αντιρρήσεις όπως ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του κ.Ν.Φ. στην «Αυγή», η περίεργη απόφαση του ανώτατου κοσμικού δικαστηρίου με βάση όχι τους νόμους του Κράτους και τα ανθρώπινα δικαιώματα όπως αυτά καθιερώνονται από Διεθνείς Συμβάσεις, αλλά τους Ιερούς Κανόνες, πέρασε απαρατήρητη.

Την απόφαση που ακύρωνε την πράξη της υιοθεσίας η οποία είχε γίνει μέσω αμερικανικού δικαστηρίου προκάλεσαν οι συγγενείς του επισκόπου που διεκδικούσαν από τον γιό του την κληρονομιά του. Αναρωτιέμαι πόσο ανίερη μπορεί να γίνει μια τέτοια απόφαση στην περίπτωση που ο υιοθετημένος είναι φυσικός γιός του επισκόπου, που για λόγους ευνόητους παρουσιάζεται ως θετός. Αναρωτιέμαι πόσο ανίερη μπορεί να είναι μια απόφαση που καταργεί τους δεσμούς της πατρικής αγάπης, έστω και ενός θετού πατέρα, που προσβάλλει την βούληση ενός νεκρού προς χάριν των οικονομικών συμφερόντων κάποιων ευσεβών (αφού επικαλούνται τους εκκλησιαστικούς κανόνες) συγγενών που καραδοκούν να κληρονομήσουν έναν άνθρωπο, και μάλιστα Αρχιερέα, παρά τη θέλησή του.

Ακόμη και από εκκλησιαστική σκοπιά να δει κάποιος το θέμα, η απόφαση που θεωρεί την επισκοπική υιοθεσία «αντίθετη σε πρωταρχικής και θεμελιώδους σημασίας θρησκευτικές και ηθικές αρχές και αντιλήψεις, που διέπουν στην παρούσα χρονική περίοδο τη ζωή και τον βιοτικό ρυθμό της Ελλάδος», είναι αμφιλεγόμενη. Ο επίσκοπος δικαιούται να έχει παιδί, πριν όμως χειροτονηθεί σε επίσκοπο μετά από χηρεία. Άρα η πατρική αγάπη δεν είναι απαγορευμένη στους επισκόπους a priori. Όπως παρατηρεί και ο κ.Ν.Φ, η πρώτη Εκκλησία δεν απαγόρευε τον γάμο των επισκόπων, θεσμό που ακύρωσε ο Αλβανός αυτοκράτορας και φονιάς Αγ.Ιουστινιανός, σύζυγος της αρχιπόρνης αγ.Θεοδώρας. Ο ίδιος ο μισογύνης Απ.Παύλος αναγνωρίζει το δικαίωμα του γάμου, άρα και της πατρότητας, του επισκόπου: «δει ουν τον επίσκοπον ανεπίληπτον είναι μιας γυναικός άνδρα» (Τιμ. 3,2). Θέλω να πω πως ακόμη κι αν το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είχαν απροκάλυπτα κηρύξει το πολίτευμά μας ως Θεοκρατικό και ο Α.Π. νομιμοποιούνταν να συνεδριάζει κάτω από την εικόνα του ορθόδοξου Θεού ως Συνοδικό Δικαστήριο, πάλι η απόφασή του θα ήταν ελέγξιμη.

Όπως σωστά επισημαίνει ο κ.Φίλης, οι Ιεροί Κανόνες θέλουν τον επίσκοπο ακτήμονα όμως ο Άρειος Πάγος δεν ευαισθητοποιήθηκε να προκαλέσει με κάποιο τρόπο την ακύρωση της εκλογής κανενός μεγαλοκτηματία επισκόπου, που έχει δώσει τους γνωστούς μοναχικούς όρκους. Οι Κανόνες θέλουν τον επίσκοπο παρθένο (επιτρέψτε μου να καγχάσω), αλλά ο ακοίμητος φρουρός των Ιερών Παραδόσεων Α.Π. κλείνει τα μάτια ακόμη και για επίσκοπο που κατηγορήθηκαν από τον ίδιο τον Γενικό Γραμματέα του συνδικάτου ιερέων κ.Ε.Κολλά πως είναι ιδιοκτήτης ανδρικού πορνείου.

Οι Κανόνες απαγορεύουν την ανάληψη κοσμικής εξουσίας από επισκόπους, αλλά μια σειρά ορθόδοξων αρχιερέων, μεταξύ τους σε ότι μας αφορά και ο Αντιβασιλιάς Αρχιεπίσκοπος Δαμασκηνός το έκαναν χωρίς ο Α.Π. να παρέμβει. Οι Κανόνες θέλουν τον επίσκοπο άνδρα μιας νύμφης επισκοπής στην οποία παραμένει αμετάθετα πιστός, όμως η Σύνοδος μεταθέτει επισκόπους και πάντοτε σε πλουσιότερες επισκοπές. Η μοναδική περίπτωση επισκόπου από όσο γνωρίζω που αρνήθηκε να δεχτεί την αντικανονική του μετάθεση από την φτωχή επισκοπή του (Σελλασίας πρώην Βρεσθένης- την κοσμεί σήμερα το πνευματικόν τέκνον του αγίου Χριστόδουλου άγιος Θεόκλητος, φίλος του οσίου Γιοσάκη και δανειστής της Αντωνίας Ηλία), στην πλούσια έδρα της Αχαιοήλιδος, ήταν ο τιμημένος αγωνιστής του 1821 Θεοδώρητος, ο οποίος τιμωρήθηκε άμεσα από τη Σύνοδο με παύση γιατί χαλούσε την πιάτσα. Η Αυτού Θειοτάτη Πανιερότης ο Σεβασμιώτατος άγιος Παντελεήμων, τ.μητροπολίτης Αττικής, παραβίασε μεταξύ άλλων και τους όρκους ακτημοσύνης, αμετάθετου και παρθενίας που έδωσε και η Ιερά Σύνοδος είτε από αλληλεγγύη μεταξύ συναμαρτωλών, είτε από φόβο μην ανοίξει το στόμα του όπως έχει απειλήσει, είτε και για τους δυο λόγους το πιθανότερο, δεν τολμά να τον καθαιρέσει, χωρίς κάποιος πιστός να ζητά από τον θεματοφύλακα των Ιερών Κανόνων Άρειο Πάγο να παρέμβει για να αποκαταστήσει «πρωταρχικής και θεμελιώδους σημασίας….αρχές», που ποδοπατούνται δημόσια και προκλητικά από την εκκλησιαστική ηγεσία. Και «αν το άλας μωρανθεί, εν τίνι αλισθήσεται»; Όσο για τις «ηθικές αρχές» και «τον βιοτικό ρυθμό της Ελλάδος», αυτά δεν εμποδίζουν να προάγεται μητροπολίτης που έχει κατηγορηθεί από δυο δημοσιεύματα του μεγάλης κυκλοφορίας «Πρώτου Θέματος» ως παιδεραστής ορφανών, χωρίς να έχει απαντήσει ο ίδιος στις κατηγορίες ή το οικουμενικό πατριαρχείο στο οποίο υπάγεται, σκανδαλίζοντας έτσι την κοινή γνώμη. Πιστεύει ειλικρινά ο Άρειος Πάγος πως η ελληνική κοινή γνώμη που χωνεύει τον επίσκοπο που συζεί με την ανηψιά ή τον ανηψιό του, θα ενοχληθεί από τον επίσκοπο που υιοθετεί στις ΗΠΑ κάποιο απροστάτευτο ορφανό; Έλεος.

Το θέμα μας όμως δεν είναι η Εκκλησία, αλλά το κοσμικό (;) Κράτος που μετατρέπεται σε υπηρέτη Ιερών Κανόνων και Παραδόσεων. Τρέμω στην ιδέα, σε τι αποφάσεις μπορεί να οδηγηθεί ο Α.Π. αν κρίνει κάποια υπόθεση της μειονότητας της Θράκης με βάση την Σαρία. Τείνω να διαμορφώσω την πεποίθηση πως για λόγους ειλικρίνειας, πρέπει όχι απλά να αναγερθεί ναός στον Α.Π. όπως δήλωσε με την ανάληψη των καθηκόντων του ο έγκριτος πρόεδρός του, αλλά το σεβαστό Ανώτατο Δικαστήριο που είναι ταυτόχρονα και ναός της θεάς Θέμιδος, να τον αφιερώσει στην μνήμη των αγίων Ιουστινιανού και Θεοδώρας, θεμελιωτών της αγαμίας των επισκόπων.