To θέατρο είναι μέσα στη ζωή

(Με αφορμή μια διαμαρτυρία)

Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος

Κύριε Ροΐδη,
Θα διαβάσατε πως 60 νέοι με ακάλυπτα πρόσωπα εισέβαλαν στη «Ν. Σκηνή» του Εθνικού Θεάτρου φώναξαν «σταματήστε» και ανάρτησαν πανό στη σκηνή που έγραφε «Όλοι στους δρόμους. Άμεση απελευθέρωση των συλληφθέντων». Στη συνέχεια μια κοπέλα διάβασε μία από τις προκηρύξεις που είχαν πετάξει: «… ενεργοποιήστε τη συνείδησή σας. Η βία του Ρομπέρτο Τσούκο δεν αναπαρίσταται, τη ζούμε κάθε μέρα…». Κατόπιν έφυγαν προτρέποντας το κοινό να βγει στους δρόμους. Η παράσταση δεν συνεχίστηκε.

Αυτά είναι τα ακριβή γεγονότα. Η παράσταση σταμάτησε από επιλογή των παραγόντων της. Μπορούσε να συνεχιστεί. Προσωπικά είμαι υπέρ της επιλογής να συνεχιζόταν για πολλούς και προφανείς λόγους. Η απόφαση όμως να διακοπεί, έχει τους συμβολισμούς της και αφού δεν επιβλήθηκε με τη βία, είναι σεβαστή. Βρίσκω την ενέργεια των νέων θαυμάσια. Ο κόσμος του θεάτρου έδωσε το μήνυμά του. Η τέχνη είναι πάντα βαθιά πολιτική, παρακολουθεί το κοινωνικό γίγνεσθαι και προσπαθεί να το επηρεάσει ακόμη και μόνο μέσω της υψηλής αισθητικής της. «Η ομορφιά θα σώσει τον κόσμο».

Είχα τη χαρά να ακούσω στο θέατρο του Ν. Κόσμου ως θεατής την ανάγνωση ενός κειμένου στο τέλος της παράστασης από τους ηθοποιούς σχετικά με τα γεγονότα. Κατέληγε με έκκληση κατά της γελοιότητας της πολιτικής ζωής. Το κοινό καταχειροκρότησε. Νομίζω πως οι σκεπτόμενοι άνθρωποι αναγνωρίζουν τη φαρσοκωμωδία και την ασχήμια της σημερινής Εξουσίας, όσο και της προηγούμενης και ταυτόχρονα διάδοχης κατάστασης που η επιστροφή της μαγειρεύεται απροκάλυπτα στα τηλεπαράθυρα και στα οικονομικά παρασκήνια. Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη. Το έργο έχει παιχτεί ξανά και ξανά σαν την «Ποντικοπαγίδα» της Αγκάθα Κρίστι.

Τρεις γνωστοί κύριοι (Απ. Δοξιάδης, Π. Μάρκαρης, Τ. Θεοδωρόπουλος) έχουν διαφορετική άποψη:

http://www.enet.gr/online/online_text/c=113,id=23827372,29554988

«…Θέλουμε όμως σήμερα να σχολιάσουμε ειδικότερα τη βίαιη διακοπή της πρεμιέρας της Νέας Σκηνής, καθώς και άλλες αντίστοιχες αυτοαποκαλούμενες ‘παρεμβάσεις’ με αποτέλεσμα τη ματαίωση πολλών θεατρικών παραστάσεων. ……… αμφισβητώντας ανενδοίαστα την ουσία της ίδιας της δημοκρατίας, με την επίθεση στην καρδιά της, που είναι η ελευθερία της σκέψης, του λόγου και της έκφρασης, που αντιπροσωπεύει η τέχνη. Αν εμείς οι άνθρωποί της ανεχόμαστε αγόγγυστα την κάθε ομάδα «επαναστατημένων» νεαρών να μαγαρίζει ανενόχλητη την Ακρόπολη ή να διακόπτει μια θεατρική παράσταση βρίζοντας το κοινό και γράφοντας με σπρέι στο καινούργιο, καθαρό φουαγιέ του Εθνικού το ναζιστικής υφής σύνθημα «σκατά στους κουλτουριάρηδες» (!), τι μας λέει ότι δεν θα δούμε μεθαύριο τους ίδιους ή άλλους να καίνε βιβλία ή να επιχειρούν να ορίσουν το τι θα λέμε και τι θα σκεφτόμαστε; Πού μπαίνει το όριο σε αυτή την κωμικοτραγική «πολιτιστική επανάσταση» των απολίτιστων; (Παρεμπιπτόντως, τους οργισμένους νεαρούς τους προσέβαλαν αποκλειστικά οι θεατρικές παραστάσεις ποιότητας που παίζονται στα αφύλακτα, ταλαίπωρα θέατρά μας. Ούτε στα μπουζουκτζίδικα με τους μπράβους τους προσπάθησαν να «παρέμβουν», ούτε στα ποδοσφαιρικά ματς, προφανώς επειδή αυτά είναι υπεράνω κάθε υποψίας «κουλτούρας».)

Βαριές κουβέντες, που υποψιάζομαι πως μυρίζουν συντηρητική μούχλα, εμπάθεια, εχθρότητα προς τους νέους, υποκρισία.
1) Ενοχλήθηκαν οι κύριοι, αντί να χαρούν, που οι νέοι δεν πήγαν να φωνάξουν σε ένα μπουζουξίδικο. Προσποιούνται πως αγνοούν πως εκεί η Φωνή τους θα ήταν «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω».

2) Ονομάζουν «απολίτιστους» τους «‘επαναστατημένους’ νεαρούς». Η πράξη τους όμως δείχνει ανθρώπους που ενδιαφέρονται για τα κοινά, που ευαισθητοποιούνται, που δρουν στο φως της ημέρας στον κατάλληλο χώρο, το χώρο του πολιτισμού.

3) Αναμεταδίδουν χαιρέκακα οι 3, ένα χυδαίο σύνθημα που γράφτηκε σε τοίχο του θεάτρου. Αν αυτό συνέβη, είναι αρνητικό αλλά είναι προφανές πως δεν αφορά και τους 60, και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως το έγραψαν νέοι που

Δημοσιογράφος μιας υψηλής αισθητικής και δημοκρατικού ήθους T.V., λάτρης της Τέχνης, ενθουσιώδης φίλαθλος που πετά πλαστικά μπουκαλάκια στα γήπεδα, ενώ διαμαρτύρεται για τη μόλυνση της Ακρόπολης από το πανό «Resistance».

τώρα ωριμάζουν. Θέλω να ρωτήσω πότε ο κ. Δοξιάδης και οι 2 κύριοι, διαμαρτυρήθηκαν για τη χυδαιότητα με την οποία ο ενήλιξ αρχιεπίσκοπος επιτίθετο στους «κουλτουριαρηδες», πότε διαμαρτυρήθηκαν για τη χυδαιότητα του Βατοπεδίου. Το λέω γιατί αν θυμάμαι καλά για τον κ.Δοξιάδη είχα διαβάσει πως ήταν-δεν ξέρω αν συνεχίζει να είναι-φίλος και προσκυνητής του Όρους, ενός χώρου όπου περισσεύουν ο Ναζισμός, η υποκρισία, η αρπακτικότητα ο φανατισμός, η αμάθεια και η διαφθορά. Ασφαλώς θα υπάρχουν εκεί και καλοί καλόγεροι, αλλά ο κ. Δοξιάδης αρπάχτηκε από ένα σύνθημα που έγραψε ένας από τους 60 για να γενικεύσει. Δικαίωμά του, και δικαίωμά μας από τη στιγμή που κρίνει δημόσια να τον κρίνουμε δημόσια.

4) Τα περί επίθεσης στη Δημοκρατία, στην ελευθερία του λόγου κλπ από τους νεαρούς τα βρίσκω αστεία, αρνούμαι να τα σχολιάσω παραπέρα και τα παραδίδω στην κρίση και ελπίζω και στη χλεύη τω νοήμονος κοινού. Τα περί επαπειλούμενης καύσης βιβλίων, είναι φαιδρά. Βιβλία έκαψαν οι μιλιταριστικοί ολοκληρωτισμοί και η Εκκλησία. Η πράξη έχει ονοματεπώνυμο και δεν αφορά με κανένα τρόπο τους νέους μας που χωρίς κουκούλες διαμαρτύρονται για τη σήψη και τη βία της Εξουσίας.

5) Τα περί «μαγαρισμού» της Ακρόπολης από τους νέους του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν κλασσικό παράδειγμα υποκριτικής μεγαλοστομίας και αντιστροφής της πραγματικότητας. Η φαρισαϊκή ιεροποίηση της Ακρόπολης, από μια συγκεκριμένη σχολή σκέψης που αγιοποιεί την πατρίδα, τη σημαία, τη θρησκεία, την οικογένεια, το ιστορικό μας παρελθόν, αλλά όχι και την ανθρώπινη ζωή (εκτός αν πρόκειται για έμβρυα ή για ασθενείς που ικετεύουν για ευθανασία), την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα, είναι κλασσική τακτική του συντηρητισμού. Η Ακρόπολη, ένα υπέροχο μνημείο που δέχεται επίθεση από τη μόλυνση της ατμόσφαιρας που προκαλείται από μια αλόγιστη πολιτική ανάπτυξης και αστυφιλίας, που δέχεται επίθεση από το κιτς. της εξουσίας των εργολάβων και από την αμάθεια των πολλών.

6) Εκείνο το «αφύλακτα θέατρά μας», σαν έκκληση για αστυνομική φρούρηση μου ακούγεται; Ακριβολογώ ή υπερβάλλω;

Η ανάρτηση του πανό με τη λέξη «Αντίσταση» σε 4 γλώσσες, ήταν μια φωνή διαμαρτυρίας που εκπορεύτηκε από ένα εμβληματικό χώρο υψηλών συμβολισμών. Την Ακρόπολη προσβάλλει καθημερινά η περιρρέουσα περιβαλλοντική ασχήμια και η αγραμματωσύνη που υπάρχει στη χώρα που είναι 4η στις πολεμικές δαπάνες και 83η στις δαπάνες για την παιδεία, πράγματα για τα οποία δεν είδα να διαμαρτύρονται ποτέ κάποιοι «πνευματικοί» άνθρωποι.

Για τη βεβήλωση της Ακρόπολης, διαμαρτυρήθηκαν πολλοί και διάφοροι. Επισκεφθείτε το μπλογκ του εθνικού και πατριωτικού «Στόχου»:

(ΒΕΒΗΛΩΣΑΝ ΤΗΝ ΑΚΡΟΠΟΛΗ ΟΙ ΚΑΦΡΟΙ. «ΤΟ ΠΡΩΪ ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΠΟΡΝΗ» Η ΝΕΟΛΑΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ).