Όταν θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση θα την ακυρώσει [«Η πώληση του λιμανιού γίνεται για να ικανοποιηθούν οι δανειστές, όχι για την ανάπτυξη του λιμένα»] ποιο τυχοδιώκτης καίγεσαι.
Δρίτσας: Δεν τέλειωσε(!) η διαδικασία για την πώληση του ΟΛΠ – Πυρά κατά ΤΑΙΠΕΔ
«Έχουμε μπροστά μας δρόμο μέχρι τη μεταβίβαση των μετοχών τον Ιούνιο» δήλωσε ο υπουργός Ναυτιλίας. «Η πώληση του λιμανιού γίνεται για να ικανοποιηθούν οι δανειστές, όχι για την ανάπτυξη του λιμένα» επισήμανε δε.
Ο υπουργός Ναυτιλίας δήλωσε ακόμη ότι «η πώληση του λιμανιού γίνεται για να ικανοποιηθούν οι δανειστές, όχι για την ανάπτυξη του λιμένα» παρά τις περί αντιθέτου δηλώσεις του πρωθυπουργού την Παρασκευή, ενώ επιτέθηκε με δριμύτητα στο ΤΑΙΠΕΔ.
«Το ΤΑΙΠΕΔ λειτουργεί ως κράτος εν κράτει. Είναι παράλληλη εξουσία στην αιρετή εξουσία του ελληνικού λαού. Πρέπει να περιοριστεί στο ελάχιστο το κομμάτι της απαράδεκτης λειτουργίας του ΤΑΙΠΕΔ» ανέφερε χαρακτηριστικά. «Κάνει αξιοποίηση ή ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας το ΤΑΙΠΕΔ; Είναι επινόηση των δανειστών το ΤΑΙΠΕΔ, δεν είναι κυβέρνηση» πρόσθεσε ο κ. Δρίτσας.
Ολόκληρη η ΑντιπολιτεύομενοΣυμπολιτεύομενη άποψη του κ.Δρίτσα >>> http://goo.gl/Scu6aB
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Προφανώς επειδή είναι δυσκίνητος κάνοντας την κωλοτούμπα έμεινε με τον κώλο επάνω!
Δραγασάκης: Η συμφωνία ΟΛΠ-Cosco ανοίγει τον δρόμο για επενδύσεις
Ως σημαντική ημέρα που ανοίγει τον δρόμο για επενδύσεις σε τουρισμό, εμπόριο και πολιτισμό, έκανε λόγο ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης, κατά την εκδήλωση στο Ζάππειο Μέγαρο για την υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ ΟΛΠ και Cosco.
ΕΘΝΟΣ On Line
15:29, 8/4
http://www.enikos.gr/politics/382307,Dritsas-Dex8hka-akomh-kai-thn-proswpikh-aytoakyrwsh-mias-diadromhs-50-etwn–BIN.html
«Δίνουμε μάχη καθημερινά με τους εαυτούς μας και την ιστορία μας»
Ερωτηθείς εάν σκέφτηκε να παραιτηθεί αφού δεν συμφωνεί με τη συμφωνία για το λιμάνι του Πειραιά, είπε: «Είναι δίλημμα καθημερινό. Δίνουμε μάχη καθημερινά με τους εαυτούς μας, την ιστορία μας, τις απόψεις μας και την προοπτική μας. Καθημερινά συγκρουόμαστε με τους εαυτούς μας». «Αυτή η κυβέρνηση όταν συμβιβάστηκε και έκανε την επώδυνη συμφωνία απευθύνθηκε στο λαό για να πάρει την εντολή αν θα την παλέψει και αν την εφαρμόσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο» πρόσθεσε.
«Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή, κάποια επέλεξαν να μείνουν πιστοί στις προγραμματικές τους δεσμεύσεις και να συνεχίσουν να δίνουν τη μάχη, κάποιοι άλλοι- σε αυτούς ανήκω κι εγώ-επέλεξαν με βάση τη σκληρή πραγματικότητα και τους κινδύνους που υπήρχαν, να δεχθούν ακόμη και την προσωπική αυτοακύρωση μιας διαδρομής 50 ετών για χάρη ενός πολύ πιο αναγκαίου στόχου αυτής της περιόδου να κρατηθεί ανοιχτός ο δρόμος για μια μάχη που δεν πρέπει να ρίξουμε τις ασπίδες και πρέπει να συνεχίσουμε να τη δίνουμε», τόνισε. «Έκρινα οτι δεν έπρεπε να φύγω από τη μάχη» συμπλήρωσε.
Κύριε Ροϊδη,
παρατηρώ ότι εμμένετε με σειρά δημοσιευμάτων σας στην προβολή της σχιζοειδούς συμπεριφοράς ευσεβών άθεων υπουργών της αριστεροακροδεξιάς μας κυβέρνησης, όπως ο γνωστός οικογενειακός υπουργός κ.Δρίτσας, κληρονόμος οικογενειακού φαρμακείου, με μικρή γενειάδα που οι τρίχες της παραπέμπουν στο συνδυασμό επιστημοσύνης και πείρας, άλλοι θα τα έλεγαν αλλιώς, εγώ όμως θέλω να είμαι ευπρεπής. Επιτελείτε έτσι χρήσιμο έργο το οποίο επιτρέψτε μου να συμπληρώσω.
Ο εν λόγω κύριος και πλείστοι όσοι εισέτι, δηλονότι όλοι οι εκ ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προερχόμενοι υπουργοί, διότι οι υπόλοιποι εκ ΠΑΣΟΚ, Ακροδεξιάς και ο καραμανλικός κ.Παπαγγελόπουλος δεν έχουν πρόβλημα, ευρίσκονται συνεχώς μπροστά στην ωμή πραγματικότητα, την οποία μέχρι χτες μπέρδευαν με τις επιθυμίες τους και την οποία αν είχαν έγκαιρα ομολογήσει στους εαυτούς τους και στους πελάτες τους, θα την είχαν τώρα αλλάξει σημαντικά προς το καλύτερο. Αγόρασαν με τα λεφτά μας και σπατάλησαν άπρακτοι πάνω από έναν ολόκληρο χρόνο, κολυμπώντας μέσα στο τέλμα της δημιουργικής ασάφειας και στο πέλαγος των παραισθήσεων. Προκάλεσαν δυο εκλογικές αναμετρήσεις και ένα αντισυνταγματικό δημοψήφισμα, με δημιουργικά ασαφές δημοσιονομικό ερώτημα, του οποίου η απάντηση προωθήθηκε στο σκουπιδοτενεκέ, όπως και της άξιζε, από τη στιγμή που αυτή κινήθηκε στη γνωστή γραμμή της βουλησιαρχικής αυταπάτης: «Αν δεν μου αρέσει η πραγματικότητα, τόσο το χειρότερο γι’αυτήν». Το τελευταίο δεν είναι απαραίτητα παράλογο, εξαρτάται από ποιος το λέει. Αν λέγεται από συνειδητοποιημένους και αποφασισμένους πολίτες, με γενναία δόση αυτοκριτικής που δεν θα φορτώνει στους ξένους όλα τα σπασμένα και με επίγνωση των συσχετισμών και των παραμέτρων, έχει προοπτική και λογική και μπορεί να γράψει ιστορία. Αν λέγεται από πρώην πελάτες του παπαδρεϊσμού και του νεοκαραμανλισμού, που καθοδηγούνται από έναν αμαθέστατο και άεργο μωροφιλόδοξο νεαρό, ο οποίος θεωρεί πως η χώρα είναι ένα απέραντο Λύκειο, με τη χαρούμενη παρέα του εμπλουτισμένη με κάθε καρυδιάς συμφεροντολόγους, τότε προορίζεται για την χωματερή της ιστορίας. Εμείς προειδοποιούσαμε και μας βρίζατε. Δεν είστε έτοιμοι να πάρετε την εξουσία, δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις, αν όμως τη θέλετε τόσο πολύ, πάρτε τη με όπλα την εντιμότητα, την αλήθεια και τον πραγματισμό, με δημοκρατική αριστερή μεταρρυθμιστική πυξίδα που κοιτάζει προς την Ευρώπη, όχι με ψέματα (ακόμη και προς τον εαυτό σας) και όχι σε συμμαχία με το Διάβολο.
Αφού λοιπόν τα καλόπαιδα εξάντλησαν με τις Λαφαζανιάδες και με τα one man show του Βαρουφάκη, του Λαπαβίτσα, της Kωνσταντοπούλου και του Γλέζου, όλο το επαναστατικό ρεπερτόριο, από Ρωσία και Αζερμπαϊτζάν, μέχρι Κίνα, Ιράν και Βενεζουέλα, αφού κάλυψαν κάθε οικονομικό σκάνδαλο των προηγούμενων αμαρτωλών καταστάσεων με την ομίχλη μιας χωρίς αντίκρυσμα επιθετικής και τάχα καθαρτήριας (χωρίς ονοματεπώνυμα όμως) ρητορίας, αφού φίλησαν και τα δυο χέρια κάθε διεφθαρμένου ρασοφόρου, αφού συνεργάστηκαν με την πολυέξοδη ξεκούρδιστη ακροδεξιά μπάντα του ευτραφούς Σαλαμινομάχου, αφού έκαναν ότι μπορούσαν για να μην δικαστεί η Χ.Α. (προσπάθεια που με επιτυχία συνεχίζουν και σήμερα δηλώνοντας αδυναμία εξεύρεσης αίθουσας), αφού πέρασαν γενεές δεκατέσσερις τη Δύση ολάκερη, αφού υπέκλεψαν και τόσο άγαρμπα και ξεδιάντροπα δημοσιοποίησαν συζητήσεις του ΔΝΤ μέσα στην ίδια μας τη χώρα, τώρα γλείφουν εκεί που έφτυναν. Άλλοι το κάνουν ευχαρίστως, άλλοι όπως ο κ.Δρίτσας κάνουν τον δύσκολο, εγγράφοντας υποθήκες για μελλοντική χρήση. Στο μεταξύ χάνεται δεύτερος πολύτιμος χρόνος και ο απολογισμός δείχνει μέτρα μηδέν, προοπτικές μηδέν, στόχους μηδέν, όραμα μηδέν, αρχές μηδέν, μεταρρυθμίσεις μηδέν, απλά τα προβλήματα μεταφέρονται κάθε μέρα άλλη μια μέρα μπροστά, περιτυλιγμένα με λεκτικά ευρήματα, κούφιες θριαμβολογίες και αόριστες υποσχέσεις. Τα πλαίσια όμως είναι ασφυκτικά και όπου να ‘ναι αν συνεχιστεί αυτό, θα σκάσει και δεύτερη βόμβα στα χέρια του τηλεστάρ καταληψία της κας Παναγιωταρέα, που θα αφύπνιζε την Ευρώπη και θα οδηγούσε την ανθρωπότητα στο μετακαπιταλιστικό στάδιο προς το σοσιαλισμό. Γιατί τα ακούσαμε περίπου κι αυτά, όχι μόνο από την κυρά Θεανώ, αλλά και από συμπαθέστατο αμερικανό σκηνοθέτη («..αυτός ο άνθρωπος θα κάνει την τεράστια διαφορά όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη και ίσως και σε όλο τον κόσμο»). Αυτού δεν του κόστισε τίποτα, κανείς δεν θα του ζητήσει λογαριασμό, το μάρμαρο όμως θα το πληρώσει η Ελλάδα, η ζωή δεν είναι κινηματογραφικό σενάριο της Ντίσνεϋλαντ.
κείμενο δια δημόσια ανάρτησιν, εύγε κ. Λασκαράτο
Κύριε Ροΐδη,
κλπ κλπ