[Η έκπτωση της Αριστεράς]
του Αναγνώστη Λασκαράτου
Σίγουρα ο κ.Λαζόπουλος δεν ανήκει στην υποκουλτούρα αυτής της χώρας, αλλά δεν ανήκει και σε αυτό που θα ονομάζαμε αφρόκρεμα του πολιτισμού της. Αναμφισβήτητα η επιλογή του κ.Τσίπρα να τον καλέσει στη γνωστή εκδήλωση με τον Γάλλο Πρόεδρο, είναι το λιγότερο μια επιλογή, που αν δεν προκαλεί θυμό, προκαλεί ειρωνικό μειδίαμα. Η Γαλλία έχει μεγάλη πολιτιστική παράδοση και νομίζω πως αυτή είναι η δεύτερη αγένεια που διαπράττει ο αμαθής τυχοδιώκτης σε βάρος του Γάλλου Προέδρου. Η άλλη ήταν η εξύβρισή του («Ολαντρέου») μέσα στην ίδια του τη χώρα, λίγο μετά την εκλογή του από τους πολίτες της Γαλλίας. Τώρα το γεγονός πως αργότερα το εκκρεμές που παριστάνει τον πρωθυπουργό ύμνησε τον Παπανδρέου και ικέτευσε τον Γάλλο Πρόεδρο, χωρίς να εκδηλώσει κάποια μεταμέλεια, απλά τον χαρακτηρίζει.
Η δημόσια ζωή του κ.Λαζόπουλου δεν κύλησε χωρίς περιπέτειες. Κάποιες, όπως η σύλληψή του για σάτιρα του κ.Χρ.Σαρτζετάκη (31 Ιουλίου 1987), τον τιμούν, άλλες όπως η συμμετοχή του με άλλους συμπαθείς καλλιτέχνες στη γνωστή κοσμική κρουαζιέρα στη Μύκονο, κάποιου ψυχίατρου (Ιούνιο 2001), ο οποίος συνελήφθη τότε με ναρκωτικά, αμαυρώνουν την προσωπικότητά του και δεν είναι αυριανισμός η υπενθύμισή της. Άλλους ανθρώπους, που δεν έχουν οικονομικό εκτόπισμα, φήμη και προστασία, τέτοιες ιστορίες τους καταστρέφουν και δεν λήγουν με τρόπο ανώδυνο, όπως συνηθίζεται σε αυτήν τη χώρα όταν πρόκειται για επώνυμους, οπότε Αστυνομία, Δικαιοσύνη και υπόγειοι μηχανισμοί, εξαντλούν όλον τον εγνωσμένο ανθρωπισμό τους. Υπήρξε και η πρόσφατη υπόθεση με την κατάθεση των 3 εκατ. ευρώ στο εξωτερικό (2014), η οποία άφησε κάποια ερωτηματικά για τον πόθεν έσχες τους, τη δήλωσή τους και τη φορολόγησή τους, διότι δεν κατάλαβα να δόθηκαν από την αρμόδια Εφορία κάποιες διαβεβαιώσεις, για μια υπόθεση που από τη στιγμή που ο πρωταγωνιστής της ασκεί πολιτικό έλεγχο και εφ’όσον κοινοποίηθηκε, έπρεπε να ξεκαθαριστεί απόλυτα. Μάλιστα θα έπρεπε ο ίδιος ο θιγόμενος να έχει απαιτήσει διερεύνηση και δήλωση των αρμοδίων υπηρεσιών.
Πέρα από την μάλλον χαμηλή ποιότητα των εκπομπών του και από την ποιότητα του κοινού στις οποίες απευθύνεται, ο κ.Λαζόπουλος βαρύνεται με το αναμάσημα μιας αισχρής, ολοφάνερα ψευδούς και συκοφαντικής αντιδυτικής συνωμοσιολογίας, η οποία ξεκίνησε με ψέματα της μελλοντικής «κομμουνίστριας» της Εκάλης κας Κανέλλη (μιας ευλαβικής βουλευτίνας, που διαχωρίζει τη θέση της από το ΚΚΕ και δίνει τον απαγορευμένο από το Χριστό βλάσφημο θρησκευτικό όρκο, αλλά δεν ψήφισε το σύμφωνο συμβίωσης), συνεχίστηκε με αναπαραγωγή της από σοβαροφανή πρόσωπα και από ακροδεξιά σκουπίδια και παρ’όλο που το, προφανέστατο εξ αρχής, ψέμα της έχει αποδειχτεί, κανείς από τους διακινητές της, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει συγνώμη. Παραπέμπω στη σχετική εμπεριστατωμένη έρευνα του κ.Σαραντάκου, που αποτελεί κόλαφο για κάθε εμπλεκόμενο
«…Τον Φεβρουάριο του 1997, το μηνιαίο περιοδικό «Νέμεσις» της Λιάνας Κανέλλη (η οποία δεν είχε ακόμη αρχίσει τη στενή συνεργασία της με το ΚΚΕ) δημοσίευσε ένα «απόσπασμα ομιλίας του Χένρι Κίσινγκερ από τη βράβευσή του από προσωπικότητες του επιχειρηματικού κόσμου των ΗΠΑ στην Ουάσιγκτον», που (υποτίθεται ότι) είχε γίνει το Σεπτέμβριο του 1994: «Ο ελληνικός λαός είναι δυσκολοκυβέρνητος και γι’ αυτό πρέπει να τον πλήξουμε βαθιά στις πολιτισμικές του ρίζες. Τότε ίσως συνετισθεί. Εννοώ, δηλαδή, να πλήξουμε τη γλώσσα, τη θρησκεία, τα πνευματικά και ιστορικά του αποθέματα, …». Ως πηγή του δημοσιεύματος υποδεικνύεται η αγγλόγλωσση τουρκική εφημερίδα «Turkish Daily News» της 17.2.97. …Κι επειδή ζούμε σε μικρό κόσμο, κι ο ίδιος ο Κίσινγκερ δεν άργησε να πληροφορηθεί, από συνεργάτη του περιοδικού Πολιτικά Θέματα, ότι κυκλοφορούσε πλαστή δήλωσή του. Η διάψευσή του δημοσιεύτηκε στα Πολιτικά Θέματα (13.6.97): «Το απόσπασμα για το οποίο με πληροφορήσατε είναι ψευδές. Κάθε λέξη σ’ αυτό είναι ένα ψεύδος και το νόημά του είναι επίσης ψευδές». Ωστόσο, η διάψευση αγνοήθηκε από τα εθνικόφρονα παπαγαλάκια που συνέχισαν να αναμεταδίδουν το μύθο. Επιπλέον, όταν ζητήθηκε από την κυρία Κανέλλη να παρουσιάσει την πηγή της, εκείνη ισχυρίστηκε ότι το συγκεκριμένο φύλλο της τουρκικής εφημερίδας έχει γίνει άφαντο από τα γραφεία της εφημερίδας και από την ηλεκτρονική της έκδοση!…..Βέβαια, η διάψευση θα έπρεπε να περιττεύει. Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει λίγο μυαλό στο κεφάλι του, καταλαβαίνει ότι είναι απολύτως αδύνατο ένας παμπόνηρος διπλωμάτης σαν τον Κίσινγκερ να ξεστομίσει τόσο ωμά λόγια! Ακόμα κι αν τα πίστευε αυτά, ποτέ δεν θα τα έλεγε –ή, αν τα έλεγε, θα τα γαρνίριζε με πολυπολιτισμικές και ανθρωπιστικές σάλτσες. Και πιστεύω ότι αυτό το επιχείρημα, της κοινής λογικής, θα αρκούσε για να κάνει τον οποιονδήποτε εχέφρονα άνθρωπο να δυσπιστήσει (τουλάχιστον) σχετικά με την ύπαρξη του μύθου. Επιπλέον, ο Γ. Μαρίνος, παρακάλεσε τον δημοσιογράφο Ά. Κούρκουλα, ανταποκριτή ελληνικών εφημερίδων στην Πόλη, να ψάξει στα αρχεία της Turkish Daily News. Ο Ά. Κούρκουλας βρήκε το φύλλο της 17.2.1997 (το οποίο η κ. Κανέλλη είχε ισχυρισθεί ότι χάθηκε μυστηριωδώς) και σ’ αυτό δεν υπάρχει καμιά δήλωση Κίσινγκερ, όπως άλλωστε και σε άλλα φύλλα της εφημερίδας τα οποία έψαξε. ..».
Δεν ξέρω αν ο Λάκης από αμάθεια, βλακεία ή από κακοήθεια, αναπαρήγαγε τις συκοφαντίες σε ένα τραγικά εύπιστο και ανυπεράσπιστο κοινό, η συντριπτική πλειοψηφία του οποίου δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να ακούσει την αλήθεια, ξέρω όμως πως το ότι δεν ζήτησε συγνώμη και δεν ανακάλεσε ποτέ του γι’αυτό, θα ήταν υπεραρκετή αιτία για να αλλάζουν δρόμο τα μέλη μιας δημοκρατικής κυβέρνησης όταν τον συναντούν. Ασφαλώς δεν περιμένω τίποτα τέτοιο από μια κυβέρνηση των Τσίπρα-Καμμένου, ο πρώτος έχει διαπράξει απείρως χειρότερα ατοπήματα, ο δεύτερος έχει εκτοξεύσει (και συνεχίζει να το κάνει), απίστευτα χειρότερες συνωμοσιολογικές συκοφαντίες.
Η Αριστερά κάποτε επιστράτευε κάτω από τις σημαίες της κορυφαίες προσωπικότητες της Τέχνης και της Διανόησης, που πέρα από το πνευματικό τους εκτόπισμα διακρίνονταν και για τις στέρεες ηθικές και πολιτικές αρετές τους, εμπλουτισμένες με αγωνιστικές περγαμηνές γενναιότητας και αυταπάρνησης. Το ότι σήμερα ο κ.Τσίπρας και το παρδαλό υπουργικό του συμβούλιο συχνάζουν στου Λάκη, μπορεί να εκληφθεί αναλόγως ως κυνισμός, ως ωμή ειλικρίνεια, ως πρόκληση, ως απόδειξη παρακμής ή ως σημείο των καιρών. Το ότι η ηγεσία διαβρώνει τους πολίτες με απροσμέτρητες επιπτώσεις είναι αναντίρρητο. Εμμένουμε επίμονα μαζί με τον Ισοκράτη: «Το της πόλεως όλης ήθος, ομοιούται τοις άρχουσιν». Σε κάθε περίπτωση
Αυτό είχε σατιρίσει ο Λάκης και διώχθηκε
http://www.mixanitouxronou.gr/i-sillipsi-tou-laki-lazopoulou-gia-prosvoli-tou-proedrou-tis-dimokratias-christou-sartzetaki-epidi-stin-parastasi-to-apokalouse-m/
Καλά κάνετε και καταγράφετε και τα καλά του, σίγουρα δεν έχουν συναίσθηση όταν τον τιμούν με τόσες επισημότητες
Μετσόβειο-Κοζάνη-Λαζόπουλο’s, πότε τα προλαβαίνεις καλή μου;
Την παράσταση παρακολούθησαν επίσης ο υπουργός Επικρατείας Νίκος Παππάς, η κυβερνητική εκπρόσωπος Όλγα Γεροβασίλη, ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Νίκος Ξυδάκης, ο υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Παναγιώτης Κουρμπλής και ο πρώην βουλευτής των ΑΝΕΛ Παύλος Χαϊκάλης με τη σύζυγό του.
Εκτός από τα μέλη της κυβέρνησης και τους πολιτικούς, την παράστασης του Λάκη Λαζόπουλου παρακολούθησαν ο πρόεδρος ομίλου DEMCO Νίκος Κοντομηνάς, ο διευθύνων σύμβουλος της ΕΡΤ Λάμπης Ταγματάρχης, η κυρία Γιάννα Αγγελοπούλου, η Ελένη Μενεγάνη με τον αδελφό της Θοδωρή Μισόκαλο και η Ζέτα Μακρυπούλια μαζί με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη.
Παρακάτω αγαπητοί φίλοι υπάρχει ένα πάρα πολύ καλό άρθρο
http://falsefaith.blogspot.gr/2010/04/blog-post_28.html
Παλιότερα λάτρευα το Αλ Τσαντίρι, τώρα πια όμως ο Λαζόπουλος θυμίζει πολιτικό σχολιαστή/ πολιτευτή με πιο έξυπνα λογοπαίγνια. Μιλά κυρίως για τους αδύναμους (κι ας δήλωσε ο Ψινάκης οτι ποτέ δεν τον άκουσε να μιλά γι’ αυτούς στα γιοτ των πλουσίων). Οι πιο προβλέψιμες στιγμές της ρουτίνας του είναι όταν τον πιάνει η απελπισία, την οποία πετυχημένα μεταδίδει και σε μας: «Κυρία μου, το ξέρω, σε χτυπάνε από παντού, είσαι σε ένα τούνελ, όπου και να πας τοίχος, έτσι όπως μας έχουν κάνει δεν μπορούμε να αναπνεύσουμε, ζητάμε λίγο αέρα. ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΟΥΜΕ!»…
Όταν η γκρίνια τελειώσει, μπαίνουν κλιπάκια ενός τηλεοπτικού γιατρού, που λέει σόκιν χαζομάρες (με την ελπίδα να τον παίξει ο Λαζόπουλος) ή της Μπεζαντάκου να πέφτει από άλογα (με την ελπίδα να την παίξει ο Λαζόπουλος). «Δες, κυρία μου, με τι ασχολούνται», λέει κάθε τόσο απελπισμένος, «εδώ ο κόσμος καίγεται και δες με τι ασχολούνται». Εννοείται πως αυτή είναι μονάχα η εισαγωγή, που στην πραγματικότητα υπονοεί: «Τώρα θα ασχοληθώ κι εγώ μ’ αυτά». Και ασχολείται. Σχεδόν όσο μια κουτσομπολίστικη εκπομπή και από αυτή την άποψη θυμίζει λίγο σεμνότυφο θείο που ξεφυλλίζει με λαχτάρα το «Playboy», κάνοντας ταυτόχρονα «τσκ τσκ» για τα αίσχη που βλέπει…
Στο δεξί μέρος της οθόνης κλιπάκια με απελπισμένες γιαγιάδες που ουρλιάζουν στις λαϊκές αγορές ή με παππούδες που σχολιάζουν την κρίση με αστείες θυμοσοφίες. Στο αριστερό μέρος της οθόνης ο Λάκης κουνάει το κεφάλι του θλιμμένος (αν οι γιαγιάδες είναι απελπισμένες) ή ξεκαρδίζεται (αν οι παππούδες λένε κάποιο σόκιν οικονομικό υπονοούμενο). Καλά τα λένε όλοι, δεν αντιλέγω, αυτή η μανιέρα όμως… Έπειτα πάμε στους απεργούς, στους οποιουσδήποτε απεργούς που έχουν πάντα δίκιο – άλλωστε, σύμφωνα με το Λαζόπουλο, δεν υπάρχει απεργός, ή νέος άνθρωπος, που να μην έχει δίκιο…
Προς το τέλος, αρχίζει η δραματική ρουτίνα: θλιμμένη μουσική, δυσάρεστες ειδήσεις, συγκινητικά ανέκδοτα, κάποια τραγική μπαλάντα. Και κατόπιν ο ηθοποιός ερμηνεύει (και ζωντανεύει τα λόγια από) κάποιο γράμμα φυλακισμένου, κάποιο email νέου ανθρώπου που δεν αντέχει άλλο τη σήψη γύρω του και, αν είμαστε πολύ άτυχοι, κάποια επιστολή του Μίκη Θεοδωράκη για τους εθνομηδενιστές που θέλουν να μας καταστρέψουν…
Ο λαοφιλής αλλά και λαϊκιστής Λάκης φωνάζει, ωρύεται, χοροπηδάει, χτυπιέται, γενικά καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να υποστηρίξει τα συμφέροντα των πολλών. Μόνο στα λόγια όμως, καθώς οι πράξεις και ο τρόπος ζωής του δείχνουν να τον διαψεύδουν. Θα αναφερθώ επιγραμματικά στα 170.000 ευρώ που ζητάει ανά επεισόδιο, την πολυτελή βίλα του στο Ψυχικό, την καινούρια στην Πάρο, το διαβόητο πάρτι στο κότερο, τους εκλεκτούς φίλους του της «υψηλής κοινωνίας». Ακόμα χειρότερα, έχει έρθει πολλάκις στο παρελθόν σε σύγκρουση με τους καναλάρχες για το θέμα της αμοιβής του και έχει απειλήσει οτι θα φύγει από τον Alpha αν η νέοι ιδιοκτήτες δεν σεβαστούν τους όρους του.
[……………..]
Πολλοί θα υποστηρίξουν οτι δεν είναι αναγκαίο να είναι κάποιος φτωχός για να πιστεύει στην κοινωνική δικαιοσύνη και να υποστηρίζει τους αδύνατους. Απεναντίας, ένας άνθρωπος του μόχθου, που εργάζεται όλη την ημέρα απλά για να επιβιώσει, δεν έχει ούτε το χρόνο ούτε τη διάθεση να ασχοληθεί με βαθύτερους κοινωνικο-πολιτικούς προβληματισμούς, οπότε η τριβή με τέτοιου είδους θέματα προϋποθέτει μια σχετική άνεση χρόνου και οικονομικών πόρων. Διαφέρει όμως ριζικά το να διαθέτεις μια οικονομική άνεση με το να ανήκεις στις ίδιες ελίτ που υποτίθεται οτι στηλιτεύεις. Είναι ασυμβίβαστο να είναι κάποιος θιασώτης του «από τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του» και να κερδίζει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ, ενώ αμέτρητοι «συνεργάτες» του, μπροστά και πίσω από τις κάμερες, να αμείβονται με πενταροδεκάρες. Είναι το ίδιο υποκριτής με το μητροπολίτη, ο οποίος εξ άμβωνος κηρύττει την πενία και την ελεημοσύνη, ενώ στην πράξη ζει ζωή χαρισάμενη, αδιαφορώντας για την εξαθλίωση που είναι παντού τριγύρω του.
[……..]
«Ας είμαστε ρεαλιστές: εμείς, η ακαδημαϊκή Αριστερά, θέλουμε να φαινόμαστε επικριτικοί, ενώ απολαμβάνουμε πλήρως τα προνόμια που μας προσφέρει το σύστημα. Ας βομβαρδίσουμε λοιπόν το σύστημα με μη πραγματοποιήσιμα αιτήματα: γνωρίζουμε οτι αυτά τα αιτήματα δεν θα ικανοποιηθούν, έτσι μπορούμε να είμαστε βέβαιοι οτι τίποτα δεν θα αλλάξει πραγματικά, και οτι θα διατηρήσουμε την προνομιακή μας θέση!»…
Ο Zizek στο ανωτέρω απόσπασμα μας μιλά κυρίως για την τάξη των «αριστερών ακαδημαϊκών», τα λόγια του όμως μπορούν να βρουν εύκολα εφαρμογή και στην περίπτωση ενός πλούσιου καλλιτέχνη, όπως ο Λαζόπουλος. Όσο κυνικός κι αν είναι ο λόγος του συγγραφέα, φαίνεται πως πλησιάζει πολύ την αλήθεια. Στην Ελλάδα οι «αριστεροί ακαδημαϊκοί» είναι πολυάριθμοι και εύκολα αναγνωρίσιμοι, καθώς προβάλλονται από εκπομπές στην τηλεόραση (κυρίως στην ΕΡΤ), συμμετέχουν σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις με κρατική επιχορήγηση, γράφουν βιβλία στους μεγαλύτερους εκδοτικούς οίκους, κυριαρχούν σε πολλές πανεπιστημιακές σχολές. Έχουν δημιουργήσει μια κλίκα «διανοουμένων-ανθρώπων της τέχνης», μέσα από την οποία μπορούν να συνδυάζουν δυο φαινομενικά αντιφατικές στάσεις ζωής. Απολαμβάνουν από τη μια όλα τα προνόμια της πλουτοκρατίας, ενώ από την άλλη κατακρίνουν διαρκώς το σύστημα, έχοντας καθαρή την «αριστερή» τους συνείδηση. Και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο, που λέει ο σοφός λαός!
Σε αυτό το σημείο οφείλω να κάνω μια διευκρίνιση, για να μην παρεξηγηθούν οι προθέσεις μου. Είναι όχι απλά θετικό, αλλά ευκταίο να ανήκει κάποιος στο σύστημα, προσπαθώντας ταυτόχρονα να επιφέρει αλλαγές εκ των έσω, στο βαθμό φυσικά που μπορεί. Δεν είναι ούτε «ξεπούλημα» ούτε «προδοσία για τις ιδέες του», όσο ριζοσπαστικές και αν ήταν αυτές. Φυσιολογικά οι άνθρωποι έχουν πιο ουτοπικά όνειρα και πιο ακραίες απόψεις κατά τη διάρκεια της νεότητάς τους, ενώ καθώς μεγαλώνουν και ωριμάζουν τροποποιούν και απορρίπτουν κάποια από αυτά, προσαρμοζόμενοι στην πραγματικότητα. Η διαστροφή όμως ξεκινάει όταν η φυσιολογική αυτή μεταβολή συνοδεύεται από μια αλλοτρίωση του πυρήνα της κοσμοθεωρίας τους, με συνέπεια να βάζουν το ατομικό τους συμφέρον πάνω από όλα, αδιαφορώντας ουσιαστικά για το ομαδικό συμφέρον, είτε αυτό λέγεται γειτονιά, πόλη, κοινωνική τάξη, ανθρωπότητα…
Δείτε και:
http://www.lifo.gr/mag/columns/2811
Ο Ηλίας Κανέλλης υπενθυμίζει, περιοδικό Αντί (23/5/1997), «Πότε Λάκης; και πότε Μήτσος;»:
http://booksjournal.gr/blog/item/152
Για το τελευταίο:
Τρεις χαρακτηριστικές περιπτώσεις εγκλήματος πολέμου εναντίον ανυποψίαστων αμάχων ήταν οι βομβαρδισμοί σε ουρές ανθρώπων που περίμεναν να αγοράσουν τρόφιμα στην (μαύρη) αγορά, ενώ υπήρξαν και αμέτρητες άλλες επιθέσεις με σνάιπερ και βόμβες εναντίον ανθρώπων που περίμεναν στην ουρά για λίγο νερό με μικρότερες απώλειες. Αξίζει να τις θυμηθούμε: Οι τρεις μεγάλες σφαγές στην αγορά ήταν η πρώτη στην οδό Vaso Miskin Street με 19 νεκρούς και 157 τραυματίες στις 27/05/1992 (σκηνές από βίντεο εδώ),
… η δεύτερη στην αγορά Markal, στις 05/02/1994, με 68 νεκρούς και 150 τραυματίες (σκηνές εδώ κι εδώ),
… και η τρίτη, επίσης στην αγορά Markal, με 43 νεκρούς και 75 τραυματίες στις 28/08/1995 (σκηνές εδώ κι εδώ).
Επειδή οι περισσότεροι στην Ελλάδα το αγνοούν, αν βρείτε δυο λέξεις στο ελληνικό διαδίκτυο σφυρίξτε μου, αν βρείτε μισό άρθρο στο Ριζοσπάστη πείτε το, πρόκειται για μαζικό έγκλημα Σέρβων Ορθόδοξων, εθνικιστών κατά άοπλων ανυποψίαστων πολιτών του Σαράγιεβο
http://articles.philly.com/1994-02-06/news/25858107_1_open-air-market-artillery-shell-kosevo-hospital
66 Killed In Sarajevo Market Attack Is Deadliest Since War Started
By Barbara Demick, INQUIRER STAFF WRITER The Associated Press contributed to this report
Posted: February 06, 1994
SARAJEVO, Bosnia-Herzegovina — In the deadliest attack of Bosnia’s 22-month-old war, an artillery shell exploded yesterday in Sarajevo’s downtown market, killing at least 66 people and injuring more than 200.
The shell was apparently fired by Serbian nationalists besieging the city.
(…..)
Ετσι είναι. Και είναι έγκλημα που επαναλήφθηκε 18 μήνες μετά, στην ίδια αγορά, τον Αύγουστο του 1995. Μετά από αυτό και ενώ άρχισαν να μαθαίνονται η τεράστια ανθρωποσφαγή στη Σρεμπρένιτσα και οι πρώτοι μαζικοί τάφοι, οι δυτικοί αποφάσισαν να επέμβουν.
Εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε. Φυσικά το είχαμε αναφέρει στο κεφάλαιο ‘Οι πολλές μορφές της ελληνικής βοήθειας στον σερβικό μεγαλοϊδεατισμό και στις πρακτικές της εθνοκάθαρσης’ της έρευνας για τη Σρεμπρένιτσα:
Και στο κεφάλαιο ‘Οι Ελληνες εθελοντές της ΕΕΦ: Και αρνητές της εθνοκάθαρσης’:
Αλλά επειδή είναι πολύ σοβαρό θέμα και κάποιοι φαιοκόκκινοι σπεκουλάρουν επάνω του, βλ. ο ανεκδιήγητος ο στόκος ο εθνομπολσεβίκος ο σταλινοκρετίνος ο ατάλαντος ο αντισημίτης που ζωγραφίζει μαζί τη σημαία του Ισραήλ με τη σβάστικα χωρίς να αναλογίζεται τι βασανιστήριο μπορεί να είναι αυτό για τους επιζώντες του Ολοκαυτώματος, αυτός που σιτίζεται από τον … Κουρή (!!) κι από τον τσάτσο πασών των τσάτσων και πασών των Ρωσιών Λάου-Λάου Χατζηνικολάου, ο αριστεροεθνικιστής Στάθης με τ’ όνομα:
… σε ένα καινούργιο κείμενο εφ’ όλης της ύλης που ετοιμάζουμε, θα διαλύσουμε όλους αυτούς τους μύθους και πιστεύουμε θα βάλουμε κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, λ.χ.:
Καλή χρονιά σε όλου!!!
Reblogged στις Voronwe Aranwion.
Ὅσοι δὲν συμπλέουν μὲ τὸ σύστημα, ἁπλῶς δὲν προβάλλονται. Ὄχι μόνον στὴν Ἑλλάδα. Οἱ δὲ ἀποκαλύψεις τῶν διαφόρων σατιριστῶν, γίνονται σὲ συμφωνία μὲ τὴν ἐξουσία. Οἱ προτεινόμενες λύσεις ἔχουν ἀποῤῥιφθεῖ, ἄρα ματαίως κόπτονται γιὰ τὶς δῆθεν δικές τους προτάσεις.
Ἐὰν ὁ Γερμανὸς σατιρικὸς κόπτεται γιὰ τὸ 40% ποὺ θὰ πάρῃ σύνταξιν πείνας μετὰ τὸ 2030 καὶ τὸ κοινό του εἶναι εὔποροι Γερμανοί, οὐσιαστικὰ τοὺς προτρέπει νὰ κλείσουν ἰδιωτικὲς συντάξεις. Ἐὰν ἡ πρότασις του εἶναι ὁ Δημοκρατικὸς Σοσιαλισμός, ἀλλὰ ἔχει προηγουμένως δείξει ὅτι ὅλα τὰ κόμματα ἐκτὸς ἀπὸ τὸ πρῴην κομμουνιστικό, ὑπηρετοῦν τὸ Οἰκονομιστικὸ παγκόσμιο Κατεστημένο, τότε δὲν προτείνει τίποτα. Προτείνει στὸ ἀριστεροφιλελεύθερο κοινό του ἕναν Σταλινισμό, μὲ ὅλα τὰ τεχνάσματα τῆς Δύσεως μὲ προεξάρχον αὐτὸ τοῦ ψευδοπλουραλισμοῦ;
Τὸ νὰ διαλύῃς χῶρες καὶ μετὰ νὰ δέχεσαι κάποιους ὡς πρόσφυγες δὲν εἶναι ἀνθρωπισμός, προπαντῶς ὅταν λὲς οὐσιαστικῶς, ὅτι θέλεις νὰ τοὺς ἐκμεταλλευτῇς.
Μιλάς για «έκπτωση», «αμάθεια» κλπ., ενώ είσαι τόσο τρομακτικά αγράμματος που νομίζεις ότι «υποκουλτούρα» σημαίνει χαμηλού επιπέδου κουλτούρα!!! Άκου λέει «δεν ανήκει στην υποκουλτούρα αυτής της χώρας»!
Ξέρω άριστα τι σημαίνει υποκουλτούρα. Ο Λαζόπουλος δεν έχει αυτές τις ιδιαίτερες συμπεριφορές που έχει, κότερα, κλπ κλπ, επειδή ανήκει σε κάποιο κοινωνικό περιθώριο, επειδή δεν πήγε πανεπιστήμιο κλπ ώστε να τον κατανοήσουμε και ενδεχομένως και να τον σεβαστούμε, όπως σεβόμαστε την τραβεστί που γράφει ένα βιβλίο και αποκαλύπτεται με ειλικρίνεια . Είναι κομμάτι του κατεστημένου. Άρα δεν ανήκει στις ομάδες της υποκουλτούρας που παράγουν κάποιο ιδιότυπο πολιτισμό, ούτε όμως και στην αφρόκρεμα της διανόησης, για να παράξει πολιτισμό. Ξέρει να χαϊδεύει αυτιά και να παράγει λεφτά. ΄
Αυτό λέω και είναι σωστό.
Έχω βαρεθεί να απαντώ σε ενοχλημένους από το ποστ, παλιότερα ήταν πάρα πολλοί, τώρα αραιά και που, που ψάχνουν να πιαστούν από μια λέξη ή από ορθογραφικό λάθος, αντί να απαντήσουν στα επιχειρήματα, στους ισχυρισμούς ή στην ουσία του κειμένου.
Αυτό κάτι δείχνει.
Δεν είναι έτσι.
Αν εννοούσες τη λέξη με το νόημά της θα έγραφες «σε κάποια υποκουλτούρα» («η υποκουλτούρα της χώρας» δεν σημαίνει απολύτως τίποτα). Αλλά είναι προφανές ότι δεν την εννοείς έτσι. Γράφεις σαφώς ότι δεν είναι και τελείως χάλιας αλλά ούτε και αφρόκρεμα, άρα κακώς τον κάλεσαν με τον Ολάντ. Αν πιστέψω αυτά που λες τώρα, σημαίνει ότι εννοούσες πως αν ανήκε πράγματι σε κάποια υποκουλτούρα, αν ήταν ξερωγώ Τζεντάι με φωτόσπαθα, τότε ΟΚ, ας τον καλούσαν στον Ολάντ.
Θα ήταν πολύ πιο έντιμο, αντί να πουλάς τρέλα, να παραδεχτείς ότι παρανόησες μια λέξη και να μου πεις ότι αυτό δεν συνεπάγεται πως είσαι αγράμματος. Και θα είχες δίκιο.
Εμένα καθόλου δεν με ενόχλησαν αυτά που γράφεις για τον (πανάθλιο) Λαζόπουλο και το γελοίο προμοτάρισμά του από την κυβέρνηση.
Με ενοχλεί ο κλαυθμός και οδυρμός για την αμάθεια, την έκπτωση, την εγκατάλειψη των υψηλών πνευματικών αξιών, που βεβαίως πάντα προέρχεται από ανθρώπους άσχετους με ό,τι θα μπορούσε να σημαίνει πνεύμα. Με ενοχλεί ακόμη η εντελώς γελοία επίκληση (από καραδεξιούς) μιας τάχα άσπιλης και άμωμης Αριστεράς που τιμούσε τους ανθρώπους του πνεύματος.
Ευπατρίδης κι εσείς κε Αγαθαρχίδη;
https://scontent.xx.fbcdn.net/hphotos-xap1/v/t1.0-9/735104_619457698192383_5541365261162832527_n.jpg?oh=6e46bd4aeed559052410da15fe4c1222&oe=56FDD80D
Παράθεμα: Ελλάδα έχεις ταλέντο | Ασμοδαιος
Παράθεμα: Ο πολιτισμός του Λάκη και του Αλέξη | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές | pretendere.wordpress.com
Παράθεμα: Ο πολιτισμός του Λάκη και του Αλέξη | Ασμοδαιος