Ο Ν. Βούτσης: Η ασχήμια της ασημαντότητας…

[…διαδέχεται την τρέλα του μεγαλείου]

Stan Haywood, Jim Sernesky, Eric Van de Steen: «To πεπρωμένο των κλόουνς». Festival Modern Clowns-Amsterdam, 1996.

του Αναγνώστη Λασκαράτου
Οι επιλογές προσώπων που έκανε και κάνει ο τρελός χαρταετός, είναι όλες σχεδόν για τα πανηγύρια. Για τη Βουλή διάλεξε τώρα τον Ν. Βούτση. Η ελληνική κοινωνία είχε πληροφορηθεί πριν λίγα χρόνια την ύπαρξή του όταν ξέσπασε η περιπέτεια του γιού του. Δεν μιλάω με χαιρεκακία, κάθε άλλο, συμμεριστήκαμε τότε απόλυτα τον πόνο του πατέρα, πόνο που συνέτριψε προς στιγμήν και την υγεία του και ο κ.Βούτσης είχε τότε τη συμπάθεια κάθε καλού ανθρώπου. Νομίζω όμως πως μέχρι να φτάσουμε στο άδηλο μέλλον στην «Ουτοπία», που κάθε δημοκρατικός άνθρωπος ονειρεύεται, τα στελέχη της Αριστεράς οφείλουν να μεταδίδουν στα παιδιά τους όχι μίσος κατά των πλουσίων, αλλά στοργή για κάθε αδίκως πάσχοντα άνθρωπο, θα έλεγα και για ζώο, ξέροντας όμως πως πολλοί θα το βρουν ακραίο ή και υποκριτικό. Ο πλούτος μπορεί να είναι πρόσκαιρος, οι σημερινοί φτωχοί να πλουτίσουν αύριο και να μπορέσουν να αποδείξουν πόσο χειρότεροι είναι από αυτούς που προηγήθηκαν χρονικά στην εύνοια της ζωής. Εκείνο που πρέπει να συζητάμε είναι πως, πόσο, για ποιους σκοπούς, με ποιες μεθόδους, με ποία όρια, με ποιες χρήσεις και με ποιο τίμημα, πρέπει να αποκτιέται, να κληροδοτείται, να διατηρείται, να φορολογείται και να είναι κοινωνικά ωφέλιμος ο πλούτος. Αυτή η στοργή προς τους αδύνατους, για την οποία είπα πιο πάνω, θα πρέπει βεβαίως να μετασχηματίζεται σε άμεσες πράξεις ανιδιοτελούς βοήθειας, όπου και όταν είναι δυνατόν και μακροπρόθεσμα σε παραγωγή πολιτικής σκέψης και πράξης, που θα αποσκοπούν στον, όσο πιο γρήγορα και ειρηνικά,  μετασχηματισμό της κοινωνίας σε ένα δικαιότερο μόρφωμα. Λέω ειρηνικά γιατί οι επαναστάσεις στην αστική Δημοκρατία δεν νομιμοποιούνται να είναι βίαιες, αφού το πλήθος εκλέγει-έστω κουτσά-στραβά, αλλά ευρέως μεταδοτικές επαναστάσεις συνειδήσεων, που μέσα από συνεχείς προοδευτικές μεταρρυθμίσεις θα παράξουν στον ορίζοντα ενός σύντομο χρόνου επαναστατικά καλύτερο αποτέλεσμα, ποσοτικά και ποιοτικά. Σίγουρα οι συμμαχίες με ακροδεξιούς βουλιμικούς  πολιτικάντηδες τυχοδιώκτες, που αυτοί και το ταχύρευστο μπουλούκι τους κινούνται μεταξύ γελοιότητας, ακραίας υποκρισίας (πατρίς, Ορθοδοξία κλλπ) και βαρβαρότητας, δεν έχουν καμία σχέση με ένα τέτοιο τρόπο σκέψης, οδηγούν στους μεν καιρούς της ηρεμίας στο τέλμα, στους δε πονηρούς καιρούς, όπως σήμερα, στην ηθική εξαχρείωση της κοινωνίας που μαθαίνει να τους ανέχεται και μετά από αυτό, την πάνε στην καταστροφή της. Κανείς δεν μπορεί να ασχημονεί για πολύ, μένοντας στο τέλος ατιμώρητος, όσο μεγαλύτερη η ύβρις τόσο πιο συντριπτικό το γκρεμοτσάκισμα. Κλείνω το λογίδριο με την παρατήρηση πως ο υιός Βούτσης είχε την ευτυχέστερη δυνατή λήξη της περιπέτειάς του. Το χειροκροτώ, αλλά να γίνεται συγκροτημένα, νομοθετημένα και συνειδητά για όλους τους νέους, γιατί άλλη δικανική μοίρα έχουν, εδώ που κάποτε αγόρευσε ο Λυσίας «Υπέρ αδυνάτου», τα ανώνυμα κλεφτρόνια ή τα μεταναστόπουλα, που κατηγορήθηκαν από τη Δικαιοσύνη του κ.Παπαγγελόπουλου (της καραμανλικής ΕΥΠ κλπ, παρακαλώ) και της κας Θάνου, πως έκλεψαν κάποιο πενηντάευρο. Νομίζω πως το παραπάνω γεγονός, εξηγεί πολλούς  από τους συμψηφισμούς μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ, που τους βλέπει όποιος έχει μάτια, για τον νεαρό όμως  Ρωμανό, ο Σύριζα δεν βρήκε μέσα σε 7 μήνες χρόνο να πράξει τα νομοθετικά δέοντα, ώστε να εφαρμοστεί το έλεος του πολύ δεξιού Σαμαρά, κι ας έσκουζε τότε το κόμμα, σαν πανταχόθεν ξεχειλωμένος αρχιμανδρίτης που στηλιτεύει την αμαρτία που μας περιτριγυρίζει. Τόση υποκρισία; Ναι, την υποκρισία της Αριστεράς θα την ζηλέψει και ο μητροπολίτης Καλαβρύτων, θα το δείτε. Θυμηθείτε τη φαιδρή ξεχασμένη «εξεταστική» επιτροπή για «τα μνημόgνια» και τις (μετακαραμανλικές μόνο) ευθύνες της χρεοκοπίας και πείτε μου ποιο αστικό κόμμα εξουσίας διεφθάρη και ενέπαιξε τους πολίτες με τέτοιους ρυθμούς, τόση θρασύτητα και σε τόση ποσότητα;

Τι ακριβώς είναι ο κ.Βούτσης; Αυτό ακριβώς που δείχνει. Ένας άνεργος πολιτικός μηχανικός, πολύ πιο «εύσωμος» από τον κ.Φλαμπουράρη, χωρίς ίχνος από την κατασκευαστική ικανότητα και πονηριά του δεύτερου ή τη δημιουργική του ασάφεια σε ζητήματα μεταβίβασης εταιρειών. Ο κ.Βούτσης είναι μάλλον ασήμαντος και συζητώντας κάποτε επί 5λεπτο μαζί του (αυτό για όποιον με πιστεύει), κατάλαβα πως εκτός από κενολόγος παπαγάλος τσιτάτων και μάλλον αμαθής ανόητος που είναι, ξέρει και την τέχνη να μισεί όποιον τον στριμώξει και αναδείξει (προς στιγμήν και σε στενό κύκλο), πόσο κύμβαλο αλαλάζον είναι. Το θυμήθηκα το περιστατικό όταν το ξεχασμένο ανοιχτό μικρόφωνο ανέδειξε τον τρόπο συνομιλίας των «συντρόφων». Τι συντρόφων δηλαδή, τη μια ημέρα ανταλλάσουν δημόσιους  ασπασμούς, την άλλη δημόσιες μαχαιριές, σαν αχαλίνωτοι καλόγεροι που ορέγονται την ίδια επισκοπή. Σκασίλα τους.  Η κοινωνία που τους μοιάζει, τους κατανοεί,  τους καμαρώνει και τους αναπαράγει:  «Ξέρω να χτυπάω εγώ ρε μαλάκα» (24.4.2015), ναι το είπε ο ανάγωγος μέσα στη Βουλή.  Ο χώρος δεν τους εμπνέει την ανάγκη να τον σεβαστούν, η αποστολή τους εκεί μέσα, δεν τους κάνει ούτε για δευτερόλεπτο λιγότερο ψευτοπαλληκαράδες-κουραμπιέδες  από ότι ήταν όταν έπαιζαν τους επαναστάτες στη Σχολή τους. Ο κακογερασμένος μεσόκοπος που φαντασιώνεται πως είναι συνομήλικος και φίλος με τον κακομαθημένο γιό του (αν είχε στρωθεί στη δουλειά, δεν θα παρίστανε τόσο κακόγουστα το Ζορρό, θα βοηθούσε στ’αλήθεια τους συνανθρώπους του) και μιλάει στη γλώσσα των μπαρ με τα φλιπεράκια, δεν μπορεί να ελέγξει τα συσσωρευμένα πάθη και συμπλέγματά του, μετά από μια ηλίθια αγόρευση.

Για τον κ.Βούτση, δεν θα πω πολλά ακόμη, θα εκθέσω τρία τέσσερα γεγονότα που δείχνουν πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει ακόμη και για τις δημοκρατικές μας ελευθερίες η ασημαντότητα που αρπάζει ή της χαρίζουν οι όμοιοι της, θέσεις που ανήκουν σε πολύ μεγαλύτερα μεγέθη:

Α.Όπου ο κ.Βούτσης, καρφώνεται (ΤΟ ΒΗΜΑ, 4.4.2014) από τον Κασιδιάρη, πως όπως και ο κ.Παναγούλης είχε κάποα συνομιλία μαζί του. Ο ίδιος το διέψευσε, όμως  ο κ.Παναγούλης εκτέθηκε ανεπανόρθωτα: «Ο κ. Παναγούλης το μόνο που είπε είναι ότι λέει ένα ‘γεια’ με τον κ. Κασιδιάρη και τίποτα άλλο: ‘Όποιος μου πει γεια στη Βουλή του λέω και εγώ’ είπε συγκεκριμένα και αρνήθηκε ότι ο κ. Κασιδιάρης του πρότεινε να είναι μάρτυρας: ‘Ποτέ δεν μου ζήτησε να είμαι μάρτυρας. Κι αν μου το ζητούσε, αν πίστευα ότι θα μπορούσα να πάω, θα πήγαινα, δεν δέχομαι ποτέ κομματικές πιέσεις’, είπε συγκεκριμένα..». Ο Κασιδιάρης «Για τον κ.. Νίκο Βούτση υποστήριξε ότι έχει δηλώσει δημόσια ότι η υπόθεση της Χρυσής Αυγής πρόκειται περί μεθόδευσης και ότι και αυτός δέχθηκε κομματικές πιέσεις για αυτή την άποψη».

Β. Όπου ο κ.Βούτσης όμως, ένα μήνα μετά,  νομολογεί και συναποφαίνεται (8.5.2014), προκαταβολικά, στα χνάρια της νομομαθούς ενήλικης θυγατρός Αλέξιου (του ΕΣΡ), πως τα στοιχεία για οπλοκατοχή Χρυσαυγιτών δεν θα έχουν τύχη στο δικαστήριο, επαινούμενος γι’αυτό από τη συμμορία.

Γ.Όπου ο κ.Βούτσης επιδίδεται σε δημόσιο στριπ τιζ μπροστά στην ΚΕΔΕ των πολλών διεφθαρμένων (κ. Ρακιντζής και ΣΔΟΕ έφησαν), ομολογώντας συστηματική συγκάλυψη σκανδάλων από το ΣΥΡΙΖΑ, «αβαντάροντας» τη  Χ.Α.  (8.5.2015) εκθέτοντας δημόσια την πολιτική ηθική του και αποσπώντας τον έπαινο της ναζιστικής συμμορίας, χωρίς να ανοίξει ούτε μια μύτη, χωρίς να αγανακτήσουν οι επαγγελματίες αγανακτισμένοι αστέρες της αριστεροσύνης,  ο ευλαβικός συνδαιτημόνας Χρυσαυγιτών κ.Κοδέλας (ΚΟΕ), ο «αναρχικός» επισκέπτης μητροπολιτών κ.Διαμαντόπουλος (τώρα πάλι υπάλληλος της ΔΕΗ), ο εξ Εσπερίας δραχμολάγνος κ.Λαπαβίτσας (έμμισθος Λονδίνου και πολιτευτής Πιερίας και Αχαϊας), ο ακροατής κηρυγμάτων χριστοδουλικών αρχιμανδριτών κ.Κυριακάκης (ΚΟΕ), ο αδόξω τη λήξει (επιτέλους!) Γλέζος ή άστοργος κόρη κα Βαλαβάνη, ο τ.υφιστάμενος του Καμμένου κ.Ήσυχος και ο λοιπός θίασος των φίλων των Πούτιν και Κάρατζιτς, που πήγε (επιτέλους!) στο σπίτι του, στις μεακινούμενες καταθέσεις του, στις δουλίτσες του, στα δικαστικά κλέη του (αναβολές δικών) ή στην από βαθείας νεότητος αεργία του.

Δ. Όπου ο κ.Βούτσης διαφωνεί με τον κομμουνιστή (όχι ιμιτασιόν) δήμαρχο της Πάτρας, που αρνείται να διευκολύνει μέλη υπόδικης εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας (29.7).

Ε. Όπου το «νέο», εκπροσωπούμενο από τον κ.Βούτση, προειδοποιεί: «Απίστευτη δήλωση Βούτση:  Αν δεν εκλεγούμε θα καταψηφίσουμε μέτρα του Μνημονίου«:

Είναι καλύτερη η επιλογή Βούτση από αυτήν της θεάς του Κακού, που λίγο πριν το ξόανό της συντριβεί, συμμάχησε εκλογικά με τον ανθρωπάκο που μισεί το δυτικό Διαφωτισμό και Ουμανισμό και λατρεύει δουλικά τον ασιατικό καπιταλισμό; Ασφαλώς πολύ καλύτερη από αυτή,  αλλά και πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Το μέλος του συλλόγου (σοσιαλιστών και αγανακτισμένων) γονέων (φίλων του δημόσιου σχολείου) της Σχολής Χιλ (τα πλήρωσε όλα τα δίδακτρα ή ακολούθησε τη μέθοδο του Ιασώ;), νομίζει πως μας έκανε και μεγάλη χάρη αντικαθιστώντας την φίλη της Ραχήλ με Βούτση, χάρη για την οποία πρέπει να του χρωστάμε και ευγνωμοσύνη;