Φθαρμένα είδωλα μακροχρόνιας χρήσης
του Αναγνώστη Λασκαράτου
ΗΑριστερά στο βαθμό που ηθελημένα ή αθέλητα είναι σε ένα ποσοστό ένα εύκολο θρησκευτικής τάξης φαινόμενο Σωτηρίας, που απευθύνεται περισσότερο στα ένστικτα και στο συναίσθημα και λιγότερο στη γνώση και στη λογική, επιστράτευσε εικόνες και σύμβολα, πρώτης ή και τρίτης διαλογής. Αν ο πρώην υπουργός της Ν.Δ. Μ. Θοδωράκης έχει μια μεγάλη καλλιτεχνική αξία και ανήκει στα πρώτα ο πρώην ευρωβουλευτής και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Μ. Γλέζος δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα, όλος ο μύθος του βασίζεται σε έναν ηρωϊσμό (μικρό μπροστά σε αυτόν χιλιάδων συντρόφων του που ξεχάστηκαν, πολλοί χάνοντας και τη ζωή τους), που πήρε σχεδόν μεταφυσική διάσταση από τη στιγμή που σχετίστηκε με το φετίχ της σημαίας. Όμως κι εδώ θα δούμε τη συλλογική υποκρισία, γιατί το ίδιο κατόρθωμα έκανε και ο Λάκης Σάντας, που δεν απολαυσε ούτε χιλιοστό των τιμών και των οικονομικών απολαβών (βουλευτικές αποζημιώσεις) που εισέπραξε ο Γλέζος.
Ο Θεοδωράκης και ο Γλέζος είναι οι κλασσικές περιπτώσεις εγωκεντρικών ανθρώπων, που το γήρας διογκώνει ανεξέλεγκτα πια τον εγωϊσμό τους και τους γεμίζει με ένα τοξικό αίσθημα ότι οι άλλοι δεν τους αγαπούν, δεν τους προσέχουν, δεν τους συμβουλεύονται, δεν τους τιμούν όσο τους αξίζει. Η περίπτωσή τους εμπίπτει καθαρά στην αρμοδιότητα της Ψυχανάλυσης αλλά στην εικονόδουλη Ελλάδα και οι πιο προβληματικές καταστάσεις της δημοσιότητας εκλαμβάνονται ως σοβαρές. Καθόλου τυχαία και οι δυό τους στράφηκαν, με τον τρόπο τους, σε πτυχές της θρησκείας και στο έθνος για να απευθυνθούν πειστικά στους υποκριτές και στο αφελές ακροατήριο που συγκινείται με τα παραμύθια και με τους ήρωες. Υποσυνείδητα ξέρουν πως οι σοβαροί δεν θα τους δώσουν ποτέ τη σημασία που θέλουν. Γι αυτό και οι δυό τους ξέπεσαν πρόθυμα σε μια φτηνή πατριωτική ρητορία με πολλά ακροδεξιά χαρακτηριστικά, έχοντας το μυαλό τους πως έτσι θα τους ακούσουν πολλά και ευκολόπιστα αυτιά, ο πρώτος μάλιστα κατάντησε να καταγγελθεί από την αυστριακη Βουλή και για αντισημιτισμό και να στοχοποιήσει την ταλαίπωρη μειονότητα της Θράκης και τη Μ.Ρεπούση, με τρόπο που καθόλου δεν τον τιμάει. Όσο πιο τυχοδιωκτική και ανάξια ήταν η εκάστοτε αριστερή ηγεσία, τόσο πιο πολύ τους χειρίστηκε. Ο Θεοδωράκης που πάντα ήξερε πως τον χρησιμοποιούσαν και το εκμεταλλευόταν αυτό, αφού απέτυχε να βρει κεντρικό ρόλο μέσω της μακαρίτισας όσο και απερίγραπτης ‘Σπίθας’, το ομολογησε πρόσφατα και δημόσια σε μια έκρηξη οργής μέσω επιστολής που δημοσίευσε στην ιστοσελίδα του, επειδή κανείς πια δεν τον παίζει: «Ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύτηκε εμένα και τον Γλέζο!» (8.1.). Λίγο μετά σε μια κρίση αντιδυτικής υστερίας ξιφούλκησε κατά της Φραγκιάς: «Όταν η Ευρώπη άρχισε να παίρνει τη σημερινή της μορφή, ήταν φυσικό να αλλάξω κι εγώ τη στάση μου απέναντί της και να συνδέσω το σημερινό αρνητικό της πρόσωπο με τις αδικίες, τις προσβολές και τα εγκλήματα που έχει διαπράξει η Ευρώπη ενάντια στον λαό μας στους δύο τελευταίους αιώνες (εννοεί το Διαφωτισμό και το Ναυαρίνο;)….Όποιος έχει διαβάσει την ομιλία μου στην Ακαδημία Αθηνών («Η μόνη λύση»), θα δει μεταξύ άλλων ότι ο Λαός μας που ζει πάνω στο πετσί του τις προσβολές των «Φράγκων»,…». Πανικόβλητος ο κ. Τσίπρας έτρεξε να τον εξευμενίσει με μια δημόσια επίσκεψη από την οποία μεταδόθηκαν γελοίες κοινοτοπίες, υπολογίζοντας πως θα τον τούμπαρε πολύ εύκολα, αφού έτσι ο ξεχασμένος μουσικοσυνθέτης αναγορεύτηκε σε σοφό Γέροντα της Δημοκρατίας, σε μια ιερή αγελάδα όπου ο πρωθυπουργός πρέπει να δίνει εξηγήσεις. Όμως ο πονηρός γέρος ξέροντας πως έρχονται θύελλες για το ΣΥΡΙΖΑ, προτίμησε τελικά να προσχωρήσει γι’αυτή τη σαιζόν στη γραμμή αντίστασης του ΚΚΕ. Νομίζω πως το θέατρο είναι ο κατ’εξοχήν προνομιακός χώρος άσκησης πολιτικής από την Αριστερά και οι παραστάσεις δεν τελειώνουν με κλασσικό ρεπερτόριο Καισαριανή και Μίκη, ή με τις προχωρημένες παραστάσεις Βαρουφάκη, θα δούμε ακόμη πολλά.
Από τα δυο ιερά ξόανα, χειρότερος μακράν είναι ο Γλέζος, μια κατά φαντασίαν της καρικατούρα του Κολοκοτρώνη, που ως ενεργός πολιτικός έχει προβεί σε δεκάδες απίστευτα δημαγωγικές και εντυπωσιοθηρικές δηλώσεις της πιο απίθανης θεματολογίας, που συχνά έχουμε εκθέσει, με επιδίωξη την ανάδειξή του σε πρόσωπο πάνδημης αποδοχής από τη ναζιστική δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά, με μόνιμα χαρακτηριστικά τον εντυπωσιασμό, την αυτοπροβολή, το ψέμα, την υποκρισία και μια ισχυρή δόση υποτιθέμενου πατριωτισμού, που αγγίζει και τον εθνικισμό, υποδαυλίζοντας μίσος κατά της Γερμανίας αλλά και κατά της ΠΓΔΜ και της Τουρκίας παλιότερα, ενώ δεν έχει ντραπεί να τιμήσει ανθρώπους του πολιτικού υπόκοσμου όπως ο Μιλόσεβιτς ή ο Χότζα ή να υμνήσει με τις γνωστές του ψευτιές ακόμη και τον φιλοχρυσαυγίτη αρχιεπίσκοπο Κύπρου. Διαρρηγνύει τα ιμάτιά του για τις γερμανικές αποζημιώσεις. Ταυτόχρονα όμως όχι μόνο ξεχνάει πως και η Ελλάδα είχε καταδικαστεί με το άρθρο 59 της συνθήκης της Λωζάννης για εγκλήματα πολέμου στη Τουρκία (και με αποζημιώσεις από τις οποίες συμφώνησε με ανταλλάγματα να παραιτηθεί η Άγκυρα), αλλά ζητάει στη Βουλή (14.9.2012) και μαθήματα μίσους στα σχολεία κατά των Τούρκων για το 1922. Τώρα, προσπάθησε να βγάλει τον εαυτό του έξω από το κάδρο της κατάρρευσης της υποτιθέμενης αμετακίνητης αντιμνημονιακότητας της κυβέρνησης αυτής, η οποία ακολουθεί μοιραία και αναγκαστικά, έστω και με καλύτερη σκηνική παρουσία, την πεπατημένη των προηγούμενων και πίνει το πικρό ποτήρι μιας τραγικής πραγματικότητας, για την οποία έχει ασφαλώς πολύ λιγότερες ευθύνες από τους προκατόχους της και από τη μεγάλη πλειοψηφία των σημερινών «αγανακτισμένων» ψηφοφόρων της που την καταδίκαζαν μέχρι χτες στο περιθώριο (Γιούνκερ: «Δεν ήταν οι Γερμανοί που ψήφιζαν 40 χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ»). Θα έπρεπε να τον επαινέσει κανείς που γκρέμισε το θεατρικό success story των Τσίπρα-Βαρουφάκη, αν δεν το έκανε αμυνόμενος, δημαγωγικά και συνειδητά φαρισαϊκά, μιας καταστροφικής ‘αντιμνημονιακής’ συνέπειας.
Νομίζω πως και οι δυο αυτές προσωπικότητες, που πολλών δ᾽ ανθρώπων είδον κόμματα και νόον ούκ έγνωσαν, αποδεικνύουν το μάταιο και επιβλαβές της προσωπολατρίας, μιας τακτικής που αναπτύχθηκε πολύ στα κομμουνιστικά καθεστώτα και επιβιώνει σήμερα στην πιο κωμικοτραγική της μορφή στη Β.Κορέα.
Οι περισσότεροι ηγέτες και ήρωες παραλογίζονται από την πολύ δόξα και καταντούν θλιβερές καρικατούρες που προσπαθούν να διαιωνίσουν το μύθο τους, μη αρκούμενοι σε όσα η σεμνότητά τους και η ευγνωμοσύνη των καλών ανθρώπων τους εξασφαλίζει. Ελάχιστοι διαθέτουν το ηθικό και φιλοσοφικό υπόβαθρο να αντισταθούν στον πειρασμό της γελοιότητας και να κρατήσουν το μέτρο. Μια ματιά στα θλιβερά σοβιετικά γεροντάκια των μαυρόασπρων φωτογραφιών μιας πεθαμένης εποχής, που της άρεσε να αναδεικνύει ‘υπερανθρώπους’ ως πρότυπα, φορτωμένα με δυσανάλογα με το μπόι τους παράσιμα διαφόρων πραγματικών ή επινοημένων ηρωϊσμών, δείχνει πόσο κοντά μπορεί να βρεθεί το μεγαλείο με την αθλιότητα. Στην οικουμενική ελληνική μας παράδοση ο Ευριπίδης, ο από σκηνής φιλόσοφος, είχε τη σοφία να κατεβάζει τους ήρωες από το βάθρο του έπους, και να τους παρουσιάζει σαν καθημερινούς ανθρώπους. Στην «Ελένη», ο βασιλιάς Μενέλαος κλαίγεται μπροστά σε μια γριά υπηρέτρια και λέει το περίφημο «δεινής ανάγκης ουδέν ισχύειν πλέον». Ο αιώνιος έφηβος Γλέζος όμως, δεν λέει να κατεβεί από τη σκηνή, προτού γελοιοποιηθεί ολότελα. Ορθώνεται ακόμη στο δικό του βάθρο από το οποίο κανείς δεν βρίσκεται εικονοκλάστης, στην αθεράπευτα εικονολατρική Ψωροκώσταινα, να πάρει την πρωτοβουλία να αποκαθηλώσει λυτρωτικά τον ήρωα, που έχει εξαργυρώσει με το παραπάνω τον όποιο ηρωϊσμό του, με τιμές, με αξιώματα, με δόξα και με κάθε λογής βουλευτικά προνόμια κι αν δεν κάνω λάθος (που δεν κάνω) μέχρι και ελικόπτερο επιστρατεύτηκε για να μεταφέρει τον κήρυκα της «άμεσης Δημοκρατίας» στην κηδεία του αμείλικτου δυνάστη Χότζα. Γέρασε κι όμως δεν κατάφερε να αποκτήσει ούτε τη στόφα του κλασικού ούτε το ήθος του Νέστορα. Αυτοί που κολακεύουν το Γλέζο, που η ασυγκράτητη ματαιοδοξία του τον εξόρισε στα στερνά του στις αφιλόξενες για το είδος του Βρυξέλλες και αποφεύγουν να τον επικρίνουν, του έκαναν μέχρι προχτές μεγάλο κακό. Τώρα ανακαλύπτουν πως βλάπτουν έτσι και τον εαυτό τους. Η ζωή και η πραγματικότητα εκδικούνται κάθε υπερβολή και οι δυο γέροι που σαν κακομαθημένα παιδιά που δεν τα δέχονται στο παιχνίδι, κατηγορούν εκ του ασφαλούς τον πρωθυπουργό που και ο δικός τους μικρόκοσμος ανάθρεψε, τώρα που αυτός αναγκάστηκε να περιορίσει τα ψέματα, το θράσος και τον τυχοδιωκτισμό του, πως δεν έριξε τη χώρα στο γκρεμό, πως δεν συγκρούστηκε κατά μέτωπο με τη λογική, πως δεν αναβίωσε το έπος της Εθνικής Αντίστασης, αντί να προτείνουν κάτι εφικτό, όπως την πραγματική φορολόγηση της Εκκλησίας και την πληρωμή των κληρικών της από τα απέραντα θησαυροφυλάκιά της, αυτά τα μέτρα δηλαδή που σύσσωμοι οι πολίτες εγκρίνουν και που όμως αυτός ακόμη και τώρα αρνείται, δέσμιος των συναλλαγών του με ζάπλουτους δεσποτάδες και ακροδεξιούς καλόγερους. Νομίζω πως θα πρέπει να το πάρουν απόφαση πως δεν έχουν το δικαίωμα να θέλουν να επηρεάζουν ένα μέλλον που δεν τους ανήκει και να καταστρέψουν ένα παρόν που τους εξασφαλίζει πλουσιοπάροχη καλοπέραση, όταν οι περισσότεροι επιζώντες συνομήλικοί τους στερούνται και τα στοιχειώδη, όταν το νήμα της ζωής της Παναγιώτας Σταθοπούλου (πόσοι την ξέρουν σήμερα;) κόπηκε τόσο νωρίς.
Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές 
Την άποψη πολλών για το κοινοβούλιο «αυτής της σαιζόν»
αλλά και προηγούμενων,την γνωρίζετε Κε Λασκαράτε.
Οι γνήσιοι μολοντούτο-με τη βούλα στα μιτοχόνδρια-ΕΛ,
ανθίσταται σθεναρώς,όπως επίσης γνωρίζετε,στην
αποδόμηση των κόκκινων γραμμών τους,όσο και ο Βαρουφάκης σε αυτή του γιακά του.
Παρά τις διαφωνίες των νοικοκυραίων ως προς την αισθητική προσέγγιση,όσοι διαφυλάττουν την γλώσσα π.χ. Πατρο-Κοσμάς,την μουσική π.χ. Μίκης και κυρίως την Μνήμη π.χ. Μανώλης,
μας είναι πολύτιμοι.
Ο δε Γλέζος μίλησε στη Lifo,δυστυχώς δεν θυμάμαι το link,
επισημαίνοντας εκ νέου τη διαφορά του ελεύθερα σκεπτόμενου ανθρώπου από τα ανδράποδα!
Kωλοτούμπες, ο ΕΝΦΙΑ των κορόιδων προϋπόθετε εισόδημα βαρουφάκη μας;
Τι είπε ο Γιάνης Βαρουφάκης στο Charlie Hebdo για τη φορολόγηση της Εκκλησίας γραφείο ειδήσεων Amen.gr – See more at: http://www.amen.gr/article20686#sthash.MdXJTHqR.dpuf
Σαφή και ξεκάθαρη απάντηση στο ζήτημα της φορολόγησης της Εκκλησίας έδωσε ο υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης σε συνέντευξή του στο γαλλικό περιοδικό Charlie Hebdo. Ερωτηθείς αναφορικά με το αν θα έπρεπε να πληρωθούν οι φόροι από την Ορθόδοξη Εκκλησία ο κ.Βαρουφάκης επισημαίνει ότι «η τεράστια περιουσία που κατέχει (ενν.η Εκκλησία) δεν της προσφέρει κάποιο υψηλό εισόδημα που θα μπορούσε να φορολογηθεί».
Ακολουθεί η σχετική ερώτηση και ολόκληρη η απάντηση του Υπουργού Οικονομικών:
Eρωτ. Εάν θέλουμε να διευκολύνουμε την επιστροφή του ελληνικού προϋπολογισμού στην ισορροπία, δε θα έπρεπε να πληρωθούν οι φόροι από την Ορθόδοξη Εκκλησία και τους εφοπλιστές και να μειωθούν οι στρατιωτικές δαπάνες;
Γ.Βαρουφάκης: Οι στρατιωτικές δαπάνες έχουν ήδη μειωθεί ουσιαστικά. Αλλά αν η Ευρώπη αντιλαμβανόταν τα ελληνικά σύνορα σαν ευρωπαϊκά σύνορα (όποια κι αν είναι αυτά), θα μπορούσαμε να τις μειώσουμε έτι περαιτέρω. Είναι ωστόσο ακριβές ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία θα μπορούσε να συνεισφέρει. Το πρόβλημα είναι πως η τεράστια περιουσία που κατέχει δεν της προσφέρει κάποιο υψηλό εισόδημα που θα μπορούσε να φορολογηθεί. Τέλος οι εφοπλιστές οφείλουν να δώσουν αυτό που τους αναλογεί. Αλλά η εφαρμογή μιας τέτοιας φορολογίας είναι δύσκολη: οι εφοπλιστές είναι ευκίνητοι κι είναι πιθανό ότι τα έσοδά τους θα έφευγαν από τη χώρα αν ήταν να φορολογηθούν.
http://kwack.hautetfort.com/archive/2015/01/24/syriza-favoris-en-grece-mais-ils-menageront-l-eglise-orthodo-5543587.html
Syriza favoris en Grèce mais ils «ménageront» l’église orthodoxe (possédant un patrimoine de 3 milliard d’€)
Καμία αλλαγή στό θέμα εκκλησία καί μαθημα θρησκευτικών. Η κυβέρνηση γεφυρώνει καί ενισχύει τίς σχέσεις της μέ τήν εκκλησία. Επιβεβαιώσεις τού υπουργού πολιτισμού καί παιδείας κυρίου Μπαλτά, στήν συνάντησή του μέ τόν αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Μιά από τά ίδια! Φαίνεται πως η κυβέρνηση τής ελπίδας, χά, χά, υιοθετεί τήν άποψη, όπως, «όπως τά βρήκαμε έτσι θά τά αφήσουμε.» Ανούσια θεάματα, ο Βαρουφάκης έχει γινει ποπ Σταρ, διεθνώς, καί θέμα γιά θεατρικές παραστάσεις. Ελλάς ρεντίκωλο!
http://www.ethnos.gr/summary.asp?catid=23141&subid=2&pubid=64146474
Παράθεμα: Μίκης: «δεν χόρτασα δημοσιότητα, θέλω κι άλλη» | Τσιρκολάνδη
Τι να πω… Πως μπορούν και το κάνουν αυτό? Διδάσκεται κάπου αυτή η τέχνη ? Εφτασα σε τέτοια ηλικία και δεν έχω καταφέρει να πω ούτε ένα μικρό ψεματάκι χωρίς να με πάρουν πρέφα σε δευτερόλεπτα. Με το που το ξεστομίζω νοιώθω ενοχές και γράφεται άμεσα στο κούτελο, με λαμπάκια που αναβοσβήνουν! Πως το κάνουν ρε γαμώτο με τέτοια άνεση? Από τη κοιλιά της μάνας τους εκπαιδεύονται?
Χαιρετισμός του Μίκη Θεοδωράκη για τη σημερινή συγκέντρωση του ΚΚΕ στο Σύνταγμα
Μίκης Θεοδωράκης
Ο Μίκης Θεοδωράκης απέστειλε στον ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Δημήτρη Κουτσούμπα χαιρετισμό του για το συλλαλητήριο που διοργανώνει το ΚΚΕ την Παρασκευή 27 Φλεβάρη. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, με επιστολή του, ευχαρίστησε τον Μίκη Θεοδωράκη.
Ακολουθούν τα δύο κείμενα:
ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΗΣ 27ης ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2015
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Χαιρετίζω την συγκέντρωση που θα γίνει αύριο στο Σύνταγμα με στόχο την πρόταση Νόμου για την κατάργηση των ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ.
Οι περισσότεροι συμπολίτες μας δεν γνωρίζουν ότι αν και πέρασε ένας μήνας από την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και την πλειοψηφία στη Βουλή της Αριστεράς (γενικά) στη χώρα μας,
εξακολουθούν να ισχύουν οι παρακάτω προδοτικές δεσμεύσεις:
Πρώτον: η παράδοση της εθνικής μας κυριαρχίας στους ξένους.
Δεύτερον: η καθολική δέσμευση της δημόσιας περιουσίας της χώρας και
Τρίτον: η απαγόρευση άσκησης εθνικής οικονομικής και εξωτερικής πολιτικής.
Δηλαδή όροι που ταιριάζουν σε λαούς ραγιάδων και δούλων και όχι σε περήφανους και ελεύθερους πολίτες όπως θέλουμε και παλεύουμε να είμαστε ο Λαός και η Πατρίδα μας.
Ως ελεύθερος Έλληνας αισθάνομαι αγανάκτηση και ντροπή γιατί η καινούρια Βουλή ανέχεται ακόμα την ύπαρξη των Μνημονίων που μας ντροπιάζουν και μας εξευτελίζουν διεθνώς και προ παντός απέναντι σ’ αυτούς που έδωσαν τη ζωή τους για να είμαστε εμείς ελεύθεροι.
Σήμερα η συντριπτική πλειοψηφία του Λαού μας είπε ένα στεντόρειο ΟΧΙ στους σημερινούς εχθρούς του Λαού μας, ντόπιους και ξένους.
Χαίρομαι που ο Λαός μάς δείχνει ξανά το δρόμο του παλλαϊκού αγώνα επικεντρώνοντας τα πυρά του ενάντια στο πρώτο και κύριο στόχο – προϋπόθεση για να απαλλαγούμε από τον ξένο ζυγό: την κατάργηση των Μνημονίων μέσα στον ίδιο χώρο στον οποίο ψηφίστηκαν με εντολή των ξένων. Μέσα στη Βουλή των Ελλήνων.
Απευθύνομαι προς πάσαν κατεύθυνση με την προγονική παραίνεση: «Ο τολμών νικά».
Αθήνα, 26.2.2015
Μίκης Θεοδωράκης
ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΙΚΗ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ
Αγαπητέ Μίκη,
Ευχαριστώ ιδιαίτερα για τη χαιρετιστήρια επιστολή σου για την αυριανή συγκέντρωση στο Σύνταγμα με στόχο να γίνει επιτέλους πράξη και απόφαση της Βουλής η πρόταση Νόμου που έχει καταθέσει από χθες η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ, για την κατάργηση των μνημονίων και των εφαρμοστικών Νόμων και δεσμεύσεων που απορρέουν από αυτά.
Με εκτίμηση,
Δημήτρης Κουτσούμπας
Γ.Γ. της Κ.Ε. του Κ.Κ.Ε.
Αθήνα 26/2/2015
Αν καταλαβαίνω καλά, όλο αυτό το μένος αφορά την αντίδρασή τους στις υπαναχωρήσεις της κυβέρνησης.
Κατανοώ το εν μέρει λογικόν της σκέψης σας, αλλά οι μύθοι – και είναι αφελής όποιος θεωρεί ότι είναι μικρή η σημαντικότητά τους στις κοινωνίες – αφορούν το συναισθηματικό και φαντασιακό μέρος της υπόστασης των ανθρώπινων όντων, και την πλευρά αυτή οφείλουν να υπηρετούν.
Και αυτή η πλευρά μας επλήγη ομολογουμένως με την κατάληξη των διαβουλεύσεων, κε «Λασκαράτε», (κι εσείς θαρρώ μια όψη ενός μύθου πασχίζετε να «αξιοποιήσετε» δια του ψευδωνύμου σας).
Πολύ καλά λοιπόν νομίζω έπραξαν οι δύο από τους ελάχιστους εναπομείναντες και χιλιοχρησιμοποιημένους – όντως – μύθους μας (για το ότι δεν εμφανίζονται άλλοι δεν μπορούμε ασφαλώς να κατηγορήσουμε αυτούς).
Το θυμικόν μας άλλη κατάληξη περίμενε, υπερβολική ίσως για το από πολλούς καθοδηγούμενο και ελεγχόμενο λογικό μας. Το αν ήταν θράσος και τυχοδιωκτισμός ή αίσθημα δικαίου ανθρώπων που με συνέπεια εργάζονταν και εργάζονται, και γίνονται προϊόντα εκμετάλλευσης και αντικείμενα χλευασμού συλλήβδην, ακρίτως και αδιακρίτως, είναι μεγάλη κουβέντα.
Θλίβομαι για το ότι οι δύο αυτοί άνθρωποι μεγάλωσαν και πιθανόν φθείρουν το όνομα και την αίγλη τους, και ίσως όντως δείχνουν σημάδια ηρωικού ναρκισσισμού, αλλά σκέφτομαι ότι είμαστε κι όλοι εμείς, (και με το εμείς δεν αφαιρώ εμένα κι εσάς) που τους χρειαζόμαστε και δεν τους αφήνουμε να γεράσουν ήσυχοι, ξαπλωμένοι στις δάφνες τους.
Δυστυχώς γι’ αυτούς, δεν πέθαναν νωρίς.
Το ψευδώνυμό μου δεν μου αποφέρει τίποτα περισσότερο από την ανωνυμία και ασφαλώς δεν ενοχοποιώ κάθε συμβολισμό, ενοχοποιώ τη συμφεροντολογική χρήση των συμβόλων.
Οι δυό τους που κάνουν τώρα τους αγανακτισμένους, είναι και ήταν σε θέση να γνωρίζουν πως από τη στιγμή που είμαστε στην Ε.Ε. ο κ.Τσίπρας κορόιδευε, δεν το ανακαλύπτουν τώρα.
Αν θέλουν άλλη πολιτική αυτή προϋποθέτει έξοδο από την Ε.Ε. ή ριζική αλλαγή συσχετισμών εντός της, πράγμα που ως προοπτική υπάρχει μόνο στη φαντασία όσων τους αρέσει να κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους.
Άρα επιδιώκουμε το εφικτό, προσπαθούμε να εκσυγχρονιστεί η ρημάδα η χώρα, να γίνει ορθολογικότερη, παραγωγικότερη, δικαιότερη μέσα κι έξω και εντιμότερη και δεν συμμαχούμε με ακροδεξιούς, με το παπαδαριό και με ΜΜΕ ούτε παίζουμε στο εθνικιστικό και λαϊκίστικο γήπεδό τους.
Τα ψευδώνυμα δεν μας προσφέρουν μόνο ανωνυμία, στην πραγματικότητα δεν είναι καν ανωνυμία, επώνυμα είναι, που επιλέγουμε ενσυνείδητα για να αποκαλύψουν μια πλευρά της εικόνας μας. Ανωνυμία θα ήταν αν όλοι εδώ υπογράφαμε ομοιόμορφα, ως πχ «ανώνυμος».
Αν εσείς λοιπόν ως Λασκαράτος, ή εγώ ως Αλμπιρέο διαψεύσουμε τον συμβολισμό που δανειστήκαμε, ίσως ο αυθεντικός Λασκαράτος, ή τα αστέρια Αλμπιρέο θα μπορούσαν να μας ζητήσουν τον λόγο.
Ο Γλέζος όμως και ο Θεοδωράκης δεν δανείστηκαν κάποιον μύθο, οι ίδιοι λειτούργησαν ως τέτοιοι. Το γιατί ο Γλέζος και όχι ο Σάντος, δεν μπορεί να μας το πει ο Γλέζος, διότι δεν ευθύνεται ο ίδιος γι’ αυτό. Έτσι συμβαίνει με όλους τους μύθους αν το καλοπροσέξεις. Δεν είναι πάντα οι καλύτεροι ή οι μοναδικοί στο είδος τους, αλλά «κάτι έχουν».
Θέλω να πω, δικός τους είναι ο μύθος, ό,τι θέλουν τον κάνουν. Δεν στενοχωριέμαι για το αν τον χρησιμοποιούν – δικός τους είναι – αλλά για το ότι ίσως τον φθείρουν.
Όσο για το εφικτό, ποιος το ορίζει; Και αν δεν οραματιστείς και το ανέφικτο πώς θα ξεφύγεις από τον κύκλο των τετριμμένων; Αλλαγές δεν γίνονται με λογιστικούς υπολογισμούς μόνο. Οι ορθολογισμοί και οι ευρωπαϊκοί διαφωτισμοί έχω την εντύπωση πως αποδείχτηκαν ανεπαρκείς και λίγοι, ή μήπως θεωρείτε το ευρωπαϊκό μοντέλο όντως λειτουργικό;
Reblogged this on mariapapageorgiou30.
«ανθίσταΝται» να πάρει!
και καταπίνουν και τα Ν άμα χρειαστεί!
http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/32656
20.9.2012 | 12:57
Είναι ο Μητροπολίτης Ιλαρίων Αλφέγιεφ ‘ένας εκ των σημαντικότερων σύγχρονων Ρώσων συνθετών’; .
Με αφορμή την απρόσμενη αθηναϊκή του συναυλία με τον Μίκη Θεοδωράκη: ποιος είναι αυτός ο Δεσπότης-συνθέτης που κάνει τόσο θόρυβο, ενώ στην πραγματικότητα, μουσικά, δεν είναι και τόσο γνωστός;
ΣΧΟΛΙΑ (6)
ENA KEIMENO ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΝΤ. ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ
Η είδηση παρουσιάζει όντως ξεχωριστό ενδιαφέρον.
Σε μια συναυλία στο Ηρώδειο προσεχώς (24 Σεπτεμβρίου) θα συνυπάρξουν ως συνθέτες ο δικός μας Μίκης Θεοδωράκης και ο Σεβ. Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων (Αλφέγιεφ), πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων της Ρωσικής Εκκλησίας. Στη συναυλία θα ερμηνευθούν το Άξιον εστι του Θεοδωράκη και αποσπάσματα θρησκευτικών έργων του Μητροπολίτου Ιλαρίωνα.
Καταγράφω, λοιπόν, εδώ τις αυθόρμητες σκέψεις που μου προκάλεσε η είδηση αυτής της καλλιτεχνικής συνύπαρξης.
Ο Μίκης Θεοδωράκης νομίζω πως εξακολουθεί να είναι ένας αριστερός, ο οποίος ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ζωής του το πέρασε ως στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, του Κόμματος δηλ. που ήταν σταθερά προσανατολισμένο στη Σοβιετική Ρωσία του υπαρκτού (και εν πολλοίς άθεου) Σοσιαλισμού. Οι σχέσεις του Θεοδωράκη με την Σοβιετική Ρωσία υπήρξαν στενές και καλλιτεχνικά για πολλά χρόνια. Και ας θυμηθούμε πως απ’ αυτή τη Σοβιετική Ρωσία τιμήθηκε ο Μίκης Θεοδωράκης με το Βραβείο Λένιν (1983) για τους αγώνες του για την ειρήνη.
Ο Μητροπολίτης Ιλαρίων ανήκει στην μετασοβιετική γενιά, αφού ουσιαστικά εμφανίζεται στο εκκλησιαστικό προσκήνιο όταν έχει πέσει ο κομμουνισμός και διαδραματίζει σιγά-σιγά ενεργό ρόλο στην νέα ρωσική εκκλησιαστική πραγματικότητα, με αποκορύφωμα την θέση που κατέχει σήμερα, και την οποία του εμπιστεύτηκε ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος, μια θέση ισχυρή και με διεθνή απήχηση, που προωθεί συστηματικά την πολιτική Πούτιν για Ρωσία «πάση τη κτίσει».
Έτσι, το ενδιαφέρον είναι εδώ πως στη συναυλία της 24ης Σεπτεμβρίου θα συνυπάρξουν η σοβιετική και η μετασοβιετική ρωσία, που σημαίνει πτώση του όποιου τείχους, στο όνομα (;) της τέχνης.
Ο Μίκης Θεοδωράκης μάλλον δεν θεωρεί πια πως «η θρησκεία είναι όπιο του λαού» και ο Μητροπολίτης Ιλαρίων τείνει χείρα φιλίας στον πάλαι ποτέ εκπρόσωπο του καθεστώτος που πολέμησε τη Ρωσική Εκκλησία. Άλλωστε, όπως σημειώνεται στο σχετικό δελτίο τύπου για τη συναυλία «οι δύο συνθέτες έχουν επιλέξει αυτά τα βαθιά ουμανιστικά έργα, όπου η τέχνη εκφράζει τη θρησκευτική εσωτερική πνευματικότητα. Δύο χώρες, δύο πολιτισμοί θα εκπροσωπούνται σε αυτή τη συναυλία στην οποία θα εκτελέσουν διακεκριμένοι παγκοσμίως γνωστοί καλλιτέχνες».
Ας με συγχωρέσει ο Σεβασμιώτατος αλλά στους μουσικολογικούς κύκλους διεθνώς δεν επικρατεί αυτή η άποψη. Φίλοι μουσικολόγοι από την Ελλάδα, μάλιστα, μου τηλεφώνησαν ζητώντας πληροφορίες από εμένα – που κατ’ αυτούς ξέρω και τα «εκκλησιαστικά» – γι’ αυτόν τον Δεσπότη – συνθέτη που κάνει τόσο θόρυβο, ενώ μουσικά δεν είναι καθόλου γνωστός.
Λυπούμαι που το Άξιον εστι, ένα τόσο σπουδαίο έργο τόσο του Ελύτη όσο και του Θεοδωράκη παρουσιάζεται ευκαίρως ακαίρως, αβασάνιστα θα έλεγα, και πάνω στο σώμα του πειραματίζονται πολλοί! Έτσι, με θλίβει η παρουσία του «ποπ τενόρου» Μάριου Φραγκούλη στο ρόλο του «λαϊκού τραγουδιστή»! Βέβαια ο Μάριος Φραγκούλης αυτή τη στιγμή είναι εξαιρετικά δημοφιλής και άρα μπορεί να …τραβήξει κόσμο. Όμως, δε νομίζω κανείς σοβαρός άνθρωπος να θεωρεί την επιλογή Φραγκούλη ως ιδανική για το Άξιον εστι. Οι λόγοι είναι μάλλον εμπορικοί…
Σκέπτομαι πως η συνύπαρξη Θεοδωράκη και Σεβ. Ιλαρίωνα θα είχε ένα μουσικό ενδιαφέρον αν το ρεπερτόριο περιλάμβανε μόνο συνθέσεις εκκλησιαστικής μουσικής. Ο Μίκης Θεοδωράκης έγραψε την Κασσιανή ήδη από το 1942, σαν ήταν 17 ετών! Αρκετά αργότερα (Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1982) συνέθεσε την Θ. Λειτουργία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου (Missa Greca) για μικτή χορωδία. Αμέσως μετά (1983/84) ο Θεοδωράκης συνέθεσε την Ακολουθία εις Κεκοιμημένους (Requiem) του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού, ήτοι την Εξόδιο Ακολουθία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία μάλιστα εκτελέστηκε στον Καθεδρικό Ναό των Αθηνών (30.3.2007) αδεία και παρουσία του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου. Αυτό το έργο, μάλιστα, έχει και ρωσική προέκταση, καθώς παρουσιάστηκε και ηχογραφήθηκε το Μάρτιο του 1997 με ρώσους σολίστ και την Συμφωνική Ορχήστρα και χορωδία της Αγίας Πετρούπολης υπό τη διεύθυνση του συνθέτη στην Αγ. Πετρούπολη.
Πάντως η συναυλία χορηγείται από ρωσικά κεφάλαια, αν διαβάζω καλά στο δελτίο τύπου:
http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/32656
6 σχόλια
Ενδιαφέρον:
ΝΑΙ (24) ΟΧΙ (4)
scotto
20.9.2012 | 13:20
.
Τα πραγματα ειναι αρκετα απλα και αναμενομενα: Ο Θεοδωρακης που βασικα ενδιαφερεται για την εμπορικη εκμεταλευση του εργου του ανεβαζει το «αξιον εστι» για χιλιοστη φορα στο Ηρωδειο και για να πετυχει τον σκοπο του το εμπλουτιζει με ολιγον εθνικ απο τον Ιλαριονα και Ποπ με τον υποτιθεμενο τενορο Φραγκουλη.
Ο εθνικ Ιλαριον δεν θα μπορουσε ποτε να γεμισει Ηρωδειο μονος, οποτε μια χαρα του ερχεται η συμπραξη.
Ο ποπ τενορος πασχιζει παντα (και με μεγαλη επιτυχια)να καθιερωθει ως τενορος τραγουδωντας σχεδον αποκλειστικα λαικο η ποπ τραγουδι και αποφευγοντας επιμελως την οπερα.
Ο δε αγραμματος καλλιτεχνικα ελλην, θα σκεφτει οτι ενα Ηρωδειο με αξιον εστι, πλας εθνικ Ιλαριονα, πλας ποπ και ταχα μου τενορο Φραγουλη(τον πραματικα σπουδαιο λυρικο τραγουδιστη-βαθυφωνο Καβρακο δεν τον πολυεχει ακουστα και σιγουρα δεν θα ετρεχε στο Ηρωδειο για χαρη του) θα ειναι μια ανευ προηγουμενου υπερπαραγωγη που δεν θα πρεπει με τιποτα να χασει!
https://secure.avaaz.org/el/petition/Alexis_Tsipras_Diahorismos_ekklisias_kratoys_kai_forologisi_ekklisiastikis_perioysias/?sZogwab
«Με ένα δικό σου κλικ: Διαχωρισμός εκκλησίας κράτους και φορολόγηση εκκλησιαστικής περιουσίας»
25/02/2015
Καμπάνια για το διαχωρισμό κράτους και εκκλησίας έχουν ξεκινήσει χρήστες του Διαδικτύου, οι οποίοι καλούν τη νέα κυβέρνηση και τον Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσουν σε αλλαγές.Όπως αναφέρουν στο κάλεσμα τους:
Δεν χρειάζεται να είσαι χριστιανός για να ξέρεις την ιστορία όπου ο Χριστός βλέποντας ότι είχαν στηθεί παζάρια και επιχειρήσεις έξω από τους ναούς οργίστηκε και άρχισε να τα διαλύει με τα χέρια του φωνάζοντας ντροπή. Χρειάζεται όμως αν είσαι πραγματικά χριστιανός να κάνεις κάτι παραπάνω από τον απλό πολίτη που δεν πιστεύει αλλά απλά έχει βαρεθεί να βλέπει να φορολογείται αυτός και όχι οικονομικοί κολοσσοί όπως η εκκλησία. Χρειάζεται να κάνεις ότι έκανε και αυτός που πιστεύεις. Η εκκλησία στην Ελλάδα έχει μπει σε τομείς όπως η πολιτική η παιδεία και η τράπεζα της Ελλάδος. Έχει πάρει πολύ μεγάλη δύναμη και έχει δημιουργήσει διαφθορά μέσα στους κόλπους της. Ψηφίζοντας τον διαχωρισμό με το κράτος και την φορολόγηση δεν επιτίθεσαι στον χριστιανισμό αλλά στους ανθρώπους που τον χρησιμοποιούν για να κερδίσουν χρήματα με την συνεργασία διεφθαρμένων πολιτικών και οικονομικών δυναστειών. (Παράδειγμα σκάνδαλο Βατοπέδι). Βοήθησε για μια πιο αγνή εκκλησία όπου οι λειτουργοί της θα έχουν μπει από πραγματικό πάθος και πίστη και όχι για οικονομικά συμφέροντα και εξουσία. Βοήθησε για μια δίκαιη κατανομή του πλούτου που έχει συσσωρεύσει η εκκλησία μιας και αυτά τα λεφτά δεν τα έχει ο θεός στην τσέπη του αλλά άνθρωποι σαν εσένα που απολαμβάνουν προνόμια που εσύ δεν απολαμβάνεις σε ένα σύνταγμα που αν μη τι άλλο ορίζει ισότητα.
Για όσους θέλουν να συμμετέχουν η διεύθυνση πατώντας εδώ
https://secure.avaaz.org/el/petition/Alexis_Tsipras_Diahorismos_ekklisias_kratoys_kai_forologisi_ekklisiastikis_perioysias/?sZogwab
Στη γη της Αγίας Ορθοδόξου Εκκλησίας , το » Τσάρλι » είναι απών .
http://tempsreel.nouvelobs.com/charlie-hebdo/20150116.OBS0102/charlie-hebdo-le-malaise-russe.html
Charlie Hebdo» : le malaise russe
Publié le 16-01-2015 à 16h06
Au pays de la Sainte Eglise orthodoxe, «Charlie» est absent. Sauf quand il s’agit de réinterpréter les faits pour nourrir les pires thèses complotistes.
http://www.lefigaro.fr/conjoncture/2015/02/25/20002-20150225ARTFIG00091-varoufakis-tout-emprunteur-irresponsable-correspond-un-creancier-irresponsable.php
Varoufakis
Aujourd’hui, pour obtenir de nouvelles ressources, la Grèce éprouve toujours des difficultés à faire payer l’Eglise orthodoxe, l’un des plus importants propriétaires terriens du pays, et les armateurs. Bien que la première jouisse d’une «immense richesse», celle-ci «ne lui procure pas un revenu très élevé qui puisse être taxé», explique-t-il. Quant aux armateurs, ils doivent en effet «verser leur juste part». Mais leur taxation est là aussi difficile: «Les armateurs sont très mobiles et il est probable que leurs revenus quitteraient le pays s’ils devaient être taxés».
Υπερασπίστηκα εδώ τον Γλέζο για τη παρουσία του στη κηδεία του Χότζα, με το επιχείρημα ότι μόνο αυτός (και οι όμοιοί του διχτάτορες από τον Στάλινκαι τον Τίτο ως τον Μπρέζνιεφ) τον θυμήθηκαν όταν ήταν φυλακή και εξορία και περιμένοντας 3 φορές εκτέλεση…Αυτά είναι χρέη τιμής!
Τον παινεμένο από όλους Μαντέλα δεν τον θυμήθηκε ο Κένεντι, ίσως ούτε ο ΜΛ Κινγκ, αλλά ο Κάστρο, ο Νάσερ, ο Μομπούτου, ο Αμιν, ο Καντάφι και οι δυσώνυμοι διχτάτορες της κεντρικής Αφρικής. Τι να έκανε, να μη τους τιμήσει όταν λευτερώθηκε;
Τώρα ο Γλέζος δίνει μια άλλη ερμηνεία της παρουσίας του εκεί: ότι πήγε μετά από παράκληση του Αντρέα και του Υπεξ Καρ Παπούλια πού ήθελε να σπάσει ο πάγος με την Αλβανία. Νομίζω ότι η όψιμη αυτή εκδοχή είναι χειρότερη….
Eντάξει για τον Χότζα ας πούμε πως πιστέψαμε ότι οι υψωμένες γροθιές και όλο το σκηνικό στήθηκε για πατριωτικούς λόγους (κλασσικές δικαιολογίες ενός συγκεκριμένου είδους ανθρώπων),
Η υποστήριξη στους ηθικούς (μήπως και φυσικός ο δεύτερος;) αυτουργούς δολοφονιών εκατοντάδων παιδιών Μιλόσεβιτς και Κάρατζιτς (μέχρι και τα ποιήματα του δεύτερου προλόγισε ο Γλέζος στην ελληνική τους έκδοση!) γιατί έγιναν;
http://www.protothema.gr/politics/article/454969/stirizei-tin-sugedrosi-tou-kke-o-mikis-theodorakis-/
Μίκης: Αιχμές ξανά για Τσίπρα, στηρίζει την συγκέντρωση του ΚΚΕ
Το «λάβαρο» των συλλαλητηρίων σηκώνει ο μουσικοσυνθέτης – Δυο μέρες μετά την συνάντησή του με τον Αλ. Τσίπρα, έστειλε επιστολή στον Δημήτρη Κουτσούμπα
Αν και ο Μίκης Θεοδωράκης έδειξε να αναγνωρίζει τις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα και να «μαλακώνει», μετά τη συνάντηση τους, με αφορμή το άρθρο που έγραψε και με το οποίο καλούσε τον πρωθυπουργό να πει «όχι» στο «nein» του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο μουσικοσυνθέτης στηρίζει την πίεση που κάνει το ΚΚΕ στην κυβέρνηση και υποστηρίζει, μάλιστα, τις συγκεντρώσεις κατάργησης των Μνημονίων.
Ο Μίκης Θεοδωράκης, απέστειλε το απόγευμα της Πέμπτης, στον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ το χαιρετισμό του για το συλλαλητήριο που διοργανώνει το ΚΚΕ την Παρασκευή. Ο Δημήτρης Κουτσούμπας, με επιστολή του, ευχαρίστησε τον Μίκη Θεοδωράκη.
Ο μουσικοσυνθέτης στην επιστολή του «πετάει καρφιά» κατά του ΣΥΡΙΖΑ και ασκεί αυστηρή κριτική, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι ακόμα και μετά τις εκλογές «εξακολουθούν να ισχύουν οι παρακάτω προδοτικές δεσμεύσεις».
http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/55711
27.2.2015
Γιατί είναι τόσο εξωφρενικά άτολμη η Αριστερά στο θέμα Εκκλησίας; Όχι μόνο δεν της παίρνει λεφτά, αλλά συζητάει προσλήψεις και υπόσχεται διατήρηση των θρησκευτικών ως έχουν
ΣΧΟΛΙΑ (44)
http://kourdistoportocali.com/post/41783/pagari
Πάνω από 3 δις ευρώ είναι ο φόρος μεγάλης ακίνητης περιουσίας που πρέπει να πληρώσει η Εκκλησία στο Kράτος.
Η μυθική ακίνητη περιουσία της Εκκλησίας βρίσκεται αυτή την στιγμή στο έλεος ιδιωτών επιχειρηματιών, εφοπλιστών, ακόμη και ανθρώπων των ΜΜΕ οι οποίοι την εκμεταλλεύονται πληρώνοντας μηδαμινό τίμημα.
O μυθικός θησαυρός της ελληνικής Εκκλησίας
Le Point
Η ισχυρή Ορθόδοξη Εκκλησία , που προστατεύεται από το Σύνταγμα και χρηματοδοτείται , αφορολόγητα .
Η σκηνή θυμίζει την τσαρική Ρωσία . Ο αρχιεπίσκοπος , τρεις επίσκοποι και διάκοι ντυμένοι με χιτώνες σε πορφυρό χρώμα υφασμένα με χρυσό νήμα , στεφανωμένοι με χρυσό μίτρες, εικονίδια θυμίαμα τραγουδούν ψαλμούς και προσευχές …..
Έχει μάλιστα περισσότερα από 130 000 εκτάρια γεωργικής γης, δασών, χιλιάδες χιλιόμετρα ακτών, νοσοκομεία , σχολεία , μεγάλα ξενοδοχεία, χώρους στάθμευσης και πολυτελή εστιατόρια . Προσθέστε 6 εκατομμύρια μετοχές της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας και θα έχετε, σύμφωνα με αξιόπιστες εκτιμήσεις, ένα χαρτοφυλάκιο των € 3.000.000.000. …
http://www.lepoint.fr/monde/le-fabuleux-tresor-de-l-eglise-grecque-23-12-2011-1411926_24.php
Le fabuleux trésor de l’Église grecque
Le Point
La puissante Église orthodoxe, protégée par la Constitution et financée par l’État, échappe à l’impôt.
La scène évoque la Russie des tsars. Un archevêque, trois évêques et un diacre vêtus de robes pourpres tissées au fil d’or, couronnés de mitres dorées, encensent les icônes et entonnent prières et psaumes pour bénir le nouveau gouvernement. L’intégralité des médias nationaux et nombre de radios et télévisions internationales interrompent leurs programmes pour retransmettre la cérémonie d’intronisation.
………….
Elle possède, en effet, plus de 130 000 hectares de terres agricoles, de forêts, des milliers de kilomètres de littoral, des hôpitaux, des pensionnats, des grands hôtels, des parkings et des restaurants de luxe. Ajoutez à cela les 6 millions d’actions de la Banque nationale de Grèce et vous obtenez, selon des estimations fiables, un patrimoine de 3 milliards d’euros. Rien qu’en 2008, l’Église aurait affiché un bénéfice de 7 millions d’euros, auxquels il faut ajouter 4,5 millions de revenus mobiliers et 20 millions de legs et de dons. Des chiffres qui ne sont que des estimations, car la comptabilité est des plus opaques.
ΠΑΣΟΚ: Ο Αλέξης Τσίπρας θα κάνει εξεταστική και για το μνημόνιο 3;
Τη δέσμευση του Αλέξη Τσίπρα για σύσταση εξεταστικής για τα μνημόνια χαιρετίζει το ΠΑΣΟΚ τονίζοντας σκωπτικά «ότι προφανώς αφορά τα μνημόνια 1, 2 και τώρα 3.»
«Θα υποχρεωθεί έτσι η κυβέρνηση να συζητήσει στην ολομέλεια της Βουλής το πού ήταν η χώρα πριν τις εκλογές και πόσα βήματα πίσω βρίσκεται ένα μόλις μήνα μετά τις εκλογές» σημειώνει η Χαριλάου Τρικούπη.
Το ΠΑΣΟΚ αναφέρει ακόμη ότι «τσιμουδιά δεν έβγαλε ο κ. Τσίπρας για την κύρωση από τη Βουλή της παράτασης της δανειακής σύμβασης, δηλαδή του μνημονίου και όλου του τρέχοντος προγράμματος μέχρι τέλος Ιουνίου, δυστυχώς με πρόγνωση ένταξης μετά σε νέο μνημόνιο».
«Η κυβέρνηση παραβιάζει το Σύνταγμα και το νόμο, προσβάλλει το κοινοβούλιο, εμφανίζεται εξοργιστικά ανακόλουθη σε σχέση με αυτά που έλεγε ως αντιπολίτευση και πιέζει τη διοίκηση της ΤτΕ και του ΤΧΣ να ενεργήσουν παρά το νόμο. Είναι αδιανόητο η παράταση να συζητείται στη γερμανική Βουλή και στην Ελλάδα η απειλή της εσωκομματικής αντιπολίτευσης να οδηγεί σε υποτίμηση της Βουλής με προτροπή της ίδιας της Προέδρου της Βουλής!» προσθέτει.
http://www.tribune.gr/religion/news/article/110949/rosiki-ekklisia-o-tsipras-den-bori-na-agnoisi-tin-orthodoxia.html
Ρωσική Εκκλησία: «Ο Τσίπρας δεν μπορεί να αγνοήσει την Ορθοδοξία»
Καμία πολιτική δύναμη στην Ελλάδα δεν θα είναι σε θέση να αγνοήσει την Ορθόδοξη Εκκλησία και τις αξίες που διατηρεί, δήλωσε στο RIA Novosti την Τετάρτη ο αναπληρωτής πρόεδρος του Τμήματος Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων, πρωθιερέας Νικολάι Μπαλασόφ, σχολιάζοντας την απόφαση του Έλληνα πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να δώσει πολιτικό όρκο.
«Προσωπικά πιστεύω ότι σε μια χώρα με τόση ισχυρή ορθόδοξη παράδοση, η οποία διαμόρφωσε την ιστορία και την κοσμοθεωρία του λαού, δεν θα έχει μέλλον καμία πολιτική δύναμη, η οποία θα αγνοήσει την Εκκλησία και τις πνευματικές αξίες που διατηρεί και που είναι πολύτιμες για τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Νομίζω ότι και ο Αλέξης Τσίπρας ο ίδιος το καταλαβαίνει, ανεξάρτητα από τις προσωπικές απόψεις και τις πεποιθήσεις του. Περιμένετε και θα δείτε» είπε ο εκπρόσωπος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Απαντώντας στο ερώτημα αν η άρνηση του Έλληνα Πρωθυπουργού από το θρησκευτικό όρκο σημαίνει ένα βήμα αποχριστιανισμού της Ευρώπης, ο πρωθιερέας Νικολάι Μπαλασόφ είπε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολύ ανομοιογενή κοινότητα, οι κύκλοι της έχουν διαφορετική στάση απέναντι στον Χριστιανισμό και την Εκκλησία».
Υπενθύμισε επίσης, ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να σχηματιστεί χωρίς τη συμμετοχή του κόμματος των ΑΝ.ΕΛ. (Ανεξαρτητοι Ελληνες), οι οποίοι, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, «προσανατολίζονται ακριβώς στη διατήρηση των παραδοσιακών ορθόδοξων αξιών στην κοινωνία». «Αυτό μου είπε ο ηγέτης του κόμματος, Πάνος Καμμένος, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Μόσχα», τόνισε ο Μπαλασόφ.
Oι πατριώτες τύπου Γλέζου δεν θέλουν να το ξέρουν:
http://www.lygeros.org/articles?n=2492&l=gr
Ανάλυση του άρθρου 59 του τμήματος Β΄της Συνθήκης της Λωζάννης
N. Lygeros
Άρθρον 59:
Η Ελλάς αναγνωρίζει την υποχρέωσιν αυτής όπως επανορθώση τας προξενηθείσας εν Ανατολία ζημίας εκ πράξεων του ελληνικού στρατού ή της ελληνικής διοικήσεως αντιθέτων προς τους νόμους του πολέμου.
Εξ άλλου η Τουρκία, λαμβάνουσα υπ’ όψιν την οικονομικήν κατάστασιν της Ελλάδος, ως αύτη προκύπτει εκ της παρατάσεως του πολέμου και των συνεπειών αυτού, παραιτείται οριστικώς πάσης απαιτήσεως κατά της Ελληνικής Κυβερνήσεως περί επανορθώσεων.
Όπως το άρθρο 59 ανήκει στο τμήμα Β΄ που έχει ως τίτλο: «Διατάξεις διάφοροι» (58-63), δεν μπορεί να προκαλέσει άμεσα το ενδιαφέρον του αναγνώστη ενώ η υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης έγινε στις 24 Ιουλίου 1923, δηλαδή μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή που χαρακτηρίζει και στιγματίζει την εξέλιξη του ελληνισμού της Ανατολής. Η παράδοξη διατύπωση του άρθρου δεν είναι μόνο φαινομενική. Επιτρέπει επιπλέον την απόρριψη της χρήσης της ορολογίας της γενοκτονίας σε σχέση με τη χάρτα του 1948 των Ηνωμένων Εθνών που δεν προβλέπει την εμπόλεμη κατάσταση στα κριτήρια της γενοκτονίας. Η ίδια η Ελλάδα αποδέχεται ότι ο πόλεμος και οι συνέπειές του προέρχονται από ελληνική πρωτοβουλία. Κατά συνέπεια, πρέπει να υποστεί το κόστος. Η Τουρκία από την πλευρά της, εξετάζοντας την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, αποδέχεται να μην προσφύγει σε διώξεις για αποζημίωση. Με αυτόν τον παράξενο τρόπο, η Μικρασιατική Καταστροφή μετατρέπεται σε ένα ελληνικό και μόνο λάθος και κατά συνέπεια δεν προκύπτουν οι συνθήκες που θα επέτρεπαν στην Ελλάδα ένα πλαίσιο αντίστασης με το σχετικό θέμα. Η Τουρκία παρουσιάζεται όχι μόνο ως θύμα μιας επίθεσης, αλλά και ως γενναιόδωρο κράτος που δεν επιμένει πάνω στο θέμα των αποζημιώσεων του πολέμου. Το άρθρο 59, που εμφανίζεται ως μια διαδικαστική λεπτομέρεια, επιτρέπει στην Τουρκία να εξασφαλίσει ένα θετικό πλαίσιο όπου μπορεί να αναπτύξει ένα στρατηγικό δόγμα εναντίον των συμφερόντων της Ελλάδας και γενικότερα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η ύπαρξη αυτού του άρθρου δεν είναι μόνο στρατηγικά ενοχλητική, αλλά και νομικά απαγορευτική. Αντιλαμβανόμαστε, λοιπόν, ότι η απλή αποδοχή της Συνθήκης της Λωζάννης και η μονόπλευρη τήρησή της δεν επιτρέπει τη διεκδίκηση θεμάτων ανθρωπίνων δικαιωμάτων με έναν απλοϊκό τρόπο. Όπως η Συνθήκη της Λωζάννης είναι αποδεκτή σε διεθνές επίπεδο, από το Συμβούλιο της Ευρώπης όπως το απέδειξε η πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν μπορούμε να εκφράζουμε μερικές απαιτήσεις μας θεωρώντας ότι είναι φυσιολογικές διεκδικήσεις. Στο Διεθνές Δίκαιο το φυσιολογικό δεν είναι το φυσιολογικό, αλλά το νομολογικό και το νομικό. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο να εξετάζουμε άρθρα όπως είναι το άρθρο 59, τα οποία είναι σφήνες σ’ ένα γενικό και αόριστο πλαίσιο, πριν σχεδιάσουμε οποιαδήποτε στρατηγική. Αυτά τα άρθρα είναι τα εμπόδια του πεδίου μάχης, αν όμως τα αναλύσουμε πραγματικά με αυτόν τον τρόπο θα τα μετατρέψουμε σε στίγματα.
Μόνο οι Μιλόσεβιτς και Κάρατζιτς είναι ηθικοί αυτουργοί για δεν ξέρω κι εγώ τί;
Οι Μουσουλμάνοι εκεί γύρω ήταν αγγελούδια;
Όπως όλοι γνωρίζουν το ‘πε κι ο Χομπσμπάουμ:
ή μαζί μας ή εκκαθάριση!
Φυσικά με αυτά και αυτά ανεβάζει κάποιος 40 πυρετό,
διαλογιζόμενος εκ νέου τη σημασία του να είμαστε-κάπως-σοβαροί!
Δεν πιστεύω κάποιο απο τα γατάκια μου να ψήφισε Συριζα προσδοκώντας
σε αύξηση μισθού,σύνταξης ή τουλάχιστον σε μείωση φόρων κλπ ;
Η προσδοκία που πρέπει νάχετε είναι διάλυση των ολιγαρχών με ότι αυτό συνεπάγεται. Οτι οι άλλοι χρόνια δεν πραγματοποίησαν λόγω του ότι δεν θέλησαν να το πράξουν. Αυτές οι λίγες φαμίλιες είναι η πηγή κάθε στρέβλωσης και κακοδαιμονίας στο κράτος. Η αιτία απο το μπαξίσι τη διαφθορά και η ακινησία του κράτους. Αρκούν σχεδόν 2 αιώνες κοτσαμπασισμού. Η Ευρώπη είναι μαζί του. Το κόμμα θα μπορέσει;
https://www.facebook.com/theofilos.kafarakis
http://www.parapolitika.gr/Contents/Item/Display/149892
Μίκης Θεοδωράκης: «Οι Έλληνες είναι ανώτεροι από τους Ευρωπαίους»
Οι Έλληνες είμαστε περήφανος λαός, «παρόλο που δεν έχουμε χρήματα» τόνισε ο Μίκης Θεοδωράκης, μιλώντας για τη νέα του παράσταση «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού».
«Οι Έλληνες είναι ανώτεροι από τους Ευρωπαίους»
«Είμαστε ανώτεροι από τους Ευρωπαίους. Ο λαός μας έχει μεγάλο μουσικό πλούτο», είπε και αναρωτήθηκε γελώντας «πώς είναι δυνατόν να είμαι 90 χρονών ζωντανός».
…………………….
Για τον θάνατο
«Στον τάφο μου θέλω να γράφει “Πολέμησε τον Δεκέμβρη”» είπε ο Μίκης Θεοδωράκης για να προσθέσει «Πόσες φορές έχω χορέψει με τον Χάρο; Πόσες φορές έχω πιει κρασί με τον Χάρο και πόσες φορές τον νίκησα; Δεν θα έρθει μια μέρα να με νικήσει;».
Το παράπονο του Μίκη Θεοδωράκη
«Δεν με καταλαβαίνει κανείς γιατί είμαι από την γενιά των όρθιων» είπε χαρακτηριστικά ο Μίκης Θεοδωράκης αναλύοντας το μεγάλο του παράπονο.
Ο Μίκυ ενέκρινεν
Ο Σάκης Ρουβάς θα τραγουδήσει το «Αξιον Εστί» του Μίκη Θεοδωράκη
Πηγή: Ο Σάκης Ρουβάς θα τραγουδήσει το «Αξιον Εστί» του Μίκη Θεοδωράκη | iefimerida.gr http://www.iefimerida.gr/news/202287/o-sakis-royvas-tha-tragoydisei-axion-esti-toy-miki-theodoraki#ixzz3Xs1JONkN
Πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει ο Μ.Θεοδωράκης;
«Τ’ αγγειά γινήκαν θυμιατά …»
(Γ.Σουρής)
1. «Σάκης Ρουβάς Ακολουθεί τον Η. Κασιδιάρη στο Twitter» (26.9.2012).
2. Δείτε το παρακάτω παλιότερο βίντεο, στο οποίο μαζί με αφόρητες και με γελοία φρασεολογία διατυπούμενες κοινοτοπίες, ο τραγουδιστής λέει πως δεν τον τρομάζει η άνοδος της Χ.Α:
http://theodorakism.blogspot.gr/2015/06/blog-post_15.html
Θεοδωρακισμός, μια ιστοσελίδα αφιερωμένη στην πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία του σπουδαιότερου Έλληνα
ΣΠΙΘΑ (63)
Θεοδωρακισμός (33)
ΠΡΟΔΟΜΕΝΑ ΈΡΓΑ
Τετάρτη, 3 Ιουνίου 2015
ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ: ΟΜΙΛΙΑ Δ. ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ – ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Μ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ (Video)
1 σχόλιο:
Μαίρη Κατίκκη4 Ιουνίου 2015 – 2:33 μ.μ.
«Οι καρδιές και η πίστη είναι πιο δυνατές κι απ΄τις σφαίρες κι απ΄το μίσος……»
Ο Μίκυ κατηγορεί τον αιώνιο φοιτητή, κόλακα Ρώσων καπιταλιστών, με το κορακί μαλί, που υπερασπίζεται δολοφόνους παιδιών, πως του κλέβει τις ιδέες.
Κάποτε η Αριστερά θεωρούσε πως οι ιδέες της πρέπει να διακινούνται ελεύθερα. Τώρα που εμπορεύονται τέθηκε και θέμα ιδιοκτησίας. Αναπόφευκτο.
Γεροντοεφηβικά πείσματα
Θέλει να παραμεριστεί ο γελοιογράφος Στάθης και να μπει πρώτος στο Επικρατείας;
http://news.in.gr/greece/article/?aid=1500022937
Παρόντων στελεχών της Λαϊκής Ενότητας
Γλέζος: Αν δεν υπάρξει ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο, ψηφίζω ΚΚΕ
Τελικά ο Γλέζος τα κατάφερε.
Έκανε συμφωνία (ένα χρόνο θα μείνει βουλευτής μου λένε, μετά θα παραιτηθεί υπέρ του γελοιογράφου).
Ο γελοιογράφος που περιμένει πως και πως την έδρα θα κάνει υπομονή ένα χρόνο κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία.
Οι δήθεν όροι για άμεση Δημοκρατία και για ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο πήγαν περίπατο.
Η απειλή για ψήφο στο ΚΚΕ του παμπόνηρου γέρου, έπιασε τόπο.
http://odofragma-skas.blogspot.gr/2015/09/blog-post_953.html
Τετάρτη, 9 Σεπτεμβρίου 2015
Ο Γλέζος επικεφαλής του Επικρατείας της ΛΑΕ
Ο Μανώλης Γλέζος, ο σκιτσογράφος Στάθης Σταυρόπουλος και η Αγλαΐα Κυρίτση, θα είναι στις τρεις πρώτες θέσεις του Επικρατείας της Λαϊκής Ενότητας για τις εκλογές. Στην τελευταία τιμητική θέση του ψηφοδελτίου θα είναι η Μαρία Δεληβάνη Νεγρεπόντη (οικονομολόγος και ακαδημαϊκός).
Τις τελευταίες ημέρες, είχε δημιουργηθεί σύγχυση με τη συμμετοχή του Μανώλη Γλέζου, λόγω μιας αμφίσημης δήλωσης που είχε κάνει, το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς.
«Η υποψηφιότητά μου θα εξαρτηθεί από το εάν θα υπάρξει ένα ενιαίο αντιμνημονιακό μέτωπο και εφόσον ακουστούν οι απόψεις μου προς την κατεύθυνση της άμεσης δημοκρατίας. Αν δε γίνει κατορθωτό να δημιουργηθεί ένας πόλος με βάση την αρχή ότι ο λαός αποφασίζει για τα πάντα, εγώ θα ψηφίσω ΚΚΕ παρά τις διαφορές μου», είχε πει χαρακτηριστικά.
http://www.msn.com/el-gr/news/politics/%ce%b3%ce%bb%ce%ad%ce%b6%ce%bf%cf%82-%cf%83%ce%b5-%ce%b9%ce%b5%cf%81%cf%8e%ce%bd%cf%85%ce%bc%ce%bf-%cf%86%cf%81%ce%bf%ce%bd%cf%84%ce%af%cf%83%cf%84%ce%b5-%ce%bd%ce%b1-%ce%ad%cf%87%cf%89-%ce%b5%ce%ba%ce%ba%ce%bb%ce%b7%cf%83%ce%b9%ce%b1%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%ba%ce%ae-%ce%ba%ce%b7%ce%b4%ce%b5%ce%af%ce%b1-%ce%bd%ce%b1-%ce%bc%ce%b7%ce%bd-%ce%b1%ce%bd%ce%b1%ce%bc%ce%b5%ce%b9%cf%87%ce%b8%ce%bf%cf%8d%ce%bd-%ce%ac%ce%bb%ce%bb%ce%bf%ce%b9/ar-AAf6VMD?ocid=spartandhp
Γλέζος σε Ιερώνυμο: Φροντίστε να έχω εκκλησιαστική κηδεία, να μην αναμειχθούν άλλοι
Απευθυνόμενους στους συγκεντρωμένους κληρικούς και πιστούς ο Ιερώνυμος ανέφερε σχετικά: «Θα σας πω κάτι -δεν το ξέρουμε όλοι μας αυτό- εζήτησε να με δει ο κ.Γλέζος. Ε, είπα «γιατί όχι;», η Εκκλησία αγκαλιάζει τους πάντες … Ηρθε και του αφιέρωσα ένα βιβλίο … και του γράφω «σήμερα είσαστε η Αποκάλυψις». Τώρα, εγώ δεν κάνω προπαγάνδα, ούτε ψηφοθηρία.
Αμετροέπεια, φτηνιάρικες ακροδεξιάς κουλτούρας κολακείες, δυσφήμηση της Ε.Ε., αχαριστία και ανανδρία στον ετοιμόρροπο αρχηγό του, όλα για τη διάσωση του προσωπικού μύθου του πρώην Βουλευτή και Ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, στις λαϊκές τάξεις, στις μόνες που δεν μπορούν να αντιληφθούν την κοροϊδία. Το μόνο που δεν λέει είναι που θα βρεθούν τα λεφτά και σε βάρος ποιων, για να συνεχιστεί το μεταπολιτευτικό πάρτυ των αγροτών.
Αξιοθρήνητο θέαμα ενός κάποτε ήρωα και μετά ηθοποιού, που δεν λέει να κατέβει από το σανίδι, για το οποίο υπεύθυνος δεν είναι μόνο ο μωροφιλόδοξος υπέργηρος λαϊκιστής, ο θιασώτης του ολοκληρωτισμού των Στάλιν, Χότζα, Μιλόσεβιτς, «πιστός» της βυζαντινής Εκκλησίας και υποστηρικτής της κρατικής χρηματοδότησης και δικαστικής ασυλίας της Χ.Α, αλλά και οι αδίστακτοι άνθρωποι που τον χρησιμοποίησαν εκμεταλλευόμενοι το μύθο του και τις αδυναμίες του.
Νομίζω πως οι Ερινύες έχουν βάλει πάλι στο στόχαστρό τους την Αριστερά, ας ελπίσουμε όχι και τη χώρα.
http://www.protothema.gr/greece/article/548818/video-o-manolis-glezos-stous-agrotes-tou-isthmou/
Γλέζος: Ζητώ συγγνώμη που εμπιστεύτηκα ανθρώπους που ήθελαν μόνο την εξουσία
Τη συμπαράσταση του στον αγώνα των αγροτών της Κορινθίας δήλωσε με την παρουσία του στο μπλόκο ο Μανώλης Γλέζος.
Μιλώντας με τη συντονιστική επιτροπή τους παρομοίασε με σύγχρονους Σπαρτιάτες που αρνούνται να δώσουν γη και ύδωρ.
Για πάνω από μισή ώρα μίλαγε με τους αγρότες ο Μανώλης Γλέζος. «Ζητώ για πολλοστή φορά συγγνώμη από τον ελληνικό λαό, γιατί εμπιστεύτηκα τον Τσίπρα που βλέπει μόνο την εξουσία», δήλωσε χαρακτηριστικά.
Ἡ Ἁγία Τριάδα ὡς ἐπαναστατικὸ κάλεσμα
Έχει γραφτεί από ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ
Δευτέρα, 07 Μάρτιος 2016
Μὲ θέμα «Ἡ Ἁγία Τριάδα ὡς ἐπαναστατικὸ κάλεσμα» γίνεται ἐκδήλωση τῆς ἐφημερίδας «Χριστιανικὴ» τὴν Δευτέρα 21 Μαρτίου καὶ ὥρα 18.30 στὴν αἴθουσα τῆς ΕΣΗΕΑ, Ἀκαδημίας 20.
Ὁμιλητὲς θὰ εἶναι ὁ πρώην βουλευτὴς καὶ εὐρωβουλευτὴς Μανώλης Γλέζος καὶ ὁ διευθυντὴς τῆς «Χ» Κώστας Μπλάθρας.
Η ΕΙΔΗΣΗ!
δεν θα μείνει στα σχόλια…
Δημήτρης Ψαρράς – Ο Σπίθας και το Παιδί Φάντασμα την εποχή του Μνημονίου
Posted by Βασιλική Μετατρούλου στο 2011/01/25
Από την ιστοσελίδα του «Ιού»: Πρόκειται για ένα κείμενο, το οποίο, σύμφωνα με τον Δημήτρη Ψαρρά, δεν χώρεσε στην ύλη της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», μετά και από την κατάργηση της στήλης του ‘Ιού’. Θυμίζουμε ότι πρόταση περί ‘αρίστου’ (Βασιλείου Μαρκεζίνη) που θα μπορούσε να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας έχει κάνει πολλές φορές και η Χρυσή Αυγή, τόσο ο ίδιος ο Μιχαλολιάκος, δείτε εδώ, όσο και μέσω του διανοουμένου Κασιδιάρη, π.χ. εδώ.
http://www.iospress.gr/texts_2011/20110125.htm
Η πολιτική δραστηριοποίηση Μίκη Θεοδωράκη και Βασιλείου Μαρκεζίνη
Ο Σπίθας και το Παιδί Φάντασμα την εποχή του Μνημονίου
του ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΡΡΑ
Φωτογραφία του Σπίθα δεν χρειάζεται να βάλουμε, γι’ αυτό βάζουμε φωτογραφία, μετά του πατρός του, από το Παιδί-Φάντασμα: Βασίλειος Μαρκεζίνης, Σπύρος Μαρκεζίνης και Ελένη Χέλμη.
Φωτογραφία του Σπίθα δεν χρειάζεται να βάλουμε, γι’ αυτό βάζουμε φωτογραφία, μετά του πατρός του, από το Παιδί-Φάντασμα: Βασίλειος Μαρκεζίνης, Σπύρος Μαρκεζίνης και Ελένη Χέλμη.
Μέχρι πρόσφατα γνωρίζαμε ότι ο Μίκης Θεοδωράκης είχε στενή σχέση με έναν μόνο «σερ», τον χαρισματικό «σερ Μπιθί» του λαϊκού πενταγράμμου, τον Γρηγόρη Μπιθικώτση. Εδώ και μήνες παρατηρούμε τη σύγκλιση του παλαίμαχου μουσικού με έναν πραγματικό «σερ», έναν Ελληνα δηλαδή που έχει λάβει τον τίτλο αυτό για τις υπηρεσίες του προς τη βασίλισσα Ελισάβετ, τον Βασίλειο Μαρκεζίνη.
Και αν ο Θεοδωράκης δεν έλειψε ποτέ από την ελληνική πολιτική επικαιρότητα τα τελευταία 50 χρόνια, ο Μαρκεζίνης κάνει σήμερα τα πρώτα του βήματα, αλλά με ρυθμούς καταιγιστικούς. Αν δεν υπήρχε η Μαριάννα Βαρδινογιάννη που με τις παντοειδείς κοινωνικές δραστηριότητές της μονοπωλεί σχεδόν καθημερινά το τελευταίο δεκάλεπτο των ειδήσεων στα μεγάλα κανάλια, ασφαλώς πρωταγωνιστής στο ίδιο τηλεοπτικό χρόνο θα αναδεικνυόταν ο Βασίλειος Μαρκεζίνης. Ο κ. Μαρκεζίνης δεν είναι βέβαια τυχαίος άνθρωπος. Νομικός και ακαδημαϊκός με αναγνωρισμένη ευρυμάθεια και διεθνή καριέρα, αποφάσισε σχετικά πρόσφατα να στρέψει το ενδιαφέρον του στην πολιτική ζωή της Ελλάδας και με συνεχείς παρεμβάσεις (βιβλία και συνεντεύξεις) να προτείνει λύσεις για την έξοδο της χώρας από την κρίση. Το εντυπωσιακό γεγονός είναι ότι όλο το φάσμα των μέσων ενημέρωσης δείχνει ενδιαφέρον για τις προτάσεις του (Mega, Star, ANT1, Βήμα, Εθνος, Ελεύθερος Τύπος, Ελευθεροτυπία, Παρόν, κλπ), όσο κι αν από πρώτη ματιά οι σκέψεις του αποκλίνουν από την πολιτική γραμμή που υποστηρίζει το καθένα απ’ αυτά.
Από την άλλη πλευρά ο Θεοδωράκης εξακολουθεί να απολαμβάνει το δημόσιο θαυμασμό και την τηλεοπτική προβολή για το τεράστιο καλλιτεχνικό του έργο, αλλά τα κανάλια δεν έδωσαν ανάλογη προσοχή στην εξαγγελία του πολιτικού του κινήματος («Σπίθα», Κίνηση Ανεξάρτητων Πολιτών). Βέβαια ο Θεοδωράκης δεν έχει λόγους να απογοητεύεται. Την τρίωρη σχεδόν ιδρυτική του Διακήρυξη για τη Σπίθα φιλοξένησε σε δώδεκα σελίδες η Ελευθεροτυπία (4.12.2010), ενώ και την πιο πρόσφατη ομιλία του αναπαρήγαγε σε δυο σελίδες μεγάλου σχήματος η Ελεύθερη Ωρα (19.1.2011).
Ο παραλληλισμός της πορείας των δύο ανδρών δεν είναι αυθαίρετος. Τη σύνδεση κάνουν οι ίδιοι με κάθε ευκαιρία, ενώ ο ένας παρουσιάζει τα βιβλία και τις απόψεις του άλλου με θαυμαστικά σχόλια και επαίνους. Ο Μαρκεζίνης περιλαμβάνει μάλιστα στο βιβλίο του ως «παράρτημα» τους ύμνους που του απευθύνει ο Θεοδωράκης, ο οποίος τον κατατάσσει στους «πνευματικούς θησαυρούς που διαθέτει σήμερα η χώρα μας». Από την πλευρά του ο Θεοδωράκης καλεί τον Μαρκεζίνη να παρουσιάσει το δικό του βιβλίο και εκείνος μαζί με τους ύμνους εξηγεί ότι «παρότι με τον Μίκη ξεκινήσαμε από διαφορετικά σημεία της πυξίδας, με την πάροδο του χρόνου συναντηθήκαμε κάπου στη μέση».
Σημειωτέον ότι και οι δύο πέρα από την προσοχή των μέσων ενημέρωσης έχουν εξασφαλίσει και τη στήριξη συγκεκριμένων επιχειρηματικών ομίλων. Ο μεν Μαρκεζίνης του Πάνου Λασκαρίδη που του διαθέτει τη Μεγάλη Βρετανία για τις πολιτικές του συγκεντρώσεις, ενώ ο Θεοδωράκης του ομίλου Κυριακίδη-Λαυρεντιάδη, μέσω της ΜΚΟ του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων «Ρωμηοσύνη».
Βέβαια τόσο ο κ. Θεοδωράκης όσο και ο κ. Μαρκεζίνης δεν είναι αυτό που θα λέγαμε «νέο αίμα» στην πολιτική. Εχουν συγκεκριμένη και πολυσυζητημένη πορεία. Ο πρώτος πέρασε από όλα τα κόμματα του πολιτικού φάσματος έως ότου καταλήξει υπουργός της αλήστου μνήμης κυβέρνησης Μητσοτάκη, ενώ ο δεύτερος άργησε να εμφανιστεί στην πολιτική σκηνή γιατί τον βάραινε το άγος της συμμετοχής του πατέρα του Σπύρου Μαρκεζίνη ως δοτού πρωθυπουργού στην κυβέρνηση του δικτάτορα Παπαδόπουλου την περίοδο της σφαγής του Πολυτεχνείου το Νοέμβρη του 1973. Φυσικά δεν είναι υπεύθυνος ο ίδιος για τις πολιτικές επιλογές του πατέρα του. Αλλά με δική του απόφαση ο Βασίλειος εμφανίζεται ως συνεχιστής του Σπύρου Μαρκεζίνη και διεκδικεί την πολιτική του αποκατάσταση. Μιλώντας στον Παύλο Τσίμα κ. Μαρκεζίνης θα επικαλεστεί και πάλι τον φίλο του: «Υπάρχουν άνθρωποι όπως ο κ. Θεοδωράκης και ο κ. Κύρκος οι οποίοι έχουν πει ότι η επιχείρηση που έκανε [σ.σ. ο Σπύρος Μαρκεζίνης] με τον Παπαδόπουλο για να επαναφέρει τη δημοκρατία είναι κρίμα –αυτές είναι οι φράσεις του κ. Θεοδωράκη- που δεν επέτυχε. Αλλά είχε και τα λάθη του. Το ένα λάθος ήταν ότι κάλυψε το Πολυτεχνείο ενώ δεν είχε καμία ευθύνη» (Mega, 28.10.2010).
Βέβαια σημασία δεν έχει τόσο η πορεία των πολιτικών ή των στοχαστών παρά το τι ακριβώς λένε σήμερα και αν πραγματικά προτείνουν λύσεις στα κρίσιμα προβλήματα που σωρεύει η κυβερνητική πολιτική τα τελευταία χρόνια. Για το περιεχόμενο των θέσεων που προβάλλει από τα βιβλία του ο κ. Μαρκεζίνης παραπέμπουμε στην εύστοχη (όσο και απελπιστικά μοναχική) κριτική του Νίκου Χρυσολωρά στην Καθημερινή (12.12.2010), όπου επισημαίνονται τα κλισέ, η περιαυτολογία, η ανάπτυξη θεωριών συνωμοσίας και οι επαναλήψεις, ενώ ο αρθρογράφος θεωρεί «δυσερμήνευτο» και αναρωτιέται «για ποιο λόγο τέτοιες απόψεις συνεχίζουν να τυγχάνουν τόσο μεγάλης προβολής από τα ελληνικά μίντια». Προσθέτουμε ότι τα βιβλία αυτά διανθίζονται με έντονες προσωπικές επιθέσεις και προσωπικούς χαρακτηρισμούς για όσους διαφωνούν με τις απόψεις του «σερ» (π.χ. τον κ. Βερέμη), ενώ η υποστήριξή του προς τον Κώστα Καραμανλή φτάνει στο σημείο να χαρακτηρίζει «εξέγερση» την προσέγγισή του με τη Ρωσία και να την παρομοιάζει με την «εξέγερση της επονομαζόμενης Ανοιξης της Πράγας»…
Η Διακήρυξη Θεοδωράκη -ίσως και εξαιτίας του μεγέθους της- δεν έτυχε καμιάς ανάλογης κριτικής, με αποτέλεσμα να της αποδίδει καθένας αυτά που «θα περίμενε» από τον Θεοδωράκη, σύμφωνα με την εικόνα που έχει πλάσει για την προσωπικότητα του μουσικού. Και έτσι εμφανίζονται ως υποστηρικτές της Σπίθας πολιτικά στελέχη που αυτοπροσδιορίζονται σε όλο το φάσμα της πολιτικής σκηνής: από την ακροδεξιά μέχρι την εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
Αν όμως μπει κανείς στον κόπο να διαβάσει την πολυσέλιδη Διακήρυξη θα διαπιστώσει ότι κι εδώ έχουμε ένα κακογραμμένο κείμενο, το οποίο έχουν ασφαλώς συντάξει περισσότεροι του ενός, με αποτέλεσμα να περιλαμβάνονται αντιφατικές θέσεις, αλληλοσυγκρουόμενες προτάσεις και κακοχωνεμένες αναλύσεις μερίδας του Τύπου. Την ίδια στιγμή που η Σπίθα ζητάει μείωση των αμυντικών δαπανών, απαιτεί και «να οχυρωθούμε σαν αστακοί». Κατά την εκφώνηση της Διακήρυξης ο χαρισματικός Θεοδωράκης το διαπίστωσε σε κάποια στροφή του λόγου του και μιλώντας εκτός κειμένου μουρμούρισε ότι «αυτό έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με όσα είπα προηγουμένως» για να προσθέσει αμέσως χαριτολογώντας: «γι’ αυτό είμαι άνθρωπος των αντιθέτων».
Αλλά όλοι αυτοί που τόσο εύκολα σπεύδουν να τον ανακηρύξουν σε νέο Κολοκοτρώνη καλό θα ήταν να προσέξουν ότι μεταξύ των προτάσεών του είναι και η πρόταση της συνεκμετάλλευσης από Ελλάδα και Τουρκία των πετρελαίων του Αιγαίου. Ενα από τα πρώτα μέτρα που εισηγείται είναι να επισκεφτεί ελληνική αντιπροσωπεία την Αγκυρα για «την εξέταση μεμονωμένων ή κοινών προσπαθειών για την εκμετάλλευση πιθανών κοιτασμάτων».
Ταλαντευόμενος μεταξύ της γνωστής του θέσης υπέρ της ελληνοτουρκικής φιλίας και της πιο δημοφιλούς τουρκοφοβικής στάσης, ο Θεοδωράκης προσπαθεί να ικανοποιήσει τους πάντες. Όπως ποζάρισε στη βεράντα του σπιτιού του αγκαλιά με τον Ερντογάν και τον Παπανδρέου πριν ξιφουλκήσει κατά των «επίβουλων» Τούρκων και του «κατοχικού» πρωθυπουργού, τώρα εφευρίσκει ότι δεν είναι εχθροί μας οι Τούρκοι, αλλά «οι Αμερικάνοι που τους βάζουν».
Παρασυρμένος από τον ενθουσιασμό του ο Μίκης θα πει από μικροφώνου και ορισμένες ατάκες που δεν περιλαμβάνονται στο επίσημο κείμενο της Διακήρυξης. Μιλώντας για τη μειονότητα στη Θράκη θα ξεπεράσει ακόμα και τον πιο ακραίο εθνικιστή: «Πολλοί λένε ότι πρέπει να σεβόμαστε τη θέληση των ανθρώπων για την καταγωγή τους. Εγώ θα έλεγα: θες να είσαι Τούρκος; Πήγαινε στην Τουρκία». Τη φράση του σκέπασε το χειροκρότημα των παρισταμένων. Και συνέχισε γελώντας: «Τι κάθεσαι και υποφέρεις;» Στο ίδιο μήκος κύματος και ορισμένα κείμενα που προβάλλει η επίσημη ιστοσελίδα της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών. Ανάμεσά τους και η θέση ότι «καλός ως αρχή ο φράκτης των 12,5 χλμ., θα χρειαστεί όμως να επεκταθεί σε όλο το μήκος των συνόρων στον Εβρο».
Και βέβαια δεν λείπουν από την επιχειρηματολογία της Διακήρυξης και όλοι οι μεταπολιτευτικοί μύθοι, με πρώτη-πρώτη την (ανύπαρκτη) δήλωση Κίσινγκερ περί «επίθεσης στον ελληνικό πολιτισμό και την ελληνική γλώσσα», για τη χρήση της οποίας έχει ζητήσει συγνώμη ακόμα και ο Γιάννης Μαρίνος. Αλλά ο Μίκης την τροποποιεί και εμφανίζει τον Κίσινγκερ να στρέφει τα βέλη του ειδικά κατά του ελληνικού πολιτιστικού κινήματος της δεκαετίας του ’60, δηλαδή εναντίον του ίδιου. Τώρα πώς συμβιβάζεται το ξαναζέσταμα της πλαστής δήλωσης με τον νεότερο ισχυρισμό του Θεοδωράκη ότι οι Αμερικάνοι την εποχή εκείνη (δηλαδή τον Ιούνιο του 1974) του είχαν αναθέσει την αποστολή να πείσει τον Καραμανλή να αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας (ομιλία στο ΡΕΞ, 17.1.2011), αυτό ας αποδοθεί στον «άνθρωπο των αντιθέσεων».
Αυτά όλα ασφαλώς ικανοποιούν το ακροδεξιό ακροατήριο. Αλλά η αριστερά; Αυτή ανακάλυψε στον Θεοδωράκη τον ηγέτη του αντιμνημονιακού αγώνα. Αλλά κανείς δεν πρόσεξε ότι η Διακήρυξη ταυτίζεται απολύτως με την άποψη Σαμαρά για την κρίση; Οτι δηλαδή αποδίδει τη σημερινή κρίση στην κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου το 1981 και τη σημερινή του Γιώργου Παπανδρέου, απαλλάσσοντας τις ενδιάμεσες και κυρίως του Κώστα Καραμανλή.
Οσο για τις συγκεκριμένες προτάσεις «ανυπακοής» που εξαγγέλλει ο Θεοδωράκης, εκείνη που βγάζει μάτια είναι η υπόδειξή του προς τους πολίτες να μην πληρώνουν φόρους! Πραγματικά αξιοπρόσεκτη πρόταση για την έξοδο από μια κρίση που οδηγηθήκαμε (μεταξύ άλλων) και εξαιτίας της προκλητικής φοροδιαφυγής και φοροαπαλλαγής των οικονομικά ισχυρών.
Στην πραγματικότητα υπάρχει ένα κόκκινο νήμα που συνδέει τις αναλύσεις και των δύο προβεβλημένων προσωπικοτήτων (Μαρκεζίνη και Θεοδωράκη). Είναι η πρόταση ότι τη λύση στην κρίση θα τη δώσει η ανάδειξη των «αρίστων», οι οποίοι θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας και οι οποίοι μέχρι σήμερα έχουν μείνει αναξιοποίητοι. «Κατά την άποψή μου», γράφει ο Θεοδωράκης, «το μέγιστο λάθος που μας ακολουθεί σε όλη τη διάρκεια του ελληνικού έθνους είναι η συστηματική περιφρόνηση από μέρους των πολιτών προς τους αρίστους, με συνέπεια την επιλογή των μετριοτήτων και συχνά ανίκανων στις θέσεις όλων αυτών που αποτελούν την καθηστηκυία τάξη, στην οποία ένα λαός εμπιστεύεται τις τύχες του». Περιττό να πούμε ότι ο ένας προβάλλει ως «άριστο» τον άλλο, ενώ κανείς τρίτος «άριστος» δεν κατονομάζεται.
Ποιοί είναι λοιπόν αυτοί οι άριστοι δεν γνωρίζουμε ακόμα. Το μόνο δεδομένο είναι ότι μεταξύ των «αρίστων» δεν θα βρίσκονται τα σημερινά πολιτικά στελέχη. Αλλά τότε πώς θα προκύψουν οι «άριστοι»; Από ποιες διαδικασίες και με ποιανού την επιλογή; Πρόκειται για μια άποψη που προβάλλει εδώ και πολύ καιρό ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο οποίος λειτουργεί πολύ συχνά ως «λαγός» του πολιτικού συστήματος και ως έμπειρος διαφημιστής ρίχνει στην πολιτική αγορά ιδέες και ό,τι πιάσει. Με επιμονή τους τελευταίους μήνες υποστηρίζει τη συγκρότηση κυβέρνηση «αρίστων», ενώ στα πρόσωπα που συγκαταλέγει μεταξύ των αρίστων προβάλλει συστηματικά μόνον ένα, αυτό του σερ Μαρκεζίνη. «Πιστεύω ότι η συνδρομή ικανών, ολοκληρωμένων, φωτεινών και δημιουργικών προσωπικοτήτων όπως του κ. Β. Μαρκεζίνη, θα ήταν καταλυτική για την Ελλάδα», θα δηλώσει στις 27.10.2010. Και λίγες μέρες αργότερα θα συμπληρώσει: «Απαιτείται η δημιουργία οικουμενικής κυβέρνησης, για να βρούμε ικανούς ανθρώπους. Υπάρχουν προσωπικότητες. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, να είναι ο Βασίλης Μαρκεζίνης» (8.11.2010).
Εδώ βρίσκουμε ίσως και τη λύση του μυστηρίου με την έντονη προβολή των θέσεων αυτών των δύο φίλων από τα μέσα ενημέρωσης. Η «κυβέρνηση των αρίστων» είναι μια από τις εναλλακτικές λύσεις του κυρίαρχου συντηρητικού πολιτικού συστήματος μπροστά στον ορατό κίνδυνο να κινητοποιηθεί μαζικά ο λαϊκός παράγοντας και να επιβάλει αυτός τις δικές του λύσεις. Με την ευγλωττία που τον διακρίνει είχε διατυπώσει αυτό το φόβο ο κ. Μαρκεζίνης. Αποκρούοντας την ιδέα να συγκροτηθεί οικουμενική κυβέρνηση από όλα τα κόμματα (ή συνασπισμός των δύο μεγαλύτερων), αντιπρότεινε την αναζήτηση ανθρώπων με φαντασία για να προκύψει «επανάσταση νοοτροπίας, επανάσταση ιδεών», έτσι ώστε «να μην καταλήξουμε στην πιο οδυνηρή από όλων των ειδών τις επαναστάσεις: την επανάσταση του πεζοδρομίου».
Κατά σύμπτωση αυτά τα λόγια του σερ Μαρκεζίνη εκφωνήθηκαν κατά την παρουσίαση του (αυτό)βιογραφικού βιβλίου του Μίκη Θεοδωράκη (25.11.2010). Τον τρόμο μπροστά στον λαϊκό ξεσηκωμό επιβεβαίωσε ο «σερ» και στη συνέντευξή του στο Mega: «Το πρώτο θέμα είναι να βρεθεί ένας τρόπος ήρεμος και οργανωμένος να αλλάξει το πολιτικό κατεστημένο. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να γίνει, αλλά πρέπει να γίνει ήρεμα και μελετημένα για να μη γίνει αλλιώς βίαια, δηλαδή μέσω του πεζοδρομίου».
Ετσι εξηγείται το γεγονός ότι οι πρώτοι παλιοί πολιτικοί που έσπευσαν να συνταχθούν με το κίνημα των «αρίστων» και να δώσουν το παρών στης εκδηλώσεις της Σπίθας δεν ήταν άλλοι από τον Στέλιο Παπαθεμελή και τον Πάνο Καμμένο.
Γράφτηκε στις 25.1.2011
04.06.2016
Τον Μίκη Θεοδωράκη, τίμησαν απόψε για την προσφορά του στον πολιτισμό και την κοινωνία ο Δήμος Χανίων και το Πολυτεχνείο Κρήτης,
στο πλαίσιο ειδικής εκδήλωσης, που πραγματοποιήθηκε στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσα του Κέντρου Αρχιτεκτονικής Μεσογείου στο παλιό λιμάνι της πόλης.
Ο Μίκης Θεοδωράκης στην ομιλία του αναφέρθηκε στη σχέση της μουσικής του με την εκκλησία επισημαίνοντας ότι « έχω συνδέσει απόλυτα την πατρίδα με την Ορθοδοξία».
– See more at: https://left.gr/news/o-dimos-hanion-kai-polytehneio-kritis-timisan-ton-miki-theodoraki#sthash.upwkHUHG.dpuf
του κώλου X 1000
Τον Μίκη Θεοδωράκη, τίμησαν χθες για την προσφορά του στον πολιτισμό και την κοινωνία ο Δήμος Χανίων και το Πολυτεχνείο Κρήτης,
Παρά την βεβαρημένη κατάσταση της υγείας του ο Μίκης Θεοδωράκης ταξίδεψε στα Χανιά και δέχτηκε εμφανώς συγκινημένος τις τιμητικές διακρίσεις .
«Πρέπει να ξέρετε ότι η χώρα μας είναι αυτάρκης. Η γη μας είναι πλούσια οι θάλασσες μας εύφορες. Τα βουνά και οι θάλασσες μας έχουν δώρα. Η χώρα μας δεν είναι μόνο αυτάρκης αλλά και πλούσια. Και για αυτό έχουν πέσει όλοι πάνω μας να μας φάνε».
«Εδώ που φτάσαμε, εκεί που μας φτάσανε χρειάζεται επανάσταση» και λίγο μετά συμπλήρωσε πως λυπάται που δεν μπορεί να περπατήσει και να πάρει ένα καλάσνικοφ να κατεβεί στις πλατείες.
https://www.facebook.com/petros.tatsopoulos?fref=nf
Petros Tatsopoulos
Χθες στις 3:04 μ.μ. ·
..
Να σας πω την αλήθεια. Δεν χολοσκάω ποιος θα προστατέψει τον Μίκη. Τον Μίκη όλο και κάποιος θα τον προστατέψει. Με νοιάζει όμως ποιος θα προστατέψει εκείνον τον νεαρό που θα πάρει τα λόγια του Μίκη κατά γράμμα. Εκείνον που θα δηλώσει περήφανα μετά τη σύλληψή του: «Δεν μπορούσε πια ο Μίκης να κατέβει στις πλατείες με το Καλάσνικοφ. Μπορούσα εγώ». Εκείνον που θα χαραμίσει τα επόμενα είκοσι χρόνια της ζωής του στη φυλακή για μια δήλωση που ο ίδιος ο Μίκης θα ξεχάσει πριν από τη μεσημεριανή του σιέστα. Αχ, βρε Μίκη… Ου γαρ έρχεται μόνον.
Πάντα του τέτοιος ήταν. Ρωτείστε όσους εργάστηκαν κοντά του.
http://www.protagon.gr/apopseis/editorial/44341156087-44341156087
Προστατέψτε τον Μίκη Θεοδωράκη
Το τελευταίο που είπε, καλώντας εμμέσως πλην σαφώς τους νέους να βγουν στις πλατείες με τα καλάσνικοφ, πρέπει να αφυπνίσει τους οικείους του. Πρέπει να τον προστατεύσουν από τον εαυτό του. Γιατί ο Μίκης δεν ανήκει μόνο σε αυτούς, ανήκει σε όλους μας
http://www.dimokratianews.gr/content/62346/otan-pigaina-sto-katihitiko
18.05.2016
Μανώλης Γλέζος μιλά στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» και ζητεί να συνεργαστούν κράτος και Εκκλησία
Την Εκκλησία της Ελλάδος συγχαίρει ο Μανώλης Γλέζος για τις πρωτοβουλίες που πήρε στο προσφυγικό πρόβλημα, μιλώντας στην εφημερίδα «Ορθόδοξη Αλήθεια» που κυκλοφορεί σήμερα (και κάθε Τετάρτη) στα περίπτερα. Κυρίως, όμως, καλεί το κράτος να συνεργαστεί με την Εκκλησία για το καλό των Ελλήνων που υποφέρουν λόγω της οικονομικής κρίσης.
Σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη, το ιστορικό στέλεχος της Αριστεράς αναφέρεται στη στενή σχέση που από παιδί διατηρεί με την Εκκλησία, στους θρησκευομένους της ελληνικής Αριστεράς, οι οποίοι -όπως λέει- είναι πολλοί, καθώς επίσης και στα εκκλησιαστικά πρόσωπα με τα οποία συνδέθηκε, ανάμεσα στους οποίους ξεχωριστή θέση καταλαμβάνει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, για τον οποίο είπε: «Βρέθηκα δίπλα του λίγες ώρες προτού πεθάνει. Δεν πρόκειται, βέβαια, να σας εκμυστηρευτώ όσα μου έχει εξομολογηθεί, επειδή θα διαπράξω αδίκημα».
Ο κ. Γλέζος για πρώτη φορά αναφέρει τη δική του θρησκευτική διαδρομή: «Ως μαθητής γυμνασίου πήγαινα στο κατηχητικό σχολείο της Παναγίας Χρυσοσπηλιώτισσας, στην οδό Αιόλου. Εκεί, όμως, έθετα ερωτήματα τα οποία δεν ήταν σε θέση να μου απαντήσει ο ιερέας. Κάποια στιγμή μού λέει: «Παιδί μου, θα σε στείλω να παρακολουθήσεις μαθήματα στη Θεολογική Σχολή του πανεπιστημίου, για να λύσεις τις απορίες σου». Εκεί δίδασκε ο γνωστός θεολόγος Παναγιώτης Τρεμπέλας. Το πρόβλημα, όμως, ήταν ότι δεν μπορούσα να θέσω ερωτήσεις. Είχα το δικαίωμα μόνο να παρακολουθώ».
Ο κ. Γλέζος τονίζει ότι «δεν υπάρχει καμία αντίθεση ανάμεσα στην Εκκλησία και στο αριστερό κίνημα» και ότι διατηρεί έως σήμερα καλές σχέσεις με τους ιερείς στις εκκλησίες του Προφήτη Δανιήλ και της Αγίας Μαρκέλλας, στον Βοτανικό, όπου μεγάλωσε.
http://www.cnn.gr/news/politiki/story/60335/neos-exapsalmos-toy-miki-theodoraki-kata-tsipra
Νέος «εξάψαλμος» του Μίκη Θεοδωράκη κατά Τσίπρα
27 Δεκεμβρίου 2016
(….)
Και μιας και ο Σπινθήρας ασχολήθηκε με την αλλεργία που προκαλεί σε κάποιους ακόμα και το όνομά μου, δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην άποψή μου ότι χάσαμε μια ακόμα ιστορική ευκαιρία να οδηγήσουμε την χώρα στο δρόμο της κατάκτησης της εθνικής μας ανεξαρτησίας. Γιατί μετά το 2011 υπήρχαν οι αντικειμενικές συνθήκες για να δημιουργηθεί το Πανεθνικό-Παλλαϊκό Μέτωπο που είναι το βασικό όπλο ενός Λαού όταν και εφ’ όσον στοχεύει στην κατάκτηση της ελευθερίας του. Ποιος το εμπόδισε να γίνει; Σύμπασα η Αριστερά! Η Λυδία λίθος για να δούμε ποιος είναι ανεξάρτητος από τις εντολές και αξιώσεις των ξένων είναι μεταξύ άλλων και η ΑΟΖ. Όταν βλέπουμε να την έχουν ανακηρύξει όλα τα κράτη εκτός από την Ελλάδα, το γεγονός αυτό «μυρίζει». Μυρίζει υποταγή στα κελεύσματα των αρχόντων του προτεκτοράτου «ΕΛΛΑΣ». Και αυτό ακριβώς έκανε η κυβέρνηση Τσίπρα στην ολότητά της. Τότε που συμμετείχαν κι αυτοί που γιόρτασαν με την ευκαιρία του βιβλίου της κυρίας Βαλαβάνη. Δηλαδή τα στελέχη και οι υπουργοί της αρχικής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
Κι έτσι εξηγείται και το γεγονός ότι ενώ στις 12 του Φλεβάρη του 2012 είχαμε μείνει σύμφωνοι ο κύριος Τσίπρας και οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να εγκαταλείψουν την βουλή και να με πλαισιώσουν, τη στιγμή που δεχόμουν τα δακρυγόνα και τα χημικά των ΜΑΤ αυτοί επέλεξαν να μείνουν στη σιγουριά της «αμαρτωλής» βουλής με αποτέλεσμα να γίνομαι απ’ όλους τους επώνυμους Έλληνες ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ, απέναντι στη μανία των εξουσιαστών, ντόπιων και ξένων, που απαγορεύουν ρητά και κατηγορηματικά σε όλη την επικράτεια και σε όλους, να αναφέρουν δημόσια ακόμη και το όνομά μου!
Και σας ρωτώ, υπάρχει μεγαλύτερη τιμή και έπαινος για μένα;
Mίκης Θεοδωράκης”.
Aς βγάλουμε απ’ το νου μας τον ρατσιστή τραμπούκο Μανώλη Γλέζο
του Άκη Γαβριηλίδη
Το 1963, ο Μανόλης Γλέζος είχε μεταβεί στη Μόσχα για να τιμηθεί με το βραβείο Λένιν. Σύμφωνα με τηλεγραφήματα ειδησεογραφικών πρακτορείων, εκεί έκανε δηλώσεις υπέρ των «δικαιωμάτων της μακεδονικής μειονότητας». Όλες τις επόμενες μέρες, ο δεξιός, αλλά και ο κεντρώος τύπος στην Ελλάδα, είχε λυσσάξει και ζητούσαν την κεφαλή του επί πίνακι. Τελικά ο ενδιαφερόμενος έκανε μία γενικόλογη διάψευση ότι «δεν αποδόθηκαν καλά όσα είπε» και απέφυγε τη δίωξη για εσχάτη προδοσία.
Είναι πραγματικά θλιβερό να βλέπεις κάποιον που αρνήθηκε να υπογράψει δήλωση μετανοίας όταν του ζητήθηκε πριν από μισό και πλέον αιώνα, τότε που τα πράγματα ήταν πολύ πιο δύσκολα και τα λόγια πιο βαριά, να την υπογράφει εμπράκτως και ετεροχρονισμένα τώρα που κανείς πλέον δεν του τη ζητάει, και μάλιστα να τη ζητά αυτός από άλλους, πλειοδοτώντας.
Ο Μανόλης Γλέζος, όπως και ο Μίκης Θεοδωράκης, αξίζει το σεβασμό μας. Μέρος του σεβασμού, όπως τον εννοώ εγώ, είναι να τους αντιμετωπίζεις ως πολιτικά όντα που έχουν επίγνωση όσων λένε, και όχι ως ξεμωραμένους που έχουν το ακαταλόγιστο.
Αυτά που λέει λοιπόν ο Γλέζος στο σχετικό άρθρο του στην Καθημερινή είναι ξεκάθαρα ρατσιστικά και αποικιοκρατικά, και μάλιστα είναι διατυπωμένα σε ένα ιταμό κουτσαβάκικο ύφος: «Βγάλτε λοιπόν από τον νου σας τη λέξη Μακεδονία με οποιαδήποτε μορφή και βάλτε αυτό που σας προσδιορίζει» … οι προστακτικές αυτές, που θυμίζουν παραγγέλματα διοικητή προς φαντάρους, μπορεί να ηχούν γελοίες (αφού δεν συνοδεύονται από κανένα «γιατί αλλιώς …», άρα είναι άσφαιρες), αλλά δεν είναι γι’ αυτό λιγότερο απεχθείς. Επιπλέον, αν μη τι άλλο με τις τωρινές δηλώσεις δίνει δίκιο στους κατηγόρους του της δεκαετίας του 60, οι οποίοι τον κατήγγελλαν ότι «ακολούθησε τις υποδείξεις της Σοβιετικής Ένωσης». Διότι σήμερα που δεν υπάρχει η Σοβιετική Ένωση και η καθοδήγησή της, αλλά ούτε και η απειλή ποινικής δίωξης στην Ελλάδα, και άρα τίποτα δεν τον εμποδίζει να πει χωρίς φόβο και πάθος την πραγματική του γνώμη, ευθυγραμμίζεται απερίφραστα με μία από τις πιο σκληρές λογικές ιεραρχίας μεταξύ των λαών και των πολιτισμών. Διότι ακόμα και στις χειρότερες παραδόσεις των ευρωπαϊκών υπερπόντιων αυτοκρατοριών, δεν νομίζω να μπορεί να βρεθεί περίπτωση όπου οι αποικιοκράτες να έχουν πει σε κάποιον πληθυσμό «έχετε το δικαίωμα να αυτοπροσδιοριστείτε, αλλά μόνο όπως κρίνουμε και όπως σας επιτρέψουμε εμείς».
Πριν από είκοσι ή και δέκα χρόνια, ίσως να είχα ακόμα την υπομονή και την περιέργεια να κάτσω να αναλύσω πού μπορεί να οφείλεται αυτή η κατάντια των τελευταίων εκπροσώπων της ελληνικής αριστεράς από τη γενιά του 40· να αναρωτιέμαι αν ο εθνικισμός και η ανοησία τους υπήρχε εξαρχής στην ιδεολογική αποσκευή τους, και πού ακριβώς, ή αν είναι μεταγενέστερη προσθήκη, αν οφείλεται σε ταύτιση με τον βασανιστή στο πλαίσιο κάποιου είδους «συνδρόμου της Στοκχόλμης», στον υπερβάλλοντα ζήλο του νεοφώτιστου … Αλλά τώρα πλέον ειλικρινά νομίζω ότι δεν έχει ιδιαίτερη χρησιμότητα η διερώτηση αυτή. Αυτό που προέχει είναι να ξεκαθαρίσουμε τους λογαριασμούς μας απέναντι σε κάθε τέτοια ερωτοτροπία με λογικές διασυνοριακής επιθετικότητας, είτε προέρχονται από γέρους, είτε προέρχονται από νέους ή από μεσήλικες: σε κανέναν κερατά δεν πέφτει λόγος να πάει σε δύο εκατομμύρια ανθρώπους και να αρχίσει να τους κοιτάει στα δόντια, να τους μετράει τα κρανία, τη γλώσσα, τα ήθη και τις παραδόσεις ή δεν ξέρω κι εγώ ποιο άλλο στοιχείο τους για να αποφασίσει μετά αν θα τους αναγνωρίσει ως αυτόνομα υποκείμενα με την ικανότητα να σκέφτονται για τον εαυτό τους ή όχι.
Αρκετά εκτέθηκε και γελοιοποιήθηκε η Ελλάδα ως τώρα με τέτοια καμώματα δεξιών και αριστερών, με ή χωρίς εισαγωγικά. Φτάνει πλέον. Φτάνει.
https://enosy.blogspot.gr/2018/03/1985.html#more
ΔΕΥΤΈΡΑ, 5 ΜΑΡΤΊΟΥ 2018
Γιατί ο Παύλος Σιδηρόπουλος αφιέρωνε το 1985 το «Μίκυ Μάους» στον Θεοδωράκη;
Αναδημοσίευση από το «luben.tv»
Η παράδοση του diss δεν είναι χτεσινή σε αυτή τη χώρα. Η διαδικασία του να ρίξεις ένα δημόσιο χέσιμο στον αντίπαλο με τη χρήση τραγουδιού, γράμματος, ραψωδίας ή δεκαεξάμπαρου είναι εντυπωμένη στο DNA των κατοίκων της Ελλάδας, είτε αυτές ήταν οι ευρηματικές προσβολές που έριχναν οι ρεμπέτες ο ένας στον άλλο είτε οι επιστολές που έστελναν ο Μίμης Πλέσσας και ο Μάνος Χατζηδάκις ο ένας στον άλλο στις εφημερίδες στα 50s.
Ένα από αυτά τα diss περιλάμβανε και τον σχεδόν 93χρονο πλέον Μίκη Θεοδωράκη. Θα περίμενε κανείς ότι αυτή θα ήταν μια καινούρια προσθήκη στον μεγάλο κατάλογο με τα ξεμαλλιάσματα, στην πραγματικότητα έχουν περάσει πάνω από τρεις δεκαετίες από τότε που ο «πρίγκηπας» Παύλος Σιδηρόπουλος έγραψε το δικό του εξάψαλμο για το Μίκη Θεοδωράκη στο δίσκο «Zorba the Freak» του 1985. Και για να μην έχετε καμιά αμφιβολία για την πατρότητα αυτού του αστείου, ο τίτλος του κομματιού ήταν φυσικά «Μίκυ Μάους».
Ο Σιδηρόπουλος δεν έκανε καθόλου πλάκα στο κομμάτι του. Ήθελε (πάντοτε ποιητικά) να ρίξει ένα γερό ξέχεσμα στο Μίκη Θεοδωράκη, τον οποίο προφανώς θεωρούσε βασικό σημείο της υποκρισίας, του βολέματος και της σαπίλας που επικράτησε στη Μεταπολίτευση, όπως δείχνουν κι άλλα τραγούδια όπως το «Της Εθνικής Συμφιλίωσης ». Οι στίχοι του «Μίκη Μάους» το κάνουν αυτό τελείως ξεκάθαρο:
“Μια τούρτα αλά κρεμ σοκολά,
την ώρα που λες τα πολλά
που με χέρια ψηλά
το παίζεις ο Μπαχ και καλά
Με χρέος συμφωνίες τρεις.
Λαϊκοκλασικιστής.
Ξερνώντας μ’ έναν ήχο κοινό
το δήθεν μέγα μυστικό.
Συνθηματολογίες επικές,
σε πέντε νοτούλες γλυκές.
Για μέλλον πουλάς,
αυτά που πουλιόντουσαν χθες”
Ο Σιδηρόπουλος γνώριζε καλά τον Θεοδωράκη και το έργο το. Μόλις λίγα πριν όταν είχε ηχογραφήσει σε πρώτη εκτέλεση για τις ανάγκες της ταινίας ο «Ασυμβίβαστος» του Αντρέα Θωμόπουλου το «Κάποτε θα’ρθουν» του γνωστού συνθέτη με στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Παρόλα αυτά, διέκρινε στον Μίκη Θεοδωράκη ένα δείγμα που ανθρώπου που τόσο ευδοκίμησε εκείνη την περίοδο: αυτό του αγωνιστή που αφού ο αγώνας τελείωσε, νιώθει πως ήρθε η ώρα να ανταμειφθεί για τον κόπο του, να κάνει καριέρα, να ζήσει επιτέλους την επιτυχία που στερήθηκε.
Όπως δηλώνει σε σχετική ερώτηση σε μια συνέντευξη (συμμετέχει και η Θέκλα Τσελεπή) ο γνωστός μας Δημήτρης Πουλικάκος, ο οποίος συνεργάστηκε με τον Σιδηρόπουλο στο «Zorba the Freak»:
— Ποια ανάγκη σάς ώθησε στη δημιουργία του τραγουδιού «Μίκη Μάους»;
Δ.Π.: Μια αντίδραση σε όλο αυτό το αναρριχητικό κλίμα της Μεταπολίτευσης.
Θ.Τ.: Μια αντίδραση, επίσης, σ’ αυτήν τη defacto αποδοχή που πρέπει όλοι να δείχνουμε μπροστά στη μεγαλοφυΐα του Θεοδωράκη. Έλεος, υπάρχουν κι άλλοι ταλαντούχοι άνθρωποι στην Ελλάδα που καθόρισαν την πολιτιστική ιστορία της. Γιατί δεν μιλάει κανείς για τον Χατζιδάκι;
Δ.Π.: Έλα ντε, μπροστά στον Χατζιδάκι ο Θεοδωράκης μουσικολογικώς δεν είναι τίποτα. Ο Χατζιδάκις ούτε πατριδοκάπηλος υπήρξε ποτέ, ούτε συντηρητικός. Εδώ, κάποτε, ο Θεοδωράκης, όταν δεν πήγε πολύ καλά ένας δίσκος του, βγήκε και είπε: «Πάω να ζήσω στο εξωτερικό, γιατί στην Ελλάδα είμαι σαν τάνκερ στη λίμνη των Ιωαννίνων!». Μιλάμε για αρρώστια, κανονικά όμως!
Για να συνεχίσει μετά:
Να σου πω και κάτι άλλο; Αν είχαν μελοποιήσει άλλοι αυτούς τους στίχους του Ελύτη, του Σεφέρη και του Ρίτσου, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα και δεν θα διαιωνιζόταν αυτή η κλαψομουνιακή άποψη στην Ελλάδα. Προσκοπικά εμβατήρια μου θυμίζουν τα έργα του, με το συμπάθιο. Και πληρώνουμε ακόμη αυτόν το θρησκευτικοσταλινισμό με μια Αριστερά σε πλήρη αποσύνθεση, την ώρα που τη χρειαζόμαστε κιόλας.
Αυτή είναι η πληθωρική άποψη του Δημήτρη Πουλικάου. Ανεξάρτητα πάντως από τη γνώμη που έχει κάποιος για τον ίδιο το Θεοδωράκη και τα έργα του, είναι φανερό πως το εγώ του και οι απόψεις τους κάποιος τους απωθούσαν από τότε. Αυτός εδώ ο στίχος ας πούμε, έχει σχεδόν προφητική αξία:
«Βρε πρόσεχε μ’ αυτούς τους τρελούς
που τ’ όνειρό τους είναι να μη ζουν
και για επάγγελμά τους δηλώνουν “Ο σώζων λαούς”
και για επάγγελμά τους δηλώνουν “Ο σώζων λαούς”»
Τελικά ο Μίκης Θεοδωράκης αντί να σώσει τη χώρα από τον φανταστικό κίνδυνο από το Βορρά δεν κατάφερε ούτε να σώσει την ίδια του την υπόληψη. 70 χρόνια μετά, ο γιος του βασανιστή της Μακρονήσου και ο Ηλίας Κασιδιάρης του δίνουν συγχαρητήρια. Πραγματικό αυτογκόλ λίγο πριν τη λήξη, στα 93 του χρόνια.
http://www.efsyn.gr/arthro/i-diktatoria-epi-toy-proletariatoy
Η δικτατορία επί του προλεταριάτου
10.03.2018
Συντάκτης: Περικλής Κοροβέσης
Ο Κέινς, ο μεγάλος αυτός οικονομολόγος του εναλλακτικού καπιταλισμού, και σήμερα κόκκινο πανί για τους συναδέλφους του του αρπακτικού καπιταλισμού, υποστήριζε: Η μεγάλη δυσκολία δεν βρίσκεται στο γεγονός πως ο κόσμος δεν μπορεί να αποδεχθεί τις νέες ιδέες, έγκειται στη σκληρή πραγματικότητα, που δεν τον αφήνει να απαλλαγεί από τις παλιές.
Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια. Οταν ο κόσμος αποκτήσει μια πίστη, όποια και να είναι αυτή, όσο παράλογη και να είναι, και ενίοτε επικίνδυνη, δεν αφήνει καμία πραγματικότητα να τον διαψεύσει.
Αντίθετα, θεωρεί λάθος την πραγματικότητα που δεν επιβεβαιώνει τη δική του αλήθεια. Είναι να μην πέσεις σε τέτοιους ανθρώπους. Θα σε βγάλουν βλάκα και θα σου χαλάσουν την ημέρα. Αλλά πώς θα τους αποφύγεις, όταν η τεράστια πλειονότητα αυτού του λαού έχει εδραιωμένες πεποιθήσεις που συχνά αγγίζουν τα όρια της ηλιθιότητας, την απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία φασιστικού κινήματος;
Αυτό φάνηκε με τις κινητοποιήσεις για το «Μακεδονικό». Μια μερίδα της Αριστεράς ταυτίστηκε μαζί τους, στη βάση του αλάθητου κριτηρίου του λαού. Ο μεν Μίκης Θεοδωράκης θέλησε να το εκφράσει ως ηγεμόνας παντός καιρού, ο δε Μανώλης Γλέζος από τις στήλες της «Καθημερινής» (11.2.18) στέλνει μια άτυπη επιστολή «Προς Σκοπιανούς» (όπως Προς Κορινθίους) και τους νουθετεί: «Βγάλτε λοιπόν από τον νου σας τη λέξη Μακεδονία με οποιαδήποτε μορφή».
Ας κάνω εδώ μια διευκρίνιση για τους αγαπητούς ηλιθίους αυτής της στήλης, που δεν ξέρω για ποιο λόγο με διαβάζουν. Η προσφορά και το έργο αυτών των δύο εμβληματικών προσωπικοτήτων της Αριστεράς είναι ένα ιστορικό γεγονός που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Και οι δύο, παρά το προκεχωρημένο όριο της ηλικίας τους, είναι ενεργοί πολίτες αυτής της κοινωνίας και δραστηριοποιούνται ως έφηβοι. Η άποψή τους κρίνεται και όχι η ζωή τους και το έργο τους.
(….)
Και έτσι μπορούμε να καταλάβουμε πώς το σύστημα έκανε μια χαψιά τον Τσίπρα και την παρέα του. Εξουσία θέλαν, εξουσία πήραν, άσχετα αν είναι οι κλητήρες του συστήματος. Εν τούτοις πρέπει να δούμε και τα θετικά. Το σύστημα απέκτησε ένα νέο στήριγμα που έχει ένα παραπάνω εφόδιο από τους άλλους συνεταίρους. Κατόρθωσε να διαλύσει την Αριστερά ως κοινωνικό κίνημα, που κανείς άλλος δεν μπορούσε να το κάνει. Ακόμα και στη ναζιστική κατοχή είχαμε συλλαλητήρια. Σήμερα ο κόσμος διαμαρτύρεται μπροστά από την τηλεόραση. Στον καναπέ βέβαια και Αγιος ο Θεός.
http://www.efsyn.gr/arthro/apopseis-me-parrisia
Aπόψεις με παρρησία
30.09.2017
Περικλής Κοροβέσης
Ετσι όπως εκατάντησε η χώρα μας, με αυτούς τους ανθρώπους, είναι απερίγραπτο. Ενα αντιπνευματικό και απολίτιστο αποχωρητήριο, που μολύνει την Ευρώπη με τη διαπεραστική βρόμα του. Και όχι μόνο την Ευρώπη. Αυτός ο υπερφίαλος ρεπουμπλικανισμός και αυτός ο υπερφίαλος σοσιαλισμός, που δεν έχει καμία σχέση με σοσιαλισμό.
Η πολιτική που ασκούν οι Σοσιαλιστές εδώ στη χώρα μας δεν είναι τίποτα λιγότερο από εγκληματική. Ομως οι Σοσιαλιστές δεν είναι πια Σοσιαλιστές. Είναι κατά βάση Εθνικοσοσιαλιστές. Οι Σοσιαλιστές δολοφόνησαν τον σοσιαλισμό ήδη από τη στιγμή που έγιναν εξουσία.
Από τότε δεν υφίσταται πια σοσιαλισμός στη χώρα μας. Υπάρχει μόνο εκείνος ο αηδιαστικός ψευτοσοσιαλισμός που σε αρρωσταίνει με το που ανοίγεις τα μάτια σου το πρωί.
Αυτοί οι λεγόμενοι Σοσιαλιστές είναι υπεύθυνοι για την παλινόρθωση του σύγχρονου εθνικοσοσιαλισμού. Οι Σοσιαλιστές είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός. Η λέξη σοσιαλισμός ηχεί στ’ αυτιά μου, εδώ και πολύ καιρό, σαν αποκρουστική βρισιά, το άκουσμα της οποίας μου προκαλεί το ίδιο άγχος με τη λέξη εθνικοσοσιαλισμός.
ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΩΜΑΤΑ: Η Εκκλησία, μια παγκόσμια φαυλότητα. Οι άνθρωποι που μας περιστοιχίζουν, αβυσσαλέα άσχημοι και αμβλύνοες. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ένας πανούργος αγράμματος ψεύτης. Μια ριζικά τυραννική προσωπικότητα. Ο πρωθυπουργός, ένας πανούργος μεταπράτης.
Ο Πάπας προσφέρει στα πολυτελή του μέγαρα ένα ζεστό πιάτο φαΐ στους άστεγους και φροντίζει αυτή η πράξη ν’ αποκτήσει παγκόσμια δημοσιότητα. Μεγαλομανείς ηθοποιοί κακοποιούν την Υποσαχάρια Αφρική. Διεστραμμένοι διευθυντές φιλανθρωπικών ιδρυμάτων ταξιδεύουν στην Ερυθραία στην πρώτη θέση και φωτογραφίζονται για τον παγκόσμιο Τύπο, πλάι σε ανθρώπους που λιμοκτονούν.
ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ: Εργατοπατέρες, με τις χλιδάτες βίλες στην εξοχή, τζογάρουν εκατομμύρια και βλέπουν ως κύρια αποστολή τους τις φαύλες συναλλαγές με τους τραπεζίτες. Καλοζωισμένοι συγγραφείς τρέχουν στις φυλακές και διαβάζουν στους κρατούμενους τα κάλπικα σκουπίδια τους, σαν να πρόκειται για τίποτα έργα υψηλής τέχνης. Ενας κυνικός κόσμος, ένας ριζικά εκφυλισμένος κόσμος.
ΚΟΥΙΖ: Ποιος άραγε έγραψε αυτό το τόσο βίαιο και επιθετικό κείμενο, που φτύνει κατάμουτρα την εξουσία διαπιστώνοντας πικρές αλήθειες; Κάποιος αναρχικός φιλόσοφος; Κάποιος σοφός γέροντας στρατευμένος στη Θεολογία της Απελευθέρωσης; Να το έγραψε κάποιος από την «Εφ.Συν.»; Τα λίγα αντιπολιτευτικά κείμενα που δημοσιεύουμε, σε σύγκριση με αυτό, μοιάζουν με κείμενα γραμμένα για τη «Διάπλαση των Παίδων». Να μη σας παιδεύω άδικα.
Φέρει την υπογραφή Τόμας Μπέρνχαρντ, ίσως του μεγαλύτερου σύγχρονου γερμανόφωνου συγγραφέα που έχει καταξιωθεί διεθνώς. Τα αποσπάσματα είναι από το κύκνειο έργο του «Πλατεία Ηρώων» (εκδόσεις Κριτική, μετάφραση Βασίλης Τσαλής). Τα αποσπάσματα που παραθέτουμε αφορούν την πατρίδα του, την Αυστρία (χάριν παιδιάς, αυθαιρέτως αντικατέστησα τη λέξη «Αυστρία» με τη λέξη «χώρα» για να δούμε ομοιότητες και διαφορές με τα καθ’ ημάς).
(…)
https://3pointmagazine.gr/%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%BA%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B1-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%87%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%80%CE%B9%CE%BA%CF%81%CE%AE-%CE%B1%CE%BB%CE%AE%CE%B8%CE%B5/
Τα σκίτσα που δείχνουν την πικρή αλήθεια για τον Μίκη
3pointmagazine 6 Φεβρουαρίου 2018
Πλήθος άρθρων γράφτηκαν μετά την ομιλία του Μίκη Θεοδωράκη στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία. Αλήθειες μαζεμένες, που πονούν, αλλά δεν απαξιώνουν, ούτε εκμηδενίζουν. Αποτυπώνουν απλά την κατάληξη ενός σπουδαίου και αποτελούν την ίδια στιγμή τη βάση, στηριζόμενοι στην οποία μπορούμε να σκεφτόμαστε διαφορετικά στη συνέχεια.
Αντίστοιχες ήταν οι τοποθετήσεις από πολλούς σκιτσογράφους. Με καυστικό τρόπο σχολιάζουν την αντίφαση μεταξύ της εικόνας του Μίκη Θεοδωράκη την Κυριακή στο εθνικιστικό συλλαλητήριο και του παρελθόντος του. Από τη μία η ομιλία μπροστά σε ένα κοινό γεμάτο από ναζί και από την άλλη, η εξορία, οι βασανισμοί από τη χούντα, τα τραγούδια για τη γενναία αντίσταση της Αριστεράς και κάθε αγωνιστή για μια ελεύθερη -και από σύνορα- κοινωνία.
Τέσσερα σκίτσα που σχεδιάζουν τη σκληρή πραγματικότητα για έναν άνθρωπο που αγαπήθηκε πολύ, όμως πλέον δεν έχει δικαιολογία καμιά.
Παράθεμα: Η τελευταία και χειρότερη βράβευση του Μανώλη Γλέζου | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Παράθεμα: Ο Αλέξανδρος Σολζενίτσιν για τον Μανώλη Γλέζο | Ροΐδη και Λασκαράτου Εμμονές
Πέθανε σαν κομμουνιστής, αλλά ως ρατσιστής
9 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2021
NOMADICUNIVERSALITY
του Άκη Γαβριηλίδη
Πριν από κανέναν μήνα, ο Θάνος Πλεύρης, εν όψει της υπουργοποίησής του, αποκήρυξε παλαιότερες αντισημιτικού περιεχομένου τοποθετήσεις του και ζήτησε συγνώμη «από τον εβραϊκό λαό».
Οι περισσότεροι αριστεροί και αντιρατσιστές χλεύασαν αυτή τη συγνώμη, την οποία θεώρησαν ανειλικρινή, και ισχυρίστηκαν –δικαίως- ότι κάποιος που έχει πει τέτοια πράγματα δεν κάνει για υπουργός.
Καθ’ όλο το τελευταίο διάστημα, όμως, οι ίδιοι πάνω-κάτω άνθρωποι δεν είχαν κανένα πρόβλημα να ανακηρύξουν ως αιώνιο σύμβολο της αριστεράς, της ρωμιοσύνης, του πατριωτισμού και της οικουμενικότητας κάποιον που δεν έκανε απλώς τοποθετήσεις αντισημιτικού περιεχομένου, αλλά ο ίδιος παραδέχθηκε απερίφραστα και με υπερηφάνεια ότι είναι αντισημίτης[1]. Στη συνέχεια δε αρνήθηκε πεισματικά να ανασκευάσει ή, πολύ περισσότερο, να ζητήσει συγνώμη, έστω υποκριτική, είτε εκείνη τη στιγμή (μολονότι ο συνομιλητής του του έδωσε την ευκαιρία να κάνει μία τιμητική υποχώρηση και να οχυρωθεί πίσω από τον φερετζέ του «αντισιωνισμού», εκείνος όχι μόνο δεν πιάστηκε από αυτή τη σανίδα σωτηρίας αλλά του την αντιγύρισε κατακέφαλα) είτε οποιαδήποτε άλλη στιγμή μεταγενέστερα, μέχρι το θάνατό του.
Η μετά θάνατον ανακήρυξη του Μίκη Θεοδωράκη σε ένα τέτοιο σύμβολο, η αναδιεκδίκηση και η επανεισδοχή του στους κόλπους της αριστεράς, δεν έγινε χωρίς αντιστάσεις· υπήρξαν κάποιοι που αντέδρασαν ή υπήρξαν επιφυλακτικοί. Πλην όμως, ακόμα και στα λεγόμενα αυτής της μειοψηφίας, ο αντισημιτισμός έπαιξε ελάχιστο ρόλο. Οι όποιες ενστάσεις προβλήθηκαν, εστιάζονταν στη στήριξή του προς τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1974 και την υπουργοποίησή του στην κυριάρχηση Μητσοτάκη το 1990. Πολύ λίγοι αναφέρθηκαν στον αντισημιτισμό του, και κανείς –όσο υπέπεσε στην αντίληψή μου- στη συμμετοχή του στα αντιμακεδονικά συλλαλητήρια, δηλαδή στην προσυπογραφή του στην αποικιοκρατική άρνηση της αυτοδιάθεσης ενός λαού.
Το γεγονός ότι κάποιος ζητά να ταφεί ως κομμουνιστής και το αίτημα αυτό γίνεται ενθουσιωδώς δεκτό και υλοποιείται από τους ενδιαφερομένους, δείχνει ότι ο αντισημιτισμός δεν συνιστά κατά κανέναν τρόπο πρόβλημα για την ελληνική αριστερά, ούτε, κατά τεκμήριο και κατά μείζονα λόγο, για την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της: μπορείς κάλλιστα να είσαι υπερήφανος αντισημίτης και να αναδειχθείς σε ήρωα τόσο της μιας, όσο και της άλλης.
[1] Πράγμα που μέχρι τότε αρνούνταν όποτε το είχα επισημάνει εγώ και μερικοί άλλοι, προσκομίζοντας στοιχεία από το γραπτό έργο του, το αρκετά πρώιμο –π.χ. ήδη από το βιβλίο του Star System, γραμμένο το 1984 όταν ήταν ακόμα μέλος του ΚΚΕ.
H «μάφια των εθνομηδενιστών» και ο … ευνουχισμένος θάνατος (μια απάντηση στον κ. Μίκη Θεοδωράκη)
27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2012
NOMADICUNIVERSALITY
16 ΣΧΟΛΙΑ
του Άκη Γαβριηλίδη
Την 1η Νοεμβρίου 2011, στο MEGARON PLUS, έλαβε χώρα συμπόσιο με τίτλο «Ο Εικοστός αιώνας στην ποίηση του Ελύτη. Η ποίηση του Ελύτη στον εικοστό πρώτο αιώνα». Στο συμπόσιο αυτό μίλησε μεταξύ άλλων και ο μουσικοσυνθέτης και πολιτικός κ. Μίκης Θεοδωράκης, το δε κείμενο της ομιλίας του αναρτήθηκε στο ιστολόγιο «Ο Μίκης και οι φίλοι του στην Κρήτη», όπου το είδα κι εγώ.
Διαβάζοντάς το, με σχετική έκπληξη διαπίστωσα ότι κύριο αντικείμενο ενασχόλησης του κειμένου αυτού, ακόμη κυριότερο κι απ’ τον Οδυσσέα Ελύτη, αποτελεί … ο υποφαινόμενος, και ειδικότερα το βιβλίο που είχα βγάλει το 2006 από τις εκδόσεις futura με τίτλο Η αθεράπευτη νεκροφιλία του Ριζοσπαστικού Πατριωτισμού. Ρίτσος, Ελύτης, Θεοδωράκης, Σβορώνος. Μετά από μία σύντομη, λίγο-πολύ συμβατική και ανεκδοτολογική, υμνητική αναφορά στον ποιητή και στη συνεργασία τους στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, ο ομιλητής αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος της παρέμβασής του σε μία δριμύτατη πολεμική εναντίον των απόψεών μου, καθώς και διαφόρων, μη κατονομαζόμενων, «ισχυρότατων κύκλων», των οποίων τη στήριξη θεωρεί ότι διαθέτουν οι απόψεις αυτές.
Η πολεμική αυτή βέβαια δεν συνίσταται στην προβολή κάποιων αντεπιχειρημάτων. Συνίσταται απλώς στην παράθεση εκτενέστατων αποσπασμάτων από το βιβλίο (εκτενέστερων από οποιαδήποτε άλλη παρουσίαση που του έχει γίνει μέχρι τώρα, ακόμα και ευνοϊκή), η οποία απλώς συνοδεύεται από καταγγελίες, θαυμαστικά και εκφράσεις σκανδαλισμού, καθώς και υπενθυμίσεις της «μεγάλης απήχησης» που είχαν οι αναφερόμενοι στον τίτλο του βιβλίου μου –και του θράσους το οποίο ως εκ τούτου συνιστά η κριτική προς αυτούς.
Στην πολεμική αυτή θα αναφερθώ αμέσως στη συνέχεια. Πρώτα, όμως, πρέπει να κάνω μία μικρή διόρθωση: η αναλογία μεταξύ της επαινετικής αναφοράς στον Ελύτη και της επικριτικής αναφοράς σε εμένα δεν θα ήταν τόσο συντριπτική υπέρ της δεύτερης, εάν δεν είχε παρεισφρήσει ένα προφανώς τυπογραφικό λάθος, ή εσφαλμένος ηλεκτρονικός χειρισμός στο copy/ paste, συνεπεία του οποίου το μεγαλύτερο μέρος αυτών των αποσπασμάτων δημοσιεύεται δύο φορές! Σε κάποιο σημείο του κειμένου εμφανίζεται η φράση
Και επειδή με τη λέξη «εθνομηδενισμός» πολύ λίγα μπορεί να καταλάβει κανείς, αποφάσισα να σας παρουσιάσω μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα …,
ενώ, αφού παρουσιαστούν τα αποσπάσματα, ξαναεμφανίζεται η ίδια φράση και παρατίθεται για μια ακόμη φορά το ίδιο ακριβώς κείμενο!
(Ελπίζω τουλάχιστον το πρόβλημα να αφορά μόνο το γραπτό κείμενο. Διότι αν εμφανίστηκε και στην προφορική παρουσίαση, και αν οι δυστυχείς ακροατές δεν βρήκαν το θάρρος να το επισημάνουν στον ομιλητή, τότε θα έχασαν αδίκως δέκα λεπτά από το χρόνο τους ακούγοντας δύο φορές την ίδια κασέτα … ).
Πέραν τούτου, στα αποσπάσματα αυτά, (δηλαδή και στις δύο φορές που παρατίθενται, συν σε όλες τις αναπαραγωγές σε άλλα μπλογκ), υπάρχουν τουλάχιστον δύο λάθη πληκτρολόγησης κατά την αντιγραφή, που και τα δύο θα ήταν εξαιρετικά πρόσφορα σε μία ανάλυση στο πνεύμα της Ψυχοπαθολογίας της καθημερινής ζωής του Φρόιντ. Η πρώτη αφορά μία αλλαγή φύλου, η οποία απαντά στη φράση:
Τελειώνω με ένα απόσπασμα του κ. Λεοντή, όπως το παραθέτει στο βιβλίο του ο κ. Γαβριηλίδης.
Το απόσπασμα όμως αυτό δεν είναι «του κυρίου», αλλά της κυρίας Λεοντή· η συγγραφέας, όπως αναφέρω στο βιβλίο μου (β΄ έκδ., σ. 24), λέγεται Άρτεμις Λεοντή, και όχι π.χ. Αρτέμης.
Σε ένα άλλο σημείο, παρουσιάζεται στους ακροατές/ αναγνώστες το εξής (φερόμενο ως) απόσπασμα της Νεκροφιλίας:
«Η νεκρόφιλη τελετουργία του ‘ευνουχισμένου θανάτου’ …»
Το βιβλίο, όμως, (σελ. 160), μιλά για ευτυχισμένο θάνατο και όχι βέβαια … ευνουχισμένο (πώς είναι δυνατό να ευνουχιστεί ο θάνατος;).
Όλα αυτά όμως φέρνουν στο φως ένα άλλο, σημαντικότερο ίσως πρόβλημα: φαίνεται ότι ο κ. Θεοδωράκης είναι πλέον κυρίως «διάσημος λόγω της φήμης του», και όχι επειδή θεωρείται ότι έχει κάτι σημαντικό να πει επί της ουσίας· εφόσον ό,τι λέει, κανείς –ούτε καν οι φίλοι του στην Κρήτη ή οπουδήποτε αλλού- δεν μπαίνει στον κόπο να το διαβάσει! Μάλλον ούτε και ο ίδιος μπαίνει στον κόπο να «χτενίσει» ό,τι γράφει πριν το δημοσιεύσει, ή έστω μετά, για να διορθώσει τυχόν λάθη. Το κείμενο της ομιλίας δημοσιεύτηκε στο σάιτ αρχές Νοεμβρίου, ενώ από τότε, και μέχρι τη στιγμή που γράφονται οι γραμμές αυτές, αναδημοσιεύτηκε όσο μπορώ να δω σε τουλάχιστον άλλα τέσσερα μπλογκ. Ούτε λοιπόν ανάμεσα σε αυτούς τους μπλόγκερς, ούτε ανάμεσα στους αναγνώστες τους (εάν υπήρξαν), δεν βρέθηκε σε διάστημα τριών μηνών ένας άνθρωπος να πει ότι κάτι δεν πάει καλά εδώ.
Αυτό δημιουργεί την εντύπωση ότι έχει στηθεί μία μηχανή ακατάσχετης ζήτησης και προσφοράς «λόγου του Μίκη Θεοδωράκη», αλλά στην φρενήρη αυτή κυκλοφορία κανείς δεν δίνει σημασία στο τυχόν περιεχόμενο, στην αξία χρήσης του λόγου αυτού: αυτό που προέχει είναι η ίδια η παραγωγή και η διευρυμένη αναπαραγωγή και κατανάλωση του προϊόντος. O κόσμος αγοράζει (κυριολεκτικά ή μεταφορικά) τα λεγόμενα λόγω του branding, της μάρκας, και όχι για να καλύψει κάποια ουσιαστική ανάγκη.
Παρένθεση: το συμπέρασμα αυτό ενισχύεται και από το γεγονός ότι, λίγο πριν τις γιορτές, εμφανίστηκε στις βιτρίνες των βιβλιοπωλείων –για να προλάβει τα δώρα των Χριστουγέννων- ένα νέο «βιβλίο» του κ. Θεοδωράκη, με τίτλο Σπίθα. Για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δυνατή (Εκδόσεις ΙΑΝΟS, 2011). Το «βιβλίο» αυτό συνίσταται απλώς σε μία συρραφή ομιλιών που εξεφώνησε ο συγγραφέας σε διάφορα μέρη της Ελλάδας τον τελευταίο χρόνο, υπό την ιδιότητά του ως ιδρυτή της πολιτικής κίνησης «Σπίθα». Σε έναν από αυτούς τους λόγους, περιλαμβάνεται και η εξής φράση:
Πριν λίγες μέρες, ο πρόεδρος της Ευρώπης Άγγλος ευγενής κ. Ρομπεϊ, δήλωνε στην τηλεόραση: «Συνεδριάσαμε κεκλεισμένων των θυρών και αποφασίσαμε σχετικά με την υποθήκευση της Ελλάδας. Οι αποφάσεις μας προς το παρόν είναι μυστικές» (σ. 233).
Η πρόταση αυτή, όπως αντιλαμβάνεται ένας στοιχειωδώς ενήμερος αναγνώστης (όχι όμως και ο συγγραφέας, ούτε ο ομότιμος καθηγητής συνταγματικού δικαίου κ. Γεώργιος Κασιμάτης, ο οποίος υπογράφει τον πρόλογο του βιβλίου), συνιστά ένα πραγματικό τζακ-ποτ ανακριβειών, για να μην πω ανοησιών. Διότι:
α) ο άνθρωπος που αναφέρεται στο απόσπασμα λέγεται βαν Ρομπάι (ή βαν Ρομπέι –ανάλογα με τη μεταγραφή που θα προτιμηθεί στα ελληνικά. Όχι όμως σκέτο Ρομπεϊ).
β) Όπως δείχνει και το όνομά του αυτό, δεν είναι Άγγλος, αλλά Βέλγος· επίσης, δεν είναι «ευγενής», αλλά κοινός θνητός.
γ) Δεν είναι «πρόεδρος της Ευρώπης», αλλά πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης· η «Ευρώπη» ως τέτοια δεν είναι κράτος, ούτε οργανισμός, και άρα δεν έχει πρόεδρο, όπως θα όφειλαν να γνωρίζουν όχι μόνο οι καθηγητές Νομικής ή οι επίδοξοι σωτήρες της Ελλάδας από την εξάρτηση και την αδυναμία της, αλλά και οι απλοί πολίτες της.
δ) Και, τέλος, ασχέτως των ανωτέρω, δεν θα ήταν δυνατό οποιοσδήποτε άνθρωπος να βγει στην τηλεόραση και να αποκαλύψει το περιεχόμενο κάποιων αποφάσεων, λέγοντας ταυτόχρονα ότι οι αποφάσεις αυτές … είναι μυστικές! Διότι, απ’ τη στιγμή που τις ανακοινώνει, προφανώς παύουν να είναι!
Για να επανέλθουμε όμως στην πολεμική του κ. Θ. κατά της Νεκροφιλίας και του συγγραφέα της.
Η πολεμική αυτή ως επί το πλείστον περιλαμβάνει το γνωστό μενού από συνωμοσιολογίες και προσωπικούς μειωτικούς χαρακτηρισμούς, οι οποίοι ενίοτε φτάνουν στα όρια του ποινικά κολάσιμου. Αυτό το τελευταίο αφορά ιδίως τη χρήση της έκφρασης μάφια [προφανώς εννοεί «μαφία»] των εθνομηδενιστών:
ο Γιάννης Ρίτσος κι ο Σβορώνος και η αφεντιά μου ανακηρυχτήκαμε από την μάφια των εθνομηδενιστών «νεκρόφιλοι» και το έργο μας μπήκε σε ουσιαστική καραντίνα, ιδιαίτερα σε σχέση με την πρόσφατη απήχηση που είχε μέσα στον ελληνικό λαό. Πράγμα που δείχνει τις υπόγειες διασυνδέσεις των εθνομηδενιστών με τον αφ’ υψηλού έλεγχο της πνευματικής και πολιτιστικής μας ζωής.
Όσο να πεις, δεν είναι και λίγο πράμα να σε ανακηρύσσουν σε δον Κορλεόνε του εθνομηδενισμού (για τις αναγνώστριες που δεν έχουν ενημερωθεί για τις τελευταίες γλωσσοπλαστικές εξελίξεις, ο «εθνομηδενισμός» είναι ένας νεολογισμός που έχει εμφανιστεί τα τελευταία λίγα χρόνια στο λεξιλόγιο της ελληνικής και ελληνοκυπριακής ακροδεξιάς –εξ όσων γνωρίζω δεν αντιστοιχεί σε κάποιον όρο από άλλη γλώσσα- και, όπως μπορεί να φανταστεί κανείς, προσδιορίζει όσους εκμηδενίζουν ή δεν αποδίδουν τον αρμόζοντα σεβασμό στην αξία του ελληνικού έθνους).
Αυτό όμως είναι ίσως το λιγότερο, μπροστά στο γεγονός ότι το όλο κείμενο, τη στιγμή που κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την «συστηματική αποδόμηση της ελληνικότητας» (η οποία μάλιστα, κατ’ αυτό, ξεκίνησε με τη … Χούντα!!) και εξαίρει τον «πολιτισμό» και τη σημασία που είχε για το «Λαό μας», το ίδιο είναι γραμμένο σε πραγματικά άθλια ελληνικά. Γεμάτα ασυνταξίες, ακυρολεξίες και βερμπαλισμούς.
Για παράδειγμα: για να αιτιολογήσει τη μακροσκελή παράθεση, ο συνθέτης/ πολιτικός εξηγεί στο κοινό του ότι
Η σημασία του βιβλίου αυτού έγκειται προ παντός στο γεγονός ότι οι προσωπικές απόψεις του συντάκτη τους [sic] απηχούν ευρύτερες απόψεις που έχουν την στήριξη ισχυρότατων κύκλων που έχουν τη δύναμη να επηρεάζουν την κοινή γνώμη, όπως επίσης μιας μερίδας του λεγόμενου «προοδευτικού» χώρου και τέλος του ίδιου του κράτους μέσω κυβερνητικών παραγόντων που κατέχουν καίριες σχέσεις [sic] σε σχέση [sic] με την Παιδεία και τον Πολιτισμό.
Σε σχέση λοιπόν με αυτούς που «κατέχουν» τις εν λόγω «καίριες σχέσεις σε σχέση» κ.λπ., που «τους έχει αγκαλιάσει η Εξουσία (κάθε είδους), ενώ ορισμένοι κατέχουν κυβερνητικά αξιώματα σε καίριες θέσεις», –εκ των οποίων ουδείς κατονομάζεται άμεσα ή έμμεσα, πλην της Νεκροφιλίας και του «συντάκτη τους»-, ο Θεοδωράκης φτάνει στο σημείο να ισχυριστεί πως «είναι υπερβολικά μεγάλος για μια μικρή χώρα όπως η δική μας ο αριθμός των ανθρώπων αυτών, οι οποίοι επί πλέον ισχυρίζονται ότι ανήκουν στο χώρο της λεγόμενης «ανανεωτικής αριστεράς»!!
Πρόκειται για εξαιρετικά παράδοξο και επικίνδυνο ισχυρισμό. Τι θα πει «υπερβολικά μεγάλος»; Υπάρχει άραγε κάποια ποσόστωση που να ορίζει ποιος είναι ανά χώρα ο «εύλογος» αριθμός των ανθρώπων στους οποίους να έχουν απήχηση αυτές ή οι άλλες απόψεις; Και αν ο αριθμός αυτός κρίνεται ότι έχει ξεπεραστεί κάποια στιγμή, όπως εν προκειμένω, πώς σκέπτεται να θεραπεύσει αυτή την ανωμαλία ο αυτόκλητος τηρητής της ιδιόμορφης αυτής δημογραφίας των απόψεων; Μήπως σχεδιάζει να στήσει κανένα στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου να εγκλείσει –ή και να εξοντώσει- τους παραπανίσιους, μέχρι το νούμερο να επανέλθει στο «κανονικό»; Δεν ξέρω· στο κείμενο δεν υπάρχει κάτι που να αποκλείει ρητά ένα τέτοιο συμπέρασμα.
Φυσικά ο Θεοδωράκης, ή/και οι τυχόν οπαδοί του, θα διαμαρτυρηθούν ότι «δεν εννοούσε αυτό». Ωστόσο, πρώτον, το θέμα δεν είναι μόνο τι είχε στο μυαλό του, αλλά και το τι έγραψε. Έπειτα, τι ακριβώς εννοούσε; Προφανώς, η «ευνοϊκή» γι’ αυτόν ερμηνεία είναι η γνωστή θεωρία συνωμοσίας/ «κλοπής της απόλαυσης»: αν είναι «υπερβολικά μεγάλος», «αφύσικος», ο αριθμός των ανθρώπων που δεν συμφωνούν μαζί του, τότε αυτό δεν μπορεί παρά να οφείλεται σε κάποια σκοτεινή δύναμη που τους παρασέρνει, σε πράκτορες, σε «υπόγειες διασυνδέσεις» που συνωμοτούν για να του «κλείσουν το στόμα», ενδεχομένως και στους Εβραίους. (Βέβαια στη συγκεκριμένη ομιλία δεν αναφέρεται καθόλου στους τελευταίους, αλλά υπάρχει άλλη βιντεοσκοπημένη συνέντευξη του Θεοδωράκη σε γνωστό παράγοντα της «νέας εθνικοφροσύνης», στην οποία, χωρίς μάλιστα να τον ρωτήσει κανείς, δηλώνει ευθαρσώς και σχεδόν με υπερηφάνεια: «εγώ είμαι αντισημίτης!». Η συνέντευξη αυτή υπάρχει αναρτημένη εδώ και καιρό στο διαδίκτυο, χωρίς απ’ ό,τι φαίνεται να ενοχλείται κανείς ή να αισθάνεται ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα να δηλώνει ομοϊδεάτης του Χίτλερ κάποιος ο οποίος κατά τα λοιπά ξεσπαθώνει κατά της «νέας κατοχής της πατρίδας μας»).
Τελικά, ίσως αυτή η αγωνία για την επικείμενη «καραντίνα» και για την «μείωση της απήχησης στο Λαό μας» είναι το πιο προβληματικό στοιχείο σε αυτό το δείγμα από την ακατάσχετη λογοθετική παραγωγή του Θεοδωράκη, όπως και σε όλα τα υπόλοιπα. Όχι όμως μόνο για τους λόγους που αναφέρθηκαν ως τώρα, αλλά και για έναν άλλο, πιο διεστραμμένο και (απ’ ό,τι φαίνεται) ανεπαίσθητο στον ίδιο:
Ένα βιβλίο, οσοδήποτε επικριτικό, που εκδίδει σε έναν μικρό, ημιχρεωκοπημένο εκδοτικό οίκο ένας ιδιώτης, ο οποίος δεν είναι αγκαλιασμένος από καμία εξουσία κανενός είδους, δεν κατέχει ούτε κατείχε ποτέ κυβερνητικά αξιώματα ούτε καίριες ή άκαιρες θέσεις, και ο οποίος επί πλέον δεν ισχυρίζεται ότι ανήκει στο χώρο της λεγόμενης ανανεωτικής αριστεράς, ούτε σε κανέναν άλλο χώρο, εάν έχει τόση σημασία αυτό, είναι τελείως απίθανο να «θέσει σε καραντίνα» έναν άνθρωπο ο οποίος γνώρισε και γνωρίζει τόση προβολή όση ίσως κανείς άλλος στην Ελλάδα τα τελευταία πενήντα χρόνια, ο οποίος διετέλεσε βουλευτής και υπουργός (αξιώματα για τα οποία ακόμη και τώρα διεκδικεί αναδρομικά τις αμοιβές του στα δικαστήρια από το ελληνικό κράτος, το οποίο κατά τα λοιπά θέλει να σώσει από τη χρεωκοπία), και ο οποίος περιστοιχίζεται μονίμως από ένα σμήνος διαφόρων –ως επί το πλείστον τυχάρπαστων και τυχοδιωκτών- «εθνοκατιστών»[1], οι οποίοι τον λιβανίζουν και τον δοξολογούν με μόνο σκοπό να οικειοποιηθούν και αυτοί δίπλα του λίγη δόξα, χρήμα, πολιτική απήχηση ή ποιος ξέρει τι άλλο. Ακριβώς αντίθετα: αυτή ακριβώς η μαφία των εθνοκατιστών είναι που συνιστά πολύ σοβαρότερη απειλή γι’ αυτόν. Είναι πολύ πιο πιθανό ο λόγος του να ακυρωθεί και να χάσει κάθε νόημα, (εάν αυτό δεν έχει ήδη συμβεί), ακριβώς εξαιτίας της «υπεράντλησης» στην οποία τον υποβάλλουν όσοι βρίσκονται κοντά του και προσπαθούν να εκμεταλλευτούν το όνομα και τη φήμη του για δικούς τους ιδιοτελείς λόγους. Περιλαμβανομένου ενδεχομένως και του ίδιου του εαυτού του.
Σπίθα: Για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δυνατή – Μίκης Θεοδωράκης – Skroutz.gr
[1] Είπα να κάνω κι εγώ ένα νεολογισμό, με βάση το δεδομένο ότι αντίθετο του «μηδέν» είναι το «κάτι».
Σκίτσο της Εφ.Συν. [Κ.Γρηγοριάδης 09.10.2021]
Κομμουνιστικά νέα:
https://www.vimaorthodoxias.gr/mitropoleis/i-margarita-theodoraki-ston-peiraios-serafeim/
Η Μαργαρίτα Θεοδωράκη στον Πειραιώς Σεραφείμ
19/10/2021 19:20:29
Ι.Μ. ΠΕΙΡΑΙΩΣ: Η κόρη του μεγάλου Έλληνα Μουσικοσυνθέτη αείμνηστου Μίκη Θεοδωράκη, Μαργαρίτα, επισκέφτηκε μαζί με τον γιο της Άγγελο και συνεργάτες της τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Πειραιώς κ.Σεραφείμ στα γραφεία της Ιεράς Μητροπόλεως.
Σε έντονα συγκινησιακό κλίμα μοιράστηκαν εμπειρίες από τη ζωή του μακαριστού Μίκη Θεοδωράκη με τον Σεβασμιώτατο να επισημαίνει το μεγάλο κενό που άφησε πίσω του, συμπληρώνοντας όμως παράλληλα και υπογραμμίζοντας ότι το έργο του θα αποτελεί εις το διηνεκές μνημείο πολιτισμού και παρακαταθήκη για τις νέες γενιές.
Συνεχάρη, επίσης, την κα Θεοδωράκη, η οποία στάθηκε στο πλευρό του Μίκη Θεοδωράκη και τον υπηρέτησε μέχρι και την τελευταία στιγμή της ζωής του.
Από την πλευρά της η κα Μαργαρίτα Θεοδωράκη είχε την ευκαιρία να ακούσει από το στόμα του Σεβασμιωτάτου για το έργο που επιτελείται στους κόλπους της τοπικής μας Εκκλησίας, ενώ ιδιαίτερη αναφορά έγινε τόσο στο έργο του Ωδείου, όσο και στο σημαντικό έργο των εκπαιδευτηρίων της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιώς, τα οποία η κα Θεοδωράκη εξέφρασε την επιθυμία να επισκεφθεί σύντομα.
Μάλιστα ο Σεβασμιώτατος της πρότεινε να παρουσιάσει το βιβλίο της «Αναμνήσεις ενός κοριτσιού» στην μεγάλη αίθουσα εκδηλώσεων των Εκπαιδευτήριων μας.
Τόσο ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πειραιώς κ.Σεραφείμ, όσο και η κα Μαργαρίτα Θεοδωράκη, συμφώνησαν κατά την ερχόμενη περίοδο των Χριστουγέννων να πραγματοποιήσουν εκδήλωση σε συνεργασία με την λαϊκή Ορχήστρα «Μίκης Θεοδωράκης», την Ορχήστρα «ΟΡ.Ι.Μ.Α.Α» του Ιδρύματος Μουσικής Αρχιεπισκοπής Αθηνών και την σύμπραξη της χορευτικής ομάδας του Λυκείου Ελληνίδων. Πρόκειται για ένα μουσικοχορευτικό οδοιπορικό με τον τίτλο «ΤΑΞΙΔΙΑ!» το οποίο περιλαμβάνει τραγούδια από το Βυζάντιο έως τον 20ο αιώνα, καθώς και λαϊκά και λυρικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη.
Η μουσική παράσταση ακολουθεί τους τόπους που έζησε ο Μίκης Θεοδωράκης. Είναι ένα οδοιπορικό μνήμης που, ξεκινώντας από τους τόπους καταγωγής των γονιών του, τη Μικρά Ασία και την Κρήτη, ταξιδεύει στους τόπους που έζησε ο συνθέτης: Χίος, Μυτιλήνη, Λέσβος, Σύρος, Γιάννενα, Αργοστόλι, Πάτρα, Πύργος, Τρίπολη, Νέα Σμύρνη, Ικαρία, Μακρόνησος, Κρήτη.
Προσφέροντας ως ενθύμιο της συναντήσεώς τους μία Εικόνα της Αγίας Μαργαρίτας, ο Σεβασμιώτατος ευχήθηκε να αποτελεί ασπίδα προστασίας στη ζωή της και της τόνισε πως μπορεί να θεωρεί την Ι.Μητρόπολη σπίτι της καθώς και πως η τοπική μας Εκκλησία θα σταθεί δίπλα της σε κάθε περίσταση.
Από την πλευρά της η κα Θεοδωράκη προσφέροντας ως αναμνηστικό δώρο στον Σεβασμιώτατο το βιβλίο της και έναν ψηφιακό δίσκο με συνθέσεις του γιου της Άγγελου, εξέφρασε την χαρά της και την πρόθεσή της να προσφέρει στο τεράστιο κοινωνικό, φιλανθρωπικό και λοιπό έργο της τοπικής μας Εκκλησίας.
Τέλος, ανέφερε πως παρακολουθεί το έργο και τις απόψεις του Σεβασμιωτάτου τόσο από τα βιβλία του όσο και από τις δημόσιες τοποθετήσεις του, προκειμένου κάθε φορά να παίρνει δύναμη από το λόγο του.
Αριστερή και πατριωτική ηθική;
Η μη αναγνώριση τέκνου
https://www.protothema.gr/greece/article/1166716/anipsia-theodoraki-ixera-apo-13-eton-oti-o-nikos-kouris-einai-gios-tou-miki/
Ανιψιά Θεοδωράκη: «Ήξερα από 12 ετών ότι ο Νίκος Κουρής είναι γιος του Μίκη»
01/10/2021, 10:17 63
H ανιψιά του μεγάλου Έλληνα συνθέτη Αννα Θεοδωράκη επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του Νίκου Κουρή – Στις 30 Νοέμβρη θα εκδικαστούν τα ασφαλιστικά μέτρα που έχει καταθέσει η Μαργαρίτα Θεοδωράκη
Λίγες ώρες μετά την προσωρινή απόφαση του Πρωτοδικείου της Αθήνας βάσει της οποίας απαγορεύεται στον Νίκο Κουρή να χρησιμοποιεί το επίθετο Θεοδωράκης, η ανιψιά του μεγάλου Έλληνα συνθέτη επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς του Νίκου Κουρή.
Ειδικότερα, η Αννα Θεοδωράκη, κόρη του Γιάννη Θεοδωράκη αγαπημένου αδελφού του Μίκη μίλησε στην εκπομπή της Τατιάνας Στεφανίδου και υποστήριξε ότι γνώριζε από μικρή ηλικία από τον πατέρα της ότι ο Νίκος Κουρής είναι γιος του αείμνηστου Μίκη Θεοδωράκη. Όπως τόνισε, αυτό θα αποδειχθεί από την εξέταση DNA.